του Γιώργου Μιχαηλίδη
Αναδρομή
Το Μακεδονικό ζήτημα -ως τμήμα του Ανατολικού Ζητήματος– προκύπτει στα τέλη του 19ου αιώνα με τη σταδιακή κατάρρευση της οθωμανικής αυτοκρατορίας. Είναι ζήτημα κυριαρχίας πάνω στα εδάφη της Μακεδονίας (και δευτερευόντως της Θράκης) από τα αναδυόμενα εθνικά κράτη των Βαλκανίων καθώς έτσι εξασφαλίζεται σε μεγάλο βαθμό η ηγεμονία στη βαλκανική χερσόνησο. Για αιώνες, οι χριστιανικοί πληθυσμοί της Μακεδονίας βρίσκονται υπό την επιρροή του Οικουμενικού Πατριαρχείου της Κωνσταντινούπολης. Η ίδρυση όμως το 1870 της αυτόνομης βουλγαρικής εκκλησίας (Εξαρχίας) όπως κι η δημιουργία του πρώτου βουλγαρικού κράτους λίγο αργότερα, το 1878, αποτελούν ένα νέο ποιοτικό βήμα στην ανάπτυξη των εθνικών ανταγωνισμών για τη Μακεδονία. Έκτοτε και μέχρι το ξέσπασμα των Βαλκανικών Πολέμων η Εξαρχία και το Πατριαρχείο θα επιδοθούν σ’ έναν αγώνα δρόμου για τον προσηλυτισμό του πληθυσμού της Μακεδονίας. Όντως οι αγροτικοί και αγράμματοι αγροτικοί πληθυσμοί της Μακεδονίας αποδεικνύονται σε μεγάλο βαθμό εύπλαστοι όσον αφορά την απόκτηση και διαμόρφωση εθνικής συνείδησης.
Έτσι, καθώς η ευρύτερη περιοχή της Μακεδονίας αποτελεί εκείνη την εποχή κυριολεκτικά ένα μωσαϊκό εθνοτήτων, χωρίς καθαρές και γεωγραφικά συνεχείς πληθυσμιακές πλειοψηφίες, σταδιακά διαμορφώνονται δύο προσεγγίσεις του ζητήματος.
Η πρώτη, η εθνικιστική, περιλαμβάνει παράλληλες εθνικές εκστρατείες από τα όμορα εθνικά κράτη (Ελλάδα, Βουλγαρία, Σερβία) για την κατάκτηση των μεγαλύτερων δυνατών τμημάτων της Μακεδονίας και την εθνική ομογενοποίηση των κατακτημένων εδαφών. Είναι η λύση του πολέμου, των εθνοκαθάρσεων, του βίαιου προσηλυτισμού και της ανταλλαγής πληθυσμών στα Βαλκάνια.
Η δεύτερη, προσπαθώντας ν’ αποφύγει τις παραπάνω εξελίξεις, έχει στο κέντρο της λογικής της τη συνεργασία και την αλληλεγγύη των λαών που κατοικούν τη Μακεδονία. Προκρίνει τη λύση της δημοκρατικής βαλκανικής ομοσπονδίας και της αυτονομίας της Μακεδονίας με σεβασμό και ισοτιμία ανάμεσα στους λαούς που την κατοικούν και συνδέεται με τις σοσιαλιστικές ιδέες της εποχής. Αυτές οι δύο απόψεις και προοπτικές παραλλασσόμενες, αλλά στη λογική τους ίδιες, θα αναμετριούνται από τα τέλη του 19ου αιώνα μέχρι και το πρώτο μισό του 20ού.
Διαρκείς αλλαγές σφράγισαν τη στάση του ΚΚΕ τις προηγούμενες δεκαετίες
Πριν την κατάρρευση της οθωμανικής αυτοκρατορίας, οι πρώιμοι σοσιαλιστές στη Μακεδονία και τα Βαλκάνια ενοποιούνται γύρω από την ιδέα μιας αυτόνομης, πολυεθνικής, δημοκρατικής Μακεδονίας ως πρώτο βήμα για τη συσπείρωση των βαλκανικών κρατών σε μια ελεύθερη ομοσπονδία. Αυτό σε αντίθεση με τους εθνικούς ανταγωνισμούς, τα εθνικιστικά αντάρτικα και την προετοιμασία ενός πολέμου όλων εναντίον όλων. Φορείς αυτής της αντίληψης είναι η αριστερή τάση (φεντεραλιστές) της Επαναστατικής Μακεδονικής Εσωτερικής Οργάνωσης, η οργάνωση Φεντερασιόν της Θεσσαλονίκης και οι Βούλγαροι “στενοί σοσιαλιστές” (το αντίστοιχο του μπολσεβίκικου ρεύματος στη Ρωσία).
Ανεξάρτητα από τις διαφορές τους, όλοι οι παραπάνω δίνουν έναν συνεπή αγώνα ενάντια στον εθνικισμό και βλέπουν την απελευθέρωση της Μακεδονίας ως υπόθεση των κατοίκων της και όχι της έξωθεν επέμβασης της Ελλάδας ή της Βουλγαρίας. Υπερασπίζονται, λοιπόν, μια πολιτική μακεδονική ταυτότητα απέναντι στις εθνικές διαιρέσεις. Η διαρκής πολεμική αναμέτρηση στα Βαλκάνια μεταξύ 1912-1919 (Βαλκανικοί Πόλεμοι, Α´ Παγκόσμιος Πόλεμος) καταλήγει στην τριχοτόμηση της Μακεδονίας (Ελλάδα-Σερβία-Βουλγαρία) ενώ πλάι στα προσφυγικά κύματα λόγω των πολέμων, οι συμφωνίες ανταλλαγής πληθυσμών (Ελλάδα-Βουλγαρία 1919, Τουρκία-Ελλάδα 1923) αλλοιώνουν την έως τότε πληθυσμιακή ισορροπία, ιδιαίτερα της ελληνικής Μακεδονίας. Στη νέα πραγματικότητα οι σοσιαλιστές/κομμουνιστές των Βαλκανίων -όπως και η Κομμουνιστική Διεθνής (ΚΔ)- θεωρούν ότι επίκειται νέο κύμα εξεγέρσεων στα Βαλκάνια. Έτσι, συγκροτείται η Βαλκανική Κομμουνιστική Ομοσπονδία (ΒΚΟ) ως τμήμα της Διεθνούς με σκοπό να συντονίσει τα κομμουνιστικά κόμματα της περιοχής. Η ΒΚΟ δεν δέχεται τα αποτελέσματα των πολέμων και ρίχνει το σύνθημα της βαλκανικής σοσιαλιστικής ομοσπονδίας που ως πρώτο βήμα θα έχει μια ανεξάρτητη Μακεδονία και Θράκη. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει στην Απόφασή της:
“Η κατοχή της Μακεδονίας, λόγω της γεωγραφικής της θέσης, εξασφαλίζει την κυριαρχία σε ολόκληρη τη Βαλκανική Χερσόνησο. Εξαιτίας αυτού του γεγονότος, η χώρα αυτή αποτελούσε πάντα αντικείμενο κατακτητικών βλέψεων, τόσο των ενδιαφερόμενων ιμπεριαλιστικών χωρών όσο και των γειτονικών βαλκανικών χωρών […] όλες οι εθνότητες, οι οποίες κυριαρχούν στις γειτονικές χώρες (δηλαδή οι Έλληνες, οι Αλβανοί, οι Σέρβοι, οι Βούλγαροι και οι Τούρκοι), αντιπροσωπεύονται στη Μακεδονία, αλλά με τέτοιο ποσοστό, ώστε καμία από αυτές να μην έχει την απόλυτη πλειοψηφία» […] «η κυριαρχία οποιουδήποτε βαλκανικού κράτους στη Μακεδονία σημαίνει την εθνική υποδούλωση της πλειοψηφίας του μακεδονικού πληθυσμού […] οι μακεδονικές και θρακικές εθνότητες, στην πάλη τους για την εθνική και πολιτική απελευθέρωση, μπορούσαν να υπολογίζουν μονάχα στις συμπάθειες και στην υποστήριξη των εργατών και αγροτών όλων των χωρών […] οι εργάτες και οι αγρότες των βαλκανικών χωρών ενδιαφέρονται άμεσα για την επιτυχία των μακεδονικών και θρακικών λαών, γιατί μονάχα με τη δημιουργία αυτόνομης Μακεδονίας και Θράκης και την ένωσή τους με τις υπόλοιπες βαλκανικές χώρες σε μια ομοσπονδιακή βαλκανική δημοκρατία, θα αποκατασταθεί για πάντα η ειρήνη μεταξύ των βαλκανικών λαών”
Μια αντίστοιχη προοπτική υποστηρίζει και το νεοϊδρυθέν ΣΕΚΕ στην Ελλάδα, το οποίο με ειδικό ψήφισμα στο ιδρυτικό του συνέδριο υποστήριζε ότι:
“Ο μόνος τρόπος ενώσεως μεταξύ των βαλκανικών λαών, δυνάμενος να εξασφαλίσει την συνεννόησιν και την διαρκή ειρήνην, είναι η Βαλκανική Δημοκρατική Ομοσπονδία, στηριζόμενη επί θεσμών εντελώς δημοκρατικών, εγγυουμένη την πλήρη και πραγματικήν πολιτικήν, εθνικήν και γλωσσικήν ελευθερίαν όλων των εθνοτήτων, άνευ διακρίσεως φυλής και θρησκεύματος.”
Η πολιτική στόχευση πίσω απ’ το σύνθημα που ρίχνει η ΒΚΟ έχει σκοπό να αποδυναμώσει τα νέα εθνικά κράτη που κινούνται σε αντιδραστική, αντι-σοβιετική κατεύθυνση και να προσελκύσει το πολυπληθές μακεδονικό στοιχείο -ιδιαίτερα στη Βουλγαρία- σε συμμαχία με τους κομμουνιστές αποσπώντας το από την επιρροή των αστικών/εθνικιστικών δυνάμεων. Παρά τις αρχικές αντιρρήσεις κι επιφυλάξεις των ΚΚ Ελλάδας και Γιουγκοσλαβίας, οι Βαλκάνιοι κομμουνιστές για την επόμενη δεκαετία θα υπερασπιστούν με σθένος κι αυταπάρνηση τη θέση για μια ανεξάρτητη Μακεδονία και Θράκη σε μια Βαλκανική Ομοσπονδία αλλά και τα δικαιώματα των μακεδονικών μειονοτήτων στις χώρες τους. Στην Ελλάδα αυτή η στάση του ΚΚΕ θα σημάνει διώξεις, φυλακίσεις κι εξορίες για τα μέλη και τα στελέχη του με την κατηγορία της προσπάθειας απόσπασης εδαφών απ’ την ελληνική επικράτεια.
Μια νέα φάση στη στάση του ΚΚΕ και των άλλων βαλκανικών κομμάτων στο μακεδονικό οριστικοποιείται το 1934. Τότε η ΚΔ κι η ΒΚΟ θα αναγνωρίσουν για πρώτη φορά επίσημα την ύπαρξη ξεχωριστού μακεδονικού έθνους το οποίο καταπιέζεται από τους τρεις εθνικισμούς (βουλγαρικό, ελληνικό, σερβικό) ενώ θα υποστηρίξουν το δικαίωμά του στην αυτοδιάθεση μέχρι κρατικής απόσχισης αποσύροντας το σύνθημα της Βαλκανικής Ομοσπονδίας ως άκαιρο.
