Δείτε στο βίντεο που ακολουθεί, στιγμιότυπα από την αντιφασιστική – αντιπολεμική – αντινατοϊκή διαδήλωση που διοργάνωσαν στην Αθήνα στις 12 Οκτώβρη 2018, 74 χρόνια μετά την απελευθέρωση από τους ναζί, αντιφασιστικές, αντιρατσιστικές, προσφυγικές και αντιπολεμικές συλλογικότητες, κινήσεις, συντονισμοί, οργανώσεις και σωματεία.
Η διαδήλωση αυτή έχει ιδιαίτερη σημασία για την Αθήνα, σε μια χώρα που γιορτάζει την 28η Οκτωβρίου, μέρα κήρυξης του πολέμου το 1940 αλλά όχι την ημέρα της απελευθέρωσης της πρωτεύουσας από το ναζιστικό ζυγό, ακριβώς για να μην αναδειχτεί ο ρόλος του τεράστιου εαμικού κινήματος που καταπνίγηκε από την επέμβαση των Άγγλων ιμπεριαλιστών, ο ρόλος του ΕΛΑΣ και του ΚΚΕ.
Την ίδια μέρα άλλωστε, συμπληρώθηκαν 65 χρόνια από την ελληνο-αμερικανική συμφωνία για τις βάσεις, που σηματοδοτεί την ένταξη της χώρας μας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και τις πολεμικές επεμβάσεις των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ.
Μια συμφωνία που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ επεκτείνει στις μέρες μας, παραχωρώντας κι άλλους χώρους για δημιουργία καινούργιων βάσεων και επέκταση των παλιών.
Και όλα αυτά ενώ οι χιτλερικοί επίγονοι του ναζισμού σηκώνουν κεφάλι, στο έδαφος της κοινωνικής εξαθλίωσης που προωθεί η μνημονιακή πολιτική των τελευταίων χρόνων, η πολιτική του κεφάλαιου, του ιμπεριαλισμού, της ΕΕ και του ΔΝΤ που σπέρνει πολέμους, ανεργία, καταστολή, εκμετάλλευση ντόπιων και ξένων εργαζομένων, ποινικοποιεί τη φτώχεια, καλλιεργεί τον σοβινισμό την ξενοφοβία και τον εθνικισμό.
Η συγκέντρωση έγινε στα Προπύλαια ενώ η πορεία ακολούθησε τη διαδρομή Πανεπιστημίου – Πεσμαζόγλου – Σταδιού – Σύνταγμα – Όθωνος – Αμαλίας – Β. Σοφίας και επιστροφή μέσω Πανεπιστημίου στα Προπύλαια όπου και διαλύθηκε.
Ανάμεσα στα άλλα, ακούστηκαν συνθήματα όπως:
«Λαέ, θυμήσου, το χώμα που πατάς, λευτέρωσε ο Άρης και το ΕΑΜ – ΕΛΑΣ»
«Και τώρα, και πάντα, και όπως το ’40, τη φτώχεια και το φασισμό θα πολεμάμε πάντα»
«Λευτεριά στο λαό, θάνατος στο φασισμό»
«Έξω το ΝΑΤΟ και οι Αμερικάνοι»
«Έξω οι βάσεις και τα πυρηνικά»
«Ποτέ ξανά φασισμός»
«Νίκη στην Ιντιφάντα»
«Λευτεριά στην Παλαιστίνη»
«Αυτοί σκοτώσαν Λαμπράκη – Μπελογιάννη, φονιάδες των λαών Αμερικάνοι»
«Οι ιμπεριαλιστές τη γη ξαναμοιράζουν, με των λαών το αίμα τα σύνορα χαράζουν»
«Οι φασίστες θέλουν εμφύλιο των φτωχών, γιατί είναι τα τσιράκια των αφεντικών»
«Τόσα χρόνια ΝΑΤΟ, η ίδια ιστορία, χούντες, πολέμοι, τρομοκρατία»
«Έλληνες και ξένοι εργάτες ενωμένοι, οι μετανάστες είναι της γης οι κολασμένοι»
«Ούτε στην Αθήνα, ούτε πουθενά, τσακίστε τους φασίστες σε κάθε γειτονιά»
«Οι βομβαρδισμοί των ιμπεριαλιστών, φέρνουν τα καραβάνια των μεταναστών»
«Κίνημα μαζικό μέσα κι έξω απ’ το στρατό»
«Καμία εμπλοκή, καμιά συμμετοχή, να φύγουνε οι βάσεις κι οι Αμερικανοί»
«Οι φαντάροι είναι του λαού παιδιά, έξω από τα σύνορα δεν έχουνε δουλειά»
«Φονιάδες των λαών, Αμερικάνοι»
«Η αλληλεγγύη, το όπλο των λαών, πόλεμο στον πόλεμο των ιμπεριαλιστών»
«Εμπρός λαέ, στην πρώτη τη γραμμή, το φασισμό τσακίζουν αγώνες ταξικοί»
«Εχθρός μας δεν είναι οι γείτονες λαοί, είναι το ΝΑΤΟ κι οι Αμερικανοί».
Αυτό που παραθέτεις είναι από πηγές της CIA.
