Θοδωρής Μαράκης
Η απότομη πτώση των μετοχών στο χρηματιστήριο δείχνει πόσο σαθρή είναι η βάση του ελληνικού καπιταλισμού, μια και οι τράπεζες αποτελούν την καρδιά του συστήματος. Οι μετοχές έχασαν 2,5 δισ. και οι απώλειές τους έφτασαν το 30% σε 5 βδομάδες.
Για την σωτηρία των τραπεζών από το 2008 έχουν γίνει τρεις ανακεφαλαιοποιήσεις και απαιτήθηκαν 64 δισ. € για την επιβίωσή τους. Αλλά η κρίση τους συνεχίζεται.
Ποιος θα σώσει τις τράπεζες από μια νέα τραπεζική κρίση, ιδιαίτερα καθώς τα σύννεφα πάνω από την διεθνή οικονομία μαζεύονται απειλητικά; Με βάση το ευρωπαϊκό πλαίσιο λειτουργίας των τραπεζών σε μια τέτοια περίπτωση επιβάλλεται η υποχρεωτική συμμετοχή όχι μόνο των μετόχων, αλλά και των καταθετών! Με απλά λόγια η πολιτική της ΕΕ δεν αποκλείει και την προοπτική «κουρέματος» των καταθέσεων σε περίπτωση νέας ανακεφαλοποίησης! Υπάρχει εξάλλου ήδη το προηγούμενο της Κύπρου.
Την ευθύνη για την κατάσταση των τραπεζών την αποδίδουν στα «κόκκινα δάνεια». Ποιος ευθύνεται όμως γι’ αυτά; Σίγουρα όχι τα λαϊκά στρώματα. Αλλά η «άναρχη» δανειοδότηση των τραπεζών βασικά σε επιχειρηματικούς ομίλους και, βέβαια, η κρίση, το μεγάλο χτύπημα του βιοτικού επιπέδου και η μεγάλη ανεργία, που καθιστούν αδύνατη την αποπληρωμή των δανείων των λαϊκών στρωμάτων.
Είναι βέβαιο ότι στην περίπτωση βαθέματος της τραπεζικής κρίσης τη «σωτηρία» των τραπεζών, για μια ακόμη φορά, οι Θεσμοί, η Κυβέρνηση, ο ΣΕΒ, η ΕΕ και το ΔΝΤ σε αγαστή συνεργασία μεταξύ τους, θα την φορτώσουν στις πλάτες των λαϊκών μαζών: επιταχύνοντας τους πλειστηριασμούς, «κουρεύοντας» τους καταθέτες, προχωρώντας στην περικοπή των συντάξεων και αυξάνοντας τους άμεσους ή έμμεσους φόρους.
Ποια πρέπει να είναι η απάντηση της Αριστεράς και των συνδικάτων σ’ αυτή την περίπτωση; Μόνο μία: Η εθνικοποίηση των Τραπεζών – κάτω βέβαια από κοινωνικό και εργατικό έλεγχο και διαχείριση!
Αλλά δυστυχώς τόσο το ΚΚΕ, όσο και τα συνδικάτα με επικεφαλής τις ΟΤΟΕ-ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ περί άλλα τυρβάζουν.
Το ΚΚΕ
Σε ανακοίνωση του γραφείου τύπου του ΚΚΕ το μαζικό κόμμα της Αριστεράς αρκείται σε… «απειλές» προς την κυβέρνηση, χωρίς να έχει την παραμικρή αναφορά για την ανάγκη της πάλης του εργατικού κινήματος για την εθνικοποίηση των τραπεζών. Συγκεκριμένα:
«Το ΚΚΕ προειδοποιεί την κυβέρνηση να μη διανοηθεί να φορτώσει με οποιοδήποτε τρόπο, τα βάρη των τραπεζών στις πλάτες του λαού. Καλεί τους εργαζόμενους, το εργατικό-λαϊκό κίνημα να συμπορευτούν μαζί του, να συγκρουστούν με κάθε τέτοια λύση, να συγκρουστούν με το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα, που παράγει κρίσεις και πολέμους».
