To KKE
Σπύρος Ρούμπας, μέλος της ΚΣΕ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και του ΚΣ της νεολαίας Κομμουνιστική Απελευθέρωση,
KKE και ΑΟΖ
Το ΚΚΕ αναλαμβάνει τεράστιες πολιτικές ευθύνες με την υιοθέτηση της εθνικής κρατικής ρητορικής για τις ΑΟΖ, τασσόμενο υπέρ της εξόρυξης υδρογονανθράκων, μιλώντας ακόμη και για κυριαρχικά δικαιώματα στις διεθνείς θάλασσες. Μια αριστερά που δεν μπορεί καν να φανταστεί ένα κόσμο χωρίς την οικονομία του πετρελαίου και των δύσοσμων καπιταλιστικών περιβαλλοντοκτόνων κερδών της, που αρνείται ακόμη και να πει όχι στις εξορύξεις υδρογονανθράκων στην Ανατολική Μεσόγειο, είναι κάπως δύσκολο να φανταστεί, πολύ περισσότερο, την ανθρωπότητα χωρίς καπιταλισμό στο πλαίσιο μιας νέας κομμουνιστικής ελπίδας και εποχής.
Ας παρακολουθήσουμε τον χαιρετισμό του Γιώργου Ροΐδη, αντιναυάρχου εν αποστρατεία του Πολεμικού Ναυτικού και υποψήφιου βουλευτή Επικρατείας του ΚΚΕ, στη συγκέντρωση του ΚΚΕ στο Σύνταγμα στις 3 Ιούλη: «Θράκη, νησιά, ολόκληρο το Αιγαίο, βρίσκονται στο στόχαστρο της τουρκικής επιθετικότητας. Οι προκλήσεις καθημερινές, με απειλές, παραβιάσεις των χωρικών υδάτων και του εναέριου χώρου, ανοιχτή αμφισβήτηση της Συνθήκης της Λοζάνης, χάρτες με δήθεν τουρκικά νησιά του Αιγαίου. Η άρχουσα τάξη της Τουρκίας, αφού έχει φροντίσει, με συνυπεύθυνο το ΝΑΤΟ, αυτό που δεν αναγνωρίζει εθνικά σύνορα στο Αιγαίο και το θεωρεί ενιαίο επιχειρησιακό του χώρο, και την ΕΕ, να “γκριζάρει” το μισό Αιγαίο, με προκλητικό τρόπο αμφισβητεί τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας, όπως αυτά προβλέπονται από τις διεθνείς συνθήκες, και απειλεί για γεωτρήσεις σε θαλάσσιες ζώνες που δεν της ανήκουν».
Μια αριστερά που αναπαράγει διαρκώς την εθνική ρητορική και μιλάει μόνο για επιθετικότητα και προκλήσεις από την άρχουσα τάξη της Τουρκίας, εσχάτως της Αλβανίας ακόμα και της Β. Μακεδονίας(!), αφήνοντας για την δική μας δήθεν αμυνόμενη αστική τάξη μόνο την κατηγορία για «ενδοτικότητα» και «υποχωρήσεις», δε μπορεί να απαντήσει στον αντιδραστικό εθνικισμό. Αλλά και δε μπορεί στοιχειωδώς να συνεπάρει τη νεολαία με ένα νέο εργατικό διεθνισμό που στις σημαίες του θα γράφει «θέλουμε λεύτερη εμείς πατρίδα και πανανθρώπινη τη λευτεριά». Οι αστικές τάξεις Ελλάδας και Τουρκίας, τόσο αυτοτελώς όσο και μέσω των συμμαχιών τους με τον ιμπεριαλισμό, παίζουν ένα επικίνδυνο για πολεμικά επεισόδια παιχνίδι στο φόντο της αντιπαράθεσης για μερτικό στην εξόρυξη υδρογονανθράκων από τις πολυεθνικές. Πρόκειται για έναν ανταγωνισμό άδικο, αντιλαϊκό και επικίνδυνο και από την ελληνική και από την τουρκική αστική τάξη.
Ποια πρέπει να είναι όμως η στάση της κομμουνιστικής αριστεράς; Ας σκεφτούμε για λίγο αντίστροφα: Η τουρκική αριστερά, πολύ σωστά εστιάζει την αντιπαράθεσή της στα πολεμοκάπηλα και επιθετικά σχέδια της τουρκικής αστικής τάξης. Αυτό είναι το καθήκον της, διότι αυτό άλλωστε μπορεί και να κάνει. Θα ήταν αστείο αν έβαζε στόχο να ανατρέψει τον …Τσίπρα ή τον Μητσοτάκη και την άρχουσα τάξη στην Ελλάδα. Αυτός ο στόχος, είναι η δική μας προτεραιότητα. Ωστόσο, δυστυχώς το ΚΚΕ δεν το βλέπει καθόλου έτσι, αλλά ξιφουλκεί …κατά του Ερντογάν, κατηγορώντας την κυβέρνηση για «ενδοτικότητα». Όπως θα έλεγε και ο Λένιν: «Κοντολογίς, έχουν ξεχαστεί όλες οι βασικές θέσεις του σοσιαλισμού, όλες οι σοσιαλιστικές ιδέες, εξωραΐζεται ο αρπακτικός ιμπεριαλιστικός πόλεμος, η «δική μας» αστική τάξη ζωγραφίζεται με τη μορφή άκακου αμνού (…).Και όλο αυτό το απίθανο σύμφυρμα της αστικής ψευτιάς συγκαλύπτεται με μια ωραία «λαοφιλή» φράση που αποναρκώνει το λαό: ‘’Υπεράσπιση της πατρίδας!’’». Την στάση αυτή του ΚΚΕ, την χαϊδεύουν τα διάφορα συστημικά συγκροτήματα ως «πατριωτική» και «εθνικά σωστή». Δεν προοιωνίζει ωστόσο στάση αριστερής αντιπολίτευσης και αντιπολεμικής διεθνιστικής τοποθέτησης. Αντίθετα, αποτελεί εισιτήριο «υπεύθυνης» στάσης «σταθερότητας» του συστήματος, τόσο απαραίτητη σε περιόδους κρίσης στην άρχουσα τάξη. Η τοποθέτηση για το θέμα των ΑΟΖ, δεν είναι η μοναδική που δείχνει ότι το ΚΚΕ δεν μπορεί να αποτελέσει πόλο εργατικής και λαϊκής αντιπολίτευσης.
Το ΚΚΕ δεν μπορεί να ανταποκριθεί ουσιαστικά στην ανάγκη μιας μαχητικής εργατικής λαϊκής αντιπολίτευσης και μιας νέας επαναστατικής αριστεράς. Την ίδια στιγμή: Είναι βαθιά συνδεδεμένο με την κοινοβουλευτική λογική, περιορίζεται σε (αναγκαίους) καθημερινούς αγώνες με (χρήσιμους) συνδικαλιστικούς και άλλους στόχους, ζητώντας από τον κόσμο να το εκτιμήσει, να «βγάλει πολιτικά συμπεράσματα» και να το ψηφίσει. Στην ουσία βρίσκεται σε μια διαρκή προεκλογική εκστρατεία, με καλέσματα ανάθεσης. Αρνείται να θέσει πολιτικούς κομβικούς στόχους συνολικά στο κίνημα, που να σηματοδοτούν ανατροπή του πλαισίου, όπως η έξοδος από την ΕΕ, η διαγραφή του δημόσιου χρέους, η μείωση του χρόνου εργασίας και άλλοι. Ακόμη χειρότερα, σε πολιτικές στιγμές εξεγερτικών δυνατοτήτων, δηλώνει απών και εναντίον παρά συμβάλει στην πολιτικοποίηση και ανάπτυξή τους. Έτσι στη νεολαιίστική εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008, υποσχέθηκε πως στη δική του επανάσταση «δε θα σπάσει ούτε ένα τζάμι, ενώ στο δημοψήφισμα του 2015 κινδυνολόγησε για τον «κίνδυνο» της ρήξης με την ευρωζώνη. Στο εργατικό κίνημα, η συγκρότηση του ΠΑΜΕ, παραμένει μια οργανωτική επιλογή, την ίδια ώρα που σε επίπεδο αγωνιστικού σχεδίου, το ΚΚΕ ακολουθεί πιστά το «αγωνιστικό σημειωτόν» του υποταγμένου συνδικαλισμού ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ.
