Φλώρα Νικολιδάκη*
Το ανιστόρητο και αντιδραστικού περιεχομένου συνέδριο στο Ταλίν της Εσθονίας μόνο κεραυνός εν αιθρία δεν μπορεί να χαρακτηριστεί και κυρίως δεν πρόκειται για μια μεμονωμένη εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στη «φασίζουσα Εσθονία». Η μάζωξη πρέσβεων και υπουργών Δικαιοσύνης της Ε.Ε. στο Ταλίν είναι συνέχεια του προγράμματος «Ευρώπη για τους πολίτες 2014-2020», η εφαρμογή του οποίου είναι υποχρεωτική για τα κράτη-μέλη, αφού έχει γίνει αποδεκτό από τους εκπροσώπους των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων.
Στην Ελλάδα, η εφαρμογή του τέθηκε σε ισχύ τον Δεκέμβριο του 2014. Το πρόγραμμα, του οποίου τον κανονισμό λειτουργίας παραθέτουμε αυτούσιο στη διάθεση της εφημερίδας σας (δείτε το στην efsyn.gr), περιέχει τον σκοπό του προγράμματος και τη χρηματοδότηση που αυτό προσφέρει υπό τον όρο της ανάπτυξης δράσεων για την επίτευξη του «σκοπού». Ο σκοπός λοιπόν περιγράφεται στο άρθρο 9 του Κανονισμού, ως εξής:
«Το ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου της 2ας Απριλίου 2009 με θέμα “Ευρωπαϊκή συνείδηση και ολοκληρωτισμός” και τα συμπεράσματα του Συμβουλίου της 9ης-10ης Ιουνίου 2011 σχετικά με τη μνήμη των εγκλημάτων που διαπράχθηκαν από τα ολοκληρωτικά καθεστώτα στην Ευρώπη υπογραμμίζουν τη σημασία της διατήρησης στη μνήμη των γεγονότων του παρελθόντος ως μέσο υπέρβασης του παρελθόντος και οικοδόμησης του μέλλοντος, και τονίζουν την αξία του ρόλου της Ενωσης στη διευκόλυνση, την ανταλλαγή και την προώθηση της συλλογικής μνήμης αυτών των εγκλημάτων. Ως εκ τούτου, θα πρέπει επίσης να λαμβάνονται υπόψη η σημασία των ιστορικών, πολιτιστικών και διαπολιτισμικών πτυχών, καθώς και οι υφιστάμενοι δεσμοί μεταξύ της μνήμης και της ευρωπαϊκής ταυτότητας».
Θα θέλαμε με το παρόν σημείωμα να συγκεντρώσουμε την προσοχή των αναγνωστών σας στην έκφραση «ευρωπαϊκή ιθαγένεια και ευρωπαϊκή συνείδηση», γιατί θεωρούμε εντελώς απαράδεκτο γεγονός να θεωρεί το συγκεκριμένο πρόγραμμα ότι αυτές οι έννοιες υφίστανται και μάλιστα με το περιεχόμενο που δίνει το άρθρο 9. Επίσης επισημαίνουμε ότι το πρόγραμμα περιλαμβάνει την έννοια της «δημοσιονομικής πειθαρχίας» ως κανόνα υποχρεώσεων των «πολιτών της Ευρώπης» και γενικώς διαβάζοντας κανείς τον Κανονισμό καταλαβαίνει ότι το Μνημόνιο αποτελεί συγκεκριμενοποίηση «ευρωπαϊκών αρχών» στην Ελλάδα, πράγμα που σημαίνει ότι πρόκειται για μόνιμη και καθόλου έκτακτη κατάσταση.
Το πρόγραμμα «Ευρώπη για τους πολίτες 2014-2020» βρίσκεται σε υποχρεωτική ισχύ εδώ και 4 χρόνια. Τμήματα του προγράμματος αυτού έχουν υλοποιηθεί μέχρι σήμερα από πανεπιστήμια, δήμους, περιφέρειες, ιδρύματα, ΜΚΟ κ.λπ. Στην Περιφέρεια Αττικής έχει εγκριθεί πάνω από μία φορά κάποιο κομμάτι αυτού του περίφημου προγράμματος, αφού ο προϋπολογισμός για τη χρηματοδότηση δράσεων, εκδηλώσεων, ομιλιών, σεμιναρίων κ.λπ., που θα περιέχουν την ιδέα ότι
«στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο συγκρούσθηκαν εκατέρωθεν στρατιωτικές δυνάμεις, υπήρξαν απώλειες και από τις δύο πλευρές και αυτό είναι κάτι που πρέπει να ξεχάσουμε για να προχωρήσουμε μπροστά»
ανέρχεται στο ποσό των 185.468.000 ευρώ (άρθρο 12 του Κανονισμού).
Δηλαδή, αν ξεχάσεις το ιδεολογικό περιεχόμενο του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και την ιστορική πραγματικότητα που τον γέννησε, όπως και το ποιοι αντιστάθηκαν, με τι κόστος και με τι αποτέλεσμα, τότε η καλή μας και υπεράνω υποψίας Ε.Ε. σε χρηματοδοτεί.
Ζούμε στην εποχή της πλήρους αντεπίθεσης του κεφαλαίου, χωρίς αναστολές και χωρίς καν προσχήματα. Στο πολιτικό επίπεδο, αυτό σημαίνει ότι η Δεξιά γίνεται δεξιότερη, το Κέντρο γίνεται δεξιό, ο οπορτουνισμός γίνεται μια αντιδραστική αυταπάτη και η Αριστερά αποσυντίθεται έτσι ώστε να επανασυσταθεί ως κομμουνιστική Αριστερά, συγκρουσιακή και ασυμβίβαστη. Πράγμα που στην Ελλάδα έχει μεγάλες πιθανότητες επιτυχίας μια και υπάρχει ήδη διαμορφωμένη βάση.