Το ΚΚΕ, λαμβάνοντας υπόψη την παγίωση των συσχετισμών και τις πληθυσμιακές αλλαγές που έχουν συντελεστεί στην ελληνική Μακεδονία, θα αποσύρει το αίτημα για ανεξάρτητη Μακεδονία και Θράκη αντικαθιστώντας το με αυτό της πλήρους εθνικής ισονομίας για τις εθνικές μειονότητες. Όπως αναφέρεται στην απόφαση του 6ου Συνεδρίου του, το 1935:
“Ο μαρξισμός-λενινισμός επιβάλλει στα κομουνιστικά κόμματα να βασίζουν την πολιτική τους και τα συνθήματα τους πάνω στο στέρεο έδαφος της πραγματικότητας. Στο κομμάτι της Μακεδονίας που κατέχει η Ελλάδα εγκαταστάθηκε ελληνικός προσφυγικός πληθυσμός. Ο πληθυσμός στο ελληνικό κομμάτι της Μακεδονίας είναι σήμερα στην πλειοψηφία του ελληνικός. Και η λενινιστική-σταλινική αρχή της αυτοδιάθεσης απαιτεί στις σημερινές συνθήκες την αλλαγή του παλιού συνθήματος […]Η αλλαγή του συνθήματος κάθε άλλο παρά αδυνάτισμα της δουλειάς μας στη Μακεδονία και ανάμεσα στις εθνικές μειονότητες σημαίνει. Αντίθετα, επιβάλλεται να δυναμώσουν οι προσπάθειές μας για την εξασφάλιση στις μειονότητες πλέριων δικαιωμάτων. Το Κόμμα δεν παύει να διακηρύττει πως τελικά και οριστικά το μακεδονικό ζήτημα θα λυθεί αδελφικά μετά τη νίκη της Σοβιετικής εξουσίας στα Βαλκάνια που θα σκίσει τις άτιμες συνθήκες των ανταλλαγών των πληθυσμών και θα πάρει όλα τα πρακτικά μέτρα, ώστε να εξαλειφθούν οι ιμπεριαλιστικές τους αδικίες. Μόνον τότε ο Μακεδονικός Λαός θα βρει την πλέρια εθνική του αποκατάσταση”
Η σταθερή υπεράσπιση εκ μέρους του ΚΚΕ των δικαιωμάτων των Σλαβομακεδόνων της Ελλάδας θα έχει ως αποτέλεσμα τη μεγάλη οργανωτική ανάπτυξή του στις περιοχές της Δυτικής Μακεδονίας όπου κατοικούν οι τελευταίοι. Άλλωστε για το ΚΚΕ “η μακεδονική εθνότητα αποτελεί μία από τις κινητήριες δυνάμεις της αστικοδημοκρατικής επανάστασης στη χώρα μας”.
Το ξέσπασμα του Β´ Παγκόσμιου Πολέμου θα σημάνει έναν νέο γύρο ανταγωνισμών γύρω από τη Μακεδονία. Το βουλγαρικό κράτος, συμμαχώντας με τον φασιστικό Άξονα, καταλαμβάνει το μεγαλύτερο τμήμα της ελληνικής και γιουγκοσλαβικής Μακεδονίας. Αρχικά, ο σλαβομακεδονικός πληθυσμός αυτών των περιοχών θα δεχτεί τα βουλγαρικά στρατεύματα με ευνοϊκή διάθεση και ανεκτικότητα. Ο λόγος δεν είναι άλλος από το ότι για την πληθυσμιακή αυτή ομάδα ο οθωμανικός ζυγός αντικαταστάθηκε σε όλη τη διάρκεια του Μεσοπολέμου από μια εξίσου καταπιεστική πολιτική βίαιου εκσερβισμού και εξελληνισμού αντίστοιχα. Σε εκείνη τη συγκυρία, τα παρτιζάνικα κινήματα που αναπτύσσονται σε Γιουγκοσλαβία και Ελλάδα θα αξιολογήσουν την προσέλκυση των (Σλαβο)Μακεδόνων με το μέρος της Αντίστασης ως γεγονός ύψιστης σημασίας καθώς η ανάπτυξη αντιφασιστικού αντάρτικου σ’ αυτές τις περιοχές θα δημιουργούσε ένα συνεχές από την κεντρική Ελλάδα ως τα βουνά της Βοσνίας. Ο δρόμος ανοίγει από το 1941 όταν, μετά από μια σύντομη αντιπαράθεση, Βούλγαροι και Γιουγκοσλάβοι κομμουνιστές θα συμφωνήσουν ότι η κατακτημένη γιουγκοσλαβική περιοχή της Μακεδονίας θα πρέπει να είναι υπό τη δικαιοδοσία του ΚΚΓ και των Γιουγκοσλάβων παρτιζάνων. Εξάλλου, η βουλγαρική κομματική ηγεσία αναγνωρίζει ότι η μεγάλη πλειοψηφία της νεολαίας στη γιουγκοσλαβική Μακεδονία έχει αναπτύξει μια ξεχωριστή, μακεδονική εθνική συνείδηση ενώ μόνο στις μεγάλες ηλικίες παρατηρούνται πλέον φιλο-βουλγαρικά αισθήματα. Έτσι, το 1943 το Αντιφασιστικό Συμβούλιο της Γιουγκοσλαβίας θα εξαγγείλει μια νέα ομοσπονδιακή Γιουγκοσλαβία, όπου η Μακεδονία θα αποτελεί ομόσπονδο κράτος κι οι Μακεδόνες θα αναγνωρίζονται ως συστατικό έθνος ενώ οι παρτιζάνικες ομάδες που δρουν στη γιουγκοσλαβική Μακεδονία ενσωματώνονται στον εθνικοαπελευθερωτικό στρατό.
Αντίστοιχα, οι Βούλγαροι κομμουνιστές αναγνωρίζουν την ύπαρξη ξεχωριστού μακεδονικού έθνους και μετά την απελευθέρωση της χώρας τους από τον Κόκκινο Στρατό τον Σεπτέμβρη του ᾽44 οργανώνουν μεταξύ άλλων και τάγματα βουλγαρο-μακεδόνων εθελοντών που πολεμούν εναντίον των Γερμανών στη Γιουγκοσλαβία. Ταυτόχρονα, ξανανοίγει η συζήτηση για την πραγματοποίηση της νοτιοσλαβικής (συν)ομοσπονδίας μεταξύ Βουλγαρίας και Γιουγκοσλαβίας με την ενοποίηση των δύο αντίστοιχων τμημάτων της Μακεδονίας ως αποφασιστικό βήμα. Και πάλι η τύχη της περιοχής της Μακεδονίας παίζει αποφασιστικό ρόλο για την επόμενη ημέρα στα Βαλκάνια. Το βασικό σκεπτικό για την τύχη της Μακεδονίας και την επίλυση των εθνικών ζητημάτων στην περιοχή είναι η ενδυνάμωση της θέσης των ταξικών και δημοκρατικών δυνάμεων, απέναντι στο φασισμό και τον ιμπεριαλισμό.
Στην Ελλάδα, το 1943, το ΚΚΕ ιδρύει τον “σλαβομακεδονικό ΕΛΑΣ”, το ΣΝΟΦ, ενώ στις εαμοκρατούμενες περιοχές, για πρώτη φορά στην ιστορία του νεοελληνικού κράτους, επιτρέπεται στους Σλαβομακεδόνες να χρησιμοποιούν ελεύθερα τη γλώσσα τους. Το ΣΝΟΦ βοηθά τη σλαβομακεδονική μειονότητα να περάσει σχεδόν σύσσωμη στο πλευρό της Αντίστασης και να πολεμήσει μαζί με το ΕΑΜ/ΕΛΑΣ εναντίον της τριπλής Κατοχής. Έτσι, σπάει στην πράξη και η προσπάθεια των Βούλγαρων εθνικιστών-κατακτητών να αποκτήσουν λαϊκό έρεισμα στην ελληνική Μακεδονία. Ωστόσο, ανάμεσα στην ηγεσία του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ και τμήμα του ΣΝΟΦ υπάρχει καχυποψία και δεν ξεπερνιούνται πλήρως οι εθνικές προκαταλήψεις που φτάνουν μέχρι το σημείο της σύγκρουσης μεταξύ ΕΛΑΣ και μερίδας του ΣΝΟΦ στο δεύτερο εξάμηνο του ᾽44. Άλλο δείγμα αυτών των προκαταλήψεων αλλά και υποχώρηση μπροστά στην πίεση του ελληνικού εθνικισμού είναι και η μη αναγνώριση της σλαβομακεδονικής μειονότητας της Ελλάδας από την κυβέρνηση της ΠΕΕΑ.
Όμως το Μακεδονικό θα παίξει καταλυτικό ρόλο και στον ελληνικό Εμφύλιο Πόλεμο που θα ακολουθήσει. Παρά την αρχική καχυποψία και τις πολιτικές διαφωνίες πάνω στη Συμφωνία της Βάρκιζας μεταξύ ΕΛΑΣ και ΝΟΦ (διάδοχο σχήμα του ΣΝΟΦ που ιδρύθηκε το 1945) οι δύο πλευρές καταλήγουν σε συμμαχία απέναντι στη “Λευκή Τρομοκρατία”. Διατηρώντας το αίτημα της εθνικής ισοτιμίας για τη σλαβομακεδονική μειονότητα και ιδρύοντας ακόμα και σχολεία όπου διδάσκεται η μακεδονική γλώσσα στις ελεγχόμενες από τον ΔΣΕ περιοχές, το ΚΚΕ θα καταφέρει να προσελκύσει δεκάδες χιλιάδες Σλαβομακεδόνες μαχητές στον αγώνα ενώ στην Προσωρινή Δημοκρατική Κυβέρνηση για πρώτη φορά θα συμμετέχει με βαθμό υπουργού κι ένας Σλαβομακεδόνας. Στα αντάρτικα τμήματα του ΔΣΕ, τυπώνονται εφημερίδες στις σλαβομακεδονικές διαλέκτους ενώ οι μειονοτικοί αντάρτες έχουν το δικαίωμα να τραγουδούν τα δικά τους δημοτικά και λαϊκά τραγούδια.
“Ζήτω ο στρατηγός Μάρκος και ο Δημοκρατικός Στρατός”: Ο Βαν Φλιτ και Έλληνας στρατηγός (Γιατζής) διαβάζουν σύνθημα στα σλαβομακεδόνικα στις Πρέσπες.
Ωστόσο, η εκπροσώπηση των Σλαβομακεδόνων στα στρατιωτικά και πολιτικά αξιώματα σε σχέση με το ποσοστό τους στον ΔΣΕ είναι εξαιρετικά δυσανάλογη και προκαλεί εσωτερικές τριβές μεταξύ ΚΚΕ και ΝΟΦ (διάδοχο σχήμα του ΣΝΟΦ). Η πραγματικότητα αυτή θα καταγγελθεί από τον Ζαχαριάδη, τόσο κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου όσο και αργότερα, ως δείγμα σοβινιστικών τάσεων. Επιπλέον, κατά τα έτη 1947-1948, στο φόντο της άμεσης εμπλοκής των ΗΠΑ στον ελληνικό Εμφύλιο, τα ΚΚ Βουλγαρίας και Γιουγκοσλαβίας ξανανοίγουν το ζήτημα της νοτιοσλαβικής-βαλκανικής ομοσπονδίας με ενοποίηση των δύο εκ των τριών τμημάτων της Μακεδονίας, αυτή τη φορά στα πλαίσια της ΛΔ Μακεδονίας. Πρόκειται για τη βαλκανική, σοσιαλιστική απάντηση στην ιμπεριαλιστική ανάμιξη των ΗΠΑ. Οι συζητήσεις αυτές λήγουν άδοξα με τη ρήξη Γιουγκοσλαβίας-ΕΣΣΔ.
Το 1949 και λόγω της περίπλοκης κατάστασης που έχει δημιουργηθεί μετά την προαναφερθείσα εξέλιξη, το ΚΚΕ θα αλλάξει για ένα μικρό διάστημα το σύνθημα της ισοτιμίας αναγνωρίζοντας στους Σλαβομακεδόνες το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης συμπεριλαμβανομένου και του κρατικού αποχωρισμού. Η σύντομη αυτή παρένθεση σχετίζεται με τον αγώνα επιρροής μεταξύ ΚΚΕ και ΚΚΓ πάνω στους Σλαβομακεδόνες που εκείνη την εποχή αποτελούσαν το 30% των μάχιμων δυνάμεων του ΔΣΕ. Ο ελληνικός εθνικισμός θα χρησιμοποιήσει συχνά την Απόφαση της 5ης Ολομέλειας του 1949 για να μιλήσει για “ξεπούλημα της Μακεδονίας στους Σλάβους”, πουθενά όμως και από κανένα ντοκουμέντο δεν προκύπτει τέτοια διάθεση. Είναι φανερό άλλωστε από τα προαναφερθέντα ότι κανένα κομμουνιστικό κόμμα των Βαλκανίων δεν έβλεπε το Μακεδονικό στενά εθνικά αλλά ως τμήμα της συνολικότερης προσπάθειας συνένωσης των αδύναμων βαλκανικών λαών σε αντι-ιμπεριαλιστική, αντικαπιταλιστική κατεύθυνση.