Είναι βαθιά συνδεδεμένο με την κοινοβουλευτική λογική, περιορίζεται σε (αναγκαίους) καθημερινούς αγώνες με (χρήσιμους) συνδικαλιστικούς και άλλους στόχους, ζητώντας από τον κόσμο να το εκτιμήσει, να «βγάλει πολιτικά συμπεράσματα» και να το ψηφίσει. Στην ουσία βρίσκεται σε μια διαρκή προεκλογική εκστρατεία, με καλέσματα ανάθεσης.
Αρνείται να θέσει πολιτικούς κομβικούς στόχους συνολικά στο κίνημα, που να σηματοδοτούν ανατροπή του πλαισίου, όπως η έξοδος από την ΕΕ, η διαγραφή του δημόσιου χρέους, η μείωση του χρόνου εργασίας και άλλοι.
Ακόμη χειρότερα, σε πολιτικές στιγμές εξεγερτικών δυνατοτήτων, δηλώνει απών και εναντίον παρά συμβάλει στην πολιτικοποίηση και ανάπτυξή τους. Έτσι στη νεολαιίστική εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008, υποσχέθηκε πως στη δική του επανάσταση «δε θα σπάσει ούτε ένα τζάμι, ενώ στο δημοψήφισμα του 2015 κινδυνολόγησε για τον «κίνδυνο» της ρήξης με την ευρωζώνη.
Στο εργατικό κίνημα, η συγκρότηση του ΠΑΜΕ, παραμένει μια οργανωτική επιλογή, την ίδια ώρα που σε επίπεδο αγωνιστικού σχεδίου, το ΚΚΕ ακολουθεί πιστά το «αγωνιστικό σημειωτόν» του υποταγμένου συνδικαλισμού ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ.
πηγή: ΠΡΙΝ
Μπαίνεις στην παντίερα και βλέπεις 4 από τα 5 τελευταία άρθρα τρεις μέρες πριν τις εκλογές να αναφέρονται στο ΚΚ.
Όχι τίποτα άλλο απλά η ιδεολογική σας κενότητα για ακόμη μια φορά είναι πεντακάθαρη,ετεροκαθορίζεστε σαν χώρος με βάση το ΚΚ,κάνετε κριτική για τα σκουπίδια με λάσπη και ψέματα,την ίδια ώρα που δεν μπορείτε να κατεβάσετε κοινό ψηφοδέλτιο στις δημοτικές εκλογές των μεγάλων αστικών κέντρων.
Αρετός τρεις υπογραφές σχολιάζουν σε 24ωρη βάση στην Παντιέρα ότι θα μπορούσε να θίγει το ΚΚΕ.
Οπότε ο ετεροκαθορισμός μάλλον αφορά εσένα, τον λαθραναγνώστη και τον “ένας” (όσοι και αν είστε).
Φυσικά εκτός από χαρακτηρισμούς και συκοφαντίες, ποτέ δεν είστε ικανοί να τοποθετηθείτε επί της ουσίας.
Όπως στο θέμα της ΑΟΖ για παράδειγμα
“Στο θέμα της ΑΟΖ” απλά είσασταν αδιάβαστοι. Το τι κοτσάνες λέγατε εδωμέσα, ειδικά στην αρχή δε λέγεται. Σας τα είπαμε και οι κουκουέδες, σας τα είπαν και αρκετοί άλλοι εδώ μέσα, αλλά… …δεν κάνει κούκου!
Αλλά για σας, οι άλλοι ..δεν παίζουν ρόλο. Σημασία έχει να διαφωνείτε με το ΚΚΕ.
Τις κοτσάνες περί αοζ τις αμολαγατε εσύ ένας, ο λεφτ και ο σ.τ. Άσε φίλε, όλοι διαβάζουμε και καταλάβαμε τόσο την ασχετοσύνη σας, οσο και την ανιστόρητη άποψη σας, οτι όλες οι καπιταλθστικες άρχουσες τάξεις των Βαλκανίων ειναι επιθετικές, εκτος απο την ελληνική που αμύνεται μονίμως!
Τόσα δεν ξέρετε, τόσα ομως λέτε! Και το κυριότερο; πιστευτε ψευδη! Κριμα
Είσαι γραφικός “ανώνυμε”!
“..οτι όλες οι καπιταλθστικες άρχουσες τάξεις των Βαλκανίων ειναι επιθετικές, εκτος απο την ελληνική που αμύνεται μονίμως! ….”
Για πες μας (λινκ) ποιός, πότε, που, εξέφρασε αυτή την …”‘αποψη”!
Ολοι εδωμέσα σου τσαμπουνάνε τα στοιχειώδη της κοινής λογικής: Δεν υπάρχει εκ φύσεως “αμυντικό” η ειρηνοποιό(!) αστικό κράτος. Ομως, υπάρχουν ισχυρότερα και ασθενέστερα αστικά κράτη, και ο ασθενέστερος μπροστά στον ισχυρότερο περιέρχεται, ΘΕΣΕΙ και όχι ΦΥΣΕΙ, σε αμυντική θέση, ιδίως όταν στριμωχτεί!
Αλλά, αν στον ρεφορμιστή υπήρχε κοινή λογική, μπορεί και να μην ήταν τόσο ρεφορμιστής.
Εγώ, βέβαια, για να σου αναφέρω το πιο απλό, μπορώ να σου θυμίσω, πότε και ποιός μιλούσε για θαλάσσια σύνορα και αιγιαλίτιδα ζώνη αγνοώντας στοιχειώδη πράγματα όπως η μέση γραμμή για την περίπτωση, που οι απέναντι ακτογραμμές απείχαν λιγότερο από τα 2×6 η 2×12 μίλια!
Μια χαρά υπάρχει τοποθέτηση πεντακάθαρη και αναλυτικότατη,εκτός και αν ενημερώνεσαι για αυτήν από άρθρα στον σπάρτακο,στην παντιέρα,τον Μαυροειδή που έχει φετίχ με το ΚΚ και την διαστρέβλωση των θέσεων του και διάσπαρτα σχόλια,τότε αντικειμενικά ναι είναι λογικότατο να μην πιάνεις την ουσία.
Να μας πείτε και εσείς τι κάνετε μπροστά στο ζήτημα του πολέμου όταν και εάν προκύψει με την αντιλενινιστική σας σκέψη,που λογοκοπείτε περιεφερειακά αλλά για το κρίσιμο κομμάτι τσιμουδιά.
Έχουμε εσένα που είσαι Τζον Ράμπο. Θα τα καταφέρεις μια χαρά.
Μαζί με τα άλλα κομμάντα που τους τσάκισε μια διμοιρία ΜΑΤ μόνη της στο άγαλμα Τρούμαν. Οι τουρκοφάγοι!!!
Λυγκουνάκη παιδί μου,
Όταν θα τα “σπάσεις” και με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, θα τους χρεώσεις τις εργατώρες σου που ξόδεψες στην ΠΑΝΤΙΕΡΑ?
Όχι, αυτές δε μου τις ζήτησε κανείς. Μη κρίνεις από τον εαυτό σου.
Άλλωστε το να σας τη λέω, για μένα είναι ξεκούραση, δε με ζορίζετε και πολύ. Θα ζορίζατε μόνο σε μικρό βαθμό κάποιους που δε σας ξέρουν.