(Ριζοσπάστης 6\7-10-18 Για τις εξελίξεις στην οικονομία και τις τράπεζες)
Άλλα λόγια να αγαπιόμαστε!! Το μαζικό κίνημα, για να ξεσηκωθεί και «να συγκρουστεί με το καπιταλιστικό σύστημα» χρειάζεται στόχο συγκεκριμένο και εφικτό. Το ΚΚΕ δεν έχει καταλάβει τίποτα από το Μεταβατικό Πρόγραμμα των Μπολσεβίκων που τους επέτρεψε να καθοδηγήσουν την εργατική τάξη στην κατάληψη της εξουσίας το 1917.
Η ΟΤΟΕ
Όσον αφορά την ομοσπονδία των Τραπεζοϋπαλλήλων, ΟΤΟΕ, αντί να σηκώσει τη σημαία του αγώνα για την επανεθνικοποίηση του τραπεζικού συστήματος, τη στιγμή που οι απανωτές κρίσεις στις τράπεζες αποδείχνουν την χρεωκοπία της ιδρωτικής πρωτοβουλίας, δίνει συμβουλές του τύπου:
«Με αφορμή τις πρόσφατες αναταράξεις στο τραπεζικό σύστημα της χώρας, η ΟΤΟΕ επαναφέρει την πρότασή της (που γνωρίζουν από το 2015 στην κυβέρνηση και όλοι οι πολιτικοί και οικονομικοί φορείς) η οποία περιλαμβάνει τη δημιουργία ενός Εθνικού Διατραπεζικού Φορέα μη Εξυπηρετουμένων Επιχειρηματικών και στεγαστικών δανείων, με τη συμμετοχή όλων των τραπεζών του ΤΧΣ και ιδιωτικών κεφαλαίων, που θα δίνει λύσεις με αρχές και κανόνες κοινωνικής ευαισθησίας».
Ένα ακόμη δείγμα της κατάντιας των ηγεσιών των συνδικάτων!!
Και καλά με την ΟΤΟΕ, οι άνθρωποι δεν έχουν πρόβλημα να εμφανίζονται σαν στυλοβάτες του συστήματος – εξάλλου εδώ και πολλά χρόνια έχουν ξεχάσει την έννοια της λέξης «αγώνας». Αλλά το ΚΚΕ, που δηλώνει ενάντια στον καπιταλισμό και υπέρ της ανατροπής, υποτίθεται, του συστήματος, γιατί δεν θέτει το ζήτημα της κρατικοποίησης των τραπεζών;
Κουτσούμπας – ασυναρτησίες αντί για Μαρξισμό
Αυτό μας το εξηγεί ο ΓΓ του ΚΚΕ σε πρόσφατη συνέντευξή του:
«Κρατικοποιήσεις με βάση τη σημερινή οικονομία και κοινωνία, που λέγεται καπιταλιστική, δεν είναι προς όφελος των εργαζομένων που δουλεύουν σ’ αυτές τις επιχειρήσεις. Ούτε είναι προς όφελος των υπολοίπων εργαζομένων….»
(Ριζοσπάστης 5-10-18, «Χρειάζονται εκ βάθρων ανατροπές σε οικονομία και κοινωνία»).
Δηλαδή δεν μας ενδιαφέρει αν η ΔΕΗ, η ΕΥΔΑΠ, οι αστικές συγκοινωνίες κλπ θα μείνουν κρατικές επιχειρήσεις ή θα πουληθούν στα αρπακτικά του κεφαλαίου!!
Οι κλασικοί του Μαρξισμού μας διδάσκουν ότι κάθε κρατικοποίηση/κοινωνικοποίηση αποδείχνει στην κοινωνία την ανικανότητα της ιδιωτικής πρωτοβουλίας και την σπρώχνει στην κατεύθυνση των σοσιαλιστικών ιδεών!
Σαν μεταβατικό σύνθημα η εθνικοποίηση/κρατικοποίηση/κοινωνικοποίηση μπορεί με τη σωστή προετοιμασία να βοηθήσει το κίνημα να ανασυνταχθεί και να μπει σε αντεπίθεση. Κάτω από κάποιες συνθήκες μπορεί να συμβάλει αποφασιστικά στην προετοιμασία της γενικότερης σύγκρουσης με το κεφάλαιο.
