32 σχόλια στο “Χωριστά στις εκλογές ΚΚΕ (μ-λ) και Μ-Λ ΚΚΕ”

1. θεοδωρος Σαμιωτακης 28/01/2019 at 09:32

   Πριν έντεκα χρονια θα διάβαζα το κείμενο με ενδιαφερον κ θα το συζητούσα ώρες με διαφορους(δια ζωσης κ οχι διαδικτυακα) .Τότε όμως είχα πυκνα μαύρα μαλλιά( κ δυο αυτοάνοσα λιγότερα) .Χωρις να διαβάσω το κείμενο θα απαντούσα με μια παροιμια της (εαμιτισσας) συγχωρεμενης γιαγιας μου για το τι συμβαινει οταν ο κοσμος καιγεται αλλα δεν θα το κάνω.

   Reply ↓
   1. Χρ. Βαλλιάνος 28/01/2019 at 15:10

      Είμαι σίγουρος ότι το ίδιο θα επανελάμβανε και σήμερα η εαμίτισσα γιαγιά…

      Reply ↓
2. Left G700 28/01/2019 at 16:33

   Who the fuck gives a fuck? ;-) :-)

   Reply ↓
   1. Κώστας 28/01/2019 at 18:13

      Οι αριστεροί.

      Κώστας

      Reply ↓
3. Γιώργος Λυγκουνάκης 28/01/2019 at 17:55

   Δεν άντεχα άλλο να μη το πω. Όταν οι ινστρούκτορες της γενιάς του Πολυτεχνείου, αντί να γυρίσουν στα παιδιά και τα εγγόνια τους, επιμένουν να συνεχίζουν το τόσο πετυχημένο καθοδηγητικό τους μοντέλο που μας έφερε ως εδώ, η τελική κατάληξη είναι σε κάτι τέτοια φαιδρά επίπεδα.

   Αυτό ισχύει για όλη την εξωκοινοβουλευτική αριστερά και για το ΚΚΕ και το θλιβερό είναι ότι εγκλωβίζεται καλός κόσμος νεώτερων παραγωγικών ηλικιών στη προσωπική μωροφιλοδοξία αυτών των ανθρώπων.

   Reply ↓
   1. Left G700 28/01/2019 at 22:00

      Ε, όχι, ρε Γιώργο! Μπορεί το ΚΚΕ να παρουσιάζει πολλά προβλήματα, τα οποία κατά κύριο λόγο οφείλονται στο φοβικό απομονωτισμό του (τα έχει πει απ’ την καλή κι απ’ την ανάποδη ο Μπογιό στο 19ο –λινκ), αλλά, τουλάχιστον, δεν πλανάται στο διάστημα, κάπου μεταξύ Ανδρομέδας και Σείριου όπως το «επαναστατικό», «αντικαπιταλιστικό», «διεθνιστικό» και «antifa» εξωκοινοβούλιο που παίζει μπάλα μόνο –και μόνιμα– ως εξωφυλαρούχας! Μην τα κάνουμε όλα ίσωμα!

      Reply ↓
   2. Κώστας 28/01/2019 at 23:16

      Προσωπική μωροφιλοδοξία=η στράτευση στην επαναστατική αριστερά με το τεράστιο προσωπικό, επαγγελματικό και οικονομικό κόστος που συνεπάγεται και που ξαφνικά ταυτίζεται με την επαγγελματική πολιτική της επίσημης αριστεράς, τους τυπικούς και άτυπους τρόπους που τα στελέχη του ΚΚΕ και των ΚΚΕ εσ, ΣΥΝ, ΣΥΡΙΖΑ, ΛΑΕ αποσπούν άμεσο υλικό κέρδος.

      ΟΧΙ Γιώργο. Γιατί αυτοί που λες πως είναι από την Μεταπολίτευση που είναι από την Μεταπολίτευση ? Στους κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες μετά το μεροκάματο και κατά την διάρκεια του μεροκάματου. Ενώ οι άλλοι παίζουν τάβλι και διευθύνουν.

      Κώστας

      Reply ↓
      1. ένας 29/01/2019 at 08:30

         Για πες έναν τρόπο, που “τα στελέχη του ΚΚΕ αποσπούν άμεσο υλικό κέρδος”, ρε μεγάλε, δώσε και κάνα παράδειγμα, δεν μπορεί, εσύ πάντα τεκμηριωμένα μιλάς, κάτι θα ξέρεις.
         Οχι τίποτε άλλο, να ξερουμε τι χάσαμε κι εμείς, ….που δε γίναμε “στελέχη”!

         Γιατί εγώ βλέπω, ότι μερικοί επιτήδειοι κάνουν την “καλή”, αφού την κοπανήσουν πρώτα.
         http://www.katiousa.gr/politika/i-chomateri-tis-efsyn-to-termatise-o-koutsoumpas-ypostirize-ti-symmetochi-sta-ethnikistika-syllalitiria-tou-92
         Aπό αυτή την άποψη, πράγματι το κουκουεδιλικι είναι επένδυση, ….αρκεί να την ρευστοποιήσεις την κατάλληλη στιγμή και σωστά!

         Reply ↓
      2. Γιώργος Λυγκουνάκης 29/01/2019 at 09:14

         Δεν είναι οι μόνοι που κάναν θυσίες. Ο άλλος μπορεί να είναι σεβαστός προσωπικά και αποτυχημένος πολιτικά ταυτόχρονα.

         Πάντως εγώ πλέον βάζω ηλικιακά κριτήρια.Αν ο άλλος είναι άνω των 45, απλώς τον ακούω χωρίς να τον διακόπτω. Αλλά ως εκεί.

         Σα καθοδήγηση απέτυχαν, έχουν μέρος της ευθύνης και εγώ προσωπικά άλλη αφίσα δε κολλάω για πάρτη τους.

         Reply ↓
4. κουκουεμιλαμδας 28/01/2019 at 23:36

   Μερικοί καλό είναι να μαζέψετε την ανετιά και την υπεροψία. Απορώ και από που την αντλείτε…

   Reply ↓
   1. Left G700 29/01/2019 at 01:13

      Φίλε κουκουεμιλαμδα,

      Πριν από τις διαμαρτυρίες και τα παράπονα, δεν μας εξηγείς καλύτερα σε τι ακριβώς συνίστανται οι διαφορές σας με τους μιλάμδακουκουέδες στο «ζήτημα των ελληνοτουρκικών σχέσεων και της στάσης του κινήματος, το ζήτημα των 12 μιλίων και των ΑΟΖ» καθώς και «στο επίπεδο της κινηματικής αντίληψης-πρότασης»; Διότι στο παρακάτω απόσπασμα είσαστε πολύ σιβυλλικοί:

      Επιπλέον, […] αναδείχθηκαν σοβαρά πολιτικά ζητήματα όπου φάνηκαν σημαντικές αποκλίσεις, με πιο πρόσφατο το ζήτημα των ελληνοτουρκικών σχέσεων και της στάσης του κινήματος, το ζήτημα των 12 μιλίων και των ΑΟΖ. Αλλά και στο επίπεδο της κινηματικής αντίληψης-πρότασης, οι διαφορές των δύο οργανώσεων συνεχίζουν να είναι αρκετά σημαντικές.

      Reply ↓
      1. Α.Π. 30/01/2019 at 22:50

         Δεν έχω σχέση με το (μ-λ) και συμπαθώ περισσότερο τους άλλους αλλά το ΚΚΕ(μ-λ) με συνέπεια διαχωρίζει την κοινή δράση από τα πολιτικά μέτωπα.

         Έχουν ιδιαίτερες (κατά τη γνώμη μου λανθασμένες) αναλύσεις που τους οδηγούν σε θέσεις για αποχή από ευρωεκλογές και περιφερειακές εκλογές, σωστά όμως προβάλλουν μια αντισυνδιαχειριστική λογική και κάνουν κριτική σε ενσωματώσιμα “αντικαπιταλιστικά προγράμματα” και “εργατικούς ελέγχους”, παραδείγματος χάριν.

         Αυτό το ρεύμα δεν υποστήριξε ποτέ θέσεις περί ‘ιμπεριαλιστικής Ελλάδας’, ούτε θέσεις περί ΄Κατοχής’ από ΕΕ-ΕΚΤ-ΔΝΤ. Στην Ελλάδα είδαμε δυνάμεις να φτάνουν από το ένα άκρο στο άλλο από τη μια μέρα στην άλλη.

         Τελοσπάντων, κι αυτές οι οργανώσεις μέρος του προβλήματος είναι ενδεχομένως. Σε καμία περίπτωση το σημαντικότερο.

         Reply ↓
         1. Left G700 31/01/2019 at 00:52

            Φίλε Α.Π.,

            Απευθύνομαι στον κουκουεμιλάμδα και μου απαντάς εσύ. Οι δύο υπογραφές αντιστοιχουν στο ίδιο πρόσωπο; Τι να υποθέσω;
5. Ανώνυμος 28/01/2019 at 23:52

   Η διαπαση και ο πολαπλασιασμος της αμιβαδας….. Η όταν η σεχταριστηκη παρανεια είναι σε προχωρημενη φαση…..

   Reply ↓
6. Ανώνυμος 29/01/2019 at 02:23

   Πίστεψα για μια στιγμή πως επιτέλους θα δω στα κείμενα τους κάποιες ξεκάθαρες τοποθετήσεις για τις διαφορετικές τούς προσεγγίσεις. Αλά δυστυχώς πάλι γενικολογίες.