Μarxists.org – «Paul Mattick,Home Coming-The End of the Trotsky Movement -[1934]
[Ο τροτσκισμος ,όταν στα 1934 ξαναγυρνούσε και ενωνόταν και τυπικά με το «Σοσιαλισμο». Ένα άρθρο του συμβουλιακού Πώλ Μάττικ,με στοιχεία που πολλοί θα ήθελαν να αποκρύψουν. Δεν υπεισέρχομαι στις επι μερους διαφωνιες με τους συμβουλιακούς, θα βγαιναμε εκτος θέματος.Εκείνο που είναι ουσιώδες,είναι ότι οι παντός είδους «σοσιαλιστικες» ελιτ της Δύσης μοιράζονταν κοινες αξίες. Δυστυχώς, ουτε οι συμβουλιακοί επαναστατες κομμουνιστες μπόρεσαν να υπερβουν τα όρια της Δυτικης «δημοκρατίας», παρά τις αξιολογώτατες πρακτικες και θεωρητικες τους προσπάθειες. Η πίστη τους στην «επανάσταση που θα εχει κυριο κεντρο της την Ευρώπη» ,πίστη που έκανε τις ευρωπαικες ελιτ της ιντελλιγκεντσιας να περιφρονούν βαθύτατα τους «επαρχιώτες» Ρωσους,Κινεζους και άλλους μαρξιστές ( ή στην καλυτερη περίπτωση να τους βλέπουν με τη συγκατάβαση του ταχα «ανώτερου»),αποτέλεσε και την αιτία της εξαφάνισης του αξιόλογου θεωρητικα κινηματός τους. ]
(συνεχιζεται)
Λεει ο Παρίσης:
Βλέπε Σταλιν Εργα τομος τριτος άρθρα Ιουλιου- Αυγούστου στην εφημεριδα «Ραμπότσι» όπου χαρακτηριζει τον Λενιν και την φιλικη του ιντελλιγκεντσια «Προδότες της Επανάστασης». Για περισσότερα » Νικος Βεργίδηεης, Η διπλή δολοφονία του Στάλιν» Αθηνα 1984,
Εγώ λέω αν θες να μας πείσεις ότι δεν είσαι τρολ θα χρειαστεί να προσπαθησεις παραπάνω.
Αλλη αναγκη δεν είχα ,να σας ( σας???) πεισω ότι δεν ειμαι τρολ … Δεν σου αρκει η παραπομπή όπως είναι? Αν θελεις να βαλω ολοκληρο το βιβλίο ,δε μπορω.Ας το βαλει ο κ. Διαχειριστής,που με εγκάλεσε ότι βαζω κατεβατα κλπ , ας το βαλει στα αναγνωσματα της ιστοσελιδας του,. να δουν οσοι βαριουνται να ψαξουν ένα λεπτο στο Ιντερνετ να το βρουν. Οσο για τις υβρεις σου, τις λες άνανδρα και ανωνυμα και με την ευμενη ανοχη του διαχειριστή,που ,ενω εγω ουτε ειχα βρισει κανεναν ,ουτε κατι άλλο, σε αφησε να με προσβαλεις,οπως και παλι εδω τωρα σε αφήνει , με ολη σου την άνεση.μαλλον δειγμα της ‘εργατικης η και της αμεσης Δημοκρατιας που αναφερονται καποιοι.
Παρε λοιπον ενα “τρολ” ,με ακριβη παραπομπη και μεταφραση,να αποθαυμασης το “μεγαλο επαναστατη” και τι συνταγες έδινε στους λαους για την αντιμετωπιση τησ ναζιστικης Κατοχης (που την ειχε σιγουρη και την ευχοταν για τη Σοβιετικη Ενωση),οπως και για την Ουκρανία σημερα την ΥΜΝΟΥΝ οι επίγονοί του [Ειναι το τελευταιο γραμμα του Τροτσκυ]
Leon Trotsky
On The Future of Hitler’s Armies
(August 1940)
Written: August 1940.
First Published: The Militant, Vol. V No. 19, 10 May 1941, p. 4.
Transcription/HTML Markup: Einde O’Callaghan for the Trotsky Internet Archive.
Copyleft: Leon Trotsky Internet Archive (www.marxists.org) 2015. Permission is granted to copy and/or distribute this document under the terms of the Creative Commons Attribution-ShareAlike 2.0.
(The following paragraphs are a page in Comrade Trotsky’s archives, among the unfinished materials he was working on when he was assassinated August 20, 1940, by Stalin’s GPU.)
Hitler’s soldiers are German workers and peasants. After the betrayal of the social democracy and of the Comintern, these workers and peasants in large numbers succumbed to the fumes of chauvinism, thanks to the unprecedented military victories. But the reality of class relations is stronger than chauvinist intoxication.
The armies of occupation must live side by side with the conquered peoples; they must observe the impoverishment and despair of the toiling masses; they must observe the latter’s attempts at resistance and protest, at first muffled and then more and more open and bold.
On the other hand, the German military and bureaucratic caste, after a series of victories and robberies of Europe, will rise still higher above the people, will flaunt more and more its powers, its privileges, and become demoralized like every caste of upstarts.
The German soldiers, that is, the workers and peasants, will in the majority of cases have far more sympathy for the vanquished peoples than for their own ruling caste. The necessity to act at every step in the capacity of “pacifiers” and oppressors will swiftly disintegrate the armies of occupation, infecting them with a revolutionary spirit.
Λέων Τρότσκι
Για το μέλλον των στρατιών του Χίτλερ (Αυγ. 1940)
Γραμμένο τον : Αυγουστο του 1940. Ημερομηνία δημοσίευσης: Militant Vol. V Αρ. 19, 10 Μαΐου 1941, σ. 4.: Λεόν Τρότσκι Internet Archive
(Οι παρακάτω παράγραφοι είναι μια σελίδα στα αρχεία του σύντροφου Τρότσκι, μεταξύ των ημιτελών υλικών πάνω στα οποία εργαζόταν όταν δολοφονήθηκε την 20 Αυγούστου 1940, από την GPU του Στάλιν.)