Το «συνέδριο» στο Ταλίν δεν είναι παρά η «νομιμοποιημένη» πλέον ιδεολογία του κεφαλαίου μετά το 1989. Είναι η επίσημη ιδεολογία της Ε.Ε. Μιας Ε.Ε. που εμείς στη «ΔιΕΕξοδο» (Πρωτοβουλία για την Αποδέσμευση της Ελλάδας από την Ε.Ε.) θεωρούμε ιδεολογικά, πολιτικά και οικονομικά, χρεοκοπημένη.
Και επειδή εμείς οι άνθρωποι έχουμε την ιδιότητα να πειθόμαστε κυρίως από την πείρα μας, θεωρούμε ότι φτάνει η νέα ιστορική περίοδος κατά την οποία θα συμπληρώσουμε το γνωστό και διαρκούς σημασίας «ποτέ πια φασισμός» με το «και τέρμα ο καπιταλισμός που τον γεννάει», για να ολοκληρώσουμε αυτό που έμεινε ανολοκλήρωτο στην πρώτη προσπάθεια των εργαζομένων που ξεκίνησε το 1917, πέρασε στην πρώτη φάση το 1945 με τη νίκη της ΕΣΣΔ κατά του φασισμού και ηττήθηκε μέσα από μια πορεία αντιφάσεων, δυσκολιών, λαθών αλλά και πρωτοφανών κατακτήσεων το 1989.
* Περιφερειακή σύμβουλος Αττικής, μέλος της Πρωτοβουλίας για την Αποδέσμευση από την Ε.Ε. «ΔιΕΕξοδος».
Πηγή: Η ηλεκτρονική έκδοση της Εφημερίδας των Συντακτών efsyn.gr
Πολύ μεστό κείμενο!
Η κυρία Νικολιδάκη πολύ φοβάμαι ότι κάνει ένα λάθος. Παρατηρήστε ότι ενώ κάτι κριτική στην έννοια ‘ευρωπαϊκή ιθαγένεια’ δεν παρουσιάζει κάποιο κομμάτι του κειμένου το οποίο να μιλάει για αυτή. Η κριτική της αφορά το ότι δεν υφίσταται “ευρωπαϊκή ιθαγένεια” αλλά στο κείμενο, αν το διαβάσετε, η έννοια αυτή είναι πάντα μετά το ρήμα προωθώ Δηλαδή, ο κανονισμός αναφέρεται στην ‘‘ευρωπαϊκή ιθαγένεια’’ μόνο ως κάτι που πρέπει να προωθηθεί και όχι ως κάτι υπαρκτό.
Όσον αφορά την ‘δημοσιονομική πειθαρχία’ αντιγράφω παρακάτω το μόνο σημείο στο κανονισμό στο οποίο η έννοια αυτή εμφανίζεται
“Δημοσιονομικό ποσό αναφοράς για το πρόγραμμα, κατά την έννοια του σημείου 18 της διοργανικής συμφωνίας της 2ας Δεκεμβρίου 2013 μεταξύ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, του Συμβουλίου και της Επιτροπής για τη δημοσιονομική πειθαρχία, τη συνεργασία σε δημοσιονομικά θέματα και τη χρηστή δημοσιονομική διαχείριση ( 3 ), περιλαμβάνεται στον παρόντα κανονισμό, για όλη τη διάρκεια του προγράμματος, χωρίς να επηρεάζονται οι αρμοδιότητες για τον προϋπολογισμό του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, όπως καθορίζονται στη Συνθήκη για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. ”
Είναι προφανές ο,τι αναφέρεται αποκλειστικά στα δημοσιονομικά του προγράμματος. Μια ανάγνωση του κανονισμού θα σας πείσει ο,τι το ίδιο ισχύει για κάθε εμφάνιση του όρου ‘δημοσιονομικός’ ή των παραγώγων του. Αφορούν δηλαδή τα οικονομικά αυτού του προγράμματος.
Όσον αφορά το χρηματικό ποσό το οποίο αναφερέται. Αντιγράφω την πρώτη παράγραφο του άρθρου 12
“Το δημοσιονομικό ποσό αναφοράς για την εφαρμογή του προγράμματος, για την περίοδο από 1ης Ιανουαρίου 2014 έως τις 31 Δεκεμβρίου 2020, ανέρχεται σε 185 468 000 EUR. ”
Είναι σαφές αναφέρεται στο συνολικό κόστος του προγράμματος και όχι σε κάτι το οποίο έχει να κάνει με τον Β ΠΠ όπως αφήνεται να εννοηθεί από το κείμενο.
Επιπλέον, το κομμάτι που έχετε σε εισαγωγικά σχετικά με τον Β ΠΠ παρότι αφήνεται να εννοηθεί ότι εμφανίζεται στον κανονισμό, η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει εκεί. Το έβγαλε η αρθρογράφος από το μυαλό της.
Δυστυχώς, το κείμενο της κυρίας Νικολιδάκη δεν μπορεί παρά να χαρακτηριστεί διαστρέβλωση της πραγματικότητας και προπαγάνδα.
Ο κανονισμός μπορείί να βρεθεί στο ακόλουθω link http://efc.ypes.gr/wp-content/uploads/2014/04/kanonismosProgr.pdf