Αντώνης Δραγανίγος*
Η ανάγκη ανασυγκρότησης της αριστεράς βρίσκεται στο κέντρο του προβληματισμού χιλιάδων αγωνιστών. Για να μπορέσει να απαντηθεί με αξιόπιστο τρόπο, απαιτείται όχι μόνο ενωτική διάθεση, αλλά και σαφείς απαντήσεις πάνω στα θεμελιακά πολιτικά προβλήματα, συναγωνιστικό πνεύμα και πάνω απ΄ όλα πολιτική επιλογή και δέσμευση να κινηθεί ένα ολόκληρο δυναμικό δυνάμεων και αγωνιστών στην κατεύθυνση της συσπείρωσης των δυνάμεων της αντικαπιταλιστικής αντιιμπεριαλιστικής αριστεράς.
Ως ΝΑΡ πιστεύουμε στην αναγκαιότητα και την δυνατότητα να χτιστεί ένας πιο πλατύς, πιο μαζικός αλλά και συνεκτικός «πόλος» της αντικαπιταλιστικής αριστεράς με την συμμετοχή όλων όσων βρίσκονται σήμερα εδώ (και όχι μόνο). Με αυτή την φιλοδοξία παλεύει το ΝΑΡ.
Ακούστηκε από ορισμένους συντρόφους και συναγωνιστές κάμποσες φορές η εκτίμηση, «ηττηθήκαμε», η «αριστερά έχασε». Οπωσδήποτε το αποτέλεσμα των εκλογών του Ιούλη του 2019 αποτυπώνει μια ήττα η οποία όμως συντελέστηκε τα προηγούμενα χρόνια, ιδιαίτερα την περίοδο διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ.
Όμως δεν έχουμε «όλοι» τις ίδιες ευθύνες.
Αυτοί που βγήκαν με το σύνθημα «ούτε ρήξη ούτε υποταγή» και οδήγησαν την ελληνική κοινωνία σε ένα μνημόνιο δεκαετιών, έχουν ιστορική ευθύνη! Όπως επίσης έχουν ευθύνη και όσοι συμπράξανε μαζί τους, έδρασαν στις γραμμές του, ή στήριξαν πολιτικά τις επιλογές του ΣΥΡΙΖΑ. Όλες αυτές οι απόψεις βέβαια όχι μόνο δεν οδήγησαν σε αλλαγή του συσχετισμού υπέρ των όποιων ριζοσπαστικών αντικαπιταλιστικών αντιλήψεων, αντίθετα οδήγησαν σε ενίσχυση της ηγεμονία του ρεφορμιστικού ρεύματος και του «αριστερού κυβερνητισμού» σε ήττα και διασπάσεις όσων ακολούθησαν τέτοιες λογικές.
Επίσης, αποδείχτηκε ότι λογικές «πατριωτικών, αντιμνημονιακών μετώπων» που δεν κατάφεραν να υπερβούν το πολιτικό και προγραμματικό όριο του ΣΥΡΙΖΑ, δεν μπορούσαν να σταθούν στις σημερινές συνθήκες.
Φυσικά, ευθύνες έχει και η αντικαπιταλιστική αριστερά. Αλίμονο αν δεν το αναγνωρίζαμε. Αλλά είναι άλλης ποιότητας!
Πρόκειται για τις σημαντικές προγραμματικές, κινηματικές και θεωρητικές ανεπάρκειες που δεν της επέτρεψαν να πετύχει έναν καλύτερο συσχετισμό δυνάμεων αυτή την δεκαετία της καπιταλιστικής κρίσης, των μνημονίων, των μεγάλων αγώνων.
Πρόκειται ακριβώς για τις ανεπάρκειες τις οποίες καλούμαστε να ξεπεράσουμε σήμερα, για να κάνουμε βήματα στην υπόθεση της ανασυγκρότησης της αντικαπιταλιστικής αριστεράς.
Σε αυτό τον δρόμο δεν ξεκινάμε από το μηδέν.
Διότι, τα προηγούμενα χρόνια οι εργαζόμενοι απέκτησαν μια σημαντική εμπειρία τόσο θετική όσο και αρνητική η οποία πρέπει να αξιολογηθεί και πάνω στα συμπεράσματά της να χτίσουμε εκείνη την αριστερά η οποία θα αποκρούσει την επίθεση του κεφαλαίου και από την άλλη θα αλλάξει τον συσχετισμό σε όφελος μια αντικαπιταλιστικής προοπτικής, χωρίς να ρίξει νερό στον μύλο μιας νέας σοσιαλφιλελεύθερης διαχείρισης..
Η αποφασιστική πάλη για την ανατροπή της πολιτικής της κυβέρνησης της ΝΔ, η υπεράσπιση των εργατικών και λαϊκών αναγκών και δικαιωμάτων, κοινωνικών και δημοκρατικών, να, ποιο είναι το πρώτο ζήτημα που συμφωνούμε όλοι σε αυτή την κουβέντα.
