του Μιχάλη Ρίζου
Η YES-EE, όπως εύστοχα ονομάστηκε μετά την πλήρη υποστήριξη στην αστική τάξη και τους «μένουμε Ευρώπη» στο δημοψήφισμα το 2015, ήταν εδώ και καιρό ένας άταφος νεκρός. Το ΠΑΜΕ και άλλες αγωνιστικές δυνάμεις, αρκετά καθυστερημένα, το διαπίστωσαν, αφού επέμεναν να την ακολουθούν ακόμα και στις πιο ξεφωνημένες επιλογές της (όπως η διαταξική «απεργία» με αιτήματα υπέρ των εργοδοτών της 30/5/2018). Τις περισσότερες μάλιστα φορές ο ακολουθητισμός δικαιολογούταν με εξωπραγματικά επιχειρήματα του τύπου «τους ψηφίζει ο κόσμος τι να κάνουμε», «χωρίς τη ΓΣΕΕ δεν μπορεί να προκηρυχτεί γενική απεργία». Και ήρθε το τελευταίο συνέδριο του αστικοποιημένου συνδικαλισμού για να αποκαλύψει σε όλους – με τη δυναμική παρέμβαση του ΠΑΜΕ είναι αλήθεια – ότι η ΓΣΕΕ δεν είναι των εργατών, αλλά των εργοδοτών. Ότι η βία, η νοθεία, οι αντιπρόσωποι-τσιράκια των αφεντικών, αποτελούν γενικευμένο φαινόμενο και δομικό πλέον στοιχείο της συγκρότησης των βασικών ομοσπονδιών, των εργατικών κέντρων και της τριτοβάθμιας οργάνωσης. Ότι ενότητα και συνύπαρξη με αυτούς δεν γίνεται. Κάλιο αργά παρά ποτέ θα πει κανείς. Είναι όμως έτσι; Ας δούμε τα γεγονότα που ακολούθησαν:
-Το ΠΑΜΕ, την ίδια στιγμή που κατάγγειλε και απέτρεψε την πραγματοποίηση ενός φιλοεργοδοτικού, φιλοκυβερνητικού «εργατικού» συνέδριου, προσέφυγε στα αστικά δικαστήρια για να συμμετέχει σε μια δοτή διοίκηση και παζαρεύει την σύνθεσή της. Βέβαια η διοίκηση που διορίστηκε είναι ίδια και απαράλλαχτη σε σύνθεση και πρόσωπα με την προηγούμενη! Το ίδιο έκανε και στην «αμαρτωλή» Ομοσπονδία Ιδιωτικών Υπαλλήλων, στο Ε.Κ. Κέρκυρας και αλλού. Μάλιστα το ΠΑΜΕ ανησυχούσε σφόδρα μην τυχόν και αποκλειστεί από τη διορισμένη διοίκηση: «Απέτυχε η προσπάθεια της πλειοψηφίας της ηγεσίας της ΓΣΕΕ αποκλεισμού του ΠΑΜΕ, της δεύτερης εκλογικά συνδικαλιστικής παράταξης από την διοίκησή της» (από ανακοίνωση της ΔΑΣ)!
-Παράλληλα, δεν έχει προτείνει ως τώρα κανένα σχέδιο υπέρβασης, παρά μόνο τη συσπείρωση γύρω από το ΠΑΜΕ την Πρωτομαγιά και το γενικόλογο σύνθημα «συνδικάτα εργατών και όχι εργοδοτών». Πιο πολύ δείχνει να παζαρεύει καλύτερους συσχετισμούς για το επόμενο συνέδριο, με την αποπομπή των πιο «κραγμένων» εκπροσώπων του εργοδοτικού συνδικαλισμού, παρά να μάχεται για ρήξη και έξοδο από το πλαίσιό του.
Με το «τίποτα δεν έχει αλλάξει και τίποτα δεν είναι όπως παλιά», δεν ΠΑΜΕ όμως πουθενά. Γιατί το πρόβλημα είναι πολιτικό και όχι μόνο οργανωτικό.
