“Με το Γαλλικό Κομμουνιστικό Κόμμα -Για την υπεράσπιση των δημοκρατικών ελευθεριών” Αφίσα του Γαλλικού Κομμουνιστικού Κόμματος του 1958
Κλεάνθης Αντωνίου, Πέτρος Νομικός
Η Αριστερή Συσπείρωση (ΑΡΙΣ) δημοσίευσε στις 26/4 την απόφασή[1] της για το πώς θα κινηθεί στις επερχόμενες εκλογές. Το κείμενο, που για να προετοιμάσoουμε κάποιον ανυποψίαστο, καταλήγει στο ότι θα στηρίξει το ΚΚΕ, θα ακολουθήσει μια ιδιαίτερη γραμμή σκέψης, αλλά και ένα τελικό λογικό σάλτο μορτάλε, για να φθάσει σε αυτό το μη-συμπέρασμα, που είναι ιδιαίτερα διαφωτιστικό για το χαρακτήρα τόσο της ΑΡΙΣ όσο και του ΚΚΕ.
Η ανακοίνωση της ΑΡΙΣ κυκλοφόρησε φυσικά στα μέσα όπου θα περίμενε κανείς (katiousa, 902.gr, thepressproject) αλλά έκανε κι ένα πέρασμα από τα συστημικά ΜΜΕ, που επιδίδονται σε μια à la carte φιλοκυβερνητική αναπαραγωγή ειδήσεων, κάτω από τον τίτλο «Ρήξη στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ»[2],[3].
Η εκλογική ανακοίνωση της ΑΡΙΣ έγινε καθυστερημένα. Υποτίθεται ότι αυτό έγινε για να δώσει χρόνο στην ίδια να ξεδιπλώσει την ανεξάρτητη πολιτική της παρουσία, κάτι πού όμως δεν είδαμε˙ η ΑΡΙΣ σιώπησε πολιτικά συνεχίζοντας την πολιτική πρακτική που έχει εδώ και καιρό υιοθετήσει στην ουρά του ΠΑΜΕ στα συνδικάτα και της ΠΚΣ στα πανεπιστήμια. Δεν μπορεί κανείς να αποφύγει τη σκέψη ότι η καθυστέρηση απαντούσε μάλλον στις εσωτερικές ισορροπίες μιας κατ’ εξοχήν φοιτητικής οργάνωσης της οποίας τα μέλη ήταν επιρρεπή στο να παίζουν τακτικά ξύλο με την ΚΝΕ (και όχι μόνο) στις σχολές[4]. Φαίνεται λοιπόν ότι η ηγεσία της ΑΡΙΣ, που εδώ και δύο περίπου χρόνια εγκαινίασε μια ανομολόγητη πολιτική ακολουθητισμού του ΚΚΕ, άφησε τον χρόνο και την πρακτική πολιτική δράση στην οποία διαπαιδαγωγεί τα μέλη της να δημιουργήσουν το κατάλληλο οργανωτικό κλίμα που θα αποδεχόταν χωρίς δραματικούς κλυδωνισμούς την επίσημη πλέον διακήρυξη της ψήφου στο ΚΚΕ. Η ίδια η επιλογή της χρονικής στιγμής άλλωστε, δεν αφήνει κανένα χρονικό περιθώριο για εσωτερική συζήτηση. Τίποτε το παράξενο. Η ΑΡΙΣ είναι μια οργάνωση που δεν λογοδοτεί στα μέλη της, για αυτό και μπορεί να αλλάζει τόσο εύκολα κεντρική κατεύθυνση. Η ίδια η φτώχεια του κειμένου της ανακοίνωσης μαρτυρά άλλωστε για αυτή την απουσία συζήτησης, αλλά θα επανέλθουμε σε αυτό.
Πάντως, για να μην την αδικήσουμε, η ΑΡΙΣ δεν είναι μόνη στην γενικότερη σήψη που έχει επηρεάσει πολλά στελέχη της πρώην αντικαπιταλιστικής αριστεράς: Με την ΑΡΑΣ στα ψηφοδέλτια του ΜΕΡΑ25, την ΑΡΙΣ με το ΚΚΕ και διάφορα στελέχη που έχουν απορροφηθεί στην ενσωμάτωση μετά το 2015 θα μπορούσε κανείς να μιλήσει για μια μερίδα της αριστεράς που εγκαταλείπει τις θέσεις μάχης. Ωστόσο, αξίζει να ασχοληθεί κανείς ειδικά με την περίπτωση γιατί, σε αντίθεση με την ΑΡΑΣ για παράδειγμα, η ΑΡΙΣ έκανε μια πολύ μεθοδική προσπάθεια για να φτάσει να μετατοπιστεί πολιτικά δρασκελίζοντας τον πολιτικό ουδό του ΚΚΕ προς τον οποίο διολισθαίνει τα τελευταία δύο χρόνια.
