Β. Μ.
Η 1η Δεκέμβρη ήταν σίγουρα μια μέρα που θα καταγραφεί στην ιστορία της πόλης που προμήνυε πάντοτε τα παγκόσμια επαναστατικά ξεσπάσματα. Ο κατακλυσμός των δρόμων του Παρισίου από διαδηλώτριες και διαδηλωτές, με κίτρινα, κόκκινα ή και χωρίς γιλέκα, οι κραυγές διεκδίκησης που ενώθηκαν κάτω από το σύνθημα «Μακρόν, παραιτήσου», που πνίγηκαν κάτω από τα χημικά, τις χειροβομβίδες και τις αύρες, έχουν τουλάχιστον διαταράξει την κανονικότητα του χριστουγεννιάτικου στολισμού της πόλης. Έχουν όμως καταφέρει και κάτι πολύ ανώτερο: την εκδήλωση της συσσωρευμένης οργής μιας κοινωνίας που χρόνια βράζει κάτω από τη συνεχή επιδείνωση της ζωής της. Ένα μόνο σημάδι για αυτά που προμηνύονται, στους καιρούς που το μάτι του κυκλώνα της κρίσης έχει αρχίσει να περνάει από την ευρωπαϊκή περιφέρεια του νότου στο κέντρο της ηπείρου.
Από το πρωί χιλιάδες «κίτρινα γιλέκα» προσπάθησαν να προσεγγίσουν τα Ηλύσια Πεδία, χώρο της συγκέντρωσης του προηγούμενου Σαββάτου, τον οποίο η αστυνομία προσπάθησε να περιορίσει με δρακόντεια μέτρα φύλαξης και ταυτοποίησης όποιου εισέρχεται. Έτσι θα μπορούσε μετέπειτα να στηρίξει την κυβερνητική στρατηγική που θέλει να χωρίσει τους διαδηλωτές σε «ειρηνικά γιλέκα» και «μπαχαλάκηδες» των Ηλυσίων. Την ίδια ώρα συγκεντρώσεις λαμβάνουν χώρο σε πολλές περιοχές του Παρισίου. Στο σταθμό του Σαν Λαζάρ, σιδηροδρομικοί, σωματεία, φοιτητικοί σύλλογοι, η πρωτοβουλία για τον δολοφονημένο από την αστυνομία νέγρο Ανταμά, αλλά και «γιλέκα» συνενώνονται μαζί σε μια ταξική συγκέντρωση που θα επιχειρήσει να συναντήσει τους υπόλοιπους διαδηλωτές, εκφράζοντας την αναγκαία σύμπλευση και ριζοσπαστικοποίησης του κινήματος σε εργατική κατεύθυνση. Στη Σορβόννη, άλλοι φοιτητικοί σύλλογοι πραγματοποιούν συγκέντρωση ενάντια στην αύξηση των διδάκτρων για τους φοιτητές εκτός της ΕΕ. Στην Νασιόν η πλατφόρμα «Ρόζα Παρκς» που συντονίζει ενώσεις μεταναστών χωρίς χαρτιά και άλλες συλλογικότητες θα πραγματοποιήσει και αυτή μαζική συγκέντρωση και πορεία. Ένα μωσαϊκό λαού κάτω από ένα κοινό κάδρο: όλοι και όλες βρίσκονται τσακισμένοι σήμερα από τις πολιτικές της κυβέρνησης Μακρόν, από την πρωτοφανή επιθετικότητα του γαλλικού κεφαλαίου, ενάντια, αυτή τη φορά, στους ίδιους του τους υπηκόους.
Η «κάθοδος των γιλέκων», πορεία ριζοσπαστικοποίησης τους
Τον τόνο δίνουν τα γιλέκα, κατά βάση λόγω της μαζικότητας και μαχητικότητας της συγκέντρωσης που πραγματοποιούν, η οποία γρήγορα καταλήγει σε βίαιες συγκρούσεις στους δρόμους του Παρισίου, σε οδοφράγματα και βανδαλισμούς τόσο συμβόλων του μεγάλου πλούτου αλλά και τυφλών στόχων, πολλές φορές δημόσιων υπηρεσιών. Πολλοί μίλησαν για γεγονότα πρωτοφανή εντός των τελευταίων 10 ετών στην ταραχώδη Γαλλική πρωτεύουσα, ενώ άλλοι για την μεγαλύτερη αστυνομική παρουσία σε αυτήν από τον Μάη του ’68. Στο μίγμα τους, παρότι κοινωνικά ετερόκλητο, δεσπόζουν κάποιες βασικές συνιστώσες: γιλέκα φορούν κυρίως στρώματα που ανήκουν στην λευκή γαλλική εργατική τάξη, και μάλιστα την χαμηλά αμειβόμενη και συμπληρώνονται από ανέργους, αυτοαπασχολούμενους και μικρούς επιχειρηματίες.. Προέρχονται κυρίως από την γαλλική επαρχία που είδε την αγοραστική της δύναμη να μειώνεται δραματικά, ενώ το παριζιάνικο κεφάλαιο τους ζητάει να φάνε «παντεσπάνι». Είναι αυτοί που οργανώθηκαν πρώτα στα μπλόκα των μεγάλων λεωφόρων, απέναντι στην αύξηση των τιμών του πετρελαίου, πραγματοποιώντας μια «κάθοδο» προς την μητρόπολη του Παρισίου. Είναι αυτή η διαδρομή που επηρέασε την ίδια την υπόσταση και τα αιτήματα του αυθόρμητου κινήματος.
Μέσα σε αυτήν την διεργασία τα αιτήματα για την ακύρωση του μέτρου της αύξησης των τιμών του πετρελαίου, γρήγορα έδωσαν την κεντρική τους θέση σε μια γενικότερη διεκδίκηση της αγοραστικής δύναμης, της μείωσης του κόστους ζωής και των φόρων αλλά και της υπεράσπισης των κοινωνικών παροχών. Μάλιστα, εντός των τελευταίων εβδομάδων όπου η καρδιά των γιλέκων χτυπάει στο Παρίσι, τείνει να γίνει ηγεμονικό εντός του κινήματος, ένα αμιγώς εργατικό αίτημα: αυτό της αύξησης του βασικού μισθού (SMIC). Είναι αυτό το αίτημα που κάνει τους αστούς πολιτικούς εκπροσώπους να μην μπορούν καν να ενσωματώσουν ένα κομμάτι των γιλέκων, όπως και θα ήθελαν. Δεν είναι μόνο ο πρωθυπουργός Εντουάρντ Φιλίπ που τάχθηκε κατηγορηματικά κατά της αύξησης του βασικού μισθού γιατί κάτι τέτοιο «θα αντιτεθόταν στους νόμους της αγοράς», αλλά και η ίδια η Λε Πεν, η οποία εδώ και μήνες ψαρεύει στα νερά της κοινωνικής αγανάκτησης, αρνήθηκε την αύξηση και κάλεσε το κίνημα να περιοριστεί στις διεκδικήσεις που αφορούν τις τιμές του πετρελαίου. Εδώ φαίνεται όχι μόνο η τάση ριζοσπαστικοποίησης του αυθόρμητου κινήματος των «γιλέκων» καθώς αυτό προσεγγίζει όλο και περισσότερο ευρείες κοινωνικές διεκδικήσεις με δυνάμει εργατική ηγεμονία, αλλά και το πολιτικό τείχος που στήνεται απέναντι στις ακροδεξιές, αντιδραστικές δυνάμεις, η οποίες δεν μπορούν αντικειμενικά να βρουν πολιτικό χώρο. Έτσι, η εμφανής τους παρουσία στις απαρχές του κινήματος των γιλέκων, όταν αυτό περιοριζόταν στα ξεσπάσματα της επαρχίας και την αντίστοιχη αιματολογία τους, τείνει να φθίνει γραμμικά στην πορεία προς την μητρόπολη, χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ότι τόσο υπαρκτές αντιδραστικές τάσεις εντός του, όσο και ακόμη περισσότερο, οργανωμένοι ακροδεξιοί πυρήνες, είναι ένα γεγονός που πρέπει να αγνοηθεί. Ο βασικός υπαίτιος όμως για την περαιτέρω ενίσχυσή τους, είναι η κυρίαρχη αφήγηση – αναπαραγόμενη από την πλειοψηφία των ΜΜΕ – που θέλει να στιγματίσει «γιλέκα» ως συλλήβδην ακροδεξιά, δίνοντας πραγματικά ζωτικό χώρο σε αυτήν εντός του κινήματος και ταυτόχρονα μεγαλοποιώντας τον ρόλο που παίζει στην εξέλιξη των γεγονότων.
Η «Δημοκρατία» ως βασικός πυλώνας ταυτότητας των «γιλέκων»
Υπάρχει, παράλληλα μια άλλη συστάδα αιτημάτων των «γιλέκων», που αφορούν ένα ζήτημα δυνάμει ριζοσπαστικότερο: αυτό της «Δημοκρατίας». Τα αιτήματα που εξέφρασαν εκπρόσωποι των γιλέκων στις λίγες συναντήσεις του με στελέχη της κυβέρνησης, ξεκινούσαν από την απαίτηση αυτές οι συναντήσεις να μεταδίδονται δημόσια (αρνούμενοι να λάβουν μέρος σε «κεκλισμένων των θυρών» συναντήσεις), ενώ έφταναν να αμφισβητούν σημαντικές συνταγματικές διατάξεις, όπως ο θεσμός της Γερουσίας, αλλά και η μισθολογική διαφορά του πολιτικού προσωπικού με τους υπόλοιπους εργαζόμενους. Πλάι σε αυτό το αίτημα «Δημοκρατίας», που επανεμφανίζεται στο γαλλικό «Νουί Ντεμπού» και στους Έλληνες «αγανακτισμένους», εκφράζονται και οι τρόποι οργάνωσης και πολιτικής αντιπροσώπευσης του κινήματος. Η πλειοψηφία των γιλέκων δηλώνει να μην ταυτίζεται ή/και να εκφράζεται από καμιά εκπροσώπηση πολιτική ή συνδικαλιστική, σε μια χώρα σαν την Γαλλία που διαθέτει πληθώρα τέτοιων. Η άρνηση αυτή και η απογοήτευση από την παλιά φρουρά εκπροσώπησης, εμφανίζει αυθόρμητες και μερικές μορφές οργάνωσης αλλά και έκφρασης, με χαρακτηριστική την απουσία στις περισσότερες περιπτώσεις οργανωμένων συλλογικών διαδικασιών πέρα από αυτές που παρέχουν τα κοινωνικά δίκτυα, αλλά και την εθνική σημαία και την «Μαρσεγίεζ» να αποτελούν τα βασικά σύμβολα διαδήλωσης. Η υπόσταση αυτή αποτελεί συχνά εύφορο έδαφος για καιροσκοπικές αντιδραστικές δυνάμεις, όμως παράλληλα συγκροτεί πρωτότυπους πειραματισμούς δημοκρατικής οργάνωσης. Όπως καταγράφει ο ιστορικός Ζεράρντ Νουαριελ στην εφημερίδα Λε Μόντ: «αυτό που συμβαίνει στο κίνημα των Κίτρινων γιλέκων, είναι η ποικιλία των ταυτοτήτων τους, και κυρίαρχα ο μεγάλος αριθμός των γυναικών που αναλαμβάνουν το ρόλο του αντιπροσώπου του κινήματος, ρόλο που προηγουμένως περιοριζόταν μονάχα στους άντρες. Η ευχέρεια με την οποία αυτές οι λαϊκές ηγέτιδες εκφράζονται σήμερα μπροστά στις κάμερες είναι συνέπεια μιας διπλής εκδημοκρατικοποίησης: της ανόδου του μορφωτικού επιπέδου και της επίδρασης των οπτικοακουστικών μέσων επικοινωνίας σε όλα τα κοινωνικά στρώματα. Αυτή η δύναμη τους περιφρονείται πλήρως από τις ελίτ σήμερα. Και είναι αυτό το γεγονός που ενισχύει το αίσθημα αγανάκτησης του λαού».
Ένας ακόμη αποτυχημένος Βοναπάρτης
Ο πρώτος που σέρνει το χορό της περιφρόνησης δεν είναι άλλος από τον πρόεδρο της δημοκρατίας, Εμμανουέλ Μακρόν. Έχει πλέον όμως αποδειχθεί – σε αντίθεση με την προβαλλόμενη εικόνα παντοδυναμίας του – ότι τα θεμέλια της κοινωνικής συναίνεσης στη νεοφιλελεύθερη και αλαζονική πολιτική του είναι σαθρά, όπως σαθρά είναι και τα πόδια του θρόνου στον οποίο θέλει να καθίσει. Αυτός ο νέος Βοναπάρτης, δεν είναι αντίστοιχος του Ναπολέοντα, αλλά του Λουδοβίκου ανιψιού του. Για αυτό το όνομα Μακρόν έχει μετατραπεί σε πόλο συσπείρωσης των μαζών απέναντι στην αντιλαϊκή πολιτική, όχι μόνο στο απόγειο του τωρινού κινήματος, αλλά και στα κινήματα που προέκυψαν μετά την εκλογή του, αυτά της μάχης των σιδηροδρομικών και του φοιτητικού κινήματος. Για αυτό η απήχηση του προέδρου έχει φτάσει το ιστορικό δημοσκοπικό χαμηλό του 25%, την ώρα που αυτή των «γιλέκων» αγγίζει το 80%. Για αυτό και είναι θέμα χρόνου η φθορά και η κάθοδος της «Μακρονίας», όπως ονομάζεται σκωπτικά η εξουσία του «προέδρου των πλουσίων» (σημ: Ο πρόεδρος της 5ης Γαλλ. Δημοκρατίας μπορεί μονάχα να παραιτηθεί, καθώς το σύνταγμα δεν προβλέπει διαδικασία μομφής). Το τι μέλλει γενέσθαι όμως έπειτα από αυτήν, θα κριθεί και από την τροπή του κινήματος που συνταράσσει αυτή τη στιγμή την χώρα.