Με το τέλος του Εμφυλίου, περίπου 30.000 Σλαβομακεδόνες θα πάρουν το δρόμο της προσφυγιάς. Πρόκειται για την ολοκλήρωση μίας τριακονταετούς κρατικής πολιτικής ξεριζώματος του σλαβικού στοιχείου από την ελληνική Μακεδονία. Σε αντίθεση με τους ελληνικής καταγωγής μαχητές του ΔΣΕ, το ελληνικό κράτος δεν θα τους επιτρέψει ποτέ τον επαναπατρισμό, ούτε φυσικά θα τους επιστρέψει τις περιουσίες τους που κατασχέθηκαν.
Στις δεκαετίες που ακολουθούν τον εμφύλιο πόλεμο, το ΚΚΕ αν και θα φέρει τη στάμπα του “σλαβοκίνητου” κι “εθνοπροδοτικού” κόμματος θα συνεχίσει να αναγνωρίζει την ύπαρξη μακεδονικού έθνους και εθνικής μειονότητας στην Ελλάδα και θα μεριμνήσει για τη σχολική εκπαίδευση στη μακεδονική γλώσσα για τους Σλαβομακεδόνες πολιτικούς πρόσφυγες του Εμφυλίου στις χώρες του “ανατολικού μπλοκ”. Η τομή για το ελληνικό κομμουνιστικό κίνημα θα έρθει από τα χείλη του Χαρίλαου Φλωράκη όταν το 1988 θα δηλώσει για πρώτη φορά ότι “για το ΚΚΕ μακεδονική μειονότητα δεν υπάρχει”. Έκτοτε το ΚΚΕ θα παραμείνει σ’ αυτή τη θέση, μιλώντας ακόμα και για κατασκευασμένο έθνος από τον Τίτο μετά το 1948 (Ριζοσπάστης, 4/12/2001, σελ. 26), κάτι που είναι όχι μόνο ανακριβές, αλλά έρχεται σε αντίθεση με την ίδια την ιστορία του και τις εκτιμήσεις των βαλκανικών κομμουνιστικών κομμάτων και της Σοβιετικής Ένωσης. Ο ίδιος ο Χαρίλαος Φλωράκης, μπροστά στους στρατοδίκες, το 1955, αφού απορρίψει τις αιτιάσεις του δικαστηρίου περί σχεδίου απόσπασης εδαφών, θα υποστηρίξει ότι για το ΚΚΕ οι Σλαβομακεδόνες δεν είναι τίποτα άλλο από Σλαβομακεδόνες:
“Αυτοί είναι κρατικοί υπήκοοι του κράτους όπου διαμένουν αλλά από εθνική άποψη αυτοί είναι κάτι ξεχωριστό, κάτι ειδικό. Έχουν τη δική τους γλώσσα, τις δικές τους συνήθειες, τους δικούς τους εθνικούς χορούς και τραγούδια, ιδιαίτερη ψυχοσύνθεση. Σε σύγκριση με τον πληθυσμό της χώρας όπου διαμένουν είναι μειονότητα”.
Τα ίδια θα επαναλάβει και στις περίφημες δίκες για κατασκοπία το 1960. Το βουλγαρικό ΚΚ θα συνεχίσει να αναγνωρίζει μακεδονική εθνική μειονότητα στη Βουλγαρία μέχρι το 1958 ενώ από κει και πέρα, θα έκανε λόγο για μακεδονικό λαό με βουλγαρική εθνική συνείδηση όσον αφορά στο βουλγαρικό κομμάτι της Μακεδονίας αναγνωρίζοντας ταυτόχρονα την ύπαρξη νέου μακεδονικού έθνους στο τμήμα της ΛΔ Μακεδονίας. Όσον αφορά τη Σοβιετική Ένωση, παρά τη ρήξη με τη Γιουγκοσλαβία το 1948, θα συνεχίσει να αναγνωρίζει την ύπαρξη μακεδονικού έθνους και γλώσσας μέχρι τη διάλυσή της το 1991.
Η εργατική διεθνιστική πολιτική είναι η δική μας «ψυχή»
Από τα προηγούμενα είναι εμφανές ότι η στάση των κομμουνιστών στο Μακεδονικό συνδύαζε συνήθως τρία στοιχεία: τη στάση αρχών σε ορισμένα ζητήματα (π.χ. υπεράσπιση μειονοτήτων), την εναντίωση στις κεντρικές πολιτικές επιλογές των βαλκανικών αστικών τάξεων και του ιμπεριαλισμού και την προώθηση της υπόθεσης της επανάστασης με γνώμονα πρώτα το διεθνές-περιφερειακό και κατόπιν το “εθνικό” συμφέρον.
Σήμερα που σε ένα διαφορετικό πλαίσιο το ζήτημα ανακινείται και προκαλεί την επανατοποθέτηση όλων των πολιτικών δυνάμεων, οι αγωνιστικές και κομμουνιστικές δυνάμεις θα πρέπει να λάβουν υπόψη ότι η απάλειψη οποιουδήποτε από τα προαναφερθέντα κριτήρια ή η αντίστροφη ιεράρχησή τους οδηγεί σε πολιτικά λάθη και κίνδυνο ταύτισης με την εθνική ή/και διεθνή αστική πολιτική. Η κομμουνιστική Αριστερά στην Ελλάδα θα πρέπει να αναδείξει πρώτα και κύρια ως καθήκον το μπλοκάρισμα των ιμπεριαλιστικών, ΝΑΤΟϊκών κι Ευρω-Ενωσιακών σχεδίων στην περιοχή και να ξεσκεπάσει το δήθεν αντι-εθνικιστικό και φιλειρηνικό προφίλ της κυβέρνησης.
Ταυτόχρονα όμως οφείλει να κάνει τρεις ξεκάθαρες παραδοχές που να αποδομούν την εθνική αστική πολιτική.
Να ταχθεί καθαρά υπέρ του δικαιώματος στην αυτοδιάθεση και τον αυτοπροσδιορισμό, μη αποδεχόμενο τη λογική των “βαπτίσεων”. Να πει θαρρετά ότι μακεδονικό έθνος υπάρχει (ένα από τα πολλά κι ισότιμα έθνη της πολυεθνικής γεωγραφικής περιοχής της Μακεδονίας) κι έχει διαμορφωθεί μέσα από τις πολιτικές, οικονομικές και στρατιωτικές εξελίξεις από τα τέλη του 19ου αιώνα με κορυφαίο σημείο την ίδρυση της Λαϊκής Δημοκρατίας της Μακεδονίας το 1945. Η ιδεαλιστική θεωρία των αναλλοίωτων, αιώνιων εθνών με τρισχιλιετείς συνέχειες πρέπει να απαντηθεί με τη δική μας μαρξιστική οπτική που βλέπει τα σύγχρονα έθνη ως μια δυναμική διαδικασία συνδεδεμένη με την εμφάνιση του καπιταλισμού και τη δημιουργία του σύγχρονου έθνους-κράτους.
Δεύτερον, η κομμουνιστική Αριστερά πρέπει να αναγνωρίσει την ύπαρξη μιας μικρής μειονότητας στην Ελλάδα με (σλαβο)μακεδονική εθνική συνείδηση και μια ευρύτερη, γλωσσική (σλαβο)μακεδονική μειονότητα με δικαίωμα στην ισοτιμία και την ελεύθερη πολιτική-πολιτιστική ζωή και να ζητήσει, έστω και τώρα, την άρση της απαγόρευσης επαναπατρισμού των Σλαβομακεδόνων προσφύγων του Εμφυλίου Πολέμου. Να μιλήσει για την ιστορική συνέχεια του νεοελληνικού κράτους στις εθνοκαθάρσεις, τις διώξεις μειονοτήτων και την άρνηση αναγνώρισης δικαιωμάτων.
Τρίτον και σημαντικότερο -ενώ θα τοποθετείται ενάντια σε όλους τους εθνικισμούς- να σπάσει τον αστικό μύθο που θέλει το ελληνικό κράτος δημοκρατικό (το μόνο κράτος στα Βαλκάνια που ποτέ δεν αναγνώρισε εθνικές μειονότητες στο εσωτερικό του) και διαρκώς αμυνόμενο. Να μιλήσουμε για τη χρήση του ζητήματος της ονομασίας ως διαπραγματευτικό όπλο για την εξασφάλιση της οικονομικής και πολιτικής ηγεμονίας και τα σχέδια παραπέρα διείσδυσης του ελληνικού κεφαλαίου στην περιοχή ειδικά τώρα που η Τουρκία απομονώνεται. Αυτή είναι η “ψυχή” της δικής μας Αριστεράς, μακριά από εθνικιστικά συλλαλητήρια κι υποκλίσεις στην εθνική αστική πολιτική και τους μύθους της, απέναντι στον ιμπεριαλισμό και τις επιδιώξεις του.
Μια συντετμημένη εκδοχή του άρθρου δημοσιεύτηκε στην έντυπη έκδοση του νέου ανανεωμένου Πριν (28.01)
Πηγή: ΠΡΙΝ
Ο μεγάλος αρχηγός μας Ν.Ζαχαριάδης,επαναστάτης κομμουνιστής,διεθνιστής και απ την άλλη ο Χαρίλαος -δηλωσίας και ο σημερινός Περισσός των μεγάλων εθνικισταράδων,δεν κρύβονται.
Ο Περισσός ένα αστικό κόμμα που δεν έχει καμιά σχέση με τις παραδόσεις του κομμουνισμού στην Ελλάδα.
Ν.Κ. Και άλλοι: Αφήστε τα αναθέματα ή τις προσωπολατρειες. Λενε ψέματα και μας κατέστρεψαν. Ούτε ο ζαχαριαδης ειταν μεγάλο αρχηγός, ούτε ο Τρότσκι, ούτε ο σταλιν. Ξεκολλατε. Απο την άλλη, δεν φταίνε μόνο αυτοί φυσικά ούτε για τις νίκες, ούτε για τις ήττες. Πάλι ξεκολλατε πια!!
Κύριε μέλος του ΝΑΡ εγώ έγραψα για τη θέση του Ζαχαριάδη ,που εξάλλου αναγράφεται και στο κείμενο του συγγραφέα,για τους σλαβομακεδόνες και εσύ μου γράφεις άρες μάρες κουκουνάρες.Και μόνο η ΛΑΕ παίρνει εθνικιστική θέση,ο περισσός όχι;εδώ η λιάνα μας λέει ότι οι γείτονες δεν είναι μακεδόνες διότι δεν έχουν καμιά γλωσσική ή πολιτιστική σχέση με τον μεγαλέξανδρο,δλδ κάργα εθνικιστές.Και στην συνέντευξη που έδοσε στην ΕΡΤ στις 22/1 για το συλλαλητήριο εκτός του ότι έκανε παράπονα που η ΕΡΤ3 δεν έδειξε το συλλαλητήριο μας πέταξε και την σπόντα ότι ”αυτός ο κόσμος αφέθηκε έρμαιο,αυτό ήταν ένα λάθος,αφέθηκε έρμαιο αυτών που θα μπορούσανε να τον εκμεταλλευτούνε” και ότι θα έπρεπε να υπάρχει κάμερα που να ”δείχνει ότι ήτανε θετικός ως προς την αντίδραση του και τα παραφερνάλια που ήτανε γάμος και χαρά με πρώτη τη Χ.Α.”
Ο κόσμος αφέθηκε έρμαιο…ήτανε θετικός ως προς την αντίδραση του..φαντάζομαι κατάλαβες τι ζητά
η…καταγόμενη απευθείας απ τον μεγαλέξανδρο λιάνα.
