ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ του ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση
Η κρατική δολοφονία της 22χρονης Mahsa Amini από την Αστυνομία Ηθών στο Ιράν, κατά την προσαγωγή της για ‘’αναμόρφωση και εκπαίδευση’’ επειδή δε φορούσε σωστά το χιτζάμπ της, έχει προκαλέσει μία κοινωνική έκρηξη που αξίζει τη διεθνή αλληλεγγύη μας.
Εδώ και ημέρες, χιλιάδες γυναίκες στο Ιράν πρωταγωνιστούν σε μία εξέγερση εναντίον του καταπιεστικού ισλαμικού νόμου που εφαρμόζεται μετά την επικράτηση των θεοκρατικών δυνάμεων και τη σφαγή εκ μέρους τους των κομμουνιστικών δυνάμεων στα πλαίσια της αντιμοναρχικής, αντι-ιμπεριαλιστικής επανάστασης του 1979 (δεν είναι τυχαίο ότι ο σημερινός πρόεδρος του Ιράν, Ιμπραήμ Ραϊσί υπήρξε πρωταγωνιστής, ως Αναπληρωτής Εισαγγελέας, της μαζικής εκτέλεσης πολιτικών κρατουμένων (κυρίως κομμουνιστών) κατά τη σφαγή του 1988).
Το κάψιμο των χιτζάμπ, η δημόσια εμφάνιση χωρίς αυτά, το συμβολικό κόψιμο των μαλλιών σε δημόσια θέα και η οργάνωση μεγάλων διαδηλώσεων αποτελούν γενναίες πράξεις χειραφέτησης του γυναικείου φύλου που αποδεικνύουν για άλλη μια φορά πως η υπόθεση της γυναικείας χειραφέτησης κι απελευθέρωσης φέρει μέσα της επαναστατικά στοιχεία. Η εξέγερση ξεκίνησε από τις Κουρδικές περιοχές του Ιράν (τόπο καταγωγής της 22χρονης Masha Amini) αλλά σύντομα επεκτάθηκαν στην Τεχεράνη και στον Ιρανικό νότο αποκτώντας ουσιαστικά πανεθνικό χαρακτήρα. Μαζί με τις γυναίκες κινητοποιήθηκαν και άνδρες, φοιτητές/τριες ενώ σημειώθηκαν και κάποιες απεργίες σε εργασιακούς χώρους. Με αυτή την έννοια το κίνημα αποκτά παν-κοινωνικά χαρακτηριστικά και εκφράζει την ευρύτερη λαϊκή αγανάκτηση.
Είναι δικαίωμα των γυναικών και των ανθρώπων συνολικά να ντύνονται όπως επιθυμούν, να συνάπτουν ελεύθερα σχέσεις, να έχουν ίσα δικαιώματα στη μόρφωση και την εργασία. Η καταπίεση των γυναικών και συνολικά οι έμφυλες διακρίσεις αποτελούν ιδιαίτερες πλευρές του γενικότερου καταπιεστικού και εκμεταλλευτικού χαρακτήρα πολλών κοινωνιών, αλλά έχουν και αυτοτελή και δυναμικό χαρακτήρα. Για αυτό ακριβώς και υπήρχε πάντα και γυναικείο κίνημα με αυτοτέλεια. Όπως βασικό κριτήριο για τον πολιτισμό μιας κοινωνίας είναι η θέση της γυναίκας, το ίδιο ισχύει και για τον πραγματικά απελευθερωτικό χαρακτήρα κάθε κινήματος, επανάστασης. Η θέση της γυναίκας στην κοινωνία δεν είναι ένα ακόμη, ‘’δευτερεύον’’ ζήτημα αλλά βασικός ποιοτικός δείκτης για την υπόθεση της κοινωνικής χειραφέτησης. Οι Ιρανές που σήμερα εξεγείρονται και οι Ιρανοί που τους συμπαραστέκονται έχουν όλο το δίκιο με το μέρος τους και αξίζουν την αμέριστη αλληλεγγύη μας.
Μαζί με το ζήτημα της γυναικείας καταπίεσης, η αγανάκτηση του κόσμου που ξεσηκώνεται τροφοδοτείται και από τη φτώχεια, την ανεργία και την ευρύτερη καταπίεση, χαρακτηριστικά που δεν αποτελούν πρωτοτυπία της Ιρανικής κοινωνίας όμως εμφανίζονται και εκεί με ιδιαίτερη ένταση τα τελευταία χρόνια. Φυσικά, για την οικονομική κατάσταση του Ιράν ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό το εμπάργκο των ΗΠΑ που καταδικάζει σε φτώχεια εκατομμύρια Ιρανούς όμως ταυτόχρονα και η ιρανική αστική τάξη, το πολιτικό προσωπικό της και το ισλαμικό ιερατείο ευθύνονται για την ύπαρξη ενός καταπιεστικού κι εκμεταλλευτικού καθεστώτος.