Λαθραναγνωστη αυτο του το σχολιο υποτιμάει και εσενα
Αυτο ΣΟΥ το σχολιο λαθραναγνωστη υποτιμα εσένα ήθελα να γραψω
Νωρίτερα, με εξουσιοδότησε ο Vladimir Ilyich να επαναφέρω με τις απαραίτητες προσαρμογές την ερώτηση που είχε κάνει και πάλι στον Σπύρο Ρούμπα, δυο-τρεις μέρες πριν. Το λοιπόν:
Αγαπητό μου παιδί, Σπύρο,
Έχω γράψει εδώ και πάααρα πολλά χρόνια (η Κρούπσκαγια, ξεθεωμένη από το μαλλιοτράβηγμα με την Ινές που σου έλεγα τις προάλλες, έχει πέσει ξερή για ύπνο κι έτσι και πάλι δεν είναι σε θέση να μου θυμίσει πότε ακριβώς τα έγραψα αυτά):
Οι παλιοί «οικονομιστές», μετατρέποντας το μαρξισμό σε καρικατούρα, δίδασκαν στους εργάτες ότι για τους μαρξιστές σημασία έχει μόνο το «οικονομικό». Μήπως οι καινούργιοι «οικονομιστές» νομίζουν ότι το δημοκρατικό κράτος τού νικηφόρου σοσιαλισμού θα υπάρχει χωρίς σύνορα (κάτι σαν το «σύμπλεγμα των αισθημάτων» χωρίς ύλη), ή μήπως ότι τα σύνορα θα καθορίζονται «μόνο» σύμφωνα με τις ανάγκες τής παραγωγής; Στην πραγματικότητα τα σύνορα αυτά θα καθορίζονται δημοκρατικά, δηλαδή σύμφωνα με τη θέληση και τις «συμπάθειες» του πληθυσμού.
Με βάση τα παραπάνω, λοιπόν, που δεν τα έχω αναθεωρήσει ούτε στο ελάχιστο, μήπως μπορείς να με πληροφορήσεις αν αυτό που θέλεις να πεις με το τωρινό σου άρθρο είναι ότι δεν αναγνωρίζεις σύνορα (γιατί και οι ΑΟΖ, και τα χωρικά ύδατα και τα λοιπά, σύνορα είναι κι αυτά), εκτός και μόνο στην περίπτωση που βρίσκεται στην εξουσία η εργατική τάξη; Ωραία! Πες ότι αύριο το πρωί που θα ξυπνήσεις θα βρίσκεται στην εξουσία τής Ελλάδας η ελληνική εργατική τάξη και επομένως στην πίστα τού σημερινού ιμπεριαλιστικού ανταγωνισμού μεταξύ τής ελληνικής και της τουρκικής αστικής τάξης θα μείνει η τουρκική ιμπεριαλιστική αστική τάξη μπουκάλα, να χορεύει μόνη της! Τι θα προτείνεις στην ελληνική εργατική εξουσία να κάνει, αν η τουρκική ιμπεριαλιστική αστική τάξη, μέσα στον ενθουσιασμό της επειδή όλη η πίστα έγινε ξαφνικά δική της, απαιτήσει από την ελληνική εργατική τάξη να στριμωχτεί κάπως στο τραπέζι της, για να καθίσει κι εκείνη εκεί και ν’ αρχίσει να τρώει και να πίνει;
Με σ.χ., Vladimir Iliych.
ΥΓ Είδα με χαρά μου ότι διαβάζεις τα γραπτά μου. Με όλο το θάρρος, όμως, του κάπως μεγαλύτερου, επίτρεψέ μου να σου πω ότι έχω κάποιες αμφιβολίες αν διαβάζεις και τα κενά μεταξύ τών αράδων τους…
_______________________________________________
ΣΗΜΕΙΩΣΗ SOS: Σπύρο, θερμή παράκληση: απάντησε αυτή τη φορά στον Μεγάλο, να χαρείς ό,τι αγαπάς! Δεν μπορείς να φανταστείς το τι άκουσα την προηγούμενη φορά που τον «έγραψες». Τώρα θα μου κάνει την κηδεία μου!
Ευτυχώς που δε ζει ο Βλαντιμίρ, να ακούσει να χαρακτηρίζουν τις ΑΟΖ σύνορα στο όνομα του. Θα ξύριζε το μούσι του.
Για εξήγησε σε μένα που ζω. Γιώργο μου, γιατί οι ΑΟΖ δεν είναι σύνορα;
Τα έχω ξαναγράψει και δε ξαναγράφω σεντόνια. Οι ΑΟΖ είναι ζώνες οικονομικής εκμετάλλευσης εκτός κρατικής κυριαρχίας. Κατά τα λοιπά είναι διεθνή ύδατα και διεθνής βυθός. Άνοιξε τη Σύμβαση του Μοντέγκο Μπέι και οποιοδήποτε βιβλίο διεθνούς δικαίου και διάβασε.
ΕΙΝΑΙ ΟΠΩΣ ΤΑ ΛΕΕΙ Ο ΓΙΩΡΓΟΣ! Και ο στόχος των καπιταλιστικώνκρατών, μεγάλων, μεσαίων και μικρών, είναι σταδιακά και ΔΙΑ ΤΗς ΔΙΟΛΙΣΘΗΣΕΩΣ να εξαφανιστεί το μεγαλύτερο ποσοστό των ελευθερων θαλασσών, και να εξελιχθούν οι ΑΟΖ σε κρατικά σύνορα. εΔΏ ΕΊΜΑΣΤΕ! Η απληστία των κεφαλαίων και των καπιταλιστικώναρχουσών τάξεων μεγάλων, μεσαίων και μικρών, ΗΤΑΝ ΠΑΝΤΑ και ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΤΕΡΑΣΤΙΑ! Δεν θα ησυχάσουν, αν δεν καταστρέψουν πλανήτη και άνθρωπο.
ΝΑ γιατί λέμε ως ΝΑΡ και ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΩΝ ΑΟΖ, και να μείνουν οι υδρογονάνθρακες εκεί που βρίσκονται, δλδ στα έγκατα της γης. Ή η ανθρωπότητα θα αλλλάξει σύντρομα παραγωγικό και καταναλωτικό μοντέλο απορρίπτοντας σε όλα τα επίπεδα το καπιταλιστικό, ή αντίο άνθρωπε και πλανήτη σε κάποια χρόνια.
Προσωπικά πιστεύω μάλλον το ανάποδο. Θα βόλευε υπερβολικά τις πολυεθνικές να εξαφανιστεί το διεθνές δίκαιο και να ελέγχουν τα πάντα χωρίς τα κράτη να εμπλέκονται. Άλλωστε ακόμα και ο πόλεμος σταδιακά ιδιωτικοποιείται.
Τι μας λες, ρε Γιώργο;;; Θα προσαρμόσεις και τη διαμορφωμένη πραγματικότητα για να τη φέρεις στα ίσα της με τις επιθυμίες σου και τις πολιτικές απόψεις σου (αυτής τής περιόδου, γιατί αύριο, ποιος ξέρει…);;; Το ωραίο είναι που με συμβουλεύεις να ανοίξω “τη Σύμβαση του Μοντέγκο Μπέι και οποιοδήποτε βιβλίο διεθνούς δικαίου”, από όπου ευθέως συνάγεται ότι εσύ το έχεις κάνει. Μάλιστα. Τόσο “καλά” το έχεις κάνει, που μου γράφεις μέσα στην καλή χαρά ότι “οι ΑΟΖ είναι ζώνες οικονομικής εκμετάλλευσης”, “ξεχνώντας” μια λεξούλα (απο-κλειστική/ex-clusive)!!! Εμ βέβαια! Γιατί να μην την “ξεχάσεις”; Αυτή και μόνο η “λεξούλα” αποδεικνύει ότι οι ΑΟΖ δεν είναι ένα ξέφραγο αμπέλι όπου ο καθένας μπορεί να μπαίνει και να τρυγά, αλλά οριοθετημένες (σου θυμίζει κάτι η λέξη όριο; το σύνορο, μήπως;) ζώνες οικονομικής εκμετάλλευσης, στις οποίες ένα και μόνο ενα κράτος έχει κυριαρχικά δικαιώματα οικονομικής εκμετάλλευσης. Πράγμα που σημαίνει ότι τα ύδατα παραμένουν μεν διεθνή, αλλά ως προς την οικονομιική εκμετάλλευση γίνονται εθνικότατα!