Κατάλαβες,μέλος του ΝΑΡ,λένε ότι ήτανε ένα λάθος,που αφήσανε τον κόσμο έρμαιο των ακροδεξιών,και σου λένε ότι κι εμείς εθνικιστές είμαστε γιατί να μην λάβουμε κι εμείς μέρος στα εθνικιστικά συλλαλητήρια..αφού ο κόσμος ήτανε θετικός ως προς την αντίδραση του,μπας και τσιμπήσουμε κανένα ψήφο κι από εκεί..όπως καταλαβαίνεις βγάλανε τη λιάνα μπροστά για να προετοιμάσουν τον κόσμο τους για το μέλλον.
Και τώρα μας ζητούν να τους κάνουμε και μαρξιστική ανάλυση για το εθνικό ζήτημα,γιατί λέει εμείς χρησιμοποιούμε ρετσέτες,ενώ αυτοί χρησιμοποιούν τις ρετσέτες όλου του εθνικιστικού-φασιστικού εσμού,κρίνοντας με βάση την καταγωγή απ τον μεγαλέξαντρο.Ο Περισσός δεν είναι κομμουνιστική αριστερά ,ένα αστικό-εθνικιστικό κόμμα είναι.
Επίσης: Και η ανοχη/υποταγη στον ελληνικό εθνικισμό και ο αφηρημένος διεθνισμός που βλέπει μόνο ελληνικό εθνικισμό, είναι 2 λαθεμένες αντιλήψεις και συνιστουν ιδεοληψίες.
Αν κάτι είναι αλήθεια και πρέπει αυτό να λέμε, είναι α: ΟΛΟΙ οι βαλκανικοί λαοί έχουν ένα εθνικιστικό κομμάτι στο εσωτερικό τους.
Β. Αυτοί οι εθνικισμοι πατρονάρονται απο τις καπιταλιστικες τάξεις και τον ιμπεριαλισμό, διότι έτσι ικανοποιούνται τα συμφεροντα καπιταλιστών και ιμπεριαλιστών. Με κορόιδα τους λαούς ενθεν κακειθεν.
Παρακαλείται το μέλος τού ΝΑΡ να μας δώσει μερικά παραδείγματα “αφηρημένου διεθνισμού” εκ μέρους τμημάτων τής Αριστεράς στην τωρινή αναβίωση του “μακεδονικού ζητήματος” όπως αυτό εμφανίζεται στην περίπτωση της πΓΔΜ.
Αγαπητέ λεφτη, δεν έχω δείγματα αφηρημένου διεθνισμού απο την αριστερά (την οακκε δεν την εντασσω στην αριστερα αλλά στην παρανοια). Έχω απο τμήματα της αναρχιας/αυτονομιας, που πιστεύουν ότι αρκεί η εποκληση της “εργατικής ταυτότητας”, για να καταφέρουμε να αντικαταστσρι στα μυαλά του κόσμου, την “εθνική ταυτότητα”. Μεγάλη και καταστροφική αφελεια.
Έχω όμως, να δώσω δείγματα ανοχής ή/και υποταγής συ εθνικιστικό πλαίσιο αυτών των συγκεντρώσεων, απο τμήματα της αριστερής. Λχ την ΛΑΕ η οποία θεωρεί ανύπαρκτο τον υπαρκτοταο ελληνικό εθνικισμό και παραφουσκωνει τον πγδμ εθνικισμό, σερνομενη πίσω απο την εθνικιστική ορολογία. Κάτι, επίσης καταστροφικο για τον κόσμο.
Φίλε Ναρίτη, όταν έγραφα το προηγούμενο σχόλιο (Σήμερα –31/01/2018 15:31) το δικό σου, που το έγραψες νωρίτερα, δεν είχε εμφανιστεί. Εν πάση περιπτώσει, περιμένω την απάντησή σου σχετικά με την αντιφασάρα (από εδώ μέχρι το Βλαδιβοστόκ!) που επισήμανα στη σκέψη σου.
Η αντιφασαρα που γράφεις λεφτ δεν υπάρχει στα γραπτά μου.
left δεν μας παρατας ρε φίλε; Δεν ντέπεσαι εσύ και η ΛΑΕ να σέρνεστε πίσω από τον ελληνικό καπιταλισμό και εθνικισμό; Δεν ντρέπεστε left g 700 που αποσύρατε την υπογραφή σας ως ΛΑΕ από το διεθνιστικό αντιφασιστικό συλλαλητήριο του Σαββάτου 3 Φεβρουαρίου;
Για αυτά ΕΧΕΙΣ να πεις κάτι;
Άκου, φίλε μου Τάκη. Εγώ έθεσα ένα ζήτημα πολύ συγκεκριμένο. Δηλαδή το ζήτημα του ονόματος, ζήτημα που σε συμβολικό επίπεδο συμπυκνώνει κατά την άποψή μου το όλο πρόβλημα. Το μέλος τού ΝΑΡ δεν ξέρει πού πατά και πού πηγαίνει σε αυτό. Διότι τη μια είναι με τον αστυφύλαξ (= σύνθετη ονομασία), την άλλη είναι με τον χωροφύλαξ (= “Δημοκρατία τής Μακεδονίας”) και την παράλλη με τον αστυχωροφύλαξ (είτε σύνθετη ονομασία είτε “Δημοκρατία τής Μακεδονίας”). Εσύ έχεις κατασταλάξει πάνω σε αυτό; Αν έχεις, πες μας το. Όμως, το κολπάκι τού “κι εσείς γιατί καταπιέζετε τους νέγρους;” είναι τού προηγούμενου αιώνα κι έχει παλιώσει σε βαθμό BAR. Ούτε στους γέροντες δεν πιάνει πια…
Εντάξει; Έτσι μπράβο.
Λεφτακο μου άσε τους τραγελαφους έτσι; και μην πετάς πάντα την μπάλα στην εξέδρα, γιατί αυτά που γράφεις και η θέση σου δεν συγκινεί ούτε οεθαμενο, ποσο μάλλον ζωντανό. Άιντε..
Τι παραδείγματα να μας δώσει το καημένο μέλος τού ΝΑΡ… Εδώ δεν μπορεί να ξεκαθαρίσει μέσα του ποια θέση παίρνει για την ονοματοδοσία τής πΓΔΜ! Στις 26/01/2018 16:02 έγραφε στην ανάρτηση Περί των Ζήτω και των Μακεδονομάχων… (http://pandiera.gr/%CE%B6%CE%AE%CF%84%CF%89-%CF%84%CE%BF-%CE%AD%CE%B8%CE%BD%CE%BF%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BF-%CF%83%CF%84%CF%81%CE%B1%CF%84%CF%8C%CF%82%CE%B6%CE%AE%CF%84%CF%89-%CE%BF-%CF%84/):
Και τρεις μερούλες (παρά δύο ώρες και 14 λεπτά, στις 29/01/2018 13:48) σχολίαζε στην ανάρτηση «Μακεδονικό»: Η Δέσποινα Κουτσούμπα στον 24/7 για την πρωτοβουλία της ΑΝΤΑΡΣΥΑ (http://pandiera.gr/%CE%BC%CE%B1%CE%BA%CE%B5%CE%B4%CE%BF%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CE%B7-%CE%B4%CE%AD%CF%83%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%BD%CE%B1-%CE%BA%CE%BF%CF%85%CF%84%CF%83%CE%BF%CF%8D%CE%BC%CF%80%CE%B1-%CF%83%CF%84/#comment-18506):
Καταλάβατε; Τη μια έτσι και την άλλη κοκορέτσι! (στο μεσοδιάστημα γιουβέτσι, ίσως) Τι σου κάνει αυτή η παιδική παλιοαρρώστια που εντόπισε πρώτος ο Βλαδίμηρος!…
Καημένε αμπλαουμπλα λεφτη μου, αφού δεν έχεις τπτ να πεις, γραφεις ο,τι σου κατεβει. Και επιλεκτικά αναφέρεις και τμήματα των γραπτών μου. Κρίμα ρε λεφτη να μην μπορείς να πεις κάτι ουσιαστικό γμτ!
Αυτό που λέω εξαρχής είναι το εξής (αν και πάλι θα γραφεις ο,τι σου κατεβει):
Α. Εθνικισμοι υπάρχου σε όλες τις εθνότητες των Βαλκανίων με τον έναν να τροφοδοτεί τον άλλον.
Β. Ζει και βασιλεύει ως γεωπολιτική και ο ομπεριαλισμος που ανάλογα με τα χ ιμπεριαλιστικα συμφέροντα ενισχύεται ο τάδε ή ο δεινα εθνικισμός. Για αυτό και παλεύουμε για έξοδο ή/και μη ένταξη των Βαλκανίων στους ιμπρεριαλισμους.
Γ. Υπάρχει και ελληνικός εθνικισμός τον οποίο κάνει αβαβα η λαε, υπάρχει και ο πγδμ εθνικισμός, τον οπιον κανουν αβαβα οι αυτόνομοι.
Δ. Για το ονομα: Είτε δυνθετη ονομασία, είτε δημοκρατία της μακεδονιας με ρητή απόρριψη των
Αλυτρωτισμων. Άιντε..
Φίλε Ναρίτη,
Γράφω ό,τι μού κατέβει; Μέγα λάθος! Αντιγράφω αυτά που εσύ γράφεις. Αν σου φαίνονται ό,τι κατέβει είναι επειδή αυτά που εσύ γράφεις (κι εγώ αντιγράφω απλώς) είναι όντως ό,τι σού κατέβει. Και η μεγάλη πλάκα είναι ότι στην προσπάθειά σου να συμμαζέψεις τα ασυμμάζευτα του μυαλού σου (προσπάθεια απελπισμένη σαν εκείνου που πνίγεται και πάει να πιαστεί από τα μαλλιά του) αυτορεζιλεύεσαι γράφοντας τώρα στο καινούργιο σου «συμμαζευτικό» σχόλιο:
Δηλαδή τι έκανες; Έπιασες την αντιφασάρα σου που πριν υπήρχε σε δύο ξεχωριστά σχόλιά σου και την έβαλες σε μία πρόταση!!! Άκου «Είτε δυνθετη ονομασία» «είτε δημοκρατία της μακεδονιας»! Η προετοιμασία τής επανάστασης δεν σου επέτρεψε να καταλάβεις ότι αυτές είναι δυο αντίθετες προσεγγίσεις στην ονοματοδοσία τής πΓΔΜ όπου η μεν πρώτη δεν γίνεται αποδεκτή από τον ελληνικό εθνικισμό που θέλει τη Μακεδονία να είναι μία και να είναι ελληνική η δε δεύτερη δεν γίνεται αποδεκτή από κομμάτια τής Αριστεράς (π.χ. ΚΚΕ, ΛΑΕ) επειδή υπονοεί ότι η Μακεδονία είναι πάλι μια και είναι μακεδονική και το μεγαλύτερο μέρος της είναι αλύτρωτο, με αποτέλεσμα οι ‘‘καθαροί’’ τής Αριστεράς (εσείς, οι τροτσκιστές και τροτσκίζοντες, η αναρχοαυτονομία κ.λπ.) να τα κατηγορείτε για ενδοτικότητα στον εθνικισμό;;;
Εσύ κοιμάσαι όρθιος και πληρώνεις άδικα των αδίκων ξενοδοχείο, σ’ εμένα γράφεις «άιντε [ξύπνα]»;;;
Γούστο έχεις!
Τα λέμε
Σύντροφοι παραθέτω ένα απόσπασμα από άρθρο του Μπιτσάκη το 2008 το οποίο είναι γνωστό…Προφανώς διαφωνώ με το δια ταύτα του συντρόφου..
