Αντικαπιταλιστική Ανατροπή στην Αττική
Το ναυάγιο του Δεξαμενόπλοιου “ΑΓΙΑ ΖΩΝΗ ΙΙ” της Ναυτιλιακής εταιρίας του Θ. Κουντούρη, στις 10/9/17, στην περιοχή της νήσου Αταλάντης στη Σαλαμίνα, εξελίχθηκε σε οικολογική καταστροφή απροσδιόριστων διαστάσεων για τον κόλπο του Αργοσαρωνικού και συνολικά για το παράκτιο μέτωπο της Αττικής
Δραματικές είναι οι συνέπειες της ρύπανσης με ανυπολόγιστες ζημίες μακροπρόθεσμα και στη θαλάσσια χλωρίδα και πανίδα αλλά και τη ζωή που τρέφεται από αυτήν, όπου πιθανόν θα απορροφήσουν μεγάλες ποσότητες τοξικών ουσιών.
Παρά τις καθησυχαστικές δηλώσεις των κυβερνητικών εκπροσώπων την επόμενη μέρα, ότι δήθεν η κατάσταση είναι υπό έλεγχο, η ρύπανση των υδάτων επεκτάθηκε από τη Σαλαμίνα στη Φρεαττύδα και την Πειραϊκή, ενώ οι κηλίδες είναι πλέον εμφανείς στις παραλίες της Αττικής, από τον Άγιο Κοσμά και το Ελληνικό έως και τη Γλυφάδα.
Για την οδυνηρή αυτή εξέλιξη του ναυαγίου υπάρχουν όμως συγκεκριμένες ευθύνες και εγκληματικές παραλείψεις.
Το Δεξαμενόπλοιο “ΑΓΙΑ ΖΩΝΗ ΙΙ” είναι ένα υπερήλικο πλοίο, 45 ετών, το οποίο τόσο το Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας όσο και οι αρμόδιες αρχές το είχαν εφοδιάσει με πιστοποιητικά ασφάλειας και αξιοπλοΐας, παρά το γεγονός ότι υπήρχαν συγκεκριμένες καταγγελίες πως ήταν εξαιρετικά επικίνδυνο, έχοντας υποστεί σοβαρές φθορές στο χώρο του μηχανοστασίου.
Παράλληλα, το δεξαμενόπλοιο απέπλευσε φορτωμένο από τα διυλιστήρια Ασπροπύργου (ΕΛΠΕ) μεταφέροντας 2.200 μετρικούς τόνους fuel oil και 370 μετρικούς τόνους marine gas oil, ενώ σε αυτό επέβαιναν μόνο 2 από τα 11 μέλη του πληρώματος!
Σε μια περιοχή, με επίκεντρο το λιμάνι του Πειραιά, όπου υπάρχει πολύ αυξημένη κίνηση δεξαμενόπλοιων και υγραεριοφόρων πλοίων με επικίνδυνα φορτία, τα μέτρα πρόληψης και ασφάλειας αποδεικνύονται ανύπαρκτα.
Στο έδαφος μίας πολιτικής που χαρίζει τα πάντα στους εφοπλιστές, τους τραπεζίτες, τους βιομήχανους και τους επενδυτές στο όνομα της «ανάπτυξης», η ναυτιλιακή εταιρία δεν διστάζει να προβεί με θράσος σε απειλές ενάντια σε όποιον αμφισβητήσει την καταλληλόλητα του πλοίου, πετώντας το μπαλάκι των ευθυνών στην ιδιωτική εταιρεία που ανέλαβε το έργο της απορρύπανσης.
Την ίδια στιγμή ο κρατικός μηχανισμός στο σύνολό του, αλλά και ειδικά η Περιφέρεια Αττικής, δεν ανταποκρίθηκε στις απαιτήσεις της έγκαιρης και αποτελεσματικής αντιμετώπισης του συμβάντος.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ φέρει εκτός των άλλων βαρύτατες ευθύνες και για την ανεπάρκεια σχεδιασμού όσον αφορά στον έγκαιρο περιορισμό της θαλάσσιας ρύπανσης, καθώς τα μέτρα εξασφάλισης της στεγανοποίησης του πλοίου και απορρύπανσης ήταν ανεπαρκέστατα, ενώ τα μέσα και τα συνεργεία που διατέθηκαν ήταν αναντίστοιχα της βαρύτητας των περιβαλλοντικών επιπτώσεων.
