Αριστερή Ριζοσπαστική Συνεργασία Υγειονομικών
Γενικού Νοσοκομείου Νίκαιας – Πειραιά, 3/7/19
Καμαρώστε το έγγραφο του διοικητή του Νοσοκομείου Νίκαιας στις 26/6/19 τρεις μόλις μέρες πριν το τραγικό συμβάν με τον θάνατο της Γκαγιανέ. Το έγγραφο αυτό «εξουσιοδοτεί» τις Αποκλειστικές (οι οποίες ως γνωστό ΔΕΝ είναι υπάλληλοι του νοσοκομείου αλλά αυτοαπασχολούμενες παρά το ότι λόγω ελλείψεων και αναγκών κανονικά θα έπρεπε να έχουν προσληφθεί ως μόνιμο υγειονομικό προσωπικό με πλήρη μισθολογικά και συνταξιοδοτικά δικαιώματα) να … «ελέγχουν» ( = να κυνηγούν) τις «παράνομες» και υποχρεώνει το προσωπικό φύλαξης (που ΕΙΝΑΙ υπάλληλοι του νοσοκομείου) να εκτελεί τις εντολές των «κυνηγών» και να παραδίνει τις «μάγισσες» στην αστυνομία.
Φυσικά για τους δουλέμπορους (που θα μπορούσαν να τους βρουν από τις «κάρτες» που αναφέρει ο κ. Διοικητής) ούτε λόγος : αυτοί μένουν ανενόχλητοι, τα θύματά τους «ελέγχονται», συλλαμβάνονται, καταδικάζονται, απελαύνονται …
Όχι απλά κοινωνικός αυτοματισμός αλλά κοινωνικός κανιβαλισμός.
Και μάλιστα κοινωνικός κανιβαλισμός καθαρά χρυσαυγίτικου τύπου.
Και έχει το θράσος ο κ. Διοικητής τώρα να κάνει και “ΕΔΕ” προκειμένου να ενοχοποιήσει για τον θάνατο της Γκαγιανέ τους νοσηλευτές και τους εργαζόμενους στην φύλαξη που απλά εκτελούσαν τις εντολές του διοικητή και του υπουργού …
Επίσης έχει το θράσος να διώκει πειθαρχικά εργαζόμενους που ζητούν την παραίτησή του λόγω ακριβώς τέτοιων “κατορθωμάτων” του.
ΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ
• Να παραιτηθεί ΤΩΡΑ ο διοικητής του νοσοκομείου Νίκαιας
• Να σταματήσει κάθε απόπειρα μεταφόρτωσης των δικών του ευθυνών σε υφισταμένούς του εργαζόμενους που ενεργούσαν με βάση τις εντολές του
• Να ανακληθούν οι απαράδεκτες υπουργικοί εγκύκλιοι που υποχρεώνουν το (λιγοστό) νοσηλευτικό προσωπικό να κάνει τον «χωροφύλακα»
• Να γίνουν οι πολλές χιλιάδες αναγκαίες μόνιμες προσλήψεις υγειονομικού προσωπικού στα νοσοκομεία συμπεριλαμβανομένων και των σήμερα (αναγκαστικά αυτοαπασχολούμενων) αποκλειστικών με πλήρη μισθολογικά και συνταξιοδοτικά δικαιώματα
• Να κυνηγηθούν οι δουλέμποροι της μαύρης αδήλωτης εργασίας που μπαινοβγαίνουν ανενόχλητοι στα νοσοκομεία, όχι τα θύματά τους
ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΛΊΙΙΓΟ ΠΙΟ ΠΕΡΙΠΛΟΚΑ ΑΠ’ ΟΣΟ ΦΑΙΝΟΝΤΑΙ ΕΚ ΠΡΩΤΗΣ ΟΨΕΩΣ
Καλά θα κάνουν οι γιατροί τής Αριστερής Ριζοσπαστικής Συνεργασίας Υγειονομικών να κατεβάσουν από τα ράφια και κάνα παλιό βιβλίο του Μαρξ και του κολλητού του. Αργά ή γρήγορα θα βρεθεί κάνας διαβασμένος Χρυσαυγίτης και τότε τι θα κάνουν; Θα φάνε τα πτυχία τους;
____________________________________________________________
Μια Προειδοποίηση
Εδώ και λίγο καιρό, οι ραφτεργάτες του Λονδίνου ίδρυσαν μια γενική ομοσπονδία για να υποστηρίξουν τα αιτήματά τους εναντίον των εργοδοτών, που στην πλειοψηφία τους είναι μεγαλοκαπιταλιστές. Το ζητούμενο δεν είναι μόνο ν’ ανέβουν οι μισθοί στα επίπεδα των διαρκώς αυξανόμενων τιμών των μέσων επιβίωσης αλλά και να μπει ένα τέλος στην υπερβολικά σκληρή μεταχείριση των εργατών σ’ αυτόν τον κλάδο της βιομηχανίας.