Οι στρατιώτες του Χίτλερ είναι Γερμανoί εργάτες και αγρότες. Μετά την προδοσία της Σοσιαλδημοκρατίας και της Comintern, αυτοί οι εργαζόμενοι και αγρότες σε μεγάλους αριθμούς υπέκυψαν στις αναθυμιάσεις του σωβινισμού, χάρη στις πρωτοφανείς στρατιωτικές νίκες. Αλλά η πραγματικότητα των ταξικών σχέσεων είναι ισχυρότερη από τη σωβινιστική δηλητηρίαση.
Τα στρατεύματα κατοχής πρέπει να ζουν πλάι-πλάι με τους κατακτημένους λαούς… πρέπει να σεβαστούν την εξαθλίωση και την απόγνωση των εργαζόμενων μαζών, πρέπει να σεβαστούν τις απόπειρες των τελευταίων για αντίσταση και διαμαρτυρία, πρώτα βουβή και στη συνέχεια όλο και περισσότερο ανοικτή και τολμηρή.
Από την άλλη πλευρά, η γερμανική στρατιωτική και γραφειοκρατική κάστα, μετά από μια σειρά από νίκες και ληστείες της Ευρώπης, θα ανέβει ακόμα πιο πάνω από τους ανθρώπους, θα καμαρώνει όλο και περισσότερο για τις εξουσίες και τα προνόμιά της, και εξαχρειώνεται όπως κάθε κάστα νεόπλουτων.
Οι Γερμανοί στρατιώτες,δηλαδή οι εργάτες και οι αγρότες, , θα έχουν στην πλειοψηφία των περιπτώσεων πολύ περισσότερη συμπάθεια για τους νικημένους λαούς από ό, τι για τη δική τους κυβερνώσα κάστα. Την αναγκαιότητα να ενεργούνι σε κάθε βήμα με την ιδιότητα των « ειρηνοποιών» και των καταπιεστών γρήγορα θα αποσυνθέσει τα στρατεύματα κατοχής μολύνοντας τα με ένα επαναστατικό πνεύμα.
[Η γερμανικη ναζιστικη κατοχή ως μελόδραμα της δεκάρας… Ουτε οργανωμενη αντίσταση (για ένοπλη,ουτε κουβέντα), ούτε ανταρτικα, ουτε άμυνα του κάθε εθνικου στρατου,και βεβαια, ιδίως του σοβιετικού στρατου… Απλά τα πραγματα … η συνταγή του “μεγαλου επαναστάτη” από τη χρυσή του «εξορία» στη βίλλα του Μεξικου, σίγουρη για επιτυχία… καθήστε δίπλα- δίπλα με τους Γερμανούς «εργατες και αγρότες» της βερμαχτ, (αταν θα μπαινουν βεβαια στις πολεις σας θα κανουν και καποιες ψιλες γενοκτονιούλες – δεν πειραζει,αυτά ξεχνιούνται,θα ξεκοιλιάζουν και καποιες εκατονταδες ή χιλιάδες βρέφη και έγκυες (περι «σλαβων ως κατωτερων λαών» … δεν ειχε ακουστα ο κυριος Τρότσκι,δεν τον απασχολουσε, ).και μετα την εγκατασταση τους στις πολεις και τα χωριά σας, θα καθεστε ωραια- ωραια και θα τραγουδάτε παλια τραγουδάκια της Βαυαρίας …και στο τέλος, θα συγκινηθούν απο τα παθήματά σας (αυτοι δε θα σας εχουν κανει τιποτε, μαλλον οι σατανικοι σταλινικοι θα παρενοχλουν με παρτιζανους τα ωραια βράδυα σας… Μας παρουσιάζει λοιπόν το ναζιστικο στρατο ως τιποτε περισσότερο από ένα στρατο σαν του … Μεγαλου Φρειδερικου …
Ευτυχώς που ο σοβιετικος λαός δεν άκουσε την αισχρή αυτή προπαγανδα της παράδοσης του και της συναδέλφωσης με τους ναζι …
Φυσικα, ο πόλεμος των Ναζί κατά της σοβιετικης ένωσης …ηταν ιμπεριαλιστικος …και από τις δύο πλευρες…δεν ενδιέφερε τους ‘σοσιαλιστες» ,τροτσκιστες και λοιπο εσμο των Συνεργατων των ναζι στη Δυση …Που σημερα πιά, όλοι μαζι, ‘ευρωπαιοι” και καμαρωτοί, “Συντηρητικοι”, “Κεντρώοι” και “Αριστερα” – τραβεστί , συγκυβενούν τη Νεα Ευρώπη των γερμανικών Μονοπωλίων και του Πετροχημικου Καρτέλ, αυτη που ονειρευόταν ο Αδόλφος και την έκανε πράξη μαζί με όλους τους παραπάνω, ο εμπνευστής των Φυλετικων Νομων της Νυρεμβεργης , ο πρωτος Πρόεδρος της για μιά δεκαετία, ο Walter Hallstein.
Φίλε Χρήστο Παρίση, αν μου επιτρέπεις δυο λόγια. Επειδή έχω 11 μήνες καθημερινής και πολεμικά αντιπολιτευτικής παρουσίας (αυτό να το λάβεις υπ’ όψη σου, μην το πετάξεις) κι εσύ είσαι φρέσκος ή πολύ αραιός επισκέπτης και σχολιαστής, είναι χρήσιμο και θα σε βοηθήσει, νομίζω, να σου πω εν τάχει τα εξής:
1) Νομίζω (είμαι βέβαιος στην πραγματικότητα, αλλά το λέω κομψά) ότι ερμηνεύεις πάααρα πολύ στενά την έννοια «βρισιά». Ο χαρακτηρισμός «τρολ» που σου απέδωσαν δεν είναι βέβαια κολακευτικός (ούτε στην περίπτωσή σου και αληθής καν, κατά την άποψή μου), αλλά δεν είναι βρισιά με καμία Παναγία ( και κανένα Ιωσήφ! :-) ).
