82 σχόλια στο “ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΟΙ: Αγωνιζόμαστε, συμμετέχουμε, ψηφίζουμε ΑΝΤΑΡΣΥΑ!”

1. λαθραναγνώστης 03/05/2019 at 11:45

   Δηλαδή, αν κατάλαβα καλά, κάθε δεκαετία αλλάζουν “παρτενέρ”.
   Πολύ….οικολογικό αυτό!

   Reply ↓
   1. Γιώργος Λυγκουνάκης 03/05/2019 at 14:41

      Αν είχαν πάει με το ΚΚΕ δε θα’ λεγες το ίδιο. Άλλωστε μόνος σου έχεις δηλώσει πως το ΑΑΔΜ εν τέλει δε σου’ κανε.

      Reply ↓
      1. λαθραναγνώστης 03/05/2019 at 19:19

         Όσο πιθανόν ήταν η γιαγιά μου να ‘χε καρούλια και να ‘ταν τρόλεϋ, άλλο τόσο πιθανόν ήταν και οι οικολόγοι να είχαν πάει με το ΚΚΕ, έστω και στα πλαίσια του ΑΑΔΜ.
         Εξ άλλου, μία από τις πιο σοβαρές προϋποθέσεις του ΑΑΔΜ, ήταν η αξιοπιστία και η συνέπεια των συμμετεχόντων. Π.χ, να έχουν ενιαίο και (αυτο)δεσμευτικό λόγο. Τέτοιο πράγμα, δεν υπήρχε και ούτε υπάρχει.

         Reply ↓
         1. Γιώργος Λυγκουνάκης 03/05/2019 at 19:36

            Πολλοί ήμασταν στο ΑΑΔΜ που δε θα το πίστευες.Άλλωστε δεν υπάρχει κανένας τρόπος να κρίνεις ποιος ήταν αξιόπιστος στη τελική και ποιος όχι. Ανοιχτά όργανα ΑΑΔΜ με όλους μέσα ποτέ δεν υπήρξαν. Και άμα θες ενιαίο λόγο δε καλείς σε μέτωπα.
         2. λαθραναγνώστης 03/05/2019 at 19:55

            “Ήσασταν στο ΑΑΔΜ” ? Πότε έγινε ΑΑΔΜ και δεν το κατάλαβα?
            Το ΚΚΕ, ποτέ δεν ΚΑΛΕΣΕ σε μέτωπο. Ο ΑΑΔΜ ήταν μια ανοιχτή επιλογή του προγράμματος του κόμματος, η οποία τελικά δεν καρποφόρησε.
            Και φυσικά υπήρχε και υπάρχει τρόπος να κρίνει κανείς ποιός είναι αξιόπιστος και ποιός όχι. Η Ελλάδα είναι μικρή χώρα και γνωριζόμαστε. Η Αλέκα το έχει πει με σαφέστατο τρόπο. Συνεργασία με πολιτικά κόμματα και κινήματα που “έχουν ρίζα” στο ΚΚΕ, είναι αδύνατον να γίνει! Πόσες φορές επιβεβαιώθηκαν τα λόγια της?
         3. Γιώργος Λυγκουνάκης 03/05/2019 at 21:35

            Το ΑΑΔΜ έχει περιγραφεί από την ίδια την Αλέκα σε άρθρο σε Ρίζο και ΚΟΜΕΠ, σε δύο άρθρα για την ακρίβεια, ένα για το εσωτερικό και άλλο ένα για το εξωτερικό. Ψάξε βρες τα, τα έχω ξαναποστάρει εδώ και βαριέμαι να τα ψάχνω πάλι.

            Πως δεν κάλεσε. Με πολλούς συνομίλησε και με αρκετούς συνεργάστηκε έστω επί προσωπικού. Με το ΔΗΚΚΙ και την ΚΟΑΝ είχαν και κοινά ψηφοδέλτια κατά καιρούς, άσχετα αν απαιτούσε να μη μπαίνει αλλουνού το όνομα στη μαρκίζα. Κάποιους μας στρατολόγησε κιόλας. Οι άνθρωποι που στρατολόγησαν εμένα ήταν και είναι στελέχη.

            Άλλο το γνωριζόμαστε και άλλο η ανοιχτή διαδικασία. Η ανοιχτή διαδικασία δε σημαίνει κατ’ ανάγκην “εκλογές”. Όλο το μελάνι που χύνεται έχει να κάνει ακριβώς με την εκλογολαγνεία ολονών, λες και έχει μείνει πλέον Έλληνας που να συμπαθεί και να θέλει να στηρίξει άλλον Έλληνα.

            Αν είναι να βασιστούμε στη προσωπική συμπάθεια του ενός για τον άλλο καλύτερα να αλλάξουμε χώρα πριν βγουν τα κουμπούρια. Τέλος πάντων, λέμε πάλι τα ίδια.
         4. Ανώνυμος 04/05/2019 at 12:44

            Όσες φορές συνεργάστηκε το ΚΚΕ με δεξιούς παράγοντες. Δεκτή η αυτοκριτική, αλλά να φέρνει και αλλάγη στην πολιτκή πρακτική. Αλλιώς δεν έχει νόημα.
         5. Κώστας 04/05/2019 at 14:17

            Θαυμάστε ρητορική. “μια ανοιχτή επιλογή του προγράμματος του κόμματος που δεν καρποφόρησε”

            Το πρόγραμμα του ΚΚΕ δηλ έχει “ανοιχτές επιλογές”, πολλές μάλλον, και μπορεί να “καρποφορούν” ή όχι και ανάλογα το ΚΚΕ να διαλέγει άλλες.

            Δεν είναι βέβαια έτσι, αυτό είναι το κομματικό παραμύθι για την εγκατάλειψη του ΑΑΔΜ. Το ΑΑΔΜ ήταν ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ του ΚΚΕ και όχι μια … ανοιχτή επιλογή του, μια από τις πολλες. Δεν ήταν πως θα κάνει το ΑΑΔΜ και αν δεν “καρποφορήσει” θα κάνει κάτι άλλο. Δεν ήταν κάτι με δεσμευτικό ορίζοντα χρονικό ορίζοντα, δεν ήταν κάτι με άγχος πραγματοποίησης του και ανοιχτής κομματικής μετωπικής πολιτικής έκφρασης άμεσα.

            Επίσης δεν εγκαταλείφθηκε γιατί δεν καρποφόρησε αλλά γιατί η νέα ηγετική ομάδα του ΚΚΕ, που βγήκε μέσα από την προηγούμενη, διαφωνούσε με το ΑΑΔΜ έτσι κι αλλιώς και το εγκατέλειψε όταν η συγκυρία την ανάγκασε ή να πάψει να έχει ένα πρόγραμμα στα λόγια ή να το αλλάξει. Διαφωνούσε δηλ με την γραμμή συσπείρωσης κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων απέναντι στον ιμπεριαλισμό με γραμμή συσπείρωσης άλλη από τον σοσιαλισμό με το ΚΚΕ να προπαγανδίζει τον σοσιαλισμό αλλά το Μέτωπο όχι.

            Εγώ είμαι στην παράξενη θέση να έχω κληθεί να επιχειρηματολογήσω κατά του ΑΑΔΜ όσο το ΚΚΕ το προπαγάνδιζε και υπέρ όταν το εγκατέλειψε. Ήμουν κατά γιατί το 1996 με το σύστημα οικονομικά και πολιτικά σταθερό και ηγεμονικό προς τον λαό δεν ήταν το καθοριστικό το ρεφορμιστικό ΚΚΕ να χαράξει ένα Πρόγραμμα για την Επανάσταση, γιατί αυτό είναι το Πρόγραμμα ενός ΚΚ. Μάλιστα είχε θετικά στοιχεία, την αποσαφήνιση του σοσιαλιστικού χαρακτήρα της επανάστασης και του αντιιμπεριαλιστικού δρόμου προσέγγισης αλλά πέραν τούτου ουδέν. Τα καθήκοντα τότε ήταν άλλα, ήταν η διασπορά κοινωνικών εστιών αντίστασης στον εκσυγχρονισμό, στην εργασία, την νεολαία και παντού, το αντιιμπεριαλιστικό κίνημα και το δυνάμωμα του, στο οποίο συμμετείχε και το ΚΚΕ, και σε κάποιες εστίες αντίστασης επίσης. Το ότι είχε και ένα καλούτσικο πρόγραμμα για την βιβλιοθήκη δεν μας πήγαινε μπροστά γιατί αυτό δεν αναιρούσε πως ήταν ένα καλούτσικο πρόγραμμα ενός κόμματος που όμως δεν ήταν επαναστατικό. Επίσης το ΑΑΔΜ δεν στερούνταν αντιφάσεων, διατήρηση της έννοιας της “εξάρτησης” τότε δεν ήταν σαφές αν διαχωρίζονταν έμπρακτα από την αναζήτηση διαταξικών μπλοκ στρατηγικού τύπου γιατί είναι άλλο ένα επαναστατικό κόμμα να αναζητάει να ουδετεροποιήσει υπέρ της εργατικής τάξης κάποια στρώματα και άλλα το ΚΚΕ να φωνάζει στον δρόμο πως θέλει να ενώσει τους εργάτες με τους … βιοτέχνες τους.

            Όταν όμως το σύστημα στην Ελλάδα έπαψε να είναι ηγεμονικό, όταν η αναπαραγωγή του συστήματος σε μια ελλειμματική εισαγωγική χώρα της Ενιαίας Αγοράς και της Νομισματικής Ένωσης κόλλησε στο ότι η ροή των δανεικών σε τράπεζες και κράτος κόλλησε με τεράστια εμπορικά και δημοσιονομικά ανοίγματα που δημιουργούσαν την ανάγκη να κλείσουν (με εσωτερική υποτίμηση ή με τις παντελώς ανέφικτες αλλαγές σε ΟΝΕ και ΕΕ) ή να ακολουθηθεί ο δρόμος της ρήξης με την χρεοευρωκρατία και το μοντέλο ανάπτυξης– κατανάλωσης της με την επιδότηση της εισαγωγής ζήτησης από την Ελλάδα, τότε ήταν η ώρα που η διασπορά και η ενίσχυση εστιών αντίστασης δεν αρκούσε. Τότε ήταν η ώρα που έπρεπε να συνοδευτεί από ένα μέτωπο κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων απέναντι στον ιμπεριαλισμό και τα μονοπώλια και ένα Κομμουνιστικό Κόμμα που να προπαγανδίζει πως ο αντιιιμπεριαλιστικός δρόμος πρέπει να είναι η αρχή. Τότε ακριβώς είναι που το ΚΚΕ ειπε πως όποιος λέει για ανεξαρτησία είναι με την αστική τάξη, όποιος τα βάζει με τον ιμπεριαλισμό είναι με την αστική τάξη, όποιος δεν λέει για σοσιαλισμό αύριο το πρωί είναι με την αστική τάξη.

            Το ΑΑΔΜ δεν εγκατελείφθηκε γιατί απέτυχε. Εγκαταλείφθηκε γιατί είχε υιοθετηθεί πρόωρα, εικονικά, υποκριτικά, ρεφορμιστικά και κοινοβουλευτικά και εγκαταλείφθηκε για να μην δοκιμαστεί μόλις το ΚΚΕ κατάλαβε πως πλέον είναι επίκαιρο και υπάρχει ο φόβος ο λαός και οι κομμουνιστές να το κατεβάσουν από την βιβλιοθήκη. Η δε μετάβαση ενός κόμματος ζυμωμένου για μισό αιώνα στον δεξιό οπορτουνισμό στον αριστερό οπορτουνισμό δεν είναι κάτι που πρέπει να εκπλήσσει και πάρα πολύ. Το πολιτικό κενός της κατάρρευσης της σοσιαλδημοκρατίας ήταν εύλογο να καλυφθεί από την ιμπεριαλιστική αριστερά και ένα κομματικό σώμα που επιβίωσε το 91 με το αριστερό ΟΧΙ που είπε, τελικά, στην ανοιχτή του διάλυση δεν μπορούσε να κάνει ξαφνική στροφή τύπου 88 και Κοινό Πόρισμα. Η νέα δεξιά του στροφή έπρεπε να γίνει με αριστερό φλας.

            Κώστας
         6. ένας 04/05/2019 at 20:03

            Αν δεν κατάλαβες ποτέ, ότι το ΑΑΔΜ ήταν ένα ενδιάμεσο μεταβατικό στάδιο, με ημερομηνία λήξης, μάλλον υπάρχει λόγος ταξικής αδράνειας.
            Σε σένα απευθυνόμασταν, από το 1930, τότε, που φαινόταν πως μπορούσες να …τσιμπήσεις!
            Σήμερα πια το …τσίμπημα δεν αξίζει. Δεν έχεις πια τίποτε να φέρεις.
            Σε λιάνισαν τα μονοπώλια.
            Εν πάσει περιπτώσει, η πόρτα του ΑΑΔΜ παραμένει ανοιχτή, αλλά όχι πια πρώτο τραπέζι πίστα. Που και τότε κακώς το δίναμε, …μπας και τσιμπήσετε.
         7. Left G700 05/05/2019 at 21:51

            Φίλε ένας,

            Για να τα λέμε όλα, είσαι πολύυυ τυχερός που δεν ζει ο Μεγάλος! Δεν θα σε έκανε απλώς τ’ αλατιού γι’ αυτή την κυνική αλαζονεία που επιδεικνύεις, αλλά θα σε κρέμαγε στο πλωριό κατάρτι να σε φάνε ζωντανό οι γλάροι για παραδειγματισμό!

            Τα λέμε (πάντα, αλλά όχι κι έτσι αδερφάκι μου! έτσι όπως το πας εσύ, θα σας μείνει μόνο η Κεντρική Επιτροπή και αν!)
         8. ένας 06/05/2019 at 01:00

            Εμ, γι αυτό καθυστέρησα τόσα χρόνια να γεννηθώ!
            Χαζός ήμανε, για αναθεωρητής;!
         9. Κώστας 05/05/2019 at 15:02

            Ένας η ιστορία του ΚΚΕ και του ΔΚΚ δεν έχει να κάνει με την … απάτη που περιγράφεις σαν γνήσιος εκπρόσωπος των σημερινών κλεφτοκοτάδων του Περισσού.

            Έκαστος εφ ω ετάχθη

            Κώστας
         10. Γιώργος Λυγκουνάκης 04/05/2019 at 17:31

             Κώστα, ανεξαρτήτως του αν πατάει η ανάλυση σου ή όχι, το νόημα του σχολίου μου στο λαθραναγνώστη ήταν απλά να μη διαμαρτύρεται για τη σφραγίδα των Οικολόγων Εναλλακτικών λες και του τρώνε τον αέρα, γιατί αν τον έκοφτε τόσο ας τους έκαναν πρόταση. Έχω μια άποψη για εκείνη την εποχή, πως αν κόμματα με κοινοβουλευτική παρουσία όπως το ΔΗΚΚΙ ή οι Οικολόγοι Εναλλακτικοί είχαν χτίσει μια στέρεη και ολοκληρωμένη συνεργασία με το ΚΚΕ, αυτό πέραν των άλλων θα είχε αποτρέψει και τη διάλυση τους και θα βγαίναμε όλοι ικανοποιημένοι.

             Δεν νομίζω όμως ότι ο λαθραναγνώστης εννοεί αυτό που λες. Εδώ υπάρχει μια κομματική τακτική απέναντι στους πρώην με δύο σκέλη.