Η πάλη για την εθνικοποίηση των τραπεζών κάτω από κοινωνικό και εργατικό έλεγχο και διαχείριση βοηθάει αποφασιστικά τη συνείδηση των εργατικών στρωμάτων έτσι ώστε να αντιληφθούν τα αδιέξοδα της καπιταλιστικής αγοράς.
Η εθνικοποίηση μαζί με τις τράπεζες των στρατηγικών τομέων της οικονομίας, σαν αίτημα, είναι κομβικό για τους επαναστάτες Μαρξιστές, γιατί θέτει τις βάσεις για την κατανόηση της σημασίας της εθνικοποιημένης οικονομίας. Η εθνικοποιημένη οικονομία αποτελεί τη βάση για την αφαίρεση της οικονομικής εξουσίας του κεφαλαίου. Αυτό σε συνδυασμό με τον εργατικό και κοινωνικό έλεγχο και διαχείριση δημιουργεί τις προϋποθέσεις για τον σχεδιασμό της οικονομίας για τις ανάγκες της κοινωνίας – δηλαδή για τον σοσιαλιστικό μετασχηματισμό και την εργατική δημοκρατία/εξουσία.
Η άρνηση του ΚΚΕ να παλέψει για συγκεκριμένα αιτήματα που λειτουργούν σαν «μετάβαση» προς την εργατική εξουσία και το σοσιαλισμό, σημαίνει στην πραγματικότητα εγκατάλειψη της πάλης για τη σοσιαλισμό. Όλα τα άλλα περί «σοσιαλιστικής επανάστασης» κλπ που πλασάρει η ηγεσία του ΚΚΕ είναι ασυναρτησίες που αποσκοπούν στην περιχαράκωση των μελών του και τίποτε άλλο. Έτσι μετατρέπουν το κόμμα σε κάτι σαν θρησκευτική σέκτα – γι’ αυτό και δεν μπόρεσε να αξιοποιήσει καθόλου την κρίση του καπιταλισμού και του συνόλου του πολιτικού συστήματος, συμπεριλαμβανομένου του ΣΥΡΙΖΑ, για να ενισχύσει τις δυνάμεις του στα χρόνια των Μνημονίων.
Κάθε συνειδητός εργαζόμενος και οι νέοι αγωνιστές πρέπει να προβάλουν το αίτημα
• της εθνικοποίησης των τραπεζών,
• χωρίς αποζημίωση στους μεγαλομετόχους παρά μόνο για τους μικρομετόχους,
• κάτω από συνθήκες εργατικού και κοινωνικού
• μαζί με τη διαγραφή των χρεών των λαϊκών στρωμάτων ώστε να διασωθούν τα σπίτια και οι περιουσίες που απειλούνται.
Αυτό είναι ένα αίτημα που αποτελεί απειλή για το σύστημα! Κι όχι οι «επαναστατικές κραυγές» υπέρ του σοσιαλισμού που μονίμως καταλήγουν σε μία και μοναδική πρόταση από το ΚΚΕ: ψηφίστε με.
1. “της εθνικοποίησης των τραπεζών”
Μέχρι να μπούμε στο € “εθνικές” ήταν οι τράπεζες, και το είδαμε το χαϊρι. Νομίζω την τελευταία (“Εμπορική”) την είχε εθνικοποιήσει ο Καραμανλής ο Α’.
2. “χωρίς αποζημίωση στους μεγαλομετόχους παρά …μόνο για τους μικρομετόχους,”
Οι μικροαστοί μικρομέτοχοι, μικροαστικά καρβέλια ονειρεύονται! Οι μετοχές των τραπεζών …δεν αξίζουν τίποτε (για τέταρτη φορά μέσα σε 8 χρόνια!). Τι ακριβώς …”αποζημίωση” γυρεύουν οι μικροαστοί και από ποιόν;
3. “κάτω από συνθήκες εργατικού και κοινωνικού……” τι; Να υποθέσουμε ….”ελέγχου”;!
