Δήμητρα Ρούπα, Χρυσούλα Παπαγεωργίου
Από το 1870, όταν η Julia Ward Howe διοργάνωσε μια συγκέντρωση μητέρων με το σλόγκαν peace and motherhood και με σκοπό τα παιδιά να μην στέλνονται στον πόλεμο, μέχρι εν έτει 2014 γιορτή της μητέρας οι αλλαγές είναι μεγάλες. Ανθοπωλεία τίγκα ανθοσυνθέσεις για την «πιο όμορφη μανούλα του κόσμου», παιδότοποι γεμίζουν μπαλόνια «για τη γλυκιά μου μανούλα», δημαρχαίοι κανονίζουν γιορτές και πανηγύρια «για τις μανούλες μας». Και φέτος που τυχαίνει η δεύτερη Κυριακή του Μάη να είναι και προεκλογική, βγήκαν και οι υποψήφιοι-ες στα πάρκα να φωτογραφηθούν αγκαλιά με τα δικά τους παιδιά ή με δανεικά παιδιά, γιατί πώς να το κάνουμε; Στη γιορτή της μητέρας πρέπει να ευθυγραμμίζονται απαξάπαντες με την ανάγκη του μικροαστικού αντανακλαστικού να βλέπει χαρούμενες γυναίκες αγκαλιά με παιδάκια.
Δυστυχώς από αυτό το επικοινωνιακό παιχνιδάκι δεν ξέφυγαν ούτε και υποψήφιοι-ες της Αριστεράς, στηρίζοντας δυστυχώς με το δικό τους τρόπο όλο αυτό το αγοραίο παιχνίδι γύρω από την «μανούλα» και τον προκαθορισμένο και στερεοτυπικό ρόλο της γυναίκας, που αν δεν είναι η μανούλα, ή απλώς δεν είναι η «μανούλα του κουτιού» ή δεν νιώθει «μανούλα», έχει γίνει κάποιο λάθος στο βιολογικό της προγραμματισμό.
Δεν είδαμε να πολυασχολείται κανείς με τη μητέρα που δεν βγήκε από τη διαφήμιση του απορρυπαντικού. Για εκείνη τη γυναίκα που γύρισε μετά από τουλάχιστον οχτώ ώρες δουλειάς, να πάρει το παιδί της από τον παιδικό σταθμό (τυχερή που τον βρήκε) να το δει, να το ταΐσει, να το ψυχαγωγήσει και μετά από αυτά να ρίξει ένα σίδερο, να λούσει τα μαλλιά της και να ετοιμάσει φαγητό για αύριο. Δε μίλησε κανείς για την άνεργη μητέρα, που μπορεί να έχει περισσότερες ώρες με το παιδί της, αλλά βιώνει την άγρια αγωνία του «πώς θα τη βγάλουμε και σήμερα;». Για τη μητέρα που μεγαλώνει μόνη τα παιδιά της, χωρίς πατέρα, χωρίς σύντροφο, χωρίς κοινωνικές υπηρεσίες. Δεν βρήκε κανείς εκείνη τη μαμά που πνίγηκε αγκαλιά με το μωρό της στα νερά του Αιγαίου. Δεν συνάντησε τη μαμά της Νατάσσας, που την βλέπει από το μπαλκόνι να παίζει στο πάρκο γιατί φοβάται να κατέβει, μήπως και τη συλλάβουν τώρα που έληξε η άδεια παραμονής της. Κανείς δεν επισκέφτηκε την μαμά της απέναντι πολυκατοικίας που τρώει ξύλο από τον άντρα της, αλλά δεν κλαίει καν για να μη δει τα μάτια της ο γιος όταν γυρίσει από το σχολείο. Δεν έστειλε sms στη μαμά που άφησε τα παιδιά της σε ίδρυμα και τα βλέπει κάθε ΣΚ, αφού ούτε σπίτι δεν έχει πια να τα κοιμίσει.
Και για να μην παρεξηγηθούμε: τα παιδιά μας είναι η έκπληξη που δεν ξέραμε ότι υπάρχει. Και το χαμόγελο τους θα είναι για πάντα η μετατόπιση της καρδιάς μας έξω από το σώμα μας. Και είμαστε βέβαιες ότι όλες οι παραπάνω μανάδες, συμπεριλαμβανομένων και ημών, νιώθουν το ίδιο και θα μάσαγαν τα λουλούδια της λάιφστάιλ «μανούλας» φτύνοντας και το τελευταίο πεταλάκι στα μούτρα όσων εξακολουθούν να τις ταυτίζουν με τάπερ και γλυκανάλατες διαφημίσεις φρυγανιάς.
Με μπαλόνια και γιρλάντες δεν γεμίζουν πιάτα, δεν χτίζονται σχολεία, δεν εξασφαλίζεται γιατρός. Ως μανάδες, ως γυναίκες, ως εργαζόμενες ή άνεργες αρνούμαστε να παίξουμε το ρόλο της «γλυκιάς μανούλας» σε όλους, πέρα από τα παιδιά μας. Δεν έχουμε ανάγκη καμία ψυχαναγκαστική γιορτή, για να δεχόμαστε τις ευχαριστίες μιας βαθιά πατριαρχικής κοινωνίας που «πετύχαμε» να είμαστε γλυκά, υπομονετικά και τρυφερά πλασματάκια, κάνοντας γαργάρα τα δικαιώματα μας και τις υποχρεώσεις απέναντί μας και αντιμετωπίζοντας ακόμη τις διεκδικήσεις μας σαν εχθρικές και αντιπαραγωγικές ως προς το κοινωνικό σύνολο.
ΥΓ. Οφείλουμε να πούμε ένα μεγάλο μπράβο στον πρωθυπουργού που από τις 15/4/14 επανέφερε το επίδομα τέκνου και όλες εμείς οι μητέρες μπορούμε με το φοβερό ποσό των 39,99 ευρώ να ταΐσουμε, να ντύσουμε, να ψυχαγωγήσουμε το παιδί μας. (Για τον μήνα Μάη το επίδομα δεν έχει ακόμα κατατεθεί, αλλά ευτυχώς έχουμε στην τράπεζα 9,99 από τον προηγούμενο μήνα που δεν μπορέσαμε να κάνουμε ανάληψη από το ΑΤΜ).
Δήμητρα Ρούπα, υποψήφια δημοτική σύμβουλος με την “ΑΝΥΠΟΤΑΚΤΗ ΠΟΛΗ-ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΣΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ ΑΓ. ΑΝΑΡΓΥΡΩΝ-ΚΑΜΑΤΕΡΟΥ”
Χρυσούλα Παπαγεωργίου, υποψήφια περιφερειακή σύμβουλος με την ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗ στην Αττική
