Γράφει στα παλιά του τα παπούτσια τους νόμους και τις αποφάσεις του ΣτΕ
ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ της ΠΕΝΕΝ
Ο Υπουργός Εργασίας Κοινωνικής Ασφάλισης και Πρόνοιας Γ. Βρούτσης ο οποίος πολιτικά είναι υπόλογος τόσο στην προηγούμενη θητεία του που κατείχε την ίδια θέση όσο και στην τωρινή στα πλαίσια της αντεργατικής και αντιλαϊκής πολιτικής της Ν.Δ για πλήθος αντιδραστικών και επαίσχυντων αλλαγών στο ασφαλιστικό και στα εργασιακά, με πιο πρόσφατο το τερατούργημα για τον περιορισμό της άσκησης των δημοκρατικών δικαιωμάτων και των συνδικαλιστικών ελευθεριών για τις διαδηλώσεις έχει ξεσαλώσει και πιστεύει για τον εαυτό του ότι μπορεί να προβαίνει αυθαίρετα, παράνομα και καταχρηστικά σε οποιαδήποτε ενέργεια και απόφαση γράφοντας στα παλιά του υποδήματα τους ελληνικούς νόμους ακόμη και τις αποφάσεις του ανώτερου δικαστηρίου του Συμβουλίου της Επικρατείας.
Το αποφασίζουμε και διατάσσουμε ήταν και παραμένει αντίληψη της χουντικής περιόδου και της φασιστικής χούντας των συνταγματαρχών…..
Παρακάτω εξηγούμε και τεκμηριώνουμε την διαπίστωσή μας αυτή με αφορμή τον πρόσφατο διορισμό του Δ.Σ του ΝΑΤ για τον οποίο ο ίδιος έχει την αποκλειστική αρμοδιότητα σύμφωνα με τον νόμο από την περίοδο που το ΝΑΤ έχει υπαχθεί στις αρμοδιότητες του Υπουργείου Εργασίας.
Το ιστορικό
Στις 29/6/2020 ο Υπουργός Εργασίας διόρισε το νέο Δ.Σ του ΝΑΤ και μεταξύ αυτών τρεις εκπροσώπους των Ναυτεργατικών σωματείων. Για τον σκοπό αυτό είχε ζητήσει την έγγραφη πρότασή τους, μεταξύ των οποίων και της ΠΕΝΕΝ, προκειμένου να προχωρήσει στην αντικατάσταση του απελθόντος Δ.Σ που η θητεία του είχε τελειώσει.
Η ΠΕΝΕΝ έστειλε αναλυτικά την πρότασή της και προσκόμισε τα στοιχεία τα οποία ζητούσαν οι αρμόδιες υπηρεσίες του Υπουργείου.
Στο διάστημα αυτό σύμφωνα με τον κωδικοποιημένο νόμο του ΝΑΤ 792 του 1978 όπως αυτός τροποποιήθηκε με τους νόμους 3863/2010, 4072/12 και του νόμου 4256/14 προβλέπεται ο διορισμός τεσσάρων τακτικών ναυτικών, τρεις εν ενεργεία (2 αξιωματικοί και 1 από τα κατώτερα πληρώματα) και 1 συνταξιούχος.
Σημειώνουμε επίσης ότι η ΠΕΝΕΝ απέστειλε εντός της προθεσμίας την σχετική της πρόταση.
Η Διοίκηση της ΠΕΝΕΝ με το έγγραφό της γνωστοποίησε το τακτικό και το αναπληρωματικό μέλος για το Δ.Σ του ΝΑΤ.
Ο σχετικός νόμος για την εκπροσώπηση των Ναυτεργατικών σωματείων ορίζει ότι ο Υπουργός οφείλει να διορίσει τους αντιπροσώπους για το ΝΑΤ από τα πλέον αντιπροσωπευτικά και μαζικά του κλάδου.
Η ΠΕΝΕΝ σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία των τελευταίων εκλογών είναι αναμφισβήτητα η πλέον (με τεράστια διαφορά) Ναυτεργατική οργάνωση από τον κλάδο των κατωτέρων πληρωμάτων.
Σημειώνουμε ενδεικτικά ότι η διαφορά στα οικονομικά εντάξει μέλη μας έχει διαφορά από το δεύτερο σε σειρά σωματείο 53% και στα ψηφίσαντα μέλη πάνω από 65%.
Αναφέρουμε επίσης ότι στο αντίστοιχο διορισμό του Δ.Σ του ΝΑΤ του 2014 επίσης ο ίδιος Υπουργός αυθαίρετα και παραβιάζοντας ξεδιάντροπα τον νόμο εξαίρεσε την ΠΕΝΕΝ από τον διορισμό των αντιπροσώπων της τακτικών και αναπληρωματικών από το ΝΑΤ.
Η ΠΕΝΕΝ προκειμένου να αντιμετωπίσει τότε την Υπουργική – κυβερνητική αυθαιρεσία προσέφυγε στο ΣτΕ ζητώντας την ακύρωση της απόφασής του.
Στην συνέχεια το ΣτΕ εξέτασε την προσφυγή της ΠΕΝΕΝ και η απόφασή του αποτέλεσε κόλαφο για την σκόπιμη και απαράδεκτη επιλογή του Βρούτση.
Σύμφωνα με την απόφαση του ΣτΕ 2335/2017 σε ότι αφορά τους εκπροσώπους των κατωτέρων πληρωμάτων στο Δ.Σ του ΝΑΤ αναφέρει: “Η σχετική απόφαση του Υπουργού για τον διορισμό των εκπροσώπων των κατωτέρων πληρωμάτων δεν αιτιολογείται ούτε νομίμως ούτε επαρκώς και πρέπει να ακυρωθεί η δε απόφαση να αναπεμφθεί στην Διοίκηση προκειμένου ο καθ΄ου στην αίτηση Υπουργός να επιλέξει την αντιπροσωπευτικότερη και ως εκ τούτου αρμόδια να προτείνει εκπροσώπους – μέλη για το Δ.Σ του ΝΑΤ”.
Η απόφαση δικαίωσε απόλυτα την ΠΕΝΕΝ όμως αυτό ουδόλως φαίνεται να απασχόλησε τον Υπουργό Εργασίας, ο οποίος στον νέο διορισμό του Δ.Σ που έγινε στις 29-6-2020 εξαίρεσε και απέκλεισε πάλι την ΠΕΝΕΝ!!!
Πολιτικά ανεπιθύμητη η ΠΕΝΕΝ για την κυβέρνηση και τον Υπουργό Εργασίας
Στο μεταξύ σε πρόσφατους διορισμούς σε φορείς που εκπροσωπούνται ναυτεργατικά σωματεία όπως είναι η Εστία Ναυτικών – ΕΛΟΕΝ κ.λπ επίσης αποκλείστηκε η ΠΕΝΕΝ (σε αυτές δεν υπάρχει δεσμευτική διάταξη νόμου περί αντιπροσωπευτικότερων ναυτεργατικών οργανώσεων).
Χαρακτηριστική περίπτωση αποτελεί το ΕΛΟΕΝ στο οποίο συμμετείχε αντιπρόσωπος της ΠΕΝΕΝ και με πλήθος παρεμβάσεών του έγινε κατορθωτό να υπάρχουν σχετικές βελτιώσεις στα οικογενειακά επιδόματα αλλά και στην ανάγκη αναδιανομής (σύμφωνα με τον υφιστάμενο νόμο) των αδιάθετων πόρων του Ταμείου προγενέστερων ετών υπέρ των δικαιούχων Ναυτεργατών.
Η σταθερή συνεπής αγωνιστική θέση της ΠΕΝΕΝ αποδεικνύεται εμπράκτως ότι ενοχλεί το κατεστημένο κυβέρνηση – εφοπλιστές και τους παρατρεχάμενους της με αποτέλεσμα η ΠΕΝΕΝ, ένα από τα πιο μαζικά και μαχητικά εργατικά σωματεία στο ν.σ.κ και στο εργατικό κίνημα της χώρας μας να έχει πλέον εξοβελιστεί από όλους τους οργανισμούς και φορείς του δημόσιου συμφέροντος και στην θέση της αυθαίρετα και παράνομα τοποθετούνται – διορίζονται οι κλακαδόροι της κυβερνητικής αντιλαϊκής πολιτικής που σε ρόλο υποτακτικού υπηρετούν πιστά την κυβερνητική γραμμή της ασυδοσίας και της ανταγωνιστικότητας του εφοπλιστικού κεφαλαίου.
Είναι τόση και τέτοια η προκλητικότητα της κυβέρνησης απέναντι στην ΠΕΝΕΝ και τον ιστορικό μας κλάδο και τόσο ευδιάκριτη και καραμπινάτη η εξαίρεσή μας από τις θέσεις στους φορείς της Ναυτιλίας που ξεδιάντροπα η κυβέρνηση διορίζει σε αυτές τις θέσεις τα ίδια πρόσωπα σε 2-3 και παραπάνω ακόμη οργανισμούς και τα πρόσωπα αυτά είτε προέρχονται από σωματεία σφραγίδες είτε από άλλα με ασήμαντη ναυτεργατική εκπροσώπηση.
Ειδικότερα για τον διορισμό του Δ.Σ του ΝΑΤ στο οποίο υπάρχει σαφές και ξεκάθαρο νομοθετικό πλαίσιο και ταυτόχρονα δύο διαδοχικές αποφάσεις του ΣτΕ, θεωρούμε αναγκαίο να απευθυνθούμε στα πολιτικά κόμματα ζητώντας από αυτά να φέρουν το θέμα στην Βουλή και να απαιτήσουν να τερματιστεί η κυβερνητική και Υπουργική αυθαιρεσία και να εφαρμοστεί απαρέγκλιτα ο νόμος και οι σχετικές αποφάσεις του ΣτΕ.
Η Διοίκηση της ΠΕΝΕΝ
Υ.Γ.: Η καταγγελία της ΠΕΝΕΝ αποστέλλεται μεταξύ των άλλων στα πολιτικά κόμματα: ΣΥΡΙΖΑ – ΚΙΝΑΛ – ΚΚΕ – ΜΕΡΑ25
Και όμως σταλινικέ τους εξέθρεψε ο Γιανουκόβιτς όπως έκαναν με την Χρυσή Αυγή εδώ οι δικοί μας. Διάβασε εδώ να δεις πως αξιοποίησε το Σβόμποντα και πως τους έκανε “μάγκες” πλασάροντάς τους σαν “εναλλακτική” στην ουσία:
https://www.eurozine.com/from-electoral-success-to-revolutionary-failure/#
http://anton-shekhovtsov.blogspot.com/2014/05/the-ukrainian-far-right-svoboda-party.html
https://www.opendemocracy.net/en/odr/ukraine-far-right-in-parliament-for-first-time/
Το πραξικόπημα ώστε να προκύψει κυβέρνηση, μέσα από αυτό το χάος και τον εθνικισμό, το μίσος ανάμεσα σε Ουκρανούς και Ρώσους, που θα είχε μέσα της και τα φασισταριά πολύ πιο ελεγχόμενη από τη Ρωσία ώστε να μπορέσει και να πάρει την Κριμαία και να παρέμβει από την αρχή στην Α.Ουκρανία. Γι’αυτό και ο Γιανουκόβιτς παρέδωσε την εξουσία στους πραξικοπηματίες χωρίς να τους αντιμετωπίσει όπως θα έκανε μια οποιαδήποτε κυβέρνηση που θα υπεράσπιζε τον εαυτό της. Γιατί πήρε γραμμή από τον Πούτιν να φύγει. Αλήθεια γιατί υποχωρούσε η κυβέρνηση στα μπάχαλα, τις καταστροφές, τις καταλήψεις κτηρίων που πρωτοστατούσαν οι φασίστες ενώ από την αρχή ειρηνικές διαδηλώσεις ΤΙΣ ΤΣΑΚΙΖΕ; Την Κριμαία την παρέδωσαν χωρίς ούτε μία σφαίρα. ΠΡΟΔΟΣΙΑ από τους “εθνικισταράδες αντιρώσους”.
Είπαμε η Δύση έπαιξε και παίζει πάντα βρώμικο ρόλο μη διστάζοντας να συνεργαστεί και να συμμαχήσει με ναζήδες, ισλαμοναζισταριά και άλλα κατακάθια προκειμένου να κάνει τη δουλειά της. Έλα όμως που όλοι αυτοί τελικά υπηρετούν το αντίπαλο στρατόπεδο αλλά το παίζουν και φιλοδυτικοί για να παίρνουν και τη βοήθεια που θέλουν από τη Δύση για να αρπάζουν την εξουσία. Θυμίζω το Ιράκ. Ανατροπή Σαντάμ και στην εξουσία οι…ΡΩΣΟΦΙΛΟΙ και ΙΡΑΝΟΔΟΥΛΟΙ σιίτες με την Ρωσία να τους αναγνωρίζει ωραιότατα.
Διάβασε εδώ για έναν φασίστα τον Dmytro Korchynsky που συμμετείχε αυτός και η συμμορία του στις διαδηλώσεις της Μαϊντάν και πως συνδέεται με τον Ουκρανό Viktor Medvedchuk ΡΩΣΟΦΙΛΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟΚΡΑΤΗ και τον ρωσικό ιμπεριαλισμό γενικότερα:
https://www.opendemocracy.net/en/odr/provoking-euromaidan/
https://en.wikipedia.org/wiki/Dmytro_Korchynsky
Αν δεν επικρατούσαν οι φασίστες στην Ουκρανία δεν θα υπήρχε λόγος να επέμβει η Ρωσία γιατί δεν θα είχε “αφορμές”. Ούτε στην Κριμαία ούτε στην Α. Ουκρανία. Με το πρόσχημα της καταπίεσης του ρωσικού πληθυσμού επενέβη. Ό,τι ακριβώς ήθελε κάποιους που θα στοχοποιούσαν τη ρωσική γλώσσα και γενικά θα απειλούσαν τους Ρώσους.
Συνεχίζεται…
Προμηθεύς Επαναστάτης
“Ποιο είναι το θετικό στις κινητοποιήσεις εκείνες; Να μπει η Ουκρανία στην ΕΕ;
Αρα γιατί λες οτι το κύριο πρόβλημα είναι ο Ρώσος διαμελιστής; Αν δεν υπήρχε η Ρωσία δηλαδή, η Ουκρανία θα ήταν ανεξάρτητη χώρα; Προφανώς δεν έχει συνέπεια ο ειρμός της σκέψης σου.”
Ναι δεν ήταν καθόλου καλό που ήθελαν να πάνε με την ΕΕ αλλά ήταν θετικό το ότι εξεγέρθηκαν ενάντια σε μία ΑΥΤΑΡΧΙΚΗ κυβέρνηση και μία ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ όπως αποδείχτηκε και μετά ιμπεριαλιστική υπερδύναμη. Που την πάτησαν; Εκεί που την πάτησαν και οι Σύριοι. Όπως οι δεύτεροι δέχτηκαν σαν συμμάχους τους (και αυτό γρήγορα το πλήρωσαν) την Αλ Νούσρα έτσι και οι πρώτοι δέχτηκαν τον Σβόμποντα και τις ναζιστικές συμμορίες που στην αρχή το παίζανε…πατριώτες.
Εάν δεν υπήρχε Ρωσία και ανήκαν στον δυτικό παράγοντα πάλι δεν θα ήταν ανεξάρτητη η Ουκρανία. Αλλά ξέρεις δεν είναι το ίδιο να είσαι υποτελής και εξαρτημένος από τα ιμπεριαλιστικά κέντρα από το να ΚΑΤΕΧΕΙ έδαφός σου μία ιμπεριαλιστική υπερδύναμη, να σε έχει ΔΙΑΜΕΛΙΣΕΙ και να έχει αρπάξει με ΩΜΗ ΒΙΑ κομμάτι σου παραβιάζοντας κάθε έννοια λαϊκής και εθνικής κυριαρχίας. Προφανώς το δεύτερο είναι η ΠΙΟ ΑΚΡΑΙΑ ΜΟΡΦΗ ΠΑΡΑΒΙΑΣΗΣ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑΣ μίας χώρας.