-Η ΓΣΕΕ έχει μετατραπεί πλήρως σε εργοδοτική, ΜΚΟ οργάνωση, αναπαραγωγής, διαφθοράς και εξαγοράς ενός μηχανισμού εργαζομένων που διαχειρίζεται κονδύλια εκατομμυρίων με ευρωπαϊκά και επιχειρηματικά προγράμματα, κατάρτιση, απαλλαγές, ρουσφέτια, σεμινάρια, και φυσικά άφθονο χρήμα σε κατ’ όνομα συνδικαλιστές. Ή θα αντικατασταθεί από άλλη συνδικαλιστική οργάνωση με ταξικό πλαίσιο και εσωτερική δημοκρατία ή οι πραγματικοί εργατικοί αγώνες θα παραμένουν διάσπαρτοι, ασυντόνιστοι και τελικά ακίνδυνοι για το σύστημα.
-Η θρασύτατη παρουσία των εργοδοτών και των μεγαλοδιευθυντικών στελεχών στα συνδικάτα, η κατ’ εξακολούθηση απεργοσπασία, οι «κοινωνικές συμμαχίες» με βιομήχανους, τραπεζίτες και εφοπλιστές, η προσπάθεια επιβολής του δόγματος «νόμος είναι το δίκιο του επιχειρηματία» μέσα στην εργατική συνείδηση, είναι αποτέλεσμα της συστηματικής προσπάθειας του κράτους, των κυβερνήσεων, του ΣΕΒ και των αστικών πολιτικών κομμάτων να διαμορφώσουν «συνδικαλιστικές ηγεσίες» πλήρως ευθυγραμμισμένες με τα συμφέροντα των αφεντικών, της ΕΕ, των μνημονιακών αντεργατικών νόμων και των «αναπτυξιακών μεταρρυθμίσεων» του κεφαλαίου.
-Απέναντι στον αστικοποιημένο συνδικαλισμό η απάντηση δεν είναι ούτε ο “κριτικός ακολουθητισμός” στις κινητοποιήσεις εκτόνωσης της ΓΣΕΕ (βλ. ΠΑΜΕ και ΜΕΤΑ), ούτε η αλλαγή των εκλογικών συσχετισμών στις διοικήσεις. Τι συσχετισμούς να αλλάξεις σε μια «σημαδεμένη τράπουλα», σε ένα συνδικαλιστικό μηχανισμό που δεν χωράει τους μαχόμενους εργαζόμενους, το μεγαλύτερο μέρος του δυναμικού των πρωτοβάθμιων σωματείων βάσης, τους ελαστικά εργαζόμενους, τους εργαζόμενους μετανάστες, τα πιο εκμεταλλευόμενα τμήματα της εργατικής τάξης;
-Απάντηση μπορεί να δώσει μόνο η αυτοτελής συγκρότηση των ταξικών δυνάμεων – από όλες τις τάσεις και τα ρεύματα που θέλουν να συγκρουστούν με το κεφάλαιο και τις κυβερνήσεις – σε διακηρυκτικό πλαίσιο, περιεχόμενο στόχων, αγωνιστικό σχέδιο και οργάνωση.