Εκφράζει η Αριστερά την κοινωνική οργή;
Είναι εμφανές ότι αν η ηχηρότερη μορφή κοινωνικής έκφρασης, ακόμη και αν ανήκει στο αυθόρμητο κίνημα, δηλώνει αδυναμία έως και άρνηση να εκπροσωπηθεί από την Αριστερά, την δύναμη που παραδοσιακά την εξέφραζε, κάτι πάει πρωτίστως λάθος με την τελευταία. Δεν μπορεί βέβαια να παραβλέπεται ο ρόλος των γνήσια αριστερών και προοδευτικών δυνάμεων όπως το Νέο Αντικαπιταλιστικό Κόμμα (NPA), και των κομμουνιστικών δυνάμεων εντός του, το καλωσόρισμα που απεύθυναν εξαρχής στην κοινωνική ανάταση και η συμβολή τους στην συνένωση της με το εργατικό κίνημα και στην κατάκτηση μιας συνολικής εργατικής ηγεμονίας και ενός αντικαπιταλιστικού πολιτικού προγράμματος. Είναι όμως σαφές ότι οι παραδοσιακές μορφές του συνδικαλιστικού κινήματος, με πρώτο το συνδικάτο της CGT, που διαθέτει μια μαζική και ριζοσπαστική βάση στην εργατική τάξη, δεν μπορεί να συνεχίσει να γυρνάει την πλάτη στην αγανάκτηση του λαού. Ενώ πολλά επιχειρησιακά σωματεία που πρόσκεινται στη CGT, έχουν εκφράσει τη στήριξη τους στα κοινωνικά αιτήματα, μέχρι και την έμπρακτη κάθοδο σε απεργία, η κεντρική ηγεσία της, παρότι μετατοπισμένη από την αρχική γραμμή παντελούς απουσίας της, περιορίζεται ακόμη σε ανακοίνωσης «καλέσματος προς τα γιλέκα» και δεν προχωράει στο αναγκαίο: την οργάνωση μιας γενικής πολιτικής απεργίας που θα συμπεριλάβει τα δίκαια κοινωνικά αιτήματα και θα τα θέσει υπό εργατική ηγεμονία. Αμφίδρομη θα είναι λοιπόν η σχέση του πόσο ψηλά θα θέσει το μποϊ της η κοινωνία και του αναστήματος της αριστεράς να ηγηθεί αυτής της ανάτασης. Μόνο μέσα τελικά από αυτές τις μαζικές κινηματικές διεργασίες θα μπορέσει η ίδια η ευρωπαϊκή αριστερά, ιστορικά χτυπημένη, να αναγεννηθεί και να εκφράσει τα κινήματα του 21ου αιώνα που σείουν πλέον όλα τα πλάτη της γηραιάς ηπείρου. Ή απλά η απουσία της θα αποτελέσει το ζωτικό χώρο για μια άνευ προηγουμένου ακροδεξιά επέλαση στο πολιτικό σκηνικό, εκμεταλλευόμενη κάθε αγανάκτηση του λαού, μόνο για να την στρέψει τελικά ενάντια στον ίδιο.
Και το μέλλον… διαρκεί πολύ
Οι οιωνοί πάντως στο γαλλικό κίνημα είναι μέχρις στιγμής θετικοί: την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές χιλιάδες μαθητές καταλαμβάνουν τα σχολεία, σε αλληλεγγύη με το κίνημα των γιλέκων, και καταστέλλονται άγρια από την αστυνομία. Φαίνεται να ξεσπάει έτσι ένα νεολαιίστικο κύμα, το οποίο αν εδραιωθεί, θα δώσει νέα ώθηση στο κίνημα. Η βάση των μεγάλων συνδικάτων έχει πιέσει, αποτελεσματικά, τις ηγεσίες τους, ώστε να συμπλεύσουν, τουλάχιστον διακηρυκτικά με το μεγάλο λαϊκό ποτάμι. Σε πολλές από τις πόλεις της επαρχίας οι -ξεχωριστές- συγκεντρώσεις «κόκκινων» (συνδικάτων) και «κίτρινων» γιλέκων ενώθηκαν σε κοινή πορεία. Το κίνημα των φοιτητών και τις νεολαίας με τις δικές τους διεκδικήσεις φαίνεται να κλιμακώνεται. Η συνεύρεση αυτών των ρευμάτων σε ένα ευρύ εργατικό-λαϊκό μέτωπο θα μπορέσει να εκφράσει μια γνήσια ανατρεπτική πολιτική, με εργατική ηγεμονία, απέναντι στον «Μακρόν και τον κόσμο του». Θα βρει αναπόφευκτα μπροστά του την αναλγησία της απολυταρχικής εξουσίας, που στις στιγμές της πολιορκίας της καταφεύγει στις «καταστάσεις εκτάκτου ανάγκης», δείχνοντας ποιον θεωρεί τον μεγαλύτερο «τρομοκράτη»: την κοινωνία, τον λαό και τις διεκδικήσεις του. Από το κίτρινο της άρνησης μιας σαπισμένης κοινωνίας, της εφόδου στη Βαστίλη του καπιταλισμού, στο κόκκινο μιας νέας απόπειρας κοινωνικής χειραφέτησης στον 21ο αιώνα, τα γιλέκα έχουν το χρώμα της έκρηξης που προμηνύεται καιρό, και πλέον βρίσκεται κοντά μας.
Σιγά…!
Σιγά…!
(Στην έφοδο….στο Champs Elysees) θα σκίσετε κάνα γιλέκο!
Debut les damnes de la terre
Λαθραναγνωστη, ένας, και λοιποί κκεδες, γυρίστε πλευρό και συνεχίστε να κοιμάστε τον μακάριο ύπνο που το κόμμα σας προωθεί. Καλή νυχτα
Ήταν εντελώς ….αυθόρμητο το τρολάρισμα που έκανα.
Προς στιγμήν, νόμιζα ότι διάβαζα απόσπασμα από τις “Δέκα μέρες που συγκλόνισαν τον κόσμο”!
Δηλαδή η έκρηξη που έρχεται θα είναι…. Κίτρινη;
Το αντιδραστικό μικροαστικαριάτο ονειρεύεται …εκρήξεις!
Αρκεί νάναι ανοργάνωτες! “Εξω τα (κομμουνιστικά – μέσα όλα τάλλα) κόμματα”.
Η οργάνωση, βλέπεις, μυρίζει “κομμουνιστίλα”!
Μια από τα ίδια!
Είναι οι ίδιοι τριτοδρομικοί μικροαστοί, που πριν λίγα χρόνια καταδίκαζαν το προλεταριάτο των ανεπτυγμένων χωρών, για χάρη των …Καντάφηδων!
Κομμουνισμό να μην έχει, και δώστε τους ό,τι νάναι…..
Το μόνο θετικό και από αυτή την ανιαρή ιστορία θα είναι κάτι, που ήδη ξέρουμε: Θα οξυνθούν κι άλλο οι αντιφάσεις του Καπιταλισμού, θα πονέσει κι άλλο ο κόσμος, που από τον καναπέ εναποθέτει τις ελπίδες του σε κίτρινα η πορτοκαλί καλτσόν.
Είναι βαθύ το πρόβλημα της ανθρωπότητας, αλλά το πρόβλημα των μικροαστών πια δε γιατρεύεται.
Είναι οι ίδιοι τριτοδρομικοί μικροαστοί, που πριν λίγα χρόνια καταδίκαζαν το προλεταριάτο των ανεπτυγμένων χωρών, για χάρη των …Καντάφηδων!
___________________________________________________________
Φίλε ένα, τι ακριβώς εννοείς και πού αναφέρεσαι; Δεν το κατάλαβα. Το εξηγείς λίγο;
Απλό, Λεφτ, οι τριτοδρομικοί στα μεγάλα τους ντουζένια ισχυρίζονταν ότι η πρωτοπορία στο παγκόσμιο επαναστατικό κίνημα ανήκε στο εθνικοαπελευθερωτικό αντιϊμπεριαλιστικό κίνημα του “τρίτου κόσμου”. Ο υπαρκτός ανήκε στον …Ιμπεριαλισμό (“ούτε ΝΑΤΟ ούτε κλπ.”), όσο για το εργατικό κίνημα των ανεπτυγμένων καπ. χωρών …ήταν αντιδραστικό (Σαμίρ Αμιν και Σια). Σήμερα, ξαφνικά βρίσκεται στην …πρωτοπορία!
Κάποια μάγισσα τους άγγιξε με το ραβδάκι της.
Οπου μολότωφ εκεί κι επανάσταση! Μάλλον η μολότωφ είναι η ίδια η επανάσταση (Νετσάγιεφ).
Υ.Γ. Θυμήσου και τις επαφές του ΠΑΣΟΚ με τον Καντάφι, τους “κανταφικούς” και άλλες ξεχασμένες πια ιστορίες, που κανείς πια δε θέλει να θυμάται, όπως κάποιοι άλλοι ξεχάσανε τους έρωτες με τον …Τσαουσέσκου(!) και τα βιβλία, που έχουν γράψει γι αυτόν.
AYTA είναι τα αιτήματα των ΚΙΤΡΙΝΩΝ ΓΙΛΕΚΩΝ, όπως έχουν αποκρυσταλλωθεί μέχρι στιγμής μέσα από τις όποιες αντιφατικές διαδικασίες τους. δυσκοίλιοι, φοβιτσιάρηδες και ελιτιτιστές ΔΕΝ έχουν δίκιο και καλό είναι να μην λένε μεγάλες επαναστατικές φανφάρες. Από την άλλη, ούτε και πρέπει κάποιος να υποτάσσεται στο όριο αυτού του κινήματος, αυτής της μεγάλης λαϊκής εξέγερσης στην Γαλλία. Είναι αντιφατική, αλλά απο ότι φαίνεται, η αντικαπιταλιστική κομμουνιστική Αριστερά της Γαλλίας και ορισμένα τμήματα της αναρχίας, συμμετέχουν ενεργά σε αυτή την λαϊκή εξέγερση:
1. Κανένας άστεγος στον δρόμο.
2. Αύξηση του βασικού μισθού στα 1.300 ευρώ.
3. Επιπλέον αναλογικότητα του φόρου στο εισόδημα.
4. Υιοθέτηση πιο ευνοϊκής πολιτικής για τους μικρομεσαίους εμπόρους. Όριο στη δημιουργία μεγάλων εμπορικών ζωνών γύρω από τις μεγάλες πόλεις, κάτι που «σκοτώνει» τα μικρά μαγαζιά και δωρεάν παρκινγκ στο κέντρο των μεγάλων πόλεων.
5. Σχέδιο ενεργειακής απομόνωσης των κατοικιών για μεγαλύτερη οικονομία των νοικοκυριών και οικολογική πολιτική.
6. Φόροι: Οι «μεγάλοι» ( όπως Google, Amazon,Μc Donalds) να πληρώνουν πολλά και οι «μικροί» λίγα.
7. Το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης να είναι ίδιο για όλους.
8. Το σύστημα συνταξιοδότησης πρέπει να παραμείνει αλληλέγγυο άρα σοσιαλιστικό.
9. Καμία σύνταξη κάτω από 1.200 ευρώ.
10. Πάγωμα των φόρων στα καύσιμα και ακύρωση της επιπλέον επιβάρυνσης στους τεχνικούς ελέγχους.
11. Υιοθέτηση του αναλογικού εκλογικού συστήματος με στόχο τη σωστότερη εκπροσώπηση του γαλλικού λαού στο Κοινοβούλιο.
12. Όλοι οι εκλεγμένοι εκπρόσωποι θα έχουν δικαίωμα σε έναν μεσαίο μισθό. Τα έξοδα τους θα ελέγχονται και εφόσον δικαιολογούνται θα τους επιστρέφονται τα χρήματα. Θα έχουν δικαίωμα στο «κουπόνια εστιατορίου και στα «τσεκ διακοπών».
13. Οι μισθοί όλων των Γάλλων εργαζομένων και συνταξιούχων, καθώς και τα επιδόματα τους θα πρέπει να είναι προσαρμοσμένα στον πληθωρισμό.
14. Προστασία της γαλλικής βιομηχανίας. Απαγόρευση της μετεγκατάστασης τους. Η προστασία της βιομηχανίας μας είναι η προστασία της τεχνογνωσίας μας, του savoir-faire και των θέσεων εργασίας.