2) Δεν υπάρχει καμία «ευμενής ανοχή τού διαχειριστή» (που, παρεμπιπτόντως, μάλλον δεν είναι ένας, είναι ομάδα που λειτουργεί με βάρδιες). Απλώς, είναι πολιτική τών παιδιών που είναι στα κουμάντα να μην επεμβαίνουν στους διαλόγους, εκτός, τι να σου πω… εκτός κι αν συμβούν τέρατα και σημεία. Κι αυτή την πολιτική την τηρούν και για συμπολιτευόμενους σχολιαστές, που είναι η πλειοψηφία, και για αντιπολιτευόμενους. Στο λέω σπαθί ότι από αυτή την πλευρά τα παιδιά εδώ είναι ..σπαθί.
3) Γενικά, το κλίμα εδώ, στο σχολιασμό εννοώ, είναι συγκρουσιακό. Δεν θα το αλλάξεις. Αυτές οι αλλαγές θέλουν χρόνο. Το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να προσαρμοστείς. Και, ακόμα κι αν δεν είναι τού χαρακτήρα σου, ρίχνε πού και πού καμιά «ψιλή» κι εσύ (όχι βρισιά, βέβαια) όταν στην παραπεί κάποιος. Δεν βλάπτει! ;-) :-)
4) Τέλος, για ό,τι κι αν σημαίνει αυτό για σένα (για μένα σημαίνει πολλά): Η Παντιέρα είναι (και μάλλον είναι από γεννησιμιού της) και ανοικτή σε όλους, και δημοκρατική, και ανεκτική σε πολύ μεγάλο βαθμό. Εγώ δεν θα δίσταζα να τη χαρακτηρίσω (και το έχω κάνει και εδώ και στις πολιτικές παρέες μου, στην πραγματική ζωή) ως το πιο δημοκρατικό, επιτρεπτικό και ανοικτό για όλες τις αριστερές «φυλές» αριστερό site.
Αυτά είχα να σου πω, όχι για να σου κάνω το «μάγκα» ή το συνήγορο της Παντιέρας (δεν με έχει ανάγκη). Ένας απλός σχολιαστής είμαι κι εγώ (επαναλαμβάνω: της αντιπολίτευσης) που τυχαίνει να είμαι λίγο πιο παλιός και είπα να σε βοηθήσω να στρώσεις το κρεβάτι σου (αν έχεις πάει στρατό, θα καταλάβεις τι εννοώ μ’ αυτό –αλλά και το πνεύμα με το οποίο μίλησα γενικά).
Τα λέμε
1)πολύ ασχολήθηκα μαζί σου τρόπαιο της κακιάς ώρας.
Έχεις το θράσος η την ηλιθιότητα να ισχυρίζεται ότι σε έβρισα…..
2)δεν κερδίζεις τίποτα. με το να αναπαράγεις τις ξεθυμασμενες μαγειρικές της cia που εκεί στην κόντρα, το ΟΑΚΚΕ η όπου αλλού ανήκεις ο αρχιμανδρίτης σας να τα θεωρεί εκλεκτά εδέσματα και σα στα σερβίρει.
Αη Σήφης ο “ρεφορμιστοφάγος”:
http://cdn.thebest.gr/media/images/storyImage/rvmfkehtcm59f3047bb8076.jpg
Για τον Τρότσκυ τον κακορίζικο, υπάρχει τέτοια εικόνα?
……δεν υπάρχει!
Πάντα …‘‘ενημερωμένος’’!
1) http://3.bp.blogspot.com/-12W1BWxoICo/TbU4PO-Mz0I/AAAAAAAACtA/aYRAJoKoWlY/s1600/TrotskySlayingtheDragon1918.jpg
2) https://c1.staticflickr.com/1/96/234080427_22eede16e3_b.jpg
3) https://images.gr-assets.com/books/1312051708l/6600626.jpg
Τα εικονίσματα σύντροφοι, τα εικονίσματα. Λαθραναγνώστη και λεφτ 700, αυτά ακριβώς κατάντησαν το κομμουνιστικό κίνημα γραφικό και “δόγμα”… Να τους χαίρεστε και του 2 “αγίους”. Η αγιογραφία είναι πολύ παλιά επιστήμη… όχι τυχαία έχει τον ένα σε εικόνισμα σαν τον Παντοκράτωρα θεό και τον άλλον σαν Αη Γιώργη… Μνήσθιτή μου κύριες και ελέησον τους κομμουνιστάς.
Το χιούμορ ποτέ δεν ήταν από τα “δυνατά” σας σημεία.
Ναι, το χιούμορ καλό είναι, και από αυτό διαθέτουμε… Αλλά να βλέπεις τον Τρότσκι σαν Αη-Γιώργη ή άλλα τέτοια, την περίοδο μάλιστα που αυτές οι …εικόνες βγήκαν, δεν είναι-δεν ήταν-χιούμορ. Δυστυχώς…
Φίλε Ιωάννη Δαμασκηνέ εικονοκλάστη,
Θα μου κάνεις μια χάρη; Θα θυσιάσεις τρία λεπτά και 50 δευτερόλεπτα από τη ζωή σου; ΟΚ. Λοιπόν:
Μπες εδώ: https://www.youtube.com/watch?v=hO3b-bHmu1Q
Μετά, πήγαινε στο 1:16 τής ταινίας και παρακολούθησε τη σκηνή που κρατάει μέχρι το 1:19:50.