“Οι αριστεροί είναι διεθνιστές και γι’ αυτό πατριώτες. Η ελληνική Αριστερά ήταν πάντα πατριωτική. Απόδειξη: ο ρόλος της στην Κατοχή, οπότε μάλιστα το πατριωτικό επικάλυψε το ταξικό, με τις γνωστές συνέπειες. Αλλά οι αριστεροί αντιεθνικιστές φαίνεται ότι συγχέουν τον εθνικισμό με τον πατριωτισμό. Για μερικούς από αυτούς, εξάλλου, το έθνος είναι κατασκευή, η ιστορία απλή αφήγηση, και όμως οι ίδιοι, σε αντίφαση με τις γενικότερες ιδέες τους, υποστηρίζουν τον όψιμο και αμερικανοκινούμενο εθνικισμό των Σλαβομακεδόνων. Οι όψιμοι νεο-εθνικιστές της FYROM δημιουργούν και αυτοί τη «μυθολογία» τους, αναζητώντας (όπως όλοι οι εθνικιστές) ανύπαρκτους τίτλους καταγωγής και εδάφη στα οποία κάποτε κατοίκησαν, αλλά όπου δεν ήταν ούτε γηγενείς ούτε πλειοψηφία. Αυτός ο όψιμος, παραληρηματικός εθνικισμός δεν ενοχλεί τους αντιεθνικιστές μας, που προτείνουν να αναγνωρίσουμε το Μακεδονικό έθνος, την ταυτότητα και τη γλώσσα του; Γενικότερα: Οι νέοι εθνικισμοί, Κροάτες, Σλοβένοι, Κοσοβάροι, Αλβανοί, Σλαβομακεδόνες, Τσάμηδες, είναι μόνο εκδήλωση υπαρκτών προβλημάτων; Είναι άσχετοι με τη στρατηγική των ΗΠΑ στα Βαλκάνια; Οι Σλαβομακεδόνες προφανώς δεν θα μας κάνουν πόλεμο. Αλλά αυτό είναι το πρόβλημα;”
http://www.u-topia.gr/issues/81/7
Φίλη Αθηνά Κ.,
Όπως διάβασα στο άρθρο που επισυνάπτεις, το δια ταύτα τού συντρόφου ως προς την οριστική ονοματοδοσία της πΓΔΜ είναι “Βόρεια Μακεδονία”. Μπορούμε να μάθουμε γιατί διαφωνείς;
Τα λέμε
χα χα εχει πλάκα ο Μπιτσάκης. Ξεχνάει βέβαια ότι η ελληνικη αφύπνιση δεν διαφέρει χρονικα από την αντίστοιχη των σέρβων, κροατών, μακεδόνων, βούλγαρων. ελεος, ολοι υπο το ζυγο της οθωμανικης αυτοκρατορίας ή της αυστροουγγαρίας ήταν.
διαβάστε και λίγο Μαρξισμό και Εθνικό Ζήτημα. Τα εθνη γεννήθηκαν στο έδαφος του ανερχόμενου καπιταλισμού.
και για να τελειώνουμε με τις αλητείες
μια απο τις ηρωίδες του επαναστατικου κινήματος στην ελλάδα που εκτελέστηκαν μετά την έναρξη της εποποιίας του ΔΣΕ, ειναι η δασκάλα κομμουνιστρια Μίρκα Γκίνοβα, σλαβομακεδόνισα
. Αντε εθνικισταριά ρεβιζιόνες, πάτε τώρα να εξυμνήσετε τους ΄”ήρωες των Ιμίων” και αφήστε εμας να εξυμνήσουμε τους ήρωες της επανάστασης και τους πραγματικούς πατριώτες.
Αντε γιατι θα αρχίσουμε ανεβάζουμε σεντόνια τις αποφάσεις του επαναστατικου ΚΚΕ για τα εθνικα δικαιώματα των σλαβομακεδόνων και δεν σας ξεπλένει ούτε ο νιαγάρας.
Τι λε ρε επαναστάτη….?
Κι εμείς τώρα, πρέπει ν αρχίσουμε να τρέμουμε από το φόβο μας, ε?
Πού να τρέξετε μωρέ ,στα Ίμια θα πάτε,στα εθνικιστικά συλλαλητήρια με μπροστάρισσες τις λιάνα-αλέκα και θα εξυμνήσετε κανένα ναζιφασίστα τύπου Βιντέλα,Άσαντ,Ταράκι .Ο Περισσός μπροστά και πίσω όλοι …οι απόγονοι του μεγαλέξαντρου.
εσύ αγόρι μου γλείφε το ρεβιζιονιστικό αφεντικό σου που τα τρώει με τη σέσουλα απο την αστικη τάξη και το κράτος της, με χιλιους δυο τρόπους, και βέβαια στηρίζει με τα μπούνια τον ελληνικό εθνικισιμό.
πελάτης εισαι.
Η Γκινοβα ήταν σλαβομακεδόνισα ναι ή ου;
το αφεντικό σου λέει τσου.
Οι επαναστάτες λένε ναι και δεν ντρέπονται γι αυτο.Ισα ισα
Για πές μας ρε “μαρξισταρά” της ρετσέτας, πότε αφυπνίστηκε ο ….σλαβομακεδόνικος Καπιταλισμός!!!!! Η ο ….βουλγάρικος;!;!
Την ώρα, που ο νεοελληνικός (η “ελλαδικός”, πέστον όπως θέλεις) Καπιταλισμός ήδη από τα τέλη του 18ου αιώνα ήταν τόσο ανεπτυγμένος, ώστε ενίοτε να εκμεταλλεύεται και τον Γαλλικό Λαό!
Ακου …”δεν διαφέρει χρονικά“!!!!!!
Το γράφουν αυτό οι ρετσέτες;
Κι αν εσύ κατάλαβες διαβάζοντας τον “Μαρξισμό και Εθνικό Ζήτημα” ότι “τα εθνη γεννήθηκαν στο έδαφος του ανερχόμενου καπιταλισμού”, τότε να πας σε κάποιον να σου εξηγήσει αναλυτικά τι δεν είσαι σε θέση ούτε να παπαγαλίσεις.
Αν σας έχει πάρει στο ψιλό ακόμη κι ο ….Μπιτσάκης(!), …αυτό σας περιγράφει!
Μούγκα στη στρούγκα, κολωνακιώτες “μαρξισταράδες” του ….Ρινάλντι;;;;;!!!!!!
o ρινάλντι λέει τα ίδια με εσάς. Γελοιοι ρεβιζιονες να διαβάζετε τι γραφει ο καθένας και να μην αυτοσχεδιάζετε.
πάμε τώρα στον αρχηγό του επαναστατικου ΚΚΕ, Νίκο Ζαχαριάδη
Το στιλέτο του Τίτο χτυπά πισώπλατα την Ελλάδα…
Η κλίκα του Τίτο εξαπατούσε το λαό της Μακεδονίας του Αιγαίου όταν του έλεγε ότι τη λευτεριά του θα την έβρισκε μόνο στην ένωσή του με την Γιουγκοσλαβία, ξεκόβοντας και πολεμώντας το ΚΚΕ που είχε προδόσει, όπως έλεγε η κλίκα αυτή. Ο Μαρξισμός-λενινισμός λέει ότι το εθνικό ζήτημα στην κάθε χώρα και γενικά , είναι στην εποχή του ιμπεριαλισμού μια εφεδρεία του προλεταριακού-επαναστατικού κινήματος και ότι μόνο σε συμμαχία μ’ αυτό μπορεί να λυθεί έτσι όπως συμφέρει στο λαό. Η κεφαλαιοκρατική αντίδραση καταβάλλει παντού κάθε προσπάθεια να ματώσει τη συμμαχία αυτή. Ο λαός της Μακεδονίας του Αιγαίου είχε γνωρίσει πάντα στο ΚΚΕ τον πιο πιστό σύμμαχο και υπερασπιστή.
Xε, χε!
Οχι, δεν είναι ώρα ακόμη να “πάμε τώρα στον αρχηγό του επαναστατικου ΚΚΕ, Νίκο Ζαχαριάδη“!
Πρώτα θα απαντήσεις στην ερώτηση: Που γράφουν οι …ρετσέτες(!) ότι “ η ελληνικη αφύπνιση δεν διαφέρει χρονικα από την αντίστοιχη των σέρβων, κροατών, μακεδόνων, βούλγαρων.“.
Οπως βλέπεις, δε σου βάζω καμιά δύσκολη ερώτηση ….κρίσης!
Από που παπαγάλισες αυτή την παπάντζα ρωτάω, και είμαι όλος αυτιά.
σωστά έσυ νομίζεις οτι η ελληνική αφύπνιση ειναι απο τον 5ο αιώνα πχ.
Παπάτζες εθνικιστικές ως συνήθως με πρωτεργάτη τον Παπαρηγόπουλο και ολο τον εθνικιστικό αστικο εσμό.
Κανε μου τη χάρη γιατι θα ανεβάσω Μαρξ μετά το 1848 να δούμε τι γράφει για το ελληνικό έθνος.
Χα, χα! Τα “τεντώνεις” μπας και …λασκάρουνε και ξεφύγεις!
Δε χρειάζομαι τον …”5ο αιώνα π.χ.“, μου κάνει και το 1800 μ.Χ.!
Αλλά εσύ εξακολουθείς να μην απαντάς: Που γράφουν οι …ρετσέτες(!) ότι “η ελληνικη αφύπνιση δεν διαφέρει χρονικα από την αντίστοιχη των σέρβων, κροατών, μακεδόνων, βούλγαρων.”
Δεκτός και ….ο Μάρξ(!), αρκεί να σε ξελασπώσει!
ποιο τέντωσα ρε μασκαρά εσύ δεν ξέρεις οτι τα εθνη συγκροτούνται την περίοδο που ο καπιταλιστικος τρόπος παραγωγής αρχίσει να βρίσκεται σε άνοδο.
ΠΑΝΑΣΧΕΤΕ. Τρεχα πισω απο την κανέλλη…μακεδονομάχε..εθνικισταρά.
Ε, πέστο, χρυσόστομε, ότι από το μυαλό σου την έβγαλες αυτή την παπάντζα, για τον …συγχρονισμό(!!!) όλων των Καπιταλισμών!
Δυό μέρες, μ’ έσκασες!
Διαβάζεις τη θεωρία σαν ρετσέτα, και, φρονίμως ποιών, τις περισσότερες φορές επαναλαμβάνεις τσιτάτα, στα σίγουρα, “μη γίνει καμιά …στραβή”! (Τώρα, πως σχετίζονται τα εκάστοτε τσιτάτα με την συγκεκριμένη ανάλυση της συγκεκριμένης πραγματικότητας, ….άστο….)
Τη μοναδική φορά, που ….ξεμύτισες(!) με δική σου κρίση, ….την πάτησες μεγαλοπρεπώς! Πετώντας αυτή την απίστευτη μπαρούφα!
Αυτά έχει η παπαγαλία…..
και μετά θα ανεβάσω και Ζαχαριάδη για την γέννηση του ελληνικου έθνους, για να μαθαίνεις.
5η ολομέλεια επαναστατικου ΚΚΕ 1949
“Στη Βόρεια Ελλάδα ο μακεδονικός (σλαβομακεδονικός) λαός τα ‘δωσε όλα για τον αγώνα και πολεμά με μια ολοκλήρωση ηρωισμού και αυτοθυσίας που προκαλούν το θαυμασμό. Δεν πρέπει να υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι σαν αποτέλεσμα της νίκης του ΔΣΕ και της λαϊκής επανάστασης, ο μακεδονικός λαός θα βρει την πλήρη εθνική αποκατάστασή του έτσι όπως το θέλει ο ίδιος, προσφέροντας σήμερα με το αίμα του για να την αποχτήσει. Οι Μακεδόνες κομμουνιστές στέκονται πάντα επικεφαλής στην πάλη του λαού των. Ταυτόχρονα, οι Μακεδόνες κομμουνιστές πρέπει να προσέξουν τις διασπαστικές και διαλυτικές ενέργειες που ξενοκίνητα σοβινιστικά και αντιδραστικά στοιχεία αναπτύσσουν, για να διασπάσουν την ενότητα ανάμεσα στο μακεδονικό(σλαβομακεδονικό) και τον ελληνικό λαό, διάσπαση που μόνο τον κοινό τους εχθρό, το μοναρχοφασισμό και τον αμερικανοαγγλικό ιμπεριαλισμό θα ωφελήσει. Παράλληλα, το ΚΚΕ πρέπει ριζικά να βγάλει απ’ τη μέση όλα τα εμπόδια, να χτυπήσει όλες τις μεγαλοελλαδίτικες σοβινιστικές εκδηλώσεις και τα έργα, που προκαλούν δυσαρέσκεια και δυσφορία μέσα στο μακεδονικό λαό και έτσι βοηθούν τους διασπαστές στην προδοτική δράση τους, ενισχύουν το έργο της αντίδρασης. Ο σλαβομακεδονικός και ελληνικός λαός μόνον ενωμένοι μπορούν να νικήσουν. Διασπασμένοι μόνον ήττες μπορούν να πάθουν. Γι’ αυτό η ενότητα στην πάλη των δύο λαών πρέπει να φυλάγεται σαν κόρη οφθαλμού και να ενισχύεται και να δυναμώνει σταθερά και καθημερινά”. (“Επίσημα Κείμενα ΚΚΕ”, τόμος 6ος, σελ. 337-338).
