Παναγιώτης Μαυροειδής*
Το προγραμματικό πολιτικό πλαίσιο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, το αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα πάλης, αποτελεί απάντηση σε διαφορετικό ερώτημα από αυτό που θέτουν ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και άλλα αστικά κόμματα.
Άλλοι συζητούν και προτείνουν πως θα μειωθεί ο φόρος των επιχειρηματιών και πως θα αυξηθεί γενικά η ελευθερία του κεφαλαίου, ενάντια στα «δεσμά» των εργατικών δικαιωμάτων ή/και των περιβαλλοντικών και άλλων αναγκαίων ορίων και όρων.
Εμείς έχουμε στόχους και πρόγραμμα που βάζουν μπροστά τα εργατικά δικαιώματα και τις λαϊκές κοινωνικές ανάγκες
Η δεύτερη αφετηρία της ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι ότι το πρόγραμμά της κινείται σε κατεύθυνση άρνησης και ρήξης με το προκαθορισμένο πλαίσιο από τις αστικές δυνάμεις ως το 2060 που αποτελεί θηλιά για το λαό. Μιλάμε για το πλαίσιο της ΕΕ, του χρέους, της επιτροπείας, του ΝΑΤΟ, της πολεμικής εκστρατείας για τις ΑΟΖ, αλλά και γενικά για το πλαίσιο της καπιταλιστικής κυριαρχίας. Δε θεωρούμε πως μπορούν να είναι και οι δύο τσέπες γεμάτες. Για να ζήσει ο λαός, οι νέοι, οι άνεργοι, οι εργαζόμενοι και εργαζόμενος, πρέπει να χάσει πλούτο, δύναμη και τελικά την εξουσία το κεφάλαιο.
Το τρίτο στοιχείο της δική μας απάντηση, είναι ότι τα περί ρήξης ή/και ανατροπής, αποτελούν ανέξοδη φλυαρία και δημαγωγία, αν ταυτόχρονα δεν προβάλλεται ρητά ότι ρήξη με συμφωνία και άδεια δεν υπάρχει! Δε φεύγουν από το σβέρκο του λαού, οι δυνάστες του λαού, εγχώριοι ή ευρωπαϊκοί ή αμερικανοΝΑΤΟϊκοί, αν δεν τους ρίξει, αν δεν τους ανατρέψει ο λαός. Τα παραμύθια του ΣΥΡΙΖΑ «ούτε ρήξη ούτε υποταγή» (Τσίπρας) ή της «υπεύθυνης ανυπακοής» (Βαρουφάκης) που έσκασε στα κεφάλια μας, πρέπει να την πετάξουμε στα σκουπίδια.
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ στα 10 χρόνια της ύπαρξής της, ήταν πάντα η πιο μαχητική δύναμη των κοινωνικών αγώνων των εργαζομένων και της νεολαίας. Οι κοινωνικοί αγώνες είναι το βάθρο της δράσης μας, είναι το πεδίο της δικής μας απάντησης.
Γνωρίζουμε ότι η ΑΝΤΑΡΣΥΑ δρα σε ένα δυσμενές περιβάλλον για την αριστερά.
Η μεγάλη ζημιά που έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν είναι μόνο ότι αντί να καταργήσει, πρόσθεσε Μνημόνια.
Είναι και το ότι συγκυβερνώντας με την ακροδεξιά, εξοικείωσε τον κόσμο με τη ρητορική της και την ίδια την επιστροφή της δεξιάς σε ακροδεξιά εκδοχή.
Είναι επίσης, το γεγονός ότι, εφαρμόζοντας μνημονιακή αλλά και απροκάλυπτα φιλοΝΑΤΟϊκή και φιλοαμερικανική πολιτική, «δικαίωσε» τη λογική του «δεν υπάρχει εναλλακτική», ανοίγοντας διάπλατα το δρόμο στην ΝΔ
«Βουλώστε το τώρα, σκύψτε, ξεχάστε τα πειράματα!»
Αυτό λέει στην ουσία η ΝΔ αλλά και ο κάθε εργοδότης, μα και τα επιτελεία της ΕΕ, επιχειρώντας να μπλοκάρουν την κοινωνική οργή και να αποτρέψουν την εκδήλωσή της.
Αυτή η ζημιά στο ζήτημα της δράσης του λαϊκού κινήματος και της αριστεράς, δεν αποτελεί πρόβλημα στενά για την αριστερά.
