του Πάρη Μακρίδη
Το κείμενο αυτό έχει διπλό στόχο: από τη μια να καταγράψει και να αποτιμήσει τα γεγονότα του Νοέμβρη, όσον αφορά τις εθνικιστικές καταλήψεις στα σχολεία και την απάντηση του αντιφασιστικού κινήματος. Από την άλλη, να κάνει μια κριτική σε θέσεις που εκφράστηκαν στο site της Iskra για το συγκεκριμένο ζήτημα, θέσεις που έχουν συνολικότερες προεκτάσεις για το πώς βλέπει αυτός ο χώρος (ο χώρος του Αριστερού Ρεύματος και της Λαϊκής Ενότητας) σημαντικές πτυχές του Μακεδονικού.
ΜΕΡΟΣ Α: Καταγραφή και αποτίμηση της αντιφασιστικής πάλης
Οι πρώτες μέρες των εθνικιστικών καταλήψεων
Η αρχή έγινε στο Γέρακα, στην παρέλαση της 28ης Οκτώβρη. Μια ομάδα μαθητών («διμοιρία» όπως την αποκάλεσε ένας εξ αυτών σε μετέπειτα δηλώσεις του) τραγούδησε το «Μακεδονία ξακουστή» και φώναξε το σύνθημα «ΕΛΛΑΣ, ΕΛΛΑΣ, ΕΛΛΑΣ! Ελλάδα είσαι μία! Η Κύπρος είναι ελληνική και η Μακεδονία!». Η αποβολή των έξι μαθητών του 1ου ΓΕΛ Γέρακα που συμμετείχαν σε αυτή «δράση» προκάλεσε την κατάληψη του σχολείου την 1η Νοέμβρη. Η κατάληψη στηρίχτηκε με θέρμη από το φασιστικό εσμό: το χρυσαυγίτικο ethnikismos.net έσπευσε να συγχαρεί τους «συνειδητοποιημένους πατριώτες μαθητές» ενώ έξω από το σχολείο μοίρασε προκήρυξη η Ελληνική Σοσιαλιστική Αντίσταση, μια ναζιστική οργάνωση με επικεφαλής το άλλοτε πρωτοπαλίκαρο του Ν. Μιχαλολιάκου, Περίανδρο Ανδρουτσόπουλο. Η ίδια οργάνωση μάλιστα, λίγες μέρες αργότερα, οργάνωσε παρέμβαση έξω από το συγκεκριμένο σχολείο ενάντια στον εορτασμό της επετείου της εξέγερσης του Πολυτεχνείου.
Μπορεί η κατάληψη στο Γέρακα να σταμάτησε πριν καλά-καλά αρχίσει, αλλά το ζήτημα δεν τελείωσε εκεί. Στις πρώτες 15-20 μέρες του Νοέμβρη, με επίκεντρο το Μακεδονικό και τη Συμφωνία των Πρεσπών, σποραδικές καταλήψεις πραγματοποιήθηκαν στη βόρεια Ελλάδα. Ανά διαστήματα σχολεία έκλεισαν στην Κατερίνη, στις Σέρρες, στο Κιλκίς, ενώ οι μαθητικές πορείες που έγιναν στις πόλεις αυτές ήταν μαζικές. Στη συνέχεια στο «χορό» των καταλήψεων μπήκαν και σχολεία της Θεσσαλονίκης στις περιοχές του Εχέδωρου, του Σοχού, της Ευκαρπίας και της Σταυρούπολης.
Σε αυτή την πρώτη φάση, οι καταλήψεις δεν μπόρεσαν να πάρουν χαρακτηριστικά μαζικού και διαρκούς κινήματος. Στις 20 Νοέμβρη περίπου κυκλοφόρησε ένας πανελλαδικός χάρτης καταλήψεων για το Μακεδονικό. Σε αυτόν καταγράφονταν σχεδόν 20 σχολεία, ενώ υπήρχαν και γενικές αναφορές όπως «Κιλκίς», «Πύργος», Πτολεμαΐδα», «Γέρακας» ή «Λάρισα Μαθητική Πορεία», χωρίς να αναφέρονται ποια και πόσα σχολεία ή ποιες και πόσες μέρες τελούσαν υπό κατάληψη.
Πέρα από αυτά όμως, ο χάρτης είχε και καραμπινάτα ψέματα. Όπως αποκάλυψε η Συντονιστική Επιτροπή Μαθητών Πρέβεζας, στη Νικόπολη του νομού Πρεβέζης (η οποία συμπεριλαμβανόταν στο χάρτη) δεν έχει καν… σχολείο και οι μαθητές της μετακινούνται στο 2ο ΓΕΛ Πρέβεζας[1].
Επίσης, μαθητές από το ΕΠΑΛ Καντάνου και το ΓΕΛ Παλαιοχώρας (Χανιά), τα οποία και αυτά βρίσκονταν στο χάρτη, εξέδωσαν ανακοίνωση στις 19 Νοέμβρη στην οποία κατήγγειλαν την προσπάθεια κατάληψης του πρώτου για το Μακεδονικό από «ολιγομελή ομάδα παιδιών», «χωρίς τη συγκατάθεση του προέδρου του 15μελούς και των μαθητών του ΕΠΑΛ Καντάνου», ενώ στο δεύτερο, η κατάληψη «άλλαξε τα αιτήματα μετά από γενική συνέλευση του σχολείου». Τα νέα αιτήματα αφορούσαν διεκδικήσεις για την Παιδεία[2].
Προσπάθεια κλιμάκωσης των καταλήψεων και η απάντηση του κινήματος
Από αυτό το σημείο κι έπειτα, μπορούμε να πούμε ότι γίνεται μια προσπάθεια κλιμάκωσης των καταλήψεων. Αρχίζουν να διακινούνται μέσω sms και των social media μηνύματα που καλούν τους μαθητές να μιλήσουν «με τα 15μελές σας» (sic!) και να οργανώσουν πανελλαδική μέρα κατάληψης στις 29 Νοέμβρη «με θέμα εθνικά θέματα, Μακεδονικό, Κατσίφας και Β. Ήπειρος».
Το καμπανάκι είχε ηχήσει τόσο δυνατά που ήταν αδύνατο να αγνοηθεί. Δυνάμεις της Αριστεράς, του εργατικού και εκπαιδευτικού κινήματος αντιλαμβάνονται την επικίνδυνη κατάσταση που πάει να δημιουργηθεί και αναλαμβάνουν δράση. Στις 22 Νοέμβρη, οι Παρεμβάσεις Δ.Ε. βγάζουν ανακοίνωση στην οποία αναφέρουν:
«Είναι ώρα για πρωτοβουλίες του εκπαιδευτικού κινήματος. Οι ΕΛΜΕ να καλέσουν συσκέψεις συλλόγων διδασκόντων, να οργανώσουν συζητήσεις με γονείς και μαθητικές κοινότητες, να αποκαλύψουν το φασιστικό και εθνικιστικό σχεδιασμό και τους κινδύνους που φέρνει […] Να προχωρήσουμε σε εκδηλώσεις του εκπαιδευτικού κινήματος προς την κοινωνία, να οργανώσουμε κινητοποιήσεις καλώντας τους φοιτητικούς συλλόγους, τα εργατικά σωματεία και τους φορείς του μαζικού κινήματος σε συγκεντρώσεις και άλλες πρωτοβουλίες με χαρακτήρα αντιφασιστικό, αντιεθνικιστικό, αντιπολεμικό αντιρατσιστικό»[3].
Στην ίδια λογική και η ανακοίνωση της Γ’ ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης[4], ενώ η νεολαία Κομμουνιστική Απελευθέρωση (η οποία έπαιξε σημαντικό ρόλο στην ανάληψη αντιφασιστικών πρωτοβουλιών) σημείωνε:
«Τις τελευταίες μέρες παρατηρείται μια συντεταγμένη προσπάθεια από δυνάμεις της ακροδεξιάς ώστε να μπουν τα σχολεία σε ένα χορό εθνικιστικών κινητοποιήσεων […] Οι “καταλήψεις αυτές” σε πολλές περιπτώσεις δεν αποφασίζονται από τους μαθητές. Επιβάλλονται, ακόμα και με τραμπουκισμούς, από ομάδες μαθητών, εξωσχολικών και “αγανακτισμένων γονιών”»[5].
Στις 24 Νοέμβρη πραγματοποιείται πορεία σχεδόν 400 ατόμων στο Γέρακα, δείχνοντας ότι το αντιφασιστικό κίνημα ενεργοποιείται απέναντι στις φασιστικές προκλήσεις[6]. Στη βδομάδα πριν την ημερομηνία «σταθμό» της 29ης Νοέμβρη, ξεδιπλώνεται μια πολύ σοβαρή και μαχητική αντιφασιστική εκστρατεία στα σχολεία και τις γειτονιές. Η πάλη οργανώνεται κεντρικά, με την Πρωτοβουλία για το Συντονισμό Σχολείων και Μαθητών σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη να μπαίνει μπροστά στον αγώνα ενάντια στην εξάπλωση των καταλήψεων. Μαθητές από 60 σχολεία υπογράφουν το σχετικό κάλεσμα[7], το οποίο καταλήγει ως εξής:
«Καλούμε όλους τους μαθητές να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους και να μετατρέψουν την εθνικιστική φιέστα σε πανελλαδική μέρα πολύμορφης δράσης ενάντια στον φασισμό και τον εθνικισμό. Να κρεμάσουμε πανό να πραγματοποιήσουμε συμβολικές αποχές, να πάρουμε αποφάσεις καταδίκης της συγκεκριμένης δράσης μέσα από τις συνελεύσεις μας, τα 15μελή και τα 5μελή. ΝΑ ΦΤΑΣΕΙ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΟΤΙ Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Ο ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ ΔΕΝ ΧΩΡΑΕΙ ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΜΑΣ».
Ταυτόχρονα, μια σειρά από ΕΛΜΕ παίρνουν αποφάσεις ενάντια στις εθνικιστικές καταλήψεις και τη στοχοποίηση καθηγητών από τους φασίστες[8]. Ανάλογες ανακοινώσεις βγάζουν και οργανώσεις γονέων όπως η Ομοσπονδία Ενώσεων Γονέων και Κηδεμόνων Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας[9], η Ανώτατη Συνομοσπονδία Γονέων Μαθητών Ελλάδας (ΑΣΓΜΕ)[10] και η Ένωση Γονέων Γ’ Δημοτικής Κοινότητας Αθήνας[11].
Σχολεία, μέσα από τις συλλογικές τους διαδικασίες, παίρνουν αποφάσεις ενάντια στο ενδεχόμενο καταλήψεων για το Μακεδονικό. Στο 1ο ΓΕΛ Μενεμένης απορρίπτεται η πρόταση για κατάληψη με το σύνθημα «Μακεδονία γη ελληνική»[12]. Το ίδιο συμβαίνει στο Μουσικό Σχολείο Πρέβεζας και το Γυμνάσιο Λαιμού Φλώρινας. Στο 2ο ΓΕΛ Νεάπολης Θεσσαλονίκης, η πρόταση για εθνικιστική κατάληψη απορρίπτεται από τη γενική συνέλευση με 60 ψήφους υπέρ και 203 κατά. Όχι ψηφίζουν και οι μαθητές του Τεχνικού Λυκείου Ελευσίνας σε ανάλογη πρόταση[13]. Ενάντια στις καταλήψεις για το Μακεδονικό τοποθετούνται με ανακοίνωσή τους τα 15μελή πέντε πρότυπων σχολείων και τα 15μελή του Πειραματικού Σχολείου Πανεπιστημίου Πατρών, του 4ου ΓΕΛ Κέρκυρας, του Εσπερινού ΕΠΑΛ Ρόδου και του ΓΕΛ Ιτέας[14].
Παρεμβάσεις σε γειτονιές και σχολεία με τρικάκια, συνθήματα στους τοίχους, πανό κ.α. πραγματοποιούνται σε Αγία Παρασκευή, Άγιο Παντελεήμονα, Αργυρούπολη, Βόλο, Ελληνικό, Ηλιούπολη, Θεσσαλονίκη, Κολωνό, Κομοτηνή, Νέα Ιωνία, Πατήσια, Περιστέρι, Πειραιά, Χανιά κ.α. Σε πολλά σχολεία οι μαθητές (είτε τις μέρες πριν είτε στις 29 Νοέμβρη) κρεμάνε αντιφασιστικά πανό, πραγματοποιούν αντιφασιστικές καταλήψεις και απορρίπτουν μια ενδεχόμενη εθνικιστική κατάληψη: στο 2ο ΓΕΛ Αθηνών, στο 2ο ΓΕΛ Αγίας Βαρβάρας, στο 1ο ΓΕΛ Βύρωνα, στο 5ο ΓΕΛ Γουδιού, στο 1ο ΕΠΑΛ Δραπετσώνας, στο 1ο ΕΠΑΛ Ηλιούπολης, στο 1ο ΓΕΛ Ηρακλείου, στο 2ο ΓΕΛ Θεσσαλονίκης, στο 1ο ΓΕΛ Θήβας, στο 1ο ΓΕΛ Περιστερίου, στο ΕΠΑΛ Πρέβεζας, στο 1ο ΕΠΑΛ Τρικάλων κ.α.[15]
Ήττα του σχεδίου της ακροδεξιάς – η αντιφασιστική πάλη να συνεχιστεί
Στις 29 Νοέμβρη η αποτυχία της ακροδεξιάς να δημιουργήσει ένα ρεύμα με μαθητικές καταλήψεις ήταν εμφανής. Ενδεικτικά: στην Ανατολική Αττική δεν καταφέρνουν να πατήσουν πόδι σε κανένα Λύκειο και η κατάληψη περιορίζεται σε 3 Γυμνάσια. Στο Περιστέρι επίσης, μόλις 2 Γυμνάσια κλείνουν. Στα νότια προάστια της Αθήνας, καταλήψεις μηδέν, όπως και σε άλλες περιοχές της χώρας (π.χ. Πρέβεζα). Στο site της Χρυσής Αυγής, στο άρθρο με τίτλο «Οι μαθητές θα σώσουν την Μακεδονία! Δυναμικές κινητοποιήσεις σε όλη την Ελλάδα», υπήρχαν link με ρεπορτάζ και βίντεο από το ethnikismos.net στα οποία φαίνεται ότι σε πολλές περιπτώσεις έχουμε να κάνουμε με μικρές συγκεντρώσεις, κυρίως γυμνασιόπαιδων[16].
Μερικά παραδείγματα:
Δράμα:
Τρίπολη:
Σιάτιστα Κοζάνης:
Λαγκαδάς Θεσσαλονίκης:
Πέρα από αυτές τις εικόνες όμως, η αγωνία των φασιστών να παρουσιάσουν «έργο» τους οδήγησε σε «απροσεξίες»: στο link για την Ξάνθη έχει φωτογραφία από το Βόλο (!), ενώ στο link με το βαρύγδουπο τίτλο «Χανιά», υπάρχει ένα βίντεο από τις Βρύσες Αποκόρωνα Χανίων, ενός χωριού με 700 κατοίκους.
Πανελλαδικά, σύμφωνα με τα στοιχεία του Υπουργείου Παιδείας, μόλις το 13,9%[17] των σχολείων βρισκόταν υπό κατάληψη[18]. Το ποσοστό αυτό είναι σίγουρα μικρότερο όσον αφορά το «εθνικό» τους περιεχόμενο, αφού υπήρξαν σχολεία που έκαναν κατάληψη είτε για εκπαιδευτικά ζητήματα είτε ενάντια στην εθνικιστική υστερία.
Λίγο λιγότερο από τα μισά από αυτά (210 και 35% σχεδόν επί του συνόλου των σχολείων της περιοχής) εντοπίζονται στην Κεντρική Μακεδονία[19], όπου έγιναν και οι πιο πολυπληθείς (αλλά και πάλι, όχι μαζικές) συγκεντρώσεις. Στη Θεσσαλονίκη τα υπό κατάληψη σχολεία έφτασαν τα 100 και στην πορεία που πραγματοποιήθηκε συμμετείχαν 1.000-1.500 άτομα. Στην Αττική, που βρίσκεται περίπου το 30-35% των μαθητών και των σχολικών μονάδων της χώρας, η συμμετοχή ήταν αναιμική, σχεδόν ανύπαρκτη.
Είναι χαρακτηριστικό ότι στην Αθήνα δεν έγινε καν συγκέντρωση ενώ ακόμα και στα εθνικιστικά site που είχαν ανταποκρίσεις από τις κατά τόπους πορείες, η Αττική απουσιάζει. Αντιθέτως, η αντιφασιστική πορεία στο κέντρο της Αθήνας, συγκέντρωσε σχεδόν 1.000 άτομα, ένας σημαντικός αριθμός αν αναλογιστεί κανείς ότι προετοιμάστηκε σε πολύ λίγες μέρες και στηρίχτηκε μονάχα από τις δυνάμεις της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς, του αυτόνομου χώρου και της αναρχίας.
Με βάση τα παραπάνω, μιλάμε ξεκάθαρα για μια ήττα του σχεδίου της ακροδεξιάς (άλλωστε οι καταλήψεις στην ουσία «έσβησαν» μετά την 29η Νοέμβρη). Η ήττα αυτή έχει δύο αιτίες: αφενός η Χρυσή Αυγή (και πολύ περισσότερο άλλες φασιστικές ομάδες), παρότι υπάρχει και δρα στα σχολεία, δεν έχει καταφέρει να «ριζώσει» στη μαθητική κοινότητα. Δεν έχει καταφέρει να δημιουργήσει μια τέτοια δυναμική που να της επιτρέπει να κινητοποιεί μαζικά τα μαθητικά στρώματα. Αφετέρου, τα αντιφασιστικά αντανακλαστικά του κινήματος έπαιξαν καθοριστικό ρόλο.
Θετικά πρέπει να αποτιμηθεί η κινητοποίηση μαθητικού δυναμικού της ΚΝΕ, το οποίο, μέσα από τις Συντονιστικές Επιτροπές Μαθητών, μπήκε μπροστά στην ακύρωση εθνικιστικών καταλήψεων[20]. Κεντρικό και κομβικό ρόλο στην αντιφασιστική κινητοποίηση είχε ένα μέρος της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς, του αυτόνομου χώρου και της αναρχίας. Με παρεμβάσεις μέσα και έξω από τα σχολεία, οι δυνάμεις αυτές έκλεισαν το δρόμο ανάπτυξης του χρυσαυγίτικου σχεδιασμού, δεν του επέτρεψαν να εκφραστεί χωρίς αντίπαλο, χωρίς μαχητική απάντηση.
Αυτή η αντιφασιστική εκστρατεία αποκτά ακόμα μεγαλύτερη σημασία γιατί εκτυλίχθηκε εντός των συλλογικών οργάνων της μαθητικής κοινότητας. Είναι ίσως η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο τόσο έντονα και με τέτοια αμεσότητα. Οι καταλήψεις δεν καταδικάστηκαν «απλώς» με ανακοινώσεις, ούτε το κίνημα «απλά» απάντησε μετά από κάποια επίθεση ή περιστατικό φασιστικής δράσης με κάποια πορεία (πρωτοβουλίες που σε καμία περίπτωση δεν υποτιμώ αλλά, αντιθέτως, τις θεωρώ όχι μόνο σημαντικές αλλά και απαραίτητες για τη φραγή της οργανωτικής, πολιτικής και ιδεολογικής διάχυσης του φασισμού στην κοινωνία) αλλά πήρε συνελεύσεις, πήρε αποφάσεις 15μελών. Η αντιφασιστική πάλη μεταφέρθηκε στη βάση, σε συγκεκριμένους, μαζικούς χώρους. Με τον εθνικιστή μαθητή απέναντι, πρόσωπο με πρόσωπο. Με επιχειρήματα και ζύμωση σε πλατιά ακροατήρια, αντιμετωπίζοντας επί τόπου τα αντίστοιχα επιχειρήματα και την αντίστοιχη ζύμωση της άλλης πλευράς. Όλα αυτά αποτελούν πολύ σημαντική παρακαταθήκη για τη συνέχεια της αντιφασιστικής πάλης.
Η ήττα της προσπάθειας για δημιουργία ενός κινήματος για τα «εθνικά θέματα», όμως, μπορεί να αποδειχτεί προσωρινή. Παρότι ο αριθμός των καταλήψεων και η πορεία της Θεσσαλονίκης σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να χαρακτηριστούν ως μαζικό κίνημα και δεν ανταποκρίνονται στις επιδιώξεις των πρωτεργατών τους, δεν είναι τόσες λίγες ώστε, από την άλλη, να υποτιμηθούν.
Η Χρυσή Αυγή (ενόψει προφανώς των επικείμενων εκλογικών αναμετρήσεων) το τελευταίο διάστημα επανεμφανίζεται στο δρόμο, με εξορμήσεις σε γειτονιές (Καλλιθέα, Δάφνη, Κουκάκι) ενώ μόνο απαρατήρητοι δεν μπορούν να περάσουν οι τραμπουκισμοί που επιχειρήθηκαν σε σχολεία (Γαλάτσι, Ηράκλειο Κρήτης)[21] , σε μαθητές στο άγαλμα του Μ. Αλεξάνδρου στη Θεσσαλονίκη[22] ή οι επιθέσεις σε αντιφασίστες αγωνιστές (Νέος Κόσμος, Ελληνικό). Απαρατήρητο, επίσης, δεν μπορεί να περάσει το ψήφισμα των μαθητών του ΓΕΛ Λιμένα Θάσου που αναφέρει: «Η Μακεδονία είναι Ελλάδα και αν φασισμός θεωρείται να αγαπάς και να υποστηρίζεις την χώρα σου τότε δεχόμαστε τον όρο».[23]
Η χρησιμοποίηση από τη μεριά της των παραδοσιακών μεθόδων πάλης του μαθητικού κινήματος, αποτελεί μια προσπάθεια να «μιλήσει» στο μαθητικό ριζοσπαστισμό, αφαιρώντας του όμως κάθε αντισυστημική, ανατρεπτική αιχμή, κάθε κινηματική, διεκδικητική προοπτική αγώνα για τα προβλήματα της εκπαίδευσης, και διοχετεύοντάς τον σε δρόμους που να εξυπηρετούν τη δική της πολιτική και ιδεολογική ατζέντα, προσπαθώντας ταυτόχρονα να κατασκευάσει τους δικούς της «ήρωες» (Κατσίφας).
Δεν πρέπει να διαφύγει της προσοχής μας ότι οι φετινές καταλήψεις για «εθνικά θέματα» δεν ήταν οι πρώτες που έγιναν με αυτόν το χαρακτήρα. Τον Οκτώβρη του 2017 στο 2ο ΓΕΛ Συκεών μια μικρή ομάδα μαθητών έκανε κατάληψη του σχολείου ενάντια στην τροπολογία που είχε περάσει η κυβέρνηση σχετικά με την ονομασία της Τουρκικής Ένωσης Ξάνθης[24] .
Τίποτα φυσικά δεν μπορεί να κρύψει τη λυσσαλέα έχθρα της για τις διεκδικήσεις (και) του νεολαιίστικου κινήματος, για τις μαχητικές μορφές πάλης του, για το χαρακτήρα των πραγματικών επιδιώξεων και «ονείρων» της για τα σχολεία και τους μαθητές[25].
Η πάλη απέναντι στη νεοναζιστική διείσδυση στα σχολεία οφείλει να είναι εντατική και διαρκής και να αποτελεί κορυφαία προτεραιότητα στην ατζέντα της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς και του εργατικού κινήματος.
ΜΕΡΟΣ Β: Η στάση της Iskra, του Αριστερού Ρεύματος και της Λαϊκής Ενότητας
Το πρώτο άρθρο στην Iskra για τις καταλήψεις
Πριν ξεκινήσει η εξέταση των απόψεων του «χώρου της Iskra», θα χρειαστεί να γίνει μια διευκρίνηση. Η κριτική στην Iskra αποτελεί κριτική στο Αριστερό Ρεύμα (Α.Ρ.), την οργάνωση που έχει την απόλυτη πλειοψηφία στο Πολιτικό Συμβούλιο της Λαϊκής Ενότητας (ΛΑ.Ε.). Η Iskra φιλοξενεί πολλά άρθρα αλλά δεν πρόκειται για μια γενικά αριστερή ιστοσελίδα. Είναι ο εκφραστής των θέσεων του Α.Ρ. Άρθρα που φιλοξενούνται σε αυτή και στα οποία δεν υπάρχει σχολιασμός διαφωνίας, επιφύλαξης ή κάτι παρόμοιο [26], είτε εκφράζουν τις θέσεις του Α.Ρ. είτε απηχούν τον πυρήνα της λογικής τους είτε, όπως και να ‘χει, θεωρούνται ότι έχουν πολιτικά θετικό πρόσημο και προσφέρουν στη δημόσια συζήτηση.