15. Τέλος της αποσπασμένης εργασίας. Είναι αφύσικο για άτομο που εργάζεται σε γαλλικό έδαφος να μην επωφελείται των ίδιων δικαιωμάτων και του ίδιου μισθού. Όλοι οι άνθρωποι έχουν άδεια να εργάζονται στο γαλλικό έδαφος θα πρέπει να είναι ίσοι εργασιακά με τους Γάλλους πολίτες και οι εργοδότες τους να τους αμείβουν με τον ίδιο τρόπο που αμείβουν έναν Γάλλο εργαζόμενο.
16. Επιπλέον περιορισμός του αριθμού των συμβάσεων ορισμένου χρόνου για τις μεγάλες εταιρείες. Θέλουμε περισσότερες συμβάσεις αορίστου χρόνου.
17. Όχι πια παρακράτηση στην πηγή του εισοδήματος.
18. Τέλος στις προεδρικές αποζημιώσεις εφόρου ζωής.
19. Να ευνοηθεί η μεταφορά των εμπορευμάτων δια μέσου σιδηροδρόμων.
20. Τέλος για το CICE – την έκπτωση φόρου για την απασχόληση και την ανταγωνιστικότητα. Αξιοποίηση αυτών των χρημάτων για το λανσάρισμα της γαλλικής βιομηχανίας αυτοκινήτων υδρογόνου (το οποίο είναι πιο οικολογικό από το ηλεκτρικό αυτοκίνητο).
21. Να τελειώσει η πολιτική λιτότητας. Να πάψουμε να πληρώνουμε τους τόκους φόρων που έχουν κριθεί παράνομοι και να αρχίσουμε να πληρώνουμε το χρέος χωρίς να παίρνουμε τα χρήματα από τους φτωχούς και τους λιγότερο φτωχούς. Να αναζητήσουμε τα 80 δισεκατομμύρια της φοροδιαφυγής.
22. Να αντιμετωπιστούν οι αιτίες της μετανάστευσης.
23. Οι αιτούντες άσυλο να έχουν μια καλή μεταχείριση. Τους οφείλουμε στέγη, ασφάλεια τροφή και παιδεία για τους ανηλίκους. Συνεργασία με τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών έτσι ώστε οι χώροι υποδοχής να είναι ανοιχτοί σε πιο πολλές χώρες του κόσμου ενόσω οι άνθρωποι περιμένουν την απόφαση σχετικά με το αίτημα ασύλου.
24. Να οδηγούνται στις χώρες προέλευσης τους εκείνο που λαμβάνουν αρνητική απάντηση στο αίτημα τους για άσυλο.
25. Να υλοποιηθεί μια πραγματική πολιτική ένταξης. Το να ζει κάποιος στη Γαλλία σημαίνει να γίνεται Γάλλος (μαθήματα γαλλικών, ιστορίας και πολιτικής εκπαίδευσης). Να δίνεται πιστοποιητικό στο τέλος των μαθημάτων.
26. Ο ανώτατος μισθός να οριστεί στα 15.000 ευρώ.
27. Να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας για τους ανέργους.
28. Αύξηση των αναπηρικών επιδομάτων.
29. Μείωση των ενοικίων (ιδίως για τους φοιτητές και τους εργαζόμενους χωρίς σταθερή εργασία).
30. Να απαγορευθεί η πώληση περιουσίας της Γαλλίας ( π.χ αεροδρόμια).
31. Να πληρώνονται οι υπερωρίες των σωμάτων ασφαλείας ( στρατού και αστυνομίας) αλλά και του δικαστικού σώματος.
32. Τα χρήματα που έχουν εξοικονομηθεί από τα διόδια στους αυτοκινητόδρομους θα πρέπει να χρησιμοποιηθούν για τη συντήρηση των αυτοκινητόδρομων και των δρόμων της Γαλλίας όπως και για την οδική ασφάλεια.
33. Να μειωθεί η τιμή του φυσικού αερίου και του ρεύματος, που αυξήθηκε μετά τις ιδιωτικοποιήσεις. Να γίνουν ξανά δημόσια!
34. Τέλος στα λουκέτα των μικρών ταχυδρομείων, σχολείων και παιδικών σταθμών.
35. Εξασφάλιση ευ ζην για τους ηλικιωμένους. Να μην υπάρχει αισχροκέρδεια από τους ανθρώπους τρίτης ηλικίας.
36. Να φοιτούν μάξιμουμ 25 μαθητές σε κάθε τάξη, από τον παιδικό σταθμό μέχρι το τέλος του σχολείου.
37. Αύξηση των πόρων για την Ψυχιατρική.
38. Διοργάνωση τακτικών δημοψηφισμάτων. Το Λαϊκό Δημοψήφισμα να μπει στο Σύνταγμα.
39. Επιστροφή στη θητεία επτά χρόνων για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας (η εκλογή των βουλευτών δυο έτη μετά την εκλογή του Προέδρου θα επιτρέπει την αποστολή ενός σήματος θετικού ή αρνητικού στον Πρόεδρο όσον αφορά στην πολιτική του. Αυτό θα επιτρέπει έτσι να εισακουστεί η φωνή του λαού).
40. Συνταξιοδότηση στα 60 έτη για όλους και στα 55 έτη για τα άτομα που έχουν εργαστεί σε ένα επάγγελμα όπου έχει χρειαστεί να κάνουν χρήση του σώματός τους. Όπως για τους οικοδόμους.
41. Να συνεχιστεί το σύστημα βοήθειας Pajemploi που προσφέρει φύλαξη σε παιδιά μέχρι 10 ετών έτσι ώστε να διευκολύνονται οι εργαζόμενοι γονείς.
42. Νέος φόρος στα ναυτιλιακά καύσιμα και στην κηροζίνη αεροσκαφών
Που πηγανε όλοι οι δυσκοίλιοι λόγω ΚΚΕδικης αντίληψης που λοιδωρούν ακόμα μια ΛΑΪΚΗ ΕΞΕΓΕΡΣΗ; Οεο;; Που πήγανε; Εξαφανιζόλ…..
Ρε, πάρτε το χαμπάρι: ΑΝ δεν θέλετε να κολυμπήσετε ΜΑΖΙ με τον κόσμο, μετά μην γκρινιάζετε ΑΝ μια εξέγερση ΔΕΝ μπορεί να μετατραπεί σε αντικαπιταλιστική σοσιαλιστική επανάσταση. Είπαμε, βασική αρχή της μετεξέλιξης μιας λαϊκής εξέγερσης σε αντικαπιταλιστι΄κη σοσιαλιστική επανάσταση, είναι η ΕΝΕΡΓΟΣ ΕΜΠΛΟΚΗ σε αυτή, των διαφόρων χειραφετητικών ταξικά/κοινωνικά κομμουνιστικών και αναρχικών πολιτικών ρευματων/κομμάτων.
Και για να μην σας μείνει κανένα άγχος, ΗΔΗ εδώ και λίγες μέρες, οι εθνικιστικές/ακροδεξιές πολιτικές δυνάμεις της Γαλλίας, έχουν ταχθεί -όπως είναι φυσικό- με τον καπιταλιστικό νόμο και τάξη, και εναντιον της περαιτέρω ριζοσπαστικοποίησης των κίτρινων γιλέκων.
Οπου νάναι, θα “νικήσουν” και τα κίτρινα γιλέκα. Ο Μακρόν, αναβάλλει για έξι μήνες τον φόρο καυσίμων. Με τα υπόλοιπα 41(!) αιτήματα του Ρόκος θα ασχοληθεί αρμοδία επιτροπή.
Αλλη μια “νίκη”!
(Είπαμε, να “πετάμε από νίκη σε νίκη”…)
Aυτή η …ευκοιλιότητα των ….αμέτρητων μετά το ’91, και νικηφόρων “λαϊκών” εξεγέρσεων, σε ένα κόσμο, που κάθε μέρα γίνεται όλο και πιο φασιστικός, είναι που με κάνει …δυσκοίλιο! Κανονικά θάπρεπε η γή να έχει κοκκινίσει.
Οι μικροαστοί αδυνατούν να καταλάβουν, πως μπορείς να χάνεις έναν πόλεμο με διαδοχικές ….”νίκες”.
Ευχαριστώ για την πάσα.
————————————————————-
“Γελάει καλύτερα, όποιος γελάει τελευταίος” είπε ένας άλλος ….”στριμμένος”.
Καλά ένας, κοιμησου εσύ παιδάκι μου μαζί με το ΚΚΕ και άσε τους αγώνες για άλλους. Εσύ είσαι μόνο για να ρίχνεις ταρώ και να λές τον καφέ.
Μπαα….
Έχουμε και πολύ καλούς οιωνοσκόπους!
https://www.youtube.com/watch?v=5ZvcnbyOsKo
Τα “κίτρινα γιλέκα” δεν προκύψανε ξαφνικά. Μπορούμε να δούμε μια πορεία κοινωνικών, οικονομικών και πολιτικών μεταβολών εδώ και 15 χρόνια από το κίνημα της νεολαίας το 05, τις εξεγέρσεις των προαστίων, το κίνημα για το Ευρωσύνταγμα, τους αγώνες νεολαίας και εργαζομένων το 2016, ττους εργατικούς αγώνες στην αρχή του 18 και στα ΚΓ τώρα, στην κατάρρευση της σοσιαλδημοκρατίας και του ΚΚ, την άνοδο της ακροδεξιάς στις εργατολαικές μάζες και το φρενάρισμα της από την ανάπτυξη του ιδιότυπου αριστερού λαικίστικου ρεύματος της ΑΓ του Μελανσόν. Στο κομμάτι των πολιτικών εξελίξεων πρέπει να πουμε και για την στασιμότητα των ΕΚΚΓ και ΝΑΚ που αντί να επωφεληθούν από την κρίση ΣΚ και ΚΚ παρακολουθούν το ρεύμα του Μελανσόν, που δεν είναι εδώ αντικείμενο μου να το αποτιμήσω. Επίσης πρέπει κανείς να δει την στασιμότητα της Γαλλίας οικονομικά στο σπιράλ λιτότητας-ύφεσης- απόκλισης πλεονασματικών και ελλειμματικών χωρών και αντεργατικής επίθεσης παντού στην ΟΝΕ και την ΕΕ και την μάταιη επένδυση σε μια σειρά μεταρρυθμίσεων της στην κατεύθυνση της ΑΝΖ, χωρίς αμφισβήτηση του νεοφιλελευθερισμού βέβαια από τον Μακρόν, που βέβαια σπάνε πλάκα στην Γερμανία με τον Μακρόν που τα περιμένει.
Θέλω να πω πως η θεωρία του ΚΚΕ πως οι αγώνες αυτοί είναι τίποτα, είναι ασήμαντοι, θα εξαφανιστούν κλπ όταν κρατάνε ανοικτό έναν κύκλο 15ετίας από πριν την κρίση εώς σήμερα πρέπει να μπαίνει στην βάσανο της κρίσης και βέβαια της απόρριψης. Ρώτησα και άλλη φορά γιατί σε όλα αυτά δεν έκανε βήματα μπροστά το ΕΚΚΓ ενώ υπήρχαν όλες οι αντικειμενικές προυποθέσεις ? Τι λέει σήμερα, να μην κατέβει ο λαός στον δρόμο ? Το αντίστοιχο ΠΑΜΕ πχ συμμετέχει, κακώς ?
Έχετε εγκλωβιστεί σε έναν φαύλο κύκλο που λέει πως
1)οι αγώνες είναι μάταιοι αλλά μόνο η εργατική εξουσία και ο σοσιαλισμός είναι η λύση μέσα από την ενίσχυση του ΚΚΕ (ή του ΕΚΚΓ)
2 όμως η ενίσχυση του ΚΚΕ (ή του ΕΚΚΓ) να μην έρχονται ποτέ αφού δεν είναι στους αγώνες
3)να αναπτύσσονται ρεφορμιστικά ρεύματα που εκφράζουν πολιτικά τους αγώνες εφόσον άλλωστε επαναστατικά ρεύματα που να θέλουν να τους εκφράσουν δεν υπάρχουν
4)το 3 να δικαιώνει το 1 γιατί αν οι αγώνες δεν ήταν μάταιοι δεν θα ενισχύανε ρεφορμιστικά ρεύματα.
5)την ίδια ώρα βέβαια σαν ΠΑΜΕ, λογικά και σαν το αντίστοιχο γαλλικό, αναπτύσσετε έναν λεπτομερέστατο κατάλογο αμιγώς συνδικαλιστικών αιτημάτων και διεκδικήσεων αυτού που θα λέγαμε ρεφορμιστικού αναδιανεμητικού χαρακτήρα που όμως δεν πρέπει να γίνουν αγώνες για να γίνουν γιατί υπάρχει το νο 1 του φαύλου κύκλου. Το δε ΚΚΕ καλύπτει πολιτικά τα αιτήματα του ΠΑΜΕ λέγοντας όμως πως δεν είναι εφικτά πριν τον σοσιαλισμό και την εργατική εξουσία οπότε πάμε πάλι στο νο 1 του φαύλου κύκλου
Εν προκειμένω αφήνω και ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο του Μελανσόν για τις εξελίξεις
https://antapocrisis.gr/%CE%B7-%CE%B5%CF%85%CF%87%CE%AC%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B7-%CE%AD%CE%BA%CF%80%CE%BB%CE%B7%CE%BE%CE%B7-%CF%84%CE%BF-%CF%80%CF%81%CF%8C%CE%B3%CF%81%CE%B1%CE%BC%CE%BC%CE%B1-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%BA/
Κώστας
Μπορείς να δώσεις ένα λινκ που να παραπέμπει σε αυτά που λες ότι λέει το ΚΚΕ?