Εντάξει, καταλαβαίνω που λες “δεν πολεμάω για ΑΟΖ, πολυεθνικές και σύνορα” (εγώ, ξέρεις, έχω ήδη έτοιμα τα χατιά μου για εθελοντής…), αλλά εσύ το τερμάτισες, χειρότερα κι από τα παιδιά τού δίκτυου Σπάρτακος! Διότι έβαλες το Δίκαιο της Θάλασσας στο κρεβάτι τού Προκρούστη για να “νομιμοποιήσεις”, και μάλιστα σε διεθνές επίπεδο, μια πολιτική σου στάση!
Γιώργο μου, μας βλέπουνε. Κι όπως είχε πει κι ένας συνονόματός σου, θα μας πάρουν με τις πέτρες! ;-) :-)
Κοίτα, μη νιώθεις άσχημα που είσαι ασχετούλης, εδώ μιλάμε για ένα αντικείμενο που τυγχάνει να το έχω σπουδάσει και ως ένα βαθμό να το έχω κάνει και ειδίκευση, άσχετα αν έχουν περάσει δέκα χρόνια, τα βασικά μένουνε.
Τα διεθνή ύδατα είναι διεθνή ύδατα. Τέλος. Προκλήσεις στα διεθνή ύδατα αντιμετωπίζονται με προσφυγή στη διεθνή κοινότητα. Εκεί τελειώνει η συζήτηση. Κάθε άλλη στάση δε δείχνει διεθνή δρώντα ο οποίος ενδιαφέρεται να προωθήσει την ειρήνη.
Οι ΑΟΖ δεν αφορούν μόνο τους υδρογονάνθρακες, αλλά και άλλες πηγές πλούτου από μαργαριτάρια μέχρι αλιεία, γι’ αυτό υπάρχουνε, τα υπόλοιπα είναι ιμπεριαλιστική διαστρέβλωση.
Υπάρχουν σύνορα στη θάλασσα; Σαφώς και υπάρχουν, εκεί που χαράζεται η αιγιαλίτιδα ζώνη. Η Τουρκία προσπαθεί να γκριζάρει το Αιγαίο και μέσω του προσφυγικού; Σαφώς και προσπαθεί. Το μεταναστευτικό/προσφυγικό όμως είναι θέμα ελληνοτουρκικής διένεξης ή του ΝΑΤΟ και της ΕΕ; Όχι, υπάγεται σε διεθνείς κανόνες.
Δεν είδα όμως όλα αυτά τα χρόνια κανέναν στο επίσημο ή ημιεπίσημο πολιτικό σκηνικό να θέτει το ζήτημα στη διεθνή του διάσταση, να πάμε στον ΟΗΕ, λέω εγώ ο μαλάκας, και να ζητήσουμε να έρθουν οι κυανόκρανοι να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα της περισυλλογής και της καταγραφής των ανθρώπων. Όχι, οι ντόπιες αστικές τάξεις και οι ιμπεριαλιστές δεν θέλουν να πέσει η ένταση, και φυσικά ουδείς ενδιαφέρεται για τους ανθρώπους.
Ξέρεις, ένα από τα καλά του Διεθνούς Δικαίου είναι ότι, επειδή διαμορφώνεται ιστορικά με βάση τη πείρα της ανθρωπότητας, είναι μετρημένα κουκιά, δε χωρεί υποκειμενικής πολιτικής ερμηνείας. Εντός των συνόρων, μπορεί ένα θέμα να πάρει διεθνή διάσταση, όπως το προσφυγικό στο Αιγαίο. Εκτός των συνόρων, ένα διεθνές θέμα δε μπορεί να αντιμετωπίζεται με εθνικό τρόπο, όπως στις ΑΟΖ.
Προσωπικά θεωρώ ότι καμία ελληνική κυβέρνηση, στο βαθμό που όντως μετά από τέτοιες καταστρατηγήσεις κάθε έννοιας δικαίου στη χώρα μπορεί να θεωρηθεί νόμιμη, δεν έχει τη νομιμοποίηση με τσαμπουκάδες να παίξει με τη φωτιά.
Εμ άι κλίαρ;
Πώς και δεν είσαι κλίαρ, Γιώργο μου, πώς και δεν είσαι! Απολύτως κλίαρ, θα έλεγα. Έως βαθμού μαγνητικής τομογραφίας –που λέει ο λόγος…
Όπως ακριβώς κάνουν οι εννιά στους 10 (για να μην πω οι 99 στους 100, για να μην πω οι 999 στους 1.000) που αμολάνε μια κοτσάνα στο διαδίκτυο κι αντί να την παραδεχθούν και να πάνε παρακάτω ή, έστω, να πουν «δεν εκφράσθηκα καλώς, ήθελα να πω αυτό κι αυτό» προσπαθούν να σηκώσουν κουρνιαχτό να την κρύψουν, έτσι κι εσύ.
Μας είπες ότι οι ΑΟΖ δεν αντιστοιχούν σε σύνορα. Σου απάντησα αυτό που ξέρουν και οι πέτρες (κι εσύ το ξέρεις, αλλά το «ξεχνάς», γιατί θέλεις να ντύσεις τη στάση σου με διεθνή νομιμοποιητικό μανδύα –η φτωχή πολιτική σκέψη, συχνά, ψάχνει να πιαστεί από το δίκαιο για να σταθεί): ως προς τα κυριαρχικά δικαιώματα οικονομικής εκμετάλλευσης ενός (ενός!) κράτους έχει και παραέχει! Τι μου είπες (εμένα τού «ασχετούλη») επ’ αυτού; Μούγκα στη στρούγκα! Άχνα! Τσιμουδιά! Αντί για επιχειρήματα με τα οποία θα περίμενε κάποιος ουδέτερος παρατηρητής να κάνεις κομμάτια και θρύψαλα τους ισχυρισμούς ενός «ασχετούλη», εσύ μας είπες ένα σωρό νώστιμα και ορέα:
● Ότι τα διεθνή ύδατα είναι ύδατα είναι διεθνή ύδατα και τέλος. (Έλα, ρε σύ! Πώς και μου είχε διαφύγει αυτό;)
● Ότι το κυριαρχικό δικαίωμα ενός (ενός!) κράτους δεν αφορά μόνο τους υδρογονάνθρακες αλλά γενικά τον θαλάσσιο πλούτο, μέχρι και τα μαργαριτάρια. (Κι εγώ νόμιζα ότι ειδικά τα μαργαριτάρια πάνε σε όποιον βουτήξει πρώτος, όπως γίνεται με το σταυρό τών Φώτων! Τσ, τσ, τσ… Τι μπορεί να μάθει ο άνθρωπος άμα κυκλοφορεί στο διαδίκτυο! Εντυπωσιακό!)
● Ότι η παραβίαση των κυριαρχικών δικαιωμάτων οικονομικής εκμετάλλευσης ενός κράτους από ένα άλλο δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται με τσαμπουκάδες. (Μα, Γιώργο μου, δεν φτάσαμε στο ζήτημα της αντιμετώπισης. Είμαστε ακόμα στο ζήτημα που άνοιξες ότι οι ΑΟΖ δεν έχουν καμία σχέση με σύνορα!)
● Ότι το προσφυγικό και τα λοιπά… (Ποιος Θανάσης; Ποιος μίλησε για προσφυγικό;)
● Και τα λοιπά, και τα λοιπά, και τα λοιπά…
Άκου, Γιώργο μου. Κοίτα να συμμαζέψεις το μυαλό σου, κοίτα να ελέγξεις τη χυμαδούρα που σε δέρνει, κοίτα να αποκτήσεις (επί τέλους! 32 χρονών μαντράχαλος είσαι! ο Λένιν στην ηλικία σου είχε ήδη γράψει το «Τι να κάνουμε»!) κάποιες ιδεολογικοπολιτικές σταθερές, κι άσε τις συνδικαλιές τη κακιάς συμφοράς και της μαύρης θλίψης κατά μέρος. Πρώτον, δεν πιάνουν. Ακόμα κι εκείνοι που δεν μπαίνουν στον κόπο να στις δώσουν να τις φας με το κουταλάκι τού γλυκού, τις καταλαβαίνουν, μη νομίζεις. Και, δεύτερο και κυριότερο, δεν πρόκειται να σε βγάλουν στ’ ανοιχτά. Αντίθετα, θα φας τη ζωή σου τσαλαβουτώντας στα ρηχά και θολά νερά, χωρίς να καταφέρεις να κάνεις ούτε καν μια τρύπα στο νερό. Άκου με κι εμένα που είμαι λίγο μεγαλύτερος!