   Reply ↓
   1. Κώστας 29/01/2019 at 03:56

      Έχουν την κακή συνήθεια να μην τα λένε γιατί τα θεωρούν γνωστά. Που γνωστά δεν είναι αλλά όντως δεν είναι μυστικά. Πιέζονται, δικαίως, και από τα αντικομμουνιστικά ανέκδοτα και τις ειρωνείες σε βάρος τους, εννοώ πως δυστυχώς είναι λογικό να γίνονται εώς και καχύποπτοι όταν πχ τους ρωτάνε. Γενικά μοιράζονται και μια εκτίμηση πως τα πράγματα γενικά για το κίνημα, την αριστερά και το ΚΚ είναι τόσο τραγικά πίσω, πάντα το λένε δηλ εδώ και 35 χρόνια στάνταρ, που δεν αφορούν και τα πάντα πλατιές μάζες. Δεν κάνουν καλά.

      Για αυτά που επισημαίνονται πιο πάνω

      ελληνοτουρκικά: το ΜΛ ΚΚΕ έχει μια προσέγγιση που τονίζει πιο μονοσήμαντα τον τουρκικό επεκτατισμό και την ανάγκη υπεράσπισης των “εθνικών μας δικαιωμάτων” ενώ το κκε μλ τον ανταγωνισμό των 2 αστικών τάξεων. Είναι χαρακτηριστικό πχ πως το ΚΚΕ μλ δεν λέει εθνική ανεξαρτησία αλλά ανεξαρτησία. ¨Οταν κατά καιρούς οξύνονται οι τόνοι μέχρι και για σοβινισμό ή περίπου, σοσιαλπατριωτισμό τέλος πάντων, κατηγορεί το πίσω το μπροστά.

      κίνημα: το ΜΛ ΚΚΕ είναι πιο ανοιχτό στον πολύ σημαντικό για αυτό χώρο της β εκπαίδευσης όπου είναι στις Παρεμβάσεις ενώ το ΚΚΕ μλ έχει δική του παράταξη που κάνει συστηματική άδικη μηδενιστική κριτική στις Παρεμβάσεις. Από την άλλη όμως , το ΜΛ ΚΚΕ έχει και πιο κλειστή αντίληψη σε κάποια μέτωπα, κατηγορεί πχ το ΚΚΕ μλ πως ιεραρχεί σαν πολύ σημαντικό το να γίνεται πχ συντονισμός με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ ή τροτσκιστές ή εώς και αναρχικούς σε ένα θέμα, πχ αντιπολεμικό ή κάτι που παίζει, καμπανιακό. Γενικά το ΜΛ ΚΚΕ βάζει συνεχώς μονότονα ένα θέμα ενότητας του μλ χώρου, βασικά να ξαναενωθούν οι 2 οργανώσεις, κάποτε και η Α/συνέχεια και ήταν και αρνητικό στο να είναι η ΛΑ-ΑΑΣ πολλά περισότερα από ένα μέτωπο των 2. Το ΚΚΕ μλ έχει ανοιχτεί κατά καιρούς κεντρικά πολιτικά, πχ ήταν για πολλά χρόνια στην κεντρική πολιτική συμμαχία της Μαχόμενης Αριστεράς την δεκαετία του 90 με το ΝΑΡ αλλά πάντα το μετανιώνει και κλείνεται ακόμα περισσότερο.

      Επίσης θα δει κανείς το ΜΛ ΚΚΕ να είναι πιο επιεικές προς την Ρωσία πχ, ή την κυβέρνηση της Συρίας. Αυτό μας κάνει να συνάγουμε πως δεν παίζουν μ ρόλο οι ιδρυτικές διαφορές από την διάσπαση της ΟΜΛΕ το 76 : Θεωρία των Κόσμων (χοντρικά ας πούμε πρώτος οι ΗΠΑ και η ΕΣΣΔ, Δεύτερος η ΕΟΚ και Τρίτος οι εξαρτημένες χώρες που έχουν βασικό εχθρό τον Πρώτο, και υποστήριξη της μεταμαοικής Κίνας από το ΜΛ -ΚΚΕ. Νομίζω άλλωστε πως το σημερινό ΜΛ ΚΚΕ έχει αποδεχτεί επίσημα σε έναν σημαντικό βαθμό πως είχε λάθος το 76 σε αυτά. Υποθέτω τέλος μπορούμε να πούμε πως αυτό που λέμε, χωρίς να ξεκαθαρίζουμε και εμείς πάντα τι εννοούμε, “Θεωρία των Σταδίων” είναι πιο ορατό στο ΜΛ ΚΚΕ

      Γενικά προτείνω να είμαστε πολύ αρνητικοί με τις ειρωνείες, τα ανέκδοτα, τα που είναι σωστό να μπαίνει τελικά το μλ κλπ. Η στάση τους μπορεί να σφραγίζεται από στοιχεία ιδεολογικού εγκλεισμού και σεχταρισμού αλλά είναι τέτοια η προσφορά τους απο τα χρόνια της Αναγέννησης ακόμα και το αγωνιστικό τους ήθος που εμένα δεν μου αρέσει να βλέπω ειρωνείες. Επίσης πρέπει να ανοίγουμε πάντα το μυαλό μας και να σκεφτόμαστε και λίγο την μεγάλη εικόνα. Για παράδειγμα τις τελευταίες δεκαετίες το μλ ρεύμα καθοδήγησε μια νικηφόρα λαική επανάσταση στο Νεπάλ, πρέπει και αυτό να το λέμε και να το μετράμε. Γενικά εκπροσωπούν μια πολύ μεγάλη παράδοση μέσα στο ΚΚ, έναν χώρο που είχε την εξουσία στην Κίνα την Αλβανία και στην ΕΣΣΔ μέχρι το 56 και που αντιστάθηκε στην καπιταλιστική παλινόρθωση και τα ποιοτικά βήματα μπροστά που έκανε με συμπύκνωση το 56 στην ΕΣΣΔ. Δεν έφτασαν ποτέ όμως, για μένα, σε βαθιά συμπεράσματα για το τι και γιατί ηττήθηκε και το 56 στην ΕΣΣΔ και το 76 στην Κίνα και στην κρατική αριστερίστικη απογείωση στην οποία κατέληξε η Αλβανία ή η Καμποτζη παλαιότερα,. Επίσης δεν έφτασαν σε συμπεράσματα και στο γιατί στην αναπτυγμένη δύση δεν κατόρθωναν τελικά ποτέ να αναλύσουν τον σύγχρονο καπιταλισμό και ιμπεριαλισμό και χάνανε τελικά κατά κράτος και από τους ρεβιζιονιστές αλλά μέχρι και από το ΠΑΣΟΚ στην Μεταπολίτευση. Είχαν δηλ τότε που είχαν έναν σπουδαίο ρόλο στο κίνημα και την αριστερά μια τάση για μια συντηρητική αποτίμηση που έλεγε πχ “δεν εκλαικεύσαμε επαρκώς και έχουμε οργανωτικές αδυναμίες” και έτσι ενώ είχαμε τεράστιες κινήσεις μαζών τους έμοιαζε λογικό οι ίδιοι να πάνε πισω παρά μπροστά. Αυτή η στάση συνεχίζεται μέχρι σήμερα κάπως αντεστραμμένη. Καποτε πίστευαν πως είναι έτοιμοι να ιδρύσουν ένα μεγάλο επαναστατικό ΚΚΕ στην Ελλάδα, βασικά μετά το 74 και αντί να το κάνουν αυτό όλο πίσω πήγαιναν. Σήμερα λένε πως οι δυνατότητες είναι αντιδιαμετρικά αντίθετες από τις τοτε, πολύ μικρές και άρα είναι λογικό πως δεν πάνε μπροστά. Βασικά τότε απολυτοποιούσαν πολύ τις υποκειμενικές αδυναμίες και τις αντικειμενικές δυνατότητες σήμερα κάνουν το αντίθετο, βλέπουν μόνο αντικειμενικές αδυναμίες και υποκειμενικές δυνατότητες που δεν κάνουν τίποτα γιατί οι αντικειμενικές αδυναμίες είναι φοβερές.. Γενικά αυτά θα κάποτε θα συντονιστούν και θα γίνει το μπαμ, λένε, βασικά λέω εγώ πως τα λένε, δικιά μου αποτίμηση κάνω.

      Να γράψουν σύντροφοι από τις 2 οργανώσεις βασικά.

      Κώστας

      Reply ↓
      1. Γιώργος Λυγκουνάκης 29/01/2019 at 09:27

         Μια χαρά είναι οι ειρωνείες και τα αντικομμουνιστικά ανέκδοτα. Είναι ΑΞΙΩΣ κερδισμένα. Κάποτε το ανέκδοτο με το γάιδαρο που πετάει γιατί έτσι το λέει ο Ριζοσπάστης ήταν το αγαπημένο μας μέσα στη ΚΝΕ. Κατά βάθος το ξέραμε πως μας έχουν πιάσει μαλάκες και γελάγαμε και οι ίδιοι με τα μούτρα μας…

         Reply ↓
7. Νίκη 29/01/2019 at 11:59

   Με τον “φοβικο απομονωτισμο”δεν εξηγείς τίποτα πολιτικά και επειδή η πολιτική δεν είναι ψυχολογία και συναισθήματα σε διορθώνω.
   Σταλινισμος. Αυτή είναι η λεξούλα. Τώρα μπορείς να αναλύσεις εξηγήσεις τι είναι ο Σταλινισμος σαν φαινόμενο? Εγώ λέω όχι, γιατι αν ήξερες θα είχες απαντήσει πολιτικά και όχι ψυχοσυναισθηματικα.