Όμως από την εμπειρία της προηγούμενης περιόδου ξέρουμε καλά ότι βελτίωση της ζωής της εργατικής τάξης και του λαού, όπως και δικαιώματα και ελευθερίες, δεν μπορούμε να τα υπερασπίσουμε αποτελεσματικά όσο παραμένουν άθιχτες οι βάσεις της αστικής πολιτικής, οι βασικοί της πυλώνες. Η λογική «ούτε ρήξη, ούτε υποταγή», και «κατάργηση των μνημονίων εντός ευρωζώνης και ΕΕ, οδήγησε στο «μνημόνιο με κοινωνική ευαισθησία» και τελικά στην μεταμνημονιακή επιτήρηση σε βάθος δεκαετιών.
Για αυτό ακριβώς, ο μόνος δρόμος για το εργατικό και λαϊκό κίνημα είναι ο δρόμος της ρήξης, της κατάργησης της ευρωεπιτροπείας, της ρήξης / αποδέσμευσης από την ΕΕ, της διαγραφής του χρέους, της συνολικής πάλης ενάντια στις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις και την πολιτική του κεφαλαίου. Αυτή η πολιτική διάσταση είναι αρκετά ευρύτερη από τον αντικυβερνητικό αγώνα (όποια κυβέρνηση και αν υπάρχει κάθε φορά).
Ακριβά κόστισαν στην αριστερά οι αυταπάτες για τον ΣΥΡΙΖΑ. Δεν επιτρέπεται να αναπαραχθούν κατά κανένα τρόπο. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει περάσει στο στρατόπεδο του αντίπαλου. Ιδιαίτερα στην σημερινή αστική και σοσιαλφιλελεύθερη μετάλλαξή του. Νέες αυταπάτες, λογικές αντιδεξιών, δημοκρατικών δήθεν «ενιαίων» ή άλλων μετώπων, μόνο ζημιά μπορούν να προκαλέσουν στην υπόθεση της αριστεράς. Αυτή την τρίτη πλευρά της πολιτικής μας στοχοθεσίας, τη θεωρούμε εξαιρετικά κρίσιμη.
Μπορεί συνολικά να μην έχει συζητηθεί και κατασταλάξει σε όλο το φάσμα των δυνάμεων που βρίσκονται εδώ με ποιο τρόπο συνδέεται η πάλη για την κυβέρνηση με την πάλη για την εξουσία, ξέρουμε όμως πια πολύ καθαρά ότι οι λογικές της «αριστερής κυβέρνησης», η διεκδίκηση της «αριστερής διακυβέρνησης» μέσα στα όρια της συνέχειας του κράτους και των ιμπεριαλιστικών μηχανισμών, οδηγεί μόνο στην διαχείριση του κράτους και των υποθέσεων του κεφαλαίου, σε ενσωμάτωση και ήττα. Μπορούμε λοιπόν να συμφωνήσουμε «καμιά λοιπόν υποστήριξη συνθημάτων «αριστερών» ή άλλων κυβερνήσεων μέσα στο πλαίσιο του καπιταλισμού.»!!
Σε κρίσιμο ζήτημα το προηγούμενο διάστημα αναδείχθηκαν τα λεγόμενα εθνικά ζητήματα. Η αριστερά διχάστηκε γύρω από τις Πρέσπες, τη στάση απέναντι στις ΑΟΖ, τις εξορύξεις υδρογονανθράκων και συνολικότερα τον ελληνοτουρκικό ανταγωνισμό. Η εμπειρία έδειξε ότι τόσο οι υποχωρήσεις απέναντι στις «εθνικές αφηγήσεις» της ελληνικής ολιγαρχίας και ο αντιιμπεριαλισμός χωρίς σύγκρουση με τον τυχοδιωκτισμό και της ελληνικής αστική τάξης, όσο και ο κοσμοπολιτισμός που δεν βλέπει τον τρόπο με τον οποίο συμφωνίες όπως αυτή των Πρεσπών εξυπηρετούν τις ιμπεριαλιστικές επιδιώξεις στην περιοχή μας, ακυρώνουν την αριστερά.
Άρα, το ζητούμενο είναι η μάχη ενάντια στον ιμπεριαλισμό και την πολιτική της ελληνικής ολιγαρχίας και των κυβερνήσεων της για τα κοινωνικά και δημοκρατικά δικαιώματα του λαού και την υπεράσπιση της ειρήνης στην περιοχή μας.
Τέλος, σε κάθε αγώνα, σε κάθε κίνημα, συναντάμε μπροστά μας το ερώτημα, ποιος θα το οργανώσει. Μάθαμε από όλα τα τελευταία χρόνια, ότι, πλέον η συνδικαλιστική γραφειοκρατία λειτουργεί μόνο σαν δύναμη υπονόμευσης, διάσπασης, αποκλιμάκωσης των αγώνων! Για αυτό η αντικαπιταλιστική αριστερά είναι υπερ-επείγον να ενωθεί για την ανάπτυξη ενός κινήματος στην βάση του ανεξάρτητου συντονισμού των πρωτοβάθμιων σωματείων και άλλων εργατικών συλλογικοτήτων για την ανάπτυξη της πάλης, έξω και ενάντια στην γραφειοκρατία των ΓΣΕΕ / ΑΔΕΔΥ.