Λίγο μετά τη σύστασή της, η ΑΡΙΣ χρειάστηκε κάποιο διάστημα μέχρι να βρει τον εαυτό της ως νέα οργάνωση. Στην περίοδο της ενηλικίωσης, το 2012-2015, η ΑΡΙΣ προσπάθησε να εντάξει την σχετικά σημαντική, για τα μέτρα της αριστεράς, μαζικότητά της, στη νέα φάση του εργατικού κινήματος. Μια διαδικασία που εκτυλισσόταν με πραγματικούς όρους, αφού η μαζικοποίηση του 2006-7, το 2012 είχε πλέον φέρει στις γραμμές της νέους εργαζομένους που χρειάζονταν μια πολιτική γραμμή και ομπρέλα για συνδικαλιστική δράση, σε μια περίοδο όπου νέα πακέτα αντιμεταρρυθμίσεων μας χτυπούσαν την πόρτα κάθε εξάμηνο. Εκείνη την περίοδο η ΑΡΙΣ αναγκαστικά συνέπλευσε με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ μέσα στην οποία γεννήθηκε. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ είχε συγκροτηθεί το 2009 και είχε ήδη καθορίσει το στίγμα της με τη στάση που κράτησε στους εργατικούς αγώνες όλη την προηγούμενη περίοδο και αποτελούσε πλέον μια διαφορετική αναγνωρίσιμη πολιτική και φυσιογνωμική πρόταση στην ελληνική αριστερά.
Χαρακτηριστικά είναι και τα κείμενα που παρήγαγε η ΑΡΙΣ εκείνη την περίοδο[5] και η σχετική απόφαση του 2014[6].
Από την πολιτική γραμμή της ίδιας της ΑΡΙΣ ωστόσο έλειπε η ειδοποιός διαφορά, η προγραμματική δικαίωση της ύπαρξής της. Η ΑΡΙΣ δεν διαφοροποιούνταν από τις κεντρικές πολιτικές γραμμές της περιόδου, αρκούμενη σε μια γενικόλογη στήριξη του αντικαπιταλιστικού μετώπου, ενώ ταυτόχρονα πάλευε να εδραιωθεί στα σχήματα των πανεπιστημιακών σχολών μετά από μια περίοδο σύγχυσης. Ήταν η δεύτερη συνέπεια του προγραμματικού της ελλείμματος που παρήγαγε μια προγραμματικά ετερόφωτη οργάνωση. Αυτή η αναγκαστική προγραμματική εξάρτηση υπήρξε το άμεσο πολιτικό έδαφος του πολιτικού ακολουθητισμού που την χαρακτηρίζει σε όλη την πορεία της μέχρι σήμερα.
Στην διαδικασία της δημιουργίας δεσμών με το εργατικό κίνημα, κάτι πρωτόγνωρο για μια οργάνωση κυρίως του φοιτητικού κινήματος, υποχρεώθηκαν σε μια υποτακτική στάση απέναντι στο ΝΑΡ, με αποκορύφωμα την σχεδόν διάλυση της συνδιάσκεψης ΑΝΤΑΡΣΥΑ το 2016. Σε αυτό το πλαίσιο χρησιμοποίησαν την πλήρη ταύτιση τους με το σχέδιο για νέο κομμουνιστικό φορέα, ως αντίβαρο για να τους πάρει κάποιος σοβαρά, σε μια περίοδο που το ενδιαφέρον για το εργατικό κίνημα και τις απαντήσεις της αριστεράς είχε πλέον απλωθεί σε ένα πολύ μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνίας.
Στην πρώτη λοιπόν φάση της οργανωτικής της ενηλικίωσης, όπου χρειάστηκε να βρει τη θέση της στο γενέθλιο πολιτικό περιβάλλον της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, έγινε ο απόλυτος σύμμαχος του ΝΑΡ. Κοινή γραμμή παντού, από την ΚΣΕ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ μέχρι το τελευταίο δημοτικό σχήμα. Έχοντας ωστόσο ως πρωταρχικό στόχο την οργανωτική της επιβίωση, που θα κρινόταν σχεδόν αποκλειστικά στο φοιτητικό κίνημα, η ΑΡΙΣ υιοθέτησε την πιο επιθετική στάση. Μετά από αρκετές τριβές στο φοιτητικό χώρο και τη μείωση της επιρροής του ΝΑΡ στα ΕΑΑΚ υπέρ της ΑΡΙΣ (και της ΑΡΑΣ) εμφανίστηκαν και οργανωτικές αντιπαραθέσεις (συμπλοκές και διαγκωνισμοί) εις βάρος του ΝΑΡ σε πολλούς δημόσιους χώρους μέχρι που το ΝΑΡ αποφάσισε ότι δεν είναι ο πρόθυμος ξενιστής για τον πολιτικό παρασιτισμό με τον οποίο η ΑΡΙΣ διασκέδαζε την αγωνία της πολιτικής της επιβίωσης.
Οι ίδιες οι αντιπαραθέσεις, οι ξυλοδαρμοί και τραμπουκισμοί έχουν ωστόσο πολλά να πουν. Μια οργάνωση που επιδίδεται σε αυτή τη συμπεριφορά παίζοντας ξύλο με όσους και όσες έχει πολιτικές διαφορές, προφανώς έχει μέλη που δεν έχουν μάθει να συμμετέχουν σε διαδικασίες στην οργάνωσή τους, ώστε αυτοί οι ίδιοι να είναι φορείς της πολιτικής της αντί να είναι ποδοσφαιρικού τύπου οπαδοί της ηγεσίας τους.