   Reply ↓
   1. Left G700 29/01/2019 at 16:15

      Φίλη Νίκη,

      Πολύ ενδιαφέρον το σχόλιό σου (δυο φορές ενδιαφέρον: δεν παίρνετε συχνά το λόγο εδώ εσείς τα κορίτσια :-) ).

      Μη φύγεις. Θα επανέλθω άλλη στιγμή, γιατί τώρα κωλύομαι –«αντικειμενικά» που λένε.

      Τα λέμε

      Reply ↓
8. κουκουεμιλάμδας 29/01/2019 at 12:18

   Ωραία, λοιπόν. Να ζητήσω, καταρχήν, προκαταβολικά συγνώμη γιατί ο διαθέσιμος χρόνος μου δεν είναι πολύς και πιθανόν να μην είμαι πολύ άμεσα σε θέση να ξαναγράψω –χωρίς, πάντως, καμία διάθεση υποτίμησης στην κουβέντα και στα ερωτήματα.

   Σέβομαι απολύτως την κριτική του Κώστα – χωρίς ασφαλώς να συμφωνώ με αυτή. Σέβομαι, επίσης την προσπάθεια ενημέρωσης που έκανε, μια ενημέρωση αρκετά σωστή στα περισσότερα σημεία της.

   Πρώτα από όλα δεν ισχύει ότι η ανακοίνωση παρακάμπτει την αναλυτική παρουσίαση των διαφωνιών «επειδή τα θεωρούμε γνωστά». Μια πρώτη ανακοίνωση που γενικά παρουσιάζει την επιλογή της οργάνωσης να παρέμβει αυτόνομα στις βουλευτικές εκλογές θα ήταν πολύ παρεξηγήσιμο (και μη ισορροπημένο) να περιλαμβάνει σε τεράστια έκταση τις διαφορετικές προσεγγίσεις με τους συντρόφους του Μ-Λ ΚΚΕ. Δεν σκοπεύουμε να μπιζάρουμε κανένα ξεκατίνιασμα ανάμεσα στις δύο οργανώσεις, πόσο μάλλον που το σχήμα κοινής δράσης που στηρίζουν και οι δύο οργανώσεις (Λαϊκή Αντίσταση – Αριστερή Αντιιμπεριαλιστική Συνεργασία) συνεχίζει να υπάρχει. Ετσι κι αλλιώς πάντως, είναι σίγουρο ότι διευκρινιστικές πιο εξειδικευμένες τοποθετήσεις θα ακολουθήσουν.

   Παρακάτω και τηλεγραφικά: Πράγματι, το «σιβυλλικό» (που λέει ο Left G700) απόσπασμα σημαίνει ότι το σχήμα επιθετική Τουρκία – αμυντική Ελλάδα είναι για εμάς όχι μόνο ανακριβές αλλά και επικίνδυνο στη μετάφρασή του. Τι ακριβώς σημαίνει για το κίνημα (δηλαδή τι καθήκοντα μπαίνουν) αν υιοθετηθεί το σχήμα αυτό; Επίσης η επέκταση στα 12 μίλια είναι για μας μια κίνηση που αν γίνει θα αυξήσει κατακόρυφα τον κίνδυνο σφαγιασμού των δυο λαών, χωρίς, από την άλλη να έχει να προσφέρει τίποτα στα λαϊκά συμφέροντα. Οσο για τις ΑΟΖ, είμαστε τελείως αντίθετοι σε ορισμό ΑΟΖ στις συνθήκες ιμπεριαλιστικής κυριαρχίας και αστικής εξουσίας, ορισμοί οι οποίοι είναι σαφές ότι παροξύνουν τους ανταγωνισμούς και τους κινδύνους για τους λαούς. Συνολικά τις σχέσεις Ελλάδας – Τουρκίας τις προσεγγίζουμε μέσα από το σχήμα ενός αντιδραστικού ανταγωνισμού δύο (φύσει αντιδραστικών) αστικών τάξεων υπό την κυριαρχία και επιδιαιτησία του ιμπεριαλισμού. Είναι φανερό ότι μια τέτοια διαφορά στην προσέγγιση στο ζήτημα αυτό, σε μια τέτοια περίοδο έχει βαρύτητα. (Για όποιον έχει κέφι να διαβάσει παραπάνω: https://www.scribd.com/document/338099161/ΚΚΕ-μ-λ-ΓΙΑ-ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΑ-ΚΥΠΡΙΑΚΟ-ΓΕΝ-2017)

   Σε σχέση με το κίνημα: Μάλλον η αντίληψή μας διαφέρει από τις αντιλήψεις που υπάρχουν στην αριστερά. Γνώμη μας είναι συνοπτικά ότι η ήττα του επαναστατικού κομμουνιστικού κινήματος πήγε χέρι χέρι με τη διαδικασία (ιδεολογικής, πολιτικής και οργανωτικής) αποσυγκρότησης της εργατικής τάξης. Τα δύο αυτά στοιχεία είναι παρόντα. Για το λόγο αυτό κρίνουμε ότι βασικό καθήκον είναι η συγκρότηση των λαϊκών και εργατικών αντιστάσεων και διεκδικήσεων και η ισχυροποίηση μέσα σε αυτές μιας αντίληψης που προσβλέπει στην αναμέτρηση. Αυτό με απλά λόγια σημαίνει ότι οι συγκολλήσεις οργανώσεων έξω από διαδικασίες που θα έχει επιβάλει η ταξική πάλη καθώς και οι στόχοι εκλογικού κρετινισμού περί 3% κλπ δεν έχουν να προσφέρουν τίποτα στην υπόθεση. Αντίθετα, βάζοντας το κάρο πριν το άλογο, δημιουργούν σύγχυση γύρω από τα καθήκοντα που έχουμε σήμερα. Με αυτήν την έννοια θεωρούμε ασόβαρους τους βερμπαλισμούς για «αντεπιθέσεις», για «ώρες της ανατροπής» κλπ. Αντίστοιχα θεωρούμε αποπροσανατολιστικό το στόχο «να αλλάξουν οι συσχετισμοί στη Βουλή ή στα ΔΣ των σωματείων» (χάριν συντομίας το λέω, ασφαλώς δεν είναι το ίδιο, αν και είναι σαφής νομίζω η «κοινοβουλευτικοποίηση» των διαδικασιών στα συνδικάτα). Πάρα πολλά σωματεία ελέγχονται από δυνάμεις της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς (δε μιλάω για το ΠΑΜΕ με τα… άπειρα «ταξικά εργατικά κέντρα, ομοσπονδίες, σωματεία»!), αλλά η κατάσταση σε σχέση με την εξέλιξη της ταξικής πάλης δεν και κει είναι καλύτερη… Με άλλα λόγια, είμαστε πιο πίσω από κει που πολλοί νομίζουν.

   Καθόλου αμελητέο δεν είναι και το ζήτημα του κράτους. Η επιμονή του συνόλου σχεδόν της αριστεράς να συμμετέχει σε κρατικές συνδιοικητικές δομές (για μας ακατανόητη και η συμμετοχή στις ευρωεκλογές) επιτείνει την απόλυτα κυρίαρχη στο λαό σύγχυση γύρω από την ταξική φύση τους κράτους, η οποία πολλές φορές είναι παραλυτική κάτω από το αδιέξοδο και παράλογο ερώτημα που τίθεται σε αγωνιζόμενους κλάδους «δηλαδή τι θα κάνατε αν ήσασταν εσείς κυβέρνηση;».

   Κώστα την κριτική σου για σεχταρισμό δεν την αποδέχομαι. Η οργάνωσή μας έχει καταβάλει άπειρες προσπάθειες χτισίματος κοινής δράσης για διάφορα ζητήματα αλλά έρχεται αντιμέτωπη με προσθήκες από άλλους ενός συνολικού πλαισίου μιας χαρταπιάγκας στόχων (συνήθως συνδιαχειριστικών) που τελικά εξυπηρετεί άλλες πολιτικές στοχεύσεις. Ε, ναι δεν μπορούμε να αποδεχτούμε να τρώμε ολόκληρο καπέλο για μια κοινή διαδήλωση για ένα συγκεκριμένο ζήτημα. Οσο για τη Μαχόμενη Αριστερά, αν θέλεις να είσαι ειλικρινής (σε περίπτωση που το έχεις ζήσει) νομίζω ότι είναι πολύ δύσκολο να ρίξεις έστω και το 1% της ευθύνης για την εξέλιξη σε εμάς.

   Επίσης, για όποιον θέλει να κοιτάξει τους απολογισμούς μας για την καπιταλιστική παλινόρθωση στη Σοβιετική Ενωση, μπορεί να βρει μια τοποθέτηση στο βιβλίο «Η Αριστερά απέναντι στον εαυτό της», όπου γίνεται μια σοβαρή (νομίζω) προσπάθεια να προσεγγίσει από ταξική σκοπιά τις εξελίξεις αυτές. Κάνει λάθος όποιος νομίζει ότι θεωρούμε (όπως κυκλοφορεί) ότι απλώς κάποιοι κακοί «πήραν» το 20ο συνέδριο και έφεραν τον καπιταλισμό.