Τα παραπάνω ζητήματα, δεν λύνουν όλα τα προβλήματα, όμως μπορούν να αποτελέσουν ένα επαρκές πρώτο βήμα συμφωνίας και συσπείρωσης ευρύτατων δυνάμεων. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχει υιοθετήσει ένα τέτοιο πλαίσιο στην τελευταία απόφαση του Πανελλαδικού Συντονιστικού Οργάνου της. Εμείς σαν ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση το στηρίζουμε και έχουμε στόχο να πάρουμε και αυτοτελείς πρωτοβουλίες στην κατεύθυνση αυτή.
Μπορούμε να κάνουμε την επιλογή να βαδίσουμε προς μια ανώτερη συσπείρωση των δυνάμεων της αντικαπιταλιστικής αντιιμπεριαλιστικής αριστεράς. Το ΝΑΡ θα υπηρετήσει με όλες του τις δυνάμεις αυτή την υπόθεση.
*μέλος της Πολιτικής Επιτροπής του ΝΑΡ και της ΚΣΕ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Το κείμενο βασίζεται στην παρέμβαση που έγινε στην κοινή εκδήλωση των οργανώσεων Αναμέτρηση ⎼ Ομάδα κομμουνιστών/στριών, Αριστερή Ανασύνθεση (ΑΡΑΝ), Διεθνιστική Εργατική Αριστερά (ΔΕΑ), Συνάντηση για μια Αντικαπιταλιστική Αριστερά, στις 4 Δεκέμβρη 2019
Χωρίς να έχω κατ ανάγκη δίκιο πιστεύω όμως ακράδαντα ότι έχω δίκιο! Νομίζω ότι ο τρόπος που εξειδικεύετε το “δεν ξεκινάμε με το μηδέν” θα εξακολουθεί να σας κρατά στο μηδέν:
1) Σχετικά με την ευθυνολογία, κάλλιστα μπορεί να αποδειχθεί χαοτική και ο καθείς μπορεί βάσιμα να ισχυριστεί ότι έπραξε το καλύτερο δυνατό. Έτσι το ΚΚΕ μπορεί να φτάσει να χαρακτηριστεί συμβιβασμένο ακόμη και συστημικό, η αριστερή πλατφόρμα αχαρακτήριστη και ακόμη χειρότερα, κλπ. Αλλά ακόμη και ένας πικάπα σε καθαρά προσωπικό επίπεδο μπορεί (σε 9-10 σελίδες) να “αποδείξει” ότι είχε την ορθότερη στάση και δράση, αφού είπε και έκανε ότι έπρεπε, αλλά φταίνε όλοι οι άλλοι στην Ελλάδα, που δεν τον καταλάβαιναν!, ε φταίει κι αυτός λίγο, γιατί έπρεπε να προσπαθήσει περισσότερο, αλλά η ευθύνη του είναι η μικρότερη έναντι των άλλων!. Ε λοιπόν, ναι, το δίκιο του φίλου μου του φουκαρά του πικάπα είναι παρόμοιο με το δίκιο του ΝΑΡ, από πολλές απόψεις και με ήσσονος σημασίας λεπτομέρειες. Έτσι, η ευθυνολογία σας, σε συνδυασμό με την ελλειμματική αυτοκριτική σας, λειτουργεί ως το πρώτο άγονο ανάχωμα στον απαιτούμενο αναστοχασμό. Κατά μία έννοια λοιπόν χρειάζεται να ξεκινήσετε σχεδόν από το μηδέν, αλλιώς θα μείνετε στο μηδέν.