Μια χαρά εκφράστηκα, λέω πάντα αυτό που θέλω να πω. Τα σύνορα στη θάλασσα τα ορίζει η αιγιαλίτιδα.
Το μόνο ενδιαφέρον που μπορεί να έχει η ΑΟΖ αν δεν πιστεύεις στο μέλλον των υδρογονανθράκων, είναι τα υπόλοιπα που αναφέρω. Χρήσιμη είναι η χάραξη της, δικαίωμα ενός ανεξάρτητου κράτους, αλλά ως εκεί, βασικά είναι διπλωματικό θέμα.
Το να ορίζεις τα όρια της ΑΟΖ ως σύνορα, είναι το αφήγημα του κάθε εθνικιστή ότι δεχόμαστε εισβολή. Πρόκληση η Ελλάδα δέχεται, εισβολή όχι. Τις προκλήσεις υπάρχουν οδοί στη διπλωματία για να τις αντιμετωπίζεις. Τα υπόλοιπα είναι παπάντζες της δεξιάς και “αριστερής” εθνικοφροσύνης.
Anti-patriotism is the last refuge of an ignorant.
“…το έχω σπουδάσει…”.
Δεν είναι καλή ταχτική να ξεκινάς την επιχειρηματολογία σου παραθέτοντας τις ακαδημαϊκές σου σπουδές σαν …τεκμήριο ορθότητας της άποψής σου! Δεν χαίρουν και μεγάλης εκτίμησης στους επαναστατικούς κύκλους. (Και ακόμα χειρότερα στους wannabe “επαναστατικούς” – Χα!) Και ένας οποιοσδήποτε Κνίτης ξέρει ότι de omnibus dubitandum, κι όλα θέλουν κοσκίνισμα εξ αρχής υπο το φως του μ/λ..
Τώρα, επί του προκειμένου, θα συνηγορήσω στην άποψη του συνεπούς ρεφορμιστή Λεφτ. Η ΑΟΖ επί της ουσίας ορίζει ιδιοκτησία σε κάτι, που έχει νόημα η ιδιοκτησία. Το ότι δεν ορίζει στα υπόλοιπα, οφείλεται απλά ότι δεν παρουσιάζουν, προς το παρόν, οφέλη ιδιοκτησίας. Οταν θα παρουσιάσουν, μην ανησυχείς, θα οριστεί και γι αυτά. Και οι Αιγιαλίτιδες θα επεκταθούν μέχρι τις ΑΟΖ.
Αν ο Καθηγητής σου δε στα είπε αυτά, απλά δεν ήταν μαρξιστής – απολογητής του Καπιταλισμού θα ήταν ο άνθρωπος (ασχέτως τι άποψη είχε/έχει ο ίδιος για τον εαυτό του).
Σε έναν κόσμο της Ιδιοκτησίας, δεν έχει κανένα νόημα οι οπαδοί της Κοινοκτημοσύνης να παρέχουν τα ιμάτιά τους ….σε αυτούς, που έχουν περισσότερα! Η Κοινοκτημοσύνη, η θα υπάρξει για όλους (=Επανάσταση) η για κανέναν.
“Σε έναν κόσμο της Ιδιοκτησίας, δεν έχει κανένα νόημα οι οπαδοί της Κοινοκτημοσύνης να παρέχουν τα ιμάτιά τους ….σε αυτούς, που έχουν περισσότερα! Η Κοινοκτημοσύνη, η θα υπάρξει για όλους (=Επανάσταση) η για κανέναν”. Αυτό είναι μια γενική αλήθεια.
Θα σου απαντήσω τηλεγραφικά. Στις Διεθνείς Σχέσεις υπάρχουν γενικά τρεις σχολές σκέψης.
1. Η σχολή του ρεαλισμού. Έχει δύο εκδοχές, αμερικάνικη που δίνει βάση στην ωμή στρατιωτική ισχύ, και βρετανική που δίνει βάση στην ήπια ισχύ, οικονομική και πολιτισμική διείσδυση κτλ. Η βρετανική, λέγεται και σχολή της διεθνούς κοινωνίας καμιά φορά, είναι αυτό που λέμε “η κοινωνία των πολιτών”.
2. Η σχολή του Διεθνούς Δικαίου, σε γενικές γραμμές είναι αυτό που λέει το όνομα, έχει δυο παραλλαγές του μονισμού και του δυισμού που δε τις θεωρώ πολύ σημαντικές, η πρώτη σου λέει πως το δίκαιο, διεθνές και εσωτερικό, είναι ένα σώμα κανόνων και τέρμα, η άλλη ότι πρέπει να το μελετάς με βάση το πολιτικό context, είναι λίγο ακαδημαϊκή η διαίρεση.
3. Η μαρξιστική σχολή, η οποία χωράει τα πάντα, από κλασσικούς μέχρι νεομαρξιστές. Προσωπικά θεωρώ πως εκφράζει, με τις παραλλαγές της, τις ιστορικές αλήθειες της υλιστικής ανάλυσης με έναν τρόπο του πως θα θέλαμε να είναι τα πράματα. Η πραγματικότητα όμως είναι ότι η εξουσία στο κόσμο βρίσκεται βασικά στα χέρια των κρατών και των πολυεθνικών.
Γι’ αυτό εγώ προσωπικά, όταν μιλάμε για περιόδους κρίσης, προτιμώ να αναλύω με βάση τη πρώτη και τη δεύτερη σχολή. Το ότι τα καθεστώτα σε Ελλάδα και Τουρκία (και βασικά σχεδόν σε ολόκληρο το πλανήτη) δεν εκπροσωπούν και είναι εναντίον των συμφερόντων της συντριπτικής πλειοψηφίας των πολιτών στις δύο χώρες, είναι μια γενική αυταπόδεικτη αλήθεια, αλλά αυτή τη στιγμή αυτό δεν αλλάζει κάτι.
Το ότι είναι πιθανό, ότι μέσω διαπραγματεύσεων στο τέλος οι ελληνικές κυβερνήσεις θα παραχωρήσουν και σε αυτόν τον τομέα πράματα που δεν πρέπει και δεν χρειαζόταν να παραχωρηθούν, θα έπρεπε να προβληματίζει εμάς που δέκα χρόνια έχουμε ανεχτεί τα πάντα. Ας προσέχαμε. Το μόνο που μπορεί να κάνει ο κόσμος είναι να ξεσηκωθεί, γενικώς για όλα.
Αδερφέ, δεν παλεύεσαι! Τώρα σε πήρε ο πόνος για τις “ελληνικές κυβερνήσεις που θα παραχωρήσουν πράματα που δεν πρέπει”; Μα τι να παραχωρήσουν; Από τη στιγμή που η ΑΟΖ δεν είναι αιγιαλίτιδα ζώνη και δεν έχει σύνορα κι από τη στιγμή που μιλάμε για διεθνή ύδατα, first come first served, ετσι δεν είναι; Κι έτσι γλυτώνουμε και τον πόλεμο που λέει και το αστροπελέκι ο Κώστας παρακάτω!
Γιώργο, μπάνια κάνεις;
Να κάνεις! Να κάνεις!
Ό,τι πεις. Πολύ χρόνο χάλασα.
Ωχχχ!!
Ποιός ξέρει πόσο θα χρεώσει……
Χρεώνω με ταρίφες ραδιοταξί.
Δε μου λες βρε Γιώργο, αυτό που γράφεις ότι η βρετανική σχολή είναι της “ήπιας ισχύος”, το γράφει κάποιο βιβλίο?
Ισχύει και για την περίοδο πριν ξεδοντιαστεί η Βρετανική αυτοκρατορία, τότε που στις αποικίες έσφαζαν τον κόσμο κατά χιλιάδες?