   Τέλος: Για όλους αυτούς τους «Who gives a fuck?», τους αντι-«αμιβάδες», τους-αντι-«μωροφιλόδοξους» και όλους αυτούς τους ανοιχτόμυαλους, αισθάνομαι την ανάγκη να τους πω κάτι: Το ΚΚΕ(μ-λ) δεν πέρασε ποτέ τη σκιά του για μπόι, δεν είπε ποτέ μεγάλα λόγια, δε γέννησε παραγοντίσκους, δεν μπαινοβγήκε σε σαλόνια, δεν θαμπώθηκε από ψεύτικες ελπίδες και εικονικές ανατροπές. Εχουμε πλήρη συναίσθηση των ανεπαρκειών μας και προσπαθούμε να προσφέρουμε στην υπόθεση της ταξικής πάλης. Ολοι εσείς οι πολύ έξυπνοι έχετε ανοιχτό το πεδίο και μπορείτε να ενημερώσετε και εμάς τους φτωχούς για τα φοβερά και τρομερά που έχετε καταφέρει. Μη μου πείτε ότι σας εμπόδισε το ΚΚΕ(μ-λ) (ή το Μ-Λ ΚΚΕ)!

   ΥΓ: Δεν είναι μόνο το Νεπάλ. Είναι (και ακόμα περισσότερο) η Ινδία, όπου διεξάγεται εδώ και χρόνια ένας ηρωικός αγώνας καθοδηγούμενος από μ-λ, ένας αγώνας ενάντια στον οποίο έχει εξαπολυθεί η πιο άγρια κρατική και παρακρατική τρομοκρατία (με το εμπνευσμένο όνομα «Επιχείρηση πράσινο κυνήγι»!). Οι Ινδοί όμως είναι πολύ… σκούροι, πολύ… ντεμοντέ και πολύ… κομμουνιστές για να συγκινήσουν την πολύχρωμη και ασφαλώς… αντι-μωροφιλόδοξη ευρωπαϊκή αριστερά. Οσες φορές η οργάνωσή μας έχει κάνει προσπάθειες μέσω καλεσμάτων σε συσκέψεις για να φτιαχτεί μια σχετικά μαζική συγκέντρωση ενάντια στην αντεπαναστατική βία και τα εγκλήματα στην Ινδία, έχει φάει (πλην τιμητικών εξαιρέσεων, ανάμεσα στις οποίες το Μ-Λ ΚΚΕ) μεγαλοπρεπή πόρτα…

   Reply ↓
   1. Σ.Τ. 29/01/2019 at 12:49

      Aφηστε τα αυτά και πείτε την αλήθεια που ο κόσμος αγωνία να μάθει!
      Τελικά υπήρχε συνομωσία των γιατρών για όχι;!
      Και ο ρόλος του Μπέρια; Προδότης του Στάλιν η ήρωας της επανάστασης ;

      Reply ↓
      1. Left G700 29/01/2019 at 16:28

         Άκου, ρε Σ.Τ.:

         Εγώ, που «δεν είμαι άνθρωπος» όπως λες, και που παραπάνω, εδώ, έγραψα ένα «αναιδές σχόλιο» που μου λέει η φίλη lebetina σε άλλη ανάρτηση, σου λέω ότι με το σχόλιο που ποστάρισες κάτω από την απάντηση του φίλου που υπογράφει κουκουεμιλάμδας είσαι οφσάιντ από εδώ μέχρι τη σέντρα τού ΟΑΚΑ!

         Η σαρκαστική ειρωνεία είναι ένα πράγμα. Το να τη χρησιμοποιείς σωστά και όχι όταν πρέπει, αντίθετα, να δείξεις σεβασμό παρά τις όποιες διαφωνίες σου είναι τελείως άλλο! Αφού, προφανώς, δεν έχεις τα προσόντα για να ξέρεις πότε χρησιμοποιούμε τι, χίλιες φορές προτιμότερο να παραιτηθείς από το όπλο τού σαρκασμού εντελώς τελείως!

         Γκέγκε;;;

         Reply ↓
   2. Γιώργος Λυγκουνάκης 29/01/2019 at 16:02

      Για να είμαι ειλικρινής μαζί σου, επειδή το θέμα που θέτεις για τη μη λήψη υλικών ανταλλαγμάτων από μεριάς σας, είναι ένα ζήτημα που (και) εγώ το είχα παλέψει κάποτε, για το απαράδεκτο της ύπαρξης ας πούμε επαγγελματικών στελεχών στο ΚΚΕ και τη ΚΝΕ, είναι το τελευταίο μου πρόβλημα αυτή τη στιγμή.

      Το ότι εσύ και οι δικοί σου δεν πήρατε ποτέ ούτε ένα σεντ (που το πιστεύω και δεν το αμφισβητώ) πλέον δε μου λέει και πολλά, ειδικά από τη στιγμή που το θέμα της “κάθαρσης” είναι πλέον το νούμερο ένα αστικό τσιτάτο. Το να είσαι προσωπικά ΕΝΤΙΜΟΣ παραμένει σημαντικό αλλά δεν αποτελεί πολιτικό επιχείρημα. Άλλωστε δεν είσαι ο μόνος.

      Όσο για το να είσαι πολιτικά ερημίτης, εγώ ας πούμε είμαι (πολιτικά όχι κινηματικά) αποσυρμένος εδώ και δέκα χρόνια και περνάω μόνο να ρίξω μια ματιά να δω τι γίνεται, άρα και υπό αυτήν την έννοια είμαι πιο πολιτικά “καθαρός” από εσένα. Πέραν των άλλων δε βρέθηκα με άλλους δέκα να μαζέψουμε παιδιά, ανίψια, εγγόνια, φίλους, γνωστούς και γείτονες και να το παίξουμε “οργάνωση της εργατικής τάξης”. Φυσικά αυτό δε πάει μόνο σε σένα, παίρνει πάρα πολλούς η μπάλα, οπότε δε χρειάζεται να απαντήσεις επί προσωπικού.

      Όσο για το Κόμμα, the one and only, βαριέμαι να ξανατοποθετηθώ θα ανοίξει πάλι ολόκληρος κύκλος συζήτησης άσχετης με το θέμα του post.

      Reply ↓
   3. Κώστας 30/01/2019 at 02:34

      Σ. Κουκουεμιλάμδα ευχαριστώ για τις γενναιόδωρες αναφορές σου και στην παράθεση διαφορών που επιχείρησα και στην διαφωνία σου με την κριτική μου.

      Δεν έχω ζήσει την Μαχόμενη και σαν άτομο λόγω ηλικίας (37) και σαν χώρος που νομίζω είχε τότε ορθά κάπως πιο αντιεκλογική στάση, δεν ξέρω καν αν έβγαζε καμιά ανακοίνωση στήριξης (Αριστερές Συσπειρώσεις και Αριστερή Κίνηση, τοτε). Δεν καταλαβαίνω όμως, αδυνατώ πλήρως, πως 20 χρόνια μετά δεν ξαναυπήρξε ποτέ αφορμή, δυνατότητα για κάτι παρόμοιο, έστω για συζήτηση. ¨Οταν μου λες πως δεν είχατε την βασική ευθύνη για την κατάληξη της, άρα γενικά δεν το αποτιμάς σαν λάθος το ότι έγινε. Επίσης δεν γνωρίζω πολλά για την διάλυση της. Κρίνοντας από την επιλογή του ΜΕΡΑ κατόπιν από το ΝΑΡ με τον πολιτικό τόνο που είχε υποθέτω πως δεν είχατε την βασική ευθύνη. Επίσης να πω πως θεωρώ πολύ λίγη την καμπανιακή δουλειά (πχ αυτό που θα κάνουμε για την Βενεζουέλα). Την υπηρετείτε με συνέπεια και το φαντάζομαι πως πολλάκις καπελώνεστε. Αλλά έχει ελάχιστη σημασία αν και πρέπει να γίνεται. Με ενδιαφέρουν μόνιμα σχήματα στα μέτωπα πάλης και τους χώρους, στο κεντρικό πολιτικό (με σύνθεση πέραν της επαναστατικής αριστεράς από το 2010) και στον διάλογο για την στρατηγική και τακτική μιας δυνητικής επαναστατικής πολιτικής οργάνωσης της εργατικής τάξης. Το 2009 έλεγα πως θα μπορούσε να είναι άλλη η ΑΝΤΑΡΣΥΑ με εσάς και το ΜΛ ΚΚΕ αλλά μετά να σου πω την αλήθεια με την πολεμική στο Μεταβατικό Πρόγραμμα μετά το 2010 που κάνατε έπαψα να το λέω. Θεωρώ πως έχετε εθιστεί στην μονίμως καταστροφική εκτίμηση της συγκυρίας και δεν είδατε τις δυνατότητες όταν υπήρξαν.