Μετά, σκέψου ότι αυτό που είδες (το οποίο, δυστυχώς, χάνει πολύ σε εντύπωση, γιατί δεν ακούγεται η εκπληκτική μουσική τής Καραΐνδρου) μπορεί να είναι μια κινηματογραφική εικόνα, αλλά, χωρίς αμφιβολία, απηχούσε τα αισθήματα εκατομμυρίων απλών ανθρώπων τού λαού.
Μετά, αν θέλεις, έλα να μας πεις τι ένιωσες.
Και μετά, μπορούμε να μιλήσουμε και για εικονίσματα.
Τα λέμε
Το ξαναείδα μετά από πολλά χρόνια, σε ευχαριστώ πολύ! Ένιωσα ότι και τότε: μεγάλη στενοχώρια και ολίγη αηδία. Διότι όταν βλέπεις να γονατίζουν και να σταυροκοπιούνται μπροστά σε ένα άγαλμα του… Λένιν, καταλαβαίνεις βαθύτερα (πιο καθαρά από χιλιάδες σελίδες αναλύσεων ίσως) τι έκαναν και τι δεν έκαναν τα ΚΚ σε αυτές τις χώρες. Πως μετέτρεψαν μια επαναστατική ιδέα και πράξη σε θρησκεία, σε επίσημο δόγμα. Πόσο υποταγή και ιδεαλισμό “έμαθαν” ή διατήρησαν σε αυτούς τους λαούς…
Φίλε Ιωάννη Δαμασκηνέ εικονοκλάστη,
Εύγε! Θα κερδίσεις μια θέση στο Βασίλειο του Ουρανού. Ίσως και να καταλάβεις την πρώτη θέση, αυτή τού Θεού (στη θέση τού Θεού). Μέχρι εκεί, όμως. Ξέχνα οποιαδήποτε φιλοδοξία να συνεισφέρεις έστω και κατ’ ελάχιστο στη μετατροπή τού Βασίλειου της Γης από Βασίλειο της Ανάγκης σε Βασίλειο της Ελευθερίας. Ξέρεις, στη Γη κατοικούν άνθρωποι. Εσύ αναζητάς θεούς. Στον Ουρανό, αδελφέ μου, στον Ουρανό! (κατά το «στη Μόσχα αδελφές μου, στη Μόσχα!»).
Τα λέμε (στον Ουρανό)
Κλατς κλατσ κλατσ… (χειροκροτήματα), είσαι ποιητής ρε left. Να είσαι καλά! Πολύ ωραία. Γήινε γίγαντα, κάνε την προσευχή σου μαζί με όσους σταυροκωπιούνται μροστά στον αρχηγό και άσε εμάς στα ουράνια της ουτοπίας (που είναι ο δικός μας ρεαλισμός).
Οι τύποι σαν εσένα, στο όνομα πάντα του βασίλειου της Γης, θα είναι απλά ρεφορμιστές…
Aδελφε Ιωάννη , ακριβως η οργανικά απαραίτητη και ίσως και αυθόρμητη χρηση αυτών των βοηθημάτων δεν έχει καμμία σχεση με την κατοπινή προσωπολατρεία.
Αυτό το ξέρει οποίος άθεος έχει βρεθει στό μέσο του ωκεανού μέσα σε ενα Σαραβάλο με 10 Μποφώρ.
Ας δουν οι άπιστοι την ταινία του πρωτοπόρου ντοκυμανταίρ κατά Τάιγκα Βερτωφ, 3 τραγούδι για το Λένιν για να φριξουν.
Φίλε LEFT,,
Να σε ευχαριστήσω κατ’ αρχήν για την ευαισθησία που επέδειξες για το θεμα. Σωστα αυτα που γραφεις και αποδεκτα.Ομως οταν ο αλλος με προσέβαλε τρεις φορες χωρις να τον εχω προκαλεσει,επρεπε να του κανουν παρατηρηση,το ειπα ηδη παραπανω. Οποιος εχει να παραθεσει στοιχεια,γεγονοτα με πηγες κλπ, το κανει.Αν δεν μπορει να αντιπαρατεθεί με τετοιους τροπους, δε μπορει να προσβαλει..Το ονομα μου ειναι πραγματικο κ το ηλ. τεχυδρ. φαινεται στους διαχειριστες ,αρα δεν ειμαι ανωνυμος. ( Παρεμπιπτοντως,το σχολιο σου παραπανω για το “ανταρσυα” με βρισκει απολύτως σύμφωνο.). Οσο για την εδω παρουσία μου,δεν απέβλεπε παρα στην παραθεση καποιων στοιχείων. Γενικα, εχω διαπιστώσει ότι οι “διάλογοι” ειναι χαμενος χρόνος. Οταν πείς κατι που δεν αρεσει, ειτε το αντιπαρερχονται χωρις να εξετασουν τι λες,ειτε στρεφονται με προσωπικες προσβολες ενεντιον σου.Οι δε αυτοαποκαλουμενοι “επώνυμοι” ειναι η χεειροτερη περιπτωση,διοτι ουδεποτε ενδιαφερονται για τιποτε αλλο εκτος απο το ναρκισσιστικο κλειστο τους σύμπαν και βεβαια τη διατηρηση παση θυσια της θεσης που με κοπο και γλυψιμο στο συστημα εχουν “κατακτησει” (αναφερομαι κυριως σε διαφορους “αριστερους” καθηγητισκους ) Με τουτα και μ’ εκεινα φτάσαμε στο χείλος του βαράθρου. Σε ευχαριστω. Χρηστος Παρισης jfr23tb@yahoo.gr
Φίλε Χρήστο Παρίση,
Κατ’ αρχήν σ’ ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια, παρ’ ότι δεν έκανα κάτι σπουδαίο (αν φαίνεται σπουδαίο, είναι μόνο και μόνο επειδή στους τυφλούς οι μονόφθαλμοι καταλήγουν να φαντάζουν κάτι σαν βασιλιάδες, ενώ στην πραγματικότητα κι αυτοί ανάπηροι είναι –είμαι σίγουρος ότι καταλαβαίνεις τι εννοώ). Κατά δεύτερον:
Βλέπω ότι δεν σε έπεισα για τον τρόπο που λειτουργεί η διαχειριστική ομάδα τής Παντιέρας και εξακολουθείς να έχεις προσωπικά παράπονα. Λοιπόν, θα χρησιμοποιήσω ένα πρόσφατο παράδειγμα που αποδεικνύει περίτρανα και στον πιο δύσπιστο και άπιστο Θωμά ότι, καλώς ή κακώς –δεν το εξετάζω εδώ ούτε και το βάζω προς συζήτηση και ούτε θα το συζητήσω–, τα παιδιά εδώ τηρούν αυστηρή ουδετερότητα.
Το καλοκαίρι, σε κάποιο σχόλιο, ένας φίλος και οπαδός τού ΚΚΕ διατύπωσε σε ένα σχόλιό του μια υποθετική εκτίμηση για την ΑΝΤΑΡΣΥΑ που ήταν εντελώς τελείως ανυπόστατη και άκρως συκοφαντική. Διαμαρτυρήθηκαν έντονα δυο-τρεις συμπολιτευόμενοι σχολιαστές. Εγώ όμως (όχι Αντάρσυος, σου θυμίζω, ούτε και ΚΚΕ, σε πληροφορώ τώρα), κυριολεκτικά τα «πήρα χοντρά» (θεωρώ τη μεταξύ αριστερών πολιτική συκοφαντία μεγάλη ατιμία και «αρρωσταίνω» όταν τη συναντώ). Έτσι, «ξέχεσα» τον αίτιο και με ένα και με δύο και με τρία σχόλια. Πού ήταν η Παντιέρα, δηλαδή κάποιος από τη διαχειριστική ομάδα, μέσα σ’ όλο αυτό το «πανηγύρι»; Που-θε-να! Τόσο που δεν άντεξα, και σε κάποιο σχόλιό μου τους κριτικάρισα λέγοντας (όχι αυτολεξεί): «Καλά, ρε παίδες. Συκοφαντούν τον πολιτικό φορέα σας χοντρά! Και δεν βγαίνει κάποιος από εσάς να ζητήσει το λόγο; Όχι να ‘κόψει’ το συκοφάντη. Αλλά να του ζητήσει είτε να τεκμηριώσει την κατηγορία του είτε να την ανακαλέσει αριθμητικώς και ολογράφως.» Ε, λοιπόν, σε πληροφορώ πως ούτε μετά την κριτική μου (για λογαριασμό τής ΑΝΤΑΡΣΥΑ) εμφανίστηκε κάποιος από την Παντιέρα! Τι άλλο θέλεις για να πειστείς πως αυτή είναι η πολιτική που ακολουθούν και δεν υπάρχει κάποια δυσμενής διάκριση σε βάρος σου;
Είναι πολλά αυτά που έχει να πει κανείς αναλύοντας την πραγματικότητα των αντιπαραθετικών διαλόγων εντός τής Αριστεράς. Άμα αρχίζαμε τώρα, θα μας βρίσκανε τα Χριστούγεννα και δεν θα είχαμε τελειώσει και πάλι! Εγώ, από τη μέχρι τώρα εμπειρία μου εντός και εκτός διαδικτύου, έχω βγάλει για την ώρα δύο συμπεράσματα:
1) Το παιχνίδι τής δημοκρατίας είναι ένα πολύ δύσκολο άθλημα κι όχι παίξε-γέλασε.
2) Σε ένα υποθετικό και φανταστικό «πρωτάθλημα δημοκρατίας», εμείς οι αριστεροί ίσως και να μην είχαμε θέση ούτε καν σε ομάδα τής τελευταίας ερασιτεχνικής κατηγορίας.
Τέλος, σε ευχαριστώ για την εμπιστοσύνη σου να δώσεις εσύ, ένας σχολιαστής που σχολιάζει με το πραγματικό του όνομα, το email σου σε κάποιον που σχολιάζει ψευδώνυμα. Ως «αντίδωρο» σε αυτή την τιμητική για μένα (και για σένα) κίνηση, θα κλείσω το σχόλιό μου με ένα «ποίημά» μου για ένα από τα «πάθη» σου που φαίνεται να είναι ο Στάλιν και η αποκάθαρσή του από όποιες ανυπόστατες ρετσινιές τού κόλλησαν διάφοροι κατά καιρούς. Έβαλα εισαγωγικά στη λέξη «ποίημα» γιατί αυτό που θα διαβάσεις είναι μια παραλλαγή πάνω στο γνωστό ποίημα του Μανόλη Αναγνωστάκη «Επιτύμβιον» (λινκ). Εν πάση περιπτώσει, αυτό το ό,τι και να το πεις που θα διαβάσεις, και το οποίο το είχα δημοσιεύσει σε κάποια επέτειο του θανάτου του, νομίζω το 2015, σ’ ένα παρεΐστικο (= της παρέας μου) μπλογκ που κουμαντάριζα για οκτώ χρόνια (2009 – 2017), συνοψίζει και την προσωπική μου μέχρι στιγμής θέση ως προς αυτό «το φάντασμα που πλανιέται πάνω από το φάντασμα του κομμουνισμού»©. Κάπου δεν θα σου αρέσει και κάπου θα σε ευχαριστήσει. Πάνω απ’ όλα, όμως, κόβω το χέρι μου ότι σε καμία περίπτωση δεν θα σε κάνει να κατατάξεις και μένα στην κατηγορία τών συκοφαντών τού Ιωσήφ. Αυτό μού αρκεί.