Και δεν θα πούμε τίποτα γι’αυτό; Θα το υποβαθμίζουμε μιλώντας για…ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις ενώ μία υπερδύναμη έχει προσαρτήσει έδαφος άλλης χώρας με αυτόν τον τρόπο; Όχι οι κομμουνιστές, οι αντιιμπεριαλιστές δεν σκέφτονται έτσι. Όπως καταδικάζω τον διαμελισμό της Σερβίας από το ΝΑΤΟ και την απόσχιση του Κοσσόβου από την νατοϊκή επέμβαση έτσι και εδώ. Ναι σε αυτήν την περίπτωση το πρώτο και το κύριο είναι ΝΑ ΦΥΓΟΥΝ ΟΙ ΚΑΤΑΚΤΗΤΕΣ. Όπως το ίδιο ήταν και για την Λιβύη όταν μπουκάρανε οι νατοϊκοί. Το ίδιο και για το Ιράκ, το ίδιο και για την Σερβία.
Καθαρά και ξάστερα λοιπόν ΕΞΩ ΟΙ ΔΙΑΜΕΛΙΣΤΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΙΜΑΙΑ. Το λες αυτό; Οι άλλοι το έχουν αποδεχτεί πλήρως, βλέπεις κανέναν Περισσό ή εξωκοινοβουλευτικό να το φωνάζει;
“Αλλά όχι να μας λες οτι η μια “εξέγερση” κάτω από τις σημαίες της ΕΕ ήταν γνήσια, ενώ η άλλη “εξέγερση”κάτω από το τσαροπούλι ή το σφυροδρέπανο δεν ήταν γνήσια . Σύμφωνοι, σφυροδρέπανα έχει και στη κόκκινη πλατεία κάθε χρόνο την ημέρα της αντιφασιστικής νίκης. Αλλά σημαία της ΕΕ, και του ευρώ δεν θα βρεις σε γνήσιες λαϊκές κινητοποιήσεις.”
Αμ εδώ είναι διαφορά. Άλλο το σφυροδρέπανο και άλλο το “σφυροδρέπανο”.
Γιατί το “σφυροδρέπανο” είναι η υποταγή δημοκρατικών, αριστερών και κομμουνιστών ή ακόμα και αγνών ανθρώπων που και συναισθηματικά πιστεύουν σε αυτό σε ΦΑΣΙΣΤΕΣ και ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΕΣ συγκεκριμένα ΡΩΣΙΑ ΚΑΙ ΚΙΝΑ. Το σφυροδρέπανο δίπλα σε τσαροπούλια και φασίστες είναι ΚΑΤΑ ΠΟΛΥ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ από τις σημαίες της ΕΕ διότι κάνει πολύ μα πολύ μεγαλύτερη ζημιά στους λαούς.
Και εν πάση περιπτώσει είναι άλλο όταν ένας λαός διαδηλώνει έστω και κάτω από τις σημαίες της ΕΕ, με αυταπάτες για το ρόλο της αλλά και για το ρόλο των φασιστικών δυνάμεων που τον εξαπατούν εμφανιζόμενες σαν…λαϊκές και πατριωτικές, αλλά εναντίον μίας αυταρχικής, ξενόδουλης κυβέρνησης και της ιμπεριαλιστικής υπερδύναμης εκείνης που τον καταπιέζει φωνάζοντας για ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ και ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ έστω και αν δίνει εντελώς λάθος περιεχόμενο σε αυτά τα συνθήματα και είναι άλλο όταν ένα ένοπλο “κίνημα” που από την αρχή έχει ηγεσία ΦΑΣΙΣΤΙΚΗ παλεύει για…ΔΙΑΜΕΛΙΣΜΟ της χώρας του και την ΚΑΤΟΧΗ ενός τμήματός της από έναν ιμπεριαλιστή. Ναι το δεύτερο είναι ΠΟΛΥ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ και το έχω εξηγήσει.
Προμηθεύς Επαναστάτης
@προμηθέα
τα άρθρα που παραθέτεις έχουν ενδιαφέρον.
Δείχνουν πως το κόμμα του Γιανουκόβιτς αξιοποίησε τους φασίστες, προβάλλοντάς τους, για να χτυπήσει σε εκλογικές ψήφους τους αντιπάλους του.
Σύμφωνοι, και το ΠΑΣΟΚ εδώ τα ίδια έκανε με τη ΝΔ στην μεταπολίτευση και την ΕΠΕΝ,
και στελέχη του Σύριζα μια χαρά πρόβαλαν τη Χρυσή Αυγή για να κόβει η τελευταία από τη ΝΔ.
Εδώ όταν ο Φύσσας δολοφονήθηκε επί Σαμαρά, διάφοροι βγήκαν να μιλήσουν για….προβοκάτσια, δήθεν θυλάκων του κράτους για να σταματήσουν την άνοδο του Σύριζα στην εξουσία. Δεν τα ξεχνάμε αυτά :-).
Δεν αλλάζουν σε κάτι ομως την επιχειρηματολογία μου. Μάλλον την ενισχύουν.
Η Αλ Νούσρα και η Συρία ειναι κάτι διαφορετικό όσον αφορά την αρχή, γιατί στο τέλος η ουσία είναι η ίδια για μένα. Από τη μια Ρωσία, από την άλλη ΗΠΑ.
Οι ισλαμιστές μπήκαν στο παιχνίδι μόνο όταν ο Ασαντ έστησε το πυροβολικό απέναντι στους διαδηλωτές. Θυμάμαι τα συνθήματα εκείνης της περιόδου. Ούτε τους αμερικανούς καλούσαν, ούτε τους ευρωπαίους για να τους…απελευθερώσουν. Κάτω ο Ασαντ φώναζαν, κάτω η δυναστεία, κάτω η Αμερική κτλ… Δυστυχώς, αυτοί που είχαν τεχνογνωσία, όπλα και ήταν έτοιμοι να προσφέρουν αμέσως εκδίκηση ήταν οι ισλαμιστες και εν τέλει κυριάρχησαν. Αλλά και η αντιπολίτευση πάλι τμήμα του καθεστώτος ήταν. Αστικές δυνάμεις που ήθελαν μια άλλη διευθέτηση, δυναστική αλλαγή.
Βράστα δηλαδή.
Αμα δεν υπάρχουν κομμουνιστικά κόμματα, συνειδητοποιημένη προωτοπορία, όπως την εποχή του Yusuf Salman Yusuf στο Ιράκ, η κατάσταση θα είναι τραγωδία.
Τέσπα..
πηγές για αποστάτη Ορλόφ
ακολουθούν πηγές ενδιαφέρουσες και αποσπάσματα για το διάλογο που κάναμε: Για τον ψεύτη, απατεώνα, αποστάτη, πρωην τσεκιστή Ορλόφ. Ο Ορλόφ ειναι ο βασικός παραμυθάς για τις Δίκες της Μόσχας. Υποστήριζε ότι ο Μόζες Λούρι και ο Ολμπεργκ ήταν πράκτορες της NKVD, ότι τον Κίροφ τον σκότωσε ο Στάλιν και ότι οι τροτσκιστές και ζηνοβιεφικοί είπαν ψέματα στα δικαστήρια γιατί δήθεν οι σοβιετικοί τους είχαν υποσχεθεί οτι θα χαριστούν στους οπαδούς τους κτλ… Αυτά που αναπαράγει ο Ράγκναροκ εδώ μεσα
O πράκτορας του Στάλιν, Η ζωή και ο θάνατος του Αλεξάντερ Ορλόφ, Μπορίς Βολοντάρσκι, 2015,
https://global.oup.com/academic/product/stalins-agent-9780199656585?cc=us&lang=en&
Σταχυολογώ από την εισαγωγή του βρετανού αστού ιστορικού Πολ Πρέστον που προλογίζει το βιβλίο
«Mετά την υπηρεσία του στο Βερολίνο, το Παρίσι, τη Γενεύη, τη Βιέννη, την Κοπεγχάγη και το Λονδίνο, μια θητεία χωρίς ιδιαίτερη διάκριση, κατέχοντας το βαθμό του ταγματάρχη της κρατικής ασφάλειας από τον Δεκέμβρη του 1935, ο στυλάτος Ορλόφ εστάλη στην Ισπανία μέσα Σεπτέμβρη του 1936 ως σύνδεσμος της ΝΚVD στο Υπουργείο Εσωτερικών της Δημοκρατίας. Εκεί συμμετείχε στην επιχείρηση για την αποστολή των χρυσών αποθεμάτων της Ισπανίας στη Ρωσία, όχι όμως ως κύριος υπεύθυνος, όπως ισχυρίστηκε στο αμερικανικό κογκρέσο, τη CIA και το FBI, αλλά απλά ως υπεύθυνος για την ρύθμιση της ασφάλειας κατά τη διάρκεια της φόρτωσης των ”χρυσών κυβωτίων”. Η σημαντικότερη κληρονομιά του της περιόδου εκείνης στην Ισπανία- κάτι που δεν αποκαλύφθηκε στις δημοσιεύσεις που έκανε μετά την αυτομόλησή του- ήταν η δολοφονική εκδίωξη μελών της 4ης Διεθνούς.»
«Κατά τη διάρκεια μακροσκελών συνεντεύξεων (σ.σ. εννοεί από αμερικανικές κρατικές υπηρεσίες) ο Ορλόφ ανακάτεψε ακίνδυνα γεγονότα με παραπλανητική μυθοπλασία και δεν πρόδοσε κανένα σοβιετικό μυστικό. Ο ίδιος ο Χούβερ ήταν ακόμη πιο εξοργισμένος όταν ανακάλυψε ότι η ίδια η CIA τον είχε κερδίσει στην στρατολόγηση του Ορλόφ, ο οποίος είχε μετατραπεί σε έναν καλά αμειβόμενο σύμβουλο του προσωπικού της αντικατασκοπείας της CIA και παρέδιδε ακόμη και διαλέξεις στο προσωπικό της αμερικανικής υπηρεσίας πληροφοριών που προοριζόταν να πάρει θέσεις σε χώρες του συμφώνου της Βαρσοβίας υπό διπλωματική κάλυψη. Ο κύριος καρπός της συνεργασίας ήταν μια επιτροπή της CIA, το εγχειρίδιο κατασκοπείας και ανταρτοπόλεμου (1963), ένα εντελώς ανακριβές άρθρο “Πως ανακούφισε ο Στάλιν την Ισπανία από 600 εκατομμύρια δολάρια” (Reader’s Digest, Νοέμβρης του 1966) και η φιλόδοξη έρευνα “Η Θεωρία και η Πράξη της Σοβιετικής κατασκοπείας” δημοσιευμένη στο απόρρητο περιοδικό της CIA Μελέτες και Κατασκοπεία (1963).
[…]
Σε αυτά τα γραπτά ο Ορλόφ παρουσίαζε τον εαυτό του ως αγαπημένο φίλο του Στάλιν που τύχαινε τον θαυμασμό του, “που συχνά καλούσε τον Ορλόφ στο Κρεμλίνο για να τον συμβουλευτεί σχετικά με τις λεπτομέρειες της επιχειρησιακής δουλειάς της καστασκοπείας και τον έστειλε στην Ισπανία ως προσωπικό του απεσταλμένο με ειδικές εξουσίες. »
«Φοβούμενος ότι μπορεί να γίνει ο ίδιος θύμα των μαζικών τρομοκρατικών επιχειρήσεων που διεξάγονταν από τον δόλιο ηγέτη της ΝKVD Νικολάϊ Ιβάνοβιτς Γιέζοφ στη Μόσχα, ο Ορλόφ αυτομόλησε στην Ισπανία το 1938 μετά από μακρά και σχολαστική προετοιμασία. Εχοντας πλήρη γνώση του τι συνέβαινε κατά τη διάρκεια της Γιεζοβσίνα, ο Ορλόφ καταχράστηκε επιχειρησιακά κονδύλια που έφταναν τα 98.000 δολάρια. Oταν ο ίδιος και η σύζυγός του έφτασαν στις ΗΠΑ μέσω του Καναδά (με ένα ποσό που ισοδυναμεί σε 1.500.000 δολάρια το 2014), μπόρεσαν να ζήσουν καλά. Επίσης απέφυγε σχεδόν απόλυτα τα αντίποινα υποσχόμενος στους ανωτέρους του στην NKVD ότι δεν θα αποκάλυπτε κανένα μυστικό.»
Το υπόλοιπο πρόγραμμα των συνωμοτών του Τουχατσέφσκι (στη Βιομηχανία)
https://www.marxists.org/history/ussr/government/red-army/1937/wollenberg-red-army/ch09.htm
ΗΘΕΛΑΝ ΦΡΕΝΟ ΣΤΙΣ ΕΠΕΝΔΥΣΕΙΣ ΣΤΗ ΒΑΡΙΑ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ οι συνωμότες
«Ι.Στον Τομέα της Βιομηχανίας. Να επιβάλει την ανάπτυξη της ήδη υπάρχουσας βιομηχανίας ειδών κατανάλωσης προκειμένου να ικανοποιήσει τις ανάγκες του πληθυσμού των πόλεων και της υπαίθρου και έτσι να ωθήσει την ανάπτυξη της αγροτικής παραγωγής με φυσικά μέσα αντί των υποχρεωτικών διοικητικών μέτρων. Η βαριά βιομηχανία που χτίστηκε με το κόστος υπέρμετρων θυσιών είναι σε θέση, συνολικά, να ανταποκριθεί στις ανάγκες της εθνικής οικονομίας, ακόμη και της εθνικής άμυνας. Το ατσάλι δεν είναι το μόνο υλικό που απαιτείται για την πραγματοποίηση ενός πολέμου: το βούτυρο, οι μπότες και τα ρούχα είναι επίσης απαραίτητα. Γι αυτό, η κομμουνιστική αντιπολίτευση πρότεινε να μπει φρένο στις επενδύσεις της βαριάς βιομηχανίας […]»
«Φρένο στις επενδύσεις της βαριάς βιομηχανίας» σήμαινε υπονόμευση της οικονομικής ανεξαρτησίας της ΕΣΣΔ. Σήμαινε, φρένο στη βελτίωση της τεχνικής στην παραγωγή, μείωση της παραγωγικότητας της εργασίας και βέβαια υπονόμευση της παραγωγικής βάσης που στο άμεσο μέλλον θα στρατιωτικοποιούνταν ραγδαία προκειμένου να αντιμετωπίσει ο κόκκινος στρατός τη Βέρμαχτ. Πίσω από την πριμοδότηση της ελαφριάς βιομηχανίας από τους συνωμότες, κρυβόταν ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής.
Τι λε ρε , έγκλημα οι ….” Συνωμότες” που διαφωνούν με την κ.ε. του ΚΚΣΕ επειδή προτείνουν βούτυρο για τα παιδιά κ άλλα αγαθά! Και εκτελέστηκαν!