      Ελπίζω να μην το θεωρήσεις σεντονομαχία που σου απαντάω.Επειδή είχες την καλοσύνη να με αναφέρεις Χαιρόμουν πάντα την συζήτηση μαζί σας και δια ζώσης και διαδικτυακά στις καλές μέρες του αριστερού blogging (αν και τσακωνόμουν χοντρά, μέχρι την μια από τις 3 διαγραφές μου από blogs, με τους δικούς σου στο antigeitonies). Αλλά δυστυχώς δεν βρίσκουμε σημείο επαφής εύκολα εδώ και δεκαετίες. Δεν θα το ξεχάσω το 2003 με την επιλογή της μονοκομματικής Θεσσαλονίκη Αντίσταση αντι της ΠΑΘ 2003 που είχε εξαιρετικό τόνο, χωρίς βερμπαλισμό, χωρίς προγραμματική φλυαρία και πολύ καλύτερα πολιτικά αποτελέσματα νομίζω στο να δώσει τόνο στο κίνημα κατά της προεδρίας και να μην αφήσει το Φόρουμ να μονοπωλήσει. Δεν είχε καν τον αρχικά επιδιωκόμενο από το ΜΕΡΑ πολιτικό τόνο, ΜΛ ΚΚΕ, ΑΚ+ΑΣΥΣ και ΑΡΑΣ είχαν επιβάλει άλλη κατεύθυνση και το θυμάμαι μέχρι σήμερα άσχημα πως είχατε πάει νομίζω και έξω από την πόλη, που ήταν σαν ένα ζωντανό κινηματικό εργαστήρι, σαν Θεσσαλονίκη Αντίσταση

      Να είσαι καλά όμως που έβαλες και άλλη μια φωνή στον μίζερο διάλογο μας εδώ

      Κώστας

      Reply ↓
      1. Α.Π. 30/01/2019 at 23:42

         Το “μεταβατικό πρόγραμμα” είναι από τις βασικότερες αιτίες της διάλυσης. Εγώ στην ΑΡΑΝ ήμουν το 2009-2011, φοιτητής.

         Είχαμε μια “αντικαπιταλιστική” αριστερά μετά το 2010, στα έντυπα της οποίας φιλοξενούνταν θέσεις που υποστήριζαν πρακτικά την υποτίμηση της αξίας της εργατικής δύναμης ως μέσο αύξησης εξαγωγών, παραδείγματος χάριν. Και αυτά τα περί “παραγωγικής ανασυγκρότησης” ακούγονταν. Κάποιοι περιέφεραν τον Καζάκη, εν τω μεταξύ, και στο κάμπινγκ της νΚΑ, το περιοδικό της ΑΡΑΝ είχε συνεντεύξεις του Λαπαβίτσα κτλ. Η πρωτοβουλία Οικονομολόγων ήταν ό,τι χειρότερο έχει δημιουργήσει ποτέ η λεγόμενη αντικαπιταλιστική αριστερά. Ήσουν και στις συσπειρώσεις (;). Θα έπρεπε να μπορούσες να το κατανοήσεις.

         Αρκετά σημαντικό κείμενο της εποχής, κατά τη γνώμη μου, είχε γραφτεί από μέλος της κ.ο. Ανασύνταξη. {Είναι ένα ερώτημα αν είναι σωστή η γραμμή του 4ου συνεδρίου της ΚΔ, όπως ερμηνεύεται στο παρακάτω κείμενο. Μια γραμμή συνεπής με την ανάλυση του κειμένου θα ήταν κυβέρνηση Κομμουνιστών-Σοσιαλδημοκρατών -δεν εννοώ το ΠΑΣΟΚ- ως πρώτο βήμα/έναρξη της επαναστασης, — αν αυτό ήταν ανεδαφικό είναι άλλο θέμα και πάντως δεν το παραθέτω για αυτό το λόγο αλλά για τη σωστή κριτική στα περί εξόδου από το ευρώ και τα επιχειρήματα που τη συνόδευαν από αρθρογράφους του ΠΡΙΝ, από μέλη του ΝΑΡ ως μέλη οργανώσεων όπως η κ.ο. Ανασύνταξη, την ακόμα χειρότερη εκδοχή του Λαπαβίτσα κτλ}

         https://www.anasyntaxi.gr/index.php/mainmenu-51/96-3d-conference/525-335

         Ο Καζάκης είχε πιο ριζοσπαστική ρητορική συνοδευμένη από ψέμματα και ανακρίβεις και το τι είχε συμβεί στην Αργεντινή.

         Reply ↓
         1. Κώστας 31/01/2019 at 01:27

            ΑΠ δεν έχεις καταλάβει τίποτα. Η (λεγόμενη γιατί δεν υπάρχει ως τέτοια, είναι αποτέλεσμα της νομισματικής) συναλλαγματική πολιτική είναι ο τελευταίος λόγος εξόδου από την ΟΝΕ. Βασικά δεν είναι ο χώρος εδώ για Μακροοικονομία. Αλλά είσαι εντελώς Out of Bounds και από μακροοικονομική και από αρανίτικη άποψη οπότε θα σου πω. Εντελώς συνοπτικά να σου πω πως σκοπός γενικά δεν είναι η αύξηση των εξαγωγών αλλά η υποκατάσταση των εισαγωγών. Που βέβαια θες συνάλλαγμα για να εισάγεις άρα θες και να εξάγεις. Αλλωστε θες να εισάγεις και εργαλειομηχανές κλπ, μέχρι να τις παράξεις ο ίδιος. Μην το λες παραγωγική ανασυγκρότηση εσύ, πες το αλλιώς, άλλωστε ποτέ δεν λέγαμε παραγωγική ανασυγκρότηση αλλά αντιηγεμονικές παραγωγικές, διανεμητικές και καταναλωτικές πρακτικές, αποεμπορευματοποίηση κοινωνικών πρακτικών, αποανάπτυξη, παραγωγικοί συνεταιρισμοί κλπ. Αλλά θα κάνεις και έναν κεντρικό σχεδιασμό, τι πλεονεκτήματα έχεις, τι θες να παράξεις, που, πόσο, τι για να το καταναλώσεις, τι για να το εξάγεις και για να εισάγεις τι και από που και πόσο.

            Η νομισματική πολιτική (η ρευστότητα στην οικονομία, τα επιτόκια και ο πληθωρισμός) και οι δυνατότητες που δίνει στην δημοσιονομική να παίξει και αυτή επεκτατικό ρόλο (να έχεις αναπτυξιακά ελλείμματα) δεν έχει καμία σχέση με αυτό που λες για την υποτίμηση της εργατικής δύναμης, καταργείς την πολιτική οικονομία με αυτό που λες. Το ότι μια εισαγωγική και ελλειμματική χώρα της ΟΝΕ (που έγινε τέτοια λόγω της εσωτερικής υποτίμησης της Γερμανίας εντός ΟΝΕ στις καλές μέρες γιατί η ΟΝΕ είχε χαμηλότερο πληθωρισμό και χαμηλότερα ονομαστικά επιτόκια οπότε έρχονταν τα δανεικά εκεί που τα επιτόκια ήταν πιο πάνω για να αγοράζουμε από το κέντρο) βρέθηκε, τότε, με τεράστια ανοίγματα (εμπορικά, τραπεζικά, δημοσιονομικά) στην ΟΝΕ και χωρίς τρόπο να τα καλύψει (οι τράπεζες δεν δανείζονταν από το 08 και το δημόσιο απο το 10) Αυτό θα γινόταν είτε φιλολαϊκά αναπτυξιακά είτε αντιλαικά υφεσιακά (εσωτερική υποτίμηση) είτε αντιλαικά αναπτυξιακά (εξωτερική υποτίμηση σαν το κέντρο της Οικονομικής Πολιτικής). Ο αυτοματισμός που περιγράφεις δεν υπάρχει και ποτέ ο Λαπαβίτσας (δεν με αφορά ο Καζάκης, δεν τον παρακολουθώ καν και είναι και γελοίο το όνομα του να μπαίνει μαζί με του Λαπαβίτσα) δεν πρότεινε αυτό που λες. Βασικά μου περιγράφεις ένα κλασικό πρόγραμμα ΔΝΤ στο οποίο υπάρχει και δυνατότητα νομισματικής πολιτικής όπου οι εξαγωγές είναι η βασική συνιστώσα της ανάπτυξης. Δεν είναι υποχρεωτικό, μπορεί να είναι και η κατανάλωση, μπορεί να είναι και η επένδυση. Ο δείκτης τιμών καταναλωτή που βγάζει το πραγματικό εισόδημα αν με αυτόν διαιρέσουμε το ονομαστικό είναι στατιστική-πολιτική κατασκευή. Επίσης μιλάμε για μια κατάσταση που η αγορά θα συνυπάρχει με άλλους μηχανισμούς, όπως πχ μας λένε πόσο κάνουν στην Βενεζουέλα τα πράγματα αλλά δεν μας λένε πόσα εκατομμύρια άνθρωποι τα βρίσκουν δωρεάν (αν και η κυβέρνηση δυστυχώς μάλλον με ορθόδοξα οικονομικά προσπαθεί να αντιμετωπίσει την κατάσταση). Μιλάγαμε για εκτεταμένες κοινωνικοποιήσεις κλπ, νομισματική και δημοσιονομική πολιτική, εμπορική και βιομηχανική πολιτική, έξοδο από την ΕΕ για να φύγεις και από τις δεσμεύσεις της Ενιαίας Αγοράς και του πλαισιού Ανταγωνισμού της και από το σφιχταγκάλιασμα της Δημόσιας Διοιίκησης από τις συνταγές του New Public Management, της “αξιολόγησης”, των ιδιωτοικονομικών κριτηρίων παντού κλπ. Δεν μιλάμε για μια λογική που θα έπρεπε να προτείνει ένας συνεπής φιλελεύθερος. Κρατική χρεοκοπία, ξεπούλημα των τραπεζών, υποτίμηση, επενδυτικό el dorado, εξαγωγές. Ανασύνταξη δεν διαβάζω, βαριέμαι, και ξέρω πως τα βλέπει λίγο πολύ. Μια στενή πολιτικίστικη ανάγνωση του Ενιαίου Μετώπου, της εργατικής κυβέρνησης και του Μεταβατικού Προγράμματος που την έφερε να ψηφίζει ΣΥΡΙΖΑ. Και ταυτόχρονα μια μόνιμη πλειοδοσία στο πρόγραμμα και να πάμε στην εργατική εξουσία μέσα απο τον δρομο ΕΜ, ΕΚ, ΜΠ. Δεν πας πουθενά όμως γιατί το κράτος και ο ιμπεριαλισμός από το 2010 έχτισαν το μπλοκ της περιουσίας, βασικά η αστική τάξη με τα μικροαστικά της στηρίγματα, γύρω από μια μαγική λέξη. Υποτίμηση, να μην γίνει υποτίμηση, προς θεού δούλεψε ο άλλος μια ζωή για να γίνουν οι 100.000 ευρώ … 20.000 ?