Ας δούμε που οδηγούνται τα πράγματα αν δεν αντιστραφεί αυτή η κατάσταση, φέρνοντας στο νου 5 μεγάλα κοινωνικά ζητήματα.
Ζήτημα πρώτο: το ζήτημα της δουλειάς, της εργασίας. Τι μας λένε: «οι μισοί άνεργοι ή περιφερόμενοι σε δουλειές του ποδαριού και οι μισοί δουλοπάροικοι με άθλιες εργασιακές σχέσεις. Αλλιώς, δρόμο για την ξενιτιά…»
Ζήτημα δεύτερο: Μόρφωση. Θεωρούν δεδομένο πως δεν είναι για όλους ή/και ότι πρέπει να είναι επί πληρωμή
Ζήτημα τρίτο: Δημοκρατία. Μα ποια δημοκρατία αλήθειας Με όλα προκαθορισμένα σε ότι αφορά τη δημοσιονομική πολιτική ως το 2060 στο πλαίσιο του Δημοσιονομικού συμφώνου; Στην καλύτερη των περιπτώσεων δημοκρατία για το αστικό πολιτικό σύστημα είναι η υποχρέωση του κόσμου να επικυρώνει ότι αποφασίζουν μαζί με τους καπιταλιστές και την ΕΕ.
Ζήτημα τέταρτο: Ειρήνη. Είναι σε μεγάλο κίνδυνο, στο φόντο του σιγονταρίσματος του εθνικισμού, δυστυχώς και από δυνάμεις της αριστεράς, με τις σημαίες της νέας μεγάλης ιδέες που είναι η εξόρυξη των υδρογονανθράκων στις ΑΟΖ της οικολογικής καταστροφής, διακινδυνεύοντας ακόμη και πολεμικά επεισόδια μέσω της συμμαχίας θανάτου της Ελλάδας με ΗΠΑ, το κράτος τρομοκράτη του Ισραήλ και τη χούντα της Αιγύπτου.
Ζήτημα πέμπτο: Περιβάλλον και οικολογία. Δηλαδή τι κάνουμε για το μέλλον μας… Τι κάνουν αυτοί; Χωρίζουν τις διεθνείς θάλασσες σε οικόπεδα, επιχειρείται μια επιθετική καπιταλιστική ανάπτυξη και ληστεία, βαδίζοντας προς ένα νέο αιώνα οικονομίας των ορυκτών καυσίμων τη στιγμή που βιώνουμε ήδη με τραγικό τρόπο τις συνέπειες της κλιματικής αλλαγής από αυτού του τύπου την καπιταλιστική ανάπτυξη.
Για μας το ερώτημα δεν είναι ποιος θα διαχειριστεί την αντιδραστική αντεργατική πολιτική.
Ούτε ποιος θα επιδοθεί στο έργο του ελέγχου της λαϊκής οργής που θα ξεσπάσει, θέλουν δεν θέλουν. Είναι αδύνατο να το καταφέρουν, παρά την ήττα και την υποχώρηση του κινήματος. Εκρήξεις τύπου Κίτρινων Γιλέκων είναι μπροστά μας.
Εμείς πασχίζουμε για να δυναμώσει η αριστερά που θα ξεσηκώσει τον κόσμο, αλλά και θα δώσει πολιτικό χρώμα στον ξεσηκωμό σε ριζοσπαστική, αντικυβερνητική και αντικαπιταλιστική κατεύθυνση
Που θα έχει το θάρρος να πει τα σύγχρονα ΟΧΙ, αλλά και να θέσει τα προτάγματα για μια άλλη πορεία έξω από την ΕΕ και σε ένα αντικαπιταλιστικό δρόμο με σοσιαλιστική και κομμουνιστική προοπτική.
Μια αριστερά που θα στηρίξει την ανάγκη του κόσμου να αμυνθεί μαχητικά στις νέες επιθέσεις αλλά και θα τροφοδοτεί με τα πολιτικά καύσιμα μιας νέας αντεπίθεσης που θα επιβάλει ουσιαστικές καταχτήσεις στη ζωή μας, κόντρα στην αναξιοπρέπεια των επιδομάτων και της λογικής μειωμένων προσδοκιών και απαιτήσεων που καλλιέργησε ο ΣΥΡΙΖΑ και έδωσε δώρο στη ΝΔ.