Μη φάει ο Μελανσόν, έχουμε γλαρόσουπα.
Είναι σαν να ξεσηκωθούμε αύριο εμείς και να βγει ο Λαφαζάνης να λέει πως είμαστε δικοί του.
Έχει και γι’ αυτόν γλαρόσουπα.
Γιώργο εκεί που κατούρησε ο Μελανσόν σε ότι αφορά την σχέση της ΑΓ με την εργατική τάξη και την νεολαία, φύτρωσε ο Λαφαζάνης και η ΛΑΕ.
Κώστας
Είπε να το παίξει και εργάτης στην οδοποιία
https://iskra.gr/%ce%ba%ce%af%cf%84%cf%81%ce%b9%ce%bd%ce%b1-%cf%84%ce%b1-%ce%b3%ce%b9%ce%bb%ce%ad%ce%ba%ce%b1-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%b5%ce%bb%ce%bb%ce%ac%ce%b4%ce%b1-%ce%ad%ce%be%cf%89-%ce%b1/
Δεν έχω δει ποτέ λαθραναγνώστη όποτε αναφέρεις κάποιον χώρο (το ΚΚΕ, το ΝΑΡ, την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, την ΛΑΕ ή όποιον θες) να βάζεις δίπλα σε κάθε σου φράση και μια ατελείωτη σειρά από Links. Δεν έχω δει κανέναν να το κάνει για να σου πω την αλήθεια.
Πραγματικά μου κάνει μεγάλη εντύπωση αυτό που λες όταν απλά αναφέρω τι καταλαβαίνω, και τι καταλαβαίνει η υπόλοιπη αριστερά, από την γραμμή του ΚΚΕ. Τι καταλάβαμε όλοι από το 2010-2015. ¨Οταν αυτό που λέω είναι ο τρόπος που με την μέγιστη περηφάνια δικαιολογούσατε την γραμμή σας. Αυτά τα σημεία είναι ο πυρήνας του “αντέξαμε στην πίεση της άμεσης λύσης”.
Εφόσον όμως έχω καταλάβει λάθος το ΚΚΕ θα εμπλακεί στο επόμενο διάστημα στον διάλογο για την κοινωνική και πολιτική συσπείρωση απέναντι στον ιμπεριαλισμό και την ακροδεξιά. Αν δεν υπάρχει διάλογος θα τον ανοίξει το ίδιο. Θα προκηρύξει και το έκτακτο 21ο Συνέδριο όπου θα ανατρέψει την κεντρική του Θέση πως εφόσον είμαστε στην εποχή περάσματος στον σοσιαλισμό η κεντρική και η βασική αντίθεση ταυτίζονται. Η γραμμή αυτή λέει πως το ΚΚΕ κάνει την Κοινωνική Συμμαχία στην οποία δεν συμμετέχει άλλο κόμμα και η Κοινωνική Συμμαχία δεν κατεβαίνει σε εκλογές όπου κατεβάινει το ΚΚΕ. Προφανώς επίσης το ΚΚΕ δεν κάνει πολιτικές συμμαχίες. Η Κοινωνική Συμμαχία εκφράζουν κάποια αμυντικά αιτήματα στους χώρους, συνδικαλιστικά αναδιανεμητικά δηλ, απόλυτα θεμιτά για μένα. Ούτε όμως το ΚΚΕ, ούτε η Κοινωνική Συμμαχία, (αυτή για μένα ορθά δεν είναι εκεί το πρόβλημα της αλλά στην μονοκομματικότητα και την συμβιβαστική γραμμή στους αγώνες), δεν βάζουν άλλα αιτήματα, αυτά που θα λέγαμε ενδιάμεσα, πχ για την ΟΝΕ, την ΕΕ, το ΝΑΤΟ, το χρέος κλπ.. Αυτό γιατί το ΚΚΕ είπαμε πως λέει ότι κεντρική αντίθεση είναι η βασική και ότι άλλο είναι κάτω από ξένη σημαία.
Στα σοβαρά πρέπει να βάλω link για όλα αυτά ? Κάνω όντως λάθος ? Μακάρι και επειδή από την ΛΑΕ και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ κεντρικά πολιτικά δεν περιμένω και πολλά ανυπομονώ για το έκτακτο συνέδριο του ΚΚΕ που θα ανατρέψει όσα είπα πριν και θα βάλει το κόμμα στην γραμμή της συσπείρωσης απέναντι τον ιμπεριαλισμό.
Μέχρι να γίνει αυτά που χρεώνω στο ΚΚΕ μπορείς να τα βρείς σε όποιο ντοκουμέντο των 2 τελευταίων συνεδρίων θες
Κώστας
Μάλλον τα γιλέκα βαρέθηκαν να βγάζουν συμπεράσματα, ΚΚΕ στις γαλλικές εκλογές δεν κατεβαίνει, οπότε είπαν να διαδηλώσουν
Φίλε Σαν Ροκο, απ ότι φαίνεται, οι νύχτες στο Παρίσι, δεν ήταν “γκαστρωμένες”.
Μάλλον……ανεμογκάστρι ήταν κι αυτό, όπως και τόσα άλλα τον τελευταίο καιρό.
Η “μαμή της ιστορίας”, θα περιμένει.
Λαθραναγνώστη, η μαμμή ήρθε αλλά το ΚΚΕ γιά άλλη μιά φορά δεν την είδε. Όλη η Γαλλία στο πόδι: μαθητές, φοιτητές, σωματεία,αστυνομικοί σε απεργία, μέχρι και η CGT συμμετέχει, αυτή μάλλον γιά να ξεπουλήσει τον αγώνα. Αν είδες, κατεβάζουν το στρατό. Να δεις που θα γίνει του Πολυτεχνείου (συγνώμη, ξέρω ότι έχετε ένα θέμα εσείς με το Πολυτεχνείο).
Την άλλη την παροιμία, την ξέρεις?
“Ώδινεν όρος και έτεκεν μυν”
Πού πάνε χιλιάδες λαού μόνοι τους,χωρίς καθοδήγηση;δεν έχουν ένα Μαίλη;
έστω κάποιον Ένα(ας είναι και χυδαίος) να τους οδηγήσει σε χρόνια νάρκη.
Ε ! ρε Στάλιν που τους χρειάζεται να σκάβουν στα γκούλαγκ να μάθουν να μην
ενοχλούν το σύστημα .
Τάκης
@ Τάκη:
Κάτι σε έχω ρωτήσει εδώ (λινκ ). Μη με ξεχάσεις.
San Rocco αγωνιστικέ και τ΄άλλα τα παιδιά, τι δεν καταλαβαίνετε; Τα παιδιά του ΚΚΕ είναι οι καλύτεροι του χωριού με την έννοια ότι κρατούν τα μπόσικα, πέφτουν στα λιγότερα δυνατά φάουλ, τρώνε τα λιγότερα δυνατά παραμύθια, ενώ από την άλλη κρατούν τις περισσότερες σχετικά οργανωμένες δυνάμεις “για όταν χρειαστούν”. Και ναι, σκάβουν το παντός καιρού τη στιγμή που κάθε ρεαλιστική ανάλυση σοβαρού ανθρώπου προβλέπει ότι το πιθανότερο είναι πως δε θα αποφύγουμε μια μακρά αντιδραστική περίοδο μέχρι να υπάρξει ξανά φως (Μέσα στον αιώνα όπως λένε, δηλαδή βάλε π.χ. περίπου κατά το σωτήριο έτος 2075 μ.χ.). Αυτή τη δουλειά μπορούν να κάνουν τα παιδιά, αυτή κάνουν και πάλι καλά να είναι πρέπει να λέμε. Και θα είναι αυστηροί με όσα βλέπουν, κι αν κάτι καλύτερο τους ξεπεράσει, ή τους βοηθήσει, ή τους ξεκολλήσει, έχει καλώς κι αμήν και πότε.
Το θέμα όμως είναι τι δουλειά ακριβώς κάνουν όλοι υπόλοιποι. Εκτός το να κάνουν αντιπολίτευση στο ΚΚΕ (εγώ το λέω γκρίνια) και εκτός από το το σχολιασμό των (εκ φύσεως) ρεφορμιστικών ή ακόμη και αντιδραστικών μαζικών κινημάτων: Δεν υπάρχει, ούτε φαίνεται να μπορεί να διαμορφωθεί κάτι καλύτερο, ή έστω ισοδύναμα υπολογίσιμο ή υποβοηθητικό. Κάτι που θα μπορέσει να παρέμβει ουσιαστικά στην μαζική πολιτική και ταξική πάλη. Μια πάλη που δεν θα πάψει να εξελίσσεται έως το σωτήριο έτος 2075 με τον ένα τον ένα ή τον άλλο ατελή, ρεφορμιστικό, ή ακόμη και αντιδραστικό τρόπο.
Το πρόβλημα λοιπόν είναι η πλήρης και διαχρονική αδυναμία ύπαρξης έστω ενος ακόμη μαζικού πολιτικού υποκειμένου. Μαζικού πολιτικού υποκειμένου με δυνατότητα μαζικής πολιτικής. Όχι σχολιαστικής, εσω-αντιπολιτευτικής, ή “αγωνιστικής” (;), και όπως αλλιώς την πεις. Περί αυτών δεν βλέπω και δεν ακούω τίποτε ουσιαστικό..Και το χειρότερο, δεν θυμάμαι..και δεν προβλέπω.
Μιλούσαμε συγκεκριμένα για τα κίτρινα γιλέκα αν δεν κάνω λάθος. Γι αυτά, σίγουρα δεν έχει λεχθεί κάτι στα συνέδρια του ΚΚΕ και σίγουρα, όποτε έχει λεχθεί κάτι, δεν ήταν ότι “οι αγώνες αυτοί είναι ένα τίποτα”.
Σε χοντρές γραμμές, η ανάλυση του ΚΚΕ, είναι ότι οι κινήσεις αυτές, έχουν μικροαστικό/ρεφορμιστικό χαρακτήρα και δεν είναι δυνατόν να τις μεταστρέψεις προς επαναστατικό. Υπάρχει το πρόβλημα της ωρίμανσης του υποκειμενικού παράγοντα, το οποίο δεν αντιμετωπίζεται με την συμμετοχή σε αυτές, διότι η όποια συμμετοχή απλά δίνει επαναστατικό άλλοθι στον ρεφορμιστικό χαρακτήρα τους, τον συγκαλύπτει και ταυτόχρονα σε εγκλωβίζει σε ρεφορμιστικές καταστάσεις.
Με άλλα λόγια: Δεν μπορείς να προκαλέσεις επαναστατική κατάσταση μέσα από ρεφορμιστικές εκδηλώσεις κι αν συμμετάσχεις προσπαθώντας,εγκλωβίζεσαι και παρέχεις και επαναστατικό άλλοθι.
Επί πλέον, όλες αυτές οι κινήσεις, παρουσιάζονται σαν “αυθόρμητες” και δεν δέχονται το ΚΚΕ να συμμετάσχει με εμφανή την ταυτότητά του, γιατί προφανώς δεν θέλουν να εμφανίσουν, οι διοργανωτές τουλάχιστον, τη δική τους πολιτική ταυτότητα και τα “ράμματα της γούνας” τους. Το “αυθόρμητο”, είναι μια πολύ καλή σπάτουλα. Τα σπατουλάρει όλα.
Πιστεύω έγινα κατανοητός.
Πέραν των παραπάνω. Ας το πάρουμε με τη δική σου λογική. Μιλάς για γραμμή συσπείρωσης απέναντι στον ιμπεριαλισμό. Εγώ ρωτάω με ποιόν? Ονόματα παρακαλώ όχι γενικές περιγραφές. Την ίδια ερώτηση ακριβώς, κάνω από το 2012 σε όποιους μιλούσανε και μιλάνε για συσπείρωση ΟΟΟΟΛΗΣ της αριστεράς, ανομολόγητα περιλαμβάνοντας και τον ΣΥΡΙΖΑ και ποτέ δεν πήρα απάντηση.
Αν εννοείτε λοιπόν, συσπείρωση με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΛΑΕ και λοιπό εξωκοινοβούλιο, ΕΓΩ, σου απαντάω ευθέως ΟΧΙ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ!!! Αυτό υποστηρίζω παντού. Πέραν των συσπειρώσεων κορυφής, για τις οποίες το ΚΚΕ έχει σαφή αρνητική επίσημη γραμμή, εγώ προσωπικά, θέτω και το θέμα της αξιοπιστίας. Από τον ίδιο χώρο, άλλα λέει ο ένας, άλλα λέει ο άλλος και κανείς δεν δεσμεύεται για τίποτα. Τρελός είμαι να κάνω συνεργασία μαζί τους. Ακόμα κι εδώ μέσα. Εγώ, έχω δεχτεί ότι στηρίζω τις θέσεις του ΚΚΕ. Όταν όμως κάνω την ερώτηση σε κάποιους, που ξεκινάνε για το τι έκανε το ΚΚΕ από το 1918 και όλα τα κατακρίνουν, από ποιό μετερίζι μιλάνε, απάντηση δεν παίρνω ποτέ.