Ρε σταλινικοί είστε για γέλια
πρόγραμμα συνωμοτών Τουχατσέφσκι:
ΧΑΛΑΡΩΣΗ ΤΟΥ ΜΟΝΟΠΩΛΙΟΥ ΣΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ ΕΜΠΟΡΙΟ, δηλαδή μίνι “περεστρόϊκα”
Γράφει ο τροτσκιστής Βόλενμπεργκ:
«Nα χαλαρώσει το μονοπώλιο του εξωτερικού εμπορίου για τα προϊόντα της ήδη υπάρχουσας βιομηχανίας ειδών κατανάλωσης που δεν μπορούν να παραχθούν σε επαρκείς ποσότητες εντός της ΕΣΣΔ. Μια τέτοια χαλάρωση πραγματοποιήθηκε το 1931-34, αν και δεν ωφελούσε τις μάζες παρά τους προνομιούχους ιδιοκτήτες χρυσού, ξένου συναλλάγματος ή ειδικών κουπονιών, που ήταν σε θέση να αγοράσουν ξένα τρόφιμα, κλωστοϋφαντουργικά προϊόντα, αυτοκίνητα, κτλ…, στα καταστήματα Τόργκσιν (καταστήματα για ξένα εμπορεύματα). Αλλά αυτή τη φορά η χαλάρωση δεν θα ωφελούσε τις προνομιούςχες τάξεις, αλλά μάλλον τις ανάγκες των μαζών»
Η «χαλάρωση» του κρατικού μονοπώλιου στο εξωτερικό εμπόριο ήταν άσχετη με την εισαγωγή εμπορευμάτων από το εξωτερικό. Το ίδιο το σοβιετικό κράτος, πού έλεγχε μονοπωλιακά το εξωτερικό εμπόριο, στη διάρκεια των δυο πεντάχρονων πλάνων από το 1929 εως το 1937 έκανε εισαγωγές εμπορευμάτων από το εξωτερικό, όχι μόνο μηχανές, αλλά και είδη κατανάλωσης. Εδώ ο Βόλενμπεργκ έχει πέσει σε σύγχυση προσπαθώντας μάταια να να κρύψει την αλήθεια: ότι η «χαλάρωση» των συνωμοτών σήμαινε άρση του κρατικού μονοπωλίου στο εξωτερικό εμπόριο. Αυτό φαίνεται κατάφωρα όταν φέρνει ως παράδειγμα για τη «χαλάρωση» τα κρατικά μαγαζιά Torgsin, που ήταν για τουρίστες και ξένους ειδικούς και δέχονταν μόνο ξένο συνάλλαγμα ή χρυσό. Τα μαγαζιά αυτά καταργήθηκαν το 1936. Η άρση του κρατικού μονοπωλίου στο κρατικό εμπόριο θα ωφελούσε μόνο τους κερδοσκόπους, μεσάζοντες, εμπόρους, μια αστική τάξη που θα ανέτειλε ξαφνικά μέσα από ένα δίκτυο εμπορικών συνεταιρισμών και εμπόρων ιδιωτών, εξασφαλίζοντας ξένο συνάλλαγμα συμμετέχοντας στο πλιάτσικο της οικονομίας, όπως έγινε στη διάρκεια της Περεστρόϊκα.
Ράγκναροκ ο αποτυχημένος δικηγόρος του διαβόλου…
Δημόσια δηλωση Τρότσκι λίγο πριν την δολοφονία του Κίροφ:
“Δεν υπάρχουν κανονικά “συνταγματικά” μέσα για την εξάλειψη της κυρίαρχης κλίκας. Η γραφειοκρατία μπορεί να εξαναγκαστεί να δώσει τη δύναμη στα χέρια της προλεταριακής πρωτοπορίας μόνο με τη βία.”
Μερικούς μήνες πριν την δήλωση Τρότσκι:
Ο Σέντοφ έγραφε στον Τρότκσι “Πρίν απ όλα πρέπει να απομακρύνουμε την σημερινή ηγεσία και να βγάλουμε από την μέση τον Στάλιν, τίποτε άλλο εκτός από την εξάλειψή τους μπορεί να μας φέρει την νίκη”. Αυτή η θέση, ήταν σε τελευταία ανάλυση η θέση του Ριούτιν και των συνεργατών του στην ομάδα των “δεξιών”, αν όχι των “φιλελεύθερων”.»
Επειδή ο δικηγόρος έχει διαλείψεις. Τον Κίροφ οι φονιάδες που υπερασπίζεται τον δολοφόνησαν, γι αυτό πέρασαν από δημόσια δίκη, αποδέχτηκαν τις συνωμοσίες που απεργάζονταν και εκτελέστηκαν.
Φαντάζομαι το έχεις καταλάβει αυτό έτσι; Η πρώτη δίκη της Μόσχας αφορά την ατομική τρομοκρατία των στελεχών και μελών του τροτσκιστοζηνοβιεφικού κέντρου εναντίον της μπολσεβίκικης ηγεσίας.
Αν όλα ήταν μια πλεκτάνη όπως λες θα έβγαιναν να βροντοφωνάξουν δημόσια και θα τους άκουγε όλος ο πλανήτης. Ετσι κι αλλιώς γνώριζαν την μοίρα τους. Αλλα είσαι ανιστόρητος Ράγναροκ και μια ζωη αυτοσχεδιάζεις. Ο Δημητρόφ, ο Τέλμαν και χιλιάδες άλλοι κομμουνιστές σε όλη την Ευρώπη ξεφτίλιζαν δημόσια τους κατηγόρους τους και ήξεραν οτι θα έχαναν τους δικούς τους για αντίποινα, θα δολοφονούνταν και οι ίδιοι κτλ…. Γιατί απλούστατα ΑΥΤΟΙ ΗΤΑΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΣ, ΟΧΙ ΧΡΕΟΚΟΠΗΜΕΝΟΙ ΣΥΝΩΜΟΤΕΣ.
Ξεχάστε αυτά που ξέρατε 10 χρόνια πριν. Τώρα με ντοκουμέντα θα πέφτετε σε 100 αντιφάσεις.
και που σαι πες μας κανέναν κομμουνιστή που άδικα διώχθηκε επί Στάλιν και απελευθερώθηκε από τον Χρουτσόφ.
Εναν, που επιμένεις κιόλας με τουπέ.Ενώ εχεις μαύρα μεσάνυχτα από ιστορία,
ακου ο Χρουτσόφ είχε και θετικά στην πολιτική του…χαχαχαχα
σαν να διαβάζεις Δημητρίου
Μαύρα μεσάνυχτα έχεις εσύ σταλινικέ πάρτο χαμπάρι!
Α. Θα στο ματαξαναπώ: Οι διαφωνίες που ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟΤΑΤΑ υπήρχαν, υπάρχουν ΚΑΙ ΘΑ ΥΠΆΡΧΟΥΝ μέσα σε ένα οποιοδήποτε κόμμα ΑΡΑ ΚΑΙ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ αντιμετωπίστηκαν από την σταλινική πτέρυγα και ηγεσία ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ με διώξεις: Να σου θυμίσω ότι ο Τρότσκι ΕΞΟΡΙΣΤΗΚΕ από την ΕΣΣΔ το 1927 όντας από τους πρωτεργάτες της Οκτωβριανής επανάστασης και από τους βασικούς καθοδηγητές της! Και γιατί εξορίστηκε ΝΩΡΙΣ ΝΩΡΙΣ το 1927; Επειδή διαφωνούσε. Ε ΚΑΙ;
Αλλά όχι: Η σταλινική πτέρυγα ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΟΝΤΑΝ ΤΗΝ ΔΙΑΦΩΝΙΑ με την αντίληψή της ως προδοσία, και πρακτόρικη δράση. Οπως και εσύ σήμερα! Και ΑΥΤΗ ήταν η βασικότερη αιτία σε κομματικό επίπεδο για τις ανελέητες διώξεις.
Β. Ξαναμανά για την δολοφονία Κίροφ: Η ατομική τρομοκρατία ΔΕΝ ήτανμέσα στην διαπαιδαγωγηση των κομμουνιστών που διαφωνούσαν. Αλλωστε για αυτό και πέτυχε η επανάσταση. Γιατί ΔΕΝ βασίστηκε πάνω στην ατομική τρομοκρατία αλλά στην μαζική πολιτική δράση. Τον Κίροφο τονε έφαγε η σταλινική σου αγαπημένη πτέρυγα και την δολοφονία την φόρτωσε μετά στην αντιπολίτευση. Το ΠΟΙΟ πολιτικό ρεύμα εντός του κομμουνισμού έκανε την επιλογή των δολοφονιών/εκτελέσεων ως μέσο επίλυσης πολιτικών διαφωνιών η ιστορία το απέδειξε: Ηταν το σταλινικό κομμουνιστικό ρεύμα, δεν ήταν ούτε το τροτσιστικό κομμουνιστικό ρεύμα, ούτε άλλο.
Γ. Σκορπάς απλόχερα γέλιο, διότι, από την μια έχουμε την εκτέλεση της μεγάλης πλειοψηφίας της ηγεσίας των μπολσεβίκων του 1917 και μετά (δλδ της ηγεσίας της Οκτωβριανής επανάστασης και της νίκης της, αυτοί οι άνθρωποι εκτελέστηκαν)! Επίσης από την μια έχουμε και την ανελέητη δίωξη/εκτέλεση 1.100 αντιπροσώπων (σε σύνολο 2.300 περίπου, δλδ περίπου το 50% !!!) των σταλινικών αντιπροσώπων του συνεδρίου των…νικητών τρομάρα σου (του 1934)!
Και από την άλλη ΤΙ έχουμε; Εχουμε τον ισχυρισμό σου για τον Κίροφ! Για έναν άνθρωπο δλδ αν δεχθούμε τον ισχυρισμό σου, που είναι παπαριά αλλά λέω αν τον δεχθούμε, εκτελέστηκαν η μεγάλη πλειοψηφία της οκτωβριανής ηγεσίας των μπολσεβίκων και 1.100 αντιπρόσωποι! Ωρέ, ούτε ο Μωυσής να ηταν με τις δέκα εντολές!! Δεν μας αφήνεις βραδιάτικα μωρέ σταλινικέ με τις ασυναρτησίες σου;
οχι δεν κατάλαβες, για τη δολοφονία του ΗΓΕΤΗ ΤΟΥ Λένινγκραντ Κίροφ, ναι για αυτόν τον έναν ξεχωριστό άνθρωπο, μπολσεβίκο ηγέτη, τον Κίροφ που υποτιμάς, την πλήρωσαν οι συνωμότες του τροτσκιστοζηνοβιεφικού κέντρου: ΟΙ ΦΟΝΙΑΔΕΣ ΤΟΥ. Ετσι γινεται, οι κομμουνιστές ανταποδίδουν συνήθως δεύτεροι, αλλά δεν χαρίζονται. Ετσι έγινε και την εποχή που οι αριστεροί εσέροι, σύμμαχοι των μπολσεβίκων μέχρι το 1918, επιχείρησαν να δολοφονήσουν τον Λένιν.
Ξέρεις τι έλεγαν τότε οι εσέροι; Εμεις δεν κάνουμε ατομική τρομοκρατία, δεν ειναι στο πρόγραμμά μας. Δεν εχουμε καμία σχέση. Είμαστε μαζικό λαϊκό κίνημα… Αυτά που λες και εσύ εδώ δικολαβικά για τον Τρότσκι.
Ειπαμε ο Τρότσκι σου, ΔΗΜΟΣΙΑ καλούσε σε ατομική τρομοκρατία, πριν τη δολοφονία του Κίροφ:
“Η γραφειοκρατία μπορεί να εξαναγκαστεί να δώσει τη δύναμη στα χέρια της προλεταριακής πρωτοπορίας μόνο με τη βία.”
Τι λες λοιπόν ότι δεν ήταν στο ..πρόγραμμά τους δικολάβε της κακιάς ώρας;;;
Το πρόγραμμα του τροτσκιστοζηνοβιεφικού κέντρου είναι ξεκάθαρα ΑΤΟΜΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ.Το πιστοποιεί και η αλληλογραφία Τρότσκι-Σέντοφ που βρέθηκε το 80 στο αρχείο του Τρότσκι στο Χάρβαρντ.
Για την συνωμοσία με τους στρατιωτικούς που ετοίμαζαν πραξικόπημα την πλήρωσαν πολύ περισσότεροι μετά την αποκάλυψη της απόπειρας πραξικοπήματος.
Ξέρεις τι σημαίνει πραξικόπημα πεμπτοφαλαγγιτών; Μπας και νομίζεις ότι συμμετείχαν 1-3 σε αυτό; Οχι βέβαια. Εδώ ο Βολενμπεργκ αποκαλύπτει συνεργασία εκατοντάδων από την “αντιπολίτευση”, από τους τους δεξιούς μέχρι τους πρωην τροτσκιστές με τον Τουχατσέφσκι. Στα έχω παραθέσει αναλυτικά…αλλά μάλλον δεν καταλαβαίνεις. ή δεν θες να καταλάβεις. Μην νομίζεις ομως ότι οι αναγνώστες σου είναι τόσο αφελείς όσο εσύ.
και έχω παραθέσει και το πρόγραμμά τους κύριε συνήγορε του Τρότσκι. Οπότε για πες μας τώρα εσύ Ραγκναροκ που διακρίνεις υποτίθεται δεξιά καμπή στην επικράτηση του Χρουτσοφισμού, τι διακρίνεις στο πρόγραμμα του Τουχατσέφσκι, όπως το παραθέτει ο τροτσκιστής Εριχ Βόλενμπεργκ.
Μίλα συγκεκριμένα.
ΚΑΙ ΠΕΣ ΜΑΣ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΕΝΑΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΗ ΠΟΥ ΔΙΩΧΘΗΚΕ ΑΔΙΚΑ ΕΠΙ ΣΤΑΛΙΝ ΚΑΙ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΧΡΟΥΤΣΟΦ. ΣΥ ΕΙΠΑΣ ΟΤΙ ΣΥΝΕΒΗ ΑΥΤΟ. ΠΕΣ ΜΑΣ ΕΝΑΝ ΛΟΙΠΟΝ.
Κοιτα στο τέλος μην μας πεις τον Σολτσενίτσιν, χαχαχα
Ηδη ένας εξυπνάκιας ανώνυμος έγραψε κάτι παραπάνω. Το συμμερίζεσαι;
_____
@εξυπνάκια ανώνυμε. Οσο και να δημαγωγούν οι συνωμότες τροτσκιστές συνεργάτες του Τουχατσέφσκι για “βούτυρο και ψωμί” δεν πείθουν. Περεστρόϊκα και “βούτυρο και ψωμί” δεν πάνε μαζί.
_____
ΤΕΛΟΣ ΡΑΓΚΝΑΡΟΚ ΕΠΕΙΔΗ ΕΠΑΝΕΡΧΕΣΑΙ ΣΕ ΝΟΥΜΕΡΑ ΠΟΣΟΣΤΩΝ, παίζοντας το παιχνιδάκι του Χρουτσόφ στο εικοστό συνέδριο. Πράγμα όχι τυχαίο. Βλέπεις αξιοποιείς την προπαγάνδα ενός αντεπαναστάτη, ρεβιζιονιστή για να χτυπήσεις το επαναστατικό κίνημα. Δεν είναι τυχαίο ότι σου ξέφυγε πριν αυτό περί “θετικών” στην πολιτική του Χρουτσόφ. Οχι φίλε μου, δεν είναι καθόλου τυχαίο. Αν υιοθετείς τα επιχειρήματα Χρουτσόφ στο Εικοστό Συνέδριο, στο τέλος θα καταλήγεις να λες οτι ρε παιδιά, ο Χρουτσόφ ήταν καλό παλικάρι, είχε και τα θετικά του, απελευθέρωσε…κομμουνιστές. Ενα βηματάκι είσαι από αυτά που έλεγε ο Σ.Τ.
Οπως βλέπεις ΤΗ ΠΑΤΗΣΕΣ ΦΙΛΕ. Και σκόπιμα σε άφηνα να δημαγωγείς με αυτό ως το τέλος. Το έκανα για να σου στείλω το τελικό και οριστικό χτύπημα στο διάλογό μας :-).
αν αφαιρέσουμε όσους συμμετείχαν απο το 1932 στο τροτσκιστοζηνοβιεφικό κέντρο και το παράλληλο κέντρο των “φιλελευθερων” μπουχαρινικών
αν αφαιρέσουμε τον στενό κύκλο των αρχικών συνωμοτών των στρατιωτικών ( τον στενό κύκλο των Τουχατσέφσκι, Γκαμάρνικ, Γιακίρ και άλλων) που ξεκίνησαν κι αυτοί τη δράση τους το 1932,
πράγματα που δεν ήταν γνωστά στο κόμμα μέχρι το 1936, ΤΟΤΕ ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ δεν άξιζαν καμία θέση στην Κεντρική Επιτροπή και στη διοίκηση το 1934 στο 17ο Συνέδριο. Τότε όλοι αυτοί παίζει να είναι μαζί 40%- 50% της κεντρικής επιτροπής του 1934.