Στρατεύουμε παράλληλα δυνάμεις πάνω σε κομβικούς πολιτικούς στόχους αλλά και το συνολικό στόχο της αντικαπιταλιστικής ανατροπής, ενταγμένους σε μια σοσιαλιστική και κομμουνιστική προοπτική.
Μόνο έτσι μπορούμε να σταθούμε απέναντι στο ΤΙΝΑ (”Δεν υπάρχει εναλλακτική”) του αστικού στρατοπέδου. Με τη δική μας εναλλακτική για ένα νέο κόσμο απαλλαγμένο από εκμετάλλευση, καταπίεση και πολέμους, στην Ελλάδα, στην Ευρώπη σε όλο τον κόσμο.
*Υποψήφιος με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ στην Ανατολική Αττική. Το κείμενο αποτελεί απόσπασμα ομιλίας στην προεκλογική συγκέντρωση στο Ηράκλειο Κρήτης στις 3 Ιούλη
Διάσωση της ανυπότακτης αριστεράς της πλατιάς εκλογικής επιρροής των 180.000 ανθρώπων. Αυτό είναι το πολιτικό μας καθήκον εώς την Κυριακή στις 19:00. Γιατί ο κόσμος της αριστεράς δεν μπορεί σε ένα μειοψηφικό του ποσοστό να μην ξέρει πως μια μιντιακή κοινοβουλευτική “ήπια ανυπακοή” του Γιάνη ή ο συνδυασμός αριστερού και δεξιού οπορτουνισμού του ΚΚΕ ατάκτος ερριμένων, και με την πιο πονηρή πολιτικάντικη και ανειλικρινή εκλογική καμπάνια που έχει κάνει ποτέ του (ο ΣΥΡΙΖΑ διέσυρε την αριστερά λέει παντού το κόμμα με κεντρική στρατηγική πως δεν είμαστε αριστερά), δεν θα ορθώσουν κοινωνικές αντιστάσεις στην λαίλαπα που έρχεται
Δεν αρκεί όμως. Το ότι οι πολιτικές στρατηγικές που κυριαρχούν ωχριούν μπροστά στις καταγεγραμμένες εκλογικές δυνατότητες πρέπει να συζητηθεί από τις 8. Διότι όχι οι εκλογικές δυνατότητες αλλά τελικά οι εκλογικές καταγραφές επικαθορίζουν το μπόι και το εκτόπισμα και της κοινωνικής αγωνιστικής πρακτικής γιατί στον καπιταλισμό οι σχέσεις εκπροσώπησης συμπυκνώνονται στην πολιτική σκηνή. Η οποία είναι εκτός έδρας αγώνας αλλά σε αυτήν θα συμπυκνώνονται τελικά πάντα όσο οι καπιταλιστικές σχέσεις εκμετάλλευσης και εξουσίας θα είναι ηγεμονικές. Τι θέλω να πω ? Λένε πάντα διάφοροι στην αριστερά πως η επιρροή μου είναι ευρύτερη από τις ψήφους που παίρνω, δεν ισχύει όμως έτσι ακριβώς. Θα μπορούσε να είναι ευρύτερη, και τελικά ίσως να είναι λίγο ευρύτερη αλλά το ότι πχ από τις 180000 πας στις 67000, ή από τις 90000 στις 36000 για όποιον δεν θέλει το άθροισμα που προσωπικά κάνω, ρίχνει και την δυνητική κοινωνική κινηματική δυνατότητα.
