ΓΙΑ ΤΟ ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ:

Ο σημερινός αντιφατικός άνθρωπος, το εγώ και το εμείς, το άτομο και η νέα Κομμουνιστική Οργάνωση

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΔΕΣΥΛΛΑΣ

Ο Αριστοτέλης έλεγε ότι ο άνθρωπος «φύσει του ειδέναι ορέγεται», δηλαδή από τη φύση του, του αρέσει να μαθαίνει. Ότι από απορία, περιέργεια και θαυμασμό οδηγήθηκε στη φιλοσοφία, δηλαδή στην αγάπη για τη σοφία, τη βαθύτερη γνώση, τη συνολική κοσμοαντίληψη. Ο Πλάτωνας από τότε λοιδορούσε την τάχα ουδέτερη επιστήμη, λέγοντας: «πάσα τε επιστήμη χωριζομένη δικαιοσύνης και της άλλης αρετής, πανουργία ου σοφία φαίνεται»! Αφιερωμένο εξαιρετικά στο επιστημονικό μπάζωμα του εγκλήματος των Τεμπών.

Ο Μαρξισμός, η ανώτερη μέχρι τώρα κατακτημένη κοσμοαντίληψη, ως υλιστική και διαλεκτική φιλοσοφία, στηρίζεται στην πρωταρχικότητα του υλικού στοιχείου και στην εξελικτική του θεώρηση. Ο άνθρωπος κατά τον Μαρξ είναι το σύνολο των κοινωνικών του σχέσεων, δηλαδή, η αλληλεπίδρασή του με την κοινωνία και τη φύση, με πρωταρχική τη δική του παρέμβαση. Στον καπιταλισμό αυτή η αλληλεπίδραση οδηγεί στην κυρίαρχη, στρεβλή, πλαστή και αλλοτριωμένη συνείδηση, αλλά και στο ανταγωνιστικό αντίθετό της: στην ταξική συνείδηση που μπορεί προοπτικά να μετατραπεί σε κομμουνιστική συνείδηση. Τότε μόνο θα«ανθρωπέψει ο αγριάνθρωπος άνθρωπος», δεν ταυτίζουμε την κομμουνιστική με την ταξική συνείδηση.

Στη σημερινή εποχή του ολοκληρωτικού καπιταλισμού, εμείς πιο συγκεκριμένα, λέμε ότι ο άνθρωπος δεν είναι μονοδιάστατος, εμπεριέχει εντός του ταυτόχρονα την τάση υποταγής στο κεφάλαιο και τον εργοδότη και το αντίθετό της, την τάση χειραφέτησης, δηλαδή την τάση της ανυπακοής – αντίστασης – εξέγερσης – επανάστασης – απελευθέρωσης. Αυτή την τάση υποστηρίζουμε – ενισχύουμε.

Ο Κώστας Τζιαντζής το έλεγε αυτό πιο απλά: Ο καθένας μας έχει μέσα του «τον χρυσό και τον ντενεκέ», τα προτερήματα και τα ελαττώματα, τις αρετές και τις αθλιότητες. Επομένως τόνιζε, ο ρόλος της απελευθερωτικής Παιδείας και κυρίως της σύγχρονης Κομμουνιστικής Οργάνωσης – σχολείο διαπαιδαγώγησης επαναστατών είναι: να αυξήσει τον χρυσό και να περιορίσει στο ελάχιστο τον ντενεκέ, δεν μπορεί να τον καταργήσει εντελώς! Αυτό θα γίνει στην κομμουνιστική κοινωνία. Γι’ αυτό σάρκαζε και λοιδορούσε τις μικρότητες όπου τις συναντούσε στο ΝΑΡ και γενικά στην Αριστερά, λέγοντας: «στις πιο μεγάλες στιγμές του κινήματος οι πιο μικροί άνθρωποι, κάνουν τα πιο μικρά πράγματα, νομίζοντάς τα για μεγάλα»!

ΤΟ ΕΓΩ ΚΑΙ ΤΟ ΕΜΕΙΣ

Σήμερα πολλοί υποστηρίζουν το συλλογικό εμείς απέναντι στο ατομικιστικό εγώ: οι παπάδες από άμβωνος, οι υποταγμένοι λεχρίτες συνδικαλιστές, οι ηττημένοι αριστεροί διαχειριστές και ρεφορμιστές κομμουνιστές (τύπου ΚΚΕ). Όμως για ποιο εγώ και για ποιο εμείς πρόκειται;

Ας γίνουμε συγκεκριμένοι:

Εμείς με τη νέα Κομμουνιστική Οργάνωση που συγκροτούμε και με το υπό τελική διαμόρφωση καταστατικό της, πρέπει να συμφωνήσουμε στα εξής:

 ΠΡΩΤΟ: Καταργούμε, ακόμη και στη φρασεολογία μας, τις λέξεις στράτευση, στρατολογία μελών, στρατευμένη τέχνη κ.α. γιατί απωθούν. Θυμίζουν κράνος, καραβάνα, πειθαρχείο και στρατοδικείο. Παλεύουμε για συνειδητή ένταξη, εθελοντική αυτοδέσμευση και αυτοπειθαρχία, υψηλή ευθύνη απέναντι στους συντρόφους μας, στις σύγχρονες ανάγκες της εργατικής τάξης, της νεολαίας, της κοινωνίας.

