Παρέμβαση της Αντικαπιταλιστικής Ανατροπής στην Αττική στη συζήτηση για τις φονικές πυρκαγιές στο ΠΕ.ΣΥ στις 28 /8
Έπειτα από 36 μέρες από τις φονικές πυρκαγιές στη Αττική που άφησαν πίσω τους 97 νεκρούς, χιλιάδες κατεστραμμένα σπίτια και πάνω από 70.000 καμένα στρέμματα δάσους, συνεδρίασε το Περιφερειακό Συμβούλιο της Αττικής. Μια συνεδρίαση που συνειδητά αναβλήθηκε από τις 26/7/2018 που είχε οριστεί, με την συναίνεση των άλλων παρατάξεων.
Η περιφερειάρχης και συνολικά η Διοίκηση της περιφέρειας, στη γνωστή γραμμή που ακολουθεί όλο το προηγούμενο διάστημα στις εγκληματικές τραγωδίες που έχουν συμβεί στη Αττική, προσπάθησε να πείσει πως στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων τους τα έκαναν όλα σωστά και καλά, αποποιούμενοι κάθε ευθύνη.
Στο ίδιο μοτίβο και οι δήμαρχοι των περιοχών με πρώτο και καλύτερο τον θρασύτατο Ψινάκη, που του έδωσαν και βήμα να μιλήσει (στο δήμο Μαραθώνα στην ουσία τον έχουν αποπέμψει) για να κάνει ακόμη ένα σόου στις κάμερες στην Περιφέρεια, ειρωνευόμενος και γελοιοποιώντας τη διαδικασία συζήτησης.
Με περίσσια υποκρισία, η Διοίκηση της Περιφέρειας και οι παρατάξεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ εκφράζανε τη λύπη τους για τα ανθρώπινα θύματα, προσπαθώντας να αποκρύψουν τις τεράστιες διαχρονικές ευθύνες που έχουν και αυτοί και οι πολιτικοί φορείς που τους στηρίζουν, με τις καταστροφικές πολιτικές για το περιβάλλον και το άνθρωπο που εφαρμόζουν και υλοποιούν σε όλα τα επίπεδα.
Το αποκορύφωμα της ειρωνείας ήταν η πρόταση από μεριάς της Διοίκησης για ψήφισμα – απόφαση του Περιφερειακού Συμβουλίου, με αυτούσιο απόσπασμα από την ομιλία του ΓΓ του ΚΚΕ στην συγκέντρωσή του στη Νέα Μάκρη με τις άμεσες διεκδικήσεις για τους πυρόπληκτους, σε μια προσπάθεια να διασκεδάσουνε την οργή των κατοίκων και να δείξουν πως άλλο «εμείς» και άλλο η κυβέρνηση, λες και δεν αποτελούν αναπόσπαστο μέρος του κρατικού μηχανισμού και της ιδίας αντιλαϊκής καταστροφικής πολιτικής.
Δείτε στο βίντεο που ακολουθεί, την παρέμβαση που έκανε ο περιφερειακός σύμβουλος της Αντικαπιταλιστικής Ανατροπής στην Αττική (ΑΑΑ) Νίκος Αδαμόπουλος.
Στη σύντομη ομιλία του ο Νίκος Αδαμόπουλος μεταξύ άλλων τόνισε:
«Τα αθώα θύματα ζητάνε δικαίωση. Ζητάνε να αποδοθούν ευθύνες, πολιτικές, ποινικές ή οποιεσδήποτε άλλες υπάρχουν. Ζητάνε να μην ξαναϋπάρξει τέτοια καταστροφή.