Αυτός είναι ο λόγος που για την ανυπότακτη αριστερά η συμμετοχή στις εκλογές δεν θα έπρεπε να είναι αυτοσκοπός και ο συγκεκριμένος μαύρος β γύρος ήταν πρώτης τάξεως ευκαιρία να αποδειχτεί επιτέλους πως η συμμετοχή στις εκλογές δεν είναι αυτοσκοπός. Ή να γίνει κάτι που να κοιτάει ως υπόσχεση στους 180.000 ψηφοφόρους της ανυπότακτης αριστεράς γιατί τελικά μπορεί αν το πολιτικό σχέδιο κάπου πάει όντως να στρατεύεις δυνητικά και κόσμο που δεν σε ψήφισε. Να τους λές πως αυτός, οι 180000 είναι για μας ο πήχης της εκλογικής μας καταγραφής και αυτή είναι η πολιτική εκλογική κοινωνική μάζα που θέλουμε να ασκήσει βαρυτική έλξη και να μαζικοποιήσει τις προσπάθειες μας για πλειοψηφικά κοινωνικά μπλοκ στους κοινωνικούς χώρους.Πως αυτός ο κόσμος είναι για μας το πεδίο που θα δοκιμάσουμε την κινηματική αριστερή και κομμουνιστική ανασύνθεση σε επίπεδο λόγου, δομών, πρακτικών, θεωρίας και ανθρώπων
Δεν έγινε όμως. Οπότε καταλήγουμε πως αφού αυτοί που κατεβάζουν την ανυπότακτη αριστερά στα 2 σισύφεια μετωπικά της μορφώματα την Κυριακή είναι οι σύντροφοι μας, οι σύντροφοι μας που έκαναν, και κάνουν το ένα μετά το άλλο, λάθος τους χρωστάμε την ψήφο μας και θα τους την δώσουμε, μιας και φτάσαμε στον εκλογικό πολιτικό κόμβο του 2019 μαζί τους. Και θα εμφανιστούμε μετά τις εκλογές να τους πούμε πως σας δώσαμε μόνο ψήφο και όχι οργανωτική στήριξη γιατί θέλαμε να μικρύνουμε το κακό που κάνατε με το λάθος σας, το ακόμα ένα στα πολλά αλλά να διατηρήσουμε και το κυριότερο. Το δικαίωμα μετά τις εκλογές να προσπαθήσουμε να σας πείσουμε για το λάθος, και για τα προηγούμενα, και να μην μας πείτε πως “μα, και σεις εκεί ήσασταν”. Γιατί το κάναμε τον Σ15 που η άλλη αριστερά είχε πολιτικό ηθικό δικαίωμα να πει πως θα πρωταγωνιστήσει να ανατρέψει την ήττα και την ψήφισαν 190.000 άνθρωποι. Δηλ η εκλογική επιρροή το 15 ήταν όση η σημερινή δυνητική. Και τότε μικρή ήταν και πολύς κόσμος που θέλουμε να τον εκφράσουμε ήταν στην εκλογική αποχή και την κοινωνική παραίτηση. Αλλά υπήρχαν ηθικά πολιτικά δικαιώματα που σήμερα δεν τα έχουμε σύντροφοι. Υπήρχε το “αποδείχτηκε τι θα γινόταν με τον ΣΥΡΙΖΑ, ερχόμαστε”. Υπήρχε το “δεν τα καταφέραμε στον ΣΥΡΙΖΑ αλλά φύγαμε”. Υπήρχε το “αντιλαμβανόμαστε την ανάγκη η επαναστατική αριστερά να συναντήσει αυτούς που έφυγαν από τον ΣΥΡΙΖΑ”.
Ε αυτά τα 3 απορρίφθηκαν, τι να κάνουμε τώρα, απέτυχαν, πέθαναν. Κατεβαίνουν στις εκλογές σαν να μην τρέχει τίποτα, κουνάνε από καθέδρας το δάχτυλο πως ο κόσμος δεν κατάλαβε, να διορθώσει την ψήφο του, όσο και αν το καρδιογράφημα της ΛΑΕ μετεκλογικά έδειξε κάποια ίχνη ηλεκτρικής δραστηριότητας και γείωσης με την πραγματικότητα της στρατηγικής ήττας στης 26 Μ.Θα τα ψηφίσουμε για να μικρύνουμε το κακό αλλά η 8 Ιουλίου πρέπει να είναι μια άλλη μέρα.
Καλή ψήφο συντρόφισσες και σύντροφοι.
Καλή αντάμωση στα γουναράδικα
Κώστας
ποια είναι τα 2 σισύφεια μέτωπα με τις 180000 ψήφους .;;μπορείς να μας τα πείς , για να ξέρουμε γιατί μιλάμε
Θανάση 2 είναι οι μετωπικές συσπειρώσεις στην αριστερά έτσι κι αλλιώς. 180.000 νομίζω αθροίζουν τα περιφερειακά τους (το ορίζω σαν πλατιά, δυνητική, χαλαρή εκλογική επιρροή) και 67.000 στις ευρωεκλογές που είναι η τελική και πραγματική εκλογική επιρροή.
Κώστας
Αντί για όλα αυτά τα στρυφνά περιδιαγραμμάτου κατεβατά, υπάρχει μια απλή κρυστάλλινη άποψη, που τα συνοψίζει:
“Οχι στο ΚΚΕ, ρε!”
Αλλά, το ακροατήριο έχει ήδη αναχωρήσει για τα νησιά…..