             Το πρώτο σκέλος έχει να κάνει με τα λίγα στελέχη που αποχώρησαν για προγραμματικούς λόγους και είναι στα πλαίσια της ιδεολογικοπολιτικής διαπάλης. Καλά κάνει το ΚΚΕ και απαντά αφού δέχεται βολές, δε παίρνω θέση, δε με ενδιαφέρει στη πραγματικότητα.

             Το δεύτερο σκέλος έχει να κάνει με το πλήθος μέλη που φύγαμε γιατί δεν ανεχόμασταν την εν γένει συμπεριφορά, αλλιώς δε θα φεύγαμε ποτέ. Εκεί η κομματική τακτική λέει αποσιωπήστε το, θάφτε το στο χρονοντούλαπο, μη τους διευκολύνετε να βρίσκονται ο ένας με τον άλλο (λες και άμα θέλουμε να βρεθούμε δε μπορούμε, έχουμε πάθει αμνησία) και αν ποτέ κανείς πάει να μιλήσει βγείτε και αποπάνω και υποδείχτε του ότι κάτι δεν κατάλαβε καλά. Το θεωρεί εσωτερικό του θέμα και όχι εξωτερικό, δε μας θέλει στη πιάτσα, ούτε στις κινητοποιήσεις δε καλεί, χρειάζεται όμως τη ψήφο μας για να επιπλεύσει, κι επειδή μια δεκαετία μετά κάπου το όλο θέμα έχει τελειώσει, έχουν αλλοφρονήσει. Όταν κλείσουν οι κάλπες κάπου θα πρέπει να ρίξουν το φταίξιμο και μάντεψε ποιοι είναι στη μπούκα, οι γνωστοί και μη εξερετέοι μαλάκες.
         11. λαθραναγνώστης 04/05/2019 at 18:24

             Λυγκουνάκη, ξεκαθάρισέ μου κάτι. Από την ΚΝΕ έφυγες ή απ το ΚΚΕ?
         12. Γιώργος Λυγκουνάκης 04/05/2019 at 19:24

             ΚΝΕ-Σπουδάζουσα. Οι αναφορές μου είναι μόνο για τη ΚΝΕ. Για ΚΚΕ δεν έχω ιδέα, ό,τι λέγεται δεξά-ζερβά από τον ένα για τον άλλο δεν έχω κανένα τρόπο να το διασταυρώσω είτε έτσι είτε αλλιώς.

             Την εποχή εκείνη πράγματι διαγράφηκαν και μερικά στελέχη της Σπουδάζουσας, μέλη του ΚΚΕ χρεωμένα στη νεολαία, ένα εκ των οποίων με καθοδηγούσε κιόλας, θέλω να πω ότι το ζήτημα το έζησα.

             Αλλά τα απλά μέλη δεν είχαμε πραγματικά γνώση για το τι γινόταν στα ανώτερα κλιμάκια στο επίπεδο χάραξης της στρατηγικής και της τακτικής, κανείς δε θα μας ρωτούσε ούτως ή άλλως, επιμένω σε αυτό.

             Για μένα ότι λέγεται για αυτό το θέμα τόσα χρόνια μετά, είναι ο λόγος του ενός απέναντι στο λόγο του άλλου. Η εμμονή μου με το θέμα είναι ότι έχω καταλήξει στο συμπέρασμα μέσα στα χρόνια, ότι έχει χαραχτεί μια κομματική τακτική η οποία προσπαθεί να συνδέσει τους διαγραμμένους της τότε ΚΝΕ (κυρίως φοιτητές αλλά και σπουδαστές και συνοικιακούς, μιλάμε τουλάχιστον για μερικές εκατοντάδες ανθρώπους) με την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ, του ρεφορμισμού κτλ.

             Γνωρίζω θετικά ότι δεν ισχύει. Οι περισσότεροι στο βαθμό που γνωρίζω είμαστε από οργανωτική άποψη σπίτια μας, δεν ασχολούμαστε ενεργά με τη πολιτική ως τώρα τουλάχιστον, και γενικά δεν έχουμε καμία σχέση με το όλο αυτό μοίρασμα της πολιτικής τράπουλας τα τελευταία χρόνια.
         13. λαθραναγνώστης 04/05/2019 at 18:46

             “…δε μας θέλει στη πιάτσα, ούτε στις κινητοποιήσεις δε καλεί, χρειάζεται όμως τη ψήφο μας για να επιπλεύσει, κι επειδή μια δεκαετία μετά κάπου το όλο θέμα έχει τελειώσει, έχουν αλλοφρονήσει.”
             Καλά Λυγκουνάκη, εσύ, αλλοφρόνησες νωρίς.
         14. Γιώργος Λυγκουνάκης 04/05/2019 at 19:25

             Εσύ πάλι αλλοφρόνησες αργά, γιατί έχεις και μια ηλικία γέροντα.
         15. λαθραναγνώστης 05/05/2019 at 00:38

             Πάντως, έχεις, εδώ που τα λέμε, μια μονομανία με τη διαγραφή σου από την ΚΝΕ και να το προσέξεις αυτό, διότι η εμμονική αναδρομή στο παρελθόν είναι χαρακτηριστικό των γερόντων. Κάνω κι εγώ τις αναδρομές μου, αλλά βρε παιδάκι μου, εσύ, το φέρνεις από δω, το φέρνεις από κει, στη διαγραφή σου καταλήγεις.
             Δεν είναι τόσο σπουδαίο πράγμα μια διαγραφή. Από δύο και πάνω αρχίζει το πρόβλημα……
         16. Γιώργος Λυγκουνάκης 05/05/2019 at 07:36

             Λαθραναγνώστη μου, η αλήθεια είναι ότι με τσιγκλίζει η προεκλογική περίοδος, όπου όλοι ξαφνικά “σε θυμούνται”, μετά θα χαλαρώσω.
         17. Κώστας 04/05/2019 at 19:06

             Γιώργο εγώ δεν ασχολήθηκα με την χ ή την ψ επιλογή οργάνωσης σαν σύμμαχο του ΚΚΕ ούτε με τους χ ή ψ αποχωρήσαντες αλλά με την εγκατάλειψη του ΑΑΔΜ την στιγμή που μπορούσε όχι απλά να γίνει αλλά να γίνει το όχημα της ρήξης.

             Κατά τα άλλα όσες φορές και να μου τα διηγηθείς εγώ δεν θα καταλαβαίνω ποιοι ήσασταν εσείς που δεν θα φεύγατε ποτέ αν δεν υπήρχαν “συμπεριφορές” και που δεν φύγατε για προγραμματικούς λόγους. Οι συμπεριφορές είναι κάτι που υπάρχει για να προωθηθούν προγραμματικές επιλογές, εν προκειμένω η αντικαταστατική εγκατάλειψη του ΑΑΔΜ, για το οποιο δεν επεκτεινομαι πάλι. Και αν δεν φύγατε για προγραμματικούς λόγους με ποια έννοια προωθείτε το πρόγραμμα της ΛΣ ? Μην το πάρεις προσωπικά, ο τρόπος που τα διηγήσαι λέει πως το ΚΚΕ σας έκαψε πολιτικά, δεν καταλαβαίνω γιατί είστε έξω από το ΚΚΕ για “συμπεριφορές”. Και αν δεν σε μαζεύει εσένα πολιτικά και εκλογικά τους πιο πολλούς θα τους μαζέψει, αν μου λες πως δεν έχετε να επικαλεστείτε προγραμματική διαφωνία. Οι άλλοι, μάλλον αυτοί που λες πρώτο σκέλος, έφυγαν υπερασπιζόμενοι το προηγούμενο πρόγραμμα, είναι κάτι σαφές. Ούτε καταλαβαίνει κανείς εύκολα γιατί το ΚΚΕ είχε “συμπεριφορές” που ανάγκασαν σε αποχώρηση μέλη που δεν είχαν προγραμματική διαφωνία με το ΚΚΕ, αυτοί που λες δεύτερο σκέλος.

             Τα λες με μια γλώσσα λίγο κομματικά κρυπτογραφημένη Γιώργο, δεν καταλαβαίνω.

             Κώστας
         18. Γιώργος Λυγκουνάκης 04/05/2019 at 19:43

             Κάποια τα απάντησα πάνω στο λαθραναγνώστη. Μπορώ να σου πω, ότι παλιότερες φουρνιές διαγραμμένων θα ψηφίσουν ΚΚΕ και πάλι. Η συγκεκριμένη φουρνιά, των τριαντάρηδων, θα ψηφίσει ΚΚΕ αν ψηφίσει. Κράτα το ΑΝ ψηφίσει. Αυτό έχει να κάνει με το πως αξιολογεί ο καθένας τη ψήφο ως “δημοκρατικό δικαίωμα” ή ως παραχώρηση της εξουσίας υπό την πίεση των ταξικών συσχετισμών.

             Εγώ το βλέπω με το δεύτερο τρόπο και αν δεν έχω κάτι που να με καλύπτει δε θα πάω, και κατά τα φαινόμενα δεν έχω. Η ψήφος όμως είναι και θέμα συναισθήματος, κάποιοι θα πάνε, κάποιοι δε θα πάνε. Κομμάτι της διαπαιδαγώγησης μας τότε ήταν να μη μας πολυκόφτει για τις εκλογές, εμείς οργανωνόμασταν για επαναστατική δράση (πα να πει χαμαλίκια). Αυτό τώρα δε βολεύει το ΚΚΕ στη σημερινή συγκυρία, που η αποχή ως τάση απογειώνεται.

             Τώρα, αν και δε γουστάρω να κάνω παραπομπές στον εαυτό μου, η προεκλογική κατάσταση με ενέπνευσε να γράψω ένα κείμενο για αυτό και ελπίζω να σε καλύψω:
             http://sioualtec.blogspot.com/2019/04/blog-post_744.html
         19. Γιώργος Λυγκουνάκης 04/05/2019 at 22:04

             Κώστα βγήκα μια βόλτα και σκέφτηκα πως όντως πρέπει να στα πω λίγο πιο προσωπικά, γιατί προσπαθώντας να μείνω αυστηρά πολιτικός για να μην παρεξηγηθώ, δε με εννοείς.

             Η ΚΝΕ εκείνη την εποχή είχε πολύ ανοιχτές διαδικασίες στρατολόγησης, και πολλές φορές τα κριτήρια για να μπεις δεν ήταν καν πολιτικά. Ας πούμε στη γειτονιά μου, είχαμε πρόβλημα με τους τσιγγάνους, το ότι το ΚΚΕ περιφρουρούσε τα μέλη του έπαιζε πολύ σα λόγος για να μπεις, ανάμεσα στους άλλους. Βέβαια και πάλι πρόσεχες, γιατί όπως είχε πει ένας παλιός συμμαθητής, φίλος και σύντροφος “τον Κνίτη θα τον πετύχεις μόνο, το γύφτο ποτέ”. Η ΚΝΕ επίσης είχε ας πούμε σώσει πολλά παιδιά από τα ναρκωτικά, μπήκαν στην Οργάνωση και καθάρισαν. Εγώ μεταξύ σοβαρού κι αστείου ισχυριζόμουνα πως “αν κάνω ποτέ παιδί, Δημοτικό-Γυμνάσιο θα το στείλω κατηχητικό και από το Λύκειο θα το γράψω στη ΚΝΕ, να βγει λαμπάδα από κάθε άποψη”. Εμένα με πιάσανε γιατί προερχόμουνα ιδεολογικά από χώρο συνεργαζόμενο, αλλά εγώ ήμουν μεμονωμένη περίπτωση. Στο κέντρο της προσπάθειας παρόλα αυτά βρίσκονταν επιλεγμένα άτομα από οικογένειες ΚΚΕ, εκ των οποίων παρόλα αυτά προέκυψαν και εκεί “διαφωνούντες” και αυτό λέει κάτι.

             Έμπαινε κόσμος-έβγαινε κόσμος διαρκώς. Κάποιοι μέναν ακόμη και λίγες βδομάδες. Προσπαθώντας να τους μετρήσεις, μπορεί να φτάσεις σε κάποιες χιλιάδες άτομα, μόνο στο σχολείο μου πρέπει να μπήκαμε τουλάχιστον είκοσι, χώρια οι αναρχικοί και λοιποί αριστεροί. Μιλάμε για περιοχές όπου η εν γένει ιδεολογία του ΚΚΕ και της υπόλοιπης αριστεράς παλεύαν για την κυριαρχία από μια ηλικία και κάτω, και μιλάμε τώρα για πριν τη κρίση, έτσι;

             Μας πήραν λοιπόν, πραγματικά από όλες τις στράτες τις ζωής, και με μας έφτιαξαν μια οργάνωση η οποία από πλευράς λειτουργίας έχει περάσει στη σφαίρα του αστικού θρύλου. Το πως έγινε αυτό κατορθωτό δε μπορώ να στο αναλύσω εκ του προχείρου, θα έπρεπε να μαζευτούμε πολλοί από εκείνη τη φουρνιά, να ανταλλάξουμε εμπειρίες και να καταλήξουμε σε συμπεράσματα και-ίσως-και σε κείμενα, αυτό θα είχε ένα ενδιαφέρον.

             Επειδή μου λες τώρα γιατί δε μείναμε ενωμένοι αποχωρώντας η απάντηση είναι απλή: Δεν είχαμε ηγεσία. Αν είχαμε πέντε-δέκα-είκοσι από τα στελέχη μας να τα ακολουθήσουμε πιστεύω θα είχαμε ακολουθήσει. Αυτό και τώρα μπορεί να συμβεί. Πρέπει να καταλάβεις ότι έχουμε κάνει τόσα πράματα μαζί, ώστε το δέσιμο μας προκύπτει μέσα από τη ζωή. Χωρίς στελέχη να μας οδηγήσουν όμως, μείναμε κοινοί ελληναράδες όπως όλοι οι άλλοι, χωρίς να ξέρουμε τι να κάνουμε, στη πραγματικότητα ακόμη και το τι ψήφιζε ο καθένας μετά πιάνει όλο το πολιτικό φάσμα, δεν είναι κουκιά του ΚΚΕ όλοι.

             Τώρα αν μου λες πως γίνεται θεωρητικά να δημιουργηθεί μια οργάνωση από τα σπλάχνα μιας άλλης χωρίς να υπάρχει ιδεολογική-πολιτική διαφοροποίηση, μόνο για προσωπικούς λόγους, ρώτα τα καθοδηγητικά στελέχη του ΚΚΕ να σου απαντήσουν. Θεωρώ ότι ο λόγος που σταδιακά οδηγηθήκαμε στην έξοδο, ήταν ότι οι κομματάνθρωποι φοβήθηκαν ότι σταδιακά θα αρχίσουμε να αποκτούμε άποψη και να απαιτούμε το δικό μας χώρο στη διαμόρφωση της γραμμής και στα κεντρικά όργανα. Και δεν υπήρχε περίπτωση να συμβεί κάτι τέτοιο.

             Ο λαθραναγνώστης λέει αλήθεια, ότι και η Παπαρήγα έλεγε πως δυνάμεις που προέκυψαν από τη φύτρα του ΚΚΕ δεν μπορούν να είναι συνομιλητές του ΚΚΕ, και συμφωνώ μαζί του. Αν δε με θέλουν μία, δε τους θέλω πλέον δέκα, κατάλαβες; Ίσως σε επόμενη φάση, με συνομήλικους συντρόφους πού έμειναν στο ΚΚΕ (ηλικία Πρωτούλη και κάτω) να μπορούσε να υπάρξει μια γέφυρα, αλλά αυτό θα το δείξει το μέλλον.