Τα λέμε
___________________________________________________________
Επιτύμβιον2
Πέθανες —κι έγιναν αυτοί: οι καλοί.
Οι λαμπροί αριστεροί άνθρωποι, οι δημοκράτες, οι αντισταλινικοί.
348.755 κατάρες σε συνοδέψανε, 27 λίβελοι Γενικών Γραμματέων,
2.239 καταδικαστικά ψηφίσματα Κεντρικών Επιτροπών, οργανώσεων και συλλόγων για τα «φρικιαστικά εγκλήματα» που διέπραξες.
Α, ρε Ιωσήφ, εμείς το λέγαμε τι καθάρματα ήσαν,
τι κάλπικοι παράδες, μια ολόκληρη ζωή μέσα στο ψέμα.
Κοιμού εν ειρήνη, δε θα προσυπογράψουμε την αποκήρυξή σου.
(Εμείς μια ολόκληρη ζωή μες στην έρημο φωνάζοντας θα την περάσουμε
πολύ πικρά κι όχι φορτώνοντας τις δικές μας αμαρτίες πάνω στις δικές σου τις πολλές).
Κοιμού εν ειρήνη. Κι ἄφες αὐτοῖς: τους καλούς,
τους λαμπρούς αριστερούς ανθρώπους, τους δημοκράτες, τους αντισταλινικούς.
Δε θα ’ναι οι πρώτοι που αναζητούν αποδιοπομπαίους τράγους ούτε δα κι οι τελευταίοι.
Φίλε Λεφτ,
Ωραίο το επιτύμβιο,το χάρηκα ( και ως στύλ- δεν έχω παρά ελάχιστα ασχοληθεί με ελληνικη λογοτεχνια,για να πω την αλήθεια,αλλα μου αρεσε). Για τα υπόλοιπα – “Αφες αυτοίς…” .Πάντως με κατέταξαν – “σταλινικος (τυπου περισσού μάλλον ? χαχαχα) η ΟΑΚΚΕ ( ειναι μαλλον καποιοι που βαζουν αυτες τις ασυναρτητες αφισσες ? Ε, το να δινεις γέλιο δεν ειναι και αμαρτια…) . Ευχαριστώ κατα τα λοιπα- περασμενα ,ξεχασμενα τα προσωπικα.Το βάραθρο όμως μας χαμογελα ,ειναι εκει,μπροστα στα πόδια μας- για οσους μπορούν η θελουν να καταλάβουν – για οσους απλα ανηκουν στην κατηγορια “παριστανουμε τους αριστερους και λεμε καμμιά βλακεια να περναει η ώρα ” … θυμάμαι καποιους απο αυτους …με βλέμμα και κινησεις γεματες “καρριέρα” τουπέ και υφος …πρωτους στά πόστα και με το ειρωνικο μειδίαμα του σιγουρου μελλοντικου εξουσιαστή …’εγκεκριμενους α¨αντιστασιακους” και “ηρωες” … …τους ΝΙΚΗΤΕΣ δηλαδη… Τα λεμε … όποτε το φερει η περίσταση . να εισαι καλα και συ και οι υπόλοιποι ,χωρις εξαιρεση
Ρωταω την παντιέρα αν το παρακάτω απόσπασμα του καλού συνομιλητή σας είναι αρκετά πολιτικό για σας. Εμένα α πάντως με έστησε (πολιτικά) στον τοίχο
”Να τεκμηριώσω ότι έχετε καταντήσει (το ΝΑΡ εννοώ) τροτσκιστές με πολιτικά; Και μόνο οι τροτσκιστές που σας περιτριγυρίζουν σαν ερωτευμένες πεταλουδίτσες φτάνουν για τεκμηρίωση! ”
Η Παντιέρα θα σου απαντήσει ό,τι κρίνει πως πρέπει να απαντήσει (δημοκρατία έχουμε). Στα πλαίσια αυτής ακριβώς τής δημοκρατίας, όμως, νομίζω ότι ουδείς νόμος, γραπτός ή άγραφος, και ουδεμία πολιτική ή ηθική αρχή μού απαγορεύει να σου δώσω εγώ τη δική μου απάντηση:
Πολιτικό, πολιτικότατο είναι το απόσπασμα του «καλού συνομιλητή [τής Παντιέρας]» (θενξ). Απλώς, είναι διατυπωμένο με «λογοτεχνίζουσα» και «παιγνιώδη» έκφραση. Αν αυτό δεν αρκέσει για να με βγάλεις από τη μέση (παρ’ όλο που εσύ ο ίδιος με χαρακτηρίζεις ως «καλό συνομιλητή»), ευχαρίστως να σου δώσω μερικές ακόμα πληροφορίες για να τις χρησιμοποιήσεις ως πρόσθετες αιτίες διαγραφής:
Μικρός, α) σκότωνα κατ’ εξακολούθηση και κατά συνήθεια μυρμήγκια,
β) μια φορά είχα σηκώσει με το πόδι τη φούστα μιας συμμαθήτριάς μου στο Δημοτικό που καθόταν στο μπροστινό θρανίο για να δω τα μπούτια της, και
γ) σε πολύ μικρή ηλικία, πριν ακόμα αρχίσω να πηγαίνω παιδικό σταθμό, κάθε φορά που έβλεπα στην τηλεόραση μαύρους ηθοποιούς έβαζα τα κλάματα –πρόωρο αλλά και πρόδηλο σημάδι ξενοφοβίας και ρατσισμού.