Δυστυχώς, είμαστε ένα Περιφερειακό Συμβούλιο, στη διάρκεια της θητείας του οποίου σε λιγότερο από ένα χρόνο, έχουμε πάνω από 120 νεκρούς από πλημμύρες ή πυρκαγιές. Και δεν έχει βγει η χρονιά ακόμα. Και δεν έχει τελειώσει η θητεία μας ακόμα. […]
Πέρσι καήκανε 50.000 στρέμματα. Φέτος, πάνω από 60.000 στρέμματα, πάνω από 55 στην περιοχή της Κινέττας, κοντά στα 14, στην περιοχή της Ανατολικής Αττικής και είχαμε και νεκρούς. Του χρόνου τι θα ‘χουμε; Θα ευχόμαστε να μην ξανασυμβεί; Ή θα το αποδίδουμε, κατά τα γνωστά, στην κλιματική αλλαγή, στα ακραία καιρικά φαινόμενα, στο Θεό κλπ;
Όλα αυτά έχουν αιτίες. Και αιτίες για τις οποίες όλον αυτό τον καιρό έχουν γραφτεί χιλιάδες άρθρα από επιστήμονες και ειδικούς, οι οποίοι τα έχουν εξηγήσει, τα έχουν αναλύσει, έχουν προειδοποιήσει αλλά, αυτοί που θα πρέπει να τα παίρνουν υπόψη τους, δυστυχώς κωφεύουν. […]«
»Αναπτύχθηκε μια φιλολογία η οποία ξεκίνησε απ’ τον κύριο Καμμένο αλλά αναπαράχθηκε κι από τα μέσα ενημέρωσης, ότι ‘’μαζί τα κάψαμε’’. Φταίει ο αυθαιρετούχος, δε φταίει ο άλλος που του ‘δωσε το ρεύμα, δε φταίει ο άλλος που τον έβαλε να πληρώνει τα χαράτσια να είναι εκτός σχεδίου, δε φταίει η Εκκλησία που τα παραχωρούσε έτσι. Δε φταίνε τα μεγάλα επτά ξενοδοχεία στο Μάτι, που έχουνε κλείσει τον αιγιαλό και δεν υπάρχει τρύπα να περάσεις, αλλά φταίει ο μικρός που έβαλε εκεί ένα σπιτάκι κι όλοι οι άλλοι είναι αθώοι.
Δε φταίει η κυβέρνηση, δε φταίνε τα μνημόνια που όλοι μαζί τα ψηφίζατε.
Όταν οι πυροσβέστες λένε ότι στοιχειωδώς θα πρέπει να υπάρχουν 16 με 17 χιλιάδες θέσεις και δεν έχουνε μείνει ούτε 8-9, 700 στη Φράπορτ, άλλοι τόσοι στη Χόχτιφ, άλλοι τόσοι στους δρόμους του Μπόμπολα κλπ, κατά τα άλλα δεν υπάρχουν φυλάκια… Όταν τα μέσα που διαθέτει η Πυροσβεστική είναι πάνω από εικοσαετίας, όταν κάθε χρόνο τους περικόπτουν εκατομμύρια […]«
Για τις αμερικάνικες πολεμικές βιομηχανίες, 4 δισ. κάθε χρόνο δίνουμε. Για την πυρόσβεση, για την πρόληψη, για την προστασία, για την υγεία, την παιδεία, τι κάνουμε;
»Λένε οι ειδικοί, ότι η Λεωφόρος Μαραθώνος, που φτιάχτηκε για τη Μεγάλη Ιδέα της Ολυμπιάδας, φυτεύτηκε με κουκουναριές. Με ένα δέντρο το οποίο μεταφέρει τη φωτιά με ταχύτητα, κατά συνέπεια, αυτό που θα μπορούσε να λειτουργήσει ως ζώνη προστασίας, έγινε επιταχυντής της φωτιάς. […]
Όταν μιλάμε για κλιματική αλλαγή, η θερμοκρασία της Γης αυξάνεται, και το βλέπουμε αυτό στις βροχές, στις φωτιές, τις πλημμύρες κλπ, δε δίνουμε έγκριση να τσιμεντοποιηθεί το Ελληνικό, δε δίνουμε έγκριση να χτιστούνε μεγαθήρια σ΄όλη την περιοχή της Αττικής.
Δε δίνουμε έγκριση να χτιστούνε τσιμέντα που επιβαρύνουνε αυτή την εγκληματική κλιματική αλλαγή αλλά φροντίζουμε να αναδασώνουμε: Ξέρετε τι λέει το Υπουργείο Γεωργίας; Για κάθε 9 με 10 στρέμματα δάσους που έχουνε καεί, ούτε το ένα δεν αναδασώνεται. Ίσα – ίσα, πολλοί το βλέπουνε σαν ευκαιρία για επενδύσεις πάνω στα καμένα. […]
Ναι, θα ‘ναι μπροστά μας τα ακραία καιρικά φαινόμενα. Θα ‘ναι μπροστά μας συνεχώς, διότι η καταστροφή που έχει υποστεί ο πλανήτης από την απρόσκοπτη καπιταλιστική κερδοφορία, από όλα αυτά τα εγκλήματα που συνεχίζονται να γίνονται, θα έχουμε συχνά τέτοια φαινόμενα.
Το ερώτημα, το βασικό ερώτημα είναι: Θα τα αντιμετωπίσουμε;, Θα παίρνουμε τα κατάλληλα μέτρα προστασίας ή, με μια ευκολία τη δασοπυρόσβεση θα την περνάμε στην Πυροσβεστική, και λέμε ότι θα προσλάβουμε 250 ειδικούς γεωπόνους, δασοπόνους κλπ, και δεν προσλαμβάνουμε ούτε 12; […]
Προτάσεις υπάρχουν δεκάδες, τις αναφέρουν οι ειδικοί, αλλά έχουν κόστος. Όταν ψηφίζουμε μνημόνια και υλοποιούμε όλες αυτές τις πολιτικές για να πληρώνουμε τη θηλιά του χρέους για να ταΐζουμε τις τράπεζες και το μεγάλο κεφάλαιο, έ, τι μέτρα να πάρουμε; Εμείς απλά θα συλλυπούμαστε, μετά τα αποτελέσματα.»
»Δεν μπορούμε να θεωρήσουμε όλα αυτά ούτε φυσικές καταστροφές, ούτε ως έλλειμμα πολεοδομικού σχεδιασμού, όλοι ξέρουμε πώς είναι το Μάτι και μια σειρά άλλες περιοχές –αλήθεια, πού έχουν εφαρμοστεί τα σχέδια τα οποία εγκρίθηκαν; Πού έχουν αποδοθεί οι χώροι;
Παλιότερα οι κάτοικοι, ένα χωριό φτιάχνανε και φροντίζανε να φτιάχνουν μια πλατεία και να ‘χει μια καμπάνα να χτυπάει να συγκεντρώνεται ο πληθυσμός. Εκεί, αυτές τις φονικές παγίδες, που περνάνε δήμαρχοι, καλλιτέχνες, περιφερειάρχες, δεν το ‘δανε ποτέ ότι αυτό είναι ένα έγκλημα; Δεν περάσανε ποτέ από το δρόμο εκεί, που είναι γεμάτος μαντρότοιχους από τα ξενοδοχεία και τις μεγάλες βίλες που δεν υπάρχει διέξοδος; Δεν είδανε ποτέ ότι όλοι οι δρόμοι είναι ιδιωτικοί; Δεν ασχολήθηκε κανείς; Δεν ενδιαφέρθηκε κανείς; Φταίνε οι κάτοικοι;
Τα ανεκτέλεστα πρωτόκολλα για τα αυθαίρετα κτίσματα, ο αιγιαλός που έχει κατακτιστεί, τα ρέματα που από πόσες χιλιάδες ήτανε στην Αττική δεν έχουν απομείνει ούτε πενήντα, που συνεχίζουμε να τα τσιμεντοποιούμε, δεν προοιωνίζονται κι άλλες πλημμύρες, κι άλλες καταστροφές, και άλλους θανάτους;»
»Δεν πρόκειται να αντιμετωπιστούνε ούτε με καλή διάθεση ούτε με συναίνεση εάν, πραγματικά, ο ίδιος ο κόσμος, μέσα από τους συλλογικούς του φορείς, μέσα από τον αγώνα του, δεν ανατρέψει τον πυρήνα αυτών των πολιτικών, δεν ανατρέψει αυτούς που με ευλάβεια τις εφαρμόζουν, είτε λέγονται δήμαρχοι είτε περιφερειάρχες είτε λέγονται κυβερνήσεις είτε λέγονται οτιδήποτε, δεν πρόκειται να σταματήσει το κακό. Η ανατροπή αυτών των πολιτικών μπορεί να γίνει μόνο όταν συνειδητοποιήσουμε ότι κάθε μέρα μας μοιράζουν θάνατο. Όχι μόνο άμεσο αλλά και για τα παιδιά μας και για το περιβάλλον που θα ζούμε και θα υπάρχουμε όσο ζούμε εδώ.»