             Τώρα από’ κει και μετά με στελέχη του ΚΚΕ οι οποίοι αλληθωρίζουν προς τα δεξιά, και επειδή πράγματι η Ελλάδα είναι μικρή και όποιος θέλει γνωρίζει όποιον θέλει, έχω να πω πως αν είναι να γυρίσω, θέλω να γυρίσω και να’ μαστε όπως παλιά, όχι να γυρίσω και να με πάνε από τη πίσω πόρτα στο Λαπαβίτσα, κατάλαβες;
         20. ανωνυμος μαρξιστής τάση Μηλιού 04/05/2019 at 22:57

             Πρώτα θα περάσεις από Μηλιό, Λαπαβίτσα δεν ξέρω, έχεις ακούσει κάτι;
         21. Γιώργος Λυγκουνάκης 05/05/2019 at 07:39

             Ο Καλτσώνης με το Μαριόλη και άλλους έχουν επιστημονική-συγγραφική συνεργασία. Δεν είναι κακό ούτε κρυφό, ούτε τραβάω κάποιο ζόρι, λέω όμως ότι αυτό δε με εκφράζει.
         22. λαθραναγνώστης 05/05/2019 at 12:50

             Γιώργο, έτσι όπως τα περιγράφεις τα πράγματα, με έναν όρο μπορώ να σας χαρακτηρίσω. “Τα ορφανά της ΚΝΕ”! Και πίστεψέ με, δεν μου αρέσει καθόλου. Η ΚΝΕ (και το ΚΚΕ), όντως δεν είναι επιλεκτική όταν στρατολογεί άτομα από όλους τους χώρους. Και δεν θα μπορούσε να είναι άλλωστε και ούτε θα έπρεπε. Ο Χριστός απαντούσε στους μαθητές του που παραπονούνταν ότι κάνει πολύ παρέα με τους αμαρτωλούς κι εκείνους τους “έχει στην απ έξω”, ότι για τους αμαρτωλούς είχε έρθει. Τους ευσεβείς, τους έχει δεδομένους. Το ίδιο και η ΚΝΕ. Αν επέλεγε μόνο τους συνειδητούς, τότε ποιός θα ήταν ο ρόλος της? Το πρόβλημα δημιουργείται από τη στιγμή που όντας μέλος, δεν γίνεται προσπάθεια ιδεολογικού και θεωρητικού “δεσίματος”. Ούτε από την πλευρά της οργάνωσης, αλλά ούτε και από την πλευρά του μέλους – υπάρχει και η αυτομόρφωση.
             Τώρα, το να μπαίνεις στη ΚΝΕ από τον φόβο των γύφτων ή να “σε γράφει η μαμά”, για να μην πέσεις στα ναρκωτικά, αυτό προδιαγράφει μια συγκεκριμένη πορεία και κατάληξη.
             Δεν αρκεί να μπει κανείς στην ΚΝΕ ή το ΚΚΕ. Πρέπει να θέλει και ο ίδιος να γίνει “πολιτικό ζώον”! Ή αλλιώς, πάλι με όρους θρησκείας, δεν μπορεί η ΚΝΕ να σώσει, κάποιον που δεν θέλει ο ίδιος να σωθεί. Κι αυτό το τελευταίο, ισχύει παντού. Όταν οι “θείτσες” και οι “μπαρμπάδες” σκούζουν: “Τι κάνει το ΠΑΜΕ, τι κάνει το ΚΚΕ?”, η απάντηση είναι αυτή.
         23. Γιώργος Λυγκουνάκης 05/05/2019 at 19:27

             Λαθραναγνώστη διάβασε το σχόλιο του Κνίτη της Ανασυγκρότησης, μη λέω εγώ συνεχώς τα ίδια.

             Κνίτη της Ανασυγκρότησης thumbs up. Κάνε μόνο παραγράφους, δυσκολεύτηκα να σε ακολουθήσω.

             Λαθραναγνώστη έχω να προσθέσω μόνο κάτι. Εγώ προήλθα πολιτικά από ΕΔΑϊτικο περιβάλλον. Ήξερα από παλιά που τοποθετούμαι, ποτέ δεν αμφέβαλλα. Μέσα στη κρίση πέρασα από διάφορα ψάχνοντας μια “πολιτική λύση”. Αγανακτισμένους, εξωκοινοβούλια, το κίνημα κατά των πλειστηριασμών κλπ κλπ.

             Αυτό που είδα στα χρόνια μου στη ΚΝΕ, την ανιδιοτελή αυταπάρνηση από ανθρώπους που δεν είχαν ιδέα από πολιτική, τη πίστη τους στο αναγκαίο, επίκαιρο ΚΑΙ ΕΦΙΚΤΟ της κοινωνίας χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο όπως ο καθένας υποκειμενικά τη καταλάβαινε, δεν το έχω ξαναδεί και δεν περιμένω πλέον να το ξαναδώ.

             Πολλοί “υπερπολιτικοποιημένοι” μας υποτιμούσαν και τότε, όχι μόνο εκτός αλλά και εντός κομματικών κύκλων. Ο Κνίτης της Ανασυγκρότησης ίσως δε συμφωνήσει, αλλά εμένα δε θα μου βγάλεις την εντύπωση ότι μας είχαν εξαρχής για “αναλώσιμους”. Δεν ήμουν μέσα στα ανώτερα όργανα, δε ξέρω, σε αυτό το συμπέρασμα όμως έχω καταλήξει.

             Εγώ ούτως ή άλλως εξαρχής και δηλωμένα δεν είχα σκοπό να συνεχίσω στο ΚΚΕ, τα πλάνα μου ήταν να συνεχίσω να συμπορεύομαι βρίσκοντας και ορισμένες ακόμη μεμονωμένες περιπτώσεις από το ΔΗΚΚΙ που έμειναν σταθεροί και κάποιοι ακόμη στα ψηφοδέλτια του ΚΚΕ είναι. Θέλω να πω, δεν έχω κάποιο σκύλιασμα με το ΚΚΕ επειδή “με παραγκωνίσανε”.

             Εκεί που θέλω να καταλήξω, είναι ότι δεν έχω σκοπό να προσπεράσω τη στάση που είδα απέναντι σε ανθρώπους που είχαν φτύσει αίμα δείχνοντας μια πίστη που όμοια της δεν έχω δει σε πάρα πολλούς πατενταρισμένους αναρχοκομμουνισταράδες. Και τόσα χρόνια μετά, όχι μόνο δεν έχει ζητηθεί μια συγγνώμη, έτσι από πολιτική ευθιξία ρε παιδί μου, αλλά εμμέσως υπάρχει μια κατηγορία ότι οι ίδιοι φταίνε που “κάτι δεν κατάλαβαν καλά”. Γάμα με εμένα, εγώ δεν έχω πολιτική ανάγκη, ούτε περιμένω από το ΚΚΕ “πιστοποιητικά αγωνιστικότητας”.

             Για να το ολοκληρώσω λοιπόν, μετά από πολύ ψάξιμο, η μόνη περίπτωση επιστροφής δικής μου είναι να έχω τη τιμή να βρεθώ ξανά ανάμεσα σε κάποιους από αυτούς τους ανθρώπους. Μετά φυσικά, θα μπορούσαμε να στρατολογήσουμε και μερικούς από χώρους αγανακτισμένων, πατριωτικούς, αριστερούς, οικολογικούς, μπλα μπλα μπλα, αλλά και χύμα κόσμο όπως κάναμε τότε δλδ. Αυτό δε περνά από το χέρι μου, και πάλι η δική μου εκτίμηση είναι πως θα χρειαστούν κάποια από τα παλιά μας στελέχη να μπουν στο κέντρο και να συγκροτηθούμε γύρω τους, έτσι γίνονται αυτά.

             Αλλιώς, η μόνη άλλη περίπτωση επιστροφής μου με πολιτικούς όρους, πέρα από δράσεις στο δρόμο, είναι το “αυθόρμητο ξέσπασμα”.
         24. Κώστας 04/05/2019 at 23:39

             Γιώργο ευχαριστώ για τον χρόνο που σπατάλησες και η μαρτυρία σου είναι ενδιαφέρουσα και καθόλου κακό να παραπέμπεις σε αυτήν.

             Θα κρατήσω τις απόψεις μου για τα εξείς

             Είσαι εντυπωσιακά και δογματικά πολιτικά “μουλαρωμένος” στο να αρνήσαι να συνδέσεις τα γεγονότα που συμβαίνουν σε ΚΚΕ και ΚΝΕ με την διολίσθηση από το ΑΑΔΜ στην ΛΣ και την αλλαγή στυλ δουλειάς και στρατολόγησης στην ΚΝΕ. Αν με ρωτάς προσωπικά πάντως δεν πολυσυμφωνώ ούτε με τα μετωπικά χαρακτηριστικά της ΚΝΕ (ας ιδρυόταν κάτι άλλο ως πλατύτερο) ούτε με την σημερινή που απ οτι καταλαβαίνω έχει πιο στενά κομματικά χαρακτηριστικά αλλά έχω την άποψη πως ξεχωριστή οργάνωση νεολαίας του κόμματος ή της οργάνωσης για όσους αναφερόμαστε γενικά στο ΚΚ αλλά λέμε πως δεν υπάρχει, δεν πρέπει να υπάρχει καν. ‘Αλλο θέμα αν πρέπει να υπάρχει οργάνωση νεολαίας γενικά που κατά καιρούς πρέπει, και είναι και πολιτικό καθήκον αιχμής για διάφορες οργανώσεις (ΑΡΑΝ, Κ Σχέδιο, Αναμέτρηση ίσως καμιά ΟΝΡΑ, ίσως Παρέμβαση, δεν ξέρω αν χωθεί και καμιά brigada).

             Πάντως είναι πραγματικά εντυπωσιακό, επανέρχομαι, πως δεν συνδέεις το ότι σας “φοβήθηκαν” με την διολίσθηση. Εκτιμώ πως το ΚΚΕ πέτυχε να περάσει σε ένα δυναμικό της περιόδου της πλατιάς ΚΝΕ τον μύθο της αριστερής στροφής. Ο δε Χαλβατζής (που θα με ξενυχτήσεις απόψε να το διαβάσω να θυμηθώ τότε που το διαβάζαμε ξανά και ξανά περιμένοντας και ελπίζοντας για τις μυθικές “εξελίξεις στο ΚΚΕ”) νομίζω πως κάνει πολύ πιο καίριες εκτιμήσεις συνδέοντας την διολίσθηση από το ΑΑΔΜ στην ΛΣ, με τις αλλαγές στην ΚΝΕ, τις δυσκολίες και αντιφάσεις της ΠΚΣ το 06-07 και το 08 και την σχεδόν έξοδο από τους Συλλόγους.

             Τέλος δεν κολλάει ο Λαπαβίτσας, καθόλου, με τον τρόπο που τον αναφέρεις.

             Κώστας
         25. Γιώργος Λυγκουνάκης 05/05/2019 at 08:05

             Κώστα ο σ.Χαλβατζής το έζησε ως στέλεχος, κοιτά από πάνω προς τα κάτω. Εγώ το έζησα ως μέλος, κοιτάω από κάτω προς τα πάνω. Ο λόγος που μετά από τόσα χρόνια σπάω τη σιωπή μου, πέραν του ότι οι συνθήκες ζωής μας είναι αβίωτες και οι σκέψεις επιστροφής αυξάνονται, είναι γιατί δεν ανέχομαι να παρουσιάζεται εκείνη η περίοδος ως “ένα λάθος με το οποίο ξεμπερδέψαμε”, γιατί για πάρα πολλούς ανθρώπους ήταν ένα σημαντικό κομμάτι της ζωής τους.

             Δε θεωρώ σημαντική την αλλαγή γραμμής, γιατί η άποψη μου για τους κομματικούς είναι ότι χρησιμοποιούν τη γραμμή εργαλειακά. Θέλαν να κάνουν άνοιγμα για να “βρουν χέρια”, δημιούργησαν τη κατάλληλη γραμμή ως όχημα. Θέλαν να το κλείσουν όπως-όπως, για να μην αναγκαστούν κάποια στιγμή να μοιραστούν το κόμμα; Άλλαξαν τη γραμμή. Τόσο απλό.

             Τώρα για ποιο λόγο συνέχισαν να παίρνουν μια ψήφο, είναι θέμα συναισθηματισμού. Αλλά και το συναίσθημα, όταν τόσα χρόνια μετά ξέρεις ότι δεν υπάρχει γέφυρα επιστροφής και αν συνεχίσεις να τους ακούς θα περάσεις όλη σου τη ζωή σα παροπλισμένος ψηφοφόρος, ειδικά τη στιγμή που η εν λόγω ζωή έχει γίνει σκατά, χωρίς ακτίνα φωτός από κάπου, κάποια στιγμή φθίνει, χάνει το νόημα του. Κάποια στιγμή πρέπει να το πάρεις απόφαση ότι μπορείς να συνεχίσεις και χωρίς αυτούς.
         26. Γιώργος Λυγκουνάκης 06/05/2019 at 10:14

             Και μιας Κώστα και με κινητροδότησες να τα βγάλω από μέσα μου (με το τσίγκλισμα του λαθραναγνώστη που δε ξέρει τι ξύπνησε) ας πιάσουμε το υποθετικό σενάριο που όντως είχαμε μαζευτεί 2-3 χιλιάδες άνθρωποι να συγκροτηθούμε σε σώμα.

             Κάντο εικόνα:

             Α. Από τη μία έχεις ένα κοινοβουλευτικό κόμμα το οποίο ισχυρίζεται ότι εκπροσωπεί τη κοινωνία, με κύρος εκείνη την εποχή, με γραφεία σε όλη την Ελλάδα, με επαγγελματικά στελέχη, με εκδόσεις. επεξεργασμένη γραμμή και ένα ζωτικό χώρο δικό του κατακτημένο μέσα στο πολιτικό σκηνικό.

             Β. Από την άλλη έχεις ένα κομμάτι αυτής της κοινωνίας, ατόφιο, ανεπεξέργαστο, χωρίς συνεκτική ιδεολογία, με μερικές δεκάδες πρώην στελέχη μόνο, με μόνους δεσμούς τις κοινές εμπειρίες και τη καλή διάθεση και τις όποιες οικονομικές δυνατότητες μπορούσαμε να έχουμε μόνοι μας.

             Το μόνο στο οποίο οπωσδήποτε υπερτερούσαμε ήταν η γείωση μας στην ελληνική πραγματικότητα, γιατί εμείς τη βιώναμε, δε τη περιγράφαμε απλά. Ίσως εν μέρει, υπερτερούσαμε και σε ατομική μόρφωση, γιατί ανάμεσα μας είχαμε πολλούς επιστήμονες, οι οποίοι τολμώ να πω, επί προσωπικού, δεν ήμασταν κακοί στα αντικείμενα μας. Όμως στην οργανωμένη πολιτική Κώστα, τη μάχη τη κερδίζουν οι πολιτικοί, όχι οι απλοί πολίτες.