Ναι, εγώ συστήνω ως εγχειρίδιο αυτό, είναι περιεκτικό
https://www.politeianet.gr/books/9789600110814-jackson-h-robert-gutenberg-theoria-kai-methodologia-ton-diethnon-scheseon-174271
Και όμως, η εμπειρία τους στις σφαγές, τους δίδαξε ότι η σφαγή εν τέλει δε λειτουργεί, οι γιάνκηδες ακόμη να το μάθουν.
Το βλέπει όμως και στη γενικότερη στρατηγική της ΕΕ, οι ευρωπαίοι προτιμούν να απομιζούν χώρες “με τη μασελίτσα τους”, χωρίς “ακρότητες”. Παρεμβαίνουν μόνο ως ουρά των αμερικάνων και πάλι έχουν “αντιρρήσεις”.
Γιώργο, δεν νομίζω ότι ο τρόπος που ενεργούν οι Ευρωπαίοι, είναι θέμα προτίμησης.
Θέμα οικονομικών και στρατιωτικών δυνατοτήτων είναι.
Μετά τον ΒΠΠ, ολόκληρη η Ευρώπη, ιδιαίτερα τα αποικιοκρατικά κράτη, παρακμάσανε (καταστροφή υποδομών, οικονομίας, “brain drain” προς την Αμερική κλπ). Η οικονομική καταστροφή των ευρωπαϊκών κρατών, σε συνδυασμό με την άμεση ανάγκη αντιμετώπισης της ΕΣΣΔ (βλέπε ομιλία του Τσώρτσιλ στο Westminster College, στο Φούλτον του Μιζούρι το 46,για το “Σιδηρούν Παραπέτασμα”, όπου ουσιαστικά κάλεσε την Αμερική να αναλάβει τα ηνία), έδωσε στην Αμερική, που δεν υπέστη καμία καταστροφή αλλά αντίθετα ωφελήθηκε οικονομικά και στρατιωτικά, την θέση του ηγέτη του παγκόσμιου καπιταλισμού (βλέπε σχέδιο Μάρσαλ).
Δεν είμαι της ειδικότητας, αλλά το “modus operandi” της Αγγλίας σήμερα και γενικότερα των Ευρωπαίων, με κανέναν τρόπο δεν είναι θέμα αντίληψης. Ξεδοντιασμένα γέρικα λιοντάρια είναι που προσπαθούν να κρατηθούν χρησιμοποιόντας το μυαλό τους, που όντως έχουν καλό, γιατί αυτό, είναι το μόνο που τους έχει απομείνει.
Εξ άλλου, πιο φρικιαστικά εγκλήματα από αυτά που έκαναν οι Ευρωπαίοι αποικιοκράτες τον καιρό της δύναμής τους, δύσκολα θα βρούν αντίστοιχά τους, ακόμα και από τους ναζί, πόσο μάλλον από τους Αμερικάνους.
Μην υποτιμάς το ρόλο των παραδόσεων, της διανόησης άλλων δυναμικών πλην των οικονομικών, δεν είναι όλα ισορροπίες δύναμης. Το Βέλγιο ή η Πορτογαλία δεν ήταν συγκριτικά μεγάλες δυνάμεις της εποχής τους, αλλά ήταν οι χειρότεροι από όλους. Η Αλβιώνα δεν ήταν ποτέ η χειρότερη συγκριτικά.
Ούτε νομίζω ότι η Ευρώπη είναι τόσο αδύναμη συνολικά όσο λέγεται, θα έλεγα ότι σε μια εποχή ραγδαίας σήψης του παγκόσμιου καπιταλισμού, μάλλον συνολικά είναι πιο ισχυροποιημένη. Και φυσικά Βρετανία και Ιταλία δεν έχουν αποχωρήσει, ούτε και πρόκειται να αποχωρήσουν από το ευρωπαϊκό γίγνεσθαι, όχι πριν διαλυθούν όλα παγκοσμίως. Τα ευρωπαϊκά διευθυντήρια έχουν παράδοση αιώνων, μόνο οι κινέζοι μπορούν να ισχυριστούν ότι είναι παλιότεροι.
Μην κοιτάμε τις μικροδιαφορές. Μπορώ να σου πω, ότι η Αλβιώνα, είχε τη δυνατότητα να παρέμβει στην καταγραφή της ιστορίας, ώστε να μην καταγραφεί ως η χειρότερη. Γενικώς πάντως, η Ευρώπη, και δη η “δημοκρατική Ευρώπη”, είναι τόσο πολύ βουτηγμένη στο αίμα και την “αμαρτία”, ώστε χίλιες Αμερικές, δεν την συναγωνίζονται.
Δεν είναι μικρές. Άποψη μου είναι ότι αυτή τη στιγμή ο πλανήτης άμεσα μόνο από τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό απειλείται συνολικά. Μόνο εκεί υπάρχει η εκπεφρασμένη βούληση να μας τινάξουν όλους στον αέρα μαζί με τους εαυτούς τους, αν δε σε συμμορφωθούμε. Είναι εξίσου επικίνδυνος, όσο ήταν ο γερμανικός ιμπεριαλισμός παλιότερα, αλλά τώρα έχουν πυρηνικά.
Φίλε ένα,
Ο Γιώργος (όσο σκέφτομαι ότι έχει περάσει από τα χέρια σας και τον αφήσατε σε τέτοια χάλια, μου έρχεται να τραβήξω πιστόλι! :-) ) φαίνεται ότι έχει διαβάσει Αρθούρο. Δεν εξηγείται αλλιώς.
Μπες εδώ και πήγαινε στο κόλπο Νο 30.
(Και πάλι σου λέω: Μη φύγεις. Γράφω ακόμα –αλλά με δόσεις! :-) )
Τα λέμε
Δενκοιτάς τα χάλια σου ρε λεφτ που εισαι ο ορισμός της συγχυσμένης και της άγονς σκέψης, έχεις το θράσος και μιλάς για άλλους; Λίγο επιγνωση για τα χάλια σου δεν έχεις;
Δε διαβάζω ποτέ φιλοσοφία, παρά μόνο αν είναι αναμεμειγμένη με επιστημονικά στοιχεία.
Άλλωστε αυτό που λέω δεν είναι μια άποψη, ατομική μου ή πολλών ακόμη, είναι η απλή αλήθεια, μέσα από τις συνθήκες τις οποίες έχει υπογράψει η χώρα.
https://www.mfa.gr/zitimata-ellinotourkikon-sheseon/eidikotera-keimena/thalassia-sinora.html
Εσύ μπορείς να αρνείσαι και ότι ο ήλιος ανατέλλει από την ανατολή.