Καμία ταξική δύναμη στις εγκάθετες διοικήσεις
Η αυτοτελής συγκρότηση των ταξικών δυνάμεων θα έλθει μέσα από τα πρωτοβάθμια σωματεία, τις επιτροπές αγώνα, τις εργατικές συνελεύσεις. Με την δημιουργία κέντρου αγώνα που θα οργανώνει πραγματικές απεργίες, θα συντονίζει τις μάχες. Με αιτήματα που θα καλύπτουν τις εργατικές ανάγκες κόντρα σε μνημόνια, χρέος, κερδοφορία κεφαλαίου, ευρώ και ΕΕ. Με νέες μορφές συσπείρωσης και αγώνα της εργατικής τάξης, με συνδικάτα ακηδεμόνευτα από κράτος-εργοδοσία. Με κατάργηση του οργανωτικού διαχωρισμού δημόσιου-ιδιωτικού τομέα. Με συνέδρια και αντιπροσώπους εκλεγμένους από τους εργάτες, όχι από διευθυντικά στελέχη και ρουφιάνους της εργοδοσίας, με ανακλητότητα και εναλλαγή. Έξω εργοδότες και νόθοι από τα συνδικάτα. Να μπει τέλος στον πακτωλό χρημάτων προς ΓΣΕΕ, ομοσπονδίες και εργατικά κέντρα από κρατικές και ευρωπαϊκές χρηματοδοτήσεις. Η εργατική τάξη να μην αναγνωρίσει τις διορισμένες διοικήσεις! Καμία ταξική δύναμη να μην συμμετέχει στις εγκάθετες διοικήσεις.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΠΡΙΝ στις 21 Απρίλη
Ερώτηση κρίσεως μάγκες:
Αν το ΠΑΜΕ που είναι το μεγάλο μαγαζί της πιάτσας, φύγει από τη ΓΣΕΕ, κάνει δική του οργάνωση και σας καλέσει, ΘΑ ΠΑΤΕ;;;
Δεν νομίζω Τάκη
https://www.youtube.com/watch?v=OGrrnZmw76s
Κι αν η θεία μου είχε κοχόνες, θα ήταν θείος μου. Λίγη σοβαρότητα…
Γιατί, φίλε μου, Γιώργο Θαλάσση; Τι το ασόβαρο είχε το ρητορικό ερώτημα του Γιώργου Λυγκουνάκη; Αν προσπαθήσεις να το απαντήσεις αυτό, θα τα βρεις μπαστούνια. Μια δοκιμή θα σε πείσει.
Χαίρομαι που η θεία σου δεν έχει κοχόνες και φυσικά το ΠΑΜΕ δεν πρόκειται να σας καλέσει.
Το ερώτημα μου παραμένει.
Έλα, ρε Γιώργο, τώρα! Τι ρωτάς κι εσύ… Τα πράγματα είναι καθαρά:
Ο χώρος τής ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ο αριστερισμός γενικότερα, έπαθε ένα σχετικό και μάλλον μεγάλο ταράκουλο από τη δυναμική παρέμβαση του ΠΑΜΕ στο Συνέδριο της ΓΣΕΕ. Και έπαθε ταράκουλο, γιατί το μεγαλύτερο μέρος από τους ελάχιστους έτσι κι αλλιώς τού αριστερίστικου συνδικαλισμού ανήκει στην κατηγορία «νέοι σε ηλικία, άπειροι από τις δυσκολίες τού συνδικαλισμού και πολιτικά πασαλειμματίες (= πασαλείμματα αντί ουσιαστικής πολιτικής μόρφωσης) ψάχνουν για τσαμπουκάδες». Υπάρχει λοιπόν ο φόβος ότι η παρέμβαση του ΠΑΜΕ –που ήταν, βέβαια, τσαμπουκάδες, αλλά το ΠΑΜΕ δεν είναι μόνο ούτε κυρίως τσαμπουκάδες– εκτός τού ότι έκλεψε την παράσταση θα βγει ωφελημένο και σε οπαδούς από την παραπάνω κατηγορία, αφού κάποιοι θα πουν «ΠΑΜΕ ξεΠΑΜΕ, το λέει η καρδιά τους όμως». Έτσι ξεκίνησε η συγκεκριμένη κριτική και αυτός ο φόβος είναι η αιτία όλης αυτής τής «φιλολογίας» για το «κακό ΠΑΜΕ» που «ψοφάει για καρέκλες και φτάνει να ξεπέφτει μέχρι και στα σκαλοπάτια τής αστικής δικαιοσύνης για να τις καπαρώσει»…
Left μου, οι περισσότεροι πέρα από τους πολύ μικρούς πλέον δεν τσιμπάμε, γιατί έχουμε φάει πράματα τέτοια και τέτοια στη μάπα τόσα χρόνια.
