Άρθρο του Παναγιώτη Σωτήρη, υποψήφιου βουλευτή Β΄ Αθήνας, που δημοσιεύτηκε στον ιστότοπο verge.gr
Βαδίζουμε προς μια εκλογική διαδικασία στην οποία τα μνημονιακά κόμματα θα τιμωρηθούν. Θα καταποντιστεί εκλογικά όλος ο εσμός του πολιτικού προσωπικού που κατάφερε να επιβάλλει τη φτώχεια στα λαϊκά στρώματα, την ίδια στιγμή που οι επιχειρηματίες ανέβαιναν θέσεις στη διεθνή κατάταξη του πλούτου. Αρκεί όμως αυτό το βήμα;
Εν μέσω μιας καπιταλιστικής κρίσης που μαίνεται σε όλα τα μέτωπα, δεν αρκεί να μιλάει η Αριστερά για «πραγματική διαπραγμάτευση», λες και το θέμα ήταν ότι οι κυβερνήσεις των μνημονίων δεν ήταν ικανοί «διαπραγματευτές». Για να δικαιωθεί η ελπίδα του λαού, χρειάζεται σύγκρουση με ό,τι μας οδήγησε στην καταστροφή: Παύση πληρωμών και διαγραφή του χρέους, μονομερής, όπως μονομερώς το χρέος αυτό αυξάνεται συνεχώς. Έξοδος από τη θηλιά του ευρώ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης για να μπορούμε να έχουμε πραγματικό έλεγχο στην οικονομική πολιτική. Εθνικοποίηση των τραπεζών και των στρατηγικών επιχειρήσεων, για να μπορεί να υπάρξει κοινωνική πολιτική με διαγραφή των δανείων των νοικοκυριών που δεν έχουν να πληρώσουν και απαγόρευση πλειστηριασμών για τα σπίτια. Ακύρωση όλων των ιδιωτικοποιήσεων και των «επενδυτικών σχεδίων»: για να γίνουν φτωχότεροι οι ολιγάρχες τύπου Βαρδινογιάννη, Μπόμπολα, Μελισσανίδη. Για να έχουμε άμεσα μέτρα αντιμετώπισης της ανεργίας και της εξαθλίωσης, αλλά και για να δοκιμάσουμε ένα άλλο πρότυπο ανάπτυξης βασισμένο στις ανάγκες της κοινωνικής πλειοψηφίας και την προστασία του περιβάλλοντος.
Το πρόγραμμα αυτό δεν αντιπροσωπεύει κάποια ιδεολογική εμμονή αλλά την αναγκαία αφετηριακή τοποθέτηση που για εμάς θα έπρεπε έχει όλη η Αριστερά. Αντίθετα, η διαπραγμάτευση μέσα στο πλαίσιο του ευρώ και της ΕΕ, την οποία προκρίνει η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, θα σημάνει διαρκείς εκβιασμούς από τη μεριά των δανειστών και θα οδηγήσει σε υποχωρήσεις, συμβιβασμούς, σε πολιτικές λιτότητας και τελικά σε διάψευση της ελπίδας της κοινωνίας. Αυτό απλώς θα ανοίξει το δρόμο για την παλινόρθωση των μνημονιακών κομμάτων σε μια ακόμη πιο αυταρχική και αντιδραστική κατεύθυνση. Το ίδιο και οι διαρκείς προσπάθειες κατευνασμού των «αγορών» και ο εκ των προτέρων προσεταιρισμός στελεχών των μνημονιακών κυβερνήσεων, όπως η Θ. Τζάκρη, η Λ. Κατσέλη και αρκετοί ακόμη.
Εμείς θέλουμε μια Αριστερά που να είναι πραγματικά επικίνδυνη για τις κυρίαρχες δυνάμεις και χρήσιμη για τον εργαζόμενο λαό. Σε ένα τοπίο όπου με δεδομένη την επιμονή της ηγεσίας του ΚΚΕ να πετάει την μπάλα διαρκώς στην εξέδρα του «τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει», περισσότερο παρά ποτέ χρειάζεται μια ισχυρή μαχητική αντιπολίτευση από τα αριστερά, από τη σκοπιά της αγωνίας των εργαζομένων και των ανέργων για πραγματική έξοδο από την καταστροφή. Η πολιτική συνεργασία της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και της ΜΑΡΣ σε αυτή την Αριστερά αποβλέπει. Γι’ αυτό και πρέπει να βρεθεί, σε πείσμα ενός ληστρικού εκλογικού νόμου, ενισχυμένη και στις εκλογές.
Παναγιώτης Σωτήρης
Υποψήφιος βουλευτής Β Αθήνας ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. -ΜΑΡΣ