Οι εργοδότες κοίταξαν πώς θα ματαιώσουν αυτό το σχέδιο, φέρνοντας εργάτες απ’ το Βέλγιο, τη Γαλλία ή την Ελβετία. Πάνω σ’ αυτό το θέμα, το Κεντρικό Συμβούλιο της Διεθνούς Ένωσης Εργατών δημοσίευσε στις βελγικές, γαλλικές και ελβετικές εφημερίδες μια προειδοποίηση, η οποία είχε πλήρη επιτυχία. Η μανούβρα των εργοδοτών του Λονδίνου απέτυχε. Αναγκάστηκαν να συνθηκολογήσουν και ν’ ανταποκριθούν στα δίκαια αιτήματα των εργατών. Έχοντας ηττηθεί στην Αγγλία, οι εργοδότες προσπαθούν τώρα να πάρουν αντίμετρα, ξεκινώντας απ’ τη Σκωτία. Σαν αποτέλεσμα των όσων συνέβησαν στο Λονδίνο, αναγκάστηκαν αρχικά και στο Εδιμβούργο να συμφωνήσουν σε μια αύξηση μισθών 15%.
Την ίδια στιγμή όμως μυστικά έστειλαν στη Γερμανία ανθρώπους για να στρατολογήσουν εργάτες, ειδικά απ’ τις περιοχές του Ανόβερου και του Μεκλεμβούργου, και να τους φέρουν στο Εδιμβούργο. Η Πρώτη ομάδα έχει ήδη μεταφερθεί.
Ο σκοπός αυτής της εισαγωγής εργατών είναι ο ίδιος με την εισαγωγή Ινδών κούληδων στη Τζαμάικα, δηλαδή η διατήρηση της δουλείας.
Αν οι εργοδότες του Εδιμβούργου πετύχουν, μέσω της εισαγωγής Γερμανών εργατών, να εξουδετερώσουν τις παραχωρήσεις που ήδη έχουν κάνει, αυτό θα έχει αναπόφευκτα τον αντίκτυπό του και στην Αγγλία. Και αυτοί που θα υποφέρουν περισσότερο θα είναι οι ίδιοι οι Γερμανοί εργάτες, που στη Μεγάλη Βρετανία είναι περισσότεροι απ’ τους εργάτες των άλλων εθνών της ηπειρωτικής Ευρώπης. Αυτοί οι ίδιοι οι νεοεισαγόμενοι εργάτες, όντας τελείως αβοήθητοι σε μια ξένη χώρα, θα βυθιστούν σύντομα στο επίπεδο ενός παρία.
Είναι ζήτημα τιμής για τους Γερμανούς εργάτες ν’ αποδείξουν στους εργάτες των υπολοίπων χωρών ότι κι αυτοί, όπως οι αδελφοί τους στη Γαλλία, στο Βέλγιο και στην Ελβετία, γνωρίζουν πώς να υπερασπιστούν τα κοινά συμφέροντα της τάξης τους και δεν θα γίνουν υποτακτικά όργανα του κεφαλαίου στον αγώνα του ενάντια στην εργατική τάξη.
(Για λογαριασμό του Κεντρικού Συμβουλίου της Διεθνούς Ένωσης Εργατών
Καρλ Μαρξ, Λονδίνο, 4 Μαΐου 1866.)
…………………………………………………………………………………………………………
Έχουμε ήδη αναφερθεί, με άλλες ευκαιρίες, στους Ιρλανδούς που έχουν μεταναστεύσει στην Αγγλία και θα πρέπει τώρα να ερευνήσουμε περισσότερο τις αιτίες και τα αποτελέσματα αυτής της μετανάστευσης.
Η ραγδαία επέκταση της αγγλικής βιομηχανίας δεν θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί εάν η Αγγλία δεν είχε στην διάθεση της, σαν εφεδρεία, τον πολυάριθμο και εξαθλιωμένο πληθυσμό της Ιρλανδίας. Στην πατρίδα τους οι Ιρλανδοί δεν είχαν τίποτα να χάσουν, ενώ στην Αγγλία είχαν πολλά να κερδίσουν. Και απ’ την ώρα που έγινε γνωστό στην Ιρλανδία ότι στη ανατολική ακτή του καναλιού του Αγίου Γεωργίου προσφέρεται σταθερή δουλειά και καλό μεροκάματο για γερά χέρια, χρόνο με το χρόνο το διαβαίνουν στρατιές Ιρλανδών.