Εκτός κι αν γίνει το θάμα και κάποιοι άνθρωποι αλλάξουν στάση ΖΩΗΣ κι από Σαούλ γίνουν Παύλοι…
Ας το κάνει πρώτα και βλέπουμε κι εμείς.
Αλλά βλέπεις οι παχυλές οι επιχορηγήσεις Άρη…
Α, μάλιστα!
Μετά τον αστικό λεγκαλισμό και τα αστικά δικαστήρια, τώρα μπαίνει και το οικονομικό στοιχείο στο παιχνίδι……
Η κριτική για τα δικαστήρια δεν με καλύπτει και μου φαίνεται επιφανειακή. Το θέμα ομως της οικονομικής ανεξαρτησίας από το κράτος είναι κεφαλαιώδες. Δεν είναι μομφή ότι κάποιοι “τα παίρνουν”. Είναι βαθειά πολιτικό σε σχέση με τα όρια που έχει η δράση καθενός. Ελπίζω να βγω ψεύτης και το ΚΚΕ/ΠΑΜΕ να κάνει το βήμα. Το ελπίζω αλλά δεν το πιστεύω και για αυτό δεν βασίζω την πολιτική μου δραση σε ένα τέτοιο απίθανο – κατ’ εμέ- σενάριο.
Ξέρεις Ανώνυμε στη σοβαρή πολιτική, κάποτε έρχεται η ώρα της ΔΕΣΜΕΥΣΗΣ.
Αλλά τι λέω τώρα…
Ίσως θα έπρεπε να κάνεις και στο ΠΑΜΕ την αντίστοιχη ερώτηση.
Ξέρεις, οι θέσεις στις καταστάσεις που προκύπτουν μετά από κάποια επαναστατική ή εξεγερτική δράση, εξασφαλίζονται μέσω της συμμετοχής σε αυτή τη δράση και όχι μετά….
……κοινώς, τα στοιχήματα μπαίνουν, πριν πέσει η μπίλια στη ρουλέτα….μετά, ο κρουπιέρης λέει το γνωστό “rien ne va plus”!
Ωραία ερώτηση αλλά θα χρειαστεί να απαντηθεί ΤΟΤΕ. Εσύ εκτιμάς ότι προς τα εκεί κινείται η στάση του ΠΑΜΕ; Ακόμα κι αν δεν καλεστούν οι υπόλοιπες δυνάμεις του εργατικού κινήματος.
Αν δεν το εκτιμάμε καλύτερα να καταπιαστούμε με το ζήτημα του τι χρειάζεται ΤΩΡΑ για την ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος. Η αρχική κίνηση του ΠΑΜΕ δεν είναι λάθος, το θέμα είναι αν καταλήγει σε κάτι (πέραν από το να βγουν συμπεράσματα… που έχουν βγει για το μεγαλύτερο κομμάτι της εργατικής τάξης τουλάχιστον μετά το 10′ και παίζουν ρόλο στην απογοήτευση και την απάθεια που επικρατεί εντός της)
Δεν το λέω επιθετικά αλλά όντως συντροφικά
Ακριβώς επειδή θεωρείς για ένα θέμα αρχής ότι δεν έχει αυτονόητη απάντηση γι’ αυτό δε με πείθεις.
Το ΠΑΜΕ ποτέ δεν είπε έξω από τα υποταγμένα συνδικάτα. Η ανάλυση του είναι για μέσα κυρίως γιατί για ψηφοθηρικούς λόγους εκεί το βολεύει. Σου αρέσει το ψηφίζεις. Δε σου αρέσει, δε το ψηφίζεις.
Οι κραυγές για έξοδο θα έπειθαν αν υπήρχε ένα πλάνο. Εδώ πλάνο δεν έχει μπορέσει να στηθεί ούτε σε μονοθεματικά φόρουμ αντιΕΕ, αντιπολεμικά και πάει λέγοντας και θα στηθεί για καινούρια ομοσπονδία; Δεν έχετε βαρεθεί να εκτίθεστε;
Επειδή λοιπόν αν και υπέρ τη εξόδου από τις ομοσπονδίες, πλέον δεν πιστεύω λέξη, για το ΤΩΡΑ εγώ δεν έχω διάθεση να κουνήσω ούτε το μικρό μου δαχτυλάκι για άλλη μια χαμένη υπόθεση που θα μείνει στη μέση.