2) Σε σχέση με την αναδιατύπωση της όποιας στρατηγικής, ή μήπως τακτικής; (απροσδιόριστο) αναδιατυπώνετε τα γνωστά για το χρέος και την ΕΕ. Εντύπωση προκαλεί ότι λείπει το ΝΑΤΟ, όταν η ΕΕ δεν είναι τίποτε χωρίς το ΝΑΤΟ. Το θέμα εναντίωσης στην αστική κυριαρχία, το θέμα της ρήξης με τις καπιταλιστικές αναδιαρθώσεις δεν είναι ένα θέμα ιδεολογικό, αλλά καθαρά πολιτικό, άρα τελικά και πολεμικό. ¨Όποιος δεν το κάνει αυτό καθαρό, “Συριζίζει” πλέον ασύστολα. Τότε λοιπόν προκύπτει το εύλογο ερώτημα, τί γίνεται απέναντι σε κάθε είδους “πόλεμο”. Μη πολεμοχαρούμε, εννοούμε πολιτικό-οικονομικό-εκβιαστικό-ψυχρό κλπ, αλλά από μια ηλικία και μετά όλοι στην Ελλάδα ξέρουν πως όλοι αυτοί οι “πόλεμοι” θα μπορούσαν ίσως να είναι ακόμη και στα παλιά μας τα παπούτσια, (κι ότι θα φάμε και τις σόλες μας αρκεί να τους διώξουμε με ελικόπτερο), αν δεν υπήρχε από πίσω ο Πόλεμος. Ο Πόλεμος. Και ποια θα ήταν επομένως η δύναμη του “ελληνικού κοινωνικού σχηματισμού”, αν όχι η καταφυγή στην πατριωτική αίσθηση υπέρ βωμών και εστιών; Σε συνδυασμό βέβαια με τον απαιτούμενο διεθνισμό περί του οποίου καμία εντόπιση δυστυχώς δεν βλέπω να γίνεται, καμιά συστηματική δουλειά αξιώσεων δεν αναδεικνύεται, δηλαδή πως ακριβώς θα δομείται εν παραλλήλω η -εντελώς απαραίτητη- διεθνική δικτύωση και πως θα λειτουργεί διαλεκτικά στην πορεία της ρήξης; SOS: Ως εμπράγματος συσχετισμός ισχύος και όχι σαν γραφικός διαδηλωτισμός “αληλέγγυων” εν Παρισίοις… Αλλά η απουσία εύληπτης και σαφούς κάλυψης αυτών των κομβικών θεμάτων πατριωτισμός/διεθνισμός, εθνικό/ταξικό αφήνει κρίσιμα κενά (και μεταξύ άλλων αφήνει και έδαφος και τροφή στο σπεκουλάρισμα της ακροδεξιάς των ιστορικών εθνικών συμφορών). Χαρακτηριστικός ο τρόπος με τον οποίο υποτιμάται ουσιαστικά o εντελώς ανισόμετρος κίνδυνος της πατρίδας μας, (του “ελληνικού κοινωνικού σχηματισμού”-sic), από τον εκ των υλικών συνθηκών αναπόφευκτο Τουρκικό αναθεωρητισμό. Ενδεικτικό του πόσο οι (ελλιπείς πάντως) “θέσεις αρχών” ίσως είναι εξ ιδεολογικού ουρανού (αν και μάλλον στρεβλώς), μα δεν έχουν έδαφος στην πολιτική γη. Εξακολουθείτε δηλαδή από την οπτική μιας ασήμαντης αντιπολίτευσης, η οποία όσο ομιλεί ως τέτοια, θα παραμείνει έτσι. Όμως εάν έχετε αξιώσεις ρήξης, δεν θα ομιλείτε για τη ρήξη του κοντινού περιβάλλοντός σας, αλλά για τη ρήξη του “ελληνικού κοινωνικού σχηματισμού(sic)” με το διεθνές στάτους κβο, πράγμα που σημαίνει ότι θα πρέπει να αναζητήσετε και να δώσετε απαντήσεις από υποτιθέμενη θέση εξουσίας, ή έστω από υποτιθέμενη θέση ισχυρής αντιπολίτευσης με αξιώσεις εξουσίας. Αλλιώς, όλοι οι Έλληνες μπορεί και να σας συμπαθήσουν γιατί είστε άγιοι φραγκίσκοι, αλλά..τα υπόλοιπα είναι γνωστά. Ελπίζω πως είναι προφανές πως αυτά δεν έχουν καμιά σχέση με Ελληναράδες, μεγάλες ιδέες και δεσποτάδες – και άρα να “καταδικαστούν” με ευκολία. Τέτοιες ευκολίες δεν υπάρχουν πια. (ΣΣ. Προφανές πάλι ότι το ΚΚΕ αποδεικνύεται και πάλι “εκνευριστικά” ως το ορθότερο δυνατό επί της συγκυρίας!)
3) Φαντάζομαι ότι καταλαβαίνετε πως θα μπορούσα να προχωρήσω σε αρκετά ακόμη μπούλτετσ αντιρρήσεων, μάλλον ακόμη δυσκολότερα, για τις ανάγκες της ταξικής πάλης κλπ. Οικονομία συζήτησης: η συζήτηση που ανοίγετε είναι ανεπαρκής, τόσο ως προς την μεθοδολογία, όσο και ως προς την θεματολογία. Δεν έχετε σαφείς απαντήσεις, (ούτε εγώ έχω) αλλά το χειρότερο είναι πως δεν τις αναζητάτε. Πρόκειται στην ουσία για ένα κούμπωμα κεκτημένων, που όμως δεν υπάρχουν πια…
Απείρως προτιμότερο(*) θα ήταν να σας δω π.χ. πως θα απαντούσατε ευθέως στο άρθρο του Δ.Μ. “μετά την αριστερά”, που όπως εξήγησα αλλού, μαζί με τις κριτικές μου παρατηρήσεις, θα έπρεπε βέβαια να έχει τίτλο, “με την αριστερά”!
*Ντιμπέι ; και άντε να δω.