Οι αρμόδιες αρχές και η Περιφέρεια δεν πρέπει να έχουν συγκεκριμένα σχέδια αντιμετώπισης τέτοιων καταστάσεων και ανάλογα εκπαιδευμένο προσωπικό; Δεν υπάρχει καμία πρόληψη και υποδομή από το δημόσιο, το κεντρικό και περιφερειακό κράτος ενώ οι διαδικασίες απορρύπανσης αφήνονται σε ιδιωτικές εταιρίες αμφιβόλου αποτελεσματικότητας και ποιότητας.
Δεν έχουν πάρει κανένα μέτρο για τον έλεγχο της αξιοπλοΐας των πλοίων από δημόσιους φορείς, (το πλοίο είχε μονό κύτος κάτι που το καθιστά εντελώς επικίνδυνο), δεν έχουν συγκροτήσει καμία δημόσια υπηρεσία αντιμετώπισης των θαλάσσιων ρυπάνσεων, των έκτακτων περιστατικών, των πετρελαιοκηλίδων κ.ά.
Το εν λόγω περιστατικό έρχεται με τραγικό τρόπο να συμπυκνώσει την ουσία μιας συνολικά εγκληματικής πολιτικής για τον άνθρωπο και το περιβάλλον, που στο όνομα των επενδύσεων αφήνει το κεφάλαιο να ασυδοτεί χωρίς ελέγχους, άδειες, τήρηση κανονισμών και περιβαλλοντικών όρων. Ο ελληνικός εφοπλισμός, το “καμάρι της οικονομίας μας” έχει γεμίσει ένα σωρό άλλες χώρες με πετρελαιοκηλίδες.
Η ειρωνεία είναι παραπάνω από προφανής! Από τη μια πανηγυρίζουν στο όνομα της περιβόητης ανάπτυξης και ανταγωνιστικότητας, οραματιζόμενοι την ανάδειξη της Αττικής σε διεθνή κόμβο μεταφορών-εμπορίου-ενέργειας και τουρισμού, από την άλλη αφήνουν το θαλάσσιο και παράκτιο περιβάλλον έκθετο σε τέτοιας έκτασης οικολογική καταστροφή.
Παραδίνουν άνευ όρων το παραλιακό μέτωπο στα επιχειρηματικά συμφέροντα του Λάτση, σχεδιάζοντας καζίνο, ουρανοξύστες και πολυτελή ξενοδοχεία στο Ελληνικό, την ίδια στιγμή που στα Λιπάσματα της Δραπετσώνας δίνουν άδειες εμπορίας στη ρυπογόνο βιομηχανία της OIL ONE S.A.
Αντί της απομάκρυνσης βαριών βιομηχανιών, διυλιστηρίων, εταιριών ανακύκλωσης που έχουν εγκατασταθεί και επιβαρύνουν επί δεκαετίες το περιβάλλον της περιοχής, του Σαρωνικού και του λεκανοπεδίου. Ειδικά η περιοχή Πέραμα-Σαλαμίνα κλπ υποφέρουν διαχρονικά από αυτού του τύπου τη “ανάπτυξη” και καλό είναι να το θυμόμαστε πάντα το διαχρονικό έγκλημα κι όχι όταν πια φτάσει η πετρελαιοκηλίδα στη Γλυφάδα.
Τώρα έρχονται να προσθέσουν και άλλες μονάδες βιομηχανικών εκμεταλλεύσεων διευκολύνοντας την ασύδοτη επέλαση του κεφαλαίου και των κερδών, μετατρέποντας σε κουρέλια την όποια υφιστάμενη περιβαλλοντολογική και πολεοδομική νομοθεσία.