ρε πανάσχετε. Εσυ δεν εχεις ανοιξει πο΄τε βιβλίο στη ζωή σου. Οτι εμαθες απο το αστικό σχολείο μας σερβίρεις.
οριστε τι γραφει ο Σταλιν πανάσχετε:
ΙΙ. ΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ
Το έθνος δεν είναι απλά μια ιστορική κατηγορία, μα ιστορική κατηγορία μιας ορισμένης εποχής, της εποχής του καπιταλισμού που βρίσκεται σε άνοδο. Το προτσές για την εξάλειψη της φεουδαρχίας και την ανάπτυξη του καπιταλισμού είναι ταυτόχρονα και προτσές για τη συγκρότηση των ανθρώπων σε έθνος. Έτσι π.χ. έγινε στη Δυτική Ευρώπη. Οι Άγγλοι, οι Γάλλοι, οι Γερμανοί, οι Ιταλοί και άλλοι, συγκροτήθηκαν σε έθνος στο διάστημα της νικηφόρας πορείας του καπιταλισμού που θριάμβευε ενάντια στο φεουδαλικό τεμαχισμό.
___________________________________________
για ανερχόμενο καπιταλισμό μίλησα. ΑΣΧΕΤΕ. στο έδαφος των φεουδαρχικών σχέσεων παραγωγής. Ολα τα μικρά έθνη στις μεγάλες αυτοκρατορίες της ανατολης (αυστροοουγγαρία, ρωσική αυτοκρατορία, οθωμανική αυτοκρατία) ήταν κατα βάση αγροτικά έθνη. Η διάλυση της φυσικης οικονομίας, του φεουδαρχικού τεμαχισμού και η ανάπτυξη του καπιταλισμού στις χώρες αυτές οδήγησαν στη δημιουργία εθνικών συνειδήσεων.
___________________________
Στάλιν ξανά:
Η κοινότητα εδάφους μόνη της δε δίνει ακόμα το έθνος. .Για να δοθεί το έθνος χρειάζεται, εκτός απ’ αυτό, η εσωτερική οικονομική σύνδεση που συνενώνει τα ξεχωριστά τμήματα του έθνους σε ένα σύνολο. Ανάμεσα στην Αγγλία και στη Βόρεια Αμερική δεν υπάρχει μια τέτοια σύνδεση, γι’ αυτό και αποτελούν δύο διαφορετικά έθνη. Μα και οι ίδιοι οι Βορειοαμερικανοί δε θα άξιζαν να ονομάζονται έθνος, αν οι διάφορες γωνιές της Βόρειας Αμερικής δεν ήταν ενωμένες ανάμεσά τους σ’ ένα οικονομικό σύνολο, χάρη στον καταμερισμό της δουλιάς ανάμεσά τους, χάρη στην ανάπτυξη των συγκοινωνιών κλπ.
Ας πάρουμε τη Γεωργία. Οι Γεωργιανοί πριν από την εποχή της μεταρρύθμισης ζούσανε σε κοινό έδαφος και μιλούσανε την ίδια γλώσσα, παρ’ όλα αυτά, για να ακριβολογήσουμε, δεν αποτελούσαν ένα έθνος, γιατί όπως ήτανε κομματιασμένοι σε πολλά πριγκιπάτα αποσπασμένα το ένα απ’ το άλλο, δεν μπορούσαν να ζήσουν μια κοινή οικονομική ζωή, επί αιώνες πολεμούσαν αναμεταξύ τους και καταστρέφανε ο ένας τον άλλον, υποκινώντας ο ένας ενάντια στον άλλον τους Πέρσες και τους Τούρκους.
Η εφήμερη και τυχαία συνένωση των πριγκιπάτων, που κάποτε κάποιος τυχερός ηγεμόνας κατάφερνε να πραγματοποιήσει, αγκάλιαζε, στην καλύτερη περίπτωση, μονάχα την επιφάνεια, δηλαδή τη διοικητική σφαίρα, και τσακιζόταν γρήγορα πάνω στις ιδιοτροπίες των πριγκίπων και στην αδιαφορία των χωρικών. Μα δεν μπορούσε να γίνει διαφορετικά μέσα στις συνθήκες του οικονομικού τεμαχισμού της Γεωργίας…
Η Γεωργία σαν έθνος εμφανίστηκε μονάχα στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα, όταν η πτώση της δουλοπαροικίας και η ανάπτυξη της οικονομικής ζωής στη χώρα, η ανάπτυξη των συγκοινωνιών και η εμφάνιση του καπιταλισμού, αποκαταστήσανε τον καταμερισμό της δουλιάς ανάμεσα στις ξεχωριστές περιοχές της Γεωργίας, κλόνισαν τελικά τον οικονομικό αποκλεισμό των πριγκιπάτων και τα ένωσαν σ’ ένα σύνολο.
Το ίδιο πρέπει να ειπωθεί και για τα άλλα έθνη που πέρασαν το στάδιο της φεουδαρχίας και αναπτύξανε στη χώρα τους τον καπιταλισμό.
Ετσι, λοιπόν, η κοινότητα της οικονομικής ζωής, η οικονομική συνοχή είναι μια από τις χαρακτηριστικές ιδιότητες του έθνους.
Δεν καταλαβαίνω σε ποιόν “πανάσχετο” απευθύνεσαι, γιατί βασικά για σένα όλοι …”πανάσχετοι” είμαστε, μεγάλε πατισάχ!
Αν κρίνω όμως από το ..πλάτος της παραγράφου, λογικά πρέπει να το έβαλες σαν επαναπάντηση στο δικό μου (31/01/2018 23:14) αρκετά πιο πάνω.
Αν έτσι είναι, τότε μάλλον επιχειρείς ένα …”reset”, για να ξεφύγεις από το αδιέξοδο της παπάντζας, που έγραψες «η ελληνικη αφύπνιση δεν διαφέρει χρονικα από την αντίστοιχη των σέρβων, κροατών, μακεδόνων, βούλγαρων.» και δεν θέλεις να το παραδεχτείς.
Κοίτα, μπορείς να κατεβάσεις άπαντα τα “Απαντα” του Στάλιν και όλων των κλασσικών.
Αλλά η ερώτηση είναι συγκεκριμένη: “Που το διάβασες αυτό;”
Επιμένω για τρείς λόγους:
1. Πρώτος και μείζων: Γιατί, με βάση αυτή την μέχρι στιγμής ατεκμηρίωτη παπάντζα σου, φαίνεται πως μπερδεύεις, κατ’ επιλογήν, τα “εθνικά δικαιώματα των σλαβομακεδόνων” με τους τυχοδιωκτισμούς των ιμπεριαλιστών και της φτωχοπροδρομικής/αγουροξυπνημένης σλαβομακεδονικής αστικής τάξης, που “ξύπνησε” (= ωρίμασε, όσον “ωρίμασε”), καπιταλιστικά πολύ αργότερα από την νεο-“ελληνική”, είναι σε μειονεκτική απέναντί της θέση και γι αυτό γίνεται πιο εύκολα (=πιο φτηνά, σε ντάλαρς…) σκεύος εκλογής του ιμπεριαλισμού, εξ ού και η ειδική αξία χρήσης της γι αυτόν. Για εμάς τους υπόλοιπους, και οι δύο πλευρές “για τα σίδερα” είναι, ούτως η άλλως, και ανεξαρτήτως ιμπεριαλιστικής ιεραρχίας και ….”επετηρίδας”! Για μια μερίδα, όμως, της κρυφο-ρεφορμιστικής αριστεράς, φαίνεται πως τίθεται θέμα ….δημοκρατικής ισότητας(;!) στην μεταχείριση των δύο εγχωρίων αστικών τάξεων, και οι ίδιοι αναλαμβάνουν, σαν κολωνακιώτισσες γεροντοκόρες, να …προστατέψουν το αδύναμο σκυλάκι!!! Και δε θα …πείραζε(!), αν, δυστυχώς, με αυτόν τον τρόπο, δεν διάλεγαν Ιμπεριαλιστή.
2. Δεύτερος και εξ ίσου σημαντικός: Προσέχτε, γιατί μπορεί το σκυλάκι να αλλάξει γνώμη και να αρχίσει να γλύφει (προσωρινά) το πόδι που δάγκωνε, αν του τάξουνε ένα καλό λουκάνικο, όπως π.χ. την ένταξη στο ΝΑΤΟ/ΕΕ, έστω και στην τρίτη κατηγορία. το τρώμε τώρα, και μετά ….βλέπουμε!
3. Μπας και αρχίσεις να “γιγνώσκεις, α αναγιγνώσκεις”.
Άσε τις εξυπνάδες ρε ..απόγονε του μεγαλέξαντρου..οι αναλύσεις σας μάραναν,εδώ κάνατε εκδήλωση για τα Ίμια και η λιάνα σας προετοιμάζει για να μετέχετε στα εθνικιστικά/φασιστικά συλλαλητήρια…βάζεις και λίγο ΝΑΤΟ /ΕΕ ..για να ξεπλύνεις τους κουτσουμπολιάνηδες..όσες αναλύσεις και να κάνεις εθνίκια είσαστε.
…και πάρτε και μιαν εξαιρετική ανάλυση για το Μακεδονικό;
Ψεύδη και πραγματικότητα για το «Μακεδονικό ζήτημα
Mε πλήθος ιστορικά στοιχεία, μαζί με ένα προφητικό απόσπασμα του Εμμ. Ροϊδη.
Αντε, για να τελειώνουμε με τις αγυρτείες περί …”ταυτόχρονης αφύπνισης(!) της ….σλαβομακεδονικής αστικής τάξης”, που μας τα ζαλίζουν οι δοκησίσοφοι τσιτατολόγοι από τα αντικομμουνιστικά καλαθάκια του Ιμπεριαλισμού.
Οι θέσεις του Περισσού για αλλαγή συντάγματος και ονόματος,ώ του θαύματος ,συμπίπτουν με τις θέσεις της Ν.Δ όπως τις εξέφρασε η Μ.Σπυράκη.Η ουσία των θέσεων βρίσκεται πίσω απ τις επιδιώξεις της αστικής τάξης ενάντια στη γείτονα,στις αλυτρωτικές βλέψεις ενάντια στη γείτονα.
Πήγανε και κάνανε εκδήλωση για τα Ίμια και μετά μια βδομάδα ακολούθησαν οι χρυσαυγίτες.Αυτοί όμως προσπαθούν να αποδείξουν ότι ..οι άλλοι δεν είναι πατριώτες ενώ αυτοί είναι….επί της ουσίας προσπαθούν ν’αποδείξουν ότι αυτοί είναι πιο αξιόπιστοι εθνικιστές απ τους άλλους.
Άντε εθνικισταρά μου,τώρα βάλε κανένα εμβατήριο,περνάει ο στρατός της ελλάδος φρουρός,γιατί σύμφωνα με την απόγονο του μεγαλέξαντρου λιάνα οι ένοπλες δυνάμεις της χώρας σώζουν την πατρίδα στα δύσκονα…
εθνίκια, κοσμοπολίτες, σε μια Πηγάδα ούλοι σας!
Όλα τα εθνίκια σε μια πηγάδα ..γι’αυτό κι εσύ πρόλαβε ,μετά το εμβατήριο περνάει ο στρατός,να τραγουδήσεις το πολυαγαπημένο σου…μακεδονία ξαακουστή.