Δηλαδή να διαχειριστούν οι “εκπρόσωποι” των εργατών το αστικό κράτος;!
Μα αυτό ακριβώς κάνει ο …Τσίπρας!
Πάλι δεύτεροι…..
4. “μαζί με τη διαγραφή των χρεών των λαϊκών στρωμάτων ώστε να διασωθούν τα σπίτια και οι περιουσίες που απειλούνται.”
Οι μικροαστοί …”σπίτια και περιουσίες” ονειρεύουνται!
Κάποτε φοβούνταν μην τους τα πάρουνε οι ….κουκουέδες, αλλά τους τα πήρανε οι …προστάτες τους.
Τώρα γυρεύουνε να χύσουν το αίμα τους οι κουκουέδες (“κριτική στη θέση του ΚΚΕ”) για …να …”πείσουν” (“Μεταβατικό” δεν είπαμε;!) τους κεφαλαιοκράτες να τους τα δώσουν πίσω, και …φτου κι απ’ την αρχή, …ξανά από τον Μεσοπόλεμο!
Mπαγιάτικες πίτες από μια μουχλιασμένη overdated “αριστερά”, που μόνη της φιλοδοξία είναι να παρασύρει και το ΚΚΕ στην δική της ….κομποστοποίηση!
Αγόρια, στις 8/11 έχουμε ΑΠΕΡΓΙΑ.
Αλλά για να κερδίσουμε τις ζωές μας.
Βάλτε ένα χεράκι.
Εσείς έχετε απεργία μια μέρα για να κερδίσετε τις ζωές σας.
Οι άλλοι έχουν απεργία άλλη μέρα για να κερδίσουνε τις ζωές τους.
Και γενικώς όλα καλά, όλα ανθηρά.
Γιώργο, την απεργία στις 1 νοεμβριου την δουλεύουμε 2 μήνες τώρα. Το ξέρουν και στο κκε/παμε, αλλα τελευταία στιγμή αλκαξανε και βαλανε απεργία στις 8….. Γιατί άραγε τόσος κομματοσκθλισμος;
Οκ, αφού πρώτα βάλετε κ σεις ενα χεράκι για την απεργία την 1η νοεμβριου!
Καλέσατε από τα πάνω, από 6 ΔΣ που πλειοψηφείτε, μιαν απεργία προ τεσσάρων(!) μηνών, …μάλλον για να προλάβετε, να πιάσετε σειρά!
Εστω, ας είναι κι έτσι.
Συγκαλείτε Γ.Σ. των πιο μαζικών από αυτά τα 6 σωματεία, που όμως δε συμφωνάνε με τις από τα πάνω ντιρεκτίβες των Δ.Σ. και αποφασίζουν να συνταχθούν με το ταξικό εργατικό κίνημα και τα εκατοντάδες σωματεία και οργανώσεις, που κατεβαίνουν με ανοιχτές και μαζικές διαδικασίες από τα κάτω στις 8/11.
Θέλεις τώρα να πείσεις ….εμένα, που δε σ’ έχω ψηφίσει καν, να “βάλω ένα χεράκι” για μιαν “απεργία”-φάντασμα, απλά για να “ρευστοποιήσουμε” μαζί το εργατικό κίνημα;
Ετσι θα ανασυνταχτεί το εργατικό κίνημα;
Στο λένε κι άλλοι, κάθε άλλο παρά συμπαθούντες το ΚΚΕ. Αφήστε τις “σιωπηρές πλειψηφίες”, (που σας ψηφίζουν και μετά σας αφήνουν στο έλεος του θεού…), τα διασπαστικά και τα γινάτια. Αφού το ενεργό κομμάτι του εργατικού κινήματος αποφασίζει για τις 8/11, ενάντια σε εργατοπατέρες, θεούς και δαίμονες, έχετε χρέος και σεις να συνταχτείτε με αυτούς.
Τι λες βρε ένας;
Α. Παραδέχεσαι λοιπόν οτι, πολύ έγκαιρα το κκε/παμε είχε ενημερωθεί για την προταση για απεργία την 1η νοεμβριου.