Φαντάζομαι το καταλαβαίνεις οτι συνωμότες του 1932 δεν αξίζουν να έχουν θέση στη κεντρική επιτροπή του 1934, έτσι;
Αρα το παιχνιδάκι του Χρουτσόφ που αναμασάς και εσύ εδώ πέρα, δεν έχει καμία αξία. Γιατί από αυτούς που άξιζαν να είναι στην Κεντρική Επιτροπή το 1934 και εκτελέστηκαν γιατί τα βρήκαν με τους συνωμότες μετά το 1934, παίζει να είναι 20% μόνο, ίσως και λιγότεροι.
___
δεν εχει νόημα να επανέλθω. Απλώς ανακυκλωνόμαστε. Η τελική απάντηση δικαιωματικά δική σου λοιπόν. Είσαι στην έδρα σου :-). Ας μη βγω και καταχραστής της φιλοξενίας.
Κύριε σταλινικε ευτυχώς λέτε την άποψη σας και σας διαβάζει κόσμος ο οποίος κατανοεί τι εστί σταλινικη αντι-κομμουνιστικη αντίληψη!
Α ώστε έτσι!! Για έναν άνθρωπο -τον Κίροφ – οποιος κ να ήταν αυτός, ακόμα κ αν δεχτούμε ότι τον δολοφόνησε το τροτσκιστικό ρεύμα, η απάντηση είναι ότι δολοφονουμε καμία 1.200αρα κομμουνιστές!! Και θες να μας πουλήσεις αυτή την νοοτροπία , αυτή την πολιτική θέση (την οποία υιοθέτησε και εφάρμοσε το σταλινικό ρευμα) ως κομμουνιστική! Ρε τραβα αλλού να πουλησεις αντικομμουνιστική σταλινική νοοτροπία κ πρακτική!!
Β. Δεν μου ξέφυγε το λέω εντελώς συνειδητά: ναι , η χρουτσωφικη περίοδος σε σχέση με την προηγούμενη σταλινική έχει ένα θετικό: έχει λίγο μεγαλύτερη πολιτική ανεκτικότητα στην αντίθετη ή απλά διαφορετική άποψη , έχει λίγο λιγότερη καταστολή. Και αυτό ναι ήταν θετικό σε σχέση με την σταλινική περίοδο.
Γ. Συνωμότες τους βγάζεις εσύ κ το σταλινικό ρευμα. Στο έχω ξαναπεί: τα πορίσματα αυτών των δικών δεν τα αναγνωρίζω ούτε εγώ, ούτε όλα τα υπόλοιπα κομμουνιστικα ρεύματα πλην των σταλινικών.
Δ. Ο Τρότσκι υπήρξε μεγάλος επαναστάτης, ο,τι και να λέτε!! Απορρίπτω βασικές θέσεις του Τρότσκι και του τροτσκιστικου κομμουνιστικου ρεύματος (πχ προσωπολατρεία Τρότσκι αντί για Στάλιν, θέση για την σχέση εθνικού με ταξικό, κλπ ) αλλά αυτό δεν αναιρει τον θετικό του ρόλο που έπαιξε στην οκτωβριανή επανάσταση. Κ φυσικά δεν υπήρξε ούτε πράκτορας, ούτε κατι από αυτά τα χυδαία ψέματα που του προσάπτει το ανθρωποφαγικο σταλινικό ρευμα.
Ας συνεχιστεί αυτή η γόνιμη συζήτηση με τα εξής:
Α. Ήδη από τα μέσα της δεκαετίας του ’20 οι εσωτερικές σχέσεις στο μπολσεβίκικο κόμμα είναι χάλια! Δομούνται πάνω σε εξαιρετικά ανταγωνιστική συγκρουσιακή βάση: Το κόμμα των κομμουνιστών η πρωτοπορία που πήρε την εξουσία , αδυνατεί να εγκαθιδρύσει μια ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ Κ ΔΗΜΟΣΙΑ ΣΥΖΗΤΗΣΗ η οποία θα διεξάγεται με κομμουνιστικούς όρους και όχι με ακραία συγκρουσιακους! Η νοοτροπία του Λένιν ο οποίος ενώ χρησιμοποιούσε εξαιρετικά βαρείς όρους ως χαρακτηρισμούς , στην πράξη πρωταγωνιστούσε στην ουσιαστική διαπροσωπική κ πολιτική ενότητα των μελών κ στελεχων των μπολσεβίκων! Δείτε πχ την προσωπική του στάση απέναντι στους ζηνοβιεφ κ Κάμενεφ, οι οποίοι ενώ δημοσίευσαν τα κρυφά σχέδια της εξέγερσης επειδή διαφωνούσαν, ο ίδιος ο Λένιν πετυχαίνει να ξαναμπούν στην κε αυτού του κόμματος!
Ο Στάλιν και η μετέπειτα σταλινική πτέρυγα/ρεύμα του κομμ. Κινήματος , δεν έχουν αυτή τη δομική νοοτροπία και αντίληψη του Λένιν. Κατανοούν την διαφορετική από αυτούς γνώμη/θέση, ως ένδειξη ή/και απόδειξη πρακτορικης δράσης, και προσχώρησης στον καπιταλισμό. Και αναλόγως συμπεριφέρονται : Οι κατηγορίες απέναντι σε διαφωνούντες κομμουνιστές ότι είναι γκεσταπιτες, πράκτορες κλπ πάνε σύννεφο, το ίδιο και οι συλλήψεις, καταδίκες βάσει ψεύτικων στοιχείων κ εκτελέσεις. Το σταλινικό ρευμα εγκαινιάζει την εποχή της νοοτροπίας της ατομικής τρομοκρατίας ως κρατικής/κομματικής θέσης κ πολιτικής!!
Και είναι αυτή η θέση /αντίληψη του σταλινικου κομμουνιστικού ρεύματος, η οποία κουμπώνει ως κρατική/κομματική πολιτική με την παγίωση των συμφερόντων της κρατικής /κομματικής γραφειοκρατίας. Διότι είναι αυτή η νοοτροπία που βγάζει εκτός κάδρου κ κριτικής τα κριτήρια και βάσει αυτων κ τις αποφάσεις που ελάμβανε η ηγεσία του ΚΚΣΕ και του κράτους.
Βάσει της παραπάνω ανάλυσης ας δούμε και τα γεγονότα:
Ήδη από το 27 ο Τρότσκι εξορίζεται από την ΕΣΣΔ και αρχίζουν οι πρώτες διώξεις των διαφωνούντων κομμουνιστων στην εσσδ. Εσωτερική καταστολή, διώξεις, αλλά και λαθεμένες θέσεις, οδηγούν την κομμουνιστική αντιπολίτευση να να έχει πια το 1,5% με 2% επιρροή μέσα στο κκσε. Ενώ, απορρίπτει την θέση να διασπάσει το ΚΚΣΕ κ να φτιάξει άλλο κομμουνιστικο κομμα.
Σε αυτό το φόντο πολιτικής κ οργανωτικής ήττας της κομμουνιστικής αντιπολίτευσης, καιπολυ μικρής επιρροής της , δολοφονείται ο κιροφ. Ας υποθέσουμε ότι τον χ Κίροφ τον δολοφόνησε ή τροτσκιστική πτέρυγα πράγμα το οποίο απορρίπτω, ακριβώς διότι δεν ήταν ούτε στη νοοτροπία ούτε κ στην πρακτική της πριν κ μετά τόσο στην ΕΣΣΔ όσο κ άλλου. Αντιθέτως ήταν στη νοοτροπία του σταλινικου ρεύματος κ αυτό φάνηκε μετά, τόσο στην ΕΣΣΔ όσο και παντού στα κκ.
Αλλά, ας υποθέσουμε ότι τον έφαγαν οι τροτσκιστές τον Κίροφ. Πώς απαντά η σταλινική πτέρυγα που ελέγχει σχεδόν απόλυτα κράτος και κόμμα; Δύο χρόνια μετά απαντά με τις δικές της Μόσχας όπου συλλαμβάνονται , καταδικάζονται κ εκτελούνται καμια 1.200άρα κομμουνιστές!!!
Για ένα άτομο , δολοφονούνται 1.200 άτομα , ενώ τα περισσότερα από αυτά ήταν σταλινικοί αντιπρόσωποι στο συνέδριο των νικητών και είχαν αναδείξει ηγεμονικά κυρίαρχη τάση την …σταλινική!!!
Δλδ, επειδή είχαν διαφορετικές θέσεις και επειδή δολοφονήθηκε ένας άνθρωπος, η κυρίαρχη σταλινικη τάση εκτέλεσε τουλάχιστον 1.200 κομμουνιστές μεταξύ των οποίων και την μεγάλη πλειοψηφία της οκτωβριανής ηγεσίας των μπολσεβίκων!
Και μετά λένε ότι θέλουν έναν καλύτερο κόσμο οι σταλινικοί. Γνωριζω ότι η συζήτηση είναι εν πολλοίς χωρίς άμεσο επίδικο μιας και το κομμουνιστικό κίνημα δεν υφισταται σήμερα εκτός από μερικά κκ η μεγάλη πλειοψηφία των οποίων είναι σοσιαλδημορατικα. Όμως έχει μια αξια για το παρόν κ το μέλλον! Τα συμπεράσματα δικά σας φίλοι αναγνώστες.
Καταλάβαμε σταλινικε: διαφωνίες ίσον απελάσεις, συλλήψεις και εκτελέσεις για τους σταλινικούς.
Το σωστό/συμπλήρωση: “….Η νοοτροπία του Λένιν ο οποίος ενώ χρησιμοποιούσε εξαιρετικά βαρείς όρους ως χαρακτηρισμούς , στην πράξη πρωταγωνιστούσε στην ουσιαστική διαπροσωπική κ πολιτική ενότητα των μελών κ στελεχων των μπολσεβίκων, ΔΕΝ ΥΦΙΣΤΑΤΑΙ πλέον!
Καλά εσύ πέθανες νωρίς…
Αλά εσύ εκτελεστικές αργά…
δε μου λες είπαμε να δώσεις μια τελική απάντηση, όχι δυο τρεις και να διαστρέφεις συνεχώς ,ότι γράφω. Ειπα πουθενά οτι χιλιάδες εκτελέστηκαν αποκλειστικά και μόνο από τη δολοφονία του Κίροφ;
ΠΟΥ ΒΡΕ; ΠΟΥ ΤΟ ΓΡΑΨΑ ΑΥΤΟ;
ΟΧι βέβαια, είπα οτι χιλιάδες εκτελέστηκαν λόγω της απόπειρας πραξικοπήματος του Τουχατσέφσκι τον Μάη του 1937.
ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΣΟΒΑΡΗ ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΣΗ ΜΑΖΙ ΣΟΥ. Ας πάρουμε το ευνοϊκο σενάριο για σένα, ότι ειναι εντελώς ανιστόρητος, έχεις τρελή άγνοια, και επειδή είσαι εγωίσταρος συνεχίζιες. Ας σου κάνω λοιπόν ένα έξτρα και τελευταίο μαθηματάκι. Μπας και καταλάβεις σε πόσες αντιφάσεις έχεις υποπέσει.
Ανθρωπέ μου, η πρώτη δίκη της Μόσχας έγινε τον Αύγουστο του 1936. Τα ηγετικά στελέχη του τροτσκιστοζηνοβιεφικού κέντρου, οι συνωμότες του τροτσκιστο-ζηνοβιεφικού μπλοκ που καταγράφονται ένας-προς-έναν στην μυστική αλληλογραφία Τρότσκι-Σέντοφ συνελήφθησαν και εκτελέστηκαν πρώτα και κύρια για προετοιμασία πράξεων ατομικής τρομοκρατίας εναντίον της ηγετικής ομάδας των μπολσεβίκων ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΚΙΡΟΦ ΠΟΥ ΑΝΗΚΕ ΣΤΗΝ ΗΓΕΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΤΩΝ ΜΠΟΛΣΕΒΙΚΩΝ. Μιλάμε για μερικές δεκάδες εκτελεσθέντες μετά την ολοκλήρωση της δίκής.
τον Γενάρη του 1937, ο Ράντεκ στη δεύτερη δίκη αποκαλύπτει ότι οι φιλελεύθεροι που καταγράφονται στην μυστική αλληλογραφία Τρότσκι-Σέντοφ και έδωσαν πρακτικά περισσότερα πράγματα απ’ ότι οι δεξιοι του Ριούτιν στους τροτσκιστές (ΤΑ ΟΜΟΛΟΓΕΙ ΤΡΟΤΣΚΙ ΣΤΙΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ, ΤΑ ΕΧΩ ΓΡΑΨΕΙ ΕΔΩ ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ), ήταν οι μπουχαρινικοί.
Μιλάμε για μερικές δεκάδες εκτελεσθέντες μετά την ολοκλήρωση της δίκης.
Ο Ράντεκ στη Δίκη έδωσε και συνεργάτη του Τουχατσέφσκι. Οπότε ο Τουχατσέφσκι μπήκε σε στενό κλοιό παρακολούθησης
Οι στρατιωτικοί του Τουχατσέφσκι πιάστηκαν στα πράσα τον Μάη του 1937. Τότε αποκαλύφθηκε οτι συνεργάζονταν με όλους τους προηγούμενους. Οπότε τον Ιούλη του 1937 άρχισε Η ΚΟΚΚΙΝΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ που συνοψίζεται στα α) και β):
α) τη δίωξη, φυλάκιση, εκτέλεση των χρεοκοπημένων στελεχών της “ελιτ” που είχαν πάρε δώσε με τον Τουχατσέφσκι και όλους τους προηγούμενους που από το 1934 είχαν σημαντικά πόστα στη διοίκηση και στο κόμμα, Βλέπε Ρίκοφ, Τόμσκι, Πιατακόφ, ακόμη και τον Σμιρνόφ που ήταν επικεφαλής σοβιετικών εμπορικών αντιπροσωπειών και έτσι συνάντησε τον Σέντοφ στο Βερολίνο το 1931, παραλαμβάνοντας την συνωμοτική ντιρεκτίβα: “να βγει από τη μέση ο Στάλιν”.
Τότε, τον Ιούλη του 1937 άρχισαν οι διώξεις σε εκατοντάδες μέχρι χιλιάδες, μέλη της “σοβιετικής ελίτ”. Στο έχω εξηγήσει αναλυτικά. Αλλά δεν σε έχω για τόσο αφελή για να μην το καταλαβαίνεις. Οι πραξικοπηματίες ηγέτες μπορεί να ήταν δεκάδες, συνδέονταν όμως με εκατοντάδες και χιλιάδες σε μια πυραμίδα, όπου στη βάση δεν γνώριζαν καν πλήρως το σχέδιο της ηγεσίας, συνδέονταν ομως με χιλιους δυο τρόπους (π.χ. προαγωγή στην ιεραρχία οχι με αξιοκρατικά κριτήρια αλλά για λόγους στρατολόγησης, γλείψιμο, διάδοση του προγράμματος της παλινόρθωσης σε δείπνα, πάρτυ, κύκλους, σαμποτάζ οικονομικό=υπερτιμολογήσεις σε άθλια προϊόντα παίρνοντας τα εξτραδάκια για τις τσέπες μας κ.ο.κ)
Ακριβώς η ίδια πυραμίδα υπήρχε στους στρατιωτικούς και και δεξιούς οπαδούς τους που έκαναν στρατιωτική ανταρσία στην Ισπανία τον Ιούλη του 1936.
β) η τρομοκρατία δεκάδων εως εκατοντάδων χιλιάδων σε πρώην κουλάκους που είχαν σαμποτάρει την κολεκτιβοποίηση νωρίτερα, πρωην αντεπαναστάτες, τσαρικούς, εσέρους κ.ο.κ που θα αποτελούσαν τη μαζική βάση ενός στρατιωτικού πραξικοπήματος
__________________________________________
Τώρα το κατάλαβες; Το 1927 η αντιπολίτευσή σου δεν πήρε ούτε το 1%.
Αν δεν παίρνεις λοιπόν ούτε 1% στις χρεοκοπημένες και τυχοδιωκτικές πολιτικές που προκρίνεις (ταχεία κολεκτιβοποίηση, ταχεία εκβιομηχάνιση, ανύψωση μισθών κτλ…, όταν η εμπορεύσιμη παραγωγή από το χωριό στην πόλη είναι μόνο το 1/2 της προπολεμικής!!!) και τις έχω παραθέσει παραπάνω, το βουλώνεις και δέχεσαι την άποψη της ΣΥΝΤΡΙΠΤΙΚΗΣ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΣ.
ΑΥΤΟ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΗΣ.
Αντιθέτως, αυτοί οι ζηνοφιεφικοί-τροτσκιστές πήγανε να στήσουν διαφορετική οργάνωση, πυροδοτώντας απεργίες (δηλαδή σαμποτάζ της παραγωγής) και ξεχωριστές πορείες την επέτειο της επανάστασης και ηττήθηκαν κατά κράτος.
Ολοι το μετάνιωσαν ΔΗΜΟΣΙΑ και επανήλθαν στο κόμμα. ΠΛΗΝ ΤΟΥ ΤΡΟΤΣΚΙ.Ο Τρότσκι πήγε λοιπόν εξορία.
ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΚΙΡΟΦ ΤΟ 1934, ΚΑΝΕΝΑΣ ΜΠΟΛΣΕΒΙΚΟΣ ΔΕΝ ΕΚΕΤΕΛΕΣΤΗΚΕ. ΚΑΝΕΝΑΣ. ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ ΑΥΤΟ;
Το 1929 Ο Μπουχάριν με τον Ρίκοφ, Τόμσκι πήγαν να κάνουν φραξιονιστική επίθεση στο κόμμα, γιατί ήταν εναντίον της κολεκτιβοποίησης , τότε που είχε σκάσει η διεθνής κρίση του 1929, η κατάσταση στην εμπορεύσιμη παραγωγή από το χωριό στην πόλη ήταν καλύτερη από το 1927, τα κολχόζ είχαν καλύψει σημαντικό τμήμα της κουλάκικης παραγωγής, και η διεθνής κρίση σηματοδοτούσε την μείωση των τιμών διεθνώς στα σιτηρά τα επόμενα 2-3 χρόνια, πράγμα που σήμαινε ΟΤΙ Η ΕΣΣΔ ΘΑ ΕΜΕΝΕ χωρίς συνάλλαγμα για να αγοράσει μηχανές, ΑΡΑ ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΟΤΑΝ ΠΟΤΕ Η ΕΚΒΙΟΜΗΧΑΝΙΣΗ) . Αφού ηττήθηκαν ιδεολογικοπολιτικά οι μπουχαρινικοί, αποδέχτηκαν τη γραμμή της πλειοψηφίας και επανήλθαν στο κόμμα αρχές της δεκαετίας του 30.
Στις δυσκολίες του πρώτου πεντάχρονου, τις ΟΠΟΙΕΣ ΕΧΩ ΚΑΤΑΓΡΑΨΕΙ ΕΞΑΡΧΗΣ ΕΔΩ ΠΕΡΑ, πρωην τροτσκιστές, ζηνοφιεφικοί, μπουχαρινικοί και συνωμότες γύρω από τον Τουχατσέφσκι ΑΡΧΙΣΑΝ ΝΑ ΣΥΝΩΜΟΤΟΥΝ.
ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΔΕΔΕΙΓΜΕΝΟ ΠΙΑ.
ΑΥΤΟ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΤΟ ΓΝΩΡΙΖΕ Η ΜΠΟΛΣΕΒΙΚΙΚΗ ΗΓΕΣΙΑ.
Το 1934 ΛΟΙΠΟΝ ΟΙ ΠΑΝΤΕΣ ΕΠΑΝΗΛΘΑΝ ΣΤΟ ΚΟΜΜΑ, ΣΤΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗ, πλΗΝ ΤΟΥ ΤΡΟΤΣΚΙ.
ΜΗΝ ΛΕΜΕ ΤΑ ΙΔΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΙΔΙΑ.
ΚΑΤΣΕ ΔΙΑΒΑΣΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΙΣΤΟΡΙΑ
_______________________________
τέλος εσύ πιο πάνω, επειδή είδες οτι το παραμύθι σου δεν περπατάει,
υιοθέτησες τα παραμύθια του Ορλόφ,
ότι τον Κιροφ τον σκότωσε ο Στάλιν!!!!!
ΛΕΣ:”
Τον Κίροφ τον έφαγε η σταλινική σου αγαπημένη πτέρυγα και την δολοφονία την φόρτωσε μετά στην αντιπολίτευση. ‘
χαχαχαχα
ρε καψερέ, ΟΥΤΕ Ο ΤΡΟΤΣΚΙ ΔΕΝ ΤΟΛΜΗΣΕ ΝΑ ΤΟ ΠΕΙ ΑΥΤΟ.
Ο ΤΡΟΤΣΚΙ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΙΠΕ ΟΤΙ ΤΟΝ ΚΙΡΟΦ ΤΟΝ ΣΚΟΤΩΣΕ Ο ΣΤΑΛΙΝ, αλλά κάποιος δυσαρεστημένος εργάτης που αντέδρασε στην αντιδραστική πολιτική του γραφειοκράτη ΚΙΡΟΦ.
Ο Τρότσκι πάντα θεωρούσε δημόσια οτι ο Κίροφ ανήκε στην “γραφειοκρατική κλίκα” που έπρεπε με τη βία να εξαλειφθεί.
ΑΥΤΟ ΓΡΑΦΕΙ ΡΕ ΔΗΜΟΣΙΑ Ο ΤΡΟΤΣΚΙ.
ΑΣΧΕΤΕ, ε, ΑΣΧΕΤΕ
ΑΥΤΟΣΧΕΔΙΑΖΕΙΣ ΜΠΑΓΑΣΑ, αλλά βλέπεις την πάτησες.
ΣΟΥ ΛΕΩ ΕΙΣΑΙ ΑΝΙΣΤΟΡΗΤΟΣ ΚΑΙ ΕΧΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟΥΠΕ….
δεν επανέρχομαι..γεια σου
.
Άστο βρε σταλινικε μου. Υπερασπίζεσαι μια αθλιότητα δεν το καταλαβαίνεις; Όχι. Δεν το καταλαβαίνεις. Η αφρόκρεμα των στελεχών που μάτωσαν για να γίνει, να νικήσει κ να στερεωθεί η επανάσταση εκτελέστηκε από την σταλινική πτέρυγα. Ο λόγος ; Οι διαφωνίες και ο κιροφ. Όχι μόνο ο κιροφ αλλά κ οι διαφωνίες με την σταλινική πτέρυγα (στο έχω πει εξαρχής, αυτό).
Ε κάτσε εσύ κ λυνε τις διαφωνίες σου στο ΚΚΕ ή σε όποια μουλου οργάνωση είσαι, με εκτελέσεις. Ευχαριστούμε δεν θα πάρουμε , δεν είναι αυτό κομμουνισμός.
Και να μην επανέλθεις σταλινικέ, μικρό το κακό! Πάρε την θέση του Τρότσκι για τον Χίτλερ και τον εθνικοσοσιαλισμό(ναζισμό) λοιπόν! Και έλα πες μου μετά ξανά, τις αηδίες και τα ψέματα που αναπαράγεις και εσύ και το σταλινικό κομμουνιστικό ρεύμα, περί πρακτόρων, γκεσταπιτών και άλλα τέτοια κουζουλά! Ναι, ο σταλινισμός και ο τροτσκισμός ως κομμουνιστικά ρεύματα, πάει πια ΤΕΛΕΙΩΣΑΝ! Και σήμερα οι ταμπέλες “σταλινικός” “τροτσκιστής”, “μαοϊκός”, είναι σαχλαμάρες και προσωπολατρεία σκέτη.
Αυτό όμως δεν μας εμποδίζει καθόλου να αποδεχόμαστε θέσεις πχ του Τρότσκι ως ορθές. Να μια από αυτές:
“….Λέον Τρότσκι.
Τι είναι ο εθνικοσοσιαλισμός. (Ναζισμός).
Οι άνθρωποι με απλοϊκή σκέψη πιστεύουν πως η βασιλική ιδιότητα εμπεριέχεται στο πρόσωπο του βασιλιά, στον μανδύα του από ερμίνα και στο στέμμα του, στη σάρκα και στο γαλάζιο του αίμα. Στην πραγματικότητα, η βασιλική ιδιότητα δεν είναι παρά μια σχέση ανάμεσα σε ανθρώπους.
Ο βασιλιάς είναι βασιλιάς μόνο εξ αιτίας του γεγονότος ότι τα συμφέροντα και οι προλήψεις εκατομμυρίων αντανακλώνται στο πρόσωπό του. Όταν οι σχέσεις αυτές σαρωθούν από το κύμα της εξέλιξης, ο βασιλιάς μετατρέπεται σ’ έναν κοινό θνητό με τρεμάμενα χείλη. Αυτός που κάποτε λεγόταν Αλφόνσος ο 13ος θα είχε να πει πολλά πάνω στο ζήτημα.
Ο ελέω λαού αρχηγός διαφέρει από τον ελέω Θεού, τουλάχιστον στο βαθμό που ο πρώτος είναι αναγκασμένος, αν όχι ν’ ανοίξει μόνος του το δρόμο, τουλάχιστον να βοηθήσει τις περιστάσεις να του τον ανοίξουν. Αλλά όπως και να ‘χει, ο αρχηγός δεν παύει ν’ αποτελεί μια σχέση μεταξύ ανθρώπων, μια ατομική προσφορά που έρχεται να καλύψει μια ομαδική ζήτηση.
Η διαμάχη σχετικά με την προσωπικότητα του Χίτλερ γίνεται τόσο εντονότερη, όσο το μυστικό της επιτυχίας του επιχειρείται ν’ αναζητηθεί μέσα σ’ αυτόν τον ίδιο. Και όμως, θα ήταν δύσκολο να βρεθεί άλλη πολιτική φιγούρα που να είναι στον ίδιο βαθμό ο κόμβος τόσων απρόσωπων ιστορικών δυνάμεων. Κάθε μανιασμένος μικροαστός δεν θα μπορούσε να γίνει Χίτλερ, αλλά υπάρχει ένα μικρό κομματάκι Χίτλερ μέσα σε κάθε μανιασμένο μικροαστό.
Η γρήγορη ανάπτυξη του γερμανικού καπιταλισμού πριν τον Παγκόσμιο Πόλεμο καθόλου δεν σήμανε την καταστροφή των μεσαίων τάξεων. Σίγουρα κάποια στρώματα μικροαστών καταστράφηκαν, ο καπιταλισμός όμως δημιούργησε νέα: μάστορες και μικρομαγαζάτορες γύρω απ’ τα εργοστάσια, τεχνικούς και διοικητικούς υπάλληλους μέσα σ’ αυτά.
Αλλά, παρά την αριθμητική της αύξηση – οι μικροαστοί αντιπροσωπεύουν σήμερα κάτι λιγότερο από το μισό του γερμανικού πληθυσμού – η μεσαία τάξη έχασε και τα τελευταία ίχνη της ανεξαρτησίας της. Ζούσε πλέον στη σκιά της μεγάλης βιομηχανίας και του τραπεζικού συστήματος. Τρεφόταν από τα ψίχουλα που έπεφταν απ’ το τραπέζι των μονοπωλίων και των καρτέλ κι απ’ την πνευματική ελεημοσύνη που της πετούσαν οι επαγγελματίες θεωρητικοί και οι πολιτικοί του συστήματος.
Η ήττα του 1918 ύψωσε έναν τοίχο στον δρόμο του γερμανικού ιμπεριαλισμού. Η εξωτερική δυναμική μετατράπηκε σ’ εσωτερική. Ο πόλεμος μετατράπηκε σ’ επανάσταση. Η Σοσιαλδημοκρατία, που βοήθησε τους Χοεντζόλλερν να διεξάγουν τον πόλεμο μέχρι το τραγικό του τέλος, δεν επέτρεψε στο προλεταριάτο να ολοκληρώσει την επανάστασή του.
Η Δημοκρατία της Βαϊμάρης ξόδεψε δεκατέσσερα χρόνια αναζητώντας δικαιολογίες για την ίδια της την ύπαρξη. Το Κομμουνιστικό Κόμμα καλούσε τους εργάτες σε μια νέα επανάσταση αλλά αποδεικνυόταν ανίκανο να την διευθύνει.
Το γερμανικό προλεταριάτο πέρασε μέσα απ’ τις ανόδους και τις καθόδους του πολέμου, της επανάστασης, του κοινοβουλευτισμού και του ψευδομπολσεβικισμού. Σε μια περίοδο όπου τα παλιά αστικά κόμματα εμφανιζόντουσαν τελείως εξαντλημένα, η δυναμική ισχύς της εργατικής τάξης βρισκόταν επίσης σε ύπνωση.
Το χάος που έφερε το τέλος του πολέμου έπληξε τους βιοτέχνες, τους εμπόρους και τους υπαλλήλους το ίδιο σκληρά όπως και τους εργάτες. Η κρίση στη γεωργική οικονομία κατέστρεφε τους αγρότες. Η αποσύνθεση των μεσαίων στρωμάτων δεν σήμαινε καν την προλεταριοποίηση τους, μια και το ίδιο το προλεταριάτο τροφοδοτούσε την γιγαντιαία στρατιά των χρόνια ανέργων που είχε αρχίσει να δημιουργείται.
Η πτώχευση των μικροαστών, που με το ζόρι κρυβόταν πίσω από μια γραβάτα ή ένα ζευγάρι κάλτσες από τεχνητό μετάξι, κατάτρωγε όλες τις καθιερωμένες πεποιθήσεις και πριν απ’ όλα την πίστη τους στο δόγμα του δημοκρατικού κοινοβουλευτισμού.
Ο μεγάλος αριθμός των κομμάτων, ο ψυχρός πυρετός των εκλογών κι οι αδιάκοπες εναλλαγές των κυβερνήσεων περιέπλεκαν μόνο την κατάσταση, σ’ ένα καλειδοσκόπιο στείρων πολιτικών συνδυασμών χωρίς προοπτική. Σε μια ατμόσφαιρα καυτή από τον πόλεμο, την ήττα, τις πολεμικές επανορθώσεις, τον πληθωρισμό και την κατάληψη του Ρουρ, η κρίση, η εξαθλίωση και η απελπισία της μικροαστικής τάξης την οδήγησαν στο να ορθώσει το ανάστημά της ενάντια σ’ όλα τα παλιά κόμματα που την είχαν εξαπατήσει.
Ο θρήνος και η οργή των πτωχευμένων μικροϊδιοκτητών, των γιων τους που είχαν αποφοιτήσει απ’ το πανεπιστήμιο και βρισκόντουσαν χωρίς μια θέση και χωρίς πελάτες, των ανύπαντρων και άπροικων θυγατέρων τους, απαιτούσαν την τάξη και την σιδερένια πυγμή.
Η σημαία του εθνικοσοσιαλισμού υψώθηκε από μεσαία και κατώτερα στελέχη της διοίκησης του παλιού στρατού. Φορτωμένοι με παράσημα και διακρίσεις, αξιωματικοί και υπαξιωματικοί δεν μπορούσαν να χωνέψουν ότι ο ηρωισμός και οι θυσίες τους για την πατρίδα όχι μόνο είχαν πάει χαμένες, αλλά και ότι κανείς δεν τους αναγνώριζε τις υπηρεσίες τους.
Από ‘δω πηγάζει το μίσος τους προς το προλεταριάτο και την επανάσταση. Την ίδια στιγμή όμως, δεν μπορούσαν να δεχτούν τις ταπεινές θέσεις του λογιστή, του υπαλλήλου και του δάσκαλου που τους πρόσφεραν οι τραπεζίτες και οι βιομήχανοι.
Από ‘δω ξεπηδούσε ο «σοσιαλισμός» τους. Στον Ισέρ και στο Βερντέν είχαν μάθει να ριψοκινδυνεύουν τις ζωές τους και τις ζωές των άλλων. Είχαν μάθει να μιλάνε μια γλώσσα διαταγών που εντυπωσίαζε κι επιβαλλόταν στους μικροαστούς των μετόπισθεν. Έτσι, αυτοί οι άνθρωποι έγιναν αρχηγοί.