Έτσι, η ΑΡΙΣ οδηγήθηκε σε μια δεύτερη φάση, όπου απλώς αντικατέστησε το ΝΑΡ με την άλλη μεγάλη συνιστώσα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, το ΣΕΚ και το ακολούθησε όσο πιστά ακολουθούσε πρωτύτερα το ΝΑΡ. Το ειδύλλιο με το ΣΕΚ μπόρεσε να ευοδωθεί μόνο γιατί οι δύο οργανώσεις έχουν τόσο διαφορετικά πεδία παρέμβασης, ώστε η απόλυτη διαφωνία τους σε λογική και συμπεριφορά μπορούσε να ξεχαστεί και να κρατηθεί μόνο η συμμαχία στα όργανα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και σε απονεκρωμένες τοπικές.
Κακό ποντάρισμα, γιατί το ΣΕΚ δεν παίρνει αιχμαλώτους και προσφέρεται πολύ λιγότερο από το ΝΑΡ για ξενιστής. Πράγματι όταν στη συνέχεια το ΣΕΚ άρχισε να διαχωρίζεται στο δρόμο, να πολιτεύεται ξέχωρα από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, η ΑΡΙΣ προσπάθησε να κρατήσει ίσες αποστάσεις από τις δύο μεγάλες οργανώσεις παραμένοντας πάντως στην τροχιά του ΣΕΚ και απομακρυνόμενη από τις διαδικασίες της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, απαξιώνοντας πολλές φορές ακόμα και να απαντήσει στις κρούσεις των συντονιστικών οργάνων, βάζοντας έτσι τον εαυτό της, αλλά και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, σε πολύ δύσκολη θέση. Η ξέχωρη πολιτική πορεία του ΣΕΚ οδηγούσε ωστόσο κατευθείαν στην άγρια θάλασσα της χύδην παναριστεράς με τη ΛΑΕ και το ΜΕΡΑ25. Σε ένα τέτοιο πολιτικό περιβάλλον η οργανωτική επιβίωση της ΑΡΙΣ θα γινόταν πια εξαιρετικά επισφαλής. Η ΑΡΙΣ από τη μια δεν μπορούσε να διακινδυνεύσει να πάει πιο μακριά με το ΣΕΚ αλλά από την άλλη, είχε ήδη απομακρυνθεί πολύ από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Το ειδύλλιο με το ΣΕΚ είχε έτσι ένα αμήχανο τέλος.
Μ’ αυτά και μ’ αυτά όμως, οι γέφυρες προς τις δύο μεγαλύτερες οργανώσεις είχαν κοπεί και ο δρόμος προς την ΑΝΤΑΡΣΥΑ είχε οριστικά κλείσει. Ταυτόχρονα, η κρίση στις σχέσεις μεταξύ ελληνικού και τουρκικού κράτους το 2020 ανέδειξε το υψηλό σημείο συμφωνίας που υπήρχε με το ΚΚΕ πάνω στο ζήτημα. Αν και η ΑΡΙΣ δεν φαίνεται να έχει καταγράψει σε κάποιο δημόσιο ντοκουμέντο τη θέση του εκείνης της περιόδου, μπορούμε ωστόσο να παραπέμψουμε στην πρόσφατη προεκλογική τοποθέτηση της Λιάνας Κανέλλη[7], η οποία, τόσο σε περιεχόμενο όσο και σε ύφος, συμπίπτει με τη θέση της ΑΡΙΣ του 2020. Η στάση απέναντι στον πατριωτισμό, η πολιτική δηλαδή βούληση των οργανώσεων της αριστεράς να μην συνθηκολογήσουν με τον εθνικισμό, αναδεικνύεται ξανά ως η λυδία λίθος για την χάραξη επαναστατικής πολιτικής γραμμής.
Η ηγεσία της ΑΡΙΣ κράτησε κάπου δυο χρόνια κάτω από το χαλί την ουσιαστική της αποχώρηση από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και την αποκόλληση από το ΣΕΚ, προετοιμάζοντας το έδαφος για τον τρίτο κατά σειράν υποψήφιο ξενιστή: το ΚΚΕ. Ακόμα και μέχρι την τελευταία μέρα πριν από την 5η συνδιάσκεψη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ τον περασμένο Γενάρη, ήταν επισήμως άδηλο εάν η ΑΡΙΣ θα συμμετείχε ή όχι σε αυτήν. Τελικά, δεν συμμετείχαν μεν, αλλά ούτε και επίσημη αποχώρηση ανακοίνωσαν.
Στο κείμενο, που εν τέλει δημοσιεύσαν στις 26 Απριλίου προκειμένου να εξηγηθούν οι λόγοι της στροφής τους, το σκεπτικό της ΑΡΙΣ παρουσιάζεται ανάγλυφο. Αν ακολουθήσουμε τα κομβικά σημεία της «ανάλυσης», έχουμε την εξής εικόνα του «επιχειρήματος»:
1. Το εργατικό κίνημα υποχωρεί και σκληραίνουν οι όροι που διεξάγεται η ταξική πάλη.
2. Μέσα από μια ανάλυση η ΛΑΕ και το ΜΕΡΑ25 αποδεικνύονται αδιόρθωτα ρεφορμιστικά κόμματα.
3. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ απορρίπτεται διότι δεν μπόρεσε να εκπροσωπήσει την κοινωνική πλειοψηφία των εργαζομένων, αλλά αποτελεί έκφραση της λίμπεραλ αριστεράς του δικαιωματισμού. Ένα ξερό «δεν μπόρεσε», ένας από καθέδρας αφορισμός χωρίς περαιτέρω εξηγήσεις κι αναλύσεις.
4. Η ανάγκη ενός αντιιμπεριαλιστικού προτάγματος αναδεικνύεται, εξαιτίας του πολέμου στην Ουκρανία, επιτακτικότερη.
5. Η υπόλοιπη αριστερά είναι αμελητέα.
6. Δια της εις άτοπον απαγωγής, δεν μένει παρά η υπερψήφιση του ΚΚΕ, για το οποίο επίσης δεν επιχειρείται καμία ανάλυση. Η εκλογική ανακοίνωση της ΑΡΙΣ δεν γνωρίζει ούτε ενδιαφέρεται να μας πληροφορήσει τι, κατά τη γνώμη τους, είναι πολιτικά ή τι αντιπροσωπεύει κοινωνικά το ΚΚΕ.
7. Χωρίς καμία απολύτως εξήγηση, το περιπόθητο πολιτικό μέτωπο της αντικαπιταλιστικής επαναστατικής αριστεράς αναβάλλεται μέχρι νεωτέρας.
Είναι αξιοπρόσεκτο το γεγονός ότι, τόσο το σκεπτικό και όσο και το ύφος του κειμένου, διαδηλώνουν την αδιαφορία των συντακτών του να πείσουν τον οποιονδήποτε.
Μολονότι το ΚΚΕ έχει διαχρονικά περιγραφεί στα κείμενα της ΑΡΙΣ ως ανάχωμα, ως ρεφορμισμός, ως κόμμα που με τη στάση του καταλήγει να «ενισχύει την τοποθέτηση του κεφαλαίου», οι συντάκτες της ανακοίνωσης δεν αισθάνονται διόλου την ανάγκη να εξηγήσουν, να ανακαλέσουν ή τοποθετηθούν πάνω στο τι άλλαξε στον κόσμο ή στο ΚΚΕ, που να δικαιολογεί την πολιτική τους στροφή, εκτός από το αυθαίρετο πρωτείο του αντιιμπεριαλισμού, τόσο αόριστου, όσο αόριστη παραμένει και η σχέση του προς το ΚΚΕ. Πολλώ δε μάλλον που το λογικό σάλτο μορτάλε από τον αντιιμπεριαλισμό μέχρι στο ΚΚΕ έρχεται να χλευάσει η στάση της ίδιας της ΑΡΙΣ σε έναν άλλο πόλεμο.
Λίγα χρόνια πριν έγινε κι ένας άλλος πόλεμος, με τους ίδιους περίπου παίχτες αλλά σε άλλο λιβάδι, και τότε η ΑΡΙΣ κατακεραύνωνε το ΚΚΕ για τη στάση του.
Αναφερόμαστε βέβαια στον πόλεμο στη Συρία, όπου ο σ. Κοντομάρης κατακεραύνωνε -ορθά- το ΚΚΕ που υπεράσπιζε τον Άσαντ, και όπου η ΑΡΙΣ[8] στήριζε τον συριακό λαό και όχι τη Ρωσία ή την Αμερική. Ήταν άραγε λιγότερο σημαντικός ο πόλεμος στη Συρία από αυτόν στην Ουκρανία; Είχαν άλλη ψυχή οι Σύριοι;
Τι δεν λέει η ανακοίνωση; Τι ξεχνάει να σχολιάσει;
Ξεχνάει να σχολιάσει την πανδημία. Μια περίοδο που η εργατική τάξη στην Ελλάδα και στον κόσμο δοκιμάστηκε έντονα και αποτελεί ακόμα ένα σημείο αναφοράς για οποιαδήποτε συζήτηση αποτίμησης της περιόδου που διανύουμε. Τι χαρακτήρισε τη στάση του ΚΚΕ στην πανδημία; Λίγες συμβολικές κινητοποιήσεις την ώρα που τόσο στο φοιτητικό όσο και στο εργατικό κίνημα παίρνονταν τόσες πρωτοβουλίες υπέρ της δημόσιας υγείας σπάζοντας τις απαγορεύσεις.
Ξεχνάει να σχολιάσει την κρίση του κόστους ζωής ως στοιχείο συγκυρίας, μια έμμεση λιτότητα χωρίς πρόσωπο. Η αγανάκτηση που δημιουργείται γεννά την ανάγκη για αντιστάσεις αφού γίνεται ακόμα προφανέστερο ότι, εάν αυτή είναι η κανονικότητά τους, τότε το σύστημα δε δουλεύει. Ενώ το ζήτημα του κόστους ζωής παρέμενε ο βασικός λόγος για να ξεδιπλωθεί ένα απεργιακό σχέδιο στους χώρους εργασίας το ΠΑΜΕ το απέφυγε˙ τόσο τον Δεκέμβρη του 2022 όσο και την άνοιξη το 2023 επειδή δήθεν δεν υπήρχαν οι υποκειμενικοί όροι, μια πρόφαση του γελοιοποιήθηκε από την υφέρπουσα αγανάκτηση που ξέσπασε την 8η του Μάρτη.