             Τι θα είχε γίνει λοιπόν; Πιστεύω πως δε θα είχαμε διασπαστεί, δεν είχαμε την απαραίτητη ιδεολογικοποίηση για να τα σπάσουμε μεταξύ μας. Όχι, θεωρώ θα είχαμε μείνει μαζί, θα γινόμασταν μια μεγάλη, πανελλαδική λέσχη για μπύρες. Με τη κρίση όμως τότε να μπαίνει, δεν υπήρξε το καθαρό μυαλό για κάτι τέτοιο. Κοιτώντας το προς τα πίσω το μετανιώνω άπειρα, είμαι ανά πάσα στιγμή έτοιμος για οποιοδήποτε ριγιούνιον, ακόμη και παντελώς εκτός πολιτικής, αλλά αυτά θέλουν σκέψη, θέλουν οργάνωση, δε γίνονται έτσι στο πόδι, ούτε υπό το βάρος προεκλογικών συναισθηματικών εκβιασμών.
         27. λαθραναγνώστης 06/05/2019 at 11:50

             Γιώργο, η “γείωση στην πραγματικότητα” που αναφέρεις, μερικές φορές οδηγεί σε λάθη. Π.χ, το ΚΚΕ, πιεζόμενο από τη βάση του, καλόπιστα μεν αλλά επιπόλαια και χωρίς πείρα, το 89 έκανε συμμαχία με τους αναθεωρητές, πράγμα που αποδείχτηκε λάθος.
             Αν πάλι το 12 μέχρι και το 15, υποχωρούσε στην αφόρητη πίεση που του γίνονταν ΚΑΙ από τα κάτω για να μπει σε μια συνεργασία με “όοοολη την αριστερά” δηλαδή και με τον ΣΥΡΙΖΑ (ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν “η λέξη που δεν λες” τότε), σήμερα θα είχαμε πάθει πανωλεθρία. Και το ΚΚΕ το ίδιο αλλά και γενικότερα.
             Μερικές φορές, η ηγεσία, πρέπει να ξέρει και να αποστασιοποιείται από τη βάση, να πηγαίνει κόντρα. Αυτός εξ άλλου είναι και ο ρόλος μιας ηγεσίας. Να καθοδηγεί και όχι να άγεται και να φέρεται.
             Όταν το ΚΚΕ εγκατέλειψε τον ΑΑΔΜ, βίωνε, όπως λες κι εσύ, μια πραγματικότητα. Μια σημαντική καμπή στην παγκόσμια ιστορία.
             Ο καπιταλισμός, μετά τις ανατροπές στο σοσιαλιστικό στρατόπεδο, ούτε θέλει πιά, αλλά ούτε και μπορεί να κάνει παραχωρήσεις προς την εργατική τάξη. Αυτά που εμείς θεωρούμε κατακτήσεις της εργατικής τάξης, στην πραγματικότητα, κατά μεγάλο ποσοστό, είναι παραχωρήσεις της αστικής τάξης προς την εργατική, για να μην διακυβευτεί ο ίδιος ο καπιταλισμός. Βλέπε Κεϋνσιανισμός….
             Δεν θέλει, διότι δεν υπάρχει αντίπαλο δέος. Όσες κινητοποιήσεις κι αν κάνει η εργατική τάξη, κίνδυνος για τον ίδιο τον καπιταλισμό, δεν υπάρχει. Τουλάχιστον αυτή είναι η εκτίμησή των επιτελείων του (του καπιταλισμού). Ακόμα κι επανάσταση να γίνει σε κάποια χώρα, δεν υπάρχει οργανωμένο στρατόπεδο να την στηρίξει. Δες τι γίνεται με την Κούβα, με τη Βενεζουέλα… Παλαιότερα, όλα τα κινήματα ανεξαρτησίας, τα στήριζε η ΕΣΣΔ και γι αυτό την κέρδιζαν.
             Αλλά ταυτόχρονα, ο καπιταλισμός πλέον δεν έχει αντικειμενικά την δυνατότητα να δώσει. Με την εξαγωγή κεφαλαίων στον τρίτο κόσμο, πράγμα που δεν γινόταν, τουλάχιστον σε τόσο μεγάλη έκταση, όσο υπήρχε το σοσιαλιστικό στρατόπεδο, η αγορά εργασίας έχει μεγαλώσει τόσο πολύ που αντικειμενικά η τιμή της εργασίας έχει καταβαράθρωθεί.
             Οπότε, τα μέτωπα, αφού δεν μπορούν να αποσπάσουν παραχωρήσεις, δεν μπορούν πια να προσφέρουν τίποτα θετικό, παρά μόνο αυταπάτες και ανάσχεση της ριζοσπαστικοποίησης των μαζών.
             Αυτά, πολύ συμπυκνωμένα, υπό τύπον τροφής για σκέψη, γιατί είναι θέματα που απαιτούν να γράφει κανείς “σεντόνια” ολόκληρα κι εγώ δεν έχω τέτοια υπομονή.
         28. πικάπα 06/05/2019 at 12:51

             Κατ αρχή όταν λες για 12-15 πετάς κάπως τη μπάλα στην εξέδρα. Το ΚΚΕ είχε αντικειμενικά τη πρωτοκαθεδρία σε δυνατότητες πολιτικών κινήσεων το 10-12. Μετά τις δεύτερες εκλογές του 12 θα μπορούσε να λειτουργήσει, μόνον εφόσον είχε επιτύχει σε πολιτικές παρεμβάσεις την περίοδο 10-12, οπότε θα ήταν αρκετά διαφορετικά τα πράγματα στο κίνημα, αλλά και στα εκλογικά… Τι να έκανε ακριβώς, δεν ξέρω, δεν ήμουν εγώ εξ αντικειμένου (ποσοτικά και όχι μόνο) πρωτοπορία.

             Κατά δεύτερο, το ότι οι ελιτ δε φοβούνται πλέον τίποτε, δεν σημαίνει ότι απαντάς με το να λες στην ουσία η όλα ή τίποτε. Χρειάζονται σεντόνια; δεν ξέρω, ίσως. Αλλά σίγουρα με τις απαντήσεις σου Δεν απαντάς. Δεν απαντάς και αυτό το εισπράττεις. Τι να κάνεις, δεν ξέρω, δεν είμαι εγώ η πρωτοπορία, ούτε ήμουν ούτε και θάμαι.

             Υ.Γ. Αλλά τα γεγονότα (τα γεγονότα κύριοι, τα γεγονότα), δεν επιβεβαιώνουν ότι έστω εσύ είσαι πρωτοπορία. Άρα; Μένω με ερώτημα πράγματι.
         29. Γιώργος Λυγκουνάκης 06/05/2019 at 12:52

             Δε λέω τη λέξη ΣΥΡΙΖΑ γιατί δεν ετίθετο σε εκείνη τη φάση θέμα ΣΥΡΙΖΑ, τουλάχιστον όχι από τη βάση της νεολαίας. Εγώ ξέρω μόνο για τη νεολαία, τι έγινε στα συνδικάτα ή στις συνοικίες δε μπορώ να το ξέρω, ούτε τότε, ούτε αργότερα, γι’ αυτό και μιλάω μόνο για 2-3 χιλιάδες ψυχές, πολύ μικρό νούμερο για τη τότε δύναμη του ΚΚΕ.

             Για το ΣΥΡΙΖΑ η δική μου γνώμη ως απλός ψηφοφόρος του ΚΚΕ ήταν καμία συνεργασία, κυβερνητική ή άλλη. Ήθελα όμως ψήφο ανοχής τις πρώτες μέρες στη Βουλή, για να δώσουμε μια ευκαιρία από τη μία και να μη κατηγορηθούμε για σεχταρισμό από την άλλη. Στο δε δημοψήφισμα ψήφισα ΌΧΙ χωρίς αυταπάτες.
         30. Γιώργος Λυγκουνάκης 06/05/2019 at 13:38

             Και δεν είναι μόνο η “πείρα” ρε λαθραναγνώστη που είναι άλλη κλισέ ατάκα, είναι θέμα και χαώδους διαφοράς αντίληψης. Εγώ δεν επεδίωξα ποτέ να γίνω στέλεχος, αν ποτέ η ιστορική ανάγκη με φέρει σε θέση ευθύνης, που δε μου το εύχομαι αλλά και δε με τρομάζει από την άλλη, θα την υπηρετήσω με όσο επαγγελματισμό διαθέτω περιμένοντας το σύνολο να μου επιτρέψει να γυρίσω στη ζωή μου.

             Κάποτε η ΚΝΕ μου έδωσε την ευκαιρία να προσφέρω με τον ακτιβισμό μου, αργότερα το έκανα κι αλλού και τελειώνει εκεί. Θυμάμαι τους βαθυκομματικούς να υπερασπίζονται τις καρέκλες τους (ή τα σκαμνάκια τους όπως το δει κανείς) με μια μανία, λες και τους απειλούσε κανείς, ΛΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΤΙΣ ΖΗΤΗΣΑΜΕ. Για αυτές ζούσαν, για αυτές τα κάναν όλα.

             Όχι ότι στο εξωκοινοβούλιο είναι και πολύ καλύτεροι, εκεί είναι βαθυκομματικοί χωρίς…κόμμα. Θα θέλαν ένα κόμμα, κάνουν τα πάντα για να το φτιάξουν, ολημερίς το χτίζουνε, το βράδυ γκρεμίζεται, και δωσ’ του απ’ την αρχή.
         31. λαθραναγνώστης 06/05/2019 at 14:00

             Λυγκουνάκη, Ψήφος ανοχής, ούτε για πέντε δευτερόλεπτα (!) δεν μπορούσε και δεν έπρεπε να δοθεί στον ΣΥΡΙΖΑ.
             Το ότι ήταν ο ταξικός εχθρός, στην πιο επικίνδυνη του μορφή, τουλάχιστον οι κκεδες, το γνωρίζαμε πολύ πριν βγει κυβέρνηση το 15. Εγώ προσωπικά, είχα μαλώσει με φίλους μου του εξωκοινοβουλίου, επειδή χαρακτήριζα έτσι τον ΣΥΡΙΖΑ
             Και επειδή ακριβώς αυτοί που πίεζαν για μέτωπο, στην πραγματικότητα ΚΑΙ με τον ΣΥΡΙΖΑ, γνώριζαν αυτή την κάθετη αντίρρηση των κκεδων, για λόγους ταχτικής, δεν την πιάναν τη λέξη αυτή στο στόμα τους – ήταν η “λέξη που δεν λες”.
             Αν τότε το ΚΚΕ είχε υποχωρήσει και δεχόταν έστω μέτωπο με “όοοολη την αριστερά”, τότε θα εμφανιζόταν ο ΣΥΡΙΖΑ, σε δεύτερη φάση, σε στυλ ” κι ο ΣΥΡΙΖΑ, τι είναι?” “Δεν είναι αριστερά?”……
             Αλλά βασικά, το θεωρητικό υπόβαθρο για το οποίο το ΚΚΕ δεν δέχτηκε εμπλοκή του σε μέτωπα, είναι αυτό που σου έγραψα πάρα πάνω.
             Τα μέτωπα πιά, μετά τις ανατροπές, έχουν πεθάνει!

             Υ.Γ Στο δημοψήφισμα, πάνω στο ψηφοδέλτιο έγραψα τη γνωστή μαντινάδα του δημοψηφίσματος της χούντας:
             “…….ΟΧΙ να ρίχνεις το πρωί, να βγαίνει ΝΑΙ το βράδυ”
         32. Γιώργος Λυγκουνάκης 06/05/2019 at 14:58

             Ναι λαθραναγνώστη, αλλά τώρα με βάζεις στο πειρασμό να σε ρωτήσω ποια είναι η άποψη σου για τη Βενεζουέλα;
         33. λαθραναγνώστης 06/05/2019 at 18:32

             Γιώργο, σχετικά με τη Βενεζουέλα.
             Θεωρώ ότι η κυβέρνηση του Μαδούρο, είναι ένα τυπικό ρεφορμιστικό καθεστώς με έντονα χαρακτηριστικά λαϊκισμού που στοχεύει να αναμορφώσει προς όφελός του τον καπιταλισμό της χώρας, παρά να τον ανατρέψει. Κι όλο αυτό το εγχείρημα, γίνεται χωρίς ιδιαίτερη θεωρητική βάση που να του προσδίνει κάποια σοβαρότητα. Οι Βενεζουελάνοι, τζάμπα ταλαιπωρούνται λοιπόν.
             Ξεκίνησε έτσι από τον Τσάβες, έχοντας κάποια αρχική αίγλη, αλλά μετά τον Μαδούρο, το μόνο που μπορεί να μείνει, θα είναι ένας λαϊκός μύθος ανάμεσα στα φτωχά στρώματα και τους ιθαγενείς, που αόριστα θα περιγράφει για κάποιο “παλληκάρι” που έδωσε “ψωμάκι στον κοσμάκη”, όπως καλή ώρα, λένε κάτι ΠΑΣΟκια για τον Αντρέα.
             Αν πάλι, ο Μαδούρο παραμείνει πολύ καιρό, θα δημιουργηθούν κι εκεί, όπως κι εδώ επί ΠΑΣΟΚ, καινούργια τζάκια, μια καινούργια ελίτ, από αναδυόμενα κοινωνικά στρώματα, που θα εκτοπίσουν κατά το μάλλον ή ήττον την υπάρχουσα αστική τάξη της χώρας και θα καταλάβουν αυτά τη θέση της, ως αστοί νεόπλουτοι στο αστικό σύστημα και που με τη σειρά τους θα εκμεταλλευτούν τον λαό. Ο φόβος και η αντίδραση της αντιπολίτευσης, είναι αυτός ακριβώς. Όχι ότι θα έρθει ο κομμουνισμός, αλλά ότι θα έρθουν οι “λγδιάριδες” που τώρα αποτελούν το επιτελείο του Μαδούρο, ως νέοι αστοί στη θέση των παλαιών, που ενδεχομένως περιλαμβάνουν και υπολείμματα φεουδαρχών και ευγενών, και θα πάρουν αυτοί στην κατοχή τους τα μέσα παραγωγής.
             Αν οι Αμερικάνοι χειριζόντουσαν την κατάσταση πιό έξυπνα και με λιγότερη υπεροψία, μάλλον θα τα είχαν βρει. Τέτοια καθεστώτα, είναι περισσότερο θέσει, παρά φύσει αντιαμερικάνικα.
             Δεν αρνούμαι ότι το καθεστώς αυτή τη στιγμή, έχει λαϊκό έρεισμα και ότι γεννήθηκε από πραγματικές αιτίες: εξαθλίωση λαϊκών μαζών, ανάγκη για να διαχειρίζεται η ίδια η χώρα τον πλούτο της κλπ Ο Μαδούρο όμως , είναι υπερβολικά λίγος για το έργο αυτό, ούτε καν για να ηγηθεί μιας αλλαγής….χαλίφηδων, όπως περιέγραψα παραπάνω.
             Στην Ελλάδα, το ζήσαμε αυτό το έργο, σε ηπιότερη έκδοση, με το ΠΑΣΟΚ και τον Αντρέα, που εξελίχθηκε σε ΠΑΣΟΚ Σημίτη.
             Το ΚΚΒ, έμπλεξε, όπως έμπλεξε και το ΚΚΕ τότε με το ΠΑΣΟΚ, μόνο που το ΚΚΕ κατάφερε να απεμπλακεί σχετικά έγκαιρα.
         34. Γιώργος Λυγκουνάκης 06/05/2019 at 19:17

             Δε διαφωνώ, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δεν πρέπει στη συγκυρία να το υπερασπιστούμε.
         35. Σ.Τ. 06/05/2019 at 20:34

             Δεν ειναι ετσι απλα τα πράγματα η Βενεζουέλα εχει ενα ρολο στον σχεδιασμο της Κινας, παιζονται μεγαλα παιγνιδια, προφανως απο την αστικη ταξη της χώρας οχι απο τα κομματα που στηρίζουν μαδουρο. Αναρρωτιεμαι η Κινα που το παει και τι ακριβως επιδιωκει.
         36. Γιώργος Λυγκουνάκης 06/05/2019 at 22:07

             Και μένα με προβληματίζει η κινέζικη παρέμβαση αλλά επιλέγω να εμπιστευθώ τους Βενεζουελάνους συντρόφους (δε το προσδιορίζω επακριβώς κομματικά).
         37. Σ.Τ. 07/05/2019 at 08:06

             Ο Τσάβες εθνικοποίησε την βιομηχανία του πετρελαίου, έκανε έτσι ένα μεγάλο εχθρό αλλά έδωσε και πολλά στους πολύ φτωχούς; Τώρα ο Μαδουρο, τι κάνει ακριβώς; Που πάνε τα κέρδη από την εθνική πετρελαϊκή βιομηχανία; Ποιοι ωφελούνται; Γιατί αν τα κέρδη πήγαιναν όλα στον φτωχό λαό, θα ειχε φτιάξει μια λαϊκή βάση, ακλόνητη, δεν θα χαμπαριαζε από πραξικοπήματα. Μπορεί δεν ξέρω. Θα δείξει. Θα φανεί αν η ρήξη με το αμερικανικό κεφάλαιο ήταν για όφελος των φτωχών η για άλλο.
         38. Γιώργος Λυγκουνάκης 07/05/2019 at 09:56

             Τι να πω, προσωπικά παρακολουθώ την Επιτροπή Αλληλεγγύης για τη Βενεζουέλα http://somosvenezuelagr.blogspot.com/
         39. Σ.Τ. 07/05/2019 at 14:15

             Mια άλλη άποψη χωρίς καλούς και κακούς.
             https://slpress.gr/diethni/yvridikos-polemos-quot-neyron-quot-sti-venezoyela-ochi-praxikopima/
         40. Κώστας 06/05/2019 at 13:10

             Γιώργο δεν θεωρώ μονόδρομο το να είχατε συγκροτηθεί σε Σώμα.