            Επίσης είναι πολύ πρόωρη η αλαζονεία με την οποία μιλάς. Αν εγώ που λες πως γνώρισα τις ΑΣΥΣ θα έπρεπε “να τα καταλαβαίνω αυτά” εσύ που ήσουν στην ΑΡΑΝ πολύ μετά το τέλος των ΑΣΥΣ και για ελάχιστο καιρό με αποτέλεσμα να μην σου μείνουν πολλά από την ΑΡΑΝ, πόσο μάλλον απο τις ΑΣΥΣ, για πες μου, σαν αυτόκλητος συνεχιστής των ΑΣΥΣ. Που είναι ο κόσμος των ΑΣΥΣ σήμερα ? Που ήταν το 10-11 ? Τι έλεγε το 10-11, τι μπόρεσε να κατανοήσει ο κόσμος των ΑΣΥΣ και εγώ όχι ? Έλεγε να μην βγούμε από την ΟΝΕ για να μην γίνει υποτίμηση ? Και να γίνει τι, μνημόνιο ή μια μεταρρύθμιση της ΟΝΕ σε κατεύθυνση ανακύκλωσης των πλεονασμάτων, δημοσιονομικής και τραπεζικής ένωσης κλπ ? Δεν μας νοιάζει προς το παρόν, ας έρθει μνημόνιο και κάποτε θα δυναμώσει το κόμμα και θα γίνει επανάσταση ? Δεν τα κατανόησε ο κόσμος των ΑΣΥΣ στο σύνολο του και τα κατανόησες εσύ από το 2009 στο 2011 ? Τι κατανόησε ο κόσμος των Συσπειρώσεων, εγώ τους θυμάμαι έναν έναν να λένε πως η ΠΟ εντόπισε τον κόμβο της ταξικής πάλης στην δημιουργία ταξικών μπλοκ γύρω από την ΟΝΕ την εποχή της κρίσης της, δηλ όταν ο μηχανισμός εισαγωγής ζήτησης από την περιφέρεια στο κέντρο σπάσει. Εσύ τι θυμάσαι ? Που μπορεί να έχεις δίκιο (δεν το βλέπω μακροοικονομικά και πολιτικά αλλά τέλος πάντων) αλλά μην ψάχνεις δικαίωση με επικλήσεις σε κατυθύνσεις και ανθρώπους που δεν σε δικαιώνουν. Τα λέγανε τότε διάφοροι όλα αυτά, ο Μηλιός, η αριστερά της πλειοψηφίας του ΣΥΡΙΖΑ, ο Βαρουφάκης, διάφοροι τροτσκιστές, το ΚΚΕ. Δεν προσφέρεις κάτι καινούριο.

            Εύχομαι να βρεις την πολιτική σου στέγη που δεν θα λερώνει τα χέρια της με ρεφορμιστικές μακροοικονομικές πολιτικές και δεν θα ανακαλύπτει και μακεδονικό έθνος, αν είσαι ο ίδιος με έναν με ίδια υπογραφή σε άλλη συζήτηση. Δεν είναι κακό που έφυγες και αν ως εαακίτης έκανες και ένα βήμα τότε που φάνηκε γρήγορα λάθος αλλά επέτρεψε μου εγώ να μην μετάνιωσα όπως και ποτέ ένα μέλος της ΑΡΑΝ ή των Συσπειρώσεων δεν πίστεψε αυτά που πιστεύεις. Προσωπικά πάντα τις φοβόμουν τις στρατολογήσεις στα πανεπιστήμια, γίνονταν λάθη, αλλά μοιάζεις να έχεις θυμώσει υπερβολικά, δεν είναι και τόσο σπουδαίο.Μοιάζω επιθετικός και είμαι λίγο γιατί θύμωσα και γω με αυτό που έγραψες γιατί μίλησες σαν εκπρόσωπος μιας ιδεολογικής και πολιτικής κουλτούρας και παράδοσης μέσα στο ΚΚ που έκρινες πως δεν σου κάνει και την άφησες. Άσε όμως το α πληθυντικό σε εμάς που μας κάνει και δεν την αφήσαμε. Αυτό δεν σημαίνει πως δεν θα χαρώ να διαβάσω περισότερα για την εμπειρία σου, γιατί έφυγες και που κινήθηκες έκτοτε

            Κώστας
         2. Α.Π. 31/01/2019 at 05:43

            Δοκίμασε να το διαβάσεις το κείμενο. Δεν είναι κείμενο της κ.ο. Ανασύνταξη, αλλά συγκεκριμένουν ατόμου, μέλους της κ.ο. Ανασύνταξη και των Παρεμβάσεων-Συσπειρώσεων νομίζω, τουλάχιστον τότε, τον οποίο δεν γνωρίζω προσωπικά, και ασκούσε κριτική σε συντρόφους του -μέλη της ίδιας οργάνωσης- που αρθογραφούσαν στο ΠΡΙΝ το 2010. Και είναι προς τιμήν τους που διατηρούν στην ιστοσελίδα τους άρθρα εσωτερικού διαλόγου.

            Εγώ δεν θέλω να κάνω κριτική ούτε από “αριστερά”, ούτε από “δεξιά”. Η ανάλυση του Μηλιού, πάντως, θεωρώ ότι είναι ορθή και πολιτικά σωστή για ένα αγωνιστικό ρεφορμιστικό μαρξιστικό κόμμα. Κατά τη γνώμη μου ο χώρος το 2010 διαβρώθηκε από μια εκδοχή αντιΕΕ αριστερού κεϋνσιανισμού. (Ο Βαρουφάκης εκπροσωπεί έναν ευρωφεντεραλιστικό αριστερό κεϋνσιανισμό που θα μπορούσε επίσης να οδηγήσει σε ρήξη με κυρίαρχες πολιτικές εντός ΕΕ).

            Για την πολιτική που ακολουθήθηκε γενικότερα στην Ευρώπη έχει κατηγορηθεί ο ορντολιμπεραλισμός των Γερμανών. Αν στη θέση της Γερμανίας ήταν οι ΗΠΑ η κρίση ίσως είχε ξεπεραστεί γρηγορότερα. Πάντως τα ‘μνημόνια’ αναγκαστικά θα περιελάμβαναν μείωση των κρατικών δαπανών παράλληλα με αύξηση του λόγου φορολογικών εσόδων προς ΑΕΠ. Δεν είναι όλα τα πιθανά μνημόνια το ίδιο ακριβώς. Άλλα μέτρα θα έπαιρνε ο Μηλιός άλλα η Μιράντα Ξαφά.

            Αν είσαι κομμουνιστής δεν φοβάσαι την έξοδο από το ευρώ, δεν κινδυνολογείς αλλά δεν την προτείνεις σαν άμεσο αίτημα ή ‘στόχο πάλης’ που μπορεί να εφαρμόσει και ο Γιώργος Παπανδρέου για παράδειγμα, γιατί ο Γιώργος Παπανδρέου στις συγκεκριμένες τότε συνθήκες θα τη συνοδέυσει με μέτρα Μιράντας Ξαφά. Μετά θα πρέπει να αναμετρηθείς με ερωτήματα περί “αριστερής κυβέρνησης”, ενιαιομετωπικής κυβέρνησης “κομμουνιστών-σοσιαλδημοκρατών” ή “δυαδικής εξουσίας” που έλεγε ο Π.Σ. ως ε ν δ ε χ ό μ ε ν α κτλ που πρακτικά μόνο σε συνθήκες “επαναστατικής κατάστασης” θα είχαν π ι θ α ν ό τ η τ α να μην οδηγήσουν σε ενσωμάτωση ή ήττα. Η ΑΡΑΝ θεωρώ δεν είχε αναμετρηθεί με το ερώτημα, παρά επιφανειακά. Τα κείμενα που δημοσιεύονταν στο ΠΡΙΝ, ακόμα χειρότερα, είχαν αντιφάσεις που συνοδεύονταν με βερμπαλισμό και δημιουργούσαν αποπροσανατολισμό. Η ανάγνωση των μ-λ είναι ηττοπαθής ενδεχομένως αλλά βασίζεται σε αντικειμενικά δεδομένα π.χ. δες το ποσοστό εργαζομένων ιδιωτικού τομέα που συμμετέχει σε σωματεία.