Τι είπανε οι διοργανωτές της εκδήλωσης για τα ίμια ,του περισσού …ότι οι εκδηλώσεις αυτού του είδους δεν είναι μονοπώλιο ορισμένων εθνικιστικών,φασιστικών κύκλων,ούτε κρατικών φορέων…άντε εθνικισταράδες του περισσού μια χαρά ανταγωνίζεστε τους διάφορους εθνίκες σε εθνικισμό.
ΠΡΟΧΕΙΡΟ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΑ (για γνήσιους διεθνιστές/αυθεντικούς κουφιοκεφαλάκηδες)
ΑΣΚΗΣΗ 1η
Στη μπροσούρα τού Στάλιν από την οποία μας παρέθεσε μερικά αποσπάσματα ο γνήσιος διεθνιστής/αυθεντικός κουφιοκεφαλάκης, ο Ιωσήφ δίνει σε κάποιο σημείο τον ορισμό τού έθνους. Είναι ο εξής:
Με βάση αυτόν τον ορισμό ζητείται από τον γνήσιο διεθνιστή/αυθεντικό κουφιοκεφαλάκη να απαντήσει στο ερώτημα αν μια σειρά από αρχαίοι λαοί (από τους Ιάπωνες και τους Κινέζους μέχρι τους Σουμέριους, τους Φοίνικες, τους Αιγύπτιους ή τους Γαλάτες) μπορούν να καταχωριστούν ως έθνη από την αρχαία ήδη εποχή της εμφάνισής τους.
ΑΣΚΗΣΗ 2η
Αν η απάντησή του είναι όχι, ζητείται από τον ίδιο γνήσιο διεθνιστή/αυθεντικό κουφιοκεφαλάκη να μας εξηγήσει για ποιους λόγους εξαιρεί τους αρχαίους λαούς από την κατηγορία τού έθνους, από τη στιγμή που πληρούν όλα τα κριτήρια που βάζει ο Στάλιν γι’ αυτήν την κατηγορία.
ΑΣΚΗΣΗ 3η
Αν πάλι η απάντησή του είναι ναι, ζητείται επίσης να μας εξηγήσει τους λόγους που τον οδήγησαν σε αυτό το συμπέρασμα, από τη στιγμή που τα αρχαία χρόνια της εμφάνισης αυτών τών αρχαίων λαών δεν είχε αναπτυχθεί κανένα «προτσές για την εξάλειψη της φεουδαρχίας και την ανάπτυξη του καπιταλισμού».
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Σχετικά με τη διάρκεια της εξέτασης, η έδρα ενημερώνει τον γνήσιο διεθνιστή/αυθεντικό κουφιοκεφαλάκη ότι πρέπει να παραδώσει την κόλλα του το αργότερο μέχρι αύριο (Κυριακή, 4 Φεβρουαρίου) στις 10 το πρωί.
λέφτη παπατζή, δεν εχεις ιδέα απο μαρξισμό και θες να μας κάνεις και μάθημα. Κάτσε και διάβασε πρώτα την μπροσούρα του στάλιν και μετά μιλα.
Το εθνος ειναι μια ιστορικα διαμορφωμένη κοινότητα ανθρώπων που προέρχονται απο διαφορετικα φύλα. Το σημερινό έθνος των γάλλων προέρχεται απο γαλάτες (φύλα με κελτικες ρίζες) αλλα και φράγκους (φύλα με γερμανικές ρίζες). Γι αυτο αλλωστε οι πάντες τους αποκαλούνε France, Frankreich, όχι γάλλους.
Οι Σάξωνες ειναι γερμανικα φύλα.
Το σημερινό έθνος των ισπανών προέρχεται από ιβηρες, αλλα και απο γότθους (γερμανικα φύλα).
αντιστοιχα ισχύουν για τους κινέζους, τους ιάπωνες και τους πάντες.
αρχαία προαιώνια συμπαγή έθνη δεν υπάρχουν. Το εθνος ειναι ιστορικη κατηγορία συμβεβλημένη με τον ανερχομενο καπιταλισμό.Εκει που σχηματίζεται το ενιαίο οικονομικό έδαφος.
τράβα τώρα στο εθνικιστικο συλλαλητήριο της κυριαρκής εθνικιστόπαιδο να βροντοφωνάξεις οτι ο βουκεφάλας δεν ήταν ζάσταβα. Γιατι μέχρι για εκεί είσαι.
και μετά ψήφισε και Λαφαζάνη, όπως ψήφισες και Σύριζα. Μια ζωή οπορτούνα και ρεφόρμα.
ΠΩΣ ΤΑ ΠΗΓΕ ΣΤΟ ΠΡΟΧΕΙΡΟ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΑ Ο ΓΝΗΣΙΟΣ ΔΙΕΘΝΙΣΤΗΣ/ΑΥΘΕΝΤΙΚΟΣ ΚΟΥΦΙΟΚΕΦΑΛΑΚΗΣ;
AS BAD AS IT GETS! (well, almost…)
Κατ’ αρχήν, η έδρα αισθάνεται υποχρεωμένη να ενημερώσει την τάξη (συμπεριλαμβανομένων των καθηγητών –τακτικών και επισκεπτών– καθώς και των παρατηρητών που παρακολουθούν την όλη διαδικασία) ότι το γραπτό τού γνήσιου διεθνιστή και αυθεντικού κουφιοκεφαλάκη που υπογράφει με το ψευδώνυμο «διεθνιστής γνήσιος» βαθμολογήθηκε με άσο (1). Κανονικά, έπρεπε να βαθμολογηθεί με ένα ολοστρόγγυλο μηδενικό (0). Τη μονάδα την κέρδισε μόνο και μόνο γιατί τουλάχιστον μπήκε στον κόπο να (μισο)ξυπνήσει έγκαιρα, να προσέλθει κουτσά-στραβά στις εξετάσεις και να παραδώσει το γεμάτο μουτζούρες και ανορθογραφίες –αλλά χωρίς δομή– γραπτό του εντός τών καθορισμένων χρονικών ορίων.
Η έδρα θα επιχειρήσει τώρα να αναλύσει τις ιδέες που ρητά ή μέσω συμφραζομένων εμπεριέχονται σε συνοπτική μορφή στο γραπτό τού γνήσιου διεθνιστή/αυθεντικού κουφιοκεφαλάκη έτσι ώστε, μέσα από την ανάλυση, το σκεπτικό με το οποίο τo βαθμολόγησε με το βαθμό τής μονάδας (1) να γίνει αντιληπτό από μαθητές, καθηγητές και παρατηρητές –διόλου τυχαία η έδρα δεν αναφέρει τον ίδιο τον γνήσιο διεθνιστή/αυθεντικό κουφιοκεφαλάκη: τον εξαιρεί διότι είναι πεπεισμένη ότι ο ίδιος δεν μπορεί να αντιληφθεί ούτε καν την τύφλα του!
Εισαγωγικά: μαρξισμός και εθνογένεση
Είναι κοινώς παραδεκτό ότι ο Μαρξ (όπως και το alter ego του, ο Ένγκελς) δεν ανέπτυξε κάποια ολοκληρωμένη θεωρία για το ζήτημα του έθνους. Ωστόσο, είναι επίσης κοινό παραδεκτό ότι συνέδεε την ανάδυση του έθνους με την εμφάνιση και ανάπτυξη του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής, όπως προκύπτει τόσο από ρητές αναφορές του στο έθνος όσο και από τα συμφραζόμενα των σχετικών σκέψεών του. Διόλου περίεργο για έναν άνθρωπο που αρχίζει το Μανιφέστο του Κομμουνιστικού Κόμματος με τη φράση «Η ιστορία όλων των ως τώρα κοινωνιών είναι η ιστορία ταξικών αγώνων.» και ο οποίος ήξερε πολύ καλά πως η ιδέα τού εσωτερικά αδιαφοροποίητου (αστικού) έθνους είναι το πρώτο και καλύτερο πέπλο συγκάλυψης της ταξικής διάρθρωσης της καπιταλιστικής κοινωνίας, της κοινωνίας δηλαδή που είχε κάνει σκοπό τής ζωής του να ξεθεμελιώσει. Με αυτή την έννοια, βάσιμα μπορεί να οδηγηθεί κανείς στη σκέψη ότι η σύνδεση της ανάδυσης του έθνους αποκλειστικά με την ανάδυση του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής που έκανε ο Μαρξ εκφράζει και την πολιτική σκοπιμότητα να συνδεθεί η συγκαλυπτική ιδέα του ενός αδιαίρετου κοινωνικά έθνους με την απεχθή για εκείνον αστική κοινωνία (και μοναδικό αντίπαλό του αφού οι προηγούμενες ταξικές κοινωνίες είχαν βγει από τη μέση) και μόνο με αυτήν.
Πέρα από αυτό, πρέπει να βάλουμε άλλον έναν αστερίσκο στη μαρξική ταύτιση έθνους και καπιταλισμού. Όσο κι αν οι αναφορές τού Μαρξ στην έννοια του έθνους και μόνο είναι πολυπληθείς, δεν είναι δύσκολο να αντιληφθεί κανείς ότι προσλαμβάνει την έννοια υπό την επίδραση της εθνο-κρατικής μορφής και υπόστασης που απέκτησε το έθνος σε συνθήκες διαμόρφωσης και ανάπτυξης του καπιταλισμού. Αυτή η μορφή αντιπροσωπεύει βέβαια τον πιο εξελιγμένο και αποτελεσματικό τρόπο συγκαλυπτικής ομογενοποίησης μιας ταξικά διαφοροποιημένης κοινωνίας. Να, λοιπόν, ένας ακόμα λόγος που οδήγησε τον Μαρξ να υιοθετήσει την ιδέα ότι μπορούμε να μιλάμε για έθνος μόνο από τη στιγμή που κάνει την εμφάνισή του ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής.
Δημιουργική ανάπτυξη του μαρξισμού
Σήμερα, είναι ξεκάθαρο πια ότι πρέπει να απορρίψουμε αυτή την ιδέα ως λανθασμένη –η οποία, να σημειωθεί, υιοθετείται από τη συντριπτική πλειοψηφία τών σύγχρονων μαρξιστών. Κι αυτό δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση αντιμαρξισμό ή δόλια υπονόμευσή του. Σημαίνει το ακριβώς αντίθετο: δημιουργική ανάπτυξη του μαρξισμού –ένας όρος στον οποίο ορκίζονται απαξάπαντες οι μαρξιστές, αλλά συχνά πατούν τους όρκους τους από πνευματική τεμπελιά ή δειλία (ποιο είναι το χειρότερο δεν ξέρω). Γιατί, όπως ακριβώς συμβαίνει με ένα μυθιστόρημα ή ένα ποίημα, όπου η βελτίωσή του δεν σημαίνει μόνο ότι προσθέτεις αλλά (και ίσως κυρίως) κι ότι αφαιρείς, έτσι συμβαίνει και με τις κοσμοθεωρίες (ιδίως κοσμοθεωρίες που ο εμπνευστής τους δεν τις κατέθεσε ποτέ ολοκληρωμένες και σε τελική μορφή, όπως συνέβη με τη μαρξική).