Γιώργο, βλέπω ότι συνεχίζεις το βιολί βιολάκι σου. Τι μου το έβαλες αυτό το κείμενο από το ΥΠΕΣ; Για να αποδείξεις τι; Ότι τα όρια πλήρους κυριαρχίας (σύνορα) διαφέρουν από τα όρια περιορισμένης (ΑΟΖ); Ποιος ισχυρίστηκε το αντίθετο; Εγώ; Επειδή χρησιμοποίησα τη λέξη «σύνορα»; Έκανες τόσες σπουδές στις Διεθνείς Σχέσεις και δεν έχεις μάθει ακόμα ότι οι λέξεις έχουν συνώνυμα, έχουν κυριολεκτική και μεταφορική (ή και μερική) σημασία, επιδέχονται στενών ή διευρυμένων ερμηνειών; Δηλαδή, όταν γράφει η Βικιπαίδεια ότι η Πετρούπολη «συνορεύει με το Ίλιον και το Περιστέρι», εσύ καταλαβαίνεις ότι για να πας από την Πετρούπολη στο Περιστέρι –όπου έχεις δώσει ραντεβού με μια μελαχρινή να την πιείς στο ποτήρι, ας πούμε– χρειάζεται διαβατήριο και ψάχνεις τα συρτάρια σου για να δεις πού το έχεις βάλει;;;
Για άλλη μια φορά (κάτι μού λέει ότι δεν θα είναι και η τελευταία…):
Γιώργο μου, σου αρέ δεν σου αρέ, οι ΑΟΖ είναι Αποκλειστικές Οικονομικές Ζώνες και ορίζουν με όρια τα 200 ν.μ. το αποκλειστικό και κυριαρχικό δικαίωμα ενός εθνικού κράτους στην οικονομική εκμετάλλευσή τους (από τους υδρογονάνθρακες του βυθού μέχρι τους γλάρους τού αέρα!). Όταν, λοιπόν, μπαίνει ο Τούρκος (ή ο Άγγλος, Γάλλος, Πορτογάλος, Σέρβος, Βούλγαρος, Ρουμάνος) και βάζει χέρι εκεί, σου καταπατάει κυριαρχικά δικαιώματα. Εθνικά κυριαρχικά δικαιώματα, για να μην ξεχνιόμαστε. Το τι θα κάνεις εσύ ως άτομο και ο εθνικά προσδιορισμένος κοινωνικός σχηματισμός που εδρεύει στον συγκεκριμένο τόπο και ο οποίος έχει επικρατήσει να φέρει το όνομα «Ελλάδα», σε περίπτωση καταπάτησης αυτού τού αποκλειστικού κυριαρχικού δικαιώματος, είναι άλλης τάξεως ζήτημα. Πάντα υπάρχει η επιλογή να σκύψεις. Μην ψάχνεις όμως νομικά επιχειρήματα για να δικαιολογήσεις αυτό το σκύψιμό σου. Και, προ πάντων, μη μας πεις ότι έχεις πέσει στα τέσσερα, επειδή σού έπεσε ο φακός επαφής (από το αριστερό μάτι) και ψάχνεις να τον βρεις…
Βίντεο ντοκουμέντο του λεφτ καθώς αναλύει αν οι ΑΟΖ είναι σύνορα ή όχι
https://www.youtube.com/watch?v=ASDTDxcw4Kg
Κώστας
Δε ξέρεις καν ότι ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα είναι διαφορετικοί όροι και μιλάς. Η αλήθεια είναι πάντως ότι συγκριτικά με άλλους, εσύ τουλάχιστον ξέρεις ορθογραφία, κάτι είναι κι αυτό, τουλάχιστον στο φυσικό σου πολιτικό χώρο ξεχωρίζεις.
Επειδή όμως έχεις μια περιορισμένη γνώση της ελληνικής, δε σημαίνει ότι μπορείς να πετάς έτσι έννοιες με ειδικό νόημα. Τα κυριαρχικά δικαιώματα δεν είναι περιορισμένη κυριαρχία, είναι δικαιώματα, το να πεις ότι είναι κυριαρχία ήταν λόγος να μη πάρεις πτυχίο ποτέ.
Το πρόβλημα που έχει πλανητικώς η ακροδεξιά προπαγάνδα είναι η άνοδος του γενικού μορφωτικού επιπέδου των ανθρώπων.
ΟΙ ΑΟΖ ανήκουν στα ψάρια τους!
Επίσης, επειδή μιλάς για “εθνικά κυριαρχικά δικαιώματα”, τα έθνη δεν ασκούν ούτε κυριαρχία, ούτε δικαιώματα. Τα κράτη ασκούν κυριαρχία και δικαιώματα, και τα ασκούν στο όνομα των πολιτών τους, ανεξάρτητα από εθνοτική, φυλετική ή άλλη διαφοροποίηση. Δεν τα ασκούν στο όνομα, ας πούμε, των απογόνων της φυλής που είναι πολίτες άλλων κρατών.
Διαφορετικά θα μπορούσαν, ας πούμε, ξένα κράτη, να διεκδικούν να εκπροσωπούν, όσους καταγόμαστε από χωριά με ξενόγλωσσο όνομα, ή όσους έχουν οι ίδιοι ξενόγλωσσο όνομα, ακόμα και μεσαιωνικό. Ε, αυτά τα έλυσε η Γαλλική Επανάσταση, τι να κάνουμε τώρα. Αυτή δημιούργησε τα σύγχρονα έθνη-κράτη, που είναι κράτη με συγκεκριμένο χώρο και ορισμένες αρμοδιότητες, δευτερευόντως συνεχόμενα από ένα ή περισσότερα εθνικά αφηγήματα.
Είναι τα κράτη που ασκούν, εντός του χώρου τους κυριαρχία, τα έθνη είναι μόνο πολιτισμικές υπάρξεις και δεν ασκούν από μόνα τους τίποτα.
ΠΩΣ ΟΙ ΕΠΤΑ ΣΟΦΟΙ ΕΧΑΣΑΝ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΝΑ ΞΑΝΑΓΥΡΙΣΟΥΝ ΣΤΗ ΖΩΗ ΚΑΙ 30 ΧΡΟΝΙΑ ΝΕΟΤΕΡΟΙ
Ανάστησε, λέει, ο Θεός (ος, επειδή τα πανθ’ ορά, βλέπει και τι παίζεται εδώ) τους επτά αρχαίους σοφούς (όλοι Έλληνες πάππου προς πάππου) και τους ζήτησε να του εξηγήσουν το παρακάτω σημείο από ένα σχόλιο του Κώστα (με την υπόσχεση να τους επαναφέρει οριστικά στη ζωή και 30 χρόνια νεότερους, αν καταφέρουν να τον βοηθήσουν γιατί ο ίδιος δεν καταλάβαινε Χριστό):
Αυτός είναι ο λόγος που για την ανυπότακτη αριστερά η συμμετοχή στις εκλογές δεν θα έπρεπε να είναι αυτοσκοπός και ο συγκεκριμένος μαύρος β γύρος ήταν πρώτης τάξεως ευκαιρία να αποδειχτεί επιτέλους πως η συμμετοχή στις εκλογές δεν είναι αυτοσκοπός. Ή να γίνει κάτι που να κοιτάει ως υπόσχεση στους 180.000 ψηφοφόρους της ανυπότακτης αριστεράς γιατί τελικά μπορεί αν το πολιτικό σχέδιο κάπου πάει όντως να στρατεύεις δυνητικά και κόσμο που δεν σε ψήφισε. Να τους λές πως αυτός, οι 180000 είναι για μας ο πήχης της εκλογικής μας καταγραφής και αυτή είναι η πολιτική εκλογική κοινωνική μάζα που θέλουμε να ασκήσει βαρυτική έλξη και να μαζικοποιήσει τις προσπάθειες μας για πλειοψηφικά κοινωνικά μπλοκ στους κοινωνικούς χώρους.Πως αυτός ο κόσμος είναι για μας το πεδίο που θα δοκιμάσουμε την κινηματική αριστερή και κομμουνιστική ανασύνθεση σε επίπεδο λόγου, δομών, πρακτικών, θεωρίας και ανθρώπων.
Κλείστηκαν σ’ ένα δωμάτιο οι επτά σοφοί και άρχισαν να μελετούν ομαδικά το κείμενο. Μετά από μια βδομάδα, ζήτησαν ακρόαση Θεού.
– Τι έγινε; Βγάλατε άκρη;
– Θεέ μου, τι να σου πούμε; Ο άνθρωπος που τα έγραψε αυτά σκέφτεται με τον αφαλό και γράφει με το πόδι. Εμείς, πάλι, επτά πτωχοί σοφοί τού Θεού είμαστε. Τι να σου κάνουμε; Μήπως –λέμε μήπως– να δοκίμαζες με τον Διάβολο, που είναι διαβόλου κάλτσα;
Γιώργο, δεν πετάγεσαι μέχρι τη γωνία να δεις αν έρχομαι;
Α, και πού ‘σαι! Δεν αφήνεις τα σχόλια, λέω ‘γω, να πας να βρεις εκείνο το ρημάδι το διαβατήριο, γιατί η ώρα περνάει και όπως σε βλέπω και με βλέπεις θα το στήσεις εκείνο το μελανούρι στο Περιστέρι και θα σου φύγει και μετά θα χτυπάς το κεφάλι σου; ;-) :-)
Θα πάω, όσο ήταν να σε αποδομήσω σε αποδόμησα. Σε ό,τι αφορά άλλα αντικείμενα, ας σε αποδομήσει κανάς άλλος.