Μακρυά λοιπόν κι αγαπημένοι
……λέμε τώρα…..
Λαθραναγνώστη, τι να λέμε τώρα. Έχεις κι εσύ τα δίκια σου, αλλά δεν ωφελεί που δεν παραδέχεσαι ότι με το να φυλάς τα ρούχα σου δεν θα κρατήσεις ούτε τα μισά μέχρι το 2075. Δηλαδή, αν δεν υπάρχουν διάφοροι άλλοι, ρεφορμιστές, ή απλώς πλανημένοι, ή πέστο και αφελείς αν θες, άλλοι ωστόσο που να βγαίνουν με μαζικές κινητοποιήσεις, τότε το πολιτικό κλίμα θα είναι τόσο άνυδρο και δυσχερές, που το παντός καιρού σου δεν θα αντέξει και θα ξεραθεί – όσο ανθεκτικοί και νάστε!.
Ε και πως να το κάνουμε, δεν είστε και από μόνοι σας το άλας της γης σε διανόηση, οπότε, κατά κάποιο τρόπο ο απομονωτισμός θα σας δημιουργήσει πρόβλημα. Νομίζω ότι το ξέρετε, αλλά δεν ξέρετε τι άλλο να κάνετε.
Καθένας με τις θεωρίες του…..
Πες τα ρε πικάπα. Το 2075 το ΚΚΕ καταρέει. Το είπε ο πικαπα στο ναρίτικο Pandiera.Το διαβάσατε εδώ πρώτοι.
Ευτυχώς υπάρχει το ΝΑΡ που έχει το know how της μαζικής οργάνωσης και μονίμως εδώ και 30 χρόνια(εχουν περάσει) συνέχεια επεκτείνεται οργανωτικά. Δεν είναι ας πούμε ότι έγινε συνέδριο πέρσι και η ίδια η οργάνωση ανακοίνωσε ότι 50% των ΣΥΝΕΔΡΩΝ(ούτε καν των μελών) έχουν κομματική ηλικία μέχρι 5 χρόνια. Οι μισοί εξ αυτών μέχρι 1 χρόνο. Δηλαδή, σε 5 χρόνια άλλαξε πάνω απο τη μισή οργάνωση. Έχετε βαλτώσει στη μιζέρια θα έλεγε κάποιος εξωτερικός παρατηρητής.
Αλλά ναι, το ΚΚΕ καταρέει σε 60 χρόνια θα καταρεύσει.
Δε θα έβλαπτε οι δυο παραπάνω να διαβάζετε πριν παρεξηγηθείτε, Αν καταφέρατε από τα δικά μου λεγόμενα να με θεωρήσετε εχθρικό, ή κατάλληλο και πρέπον για να με ψιλοχλευάσετε, ή ακόμη και να με συνδέσετε με το ΝΑΡ, και τα 30 χρόνια του, τότε πάσο και πρόβλημά σας. Ελπίζω προσωπικό σας πρόβλημα και όχι του ΚΚΕ. Αλλά και του ΚΚΕ να είναι, δε θα κάτσω να σκάσω. Ας το ψάξει το κόμμα. Χαλαρά.
Το ΚΚΕ έχει άλλα προβλήματα.
Έχει έλλειψη στην ηλικία των 50, επειδή τώρα φαίνεται το κενό που αφήσαν οι αποχωρήσεις το ’89–’91.
Είναι δύσκολο να κρατήσεις κόμμα οργανωμένο όταν οι μισοί σου είναι κάτω των 40 και οι άλλοι μισοί άνω των 60. Χαλάει η αλυσίδα της μετάδοσης των αρχών του φορέα.
Έχει επίσης πρόβλημα επαφής με τον έξω κόσμο. Οι ηλικιωμένοι του έχουν αποκρυσταλλωμένη μια απομονωτιστική νοοτροπία και οι μικροί σε μεγάλο βαθμό δεν έχουν αναλάβει ακόμη ευθύνες, και όπου έχουν απλώς υπακούν τους παλιότερους τους.
Έχουν επίσης τελείως άλλη λογική. Στις νέες ηλικίες του ΚΚΕ υπάρχουν ορισμένοι εντυπωσιακοί επιστήμονες, κυρίως στις θετικές επιστήμες (η θεωρία δεν είναι το δυνατό σημείο του ΚΚΕ), οι οποίοι θα μπορούσαν να εφαρμόσουν στη πολιτική εξαιρετικά ενδιαφέροντα μοντέλα, αν η στυγνή γραμμή του κομματικού κατεστημένου δεν τους έπνιγε.
Αυτά δεν μπορούν να καλύπτονται για πάντα. Φυσικά το ΚΚΕ είχε πάντα γηρασμένο στελεχικό δυναμικό στην ηγεσία, αλλά πλέον η εποχή έχει αλλάξει. Οι νέοι θέλουν την ευκαιρία τους και τη θέλουν τώρα.
Ο λόγος που το ΝΑΡ (και ως ένα βαθμό οι άλλοι της ΑΝΤΑΡΣΥΑ) κρατάει δυνάμεις γύρω του είναι ότι κάνει επένδυση στους νέους. Άλλοι του βγαίνουν, άλλοι δε του βγαίνουν. Καλά κάνει. Για μένα είναι η μόνη πολιτικά υπαρκτή οντότητα που μιλάει με όρους μέλλοντος.
Άλλοι εξωκοινοβουλευτικοί, όπως ο μ-λ χώρος, μικρές τροτσκιστικές ομάδες, σφραγίδες διάφορες, το ΕΠΑΜ κτλ, όπου μια μικρή ηγετική ομάδα μεσηλίκων και άνω εξακολουθεί να πουλάει καθοδηγητική μονοκρατορία σταδιακά σβήνουνε.
Για τη ΛΑΕ δε λέω τίποτα, είναι απλά ένας γραφειοκρατικός μηχανισμός και τίποτε άλλο.
Για το μεν ΝΑΡ: αν πράγματι 30 χρόνια σκέφτεται με “όρους μέλλοντος”, δεν κατάφερε παραπάνω από ένα επίδοξο “σωστό ΚΚΕ”, όπως πολλά προηγούμενα επίδοξα ταλέντα του χώρου. Συνήθως μετά από τόσα χρόνια τέτοιες συγκροτήσεις χάνουν δια παντός κάθε πρωταγωνιστική δυνατότητα και μεταπίπτουν ως υλικά προς ανακύκλωση μαζί με τα παλαιότερα.
Για τη ΛΑΕ, πίκρα. Κάτι μπορούσε να περισώσει και να αποζημιώσει έστω εκ των υστέρων για τις ζημιές και τις αρνήσεις που προξένησε με την μακρόχρονη εγκλωβιστική πολιτεία της στον ΣΥΝ. Αλλά προ πολλού το πουλάκι πέταξε. Για ανακύκλωση κάποια υλικά κι από κει..
Για το ορίτζιναλ το ΚΚΕ. Δεν ξέρω πόσους “εντυπωσιακούς” νέους επιστήμονες μπορεί να έχει, όταν οι ταξικοί φραγμοί σε αυτά τα επίπεδα έχουν ενισχυθεί εντυπωσιακά, όπως και ο συστημικός έλεγχος επί της “επιστήμης”. Κι έπειτα, τίποτε δε μας λέει ότι όταν κάποιοι νέοι που θα “ξεχωρίσουν” για να “πάρουν τη σειρά τους”, (η αλλιώς το χρίσμα των παππούδων) δεν θα αποδειχθούν νέοι “δραγασοανδρουλοδαμανάκηδες” κλπ. Ο απομονωτισμός και το “πείσμα” είναι προς το παρόν όρος επιβίωσης, αν και με αβέβαιο το μέλλον.
Γενικότερα δεν λέει να σκεφτόμαστε με “όρους παρελθόντος” για τις δυνατότητες ανανέωσης σε έμψυχο υλικό των κομμουνιστικών κομμάτων ή των αποκομμάτων Μέσα στα 30 χρόνια που κλείνουμε μετά το 1989 οι άνθρωποι διαμορφώθηκαν με πολύ νωπές ακόμη μνήμες αναμφισβήτητων επιτευγμάτων αίγλης του σοσιαλιστικού οράματος. Είτε αυτές αφορούσαν τη μεγάλη αντιφασιστκή νίκη (που μην ξεχνάμε ως πρόσφατα γιορταζόταν επίσημα από όλες τις χώρες του κόσμου στην κόκκινη πλατεία), είτε τον σπούτνικ, είτε την εθνική αντίσταση (στον ελλαδικό χώρο). Συντηρήθηκε έτσι μια κατάσταση στο χωριό, κουτσά στραβά.
Τα πράγματα αλλάζουν ριζικά στις νεώτερες γενιές, όταν από τη μια οι μνήμες ξεθωριάζουν, ενώ από την άλλη η ιστορία ξαναγράφεται ολοκληρωτικά και συστηματικά από τους “νικητές”, τόσο στα πανεπιστήμια, όσο και στα μέσα επικοινωνίας. Ενώ αντίπαλα δέη δεν υπάρχουν πια να υποστηριχθούν και να υποστηρίξουν, η θετική σοσιαλιστική πρόταση και η αντίστοιχη θεωρία μένουν εμπειρικά αστήρικτες Παράλληλα, αιωνόβια πια κείμενα κλασσικών, όσο κλασσικά κι αν είναι, δεν γίνεται να έχουν έτοιμο τυφλοσούρτη, αλλά χρειάζεται διαρκής εγρήγορση και νέα παραγωγή (όχι απλά ανασκόπηση της ανασκόπησης, ώ ανασκόπηση). Ιδιαίτερα μάλιστα αν μιλάμε για επιστημονικό σοσιαλισμό, η “σοσιαλιστική επιστήμη” (..), αν θέλει να είναι τέτοια, αναπόφευκτα υπόκειται και αυτή στη διεργασία των επιστημονικών επαναστάσεων. Οι πιέσεις είναι καταιγιστικές και ετερόκλητες και δεν αρκεί ακριβώς και μόνο το “πείσμα” και η “πίστη” στην οποία φαίνεται να εμμένουν κάποιοι.
Πω ρε πικάπα, εσύ είσαι πιο απογοητευμένος κι από μένα.
Ένας που είδα λάιβ και μου άρεσε, χωρίς να συμφωνώ μαζί του σε πάρα πολλά, αλλά δεν έχει σημασία
https://www.youtube.com/watch?v=-bsOd6rMX1c
Είναι κρίμα άνθρωποι με μυαλό να μένουν στην άκρη, περιοριζόμενοι σε ρόλο πολιτικού αναλυτή.
Το ΚΚΕ ως έχει δεν έχει καμία χρεία για κανέναν πειραματισμό, αυτοσχεδιασμό ή ευρεσιτεχνία. Τα αποκλείει με το σκεπτικό πως τα φιδάκια τα σκοτώνεις όταν είναι ακόμη μικρά.
Σωστά όλα αυτά, αλλά δεν απαντάνε στο κυρίαρχο ερώτημα: ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ;
Η θεωρία δεν μπορεί από μόνη της να αποτελέσει κινητήρια δύναμη, η πράξη είναι αυτή που θα μαζέψει την εμπειρία και θα έλθει μετά η θεωρία να βγάλει τα αποκρυσταλώματά της. Το κίνημα κομμουνιστικής αναφοράς πρέπει να απαντήσει στο κρίσιμο ζήτημα του επαναστατικού υποκείμενου, του κόμματος νέου-νέου (sic) τύπου. Η θεωρία σε αυτό ακριβώς πρέπει να βοηθήσει: να ιχνηλατίσει την φυσιογνωμία του σύγχρονου προλεταριάτου και να το πλησιάσει στη βάση επιστημονικού σχεδίου και όχι με επαναστατικά φληναφήματα. Και κυρίαρχα, να σκύψει πάνω στην πολυπολιτισμικότητα – πολυεθνικότητα του ελληνικού προλεταριάτου, πράγμα που το ΚΚΕ αποφεύγει όπως ο διάβολος το λιβάνι, μιά και δίνει συνέχεια εξετάσεις “υπευθυνότητας” στην αστική τάξη. Τέλος, κάτι που πρέπει επιτέλους να ξεκινήσει είναι η συζήτηση γιά το φαινόμενο της ενσωμάτωσης του κομμουνιστικού – αριστερού κινήματος σε όλη την Ευρώπη. Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ είναι μόνο η κορφή του παγόβουνου. Ενσωματωμένο πλήρως είναι και το ΚΚΕ ( έκανε συνέδριο για να τρομοκρατήσει τον ελληνικό λαό να μην κάνει σκέψεις εξόδου από το ευρώ ) ενσωματωμένη είναι και η “ριζοσπαστική” αριστερά.