            Εγώ ξέρω πολύ καλά τι διαβάζω πάντως και το επιχείρημα υποτίμηση του νομίσματος για αύξηση εξαγωγών ήταν ανάμεσα στα επιχειρήματα που είχαν χρησιμοποιηθεί και από αρθρογράφους του ΠΡΙΝ (δες το άρθρο) και τον Λαπαβίτσα. (Θα προσθέσω ένα σχόλιο σχετικά με το Λαπαβίτσα μόνο αργότερα με παραπομπές)

            Η προσωπική στάση του καθενός δεν έχει τόση σημασία. Δεν κρίνεις, φαντάζομαι, το τι έλεγε ο Αλτουσέρ με βάση την κομματική του ένταξη στο, ας το πούμε, ρεβιζιονιστικό ΓΚΚ αλλά κατά κάποιο τρόπο παρά αυτήν του την ένταξη. Δεν έχω απορρίψει το ρεύμα στο οποίο ανήκει η ΑΡΑΝ. Ίσα-ίσα, φιλοσοφικά και αισθητικά, τουλάχιστον, έχουν πλεονέκτημα..

            Εκπρόσωπος της παράδοσης της ΑΣΥΣ ή της ΑΡΑΝ σίγουρα δεν είμαι. Απλώς όσο ήμουν οργανωμένος και όσο συμμετείχα στα ΕΑΑΚ διάβαζα τα έντυπα ολόκληρης της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς της εποχής (2008-2012) αλλά και παλιότερα κείμενα, Θυμάμαι και γνωρίζω τι διάβαζα.. Αναφερόμουν πάντως στις ΑΣΦ. Είχα μελετήσει αφίσες και κείμενα της δεκαετίας του ’80. Έκαναν για παράδειγμα κριτική στον επιστημονισμό.

            Για το ‘Μακεδονικό’ θεωρώ ότι έχω δίκιο. Η δράση της ΚΔ ήταν τυχοδιωκτική καθ’όλη τη διάρκεια της ιστορίας της. Μόνο αυτά που θα οδηγούσαν σε απόψεις περί ‘πανσλαβισμού’ ίσως είναι υπερβολικά (αλλά αντικομμουνιστικά δεν είναι), αλλά δεν ξέρω, εγώ βλέπω ότι η ΚΔ με το σύνθημα για ανεξάρτητη Μακεδονία υποστήριζε θέσεις τμημάτων της βουλγαρικής αστικής τάξης. Ο μακεδονισμός συνδεόταν με το βουλγαρισμό. . Τώρα, ναι έχει δημιουργεί μια κατάσταση που ίσως δικαιολογεί τις θέσεις που εκφράζουν ανοιχτά τροτσκιστικές ομάδες, η κ.ο. Ανασύνταξη, άλλες οργανώσεις πιο ντροπαλά. Εγώ, βέβαια θεωρώ ότι οι ίδιοι έπρεπε να επιλέξουν να ονομάζονται σλαβομακεδόνες. Ξέρω την κριτική που μπορεί να γίνει από “αριστερά”.(Γενικά μπορεί ένας κομμουνιστής να αμφισβητήσει και το Λένιν, π.χ. τη θέση για αυτοδιάθεση μέχρι κρατικό αποχωρισμό).

            Δεν τα συζητούσαμε αυτά πάντως στους πυρήνες των φοιτητών. Αυτό είναι ένα από τα προβλήματα.
         3. Κώστας 31/01/2019 at 16:03

            Δεν προλαβαίνω βρε σύντροφε ΑΠ να τα διαβάζω ολα.

            Δεν είπα ποτέ πως το επιχείρημα υποτίμηση για αύξηση των εξαγωγών δεν έχει χρησιμοποιηθεί γιατί δεν με αγχώνει καθόλου, δεν το θεωρώ γενικά λάθος. Είπα ότι το βασικό που προτάθηκε από το 10 από το ρεύμα αριστερής οικονομολογικής σκέψης που παρακολουθώ είναι η υποτίμηση για υποκατάσταση των εισαγωγών. Είναι το ρεύμα που από την ΠΟ έφτασε εώς το ΕΔΕΚΟΠ.

            Επίσης μας έθισε η δημοσιολογία της περιόδου από το 10 σε μια επιστημονικά και πολιτικά έωλη και επιφανειακή κουβέντα. Τι εννοούμε υποτίμηση πχ ? Δεν είναι καν σαφής έννοια επιστημονικά. Υπάρχουν διάφορες υποτιμήσεις. Υπάρχει η κερδοσκοπική υποτίμηση στην αγορά συναλλάγματος , υπάρχει η υποτίμηση λόγω πιέσων στο Ισοζύγιο Τρεχουσών συναλλαγών, υπάρχει υποτίμηση λόγω πτώσης των επιτοκίων αν έχεις ελεύθερη κυκλοφορία κεφαλαίων, υπάρχει η υποτίμηση που κάνει σκόπιμα η ΚΤ στις αγορές συναλλάγματος. Υπάρχει σταθερή συναλλαγματική ισοτιμία με τους χ εμπορικούς σου εταίρους και κυμαινόμενη με τους τάδε. Υπάρχει εντελώς ελεύθερη με τους χ και κυμαινόμενη εντός ορίων με τους ψ και σταθερή με τους z. Διακρατικές συμφωνίες, καλάθια νομισμάτων, χίλια δυο. Υπάρχει και η άποψη να μην μπει ποτέ στις αγορές συναλλάγματος που μάλλον είναι η μόνη που απορρίπτω γιατί θες γενικά οι Κεντρικές Τράπεζες να δεχτούν το νόμισμα σου για να σου δώσουν το δικό τους για να κάνεις εισαγωγές. Αλλιώς θα φτάσει η συζήτηση πως είναι κακό πράγμα και οι εισαγωγές εκτός από τις εξαγωγές και το εμπόριο και θα χαθούμε χωρίς να λέμε πράγματα με σημασία ή θα αρχίσουμε να φτιάχνουμε και ελληνικές μηχανές αναζήτησης στο internet και ελληνικά μέσα κοινωνικής δικτύωσης και να μας αποκόβουμε από τα διεθνή. Αυτά λίγο πολύ τα λέει ο Καζάκης που, δυστυχώς, είναι και αυτός στην κουβέντα μας. Χρειάζεσαι, γενικά, διεθνώς εμπορεύσιμο νόμισμα για να κάνεις εισαγωγές και εξαγωγές. Εκτός και αν έχεις τεράστια συναλλαγματικά αποθέματα από κάπου. Πετρέλαιο πχ ή να στα δώσει η Κίνα και η Ρωσία. Πετρέλαιο δεν έχεις, να σου δώσει η Κίνα και η Ρωσία συνάλλαγμα γενικώς το συζητάω και αυτό αλλά τρέχα γύρευε, δεν θα σχεδιάσω και σε λευκό χαρτί πως είναι σίγουρο ή πως θα με συμφέρει γιατί δεν θα το κάνουν για την ψυχή της μάνας τους

            Αυτό που μπορούμε να πούμε εδώ είναι πως, πρώτα απ όλα, δεν έχει πια μεγάλη σημασία. Κάνουμε αυτή την στιγμή την συζήτηση του 2010. Να την κάναμε τότε, αλλά τότε μου λες πως την έκρινες δεξιόστροφη ως κουβέντα. Δεύτερον δεν υπάρχει σωστή απάντηση, ένα δοσμένο “αριστερό” συναλλαγματικό καθεστώς. Στην Βενεζουέλα πχ κρίνανε πως το σταθερό ακριβό μπολίβαρ είναι η λύση για να γίνονται φθηνές εισαγωγές σε συνθήκες βέβαια που είχαν πολύ συνάλλαγμα γιατί το κράτος είναι μεγαλοεξαγωγέας πετρελαίου. Σήμερα δεν υπάρχει αυτό που λέμε ετερόδοξος οικονομολόγος φιλικός προς την ΜΕ που να μην λέει πως ήταν λάθος. Δεν μπορούμε λοιπόν να βρούμε τώρα μια οριστική απάντηση άλλη από την “ευέλικτη συναλλαγματική πολιτική”. Το καθοριστικό είναι η νομισματική και η δημοσιονομική, να φύγουμε από αυτή την παγίδα της ΟΝΕ. Σε αυτό το πλαίσιο είναι χιλιάδες πράγματα χρήσιμα εν δυνάμει, ως και κάποια που λέει ο Βαρουφάκης, στον οποίον έκανες και μια νομίζω θετική αναφορά, και δεν με πειράζει καθόλου, σαν συνολική κατεύθυνση δεν με καλύπτει αλλά αυτό είναι άλλο. Δεν μπορούμε να αυξήσουμε τον πληθωρισμό εντός ΟΝΕ γιατί θα πάνε πάλι στον θεό τα δίδυμα ελλείμματα γιατί η γερμανική εσωτερική υποτίμηση δεν θα σταματήσει. Είναι όμως καίριο να αυξήσουμε τον πληθωρισμό και την ζήτηση για την μείωση της ανεργίας και για το αργούν παραγωγικό δυναμικό εν γένει γιατί κάθονται και μηχανές εκτός από τους ανθρώπους. Η απάντηση προκύπτει από μόνη της όταν κάτι είναι δομικά αναγκαίο και δομικά ανέφικτο εντός ΟΝΕ. Αυτό είναι ένα πλαίσιο με στοιχεία όντως αριστερού κευνσιανισμού. Ένα οικονομικό πρόγραμμα όμως δεν εξαντλεί την πολιτική σου πρόταση. Η εκτίμηση που είχαμε είναι πως η αστική τάξη δεν θα συστρατευτεί ούτε ως μερίδες. Το στοιχείο της σοσιαλιστικής οικονομικής και πολιτικής κατεύθυνσης έπρεπε να είναι εγγενές από την πρώτη μέρα. Μην μου φέρεις κείμενα του Λαπαβίτσα που το υποτιμάει, δεν λέω ότι είναι ο θεός επί της γης. Πάντως είναι άλλη έξοδος αυτή και άλλη υποτίμηση από εκείνη της Μιράντας Ξαφά, προσπάθησα και πριν να στο περιγράψω .Βέβαια η ΜΞ δεν την προτείνει την φιλελεύθερη έξοδο και εγώ θέλω πραγματικά να βρω έλληνα φιλελευθερο οικονομολόγο που την προτείνει να πάω να του σφίξω το χέρι. Να του πω πως διαφωνώ αλλά είσαι επιστημονικά και ατομικά έντιμος και μπράβο σου.

