Σύλβια Κοιλάκου*
Άρθρο στην Εφημερίδα των Συντακτών, 7/5/2019
Μπροστά στις ευρωεκλογές, ΣΥΡΙΖΑ και Ν.Δ. αναθερμαίνουν τα ψευτοδιλήμματα, για να μας πείσουν πως αυτό που απομένει είναι να διαλέξουμε διαχειριστή της –ίδιας πάντα– αντιλαϊκής πολιτικής. Οσοι οδήγησαν τους εργαζομένους στη φτώχεια και στην ανεργία για να κερδίζει το κεφάλαιο, εμφανίζονται πάλι χωρίς ντροπή ως σωτήρες.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ που μας φόρτωσε μνημόνια και αποδείχτηκε ο συνεπέστερος εκφραστής των αντεργατικών πολιτικών της Ε.Ε. και του κεφαλαίου, θέλει να μας πείσει πως δεν υπάρχει εναλλακτική και πως είναι αδιέξοδοι οι αγώνες για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής. Συμμάχους έχει τις ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, που όλο το διάστημα της πρωτοφανούς αντιλαϊκής επίθεσης τάχτηκαν στο πλευρό των κυβερνήσεων, της Ε.Ε. και του κεφαλαίου.
Ο αστικοποιημένος συνδικαλισμός έχει μετατραπεί πλήρως σε έναν εργοδοτικό και κρατικό μηχανισμό υπεράσπισης του μνημονιακού «κεκτημένου». Η ΓΣΕΕ είναι ένας μηχανισμός διαφθοράς και εξαγοράς που διαχειρίζεται κρατικά και ευρωπαϊκά κονδύλια εκατομμυρίων μέσω ΕΣΠΑ.
Οι ηγεσίες των μεγάλων συνδικάτων (ΠΑΣΚΕ – ΔΑΚΕ – ΣΥΡΙΖΑ) έχουν πάρει οριστικό διαζύγιο από τα εργατικά συμφέροντα. Είναι δέσμιες του «κοινωνικού εταιρισμού» και έχουν ως βασικό κριτήριο τα «όρια των αντοχών της οικονομίας», δηλαδή της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Μάλιστα στις 30 Μάη, ημέρα «πανεθνικής δράσης», η «κοινωνική συμμαχία» των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ με τους εργοδοτικούς φορείς μάς κάλεσε να «απεργήσουμε» (!) για «υγιή επιχειρηματικότητα» και φοροελαφρύνσεις στους βιομήχανους!
Ο εκφυλισμός του υποταγμένου συνδικαλισμού φάνηκε ανάγλυφος στα πρόσφατα συνέδρια της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Υπαλλήλων και της ΓΣΕΕ. Στα πολυτελή ξενοδοχεία, μακριά από τους εργαζομένους, με την απροκάλυπτη παρέμβαση της εργοδοσίας, με νόθους αντιπροσώπους και μπράβους. Ακολούθησαν οι προσφυγές στα δικαστήρια και οι διορισμένες διοικήσεις, όπου εκτός από τους εκπροσώπους του υποταγμένου συνδικαλισμού έσπευσε να συμμετάσχει και το ΠΑΜΕ, νομιμοποιώντας έτσι τις εγκάθετες διοικήσεις και τους νόθους.
Ενισχύουμε την ΑΝΤΑΡΣΥΑ στις ευρωεκλογές, δημιουργούμε προϋποθέσεις εργατικής αντεπίθεσης
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ παλεύει μέσα στους εργατικούς χώρους για να ξαναγίνει ο ταξικός συνδικαλισμός υπόθεση της μεγάλης πλειονότητας των εργαζομένων και να μην είναι μια κακόηχη λέξη.
Πάλεψε για να γίνει και να πετύχει η απεργία στις 12 Γενάρη 2018, όταν οι ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ έκαναν πλάτες στον ΣΥΡΙΖΑ για την ψήφιση της περιστολής του δικαιώματος της απεργίας.