Βρε πικάπα τι μανία είναι αυτή να πάρουν φόρα οι οργανώσεις να απαντάνε στον Μπελαντή. Ήταν στην συγκεκριμένη εκδήλωση που το ΝΑΡ τοποθετήθηκε ο Μπελαντής ? Είναι σε άλλες εφαπτόμενες, πχ του Κομμουνιστικού Συντονισμού ή σε άλλες που κάνει το ΝΑΡ για το ΣΚΠΚ ή κάπου τέλος πάντων ? Έχει περάσει καιρός από το καλοκαίρι, και όταν το έβγαλε μου είχε αρέσει λίγο σε κάποια σημεία, πήγα και να την πατήσω και να ψηφίσω ΚΚΕ αλλά ευτυχώς αποφάσισα πως θέλω να έχω μια πολιτικά στρατευμένη ψήφο και όχι εκδοχές μικρότερου κακού και κριτικής στήριξης. Πολιτικά στρατευμένη όχι σε αυτό που ψήφισα βέβαια αλλα σε μια δυνατότητα που σήμερα δεν υπάρχει. Αλλά πως έχει δείξει ο Μπελαντής ότι θέλει να έχει κάτι με τον χώρο ? Τον παρακολουθείς αρκετά ? Εγώ βλέπω πως κατά καιρούς θέσεις του, τρόποι εκφοράς τους ως και οι σχέσεις που συνειδητά δυναμιτίζει με οργανώσεις, τάσεις, στελέχη κλπ λένε πως δεν τον ενδιαφέρει καθόλου και αυτό το ακολουθεί και ένας κύκλος κάποιων ανθρώπων που έχουν μαζί του μια πολιτική ταύτιση κάπου από το 12. Και ούτε του έχει κλείσει κάποια πόρτα στα μούτρα κάποιος νομίζω, πριν λίγες μέρες είχε σεντόνι του το kommon. Ας τοποθετηθεί όμως απέναντι στις διεργασίες που γίνονται, για την αριστερά, το Κ και το κίνημα. Γιατί η τοποθέτηση του δεν συνιστά τοποθέτηση ακριβώς αυτή την στιγμή. Ψήφος στο ΚΚΕ δυστυχώς, περίπου έτσι το παρουσίασε, ο … Λαφαζάνης και η ΚΟΕ καταλαβαίνουν καλύτερα απ όλους τα εθνικά και θέματα τύπου brexit (πρόσφατο μαργαριτάρι αυτό), τέλος της αριστεράς, ζήτω ο κομμμουνισμός και φανατικός αντισταλινισμός, φανατικότερος του αντισταλινισμού των ρευμάτων που διακόνησε στην πορεία του, συνωμοσιολογία κατά οργανώσεων και αγωνιστών, διαδικτυακοί τσακωμοί.
Για την ανασυγκρότηση της αριστεράς να πω πως δυστυχώς θέλει συνείδηση στρατηγικότερης ήττας από όσο την συνειδητοποιεί ο σ Δραγανίγος. Αλλιώς οι αποτιμήσεις γίνονται πάνω στην οργανωσιακή ψυχολογία του πολιορκημένου κάστρου μόνο που το κάστρο πια δεν έχει πληθυσμό πίσω από τα τείχη, έχει πια μόνο υπερασπιστές. Ούτε πολιορκητές έχει. Οϋτε ήταν μοιραίο να κλειστούμε ως ΑΝΤΑΡΣΥΑ στο κάστρο το 2011 με ότι είχαμε από πληθυσμό Ούτε είναι τυχαίο ότι ο σ ξέχασε να αναφέρει, όχι το ΝΑΤΟ που το ξέχασε όντως πικάπα, αλλά το ΚΚΕ που κάνει αντίστοιχες αποτιμήσεις με αντίστοιχη μέθοδο και αντίστοιχα εργαλεία τακτικής – στρατηγικής.
Επίσης είναι γκροτέσκα πια η αναφορά και στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ εκτός από το ΝΑΡ μιλάμε πια για γραφειοκρατικό εγκλεισμό ούτε καν στο κάστρο αλλά στην δυσκολία να πάψουμε να κάνουμε εδώ και 6-7 χρόνια τις ίδιες ακριβώς τοποθετήσεις σε βαθμό που να έχουν γίνει δεύτερη φύση
Πάμε γι άλλα
Κώστας
Δεν θα ήθελες να δεις ένα τέτοιο ντιμπέι; Θα τόθελα, δεν ελπίζω και τίποτε παραπάνω, πριν αποσυρθώ στα ενδότερα..Και θα έκανα και το μαθητούδι, κουβέντα δε θα έλεγα, (θα κρατούσα ακόμη και τα γέλια αν ερχόταν), αρκεί να παρακολουθούσε ο ένας τι λέει ο άλλος και να απαντά στα ίσια. Γιατί να λέει ο καθένας τις κάλτσες του ξεχωριστά; Είναι μαλωμένοι; δε μιλιούνται; Έπαιξε κάτι άλλο; Τι συμβαίνει; Αλλά ακόμη και τυχόν ζωντανές εκδηλώσεις, βλέπω, δεν είναι τίποτε άλλο παρά οι γνωστοί θλιβεροί παράλληλοι μονόλογοι, των ιδίων που λεν τα ίδια, όπου διανθίζονται και με κάποιες αγωνίες κάποιων εκ του φιλοθεάμωνος κοινού, κλείσιμο από πάνω, τρίχες. Όμως σοβαρός διάλογος είναι μόνο ο γραπτός διάλογος – αλλά διάλογος συντεταγμένος όχι…
Με τον Δ.Μ. δεν έχω κάτι κόλλημα, τόφερε όμως το πράμα. Την κριτική μου φαντάζομαι την είδες, έχω κι άλλη..Για κανέναν δε μπορώ να ξέρω τι ακριβώς σκέφτεται και τι θα πει την άλλη μέρα.