Υπολογίζεται ότι πάνω από ένα εκατομμύριο έχει ήδη μεταναστεύσει, και συνεχίζουν ακόμα να περνούν κάπου πενήντα χιλιάδες το χρόνο, και σχεδόν όλοι κατευθύνονται στις βιομηχανικές ζώνες, ειδικά στις μεγάλες πόλεις, συγκροτώντας την πιο παρακατιανή τάξη του πληθυσμού. 120.000 φτωχοί Ιρλανδοί ζουν στο Λονδίνο, στο Μάντσεστερ 40.000, στο Λίβερπουλ 34.000, στο Μπρίστολ 24.000, στην Γλασκόβη 40.000, στο Εδιμβούργο 29.000. Αυτοί οι άνθρωποι, που μεγάλωσαν σχεδόν χωρίς πολιτισμό, εξοικειωμένοι απ’ την νεαρή τους ηλικία σε κάθε είδους στερήσεις, απελέκητοι, αχαλίνωτοι και αδιάφοροι για το μέλλον, φέρνουν όλες τις βάναυσες συνήθειές τους μέσα σε μια τάξη του αγγλικού πληθυσμού που, είναι αλήθεια, λίγο κίνητρο έχει να καλλιεργήσει τη μόρφωση και την ηθική. Ας ακούσουμε τον Τόμας Καρλάιλ πάνω σε αυτό το θέμα:
«Σε όλους τους μεγάλους δρόμους και τις παρόδους σας υποδέχονται πρόσωπα με τα άγρια «μιλεσιανά» (εννοεί κελτικά) χαρακτηριστικά, που σας κοιτάζουν κουτοπόνηρα, παράξενα, ανήσυχα, , μίζερα, και χλευαστικά. Ο Άγγλος αμαξάς, περνώντας με τ’ αμάξι του αστράφτει στον Μιλεσιανό μια καμουτσιά, τον καταριέται με την γλώσσα του και ο Μιλεσιανός προτείνει το καπέλο του για να ζητιανέψει. Αντιπροσωπεύει το χειρότερο κακό που έχει να πολεμήσει αυτή η χώρα. Ντυμένος στα κουρέλια του και γελώντας πρωτόγονα είναι έτοιμος ν’ αναλάβει κάθε δουλειά για την οποία δεν χρειάζεται παρά γερά μπράτσα και ράχη, για ένα μεροκάματο που φτάνει μόνο ν’ αγοράσει πατάτες. Για καρύκευμα του αρκεί μόνο το αλάτι, κοιμάται πανευτυχής στο πρώτο χοιροστάσιο ή σκυλόσπιτο που θα του τύχει, κουρνιάζει σε κάποια αποθηκούλα, και φορά ένα κοστούμι από κουρέλια, που το να το φορέσει κανείς ή να το βγάλει από πάνω του λέγεται ότι είναι μια δύσκολη επιχείρηση, που αναλαμβάνεται μόνο σε γιορτές ή σε ιδιαίτερες περιστάσεις. Ο Σάξονας, αν δεν μπορεί να δουλέψει μ’ αυτούς τους όρους δε βρίσκει δουλειά. Ο απολίτιστος Ιρλανδός, όχι χάρη στη δύναμή του, αλλά χάρη στο αντίθετο της δύναμης, εκτοπίζει τον ντόπιο Σάξονα και καταλαμβάνει την θέση του. Έτσι συντηρείται στο χάλι του, την αθλιότητα, και τον παραλογισμό του, στην απάτη και τη βία του μεθύστακα, έτοιμη μαγιά ξεπεσμού και αναταραχής. Οποιοσδήποτε με δυσκολία αγωνίζεται να σταθεί κολυμπώντας στην επιφάνεια, μπορεί τώρα να γνωρίσει ένα παράδειγμα πως ο άνθρωπος μπορεί να υπάρξει όχι κολυμπώντας, αλλά βυθισμένος … Γι’ αυτό οι συνθήκες ζωής στα κατώτερα στρώματα των Άγγλων χειρωνακτών εργατών προσεγγίζουν όλο και περισσότερο σε αυτές των Ιρλανδών, καθώς ανταγωνίζονται μαζί τους σε όλες τις αγορές εργασίας: Έτσι κάθε εργασία, που απαιτεί μόνο δύναμη και ελάχιστη ειδίκευση πρέπει να γίνει, και γίνεται, όχι με το αγγλικό μεροκάματο αλλά με ένα μεροκάματο που ξεπερνά το ιρλανδικό, που το ξεπερνά δηλαδή τόσο όσο χρειάζεται κανείς για να λιμοκτονεί τρώγοντας πατάτες για τριάντα εβδομάδες το χρόνο, μα που κάθε ώρα που περνά, με την άφιξη κάθε νέου ατμόπλοιου, τείνει να εξισωθεί εντελώς».