             Εφόσον δεν είχατε σοβαρή προγραμματική διαφωνία και, ψυχανεμίζομαι θεωρώντας εσένα αντιπροσωπευτικό, πως ήσασταν πιο κοντά στην ΛΣ απ ότι στο ΑΑΔΜ (θεωρώντας εσείς το εξέλιξη και όχι αντικαταστατική εγκατάλειψη και μη θεωρώντας πως γίνεται αριστερίστικη οπορτουνίστικη δεξιά στροφή) καλύτερο μου φαίνεται να μην φεύγατε.

             Δεν γνωρίζω βέβαια το ποσοστό από σας που δεν ενδιαφερόταν έτσι κι αλλιώς να συνεχίσει μετά την ΚΝΕ. Εδώ μπαίνει η άποψη μου για την παθογένεια της “οργάνωσης νεολαίας”. Αλλά και έτσι το καλύτερο, αν απαντάτε έτσι το προγραμματικό, είναι να είστε κοντά στο ΚΚΕ.

             Αν και δεν έχω εικόνα για ένα για μένα καθοριστικό ζήτημα, την στάση σας το καλοκαίρι του 2015. Αν αυτή ήταν ΟΧΙ τότε η συμφωνία σας, ή έστω η όχι μετωπική σας αντίθεση με την ΛΣ, πάνω στην οποία στήριξα τα προηγούμενα καταρρίπτεται

             Κώστας
         41. Γιώργος Λυγκουνάκης 06/05/2019 at 14:26

             Α ρε Κώστα, εσύ θες να αυτοβιογραφηθώ στο ίντερνετ, μου κάνεις όλες τις πορωτικές ερωτήσεις. Είμαι σίγουρος, χωρίς να κάνω ενοχλητικές ερωτήσεις στο κόσμο, ότι η συντριπτική πλειοψηφία ψήφισε όπως κι εγώ ΌΧΙ χωρίς αυταπάτες.

             Εγώ προσωπικά, το βράδυ της ανακοίνωσης του δημοψηφίσματος είχα μόλις γυρίσει από ομιλία του Κουτσούμπα στο κάτω μέρος της πλατείας Συντάγματος, όπου μας είπε όχι σε κάθε σχέδιο νέου μνημονίου https://www.youtube.com/watch?v=yX_GsnTpByw

             Είχα αράξει στη τηλεόραση και έβλεπα το Μαλένα. Ξαφνικά κόβεται η Μπελούτσι και βγαίνει η μάπα του Τσίπρα με αυτό το εκνευριστικό χαμόγελο της αιγυπτιακής γάτας και μας λέει ό,τι μας λέει και εκείνη τη στιγμή σκέφτομαι: “Κουτσούμπα φίλε, ούτε ψύλλος στο κόρφο σου.” Την άλλη μέρα το πρωί λοιπόν βάζω τα πρωϊνάδικα και βλέπω ένα ξενυχτισμένο Σοφιανό στο Παπαδάκη να μας λέει αυτά που μας είπαν και το ΚΚΕ οργανώνει νέα ομιλία στο Σύνταγμα λίγες μέρες μετά. Όπως καταλαβαίνεις εκεί δεν πήγα.

             Επειδή όμως κατεβαίνω συχνά και διαπερνώ τα μπλοκ να δω τι γίνεται, έχω πολλά χρόνια να δω πάρα πολλές φάτσες από τα παλιά και όχι από τους παλιούς διαφωνούντες που είναι γνωστό ότι έχουμε φύγει, αλλά και από παλιά στελέχη από οικογένειες ΚΚΕ, δε ξέρω τι να υποθέσω γι’ αυτούς. Εικάζω ότι μια συγκεκριμένη κλίκα στο κόμμα, έχει κάνει κατοχή στις κεντρικές θέσεις βάζοντας φρένο σε παλιές φιλοδοξίες ακόμη και του σκληρού πυρήνα.

             Η αίσθηση που μου δίνουν είναι ότι πλέον βασίζονται μόνο στην εικόνα (δες ας πούμε τη διαφορά στα βίντεο του Φεστιβάλ της ΚΝΕ τώρα/δέκα χρόνια πριν) και ως εκ τούτο θέλουν μόνο χειροκροτητές, όχι αληθινά στελέχη και τώρα αναφέρομαι στα στελέχη που εμένα με διέγραψαν, αλλά πιθανόν μετά ήρθε η σειρά τους, κατάλαβες;

             Παρόλα όσα μας χωρίζουν (και μας συνδέουν) την ικανότητα και τη πίστη τους στο Κόμμα ποτέ δεν την αμφισβήτησα, η απουσία τους μου φαίνεται εκκωφαντική.
         42. Γιώργος Λυγκουνάκης 06/05/2019 at 15:08

             Που λες Κώστα, γιατί τα βλέπεις όλα πολύ θεωρητικά, τα πρώην “απλά μέλη” διψάγαμε όλη μας τη ζωή για μια ευκαιρία κάποιος να μας ρωτήσει την άποψη μας. Αυτό ήταν το πολιτικό μας απωθημένο. Δε θα τη κλωτσάγαμε ακόμη κι αν ξέραμε ότι ήταν υποκριτική, όπως φυσικά και το ξέραμε. Κατάλαβες γιατί είμαι τόσο σίγουρος, χωρίς να χρειάζεται καν να ρωτήσω; Βάζω το χέρι μου στη ψηστιέρα γι’ αυτό. Εγώ ήμουν και στη συνέλευση του Όχι Μέχρι Τέλους στην ΑΣΟΕΕ αμέσως μετά και αργότερα και στη ΔιΕΕξοδο.
         43. Γιώργος Λυγκουνάκης 06/05/2019 at 15:29

             Και για να το κλείσω αυτό που άνοιξα πριν, τα παλιά στελέχη στα οποία αναφέρθηκα, δεν έχουν σχέση νοοτροπίας με τα απλά μέλη, που τζάσαμε σιωπηλά και γυρίσαμε σπίτι. Αυτοί είναι φιλόδοξοι άνθρωποι, δε μπορώ να τους φανταστώ να καταπίνουν το παραγκωνισμό, θα φάνε τους εαυτούς τους τους ίδιους από τη λύσσα.

             Κατάλαβες Κώστα, δε γίνεται να κρατάς αιωνίως μια θέση δημιουργώντας γύρω σου παντού δυσαρεστημένους, ακόμη και αν οι αντίπαλοι σου δε τα βρίσκουν μεταξύ τους και δεν είναι ομοιογενείς. Γι’ αυτό πιστεύω η ηγεσία Κουτσούμπα δε θα έχει καλό κλείσιμο, και αυτό λαθραναγνώστη, δε με χαροποιεί.

             Για να το πω με ατάκα Παπαρήγα ούτε κλαίω ούτε γελάω και στο βαθμό που είναι δυνατό, γιατί το ΚΚΕ όταν σε θέλει, κυρίως για ψήφο, σε βρίσκει, κρατάω απόσταση γιατί ό,τι και να γίνει, δε θέλω να βρεθώ και κατηγορούμενος από πάνω.
         44. Γιώργος Λυγκουνάκης 06/05/2019 at 16:45

             Και επίσης ο τρόπος που το θέτεις “πόσοι ενδιαφέρονταν να συνεχίσουν στο ΚΚΕ” είναι λανθασμένος, γιατί το ΚΚΕ επέλεγε με δικά του κριτήρια ποιους θα πάρει από τη ΚΝΕ, δεν ήταν χάιντε-χάιντε. Αλλιώς μπορούσες να φτάσεις στο ηλικιακό όριο (αν θυμάμαι τώρα εκ του προχείρου τα 28 έτη) και να διαγραφείς χωρίς να περάσεις ποτέ στο ΚΚΕ. Γι’ αυτό άλλωστε υπήρχαν το ΠΑΜΕ, η ΟΓΕ, η ΕΕΔΥΕ και όλα αυτά.

             Οι κομματικοί όμως δε θέλαν αυτό, θέλαν να αποδείξουν ότι κάτι τρέχει με τη πάρτη μας και γι’ αυτό φτάναν το θέμα στα άκρα. Στη δική μου περίπτωση που ζήτησα να φύγω στο τέλος γιατί μου είχαν μείνει 5-6 χρωστούμενα και δε πάταγα πια στο Πανεπιστήμιο και δεν με ενδιέφερε να γυρίσω στη συνοικία να καθοδηγώ μαθητές, οπότε θεώρησα ότι ο κύκλος μου είχε κλείσει, έβγαλαν από το συρτάρι όλα τα ντράβαλα που κατά καιρούς είχαμε για να αποδείξουν ότι δε φεύγω-με διώχνουν. Απλά εκείνη τη μέρα είχα χάσει το κινητό μου στο λεωφορείο και τους έλεγα σε όλα ναι, δεν είχα το μυαλό μου στη διαδικασία.
             Ξέρω περιπτώσεις που παραλίγο να πλακωθούν στο ξύλο στην ΟΒ της διαγραφής τους. Οι περισσότεροι φυσικά απλά εξαφανίζονταν και φινίτο. Υπήρξαν άνθρωποι με τους οποίους εγώ ξαναμίλησα για πρώτη φορά φέτος στο Φεστιβάλ, γεμάτα δέκα χρόνια μετά που δεν είχαμε πει καλημέρα.

             Δεν ξέρω όμως αν αυτό ήταν αποκλειστικά θέμα γραμμής. Γιατί το Κόμμα να θέλει να διαλύσει τη Νεολαία που έχτισε μετά κόπων και βασάνων τόσα χρόνια, ειδικά με ανθρώπους που δεν τους κοντράραμε πραγματικά; Νομίζω ότι απλά ήταν θέμα άγχους των στελεχών να δείξουν στα κεντρικά κομματικά όργανα ότι είναι “ατσάλινοι”. Τους περισσότερους φυσικά αυτό όπως φαίνεται δε τους βοήθησε, γιατί μάλλον το ποιος θα ανέβαινε στη κομματική ιεραρχία ήταν από πριν προκαθορισμένο.

             Άρα Κώστα όπως καταλαβαίνεις μια απλή “αλλαγή γραμμής” δεν εξηγεί το τι έχει συμβεί. Και ναι, οι άνθρωποι αυτοί μου χρωστάν και μένα εξηγήσεις, αλλά ξέρεις κάτι Κώστα, δε θα τις ζητήσω. Θέλω αν κάποτε μάθω να έχουν μόνο “ιστορικό ενδιαφέρον”. Τώρα που το πράμα είναι ακόμη “εν τω γίγνεσθαι” προτιμώ να μην ξέρω, μια τέτοια γνώση δε θα μου έδινε αυτή τη στιγμή κάτι, απλά θα με ενέπλεκε ξανά σε μια ιστορία από την οποία θέλω να μείνω μακριά.
         45. Κώστας 06/05/2019 at 17:29

             Κράτα γερά Γιώργο την εικόνα της ΑΣΟΕΕ τότε, εκείνη ήταν η εικόνα του τι μπορούσαμε, ακομα, να γίνουμε.Εκείνη ηταν η εικόνα της μαχόμενης αριστεράς, του πολιτικού μας εύρους. Ήμασταν ηττημένοι αλλά όχι ακόμα συντετριμμένοι και οι 300.000 λαού που μπορούσαν να ψηφίσουν την Ανυπότακτη Αριστερά έγιναν από τα επιτελεία της 155.000+45.000. Θυμίσου τις τοποθετήσεις, σκέψου ποιοι ήταν που λέγανε “τώρα πάμε για κίνημα, δεν μιλάμε για εκλογές” και βγαίνοντας από κει μόνο με τα ψηφοδέλτια τους ασχολούνταν και με τα μαντέματα για το πότε θα στήσει την κάλπη ο Alexis. Να βάλουμε όλοι το χέρι στην καρδιά και να πούμε αν η πολιτική συμμαχία που συμβολιζε ένα προεδρείο (ΝΑΡ, ΑΡ, Μετάβαση ή όπως λεγότανε δεν θυμάμαισθ, αλλά βέβαια πηγαίναμε για εξέγερση και λέγαμε πως είναι εκεί ως συνδικαλιστές) ήταν ένα πολιτικό εύρος ικανό να (παριστάνει) πως συζητάει για το πως θα γίνει εξέγερση και θα βγούμε από την ΕΕ άμεσα αλλά δεν μπορούσε να κατέβει στις εκλογές, να καταγράψει τους 300.000 ή έστω τους 200.000, αν υποθέσουμε ότι δεν υπήρχε ούτε ένας να κερδηθεί, που δεν ισχύει, και να κρατήσει την ανυπότακτη αντι ΕΕ αριστερά στον πολιτικό χάρτη. Να μείνουμε στην ήττα και όχι στην συντριβή

             Η διήγηση σου παραμένει ενδιαφέρουσα και χαίρομαι που λες πως σε τσιγκλάω. Καταννοώ πως το ΚΚΕ έκανε προληπτική εκκαθάριση στην ΚΝΕ, αυτούς που και να μην δημιουργούν άμεσο πρόβλημα στους από πάνω μπορεί κάποτε να δημιουργήσουν. Είναι οργανικό κομμάτι της ανασύνθεσης του κομμουνιστικού κινήματος, που η απουσία του δημιούργησε και την πολιτική αναπηρία της ΑΣΟΕΕ που περιέγραψα και όλη την συναφή αναπηρία από το 2010, να έχει και ένα άλλο δημοκρατικό ήθος στις γραμμές του.

             Κώστας
         46. Γιώργος Λυγκουνάκης 06/05/2019 at 18:56

             Πράγματι ήταν μια ωραία βραδιά, κι εγώ έφυγα με την εντύπωση ότι αυτή τη φορά κάτι θα κάνουμε.

             Δες Κώστα, στο δικό μου μυαλό είναι καθαρό πως εάν είχαμε μείνει μέσα και αναλαμβάναμε σταδιακά θέσεις ευθύνης λόγω φυσιολογικού παλιώματος, όχι λόγω κάποιας φραξιονιστικής εσωτερικής παλάτζας δύναμης, το όλο ύφος της οργάνωσης σταδιακά θα άλλαζε μαζί με το ολοένα και μεγαλύτερο άνοιγμα.