Στην αρχή της πολιτικής του καριέρας ο Χίτλερ ξεχώρισε απ’ τους άλλους μόνο επειδή είχε ισχυρότερο ταμπεραμέντο, δυνατότερη φωνή, μια πιο σίγουρη για τον εαυτό της διανοητική μετριότητα. Δεν προσέφερε στο κίνημα κανένα έτοιμο πρόγραμμα, αν εξαιρέσει κανείς τη δίψα του προσβεβλημένου στρατιώτη για εκδίκηση.
Άρχισε με παράπονα και κατηγορίες ενάντια στη συνθήκη των Βερσαλλιών, στην ακρίβεια του κόστους ζωής, στην έλλειψη σεβασμού προς τους γενναίους υπαξιωματικούς που είχαν θυσιαστεί για την πατρίδα, στις μηχανορραφίες των τραπεζιτών και των δημοσιογράφων της θρησκείας του Μωϋσή.
Στη χώρα υπήρχαν πολλοί άνθρωποι κατεστραμμένοι, ναυαγισμένοι, με ουλές και τραύματα. Όλοι ήθελαν να χτυπήσουν το χέρι τους στο τραπέζι. Ο Χίτλερ μπορούσε να το κάνει καλύτερα απ’ τον καθένα. Είναι αλήθεια πως δεν ήξερε πώς να θεραπεύσει το κακό. Αλλά οι κραυγές του αντηχούσαν άλλοτε σαν διαταγές κι άλλοτε σαν προσευχές που απευθύνονταν σε μια αδυσώπητη μοίρα.
Οι καταδικασμένες τάξεις, όπως οι απελπισμένοι ασθενείς, δεν κουράζονται ποτέ να παραλλάζουν τους στεναγμούς τους ούτε ν’ ακούν παρηγοριές. Όλοι οι λόγοι του Χίτλερ προσαρμόστηκαν σ’ αυτόν τον τόνο. Ο άμορφος συναισθηματισμός, η έλλειψη πειθαρχημένης σκέψης, η άγνοια, διανθισμένη με ποικιλόχρωμα διαβάσματα, όλα αυτά τα πλην μετασχηματίζονταν σε συν.
Επέτρεψαν στον Χίτλερ να παραχώσει στο δισάκι του εθνικοσοσιαλισμού κάθε δυσαρέσκεια και παράπονο και να οδηγήσει τη μάζα εκεί όπου η ίδια τον ωθούσε. Από τους αρχικούς αυτοσχεδιασμούς παρέμεινε στη μνήμη του δημεγέρτη μόνο ότι συναντούσε την γενική επιδοκιμασία. Οι πολιτικές του αντιλήψεις υπήρξαν ο καρπός της ρητορικής ακουστικής. Έτσι πραγματοποιήθηκε το ξεδιάλεγμα των συνθημάτων. Έτσι συσσωρεύτηκε το πρόγραμμα. Έτσι, μέσα απ’ τα ακατέργαστα υλικά, σχηματίστηκε ο «αρχηγός».
Ο Μουσολίνι, από τις πρώτες κιόλας στιγμές της καριέρας του, έδειξε πως ήξερε να εκτιμά τις κοινωνικές συνθήκες πολύ πιο συνειδητά απ’ ότι ο Χίτλερ, στον οποίο ο αστυνομικός μυστικισμός του Μέττερνιχ ταίριαζε πολύ περισσότερο απ’ ότι η πολιτική άλγεβρα του Μακιαβέλι.
Ο Μουσολίνι είναι από πνευματική άποψη πιο θαρραλέος και πολύ πιο κυνικός από τον Χίτλερ. Αρκεί ν’ αναφέρουμε εδώ πως ο άθεος της Ρώμης χρησιμοποιεί την Εκκλησία με τον ίδιο τρόπο που χρησιμοποιεί την αστυνομία ή τα δικαστήρια, ενώ ο Βερολινέζος συνεταίρος του πιστεύει πραγματικά στο αλάθητο της Καθολικής Εκκλησίας.
Την εποχή όπου ο μελλοντικός Ιταλός δικτάτορας θεωρούσε ακόμα πως ο Μαρξ ήταν ο «αθάνατος δάσκαλος όλων μας», υπεράσπιζε – και όχι άτεχνα – τη θεωρία της ύπαρξης δυο βασικών τάξεων, της αστικής και της εργατικής, που κυριαρχούν στην εποχή μας. Έγραφε ο Μουσολίνι στα 1914: «Είναι αλήθεια πως ανάμεσα στις δυο αυτές δυνάμεις υπάρχουν πολυάριθμα ενδιάμεσα στρώματα, που αποτελούν ένα είδος συνεκτικού ιστού της ανθρώπινης κοινότητας.
Ωστόσο, στις περιόδους κρίσης, οι μεσαίες τάξεις προσελκύονται, ανάλογα με τα συμφέροντα και την ιδεολογία τους, απ’ το ένα ή το άλλο βασικό στρατόπεδο». Πολύ σημαντική γενίκευση!
[….] συνεχίζεται….
……Όπως η Ιατρική επιστήμη παρέχει σε κάποιον τη δυνατότητα όχι μόνο να γιατρέψει τους ασθενείς αλλά επίσης να στείλει τους υγιείς στον άλλο κόσμο απ’ τον συντομότερο δρόμο, έτσι και η ανάλυση των ταξικών σχέσεων, προορισμένη απ’ τον εφευρέτη της για την κινητοποίηση του προλεταριάτου, βοήθησε τον Μουσολίνι, όταν πέρασε στο αντίθετο στρατόπεδο, να κινητοποιήσει τους μικροαστούς ενάντια στην εργατική τάξη.
Ο Χίτλερ συμπλήρωσε αργότερα αυτή τη διαδικασία, μεταφράζοντας τη μεθοδολογία του φασισμού στη γλώσσα του γερμανικού μυστικισμού.
Οι πυρές στις οποίες καίγεται η ανίερη μαρξιστική φιλολογία φωτίζουν με τον καλύτερο τρόπο την ταξική φύση του Εθνικοσοσιαλισμού. Όσο οι Ναζί δρούσαν σαν κόμμα και όχι σαν κρατική εξουσία, ήταν σχεδόν αδύνατο να βρουν διόδους προς την εργατική τάξη.
Από την άλλη μεριά, το μεγάλο κεφάλαιο, ακόμα και το τμήμα του που χρηματοδοτούσε τον Χίτλερ, δεν θεωρούσε αυτό το κόμμα πραγματικά δικό του. Η εθνική «αναγέννηση» στηρίχτηκε ολοκληρωτικά στις ενδιάμεσες τάξεις, που αποτελούν το πιο καθυστερημένο κομμάτι της κοινωνίας, το βαρύ της απόβαρο.
Η πολιτική τέχνη συνίστατο μόνο στο να καταφέρουν να συνενώσουν τους διασπαρμένους μικροαστούς, μέσω μιας κοινής εχθρότητας προς το προλεταριάτο. Τι έπρεπε να γίνει για να καλυτερέψουν τα πράγματα; Πρώτ’ απ’ όλα, να συντριβούν όσοι βρισκόντουσαν από κάτω. Ανίσχυροι μπροστά στο μεγάλο κεφάλαιο, οι μικροαστοί έλπιζαν να ξανακερδίσουν τη χαμένη τους αξιοπρέπεια μέσ’ απ’ την καταστροφή των εργατών.
Οι Ναζί για να χαρακτηρίσουν το πραξικόπημα τους, σφετερίζονται το όνομα της επανάστασης. Στην πραγματικότητα, τόσο στη Γερμανία όσο και στην Ιταλία, ο φασισμός άφησε το κοινωνικό σύστημα απείραχτο. Αυτό καθ’ εαυτό το πραξικόπημα του Χίτλερ δεν δικαιούται καν να ονομαστεί αντεπανάσταση.
Αλλά δε μπορούμε να το εξετάσουμε σαν μεμονωμένο γεγονός, αφού αποτελεί το τελικό αποτέλεσμα ενός κύκλου τρανταγμάτων που άρχισαν στην Γερμανία από το 1918.
Η επανάσταση του Νοέμβρη (του 1918, σ.τ.μ) που έδωσε την εξουσία στα εργατικά και αγροτικά Σοβιέτ, ήταν προλεταριακή από τη θεμελιώδη της τάση. Αλλά το κόμμα που βρέθηκε επικεφαλής της εργατικής τάξης έσπευσε να παραδώσει την εξουσία στους αστούς. Μ’ αυτή την έννοια, η Σοσιαλδημοκρατία άνοιξε την εποχή της αντεπανάστασης πριν ακόμη κατορθώσει η επανάσταση ν’ αποτελειώσει την εργασία της.
Ωστόσο, όσο οι αστοί στηριζόντουσαν στην Σοσιαλδημοκρατία, δηλαδή στους εργάτες, το καθεστώς διατηρούσε αναπόφευκτα κάποια στοιχεία συμβιβασμού. Όπως και να ‘χει όμως, τόσο η διεθνής όσο και η εσωτερική συγκυρία δεν άφηναν στον γερμανικό καπιταλισμό πολλά περιθώρια για παραχωρήσεις. Αν η Σοσιαλδημοκρατία έσωσε την αστική τάξη απ’ την προλεταριακή επανάσταση, ο φασισμός ήρθε με τη σειρά του για ν’ απελευθερώσει τους αστούς απ’ την Σοσιαλδημοκρατία.
Το πραξικόπημα του Χίτλερ ήταν λοιπόν ο τελευταίος κρίκος σε μια αλυσίδα αντεπαναστατικών μετατοπίσεων.
Ο μικροαστός είναι εχθρικός στην ιδέα της εξέλιξης, γιατί η εξέλιξη βαδίζει αμετάκλητα εναντίον του. Η πρόοδος δεν του έφερε τίποτε άλλο παρά χρέη, χρέη που δεν μπορεί να τα πληρώσει. Ο Εθνικοσοσιαλισμός απορρίπτει όχι μόνο τον Μαρξισμό αλλά και τον Δαρβινισμό. Οι Ναζί καταριούνται τον υλισμό, γιατί οι νίκες της τεχνικής πάνω στη φύση σηματοδοτούν επίσης τη νίκη του μεγάλου κεφαλαίου πάνω στο μικρό.
Οι αρχηγοί του κινήματος εκκαθαρίζουν τη διανόηση, όχι μόνο γιατί οι ίδιοι δεν διαθέτουν παρά μονάχα δεύτερης και τρίτης σειράς διανοούμενους, αλλά κυρίως επειδή ο ιστορικός τους ρόλος δεν μπορεί ν’ ανεχτεί την καλλιέργεια μιας σκέψης μέχρι το λογικό της συμπέρασμα. Ο μικροαστός έχει την ανάγκη μιας ανώτερης εξουσίας, που να στέκεται πάνω απ’ τη φύση και την ιστορία, μιας παρουσίας που να τον προστατεύει από τον ανταγωνισμό, τις κρίσεις, τον πληθωρισμό και τις κατασχέσεις.
Απέναντι στην εξέλιξη, την υλιστική αντίληψη της ιστορίας και τον ορθολογισμό – απέναντι δηλαδή στους τρεις τελευταίους αιώνες της ανθρώπινης σκέψης – αντιπαρατίθεται ο εθνικός ιδεαλισμός, σαν η πηγή μιας ηρωικής έμπνευσης. Το «έθνος» του Χίτλερ δεν είναι παρά η μυθολογική σκιά της ίδιας της μικρομπουρζουαζίας, ένα αξιοθρήνητο παραλήρημα για τη χιλιόχρονη βασιλεία του Ράιχ στη γη.
Για να υψωθεί το έθνος πάνω απ’ την ιστορία, ήταν απαραίτητο να του δώσουν το υποστήριγμα της ράτσας. Η ιστορία η ίδια δεν αντιμετωπίζεται παρά σαν το απόσταγμα των ιδιοτήτων της φυλής, που υπάρχουν ανεξάρτητα απ’ τις μεταβαλλόμενες κοινωνικές συνθήκες και δεν επηρεάζονται καθόλου απ’ αυτές. Απορρίπτοντας την οικονομική αντίληψη σαν κατώτερη, ο εθνικοσοσιαλισμός πέφτει ένα επίπεδο χαμηλότερα: Από τον οικονομικό υλισμό προτιμάει τον ζωολογικό.
Οι θεωρία του ρατσισμού μοιάζει σαν να δημιουργήθηκε ειδικά για κάποιον φαντασμένο αυτοδίδακτο, που αναζητά ένα παγκόσμιο κλειδί για όλα τα μυστήρια της ζωής. Όταν μάλιστα εξεταστεί κάτω απ’ το φως της ιστορίας των ιδεών, τότε αυτή η θεωρία παρουσιάζεται ακόμα πιο αξιοθρήνητη.
[…] συνεχίζεται…..
….Για να δημιουργήσει τη θρησκεία περί του καθαρού γερμανικού αίματος, ο Χίτλερ αναγκάστηκε να δανειστεί από δεύτερο χέρι τις ρατσιστικές θεωρίες ενός Γάλλου διπλωμάτη και ερασιτέχνη συγγραφέα, του κόμη Γκομπινό. Την πολιτική του μέθοδο ο Χίτλερ την βρήκε πανέτοιμη στην Ιταλία – και όπως είδαμε, ο Μουσολίνι είχε πλατιά χρησιμοποιήσει τη θεωρία της πάλης των τάξεων του Μαρξ.
Ο ίδιος ο Μαρξισμός αποτέλεσε τον καρπό της ένωσης της γερμανικής φιλοσοφίας, της γαλλικής ιστορίας και της βρετανικής οικονομίας. Όσο κι αν ανατρέξουμε στη γενεαλογία των ιδεών, ακόμα και των πιο συντηρητικών και ηλίθιων, δεν θα βρούμε ούτε ίχνος ρατσισμού.
Η ολοφάνερη φτώχεια της εθνικοσοσιαλιστικής φιλοσοφίας δεν εμπόδισε βέβαια τους ακαδημαϊκούς να εισέλθουν μ’ όλα τους τα πανιά ανοιγμένα στο λιμάνι του Χίτλερ, μόλις η νίκη του φάνηκε να διαγράφεται ξεκάθαρα. Τα χρόνια της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης υπήρξαν για τη μεγάλη πλειοψηφία του καθηγητικού κατεστημένου χρόνια μεγάλης ταραχής κι ανησυχίας.
Οι ιστορικοί, οι οικονομολόγοι, οι νομικοί κι οι φιλόσοφοι πελαγοδρομούσαν σ’ ένα κυκεώνα εικασιών, σχετικά με το ποιο απ’ τα κριτήρια της αλήθειας ήταν το ορθότερο, δηλαδή μ’ άλλα λόγια ποιο απ’ τα αντικρουόμενα στρατόπεδα θα επικρατούσε. Η φασιστική δικτατορία διέλυσε τις αμφιβολίες των Φάουστ και τους δισταγμούς των Άμλετ των πανεπιστημιακών εδρών.
Απ’ το λυκόφως της κοινοβουλευτικής σχετικότητας, η γνώση πέρασε ξανά στο βασίλειο του απόλυτου. Ο Αϊνστάιν υποχρεώθηκε να κατασκηνώσει έξω απ’ τα γερμανικά σύνορα.
Στο πεδίο της πολιτικής, ο ρατσισμός δεν είναι παρά μια αυθάδικη και πομπώδης παραλλαγή του σωβινισμού, συνδυασμένου με την φρενολογία. Όπως η κατεστραμμένη αριστοκρατία ψάχνει για παρηγοριά στην «ευγένεια» του αίματος της, έτσι και οι ξεπεσμένοι μικροαστοί μεθούν με παραμύθια για την ανωτερότητα της ράτσας τους.