Το άμεσο καθήκον είναι να χτίσει η εργατική τάξη το κόμμα της, αντλώντας βέβαια διδάγματα από την μέχρι τώρα ιστορία της.
Εν τάξει παιδιά, το ‘χετε τερματίσει……!
“έκανε συνέδριο (το ΚΚΕ) για να τρομοκρατήσει τον ελληνικό λαό να μην κάνει σκέψεις εξόδου από το ευρώ”
Τα σκέφτεσαι αυτά, ή σου ‘ρχονται ….αυθόρμητα?
Υ. Γ Ξεχάσατε τις τζαμαρίες της Παπαρήγα (μέρα που είναι σήμερα)
Αν και δεν θέλω να ανοίξω “διάλογο” με ΚΚΕ (απαραίτητα τα εισαγωγικά)
Από την πολιτική απόφαση του 20ου Συνέδριου:
1. … Η όξυνση των αντιθέσεων στην ΕΕ και την Ευρωζώνη ενισχύει τις αποσχιστικές τάσεις, οι οποίες με τη σειρά τους τροφοδοτούν τον αστικό «ευρωσκεπτικισμό». Πρόκειται για ένα ρεύμα εξίσου αντιδραστικό – αντιλαϊκό, που στηρίζεται από τμήματα του κεφαλαίου από ακροδεξιές και φασιστικές δυνάμεις και άλλα αστικά κόμματα…
2. …Η καπιταλιστική Ελλάδα με «εθνικό νόμισμα» δεν συνιστά ρήξη προς όφελος του λαού. Η υιοθέτηση ενός πιο υποτιμημένου νομίσματος δεν μπορεί να αποτελέσει κρίκο βελτίωσης της ζωής της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων
Όσο γιά τη τζαμαρία της Αλέκας, αν επιμένεις θα σου βρω τα πρακτικά της Βουλής (εκεί εκστώμισε τα σχετικά). Εσείς προσπαθείτε να τα ξεχάσετε, όχι ο λαός. Όπως δεν ξεχνάει και το “ΑΚΥΡΟ” στο Δημοψήφισμα του 2015
Για τη Λεπέν φιλαράκι ποιά η γνώμη σου; Για τα ρωσόφιλα ακροδεξιά κόμματα ανα την Ευρώπη; Το Brexit με τι όρους έγινε; Αν μας πείτε τώρα ότι δεν υπάρχει και αστικός ευρωσκεπτικισμός να τα χάσουμε τελείως.
Δεν έχετε δυστυχώς το μονοπώλιο της φωτιάς του Προμηθέα (ως γνωστόν προμήθευσε τη γνώση στον άνθρωπο, γιά τους παγανιστές η γνώση ήταν δώρο Θεού, για τους εβραίους-χριστιανούς είναι κατάρα, το μήλο του κατηραμένου όφι ). Οι ακροδεξιοί της Αυστρίας ανέβηκαν στην εξουσία με ξενοφοβικά συνθήματα, είναι γνωστές οι ρατσιστικές αφίσες ενάντια στον ελληνικό λαό. Τους πρώτους που χτύπησαν ήταν την εργατική “τους” τάξη, καταργώντας το 8ωρο και ψηφίζοντας το 12ωρο. Αυτό τι πα να πει; ότι δεν υπάρχει πρόβλημα με την μαζική μετανάστευση; η πεμπτοφαλαγγίτικη αριστερά όπου Γης χαρίζει τον ευρωσκεπτικισμό των λαϊκών μαζών στην ακροδεξιά, το ένα αποτέλεσμα (δίκαιο) θα είναι η εξαφάνισή της από την πολιτική, το άλλο (άδικο) είναι η ανάδειξη της ακροδεξιάς σε ρυθμιστικό παράγοντα, για πρώτη φορά μετά τον Β’ Π.Π. Μήπως έκαναν λάθος οι σοβιετικοί που έχυσαν το αίμα τους γιά την ήττα των Ναζί;
Μεγάλε είσαι φοβερά θολωμένο μυαλό.
Η συζητηση πήγε ως εξής:
ΚΚΕ:Χωρίς μάχη για το σοσιαλισμό, η μάχη σκέτη για έξοδο από την ΕΕ μπορεί να ευνοήσει μεριές του Κεφαλαίου που την επιδιώκουν για τα δικά τους κίνητρα.
Εσύ: Κοίτα τι λέει το ΚΚΕ, δεν υπάρχουν αυτά, Ξουξουξου.
Εγώ: Υπάρχουν αυτά και η πολιτική τους έκφραση είναι ο αντίΕΕ(και συχνά φιλόΡωσια) χαρακτήρας των ακροδεξιών κομμάτων που είναι σε άνοδο.
Εσύ: Οι ακροδεξιοί χτυπήσαν την ετ της χώρας τους(Γουάου, πρωτοφανές). Οι μετανάστες πρέπει να πάνε σπιτια τους (“αντε πάενε ρε” θα σχολίαζα εγώ). Οποιος δεν υποστηρίζει αυτό που επιδιώκουν οι ακροδεξιοί,ευθύνεται για την άνοδο των ναζί στην εξουσία(ε;).
Εμ δεν υπάρχει λογική ακολουθία στη κουβέντα, εμ πετάς ατάκες ενάντια στους μετανάστες και ούτε ένας σύντροφος σου δε βγάζει κιχ. Αυτοί είστε.
και συγνώμη, αλλά είναι attitude, δεν υπάρχει λέξη additude. Aλλά οι εγγλέζοι δεν χρησιμοποιούν αυτή τη λέξη στην έκφραση “καλή διάθεση”. Λένε “good mood”.
Και που υπάρχει τι έγινε; Ετεροκαθορίζεσαι;;;
E, …όχι και ….”προσπαθείτε να τα ξεχάσετε”!!!!!!!!!!!!!
Εμείς συνέχεια σας τα θυμίζουμε τα ….κατορθώματά σας!!!!
Είπαμε, τα τζάμια δικά σας!
Θα σας βόλευε να “θέλουμε να τα ξεχάσουμε”, αλλά δεν έχει κοκό!
Γράφτε το στο μυαλουδάκι σας:
Ανεξαρτητα από τις απροσδιόριστες προσδοκίες η και φαντασιώσεις των μπαχαλάκηδων, ο “Δεκέμβρης ’08” ήταν βασικό εργαλείο για την σταθεροποίηση του πολιτικού συστήματος του Καπιταλισμού στην Ελλάδα εν όψει Κρίσης και μετά.
Η σειρά μιλάει μόνη της:
“Δεκέμβρης ’08”,
Παπατζής Γ’,
Καστελλόριζο,
τσουτσούρωμα της ΧΑ (χρήμα….)
Μνημόνια,
Επίθεση στο ΠΑΜΕ 20/10/11
Παπαδήμας,
κι άλλα Μνημόνια, (ανακεφαλαίωση Καπιταλισμού)
νεκρανάσταση τΣύριζα για προετοιμασία,
ενδιάμεσος Σαμαράς ως γάϊδαρος του χότζα,
κι άλλα Μνημόνια, (ανακεφαλαίωση Καπιταλισμού)
ΠΦΑ, ως …..”εκδήλωση αριστερής(!) στροφής του Λαού”,
δέσμευση καταθέσεων,
κι άλλα Μνημόνια, (ανακεφαλαίωση Καπιταλισμού)
ΔΦΑ, (20/9/15)
πλήρης νατο-ποίηση Ελλάδας,
η πλήρης καθίζηση του λαϊκού κινήματος
…..
και τώρα….
….καρτεράτε νάρθει ο Μόσκοβος (Σόρος)
να φέρει το σεφέρι (κίτρινα γιλέκα)
….ραγιάδες, ραγιάδες!!!!!!
Πως να ‘ναι στα γαλλικά άραγε το “Η κόρη της Παπαρήγας δεν ήθελε ούτε ένα τζάμι σπασμένο στην Αμερική”;
Ντάξει, ντυθήκατε Άη Βασίληδες, θυμηθήκατε τον μεγάλο κινηματικό σταθμό του καψίματος του δέντρου του Αβραμόπουλου, αναδημοσιεύσατε ν. Σύριζα στο ίντυ (αντιπληροφόρηση όχι αστεία), του χρόνου πάλι.
….για τα μελομακάρουνα!
Σωστά τα εισαγωγικά. Ο διάλογος με το αριστεροχώρι, μόνο σε εισαγωγικά μπαίνει…
Το χειρότερο είναι η απογοήτευση που έχει μείνει σε ένα κόσμο που πέρασε από τις γραμμές. Όταν η ηγεσία σου σου λέει ότι δε γίνεται τίποτα υπάρχει πρόβλημα. Πολλοί καλοί σύντροφοι βρίσκονται σε αχρησία σπίτια τους.
…Όπως και νάχει, το ιστορικό ερώτημα “ΤΙ να κάνουμε” απαντάται τελικά εκ των υστέρων , αφού τόχουμε ήδη κάνει. Αλλά καθόλου αυτό δε σημαίνει ότι ο συντομότερος δρόμος για το σοσιαλισμό είναι να αρχίσουμε να ρίχνουμε ζαριές της “πράξης”…
Γι αυτά που λες, ένα πολιτικό υποκείμενο που θα μπορούσε να εκφράσει το “έθνος της εργατικής τάξης και των συμμάχων της” με άμεση πολιτική στόχευση στη συγκυρία, ώστε να μην τη χαρίσει στην ακροδεξιά: Νομίζω πως το τραίνο στο Ελλαδιστάν έφυγε και δεν ξέρω πότε θάρθει το άλλο. Για αυτά ήταν μάλλον καιρός ως το 2012, άντε13, ώστε να μην αφεθεί το Τσιπριστάν να αλωνίσει στον αριστερό χώρο, με δεδομένο το αποτράβηγμα του ΚΚΕ και την ολοφάνερα αναντίστρεπτη πορεία αστικοποίησης του ΣΥΡΙΖΑ. Πρακτικά, το ΑΡ (αριστερό ρεύμα) και το ΝΑΡ (μέσα και οι τροτσκίζοντες που τριγύριζαν γύρω απ τους μεν κι απ τους δε) με κάποιο τρόπο θα έπρεπε να αντιληφθούν ότι για να σωθεί η συγκυρία, και οι ίδιοι μαζί, έπρεπε να μετατοπιστεί το κέντρο βάρους προς τα αριστερά με ένα ισχυρό τρίτο πολιτικό υποκείμενο ανάμεσα στο δυσκοίλιο ΚΚΕ και στον υπό συστημική προσγείωση ΣΥΡΙΖΑ. Όπου θάπρεπε βέβαια να ανοίξουν το παιχνίδι έξω από τα μέτρα τους και να αφήσουν στην άκρη τα γκρουπουσκουλίστικα τα χούγια τους και να κατέβουν κι από την έδρα τα “ηγετικά στελέχη” και οι μηχανισμοί τους, αφού δεν είχαν να δείξουν καμιά σοβαρή αρετή στη μαζική πολιτική. Οι ευκαιρίες χάθηκαν οριστικά μέχρι το τέλος του 2015, όταν οι δυνάμεις αυτές αποδείχτηκαν εντυπωσιακά ανήμπορες να αντιληφθούν και να πράξουν, αλλά μακαρίως συνέχισαν ο καθένας τα χούγια του. Κι όσο πάει υποστρέφονται επί τα χείρα…Δε νομίζω ότι έχουν απομείνει σοβαρές δυνατότητες και έχουν χτυπήσει μπιέλα, οι μεν σε περσινές ξινές δηθεν-τροτσκιές, οι δε σε φολκλόρ.. και δικαιώνουν τελικά το ΚΚΕ ότι φεύγοντας από το μαντρί έκαναν μια τρύπα στο νερό. Άλλες δυνάμεις δε βλέπω φίλε μου στον ορίζοντα να κάνουν αυτά που λες, μέχρι να χτυπήσει το κουδούνι.
…Ημέρες όπου ολόκληρα σχολεία συλλαμβάνονται στη Γαλλία, τέτοιες κλασσικές συμβολικές εικόνες, ενώ εμείς δεν μπορούμε να κρύψουμε τη δική μας αναμονή/αμηχανία… Ο στρατός κατεβαίνει, οι φασίστες ενεδρεύουν, τα συνδικάτα μπαίνουν στο γήπεδο.. Ποπ κόρν δίπλα στο ποντίκι και περιμένουμε το επόμενο επεισόδιο. Τι θα γίνει;
Όπως θα έλεγε κάποτε και ο Τσιπράκος, που ήταν κάποτε δικός μας (σας), Ιδού η Ρόδος..κι άντε να σε δω. Αλλά εμείς λέμε..”άγουρα είναι ακόμη”. Μ αν ήταν ώριμα, θα τάχαν μαζέψει ήδη άλλοι.
Μεταξύ μας πικάπα δεν έχεις και πολύ άδικο.
Σωστός ο πικάπα, μέχρι το 12 λέω εγώ, την άνοιξη του 12, πριν επενδύσει ο κόσμος στην φιλοιμπεριαλιστική αριστερά.