Στο θέμα μας τώρα. Ενώ η εκστρατεία ενάντια στις εθνικιστικές καταλήψεις βρισκόταν σε εξέλιξη, στο site της Iskra δεν υπήρχε καμία αναφορά σε αυτή. Το πρώτο άρθρο για το ζήτημα δημοσιεύτηκε στις 27 Νοέμβρη. Η ΛΑ.Ε. εξέδωσε ένα δελτίο τύπου την επομένη, δηλαδή μόλις μία μέρα πριν την επίμαχη ημερομηνία της «πανελλαδικής κατάληψης»[27], ενώ η συνδικαλιστική παράταξη που στηρίζει στους καθηγητές (Αγωνιστική Ριζοσπαστική Ενότητα), δεν έβγαλε καμία ανακοίνωση[28]! Είναι ξεκάθαρο ότι στο Α.Ρ. (συνεπώς και στη ΛΑ.Ε.) υπήρχε μια «αμηχανία». Γιατί όμως; Τι εμπόδιζε την έγκυρη παρέμβασή τους σε ένα τόσο σημαντικό ζήτημα; Αρχικά, ας δούμε πώς (τελικά) τοποθετήθηκαν.
Το άρθρο στο οποίο αναφέρομαι παραπάνω είναι του Ανδρέα Ζαφείρη, μέλους του Π.Σ. της Λαϊκής Ενότητας, με τίτλο «Είναι οι μαθητές φασίστες;». Κατ’ αρχάς, μια σημείωση για τον τίτλο. Σε ποιον απευθύνεται ο αρθρογράφος; Ποιος έχει υποστηρίξει ότι «οι μαθητές» (γενικά, δηλαδή όλοι) είναι φασίστες; Υπάρχει κάποιο σχετικό άρθρο; Κάποια ανακοίνωση οργάνωσης, συλλογικότητας, συνέλευσης που να τοποθετείται με αυτόν τον τρόπο; Η απάντηση είναι απλή. Και είναι όχι. Ο Α. Ζαφείρης εδώ κάνει μια «πονηριά». Απαντώντας στην πραγματικότητα σε όσους χαρακτηρίζουν τις καταλήψεις εθνικιστικές, μετατρέπει το χαρακτηρισμό αυτό σε «οι μαθητές είναι φασίστες» και επιχειρηματολογεί πάνω σε μια άποψη που κανένας δεν έχει υποστηρίξει.
Στην αρχή του άρθρου του τίθενται τρία ερωτήματα:
«Σε ποιο βαθμό καθοδηγεί η Χ.Α. τις κινητοποιήσεις αυτές; Είναι εθνικιστικές εκδηλώσεις που εκκολάπτουν το νέο “αυγό του φιδιού”; Μπορεί να έχουν διπλή ανάγνωση συνθήματα όπως: “Η Δημοκρατία πούλησε τη Μακεδονία”;»[29].
Ο τρόπος με τον οποίο διατυπώνονται οι ερωτήσεις (ή μάλλον: και μόνο το γεγονός ότι το περιεχόμενό τους διατυπώνεται με τη μορφή ερώτησης) εκφράζει μια αμφισβήτηση (ή, έστω, μια αμφιβολία) για τον εθνικιστικό χαρακτήρα των καταλήψεων. Μια απάντηση λοιπόν, χωρίς ερωτηματικά στο τέλος, χωρίς υπεκφυγές και χωρίς να πηγαίνει το θέμα «γύρω-γύρω».
Οι καταλήψεις ξεκίνησαν οργανωμένα από τη Χρυσή Αυγή και άλλες ακροδεξιές ομάδες και αυτό δεν φαίνεται μόνο από την ένθερμη στήριξη που προσέφεραν σε αυτές (μια ματιά στο επίσημο site της Χρυσής Αυγής αλλά και σε όλο το εθνικιστικό ιντερνετικό φάσμα αρκεί) αλλά και από τον τρόπο που εκφράστηκαν. Το μήνυμα που εμφανίστηκε και καλούσε στην πανελλαδική κατάληψη είχε την ατζέντα των φασιστών (Μακεδονικό, «Βόρεια Ήπειρος» και Κατσίφας).
Τα συνθήματα που εμφανίζονται στα κατειλημμένα σχολεία και στις πορείες είναι σχεδόν παντού ίδια και copy paste από ανακοινώσεις και συνθήματα της Χρυσής Αυγής και άλλων φασιστικών ομάδων (ακόμα και η «γραμματοσειρά» των συνθημάτων έχει μεγάλες ομοιότητες από σχολείο σε σχολείο). «Μακεδονία γη ελληνική», «Αλήτες προδότες πολιτικοί», ενώ στην πορεία στον Πύργο εμφανίστηκε πανό για τον Κατσίφα και το σύνθημα «Βόρεια Ήπειρος γη ελληνική»[30] (το ίδιο συνέβη και στη Λαμία).
Στις 23 Νοέμβρη στη συγκέντρωση που έγινε στην Πτολεμαΐδα, είδαμε μαθητές να φωνάζουν το εξής σύνθημα: «Ελλάδα είσαι μία, στον κόσμο άλλη καμία, η Κύπρος είναι ελληνική και η Μικρά Ασία»[31]! Στη Λάρισα (στις 26 Νοέμβρη) και στην κεντρική διαδήλωση της Θεσσαλονίκης, ακούσαμε το σύνθημα «Δεν θα γίνεις Έλληνας ποτέ, Σκοπιανέ, Σκοπιανέ».
Οπότε, οι απαντήσεις στα δύο πρώτα ερωτήματα είναι οι εξής:
1. Η Χρυσή Αυγή ήταν η βασική καθοδηγητική δύναμη σε αυτές τις καταλήψεις. Συμπληρωματικά και ενισχυτικά έδρασαν ομάδες από όλο το ακροδεξιό φάσμα[32].
2. Ναι, ήταν εθνικιστικές εκδηλώσεις που εκκολάπτουν το νέο «αυγό του φιδιού». «Εκδηλώσεις» που καθοδηγούνται από αυτές τις δυνάμεις και που κινητοποιούν μαθητές με αυτά τα συνθήματα, με αυτή τη λογική, διαμορφώνουν το ιδανικό έδαφος πάνω στο οποίο μπορεί να φυτρώσει ο φασισμός.
Όσον αφορά το τρίτο ερώτημα, τη «διπλή ανάγνωση» του συνθήματος «η Δημοκρατία πούλησε τη Μακεδονία», δεν παίρνουμε κάποια απάντηση από τον αρθρογράφο. Ποια είναι η δεύτερη όψη αυτού του συνθήματος; Η πρώτη (και μοναδική φυσικά) είναι ότι αποτελεί μια απάντηση στη βαθιά ριζωμένη αντίληψη στη λαϊκή σκέψη ότι η Χούντα πούλησε την Κύπρο. Τώρα είναι η «Δημοκρατία» που (ξε)πουλάει. Όχι κάποιο κόμμα, κάποια πολιτική, κάποια τάξη αλλά η «Δημοκρατία» γενικά, σαν πολίτευμα, σαν αρχή, σαν ιδέα, σαν θεμελιακή αξία.
Το σύνθημα αυτό είναι ένας ξεκάθαρος φασιστικός, χρυσαυγίτικος ιδεολογικός πολιορκητικός κριός, είναι μια ξεκάθαρα φασιστική, χρυσαυγίτικη ιδεολογική «ζύμωση». Όποιος ψάχνει δεύτερες και τρίτες αναγνώσεις, το μόνο που καταφέρνει είναι να θολώνει τα νερά και να «ξεπλένει» τους φασίστες.
Το σύνθημα αυτό εμφανίστηκε γραμμένο σε πανό σε σχολεία της Σταυρούπολης και στο ΓΕΛ Μαλλίων Κρήτης. Στις εκλογές του Σεπτέμβρη του 2015 η Χρυσή Αυγή πήρε το 9,3% των ψήφων στη Σταυρούπολη (2,3% πάνω από το πανελλαδικό της ποσοστό) και στα Μάλλια 7,37% (3,3% πάνω από το ποσοστό της σε όλο το νομό Ηρακλείου). Επίσης, στην κατάληψη που είχε γίνει στο ΓΕΛ των Μαλλίων τον Οκτώβρη του 2015, είχε κρεμαστεί ένα πανό με το σύνθημα «Ελλάς-Ελλήνων» και το χρυσαυγίτικο μαίανδρο στη μέση[33]. Σε αυτές τις περιοχές και σε αυτά τα σχολεία εμφανίστηκε το «διπλής ανάγνωσης» σύνθημα. Είναι άραγε συμπτώσεις αυτά;
Επανέρχομαι όμως στα δύο πρώτα ερωτήματα. Οι απαντήσεις που δίνονται (έστω και με πλάγιο τρόπο) από τον Α. Ζαφείρη, φανερώνουν ένα σοβαρό πρόβλημα για τις θέσεις του Α.Ρ. και της ΛΑ.Ε. τόσο για το Μακεδονικό όσο και για τον αντιφασιστικό αγώνα. Αναφέρω τέσσερα αποσπάσματα (τρία από το εν λόγω άρθρο και ένα από την ανακοίνωση της ΛΑ.Ε.) τα οποία συνθέτουν μια εικόνα για τον τρόπο που αναλύει αυτός ο χώρος το όλο ζήτημα.
• Ο Α. Ζαφείρης κάνει μια ιστορική αναλογία, συγκρίνοντας το Μακεδονικό του σήμερα με το Κυπριακό της δεκαετίας του 1950. Γράφει συγκεκριμένα:
«Σε πολλές περιπτώσεις (το ποιες είναι αυτές δεν το μαθαίνουμε ποτέ) γίνονται ιστορικές αναφορές και παραλληλισμοί με τις διαδηλώσεις για την Κύπρο τη δεκαετία του 1950 και τη συμμετοχή της Αριστεράς και του ΚΚΕ (μέσω της ΕΔΑ) σε αυτές».
Τότε, στις πρώτες διαδηλώσεις τις οποίες καλούσαν «φορείς αδιαμφισβήτητης εθνικοφροσύνης», η ΕΔΑ ήταν παρούσα και στη συνέχεια κατάφερε να έχει πρωταγωνιστικό ρόλο. Να υποθέσουμε ότι η Αριστερά θα έπρεπε να πράξει το ίδιο και σήμερα; Αλλιώς, τι νόημα έχει το συγκεκριμένο παράδειγμα; Επίσης: ποια ακριβώς είναι η αναλογία ενός αντι-ιμπεριαλιστικού αγώνα ενός λαού ενάντια στην ξένη κατοχή με το Μακεδονικό στις μέρες μας; Μήπως και το Μακεδονικό είναι αγώνας για εθνική ανεξαρτησία[34];
• Σήμερα η «Αριστερά, έχοντας αρνηθεί τη σύνδεση αντιιμπεριαλιστικού-αντικαπιταλιστικού, δεν μπόρεσε, επειδή δε θέλησε, να ηγεμονεύσει σε ένα κίνημα που θα στόχευε στη συμφωνία των Πρεσπών».
• Η ανακοίνωση της ΛΑ.Ε. καταγγέλλει «την Χρυσή Αυγή και άλλες δυνάμεις τις ακροδεξιάς, οι οποίες σ’ αυτή τη συγκυρία προσπαθούν να αξιοποιήσουν με τον πιο δημαγωγικό τρόπο τον αυθορμητισμό των μαθητών […] και την ευρεία δυσαρέσκεια απέναντι σε μία Νατοϊκή Συμφωνία, όπως αυτή των Πρεσπών».
• Και πάλι στον Α. Ζαφείρη ο λόγος: «Οι εθνικιστικοί/νεοναζιστικοί κύκλοι εκμεταλλεύονται τη συγκυρία. Ηγούνται, οργανώνουν, καθοδηγούν και ηγεμονεύουν στις κινητοποιήσεις, δίνοντάς τους εθνικιστικό/σωβινιστικό περιεχόμενο».
Η συλλογιστική που αναπτύσσεται είναι η εξής: οι καταλήψεις αυτές ήταν μια αυθόρμητη έκφραση της δυσαρέσκειας απέναντι στη Συμφωνία των Πρεσπών. Σε αυτές (αλλά και σε όλες τις κινητοποιήσεις για το Μακεδονικό) ηγεμονεύουν οι εθνικιστικές δυνάμεις επειδή (αυτή είναι η κρίσιμη λέξη) η Αριστερά δεν μπήκε μπροστά στο χτίσιμο ενός κινήματος για το ζήτημα.
Ποια όμως θα έπρεπε να είναι τα χαρακτηριστικά ενός τέτοιου κινήματος; Πώς θα έπρεπε να «χειριστεί» το ζήτημα; Ποιοι είναι οι άξονες στους οποίους θα έπρεπε να κινηθεί; Θα προσπαθήσω να παρακολουθήσω τις θέσεις που έχουν εκφραστεί για αυτά τα ερωτήματα.
Περί αλυτρωτισμού ο λόγος
Για το Α.Ρ. το βασικό ζήτημα δεν είναι το όνομα αλλά ο αλυτρωτισμός των γειτόνων μας. Πληθώρα δηλώσεων και άρθρων εκφράζουν αυτή τη θέση. Στις 24 Γενάρη η Iskra αναδημοσίευε άρθρο της Καθημερινής με τίτλο «Αλυτρωτικές αναφορές στο Σύνταγμα της ΠΓΔΜ» τονίζοντας με περηφάνια ότι η ίδια «ήταν η πρώτη ιστοσελίδα που υπογράμμισε ότι το κεντρικό θέμα με την ΠΓΔΜ δεν είναι απλώς το όνομα αλλά το ζήτημα του επίσημου, συχνά θεσμοθετημένου, αλυτρωτισμού που εκπέμπει η γειτονική χώρα και τα κυρίαρχα κέντρα της»[35]. Την ίδια περίοδο ο Π. Λαφαζάνης, μιλώντας στον τηλεοπτικό σταθμό SBC ανέφερε:
«Το κεντρικό πρόβλημα με την FYROM, δεν είναι απλώς το όνομα, είναι ο αλυτρωτισμός της, ο οποίος είναι ριζωμένος από την ίδρυση του ομόσπονδου κράτους ως τμήμα της Γιουγκοσλαβίας»[36].
Στις 20 Ιούνη, η ανακοίνωση του Α.Ρ. για τη συμφωνία Τσίπρα-Ζάεφ έλεγε τα εξής:
«Η Συμφωνία αυτή με κανένα τρόπο δεν προσφέρει ασφαλείς εγγυήσεις για την καταπολέμηση των αλυτρωτικών βλέψεων και της αλυτρωτικής προπαγάνδας που εκπορεύονται από το επίσημο κράτος και τους κυρίαρχους κύκλους της γειτονικής χώρας»[37].
Πού βασίζεται όμως η αντίληψη περί αλυτρωτισμού και μάλιστα επίσημου, ριζωμένου και θεσμοθετημένου; Η βασική πηγή «απόδειξής» του είναι το Σύνταγμα της Δημοκρατίας της Μακεδονίας (ΔτΜ) και ειδικά τα άρθρα 3 και 49. Αντιγράφω από το άρθρο της Καθημερινής που αναπαρήγαγε η Iskra:
«Στο άρθρο 3, το οποίο προσδιορίζει τα σύνορα της ΠΓΔΜ ως “απαραβίαστα”, έχει γίνει μια προσθήκη η οποία αναφέρει ότι η χώρα “δεν έχει εδαφικές αξιώσεις έναντι οποιουδήποτε γειτονικού κράτους”. Ωστόσο τονίζεται ότι τα σύνορα μπορεί να αλλάξουν μόνο σε συμφωνία με το σύνταγμα “και στην αρχή της ελεύθερης βούλησης, όσο και σε συμφωνία με τους γενικά αποδεκτούς διεθνείς κανόνες” […] Το άρθρο 49 του συντάγματος είναι, επίσης, μια κατ’ εξοχήν επίδειξη αλυτρωτισμού. Αναφέρεται χαρακτηριστικά ότι “η Δημοκρατία ενδιαφέρεται για το καθεστώς και τα δικαιώματα εκείνων των προσώπων που ανήκουν στον Μακεδονικό Λαό σε γειτονικές χώρες καθώς και για τους εκπατρισμένους Μακεδόνες, βοηθά την πολιτισμική ανάπτυξη και προωθεί τους δεσμούς μεταξύ τους”. Επ’ αυτού, στην τελευταία αναθεώρηση έγινε μια προσθήκη (Addendum) όπου αναφέρεται ότι “στην άσκηση αυτής της μέριμνας η Δημοκρατία δεν θα παρεμβαίνει στα κυριαρχικά δικαιώματα άλλων κρατών ή στις εσωτερικές υποθέσεις τους”».
Θα ήταν αστείο αν δεν ήταν τόσο τραγικό να θεωρούνται αποδείξεις (!) αλυτρωτισμού αυτές οι αναφορές. Τι μας λέει το Σύνταγμα της ΔτΜ; Καταρχάς, ότι τα σύνορά της μπορούν να αλλάξουν σε συμφωνία με τους διεθνείς κανόνες. Ας δούμε τώρα και τι λέει το Σύνταγμα της Ελλάδας για αυτό το ζήτημα. Στο άρθρο 27.1 διαβάζουμε:
«Καμία μεταβολή στα όρια της Επικράτειας δεν μπορεί να γίνει χωρίς νόμο, που ψηφίζεται με την απόλυτη πλειοψηφία του όλου αριθμού των βουλευτών».
Ούτε διεθνείς κανόνες, ούτε ελεύθερη βούληση, ούτε τίποτα! Αρκεί ένας νόμος κι έγινε! Ας κάτσουμε να αναλογιστούμε τώρα: ποια από τις δύο διατυπώσεις είναι περισσότερο προβληματική και περισσότερο «αλυτρωτική»;
Όσον αφορά τη μέριμνα στους εκτός ΔτΜ κατοίκους, αντίστοιχο άρθρο υπάρχει και στο ελληνικό Σύνταγμα (και υποθέτω, χωρίς να έχω μελετήσει το ζήτημα, και σε κάθε αστικό Σύνταγμα): Το άρθρο 108.1 λέει:
«Το Κράτος μεριμνά για τη ζωή του απόδημου ελληνισμού και τη διατήρηση των δεσμών του με τη μητέρα Πατρίδα. Επίσης μεριμνά για την παιδεία και την κοινωνική και επαγγελματική προαγωγή των Ελλήνων που εργάζονται έξω από την επικράτεια»[38].
Το αν η ΔτΜ έχει αλυτρωτικές, επεκτατικές βλέψεις απέναντι στην Ελλάδα (ή σε κάποια άλλη χώρα) δεν είναι θέμα που κινείται στη σφαίρα των «ιδεών» και των δηλώσεων. Δεν κρίνεται από (υποτιθέμενες) αλυτρωτικές αναφορές στο Σύνταγμά της ή από τοποθετήσεις κυβερνητικών της αξιωματούχων, όσο υψηλοί κι αν είναι. Όσα λέει σήμερα ο Ζάεφ ή παλιότερα οι προκάτοχοί του, τα αγάλματα του Μ. Αλεξάνδρου κ.λπ. αποτελούν λεονταρισμούς εσωτερικής κατανάλωσης. Στόχος τους είναι η συσπείρωση του εθνικού «ακροατηρίου», η δημιουργία εθνικής συναίνεσης και ομοψυχίας, η καλλιέργεια του εθνικισμού έτσι ώστε το «κοπάδι» να παραμένει στο «μαντρί». Σε καμία περίπτωση δεν εκφράζουν πραγματικές διαθέσεις της (εθνικά) μακεδονικής αστικής τάξης να επέμβει στην Ελλάδα, να προεκτείνει τα σύνορά της προς το νότο, να δημιουργήσει τη «Μακεδονία του Αιγαίου» και άλλες τέτοιες αρλούμπες[39].
Για να αναζητήσουμε τις πραγματικές αλυτρωτικές διαθέσεις της (αν υπάρχουν) πρέπει να ξεφύγουμε από το «επικοινωνιακό» επίπεδο, από το επίπεδο του κόσμου των λέξεων και των φράσεων και να «σκάψουμε» στην υλική τους βάση. Να δούμε δηλαδή αν η (εθνικά) μακεδονική αστική τάξη θέλει και μπορεί να σηκώσει τη σημαία του αλυτρωτισμού και να τη βάλει μπροστά στις πολεμικές της μηχανές έτσι ώστε να την κάνει πράξη. Γιατί αλλιώς αυτή η συζήτηση δεν έχει κανένα νόημα και είναι εντελώς αποπροσανατολιστική. Το ότι στην Ελλάδα κυκλοφορούν χάρτες της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας δεν σημαίνει ότι υπάρχουν επεκτατικές διαθέσεις απέναντι στην Τουρκία από την ελληνική αστική τάξη. Το ότι υπάρχουν φασίστες ή απλώς ημίτρελοι (ή και τα δύο ταυτόχρονα) που ονειρεύονται «Μεγάλη Ελλάδα» (και αντίστοιχα στις γειτονικές χώρες «Μεγάλη Αλβανία», «Μεγάλη Μακεδονία» κ.λπ. – το φαινόμενο αυτό φυσικά δεν περιορίζεται στα Βαλκάνια) δεν σημαίνει ότι το ελληνικό κεφάλαιο έχει μια τέτοια στρατηγική.
Δηλαδή, ακόμα κι αν υποθέσουμε ότι η συζήτηση για τον αλυτρωτισμό της ΔτΜ έχει κάποια βάση, το αν υπάρχουν τέτοιου είδους αναφορές στο Σύνταγμά της δεν είναι το κριτήριο της επαλήθευσής του. Η γειτονική χώρα μπορεί να αφαιρέσει όλες αυτές τις υποτιθέμενες αλυτρωτικές παραγράφους, μπορεί επίσης να έχει μια ονομασία χωρίς τον όρο Μακεδονία ή παράγωγό του. Αν συντρέχουν οι υλικοί όροι του αλυτρωτισμού και του επεκτατισμού αυτός θα εκφραστεί με ή χωρίς «αλυτρωτικό» Σύνταγμα, είτε λέγεται σκέτα Μακεδονία είτε Δημοκρατία του Βαρδάρη είτε γύρος κοτόπουλο.
Όμως αυτές οι διαθέσεις δεν υπάρχουν. Η (εθνικά) μακεδονική αστική τάξη είναι πάρα πολύ αδύναμη και πάρα πολύ εξαρτημένη (και) από το ελληνικό κεφάλαιο για να νομίζει κανείς ότι έχει τέτοιου είδους πραγματικές (και όχι φανταστικές) βλέψεις. Ας δούμε μερικά στοιχεία από την Έκθεση για το 2017 του Γραφείου Οικονομικών και Εμπορικών Υποθέσεων Σκοπίων του Υπουργείου Εξωτερικών[40]:
• Το ΑΕΠ της ΔτΜ διαμορφώθηκε το 2017 σε 10,066 δισ. ευρώ. Αυτό αντιστοιχεί σχεδόν στο 5,5% του ελληνικού ΑΕΠ.
• Η Ελλάδα είναι ο 3ος σημαντικότερος εμπορικός προμηθευτής της ΔτΜ. Οι εισαγωγές από την Ελλάδα ανέρχονται σε 546,1 εκατ. ευρώ (αποτελούν το 8% του συνόλου των εισαγωγών της) και αναπτύσσονται ραγδαία (αύξηση 21,4% από το 2016).
• Οι Άμεσες Ξένες Επενδύσεις στη ΔτΜ ανέρχονται σε 4,7 δισ. ευρώ (ποσό ίσο σχεδόν με το μισό ΑΕΠ της! Για να καταλάβουμε πόσο εξαρτημένη είναι η οικονομία της ΔτΜ από το ξένο κεφάλαιο -συμπεριλαμβανομένου και του ελληνικού-, στην Ελλάδα οι Άμεσες Ξένες Επενδύσεις το 2017 ήταν 3,6 δισ. ευρώ[41]. Το ελληνικό κεφάλαιο έκανε επενδύσεις ύψους 473,9 εκατ. ευρώ (10,1% επί του συνόλου από 463,4 και 9,9% το 2016).
• Η δεύτερη μεγαλύτερη τράπεζα της χώρας (Stopanska Banka) είναι συμφερόντων της Εθνικής Τράπεζας.
• Αντιγράφω από τη σελίδα 35: «Οι πιο πρόσφατες μεγάλες επενδύσεις ελληνικών εταιρειών στην πΓΔΜ είναι η εξαγορά της Mermeren Kombinat (εξόρυξη και επεξεργασία λευκού μαρμάρου από το λατομείο Sivec) από την Παυλίδης Μάρμαρα – Γρανίτες, τον Ιούνιο του 2017, έναντι τιμήματος 73 εκατ. ευρώ, η εξαγορά του Ομίλου EDS (ιδιοκτησίας του αρμόδιου για την οικονομία Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης της πΓΔΜ, κ. Koco Angjushev) – δραστηριοποιούμενου στον τομέα της εμπορίας και προμήθειας ηλεκτρικής ενέργειας – από τη ΔΕΗ, τον Απρίλιο του 2017, έναντι 4,8 εκατ. ευρώ και η επένδυση ύψους 1,5 εκατ. ευρώ της εταιρείας Βερόπουλος στη δημιουργία νέας υπεραγοράς VERO (η οποία περιλαμβάνει και κατάστημα παιχνιδιών JUMBO), στο Τέτοβο. Σημαντική είναι η παρουσία μεγάλων ελληνικών κατασκευαστικών επιχειρήσεων, οι οποίες έχουν αναλάβει έργα κατασκευής υποδομών, κατόπιν διεθνών διαγωνισμών στους οποίους αναδείχθηκαν νικητές (π.χ. ΑΚΤΩΡ σε Διάδρομο Χ, INTRACAT σε κατασκευή νοσοκομείου Štip)».΄
• Ας δούμε και μερικά ακόμα επιτεύγματα της ελληνικής επιχειρηματικότητας στη γείτονα χώρα: «Στη λίστα με τις 200 μεγαλύτερες επιχειρήσεις στην ΠΓΔΜ για το 2016 περιλαμβάνονται πολλές εταιρείες ελληνικών ή μεικτών συμφερόντων, σύμφωνα με το Γραφείο Οικονομικών και Εμπορικών Υποθέσεων του Συνδέσμου της Ελλάδας στα Σκόπια. Στην τρίτη θέση των πιο δυναμικών εταιρειών κατατάσσεται η Οkta Rafinery, θυγατρική του Ομίλου Ελληνικά Πετρέλαια, με τζίρο που ξεπερνά τα 311 εκατ. ευρώ και αποτελεί τον μεγαλύτερο προμηθευτή καυσίμων στη χώρα, καταλαμβάνοντας το 75% της αγοράς πετρελαιοειδών. Ψηλά στη λίστα βρίσκονται -μεταξύ άλλων- ο Όμιλος ΤΙΤΑΝ με τη θυγατρική του Usje Cementarnica, η κατασκευαστική Aktor, θυγατρική του Ομίλου Άκτωρ, η οποία πρόσφατα, μάλιστα, παρέδωσε το τελευταίο κομμάτι του μεγάλου αυτοκινητόδρομου των Σκοπίων, και η Dojran Steel, θυγατρική της Σιδενόρ (σημ.: ΒΙΟΧΑΛΚΟ)»[42].
Μια μικρή σημείωση: όλες οι εταιρείες που αναφέρονται, έχουν στην πρωτοκαθεδρία της μετοχικής τους σύνθεσης (σε περιπτώσεις όπως η ΒΙΟΧΑΛΚΟ, αποκλειστικά) Έλληνες καπιταλιστές.
Τι συμπέρασμα προκύπτει από τα παραπάνω;
• η (εθνικά) μακεδονική αστική τάξη δεν θέλει να προβεί σε επιθετικές ενέργειες ενάντια στην Ελλάδα. Το ελληνικό κεφάλαιο προσφέρει στην οικονομία της, τη βοηθά. Οι δύο αστικές τάξεις συνεργάζονται, με την ελληνική να έχει το πάνω χέρι σε αυτή τη συνεργασία. Σε περιπτώσεις όπως αυτή ισχύει απολύτως το «χέρι που σε ταΐζει δεν το δαγκώνεις».
• η (εθνικά) μακεδονική αστική τάξη δεν μπορεί να προβεί σε επιθετικές ενέργειες ενάντια στην Ελλάδα. Σύμφωνα με την ιστοσελίδα globalfirepower[43], η οποία μετρά τη στρατιωτική ισχύ κάθε χώρας, η σύγκριση μεταξύ της Ελλάδας και της ΔτΜ είναι αποκαλυπτική:
o Η Ελλάδα ξοδεύει 6,5 δισ. δολάρια για την άμυνά της, η ΔτΜ 108 εκατ.
o Το συνολικό στρατιωτικό ανθρώπινο δυναμικό (ενεργοί και εφεδρείες) της Ελλάδας είναι 413.750 άτομα, της ΔτΜ 24.055.
o Η Ελλάδα έχει 567 αεροσκάφη, η ΔτΜ 20.
o Η Ελλάδα έχει 225 ελικόπτερα, η ΔτΜ 14.
o Η Ελλάδα έχει 1.345 τανκς, η ΔτΜ 31.
o Η ΔτΜ δεν έχει ναυτικό.
Ωραίο λοιπόν το παραμυθάκι περί αλυτρωτισμού, αλλά δυστυχώς για όσους το πίστεψαν, δεν έχει δράκο.
Η συζήτηση για το όνομα
Στα παραπάνω αποσπάσματα, το Α.Ρ. επισημαίνει ότι το όνομα δεν είναι το βασικό. Όμως είναι ένα υπαρκτό ζήτημα και μάλιστα πολύ σημαντική πτυχή του συνολικότερου Μακεδονικού. Το τι λέει το Α.Ρ. για αυτό το διαβάζουμε αναλυτικά στο άρθρο του Γιάννη Τόλιου (βασικού στελέχους του Α.Ρ. και της ΛΑ.Ε.), το οποίο δημοσιεύτηκε στις 21 Γενάρη[44].
Λέει λοιπόν ο αρθρογράφος, αναπτύσσοντας την πρόταση για μια «βιώσιμη» και «φερέγγυα» λύση:
«να αναζητηθεί μια ονομασία αμοιβαία αποδεκτή, προς πάσα χρήση, στο εσωτερικό και στο εξωτερικό και προς κάθε κατεύθυνση (erga omnes). Ασφαλώς μια ονομασία τύπου “δημοκρατία Βαρδάρη” ή “δημοκρατία Δαρδανίας” ή “δημοκρατία Σκοπίων”, θα ήταν η καταλληλότερη. Ωστόσο θα μπορούσε να ήταν και μια σύνθετη ονομασία, όπως “Σλαβομακεδονία”, ή “Νοβαμακεδόνια”, κά.».
Στις 29 Γενάρη, στην ανακοίνωση του Α.Ρ. επαναλαμβάνεται η παραπάνω λογική. Αναφέρει ότι «ο αλυτρωτισμός της FYROM εμφιλοχωρεί στο νομικό καθεστώς και το Σύνταγμά της, διαπερνάει την επίσημη αφήγηση των κυρίαρχων κέντρων της» και ότι πρέπει να ακυρωθεί «μέσα από τις αναγκαίες και έγκυρες θεσμικές και άλλες αλλαγές, πρώτα απ’ όλα στο Σύνταγμα και στην εκπαίδευση στην FYROM αλλά και στις νοοτροπίες και αντιλήψεις της γείτονος» πράγμα που «συνιστά προϋπόθεση για να ανοίξει ένας θετικός δρόμος στις σχέσεις των δύο χωρών».
Και παρακάτω:
«Γι’ αυτό πρώτιστο και επείγον συμφέρον για την FYROM και τον λαό της, πέραν από εθνικές καταγωγές και ιδιαιτερότητες (σημ.: ωραία «ντρίπλα» για να αποφύγεις τον εθνικό προσδιορισμό των γειτόνων, όμως τι ακριβώς σημαίνει;), είναι να προχωρήσει θαρραλέα στην εκπλήρωση όλων όσων είναι αναγκαία και διεθνώς παραδεδεγμένα (σημ.: ποια ακριβώς είναι αυτά;) για την αποκατάσταση νέου κλίματος με την Ελλάδα και την δημιουργία καλύτερου κλίματος στην περιοχή». Ως κατάληξη όλων αυτών φτάνει και στο ζήτημα του ονόματος: «Στο βαθμό που θα αντιμετωπισθούν θετικά και με ειλικρίνεια τα ως άνω προβλήματα, πιστεύουμε ότι το ζήτημα του ονόματος της γείτονος, του οποίου καθόλου δεν υποτιμούμε την σημασία, μέσα σε ένα νέο κλίμα εμπιστοσύνης, θα αποφορτιστεί και μπορεί να εξευρεθεί μια αμοιβαία αποδεκτή λύση για όλες τις χρήσεις (erga, omnes)»[45].
Ας συνοψίσουμε τις βασικές πλευρές της ανάλυσης του Α.Ρ.:
• το Α.Ρ. θεωρεί ότι η γειτονική μας χώρα έχει αλυτρωτικές βλέψεις και ότι πρέπει να γίνουν αλλαγές στο Σύνταγμα, στην εκπαίδευση και στη… νοοτροπία – σε αυτό συμφωνούν και οι ακροδεξιοί
• το Α.Ρ. προτείνει ως «καταλληλότερη» (για ποιον;) μια ονομασία που δεν θα περιέχει καθόλου τον όρο «Μακεδονία» – σε αυτό συμφωνούν και οι ακροδεξιοί
• στο ίδιο άρθρο του Γ. Τόλιου, σαν πρώτο βασικό βήμα μιας συμφωνίας είναι «προφανώς (μα φυσικά προφανώς!) να σταματήσει η πλαστογράφηση της ιστορίας από την ηγεσία της FYROM. Η διεκδίκηση της ιστορικής συνέχειας της αρχαίας Μακεδονίας του Φιλίππου, Μ. Αλεξάνδρου, κλπ, είναι απαράδεκτη» – οι ακροδεξιοί εδώ πανηγυρίζουν.
Θα θέλαμε να ξέραμε αν το Α.Ρ. και η ΛΑ.Ε. βρίσκονταν στην κυβέρνηση τι συμφωνία θα επεδίωκαν. Διαβάζουμε στην ανακοίνωση του Α.Ρ. της 20ης Ιούνη:
«Το Αριστερό Ρεύμα τονίζει ότι οι λαοί της Ελλάδας και της FYROM αντικειμενικά δεν έχουν πραγματικές αντιθέσεις συμφερόντων και ότι αντιθέτως το πιο ζωτικό κοινό τους συμφέρον είναι να αναπτυχθούν μεταξύ τους και μεταξύ των δύο χωρών, θερμές σχέσεις ειρήνης, φιλίας».
Ωραία λόγια αλλά ας φανταστούμε λίγο την εικόνα, συνδυάζοντας όλα τα παραπάνω: Η «φιλολαϊκή» κυβέρνηση θα πήγαινε στην αντίστοιχη «φιλολαϊκή» κυβέρνηση της ΔτΜ (ή στη μη «φιλολαϊκή», δεν έχει και μεγάλη σημασία είναι η αλήθεια) και θα της ζητούσε να αλλάξει το Σύνταγμά της (όπως κάνει άλλωστε και ο Α. Τσίπρας και το ελληνικό κεφάλαιο κάτω από τις οδηγίες του ΝΑΤΟ – το πρόβλημα του Α.Ρ. με τις συνταγματικές αλλαγές της Συμφωνίας των Πρεσπών είναι μόνο ότι είναι «εντελώς αόριστες και ασαφείς», όχι ότι μια χώρα τις επιβάλλει σε μια άλλη), θα της ζητούσε να μην περιλαμβάνεται ο όρος «Μακεδονία» στο όνομά της και μετά από αυτά θα περίμενε «θερμές σχέσεις ειρήνης, φιλίας»! Συγνώμη σύντροφοι αλλά μάλλον κάτι έχετε μπερδέψει. Το αντιδραστικό αυτό αφήγημα δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να αποτελεί κομμάτι μιας προσπάθειας χτισίματος σχέσεων ταξικής (μάλλον το Α.Ρ. «ξέχασε» αυτή τη λέξη στην ανακοίνωσή του) αλληλεγγύης, κοινής πάλης ενάντια στο κεφάλαιο, τους ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς κ.λπ μεταξύ των εργαζομένων και του συνόλου των λαϊκών στρωμάτων των δύο χωρών. Αυτή η «νταβατζιλίδικη» λογική ταιριάζει «γάντι» σε μια επιθετική, αστική εξωτερική πολιτική αλλά όχι στις θέσεις και τα προγράμματα της αντικαπιταλιστικής, κομμουνιστικής Αριστεράς.
Όλα αυτά βέβαια θα γίνονταν χωρίς τη σφραγίδα του ΝΑΤΟ (ίσως όμως με αυτή της «φίλης και δημοκρατικής» Ρωσίας;). Εδώ έχουμε ένα εξαιρετικό δείγμα στείρου, επιφανειακού αντι-νατοϊσμού, δηλαδή ενός αντι-νατοϊσμού που δεν είναι ταυτόχρονα αντι-καπιταλισμός και αντι-ιμπεριαλισμός, παρά το γεγονός ότι οι αρθρογράφοι της Iskra διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους περί του αντιθέτου. Ένα δείγμα και πλήρους απουσίας οποιασδήποτε διεθνιστικής (ή μήπως «κοσμοπολίτικης», «εθνομηδενιστικής», «πατριδοαρνητισμού» – όχι, δεν είναι όροι από κάποιο εθνικιστικό site αλλά κατηγορίες προς «πάσα κατεύθυνση» που αναπαράγονται σε πολλά άρθρα της Iskra) πολιτικής λογικής.
Στα κεντρικά σημεία της ανάλυσής του λοιπόν, το Α.Ρ. ταυτίζεται με τις πιο συντηρητικές και εθνικιστικές θέσεις. Πάνω σε αυτά, πασπαλίζουμε και λίγο «αντι-ιμπεριαλισμό» και λίγο «αντι-νατοϊσμό» (που στην πραγματικότητα δεν είναι τίποτα από αυτά) και έτοιμη η πρόταση της «ριζοσπαστικής Αριστεράς»!
Αυτές οι προτάσεις εκπορεύονται από το χαρακτήρα του Α.Ρ. (συνεπώς και της ΛΑ.Ε.) ως μια οργάνωση μικροαστικού δημοκρατικού ριζοσπαστισμού. Σαν τέτοια, οι θέσεις της στα «δύσκολα» εθνικά ζητήματα εφάπτονται και έχουν κοινά χαρακτηριστικά με αυτές της ακροδεξιάς, ακόμα και της φασιστικής, δηλαδή του μικροαστικού αντιδραστικού ριζοσπαστισμού.
Με βάση τα παραπάνω, γίνεται περισσότερο κατανοητή η θέση που πήρε (ή δεν πήρε, όπως το βλέπει κανείς) σχετικά με τις μαθητικές καταλήψεις.
Μετά από όλα αυτά, δεν είναι καθόλου περίεργη η παρουσία του Π. Λαφαζάνη στο κανάλι του Πλεύρη.
Μετά από όλα αυτά, δεν είναι καθόλου τυχαίο το άρθρο στο site της Iskra με τίτλο «Με αφορμή τη δολοφονία του Κώστα Κατσίφα: Έθνος, Τάξη, Αυταρχισμός» το οποίο αναφέρεται στον «Κώστα Κατσίφα, τον οικοδόμο» για τον οποίο ξέρουμε «γιατί είχε μέσα στο κεφάλι του αυτά που είχε, δηλαδή αυτά που η νεο-φιλελεύθερη διανόηση των δικαιωμάτων και της φανφάρας, ονομάζει “εθνικισμό”».
Και συνεχίζει:
«Στην Ελλάδα του 1960 και του 1970 έμπαινες φυλακή αν δεν ήσουν “εθνικόφρων” και τραγουδούσες Θεοδωράκη ή αντάρτικα. Στην Ελλάδα του 2018 σε στιγματίζουν αν είσαι “εθνικόφρων” και οι δάσκαλοι τιμωρούν τους μαθητές αν τραγουδάν στη παρέλαση “Μακεδονία ξακουστή”. Οι άξονες της κρατικής πολιτικής άλλαξαν. […] Σήμερα ο μπαμπούλας είναι η εθνικοφροσύνη και το έθνος-κράτος, που φαίνεται νά χει γίνει τροχοπέδη στην απο-εδαφικοποιημένη συσσώρευση του κεφαλαίου». Ειρωνεύεται μάλιστα τη «διεθνιστική Αριστερά των “άκρων και των μέσων”» που «καταδικάζει τον “φασίστα”, “εθνικιστή”, “άρρωστο” (σημ.: όλα σε εισαγωγικά!) και ό,τι άλλο μπορεί κανείς να φανταστεί, Κατσίφα»[46].
Μετά από όλα αυτά, δεν είναι καθόλου τυχαίο το άρθρο του επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας της ΛΑ.Ε. στις εκλογές του Σεπτέμβρη του 2015, Στάθη Σταυρόπουλου, στο οποίο χρησιμοποιεί (πάντα από τα «αριστερά») με χαρακτηριστική άνεση κεντρικούς όρους του ακροδεξιού λεξιλογίου (εθνομηδενισμός, ενάντια στον πολυπολιτισμό και την πολιτική ορθότητα) στην προσπάθειά του να υπερασπιστεί τα «παιδιά» που τραγούδησαν το «Μακεδονία ξακουστή» στις 28 Οκτώβρη στο Γέρακα[47].
Η λίστα με τέτοιου είδους παραδείγματα είναι ατέλειωτη. Για μια αναλυτική παρουσίαση του «φλερτ» της Iskra με κάθε λογής ακροδεξιά «μπουμπούκια» διεθνώς, παραπέμπω στο άρθρο του Χρήστου Κεφαλή: Για την προβολή των ακροδεξιών από την Ίσκρα.
Μερικές σκέψεις για τη λογική της «πολιτικής συμμαχίας της Αριστεράς»
Ένα σημαντικό κομμάτι της «ριζοσπαστικής Αριστεράς» που προβληματίζεται για τη σημερινή κατάσταση του εργατικού κινήματος και της Αριστεράς γενικότερα, έχει σηκώσει τη «σημαία» της ενότητας πολύ ψηλά. Στη πρότασή της η ίδια η ΛΑ.Ε. μιλά για ένα κοινωνικό, πολιτικό και εκλογικό μέτωπο που θα περιλαμβάνει αριστερές, ριζοσπαστικές, κινηματικές, δημοκρατικές, πατριωτικές και αντιμνημονιακές δυνάμεις.
Οργανώσεις εντός της ΛΑ.Ε (π.χ. Κόκκινο Δίκτυο), εντός της ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. (π.χ. Μετάβαση, Σύγχρονο Κομμουνιστικό Σχέδιο) αλλά και οργανώσεις που δεν ανήκουν σε καμία από τις δύο συσπειρώσεις μιλούν για την ανάγκη πολιτικής (και εκλογικής) συμμαχίας των δυο τους (στο σχήμα αυτό υπάρχει και το ΚΚΕ αλλά το αφήνω για λόγους «πρακτικότητας» της συζήτησης εκτός). Στη Θεσσαλονίκη μάλιστα προχωράει η υπόθεση ενός δημοτικού σχήματος που θα περιλαμβάνει, εκτός από τις πρώτες εννιά οργανώσεις που έκαναν το αρχικό κάλεσμα, το Α.Ρ. και συνολικά τη ΛΑ.Ε.
Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι στη δεδομένη στιγμή, υπήρχε μια τέτοια πολιτική συμμαχία. Ας την ονομάσουμε Αριστερή Συμμαχία Ανατροπής, όπως έχει προταθεί. Υποθέτω, ότι αυτή η συμμαχία θα είχε ένα ενιαίο, κεντρικό, συντονιστικό όργανο, θα έβγαζε κάποιες ανακοινώσεις, θα ανέπτυσσε κάποιες δράσεις ενιαία (αλλιώς δεν θα είχε κανένα νόημα φυσικά). Ποια στάση θα κρατούσε για τις εθνικιστικές καταλήψεις με βάση όσα αναφέρθηκαν παραπάνω για τις τοποθετήσεις του Α.Ρ.; Θα έβγαζε κάποια ανακοίνωση; Αν ναι, τι θα έλεγε; Θα έριχνε δυνάμεις στην αντιφασιστική κινητοποίηση;
Για να το προχωρήσω ένα βήμα παρακάτω: αν αυτή η Συμμαχία είχε δημοτικούς συμβούλους (ή και βουλευτές), θα έμπαιναν μπροστά στον αγώνα ενάντια σε αυτές τις καταλήψεις; Θα χρησιμοποιούσαν τις θέσεις τους για το σκοπό αυτό;
Εδώ δεν μιλάμε για οποιοδήποτε θέμα που θα «λυθεί» στην πορεία.
Δεν μιλάμε για την τάδε ή τη δείνα διατύπωση σε ένα κείμενο που με λίγη «καλή θέληση» θα μπορούσε να βρεθεί μια λύση.
Δεν μιλάμε για ένα, πιθανά, δευτερεύον ζήτημα στο οποίο η διαφωνία δεν θα ήταν τόσο σημαντική.
Δεν μιλάμε για διαφορετικές αντιλήψεις για το πώς θα λειτουργούν τα Σοβιέτ ή για το πώς θα είναι φτιαγμένα τα κτίρια στο σοσιαλισμό.
Μιλάμε για ένα κομβικό κινηματικό ζήτημα στο εδώ και τώρα. Και σε αυτό το Α.Ρ. και η ΛΑ.Ε. διατύπωσαν εξαιρετικά επικίνδυνες θέσεις. Ένα σχήμα με αυτές τις δυνάμεις αποκλείεται να μπορούσε να κάνει έστω και μισό βήμα προς μια μαχητική, αντιφασιστική κατεύθυνση. Το πιο πιθανό θα ήταν το καθένα από τα κομμάτια της Συμμαχίας αυτής να έκανε τα δικά του, να έβγαζε τις δικές του ανακοινώσεις κ.ο.κ.
Οπότε το ερώτημα είναι το εξής: αν δεν θα μπορούσε όχι απλά να δράσει, αλλά έστω και να τοποθετηθεί έγκαιρα και καθαρά (χωρίς «ναι μεν, αλλά») για ένα τεράστιας σημασίας ζήτημα, τότε πόσο «αναγκαία» και προωθητική θα ήταν πραγματικά η ύπαρξή του; Θα βοηθούσε στις διεργασίες του κινήματος και της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς ή απλά θα αποτελούσε τροχοπέδη για τις δυνάμεις που πραγματικά θα ήθελαν να δράσουν;
Τα καλέσματα για πολιτική (κεντρικού χαρακτήρα δηλαδή) ενότητα είναι «καλά» όσο παραμένουν στη σφαίρα του αφηρημένου. Για να εξετάσουμε το κατά πόσον είναι σωστά και ενισχυτικά για την υπόθεση ενός νέου κομμουνιστικού κόμματος (για όσους ενδιαφέρονται για κάτι τέτοιο και δεν ικανοποιούνται με την ανακύκλωση μεσοβέζικων μετωπικών πειραμάτων) και την υπόθεση της σοσιαλιστικής επανάστασης, πρέπει να τα δούμε στις συγκεκριμένες τους εκφάνσεις και στις συγκεκριμένες τους πλευρές. Αλλιώς, αποτελούν «κούφια» λόγια.
………………………………………………………………………………………………………………………………………..
[4] Για τις καταλήψεις εθνικιστικού χαρακτήρα
[5] «Ανακοίνωση της νεολαίας Κομμουνιστική Απελευθέρωση για την προσπάθεια εθνικιστικών καταλήψεων σε σχολεία σε όλη την Ελλάδα» στο nka.gr
[6] Εκτός από την «περιβόητη» κατάληψη, στις 19 Νοέμβρη στο Γέρακα θρασύδειλοι φασίστες επιτίθενται σε στέλεχος της ΚΝΕ. Το σκηνικό γνωστό: οι φασίστες μόλις βρουν λίγο χώρο να «ανασάνουν», μόλις διαισθανθούν ότι έχουν ευκαιρία να αναπτύξουν την εγκληματική τους δράση, την αρπάζουν χωρίς δισταγμό – Ανακοίνωση για την επίθεση σε στέλεχος της ΚΝΕ στο Γέρακα
[7] Κάλεσμα μαθητών: Ο φασισμός & ο εθνικισμός δεν χωρά στα σχολεία μας
[8] Από ανακοινώσεις που μπόρεσα να βρω στο διαδίκτυο: Α’ Θεσσαλονίκης, Γ’ Θεσσαλονίκης, Ε’ Θεσσαλονίκης, Α’ Δυτικής Αττικής, Γ’ Δυτικής Αθήνας, Ε’ Ανατολικής Αττικής, Άνω Λιοσίων-Ζεφυρίου-Φυλής, Α’ Έβρου, Ηλείας, Ημαθίας, Καβάλας, Καρδίτσας, Καστοριάς, Κεφαλονιάς-Ιθάκης, Λήμνου-Αγ. Ευστρατίου, Πιερίας, Ρεθύμνου, Χανίων καθώς και το ΔΣ της ΟΛΜΕ.
[9] ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ «ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ»
[10] ΕΞΩ ΤΟ ΝΑΤΟ ΑΠΟ ΤΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑ – ΕΞΩ ΟΙ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΑΠΟ ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ
[11] Ανοιχτή επιστολή προς τους μαθητές
[13] Ηχηρό άκυρο στις ακροδεξιές καταλήψεις ρίχνουν οι μαθητές σε δεκάδες σχολεία και Ο εθνικισμός δεν χωράει στα σχολεία μας. Δίνουμε την αναγκαία απάντηση – ανακοίνωση του Ανυπόταχτου Μαθητή Θεσσαλονίκης.