Ξεχνάει να σχολιάσει την αλλαγή στάσης του ΚΚΕ απέναντι σε μια αριστερά και αναρχία που δεν έχει την ενέργεια για να δει καθαρά. Η ΑΡΙΣ, κρατώντας διαλυτική στάση οπουδήποτε διακρίνει την παραμικρή ευκαιρία ηγεμόνευσης, φέρει βέβαια τεράστιες ευθύνες για αυτή την κατάσταση. Από τη μεριά του όμως το ΚΚΕ, νιώθει οργανωτικά ασφαλές απέναντι σε μια τέτοια αποσύνθεση και δεν έχει πλέον πρόβλημα να συνυπάρξει με αυτές τις δυνάμεις στο δρόμο, ώστε να φανεί δήθεν ενωτικό, αντίθετα με τους «διασπαστές οπορτουνιστές». Η ΑΡΙΣ και η μαμά-ΑΡΑΣ έχουν φροντίσει να απονεκρώσουν και τα παραμικρά δημοκρατικά κεκτημένα του φοιτητικού κινήματος. Δημιουργούν φοιτητικούς συλλόγους που λειτουργούν με αποφάσεις των ΔΣ και πρόσφατα, μαζί με την ΚΝΕ, πάνε όλοι μαζί να αναστήσουν την ΕΦΕΕ.
Το ΚΚΕ φαντάζει ως επιλογή στις κάλπες για όσους και όσες θα ήθελαν να αλλάξουν μεν τα πράγματα, αλλά χωρίς μετωπική σύγκρουση με το αστικό κράτος. Αναγνωρίζει κανείς εδώ την ίδια μάταιη ελπίδα της καθυστερημένης ταξικής συνείδησης που γένησε η εργατική υποχώρηση το 2011-2012 και η οποία αποτέλεσε το θρεπτικό υγρό του ΣΥΡΙΖΑ το Γενάρη του 2015. Η ίδια αυταπάτη ανακυκλώνεται σήμερα γύρω από το ΚΚΕ το οποίο υποτίθεται ότι δεν θα «πουλούσε» τους ψηφοφόρους του, όπως έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ. «Ασπίδα για το σήμερα, ελπίδα για το αύριο» που λέει ο Κουτσούμπας. Η υπόθεση αυτή δεν έχει βέβαια καμία βάση, αλλά η καλή μας ΑΡΙΣ απλώς προσαρμόζεται και προσχωρεί ιδεολογικά και πολιτικά στην ψευδή αυτή συνείδηση.
Η ΑΡΙΣ καταλήγει:
«Η Αριστερή Συσπείρωση συνεχίζει να στοχεύει παρά τα πισωγυρίσματα και τις πολιτικές επιλογές δυνάμεων και συνιστωσών της αντικαπιταλιστικής και επαναστατικής αριστεράς στην οικοδόμηση ενός αυτοτελούς πολιτικού μετώπου της, που οφείλει να συγκροτηθεί στη βάση των αντιστάσεων και αγώνων του εργατικού κινήματος, για την απόκρουση της επίθεσης της αστικής τάξης και την ανατροπή του συσχετισμού προς όφελος των λαϊκών στρωμάτων.»
Κρατάει έτσι και μια πόρτα ανοιχτή για το μέλλον, που, ίσως επιτρέψει τη δυνατότητα ενός επαναστατικού αντικαπιταλιστικού μετώπου, αν ανακάμψουν οι υπόλοιπες οργανώσεις της Αριστεράς. Για μας αυτή δεν είναι μια υπόθεση για το μέλλον, ούτε επηρεάζεται από τις μάχες συσχετισμών. Μια συνολική αντικαπιταλιστική απάντηση δίνεται σήμερα από την ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. που καταφέρνει να διατηρήσει την δομή και το πρόταγμά της, εμπνέοντας πολιτικά στους χώρους εργασίας ένα ολόκληρο κοινωνικό στρώμα που δεν αρκείται στην αναμονή. Χτίζει σήμερα τις αντιστάσεις στην εργοδοτική αυθαιρεσία και απαντάει στις μεθοδεύσεις του κεφαλαίου σε τοπικό και κεντρικό επίπεδο. Από τις μάχες ενάντια σε απολύσεις που ξεσπούν όλο και συχνότερα, μέχρι τις μάχες ενάντια στις τόσες επιδρομές επενδυτών στις γειτονιές όλης της χώρας, Από τα αντιπολεμικά συνθήματα για την σύγκρουση στην Ουκρανία και τις ελληνοτουρκικές κρίσεις, μέχρι κινηματικές διεργασίες εκεί όπου το τέρας το σεξισμού σπέρνει νέα θύματα.
Η πολιτική προίκα και ισχύς της ΑΝΤΑΡΣΥΑ βρίσκεται στο ότι είναι η ίδια το αποτέλεσμα της ωρίμανσης των κινηματικών διαδικασιών και των εργατικών αγώνων προ της οικονομικής κρίσης αλλά και στο ότι έδωσε την μάχη στην πρώτη γραμμή την επόμενη περίοδο της μνημονιακής λιτότητας, χωρίς να ξεθωριάσει σαν ένα παροδικό εργαλείο. Αυτό την κάνει ένα από τα πιο πολύτιμα παραδείγματα της αντικαπιταλιστικής αριστεράς στην Ευρώπη, κάτι που αναγνωρίζεται άλλωστε από την ευρύτητα και την απήχηση της παρουσίας των αγωνιστών της.