Αντιτάχτηκε έμπρακτα στο σχέδιο της «Κοινωνικής Συμμαχίας» ΓΣΕΕ- εργοδοσίας, όταν ΚΚΕ και ΛΑ.Ε. προσπαθούσαν να της προσδώσουν ταξικό περιεχόμενο…
Στήριξε τη διακλαδική απεργία της 1ης Νοέμβρη, που οργανώθηκε από πρωτοβάθμια σωματεία χωρίς τη ΓΣΕΕ. Μια ελπιδοφόρα απεργία που λοιδορήθηκε από το ΠΑΜΕ, το οποίο διαρκώς σέρνεται πίσω από το ημερολόγιο εκτόνωσης του υποταγμένου συνδικαλισμού.
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έδωσε σκληρή μάχη την κολασμένη περίοδο του δημοψηφίσματος, την ώρα που η ΓΣΕΕ πήρε ανοιχτά το μέρος της Ευρωπαϊκής Ενωσης και του κεφαλαίου και το ΚΚΕ-ΠΑΜΕ γύρισε την πλάτη στους εργαζόμενους που πάλευαν με θεούς και δαίμονες μέσα στους χώρους δουλειάς.
Ο δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στήριξαν κάθε προσπάθεια για να δημιουργηθούν προϋποθέσεις εργατικής αντεπίθεσης ενάντια στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, στο κεφάλαιο και την Ε.Ε. Πρωτοστάτησαν στις πρόσφατες μεγάλες κινητοποιήσεις των εκπαιδευτικών, σε κλαδικούς αγώνες σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, στην οργάνωση του κόσμου της ελαστικής εργασίας, στην αντιπαράθεση με τα αφεντικά στα σύγχρονα εργασιακά κάτεργα.
Σήμερα ζητούμενο είναι ένα κέντρο αγώνα, ένας ενωτικός μαζικός ταξικός πόλος συνδικάτων και εργαζομένων για την οργάνωση πραγματικών αγώνων και όχι απλώς για διαμαρτυρία, με αυτοτέλεια κινήσεων από τον υποταγμένο συνδικαλισμό.
Το ΚΚΕ-ΠΑΜΕ αρνείται να συμβάλει έμπρακτα σε ένα σχέδιο υπέρβασης των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, αλλά κόπτεται «να βγουν τα συμπεράσματα» πριν από τις κάλπες.
Η ΛΑ.Ε. δεν μπορεί να διαχωριστεί από τον εργοδοτικό και κρατικό συνδικαλισμό, ενώ το «αντιμνημονιακό – πατριωτικό – δημοκρατικό μέτωπο» που προωθεί είναι πολύ μακριά από τις ανάγκες της ταξικής πάλης.
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ παλεύει σταθερά για την ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος. Με αιτήματα που θα καλύπτουν τις εργατικές ανάγκες κόντρα στις προτεραιότητες των μνημονίων, του χρέους και του κεφαλαίου, κόντρα στη φυλακή του ευρώ και της Ε.Ε. Με νέες μορφές συσπείρωσης και αγώνα της εργατικής τάξης, με συνδικάτα ακηδεμόνευτα από κράτος-εργοδοσία.
Σε αυτό το σχέδιο η ΑΝΤΑΡΣΥΑ καλεί τους εργαζομένους να συμβάλουν μέσα από τους συλλογικούς αγώνες και να ενισχύσουν και στις εκλογικές μάχες! Γιατί η μόνη χρήσιμη ψήφος είναι αυτή που θα δυναμώνει τη φωνή και τους αγώνες των εργαζομένων μέσα και έξω από τους χώρους δουλειάς. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα είναι εκεί!
*υποψήφια με το ψηφοδέλτιο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στις ευρωεκλογές
Πηγή: efsyn.gr
Από που προκύπτει ρε αστροπελέκια ότι το ΚΚΕ πήρε το μέρος της ΕΕ στο δημοψήφισμα?
Μήπως από το γεγονός πώς δεν έπεσε στην παγίδα του ψευτοδιλήμματος και είπε στον κόσμο την αλήθεια καθαρά και ξάστερα χωρίς να λογαριάζει εκλογικά κόστη και λοιδορίες από φλύαρους “υπερεπαναστάτες” σαν του λόγου σας?
Μήπως από το γεγονός πώς δεν σύρθηκε σε διαδικασίες δρομολογούμενες από αστικές κυβερνήσεις και έβαλε τους πάντες προ ευθυνών τους,την ώρα που κάποιοι κάνανε εκλογικές και κινηματικές πλάτες για την ανάδειξη και την στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ?