Ας μην μαστιγωνόμαστε όμως. Αυτή η σύγκριση που κάνεις, τι κάνουν στην Γαλλία και τι κάνουμε εμείς, είναι η άλλη όψη της γραφικής αισιοδοξίας που στέλνει τον Λαφαζάνη έξω από την γαλλική πρεσβεία με κίτρινο γιλέκο. Κάναμε και στην Ελλαδα πολύ μεγάλους αγώνες γιατί ήταν και η εσωτερίκευση των δυναμικών της κρίσης πολύ μεγαλύτερη γιατί συγκρίνουμε μια ιμπεριαλιστική δύναμη σε στασιμότητα με τον αποδιοπομπαίο τράγο μιας ιμπεριαλιστικής στρατηγικής και ενός οικονομικοπολιτικού project, της ΟΝΕ. Στην Ελλάδα λοιπόν φτάσαμε σε κόμβους που στην Γαλλία δεν έχουν φτάσει και ηττηθήκαμε κατά κράτος γιατί δεν είχαμε το κοινωνικόπολιτικό μέτωπο απέναντι στον ιμπεριαλισμό με ευθύνη των 2 που αναφέρεις, αλλά με βασική την ευθύνη της μήτρας των Αριστερών Ρευμάτων, του ΚΚΕ. Το ξεχνάμε αλλά δεν πρέπει, το αντιιμπεριαλιστικό μέτωπο μπορούσε να φτιαχτεί ΜΟΝΟ κάτω από την καθοδήγηση ενός επαναστατικού κομμουνιστικού κόμματος. Το ΕΑΜ άλλαξε μια για πάντα το ΚΚΕ αλλά δεν θα υπήρχε αν δεν υπήρχε ΚΚΕ.
Ούτε έχουμε σοβαρούς λόγους να πιστέψουμε πως στην Γαλλία αν φτάσουν στους κόμβους θα τα πάνε καλύτερα. Δεν κκεδίζω, δεν λέω να πάνε σπίτια τους αλλά δεν θέλω να βλέπω και αυτή την εικόνα ένα αγωνιστικό ξέσπασμα στην Γαλλία να μας κάνει είτε χωρίς λόγο αισιόδοξους είτε τραγικά απαισιόδοξους. Αντίθετα στην Γαλλία πρέπει να δουν γιατί χάσαμε εμείς και να προσπαθήσουν να φτάσουν στους κόμβους, αν φτάσουν, καλύτερα εξοπλισμένοι. Πρέπει δηλ να δουν τα ελλείμματα μας στην Ελλάδα πάνω στο διαλεκτικό δίπολο κόμμα-μέτωπο.
Σε πρώτη φάση είναι ένα, μισό ίσως, βήμα μπροστά από μας στην Γαλλία. Εννοώ πως κομμουνιστικό κόμμα δεν έχουν, όπως δεν είχαμε και μεις. Δεν έχουν όμως τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Τσίπρα αλλά την ΑΓ και τον Μελανσόν που είναι κάπως καλύτερη, και κάπως πολύ πιο έντιμος ο Μελανσόν, ακριβώς γιατί έγινε μετά την δική μας συντριβή εδώ. Έχει πιο σωστή διάθεση και όχι τόσο επεξεργασμένους στόχους προς την ΟΝΕ και την ΕΕ και έχει και πιο υγιείς σχέσεις με τις αγωνιζομενες μάζες. Δεν είναι σωστό, κάθε άλλο, το μοντέλο του ΗΓΕΤΗ, αλλά δεν είναι και εντελώς γνωστά στην Ελλάδα και στην αριστερά της τα πάντα για την ΑΓ και πως δουλεύει. Ναι είναι αρχηγική, ναι προφανώς ΕΝΑΣ άνθρωπος αποφασίζει, σε τελική ανάλυση, για τα πάντα, ναι αν χτύπα ξύλο που λένε, πάθει κάτι αύριο δεν θα υπάρχει ΑΓ και δεν είναι σωστό έτσι κι αλλιώς να είναι αρχηγική και προφανώς είναι μια μεταρρυθμιστική φωνή με ασαφείς θέσεις για τον ιμπεριαλισμό. Στηρίζεται όμως σε μια πλατιά αγωνιστική μορφωτική δουλειά πεδίου από τα κάτω που στην Ελλαδα δεν την επιχειρήσαμε στην αριστερά σε όλες της τις εκφράσεις.
Είναι λοιπόν ένα βήμα μπροστά στην Γαλλία απ ότι ήμασταν εμείς αλλά αυτό δεν σημαίνει πως είναι καλά. Βασικά πρέπει να δούμε τι έχουν στην Γαλλία που δεν το είχαμε, δηλ μια οργανωτική τεχνική αγωνιστικής αυτομόρφωσης των μαζών και να το δούμε. Από τα ελλείμματα μας μέχρι την ήττα θα ξεκινήσουμε για να ξαναστήσουμε κάτι, κάποιες αντιστάσεις δηλ και κοινωνικές εκπροσωπήσεις, δεν βλέπω μεγάλα διακυβεύματα άμεσα. Αλλά χωρίς να ξεχνάμε και τα άλλα ελλείμματα που είχαμε μέχρι το 2015, δηλ τα ελλείμματα στο διαλεκτικό δίπολο μέτωπο – κόμμα γιατί η ήττα έχει εγγραφεί, οι μάζες το “γνωρίζουν” που ηττηθήκαμε και δεν τα προσπερνάνε. Και πρέπει, αυτό είναι προλεταριακός διεθνισμός στην πράξη άλλωστε, να το περάσουμε και στην Γαλλία αυτό το πράγμα, ότι είστε εκεί που ήμασταν πριν την ήττα, μισό βηματάκι μπροστά από κει που ήμασταν και το παίρνουμε το μάθημα και ευχαριστούμε,άλλωστε είστε μισό βηματάκι μπροστά γιατί προηγήθηκε η δική μας ήττα. Όμως τα βασικά ελλείμματα που είχαμε εμείς και μας οδήγησαν στην ήττα, στο διαλεκτικό δίπολο κόμμα-μέτωπο, τα έχετε.
Κώστας
Σύμφωνοι, κυρίως στο ούτε αισιόδοξοι ούτε απαισιόδοξοι (αν και μιλάω από το σπίτι, να εξηγούμαστε). Επειδή ωστόσο η πρόσφατη αυτοκριτική είναι σημαντική για τα επόμενα, να συμπληρώσω:
Δεν θεωρώ ότι αν γινόταν το σενάριο που λέγαμε θα οδηγούμασταν σε νίκη. Απλά θα γινόταν αυτό που ζητούσε το ΚΚΕ, δηλαδή θα είχαμε μια ισχυρή (ίσως και απειλητική) αριστερή αντιπολίτευση και μια αδύναμη (έως ασταθή) αστική κυβέρνηση και οι όροι της ταξικής πάλης θα ήταν ευνοϊκότεροι. Έτσι θα μπορούσε να μείνει ανοικτός ο λογαριασμός για μια περίοδο αστάθειας, όπου πιθανά θα ωρίμαζαν καταστάσεις και σε άλλες χώρες.
Η “μνημονιακή” επίθεση καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης δεν θα είχε αποφευχθεί, αλλά οι αντιστάσεις δεν θα είχαν καμφθεί τόσο όσο σήμερα. Λόγοι γενικότερων διεθνών συσχετισμών. Και ενώ λέμε τα κομμουνιστικά μας ας δούμε ταυτοχρόνως ότι, μεταξύ άλλων, η γεωπολιτική υστέρηση της ελληνικής ελίτ απέναντι στην διογκούμενη απειλή Φινλανδοποίησης από τη Τουρκία, την έκανε να παραδώσει ευχαρίστως ακόμη και τη μικρο-μεσαία ως μεσαία της τάξη για ξεπουπούλιασμα (μαζί με τα λιμάνια, τις υποδομές κλπ.). Το μνημόνιο από το Καστελόριζο δεν ήταν χωρίς λόγο..
Τυχόν λοιπόν αντι-ιμπεριαλιστική και πράγματι αριστερή κυβέρνηση πριν τις σημερινές Ιταλογαλλικές αρρυθμίες θα είχε να αντιμετωπίσει πρωτίστως το εξής απλό: Πόλεμο. Proxy, virtual, financial, actual, all the same. Πράγματα για τα οποία τα διάφορα αριστερά ρεύματα ήθελαν και θέλουν να αγνοούν ακόμη. Δεν τα αγνοεί όμως το ΚΚΕ, για αυτό και το βλέπετε μαζεμένο.
Η διαφορά με τη Γαλλία είναι τεράστια. Φθίνουσα χώρα και παραδοσιακό προκεχωρημένο φυλάκιο εμείς, παραδοσιακή αποικιακή δύναμη αυτοί. Κοινοί αγώνες και διεθνισμός, μα άλλα τα μάτια του λαγού κι άλλα της κουκουβάγιας.
Πικάπα πλάι στις συμφωνίες δεν καταννοώ πως έδεσες την Τουρκία στην εικόνα, δεν έχει σχέση με την μνημονιακή καπιταλιστική αναδιάρθρωση. Δεν έπαιξε κανέναν ρόλο στο μνημόνιο 1 και στην μνημονιακή καπιταλιστική αναδιάρθρωση. Ο ΓΑΠ είχε ηλίθιους επικοινωνιολόγους, αυτό ήταν το Καστελόριζο. Επίσης με την Τουρκία δεν υπάρχει μια μονοσήμαντη τουρκική απειλή αλλά ανταγωνισμός για το ποιος θα είναι ο ευνοούμενος του ΝΑΤΟ αν και η τούρκικη επιθετικότητα είναι ένα κλικ πιο ανεβασμένη.
Επίσης δεν θεωρώ πως το ΚΚΕ είναι μαζεμένο για κάποιον θεμιτό λόγο, γιατί κάτι τέτοιο καταλαβαίνω πως λες. Οι κομμουνιστές δεν μαζεύονται, γράφουν Patria o Muerte στις σημαίες τους και αντιμετωπίζουν ακόμα και τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό σε απόσταση αναπνοής. Το ΚΚΕ είναι απλά συστημικό. Επίσης δεν έχει καμία ιδιαίτερη ευστροφία σε τέτοιου είδους θέματα που υποννοείς, το μόνο που λέει είναι “θα γίνει πόλεμος νομοτελειακά και επανάσταση, πάλι νομοτελειακά”. Όσον αφορά τον μη συμβατικό πόλεμο τον δεχτήκαμε το 2015 και χάσαμε κατά κράτος. ¨Οταν ο ιμπεριαλισμός σε βγάζει εκτός Νομισματικής Πολιτικής της ΕΚΤ (να μην έχεις ευρώ να κινείς λίγο την οικονομία δηλ) επειδή ο Βαρουφάκης ήθελε να στρογγυλέψει το … 30% του μνημονίου, ε, αυτό είναι πόλεμος, χρηματοοικονομικός και όχι actual αλλά πόλεμος. Η απάντηση του ΚΚΕ στον μη συμβατικό πόλεμο ήταν πως ήταν καλύτερο να τους αφήσουμε να περάσουν από πάνω μας.
Ας μην δημιουργούμε όμως μπροστά μας απάλευτα εμπόδια ότι ΣΙΓΟΥΡΑ θα μας την έπεφταν ΝΑΤΟ, Τουρκία και δεν ξέρω και γω ποιος. Όποτε και να αρχίσει μια διαδικασία ρήξης θα έχουμε μια χώρα που έχει σταθεροποιήσει τα ισοζύγια της με 30 % ανεργία και πτώση του ΑΕΠ 25%, που κάθε προσπάθεια ανάπτυξης δημιουργεί εξωτερικά ανοίγματα γιατί η αλυσίδα παραγωγής είναι τρύπια, και διεθνώς είναι αλληλεξαρτώμενες οι παραγωγικές δομές αλλά η Ελλαδα είναι υπερεξαρτημένη από εισαγωγές μηχανώ. Επίσης η χώρα αυτή θα είναι στο ΝΑΤΟ και θα ξεκινάει να φύγει αλλά θέλει κάποιον χρόνο να αποκτήσει άμυνα, θα έχει στα ανατολικά την Τουρκία κλπ. ΅Επίσης θα έχει μια δημόσια διοίκηση σε πλήρη διασύνδεση με την ΕΕ κα την αγορά της με την Ενιαία Αγορά, Θέλω να πω πως αυτά θα είναι έτσι κι αλλιώς έτσι, δεν θα είναι ποτέ εύκολα. Αν καλά κατάλαβα πως εννοείς πως ¨εδω που τα λέμε καλώς το ΚΚΕ ήταν κάπως μαζεμένο γιατί μόνο το ΚΚΕ καταλαβαίνει τους κινδύνους” διαφωνώ κάθετα. Το ΚΚΕ έκανε καλά στο όνομα μιας υπό μικροαστικής ηγεμονία κοινωνικής βάσης που τείνει να πιστεύει πως έχει πιο πολλά να χάσει από την αναταραχή και την ρήξη. Δεν λέω από την άλλη πως οι άλλοι που αν υποθέσουμε δεν φοβούνταν κατανοούσαν τους κινδύνους. Άλλωστε, όπως μάλλον συμφωνήσαμε, κανείς πέρα από το ΚΚΕ δεν πήρε πρωτοβουλία ρήξης. Απλά το ΚΚΕ δεν ήταν και ρητορικά με φανατισμό κατά της ρήξης από ενσυναίσθηση και ρεαλισμό αλλά απο συστημικότητα.