Β. Φυσικά και ήταν αποφαση δ.σ αυτη η προταση, μιας και ήταν καλοκαίρι. Και επίσης φυσικά, την κατεβάσαμε και στα 8 σωματεία στις συνελεύσεις τους γιατί αυτές εθναι για εμάς το αποφασιστικό όργανο των σωματείων κ όχι τα δ.σ, αλλα και σε πολλά άλλα. Οποτε τις γραφειοκρατίες αστες για αλλου αγαπητέ, όπως πχ αστες για το κόμμα σου.
Γ. Και επίσης φυσικά, το κκε/παμε όλο αυτο το διάστημα, σφυραγε κλεφτικα και ξαφνικά κατεβαίνει στα ξεκουδιυνα, με οροταση για 8.
Δ. Απεργούμε την 1η του Νοέμβρη όσα σωματεία αποφάσισαν έτσι στην συνέλευση τους. Μην ανησυχείς ξέρουμε να δίνουμε μάχες εναντια σε θεούς και δαίμονες για μια απεργία. Η κομματοσκυλιαση του κκε/παμε κάνει κακό στην εργστικη τάξη αγαπητέ. Ξυπνα
Ξέρετε κι οι δύο πως στο τέλος και τα δύο events θα είναι άμαζα, απλά και μόνο για τη συμμετοχή, και όσοι περάσουμε απέξω να δούμε τι γίνεται.
Δε βαρεθήκατε ακόμη αυτό το διάλογο;
Και όσο για τα σωματεία-σφραγίδες για όλους τα ίδια είναι. Ο άλλος πια δεν απεργεί. Με τους τωρινούς όρους, αν δε σου αρέσει η συμφωνία δούλου που σου προσφέρεται δεν την αποδέχεσαι ευθύς αμέσως ή δε ζητάς ανανέωση της σύμβασης σου. Ή βλέπει η εργοδοσία ότι δεν της κάνεις και δεν στην ανανεώνει από μόνη της.
Το εργατικό κίνημα πλέον έχει εκπέσει καθαρά στο συντεχνιασμό ομάδων εργαζομένων που είτε διατηρούν κάποια χαρακτηριστικά μονιμότητας από το παρελθόν, είτε λόγω ανειλημμένων υποχρεώσεων δεν τους παίρνει απλά να κάθονται και να τρων τα έτοιμα, πράγμα που πλέον κάνει κυρίαρχο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας, ειδικά από μια ηλικία και κάτω.
Οι υπόλοιποι περνάμε απλώς από αλληλεγγύη.
Γιώργο ΣΥΜΦΩΝΩ πως και οι 2 απεργίες θα είναι ΑΜΑΖΕΣ αν κρίνουμε απο το κλίμα που επικρατεί στους χώρους δουλειάς. Οντως, οι περισσότεροι εργαζόμενοι έχουν απαξιώσει την απεργία, ως αναποτελεσματική. Και όντως, οι περισσότεροι εργαζόμενοι απεργούν πάντα, με βάση το κρίτηριο της δικής τους οικονομικής κατάστασης (άρα όλες οι οικονομικές απεργίες, ΟΠΟΙΑ δύναμη και αν τις προτείνει/προωθεί, έχουν ως κυρίαρχο στοιχείο αξιολόγησης για τους εργαζόμενους, ένα συντεχνιακό κρίτήριο: “κέρδισα κκάτι εγώ, ή έστω η δική μου κατηγορία ναι ή όχι;”.
για αυτό και βλέπουμε τους μόνιμους στο δημόσιο ειδικά στους δήμους, να αγωνίζονται -όταν αγνωίζονται- για την υπεράσπιση της δικής τους κατάστασης, αλλά απέναντι στον συμβασιούχο, να είναι είτε αδιάφοροι, είτε και ….προσωπάρχες! Για αυτό και βλέπουμε τους πιο καβατζωμένους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα, να αδιαφορούν για τους άλλους.