Αξιοσημείωτο είναι πως οι ηγέτες του εθνικοσοσιαλισμού δεν είναι αυτόχθονες Γερμανοί, αλλά προέρχονται απ’ την Αυστρία, όπως ο ίδιος ο Χίτλερ, από τις Βαλτικές Χώρες της Τσαρικής αυτοκρατορίας, όπως ο Ρόζενμπεργκ] ή από αποικιακές χώρες, όπως ο Ες, ο αναπληρωτής του Χίτλερ στην κομματική ηγεσία. Οι βάρβαροι εθνικισμοί της περιφέρειας του πολιτισμού επιβλήθηκαν στους «αρχηγούς», για να περάσουν αργότερα – μέσω αυτών – στις καρδιές των πιο καθυστερημένων τάξεων της Γερμανίας.
Η προσωπικότητα και η τάξη – ο φιλελευθερισμός και ο μαρξισμός – είναι το κακό. Το έθνος – είναι το καλό. Μα μόλις φτάνουμε στο κατώφλι της ατομικής ιδιοκτησίας η φιλοσοφία αυτή αναποδογυρίζεται. Στην ατομική ιδιοκτησία βρίσκεται η σωτηρία.
Η ιδέα της εθνικής ιδιοκτησίας είναι καρπός του μπολσεβικισμού. Την ίδια στιγμή που ο μικροαστός αποθεώνει το έθνος, δεν είναι διατεθειμένος να του προσφέρει τίποτε. Αντιθέτως, απαιτεί από το έθνος να του χορηγήσει ιδιοκτησία και να τον προστατέψει απ’ τον εργάτη και τον δικαστικό κλητήρα. Δυστυχώς, το 3ο Ράιχ δεν πρόκειται να δώσει στον μικροαστό τίποτ’ άλλο εκτός από καινούριους φόρους.
Στη σφαίρα της σύγχρονης οικονομίας, μιας οικονομίας που χαρακτηρίζεται απ’ τους διεθνείς δεσμούς της και τις απρόσωπες μεθόδους της, η αρχή της φυλετικής ανωτερότητας μοιάζει να ξεπροβάλλει από κάποιο μεσαιωνικό νεκροταφείο. Οι Ναζί, θέλοντας και μη, υποτάσσονται στην σύγχρονη πραγματικότητα: Η καθαρότητα της φυλής, που στο βασίλειο του πνεύματος διαπιστώνεται απ’ το διαβατήριο, στην περίπτωση της οικονομίας απαιτεί την μεγαλύτερη δυνατή απόδοση.
Στις μέρες μας αυτό σημαίνει υψηλή ανταγωνιστικότητα. Έτσι, από την πίσω πόρτα, ο ρατσισμός ξαναγυρνάει στις αρχές του οικονομικού φιλελευθερισμού, απαλλαγμένου όμως από κάθε πολιτική ελευθερία.
Πρακτικά, η πολιτική του εθνικισμού στην οικονομία περιορίζεται σε εκρήξεις αντισημιτισμού, των οποίων η κτηνωδία είναι αντιστρόφως ανάλογη με την αποτελεσματικότητα τους. Οι Ναζί απομονώνουν το τραπεζιτικό κεφάλαιο απ’ το σύγχρονο οικονομικό σύστημα, γιατί αντιπροσωπεύει το πνεύμα του κακού.
Και όπως είναι γνωστό, η εβραϊκή αστική τάξη δραστηριοποιείται ακριβώς σ’ αυτή τη σφαίρα. Ενώ υποκλίνονται μπροστά στον καπιταλισμό σαν σύνολο, οι μικροαστοί κηρύσσουν τον πόλεμο ενάντια στο διαβολικό πνεύμα της συσσώρευσης, που έχει τη μορφή ενός Πολωνοεβραίου με μακρύ καφτάνι, συνήθως χωρίς δεκάρα στις τσέπες του. Το πογκρόμ αναγορεύεται στην μεγαλύτερη απόδειξη της φυλετικής ανωτερότητας.
Το πρόγραμμα με το οποίο ο εθνικοσοσιαλισμός ανέβηκε στην εξουσία – αλίμονο – θυμίζει πάρα πολύ τα μεγάλα εβραϊκά μαγαζιά σε μια απόμακρη επαρχία. Και τι δεν βρίσκει κανείς εκεί – σε χαμηλή τιμή κι ακόμη χαμηλότερη ποιότητα! Αναμνήσεις των «ευτυχισμένων» ημερών του ελεύθερου ανταγωνισμού και την ομιχλώδη εικόνα μιας σταθερής ταξικά κοινωνίας.
Ελπίδες για την αναγέννηση της αποικιακής αυτοκρατορίας μαζί με τα όνειρα για μια κλειστή οικονομία. Υποσχέσεις για εγκατάλειψη του ρωμαϊκού δικαίου και για επιστροφή στο παλιό γερμανικό δίκαιο και διαβήματα στις ΗΠΑ σχετικά με το χρεοστάσιο. Τη ζηλόφθονη εχθρότητα απέναντι στις ανισότητες που παίρνουν τη μορφή ενός αυτοκινήτου και το ζωώδη φόβο απέναντι στην ισότητα με τον εργάτη που φοράει τραγιάσκα.
Τη λύσσα του εθνικισμού και τον τρόμο που γεννούν οι παγκόσμιοι πιστωτές της Γερμανίας… Όλα τα σκουπίδια της διεθνούς πολιτικής σκέψης συγκεντρώθηκαν για να πλουτίσουν τον θησαυρό του νέου γερμανικού μεσσιανισμού.
Ο φασισμός ανέβασε στην πολιτική τον βούρκο της κοινωνίας. Σήμερα, όχι μόνο στα σπίτια των χωρικών αλλά και στους ουρανοξύστες των πόλεων, πλάι στον εικοστό ζουν ακόμα ο δέκατος και ο δέκατος τρίτος αιώνας. Εκατοντάδες εκατομμύρια άνθρωποι χρησιμοποιούν το ηλεκτρικό ρεύμα χωρίς να έχουν πάψει να πιστεύουν στη δύναμη των χειρονομιών και των εξορκισμών. Ο Πάπας της Ρώμης διαδίδει απ’ το ραδιόφωνο το θαύμα της μετατροπής του νερού σε κρασί.
Οι κινηματογραφικοί αστέρες καταφεύγουν σε μέντιουμ. Οι πιλότοι, που κυβερνούν θαυμαστούς μηχανισμούς φτιαγμένους απ’ την μεγαλοφυΐα του ανθρώπου, φορούν φυλαχτά κάτω απ’ τα μπουφάν τους. Τι ανεξάντλητα αποθέματα σκοταδισμού, άγνοιας και βαρβαρότητας! Η απελπισία τα ξεσήκωσε και τα ‘στησε στα πόδια τους, ο φασισμός τους έδωσε μια σημαία.
Κάθε τι που μέσα απ’ την κανονική ανάπτυξη της κοινωνίας θα αποβαλλόταν από τον εθνικό οργανισμό σαν έκκριμα του πολιτισμού, ξεπετιέται τώρα απ’ το λαρύγγι. Ο καπιταλιστικός πολιτισμός ξερνά έναν βαρβαρισμό που δεν χωνεύτηκε, αυτή είναι η φυσιολογία του εθνικοσοσιαλισμού.
Ο γερμανικός φασισμός, όπως και ο ιταλικός, αναρριχήθηκε στην εξουσία πατώντας πάνω στις πλάτες των μικροαστών, που χρησιμοποιήθηκαν σαν πολιορκητικός κριός ενάντια στις εργατικές οργανώσεις και τους θεσμούς της δημοκρατίας. Αλλά ο φασισμός στην εξουσία κάθε άλλο παρά κυβέρνηση των μικροαστών μπορεί να θεωρηθεί.
Αντίθετα, είναι η πιο ανελέητη δικτατορία του μονοπωλιακού κεφαλαίου. Ο Μουσολίνι είχε δίκιο: οι μεσαίες τάξεις είναι ανίκανες για μια ανεξάρτητη πολιτική. Στις περιόδους κρίσης, καλούνται να τραβήξουν μέχρι παραλογισμού τις πολιτικές της μιας απ’ τις δυο βασικές τάξεις. Ο φασισμός κατάφερε να τις θέσει στην υπηρεσία του κεφαλαίου.
Συνθήματα όπως η κρατικοποίηση των τραστ ή η αφαίρεση των αμύθητων περιουσιών που αποκτήθηκαν με άδικο τρόπο, πετάχτηκαν στον κάλαθο των αχρήστων την επομένη της ανόδου του Χίτλερ στην εξουσία. Οι συζητήσεις για την «γερμανική ιδιομορφία» χρειάστηκαν μόνο για να στηρίξουν έναν καπιταλιστικό – αστυνομικό συγκεντρωτισμό. Κάθε επιτυχία της εξωτερικής ή της εσωτερικής πολιτικής του εθνικοσοσιαλισμού, δεν θα σημαίνει παρά την ακόμα πιο πλήρη συντριβή του μικροαστού απ’ τον κεφαλαιοκράτη.
Το πρόγραμμα των μικροαστικών αυταπατών δεν έχει ακόμα καταργηθεί. Απλώς αποσπάστηκε απ’ την πραγματικότητα και διαλύθηκε μέσα σε τελετουργικές πράξεις. Τα περί «συγχώνευσης» όλων των τάξεων σε μία περιορίστηκαν στον ψευτοσυμβολισμό της υποχρεωτικής εργασίας για όλους και την απαλλοτρίωση της εργατικής Πρωτομαγιάς «υπέρ του λαού».
Η διατήρηση του γοτθικού αλφάβητου ενάντια στο λατινικό αποτελεί μια συμβολική ρεβάνς για την επέλαση της παγκόσμιας αγοράς. Η εξάρτηση απ’ το διεθνές τραπεζιτικό κεφάλαιο, μαζί κι απ’ το εβραϊκό, δεν περιορίστηκε ούτε στο ελάχιστο. Σ’ αντιστάθμισμα απαγορεύτηκε η σφαγή των ζώων σύμφωνα με το τελετουργικό του Ταλμούδ. Όπως ο δρόμος για την κόλαση είναι στρωμένος με καλές προθέσεις, έτσι και ο δρόμος του 3ου Ράιχ είναι στρωμένος με σύμβολα.
Περιορίζοντας το πρόγραμμα των μικροαστικών αυταπατών σε μερικές γραφειοκρατικές μασκαράτες, ο εθνικοσοσιαλισμός υψώνεται πάνω από το έθνος, σαν η χειρότερη μορφή ιμπεριαλισμού.
Είναι εντελώς μάταιες οι ελπίδες ότι η κυβέρνηση του Χίτλερ θα μπορούσε να πέσει σήμερα ή αύριο, θύμα της ίδιας της της εσωτερικής ασυνέπειας. Οι Ναζί χρειαζόντουσαν ένα πρόγραμμα για να ανέβουν στην εξουσία, αλλά η εξουσία καθόλου δεν χρησιμεύει στον Χίτλερ για να πραγματοποιήσει το πρόγραμμα αυτό.
Τα καθήκοντά του υπαγορεύονται απ’ το μονοπωλιακό κεφάλαιο. Η υποχρεωτική συγκέντρωση όλων των πόρων και των δυνάμεων του λαού προς όφελος των συμφερόντων του ιμπεριαλισμού – η πραγματική ιστορική αποστολή της φασιστικής δικτατορίας – σημαίνει μόνο ένα πράγμα: προετοιμασία για πόλεμο.
Αυτό το καθήκον με τη σειρά του δεν μπορεί ν’ ανεχτεί καμιά εσωτερική αντίσταση και δεν μπορεί παρά να οδηγήσει σε μια ακόμη μεγαλύτερη μηχανική συγκέντρωση της εξουσίας. Ο φασισμός δεν μπορεί ούτε να μεταρρυθμιστεί ούτε να παραιτηθεί οικειοθελώς. Μπορεί μόνο ν’ ανατραπεί. Η πολιτική τροχιά του καθεστώτος των Ναζί θα καταλήξει σ’ αυτό το δίλημμα: Πόλεμος ή επανάσταση.
10 Ιούνη 1933
Υστερόγραφο
Η πρώτη επέτειος της ναζιστικής δικτατορίας πλησιάζει. Όλες οι τάσεις του καθεστώτος αποκαλύφθηκαν πια με καθαρότητα και σαφήνεια. Η «σοσιαλιστική» επανάσταση, που οι μικροαστικές μάζες φανταζόντουσαν σαν το απαραίτητο συμπλήρωμα της «εθνικής» επανάστασης, έχει επισήμως πλέον καταδικαστεί και εξαφανιστεί.
Η «συναδέλφωση των τάξεων» βρήκε την αποκορύφωσή της στο γεγονός ότι σε μια ειδικά καθορισμένη από την κυβέρνηση ημερομηνία, οι κατέχοντες παραιτούνται από τα ορεκτικά και τα επιδόρπια τους υπέρ των φτωχών.
Η πάλη ενάντια στην ανεργία περιορίστηκε στη διχοτόμηση της μερίδας της πείνας. Τα υπόλοιπα είναι υπόθεση της υποδουλωμένης στατιστικής. Η «σχεδιασμένη» αυτάρκεια αποτελεί απλώς ένα νέο στάδιο της οικονομικής αποδιοργάνωσης.
Όσο περισσότερο το αστυνομικό καθεστώς των Ναζί αποκαλύπτεται ανίσχυρο στον τομέα της οικονομίας, τόσο είναι αναγκασμένο να στρέφει τις προσπάθειες του στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής. Αυτό ανταποκρίνεται πλήρως στην εσωτερική δυναμική του βαθιά επιθετικού γερμανικού καπιταλισμού.
Η ξαφνική αλλαγή πλεύσης των εθνικοσοσιαλιστών ηγετών, που κάνουν τώρα φιλειρηνικές διακηρύξεις, μπορεί να ξεγελάσει μόνο τους ολότελα ηλίθιους. Ποια άλλη μέθοδο έχει στη διάθεσή του ο Χίτλερ για να ξαναφορτώσει την ευθύνη για τις εσωτερικές δυστυχίες στους εξωτερικούς εχθρούς και να συσσωρεύσει κάτω απ’ την πρέσα της δικτατορίας του την εκρηκτική δύναμη του εθνικισμού;
Αυτό το μέρος του προγράμματος, που είχε αναγγελθεί ανοιχτά πριν ακόμα από την κατάληψη της εξουσίας απ’ τους Ναζί, πραγματοποιείται τώρα με μιαν αλύγιστη λογική, κάτω απ’ τα μάτια ολόκληρης της ανθρωπότητας. Το χρονικό διάστημα που μας χωρίζει από μια νέα ευρωπαϊκή καταστροφή καθορίζεται μόνο από τον χρόνο που είναι απαραίτητος στη Γερμανία για τον επανεξοπλισμό της.
Δεν πρόκειται για μήνες, αλλά ούτε και για δεκαετίες[16]. Μερικά χρόνια θα είναι αρκετά για να συρθεί και πάλι η Ευρώπη στον πόλεμο, αν ο Χίτλερ δεν εμποδιστεί έγκαιρα από τις εσωτερικές δυνάμεις της ίδιας της Γερμανίας.
2 Νοέμβρη 1933″
Διαυγεστατη κ ολιστική υλιστικά κ διαλεκτικά η ανάλυση του Τρότσκι για τον εθνικοσοσιαλισμό, την σύνδεσή τους με τον καπιταλισμό, τα δάνεια που πήρε από παντού για να χτίσει την αφήγηση του, τις αιτίες που τον αποδέχθηκε η μικροαστική ομάδα.
Πω πω ρε παιδί μου τι ναζί πράκτορας ήταν ο Τρότσκι κ οι τροτσκιστές!
ναι, απλώς από το 30, ο Τρότσκι, ζητούσε τους γερμανούς κομμουνιστές να δεθούν χειροπόδορα σε εκλογική συνεργασία με τους κυβερνώντες σοσιαλδημοκράτες που υποστήριζαν την μνημονιάρα των Βερσαλλιών μέχρι το 30, και αργότερα τα σκληρότερα αντεργατικά μέτρα που έπαιρναν οι διαδοχικές κυβερνήσεις του κέντρου μέχρι το 32..