             Όχι γιατί διαφωνούσαμε με τις θέσεις του ΚΚΕ, εμένα συνεχίζουν θεωρητικά να με καλύπτουν κατά 90%, αλλά γιατί αξιωματικά, οι απλοί άνθρωποι που μας είχαν μαζέψει από’ δω κι από’ κει, ήμασταν εκεί που ήμασταν για αγώνα, όχι για το κομματικό χτίσιμο κανενός και μέσα στα χρόνια είχαμε χτίσει και το ανάλογο ηθικό και δε μας έκανες καλά.

             Αυτό πα να πει ότι όταν ήταν για σύγκρουση με την εξουσία σε όλες της τις μορφές αποδίδαμε εξαιρετικά. Όταν ήταν ας πούμε για αντιπαράθεση με την εξωκοινοβουλευτική αριστερά, ο ενθουσιασμός μας έπεφτε κατακόρυφα. Θέλω να πω πως πολλά πράματα που γίνονταν σε επίπεδο βάσης με απομονωτικές τακτικές, σταδιακά θα τα μπλοκάραμε και θα τα αλλάζαμε γιατί ενστικτωδώς τα θεωρούσαμε λάθος. Αυτό βέβαια θέλει καλή θέληση κι από την άλλη πλευρά, δεν αρκεί η δική σου αγαθή πρόθεση.

             Αλλά από προγραμματικής άποψης οι θέσεις των περισσότερων δεν παραλάσσουν και πολύ από το επίσημο ΚΚΕ, ίσως και με ένα τατς αναρχίας, υπό την έννοια της υποτίμησης του κόμματος και των εκλογών, αυτό σε γενικές γραμμές ακόμη και από πρώην συντρόφους παραδοσιακών και χριστιανικών καταβολών, μια που ο λαθραναγνώστης είπε για το Χριστό.

             Καταληκτικά ένα Αντιιμπεριαλιστικό Αντιμονοπωλιακό Δημοκρατικό Κόμμα/Κίνημα/Κίνηση/Ρεύμα όπως θες πες το, εμένα και θεωρώ πολλούς ακόμα θα τους έψηνε, αλλά αυτό θέλει πολύ χρόνο και πιθανώς να σφίξουν κι άλλο τα πράματα και να ενταθεί η απελπισία για να υποχρεωθούν πολλοί να σηκωθούν και να “ξεμουδιάσουν”, η Ιστορία τα φέρνει αυτά.
   2. α 03/05/2019 at 17:38

      Δεν έχουν την ταξική συνέπεια του Μηλιού είναι η αλήθεια…

      Το ΚΚΕ έχει θέσεις; Και αν έχει πού φάνηκαν στην Κερατέα και τις Σκουριές;

      Reply ↓
      1. Ανώνυμος 04/05/2019 at 01:49

         Η εργατιά όλο και ξεμπλοκάρει από την μαγεία των μικροαστών και την μιζέρια τους. Κοιτάει πια τα δικά της προβλήματα και το δικό της μέλλον, αφήνοντας στους οικοπεδούχους σκουριές και απόβλητα.

         Reply ↓
         1. α 04/05/2019 at 03:26

            Χαίρε βάθος αμέτρητο
         2. Ανώνυμος 04/05/2019 at 17:20

            Και μετά ξύπνησες…..
2. Ανώνυμος 03/05/2019 at 14:03

   Πάλι λάθος κατάλαβες!!!

   Οι Οικολόγοι Εναλλακτικοί, συμμετέχουν και στηρίζουν ενεργά την Αντικαπιταλιστική και Κομμουνιστική Αριστερά (ΜΕ.Ρ.Α και ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α), σταθερά από τη δεκαετία του ’90. Το τι έκαναν παλαιότερα (και πριν διασπαστούν), νομίζω ότι δεν θέλεις να το αναλύσουμε γιατί θα φτάσουμε στην περίοδο που το ΚΚΕ (συγ)κυβερνούσε με πρωθυπουργούς τους Ζολώτα και Τζανετάκη.

   Αν πάλι ταυτίζεις τους Οικολόγους Εναλλακτικούς με τους Οικολόγους Πράσινους, αναλογίσου τι διαφορές υπήρχαν ανάμεσα στο ΚΚΕ και το ΚΚΕ-εσωτερικού, παρά τα παρόμοια ονόματα…

   Reply ↓
   1. Γιώργος Λυγκουνάκης 03/05/2019 at 16:24

      Οι Οικολόγοι Πράσινοι έχουν υποστεί αρκετές διασπάσεις, ψάξε βρες. Ο χώρος της Οικολογίας είναι ένας χώρος από μόνος του.

      Reply ↓
      1. Ανώνυμος 03/05/2019 at 17:23

         Οι Οικολόγοι Εναλλακτικοί δεν είναι διάσπαση των Οικολογων Πρασίνων. Είναι μια μικρή πολιτική ομάδα, που διατήρησε το κόμμα των Οικολόγων Εναλλακτικών της περιόδου 1989-90, αφού η πλειοψηφία του -πολυσυλλεκτικού τότε χώρου- αποχώρησε σταδιακά για να “φτιάξει” πολλά χρόνια μετά τα κόμματα της Πρασινης Πολιτικής και τους Οικολόγους Πράσινους. Σε αντίθεση με το ρεύμα των Ευρωπαίων Πρασίνων (που έβλεπαν υιοθετούσαν τις λογικές των νέων υποκειμένων και που έφτασαν να βομβαρδίζουν λαούς), οι Οικολόγοι Εναλλακτική διάλεξαν τον δρόμο της αντικαπιταλιστικής οικολογίας.

         Reply ↓
         1. Γιώργος Λυγκουνάκης 03/05/2019 at 18:17

            Ναι το γνωρίζω αυτό. Λέω πως τώρα η βάση του κόσμου της Οικολογίας είναι σκόρπια εδώ κι εκεί. Στην ουσία δεν υπάρχει ο Πράσινος χώρος στην Ελλάδα ως ξεχωριστός χώρος.

            Εντάξει πολλοί έχουν υιοθετήσει κατά καιρούς τη θεωρία των νέων υποκειμένων και δεν έφτασαν όλοι να βομβαρδίζουν λαούς.
         2. Ανώνυμος 04/05/2019 at 12:41

            Παρατακτικά τα έβαλα, όχι ως λογικό συνεπακόλουθο. Μάλλον έπρεπε να το γράψω πιο καθαρά.
   2. λαθραναγνώστης 03/05/2019 at 19:13

      Ρε φίλε, εγώ σχολιάζω αυτά που λένε οι ίδιοι……

      Reply ↓
      1. Γιώργος Λυγκουνάκης 03/05/2019 at 19:40

         Καλοί είναι.

         Reply ↓
3. Τάκης 03/05/2019 at 15:20

   Μην πυροβολείτε,δεν βρίσκετε στόχο,παρακολουθήστε την σκέψη τους ,έχει ενδιαφέρον,χρίζει περισσότερης προβολής,όπως σημαντική είναι και η συμπόρευση,με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

   Reply ↓
4. Κνίτης της Ανασυγκρότησης 05/05/2019 at 12:41

   Ας καταθέσω και εγώ προς “διόρθωση” ορισμένων πραγμάτων σχετικά με το ΑΑΔΜ, καθώς και εγώ ανήκω στη γενιά που μπήκε στην ΚΝΕ λίγο πριν το 15ο Συνέδριο του ΚΚΕ, αναγνωρίζοντας βέβαια ότι η υποκειμενική εμπειρία του καθενός διαφέρει, όμως υπάρχουν και αντικειμενικά πολιτικά δεδομένα που δεν υπόκεινται στην υποκειμενική πρόσληψη. α) το ΑΑΔΜ ήταν ένας άμεσος προγραμματικός στόχος του ΚΚΕ για την προετοιμασία/συγκέντρωση δυνάμεων για τη σοσιαλιστική επανάσταση και όχι απλώς ένα εργαλείο για τη στρατολόγηση μελών ή μια ανοιχτή επιλογή ανάμεσα σε άλλες, β) η περίοδος της δεκαετίας του ’90 έθετε επιτακτικά το ζήτημα της αναδημιουργίας της ΚΝΕ ώστε να υπάρξει μεσοπρόθεσμη ανανέωση των γραμμών του ΚΚΕ και σίγουρα η Νεολαία ανοίχτηκε σε πολύ κόσμο, ειδικά με τις καταλήψεις του νόμου Αρσένη, ο οποίος κατά ένα μέρος του δεν εντάχθηκε αργότερα στο Κόμμα ή δεν παρέμεινε για διάφορους λόγους στη ΚΝΕ. Ούτως ή άλλως όμως η ΚΝΕ δεν λογιζόταν σαν έτοιμη οργάνωση κομμουνιστών, αλλά σαν σχολείο κομμουνιστικής διαπαιδαγώγησης των νέων.γ) η περίοδος του ΑΑΔΜ χωρίς να πετύχει όλους τους διακηρυγμένους στόχους πάλης του, οδήγησε το Κόμμα και την ΚΝΕ σε σημαντικές επιτυχίες και το λαϊκό κίνημα σε άνοδο (αγροτικά,μαθητικά, αντιπολεμικές κινητοποιήσεις, νίκη επί του Ασφαλιστικού του Σπράου, δημιουργία Πάμε), δ) οπότε δεν ήταν απλώς μια τακτική για να τσιμπήσουν εκλογικά κάποιοι, ούτε όμως από την άλλη ήταν ένα μέτωπο χυλός όπου θα χωρούσαν όλοι, Απόδειξη ότι ποτέ ακόμη και τότε η εξωκοινοβουλευτική ή ο Συνασπισμός δεν εντάχθηκαν στο ΑΑΔΜ,αντιθέτως το πολέμησαν λυσσαλέα όπως και τη ΚΝΕ και το Κόμμα (οι μόνες πραγματικές συνεργασίες από τα πάνω ήταν με το ΔΗΚΚΙ και για ένα διάστημα με την Κομμουνιστική Ανανέωση. Συνεπώς το ΑΑΔΜ στην πράξη λειτούργησε σαν ένα κοινωνικό Μέτωπο από τα κάτω. ε) η αντικατάσταση του στο 19ο Συνέ-δριο (υπάρχει δημοσιευμένη η σχετική συζήτηση και αντιπαράθεση, οπότε δεν θα επεκταθώ) επικυρώθηκε από την πλειοψηφία του κομματικού δυναμικού, όμως δεν είναι σαφή ή ενιαία τα κριτήρια όλου αυτού του κόσμου: άλλοι θεώρησαν ότι οι στόχοι του ΑΑΔΜ υλοποιήθηκαν, άλλοι ότι οι σημερινοί προγραμματικοί στόχοι του ΚΚΕ αποτελούσαν προσαρμογή του ΑΑΔΜ στα νέα δεδομένα και άλλοι ότι το ΑΑΔΜ συνιστούσε ένα ρεφορμιστικό στάδιο που αντικατόπτριζε τις λανθασμένες κομματικές επεξεργασίες προηγούμενων δεκαετιών. στ) στην πράξη και σήμερα η Κοινωνική Συμμαχία που διακηρύσσει το ΚΚΕ εκφράζει πολλές από τις βασικές πλευρές του ΑΑΔΜ και πάλι όμως φαίνεται ότι περιθώρια πολιτικής συνεργασίας δεν υπάρχουν και για αυτό δεν ευθύνεται περισσότερο το ΚΚΕ από ότι ο εξωκοινοβουλευτικός χώρος. Στην τελική για να προχωρήσει πραγματικά ένα μέτωπο/συμμαχία κτλ. χρειάζεται να το θέλουν με ειλικρίνεια όλες οι πιθανές συνιστώσες, κάτι που δεν προκύπτει για τη συντριπτική πλειοψηφία τους. Πάντως, η ιστορία δείχνει ότι τέτοιες διαδικασίες βαθαίνουν μόνο όταν η καταστολή του αστικού κράτους παίρνει διαστάσεις τέτοιες που να στριμώχνονται ‘ασχημα όλοι οι ενδιαφερόμενοι και τότε είναι και πιθανό η κύρια συνιστώσα (που πιστεύω ότι παραμένει το ΚΚΕ) να κάνει και υπέρ του δέοντος υποχωρήσεις προς τους συμμάχους της, κάτι που δεν πρόκειται να λυθεί εύκολα από πριν με θεωρητικό τρόπο, αλλά που κάθε φορά θα δοκιμάζεται στην πράξη. Πολυλόγισα αλλά και μένα με έπιασε η νοσταλγία των νεανικών μου χρόνων

   Reply ↓
   1. Γιώργος Λυγκουνάκης 05/05/2019 at 20:28

      Τείνω προς την άποψη πως η Λαϊκή/Κοινωνική Συμμαχία είναι επικαιροποίηση του ΑΑΔΜ. Στη θεωρία.

      Reply ↓
      1. Σ.Τ. 06/05/2019 at 07:58

         Είναι αλλά μόνο πολύ πολύ απομακρυσμένη μετεξέλιξη, με την ίδια έννοια που ο καπιταλισμός είναι μετεκξελιξη της δουλοκρατιας. Αναμμέσα στο αντιιμπεριαλιστικό μέτωπο που αντιστοιχεί στην ‘αστοτσιφλικαδικη’ελλαδα της απλής εμπορευματικής παραγωγής με φεουδαρχικά κατάλοιπα, και το αντικαπιταλιστικό μέτωπο που αντιστοιχεί στην ελλαδα της κυριαρχίας των ελληνικών μονοπωλίων και των ελληνικων καρτέλ μεσολαβεί μια ολόκληρη εποχη, εποχή του Ιμπεριαλισμού…κατά τα άλλα ολοσωστη η σύλληψη του κόμματος…

         Reply ↓
         1. Γιώργος Λυγκουνάκης 06/05/2019 at 12:36

            Ναι, δες όμως ότι και τα ελληνικά μονοπώλια και τα ελληνικά καρτέλ, ξεπουλάνε ή σκέφτονται το ξεπούλημα στους ξένους κολοσσούς. Αυτό σημαίνει ότι το εθνικοαπελευθερωτικό στοιχείο δεν έχει τελειώσει, επανέρχεται κατά κάποιο τρόπο. Βασικά θεωρώ πως όταν το ξεπούλημα της χώρας θα έχει ολοκληρωθεί το εθνικοαπελευθερωτικό με το ταξικό θα ταυτίζονται, θα είναι θέμα απλού συναισθήματος πως το βλέπει ο καθένας.
         2. Σ.Τ. 06/05/2019 at 15:14

            Το ότι ξεπουλούν τα μονοπώλια δεν ξέρω αν είναι αλήθεια, σε ένα βαθμό οι μικροί χρεωκοπουν η συνενώνονται με μεγαλύτερα σχήματα, ντόπια η διεθνη. Αυτό που βασικά ξεπουλησε είναι το κρατος….δεν ξέρω τι σχέση έχουν όλα αυτά με την Ελλάδα, η οποία είναι πολιτικά ανεξάρτητη μέσα σε καπιταλιστικά πλαίσια βέβαια. Η αστική τάξη δεν κινδυνεύει από κανένα ξεπούλημα, οι ελληνικοί κολοσσοί ενισχύονται και παίρνουν και θάρρος.