9/5/2023
………………………………………………………………………………………………………………………………………..
Σημειώσεις
[2] Εκλογές 2023: Ρήξη στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ -Η Αριστερή Συσπείρωση συμπορεύεται με το ΚΚΕ – iefimerida.gr
[3] Εκλογές 2023: Ρήξη στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ – Με το ΚΚΕ θα συμπορευτεί η Αριστερή Συσπείρωση (parapolitika.gr)
[4] Άνοιξη 2021: «…Το απόγευμα, ακολουθεί επεισοδιακό ξύλο μεταξύ ΚΝΕ και ΑΡΙΣ…»
[5] Σ. Κοντομάρης – Εκδήλωση ΑΝΤΑΡΣΥΑ / Αντικαπιταλιστική Ανατροπή – YouTube
[7] Λιάνα Κανέλλη: Το ΚΚΕ είναι ο «Κέρβερος» για τον Παράδεισο | in.gr
ΑΡΑΣ και ΑΡΙΣ δύο μικρές ομάδες σχεδόν 100% φοιτητικοκεντρικές. Δύο ομάδες σκληρής και κάθετης ιεραρχίας με μέλη-οπαδούς. Με εξαιρετικά παιδιάστικες αναλύσεις. Δύο ομάδες που προωθούν τον παραγοντισμό και τα τραμπουκίσματα, διότι έτσι μόνο μπορούν να υπάρξουν. Δύο ομάδες που έπρεπε να τις έχουν διώξει οι υπόλοιποι και από τα σχήματα της ΕΑΑΚ και από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, χρόνια τώρα. Και για το ότι δεν έπραξαν κάτι τέτοιο, φέρουν μεγάλη ευθύνη.
ΑΝΤΑΡΣΥΑ και ΕΑΑΚ έστω και τώρα, μπορούν να αναπτυχθούν πολύ πιο ουσιαστικά και γόνιμα. Αλλα αυτό θα γίνειο εάν οι πολιτικές δυνάμεις που συμμετέχουν σε αυτές, πάρουν οριστικά διαζύγιο με όλες τις πολιτικές αντιλήψεις και πρακτικές που οδήγησαν στο να παραμένουν επί χρόνια αυτοί οι τυχάρπαστοι των ΑΡΑΣ και ΑΡΙΣ σε ΑΝΤΑΡΣΥΑ και ΕΑΑΚ.
Να πω οτι απο οσο ξερω υπηρχε προσπαθεια να παρθει διαζυγιο ,οχι μονο στα ΕΑΑΚ βεβαια αλλα και εκδιωξη στελεχων της ΑΡΙΣ απο εργατικα σωματεια(ασχετα με την σπουδαζουσα, κατι που απο οσο ξερω δεν ειχε ξανασυμβει)
Εδω το ΝΑΡ πρεπει να κανει αυτοκριτικη
1. Η ΑΡΙΣ είναι επίσης μια ομάδα τραμπούκων που η μοναδική της διαφορά από την ΑΡΑΣ, την μητρική τραμπουκοομαδα, ειναι πως η ΑΡΙΣ ειναι κολαουζος του ΚΚΕ, ενώ η ΑΡΑΣ είναι κολαουζος του ΜΕΡΑ25.
2. Το ΚΚΕ έχει αρνηθεί εδώ και 15 χρόνια, να οργανώσει κατι σοβαρό. Δεν θέλει. Εδώ, αρνείται και οποιαδήποτε μορφή κλιμάκωσης, οποιουδήποτε αγώνα. Για να μην θυμηθούμε πόσο έβριζε τον λαό για τα λαϊκά κινήματα της περιόδου 08-12.
1. Νομιζω πως η ΑΡΙΣ δεν έχει σχέση με ΑΡΑΣ
2. Εδω δεν έδιωξαν το ΣΕΚ που κατπεβηκε με ξεχωριστό σχήμα στις δημοτικές το 2019 και που στήριξε τον Πασοκο για Δήμαρχο το 2023.
3. Τι εξυπηρετεί η μεταχρολογιμένη προβολή του άρθρου;
4. “Το ΚΚΕ φαντάζει ως επιλογή στις κάλπες για όσους και όσες θα ήθελαν να αλλάξουν μεν τα πράγματα, αλλά χωρίς μετωπική σύγκρουση με το αστικό κράτος.”
Λυπάμαι αλλά το ΚΚΕ με τις πορείες την εποχή της καραντινο απαγόρευσης αλλά και το ΠΑΜΕ χρόνια με την οργάνωση των απεργιών από την βάση βρίσκονται σε σύγκρουση με το αστικό Κράτος
“Μετωπική” δεν είναι π.χ. να ψηφίζουν κάποιοι λευκό στο ΕΚΑ για το νόμο Αχτσίογλου και η νεολαία των παρατάξεων που εκπροσωπούν να έρχεται σε “μετωπική” με τα ΜΑΤ στα “λουλουδάδικα”
Το ΚΚΕ δεν οργάνωσε κάτι σοβαρό εδώ και πολλά χρόνια.