[14] Τα Πρότυπα Σχολεία λένε «όχι» στις καταλήψεις της 29ης Νοεμβρίου, Ψήφισμα του 15μελούς Συμβουλίου του Πειραματικού Λυκείου του Πανεπιστημίου Πατρών, 4ο Γενικό Λύκειο Κέρκυρας: λέμε όχι σε κάθε μορφή φασισμού, Ανακοίνωση του Μαθητικού Συμβουλίου ΓΕΛ Ιτέας, Μαθητικό Συμβούλιο Εσπερινού ΕΠΑΛ Ρόδου: Καταδικάζει όσους θέλουν να σπείρουν στα σχολεία το φασιστικό και ρατσιστικό δηλητήριο
[15] Οι πληροφορίες για τις παραπάνω δράσεις προέρχονται κυρίως από τις σελίδες facebook της νεολαίας Κομμουνιστική Απελευθέρωση, της Πρωτοβουλίας για τον Συντονισμό Σχολείων και Μαθητών Αθήνας και το #schools_are_antifa
[16] Χαρακτηριστικό για το χαρακτήρα των καταλήψεων είναι όσα αναφέρονται σε ρεπορτάζ της Εφημερίδας των Συντακτών: «Αξιοσημείωτο είναι πάντως πως χθες κάποια από τα σχολεία υπό κατάληψη ή δεν υπήρχε ούτε ένας μαθητής μέσα (1ο γυμνάσιο Μενεμένης, ΓΕΛ Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης Ευόσμου) ή οι καταληψίες ήταν μερικές δεκάδες σε σχολικές μονάδες εκατοντάδων μαθητών (περί τα 30 άτομα κατέλαβαν το 2ο ΓΕΛ Συκεών, ενώ 350 μαθητές έμειναν εκτός!)»
[17] 29-11-18 Σε 13,9% ανήλθε το ποσοστό των καταλήψεων σε Γυμνάσια και Λύκεια
[18] Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ (στην κατηγορία Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση για το σχολικό έτος 2016-2017) αλλά και σε αυτά που παρουσιάζονται στο άρθρο Πτυχές της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης στην Ελλάδα το 2018 υπάρχουν περίπου 3.400 Γυμνάσια, Λύκεια και ΕΠΑΛ στη χώρα. Οπότε, μπορούμε να συμπεράνουμε ότι ο πανελλαδικός αριθμός των καταλήψεων κυμάνθηκε μεταξύ 460 και 480 σχολείων.
[19] Αποκλειστικό: Πόσα σχολεία έκαναν κατάληψη στην Κεντρική Μακεδονία
[20] Τέτοιες ενέργειες παρουσιάζονται στο site mathites.gr
[21] Διαβασμένοι οι μαθητές για τον φασισμό
[22] Κάτω τα χέρια από τους μαθητές μας! – καταγγελία της Γ’ ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης
[23] Μαθητές ΓΕΛ Λιμένα Θάσου: «Αν θεωρείται φασισμός να αγαπάς την χώρα σου τότε δεχόμαστε τον όρο»
[24] Αναλυτικό ρεπορτάζ εδώ: Σχολική κατάληψη με… χρυσαυγίτικο σκονάκι
[25] Στις 30 Οκτώβρη 2012 ο βουλευτής της Αντ. Γρέγος έκανε μια επίκαιρη ερώτηση στη Βουλή με θέμα «Βανδαλισμοί σε σχολεία από καταληψίες» στην οποία αναφέρει: «Δε νοείται ο χώρος ενός εκπαιδευτικού ιδρύματος να καθίσταται άσυλο καταληψιών και δραστών αξιόποινων πράξεων. Επιπλέον, είναι ανεπίτρεπτο να επιβαρύνονται οι Έλληνες πολίτες με το κόστος της αποκατάστασης των ζημιών που προκαλούνται από μια μικρή μερίδα ατόμων. Οι αστυνομικές αρχές θα πρέπει να προβαίνουν σε εξακρίβωση των στοιχείων των ατόμων αυτών και να παραπέμπονται με την αυτόφωρη διαδικασία, ενώ ταυτόχρονα θα πρέπει να ερευνώνται τυχόν ευθύνες των γονέων για παραμέληση εποπτείας και να ασκείται σε βάρος τους ποινική δίωξη». Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Στις θέσεις της για την Παιδεία (Οι θέσεις της Χρυσής Αυγής για τον τομέα της Παιδείας – Γενάρης 2015), ένα μείγμα αντιδραστικών και νεοφιλελεύθερων προτάσεων, προκρίνεται, ως τρόπος αντιμετώπισης τέτοιου είδους «βανδαλισμών», η δημιουργία ενός ειδικού σώματος σχολικών ειδικών φρουρών οι οποίοι, σε συνεργασία με τις αστυνομικές αρχές, θα «μεριμνούν» για τη σωστή (και πάντα «εθνική»!) λειτουργία των σχολείων.
[26] Για παράδειγμα, στην Iskra φιλοξενήθηκε το άρθρο του Δ. Κατσορίδα «13 θέσεις και προσεγγίσεις για το Μακεδονικό ζήτημα» στο οποίο εκφράζονται απόψεις πολύ διαφορετικές από αυτές του Α.Ρ. Ως εκ τούτου, λοιπόν, στο τέλος του άρθρου υπάρχει η εξής σημείωση: «Είναι ευνόητο, ότι οι απόψεις του αρθρογράφου είναι προσωπικές και δεν εκφράζουν κατ’ ανάγκην τις απόψεις της σύνταξης της Iskra».
[27] Οι μαθητές να απομονώσουν τις νεοφασιστικές και ακροδεξιές παρεμβάσεις στα σχολεία
[28] Στο site του ΜΕΤΑ (ergasianet.gr) υπάρχει μόνο μια ανακοίνωση του ΜΕΤΑ (Για το εθνικιστικό παραλήρημα της ΔΑΚΕ Καθηγητών), δημοσιευμένη στις 30 Νοέμβρη και μια της Πρωτοβουλίας Εκπαιδευτικών Π.Ε. (Παλεύουμε ενάντια στον εθνικισμό και στο φασισμό μέσα και έξω απ’ τα σχολεία), στις 29 Νοέμβρη. Πέραν τούτων, ουδέν.
[29] Οι υπογραμμίσεις σε όλα τα αποσπάσματα είναι δικές μου.
[30] Εθνικιστική μαθητική πορεία στον Πύργο Ηλείας
[31] ΜΑΘΗΤΙΚΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΚΑΙ ΠΟΡΕΙΑΣΤΗΝ ΠΤΟΛΕΜΑΪΔΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ (από το 1:08 του βίντεο μέχρι το 1:22).
[32] Όπως η Ελληνική Σοσιαλιστική Αντίσταση (που αναφέρθηκε πιο πάνω), η Ελληνική Λύση του Κ. Βελόπουλου κ.α. Σε αυτές πρέπει να συμπληρωθεί η στήριξη που παρείχε στις καταλήψεις η ΔΑΚΕ Δ.Ε. (η οποία μιλούσε για δείγμα «εθνικής αφύπνισης» – άλλωστε η ανακοίνωση της ΔΑΚΕ Ε’ ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης χρησιμοποίησε αυτούσιο «τουιτάρισμα» του χρυσαυγίτη βουλευτή Χρ. Παππά) και παράγοντες που σχετίζονται με τη ΝΔ και την εκκλησία. Διαβάστε το άρθρο του «Πριν» (2 Δεκέμβρη): Μαθητικό μπλόκο στο φασιστικό ρεσάλτο
[33] Πώς Ανέβηκε το Πανό με το Έμβλημα της Χρυσής Αυγής σε Μαθητική Κατάληψη στην Κρήτη;
[34] Για αυτό το ζήτημα, όσο και για το Μακεδονικό συνολικά, σκοπεύω να επανέλθω σε επόμενο άρθρο.
[35] Αλυτρωτικές αναφορές στο Σύνταγμα της ΠΓΔΜ
[36] Παν. Λαφαζάνης: «Ο Τσίπρας ακολουθεί με δουλικότητα την αμερικανική στρατηγική στο Μακεδονικό»
[38] Σύνταγμα της Ελλάδας
[39] Στην προαναφερθείσα συνέντευξή του ο Π. Λαφαζάνης αναφέρει: «υπάρχει μια βλέψη, μια επιδίωξη των Σκοπίων για μια ευρύτερη ενσωμάτωση όλης της Μακεδονίας στην επικράτεια τους. Ο επεκτατισμός δεν είναι κατ’ ανάγκη συνυφασμένος με το όνομα κράτους. Βλέπετε η Τουρκία δεν έχει όνομα ούτε Θράκης, ούτε Αιγαίου, ούτε τίποτα, και όμως διεκδικεί με απαράδεκτο τρόπο τα μαλλιά της κεφαλής της. Η Αλβανία επίσης δεν έχει όνομα ελληνικό, ούτε διεκδικεί το όνομα της Ηπείρου, και όμως διεκδικεί την Τσαμουριά». Η ΔτΜ διεκδικεί όλη τη Μακεδονία, η Αλβανία διεκδικεί την «Τσαμουριά», η «δύσμοιρη Ελλάδα» περικυκλωμένη από επίδοξους κατακτητές. Εθνικιστικό παραλήρημα σε πλήρη εξέλιξη.
[40] Την έκθεση μπορείτε να την κατεβάσετε από εδώ
[41] Υψηλό εννέα ετών για τις άμεσες ξένες επενδύσεις στην Ελλάδα το 2017
[42] Μπίζνες στα Σκόπια – Η ελληνική οικονομική επέλαση
[43] Comparison Results of World Military Strengths – Greece and Macedonia
[44] Γιάννης Τόλιος: FYROM και «Μακεδονικό»: Υπάρχει φερέγγυα λύση;
[45] Το Αριστερό Ρεύμα της ΛΑ.Ε. για το πρόβλημα της FYROM
[46] Με αφορμή τη δολοφονία του Κώστα Κατσίφα: Έθνος, Τάξη, Αυταρχισμός. Το άρθρο αυτό, το οποίο πολύ άνετα θα μπορούσε να φιλοξενηθεί σε κάθε ακροδεξιό site, ανήκει στο Βασίλη Φούσκα, καθηγητή Διεθνών Σχέσεων στο Πανεπιστήμιο Ανατολικού Λονδίνου. Φαίνεται ότι πρόκειται για νέα «στρατολόγηση» της Iskra γιατί έχει φιλοξενήσει τρία άρθρα του, και τα τρία το Νοέμβρη.
[47] Σκάσε και θα πεις κι ένα τραγούδι…
[48] Αναμέτρηση, Ανασύνθεση – ΟΝΡΑ, Αριστερή Ανασύνθεση, Αριστερή Αντικαπιταλιστική Συσπείρωση, Αριστερή Ριζοσπαστική Κίνηση, Δίκτυο για τα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα, Δικτύωση για την ριζοσπαστική αριστερά, Κόκκινο Νήμα, Ξεκίνημα – Διεθνιστική Σοσιαλιστική Οργάνωση
[49] Από τη Μετάβαση και το Σύγχρονο Κομμουνιστικό Σχέδιο
Από πού ν’ αρχίσεις και πού να τελειώσεις (εννοώ το άρθρο –που βέβαια εγώ δεν θα το έγραφα ακριβώς έτσι)! Αλλά ας αρχίσω από κάπου αφού πρέπει.
Στην υποσημείωση #46 ο αρθρογράφος ισχυρίζεται:
Με αφορμή τη δολοφονία του Κώστα Κατσίφα: Έθνος, Τάξη, Αυταρχισμός. Το άρθρο αυτό, το οποίο πολύ άνετα θα μπορούσε να φιλοξενηθεί σε κάθε ακροδεξιό site, ανήκει στο Βασίλη Φούσκα, καθηγητή Διεθνών Σχέσεων στο Πανεπιστήμιο Ανατολικού Λονδίνου. Φαίνεται ότι πρόκειται για νέα «στρατολόγηση» της Iskra γιατί έχει φιλοξενήσει τρία άρθρα του, και τα τρία το Νοέμβρη.
Αναρωτιέμαι ποια ακροδεξιά ιστοσελίδα από τις «όλες» που κατά τον αρθρογράφο θα το φιλοξενούσαν θα έκανε κάτι τέτοιο από τη στιγμή που, λόγου χάρη, το άρθρο καταλήγει έτσι (τα bold από την πρωτότυπη δημοσίευση στην Iskra):
Πως γίνεται κάποιος «εθνικιστής» σήμερα; Ποιες ήταν οι ταξικές-κοινωνικές συνθήκες μέσα στις οποίες μεγάλωσε ο Κατσίφας; Ποια ήταν η πολιτική των Αλβανικών κυβερνήσεων προς την Ελληνική μειονότητα, τουλάχιστον από την πτώση του κρατικού κομμουνισμού και δώθε και τι έχουν κάνει έμπρακτα οι Ελληνικές κυβερνήσεις των παγκοσμιοποιήσεων και Ευρωπαϊκών ενοποιήσεων για να προστατέψουν αυτή τη μειονότητα και να την βγάλουν από τη φτώχεια; Γιατί το εθνικό στοιχείο στη συνείδησή του υπερκέρασε το ταξικό; Γιατί ιατροδικαστικές Ελληνικές αρχές παρεμποδίστηκαν στο έργο τους; Θα τεθεί σε εφαρμογή το ισχύον νομικό καθεστώς που υπαγορεύει παραπομπή στην Ελληνική δικαιοσύνη των υπαίτιων του θανάτου του;
Αυτά είναι τα ερωτήματα. Οι περισσότεροι, τόσο στην Δεξιά όσο και στην Αριστερά, τα γνωρίζουν αλλά δεν τα θέτουν. Ακόμα, ως ένα βαθμό, γνωρίζουν και τις απαντήσεις, οι οποίες ήδη αχνοδιαγράφονται απ’ την παραπάνω σύντομη ανάλυση. Δεν τολμούν όμως ούτε να θέσουν τα ερωτήματα, πόσο μάλλον ν’ αρχίσουν να τ’ απαντάνε. Θέστε τα, απαντήστε τα και θα ανακαλύψετε επίσης γιατί η Χρυσή Αυγή έχει 10% και γιατί η Άκρα Δεξιά σ’ όλη την Ευρώπη και το Δυτικό κόσμο θριαμβεύει. Αλλά, σσσσσ…..θα δυσαρεστηθεί η παγκοσμιοποίηση, ο κοσμοπολιτισμός και τα δικαιώματα, δηλαδή κινδυνεύουμε να στιγματιστούμε ή να πάμε φυλακή. Μ’ αυτήν την έννοια είναι το Αλβανικό και το Ελληνικό κράτος από κοινού που δολοφόνησαν το Κώστα Κατσίφα και, άρα, χίλια μπράβο στο παιδί, αν και προσωπικά θα προτιμούσα να πέθαινε για τη τιμή της Αλβανικής και Ελληνικής εργατικής τάξης, που τόσο ωμά καταπιέζονται απ’ τα καθεστώτα λιτότητας που επέβαλε η νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση και που εδώ είναι το πραγματικό ζήτημα. Να μη ξεχνάμε, στο πόλεμο δεν πολεμούν οι αστοί και τα δικαιώματά τους. Στο πόλεμο πολεμούν οι εργάτες ενός κράτους που έχουν διαταγές να σκοτώσουν τους εργάτες του άλλου κράτους. Παλιά μου τέχνη κόσκινο, το κεφάλαιο ξέρει πολύ καλά πως να διαιρεί και να βασιλεύει.
Από κούπες τα έκανα!
Η πρώτη-πρώτη πρόταση του σχολίου μου να διαβαστεί έτσι:
Από πού ν’ αρχίσεις και πού να τελειώσεις (εννοώ την ανάρτηση –άλλης τάξεως ζήτημα ότι το άρθρο τού Φούσκα εγώ δεν θα το έγραφα ακριβώς έτσι)! Αλλά ας αρχίσω από κάπου αφού πρέπει.
Πραγματικά δεν καταλαβαίνω αυτό το σχόλιο. Θέλεις να μου πεις τι ακριβώς εννοείς; Ότι το άρθρο αυτό δεν είναι μιας εθνικιστικής λογικής πόνημα; Παραθέτω μερικά ακόμα αποσπάσματα (με τα πρωτότυπα bold) και μερικά σχόλιά μου, να μου πεις αν διαφωνείς στην ουσία του ζητήματος.
«Επίσης, αγκάλιασε το έθνος γιατί η Ελληνική κρατική πολιτική και οι θεσμοί, ακόμα και επί Οθωμανοκρατίας (νηπιαγωγεία, σχολεία, εκκλησία, στρατός), για πάνω από 250 χρόνια, ήταν εθνοκεντρική και εθνικιστική. Για το αν αυτό ήταν “καλό ή κακό” ποσώς μ’ ενδιαφέρει». Συγνώμη, δεν μας ενδιαφέρει το αν η ελληνική κρατική πολιτική και οι θεσμοί ήταν (μέχρι το Σημίτη, όπως αναφέρει στην επόμενη γραμμή;) εθνικιστική; Εθνικιστική! Δεν θα τοποθετηθούμε πάνω σε αυτό; Δεν θα κάνουμε κριτική σε αυτή την εθνικιστική κρατική πολιτική; Αυτή η διατύπωση δεν είναι ξέπλυμα του εθνικισμού;
«Στην Ελλάδα του 1960 και του 1970 έμπαινες φυλακή αν δεν ήσουν “εθνικόφρων” και τραγουδούσες Θεοδωράκη ή αντάρτικα. Στην Ελλάδα του 2018 σε στιγματίζουν αν είσαι “εθνικόφρων” και οι δάσκαλοι τιμωρούν τους μαθητές αν τραγουδάν στη παρέλαση “Μακεδονία ξακουστή”» – Στην Ελλάδα του σήμερα στιγματίζουν τους εθνικόφρονες (όχι απλά τους πατριώτες, τους εθνικόφρονες – και μόνο η χρήση της συγκεκριμένης λέξης φέρνει ανατριχίλα). Ποιοι είναι δηλαδή αυτοί οι εθνικόφρονες που στιγματίζονται;
«Σήμερα ο μπαμπούλας είναι η εθνικοφροσύνη και το έθνος-κράτος, που φαίνεται νάχει γίνει τροχοπέδη στην απο-εδαφικοποιημένη συσσώρευση του κεφαλαίου». Το κεφάλαιο τρέμει την εθνικοφροσύνη που είναι εμπόδιο στη συσσώρευση κεφαλαίου; Άρα, σύμφωνα με τον αρθρογράφο, να υποθέσω ότι οι εθνικόφρονες Λεπέν, Σαλβίνι και Όρμπαν είναι οι χειρότεροι εχθροί του κεφαλαίου (αν δεν εννοεί αυτούς, ποιους εννοεί;);
«Σήμερα το κράτος σπέρνει παγκοσμιοποίηση, δικαιώματα και διεθνισμό πάλι διότι έτσι υπαγορεύουν οι πάτρωνες του μεγάλου κεφαλαίου». Το κράτος σπέρνει δικαιώματα;; Ποια είναι τα δικαιώματα αυτά; Γιατί κακοποιείται και αποδίδεται στο κεφάλαιο μια κλασική μαρξιστική και λενινιστική έννοια όπως ο διεθνισμός;
«Ο Πρωθυπουργός της Αλβανίας, ο οποίος κατηγορείται για σοβαρά σκάνδαλα (π.χ. εμπλοκή του σε εμπόριο ναρκωτικών), βρήκε την ευκαιρία να αναζωπυρώσει τον Αλβανικό εθνικισμό προκειμένου να αποτρέψει την προσοχή της κοινωνίας από την κυβερνητική κρίση που μαστίζει το Αλβανικό κράτος, εξού και ο χαρακτηρισμός του Κατσίφα ως “ψυχοπαθούς”.»- καραμπινάτο fake news σχετικά με τα όσα είπε ο Ράμα (https://www.thepressproject.gr/article/136027/Den-prokalei-o-Rama-alla-ta-ellinika-MME-kai-i-ND)
«χίλια μπράβο στο παιδί, αν και προσωπικά θα προτιμούσα να πέθαινε για τη τιμή της Αλβανικής και Ελληνικής εργατικής τάξης». Ναι, κι εγώ αυτό θα προτιμούσα. Αλλά δεν έκανε αυτό. Δεν έπεσε μαχόμενος για τα συμφέροντα του αλβανικού και του ελληνικού προλεταριάτου, σε μια απεργία, σε ένα οδόφραγμα. Οπότε το μπράβο πού πάει; Για ποιο λόγο μπράβο στον Κατσίφα;;
«Γιατί το εθνικό στοιχείο στη συνείδησή του υπερκέρασε το ταξικό;» – ώστε λοιπόν όλα αυτά που είχε στη συνείδησή του ο Κατσίφας ήταν το «εθνικό στοιχείο»; Αυτό είναι το εθνικό στοιχείο; Η ένωση της «Βορείου Ηπείρου» με την Ελλάδα, η Μ.Α.Β.Η. και ο Μεταξάς; (https://www.thepressproject.gr/article/135694/To-profil-tou-Katsifa-kai-i-parastratiotiki-MABI)
Όλα αυτά δεν εκφράζουν ένα εθνικιστικό σκεπτικό επειδή «πετιούνται» μέσα στο κείμενο η φράση «εργατική τάξη», δυο-τρεις καταγγελίες για τις κυβερνήσεις και των δυο χωρών και άλλες τόσες για την «παγκοσμιοποίηση»; Τι είναι αυτό που καθορίζει το «ζουμί» του άρθρου, το κεντρικό του σκεπτικό, την κεντρική του λογική; Θεωρείς ότι έτσι όπως έθεσα το ζήτημα, άλλαξα την ουσία των γραφομένων του αρθρογράφου; Πώς αλλιώς μπορούν να χαρακτηριστούν όλα τα παραπάνω αν όχι ως «αβάντα» στην ακροδεξιά και τον εθνικισμό;
Οπότε, με βάση αυτά, ναι, πιστεύω ότι θα μπορούσε να φιλοξενηθεί άνετα στα ακροδεξιά site. Όπως φιλοξενούνται, για παράδειγμα, αντίστοιχης λογικής άρθρα του Καζάκη.
Φίλε Πάρη Μακρίδη,
Θα απαντήσω στο σχόλιό σου και θα προσπαθήσω να εξηγήσω τη θέση μου. Δεν μπορώ να το κάνω τώρα, όμως, δυστυχώς. Έχω κάποιες άλλες εκκρεμότητες που με τραβάνε από το μανίκι. Αν προλάβω θα «στρωθώ» πιο αργά το βράδυ. Διαφορετικά αύριο. Πάντως, προλαβαίνω να σου πω από τώρα το εξής:
Χαίρομαι που πήρες το λόγο και έχεις τη διάθεση να συζητήσεις. Από όσο έχω δει εγώ στα πάνω κάτω 10 χρόνια που κυκλοφορώ στα αριστερά ιστολόγια κάτι τέτοιο είναι σπάνιο στους αρθρογράφους τους, ιδίως στους επώνυμους και ακόμα πιο ιδίως αν αυτοί είναι ψηλά στην κομματική ιεραρχία. Δυστυχώς, είναι σπάνιο ακόμα και εδώ, στην Παντιέρα, που αντιπροσωπεύει σήμερα το καλύτερο βήμα (παν)αριστερού διαλόγου (άσχετα αν όλοι όσοι και όσες παίρνουν το λόγο εδώ δεν το αξιοποιούν πάντα με τον καλύτερο τρόπο κατά τη γνώμη μου).
Για την ώρα, λοιπόν, έχεις τα συγχαρητήριά μου (μη χαίρεσαι: η τελευταία τρύπα τού ζουρνά είμαι! :-) ). Άλλο θέμα αν στην εξέλιξη της συζήτησης φάμε τα μουστάκια μας (που δεν έχω)! ;-) :-)
Τα λέμε
Φίλε Πάρη Μακρίδη, επανέρχομαι στην κουβέντα μας που έμεινε στην …αρχή.
Πριν τοποθετηθώ στα ερωτήματα που βάζεις επί συγκεκριμένων σημείων τού επίμαχου άρθρου, θα ήθελα να πω εισαγωγικά μερικά γενικά πράγματα που, νομίζω, έχουν σημασία για το διάλογό μας.
Μπαίνεις στη συζήτηση βασιζόμενες σε κάποιες προκείμενες που φαίνεται να έχεις δεδομένο ότι είναι κοινές μεταξύ μας. Το πράγμα δεν είναι καθόλου έτσι. Δεν μοιραζόμαστε την ίδια προκείμενη ιδέα και αντίληψη για το τι είναι «εθνικισμός» με την κακή έννοια –υποθέτω βάσιμα ότι δεν συμφωνούμε ούτε και στο συμφραζόμενο αυτής τής δήλωσής μου, δηλαδή ότι ο εθνικισμός δεν είναι ένας και δεν είναι υποχρεωτικά κακός (όχι μόνο στην εποχή τών εθνικών ολοκληρώσεων· ακόμα και τώρα, σήμερα). Ακόμα, δεν μοιραζόμαστε την ίδια προκείμενη ιδέα και αντίληψη για το τι είναι «διεθνισμός». Κι ακόμα-ακόμα, πολύ φοβάμαι, ότι δεν μοιραζόμαστε την ίδια προκείμενη ιδέα και αντίληψη για το τι είναι «φασισμός/ναζισμός». Δεν έχει νόημα να τα εξηγήσω αυτά γινόμενος συγκεκριμένος τώρα. Στην εξέλιξη της κουβέντας μας θα γίνει καθαρό τι εννοώ εκ των πραγμάτων.
Όπως είμαι σίγουρος ότι αντιλαμβάνεσαι, γιατί τα γραπτά σου δείχνουν διαβασμένο άνθρωπο (και άνθρωπος γραμματισμένος ξύλινο γλυπτό), αυτή η μη σύμπτωσή μας επί τών προκείμενων δυσχεραίνει ακόμα περισσότερο τη συζήτηση, συζήτηση που έτσι κι αλλιώς είναι «ζόρικη», αφού ακουμπάει ζητήματα που δίχασαν και διχάζουν την Αριστερά εδώ και αιώνες. Από τη μεριά μου θα προσπαθήσω να τη διευκολύνω κάπως, προσπαθώντας να είμαι όσο το δυνατόν περισσότερο ακριβής στα λόγια και σαφής στις έννοιες. Πριν προχωρήσω στην ανάλυση των αποσπασμάτων από το άρθρο τού κυρίου καθηγητή, μια διευκρίνιση και μια υπενθύμιση. Η διευκρίνιση: δεν είμαι απολογητής τού Φούσκα. Η υπενθύμιση: έχω δηλώσει ρητά ότι αν εγώ έγραφα για τα θέματα που κάλυψε αυτός δεν θα έγραφα ό,τι έγραψε εκείνος. ΟΚ; Προχωρώ στο παρασύνθημα αριθμώντας, για να μη μπερδευτούμε –εμείς ή όποιοι παρακολουθούν την κουβέντα μας:
1. Αφού πω ότι ο Φούσκας εδώ μάς τα μπερδεύει λίγο, προφανώς από απροσεξία (δεν υπήρχε κρατική πολιτική επί Οθωμανοκρατίας ή οργανωμένος στρατός), να απορήσω με την αγανάκτησή σου. Εξανίστασαι επειδή ο Φούσκας λέει «ποσώς με ενδιαφέρει για την εθνοκεντρική/εθνικιστική αντίληψη με την οποία το ελληνικό κράτος ρύθμιζε την ελληνική κοινωνική ζωή» και σου φαίνεται περίεργο ότι δεν βλέπω τίποτε το κακό εδώ. Μα, φίλε μου, κάθε ομάδα, από τις μικρότερες (παρέα «κολλητών», οικογένεια, τάξη σχολείου, ομάδα ποδοσφαίρου, χωριό κ.λπ.) μέχρι τις μεγαλύτερες (θρησκευτικές, φύλου και βέβαια τα έθνη) έχουν την ίδια αντίληψη, την ίδια εσω-κεντρικότητα και χαρακτηρίζονται από την ίδια μέριμνα για τη συγκρότηση και διαιώνισή τους; Γιατί τα έθνη, και μάλιστα στην εξελιγμένη τους μορφή όπως τα ξέρουμε σήμερα, του έθνους-κράτους, να αποτελούν εξαίρεση; Επειδή εμείς οι αριστεροί αναγνωρίζουμε τον πρώτο ρόλο στην τάξη και μας τη σπάνε τα έθνη; Μα τα έθνη υπάρχουν! Τι νόημα έχει να κλαιγόμαστε επειδή, πατώντας σε προεθνικές συνομαδώσεις, μετεξελίχτηκαν μέσα από τις διαδικασίες συγκρότησης των ομάδων και υπό τη μπαγκέτα τού καπιταλισμού σε αυτό που είναι σήμερα; Και τι νόημα έχει να τα σβήνουμε από τα χαρτιά μας και τα σχέδιά μας για την επαναστατική κοινωνική αλλαγή;
2. Κακώς σού φέρνει ανατριχίλα η λέξη «εθνικόφρων». Πρώτα-πρώτα, ακριβώς επειδή η ανατριχίλα σου σε αποσταθεροποίησε (αντικειμενικά είναι ενοχλητικό πράγμα :-) ), σου διέφυγε ότι γράφει τη λέξη εντός εισαγωγικών. Θα μου πεις: «μα βάζει εισαγωγικά και τις δύο φορές που χρησιμοποιεί τη λέξη, αν και οι περιπτώσεις είναι αντίθετες, τι στο διάολο θέλει να πει ο ποιητής;». Λοιπόν, όπως αντιλαμβάνεσαι, εγώ στο μυαλό τού κ. Φούσκα δεν μπορώ να μπω. Θα σου πω, όμως, τι θα εννοούσα εγώ αν έγραφα την επίμαχη φράση ακριβώς όπως την έγραψε εκείνος (άνετα θα έγραφα την ίδια). Στην πρώτη περίπτωση θα το έκανα για να πάρω τις αποστάσεις μου από τη νοηματοδότηση της Δεξιάς στις μαύρες δεκαετίες. Στη δεύτερη για να διαχωρίσω τη θέση μου από τις μερίδες τής Αριστεράς που χαρακτηρίζουν περιφρονητικά και υποτιμητικά «εθνικόφρονα» όποιον βάζει ελληνική σημαία στις 25 Μαρτίου ή όποια είναι αντίθετη με την ιδέα που λανσάρισε προ ετών η ομάδα τού Αντώνη Λιάκου για κατάργηση της 28ης Οκτωβρίου ως εθνικής γιορτής και την οποία καλοβλέπουν εσχάτως αρκετοί από τους «αντικαπιταλιστές» της Αριστεράς μαζί με τους Αντιφά.
3. Ναι. Ένας οικονομικός προστατευτισμός, πυροδοτημένος από εθνικόφρονα αισθήματα στο πεδίο τής οικονομίας (δηλαδή, παραδείγματος χάρη: να αναπτύξω την ελληνική κτηνοτροφία για να μην εισάγω από την Ολλανδία ή τη Γαλλία), πλήττει τις εξωστρεφείς και επιθετικές μερίδες ξένου κεφαλαίου. Δεν καταλαβαίνω γιατί απορείς. Αυτό μοιάζει με τον τροχό που έχει όμως ανακαλυφθεί προ πολλού.
4. Βεβαίως και το κράτος τής «Ανοιχτής Κοινωνίας» (Καρλ Πόπερ, για να μην ξεχνιόμαστε ;-) :-) ) σπέρνει δικαιώματα: για τις εκτρώσεις, για το διαζύγιο, για τους γάμους και την παιδοθεσία τών ομοφυλόφυλων, για τον άνθρωπο γενικά που όταν τον «καταπιέζει μια κακή κυβέρνηση» στέλνουμε τα Στελθ και τα κάνουμε όλα ίσωμα κ.λπ., κ.λπ., κ.λπ. Από τον Φούσκα περίμενες να τα μάθεις αυτά τα τερτίπια τής Φιλελεύθερης Αστικής Δημοκρατίας δυτικού τύπου, φίλε Πάρη;
4α. Ασχέτως αν δεν βάζει τη λέξη διεθνισμός σε εισαγωγικά ή δεν κάνει ρητή αναφορά σε «διεθνισμό τού κεφαλαίου», αυτό εννοεί πέραν κάθε αμφιβολίας. Όπως ο «εθνικισμός» δεν ανήκει αποκλειστικά στους κακούς εθνικιστές, έτσι και ο «διεθνισμός»: με την «καθαρή», κυριολεκτική του σημασία δεν ανήκει μόνο στην Αριστερά. Γιατί σε σοκάρει; Τόσο μοναχοφαγάς είσαι; :-)
5. Εδώ ο Φούσκας είναι φάουλ. Αλλά και τα fake news δεν είναι ακριβώς fake news. Ο Ράμα, στο πρώτο του τουίτ, στις 28 Οκτωβρίου το βράδυ, μίλησε για «εξτρεμιστική τρέλα». Από εκεί πιάνεται ο Φούσκας και σε αυτό το τουίτ αναφέρεται. Το λινκ που βάζεις εσύ εδώ από το ThePressProject σχολιάζει μεταγενέστερη «σκηνή τού έργου».
6. Υποθέτω ότι το «μπράβο» οφείλεται στο γεγονός ότι τον θεωρεί συμπατριώτη (είναι) κι ακόμα στο γεγονός τής «ηρωικής τρέλας» τού Κατσίφα (κι αυτή υπήρξε, άσχετα αν, πιθανόν, να οφειλόταν σε κάποια ακραία φαντασίωση, ότι είναι ο Πύρρος τής Ηπείρου, ας πούμε, που τα βάζει με τους Ρωμαίους) που τον οδήγησε στο θάνατο.
7. Βεβαίως και είναι «εθνικό στοιχείο»; Δηλαδή, τι ήταν αυτό που ώθησε τον Κατσίφα σε τέτοια άκρα ώστε να χάσει τη ζωή του; Είχε ερωτευτεί κάποια συγχωριανή του και δεν τον ήθελε ο πατέρας της για γαμπρό; Για όνομα του Μαρξ και του Λένιν! Η απορία σου είναι εντελώς τελείως παράλογη!
7α. Ναι, και η Μ.Α.Β.Η. είναι «εθνικό στοιχείο». Εκτός αν υπάρχουν ή θα υπάρξουν στοιχεία ότι το «εθνικό στοιχείο» τής Μ.Α.Β.Η. ήταν «βιτρίνα» σε εμπόριο ναρκωτικών ή trafficking ή δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο παρόμοιο. Σε σοκάρει; Δεν θα ’πρεπε. Γιατί, είμαι σίγουρος: όταν θα λες ΙRA, θα λιώνει το στόμα σου! Αλλά δεν γίνεται οι Ιρλανδοί, που ήθελαν πάση θυσία τη Β. Ιρλανδία ιρλανδική, να είναι ήρωες και οι Έλληνες της Αλβανίας που θέλουν τα μέρη που ζούσαν και ζουν να ενσωματωθούν στην Ελλάδα να είναι φασίστες σώνει και ντε (μερικοί μπορεί και να είναι, ποιος βάζει το χέρι του στη φωτιά για το αντίθετο;)! Είναι άλλο ζήτημα ότι η ελληνική Αριστερά κόβει φλέβες για να μην αλλάξουν τα σύνορα (κι έτσι πρέπει για 1.000.000 λόγους), κι άλλο τι είναι όλοι αυτοί που τραγουδάνε «Αχ Ελλάδα μας γλυκιά» και το σταματάνε εκεί χωρίς να αναφέρουν και το συμπλήρωμα του στίχου («Δημοκρατία Λαϊκιά»). Μην τα μπερδεύουμε.
Κλείσιμο στο δικό σου κλείσιμο
Ναι, φίλε μου. Εκφράζουν και ένα εθνικιστικό σκεπτικό. Αλλά σε παραπέμπω σε όσα είπα ήδη για το δισήμαντο της έννοιας και το δισυπόστατο του φαινομένου. Ο εθνικισμός δεν είναι ένα νόμισμα που έχει και στις δύο όψεις του τον Μέγα Αλέξανδρο ή τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο. Ο εθνικισμός (σε όλες τις χώρες τού κόσμου) είναι ένα νόμισμα που έχει και στις δύο όψεις του τον δίμορφο Ιανό!
Νομίζω ότι τον αρθρογράφο τον αδικείς (στο συγκεκριμένο άρθρο που σχολιάζουμε, δεν μπορώ να ξέρω τι άλλα έχει γράψει, μπορεί να έχει γράψει κροκοδείλους). Ας μείνω σε αυτό.
Τελευταίος λόγος γι’ απόψε:
Κρύβε λόγια! Ξέρεις πόσα από αυτά που έχουν γράψει οι κλασικοί τού κομμουνιστικού κινήματος, στην πένα ενός διαβασμένου Χρυσαυγίτη μπορούν να χαρακτηριστούν ως «αβάντα» στην ακροδεξιά και τον (κακώς εννοούμενο) εθνικισμό; Δεν είναι αυτό κριτήριο. Είναι ένα (σκουριασμένο) όπλο για να εξοντώνουμε ο ένας αριστερός τον άλλον. Και αυτήν την περίοδο, ιδίως μετά την αναζωπύρωση του Μακεδονικού και τις πλαγιομετωπικές με την Τουρκία, τα πρωτεία σ’ αυτό το άχαρο παιχνίδι (για μένα, απεχθές), δυστυχώς, τα έχει η δική σου Αριστερά…
Τα λέμε (με ξενύχτισες, αλλά το είχα υποσχεθεί :-) )
Αιτήματα αγώνα κ διεκδίκησης πριστατευτικου χαρακτήρα για την ελληνική γεωργια/κτηνοτροφια, ειναι άκρως αναγκαία. Και αναπτυσσονται και από την αντικαπιταλιστικη κομμουνιστική αριστερά.
Όλη η υπόλοιπη φιλολογία του κ. Φούσκα, δεικνύει άτομο ασχετο κ ιδεοληπτικο. Χωρίς τεκμηριωμένες θέσεις αβανταρει έναν κυριλλε εθνικισμό.
ERRATUM
7. Βεβαίως και είναι «εθνικό στοιχείο»; = 7. Βεβαίως και είναι «εθνικό στοιχείο»!
Φίλε LeftG700
Αρχικά, έχεις δίκιο. Οι αφετηρίες μας σχετικά με το τι είναι εθνικισμός απέχουν πάρα (μα πάρα) πολύ. Οπότε αναγνωρίζω τη δυσκολία αυτής της συζήτησης, ειδικά όταν γίνεται με αυτόν τον τρόπο, δηλαδή της παράθεσης σχολίων. Μερικές σκέψεις πάνω στις απαντήσεις σου λοιπόν, χωρίς να θεωρώ ότι το θέμα εξαντλείται σε αυτές:
Ναι, ο εθνικισμός δεν είναι ένας και κατά τη γνώμη μου υπάρχει ένας βασικός διαχωρισμός εθνικισμών: ο εθνικισμός των καταπιεστών και ο εθνικισμός των καταπιεσμένων εθνών. Δεν θα κρίνω με τον ίδιο τρόπο των εθνικισμό του Ισραήλ και τον εθνικισμό των Παλαιστινίων, για παράδειγμα. Αναγνωρίζω ότι στο δεύτερο είδος, ΥΠΟ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ (πράγματα που κρίνονται κατά περίπτωση και με συγκεκριμένη ανάλυση του Α ή του Β εθνικισμού ενός καταπιεσμένου έθνους, ενός έθνους δηλαδή που δεν έχει συγκροτηθεί κρατικά), μπορούν να υπάρξουν ριζοσπαστικά προοδευτικά χαρακτηριστικά. Το λεγόμενο «εθνικό ζήτημα» είναι τεράστιο ζήτημα, οπότε δεν θα επεκταθώ περισσότερο.
Προφανώς τα έθνη υπάρχουν, όπως λες. Θα ήταν αστείο να το αρνείται κάποιος αυτό και σίγουρα δεν το κάνω εγώ. Όμως δεν είναι αυτό το θέμα με όσα λέει ο κ. Φούσκας. Πάνω στην εθνικιστική πολιτική του κράτους και των θεσμών, η οποία υπήρχε για πάνω από 250 χρόνια δεν παίρνει θέση. Το αν είναι «καλό ή κακό» προφανώς δεν το εννοεί με την έννοια της ηθικής κρίσης, αλλά πολιτικά. Σκοπός μας λοιπόν ποιος είναι; Η ΑΠΛΗ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΜΙΑΣ ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑΣ Ή Η ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ, ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥ, ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΤΗΣ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟΥ; Και πάνω σε αυτή την ανάλυση δεν θα βγάλουμε κάποια συμπεράσματα; Αν έγραφα, για παράδειγμα: «Εντάξει μωρέ, η εθνικιστική πολιτική της χούντας δεν με ενδιαφέρει αν ήταν καλή ή κακή» τι θα έλεγες (εκτός κι αν δεν θεωρείς ότι ο εθνικισμός ήταν χαρακτηριστικό της χούντας); Η πολιτική λογική που παράγεται από τέτοια οπτική, δεν είναι πέρα για πέρα προβληματική, πέρα για πέρα λανθασμένη;
Οι λέξεις και οι έννοιες δεν έχουν μια «καθαρή» και αυτόνομη ύπαρξη. Έχουν συγκεκριμένο ιστορικό και πολιτικό περιεχόμενο, «κουβαλάνε» ένα φορτίο, το οποίο δεν μπορεί να αγνοείται όταν χρησιμοποιούνται. Θα μπορούσε να βρει άλλες λέξεις για να περιγράψει αυτό που θέλει. Αναφέρομαι στην «εθνικοφροσύνη» και το διεθνισμό. Αν εννοεί το «διεθνισμό του κεφαλαίου», ας γράψει «διεθνισμό του κεφαλαίου». Δεν το γράφει όμως. Και με βάση τη συνολική του τοποθέτηση, είναι φανερό για μένα ότι «τσουβαλιάζει» μέσα σε αυτήν Ο,ΤΙ ΕΧΕΙ ΔΙΕΘΝΙΚΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ, δηλαδή και τις ανάλογες πολιτικές του κεφαλαίου και το διεθνισμό της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς – άλλωστε είναι ξεκάθαρο αυτό όταν ειρωνεύεται «τη διεθνιστική Αριστερά των “άκρων και των μέσων”» (διεθνισμός στη μια περίπτωση, διεθνιστική στην άλλη, χωρίς εισαγωγικά, χωρίς διαχωρισμούς). Για την «εθνικοφροσύνη» δεν θα πω περισσότερα. Εξακολουθεί να μου προκαλεί ανατριχίλα, με ή χωρίς εισαγωγικά. Οπότε, όταν τις χρησιμοποιεί με αυτόν τον τρόπο, κατά τη γνώμη μου, διαπράττει ένα τεράστιο πολιτικό ολίσθημα.
Λες «Ένας οικονομικός προστατευτισμός, πυροδοτημένος από εθνικόφρονα αισθήματα στο πεδίο τής οικονομίας (δηλαδή, παραδείγματος χάρη: να αναπτύξω την ελληνική κτηνοτροφία για να μην εισάγω από την Ολλανδία ή τη Γαλλία), πλήττει τις εξωστρεφείς και επιθετικές μερίδες ξένου κεφαλαίου». Είναι ένα πράγμα να βλέπεις ότι υπάρχει μια τέτοια τάση (όπως αυτή που περιγράφεις) σε ΜΕΡΙΔΕΣ του κεφαλαίου σε ΚΑΠΟΙΕΣ χώρες. Είναι ένα πράγμα, επίσης, να αναγνωρίσεις ότι οι ανταγωνισμοί των αστικών τάξεων στα πλαίσια του ιμπεριαλιστικού καταμερισμού, μπορεί και να «μεταφράζονται» σε πολιτικές προστατευτισμού. Αλλά δεν λέει αυτά ο κ. Φούσκας. Λέει ότι αυτή τη στιγμή το έθνος-κράτος (ΓΕΝΙΚΑ ΚΙ ΑΟΡΙΣΤΑ, λες και είναι ένα πράγμα σε όλες τις περιπτώσεις, λες και είναι κάποιο υπερταξικό δημιούργημα, λες και κράτος από κράτος δεν διαφέρουν) είναι ο «μπαμπούλας» (σε αντίθεση με την προηγούμενη εποχή που ο «μπαμπούλας» ήταν ο κομμουνιστικός διεθνισμός – όπως λέει) και αποτελεί τροχοπέδη στην «απο-εδαφικοποιημένη συσσώρευση του κεφαλαίου». Υπάρχει δηλαδή ένας (υποτιθέμενος) διαχωρισμός του έθνους-κράτος με το επιθετικό, εξωστρεφές, διεθνικό κεφάλαιο και το πρώτο είναι ο κύριος εχθρός του δεύτερου, λες και το επιθετικό, εξωστρεφές, διεθνικό κεφάλαιο δεν έχει ανάγκη πλέον το κράτος ΤΟΥ – η αστική τάξη (όποια χαρακτηριστικά κι αν έχει) πάντα θα έχει ανάγκη το κράτος ΤΗΣ. Με βάση αυτά, επαναλαμβάνω την ερώτησή μου: οι εθνικόφρονες Λεπέν, Σαλβίνι και Όρμπαν είναι εχθροί του κεφαλαίου (αν δεν εννοεί αυτούς, ποιους εννοεί;); Είναι ο «μπαμπούλας» που εμποδίζουν την αποεδαφικοποιημένη συσσώρευση κεφαλαίου;
Ο κ. Φούσκας μιλά για δικαιώματα γενικά, χωρίς να αποσαφηνίζει ποια ακριβώς εννοεί. Δεν λέει ότι η αστική τάξη θέλει να «πετσοκόψει» όποια δικαιώματα έχουν αποσπαστεί από αυτή με αγώνες. Δεν λέει ότι η αστική τάξη, όποια δικαιώματα «δίνει» τα παράσχει λειψά, μισά, στα μέτρα της. Το ότι στο αστικό κράτος υπάρχουν «δικαιώματα» δεν σημαίνει ότι «σπέρνει δικαιώματα», δηλαδή το αστικό κράτος έχει μια κεντρική πολιτική κατεύθυνση παροχής «δικαιωμάτων» (όπως κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου «έσπερνε εθνικισμό», όπως λέει). Αλλά ακόμα και αυτά τα δικαιώματα που λες σε πολλές περιπτώσεις είναι αποτέλεσμα αγώνων (όπως π.χ. στην Ιρλανδία για τις εκτρώσεις) και όχι της αστικής, κρατικής «γενναιοδωρίας».
Η σύγκριση ανάμεσα σε Μ.Α.Β.Η. και IRA είναι εντελώς άκυρη. Η Μ.Α.Β.Η. δεν είναι μια οργάνωση που συνδέεται με έναν αγώνα εθνικής απελευθέρωσης ούτε είναι ο εκφραστής ενός μαζικού, εθνικού κινήματος. Είναι μια περιθωριακή ακροδεξιά ομάδα που το μόνο που έχω βρει ότι έχει κάνει είναι μια τρομοκρατική επίθεση το 1994. Εκπροσωπεί ή εκφράζει με οποιονδήποτε τρόπο τις διαθέσεις της ελληνικής μειονότητας στην Αλβανία έτσι ώστε να χαρακτηριστεί «εθνικό στοιχείο»; Εδώ μια σημείωση: υποθέτω ότι όταν λέμε «εθνικό στοιχείο» δεν εννοούμε απλά ότι έχει αναφορά στο εθνικό ή ότι αποτελείται από Έλληνες αλλά ότι εκφράζει τη συνείδηση της ελληνικής μειονότητας, ότι δηλαδή έχει ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΠΟΛΙΤΙΚΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ αυτή η έννοια. Λες επίσης: «οι Έλληνες της Αλβανίας που θέλουν τα μέρη που ζούσαν και ζουν να ενσωματωθούν στην Ελλάδα». Αυτό από πού προκύπτει; Από πού φαίνεται; Υπάρχει δηλαδή ένα κίνημα, υπάρχουν πολιτικές διεκδικήσεις των Ελλήνων στην Αλβανία για ένωση;
Τέλος, το ότι θα μπορούσα να στηρίξω αυτή την πολιτική λογική του IRA που λες (σχετικά με τη Β. Ιρλανδία), δεν σημαίνει ότι «πρέπει» να το κάνω σε κάθε περίπτωση. Κάθε περίπτωση είναι ξεχωριστή και κρίνεται λαμβάνοντας υπόψη όλες τις συνθήκες. Λέω «θα μπορούσα να στηρίξω» και όχι στηρίζω επειδή το ζήτημα του IRA δεν το έχω μελετήσει σε βάθος, οπότε δεν μπορώ να εκφράσω ολοκληρωμένη άποψη για ό,τι έχει κάνει ή ό,τι έχει διεκδικήσει. Μένω σε αυτά.
Μπράβο σε κάποιον απλά επειδή είναι συμπατριώτης; Άλλο και τούτο. «Ηρωική τρέλα» ο Κατσίφας;; Για ποιο λόγο ηρωική; Πραγματικά: για όνομα του Μαρξ και του Λένιν!!
Τελευταίο: τι σχέση έχουν οι μουσικές, οι εθνικές γιορτές, η γλώσσα κ.λπ. με τις εθνικιστικές πολιτικές γραμμές; Προφανώς κανένα πρόβλημα δεν έχω οι Έλληνες της Αλβανίας, οι Τούρκοι της Ελλάδας, οι Σλοβένοι της Αυστρίας κ.λπ. να ακούν τις μουσικές τους, να γιορτάζουν τις γιορτές τους κ.α. Ξέρεις πότε θα έχω πρόβλημα με αυτά; Αν πάει, για παράδειγμα, η Χρυσή Αυγή στη «Βόρεια Ήπειρο» να διοργανώσει μια «πολιτιστική εκδήλωση». Ή αν πάνε οι Γκρίζοι Λύκοι στη Θράκη να κάνουν το ίδιο. Αυτό όμως είναι μια πολιτική πράξη και δεν έχει σχέση με τις παραδόσεις και τα έθιμα που έχουν οι εθνικές μειονότητες σε κάθε χώρα.
Για τις εθνικές παραδόσεις θα συμφωνήσω επίσης με όσα λέει παρακάτω ο San Rocco για τις ταυρομαχίες και την κλειτοριδεκτομή. Το ότι κάτι είναι εθνική παράδοση δεν σημαίνει ότι αυτομάτως είναι και αποδεκτό.