Η Περιφέρεια Αττικής έχει μετατραπεί σε υπηρεσία fast-track έγκρισης τέτοιων Μελετών Περιβαλλοντολογικών Επιπτώσεων (ΜΠΕ), όπως έχουμε κατά επανάληψη καταγγείλει.
Αυτή είναι η αιματηρή ανάπτυξή τους! Με μόνο γνώμονα τα άμεσα οικονομικά συμφέροντα της καπιταλιστικής ανάπτυξης και κερδοφορίας σχεδιάζουν πολιτικές με εγκληματικές συνέπειες στο περιβάλλον.
Το περιβαλλοντικό, και όχι μόνο, έγκλημα που συντελείται αυτή τη στιγμή στον Αργοσαρωνικό υπογραμμίζει για ακόμη μία φορά πως ο ανυποχώρητος αγώνας ενάντια στη δολοφονική πολιτική κεφαλαίου, Ε.Ε., Ε.Κ.Τ., Δ.Ν.Τ., κυβερνήσεων είναι μονόδρομος.
Απαιτούμε:
· Άμεσα μέτρα για την πλήρη απορρύπανση και αποκατάσταση της θάλασσας και των ακτών και σε δεύτερο χρόνο ουσιαστικά μέτρα αποκατάστασης του φυσικού πλούτου.
· Άμεση απόδοση των ευθυνών και τιμωρία των υπεύθυνων. Να πληρώσει το εφοπλιστικό κεφάλαιο για όλες τις ζημιές που έχουν προκληθεί και θα προκληθούν στη συνέχεια!
· Αύξηση των μέτρων ασφαλείας, έλεγχοι και κονδύλια, για την προστασία του περιβάλλοντος. Άμεση συγκρότηση δημόσιας υπηρεσίας απορρύπανσης για την αντιμετώπιση των θαλάσσιων ρυπάνσεων, των έκτακτων περιστατικών, των πετρελαιοκηλίδων.
· Μέτρα για την προστασία του θαλάσσιου περιβάλλοντος και των παραλιών.
· Πρόληψη και ασφάλεια από κάθε είδους ρυπογόνες και επικίνδυνες δραστηριότητες με την άμεση κατάργηση όλων των μνημονιακών και καταστροφικών νομών για το περιβάλλον.
Αθήνα, 14/9/2017 
Θα μας πεθάνουν, ΑΝ ΔΕΝ τους πεθάνουμε………….
Η καταστροφή της φύσης η οποία φτάνει πια σε ένα ιστορικό σημείο του «μη περαιτέρω» που απειλεί τον πλανήτη με εκτεταμένες παγκόσμιες καταστροφές και τον άνθρωπο με εξαφάνιση, έχει δύο αιτίες: α. Τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής ο οποίος έχει ως μοναδικό του σκοπό το οικονομικό κέρδος. β. Την αντίληψη που υπάρχει στις ανθρώπινες κοινωνίες, ότι η φύση είναι ένα άχρηστο πράγμα το οποίο και να του αλλάξουμε τα φώτα, δεν τρέχει τίποτα!
Απέναντι σε αυτά το κομμουνιστικό κίνημα, το αναρχικό κίνημα και κάθε σκεπτόμενος/προοδευτικός άνθρωπος πρέπει πια να πάρουν σαφή θέση:
α. Είναι αδήριτη ανάγκη, να ανατρέψουμε/υπερβούμε τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής μα και κάθε τρόπο παραγωγής ο οποίος δεν έχει τις ανάγκες του ανθρώπου και την ουσιαστική προστασία της φύσης, στο επίκεντρό του.
β. Η σημερινή τεχνολογία, μπορεί τόσο να καλύψει τις ανθρώπινες ανάγκες, όσο και να προστατέψει ουσιαστικά την φύση. Όμως, όσο υπακούει και υποτάσσεται στις καπιταλιστικές αντιλήψεις και στο αντίστοιχο κοινωνικό/πολιτικό/οικονομικό καπιταλιστικό πλαίσιο, τόσο θα συμβάλλει στην περαιτέρω υποδούλωση/καταστροφή του ανθρώπου και της φύσης!