Για την Γαλλία εσύ την έκανες την άστοχη σύγκριση, τι κάνουν αυτοί και τι κάνουμε εμείς και σου απάντησα. Νομίζω μου χρεώνεις αυτό που είπες και εγώ διαφώνησα
Κώστας
Δε γίνεται να απαντήσω σε όλα, ήδη αρκετό το μπλέξιμο που έκαναα.
1) Είναι άλλο πράγμα ο ναυτικός αποκλεισμός επί των χρηματαποστολών και εντελώς άλλο ο πόλεμος (ξέρουν οι παππούδες)
2) Είναι τραγικό ότι η Ελληνική ελίτ νομίζει ότι μπορεί να εξασφαλίσει σύνορα και να κάνει και μαγκιές στα ανατολικά ύδατα επειδή τα ξεπούλησε όλα και προστρέχει ως Νατοϊκό γιουσουφάκι. Αλλά είναι αστείο ότι η Ελλάδα μπορεί να είναι απειλή για τη Τουρκία, όπως είναι η Τουρκία για την Ελλάδα.
3) Η παρεξήγηση ορισμένων λεπτών σημείων μπορεί να αποβεί τραγική και σε κάποια πράματα δε χωρούν αστεία.
Πικάπα δεν μιλάω για … χρηματαποστολές (!!!!) και για ….ναυτικό αποκλεισμό (!!!!!).
Κώστας
Ναυτικός αποκλεισμός γινόταν στις αστικές κυβερνήσεις, για χρέη, ή ακόμη και γιατί χωροφύλακας συνέλαβε έναν Εγγλέζο. Για τους ήρωες κομμουνιστές προτιμούσαν απόβαση, μυδράλια, ερπύστριες και ναπάλμ. Αν λες για το ΕΑΜ, σύγκρινε πρώτα στα σοβαρά καταστάσεις και αναλογίες σήμερα, εντός και εκτός. Ένα δίκιο το έχεις Kώστα. Πόλεμος από την Τουρκία δεν ήταν γραμμένος στο επίσημο μενού. Στη πρώτη πίστα θα έπρεπε να τα καταφέρεις με τα εγχώρια τάγματα.
Βέβαια πάντα θέλει θάρρος. Όπου καμιά φορά δεν γίνεται να ξεχωρίσεις το θάρρος από την κουτουράδα. Καμιά φορά μάλιστα όταν κάνεις του κεφαλιού σου παίρνεις το κύπελλο το ευρωπαϊκό. Εφόσον βέβαια έχεις μάθει από το Γερμανό σου.
Σωστά!
Με το «Δεν είστε το άλας της γης σε διανόηση» = στασιμότητα στην ανάπτυξη της θεωρίας;
Μεταξύ μας, νεώτερες μελέτες πάνω στο Μαρξ χρειάζονται. Όμως ο Μαρξ είναι δύσκολος και οι περισσότεροι περιοριζόμαστε στο Λένιν.
Βέβαια η δυσκολία είναι γενικότερη, και όχι μόνον “υποκειμενική”, δλδ των πολιτικών υποκειμένων. Παραλειπόμενο των όσων φιλοτίμως προσπάθησα παραπάνω είναι ότι στον κύκλο αυτό της υποχώρησης των οραμάτων αρχίζουν πλέον και γίνονται πραγματικά κυρίαρχα θέματα “γεωπολιτικής”, κοινά σκουληκοφαγώματα και κλασσικές αντιδραστικές παλινορθώσεις. Έτσι ώστε, παρεκτός έκπληξης, πιθανά δεν θα αποφευχθεί ένας κύκλος σοβαρών καταστροφών πριν την ανάκαμψη των οραμάτων. (εξ ου και το έρχεται θύελλα..κλπ)
Λαθραναγνώστη διάβασε το πρώτο μισό από αυτό που έγραψες γιατί μου είπες πως όχι πως οι αγώνες αυτοί είναι τίποτα αλλά δεν πρέπει να συμμετέχουμε γιατί δεν μπορεί να γίνει μέσα από αυτούς … σοσιαλιστική επανάσταση. Η απάντηση μου με σε αυτό είναι.
(…)
Επίσης να σου πω πως για τον λενινισμό οι επιμέρους αγώνες είναι πάντα ρεφορμιστικοί και γι αυτό υπάρχει η πολιτική πάλη και δεν είμαστε αναρχοσυνδικαλιστές να λέμε για επαναστατικοποίηση των συνδικάτων. Κοινώς με κούφανες με το ότι έβαλες στα Κίτρινα Γιλέκα να περάσουν τον πήχη της επαναστατικής κατάστασης. Δεν θα τον περάσουν, συμφωνώ.
Μετά με ρωτάς με ποιους θα μπορούσε να γίνει η αντιιμπεριαλιστική συσπείρωση. Κάποτε το ΚΚΕ, όχι παλιά, πολύ λίγα χρόνια πριν, έλεγε με τον Τσοβόλα. Εγώ από το 2010 λέω με όλους αυτούς που λες, την αριστερά δηλ εκτός από την τότε πλειοψηφική τάση του ΣΥΝ γιατί δεν έπρεπε ποτέ να στραφεί η εργατική τάξη ο λαός και η νεολαία στην φιλοιμπεριαλιστική αριστερά. Κατά τα λοιπά δεν υπάρχει ένας που να ήθελε συσπείρωση με όλον τον ΣΥΡΙΖΑ και να μην πήγε στον ΣΥΡΙΖΑ ο ίδιος, μην προσβάλεις την λογική σου, δεν στέκει. Τα προβλήματα αξιοπιστίας που έχουν όλοι αυτοί, και το ΚΚΕ, δεν πρέπει να γίνονται άλλοθι.
Θα αντιδράσεις ότι το ΚΚΕ είναι αναξιόπιστο αλλά έτσι ακριβώς είναι. Πουλάει τους αγώνες μόλις κλιμακωθούν και γίνουν επικίνδυνοι και απλώνει και μαζεύει την γραμμή προς τα αριστερά και τα δεξιά ανάλογα με την συγκυρία, την ανάγκη κλπ. Θυμάται προεκλογικά πως υπάρχει Αριστερά και Αριστεροί και τους ζητάει ψήφο. Φέρνει στην ίδια μοίρα τον ευρωατλαντικό ιμπεριαλισμό με την Ρωσία αλλά κάνει … εκδηλώσεις με το… ΚΚ Συρίας. Λέει πως δεν υπάρχει μακεδονικό έθνος και γλώσσα και αρνήται τον εαυτό του μέχρι το 88 και βγάζει εθνικιστές το σύνολο των σέρβων κομμουνιστών και των κομμουνιστών της ΔτΜ. Φλυαρεί αντικαπιταλιστικά μετά τις ήττες και υπέρ της κοινωνικής ειρήνης πριν. Λέει πως δεν κάνει συσπειρώσεις κορυφής αλλά δεν κάνει ούτε στην βάση εφόσον η ΚΣ έχει ιδρυθεί ως μονοκομματική. Τσακίζει στην κριτική, που χρειάζεται αλλά και στην απόρριψη το ΚΚΕ και το ΔΚΚ όταν συνδέονταν με τεράστιες κινήσεις μαζών και του συμπεριφέρετε με το γάντι μετά το 56, απορρίπτει δηλ την επαναστατική περίοδο για να περάσει αλώβητη την ρεβιζιονιστική. Διαλύθηκε το 58 αλλά επιμένει πως γιορτάζει … 100 χρόνια ιστορίας. Λέει πως έχει 100 χρόνια ιστορίας αλλά ήταν όλα λάθος μέχρι το 2013 και πως ΕΑΜ, ΕΔΑ, και ΣΥΝ είναι λάθη της με την … ίδια στρατηγική μήτρα. Δεν μας λέει που το ξέρουμε πως τα λάθη τελειώσανε το 2013 και δεν θα έρθει ένα άλλο Συνέδριο να πει πως και αυτό στα λάθη είναι. Διεκδικεί πως είναι ο μοναδικός κληρονόμος των 100 ετών και πως κανείς δεν δικαιούται να μιλάει για οποιοδήποτε κομμάτι των 100 ετών όταν έχει περάσει 5 καίριες-δομικές διασπάσεις. Δεν επιτρέπει σε κανέναν να διεκδικεί την ιστορία του για χρόνια στα οποία ο ίδιος ήταν στο ΚΚΕ (σαν ρεύματα μιλάω και όχι ντε και καλά για ανθρώπους) και που ο ίδιος λέει πως συμφωνεί με την τότε γραμμή του ΚΚΕ και του ΔΚΚ ενώ το ΚΚΕ λέει πως διαφωνεί με την τότε γραμμή του ΚΚΕ.
Κώστας
Κοίτα, επειδή εγώ όμως θυμάμαι την εποχή πριν την Λαϊκή/Κοινωνική Συμμαχία την εποχή του ΑΑΔΜ (για την ακρίβεια με αυτή τη γραμμή συμμετείχαμε στη ΚΝΕ και μη κομμουνιστές), είναι άλλο αυτό που λες θεωρητικά και άλλο αυτό που στην πράξη συμβαίνει, όπου τουλάχιστον έχω δει εγώ, το ΚΚΕ να μην αποδέχεται στα ψηφοδέλτια του, έστω στα τοπικά, ανθρώπους με τους οποίους έχει μόνιμες επαφές (μιλάω για συλλόγους και τέτοια πράματα, δε μιλάω καν για άλλες πολιτικές δυνάμεις).
Έτσι τα παραπέμπει όλα στη λογική της ανάθεσης στην πράξη, όσο και αν φωνάζει επαναστατικά, γιατί δεν αφήνει κανέναν να συμμετάσχει και να ψηθεί σε θέση ευθύνης, πέρα από το σκληρό πυρήνα.
Από την άλλη δε λαμβάνεις υπόψιν ότι αν το ΚΚΕ ήταν ανοιχτό στις πολιτικές συνεργασίες, δεν θα ετίθετο τέτοιο θέμα αξιοπιστίας γιατί κανείς στις μικρές οργανώσεις, τις σφραγίδες, τις παρέες δε θα καθόμασταν να τρώμε τα συκώτια μας μεταξύ μας. Όλοι θα συνομιλούσαμε απευθείας με τον Μεγάλο.
Και εκεί δεν τίθεται θέμα καν συσπειρώσεων κορυφής. Όταν είσαι κορυφογραμμή και έχεις γύρω σου σκόρπιους λοφίσκους δεν υφίσταται θέμα σύγκρισης.
ΑΝ όντως θες να κάνεις μια συσπείρωση δε χρειάζεται να’ σαι πραγματικά πολύ μεγάλος. Αρκεί να είσαι πολύ μεγαλύτερος από κάθε άλλον όσο τους έχεις ξεχωριστά.
Aλληλεγυνη του ΚΚΕ σε μικροαστούς /ρεφορμιστές.
https://zbabis.blogspot.com/2018/12/PSO-PAME-MAS-Diamartyria-stin-Presveia-tis-Gallias-Allilegyi-stous-ergazomenous-tis-horas-video.html
Γάλλοι γυρίστε στα σπίτια σας.
Κομμουνιστικό Επαναστατικό Κόμμα Γαλλίας*
Το ΚΕΚΓ έχει τις απόψεις του, είναι διαφορετικές, είναι με μια άλλη άποψη για την οικονομία και την κοινωνία, μια καθαρή άποψη, και το σεβόμαστε για αυτήν, αλλά τουλάχιστον είναι σοβαρό και υπεύθυνο και όχι σαν τους λαικιστές δεξιάς και αριστεράς.
Ζαν Πρετεντέρ
*το παρόν έχει σατιρική διάθεση προς το ΚΚΕ, δεν γνωρίζω αν το ΚΕΚΓ έχει τα ίδια μυαλά σε όλα τα θέματα
Κώστας
Πολύ ωραία συζήτηση και όσοι λόγω ανεργίας έχουν άνεση χρόνου να διαβάσουν θα την χάρηκαν. Ρόλο έπαιξε πιστεύω ότι έλειπε ο Εθνικός Σταρ της αριστεράς ο Λεφτης, ενώ από την άλλη οι σχολιαστές του ΚΚΕ έχοντας βρει το δάσκαλο τους από πολλούς καλούς σχολιαστές δεν τολμανε να βγάλουν την μάσκα του καθωσπρεπισμού και έπαψαν πλέον να μιλάνε για μανιαδακια για τυριμους και άλλα τέτοια που συνήθιζαν στα άλλα blogs ….
Έτσι η κουβέντα δεν ξεστρατισε σε αλληλοκατηγορίες και ξεκατινιασματα.
Αξίζουν για αυτό συγχαρητήρια και στους σχολιαστές και στη φιλόξενη παντιέρα.
Μη κοροϊδεύεις τον Εθνικό Σταρ, υπήρξε εξαιρετικά πολιτικά συνεπής
https://www.youtube.com/watch?v=TtGsDSZuVDc