Κάποιος σοβαρός άνθρωπος θα επεσήμαινε με την φράση “…από που να αρχίσω και που να τελειώσω με αυτό το κείμενο”, ΑΚΡΙΒΩΣ αναφερόμενος στο κείμενο του κ. Βασίλη Φούσκα! Οχι όμως ο γνωστός ανερμάτιστος leftg700. Ας αναρτήσουμε λοιπόν ένα άλλο απόσπασμα του κειμένου του κ. Β. Φούσκα και ας διαβαστεί παράλληλα με το απόσπασμα που παρέθεσε ο leftg700:
“…Όσο περισσότερο μια κρατική κοινωνία είναι ενσωματωμένη στο διεθνές και Ευρωπαϊκό οικονομικό σύστημα, τόσο περισσότερο είναι αντι-εθνικιστική, και αντίστροφα. Υπάρχουν εξαιρέσεις, όπως η Τουρκία, αλλά ο εθνικισμός του Τουρκικού κράτους είναι απόρροια άλλων ιστορικών περιστάσεων, όπως για παράδειγμα η διαρκής απειλή του Κουρδικού στοιχείου, η γενικότερη αστάθεια στη Μέση Ανατολή κλπ…”.
ΤΡΙΚΥΜΙΑ ΕΝ ΚΡΑΝΙΩ ο κ. Φούσκας. Από την μιά γράφει ότι “παλιά τέχνη κόσκινο του κεφαλαίου στο να διαιρεί τους εργάτες και να τους στέλνει να αλληλοσκοτώνονται για τα συμφέροντα του κεφαλαίου” αλλά από την άλλη, στο ίδιο κείμενο γράφει “…Όσο περισσότερο μια κρατική κοινωνία είναι ενσωματωμένη στο διεθνές και Ευρωπαϊκό οικονομικό σύστημα, τόσο περισσότερο είναι αντι-εθνικιστική, και αντίστροφα….”!!!!!!!!!!!!
Αλλά ΠΩΣ κ. Φούσκα ΔΙΑΙΡΕΙ το κεφάλαιο τους εργάτες και ΠΩΣ τους πείθει να αλληλοσκωτοθούν για τα δικά του συμφέροντα;; Με ματζούνια; Με ευχές; Με μάτιασμα; Με τι; ΜΕ ΤΟΝ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ! Αλλά από την άλλη, “…όσο πιο πολύ μια κοινωνία συμμετέχει σε καπιταλιστικές ολοκληρώσεις, τόσο πιο ΑΝΤΙΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΗ γίνεται”! Ντοινγκ!!!!
Αλλά και στο απόσπασμα που ανάρτησε ο leftg700, το μπάχαλο στο μυαλό του κ. Φούσκα, φαίνεται απο χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά: “Θα δυσαρεστηθεί η παγκοσμιοποίηση, ο κοσμοπολιτισμός και…. τα….δικαιώματα” κ. Φούσκα; ΕΤΣΙ; ΓΕΝΙΚΑ ΚΑΙ ΑΟΡΙΣΤΑ;; Το να είσαι απλώς κοσμοπολίτης κ. Φούσκα ως άτομο, τοο πολύ-πολύ να σημαίνει ότι είσαι ένας μποέμ τύπος. Το να ΕΙΣΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΗΣ κοσμοπολίτης που να συγκροτείς πολιτική αντίληψη και πολιτικά σχέδια με βάση τον αστικό κοσμοπολιτισμό είναι ΤΟ ΑΡΝΗΤΙΚΟ ΘΕΜΑ. Επίσης το ίδιο ισχύει και με τα δικαιώματα. Προφανώς ΔΕΝ θα κάνουμε ως λαός την χάρη να απορρίψουμε την έννοια των δικαιωμάτων επειδή ο κ. Φούσκας εννοεί μάλλον -ΑΝ εννοεί- την καπιταλιστική αντίληψη περί δικαιωμάτων.
Πλίνθοι και κέραμοι, υπερατάκτως ερριμένοι το κείμενο του κ. Φούσκα. Το ΜΟΝΑΔΙΚΟ σωστό που λέει ο λεφτγ700 είναι ότι όντως το κείμενο αυτό δεν θα ανέβαινε σε πολλά εθνικιστικά σαιτ. Βέβαια και το να ανέβαινε στην άθλια ιστοσελίδα του ΑΡΔΗΝ δείχνει πολλά.
Η βασική αντίληψη πάντως του κειμένου του κ. Φούσκα, είναι εξόχως προβληματική και ας μείνουμε προς ώρας σε αυτό.
Οσον αφορά το κείμενο του Πάρη Μακρίδη, το βρήκα ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ. Χωρίς κραυγές, χωρίς καταγγελιολογία, αλλά με τεκμηριωμένη ρέουσα γλώσσα. Μια χαρά!
Το δίπολο “παγκοσμιοποίηση vs έθνους/κράτους” που μας πουλάνε οι τύποι της ΚΟΕ, του ΑΡΔΗΝ και διάφορα απατεώνες, είναι ΨΕΥΔΕΣ, διότι ΑΦΗΝΕΙ ΕΚΤΟΣ ΚΑΔΡΟΥ τον καπιταλισμό. Που φυσικά, στην εποχή μας, είτε λειτουργώντας στο πλαίσιο του έθνους/κράτους, είτε στο πλαίσιο της ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗΣ παγκομιοποίησης, ΘΕΛΕΙ και ΕΠΙΔΙΩΚΕΙ να μας κάνει ΟΛΟΥΣ τους καταπιεσμένους, όλους τους λαούς, ΣΚΛΑΒΟΥΣ!
Πάρτε λοιπόν είδηση για το ΤΙ παίζει στην… Μέκκα των απανταχού εθνικιστών της Ευρώπης, στην Ουγγαρία. Που μας είχαν πρήξει τα παπάρια, για τηνφιλολαϊκή ακροδεξιά κυβέρνηση Ορμπαν που μάλιστα, τολμά και σηκώνει το ανάστημά της απέναντι στην ΕΕ, προκειμένου να υπερασπίσει το….έθνος!!!!!
Διαβάστε:
https://tvxs.gr/news/eyropi-eop/kazani-poy-brazei-i-oyggaria
“…Το κτίριο της κρατικής τηλεόρασης παραμένει στο επίκεντρο των διαδηλώσεων της αντιπολίτευσης στην Ουγγαρία, καθώς κι άλλοι βουλευτές της αντιπολίτευσης προσπάθησαν να εισέλθουν στο κτίριο.
Παράλληλα, λάμβανε χώρα η πέμπτη κατά σειρά διαδήλωση των τελευταίων ημερών, κατά της κυβέρνησης, για τις αλλαγές στην εργατική νομοθεσία της Ουγγαρίας αλλά και τη λειτουργία της δικαιοσύνης. Οι υποστηρικτές και οι πολιτικοί όλων των κομμάτων της αντιπολίτευσης στρέφονται κατά της κυβέρνησης του Βίκτορ Όρμπαν.
Από τη μεριά του ο επικεφαλής των Συνδικάτων μιλά για μεγάλο κύμα απεργιών σε όλη τη χώρα εάν ο πρόεδρος της χώρας υπογράψει τον αποκαλούμενο Νόμο των Σκλάβων….”.
Θαυμάστε λοιπόν την στιβαρότητα του καπιταλιστικού έθνους/κράτους που εισάγει συνθήκες ΣΚΛΑΒΩΝ για τους υπηκόους του.
Διαβάζοντας με προσοχή τα κείμενα του ΑΡΔΗΝ/ΡΗΞΗ και της ΚΟΕ/Δρόμου Αριστεράς, πιστεύω πως έρχεται η ώρα, για μια ΟΝΤΟΛΟΓΙΚΗ και συνολική όσο αυτό είναι κατορθωτό, ΑΠΑΝΤΗΣΗ σε αυτούς τους δύο σχηματισμούς. Θεωρώ ως ΑΚΡΩΣ ΑΝΑΓΚΑΙΑ και πως έχει ΗΔΗ καθυστερήσει αρκετά αυτή την συνολική ΚΑΙ ΤΕΚΜΗΡΙΩΜΕΝΗ όσο είναι δυνατόν, ΑΠΑΝΤΗΣΗ! Μια πρώτη λοιπόν καταγραφή των θεμέλιων λίθων της αντίληψης ΑΡΔΙΝ και ΚΟΕ έχει ως εξής:
Α. Θέτουν ως σημερινό δομικό δίπολο, το δίπολο “έθνος/κράτος vs παγκοσμιοποίηση”.
Β. Ενοποιούν κάτω από την λέξη/ταμπέλα ΑΡΙΣΤΕΡΑ την σοσιαλδημοκρατία, την παραδοσιακή κομμουνιστική Αριστερά, την σημερινή αντικαπιταλιστική κομμουνιστική Αριστερά, την αναρχία/αυτονομία όλων των εκδοχών και τέλος, την ευρωκομμουνιστική αριστερά.
Γ. Θεωρούν ότι ΟΛΕΣ οι παραπάνω κοιννωικές/πολιτικές δυνάμεις (που τις κατατάσσουν στην γενική ταμπέλα “ΑΡΙΣΤΕΡΑ”), έχουν δια-μέσω του διεθνισμού, προσχωρήσει στον κοσμοπολιτισμό και στον εθνομηδενισμό.
Δ. Ως “εθνομηδενισμό” ΑΡΔΙΝ και ΚΟΕ εθωρούν τις αντιλήψεις εκείνες όπου, απορρίπτουν την ύπαρξω των εθνών ως πολιτικές/πολιτισμικές και κοινωνικές κοινότητες ανθρώπων, απορρίπτουν την ύπαρξη των εθνων/κρατών, απορρίπτουν τις κατηγορίες “λαός” και “μη προνομιούχοι”, ΠΡΟΣ ΟΦΕΛΟΣ της παγκοσμιοκρατίας, της ευρωκρατίας, της παγκομσιοποίησης.
Ε. Θεωρούν ότι τα σημερινά προβλήματα του κόσμου (φτώχεια, ανεργία, εξαθλίωση, πολιτισμική φτώχεια αλλά και -κατά την γνώμη τους- ισοπέδωση κλπ), έχουν ως αιτία, την παγκοσμιοκρατία που την προάγουν οι παγκόσμιες ελίτ. Και ως λύση προκρίνουν, την επιστροφή στο “εθνος/κράτος” (νοούμενο ως η πολιτική, πολιτισμική, κοινωνική κοινότητα ανθρώπων που μιλούν την ίδια γλώσσα, έχουν την ίδια ιστορία, ήθη, έθιμα κλπ).
ΟΛΟΙ οι παραπάνω όροι, είναι παρμένοι από ΑΡΔΙΝ/ΚΟΕ, όπως τα μέλη και τα στελέχη τους (Καραμπελιάς κλπ) τους γράφουν και τους λένε αυτολεξεί. Και ΑΥΤΟΙ είναι οι θεμέλιοι λίθοι της προγραμματικής/στρατηγικής αντίληψης που συγκροτούν για τον σημερινό κόσμο.
Η αντίληψη ΚΟΕ/ΑΡΔΙΝ κλπ, είναι πολύ σοβαρή για να περνάει πια, στο ντούκου και να την θεωρούμε ως μια γραφική αντίληψη. Διότι, επιχειρεί να ΑΠΑΝΤΗΣΕΙ στρατηγικά και οντολογικά, στα προβλήματα του κόσμου σήμερα. Συνεπώς, η καταγραφή, κατανόηση και ΑΠΟΔΟΜΗΣΗ αυτής της αντίληψης απο μια σύγχρονη κομμουνιστική αντίληψη, ΕΙΝΑΙ ΠΙΑ, ΑΚΡΩΣ ΑΝΑΓΚΑΙΑ.
Παμε λοιπόν, να πιάσουμε έναν-έναν τους δομικούς λίθους της προγραμματικού χαρακτήρα αντίληψης ΚΟΕ/ΑΡΔΙΝ:
Α. ΤΙ συνιστά η παγκοσμιοποίηση; Είναι προϊόν κάποιων “παγκοσμιοκρατικών ελίτ”; Η απάντηση είναι ΟΧΙ. Μια απλή έρευνα για την εξέλιξη του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής, την εξέλιξη της τεχνολογίας και της επιστήμης, θα έπειθε και τον ίδιο τον Καραμπελιά ή τον Ρινάλντι (αν δεν ήταν τόσο ιδεοληπτικοί, εμπαθείς και άσχετοι τελικά, ότι αυτό που οι ίδιοι ονομάζουν “παγκοσμιοκρατία”, είναι, η ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΗ για τον καπιταλισμό και τις καπιταλιστικές άρχουσες τάξεις όπου γης, ΜΕΤΑΒΑΣΗ σε ένα γεωπολιτικό και οικονομικό σύστημα όπου, το κεφάλαιο δεν γνωρίζει όρια και στο οποίο ΚΑΘΕ ΕΘΝΙΚΗ καπιταλιστική άρχουσα τάξη, ΠΡΟΣΒΛΕΠΕΙ και ΕΠΙΘΥΜΕΙ να συμμετάσχει, διαπραγματευόμενη κάθε στιγμή, το καλύτερο πλασάρισμά της, έναντι των ανταγωνιστών της.
Συνεπώς, το ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟ τμήμα του ΚΑΘΕ έθνους μαζί με τις πολιτικές και κοινωνικές του συμμαχίες (γύρω στο 20-25% κάθε έθνους, μα ΚΑΘΕ έθνους), θέλει να συμμετέχει σε αυτή την παγκοσμιοποίηση, διότι ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙ ότι έχει πολλά να κερδίσει. τόσο σε οικονομικό, όσο και σε στρατιωτικό, κοινωνικό κλπ επίπεδο. ΣΥΝΕΠΩΣ, μόνο και μόνο από αυτή την απλή επιστημονικά τεκμηριωμένη κατανόηση της ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗΣ παγκοσμιοποίησης, καταρρέουν οι εξής θαμάλιοι λίθοι της αντίληψης ΑΡΔΙΝ/ΚΟΕ κλπ:
α. ΔΕΝ υπάρχουν γενικά “παγκοσμιοκρατικές ελίτ”. Υπάρχουν καπιταλιστικές εθνικές άρχουσες τάξεις (το 20-25% του κάθε έθνους) που ΑΥΤΕΣ επιλέγουν και συμμετέχουν στην καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση, η καθεμια ανάλογα με την ισχύ της και τις δυνάμεις της.
β. Το έθνος/κράτος, ΕΠΙΘΥΜΕΙ και επιδιώκει να συμμετέχει σε μια υπερ-εθνική καπιταλιστική ολοκλήρωση, και εκεί όπου αυτή δεν υπάρχει, επιδιώκει να ανοιγεται η συζήτηση για δημιουργια της, με ΥΙΟΘΕΤΗΣΗ αντίστοιχων πολιτικών (εργασιακής απορρύθμισης, ιδιωτικοποίησης Υγείας, Πρόνοιας, Παιδείας κλπ).
Β. Για τον εθνομηδενισμό: Ενας ακόμα θεμέλιος λίθος της αντίληψης ΚΟΕ/ΑΡΔΙΝ κλπ, είναι και ο περιβόητος εθνομηδενισμός. Και εδώ, είτε δολίως, είτε ιδεοληπτικώς, είτε και εξαιτίας και των 2, ΚΟΕ/ΑΡΔΙΝ κάνουν μια σοβαρή απάτη:
Ταυτίζουν μεταξύ τους ΜΗ ΤΑΥΤΙΖΟΜΕΝΕΣ αντιλήψεις. Η σωστή θέση της αντικαπιταλιστικής/κομμουνιστικής Αριστεράς που λέει ότι “το καπιταλιστικό έθνος/κράτος είναι εξ ίσου καταπιεστικό με την καπιταλιστική υπερεθνική ολοκλήρωση πχ ΕΕ, ή με την καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση γενικά”, ταυτίζεται, με την πολιτική της καπιταλιστικής σοσιαλδημοκρατίας, η οποία ΕΔΩ ΚΑΙ ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ, ενισχύει τον καπιταλισμό, ΕΙΤΕ στο πλαίσιο ενός έθνους/κράτους, είτε στο πλαίσιο της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης.
Επίσης: Ο διεθνισμός που ως αντίληψη προϋποθέτει την ύπαρξη των εθνών, ταυτίζεται στην αντίληψη ΚΟΕ/ΑΡΔΙΝ με τον καπιταλιστικό κοσμοπολιτισμό: ΕΤΣΙ ΔΙΑΠΡΑΤΤΟΥΝ την ίδια παπαριά με τους σοσιαλδημοκράτες: Και οι μέν και οι δε, ταυτίζουν τον διεθνισμό, με τον κοσμοπολιτισμό του κεφαλαίου! Οι ΚΟΕ/ΑΡΔΙΝ όμως προχωρούν ένα βήμα παραπέρα την θεωρητική τους ανοησία και βλακεία: Ταυτίζουν την απόρριψη του εθνικισμού με τον …εθνομηδενισμό.
Γιατί όμως έχουν αυτές τις θέσεις ΚΟΕ/ΑΡΔΙΝ; Διότι κατα την γνώμη μου, πιστεύουν βλακωδώς πως, το έθνος/κράτος μπορεί να αποτελέσει…αντίπαλο της …. παγκοσμιοκρατίας. Και από αυτό το δίπολο, ΑΠΟΥΣΙΑΖΕΙ ως διαμαγείας, το κοινωνικό/οικονομικό/πολιτικό/πολιτισμικό σύστημα που εδώ και 3 αιώνες πια, ΗΓΕΜΟΝΕΥΕΙ! Το καπιταλιστικό. Απουσία του ΠΙΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΥ παραγοντα διαμορφωσης ΚΑΙ των εθνών/κρατών ΚΑΙ της παγκοσμιοποίησης, είναι απόλυτα φυσικό, να καταλήγουν σε αυτές τις θεωρητικές και πολιτικές ασυναρτησίες και παπαριές, τόσο η ΚΟΕ όσο και το ΑΡΔΙΝ.
Το απλό ερώτημα “ΠΟΙΟ είναι αυτό το έθνος/κράτος που ΣΗΜΕΡΑ εφαρμόζει φιλολαϊκές πολιτικές υπέρ των φτωχών, ΕΙΤΕ ανήκει σε μια υπερεθνική ολοκλήρωση ΕΙΤΕ όχι”, ΔΕΝ μπορούν οι της ΚΟΕ και του ΑΡΔΙΝ να το απαντήσουν. Μια απάντηση θα ήταν η Βενεζουέλα και η Κούβα, αλλά, συγνώμη απατεώνες της ΚΟΕ και του ΑΡΔΙΝ, τα κράτη αυτά, εφαρμόζουν φιλολαϊκές πολιτικές διότι αμφισβήτησαν (και στην περίπτωση της Κούβας ΚΑΤΑΡΓΗΣΑΝ) τον εθνικό τους ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ, προς μια αντιιμπεριαλιστική/ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ κατεύθυνση. Και στην περίπτωση της Βενεζουέλας, ΕΞΑΙΤΙΑΣ του ότι ΔΕΝ το πάνε το πράγμα ίσαμε την κατάργηση του εθνικού τους καπιταλισμού, είναι και επίφοβο να νικήσει ΤΟ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟ τμήμα του εκεί έθνους, και να πάνε τα πράγματα για τον κόσμο, ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ.
Λίγα λόγια ακόμα περί…”εθνομηδενισμού”. Πράγματι, υπάρχουν αντιλήψεις εντελώς μειοψηφικές στην αναρχία/αυτονομία που ανιστόρητα απορρίπτουν την ύπαρξη του έθνους. Αλλά ΔΕΝ είναι αυτό το πρόβλημα για ΚΟΕ/ΑΡΔΙΝ και λοιπές απατεωνίστικες ΚΑΙ στην περίπτωσή τους ΑΚΡΟΔΕΞΙΕΣ εθνικιστικές δυνάμεις: το πρόβλημα ΟΛΩΝ αυτών είναι, να τσουβαλιάσουν τον διεθνισμό, ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΤΙΣΜΟ. Και έτσι, να γίνει ΠΙΟ ΠΙΣΤΕΥΤΗ η ανιστόρητη παπαριά περϊ του έθνους (έτσι γενικά!!!) που αμύνεται στην επίσης αόριστη τεχνηέντως, “παγκοσμιοκρατία”.
Για τους αντικαπιταλιστές κομμουνιστές, το ΈΘΝΟΣ υπάρχει. Είναι βεβαίως μια ανρθωπινη κατασκευή υπό την έννοια ότι η ηφύση ΔΕΝ αναγνωρίζει έθνη. είναι όμως παράληλα μια ΕΝΤΕΛΩΣ πραγματική κατασκευή: Θα υπάρχει και στον κομμουνισμό. Το κρίσιμο ζήτημα είναι, να λέμε την αλήθεια χωρίς παρωπίδες: ΚΑΝΕΝΑ έθνος στον κόσμο, ΔΕΝ είναι ένα ενιαίο πράγμα: Διαχωρίζεται εσωτερικά στο έθνος του κεφαλαίου και στο έθνος του λαού (εργατική τάξη η+μεσαία στρώματα). Και ηγεμονεύει εδώ και 3 αιώνες το ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟ τμήμα του έθνους: ΑΥΤΟΥ τα συμφέροντα υπηρετεί το έθνος/κράτος, δια-μέσω ΠΑΝΤΑ ενός κοινωνικού συμβολαίου που νομιμοποιεί είτε μέσω συναίνεσης, είτε μέσω φόβου/υποταγής, είτε μέσω και των 2 αυτών διαδικασιών. Και πάλι ΑΥΤΟΥ του καπιταλιστικού τμήματος του κάθε έθνους, ΥΠΗΡΕΤΕΙ και η καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση: Είτε διαμέσω συναίνεσης (στις εποχές παχιών αγελάδων), είτε δια-μέσω φοβου και καταστολής σήμερα.
Εμείς, ΔΕΧΟΜΑΣΤΕ τα έθνη, ΔΕΧΟΜΑΣΤΕ παράλληλα και τον διεθνισμό συνδεδεμένο με την αντικαπιταλιστική πάλη σε κάθε χώρα και διεθνώς, έχοντας ως στόχο την εργατική/λαϊκή εξουσία/δημοκρατία στις διαφορες χώρες και διεθνώς και τον κομμουνισμό του 21ου αιώνα
Μια αναγκαία αποσαφήνηση και εδώ:΅Το ΕΘΝΟΣ είναι και αυτό ένα ανθρώπινο δημιούργημα. ΔΕΝ υπάρχει στην φύση. Αρα:
α. ΤΟ ΕΘΝΟΣ είναι ένα φαντασιακό και ταυτόχρονα πραγματικό ανθρώπινο δημιούργημα: Είναι μια φαντασιακή και ταυτόχρονα και πραγματική ανθρώπινη κοινότητα. Το πραγματικό αυτής της κοινότητας είναι ότι συνενώνει ανθρώπους με πραγματικό υλικό τρόπο: Κοινή γλώσσα,, έθιμα ενώ στηνβ περίπτωση του έθνους/κράτους και μια κοινή γεωγραφική περιοχή με σύνορα, κεντρική κυβέρνηση, υπηκοότητα, δίκαιο κλπ. ΟΛΑ αυτά είναι η κοινή υλική βάση που συνενώνει ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΕΣ κοινωνικές ομάδες σε ένα έθινος και πιο ειδικά, σε ένα έθνος/κράτος.
ΟΜΩΣ, ΤΟ επίσης ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΣΟΒΑΡΟ και επίσης ΔΟΜΙΚΟ χαρακτηριστικό του κάθε έθνους και πιο ειδικά του κάθε έθνους/κράτους είναι ότι ΚΑΤΑΣΤΑΤΙΚΑ, απο την αρχή του δλδ, συγκροτήθηκε ΠΑΝΩ ΣΕ ΤΑΞΙΚΗ βάση, ή καλύτερα πάνω σε μια δια-ταξική βάση που ΑΠΕΚΡΥΠΤΕ τον ταξικό διαχωρισμό της κοινωνίας η οποία μετεξελίσσονταν σε έθνος (και αργότερα σε έθνος/κράτος). Η απόκρυψη της ταξικής διάρθρωσης/διαίρεσης της κοινωνίας, και ο ΥΠΕΡΤΟΝΙΣΜΟΣ των κοινών σημείων (γλώσσα, θρησκεία, έθιμα κλπ), βρίσκεται στην καταστατική συγκρότηση κάθε έθνους και κάθε έθνους/κράτους.
Αυτό είναι πολύ φυσικό, γιατί αλλιώς, ΠΩΣ θα μπορούσε μια μικρή εθνική μειοψηφία που κατέχει τα μέσα παραγωγής, να επιβάλλει την θέλησή της, την εξουσία της, και τηνΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ της πάνω στην μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία; Στην εποχή μας, υπάρχει πια ΚΑΙ η καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση για να μπορούν οι ΕΘΝΙΚΕΣ καπιταλιστικές άρχουσες τάξεις να επιβάλλουν την θέλησή τηους, τηνεκμετάλλευσή τους και την εξουσία τους πάνω στο πόπολο.
Το να επιλέγουν λοιπόν δυνάμεις όπως η ΚΟΕ και το ΑΡΔΗΝ τον έναν απο τους 2 καπιταλιστικούς πόλους για να την βγούν στον… άλλον, και μάλιστα αρνούμενες να πουν τα πράγματα με το όνομά τους, συνιστά αποτέλεσμα είτε άγνοιας, είτε ασχετοσύνης, είτε εθνικιστικής τύφλωσης , είτε ΚΑΙ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΜΑΖΙ.