Αρκούν αυτά για να «σπρώξεις» την υπόθεση της διαγραφής μου; Αν δεν αρκούν, έχω κι άλλα.
ΥΓ Η φράση ντροπή σου! πώς λέγεται στα τροτσκιστικά; Στα αγγλικά, πάντως, είναι shame on you!
[Του Left G700]
DE PROFUNDIS
Μια και σ’ αυτή την ανάρτηση εμφανίστηκε ο τρίτος σχολιαστής στους 11 μήνες που συχνάζω εδώ για να ζητήσει με τον τρόπο του και με τρόπο τη διαγραφή μου από τον κατάλογο των ομιλητών, και μια και οι διαμαρτυρίες για τον «ασεβή», «προκλητικό» ή και «υβριστικό» τρόπο με τον οποίο εκφράζομαι ποτέ δεν έλειψαν, είναι καιρός, νομίζω, να δώσω μια εξήγηση γιατί ασκώ το δικαίωμα κριτικής που η Παντιέρα δίνει και σ’ εμένα, όπως το δίνει σε κάθε αναγνώστη που θέλει να πάρει το λόγο, με το συγκεκριμένο –όχι «εύκολο», το παραδέχομαι– ύφος. Θα το κάνω μέσα από τα λόγια ενός ποιητή-επαναστάτη (αυτό μπορεί να διαβαστεί και αντίστροφα, όπως συμβαίνει με τις καρκινικές επιγραφές: ενός επαναστάτη-ποιητή). Η εξήγηση αυτή που θα διαβάσετε δεν αφορά όλους τους αναγνώστες (πώς θα μπορούσε!), δεν αφορά, εννοείται, ούτε όλους τούς σχολιαστές –αν και πολλοί είναι εκείνοι που έχουν εκφράσει την αγανάκτησή τους για μένα– και, οπωσδήποτε, δεν αφορά κανένα από τα παιδιά που αποτελούν την ομάδα τής διαχείρισης του site. Αφορά αυτούς που αφορά. Και έχω την ισχυρή, για να μην πω ακλόνητη, πεποίθηση ότι δεν υπάρχει κομμάτι ή κομματάκι τής Αριστεράς που να μην εκπροσωπείται σ’ αυτή την ιδιαίτερη ομάδα τών «αγανακτισμένων» με τουλάχιστον έναν αντιπρόσωπο.
Αυτά από εμένα. Δίνω το λόγο ευθύς αμέσως στο σύντροφο Βλαντίμιρ Μαγιακόφσκι για να «εκφωνήσει» στα ελληνικά τους 13 πρώτους στίχους από το ποίημά του «Σύννεφο με παντελόνια», σε μετάφραση Γιάννη Ρίτσου:
Τη σκέψη σας που νείρεται
πάνω στο πλαδαρό μυαλό σας
σάμπως ξιγκόθρεφτος λακές
σ’ ένα ντιβάνι λιγδιασμένο,
εγώ θα την τσιγκλάω
επάνω στο ματόβρεχτο κομμάτι της καρδιάς μου.
Φαρμακερός κι αγροίκος πάντα
ως να χορτάσω χλευασμό.
Εγώ δεν έχω ουδέ μιάν άσπρη τρίχα στην ψυχή μου
κι ουδέ σταγόνα γεροντίστικης ευγένειας.
Με την τραχιά κραυγή μου κεραυνώνοντας τον κόσμο,
ωραίος τραβάω, τραβάω
εικοσιδυό χρονώ λεβέντης.
Για να τα λέμε όλα διαβάζοντας το πόνημα του γ.γ του ΕαΑΜ Θ.Χατζη, μένει κανείς με την εντύπωση ότι η γέννηση του και ιδιαίτερα αυτό που λένε εργατικο-εαμ ήταν αυθόρμητη και τροτσκιστικής έμπνευσης. Βέβαια μετά έγιναν τα γεγονότα της αντίστασης στην επιστράτευση, η εισβολή στο υπουργείο, το κάψιμο των καταλόγων, η αλληλεγγύη στους Ακροναυπλίωτες, και το πράγμα πήρε πολύ πολύ μαζικότερη μορφή.. παρέμενε όμως τροτσκιστικής έμπνευσης.
Πολύ αργότερα το πράγμα έφυγε από τα χέρια του Χατζή, πέρασε σε αυτά του Δημητρωφ, του Ε.Μαγιερς και του Στάλιν που ήθελε το κίνημα ποδηγετουμενο και ελεγχόμενο, σε συμμαχία με την ΕΣΣΔ και ως όργανο της με αποκλειστικο σκοπό την άμυνα της ΕΣΣΔ.
Αναπαραγωγή την άποψη του san rocco που τα λέει πολύ συμπυκνωμένα.
‘Και μη μας πει κανένας για το πισωπλατο χτύπημα του Τίτο. Αυτο εγινε το 48, αφού είχε πετάξει το πουλάκι της εξουσίας κ της λαοκρατικης Ελλάδας, αφού το εαμ είχε διαλυθεί, αφού το κκε είχε ταχθεί με την εσσδ που του ειπε να μην πάρει την εξουσία το εαμ το 44 και αφού η εσσδ ταχε σπάσει με το ΕΑΜ της γιουγκοσλαβιας που φρονίμως ποιών είχε φροντίσει να πάρει την εξουσία κόντρα στην Αγγλία (της τοχε ξεκόψει ήδη απο το ’43 λέγοντας σαφώς οτι η μονη νόμιμη κυβέρνηση της γιουγκοσλαβιας βρίσκονταν στα βουνά της κ όχι στο κάιρο).’