Αλλά ωστόσο: α) αφενός όσα λέει στο κείμενό του που λίνκαρα είναι πολύ πιο συμπυκνωμένα από οτιδήποτε έχω ακούσει/διαβάσει να εκπορεύεται από τους χώρους που λες, είναι και πιο προωθημένα, επίκαιρα και συγκεκριμένα, πολύ δε λιγότερο μπουρδουκλωμένα – και Ναι θέλω να δω πως απαντιέται σε όλα όσα λέει χωρίς περιστροφές. Είναι αυτά τα καίρια θέματα και όχι γιου νου “τα κομμουνιστικά σας”.
Και β) όσα λέει για τα απαιτούμενα της ανασυγκρότησης, τρόπος συζήτησης κλπ, είναι όσα επιμόνως έλεγα εδώ και χρόνια, αν και είναι πια σαφές ότι μια παραγωγική διχοτόμηση, διαλέξτε ονομασίες, αλλά μία και μόνη διχοτόμηση, όχι πάλι εκατό παρεούλες, μια διχοτόμηση σε δύο μέρη είναι εκ των ων ουκ άνευ. Ήδη η “μεταμοντέρνα” υπερδιεθνιστική πτέρυγα έκανε εκείνη την ημερίδα που έδειξε και ο ΕΟΣ της προάλλες..όπου ήτανε και κάποιος “δικός σας”. Θέλω να ελπίζω όμως πως οι περισσότεροι θα μπορούσαν να τα πουν ως “γειωμένη” πτέρυγα στη βάση της μεθοδολογίας που λέει ο Μπελαντής – αυτή λέω είναι η σωστή βάση. Αυτό και μόνο. Τόσο απλό – και τόσο αδύνατο!
Απλά ο Μπελαντής δεν θέλει, τόσο απλό. Ας κάνω την υπόθεση πως όση αξία έχει το μεγαλύτερο μέρος της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς την έχει και ο Μπελαντής, σου κάνω αυτή την παραχώρηση. Δεν θέλει, δεν τον ενδιαφέρει να μιλιούνται, σου απαντάω όπως τα θέτεις, κάνει ότι μπορεί για να μην μιλιούνται. Σου είπα ποια είναι η τοποθέτηση του, το ξαναβάζω. Ψήφος στο ΚΚΕ δυστυχώς, περίπου έτσι το παρουσίασε, ο … Λαφαζάνης και η ΚΟΕ καταλαβαίνουν καλύτερα απ όλους τα εθνικά και θέματα τύπου brexit (πρόσφατο μαργαριτάρι αυτό), τέλος της αριστεράς, ζήτω ο κομμμουνισμός και φανατικός αντισταλινισμός, φανατικότερος του αντισταλινισμού των ρευμάτων που διακόνησε στην πορεία του (βασικά του κύκλου των Θέσεων), συνωμοσιολογία κατά οργανώσεων και αγωνιστών, διαδικτυακοί τσακωμοί.
Επίσης δεν σε καταλαβαίνω, για πλάκα το θες το ντιμπέι και γω κάθομαι και σου απαντάω σοβαρά ?
Κώστας
Δεν είναι πλάκα η υποστροφή που βλέπουμε να εξελίσσεται. Δεν είναι σοβαρό να θέλουμε να βρούμε το λάθος ελέγχοντας, δηλαδή ξαναδιαβάζοντας τις πράξεις. Πρέπει να ξανακάνουμε τις πράξεις. Αν όχι, τότε ευτυχώς που υπάρχει το ΚΚΕ
Ο Μπέλαντης είναι σταλινικός, είναι πιο σταλινικός και από το βαθύ ΚΚΕ.
Άσχετο αν κάποτε ήταν κάτι άλλο. Η αν άφηνε να φανεί έμμεσα ότι ήταν κάτι άλλο.
Από πού προκύπτει αυτό, ρε συ Σ.Τ., ότι ο Μπελαντής είναι πιο “σταλινικός” κι από το βαθύ ΚΚΕ;
Είναι λίγο αστείο που για να κάνει αυτοκριτική το ΝΑΡ πρέπει πρώτα να γράψει μια δυο παραγράφους που να εξηγούν ότι οι άλλοι φταίνε περισσότερο (αυτονόητο, σιγα τη διαπιστωση) και μετά η αυτοκριτική είναι “είχαμε και εμείς ανεπάρκειες”, χωρίς να λέει κάτι παραπάνω.
Αμ δεν φταις εσύ. Ο kokkiniotis φταίει που δεν έχει εκδόσει ακόμα ένα αναγκαστικό διάταγμα περίπου σαν αυτό:
Ανώνυμα σχόλια δεν θα δημοσιεύονται. Μην κάνετε καν τον κόπο να τα στέλνετε.
