Γράφει ο Ρεπόρτερ
Οι εικόνες μιλούν από μόνες τους. Για να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι, αναδημοσιεύουμε 3 χάρτες:
-Ο ένας με χωρικά ύδατα (θαλάσσια σύνορα) τα σημερινά των 6 μιλίων.
-O άλλος με χωρικά ύδατα (θαλάσσια σύνορα όπου επιτρέπεται μόνο η αβλαβής διέλευση των πάντων) τα 12 μίλια αφού πρώτα κλείνονται οι κόλποι/το “μη ξηρό έδαφος” κατά το αταξικό για πολλούς αριστερούς, Διεθνές Δίκαιο και αφού έχουν χαραχτεί οι λεγόμενες ευθείες γραμμές βάσης.
Πράγματι έτσι μεγαλώνει πολύ η Ελλάδα (να λοιπόν η «νέα» Μεγάλη Ιδέα των ντόπιων αστών) μόνο που (καταργώντας – ξεπουλώντας και τον άμεσο στόχο πάλης για καμιά αλλαγή χερσαίων και θαλάσσιων συνόρων) πρέπει ο λαός μας να συρθεί σε ιμπεριαλιστικό πόλεμο όχι μόνο η κυρίως με την Τουρκία αλλά και με μια σειρά άλλες χώρες του Ευξείνου Πόντου και κυρίως με την καπιταλιστική Ρωσία. Άλλωστε με τα 12 μίλια σχεδόν λύνουμε όπως εμείς θέλουμε και το θέμα της ΑΟΖ και του βυθού της που είναι η υφαλοκρηπίδα.
-Αυτό φαίνεται με τον τρίτο χάρτη που είναι ο λεγόμενος χάρτης της Σεβίλλης με τις διεκδικήσεις για την ελληνική ΑΟΖ όπως τις προβάλλει η αστική τάξη της χώρας. Πρόκειται για υπερ-επιθετική πολιτική του κεφαλαίου, του αστικού κράτους, όλων των κυβερνήσεών του και όλων των κομμάτων του με στόχους:
-Την ενσωμάτωση στην ελληνική επικράτεια των σημερινών (με τα 6 μίλια) διεθνών θαλασσών κυρίως του Αιγαίου (λευκό χρώμα στο σχετικό χάρτη) προς δόξα των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ αλλά και κάθε πολυεθνικού κολοσσού πετρελαίου & φυσικού αερίου που όλοι μαζί θ’ αλωνίζουν εκεί με αιχμή την στρατικοποίηση των πάντων, εννοείται για το καλό μας.
-Τον αποκλεισμό της ανταγωνίστριας αστικής τάξης της Τουρκίας και όχι μόνο, στην κούρσα του περιβαλλοντοκτόνου ελέγχου (μάλλον του …ξεπουλήματος /ενοικίασης-παραχώρησης) ενεργειακών πόρων και δρόμων στην Ανατολική Μεσόγειο.
-Το άρπαγμα της ευκαιρίας (μαζί με την υγειονομική κρίση) για την κατατρόπωση του εσωτερικού εχθρού· του εχθρού – λαού με «σιδερένια φτέρνα» και «μακάβρια φτώχεια», με τις αντεργατικές ανελεύθερες ανατροπές του αιώνα σε όλα τα πεδία για την αναστήλωση του καπιταλισμού που δεν λέει να ξεπεράσει την βαθειά του κρίση.
Ο χάρτης της Σεβίλλης και ο αντίστοιχος της “γαλάζιας πατρίδας” της Τουρκίας υπακούουν στην ίδια τυχοδιωκτική λογική:
“Να αρπάξουμε ό,τι μπορούμε περισσότερο ή/και τουλάχιστον να κοντύνουμε τον απέναντι ανταγωνιστή” αφού στο τέλος θα πάμε για εξίσου απαράδεκτο συν-ξεπούλημα με τους απέναντι υπό την αιγίδα των «προστατών» μας. Να δούμε βέβαια τότε πώς θα τα μαζέψουν διάφοροι. Μην τολμήσουν όμως να παριστάνουν τους έκπληκτους όταν με το αφιόνισμα που έχει καλλιεργηθεί, βάζοντας σ’ αυτό άθελά τους και το δικό τους λιθαράκι, θα έχουν δυστυχώς επωασθεί και πολλά αυγά του φιδιού.