Παρακαλώ να είσθε κόσμιοι. Να αποφεύγετε τα εις
εις “-δομήσω” λήγοντα ρήματα σε συζητήσεις χαμηλής εντροπίας!
ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ ΣΧΟΛΙΟΥ ΔΙΟΡΘΩΜΕΝΟΥ ΕΠΙ ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΩΣ ΟΡΘΟΤΕΡΟΝ
[ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΗ ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Έστειλα νωρίτερα, το απόγευμα, ένα σχόλιο-απάντηση στον Γιώργο Λυγκουνάκη το οποίο κόπηκε επειδή, προφανώς, παραβίαζε την κατά Παντιέρα πολιτική ορθότητα, Σύμφωνα με αυτή την αντίληψη, απαγορεύεται δια ροπάλου η χρήση κάποιων «κακών» λέξεων (δεν εννοώ βρισιές, εννοείται), ακόμα κι αν αυτές αναφέρονται όχι πρωτογενώς αλλά αναπαραγωγικά –και μάλιστα εκ μεταφοράς από το πολύ μακρινό παρελθόν–, ακόμα κι αν εντάσσονται στην περιοχή τής ανεκδοτολογίας, όπως εν προκειμένω ήταν η περίπτωση. Συνεπώς, επειδή θέλω να περισώσω την πολιτική ουσία τού σχολίου μου, είμαι υποχρεωμένος να σεβαστώ το διευθυντικό δικαίωμα της Παντιέρας και να επαναλάβω το σχόλιο αναβαπτισμένο στα νάματα της πολιτικής ορθοφροσύνης.]
Γιώργο μου, τι έκανες, λέει; Με …αποδόμησες;;; Ατιμούτσικο! Εσύ έχεις ξεσηκώσει όλο τον Σοπενχάουερ! ((14. Ισχυριστείτε πως νικήσατε, παρόλο που έχετε ηττηθεί, σελ. 75)).
Ρε συ Γιώργο, δεν λες στον πατέρα σου να σου πει (κι εγώ από τον πατέρα μου το έμαθα, δεν χάνουμε τίποτε να μαθαίνουμε από τους μεγαλύτερους, το αντίθετο) εκείνο το ανέκδοτο με τον έγχρωμο που είχε βάλει έναν πιτσιρικά καλικούτσα στους ώμους του και τον πήγαινε βόλτα και ο πιτσιρικάς φώναζε «γ@m#$@ τον έγχρωμο, γ@m#$@ τον έγχρωμο!» και ο έγχρωμος γελούσε κάτω από τα μουστάκια του; (ήταν μουστακαλής έγχρωμος, ως προς αυτό έμοιαζε με τον Ιωσήφ); :-) :-) :-) :-) :-)
Πολλά έχει να σου διδάξει αυτό το ανέκδοτο, αν το ερμηνεύσεις σωστά. Άκου που σου λέω και δεν θα χάσεις. Το αντίθετο. ;-) :-)
Λεφτ μια ματιά στα αποτελέσματα πες τους των σοφών να ρίξουν και θα καταλάβουν τι πάει να πει από τους δυνητικους 180000 τελικά να κρατάς 40000 και πως τελικά επικαθοριστικό ρόλο στην κινηματική σου δυνατότητα θα παίξουν οι 40000 και όχι οι 180000.
Ειδικά όταν τίποτα δεν πείθει πως έχεις ένα πολιτικό σχέδιο που λέει πως οι 140000 έχουν δίκιο και όχι οι 40.0000
Καλό
Κόψε το LSD, τελευταία συμβουλή. Τέλος εκπομπής.
Κώστα, οι επτά είναι σοφοί, όχι μάγοι. Γι’ αυτό θα ρωτούσαν τις 40.000:
«Ξέρετε γιατί σάς έφυγαν αυτές οι 140.000; Ξέρετε πού πήγαν; Ξέρετε γιατί πήγαν εκεί πού πήγαν; Για πείτε μας κι εμάς, γιατί χωρίς κάποιες βασικές πληροφορίες για το πώς σκέφτονται και τι θέλουν οι άνθρωποί σας, δεν μπορούμε να βοηθήσουμε.»
40.000 θα ρώταγαν 40.100 απαντήσεις θα έπαιρναν. Ε, ως σοφοί δεν θα αργούσαν να καταλάβουν ότι οι 40.000 δεν έχουν την παραμικρή γ@m#m(n# ιδέα σε ποιο κόσμο ζουν οπότε καμιά πληροφορία δεν είναι σε θέση να τους δώσουν. Κι έτσι, θα έλεγαν «είσαστε άξιοι της τύχης σας» και θα αποσύρονταν στα ουράνια δώματα για να συνεχίσουν τις φιλοσοφικές συζητήσεις τους ξαπλωμένοι στα ανάκλιντρα και πίνοντας νέκταρ –μαζί με τα καλλιεργημένα call girls τής εποχής τους (εταίρες) κάθε φορά που θα θέλουν να κάνουν τις συζητήσεις τους πιο “ενδιαφέρουσες”….
ΥΓ Αυτό το «καλό» που εμφανίζεται στο τέλος, εμφανίστηκε κατά λάθος (π.χ., είναι από άλλο κείμενο και σου «έφυγε» στο copy paste); Αν είναι έτσι, καλώς. Αν όμως το έβαλες συνειδητά, επειδή σού άρεσε η ιστοριούλα μου, να σε ρωτήσω κάτι, με όλο το θάρρος; Ήσουν καλά στην υγεία σου όταν έγραφες το σχόλιο; Θέλω να πω, μήπως είχες καμιά αδιαθεσία, κάναν πυρετό, καμιά αφυδάτωση ή θερμοπληξία, κάτι τι τέλος πάντων;
Η Ελλάδα, παρά τη ξεφτιλοποίηση που έχει υποστεί με τη δουλική της στάση σε σειρά θεμάτων, από το Παλαιστινιακό μέχρι τη κατάργηση της συμφωνίας για τα πυρηνικά, ακόμα και τώρα θα μπορούσε πιθανώς να περάσει το σκόπελο χωρίς εθνικές απώλειες, μέσω της διεθνούς της παρουσίας, αν της είχε μείνει ίχνος ανεξαρτησίας.
Το ότι οι υπόδουλες εθνικές κυβερνήσεις, όποιες κι αν είναι, δεν είναι ικανές να κάνουν ούτε διαπραγμάτευση όμως, είναι δεδομένο.
-οι ΑΟΖ είναι σύνορα και θα πολεμήσουμε για να τις προστατέψουμε
-και ποιος το λέει αυτό ?
-όλος ο κόσμος το λέει
-ποιοι όλοι δηλ το λένε ?
-ο Μπάμπης ο Σουγιάς, ο Κώστας ο Γκοντζίλας, ο Πέτρος ο Μπαλτάς, ο Πεταλούδας ο Νικος
-δηλ τι λένε όλοι αυτοί ?
-ότι όπου βρείτε ΑΟΖ πρέπει να πολεμάτε
-ναι αλλά γιατί ρωτάω ?
-ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΟΡΑ
-ε αει στο διάολο ρε
-στο διάολο εσύ ρε
https://www.youtube.com/watch?v=nBZH4hL1YXY
Κώστας
Ο Μίκυ έλεγε στην Μίνι, κάτι παρόμοιο για την αγγλική ΑΟΖ.
Η Αγγλία μίνι μου είναι νησί, άρα δεν έχει δικαιώματα
-Έτσι είναι Μίκυ μου. Τι ωραία που τα λες.
άει το χασες σ.τ. Με αυτά που πιστεύεις……………………..
Ανωνυμε, εισαι τόσο άσχετο που δεν καταλαβαινεις ουτε αυτα που καταλαβε η Μινι (ακομα και τα ανηψακια εχουν παρει χαμπαρι)
Υ.Γ. 1ο εικοστος πεμπτος (παραλληλος) μας ενωνει
Φιλουδια.
Υ.Γ. 2ο βαρουφακης, διεθνιστης.
Σ.Τ., έχεις ξεμωραθεί…. Και άσχετος είσαι, και βαθιά συγχυσμένος…