γ. Στεκόμαστε στο σήμερα, με ένα πρόγραμμα πάλης που διαπνέεται και καθορίζεται από τα παραπάνω που γράφτηκαν:
– Αγωνιζόμαστε για να σταματήσει εδώ, η καταστροφή της φύσης και του περιβάλλοντος. Από αυτή την σκοπιά ΑΠΟΡΡΙΠΤΟΥΜΕ τις επενδύσεις στο Ελληνικό, και σε όλες τις αντίστοιχες περιοχές της χώρας, στις οποίες καταστρέφεται το φυσικό περιβάλλον (Κρήτη, πελοπόννησος, Χαλκιδική κλπ). Στο πλαίσιο αυτό, απαιτούμε να σταματήσει οριστικά η εξόρυξη χρυσού στην Χαλκιδική, αλλά και σε οποιαδήποτε άλλη περιοχή της χώρας.
– Οι εργαζόμενοι που θα μείνουν άνεργοι όπως πχ στα μεταλλεία χρυσού στην Χαλκιδική, πρέπει να επανεκπαιδευτούν με έξοδα και ευθύνη του κεντρικού κράτους σε άλλα επαγγέλματα. Για όσο καιρό διαρκεί η επανεκπαίδευση, να λαμβάνουν κανονικά το μισθό και τα ένσημα και να έχουν πλήρη ασφάλιση. Με το πέρας της επανεκπαίδευσης, να απορροφούνται στις αντίστοιχες επαγγελματικές/εργασιακές θέσεις με σταθερή σχέση εργασίας και συμβάσεις αορίστου χρόνου.
Η αντίληψη των ανθρώπινων κοινωνιών είναι ιδεολογικό εποικοδόμημα που επιβάλλεται από την οικονομική βάση-τις σχέσεις παραγωγής. Υπήρχαν στο παρελθόν κοινωνίες που σέβονταν τη φύση απεριόριστα. Οι κοινωνίες των ινδιάνων. …..και όχι μόνο.
Άρα, το μόνο που καταστρέφει τη φύση, είναι ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής ο οποίος φροντίζει να διαμορφώνει και να επιβάλλει μια ανάλογα ανεκτική στην καταστροφή ιδεολογία στο εποικοδόμημα. Όταν ο εργάτης έχει να επιλέξει μεταξύ της πείνας ή της καταστροφής του περιβάλλοντος, επιλέγει το δεύτερο.
Το να προσπαθεί κανείς να εναρμονίσει την προστασία του περιβάλλοντος με τον καπιταλιστικό τρόπο ανάπτυξης είναι χίμαιρα. Με το να λες λοιπόν ότι «Οι εργαζόμενοι που θα μείνουν άνεργοι όπως πχ στα μεταλλεία χρυσού στην Χαλκιδική, πρέπει να επανεκπαιδευτούν με έξοδα και ευθύνη του κεντρικού κράτους σε άλλα επαγγέλματα. Για όσο καιρό διαρκεί η επανεκπαίδευση, να λαμβάνουν κανονικά το μισθό και τα ένσημα και να έχουν πλήρη ασφάλιση. Με το πέρας της επανεκπαίδευσης, να απορροφούνται στις αντίστοιχες επαγγελματικές/εργασιακές θέσεις με σταθερή σχέση εργασίας και συμβάσεις αορίστου χρόνου. » απλά κοροϊδεύεις τον κόσμο.
Οι κανόνες του καπιταλισμού, απαγορεύουν κάθε μιά λέξη απ αυτές που έχεις γράψει!
Φίλε μου, το πρόβλημα του Ελ. Ντοράντο, δεν λύνεται στο «καπιταλιστικό σύμπαν». Για όσους γνωρίζουν, είναι σαν να προσπαθεί κανείς να κάνει διαπλανητικό ταξίδι, χρησιμοποιόντας Ευκλείδιο γεωμετρία. Απλά δεν γίνεται. Θα στοχεύεις στη σελήνη και θα βρεθείς χαμένος στο διάστημα.