Αστό, δεν σε παίρνει. Μην το συνεχίζεις. Θα τρως απανωτά γκολ για κανα 20μηνο. Ας αλλάξει θέμα συζήτησης στη Παντιέρα :-) Ο συνομιλητής έχει ασχοληθεί για χρόνια τόσο με το 6ο Συνέδριο της ΚΔ και τη Γερμανία, όσο και το 7ο Συνέδριο της ΚΔ και την Ισπανία.
υγ: μην τολμήσεις να πεις κάτι για τη συνεργασία με τους ισπανούς σοσιαλδημοκράτες στο λαϊκό μέτωπο 35-36 και έπειτα. Οι ισπανοί σοσιαλιστές το 34 καλούσαν σε εξέγερση το προλεταριάτο. Και συμμετείχαν μαζικά σε εξέγερση, στην προλεταριακή εξέγερση στην Αστούριας τον Οκτώβριο του 1934. Για την ακρίβεια ήταν η πλειοψηφία των εξεγερθέντων, πλάι στους κομμουνιστές και σε όσους αναρχικούς εργάτες δεν ακολουθούσαν την κεντρική γραμμη της CNT: “καμία συνεργασία με τους σοσιαλιστές”.
Τότε ο Τρότσκι βάπτιζε την συνεργασία κομμουνιστών-ισπανών σοσιαλιστών στην εξέγερση της Αστούριας: ταξική υποταγή στο κεφάλαιο.
Ξεκάθαρα λοιπόν ο ρόλος του υπονομευτικός και εκ των υστέρων γνωρίζοντας για το τροτσκιστοζηνοβιεφικό κέντρο το 1932, την ντιρεκτιβα που παρέδωσε ο Σέντοφ στο Σμιρνό το 1931 στο Βερολίνο: “να βγει από τη μέση ο Στάλιν”, πρακτόρικος.
Σαφέστατα πράγματα, για όσους δεν είναι ανιστόρητοι.
υγ3: σιγά το κείμενο. Διάβασε τις αναλύσεις του Τέλμαν για τον φασισμό, καθώς και την εισήγηση του Δημητρόφ στο 7ο Συνέδριο της 3ης Διεθνούς.Για να ασχοληθείς ποτέ με την ουσία δηλαδή. Αν έχεις κότσια.
Ποια γκολ; Μόλις απεδείχθη η σαχλαμάρα των σταλινικών περί γκεσταπιτη …Τρότσκι!! Όλα τα άλλα που γράφεις είναι αλλά λόγια να αγαπιόμαστε
Ο τελμαν έκανε κοινές απεργίες με τους ναζί. Ο Στάλιν ν αφού Καθάρισε τη διεθνή από τους κομουνιστές πέρασε τη γραμμή του σοσιαλφασισμου ήτοι οι σοσιαλδημοκρατες είναι φασίστες και οι φασίστες είναι σοσιαλδημοκρατες.
Πραγματικά τεράστια η συμβολή του στην κομμουνιστικη θεωρία. Έβαλε τα γιαλυα και στο Μαρξ (Marx who?)
Αφου η αντιπολίτευση ήταν νόμιμη άρα φανερή, τα ονόματα των προδοτών ήταν γνωστα.
Άρα οι ομολογίες ήταν περιττές. Βρέθηκαν κάποιοι καλοθελητες που μαρτύρησαν για να στηθούν οι κατηγορίες για αλλους, όσοι δεν έσπαγαν έπιαναν τις οικογένειες τους και τους εκβίασαν με αυτές. Καθαρά πράγματα. Καθαρά και κυρίως σοσιαλιστικά. Η αντιπολίτευση έπρεπε να εκκαθαριστεί.
Και ο σοσιαλισμός δεν είναι πικνικ στο πάρκο.
Καθαρά πράγματα και κυρίως, αντικομμουνιστικά ανώνυμε. Μην πας να την βγεις ότι κ καλά σοσιαλισμός=διώξεις και καταστολή. Δεν σε παίρνει να υπερασπίζεσαι τον καπιταλισμό διότι ο καπιταλισμος σε όλες του τις μορφές είναι αθλιος.
Να σου θυμίσω απλά ότι, για να στηθούν οι καπιταλιστικές δημοκρατίες της δυτικής Ευρώπης που τώρα πια μεταλλάσσονται σε καπιταλιστικές ολοκληρωτικές αντιδημοκρατιες, έπρεπε να μπουκωνουν οι σκλάβοι των αποικιών με χρήμα, προϊόντα και κύρος την μητρόπολη. Οκ;
Δεν υπερασπίζομαι κανένα. Ούτε μίλησα για καπιταλισμό. Απλώς παραθέτω γεγονότα.
Πες αν θες που κάνω λάθος στα γεγονότα.
Κάνεις λάθος πχ όταν λες σοσιαλισμός=εκβιασμοί κ εκτελέσεις. Διότι αρκετές νικηφόρες σοσιαλιστικές επαναστάσεις (πχ Κούβα, Νικαράγουα, Βιετνάμ ) επικράτησαν χωρίς εκβιασμούς κ με σχεδόν μηδενικές εκτελέσεις , ειδικά αν τις συγκρίνεις με την εποχή που ο καπιταλισμός επικρατούσε και που είχε εκατόμβες θυμάτων.
Πχ ο καπιταλισμός ευθύνεται για τις εκατόμβες νεκρών Ινδιάνων της Αμερικής , για τους σκλάβους των αποικιών και τις εκατόμβες θυμάτων από την καταστολή των αποικιοκρατικών εθνών/κρατών! Τι να συγκρίνουμε; Πολύ ανώτερες ανθρωπιστικά υπήρξαν οι σοσιαλιστικές επαναστάσεις!!
Η οκτωβριανή επανάσταση πχ είχε ελάχιστα θύματα όταν επικράτησε! Ήταν ο πόλεμος που της έκαναν 19 καπιταλιστικα έθνη/κράτη που προκάλεσε τα πολλά θύματα.
Ακόμα και από αυτό συνάγεται ότι οι εκκαθαρίσεις που έγιναν από την σταλινική πτέρυγα 15 χρόνια μετά την επικράτηση /νίκη της επανάστασης στην ΕΣΣΔ , δεν είχαν ως στόχο καμία προστασία κ ανάπτυξη της επανάστασης, αλλά την προστασία των συμφερόντων της νέας άρχουσας κρατικής/κομματικής γραφειοκρατίας.
Να λοιπόν που κανεις λάθος.
Ο σοσιαλισμός και οι εκβιασμοι/εκτελέσεις λόγω άλλης αποψης, είναι ΑΝΤΙΘΕΤΑ πράγματα. Οποιο καθεστώς βασίζεται πάνω στον εκβιασμό και την εκτέλεση λόγω άλλης πολιτικής αντίληψης είναι καπιταλιστικό, φεουδαρχικό, δουλοκτητικο γουατεβερ, αλλά δεν είναι σοσιαλιστικό.
Ο Μαργαρίτης στο άρθρο του για την έκδοση της Ελευθεροτυπίας το παραδέχθηκε σχεδόν:
Η εκκαθάριση ήταν ένα απαραίτητο σχέδιο και έπρεπε να γίνει ακόμα και αν δεν υπήρχαν σαφή στοιχεία.
ΓΙΑ ΤΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ ΠΑΝΤΑ
(και την φουκαριαρα την μάνα τους)
Γιατί ο Τρότσκι δεν έβγαζε κιχ για το όργιο βιας, κτηνωδίας και τρομοκρατίας των σοσιαλφασιστών; Γιατί τους κάλυπτε;
https://en.wikipedia.org/wiki/Blutmai
οι σοσιαλφασίστες έστησαν τα μυδράλια την πρωτομαγιά του 1929 απέναντι τους εργάτες του Βερολίνου. Οι σοσιαλδημοκράτες κυβερνώντες τότε, είχαν απaγορεύσει τις πορείες τη Πρωτομαγιά.
Ο αστυνομικής διευθυντής που έδωσε την εντολή για το μακέλεμα 30 εργατών στο Βερολίνιο ήταν σοσιαλδημοκράτης, και οι πολιτικοί του προϊστάμενοι σοσιαλδημοκράτες. Για την ακρίβεια οι μισοί και βάλε μπάτσοι του Βερολίνου ήταν σοσιαλδημοκράτες. Πρώην εργάτες που η κυβέρνηση τους μετέτρεψε σε γενίτσαρους του μηχανισμού καταστολής της αστικής τάξης.
Επειδή οι κομμουνιστές αψήφησαν την απαγόρευση, εξαρχής, δηλώνοντας δημόσια ότι θα πραγματοποιήσουν πορεία στο βερολίνιο στοχοποιήθηκαν από τον σοσιαλδημοκρατικό τύπο ως δόλιοι πράκτορες της Μόσχας και έτοιμοι να επιβάλουν πραξικόπημα στην Πρωσία την ημέρα της πρωτομαγιάς.
Αν σκοτώνεις εργάτες την πρωτομαγιά επειδή τόλμησαν να απεργήσουν και να κάνουν πορεία είσαι ΦΑΣΙΣΤΑΣ, ΣΟΣΙΑΛΦΑΣΙΣΤΑΣ.Οποιος διαφωνεί, ας πάει να γραφτεί στην ΟΝΝΕΔ.
πάμε παρακάτω: Ο Τέλμαν δεν έκανε κοινές πορείες με τους ΝΑΖΙ. Ο Τέλμαν πολεμούσε τους ΝΑΖΙ στο δρόμο και παντού. Οι σοσιαλδημοκράτες τους χάϊδευαν ασταμάτητα. Στο τέλος οταν ο Χιτλερ έγινε πρωθυπουργός το 1933 τον επευφημούσαν. Ο χειρότερος εχθρός των σοσιαλδημοκρατών ήταν πάντα οι κομμουνιστές.
Γιαί ο Τρότσκι δεν αναφερόταν ποτέ στα γεγονότα αυτά; Γιατί τα έκρυβε; Για να παρουσίαζει τους γερμανους κομμουνιστές ως “ακραίους”, σεκταριστές που δεν δέχονταν εκλογική συνεργασία με τους μακελάρηδες των εργατών. Και μετά από χρόνια ανιστόρητοι στην ελλάδα, οπαδοί του Τρότκσι, υιοθετούν τη προπαγάνδα του σοσιαλφασισμού.
20 μήνες θα τρέχετε…και δεν θα φτάνετε
απάτη νο 2 σοσιαλδημοκρατικής-τροτσκιστικής κοπής: ο Τέλμαν έκανε “κοινές απεργίες” με τους ΝΑΖΙ
Το φθινόπωρο του1932 οι κομμουνιστές που είχαν 1000 οργανωμένους εργάτες στις συγκοινωνίες του Βερολίνου κατάφεραν να πείσουν τη πλειοψηφία των εργατών να απεργήσουν. Οι εργάτες στις συγκοινωνίες ήταν 22000 εργάτες. Η απεργία αυτή παρέλυσε το Βερολίνο και κράτησε μέχρι τις εκλογές .
ΘΑ ΦΑΤΕ ΚΑΛΑ ΓΙΑ 22 μηνες, συνεχίστε
https://en.wikipedia.org/wiki/1932_Berlin_transport_strike
Αυτή την μεγαλειώδη καμπή στον ταξικό αγώνα στη γερμανία, που σηματοδοτούσε τη σφυρηλάτηση του ενιαίου ταξικού μετώπου από τα κάτω, παρασύροντας τους σοσιαλδημοκράτες εργάτες σε ταξική σύγκρουση με το κεφάλαιο και τους φασίστες, ΣΕ ΑΝΤΙΘΕΣΗ ΚΑΙ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΗΓΕΣΙΑ ΤΗΣ ΣΟΣΙΑΛΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΠΟΥ ΕΓΛΕΙΦΕ ΤΟΥΣ ΚΕΦΑΛΑΙΟΚΡΑΤΕΣ, οι τροτσκιστές και οι σοσιαλδημοκράτες πασόκοι του σήμερα την παρουσιάζουν ως “συνοδοιπορία με τους ναζί”,
γιατί ανάμεσα στους 22000 εργάτες υπήρχαν και 1000 ναζί εργάτες. Στην πολιτική κοινωνικής δημαγωγίας που ακολουθούσαν οι ΝΑΖΙ συμμετείχαν στην απεργία αυτή για να την υπονομεύσουν και να μην διαχωριστούν από τον εργατόκοσμο του Βερολίνου. Παρά ταύτα στις εκλογές που ακολούθησαν έχασαν πάνω απο ένα εκατομμύριο ψήφους, όταν δεν είχαν καν ακόμη κυβερνητικό θωκο
https://en.wikipedia.org/wiki/July_1932_German_federal_election
https://en.wikipedia.org/wiki/November_1932_German_federal_election
Σταλινικε μην κάνεις σαν 12χρονος φανατισμένος !!! Οι αναρτήσεις με την θέση του Τρότσκι για τον φασισμό, διέλυσαν την προπαγάνδα των σταλινικών εδώ μέσα, ότι τάχα ο Τρότσκι ήτο πράκτορας των ναζί.
Η ανάλυση του Τρότσκι για τον εθνικοσοσιαλισμό, είναι διαυγεστατη. Από την άλλη ναι απορρίπτουμε την θέση τουΤρότσκι κ του τροτσκισμού περί συνεργασίας σοσιαλδημοκρατών/κομμουνιστών, υπό την έννοια ότι οι σοσιαλδημοκράτες είχαν ήδη ταχθεί με το μέρος των ναζί ουσιαστικά.
Το ένα δεν ακυρώνει το άλλο . Οπότε, πάλι στον κουβά η αντιπαράθεση σου.
Όπως η απόρριψη της κρατικιστικης λογικής του σταλινισμού δεν ακυρώνει την καθοριστική συμβολή του στην συντριβή του φασισμού το 45, έτσι και η απόρριψη της θέσης του τροτσκισμού περί συνεργασίας κομμουνιστών κ σοσιαλδημοκρατών, δεν ακυρώνει την διαυγεστατη ανάλυση του Τρότσκι για τον εθνικοσοσιαλισμό.
Ράγκναροκ, πετάω λευκή πετσέτα. Με ξετίναξες μπαγάσα :-). Μου άλλαξες τα φώτα. Ειδικά το τελικό κροσέ ήταν θανατηφόρο. Η “απόδειξη” ντε για τον πιουρ αντιφασίστα τρότσκι….
Για ένα… περίεργο …λόγο αυτό το θέμα με την ΠΕΝΕΝ παραμένει ακόμη πρώτο σε δημοφιλία και μάλιστα όταν υπάρχουν γεγονότα σαν αυτά της δίκης της Χ.Α.!!!
υγ: Ρε μπας και η πλειοψηφία των αναγνωστών της Παντιέρα είναι κρυφοσταλινικοί;
υγ2: Ραγκναρόκ η γραμμή της οργάνωσης που υπερασπίζεσαι δεν νομίζω να ταυτίζεται με την άποψή που εκφέρεις εσύ εδώ πέρα για τη Γερμανία. Ειπαμε είσαι αδιάβαστος :-), οπότε αν βλέπεις την πραγματικότητα κατάματα, θα αναγκαστείς να πάρεις σωστή θέση για την…τρίτη περίοδο. Ρώτα κάποιον πιο διαβασμένο “δικό σου” να σου εξηγήσει. Ρώτα π.χ. τον Κώστα, να δούμε τι θα σου πει ;-)
Να σαι σίγουρος ότι στο μέλλον θα πάρεις σωστή θέση και για το Λαϊκό Μέτωπο…
Tα σέβη μου
Δεν αντιλαμβάνομαι την δημόσια αντιπαράθεση ως συντριβή του κομμουνιστή έχοντα διαφορετική θέση από την δική μου ρε σταλινικε. Την αντιλαμβάνομαι ως μια διαδικασία όπου στο εκάστοτε τέλος της θα βγαίνουμε όλοι πιο ώριμοι κ πιο γειωμενοι στην ιστορία και στο τι θελουμε