Θεματική Ενότητα: Επιλογές, Κοινωνία, Λογοτεχνία
Αχαρνών και Στρατηγού Καλλάρη
Του Χρήστου Επαμ. Κυργιάκη Κάπου εκεί επί της Αχαρνών, πριν τα φανάρια με τη Στρατηγού Καλλάρη, στο ρεύμα προς την Ομόνοια την έστηνε ο μικρός ακορντεονίστας. Δεν ήταν και πολύ μεγάλο ταλέντο στο ακορντεόν είναι η αλήθεια, όμως αυτό που μπορούσε το έκανε με τον...
Εμπορευματοποιήσαμε… Εμπορευματοποιήσαμε… Εμπορευματοποιήσαμε
Γράφει ο Υπαρκτός Ζώντας στην πιο ταλαιπωρημένη μορφή των αιώνων, περιστοιχισμένοι από τα άχρηστα πράγματα που περιμένουμε στην πόρτα λες και αυτά θα καλυτερεύσουν την ζωή μας μαζεύοντάς τα για να τα πετάξουμε όταν θα έχουν κλείσει τον κύκλο ζωής τους που...
Χορεύοντας το Γοργοπόταμο
Του Χρήστου Επαμ. Κυργιάκη Έφυγε στα 98, πλήρης ημερών, πλήρης εμπειριών, πλήρης κακουχιών, πλήρης αρνήσεων να υποκύψει σε απειλές, εξορίες, ξύλο και εξευτελισμούς. Σαν κι αυτή έχει πολλές να αναδείξει η Ιστορία. Όχι η κουφάλα η επίσημη αλλά η άλλη, η πραγματική, η...
Το κίνημα του Χι, χι, χι…
Χι, χι, χι… Γράφει η Γιαννούλα Χρυσικού εργαζόμενη σε σχολείο της Πρέβεζας Κατηφορίζω στον πολυσύχναστο δρόμο. Μιας και βρέθηκα σε αυτή τη μεγάλη πόλη, ας κάνω και μια βόλτα, σκέφτηκα. Το πώς βρέθηκα τόσα χιλιόμετρα μακριά από το σπίτι μου εν μέσω πανδημίας είναι...
Κανένας μόνος
Του Χρήστου Επαμ. Κυργιάκη «Προσπάθησα, που να πάρει η ευχή. Να πεις ότι δεν προσπάθησα; Όλους αυτούς τους μήνες δεν κάνω τίποτε άλλο από το να προσπαθώ. Άλλες φορές κολλάω κάπου και δεν λέω να ξεκολλήσω, άλλες φορές πάλι, υπάρχουν πράγματα που δεν μου κολλάνε με...
Ο Δάσκαλος. Μια αληθινή ιστορία, τόσο αληθινή που μοιάζει με παραμύθι
Του Χρήστου Επαμ. Κυργιάκη 1960. Σε ένα χωριό ενός νησιού του Ιονίου. Εκείνο το πρωί, τον δεκάχρονο Στέφανο τον βρήκε δεμένο με τα χέρια πισθάγκωνα στον κορμό της καρυδιάς, στο προαύλιο του σχολείου του, από τον ίδιο του το δάσκαλο. Ολόκληρος ο κόσμος γύρω...
Στροβιλίζονται τα χρώματα όταν δεν τα κοιτάζεις
Γράφει ο Γιώργος Συμεωνίδης Μπορεί ένα στρώμα αστάρι, ένα λευκό κομμάτι φρεσκοβαμμένου τοίχου, να αποτελεί μια πολιτική πράξη καθεστωτικού μίσους, εκκαθάριση της ανάμνησης μιας συλλογικής έκρηξης, έναν βρώμικο υπολογισμό; Στην Πολυτεχνική Σχολή του...
Η Εμιρέ κι ο παρτιζάνος
του Ανέστη Στανίτσα* «Πατέρα μου», έτσι με φωνάζει ο μεγάλος μου γιος, – από δω η Εμίρα, φίλη από τη Σερβία. Πανέμορφη η Εμίρα, με όμορφα μάτια λαδοπράσινα. – Εμίρα; Θα σου πω την ιστορία της, μου λέει: – O παππούς της, παρτιζάνος στο λαϊκό στρατό του Τίτο, είχε...
Ο δικός μου βυσσινόκηπος
Διήγημα του Ανέστη Στανίτσα Γεμάτη με βυσσινιές είναι η αυλή μου, φύτρωσαν από μόνες τους … δε τις πιάνει τίποτα, ούτε αρρώστια μήτε μαραίνονται, αντέχουν, κάτι σαν τα όνειρα… Φεύγοντας ο παππούς απ’ το παλιό χωριό στη Θράκη, στο κάρο της προσφυγιάς έβαλε στα...