Η υποκριτική αγανάκτηση των ΗΠΑ-Ε.Ε. και συνολικά των Δυτικών κυβερνήσεων που δήθεν κόπτονται για τα δικαιώματα των γυναικών δεν μπορεί να κρύψει τις βλέψεις τους για εκμετάλλευση και πολιτικό πατρονάρισμα της εξέγερσης, για πολιτικό και οικονομικό έλεγχο του Ιράν, διακηρυγμένο άλλωστε στόχο τους εδώ και δεκαετίες.
Πρόκειται για τα ίδια καθεστώτα που σε πολλές περιπτώσεις βγάζουν εκτός νόμου τις αμβλώσεις (ΗΠΑ, Πολωνία κ.α.), εμπορευματοποιούν το γυναικείο σώμα, διατηρούν ανισότητες στον εργασιακό τομέα, αφαιρούν δικαιώματα από τις μητέρες κ.α. Πρόκειται για τα ίδια κράτη (μαζί και το Ελληνικό) που δεν έχουν κανένα πρόβλημα με την ακόμα χειρότερη γυναικεία καταπίεση στη Σαουδική Αραβία και τις μοναρχίες του Κόλπου. Είναι αυτονόητο πως δεν ταυτιζόμαστε πουθενά με τα ‘’μαθήματα πολιτισμού’’ που κάνει η κρατική και η μιντιακή τους προπαγάνδα και τις ευρύτερες γεωπολιτικές τους επιδιώξεις γύρω από το Ιράν. Ειδικά το Ελληνικό κράτος είναι τόσο «αλληλέγγυο» με τις διαδηλώσεις των Ιρανών γυναικών όσο τo ξύλο και τα χημικά που έριξε στις διαδηλώτριες που διαμαρτύρονταν την περασμένη Πέμπτη στην Ιρανική πρεσβεία στην Αθήνα. Το Ελληνικό κράτος «στηρίζει» τα δικαιώματα των γυναικών στο Ιράν όσο καλύπτει βιαστές και κακοποιητές γυναικών στην Ελλάδα. Η υποκρισία περισσεύει…
Ο ξεσηκωμός μεγάλου τμήματος της Ιρανικής κοινωνίας ενάντια στη γυναικεία καταπίεση, την αστυνομική βία, τον ολοκληρωτισμό του σύγχρονου καπιταλισμού και τη φτώχεια μας δίνει ελπίδα ότι μέσα από τους πολέμους, τις ενδοκαπιταλιστικές αντιθέσεις και τους οξυμένους διακρατικούς ανταγωνισμούς μπορεί να ξεπηδήσει η φωνή της κοινωνικής πλειοψηφίας που ζητά ελευθερία, αξιοπρέπεια και ισότητα. Αυτή είναι η φωνή της κοινωνικής απελευθέρωσης την οποία καλούμαστε να φέρουμε και εδώ ενάντια στη δική μας κυβέρνηση και το δικό μας κράτος, για τα δικαιώματα των γυναικών στην Ελλάδα, για το κοινωνικό ζήτημα στην Ελλάδα. Αυτός θα είναι ο καλύτερος χαιρετισμός κι η πληρέστερη ένδειξη αλληλεγγύης με τις εξεγερμένες Ιρανές και Ιρανούς!
ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση
24/9/2022
Ξεκαβαλάτε, σύντροφοι, και βαστάτε τ’ άλογα. Η αυτονόητη αλληλεγγύη μας στην εξέγερση των γυναικών ενάντια στη μεσαιωνική “θεοκρατία” των ιρανών κεφαλαικορατών δε είναι, καλά και σώνει, και …”επανάσταση”! Περισσότερο τους δυτικούς κοσμοπολίτες κεφαλαιοκράτες βοηθάει αντικειμενικά και αναπόφευκτα, καθώς ο οργανωμένος λαϊκός παράγοντας απουσιάζει από το Ιράν. Ενδοϊμπεριαλιστικές κόντρες είναι όλα αυτά… με αφανές υπόβαθρο τις βαθύτερες αντιφάσεις του καπιταλιστικού κόσμου βέβαια, αλλά δυστυχώς όχι άμεσα αξιοποιήσιμες από το, ουσιαστικά ανύπαρκτο σήμερα και εν υπνώσει, κομμ. κίνημα. Ας κάνουμε και λίγο κράτει και ας σκεφτούμε περισσότερο. Τουλάχιστον, όχι άλλες ξένες σημαίες, και όχι άλλους παπατζήδες…
Εϊ ανώνυμε, ξαναδιάβασε το κείμενο του ΝΑΡ. Όχι επιπόλαιες κρίσεις
O “οργανωμένος λαικός παράγοντας” θα απουσιάζει εξ ορισμού όσο αποκλείεται ο … μισός
Άρα μια φεμινιστική εξέγερση θα έχει εξ ορισμού τέτοια χαρακτηριστικά. Επίσης θα έχει εξ ορισμού διαταξικά χαρακτηριστικά. Διότι υπάρχει γυναικεία καταπίεση, δεν είναι μια μορφή που πέρνει η ταξική καταπίεση, είναι κάτι που φυσικοποιεί κάθε εκμετάλλευηση και ανισότητα αλλά είναι διαταξικό. Την υφισταται και η αστή Ιρανή και αυτό αντικειμενικά και αυθόρμητα δημιουργεί όρους αλληλεγγύης και ενότητας της με την προλετάρια Ιρανή. Έχουμε δηλ μια καταπίεση που από ταξική σκοπιά 1)δυσκολεύει την ενότητα που θέλουμε 2)φυσικοποιεί μια ενότητα που δεν θέλουμε
Ενδοιμπεριαλιστική αντίθεση δεν είναι, είναι εκμεταλλεύσιμη από τον ιμπεριαλισμό αντιθεση και από μερίδες του κεφαλαίου αν πει κάποιος να ι θα του πω. Προφανώς το Ιράν είναι ένας κοινωνικός σχηματισμός που δεν εντάσσεται με τους όρους που ο ευρωατλαντικός ιμπεριαλισμός θέλει στον διεθνή καταμερισμό. Το πράγμα δηλ μπλέκεται διοτι εκτός από την διάσταση την εντιθεοκρατική και φεμινιστική αναδεικνύεται και μια άλλη, η διάσταση της εθνικής αυτοδιάθεσης, η διάσταση του αν ότι θετικό για τις μάζες εγγράφηκε με την “Ιρανική Επανάσταση” διατηρηθεί. Διότι εντός του θεοκρατικού καθεστώτος λειτουργούν και κάποιες μορφές κοινωνικού κράτους που θα διαλυθούν αν το καθεστώς καταρρεύσει. Η εθνική αυτοδιάθεση απέναντι στον ευρωτλαντισμό δηλ έχει και την διάσταση της άμεσης υλικής κατοχύρωσης όψεων συμφερόντων
Γενικά μια τοποθέτηση θέλει προσοχή. Να στηριζει τις γυναίκες χωρίς να κρύβει τις αντιφάσεις αλλά και να εντοπίζει τις αντιφάσεις χωρίς να μιλάει για “Πορτοκαλί Επανάσταση” γιατί δεν είναι. Δεν είναι η αντίθεση αστικών στρωμάτων απέναντι στην Μπολιβαριανή Επανάσταση, πχ, αυτό που κινητοποιεί κόσμο αλλά κάτι θεμιτό και προοδευτικό.
Πολύ καλά ισσοροπεί η ανακοινωση του ΝΑΡ νομίζω
Κώστας
…γιατί από την άλλη πλευρά, καραδοκούν οι σημαιοφόροι τριτοδρομικοί παπατζήδες, πρώην (και αιεί!) πασόκες, που νομίζουν ότι μπορούν (…επιτέλους!) να την βγούν από τα αριστερά στη “δυτική αριστερά”, που η μεγαλύτερη αμαρτία της είναι ακριβώς ότι έγινε ουρά τέτοιων δυτικών σοσιαλδημοκρατών, όπως ο λεγάμενος του εν λόγω ιστοτόπου!
Είπε ο γάϊδαρος τον πετεινό κεφάλα, …και του τη βγήκε και από τα “αριστερα”!
Ενώ το 79 με την σοφή καθοδήγηση του Τουντεχ τους πήραν και τα σώβρακα οι μουλάδες (παπαδαριό)
..καθόλου σοφή δεν ήταν η καθοδήγηση του ηρωϊκού κατά τα άλλα Τουντέχ..
Απλά εκείνη την εποχή, (όπως και σήμερα, δυστυχώς…) δεν υπήρχε τίποτε σοφότερο. Και δεν τους πήραν τα σώβρακα οι μουλάδες. Οι κεφαλαιοκράτες του Μπαζάρ (αγορά της Τεχεράνης) ήταν και είναι πίσω από τους γελοίους μουλάδες. Μην τρώτε σανό.