β. Το έθνος, είναι και αυτό ένα ανθρώπινο δημιούργημα και ως τέτιο, Είναι ιστορικού χαρακτήρα, δλδ ΔΕΝ υπήρχε πάντα στην ανθρώπινη ιστορία, και προφανώς, μπορεί και ΝΑ ΜΗΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ. Εχει ημερομηνία γέννησης, όπως και κάθε τι το ανθρώπινο, υπόκειται σε αλλαγές, μεταβολές, και μπορεί κάποτε και να εξαφανιστεί, και να αντικατασταθεί ΑΠΟ ΑΛΛΕΣ ΜΟΡΦΕΣ ανθρώπινης κοινωνικής συμβίωσης, από ΑΛΛΕΣ μορφές ανρθιώπινης κοινότητας φαντασιακής και πραγματικής ταυτόχρονα.
ΓΙΑ ΤΟΝ ανθρωπότυπο που θέλει ο σύγχρονος καπιταλισμός: Γίνεται μια μεγάλη συζήτηση, στην εποχή μας για την μετάλλαξη του ανθρωπότυπου που εφαρμόζει το καπιταλιστικό σύστυημα.
ΑΥΤΗ την μετάλλαξη του ανθρωπότυπου, ΚΟΕ/ΑΡΔΗΝ την αρνούνται, προβάλλοντας έναν ιδεατό και ψεύτικο ανθρωπότυπου “του ατόμου που ανήκει στην μεγάλη κοινότητα του έθνους”. Και μάλιστα, προσπαθούν να μας πουν ότι, τα μεγάλα υπαρξιακά και πολιτισμικά προβλήματα του σύνγχρονου ανθρώπου, ΙΚΑΝΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ μέσω της “κοινότητας έθνος” και του έθνους/κράτους.
Πάλι ΚΟΕ και ΑΡΔΗΝ, τσουβαλιάζουν έννοιες, θεμελιώνουν αφηρημένες έννοιες, λένε ψέματα: Ιδεοληψία, άγνοια και δολιότητα, αποτελούν τα θεμέλια της αντίληψης ΚΟΕ και ΑΡΔΗΝ.
Το μέσο για να αλλάξει ο ανθρωπότυπος που χρησιμιοποιεί ο καπιταλισμός, ΔΕΝ είναι ούτε η πολιτισμική ισοπέδωση, ούτε η κατάργηση του έθνους/κράτους, ούτε μια αόριστη “παγκοσμιοκρατία”. Είναι Η ΕΜΠΟΡΕΥΜΑΤΙΚΗ αντίληψη, που προσπαθεί να καταστήσει το άτομο, “ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΑ του ΕΑΥΤΟΥ του” και άρα το ανθρώπινο σώμα, ΕΜΠΟΡΕΥΜΑ.
ΑΥΤΗ είναι η καπιταλιστική μετάλλαξη του ανθρωπότυπου που επιχειρείται ΚΑΙ μέσω της ιδιωτικοποίησης Υγείας, Παιδείας, Πρόνοιας, ΚΑΙ μέσω των οικονομικών ΧΡΕΩΝ (άρα ανάγκης καταβολής πάσης φύσεως ΔΟΣΕΩΝ κλπ). ΚΑΙ μέσω της ΓΕΝΙΚΗΣ και ΚΑΘΟΛΙΚΗΣ εμπορευματοποίησης όλης της ανθρώπινης δραστηριότητας, της ανθρώπινης ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ, του ανθρώπινου σώματος. Αυτή η καθολική ΕΜΠΟΡΕΥΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗ, δλδ η ένταξη στην εμπορευματική σφαίρα παραγωγής και κυκλοφορίας προϊόντων, ολης της ανθρώπινης δραστηριότητας, φαντασίας, του σώματος (και κατεπέκταση και των επιστημών, γενετική, ρομποτική, κλπ) είναι που ώθησε το ΝΑΡ να θεμελιώσει την αντίληψη για το πέρασμα του καπιταλισμού, στο στάδιο του ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΟΥ καπιταλισμού.
ΑΝΤΙΘΕΤΩΣ σε αυτή την ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ διαδικασία, την ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ανθρώπινη μετάλλαξη, ενώ συναντάμε ΠΑΝΤΟΥ τον καπιταλισμού, ΔΕΝ συναντάμε ΠΟΥΘΕΝΑ το έθνος: Πράγματι, ΜΙΑ ΧΑΡΑ το καπιταλιστικό έθνος/κράτος ΠΡΟΩΘΕΙ την καπιταλιστική αλλαγή/μετάλλαξη του ανθρωπότυπου, όπως την προωθεί και η ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ παγκοσμιοποίηση!
Για την ΆΡΣΗ, μεταστροφή και ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ συνεπώς, αυτής της μετάλλαξης του ανθρωπότυπου, ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ, η κατανόηση της εμπορευματικής διαδικασίας, και η ΑΠΟΡΡΙΨΗ, ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΑΥΤΗΣ! Τα κουραφέξαλα που μας λένε ΑΡΔΗΝ/ΚΟΕ και λοιποί σαλτιμπάγκοι πως και καλά το έθνος προστατεύει τον παραδοσιακό καλό ανθρωπότυπο, είναι τρίχες κατσαρές.
Αφήστε δε, που ΔΕΝ υπήρξε και ποτέ ΕΝΑΣ παγιωμένος καλός παραδοσιακός ανθρωπότυπος. Διότι ΑΝ υπήρχε, ΔΕΝ θα είχαμε την ιερά εξέταση που στοίχησε την ζωή σε αρκετές δεκάδες χιλιάδες ανθρώπων, ΔΕΝ θα είχαμε την θεσμισμένη δουλεία/σκλαβιά στις αρχαίες κοινωνίες (Αθήνα, Σπάρτη, ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ, Ρώμη, Περσία, κλπ κλπ). Δεν θα είχαμε τα ολοκαυτώματα με τις κατακτήσεις των Ρωμαίων, των Βυζαντινών των αρχαίων Μακεδόνων, των Οθωμανών, των Περσών, κλπ κλπ. ΔΕΝ θα είχαμε την φεουδαρχία και την εξουσία των φεουδαρχών μέσω συντριβής και εξανδραποδισμού των πολιτικοθρησκευτικών αιρέσεων, ΔΕΝ θα είχαμε την εξόντωση 150.000.000 Ινδιάνων από τους λευκούς Ευρωπαίους δολοφόνους, Δεν θα είχαμε την γυναικεία καταπίεση, ΚΛΠ, ΚΛΠ, ΚΛΠ.
Αλήθεια, θα είχε μια σημασία να μπορούσαν να μιλήσουν τα εκατοντάδες εκατομμύρια των σκοτωμένων στους πολέμους της ανθρωπότητας έως και τον καπιταλισμό, να μπορούσαν να μιλήσουν οι 6.000 εξεγερμένοι δούλοι υπό τον Σπάρτακο που σταυρώθηκαν ζωντανοί απο τους Ρωμαίους, οι χιλιάδες γυναίκες που κάηκαν ως μάγισσες στην μεσαιωνική λευκή Ευρώπη κλπ. ΚΑΙ ΟΛΟΙ αυτοί και αυτές, ΝΑ ΜΑς ΕΛΕΓΑΝ την γνώμη τους για τον παλαιό ανθρωπότυπο, για τις θρησκείες, για τα τότε κράτη και για αυτά που μας λένε ΚΟΕ, ΑΡΔΗΝ, και λοιποί εθνικιστές (φυσικά και οι δεξιοί και ακροδεξιοί εθνικιστές).
Αποσαφήνιση: ΚΟΕ, ΑΡΔΗΝ και λοιποί, επισημαίνουν την αλλαγή του ανθρωποτυπου, αλλα ΔΕΝ την αποδιδουν στις σημερινές ανάγκες που έχει ο εθνικό κ διεθνής καπιταλισμός. Την αποδίδουν στην νεφελώδη “παγκοσμιοκρατια”, ή στην επισης νεφελώδη “ευρωκρατια”, στην “παγκοσμιοποιημενη ελίτ”και άλλα τέτοια. Με στόχο, αμετι μουχαμετι να παρουσιασουν έναν ανύπαρκτο παλαιό ανθρωποτυπο και ενα επισης ανύπαρκτο “πατρικό εθνος/κρατος”, ως την απάντηση σε αυτή την μετάλλαξη. Αμ δε που είναι αυτη η απάντηση!
ΕΘΝΙΚΙΑ ΤΟΎ ΚΕΡΑΤΑ!
Γι’ αυτούς τούς κωλοϊρλανδούς λέω, ντε! Που εξακολουθούν στον 21ο αιώνα να μαζεύονται στις κωλοπάμπ τους, να παίζουν τις παραδοσιακές κωλομουσικές τής κωλοπατρίδας τους (δηλαδή τού καπιταλιστικού κωλοέθνους-κράτους τους για να μη ξεχνιόμαστε εθνικιστικά!) με τα παραδοσιακά κωλοόργανά τους, να χορεύουν τους κωλοχορούς τους και –αυτό κι αν είναι!– να τραγουδάνε στην κωλογλώσσα τους που δεν τη γνωρίζει ούτε καν ο Μπαμπινιώτης! Χαμένα κορμιά και φασιστόμουτρα με πεντιγκρί, τι να περιμένει κανείς;
Στα σοβαρά τώρα
Δείτε και κλάψτε:
https://www.youtube.com/watch?v=l_jjcL2QTsc
Ρε λεφτγ700 πας καλά; Σκέφτεσαι, ή το έχεις χάσει ΝΤΙΠ ΓΙΑ ΝΤΙΠ;;;
Α. Ρε ανερμάτιστε για να μην πω κατι χειρότερο, ΠΟΙΟΣ ρε από την αντικαπιταλιστική κομμουνιστική αριστερά αρνείται την υπαρξη εθνών ως μια πραγματικότητα που εντός της ζούμε; Ποιός ρε;
Β. Ποιός ρε άνερμάτιστε απο την αντικαπιταλιστική κομμουνιστική αριστερά χλευάζει τις παραδόσεις των λαών;; Με εξαίρεση φυσικά παραδόσεις όπως πχ το να σφάζεις τους ταύρους στο ΑΘΛΙΟ έθιμο των ταυρομαχιών στην Ισπανία ή το να απαγορεύουν τις προγαμιαίες σχέσεις στους ανθρώπους, ή το να κάνεις κλειτοριδεκτομή στα κορίτσια (που ΚΑΙ αυτά άσχετε τύπε ΕΙΝΑΙ ΚΑΡΑ-ΕΘΝΙΚΕΣ ΠΑΡΑΔΟΣΕΙΣ που ΟΜΩΣ ΤΙΣ ΑΠΟΡΡΙΠΤΟΥΜΕ). Ε;;
γ. Οταν λέμε ότι το καπιταλιστικό έθνος/κράτος ΑΒΑΝΤΑΡΕΙ, ΠΑΡΕΑ με την καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση την εκμετάλλευση και την εξαθλίωση των λαων, ΔΕΝ εννοούμε τις μουσικές και τις γλώσσες τους.. .Α ρε τα αυτονόητα δεν γνωρίζεις. Εννοούμε πως οι μηχανισμοί του έθνους/κράτους, ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ για το εθνικό και υπερεθνικό κεφάλαιο, όπως δουλεύει και η παγκοσμιοποίηση.
Δ. Το δημοψηφισμα του ’15 ΧΡΕΟΚΟΠΗΣΕ γιατί το 62% του περήφανου ΟΧΙ, περίμενε μετά απο αυτό το καπιταλιστικό εθνος/κράτος που ΕΣΥ λεφτγ700 ΛΑΤΡΕΥΕΙΣ και που ΕΣΥ λεφτγ700 αντάμα με ΚΟΕ/ΑΡΔΗΝ/ΦΟΥΣΚΑ/ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ και άλλους τέτιους φαιδρούς, ΝΟΜΙΖΕΙΣ ότι μπορεί να σταθεί ανάχωμα στην καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση.
Αμ δε! Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ καπιταλιστική άρχουσα τάξη και το κράτος ΕΤΡΙΞΑΝ μαζί με την ΕΕ τα δόντια στον ΣΥΡΙΖΑ. Και αυτός υποτάχθηκε. Οπως και ο Σαλβίνι στην Ιταλία: Του έτριξαν τα δόνια ΠΆΝΩ ΑΠΟΛΑ ΟΙ ΙΤΑΛΟΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟΚΡΑΤΕΣ και να οι συμβιβασμοί με την ΕΕ, αλλά στους φτωχούς μετανάστες κόκορας ο εθνικιστής Σαλβίνι.
ΈΤΣΙ ΓΑΜΩ ΤΟΝ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ ΜΟΥ!!!
https://www.youtube.com/watch?v=OT0yoo9B2Bc
ΈΤΣΙ ΓΑΜΩ ΤΟΝ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ ΜΟΥ!!! No 2
Come Out Ye’ Black And Tans[*]
I was born in the Dublin street
Where the loyal drums do beat,
And the loving English feet walked all over us;
And every single night when me dad would come home tight,
He’d invite the neighbours out with this chorus:
Come out you black and tans,
Come out and fight me like a man,
Show your wife how you won medals down in Flanders;
Tell her how the IRA made you run like hell away,
From the green and lovely lanes of Killeshandra.
Come tell us how you slew
Them ol’ Arabs two by two,
Like the Zulus they had knives and bows and arrows;
Of how bravely you faced one with your sixteen-pounder gun,
And you frightened all the natives to the marrow.
Come out you black and tans,
Come out and fight me like a man,
Show your wife how you won medals down in Flanders;
Tell her how the IRA made you run like hell away,
From the green and lovely lanes of Killeshandra.
Come let us hear you tell
How you slammed the brave Parnell,
And taught him well and truly persecuted;
Where are the stares and jeers that you proudly let us hear,
When our heroes of sixteen were executed.
Come out you black and tans,
Come out and fight me like a man,
Show your wife how you won medals down in Flanders;
Tell her how the IRA made you run like hell away,
From the green and lovely lanes of Killeshandra.
Oh! Come out you British Huns,
Come out and fight without your guns,
Show your wife how you won medals up in Derry;
You murdered sixteen men and you’ll do the same again,
So get out of here and take your bloody army.
Come out you black and tans,
Come out and fight me like a man,
Show your wife how you won medals down in Flanders;
Tell her how the IRA made you run like hell away,
From the green and lovely lanes of Killeshandra.
Oh! Come out you black and tans,
Come out and fight me like a man,
Show your wife how you won medals down in Flanders;
Tell her how the IRA made you run like hell away,
From the green and lovely lanes of Killeshandra.
[*] Black And Tans: https://en.wikipedia.org/wiki/Black_and_Tans
https://www.youtube.com/watch?v=FCnGD6xv5ik
Εάν αύριο διώξετε τον Αγγλικό στρατό και κρεμάσετε την πράσινη σημαία πάνω από το κάστρο του Δουβλίνου, χωρίς να ξεκινήσετε την οργάνωση της Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας, οι προσπάθειες σας θα είναι μάταιες. Η Αγγλία θα σας κυβερνάει ακόμα. Θα σας κυβερνάει με τους καπιταλιστές της, με τους γαιοκτήμονες της, με τους επενδυτές της.
Ευχαριστώ πολύ τον Γιώργο Λυγκουνάκη που κάνει share τις ατάκες μου.
ΠΏΣ ΚΑΤΙ ΠΑΝΚΙΆ ΑΠΟ ΤΟ ΚΟΥΊΝΣΙ ΤΉΣ ΒΟΣΤΟΝΗΣ ΕΒΑΛΑΝ ΤΑ ΓΥΑΛΙΑ ΣΤΟΝ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΜΑΥΡΟΕΙΔΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΣΤΕΙΛΑΝ ΑΔΙΑΒΑΣΤΟ:
Επί αιώνες, αναρίθμητοι μαρξιστές, μεταξύ τών οποίων ακόμα και ο πολύς Μπαντιού, έχουν ερμηνεύσει την πασίγνωστη (αλλά όχι κατανοημένη) ρήση τού Μαρξ «Οι εργάτες δεν έχουν πατρίδα» με παρόμοιο τρόπο με τον οποίο κάποιος εστιάζει στο δάχτυλο ενώ τού δείχνουν το φεγγάρι. Απ’ όσο ξέρω εγώ, ο μόνος από τους γνωστούς μαρξιστές διανοούμενους που έχει πιάσει την «πονηριά» τού Μαρξ στο συγκεκριμένο σημείο είναι ο Μίκαελ Λεβί. Αυτό εκ πρώτης όψεως είναι λίγο παράδοξο, γιατί ο Λεβί, εκτός από μαρξιστής, είναι και δεδηλωμένος τροτσκιστής και αυτό που περιμένει κανείς είναι να είχε πατήσει κι αυτός μεγαλοπρεπώς τη μπανανόφλουδα του γέρο-Κάρολου, όπως συμβαίνει με όλους τούς ομοϊδεάτες του που, γενομένης συζητήσεως, είναι ζήτημα αν θ’ αντέξουν πάνω από πέντε λεπτά χωρίς να σου θυμίσουν την «αντιπατριωτική» κορόνα τού Μαρξ με την εντύπωση ότι σε κολλάνε στον τοίχο. Σε κάποιον, όμως, που, εκτός από το ότι ο Λεβί είναι τροτσκιστής, ξέρει και το πώς αυτός προσεγγίζει το εθνικό ζήτημα, δεν είναι και τόσο παράδοξο: ο άνθρωπος δικαιούται αναμφίβολα τον τίτλο τού πεφωτισμένου τροτσκιστή.
Αν ισχύουν όλα τα παραπάνω, αδικώ από μια άποψη κάπως το γνωστό στέλεχος του ΝΑΡ Παναγιώτη Μαυροειδή που τον «ανεβάζω» στον τίτλο (σε αντιστάθμισμα και ως απόδειξη ότι δεν έχω τίποτε προσωπικό μαζί του, αφήνω εδώ τις ευχές μου για τις Γιορτές). Γιατί πρέπει να «την πληρώσει» αυτός και μόνο, όταν οι ένοχοι της παρανάγνωσης του Μαρξ στο συγκεκριμένο σημείο είναι αμέτρητοι; Η απάντηση που εξηγεί γιατί έκλεισα τα μάτια στην (ψιλο)αδικία που διαπράττω σε βάρος τού Μαυροειδή είναι απλή: ο ΠΜ είναι de facto ο άτυπος πλην «επίσημος» «διεθνολόγος» τού ΝΑΡ, δηλαδή ο κατ’ εξοχήν αρμόδιος να αναλύει το «(διε)Εθνικό Ζήτημα» σε συνάρτηση με το Μακεδονικό και τις ελληνο-τουρκικές σχέσεις, μεταφέροντας βέβαια την οπτική τής οργάνωσής του. Να γιατί «την πληρώνει» αυτός!
Ένας ο Μίκαελ Λεβί και έξι οι Dropkick Murphys!
Δεν είναι, όμως, μόνο ο Μίκαελ Λεβί που έχει συλλάβει το ουσιαστικό νόημα αυτών τών πέντε λέξεων του Μαρξ. Είναι και η παρέα τών Dropkick Murphys, του αμερικάνικου ροκ συγκροτήματος που καλλιεργεί τη Celtic punk μουσική και που με τα τραγούδια της –αλλά και δράσεις– παίρνει κι αυτή με τον τρόπο της μέρος στην ταξική μάχη, ταγμένη σταθερά στο πλευρό τής αμερικανικής και παγκόσμιας εργατικής τάξης (λινκ 1, λινκ 2. Μπορούμε μάλιστα να πούμε ότι ίσως το έχουν συλλάβει με ακόμα μεγαλύτερη ακρίβεια απ’ όσο ο Λεβί. Έτσι δείχνει ένα συγκεκριμένο στιχάκι από τα λόγια τού τραγουδιού τους Worker’s Song –το έχω μαρκάρει με bold:
Worker’s Song
Yeah, this one’s for the workers who toil night and day
By hand and by brain to earn your pay
Who for centuries long past for no more than your bread
Have bled for your countries and counted your dead
In the factories and mills, in the shipyards and mines
We’ve often been told to keep up with the times
For our skills are not needed, they’ve streamlined the job
And with sliderule and stopwatch our pride they have robbed
[Chorus]
We’re the first ones to starve, we’re the first ones to die
The first ones in line for that pie-in-the-sky
And we’re always the last when the cream is shared out
For the worker is working when the fat cat’s about
And when the sky darkens and the prospect is war
Who’s given a gun and then pushed to the fore
And expected to die for the land of our birth
Though we’ve never owned one lousy handful of earth
[Chorus x3]
We’re the first ones to starve, we’re the first ones to die
The first ones in line for that pie-in-the-sky
And we’re always the last when the cream is shared out
For the worker is working when the fat cat’s about
And all of these things the worker has done
From tilling the fields to carrying the gun
We’ve been yoked to the plough since time first began
And always expected to carry the can
https://www.youtube.com/watch?v=aTafZRecy2k
Αν μου πεις πως ο Λάφας κοιμάται και ξυπνάει με Dropkick Murphys θα ξεφύγω τελείως.
Φίλε Γιώργο Λυγκουνάκη, φυσικά και δεν θα στο πω. Όμως, ο βασικός λόγος δεν είναι αυτός που υπαινίσσεσαι. Παίζει κι αυτός, δεν αντιλέγω, αλλά δεν προηγείται. Ο πρωταρχικός, λοιπόν, λόγος για τον οποίο ο Λάφα δεν κοιμάται και δεν ξυπνάει με Dropkick Murphys είναι γιατί …δεν ξυπνάει ούτε με 8ιντσα κανόνια! ;-) :-)
ΥΓ Μη σε παρασύρουν οι κομματικοπατριωτικές κορόνες τών περισσότερων από τους εδώ θαμώνες. Εκείνοι πιστεύουν στο μότο «Join the party, then die for it!». Και μ’ αυτό εννοούν ότι είναι διατεθειμένοι να υπερασπιστούν μέχρι θανάτου ως και την κάθε παπαριά που είπε κάποιος «δικός τους», ακόμα κι αν καταλαβαίνουν πολύ καλά το μέγεθος της ανοησία του. Εγώ, πάλι, που δεν έχω καμία διάθεση να λούζομαι ό,τι κατεβαίνει στο κεφάλι τού καθένα μόνο και μόνο επειδή είναι «δικός μου», έχω άλλο μότο, παρεμφερές πλην κάπως ‘‘πειραγμένο’’: «Join the party, then fuck it!» ;-) :-)
Μάθετε μπαλίτσα, ρε “εθνολόγοι” και “αντι-εθνολόγοι” του ποδαριού, από έναν δάσκαλο:
Δημήτρης Γληνός – Η εθνικιστική άποψη για τον πόλεμο
καθώς κι από έναν κάπως παληότερο, από “σπόντα” σε άλλο θέμα, αλλά αξίζει:
Η φυλή και η ένωση συγγενικών φυλών ήταν η πιο πλατειά κοινωνική ομάδα όπου έφτασε η αρχαιότητα ̇ ανάμεσα στους βαρβάρους, η συγκέντρωση σε ομάδες βασιζόταν σε συμμαχίες ανάμεσα σε οικογένειες και ανάμεσα στους πολεοϊδρυτές Έλληνες και Ιταλούς, στην π ό λ ι ν, που την αποτελούσαν μια ή περισσότερες συγγενικές φυλές. Ο Φίλιππος και ο Αλέξανδρος δώσανε στην Ελληνική χερσόνησο πολιτική ενότητα, αλλά δεν οδήγησε στο σχηματισμό Ελληνικού έθνους. Τα έθνη έγιναν δυνατά μονάχα από την πτώση της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Αυτή η κυριαρχία τερμάτισε μια για πάντα τις μικρότερες ενώσεις· η στρατιωτική δύναμη, η Ρωμαϊκή δικαιοδοσία και ο μηχανισμός είσπραξης φόρων διάλυσαν ολότελα την παραδοσιακή εσωτερική οργάνωση….
….που μπροστά σας και οι δύο φαντάζουν έφηβοι!
Φίλε ένα,
Τι από όλα αυτά που αναφέρει ο Γληνός και ο γέρο-Φρειδερίκος αφορούν σ’ εμένα (με την κακή έννοια); Δεν βλέπω το παραμικρό. Αντίθετα, βλέπω να χτυπάνε πολλά καμπανάκια (τι καμπανάκια; μιλάμε για καμπάνες σαν αυτή τού Αγίου Πέτρου!) για εκείνους που υποστηρίζουν ότι το έθνος (με την έννοια της ενοποίησης σχετικά μεγάλων πληθυσμών και της ύπαρξης αισθημάτων τού συνανήκειν κι όχι βεβαίως βεβαίως με την έννοια του νεωτερικού έθνους-κράτους) γεννιέται ταυτόχρονα με την επικράτηση του κεφαλαιοκρατικού τρόπου παραγωγής.
ΥΓ Μη φύγεις από εδώ μέχρι να απαντήσω στον Πάρη Μακρίδη. Και να δούμε τότε ποιον είπες «εθνολόγο τού ποδαριού» και «γερασμένο μυαλό» ! :-)
Left, για άλλη μια φορά: Δεν υπάρχει “νεωτερικό έθνος” σαν μια παραλλαγή, μια μορφή τάχα, μιας υποθετικής γενικότερης και διαχρονικής έννοιας “έθνους”. Οσοι μιλάνε (μιλάτε) για έθνος έχουν υπόψιν τους το έθνος (εκτός εισαγωγικών), όπως το ξέρουν (ξέρουμε) όλοι σήμερα. Δηλαδή το αστικό έθνος, αυτό που γεννήθηκε με την εθνογένεση, από και για την επικράτηση του κεφαλαιοκρατικού τρόπου παραγωγής. Και που θα πεθάνει, όπως γεννήθηκε, μαζί με αυτόν τον τρόπο παραγωγής. Και μαζί του ο πόλεμος, η εθνοκάθαρση, οι “μειονότητες”, η προσφυγιά, οι σφαγές, ο φόβος, ο τρόμος, το έρεβος! Αμήν!
Στη θέση του θα ξεπηδήσει το σοσιαλιστικό έθνος, που θάχει με το αντίστοιχο αστικό τυπικές (υπολειμματικές) ομοιότητες και ουσιαστικές (ποιοτικές) διαφορές, ακριβώς όπως έγινε και με τα αστικά έθνη. Για να παραχωρήσουν και τά σοσιαλιστικά τη θέση τους σε νέες πιο εξελιγμένες ποιότητες ενότητας και οργάνωσης της κοινωνίας αντίστοιχες του κομμουνισμού.
Τα προ καπιταλισμού “έθνη” ήταν όπως τα περιγράφουν ο Στρατηγός και ο Δάσκαλος. Αλλα πράματα, κι ας είχαν (ενίοτε…) ίδια ονόματα. Οι έννοιες δεν αιωρούνται στον ουρανό. Αναφέρονται στις κοινωνίες, είναι σφιχτά δεμένες με αυτές, και αλλάζουν περιεχόμενο γιατί απλά αλλάζουν οι κοινωνίες.
Η προσπάθεια να προεκτείνουμε το έθνος-γενικά, και πολύ χειρότερα το κάθε έθνος, σε άλλες εποχές και άλλα κοινωνικά συστήματα είναι εγκεφαλικό κατασκεύασμα και απλή προπαγάνδα των κεφαλαιοκρατών για πολύ υλικούς και κατανοητούς λόγους.
Συνεπώς, ούτε οι νεο-έλληνες είναι …αρχαιο-Μακεδόνες(!), ούτε οι Σλαβομακεδόνες είναι …αρχαιο-Μακεδόνες, ανεξάρτητα τι παραμύθια πουλάνε σε αμφοτέρους οι αστικές τους τάξεις.
Κι όπως θα αντιταχτούμε σε επέκταση της νεο-ελληνικής αστικής τάξης στην βόρεια Μακεδονία, το ίδιο θα αντιταχτούμε σε επέκταση της Σλαβομακεδονικής α.τ. στην εκτός συνόρων της Μακεδονία, που δεν κατέχει. Πολύ περισσότερο, που όλα αυτά γίνονται για χατήρι μεγαλύτερων ιμπεριαλιστών.
Αυτά κατάλαβα εγώ, τότε, που πρωτοδιάβασα Στρατηγό και Δάσκαλο και χάρηκα, που κάποιοι φίλοι μας ξαναφέραν παληές θύμισες.
————————————————————–
Κατά τα λοιπά, νομίζω πως έχω εξαντλήσει την έκθεση των απόψεών μου, που αναλυτικά σου (σας) είχα κάνει
εδω…
κι εδώ….
κι εδώ….
κι εδώ….
κι εδώ….
κι εδώ….
κι εδώ….
κι εδώ….
…και αμαρτίαν ουκ έχω!
———————————————–
Υ.Γ. Mην ξύνεσαι για καυγά, είναι ανιαρό.
Βλέπεις αν σε είπα «εθνολόγο τού ποδαριού» και «γερασμένο μυαλό», τουλάχιστον το έκανα με πολύ τακτ. Τόσο, που σε δικαστήριο σχετική μήνυσή σου για εξύβριση θα κατέπιπτε ….ως αβάσιμη!
Είμαι πάντως πρόθυμος, κι ελπίζω να μπορέσω, να απαντήσω και σε άλλες, (αλλά …καινούργιες!) ερωτήσεις σου, όπως πέρσι, αφού τελειώσεις τον Μακρίδη..
Ένα, ενάμιση αιώνα μετά, δεν φαίνεται εδώ να αντιλαμβάνεσαι ότι ο σοσιαλιστικός μετασχηματισμός , ο σχηματισμός των σοσιαλιστικών εθνών και όλα τα ωραία και ευκταία, δεν θα είναι ένα ομαλό, σύντομο, προβλέψιμο process, τη στιγμή που ο βιώσιμος δρόμος και επιτυχής τρόπος μετάβασης δεν έχει διαπιιστωθεί. (Η επανάσταση δεν είναι μετάβαση, απλά ένα αυτονόητο κατ αρχή σημείο καμπής). Τα όποια δε σχέδια επί χάρτου, είναι υπό την αίρεση και διόρθωση εκ της δοκιμής του σύγχρονου πεδίου). Στο πεδίο, αν και όταν με το καλό, αναμένονται άπειρα σημεία καμπής, αντιφάσεις ασυμμετρίες και μη γραμμικότητες.
Δεν υποστηρίζω κάποια εθνολογική θέση του LeftG, δεν έχω παρακολουθήσει την εξέλιξή της, Ούτε θα ανατρέξω στα άπειρα εδώ σου. Δεν ενδιαφέρει η τυχόν πραγματεία μου , η σου, η όποιου left, αυτά είναι χρήσιμα ως προεργασίες. Στο πεδίο της πολιτικής, αυτά θα πρέπει να σε(με) έχουν βοηθήσει, ώστε να μπορούν 5 μέσοι “δικοί μας” να συνεννοηθούν, να πείσουν και γενικά να συμφωνήσουν με 5 απλούς λαϊκούς ανθρώπους (κι όχι να ζυμώνουν τις πεπερασμένες και εύκολες επιρροές τους, η τους συναγωνι-ανταγωνι-στές τους).
Πρέπει να μπορεί να γίνει πολιτική με μαζικούς όρους, αλλιώς όλα είναι για το ράφι.. Φοβάμαι ότι κατά κανόνα αυτά που λέγονται (π.χ σε αυτό το σάιτ) είναι ευθέως παρεξηγήσιμα στο πραγματικό κοινωνικό έδαφος. (ο δε λόγος του ΚΚΕ επιδιώκει να κρατάει απλώς την θεωρητική ισοπαλία..) Στη πράξη, ακόμη και αν φταίει το έδαφος, το πρόβλημα εξακολουθεί να είναι στο σπόρο! Το έδαφος ποτέ δεν είναι εντελώς άγονο, πάντα κάποιοι τραχύτεροι σπόροι θα παίρνουν κεφάλι όταν οι δικοί μας είναι λεπτεπίλεπτες επεξεργασίες εργαστηρίων, που απαιτούν ένα στενό εύρος συνθηκών για αν ανθίσουν. (και μια σειρά από ειδικές προδιαγραφές).
Παρακαλώ αρχίστε να μιλάτε περισσότερο σαν απλοί άνθρωποι και όχι σαν επιστήμονες (ιδιαίτερα μάλιστα αν τυχόν πράγματι είστε,,,). .
Φίλε ένα,
Θα επανέλθω σε σένα όταν τελειώσω την απάντηση στον εισηγητή, τον Πάρη Μακρίδη (δεν θα έχουν μείνει και πολλά να σου πω). Για την ώρα να καταθέσω την απορία μου:
Πώς είναι δυνατόν, έξυπνος άνθρωπος, να παρερμήνευσες τόσο πολύ το υστερόγραφό μου και να το πέρασες για «ξύσιμο για καβγά»;;; Συνομιλούμε ένα χρόνο τώρα κι ακόμα να με πιάνεις όταν αστειεύομαι;;; Κι ακόμα να συνειδητοποιήσεις ότι αστειεύομαι συχνά (για να μη σου πω πάντα);;; Κι ακόμα να μάθεις να προσέχεις τις φατσούλες που βάζω, ακριβώς για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις;;;
Μα πώς σάς έχει κάνει έτσι αυτό «το Κόμμα»!!! ;-) :-)
Τα λέμε
«Ο ευρωπαϊκός και παγκόσμιος πόλεμος έχει σαφές καθορισμένο χαρακτήρα αστικού, ιμπεριαλιστικού, δυναστικού πολέμου. Η πάλη για αγορές και η καταλήστευση ξένων χωρών, η τάση να καταπνίξουν το επαναστατικό κίνημα του προλεταριάτου και της δημοκρατίας στο εσωτερικό των χωρών, η τάση να αποβλακώσουν, να διασπάσουν και να εξοντώσουν τους προλετάριους όλων των χωρών, σπρώχνοντας τους μισθωτούς σκλάβους του ενός έθνους ενάντια στους μισθωτούς σκλάβους του άλλου έθνους προς όφελος της αστικής τάξης, αυτό είναι το μοναδικό πραγματικό περιεχόμενο και το μοναδικό πραγματικό νόημα του πολέμου»9.
Ο Λένιν δήλωνε ότι το ευρωπαϊκό επαναστατικό εργατικό κίνημα θα έπρεπε να υποστηρίξει τα εθνικά κινήματα (π.χ. στην Ευρώπη), τα αντιαποικιακά κινήματα (σε Ασία, Μ. Ανατολή κ.α.) και τα κινήματα ανεξαρτησίας των πιο αδύναμων κρατών που ήταν υποτελείς απέναντι σε ισχυρότερα καπιταλιστικά κράτη, ως μια εξέλιξη που θα διευκόλυνε το εργατικό κίνημα στην καπιταλιστική Ευρώπη και με αυτή την έννοια αναφέρθηκε και στο σύνθημα «υπεράσπισης της πατρίδας».
Εκπροσωπώντας ο ίδιος το εργατικό κίνημα στη Ρωσική Αυτοκρατορία αντιπάλευε το σοβινισμό του ρωσικού έθνους που πολλές φορές εμφανιζόταν με διεθνιστικό μανδύα στο εργατικό κίνημα. Αντιπάλευε τον κίνδυνο από την αδιαφορία του εργατικού κινήματος απέναντι στα εθνικά κινήματα: «Μια τέτοια αδιαφορία καταντά σοβινισμός όταν τα μέλη των μεγάλων εθνών της Ευρώπης, δηλαδή των εθνών που καταπιέζουν περισσότερο μικρούς και αποικιακούς λαούς, δηλώνουν με δήθεν επιστημονικό ύφος: εθνικοί πόλεμοι δεν μπορούν να υπάρχουν»12.
Ο Λένιν θεωρούσε τα εθνικά και αντιαποικιοκρατικά κινήματα ως έναν παράγοντα που, συνδυασμένος με τις σοσιαλιστικές επαναστάσεις στα πιο ανεπτυγμένα καπιταλιστικά κράτη, μπορούσε να αποσταθεροποιήσει τις μεγάλες αποικιοκρατικές ή αυτοκρατορικές δυνάμεις και να διευκολύνει την επικράτηση του σοσιαλισμού στην Ευρώπη.
Η αποσπασματική κατανόηση της παραπάνω τοποθέτησης του Λένιν μπορεί να οδηγήσει σήμερα σε σοβαρά λάθη. Να δικαιολογήσει την απόσπαση του εθνικού από το ταξικό στοιχείο, παραβιάζοντας τη λενινιστική αντίληψη για την ανάλυση της εποχής, της αντικειμενικής θέσης των τάξεων στην κίνηση της κοινωνικής εξέλιξης. Να οδηγήσει σε γραμμή πολιτικής στήριξης της λεγόμενης «εθνικής» ή «πατριωτικής» αστικής τάξης.
Σε καμία περίπτωση σήμερα δεν τεκμηριώνεται από τη λενινιστική αντίληψη και πολιτική πρακτική η ανάγκη για συμμαχία της εργατικής τάξης με τμήμα της αστικής τάξης σε μια χώρα που υφίσταται άμεση στρατιωτική επίθεση ή έμμεση πολιτική επέμβαση από ένα ισχυρότερο καπιταλιστικό κράτος ή συμμαχία κρατών.
Ο ίδιος ο Λένιν εκείνη την εποχή έκανε κριτική στην μπροσούρα του Γιούνιους -που είχε συντάξει η Ρ. Λούξεμπουργκ- που αντιπαρέθετε στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο ένα εθνικό πρόγραμμα υπεράσπισης της πατρίδας σαν αυτό της επανάστασης του 1848. Ο Λένιν σημείωνε το 1916: «Στους φεουδαρχοδυναστικούς πολέμους αντιπαραθέτονταν τότε αντικειμενικά οι επαναστατικοδημοκρατικοί πόλεμοι, εθνικοαπελευθερωτικοί πόλεμοι. Αυτό ήταν το περιεχόμενο των ιστορικών καθηκόντων της εποχής. Τώρα για τα προχωρημένα μεγάλα κράτη της Ευρώπης η αντικειμενική κατάσταση είναι διαφορετική. Η ανάπτυξη προς τα μπρος -αν δεν πάρουμε υπόψη τα ενδεχόμενα προσωρινά βήματα προς τα πίσω- είναι πραγματοποιήσιμη μόνο προς την κατεύθυνση της σοσιαλιστικής κοινωνίας, της σοσιαλιστικής επανάστασης»13. Στο ίδιο κείμενο σημείωνε ότι στον ιμπεριαλιστικό «αστικό πόλεμο» μπορεί να αντιπαρατεθεί αντικειμενικά από την άποψη της προς τα μπρος ανάπτυξης «μόνο ο πόλεμος ενάντια στην αστική τάξη»14.πορούμε σήμερα να πούμε ότι στην κατάσταση των «προχωρημένων μεγάλων κρατών της Ευρώπης» βρίσκεται η μεγάλη πλειοψηφία των καπιταλιστικών κρατών στο κόσμο. Είναι άλλωστε ιστορικό δίδαγμα ότι ακόμα και σε συνθήκες κατοχής, κατάλυσης της εθνοκρατικής συγκρότησης, η εργατική τάξη δεν μπορεί να δώσει τη μάχη ενάντια στην κατοχή από το ίδιο μετερίζι με την αστική τάξη, δεν μπορεί να συμμαχήσει με κανένα τμήμα της. Οφείλει, ανταποκρινόμενη στον ιστορικό της ρόλο, να τραβήξει μέχρι τέλους το δικό της δρόμο, οδηγώντας στη δική της εξουσία που θα την απελευθερώσει από την εκμετάλλευση. Οφείλει, όπως θα κάνει άλλωστε και η αστική τάξη, να δώσει στον πόλεμο το δικό της στόχο και περιεχόμενο, να έχει τη δική της στρατηγική, τη δική της πολιτική, πριν, κατά τη διάρκεια και μετά τον πόλεμο.
https://www.komep.gr/2012-teyxos-6/o-lenin-gia-ton-polemo-kai-th-stash-ton-kommoyniston
Είναι άλλωστε ιστορικό δίδαγμα ότι ακόμα και σε συνθήκες κατοχής, κατάλυσης της εθνοκρατικής συγκρότησης, η εργατική τάξη δεν μπορεί να δώσει τη μάχη ενάντια στην κατοχή από το ίδιο μετερίζι με την αστική τάξη, δεν μπορεί να συμμαχήσει με κανένα τμήμα της. Οφείλει, ανταποκρινόμενη στον ιστορικό της ρόλο, να τραβήξει μέχρι τέλους το δικό της δρόμο, οδηγώντας στη δική της εξουσία που θα την απελευθερώσει από την εκμετάλλευση. Οφείλει, όπως θα κάνει άλλωστε και η αστική τάξη, να δώσει στον πόλεμο το δικό της στόχο και περιεχόμενο, να έχει τη δική της στρατηγική, τη δική της πολιτική, πριν, κατά τη διάρκεια και μετά τον πόλεμο.
Τα κύρια ζητήματα για κάθε πόλεμο είναι: ποια τάξη τον διεξάγει, με ποιο σκοπό, σε ποια φάση της ιστορικής της ανάπτυξης. Με βάση την απάντηση σε αυτά τα ερωτήματα μπορεί να κριθεί εάν ένας πόλεμος είναι αντιδραστικός ή προοδευτικός και από τίνος την πλευρά. Στην ιστορική της εξέλιξη η ανθρωπότητα έχει γνωρίσει πολέμους που, παρά τα δεινά που τους συνόδευσαν, έπαιξαν ένα ρόλο αντικειμενικά προοδευτικό στην εξέλιξη των ανθρώπινων κοινωνιών. Κατά το Λένιν «συντέλεσαν στην ανάπτυξη της ανθρωπότητας, βοήθησαν να καταστραφούν βλαβεροί και αντιδραστικοί θεσμοί (όπως λογουχάρη η απολυταρχία ή η δουλοπαροικία), τα πιο βάρβαρα δεσποτικά καθεστώτα της Ευρώπης (το τουρκικό και το ρωσικό) […] Μ’ άλλα λόγια, το κύριο περιεχόμενο και η ιστορική σημασία αυτών των πολέμων ήταν η ανατροπή της απολυταρχίας και της φεουδαρχίας, η υπονόμευσή τους, η αποτίναξη του ξενικού εθνικού ζυγού»6.
Ο σύγχρονος (από τον 20ό αιώνα κι έπειτα) εκτεταμένος ιμπεριαλιστικός πόλεμος εκφράζει την ανάγκη για νέο μοίρασμα αγορών, νέες «συμφωνίες» ειρήνης, με βάση την εξέλιξη της ανισόμετρης καπιταλιστικής ανάπτυξης. Αναγκαστικά συνδέεται με τέτοιο ιμπεριαλιστικό πόλεμο ακόμα κι ένας πόλεμος που σε άλλη ιστορική εποχή θα είχε το χαρακτήρα προοδευτικού εθνικού πολέμου. Σήμερα ένας τέτοιος πόλεμος (π.χ. από τους Κούρδους στο Ιράκ, Ιράν ή στην Τουρκία) γίνεται μέρος μιας ευρύτερης διαπάλης ανάμεσα σε ιμπεριαλιστικά στρατόπεδα. Ο πόλεμος μιας καταπιεσμένης εθνότητας από τη σκοπιά της εργατικής τάξης δεν αφορά μόνο την αντίθεση με την αστική τάξη του έθνους που καταπιέζει, αλλά και με την αστική τάξη της ίδιας της εθνότητας και τους διεθνείς συμμάχους της. Στη σύγχρονη εποχή δίκαιος πόλεμος για την εργατική τάξη είναι μόνο η ταξική πάλη για την ανατροπή του καπιταλισμού. Η αφετηριακή αυτή εκτίμηση πρέπει να διαπερνά όλα τα ζητήματα του πολέμου και της στάσης απέναντί του.
https://www.komep.gr/2012-teyxos-6/o-lenin-gia-ton-polemo-kai-th-stash-ton-kommoyniston
Κείμενο του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.
ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ, ΚΥΡΙΕ;
Την παραμονή τής Πρωτοχρονιάς αναρτήθηκε στην Iskra το παρακάτω ποίημα του Κώστα Κρυστάλλη:
Τραγούδι κλέφτικο
Πότε θαρθή μιαν άνοιξι, θαρθή ένα καλοκαίρι,
Που λουλουδιάζουν τα κλαριά, που λυόνουνε τα χιόνια,
Για να ζωθούμε τάρματα και τα χρυσά τσαπράζια,
Να βγούμε κλέφταις, βρε παιδά, κλέφταις ’ςτά κορφοβούνια!
Μέσ’ ’ςτήν ψηλότερη κορφή να στήσουμε λημέρι,
Νάχουμε τάστρα τ’ ουρανού τ’ αποβραδύς κουβέντα.
Κ’ ημάς το γλυκοχάραγμα να πρωτοχαιρετίζη.
Ημάς ο ήλιος την αυγή ’σάν κρούη να πρωτοβλέπη.
Να μας ζηλεύουν οι αετοί, να μας ξυπνούν τ’ αηδόνια,
Και μέσ’ ςτά γάργαρα νερά και μέσ’ ’ςταίς κρύαις βρύσες
Νεράιδες να μας νύβουνε, φιλιά να μας χορταίνουν.
Αράδ’ αράδα τάρματα ’ςτά πεύκα θα κρεμάμε,
Και θε να σταίνουμε χορό. Και κάθε μας τραγούδι
Θάνε βροντή από σύγνεφο, φωτιά από αστροπελέκι.
Θα μας τρομάζουν τα θηριά, θα προσκυνούν οι κάμποι.
Πότε θαρθή μιαν άνοιξι, θαρθή ένα καλοκαίρι,
Να βγούμε κλέφταις, βρε παιδιά, κλέφταις ’ςτά κορφοβούνια.
___________________________________________________________
Αφού διευκρινίσω ότι το ανωτέρω ποίημα γράφτηκε από τον Κρυστάλλη στα χρόνια που η Ήπειρος ήταν ακόμα κάτω από τον τουρκικό ζυγό κι ότι, προφανώς, το κάλεσμα που απευθύνει είναι κάλεσμα σε εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα, να ρωτήσω τους εδώ παρεπιδημούντες ultra, super, duper κ.λπ. διεθνιστές:
Είναι η συγκεκριμένη επιλογή ένδειξη εθνικιστικής (με την κακή έννοια) παρέκκλισης; Ναι ή όχι και γιατί.
Αγαπητέ λεφτ, για μιαν ακόμα φορά, δεικνύεις πόσο λάθος σκέψη έχεις:
Α. Στην εποχή γεννεσης και συγκρότησης των εθνών/κρατών ΚΑΙ στην Βαλκανική (19ος αι και αρχές 20ου αι) και της ταυτόχρονης σταδιακής κατάρρευσης της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, ΤΟ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ποιημα/κάλεσμα σε εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα ήταν προοδευτικό. Κατέρεε μιαν αυτοκρατορία, αναδύονταν τα έθνη/κράτη και ο εθνικισμός τότε είχε ΚΑΙ προοδευτικά χαρακτηριστικά. Διότι, ο ΑΝΤΙΠΑΛΟΣ πρώτα και κύρια ήταν ΜΙΑ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ και όχι ο διπλανός μουσουλμάνος ή χριστιανός. Αυτά ενυπάρχουν, ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΥΡΙΑΡΧΑ. Σταδιακά, θα γίνουν κυρίαρχα και θα καταστήσουν τον εθνικισμό ένα ΣΚΟΤΑΔΙΣΤΙΚΟ, ΑΠΑΝΘΡΩΠΟ πολιτικό ΚΡΑΤΙΚΟ δόγμα (πχ οι ανταγωνισμοί εθνών/κρατών για την Μακεδονία).
Β. ΣΗΜΕΡΑ, ο κατσίφας είναι ένας ηλίθιος απάθρωπος φασίστας εθνικιστής, ένας ακόμα εθνικιστής υπάλληλος του κράτους και του κεφαλαίου. Τπτ περισσότερο, τπτ λιγότερο. Σήμερα, τα έθνη/κράτη στην Βαλκανική έχουν πια ιστορία 100 χρόνων. Δεν υπάρχουν εθνικοαπελευτθερωτικοί πόθοι και όπου υπάρχουν μειονότητες (πχ αλβανική στην Βόρεια Μακεδονία, ελληνική στην Νότια ΑΛβανία, τουρκικη στην δυτική Θράκη), είναι ΧΡΕΟΣ όλων των λαϊκών κινημάτων στην Βαλκανική, να παραμείνουν ΕΝΤΟΣ των κρατικών συνόρων των εθνών/κρατών! Διεκδικώντας ισοτιμία και ελευθερία. Τόσο για τις μειονότητες, όσο και για τους υπόλοιπους πληθυσμούς, έτσι ώστε, οποιεσγήποτε κατασκευασμένες αλυτρωτικές και εθνικιστικές βλέψεις, να ηττηθούν ένθεν κακείθεν.
Σημερα, η συγκρότηση των εθνών σε εθνη/κρατη, έχει οι ολοκληρωθεί με λίγες εξαιρέσεις όπως είναι οι κουρδοι κ οι παλαιστινιοι, οι καταλανοι κ οι βασκοι.
Ειδικά στα βαλκανια που μας ενδιαφέρει πιο πολύ, τα έθνη εχουν συγκροτηθεί σε κρατική μορφή εδω και 100 και βάλε χρονια. Δεν μπορουμε πια να μιλαμε για “εθνικοαπελευθερωτικο ποθο και στοχο”. Και οποιοι το κανουν υπηρετουν πολιτικους στοχους τοσο των υπαρκτων εθνων/κρατων για οικονομικη/πολιτικη επεκταση κλπ, οσο και των ιμπεριαλιστικων δυναμεων.
Χρεος κατα την γνωμη μου των λαικων κινηματων στα βαλκανια, ειναι οι αγωνες για ισοτιμια μειονοτητων με τους υπολοιπους πληθυσμους σε ολα τα επιπεδα και αναδειξη των βσθυτερων πεδιων που ενοποιουν ολους τους κατσπιεσμενους ανεξαρτητως εθνους κ θρησκείας, οπως ειναι το οικονομικό, το εμφυλο, το πολιτισμικό, το οικολογικο.