(Φρίντριχ Ένγκελς, «Η κατάσταση της εργατικής τάξης στην Αγγλία»)
Μπα, τι να πετύχει ο χρυσαυγίτης μπροστά σε σένα, τον αριστερό ψάλτη του ρατσισμού.
Η εμπάθεια για την αντικαπιταλιστική αριστερά σε οδηγεί σε μεγάλη ξεφτίλα, όσο και αν προσπαθείς να κρυφτείς πίσω από κείμενα κλασικών
Και θα λυθεί ο ανταγωνισμός μεταξύ των εργατών λεφτ, αν αποφασισει η κάθε εργατικη τάξη να συνταχθεί με το κάθε κρατος πετώντας τους πρόσφυγες στην θάλασσα κ κυνηγώντας κ δερνοντας τους μετανάστες εργαζομενους; ε;
Λεφτ, αναφέρεις ξανά και ξανά πράματα, που όλοι ή έστω οι περισσότεροι γνωρίζουμε. Απλά δε τα αξιοποιούμε, είτε γιατί θεωρούμε ότι δεν ταιριάζουν στη σύγχρονη πραγματικότητα, είτε γιατί τα έχουμε συνειδητά απορρίψει (αναθεωρήσει).
΄Όταν εγώ ήμουνα σε κινητοποιήσεις και υπερασπιζόμασταν πρώτες κατοικίες, και δεν εμφανίζονταν οι ιδιοκτήτες να υπερασπιστούν το έχει τους, αυτά ήταν σπίτια κατά συντριπτική πλειοψηφία Ελλήνων, όχι ας πούμε Πακιστανών. Το να πεις ότι φταίει ας πούμε, η εισροή Πακιστανών στην Ελλάδα, που οι συνέλληνες μου έχουν φτάσει σε αυτήν τη πλήρη εξαχρείωση, θα ήταν εκτός πραγματικότητας.
Όχι φίλε, όταν φτάνεις στο σημείο, να σε πετάν στο παγκάκι και να μην αντιδράς, είσαι άθλιος, γεννήθηκες άθλιος και θα πεθάνεις άθλιος και δε σου φταίει κανείς.
Φήμες πως ο λεφτ τριγυρνάει στα νοσοκομεία για να ανακαλύψει παράνομες αποκλειστικές και να τις καταγγείλει κρίνονται υπερβολικές και δεν τις υιοθετούμε
Κώστας
Παρενθετικά έμαθα πριν κάτι μέρες, πως σε διάφορα φόρουμ οι ξένοι μας αποκαλούνε pussified Greeks, και αυτό πλέον έχει καθιερωθεί ως όρος. Μας πήραν χαμπάρι διεθνώς.
Γνωστά πράγματα αυτά Λέφτ, αλλά όχι και πολύ παραλληλίσιμα. Η Γκαγιανέ δεν ήταν μέρος ενός οργανωμένου σχεδίου της εργοδοσίας για σπάσιμο ενός οργανωμένου εργατικού κινήματος. Τότε, πράγματι θα ήθελε “σπάσιμο το κεφάλι της” και θα ήταν άξια της τύχης της. Μια φτωχειά εξαθλιωμένη και απελπισμένη ήταν, που ήρθε στην Ελλάδα για να επιβιώσει. Μην κάνουμε και τους άτεγκτους εισαγγελείς από …Μαρξιστικής καθέδρας.
Καμιά φορά, βοηθάει περισσότερο ο κοινός νους, απέναντι στους λαβυρίνθους της μ/λ αναλυσάρας.
Το μυαλό μας πρέπει να είναι πως θα εντάξουμε και τις Γκανιανέ στην οργανωμένη πάλη με ταξικά και όχι συντεχνιακά σωματεία, μέσα σε κοινούς για όλους όρους επιβίωσης. Γιατί, πολιτικά, και οι “δικοί μας”, οι γηγενείς, εργάτες, καθόλου δεν είναι δικαιωμένοι επειδή είναι …εξαγορασμένοι!
Εδώ σε θέλω, κάβουρα!
Διόρθωσέ με αν κάνω λάθος.
Φίλε ένα, το θέμα είναι πολύ ζόρικο και δεν με παίρνει τώρα να καταπιαστώ γιατί μπορεί να μου φύγει και καμιά μλκία (τέτοιεςώρες τετοια λόγια). Θα επιχειρήσω αύριο να γράψω κάποιες σκέψεις. Χωρίς να φιλοδοξώ να “διορθώσω” ούτε εσένα ούτε κάποιον άλλον. Εδώ δεν μπορώ να διορθώσω τον εαυτό μου, θα “διορθώσω” άλλους; Καμία “διόρθωση”. Μόνο σκέψεις.
Τα λέμε