Εκτός και αν το ΠΑΜΕ, πάντα για τους δικούς του ιδιοτελείς σκοπούς δεν έχω αυταπάτες, κάνει τη κίνηση. Τότε θα πάω, τουλάχιστον να δω τι παίζει.
Λαθραναγνώστη θα εκπλαγώ αν το ΠΑΜΕ φανεί τόσο large. Μέχρι που θα σκεφτώ να επιστρέψω δλδ.
Αλλά δεν πιστεύω πια στα θαύματα.
Και να επιστρέψεις, δεν θα στεργιώσεις……Οπότε,….μακρυά και αγαπημένοι!
Αν θες εμπόδισε με στη πόρτα. Πες μου μόνο είμαι ο λαθραναγνώστης να σε γνωρίσω.
Μιλώντας πάντα για ομοσπονδία. Το όνομα μου στη λίστα κοινής παράταξης μαζί σου δε το βάζω ούτως ή άλλως.
https://www.rizospastis.gr/story.do?id=3768995
Μάλλον κάποιοι για πολλοστή φορά ξεχνάνε ποιος ξεγύμνωσε πρώτος τις ηγεσίες των ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ όταν άλλοι τους κάνανε το κοινό στις συγκεντρώσεις.
Και αν το 1999 είναι μακρινό το 2009 που το ΠΑΜΕ έκανε μόνο του 24ωρη απεργία τον Δεκέμβριο Πανελλαδική και κατηγορήθηκε ότι προσπαθεί να υποκαταστήσει την ΓΣΕΕ? Δε το θυμούνται? Ότι το ΠΑΜΕ το 2010 μόνο του προχώρησε σε 48ωρη απεργία την άνοιξη? Ότι το 2012 πήρε την πρωτοβουλία για Παννατικη απεργία και πέρσι μόλις ξαναμπήκε μπροστά για 24ωρη απεργία χωρίς απόφαση της ΓΣΕΕ?
Και μάλιστα για όλα σχεδόν αυτά κατηγορήθηκε από βασικούς συνομιλιτες και συνδιοργανωτές εκδηλώσεων με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ πρώην μέλη και στελέχη του που συγκρότησαν μετά το 2012 γνωστή ιστοσελίδα, αρθρογραφούν πλέον στην ΕΦ.ΣΥΝ. έχουν συλλόγους όπως την λεγόμενη Κίνηση Κομμουνιστών Ε.Α. ,το σύλλογο Κορδάτο κλπ Σαν τι κατηγορήθηκε? Σαν αριστεριστικο που θέλει να μετατρέψει το μέτωπο του ΠΑΜΕ και καλά σε τριτοβάθμια οργάνωση και να επαναλάβει το κατ’συτους λάθος της ίδρυσης της ενωτικής ΓΣΕΕ.
Και η ερώτηση του Λυγκουνακη είναι πολύ εύστοχη αν και υποθετική.
Αν το ΠΑΜΕ ίδρυε νέα ΓΣΕΕ θα ερχόταν οι δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ? Τι στάση κράτησαν οι δυνάμεις της στην 24ωρη τότε το 2009? Ειδικά στην ΑΔΕΔΥ που τα μέλη του ΚΚΕ απηργησαν ακόμα και χωρίς κάλυψη κάποιου οργάνου.
Φοβάμαι ότι αν το έκανε αυτό το ΠΑΜΕ απέναντι με επιχειρήματα περί διάσπασης του κινήματος θα έβρισκε την ΑΝΤΑΡΣΥΑ όπως και τώρα που δεν το κάνει αλλά επιχειρεί εντός ΓΣΕΕ να αλλάξει τους συσχετισμούς πάλι απέναντι είναι η ΑΝΤΑΡΣΥΑ με επιχειρήματα γιατί δεν διασπά το ΠΑΜΕ οργανωτικά το συνδικαλιστικό κίνημα.