            Γενικότερα Yπαρχουν δύο τρόποι να το δεις και στους δύο τρόπους πρέπει να αποφύγεις τις παγίδες. Η παραδοχή ότι η Ελλάδα σαν κοινωνιοκοοικονομικη σχηματοποίηση και τρόπος ένταξης στην διεθνή σχέση του κεφαλαίου με τα τοπικά υποκεφαλαια είναι βασικά και κύρια εξαρτημένη δεν είναι λάθος. Εξαρτημένη είναι ακόμα και η Βρεττανία σε σχέση με τον κύριο εκφραστή του κεφαλαίου τις ΗΠΑ….
            Από δω όμως έχουν βγει τέρατα σαν στρατηγική στο διεθνές κομμ.κινημα κατά περιόδους. Από την απόφαση των πρώτων συνεδρίων της διεθνούς για τα ενιαία μέτωπα σε χώρες που είναι πολιτικά υποδουλες πχ Λατινική Αμερική, άπω ανατολη και όχι απλα οικονομικά εξαρτημένες, θέση κατά βάση σωστή, φτάσαμε να θεωρούμε οποιονδήποτε εθνικιστή η δημοκράτη σαν δυνάμει σύμμαχο της εργ.ταξης, πράγμα μοιραίο.
            Μιλάω φυσικά για τις Βάρκιζες το ενιαίο μέτωπο στην Ισπανία, και την Κίνα του τσανκαισεκ, τις στρατηγικές συμμαχίες με διάφορους Άσαντ, και τα λοιπά.μεχρι και τις ‘αλλες δημοκρατικές δυνάμεις’ του 1982 χωρίς να ξεχνάμε και την κυβερνηση Τζανετάκη. Ούτε και το Μιλόσεβιτς.
            Από την άλλη πλευρά (στραβωνοντας την βέργα δηλαδη από την άλλη πλευρά) έχουμε τις ομορφιές ότι πχ η Ελλάδα ήταν ιμπεριαλιστης ήδη από το 1920-22….
            Διότι προφανώς δεν μπορεί από κάποιους επιπόλαιους η κακοπροαίρετους να γίνει διάκριση στον ιμπεριαλισμό σαν πολιτικόστρατιωτικο φαινόμενο παλιό όσο και ο πολιτισμός, με τον ιμπεριαλισμό σαν τελικό σταθμό της εξελικτικής πορείας του κεφαλαίου και τρόπο έκφρασης του τελικού του διεξόδου..που είναι το ξανα-μανα μοιρασμα των σφαιρών επιρροής….μέχρι τελικής πτώσης..

            Ο χαρακτήρας της ελληνικής αστικής τάξης ως ξενοδουλης δεν είναι απόλυτα σωστός, αποκαλύπτει αλλά ταυτοχρονα συσκοτίζει φαινόμενα και διαδικασίες που βρίσκονται σε εξέλιξη. Και φυσικά αποτελεί και άλλοθι για μια γενική στροφή στον εθνικισμό, σε έναν λαϊκό εθνικισμό από δυνάμεις όπως το ΚΚΕ το Επαμ και τη λαέ. Αλλά ο διάολος κρύβεται στις λεπτομέρειες λένε οι αγγλοοσαξωνες. Ο τρόπος απεύθυνσης αυτων των δυνάμεων δεν με καλύπτει. Πάει φούστα μπλούζα πως λέγανε με την γενικότερη επιθετικότητα των ελληνικών μονοπωλίων και των τουρκικών φυσικά….σε μια περίοδο που οικονομικά το κράτος χρεωκοπει….όπως στα 1890…τυχαίο;
5. Κνίτης της Ανασυγκρότησης 06/05/2019 at 15:50

   Μπαίνω στον πειρασμό να σχολιάσω γιατί μερικά πράγματα δεν τα καταλαβαίνω.
   1) Το αντιιμπεριαλιστικό μέτωπο διαφέρει από το αντικαπιταλιστικό γιατί το μεν ταιριάζει στην εποχ’η της απλής εμπορευματικής παραγωγής και το δε στην εποχή των μονοπωλίων και μεταξύ τους μεσολαβεί η εποχή του Ιμπεριαλισμού;
   Εάν καταλαβαίνω σωστά, τότε η Ελλάδα στα 1996 ήταν στο στάδιο της απλής εμπορευματικής παραγωγής και μέσα σε δέκα χρόνια πέρασε στο στάδιο του Ιμπεριαλισμού ή άλλο η εποχή του Ιμπεριαλισμού και άλλο ή εποχή των καρτέλ και των μονοπωλίων ; Εάν είναι έτσι,σίγουρα πρέπει να ξαναδιαβαστεί έστω ο “Ιμπεριαλισμός, Ανώτατο στάδιο του Καπιταλισμού” από όλους.
   2) Η δημιουργία του ενιαίου Συνασπισμού δεν ήταν αποτέλεσμα της πίεσης της κομματικής βάσης προς την ηγεσία του ΚΚΕ, αλλά πρωτοβουλία της ηγεσίας που κατά ένα μεγάλο μέρος μέρος της μαζί με μια μερίδα του τότε μεσαίου στελεχικού δυναμικού είχαν πια διολισθήσει στον αναθεωρητισμό. Η δε συμμετοχή στην συγκυβέρνηση του 89 περισσότερο έγινε για να μην παραγραφεί το σκάνδαλο Κοσκωτά. Επίσης,για να μη μεγαλοποιούμε τα πράγματα, οι πιέσεις προς το ΚΚΕ να στηρίξει μετά το 2012 μια κυβέρνηση Σύριζα σε καμία περίπτωση δεν προήλθαν από την κομματική βάση (εγώ μιλώντας με οργανωμένο κόσμο ποτέ δεν άκουσα κάτι τέτοιο), αλλά μόνο από μια μερίδα κομματικών ψηφοφόρων που τελικά και στράφηκαν εκλογικά προς το Σύριζα, όπως έδειξαν οι εκλογές το 2015 και οι οποίοι σε μεγάλο βαθμό μάλλον θα επαναπατριστούν στο ΚΚΕ στις επερχόμενες εκλογές.

   Reply ↓
   1. Σ.Τ. 06/05/2019 at 17:23

      Το 96 άλλαξε η γραμμή. Η ελληνική κοινωνία είναι αστική με μονοπώλια και εξαγωγή κεφαλαίου προ πολλού….δεν περίμενε ποτέ θα αποφασίσει το ΚΚΕ να την αλλαξει , έτσι συμβαίνει στην πραγματικότητα.
      Θεωρεί ακόμα ως λανθασμένη την αναλυση στην περίοδο Ζαχαριάδη(6η ολομέλεια)) και μετά για αστικοτσιφλικαδικη κυριαρχία αν το λέω σωστά. Υπάρχει και η αρθρογραφία του Μαιλη.
      Ο Μάιλης αν θυμάμαι λέει ότι το κόμμα λανθασμένα θεωρούσε την ελληνική κοινωνία αστικοτσιφλικαδικη και λανθασμένη την ερμηνεία της βασιλειας σαν εκφραστή αυτής της κυριαρχίας. Βέβαια για να αλλάξει εντελώς η γραμμή, και να στραβωσει η βέργα από την άλλη, έπρεπε να ελθουν….. αρκετα συνέδρια…..τραγικο. Το ααδμ είναι λάθος γιατί αποτελεί αναχρονισμό. Αυτοί που φύγανε το θεωρούν ακόμα ως πεμπτουσία της αριστεράς (Πετρόπουλος, Καλαματιανός, Κοσμίδης,Θεωνας κτλ

      Reply ↓
   2. λαθραναγνώστης 06/05/2019 at 18:41

      Θα σου απαντήσω μόνο στο (2).
      Εγώ τουλάχιστον, δεν μίλησα για πίεση από την “κομματική βάση”. Μίλησα για πίεση από τη βάση – σκέτο! Δηλαδή, τον απλό κόσμο, ο οποίος δεν καταλάβαινε τι πραγματικά σημαίνει οπορτουνσμός – αυτά τα θεωρούσε ψιλά γράμματα – και ήθελε, με όλη την καλή του πίστη και την αφέλεια, ένα πολιτικό κόμμα της αριστεράς, ανταγωνιστικό του ΠΑΣΟΚ.

      Reply ↓
   3. Σ.Τ. 06/05/2019 at 19:38

      Το ααδμ αποτελεί το πολιτικο σχημα ενα πολιτικο μετωπο κορυφης επι της ουσιας, συνασπισμος κομματων που παιρνονταςτην πλειοψηφία με εκλογες υλοποιεί τις αστικοδημοκρατικες μεταρρυθμισεις οπως τις εννοουσε η σταλινο-μπρεσνιεφικη ηγεσια του κκε μεσω μιας κυβερνησης ααδμ στα πλαισια του καπιταλισμου. Δηλαδη προκειται για ταξικη συνεργασια. Ειναι η περιφημη θεωρια των σταδιων την οποια τωρα το κκε αποκυρησσει μετα βδελυγμιας…ΟΚ…αυτοι που φυγαν αυτο επιδιωκουν. Ο Καλαματιανός ηταν μελος του Π.Γ……Κοψιδης,θεωνας ηταν βουλευτες.

      Τα ααδμ ας πουμε απαλλοτριωνει τα ξενα μονοπωλια. Απελευθερωνει την μικροαστικη ταξη απο την εκμεταλλευση ντοπιων και ξενων μονοπωλιων…..παγιωνει και εμπλουτιζει με λαικους-δημοκρατικους θεσμους…την …αστικη δημοκρατια,ετσι ωστε …..ΣΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΣΤΑΔΙΟ να απαλλωτριωσει και τα ντοπια μονοπωλια.

      Ενα λεπτο σημειο. Το ααδμ, ειναι ειλικρινής μετωπικη οργανωση κορυφης ταξικης συνεργασιας, στα προτυπα του εαμ, που ειχε μεσα αστικα κομματα, Πασαλιδης κτλ υπουργος των μενσεβικων ηταν….το κκε αυτα τα εχει απορριψει. Μιλησανε και για τροτσκισμο του κκε.

      Τα μεταβατικα προγραμματα τωρα που εβγαλε ο Λενιν με τις θεσεις του απριλη, που δεν ειναι δικτατορία του προλεταριάτου, αλλα ουτε και ταξικη συνεργασια, ειναι κατι αλλο στο οποιο οι τροτσκιστες εχουν πολλα να πουν.

      Τα μεταβατικα προγραμματα σε συνθηκες επαναστατικες εχουν ως αποκλειστικο στοχο ακριβως το αντιθετο, να ξεσκεπασουν τους υποκριτες σοσιαλδημοκρατες αστους με μασκα αριστερη. Να δειξουν το δρομο για την διαρκη επανασταση, με συνεχεις ρηξεις στην αστικη δημοκρατια, μαζι με το λαο, αλλα που εχουν οχι απλα αστικο δημοκρατικο αλλα επαναστατικο προλεταριάκο χαρακτηρα…..το αντικαπιταλιστικο μετωπο ΣΤΟ ΒΑΘΜΟ ΠΟΥ ΠΡΟΩΘΕΙ ΤΗΝ ΔΙΑΡΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ και δεν ειναι απλως ενα εργαλειο συσπείρωσης σε ΜΗ επαναστατικες συνθηκες-
      -προυποθετει ακριβως την υπερβαση της αστικης δημοκρατιας και την διορθωση-ακυρωση του ααδμ!!

      Αλλοιως μπορει ευκολα το αντικαπιταλιστικο μετωπο να αποσυρθει σε μια στροφη της πορειας οπως αποσυρθηκε και το ααδμ!!

      Reply ↓
      1. Γιώργος Λυγκουνάκης 06/05/2019 at 22:06

         Διαρκή επανάσταση εννοείς πριν ή και μετά την επαναστατική στιγμή; Βάζεις μέσα και την εσωτερική αναζήτηση εντός κάθε ανθρώπου; Με έμπλεξες.

         Reply ↓
         1. Σ.Τ. 07/05/2019 at 09:38

            Ακριβώς αυτό. Το αντικαπιταλιστικό μέτωπο για μένα δίνει την προοπτική ότι η σοσιαλιστική οικονομια είναι δυνατόν να πραγματοποιηθει, δεν είναι σεχταριστικο από μόνο του όπως λένε όσοι φεύγουν από το ΚΚΕ,αλλά όταν εφαρμόζεται σεχταριστικα είναι το ακριβώς αντιθετο! Το ααδμ πάλι είναι αυτό που παραδοσιακά η αριστερά εφάρμοζε στο μαζικό κίνημα με παραλλαγές.εξω το ΝΑΤΟ διαγραφή χρέους Δεν ειναι οπορτουνιστικο, αλλά εξαρτάται παλι πως το εφαρμόζεις. Το αίαδμ μπορεί να εφαρμοστεί παράλληλα με το αντικαπιταλιστικο, το ένα είναι καλό για να οργανώνει μεγάλες μάζες, το άλλο σαν προβληματισμός, για την επαναστατική στιγμή, βέβαια πρόοδος είναι για το ΚΚΕ , να έχει έτοιμο το επαναστατικό πρόγραμμα Ότι είναι ώριμες οι συνθήκες για άμεσο πέρασμα στο σοσιαλισμό….
         2. Γιώργος Λυγκουνάκης 07/05/2019 at 10:23

            Αγαπητέ αυτό στη θεωρία το ΚΚΕ το έλεγε και παλιά, συγκέντρωση δυνάμεων για τη σοσιαλιστική επανάσταση έκανε, όπως είπε και ο Κνίτης της Ανασυγκρότησης, για επανάσταση μας λέγανε, πως οι εκλογές είναι απλός δείκτης της γείωσης των ιδεών μας στο κόσμο μας λέγανε. Θέλω να πω, δεν έχει αλλάξει κάτι στα λόγια και πολύ.

            Εγώ πραγματικά δεν έχω αντιληφθεί το θεωρητικό πρόβλημα των αποχωρησάντων αυτών, εννοώ από τα καθοδηγητικά όργανα του ΚΚΕ, δε μιλάω για το Χαλβατζή που έφυγε πιο πριν και τα άλλα στελέχη της “φράξιας” της ΚΝΕ που έφυγαν ακόμη πιο πριν και δεν έχουν καν μιλήσει από τότε.

            Αν θέλαν να απευθυνθούν στον απλό κόσμο που έχει αποτραβηχτεί θα μπορούσαν απλά, εδώ και χρόνια, να ανοίξουν τις χαρτογραφήσεις και να μας πάρουν τηλέφωνο. Αλλά δεν τους απασχολούμε εμείς, αυτοί κάνουν πολεμική στο ΚΚΕ για κάποιο λόγο, δογματικού κολλήματος προφανώς, “θέλουν το ΚΚΕ πίσω”, είναι βαθιά καταθλιπτικό το να γρατζουνάς τη πόρτα που μόλις έκλεισε πίσω σου.