ΑΥΤΗ η συντεχνιακή αντίληψη, είναι κατάρα για το εργατικό κίνημα. Προωθείται απο τον κρατικό/εργοδοτικό συνδικαλισμό (αυτόν που το ΚΚΕ/ΠΑΜΕ κάνει αναλογικά προεσρεία) και ενισχύεται από τον κοιννωικό κανιβαλισμο, τον ατομισμό, το “σώζων εαυτόν, σωθήτω”. Οι ταξικές δυνάμεις, δεν έχοε καταφέρει ακόμα να συμβαλλουε στην νσχεση αυτής της συντεχνιακής πραγματικότητας, και να εμφυσήσουμε ένα καθολικό κριτήριο στα σωματεία και τις συνειδήσεις των εργαζομένων.
Απο κει και πέρα, ο λόγος που εγώ κάνω την συζήτηση αυτή για την απεργία με τους ΚΚΕδες εδώ μέσα, είναι γιατί, πρέπει να αναδεικνύεται διαρκώς ότι πλαϊ στον κρατικό/εργοδοτικό συνδικαλισμό, τραγική ζημιά στοο εργατικό κίνημα κάνει και ο κομματοκεντρικός συνδικαλισμός. Αυτός που σου λέει ότι “στα παπάρια μου αν υπάρχουν άλλες ταξικές δυνάμεις που προσπαθούν για δια-κλαδική απεργία την 1η του Νοεβρη εδώ και 4 μήνες. Εγώ ΚΑΙ θα ψηφίζω αναλογικά προεδρεία με τον κρατικό/εργοδοτικό συνδικαλισμό των ΠΑΣΚΕ/ΔΑΚΕ/ΣΥΡΙΖΑ, και θα βάλω δική μου ημερομηνία απεργίας την τελευταία στιγμή, μόνο και μόνο για να υλοποιήσω τον δικό μου μικροκομματικό σχεδιασμό και τα παπάρια μου η ταξική εργατική αποτελεσματικότητα”. ΕΤΣΙ σκέφτεται και συμπεριφέρεται το ΚΚΕ/ΠΑΜΕ.
Και καλό είναι, να προβληματοποιείται ΚΑΙ αυτή η ζημιογόνα για το ταξικό εργατικό κίνημα, λογική.
Εντάξει, τα κόμματα γενικά έχουν καταρρεύσει, μαζί και τα συνδικάτα.
Με τις τωρινές συνθήκες εργασίας, όπου όλοι ψάχνουν μαλάκα, αν δε καίγεσαι για την επιβίωση/δεν έχεις στόματα να θρέψεις και θες να βγάλεις χαρτζιλίκι αξιοπρεπώς σιγά-σιγά σκέφτεσαι πως να δουλέψεις μόνος σου με μεροκάματα (από μουσικός μέχρι ντελιβεράς).
Γίνεται να υπάρξει εκεί συνδικαλισμός; Το πείραμα στους ντελιβεράδες ας πούμε δείχνει ότι γίνεται, αλλά όχι με τις παλιές κομματικές λογικές. Πλέον η λογική μη περιμένεις τίποτα από κανέναν, βασίσου μόνο στις δυνάμεις σου σταδιακά επικρατεί, και αυτό για μένα δεν είναι κακό. Πολλά χρόνια περιμέναμε σωτήρες, όχι άλλο σώσιμο λέμε!
Στο ΚΚΕ, με τη δύσκολη αναλογία που έχουν μεταξύ νέων-ηλικιωμένων, ήδη βλέπουν τα αποτελέσματα της στυγνής κομματοκρατίας και, πολύ σύντομα, για αντικειμενικούς ηλικιακούς λόγους, θα φανεί και πολύ πιο εντυπωσιακά. Εκεί έχω περιέργεια τα νέα στελέχη μεταξύ 25-45 χρονών ήντα θα κάμουνε.
Ναι, το ξέρω, αλλά εν πάσει περιπτώσει μπορούσατε να το αλλάξετε κι εσείς και να πάτε από πίσω.
Να τους περιμένετε στημένοι στην Ομόνοια για σπάσιμο.
Μα τους κεραυνούς του Θωρ, ΑΥΤΟ θα ήθελα να το δω!!!