Λοιπόν παρατήρησα κάτι που νομίζω αξίζει να συζητηθεί. Προχθές πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση στο Σύνταγμα. Την συγκέντρωση οργάνωσε η ΚΕΕΡΦΑ μαζί με Ιρανούς πρόσφυγες. Όμως η “αριστερά” μας ήταν απούσα. Δεν υπήρχε ΚΑΝΕΝΑ κάλεσμα από ΚΑΝΕΝΑΝ. ΣΥΡΙΖΑ, ψευτοκκε, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, “μλ”, τροτσκιστές, “αναρχικοί” ΕΞΑΦΑΝΙΣΜΕΝΟΙ:
https://www.kinimatorama.net/event/142256
Στις 24/09 πραγματοποιήθηκε και τότε συλλαλητήριο. Και τότε μόνο η ΚΕΕΡΦΑ ήταν και κάποιοι Ιρανοί, γυναίκες βασικά που έκοψαν και τα μαλλιά τους. Η “αριστερά” πάλι ΕΞΑΦΑΝΙΣΜΕΝΗ:
https://www.kinimatorama.net/event/141848
Το πολύ πολύ κάτι μικρές και άμαζες συγκεντρώσεις ορισμένων “αναρχικών” παίζει να έγιναν πέρα από αυτές τις δύο της ΚΕΕΡΦΑ. Τι θέλω να πω; Έχει εδώ και περίπου 3 βδομάδες η χώρα συγκλονίζεται από μία μεγαλειώδη ΛΑΪΚΗ ΕΞΕΓΕΡΣΗ και εδώ οι άνθρωποι είναι μόνοι τους, δεν τους συμπαραστέκεται ΚΑΝΕΝΑΣ. Που είναι οι συλλογικότητες, τα κόμματα, σωματεία κλπ; Έτσι όπως το καταλαβαίνω βγάλανε μπροστά την ΚΕΕΡΦΑ άντε και κάποιους λίγους για ξεκάρφωμα αλλά οι συγκεντρώσεις αυτές είναι άμαζες, περισσότερο σαν “συμβολικές” λειτουργούν παρά σαν ουσιαστικές.
Είμαι σίγουρος ότι αν όλα αυτά συνέβαιναν στην Τουρκία, θα κατέβαινε σύσσωμη η “αριστερά” μας στους δρόμους και πάρε διαδηλώσεις στα γραφεία της ΕΕ, πάρε στην τουρκική πρεσβεία μη σας πω και στην αμερικανική (παρότι ο Ερντογάν είναι πλέον στενός σύμμαχος του Πούτιν αλλά αυτά είναι…ασήμαντες λεπτομέρειες είπαμε ο εχθρός είναι το ΝΑΤΟ και κανένας άλλος). Τώρα όμως που είναι το Ιράν; ΕΞΑΦΑΝΙΖΟΛ. Που είναι οι “αντικαπιταλιστές” μας να διαδηλώσουν έξω από την ιρανική πρεσβεία;
Εδώ επίσης πρέπει να σταθούμε σε δύο ζητήματα. Πρώτο ο χαρακτήρας του ιρανικού καθεστώτος. Θεοκρατικό, αυταρχικό, ανελεύθερο, καταπιεστικό έτσι το χαρακτηρίζουν οι “επαναστάτες” μας. Προφανώς και είναι όλα τα παραπάνω αλλά υπάρχει ένας όρος που τα περιλαμβάνει όλα. ΙΣΛΑΜΟΦΑΣΙΣΤΙΚΟ. Γιατί αποκρύπτουν ΟΛΟΙ τον ΦΑΣΙΣΤΙΚΟ χαρακτήρα του καθεστώτος; Γιατί τους είναι τόσο δύσκολο να το πουν ανοιχτά;
Δεύτερο. Παρατήρησε κανένας ότι κεντρικό σύνθημα στις διαδηλώσεις είναι το “Θάνατος στον δικτάτορα”; Μιλάμε για τον αγιατολάχ Αλί Χαμενεΐ:
https://www.energia.gr/article/194693/thanatos-ston-diktatora-fonazoyn-oi-diadhlotes-sto-iran-
https://www.protagon.gr/epikairotita/thanatos-ston-diktatora-fwnazoun-oi-diadilwtes-sto-iran-44342581438
https://www.bbc.com/news/world-middle-east-63118637
Γιατί αποκρύπτεται αυτό;