            Δε θέλουν καν την ΑΝΤΑΡΣΥΑ ή έστω τη ΛΑΕ. Θέλουν αυτό που θέλουν.
   4. πικάπα 07/05/2019 at 12:01

      Μιλάμε για αχρείαστη υπερθεωρητικοποίηση σε πράγματα που η ζωή κατέστησε αρκετά πιο ωμά και χοντροκομμένα.
      Α) Για ποιο ακριβώς σοσιαλισμό μιλάμε, εάν αρνούματε να δεχθούμε ότι λόγω πραγματικών συνθηκών δεν θα μπορεί καθόλου να αποφευχθεί ούτε ο παραγωγισμός, ούτε οι ειδικοί, ούτε ο κρατισμός και πολλά ακόμη, παρά λέμε αφελώς πως θα το κάνουμε καλύτερα λόγω “της εμπειρίας του κινήματος”; ποιας ακριβώς; που να τη δω; τρεχαγύρευε!.
      Β)Για ποια κατάσταση ανατροπής μιλάμε, όταν δεν προβλέπεται για τα επόμενα έτη κατάσταση ευνοϊκότερη από το 2010-2012, (άντε και 2012-2015 χαριστικά..) όπου εκεί μετρηθήκαμε και ευρέθημεν τζίφοι;
      Γ- Εκπληξη!) Βέβαια υπάρχουν και απρόβλεπτα. Αλλά ανάλυση που στηρίζεται σε από μηχανής απρόβλεπτα δεν είναι ανάλυση. Γιατί ας πούμε ένα απρόβλεπτο όπως μια χοντρή διεθνής οικονομική κρίση/καταστροφή, ή μια πολεμική περιπέτεια/καταστροφή, θα ήταν τώρα ευνοϊκότερο;
      Δ – Ερώτηση) Τι καλύτερο υπάρχει, ή έστω: Τι καλύτερο οικοδομούμε από μεριάς μας σε σχέση με το 2010-2012; Μη το κουράζετε με τα “μέτωπα”. ΤΙΠΟΤΕ. Δηλαδή:Καλά τα ααδμ και τα αντικαπιταλιστικά, αλλά βάση δεδομένων, γενικών συσχετισμών και μόνιμων δικών μας αδυναμιών/ασυνεπειών είναι νάχαμε να λέγαμε στην πράξη. Αντίθετα είναι μάλλον ποιο σωστό θεωρητικά να παραδεχτεί κανείς ότι: Αν δεν ξεκινήσει μια ανατροπή από κάποια ισχυρότερη χώρα/περιοχή, με τρόπο βέβαια που εμείς δεν μπορούμε να θεωρητικοποιήσουμε, τότε απο εδώ και από εμάς δεν μπορεί να ξεκινήσει τίποτε.
      Ε) Αλλά δε συμφέρει το ωμό, δεν είναι μαγευτικό, και έτσι προτιμούμε να παραμυθιαζόμαστε με άγονες υπερθεωρητικοποιήσεις μπερδεύοντάς μας με το ίσκιο μας. Άλλοι πάλι προτιμούν να τα ρίχνουν όλα στον “αγώνα” στην “πράξη” κλπ κλπ.
      Στ!!) Του λόγου μου προτείνω λιγότερο σχολαστικισμό στην θεωρητική ανάλυση και άλλη (σωστή) υλιστική ανάλυση, που να συσχετίζεται άμεσα με τα τρέχοντα πρωτογενή δεδομένα του πεδίου. Δεν τη βλέπω.

      Reply ↓
      1. Σ.Τ. 07/05/2019 at 12:50

         Για πολλοστή φορά δεν καταλαβαίνω γιατί η θεωρητική επάρκεια βρίσκεται σώνει και καλά σε αντίθεση με την υποτίθεται γειωμενη δραση.

         Μόνιμη συμμαχία όλων των αντί καπιταλιστών πχ ΚΚΕ Επαμ λαέ ανταρσία οκδε θα ήταν κάτι καλό αλλά απραγματοποιητο γιατί αυτοί είναι ακατάλληλοι όλοι τους για συνεργασίες γιατί ο καθένας τους διεκδικεί την απόλυτη αλήθεια για λογαριασμό του και σε προσωπικό επίπεδο δημιουργούν προβλήματα ασυννενοησιας και εμφυλίου πολέμου. Όπως και εσύ εξάλλου.

         Οπότε μετά ότι καλό γίνεται σε επίπεδο αυτοοργανωσης καλό ειναι. Αλλά μην ξεχνάμε ότι ο λαός είναι ρεφορμιστης εκ φύσεως και αυτό για να ξεπεραστεί θέλει κάποιου είδους σχέδιο, κάποια προοπτική. Όχι να λέμε άχρηστα τα θεωρητικά.

         Γιατί αν θες μπορώ και εγώ να το γειωσω και να σου πω ότι αν ο Μαρξ γεννιόταν σήμερα θα γινόταν ποδοσφαιριστης. Και ότι ας πουμε η αριστερά πέθανε το 89 και εμείς τώρα είμαστε ζομπια.Και ότι ο Καράμπελας είναι εν τέλει ότι πιο γειωμενο και πραγματικό έβγαλε η αριστερά την τελευταία σαρανταετια.

         Reply ↓
         1. πικαπα 07/05/2019 at 14:56

            Πολλα τα ενδιαφεροντα.
            Δεν βρισκεται σωνει και καλα σε αντιθεση, αλλα μαλλον ( δλδ τις περισσοτετες φορες) ειναι η αλλη οψη του ιδιου. Η θεωρητικη συγκροτηση επι ενος πεδιου δεν αυτο απονεμεται αλλα αποδεικνυεται απο το αποτελεσμα της, δεδομενων παντα βεβαια των συνθηκων. Το ενα νιβει τ αλλο, σε ευλογο χρονο, ας πουμε μεσοπροθεσμα. Αν οχι, τοτε η θεωρια ειναι σχολαστικισμος, αναμασα το πιθανοτερο ορολογιες, ερμηνειεςκλπ που συνιστουν αναχρονισμο χωρις να προωθουν το αποτελεσμα, αρα τοτε χρειαζεται αναδραση.
            Μη θεωρητικολογησω αλλο για τα διπολα, αν κ η κατανοηση του μυστηριου της φυσης των διπολων ειναι βασικη για την ουσιωδη διαλεκτικη. Θα προσπαθησω να επανελθω γθα αλλα ενδιαφεροντα που λες
         2. πικάπα 07/05/2019 at 16:58

            #1/3(*). Κατ αρχή: Τα ενδιαφέροντα που λες με βγάζουν από το πνεύμα του σχολίου μου που ήταν ότι:
            Ενώ στη σημαντική συγκυρία της γενιάς (2010-2012) αποδειχθήκαμε όλοι τζίφοι-και όταν λέμε όλοι εννοούμε όλοι- συνεχίζουμε σα να μη συνέβη τίποτε, γιατί απλούστατα:
            “Εγώ είχα δίκιο, αλλά εσείς όλοι οι άλλοι που δεν με ακούγατε που σαστάλεγα εγώ, είχατε άδικο”.
            Ε λοιπόν αν βρεις σε αυτή τη κατάσταση θεωρητική συγκρότηση, μπορεί να είναι γνωστική συγκρότηση ιστοριοδίφη, ή μυθιστοριοδίφη, ή κομμουνιστοδίφη, αλλά δεν είναι η εκ των συνθηκών χρειαζούμενη αριστερή ή κομμουνιστική πολιτική συγκρότηση.

            ΥΓ. Σε ότι με αφορά, φυσικά και έχω δίκιο και σας τάλεγα. Αμ πως. Αλλά αυτά τα ξανάπαμε. Κι αν χρειαστεί, αν διαπιστώσω δηλαδή σοβαρό ενδιαφέρον, θα ξαναθέσω όπως παλιότερα αλλού και άλλοτε, κάποια αλφαβητα για την υπέρβαση των αφόρητων υποκειμενισμών και την “κεφαλαιοποίηση” και των διαλέξεων και των δράσεων εντός ενός μαζικού λαϊκού υποκειμένου νέου τύπου. Τα περί ασυνεννοησίας και ενδοαριστερού “εμφυλίου” δεν αφορούν βέβαια μουά. Γιατί είμαι κι εγώ σασταλεγάκιας.
            (*).Τα #2 και #3 θα με έμπλεκαν χαοτικά, οπότε μάλλον δε θάρθουν
         3. Σ.Τ. 07/05/2019 at 15:19

            https://slpress.gr/ethnika/pos-apotrepetai-i-toyrkiki-geotrisi-stin-kypriaki-aoz/
            Μια άποψη αλλά σημασία έχουν πιο πολύ οι πολεμικές ενέργειες που περιγράφει….θα αφήσει αργές η γειωμενη αριστερά να μετατραπεί η Ελλάδα σε προτεκτοράτο της Τουρκίας ;
            Η θα γεμίσει επιτέλους ένα κόσμο που αλλού ανεμιζει
         4. Ανώνυμος 07/05/2019 at 15:58

            Το επαμ ειναι ενα συνομοσιολογικο γκρουπ που πιστεύει οτι ο σορος κυβερνά τον κόσμο. Επίσης το επαμ πιστεύει οτι το ελληνικό κεφαλαιο ειναι φιλολαικο κ οτι το εκμεταλλευεται η γερμανια κ η εε. Το επαμ λοιπον δεν είναι αντικαπιταλιστικο. Καμια σχεση
6. Κνίτης της Ανασυγκρότησης 06/05/2019 at 16:19

   Και κάτι τελευταίο στα πλαίσια της κατάθεσης των προσωπικων βιωμάτων: αυτή η διάκριση ΚΝΕ και βαθυκομματικών στην οποία επανέρχεται συνεχώς ο σύντροφος Λυγκουνάκης, (ελπίζω να μην έχει πρόβλημα από την προσφώνησή μου) ποτέ δεν υπήρξε στην πορεία της δικής μου διαδρομής στην ΚΝΕ. Ήμασταν λίγοι ώστε πάντα δίπλα μας στα “χαμαλίκια” υπήρχαν κομματικοί, απλά μέλη αλλά και στελέχη. Από τη δική μου μάλιστα φουρνιά η πλειονότητα των Κνιτών πέρασε και στο Κόμμα, ορισμένοι πια είναι και σε στελεχικές θέσεις, άλλοι όχι και άλλοι είναι πια εκτός οργάνωσης. Πάντως, όλοι όσους γνωρίζω στηρίζουν το ΚΚΕ με διάφορους τρόπους, ακόμη και αυτοί που έχουν διαφωνίες με επιλογές του Κόμματος σήμερα. Στην τελική για τη δική μου φουρνιά αυτά που μας ενώνουν με το ΚΚΕ είναι περισσότερα από αυτά που μας χωρίζουν ‘η για να εκφραστώ διαφορετικά η φουρνιά μου χωρίζεται ιδεολογικά και προγραμματικά από την εξωκοινοβουλευτική αριστερά με μεγάλα τείχη, αν και αυτό δεν σημαίνει ότι στο χώρο εργασίας, στη γειτονιά ή σε διάφορα μέτωπα πάλης είναι αδύνατος ένας κοινός αγώνας με αντιιμπεριαλιστικά, αντιμονοπωλιακά χαρακτηριστικά ή για την υπεράσπιση των θεμελιωδών δημοκρατικών και εργατικών κατακτήσεων του λαού μας. ( Με την επιφύλαξη πάντα ότι, όταν μιλάω για φουρνιά, γενικεύω, αναφερόμενος στους ανθρώπους που μαζί συμπορευτήκαμε στις γραμμές της ΚΝΕ της δεκαετίας του 1990. Θεωρώ όμως λόγω του μικρού σχετικά αριθμού των τότε Κνιτών, ότι οι δικοί μου συναγωνιστές αντιπροσωπεύουν τη στάση του συνόλου των Νεολαίων της εποχής εκείνης).

   Reply ↓
   1. Γιώργος Λυγκουνάκης 06/05/2019 at 17:36

      Σύντροφε Κνίτη της Ανασυγκρότησης σε ευχαριστώ για τη προσφόνιση σου.

      Το ξέρω πως η δική σας φουρνιά ήταν αλλιώς. Η δική μου την επόμενη δεκαετία δεν είχε καμία σχέση. Ήμασταν πλήθος. Σε μεγάλο βαθμό γνωριζόμασταν μόνο φατσικά ή και ούτε. Εντάξει, δεν είμαστε τόσοι πολλοί που να μη μπορούμε να ξαναβρεθούμε, ο καθένας να φέρει όσους ξέρει, αλλά ήμασταν περισσότεροι από όσους μπορεί να κρατήσει ένας χώρος μένοντας ομοιογενής.

      Δεν ήμασταν στρατολογημένοι για ομοιογένεια. Ήμασταν εκεί για να βγάλουμε δουλειά, όχι για να ψήσει το κόμμα μελλοντικά μέλη, αυτά που λέει ο σ.Χαλβατζής δεν είναι τυχαία, ούτε ψευδή, ασχέτως αν δεν τα εκτιμά με γειωμένο τρόπο. Ήμασταν τόσο πολλοί που δεν χρειάζονταν να παρέμβουν και τόσο, ας πούμε στο Φεστιβάλ από το Κόμμα να βοηθήσουν, υπερεπαρκούσαμε. Είχαμε και πολύ μεγάλες δυνάμεις περιφρούρησης οι οποίες επίσης εν πολλοίς επαρκούσαν για πολλά, χωρίς βοήθεια, κατάλαβες.

      Οι παθογένειες μας ήταν άλλες. Κανείς μας δεν ήταν μαρξιστικά διαβασμένος, ούτε μέλη, ούτε τομεακά στελέχη. Εγώ ας πούμε “έβγαλα τη πενταετία” της παραμονής μου μόνο με το Κομμουνιστικό Μανιφέστο (που το είχα διαβάσει πολύ πριν μπω) και το Κράτος & Επανάσταση. Δε θεωρώ όμως ότι αυτό ήταν πρόβλημα, δε μας είχαν για να φιλοσοφούμε, κατάλαβες;

      Το βασικό θέμα ήταν το καθημερινό “ύφος και ήθος” των τομεακών στελεχών (ήμασταν τόσο πολλοί που τα κεντρικά στελέχη της ΚΝΕ εμείς δε τα πολυβλέπαμε και δεν παρενέβαιναν στην οργανωτική ζωή μας φανερά, γι’ αυτό και ο σ.Χαλβατζής θεωρώ δεν ήταν γειωμένος, δε μας ζούσε από κοντά). Αυτό ήταν που πολλούς νέους συντρόφους τους έδιωχνε άμεσα ή σχεδόν άμεσα. Αυτό επίσης, έχτισε μια μακρόχρονη καχυποψία και συγκεκαλυμμένη έχθρα σε όσους μείναμε. Ε, αυτό κάποια στιγμή έσκασε και μέσα σε κανά-δυο χρόνια δεν είχε μείνει κανείς μας στην οργάνωση, κατάλαβες;

      Η αλήθεια είναι ότι αργότερα άκουσα ότι η οργάνωση Παντείου που ήμουν είχε “κακή φήμη”, μετά πληροφορήθηκα πως όλη η σπουδάζουσα είχε “κακή φήμη” και κατόπιν μου σφυρίξανε πως εν τέλει όλη η τότε νεολαία είχε βγάλει “κακή φήμη”. Βγάλε ό,τι συμπέρασμα νομίζεις.

      Θεωρώ ότι ο σ.Χαλβατζής ο οποίος έχει ακούσει τα άπαντα έκανε μια καλοπροαίρετη προσπάθεια να το διευθετήσει και πετάχτηκε κι αυτός απ’ το παράθυρο. Θεωρώ όμως πως η εκτίμηση του πως όλο αυτό ήταν ζήτημα αλλαγής γραμμής ήταν λάθος, στη πραγματικότητα έδωσε πάτημα χρόνια μετά τις διαγραφές μας, να υπονοείται ότι κάναμε μαζικά φράξια.

      Reply ↓
   2. Γιώργος Λυγκουνάκης 06/05/2019 at 18:18

      Τώρα αν με ρωτάς γι’ αυτό που είπα παραπάνω περί εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, θεωρώ ότι αν πραγματοποιήτο τελικά δημιουργία εξωκοινοβουλευτικής οργάνωσης μέσα από τη τότε ΚΝΕ και με τις ανάλογες “αγανακτισμένες” μεταγραφές, δε θα τα πήγαινε και πολύ καλά με την υπάρχουσα εξωκοινοβουλευτική αριστερά. Αλλά ποιος τα πάει καλά με τον άλλο στο εξωκοινοβούλιο;;;

      Reply ↓