Το ζητούμενο για την ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι νόμιμο πάση θυσία ετεροκαθορισμος από το ΚΚΕ δεκαετίες τώρα. Ζει , αναπνέει και συντηρείται από αυτόν. Είναι ο λόγος ύπαρξης της. Αν το ΚΚΕ λέει άσπρο πρέπει να αποδείξει με όποιο τρόπο ότι το σωστό είναι το μαύρο και το αντίστροφο. Έτσι συντηρεί τις δυνάμεις της όσες έχει και όπου έχει.
Το αστείο είναι βέβαια η τραγικές αντιθέσεις της αφού την ίδια ώρα που κατηγορεί για ακολουθητισμο της ΓΣΕΕ το ΠΑΜΕ(!) έχει το ΣΕΚ εντός της που πάει στις συγκεντρώσεις της ηγεσίας της ΓΣΕΕ ακόμα και σήμερα…
Πολύ εύστοχη η παρέμβαση του Τέλμαν. Η παρέμβαση του ΠΑΜΕ είναι καταλυτική. Αυτός είναι ο λόγος που αυτός ο χώρος έχει βραχυκυκλώσει. Δεν ξέρει πως να χειριστεί την κατάσταση!!!!
το ποιος ετεροκαθορίζεται φαίνεται από τη μόνιμη εγκατάσταση “σχολιαστών” στην Παντιέρα που επί 24ωρου βάσεως γράφουν σχόλια, κατά βάση άσχετα με τις αναρτήσεις, με ατεκμηρίωτη κριτική και λασπολογία για την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, καλώντας σε ψήφο στο ΚΚΕ.
Μάλλον είναι ζόρικα τα πράγματα, ο Μηλιός και ο Τσακνής δεν αποδίδουν φαίνεται εκλογικά
Εγω παντως δεν καλεσα κανεναν να ψηφισει ΚΚΕ. Οποιος μπορει και θελει μπορει να βγαλει συμπερασματα.
Παντως αν το να σχολιασεις ενα αρθρο ειναι δειγμα ετεροκαθορισμου ενος κομματος του οποιου απλα εισαι φιλος και δεν το εκπροσωπεις το να ασχολουνται τα επισημα οργανα οπως η εφημεριδα ΠΡΙΝ συνεχως με το ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ τι ειναι?
Τωρα αν μια παρουσια σε εκδηλωση του ΚΚΕ σημαινει και στρατευση του Μηλιου ή του Τσακνη εκ νεου τοτε να υποθεσω οτι αυτο ισχυει και για οσους συμμετεχουν απλα σε αντιστοιχες εκδηλωσεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ?
Ας ειμαστε λιγο σοβαροι. Εξαλλου Κυριακη κοντη γιορτη θα δουμε σε ενα μηνα ποιος ζοριζεται και ποιος οχι και θα αποτυπωθει αν η μετακινηση η πολιτικη απο την ΑΝΤΑΡΣΥΑ προς το ΚΚΕ θα αποτυπωθει ή αν ισχυει το αντιθετο.
Εγώ με τις επιλογές του Τσακνή είχα στεναχωρηθεί, πολύ, και μακάρι να προσεγγίσει πάλι το κομμουνιστικό κίνημα, την αριστερά και το κίνημα γενικά.