Αυτό πρέπει να δώσουν στον κόσμο οι κομμουνιστές να καταλάβει και όχι να προτείνουν λύσεις που ούτε για μπαλώματα δεν κάνουν.
Το να έχεις στόχους κ αιτήματα πάλης για το σήμερα είναι σωστό κ αλλαζει συνειδήσεις. Αν δεν έχεις στόχους πάλης για το σήμερα ή αν πιστεύεις πως μπορούν βασικά κρισιμα ζητήματα όπως αυτό να λυθούν στον καπιταλισμό, έχεις λάθος.
Τελείως αντιφατικό αυτό που λες. Πως είναι δυνατόν να θέτεις σαν στόχους πάλης μέσα στον καπιταλισμό, θέματα που δεν μπορούν να λυθούν στον καπιταλισμό?
Το πρόβλημα που έχει το ΝΑΡ και ένα μέρος ακόμα της αριστεράς (δεν μιλάω για τυχοδιώκτες τύπου ΣΥΡΙΖΑ και ΛΑΕ), είναι ότι χαράσετε ταχτικές έχοντας υπ όψη σας το παλιό, πριν τις ανατροπές, προσωπείο του καπιταλισμού. Τότε, μερικά επι μέρους αιτήματα που βάζετε, θα μπορούσε το καπιταλιστικό σύστημα να τα ικανοποιήσει και όντως τα ικανοποιούσε, με στόχο την τελική ενσωμάτωση του εργατικού κινήματος στο σύνολό του και την εκτόνωσή του και φυσικά με σκοπό να ακυρώσει οποιαδήποτε παροχή όταν θα κυριαρχήσει πλήρως, πράγμα που το έκανε. Η διατήρηση τέτοιων στόχων πάλης στις σημερινές συνθήκες, το μόνο που κάνει είναι να συνεχίσει να ενσωματώνει το εργατικό κίνημα στο σύστημα, καταστροφικά και χωρίς ελπίδα καμίας ικανοποίησης.
Όσο είναι λαθεμένη η στρατηγική αντίληψη που πιστεύει πως εντός του καπιταλισμού μπορούμε να λύσουμε τα δομικά/βασικά προβλήματα της κοινωνίας, άλλο τόσο είναι λαθεμένη η αντίληψη που λέει πως “επειδή δεν μπορούμε να λύσουμε τα δομικά/βασικά προβλήματα της κοινωνίας εντός του καπιταλισμού, δεν έχει νόημα ή/και κάνει και ζημιά, το να συγκροτούμε πλαίσια αγώνα με αιτήματα που απαιτούν/διεκδικούν επιμέρους λύσεις στο τώρα”.
Στην πρώτη περίπτωση οδηγούμαστε στην διαχείριση μιας βάρβαρης καθημερινότητας και στην συμβολή στον εκσυγχρονισμό του καπιταλισμού. Αυτό είναι το συμπέρασμα από την αθλιότητα ΣΥΡΙΖΑ (αλλά και όσων τμημάτων της Αριστεράς έχουν ακόμα μια τέτοια αντίληψη). Στην δεύτερη περίπτωση, οδηγούμαστε στην αναμονή της δευτέρας παρουσίας, αδυνατώντας να επικοινωνήσουμε άρα και να μετασχηματίσουμε λαϊκές/εργατικές συνειδήσεις προς την ταξική συνειδητοποίηση.
Όταν μάλιστα, ή άρνηση για προγράμματα πάλης που διεκδικούν λύσεις στο τώρα συνδέεται με ουσιαστική αποδοχή του καπιταλιστικού μοντέλου ανάπτυξης της χώρας (βλ. Σκουριές κλπ) από τμήμα του κομμουνιστικού κινήματος και στο όνομα του “να έχει δουλειές ο κόσμος”, τότε επί της ουσίας, αφήνουμε ελεύθερη την αναδιάρθρωση του καπιταλισμού, να περάσει πάνω από τα σώματά μας.