Μη σπαμάρεις με άκυρα σχόλια. Αν δε δεις την υπογραφή σου κάτω από σχεδόν όλες τις αναρτήσεις , δεν μπορείς.
ΑΩ μου, εκτός από λειτουργικά αναλφάβητος στο Πολιτικό, είσαι και στουρνάρι στο Διαδικτυακό. Σπαμάρισμα η υπενθύμιση μιας αναγκαιότητας για να μη χανόμαστε όλοι εδώ (όλοι: δηλ. ακόμα κι εσύ, άσχετα αν τα έχεις χαμένα γενικώς) στο διάστημα και να μην ξέρουμε ποιος λέει τι;
Τι να σου πω, ρε άνθθρωπε! Τι να σου πω…
Αυτά φαντάζομαι που μου απευθύνεις έρχονται από τις “φωτεινές μέρες της Αριστεράς και του κομμουνιστικού κινήματος”, γιατί τις σκοτεινές τις έχεις καταγγείλει, σωστά;
Τελικά εκτός από την πολιτική λαθροχειρία και συκοφαντία, θες να βλέπεις παντού την υπογραφή σου μάλλον.
Δεν είναι τυχαίο ότι το μπλογκ έγινε έρημος
Απολύτως έρχονται από τις “φωτεινές μέρες της Αριστεράς και του κομμουνιστικού κινήματος”! ΑΠΟΛΥΤΩΣ! (να γκαρίξω κι εγώ όπως ο Βενιζέλος στον Χατζηνικολάου και όπως συνηθίζει εδώ ο San Rocco με τα κεφαλαία του). Από τις εποχές που αγόρευε ο Λένιν και έκανε τους αριστεριστές τής εποχής του να μην ξέρουν από πού να φύγουν!
Το μπλογκ, αν και όσο έγινε έρημος, έγινε γιατί ο κόσμος έχει βαρεθεί να ακούει αντί επιχειρημάτων τις κραυγές, τις διαστρεβλώσεις και τις συκοφαντίες τις δικές σου, του Κώστα και του San Rocco!
Απαραίτητη διόρθωση: Το δικό σου μπλογκ λεφτ (λέμε τώρα) έγινε έρημο. Γι αυτό γκαρίζεις στα μπλογκ των άλλων
Πάλι μούσκεμα τα έκανες! Αφού έχω να τραβήξω πενιά πάνω από δύο χρόνια, τι να έρθει να κάνει ο κόσμος στο μπλογκ μου, οέο;;; Να δει αν είναι στη θέση του;
Τι να τραβήξεις, ποιον ενδιαφέρει;
Αν κρίνουμε από εδώ, η “άποψη” που έχεις είναι λάσπη, προσβολές, συκοφαντίες, αλαζονική επίδειξη και ασχετοσύνη.
Οι λέξεις βέβαια είναι δωρεάν και ως εκ τούτου μπορεί ο καθένας να τις χρησιμοποιεί όπου, όπως κι όποτε βολεύει. Τι σημαίνει ας πούμε αντικαπιταλισμός, τι αντι-ιμπεριαλισμός και τι πλατιά συσπείρωση;
Γιατί έχω την εντύπωση δεν τα αντιλαμβάνονται όλοι οι άνθρωποι με τον ίδιο τρόπο.
Μπορεί ας πούμε ο αντικαπιταλισμός να δράσει συντονισμένα σε διεθνές επίπεδο για να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά το διεθνοποιημένο κεφάλαιο; Έχει αποδειχθεί πως όχι.
Μπορεί ο τοπικός αντικαπιταλισμός να αντιμετωπίσει τον υπερεθνικό καπιταλισμό; Ούτε κι αυτό γίνεται όπως καταλαβαίνουμε.
Επομένως ο μόνος αντικαπιταλισμός που μπορεί να έχει αποτέλεσμα είναι αυτός που διεξάγεται εντός των ορίων του ΚΥΡΙΑΡΧΟΥ έθνους-κράτους, όπου ο λαός διαθέτει τα όπλα για να αντιμετωπίσει τις επιθέσεις του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου.
Δεν υπάρχει άλλος αντικαπιταλισμός.
Πάμε στον αντι-ιμπεριαλισμό. Νομίζω θα συμφωνήσουμε όλοι ότι ο κυρίαρχος και πιο βάρβαρος ιμπεριαλισμός, είναι ο δυτικός με αιχμή τις ΗΠΑ. Μια ματιά στους βομβαρδισμούς παγκοσμίως αλλά και στις στρατιωτικές βάσεις το επιβεβαιώνει.
Οι ΗΠΑ λοιπόν με τους συμμάχους τους, έκαναν κάποιες αρκετές επεμβάσεις σε ξένα κράτη τα τελευταία χρόνια. Ποιά ήταν η αντι-ιμπεριαλιστική τοποθέτηση για παράδειγμα για παράδειγμα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ; Έκανε “αντιεθνικισμό” στα θύματα-στόχους του ιμπεριαλισμού. Δημιουργούσε κατά κάποιο τρόπο ένα κλίμα δημόσιας συναίνεσης, επιθυμητό ή και απαραίτητο για τις ιμπεριαλιστικές επιθέσεις. Γιατί ο ιμπεριαλισμός θέλει διαχρονικά να εμφανίζεται ως υπερασπιστής του δικαίου, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων κλπ. Βλέπουμε λοιπόν ότι ο αντιεθνικισμός απέναντι σε ένα καθεστώς που δήθεν καταπατά δικαιώματα και ελευθερίες (λες κι υπόλοιπος κόσμος είναι παράδεισος), χρησιμοποιείται ως άλλοθι από τον ιμπεριαλισμό και ‘νομιμοποιεί’ τις επεμβάσεις του.