            Αυτό με το οποίο δεν μπορώ με τίποτα να δεχτώ είναι το να μην αποκλείουμε και φοβόμαστε την έξοδο αλλά να μην βάζουμε και μπροστά. Ο ιμπεριαλισμός και ο αστισμός ορθά εντόπισαν τον κόμβο, έπρεπε να το απαντάμε. Δεν μπορεί να σου λένε “είναι καταστροφή” και να λες απλά “δεν το αποκλείω να γίνει και δεν το φοβάμαι”. Θα πείσει ο πιο κατηγορηματικός όπως και έγινε. Οι αντίστροφες πορείες ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ στο δεύτερο μισό του μεσοδιαστήματος των εκλογών του 2012 είναι ένα σπουδαίο μάθημα του πως ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε τις εκλογές οι οποίες ήταν δικές του μέχρι αρχές Ιουνίου, γιατί έλεγε πως η ΝΔ δεν έχει δα και σπουδαίο λάθος για το ευρώ αλλά ούτε και εντελώς δίκιο, “καμία θυσία αλλά όχι και έξοδος” κλπ

            http://www.publicissue.gr/wp-content/uploads/2012/09/electionspolls2012f.pdf

            Και έχεις δίκιο πως η ΑΡΑΝ αναμετρήθηκε με τα ερωτήματα κυβέρνησης – εξουσίας αποσπασματικά. Προφανώς, αλλά ήθελες περισσότερο ? Αυτό έρχεται σε αντίθεση με την δυσανεξία που σου προκαλούσε η επιλεκτική συνάντηση της με όψεις αριστερού κευνσιανισμού. Και δεν ήταν δουλειά κατ εξοχήν της αριστερής ανασύνθεσης, δεν επαρκούσαν ούτε για δείγμα οι κοινωνικές της εκπροσωπήσεις, αλλά του ΚΚΕ και του Αριστερού Ρεύματος να χαράξουν από το 2010 μια γραμμή που να λέει πως δεν πρέπει η πολιτική κρίση να επιλυθεί υπέρ της φιλοιμπεριαλιστικής αριστεράς αλλά υπέρ μιας αριστερής αντιιμπεριαλιστικής γραμμής. Η ήττα προεξοφλήθηκε τότε, στην μη αποχώρηση του ΑΡ από τον ΣΥΝ το 2010 (αντίθετα έλεγαν πως κακώς έφυγε ο Κουβέλης !!!) και στην γραμμή επαναστατικής μελλοντολογίας του ΚΚΕ, και οριστικοποιήθηκε τον Μάιο του 2012. Από όταν έγινε η λαική επένδυση στην ιμπεριαλιστική αριστερά (σαν δέυτερη επιλογή του λαού που το 2011 είχε πολύ πιο ψηλά το ΚΚΕ από τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ στις δημοσκοπήσεις) αυτό που μπορούσαμε να κάνουμε, και δεν το κάναμε καν, ήταν να κινηθούμε έστω αργά για να μην γίνει η ήττα συντριβή. Σήμερα δεν κινούμαστε για να μειώσουμε όσο γίνεται το μέγεθος της συντριβής.

            Κώστας
         4. Γιώργος Λυγκουνάκης 31/01/2019 at 17:00

            Η Ελλάδα με ένα σταθερό εθνικό νόμισμα κυρίως για εσωτερική χρήση και τις καταθέσεις των πολιτών εγγυημένες σε μία κρατική τράπεζα (και κρατικοποιημένα/κοινωνικοποιημένα τα βασικά μέσα παραγωγής, μεταφοράς κτλ, όπως αυτονόητα λέει το μεταβατικό πρόγραμμα), μπορεί μια χαρά να τα βγάλει πέρα καλύπτοντας πρωτίστως τις ανάγκες σε τρόφιμα μέσω του πρωτογενούς τομέα μέσα σε λίγα χρόνια και αμέσως μετά να αρχίσει να καλύπτει τον δευτερογενή μέσω κυρίως εμπορεύσιμων ευρεσιτεχνιών.

            Αυτό μπορεί να γίνει με 5ετή πλάνα και μπόλικο εθελοντισμό/σταχανωβισμό. Φυσικά ο “εθελοντισμός” θα πατάει πάνω στη λογική πως όποιος δε γουστάρει να προσφέρει όταν η σοσιαλιστική πατρίδα και το κοινωνικό σύνολο τον έχουν ανάγκη, όταν θα έρθει η ώρα της απόδοσης των κεκτημένων, δε θα πάρει μία και αυτό είναι δίκαιο. Στους ακαμάτηδες ούτε ένα ποτήρι νερό.

            Παράλληλα μπορεί να χαραχθεί μια κεϋνσιανή οικονομική λογική, που με μια υπαρκτή αλλά όχι βίαιη παρέμβαση του κράτους, θα οδηγεί σα πλάνο σε λίγες δεκαετίες στο μηδενισμό των τιμών μέσω της υπερπαραγωγής και άρα στην κατάργηση του καπιταλιστικού κέρδους και το πέρασμα στη νέα κοινωνία. Πα να πει τα παιδιά και τα εγγόνια μας (τα υποτιθέμενα) θα ζήσουν τον νέο κόσμο για τον οποίο εμείς θα έχουμε βάλει το θεμέλιο.

            Έτσι νομίζω εγώ.
         5. Γιώργος Λυγκουνάκης 31/01/2019 at 11:31

            Ο Καζάκης είναι πολύ πιο γειωμένος επιστημονικά από το Λαπαβίτσα σαν σχολή σκέψης.

            Βασικά γιατί σου συνδέει πρώτα και κύρια άμεσα το ζήτημα του νομίσματος με την έξοδο από ΕΕ (και ΝΑΤΟ), δλδ με το θέμα της ανεξαρτησίας και της αυτάρκειας. Σου λέει πολύ απλά ότι αν δε βασιστείς στα δικά σου @@, ό,τι κι αν κάνεις, δεν υπάρχει περίπτωση να πετύχει, κι ας λένε οι δείκτες.

            Επίσης είχε τη συνεπέστατη θέση ενάντια σε κάθε μορφή διπλού νομίσματος, για τον απλό λόγο ότι η υποτίμηση είναι πράγματι καταστροφή και διπλό νόμισμα είναι υποτίμηση εις τη νιοστή. Ίσως θα έπρεπε να τον ακούσεις, λέει ένα κάρο παπαριές μαζί με τα καλά και λέει συνέχεια τα ίδια, αλλά κάτι θα μάθεις (κι εγώ κάτι κράτησα από αυτόν).

            Εγώ θα πω και κάτι που θα ακουστεί αντιυλιστικό, αλλά θεωρώ πως και η πολιτική ιδεολογία στο τέλος αποτελεί ομολογία πίστεως. Χωρίς την πίστη που μετακινεί βουνά και που θα μεταφραστεί εργασιακά σε σταχανοβισμό, δε πρόκειται ποτέ αυτός ο τόπος να βγει από το τέλμα.
         6. Κώστας 31/01/2019 at 13:06

            Γιώργο η συζήτηση έφυγε πολύ από το θέμα. Θα περιοριστώ να πω πως η σύγκριση Καζάκη Λαπαβίτσα, ή και Καζάκη Βαρουφάκη εφόσον μιλάμε επιστημονικά, είναι σαν να συγκρίνουμε τον μπαρμπα Μήτσο “όποιος φάει από το σουβλάκι του Μήτσου ξανατρώει”‘ με τον Gordon Ramsey.

            Κώστας
         7. Γιώργος Λυγκουνάκης 31/01/2019 at 13:58

            Προσωπικά επιμένω ελληνικά.