Γιατί πρέπει να την απορρίψουμε; Για τον απλούστατο λόγο ότι αφήνει απ’ έξω τόσο το ερώτημα της εθνογένεσης (όπου έθνη είναι μεγάλα σύνολα ανθρώπων ενοποιούμενα σε ποικίλους βαθμούς σφικτότητας στη βάση κάποιων κοινών χαρακτηριστικών) όσο και το ερώτημα του κράτους (όπου κράτος είναι μία κεντρική εξουσία επί αυτών τών προαναφερθέντων μεγάλων ανθρώπινων συνόλων και η οποία εκφράζεται κι αυτή με ποικίλους βαθμούς συγκεντρωτισμού). Για να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι:
Αν δεχθούμε τη μαρξική ταύτιση έθνους και καπιταλισμού, τι στο διάβολο θα κάνουμε με ένα σωρό ανθρώπινα σύνολα της αρχαίας εποχής (πολύ μεγαλύτερα από τη φάρα, δηλαδή τη διευρυμένη οικογένεια, ή τη φυλή), πολλά από τα οποία επιβιώνουν ως σήμερα ακριβώς με το ίδιο όνομα; –αλλά όχι, φυσικά, αναλλοίωτα και αμετάλλακτα από το πέρασμα των αιώνων. Τι στο διάβολο θα πούμε και πώς θα χαρακτηρίσουμε τους αρχαίους Αιγύπτιους, Ασσύριους, Πέρσες, Σουμέριους, Φοίνικες, Εβραίους; Πώς θα μιλήσουμε για τους Ρωμαίους ή τους Γαλάτες, τους Μογγόλους, τους Κινέζους και άλλους ων ουκ έστι αριθμός; Και τι θα πούμε για την κεντρική εξουσία που, ακόμα και στην πιο χαλαρή «συνομοσπονδιακή» μορφή είχαν θεσμοθετήσει; Συνηθίζουμε να μιλάμε για «αρχαίους λαούς». Και τι μας εμποδίζει να μιλήσουμε για αρχαία έθνη; –όπου «αρχαίο έθνος» δεν σημαίνει υποχρεωτικά ότι επιβιώνει ως τέτοιο μέχρι τις ημέρες μας. Ελάτε τώρα, σύντροφοι μαρξιστές. Θαρσείν χρή. Αυτό που σας εμποδίζει να μιλήσετε για «αρχαία έθνη» είναι γιατί σε εκείνη την εποχή δεν υπήρχαν ή δεν υπήρχαν τα περισσότερα από τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν το σύγχρονο έθνος, δηλαδή το σύγχρονο έθνος-κράτος, δηλαδή το σύγχρονο αστικό έθνος-κράτος! Ομολογήστε το πως όταν μιλάτε για έθνος (= μεγάλο σύνολο ανθρώπων ενοποιούμενο βάσει κάποιων κοινών χαρακτηριστικών), ακόμα κι αν αναφέρεστε σε ένα τέτοιο μεγάλο σύνολο του …1.000 π.Χ., έχετε στο μυαλό σας το …σημερινό αστικό έθνος-κράτος! Αν δείξετε αυτή τη γενναιότητα, μετά θα σας είναι πιο εύκολο να συνειδητοποιήσετε ότι κάνετε το ίδιο (αν και αντίστροφο) λάθος με κάποιον που αρνείται να δεχθεί ότι η αστική κοινωνία είναι μια ταξική κοινωνία επειδή δεν υπάρχουν σε αυτή δούλοι ή δουλοπάροικοι! Ή, με άλλα πιο θεωρητικά λόγια, ότι αποτυγχάνετε να διακρίνετε πως οι διάφορες ιστορικές μορφές με τις οποίες εμφανίζεται ένα κοινωνικό φαινόμενο διόλου δεν σημαίνουν υποχρεωτικά (εν είδει σιδερένιας νομοτέλειας της Ιστορίας) ότι το φαινόμενο αυτό στερείται και κάποιων διαχρονικών γενικών χαρακτηριστικών.
Καλείται ο πρώτος μάρτυρας υπεράσπισης: Ιωσήφ Βησαριόνοβιτς Τζουγκασβίλι (Στάλιν)
Φαντάζεται κανείς χωρίς δυσκολία με τι χαρά και πόσο κολακευμένος ο Ιωσήφ θα στρώθηκε να γράψει τη μελέτη για το εθνικό ζήτημα («Ο μαρξισμός και το εθνικό ζήτημα») που του παράγγειλε ο Βλαδίμηρος, εκεί στο μακρινό 1912. Και δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι θα έβαλε όλα του τα δυνατά. Φυσικά, σαν τη συντριπτική πλειοψηφία τών μαρξιστών τής τότε εποχής (και της σημερινής όπως αναφέρθηκε πιο πάνω), στο μυαλό του η εθνογένεση ταυτιζόταν με τη γένεση του καπιταλισμού.
Ο καημένος ο Ιωσήφ… Παρά και πέρα από τις «συνεπείς» μαρξιστικά θέσεις του ως προς την εθνογένεση, κατάφερε στο ίδιο αυτό κομβικό ζήτημα να βγάλει ο ίδιος τα ματάκια του πιο βαθιά κι από όσο τα έβγαλε ο Οιδίποδας! (Να πούμε όμως εδώ, για να μην αδικήσουμε τον Στάλιν, ότι η μελέτη του δεν στερείται αξίας –ένας από τους λόγους είναι ότι κλονίζει, αν και χωρίς να το συνειδητοποιεί ο συγγραφέας της, τη μαρξική ταύτιση έθνους – καπιταλισμού.) Πώς την πάτησε έτσι αυτός ο «θαυμάσιος Γεωργιανός» (σύμφωνα με το χαρακτηρισμό τού Λένιν εκείνης τής εποχής –τι να κάνουμε; ουδείς τέλειος· ακόμα κι αν πρόκειται για τον Μεγάλο).
Την πάτησε όταν διατύπωσε τον (εν πολλοίς ορθό) ορισμό τού έθνους. Αυτόν:
Πάρτε τώρα αυτόν τον ορισμό και δοκιμάστε να τον ‘‘φορέσετε’’ σε οποιονδήποτε αρχαίο ή μεσαιωνικό λαό. Θα διαπιστώσετε ότι μπαίνει σε όλους! Εντάξει, δεν ταιριάζει φούστα-μπλούζα που λέει κι η Αλέκα. Και μπορούμε να πούμε ότι σε όλους έρχεται στενός. Διότι ο τρόπος με τον οποίο το αστικό έθνος-κράτος εξασφαλίζει την εκπλήρωση των κριτηρίων που βάζει ο Στάλιν είναι ανώτερος οποιασδήποτε άλλης εθνοκρατικής οργάνωσης προηγήθηκε. Έτερον εκάτερον: στενός ξεστενός ο ορισμός τού Ιωσήφ, μπαίνει σε όλους! Διότι ούτε οι «ιστορικά διαμορφωμένες σταθερές κοινότητες ανθρώπων», ούτε η «κοινότητα στη γλώσσα», ούτε η «κοινότητα στο έδαφος» ή στην «οικονομική ζωή» και την «ψυχοσύνθεση» εμφανίστηκαν στην Ιστορία μόνο όταν αναδύθηκε ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής. Προϋπήρξαν!
Ο Ιωσήφ είναι πονηρός
Ο «θαυμάσιος Γεωργιανός», όπως είναι γνωστό, ήταν αρκετά πονηρούλης. Έτσι, φροντίζει να προκαταλάβει τις σκέψεις που λίγο παραπάνω διατύπωσα και γράφει στην αρχή τού πρώτου κεφαλαίου τής μελέτης του («Το έθνος»):
Μεγάλη λουμπίνα, ό,τι κι αν πεις, ο «θαυμάσιος Γεωργιανός». Διότι πιάνει ο αθεόφοβος, αν και απόφοιτος ιερατικής σχολής, και κάνει την απίθανη συνδικαλιά να βάλει στο ίδιο τσουβάλι μήλα και γεώμηλα! Φυσικά και δεν μπορούμε να μιλήσουμε για «έθνη» στις περιπτώσεις τού Κύρου Β´ ή του Μ. Αλεξάνδρου! Αφού ήταν αυτοκρατορίες αποτελούμενες από ένα σωρό έθνη, εθνότητες και παραεθνότητες!
Ακόμα όμως και για τη μεγαλύτερη λουμπίνα, έρχεται μια στιγμή που κάτι τής ξεφεύγει. Αυτό παθαίνει και ο Στάλιν. Συγκεκριμένα παθαίνει ένα lapsus calami. Δείτε πώς ολοκληρώνει την παραπάνω φράση του:
Όπα!!! Από πού προέκυψαν αυτά τα «έθνη», από τα οποία, μαζί με τις φυλές, σχηματίστηκαν οι αυτοκρατορίες τού Κύρου Β´ και του Μ. Αλεξάνδρου;;; Είναι μήπως τίποτε εξωγήινα έθνη;;; Μάλλον κάτι τέτοιο πρέπει να υποθέσουμε, αφού ο ίδιος λίγο παρακάτω μας ξεκαθαρίζει με ατσάλινη βεβαιότητα:
Κάνει όμως και την άλλη συνδικαλιά. Γράφει στην αρχή-αρχή πάλι τού πρώτου κεφαλαίου:
Τι μας λέει εδώ ο «θαυμάσιος Γεωργιανός»; Βάζει ένα ακόμα κριτήριο για να εμποδίσει τη σκέψη που διατυπώνω εγώ («Αν αυτός είναι ο ορισμός τού έθνους, κυρ-Ιωσήφ μου, που αυτός είναι σε μεγάλο βαθμό, τότε χωράνε μέσα μέχρι και οι …Νασαμώνες τού Ηρόδοτου!») Μας λέει ότι αν έχουμε μία σταθερή κοινότητα ανθρώπων που ανήκουν σε μία (1) φυλή, τότε δεν μπορούμε να μιλάμε για «έθνος»! Και να σκεφτεί κανείς ότι πήγαινε για παπάς!!! Ούτε καν για τις 12 φυλές τού Ισραήλ δεν είχε ακούσει;;; Πέταγε σαΐτες την ώρα τού μαθήματος;;;
Αντί επιλόγου: λίγα λόγια για τον γνήσιο διεθνιστή και αυθεντικό κουφιοκεφαλάκη
Ας ξαναθυμηθούμε τι έγραψε στην κόλλα του για το πρόχειρο διαγώνισμα που του έβαλα (οι εμφάσεις στο κείμενο δικές του):
Είναι ολοφάνερο ότι ούτε ιώτα από τους συλλογισμούς που εξέθεσα σε αυτό το σχόλιο δεν πέρασε από το άδειο κεφαλάκι του. Και είναι επίσης ολοφάνερο ότι, αν και στοιχηματίζω πως έχει μάθει τη μπροσούρα τού Στάλιν απ’ έξω, δεν πήρε μυρωδιά από την αυτοανατίναξη του «θαυμάσιου Γεωργιανού». Αντίθετα, επανέλαβε κάποια τσιτάτα από τη μελέτη του, όπως ακριβώς οι παπάδες διαβάζουν τα ευαγγέλια (κριτική ανάγνωση είπατε; καμία σχέση!), χωρίς να υποπτεύεται, ο καημένος, ότι πέφτει με την ίδια μεγαλοπρέπεια στην ίδια λούμπα που έπεσε μεγαλοπρεπώς και ο «θαυμάσιος Γεωργιανός».
Πέφτει στην ίδια λούμπα, αλλά καταφεύγει και σε παρόμοιες συνδικαλιές. Διότι γράφει σε κάποιο σημείο:
Ποιος τού μίλησε για «προαιώνια έθνη»; Ποιος τού μίλησε για «συμπαγή»; Το μοναδικό συμπαγές είναι το μυαλό του: béton armé κατηγορίας C90/105!!!
Άσος, λοιπόν, και πολύς τού είναι!
ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΕΔΡΑΣ: Ως άλλος Κλουζό, ο γνήσιος διεθνιστής και αυθεντικός κουφιοκεφαλάκης έβγαλε το συμπέρασμα ότι χθες ντύθηκα Μεγαλέξαντρος και κατέβηκα στο Σύνταγμα. Παρόμοιο συμπέρασμα φαίνεται να έχει βγάλει για μένα και άλλους σχολιαστές και ο σχολιαστής που υπογράφει ως Σ.Τ. Καλό θα είναι να το προσέξει. Εκτός κι αν ζήλεψε τη ‘‘δόξα’’ τού γνήσιου διεθνιστή/αυθεντικού κουφιοκεφαλάκη και είπε να τον μιμηθεί…
σε παραδίδω στη χλεύη των αναγνωστών σου. Αμπλαούμπλας είσαι χωρις να λες τιποτε επί της ουσίας. Βαρετό και άχαρο να ασχοληθώ μαζί σου. Με καλύπτουν οι προγενέστερες απαντήσεις μου.
Καληνύχτα και καλή τύχη…