“…εδώ και πολλά χρόνια.”
Πότε, δηλαδή, τελευταία φορά οργάνωσε κάτι σοβαρό και ποιό ήταν αυτό;
Μάλλον ποτέ από το 74 και μετά.
Στην κοσμάρα σας….
cosco e-food larko δεν παρεβρέθηκε στην ομιλία ζελένσι
διαμαρτυρίες για τα τεμπη αντιπολεμικό για την παλαιστίνη
Τα πιο προσφατα από τα ” δεν οργάνωσε κάτι σοβαρό εδώ και πολλά χρόνια”
Από “κριτικές” καλά το πάτε
Ανώνυμος
19/03/2024 at 13:55 , δλδ τι ακριβώς έκανε το ΚΚΕ στη ΛΑΡΚΟ; Η εταιρεία πάει για φούντο, πετιούνται ακόμα και απο τα σπίτια τους καμια 250αριά οικογένειες, τι ακριβώς έκανε το ΚΚΕ πέραν των συνηθισμένων ανακοινώσεων, συναυλιών και κάποιων λίγων απεργιών;
Στην Ε-FOOD ας είναι καλά η ΣΒΕΟΔ το αναρχοσυνδικαλιστικό σωματείο βάσης (βάση=έχει επίκεντρο την συνέλευση του σωματείου και ΟΧΙ το ΔΣ σε ΑΝΤΙΘΕΣΗ με αυτά που κάνει το ΚΚΕ/ΠΑΜΕ που δεν γουστάρει και πολύ τις συνελευσεις των σωματείων) που έχει συνδικαλιστεί ο κλάδος.
Το σωματείο στην Κόσκο είναι το μοναδικό πράγμα όπου το ΚΚΕ ναι, έκανε δουλειά. Μισό τέτοιο πράγμα κάνει το ΚΚΕ, και 9,5 πράγματα στα 10, όπου αποκλιμακώνει εργατικούς και λαϊκούς αγώνες, βρίζει και συκοφαντεί, ό,τι δεν ελέγχει, προάγοντας και προωθώντας τελικά την κοινωνική ειρήνη και ομαλότητα.
Το ΠΑΜΕ έκανε στη ΛΆΡΚΟ αυτά που δεν μπορούσατε και λογω δύναμης και λόγω πολιτικής να κάνετε εσείς.
Αυτά που περιγράφεις προσπάθουν να τα κάνουν τα τελευταία 4 χρόνια οι αστικές κυβερήσεις του “σαράντα – σαρανταενα τα κατω”
αλλά δεν μπορούν μπροστά στον ηρωϊκό αγώνα όχι μόνο των εργαζομένων αλλά κα με την στήριξη μεγάλου μέρους της περιοχής. Αργά ξύπνησες
Σημερινό
Τετάρτη 20/03/2024
ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ
ΣΩΜΑΤΕΙΑ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΛΑΡΚΟ
«Έξω από τη ΛΑΡΚΟ δεν πρόκειται να βγούμε» – Διαμαρτυρία σήμερα στο υπουργείο Οικονομικών
https://www.902.gr/eidisi/ergatiki-taxi/358985/exo-apo-ti-larko-den-prokeitai-na-vgoyme-diamartyria-ayrio-stis-12-m-sto
ΣΤΗΝ E-FOOD βγήκε μπροστά το ΠΑΜΕ
Ναι υπήρχαν και αναρχικοί και λίγοι από εξωκοινοβούλιο.
Μοτοπορεία e-food μέρα απεργίας έξω και από τον Περισσό με την Αλέκα μαζί με μέλη εργαζόμενους στον Περισσο στον δρόμο -περίπου 2ο λεπτό- να χειροκροτούν
https://www.youtube.com/watch?v=i_yrrDd_iWA
Στην cosco πάρε μία απάντηση
https://www.youtube.com/watch?v=rz5wDxiSb5E
Cosco & efood: Όταν οι αγώνες φέρνουν αποτέλεσμα
https://www.youtube.com/watch?v=pVYlLBxl8dk
Πεισματικά πράγματα τα γεγονότα έλεγε ένας Βλαδίμηρος (ένας από το χωριό δεν τον ξέρεις)
Καλά πήγε το σχόλιο σου 19/03/2024 at 17:46.
Τωρα κάτσε να σκεφτείς την επόμενη παπάτζα που θα γράψεις
Υ.Γ.
Δεν είναι τυχαίο πως κάποιοι αναρχικοί ψήφισαν στις τελευταίες εκλογές ΚΚΕ. Ή έλεγαν μέσω twitter πως σκέφτονται να ψηφίσουν ΚΚΕ.
“όπου αποκλιμακώνει εργατικούς και λαϊκούς αγώνες, βρίζει και συκοφαντεί, ό,τι δεν ελέγχει, προάγοντας και προωθώντας τελικά την κοινωνική ειρήνη και ομαλότητα.”