Να διευκρινίσω εδώ ότι η λέξη αντιεθνικισμός που χρησιμοποιώ είναι λάθος. Όμως έχω καταλάβει πως για την ΑΝΤΑΡΣΥΑ έθνος-κράτος σημαίνει εθνικισμός, οπότε με αυτή την έννοια χρησιμοποιώ κι εγώ αυτή τη λέξη, χωρίς να εκφράζω κάποιο μίσος για άλλους λαούς. Αγαπώ τον πολυπολιτισμό, χαίρομαι με τη διαφορετικότητα και θαυμάζω άλλους λαούς για τον πολιτισμό τους, γι αυτό και θα πολεμώ μέχρι τέλους τον φασισμό που θέλει να εξαφανίσει αυτή τη διαφορετικότητα, να πολτοποιήσει τους λαούς και τον πολιτισμό τους.
Πάμε τώρα στην τελευταία φράση. Πλατιά συσπείρωση. Για να επιτευχθεί κάτι τέτοιο, θα πρέπει να επανανοηματοδοτηθούν οι λέξεις που προανέφερα αλλά και πολλές άλλες. Θα πρέπει αντικαπιταλισμός να σημαίνει αντικαπιταλισμός και αντι-ιμπεριαλισμός να σημαίνει αντι-ιμπεριαλισμός. Με κούφια λόγια δεν γίνονται πλατιές συσπειρώσεις, ούτε καν στενές.
Μπα αβιρ; Τις ανακοινώσεις κ τις δράσεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ εναντίον της επίσκεψης πομπει, Μέρκελ κλπ, τις ανακοινώσεις κ δράσεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ κατά των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων ΗΠΑ κ ΕΕ στην Συρία δεν τις γνωρίζεις;
Ναι ο δυτικός ιμπεριαλισμός είναι πιο αιματοβαμμένος από τον αναδυόμενο ανατολικό ιμπεριαλισμό. Πολύ πιο αιματοβαμμένος. Γιατί είχε πολύ πολύ περισσότερα να χάσει. Τώρα που αναδύεται και ο ανατολικός ιμπεριαλισμός, μην ανησυχείς θα σε αποζημιώσει κ αυτός σε αίμα.
San Rocco. οποιος αμφισβητει τον αντιμπεριαλιστικο προσανατολισμο της Ανταρσυα απλα αποδεικνυει στους υπολοιπους οτι δεν εχει συμμετασχει ποτε του σε καμμια συλλογικοτητα ουτε καν σε
Καποια κινητοποιηση αλλα ασχολειται εν ειδη χομπι πληροφρουμενος απο blogs ορισμενου προσανατολισμου.Θα ελεγα ομως οτι στιγμα αποτελει η σταση του ΣΕΚ στο συριακο.Θεωρει freedom fighters τις διαφορες ισλαμιστικες ομαδες που κατακρεουργησαν την χωρα κ τον λαο της δρωντας υπο την καθοδηγηση του ΝΑΤΟ αλλα και της Σαουδικης Αραβιας.Αυτο εδωσε τροφη σε ανωνυμα μπλογκ ψεκασμενων να εξαπολυσουν επιθεση στην Ανταρσυα με χυδαιοτητες.Επρεπε οι οργανωσεις οι υπολοιπες να παρουν αποσταση απο την εν λογω θεση του ΣΕΚ.
Εχεις απόλυτο δίκιο Θόδωρε. Το ΣΕΚ έχει μια λαθεμένη αντίληψη για πολλά σημαντικά ζητήματα. Πχ, για το Συριακό. Και όντως, τα ακροδεξιά ψεκασμένα sites πήραν τις λαθεμένες και αλλού για αλλού θέσεις του ΣΕΚ, της χρέωσαν στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ και εξαπέλυσαν επίθεση στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Τα σχόλια του Θεόδωρου Σαμιωτάκη (20/12/2019 at 10:03) και του San Rocco (20/12/2019 at 10:19) με λιγότερα λόγια:
Βασικά, έχει δίκιο ο Avir που την πέφτει στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ επειδή η Νο2 οργάνωση-συνιστώσα της θεωρούσε τα όργανα του ιμπεριλιασμού μαχητές τής ελευθερίας και πρόδρομους του σοσιαλισμού και οι υπόλοιπες συνιστώσες της έκαναν τους Κινέζους, αλλά μας τη δίνει να το λέει αυτό κάποιος που δεν είναι ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ενώ δεν μας ενοχλεί καθόλου να το λέμε εμείς που είμαστε ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Ορέοι!!!