Επίσης Τέλμαν δεν είναι και τόσο κακό, και έτσι φαίνεται να είναι, η παρουσία του δεν ήταν μια και καλά κάνει και ο Σοφιανός και το ΚΚΕ και ο Ριζοσπάστης και δεν είναι μίζεροι και κακώς εσύ είσαι αμυντικός
https://www.rizospastis.gr/page.do?publDate=6%2F2%2F2019&pageNo=15
https://www.rizospastis.gr/story.do?id=10283167
Κώστας
Πολυ ΑΣΤΟΧΗ η παρεμβαση του τελμα(ν). Διότι:
Α. Οι εργατικές δυνάμεις που προσκειται στο ΝΑΡ, ήδη από το 1995 και μέχρι σήμερα, έθεσαν για πρώτη φορά στα σωματεία, το θέμα των ανεξάρτητων εργατικων συγκεντρώσεων τόσο την πρωτομαγιά, οσο και σε πανεργατικές απεργίες. Το 1995 μάλιστα, έγινε κ η πρώτη ανεξάρτητη απο τον κρατικο/εργοδοτικο συνδικαλισμο πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση και πορεία, απο ταξικά σωματεια του ιδιωτικού κ του δημοσιου τομέα. Αυτά για την ιστορία.
Β. Στο σήμερα:ΗΔΗ οι εργατικές ταξικές δυνάμεις που προσκειται στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ, έθεσαν στα σωματεία την πρόταση για διακλαδική απεργια την 1η νοεμβριου’18, εκτός γσεε κ αδεδυ. Η προταση αυτη υπερψηφίστηκε απο 17 σωματεία ιδιωτικού κ δημοσιου τομέα κ πραγματοποιήθηκε.
Όταν το παμε/κκε για μικροκομματικους λόγους, αρνήθηκε αυτη την απεργία κ περιεφερε την ημερομηνία πέρα δώθε.
Γ. Η σάπιο του εργατικού/συνδικαλιστικου κινήματος έγκειται σε δυο λόγους: α. Στον εργοδοτικο/κρατικο συνδικαλισμο κ β. Στην κομματικοκεντρικη αντίληψη για τον συνδικαλισμό. Η υπερβαση αυτών των 2 παγιωμενων αντιληψεων/πρακτικων, ειναι ορος για την αναγέννηση του ταξικού εργατικού κινήματος.
Η σαπιλα που κατατρώει το ετγατικο/συνδικαλιστικο κινημα έχει δυο βασικές αιτίες που δεν πρέπει να τις προσπερνούν πολλοί κ που δυστυχώς τις προσπερνούν: Τον κρατικο/εργοδοτικο συνδικαλισμο κ την κομματικοκεντρικη αντίληψη για τον συνδικαλισμό.
Ο εργοδοτικος/κρατικος συνδικαλισμός, υπάγει με διάφορους τρόπους τους εργαζομενους στο κεφαλαιο κ το κρατος.
Η κομματικοκεντρικη αντίληψη για τον συνδικαλισμό, μετατρέπει τα σωματεία απο όργανα της εργατικης τάξης, σε εξαρτήματα του χ κομματος/οργανωσης. Πχ το ΠΑΜΕ: Εκλέγονται τα όργανα του πάμε; Αν όχι γιατί; Αν ναι, πως;
Έχει νοημα πια, να μιλάμε για ξεχωριστή ταξικη ΓΣΕΕ; έχει! Αλλα χωρίς μαζικότητα, χωρίς διαδικασίες βάσης, χωρίς ελευθερη έκφραση πολιτικων/κομματικων αντιλήψεων αλλα και με ταυτόχρονη άρνηση του κομματικοκεντρισμου, θα είναι καρικατούρα.
Πανστρατιά ενάντια στον κομματικοκεντρικό συνδικαλισμό
https://gsee.gr/?p=36461
…..Έξω τα κόμματα και οι κομματικοί στρατοί από το Συνδικαλιστικό κίνημα».
Yeaoooo!
Τρία τέσσερα nickname σχολιάζουν ή καλύτερα σπαμάρουν την Παντιέρα επί 24ωρου βάσεως και επαγγελματική συνέπεια, με συνθηματάκια τύπου “είστε πασόκοι, είστε συριζαίοι”.
Αν αυτό δεν είναι συστηματική προσπάθεια ετεροκαθορισμού, τι είναι;
Εκτός και αν δεν έχουν πραγματικά άλλο σκοπό στη ζωή τους εκτός από το να μας λένε ότι το ΚΚΕ είναι καλό γιατί το ΝΑΡ δεν είναι, με μια φτηνή προπαγάνδα απολίτικου και χουλιγκάνικου τύπου. Οπότε είναι κάτι χειρότερο από τον ετεροκαθορισμό.