Για πες μας για “κλιμακώσεις αγώνα” και “αποκλιμακώσεις”; Παραδείγματα δεν έχετε; Και μην πείτε για “αγανακτισμένους” του 2011 -υπάρχουν και “αγανακτισμένοι” του 2013 αλλά δεν πηγε και πολύ καλά σε μέγεθος- γιατί θα ξαναποστάρω το ΄’αρθρο “Που ήταν οι αγανακτισμένοι” της “Κόκκινης Ορχήστρας” (παλαιότερα “Κομμουνιστικός Σύνδεσμος – Εργατική Εξουσία”)
Ναι δεν κάνει 15/03/2024 at 16:03. Ό,τι πείτε . Γι αυτό όλοι οι αντίπαλοι το συκοφαντούν με την πρωτη ευκαιρία. Ακόμα και σε μέρη που δεν φαντάζεσα χύνεται αντικομμουνιστικό δηλητήριο
https://www.902.gr/eidisi/politiki/359070/oi-kommoynistes-paroysiastikan-os-tromokrates-se-antitromokratiko-seminario
Η μοναδική διαφορά των δύο τραμπούκικων ομάδων ΑΡΙΣ και ΑΡΑΣ, είναι πως η πρώτη είναι ο μπάτλερ του ΚΚΕ, ενώ η δεύτερη είναι ο μπάτλερ του ΜΕΡΑ 25.
Αν είναι όπως τα γράφεις 15/03/2024 at 17:22 ΚΑΙ για τις δύο ομάδες
τότε γιατί μέσα στο ΑΝΤΑΡΣΥΑ τις συμπεριέλαβαν και τις ανέχθηκαν; Τα “κατορθώματα” της Αρας στην φοιτητική Πάτρα, πριν σχηματιστεί το ΑΝΤΑΡΣΥΑ ήταν γνωστά.
Γνωμη μου είναι πως δεν σας καλοάρεσε η κριτική της ΑΡΙΣ και για “ξεκάρφωμα” βάλατε και την ΑΡΑΣ που έφυγε μόνη της κατά ΛΑΕ μεριά και μετά -αν δεν κάνω λάθος- και κατά Μερα25
Που κολλάει το ΚΚΕ με το ΣΎΡΙΖΑ; Στο Πρόγραμμα; Το Πρόγραμμα του ΚΚΕ μιλάει για κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής και Εργατική – Λαϊκή Εξουσία. Το Πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ μιλούσε για “Αριστερή Διακυβέρνηση” και “Κοινωνικό Κράτος”. Στην Ιδεολογία; Η Ιδεολογία του ΚΚΕ είναι ο Μαρξισμός – Λενινισμός (όχι η Κομμουνιστική Επανθεμελίωση, όχι ο Αλτουσερισμός, όχι ο Μαοϊσμός, ο Χοτζαϊσμός ή ο Τροτσκισμός). Ενώ η Ιδεολογία του ΣΥΡΙΖΑ ήταν πάντα ο Ευρωκομμουνισμός. Αντιμετωπίστε τα πράγματα ως έχουν παιδιά. Το να συγχέουμε έννοιες και να υπεραπλουστεύουμε πράγματα δεν είναι Μαρξιστικό. Αλλιώς αντιμετωπίζεις τον ΑΡΑΣίτη που δεν βλέπει την κοινωνία ως οργανικό όλο και έχει αυταπάτες πως μπορεί να αλλάξει την Φύση των δομών με την παρέμβασή του σε αυτές, αλλιώς τον ΝΑΡίτη που βλέπει μεμονωμένα τον κάθε χώρο, χωρίς να κοιτά την διαλεκτική σχέση Οικονομικής και Πολιτικής Εξουσίας και αλλιώς τον (μ-λ) που βλέπει τρειντγιουνιονιστικά την Ταξική Πάλη στο “να μην περάσει ο τάδε νόμος”. Το ότι ο οπορτουνισμός καταλήγει στον συμβιβασμό, είναι γεγονός. Αλλά δεν είναι όλοι οι οπορτουνιστές το ίδιο και δεν αντιμετωπίζονται όλοι με τον ίδιο τρόπο.
Χα χα, πεχα. Για γελια και για κλαμματα. Οι οπορτουνιστες ειναι πολλοι, αλλα ευτυχως εχουμε την μια την ορθη γραμμη. Που επιβεβαιωνεται απο τον εαυτο της. Το πεχαμετρο δειχνει ακριβως 7, πληρης ισορροπια ιοντων, μηδεν μικροβιολογια, αποστειρωμενο με UV ακτινοβολια, χωρις ραδιενεργα καταλοιπα. Η επιστημη κανει θαυματα. Αποστειρωμενος ορος με ζυγισμενα θρεπτικα, θεραπεια για καθε οπορτουνιστη ασθενη.
Οσο για την πολιτικη προικα και ισχυ της ανταρσυα, ειναι πολλα τα χρονια πεισματος χωρις ουσια.
Στις 8 μαρτη έγινε απεργία κατόπιν πρωτοβουλίας – πίεσης του ΠΑΜΕ
Το ΚΚΕ έχει καυταθέσει στα τέλη του 2022 2 φορές πρόταση νόμου στη Βουλή για το κόσμος ζωής όπως απαλκάγη από ΦΠΑ σε είδη λαϊκής κατανάλωσης κ.α. Σύριζα ΝΔ ΠΑΣΟΚ την αρνήθηκαν.
Καλά το πάτε