 ΔΕΥΤΕΡΟ: Απαιτούμε από τους συντρόφους μας και πριν απ’ όλα από τον εαυτό μας, υψηλό αλληλοσεβασμό και αλληλεγγύη μεταξύ μας. Την ανιδιοτελή εθελοντική προσφορά στον ευγενικό σκοπό της κομμουνιστικής απελευθέρωσης. Περιεχόμενο και σύνθημα της δράσης μας είναι αυτό που έλεγε και κυρίως έπραξε ο μεγάλος ΤΣΕ: «Όλα για τους άλλους – τίποτα για εμάς»!

 ΤΡΙΤΟ: Το μέλος της νέας Κομμουνιστικής Οργάνωσης έχει τη διπλή ιδιότητα: του εκπροσώπου των πρωτοπόρων τμημάτων της εργατικής τάξης και του κινήματος στην οργάνωση και ταυτόχρονα του εκπροσώπου αυτής της οργάνωσης στο αντικαπιταλιστικό εργατικό μέτωπο και στο ταξικό ανατρεπτικό εργατικό κίνημα, όχι γενικώς και αορίστως στην εργατική τάξη και στο όποιο κίνημα!

Συνολικά μιλάμε και παλεύουμε για ένα διαφορετικό και ανώτερο εγώ, το κομμουνιστικό εγώ που υλοποιείται και αναπτύσσεται μόνο μέσα από το κομμουνιστικό εμείς, δηλαδή μέσα από τη νέα Κομμουνιστική Οργάνωση, μέχρι να καταργηθεί εντελώς μαζί με την οργάνωση στην ανώτερη αταξική κομμουνιστική κοινωνία.

ΘΕΜΕΛΙΟ ΤΗΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΔΗΛΑΔΗ Ο ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ!

Η νέα επαναστατική Κομμουνιστική Οργάνωση που συγκροτούμε, δεν είναι εργαλείο, αυτοσκοπός, αναγκαίο κακό, στρατώνας καταπίεσης, κερκίδα φανατικών οπαδών του αρχηγού, δεν είναι βόας δεν είναι κροταλίας! Τι είναι; Αφού συμφωνήσω ιδιαίτερα με όσα έγραψε ο σύντροφος Δημ. Γκόβας στο προηγούμενο «ΠΡΙΝ», προσθέτω:

 Είναι σχολείο διαπαιδαγώγησης πρωτοπόρων τμημάτων της εργατικής τάξης και της νεολαίας. Σχολείο διαρκούς αναδιαπαιδαγώγησης του εαυτού μας, σχολείο σχετικά μαζικής παραγωγής επαναστατών του σήμερα.

 Είναι το καλύτερο σχολείο για την απεξάρτηση από μια χαμοζωή, βουτηγμένη στον αστικό εγωισμό, τον ατομισμό, την ιδιοτέλεια, την υποκρισία, τον άγριο ανταγωνισμό μεταξύ των ανθρώπων (ο θάνατός σου η ζωή μου), το μίζερο κυνηγητό του χρήματος, των πλαστών αναγκών και των άλλων ειδώλων (π.χ. Αγίου Βαλεντίνου) του αστικού καταναλωτισμού.

Σύντροφοι – Συντρόφισσες!

Στη σημερινή βάρβαρη εποχή του ολοκληρωτικού καπιταλισμού, του καλπασμού του Τραμπισμού και του σύγχρονου φασισμού, του εξευτελισμού της διαχειριστικής και της τραγικής ανημπόριας της ρεφορμιστικής Αριστεράς, οι κήρυκες της υποταγής κάθε εκδοχής μάς λένε: «Δεν γίνονται αυτά τα ωραία που λέτε, γιατί ο κόσμος έχει σήμερα μειωμένες προσδοκίες»!

 ΑΠΑΝΤΑΜΕ: Οι μειωμένες προσδοκίες δεν είναι η αιτία αλλά το αποτέλεσμα της διάψευσης των αυξημένων λαϊκών απαιτήσεων από τις πρωτοπορίες της ανατροπής και της επανάστασης!

Γι’ αυτό ακριβώς χρειάζονται σήμερα σύγχρονες καθολικές κομμουνιστικές προσωπικότητες. Γι’ αυτό ακριβώς συγκροτούμε τη νέα Οργάνωση, συντρόφων, ομοϊδεατών, επαναστατών, κομμουνιστών!

• Ομιλία στο Ιδρυτικό Συνέδριο της ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ

Αθήνα 15/2/2025

Λήψη - Εκτύπωση δημοσίευσης