Ή μήπως για το γεγονός πώς δικαιώθηκε πανηγυρικά μιας και το αποτέλεσμα αποτέλεσε βαλβίδα εκτόνωσης της αγανάκτησης και καραμπινάτη απόδειξη πώς χωρίς το λαό ατσαλωμένο και σε θέσεις μάχης δεν αναμένεις αναθετικά να αποδεσμευτείς από τον ιμπεριαλιστικό μηχανισμό της ΕΕ?
Κρατήστε και λίγο τα προσχήματα και κάντε επιτέλους λίγη αυτοκριτική,πρέπει να υπάρξει και ένα μέτρο στην παράνοια σας κάποια στιγμή.
Όσο για τα εργασιακά και για το που είστε πρωτοπόροι το αφήνω παγερά ασχολίαστο,είναι για γέλια και για κλάματα. Λογικά έτσι θα φαίνεται από τον καναπέ σας…
Στην κομμουνιστική αριστερά δεν ταιριάζει ο ρόλος της Κασσάνδρας, να “δικαιώνεται” και να “επαληθεύεται” κάθε φορά που χάνει το λαϊκό κίνημα.
Αλήθεια το ΚΚΕ που συνέχεια επιβεβαιώνεται (στις ήττες του λαού), μήπως χρειάζεται να κάνει λίγη αυτοκριτική για το γεγονός ότι επί δύο (κρίσιμα) χρόνια προπαγάνδιζε ότι δεν υπάρχει καπιταλιστική κρίση, αλλά μόνο κυκλικές διακυμάνσεις της οικονομίας;
Υ.Γ
“Από που προκύπτει ρε αστροπελέκια ότι το ΚΚΕ πήρε το μέρος της ΕΕ στο δημοψήφισμα?”
Που το είδες ακριβώς αυτό; Μήπως είναι κάτι πιο βαθύ σε λερώνει;
Φίλε μου ΚΟΜΠΑ,
Στο μόνο που έχεις δίκιο είναι ότι όντως το ΚΚΕ δεν πήρε το μέρος τής ΕΕ στο δημοψήφισμα. Από την άλλη, σου διαφεύγει ότι η στάση τού ΚΚΕ αντικειμενικά, πέρα δηλαδή από προθέσεις, ήταν χείρα βοηθείας στην επιδίωξη της ΕΕ να “πατήσει” την ελληνική επαρχία της.
Λυπάμαι, αλλά όλα τα υπόλοιπα που γράφεις, χοντρικά και με δυο λέξεις, είναι για τα πανηγύρια.
Αναντίλεκτα η κομμουνιστική αριστερά δεν χαρακτηρίζεται από τέτοιους ρόλους,όπως επίσης και από ρόλους σαν τον Ιανό να έχει διγλωσσία δηλαδή και να σέρνει τον λαό σε επικίνδυνα μονοπάτια και αυταπάτες και να εμφανίζεται σαν συνεπής και μαχητική από την άλλη.Κάτι σαν την Ανταρσύα.
Το να απευθύνεσαι στο λαό ντόμπρα και σταράτα και να παράγεις αναλύσεις που έχουν συνέπεια και είναι κόντρα στο ρεύμα έχει κάποια αξία έτσι?Συμφωνείς έτσι Ανώνυμε?
Εκτός και αν θεωρείς πως η μάζα και η υλική ανωριμότητα που την διακρίνει σε κάποιο βαθμό έχει πάντοτε ορθή κρίση και οι επισημάνσεις των ΚΚ είναι ξεπερασμένες ή όταν μας συμφέρει τις βαφτίζουμε προφητείες όπως εσύ παραπάνω.
Το ζήτημα είναι ποιοι ρίξανε αντικειμενικά νερό στον μύλο του κυβερνητισμού.
Είχα ξεχάσει πόσο άμπαλοι είστε πολιτικά για να αξιωθώ να σχολιάσω.Τα φιλιά μου και ΠΕΡΑΣΤΙΚΑ σας.
Κακή συνέχεια με τις ανεδαφικές αυτοαναφορές και τις φανφάρες σας.