Δεν ξέρω τι υποθέτεις για τις εκδηλώσεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, αλλά οι Τσακνής και Μηλιός, χωρίς να αλλάξουν απόψεις και να κάνουν αυτοκριτική για τη στάση τους, τα βρίσκουν με το ΚΚΕ. Το οποίο τους έχει στο απυρόβλητο. Αλλά μάλλον δεν αποδίδει το προξενιό
ΥΓ Προφανώς δεν διαβάζεις ΠΡΙΝ και για αυτό δεν έχεις ιδέα τι γράφει.
Φίλε α,
Δύο “ζητηματάκια” προκύπτουν από το σχόλιό σου:
1. Αγνοείς την έννοια του ετεροκαθορισμού.
2. Έχεις μια κάπως “επιλεκτική” παρατηρητικότητα, αφού, ενώ δεν ξεχνάς να επισημάνεις τα “τρία τέσσερα nickname” που “σχολιάζουν ή καλύτερα σπαμάρουν την Παντιέρα επί 24ωρου βάσεως”, δεν βγάζεις ούτε κιχ για κάποιον που κατά καιρούς έχει χρησιμοποιήσει (δέκα)τρία (δέκα)τέσσερα nickname και όχι σπάνια συνομιλεί ακόμα και με τον ίδιο του τον εαυτό!
Καταρχήν το ΝΑΡ συμμετέχει σε ένα μετωπικό σχήμα την ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Το να γίνεται κριτική στο μετωπικό σχήμα όταν συνιστώσες του με πανό που υπογράφουν κάποιες φορές και σαν ΑΝΤΑΡΣΥΑ συμμετέχουν στις συγκεντρώσεις της ηγεσίας της ΓΣΕΕ και να απαντάς το ΝΑΡ πάει αλλού είναι υπεκφυγη. Η στάση απέναντι στην ηγεσία της ΓΣΕΕ δηλαδή στην εργατική αριστοκρατία είναι κομβική αν το ΝΑΡ διαφωνεί όπως λέει ή βάζει ζήτημα να μην είναι το ΣΕΚ στο μετωπικό σχήμα ή αποχωρεί το ίδιο. Το να λέει διαφωνώ αλλά δεν κάνω τίποτα άλλο είναι ακραίος καιροσκοπισμος με το βλέμμα μόνο στις κάλπες και την εκλογική επιβίωση.
Ο Μήλιος και ο Τσακνής έχουν παρακολουθήσει εκδηλώσεις του ΚΚΕ. Οι διαφωνίες τους είναι δεδομένες και το να λες ότι τα βρίσκουν με το ΚΚΕ γιατί το ΚΚΕ δέχεται αυτες τις απόψεις είναι διαστρέβλωση της αλήθειας.
Αν είναι έτσι το 2013 που ο Τσακαλώτος ήταν εκ των ομιλητών όχι απλά παρευρισκόμενος σε εκδήλωση – συζήτηση στις αναιρέσεις τι ταύτιση υπήρχε μεταξύ αυτού και του ΝΑΡ?
“ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ 19:30 : «Προσεγγίσεις στα ζητήματα του σύγχρονου κράτους, της κυβέρνησης και της εξουσίας. Για την τακτική και τη στρατηγική της Αριστεράς»
Ομιλητές:
Δραγανίγος Αντώνης, μέλος της ΠΕ του ΝΑΡ, ΚΣΕ ΑΝΤΑΡΣΥΑ
Καλτσώνης Δημήτρης, καθηγητής Παντείου Πανεπιστημίου
Μπόλαρης Λέανδρος, ιστορικός, στέλεχος του ΣΕΚ
Τσακαλώτος Ευκλείδης, οικονομολόγος, βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ
Συντονίζει ο Δημήτρης Γράψας, ΚΣ νΚΑ”