.
.

Παντιέρα, ιστότοπος αντικαπιταλιστικής ενημέρωσης

.


Υπομονή: Η αέναη παραπομπή στις καλένδες…


Σαλβατόρ Νταλί, «Η εμμονή της μνήμης», 1931

 

 

 

 

 

 

 

 

ΥΠΟΜΟΝΗ

Δ.Δ.

Συνειδητοποίησε με οδυνηρό τρόπο την ηχηρή απουσία της,
όταν εκείνη επέστρεφε επίμονα στα ερωτικά όνειρά του.
Ονειρευόταν κάποιες φλογερές στιγμές τους από το παρελθόν,
όταν τον ξύπνησε, σφυρίζοντας απειλητικά, το τρένο του παρόντος.

Την καρτερούσε υπομονετικά, μέσα από τη στοργή
μιάς απόστασης τετρακοσίων χιλιομέτρων που τους ενώνει,
παρά μέσα από την καθημερινή ρουτίνα
του ενός μέτρου που τους αποξένωνε.

Βάδιζε ένα δειλινό σε μια ερημική ακρογιαλιά,
πατώντας πάνω στις αφιλόξενες πέτρες της σιωπής.
Είδε μια οπτασία να ξεμακραίνει στο πέλαγο της υπομονής,
έμοιαζε στη Λίβερπουλ που καρτερούσε τριάντα χρόνια το πρωτάθλημα!

“Υπομονή, τούτη η λέξη πλάστηκε για υποζύγια ζώα”
έγραψε, αυστηρά, ο λόρδος Μπάϋρον στο ποίημα “Μάνφρεντ”.
Υπομονή είναι η αέναη παραπομπή στις καλένδες
κάθε τόλμης, ρίσκου, νέας προσπάθειας, καινούριας αρχής.

17/8/2020

image_pdfΛήψη - Εκτύπωση δημοσίευσης


Κριτικές - Συζήτηση

Βαθμολογία Αναγνωστών: 100.00% ( 2
Συμμετοχές )



Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται.