Αγώνας ενάντια στην ανισότητα, την έμφυλη βία, τις διακρίσεις και την καταπίεση
Ανακοίνωση του ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση και της νΚΑ για 8 Μάρτη 2024
167 χρόνια πέρασαν από την απεργία των εργατριών στη κλωστοϋφαντουργία και τα ραφτάδικα της Ν. Υόρκης που διεκδίκησαν ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς, 10ωρη εργασία, ίση αμοιβή με τους άντρες συναδέλφους τους. Ο ταξικός αγώνας τους, που βάφτηκε στο αίμα, σηματοδοτεί όλους τους μετέπειτα και σημερινούς αγώνες για ίσα δικαιώματα των γυναικών στη δουλειά και σε όλα τα κοινωνικά πεδία. Μετά την καθιέρωση το 1910 της 8ης Μάρτη, ως μέρα της γυναίκας, με πρόταση της Γερμανίδας κομμουνίστριας Κλάρα Τσέτκιν κατά τη διάρκεια της Δεύτερης Διεθνούς, η πάλη για τη χειραφέτηση των γυναικών παραμένει αναγκαία ενάντια σε κάθε μορφής έμφυλη ανισότητα, καταπίεση και διάκριση.
Γιατί ο ολοκληρωτικός καπιταλισμός της εποχής μας επιτίθεται με σφοδρότητα και αυξάνει την εκμετάλλευση της εργατικής τάξης πλήττοντας ιδιαίτερα τις γυναίκες, όπως και ΛΟΑΤΚΙΑ+ άτομα, μετανάστες, πρόσφυγες, μειονότητες.
Από τη γενοκτονία του Ισραήλ στην Παλαιστίνη με τη στήριξη του ΝΑΤΟ και της χώρας μας, με τα καραβάνια των εκτοπισμένων μανάδων με τα πεινασμένα μωρά στα χέρια και τα νεκρά παιδιά από τους βομβαρδισμούς, μέχρι την ακρίβεια και τη φτώχεια που μαστίζει όλες τις καπιταλιστικές χώρες υποφέρουν ιδιαίτερα οι γυναίκες της εργατικής τάξης που βρίσκονται συχνότερα στην ασθενέστερα οικονομική και εργασιακή θέση.
Διπλά πλήττονται οι γυναίκες με την περιστολή εργασιακών δικαιωμάτων, την επέκταση των προσωρινών και ελαστικών εργασιακών σχέσεων, την εντατικοποίηση, την εργοδοτική αυθαιρεσία και τρομοκρατία, την ανεργία, τους χαμηλούς μισθούς, την αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης και τη μείωση των συντάξεων.
Η σημερινή επέτειος της 8 Μάρτη συμπίπτει με τις κινητοποιήσεις για την υπεράσπιση του δικαιώματος στη δημόσια δωρεάν ανώτατη εκπαίδευση κόντρα στο νομοσχέδιο της κυβέρνησης για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, που θα σημάνει μεγαλύτερους ταξικούς φραγμούς με πρώτα θύματα τα κορίτσια των φτωχών λαϊκών στρωμάτων. Ενώ, η συρρίκνωση των δημόσιων δωρεάν παροχών σε υγεία και πρόνοια επιβαρύνουν ιδιαίτερα τις γυναίκες.
Παράλληλα, στις μέρες μας εμφανίζεται αύξηση καταγγελιών κακοποιητικών συμπεριφορών (κυρίως κατά γυναικών και παιδιών) σε παγκόσμιο επίπεδο, συνεχίζονται οι γυναικοκτονίες, οι βιασμοί και οι παιδοβιασμοί, οι διακρίσεις, οι προκαταλήψεις και συχνά η βία σε βάρος ΛΟΑΤΚΙ+ προσώπων. Οι γυναικοκτονίες και γενικά η οξυμένη έμφυλη κακοποίηση, οι βιασμοί, που αποκαλύπτονται από τις καταγγελίες και στην Ελλάδα, τα κυκλώματα μαστροπών και βιαστών βρίσκουν πολλές φορές ανοχή και συγκάλυψη από κράτος και κυβερνώντες. Η βαρβαρότητα του σύγχρονου ολοκληρωτικού καπιταλισμού εντείνεται από τη πατριαρχία, την ομοφοβία, τη τρανσφοβία, και το σεξισμό.
Την ίδια στιγμή το αστικό πολιτικό σύστημα της χώρας μας εξαντλεί τη δημαγωγία του ενάντια στις διακρίσεις σε βάρος των γυναικών και των loatqi+ με το νόμο για το γάμο των ομόφυλων ζευγαριών και την διαφήμιση της αυτονόητης αλλά διόλου κατοχυρωμένης δυνατότητας καταγγελίας της έμφυλης βίας και της σεξουαλικής εκμετάλλευσης.
Η πολιτική τους είναι εγκληματική και υποκριτική. Και τα γεγονότα με τον Κολωνό και την Ηλιούπολη το αποδεικνύουν. Παραμένει στη φυλακή η μητέρα της 12χρονης που κατήγγειλε το βιαστή-μαστροπό του παιδιού της και αποκαλύφτηκε όλο το βρώμικο κύκλωμα trafficking στο οποίο εμπλέκονταν πολιτικοί, οικονομικοί και περί την εκκλησία κύκλοι. Ενώ παραπέμφθηκε σε δίκη η 19χρονη που εξέδιδε ο αστυνομικός κρατώντας το φυλακισμένο, με την κατηγορία ότι εκδιδόταν χωρίς πιστοποιητικό ιερόδουλης! Και αυτό μετά από μήνυση του αστυνομικού, που ενώ έχει καταδικαστεί κυκλοφορεί ελεύθερος. Και ο εισαγγελέας άσκησε ποινική δίωξη στη 19χρονη!
Αυτές οι μεθοδεύσεις του αστικού κράτους είναι μήνυμα για να σωπαίνουν τα θύματα και να προστατεύονται τα κυκλώματα.
Σημαντικές κατακτήσεις του φεμινιστικού κινήματος αμφισβητούνται σε μια σειρά χώρες και οπισθοδρομικές αντιλήψεις πλασάρονται στο όνομα της υπογεννητικότητας.
Νόμοι και πρακτικές επανέρχονται για να κτυπήσουν το δικαίωμα στην άμβλωση, την προστασία των δικαιωμάτων της μητρότητας και γονεϊκότητας. Ενισχύονται τα σεξιστικά πρότυπα κατανομής ρόλων επιβαρύνοντας τις γυναίκες με το βάρος των οικιακών εργασιών και της ανατροφής των παιδιών και της φροντίδας των υπερήλικων μελών της οικογένειας.
Αυτή η κοινωνία δεν μας αξίζει
Παλεύουμε ενάντια στις σχέσεις εκμετάλλευσης, καταπίεσης και διακρίσεων που σχετίζονται με το φύλο, τη φυλή, την εθνικότητα, τις πεποιθήσεις, το χρώμα, τη θρησκεία, τις αναπηρίες, την καταγωγή, τον σεξουαλικό προσανατολισμό και διαπλέκονται τόσο με το εργασιακό όσο και με το ευρύτερο κοινωνικό-πολιτισμικό περιβάλλον.
Με ένα ταξικό φεμινιστικό κίνημα που δίνει αγώνες για τα εργασιακά, οικονομικά, κοινωνικά και δημοκρατικά δικαιώματα γυναικών και λοατκια+ ατόμων, ενάντια στις έμφυλες διακρίσεις και στις κακοποιήσεις σε κάθε εργασιακό χώρο, σε κάθε γειτονιά. Που συμπαρατάσσεται με τις ταξικές δυνάμεις του εργατικού κινήματος σε κοινή πάλη για τη κατάργηση κάθε ανισότητας και την κατάργηση κάθε έμφυλης καταπίεσης και διάκρισης. Που στηρίζει την προσπάθεια αποκάλυψης κάθε κακοποιητή, κάθε σεξιστή εργοδότη, κάθε βιαστή.
Ξέρουμε ότι η διπλή καταπίεση και εκμετάλλευση των γυναικών (στο χώρο της εργασίας και σε πεδία της αναπαραγωγής) διαπλέκεται με την αστική ιδεολογία της ιδιοκτησίας, της «δύναμης», της βίας, με την επίδραση που έχει ο ολοκληρωτικός καπιταλισμός στις ανθρώπινες σχέσεις οδηγώντας τες σε βαθιά κρίση, με την κυριαρχία του οικονομικού στοιχείου, της τάσης εμπορευματοποίησης των πάντων, ιδιαίτερα του γυναικείου σώματος (ριάλιτι, διαφημίσεις κ.λπ.), της επιβολής συγκεκριμένων μοντέλων συμπεριφοράς και κουλτούρας ζωής και εργασίας, που δημιουργούν ένα νέο πλέγμα εκμετάλλευσης, ελέγχου, διακρίσεων και οδηγούν σε απανθρωποποίηση και φτωχοποίηση. Ένα ακόμα δείγμα αυτής της κατάστασης είναι η λειτουργία στη χώρα μας του εμπορίου ενοικίασης ανθρώπινης μήτρας φτωχών γυναικών, μεταναστριών επί το πλείστον, για την κατά παραγγελία κυοφορία από οικονομικά ισχυρές, όπως αποκαλύφθηκε ότι γινόταν σε κλινική στα Χανιά.
Ξέρουμε ότι οι ανθρώπινες σχέσεις μπορούν να αποκτήσουν την ουσιαστική τους διάσταση μόνο στο πλαίσιο μιας επαναστατημένης και χειραφετημένης κοινωνίας που κινείται προς την κομμουνιστική απελευθέρωση.
Ο αγώνας ενάντια σε κάθε καταπίεση είναι στην προμετωπίδα του κομμουνιστικού και εργατικού κινήματος που θα τσακίσει αυτό το εκμεταλλευτικό σύστημα και θα κάνει πραγματικότητα το μέλλον της χειραφέτησης και της ισότητας. Ενός σύγχρονου κομμουνιστικού απελευθερωτικού κινήματος που θα καταργήσει κάθε καταπίεση και διάκριση με βάση το φύλο και το σεξουαλικό προσανατολισμό.
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ – ΙΣΟΤΗΤΑ – ΧΕΙΡΑΦΕΤΗΣΗ
Καλούμε σε συμμετοχή στις απεργιακές κινητοποιήσεις και τις συγκεντρώσεις, που γίνονται σε όλες τις πόλεις, την Παρασκευή 8 Μάρτη ενάντια στο νομοσχέδιο για ιδιωτικά ΑΕΙ και για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των γυναικών και των λοατκια+. Ο αγώνας είναι κοινός.
Αθήνα: 12 μεσημέρι στα Προπύλαια μαζί με τους φοιτητές και 6.30 μμ. στη συγκέντρωση φεμινιστικών συλλογικοτήτων στην Πλατεία Κλαυθμώνος και πορεία στη Βουλή.
ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση
νεολαία Κομμουνιστική Απελευθέρωση
Ποια ήταν η πρώτη χώρα που έδωσε ίσα δικαιώματα σε γυναικές και άνδρες. Που έδωσε δικαιωματα εκλεγειν και εκλέγεσθαι στις γυναίκες; Ποια ήταν η πρώτη χώρα που οι γυναίκες είχαν διοικητικά καθήκοντα; Ποια ήτaν η πρωτη χωρα που έδωσε άδειες μητρότητας και λιγότερα χρονια για την σύνταξη στις γυναίκες σε σχέση με τους άνδρες;
Η πρώτη χωρα που η 8 μάρτη καθιερώθηκε ως αργία;
Μην πείτε ως απάντηση Σ.Ε. και ειδικά Σ.Ε. με ΓΓ τον Στάλιν. Θα χαλάσει η σούπα του “αντιΣταλινισμού”
Έχετε ως μέλη του ΚΚΕ, 24ωρη χρέωση στην παντιερα έτσι;
ΌΧΙ αδερφέ ή αδερφή μου! ΔΕΝ ήταν η ΕΣΣΔ επί Στάλιν η πρώτη χώρα που έδωσε δικαιώματα στη γυναίκα. Ήταν επί Λένιν, όπου έδωσε δικαιώματα και στους γκει.
Αντιθέτως, επί Στάλιν, μια σειρά κατακτήσεις της προηγούμενης χρονικής περιόδου, πάρθηκαν πίσω, αφού είχε επιλεχθεί από την κρατική κομματική γραφειοκρατία ο πουριτανισμος, έναντι της πρώτης μετεπαναστατικης δεκαετίας.
Σαν άλλος φίλος του ΚΚΕ να επισημάνω πως όταν γράφεις κάτι, καλό θα είναι να το υποστηρίζεις. Π.χ. ποιες συγκεκριμμένες κατακτήσεις πήρε πίσω η γραμματείς του ΠΚΚ-μπ επί Στάλιν.
Φωτογραφία της Ποντιακής Καταγωγής οδηγού τρακτέρ και βουλευτή του Ανώτατου Σοβιέτ Πάσα Αγγελίνα δίπλα στον Στάλιν
https://www.rizospastis.gr/getImage.do?size=medium&fmt=webp&width=1000&id=585248
ΠΑΣΑ ΑΓΓΕΛΙΝΑ
«Αξιο τέκνο ενός καταξιωμένου λαού»
Από το χωράφι, στα όργανα της σοβιετικής εξουσίας
https://www.rizospastis.gr/story.do?id=9421505
Την ίδια εποχή στον Δυτικό Κόσμο με το ζόρι άφηναν τις γυναίκες όχι να ψηφίζουν αλλά να βγαίνουν ασυνόδευτες.
Όσο για τους γκέι καλό θα είναι να σημειώσεις τι μοίρα επιφύλαξε η “Πολιτισμένη” Αγγλία στον Αλαν Τιουρινγκ γιατί ήταν ομοφυλόφυλος την δεκαετία του 1950 παρόλο που ο τελευταίος “έσπασε” τον κωδικα των γερμανικών επικοινωνιών μέσω της συσκευής “Ενίγμα” στον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο.
Στα υπόλοιπα που γράφεις ως φίλοι του ΚΚΕ δεν μπορούμε να σε βοηθήσουμε. Απευθύνσου σε “εναλλακτικά” site προσωπικών γνωριμιών. Σου ευχόμαστε και καλή τύχη.
Είναι άρθρα μικροαστικής πίστεως αυτά, 08/03/2024 at 11:24, που τολμάς να αμφισβητείς. Ο,τι καλό έγινε επί ΕΣΣΔ, έγινε μεταξύ 1918-1921. Μετά ….βράστα! Μόνο έτσι παντρεύεται ο μικροαστικός αντικομμουνισμός με τον …μικροαστικό κομμουνισμό! Ζούμε στην εποχή των “ΛΟΑΤΚΙ”, και των γάμων τους. Υπό τις ευλογίες των Μπλίνκεν και των φον ντερ Λάϊεν. Και τα υπόλοιπα …ξέχνα τα!
Μετά τις αρχές του ’30 αίρονται μια σειρά κατακτήσεις της δεκαετίας του ’20 στην ΕΣΣΔ. Αυτό εδειξε η ιστορία. Εσύ κάνε φσσστ μπόινγκ και προχώρα
Πάσα Αγγελίνα
«Αξιο τέκνο ενός καταξιωμένου λαού»
Από το χωράφι, στα όργανα της σοβιετικής εξουσίας
https://www.rizospastis.gr/story.do?id=9453535
” Η Πάσα Αγγελίνα, μια εργάτρια γης, που ήταν μέλος του Κόμματος των Μπολσεβίκων, οργάνωσε το 1933 την πρώτη αμιγώς γυναικεία ομάδα οδηγών τρακτέρ, που την ίδια χρονιά κατάφερε να εκπληρώσει την τότε νόρμα παραγωγής κατά 129%, ερχόμενη πρώτη σε όλη την περιοχή.
Η Πάσα τιμήθηκε δύο φορές με τον τίτλο του «Ηρωα της Σοσιαλιστικής Εργασίας» και εκλέχτηκε βουλευτής του Ανώτατου Σοβιέτ της ΕΣΣΔ.
Απαντώντας στις ερωτήσεις ενός αμερικανικού ερωτηματολογίου, το οποίο θα χρησιμοποιούσαν οι συντάκτες της Παγκόσμιας Βιογραφικής Εγκυκλοπαίδειας για να εντάξουν το όνομά της στην κατηγορία «διακεκριμένοι άνθρωποι όλων των χωρών», η Πάσα διαπίστωσε πως έλειπε η πιο βασική και η πιο ουσιώδης ερώτηση, δηλαδή το ποιες ήταν οι συνθήκες που έδωσαν τη δυνατότητα σε αυτήν,
μια πρώην αγράμματη εργάτρια γης, να γίνει βουλευτής του Ανώτατου Σοβιέτ.
Ετσι, στο γραπτό της εκφράζει το συμπέρασμα ότι το κύριο, το βασικό, δεν είναι ο εαυτός της, ότι η ίδια δεν αποτέλεσε κάποια εξαίρεση στον κανόνα, αλλά ότι αναδείχτηκε μαζί με το λαό της, έγινε ηρωίδα μαζί με το σύνολο του ηρωικού λαού της.
Συνολικά, πρόκειται για ένα βιβλίο το οποίο δείχνει πολύ γλαφυρά την πορεία της σοσιαλιστικής οικοδόμησης στην ΕΣΣΔ και πώς αυτή συντέλεσε στη νίκη του σοβιετικού λαού επί του φασισμού στο Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο. ”
Μία πρώην αγράμματη εργάτρια γης, Ποντιακής Καταγωγής μορφώθηκε οδηγούσε τρακτέρ και έγινε Βουλευτής στο Ανώτατο Σοβιέτ
Ναι αλλά ο Στάλιν
” Η πρώτη Ελληνίδα βουλευτής δεν ήταν στην ελληνική Βουλή αλλά… στο Ανώτατο Σοβιέτ (όργανο εξουσίας στην ΕΣΣΔ) το 1937. Ήταν η Πάσα Αγγελίνα, 25 χρονών, εργάτρια γης ποντιακής καταγωγής.” Στην πραγματικότητα είχε εκλεγεί το 1921, “ναι, αλλά ο Στάλιν…” της έβαζε γραφειοκρατικά εμπόδια και γι αυτό καθυστέρησε 16 χρόνια….
Μην “δουλεύεις” άλλο τους δεξιούς σχολιαστές στο pandiera
Λυπήσου τους 08/03/2024 at 23:03,
Αρκετή λαχτάρα πήραν με την άρον-άρον εσπευσμένη επιστροφή του Κυριάκου από την Οδησσό.
Κάπου έλεος δηλαδή
Το site, πρεπει να αλλαξει ονομα. Να γινει “γιατι αγαπω το Στάλιν. gr
Αφου σε ολα τα άρθρα κυριαρχει η προσωπολατρεια. Γιατι να κρυβεστε ;
Διαφαίνονται οι “αγωνίες” σας, μιας και διαψεύεται από τα γεγονότα η εικόνα του γραφειοκράτη πονηρού ιντριγκαδόρου εξουσιομάνη (με 4 φορές δήλωση για παραίτηση! ) δικτάτορα(*) (αποτυχημένου ως δικτατορα μιας ΚΑΙ δεν μπορούσε να ελέγξει την ανωτατη γραφειοκρατία σε κόμμα-κρ’ατος-μυστικές υπηρεσίες-στρατό) Στάλιν που έχετε προπαγανδίσει τόσα χρόνια.
Ο Γεωργιανός πρόβλεψε πως την προπαγάδα σας “θα την σκορπίσουν οι άνεμοι της ιστορίας σαν ξερά φύλλα”.
Το πιο αστείο αρκετό υλικό για τα γεγονότα που δικαιώνουν τον Στάλιν το παρέχουν οι ίδιοι οι Αμερικάνοι και μάλιστα αρκετοί από αυτούς δηλωμένοι ως “αντιΣταλινικοι”. Όπως είχε γράψει και ο Τσώρτσιλ απευθυνόμενος στην Βουλή των Λόρδων ως τον μύριο φόβο του και ως προειδοποίηση για την επανεμφάνιση του “σταλινισμού” 6 χρόνια μετά τον θάνατό του γεωργιανού “τσάκιζε τους εχθρούς του με την δύναμη των εχθρών του”.
Καλά το πάτε
Υ.Γ.
(*)Το ερώτημα ποια δύναμη στηριζε τον Στάλιν στην θέση του ΓΓ ακόμα το αποφεύγετε. Ίσως γιατι η απάντηση κρύβει για εσάς ένα δυσάρεστο συμπέρασμα πως τον στήριζαν τα απλά μέλη του Κόμματος και ο λαός της Σ.Ε.
Απαντήσεις για κολλεκτιβοποίηση, ποντιακό ελληνισμό, θέση της γυναίκας στην Σ.Ε. σε ένα βιβλίο
ΠΑΣΑ ΑΓΓΕΛΙΝΑ
«Αξιο τέκνο ενός καταξιωμένου λαού»
Από το χωράφι, στα όργανα της σοβιετικής εξουσίας
https://www.rizospastis.gr/story.do?id=9421505
“(..) Η περίπτωση της Πάσας Αγγελίνας, όπως και άλλων χιλιάδων Ελλήνων που πήραν μέρος στην οικοδόμηση του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ, δίνει απάντηση στις συκοφαντίες για διώξεις του Ποντιακού Ελληνισμού.
Ο αναγνώστης θα καταλάβει πολύ καλά ότι στην ύπαιθρο διεξαγόταν σκληρή ταξική πάλη τόσο ανάμεσα στον φτωχό και στον πλούσιο αγρότη, όσο και μέσα στις εθνότητες.
Στο βιβλίο μιλάει αρχικά για την κολεκτιβοποίηση. Τη διαδικασία αναδιοργάνωσης της αγροτικής παραγωγής, μέσω της εθελοντικής συνένωσης των μικρών και κατακερματισμένων αγροτικών νοικοκυριών σε μεγάλα αγροκτήματα, όπου η γη καλλιεργούταν συλλογικά, από κοινού και με τη συνδρομή των επιτευγμάτων της σοσιαλιστικής εκβιομηχάνισης και τεχνογνωσίας.
Το βιβλίο δεν κλαίει με μαύρο δάκρυ για τους σκλάβους, αναφέρεται με περηφάνια σ’ αυτούς που όχι μόνο θέλουν αλλά και αποφάσισαν να σηκωθούν.
Η Πάσα Αγγελίνα ήταν σύμβολο. Εκτινάχθηκε από τη λάσπη του χωραφιού στο Ανώτατο Σοβιέτ, έγινε νομοθέτης χωρίς να αφήσει το τρακτέρ της (πέρα από τις άκρως απαραίτητες μέρες). Αν δεν δεις τον χρόνο και τον τόπο, δεν υπάρχει περίπτωση να καταλάβεις. Ομως, είμαστε υποχρεωμένοι να πάμε ξανά και ξανά πίσω για να μετρήσουμε όλα τα επόμενα βήματα.
Η Πάσα μιλά για το τότε σαν να ‘ναι σήμερα, άμεσα, σε εκείνο το πρώτο πρόσωπο που είναι το «εμείς». Επιγράφει το γράμμα της «Η απάντησή μου σ’ ένα αμερικανικό ερωτηματολόγιο»:
«Τις προάλλες έφτασε στα χέρια μου μια επιστολή από τις ΗΠΑ. Ενας φίλος μου δάσκαλος με βοήθησε να μεταφράσω το περιεχόμενό της. Η επιστολή ανέφερε πως, στην οδό Μπρόντγουεϊ, αριθμός 296, της Νέας Υόρκης, βρισκόταν σε εξέλιξη η έκδοση της Παγκόσμιας Βιογραφικής Εγκυκλοπαίδειας, που περιελάμβανε βιογραφικά στοιχεία μιας σειράς διακεκριμένων ανθρώπων απ’ όλες τις χώρες. Στην επιστολή, παρεμπιπτόντως, διευκρινιζόταν τι εννοούνταν με τον όρο “διακεκριμένοι άνθρωποι”: Κατά πρώτον οι ηγέτες των Ηνωμένων Εθνών, κατά δεύτερον οι… δημιουργοί της ατομικής βόμβας και, μετά απ’ όλους αυτούς, όσοι είχαν διαπρέψει στις επιστήμες, στην τέχνη, στη λογοτεχνία και στη βιομηχανία.
Στο επιστολόχαρτο, που κοσμούσε ένα έμβλημα (ένας τόμος βιβλίου με φόντο το χάρτη της Υφηλίου), ο συντάκτης της έκδοσης μ’ ενημέρωνε πως το όνομα Πάσα Αγγελίνα θα περιλαμβανόταν στην Παγκόσμια Βιογραφική Εγκυκλοπαίδεια και μου ζητούσε να συμπληρώσω το σχετικό ερωτηματολόγιο που επισυναπτόταν.
Πέρα από τις συνήθεις πληροφορίες (όνομα, επώνυμο, ημερομηνία και τόπος γέννησης κ.λπ.), μου ζητούνταν επίσης να καταγράψω τα επαγγέλματα που είχα ασκήσει “από την αρχή της καριέρας μου έως τα σήμερα”, τους τίτλους και τις διακρίσεις που είχα λάβει, τον τόπο εργασίας και διαμονής μου, τα ονόματα κι επαγγέλματα των γονιών και των παιδιών μου, τις στρατιωτικές διακρίσεις, τις δημοσιεύσεις μου και πολλά, πολλά πράγματα ακόμη.
(…) Αυτό το λεπτομερές ερωτηματολόγιο δεν περιελάμβανε την κύρια, τη βασική ερώτηση, δηλαδή ποιες ήταν οι συνθήκες που έδωσαν τη δυνατότητα σε μένα, μια πρώην αγράμματη εργάτρια γης, να γίνω μια νομοθέτης, μια βουλευτής του Ανώτατου Σοβιέτ;».
Για να απαντήσει σ’ αυτήν την ερώτηση, έγραψε το γράμμα αρχίζοντας με μια σύγκριση μ’ έναν από τους διακεκριμένους που επίσης θα περιλαμβανόταν στην έκδοση της Παγκόσμιας Βιογραφικής Εγκυκλοπαίδειας:
«Ενώ λοιπόν ο κύριος στον οποίο προαναφέρθηκα “ξεπήδησε μέσα από το λαό”, “υπήρξε λαϊκό παιδί” (όπως πολύ σωστά έγραφε στο περιοδικό) κι έγινε λόρδος, εγώ αναδείχτηκα μαζί με το λαό, έγινα ηρωίδα μαζί με το σύνολο του ηρωικού λαού μου. Και αυτό είναι το κύριο, το βασικό».
Στις 100 σελίδες που ακολουθούν, πυκνώνεται η εποποιία ενός λαού που προίκισε την ανθρωπότητα με το πλέον φωτεινό παράδειγμα που έχει γνωρίσει.
«Υπήρξα οδηγός τρακτέρ για πολλά χρόνια. Για μένα αυτό δεν ήταν “απλά μια δουλειά”. Ηταν η θέση που κατείχα στον αγώνα για την εκπλήρωση των Πεντάχρονων Πλάνων μας, ήταν η θέση μου στο μέτωπο του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου, ήταν η πηγή της ευτυχίας, της ευημερίας και της καταξίωσής μου…
Για μένα, όπως και για σύσσωμο τον σοβιετικό λαό, η λέξη “τρακτέρ” δε σημαίνει απλά και μόνο μια “μηχανή έλξης με κινητήρα εσωτερικής καύσης”, αλλά κάτι πολύ περισσότερο. Το τρακτέρ μάς βοήθησε ν’ αλλάξουμε όλη τη ζωή στην ύπαιθρο. Εξάλειψε τα όρια των στενών λωρίδων γης που ήταν σαν ουλές στο ζωντανό σώμα της υπαίθρου, έφερε εκατομμύρια αγρότες στον κολεκτιβιστικό τρόπο ζωής… (…) Τρακτέρ…
Δε θα ξεχάσω ποτέ εκείνη τη μέρα, τριάντα χρόνια πριν, που η Ναντιέζντα Κονσταντίνοβα Κρούπσκαγια, αφού μας υποδέχτηκε, κοριτσόπουλα του χωριού, στο Λαϊκό Επιτροπάτο [υπουργείο] Παιδείας, μας πήγε στο Μαυσωλείο του Λένιν. Περπατήσαμε γύρω από το φέρετρο όπου κειτόταν ο Λένιν, κρατώντας την ανάσα μας… Και όταν βγήκαμε από την Κόκκινη Πλατεία, η Ναντιέζντα Κονσταντίνοβα ψιθύρισε: “Ονειρευόταν μια Ρωσία μ’ εκατοντάδες χιλιάδες τρακτέρ…”.
Οταν κάθισα στο τρακτέρ για πρώτη φορά, την άνοιξη του 1930, δε γνώριζα για το όραμα του Λένιν ή για τα χιλιάδες τρακτέρ που είχε ήδη η χώρα μας. Από τους 60.000 οδηγούς τρακτέρ που είχαμε το 1930, εγώ ήμουν η μόνη γυναίκα. Ημουν η πρώτη “τρακτέρισσα”, αλλά, βεβαίως, αυτό εγώ δεν το γνώριζα τότε».
Ακολουθούν οι περιγραφές από τη μάχη με τους κουλάκους:
«Το 1927 συγκροτήσαμε ένα σύλλογο για τη συλλογική καλλιέργεια της γης. Τότε οι κουλάκοι ήταν ακόμα καλά εδραιωμένοι στην ύπαιθρο και είχαν δύναμη. Εμείς, οι απλοί αγρότες, μόλις μαθαίναμε πώς να είμαστε αφέντες στον τόπο μας. Ο σύλλογος ήταν αναγκασμένος να χρησιμοποιεί αγροτικά εργαλεία, υποζύγια και θεριστικές μηχανές που ανήκαν στους κουλάκους.
Οταν η σοδειά μοιραζόταν στα μέλη του συλλόγου, δεν έπρεπε να πληρωθεί μόνο η εργασία που είχε γίνει, αλλά και η χρήση των εργαλείων, των υποζυγίων και των θεριστικών μηχανών.
Και ήρθαν έτσι τα πράγματα, ώστε ο παλιός μας εχθρός, ο Ναούμ Νικολάγιεβιτς Σάβιν, ο κουλάκος για τον οποίο εργαζόμασταν ατελείωτα χρόνια για ψίχουλα, ζούσε, όπως και στο παρελθόν, πολύ καλύτερα απ’ ό,τι εμείς.
Δάνειζε στο σύλλογο άλογα, βόδια και μια θεριστική μηχανή, αλλά ο ίδιος δεν έκανε καμιά δουλειά και, παρ’ όλ’ αυτά, έπαιρνε πολλαπλάσια ποσότητα σιταριού απ’ ό,τι όλοι εμείς, τα επτά μέλη της οικογένειας Αγγελίν, που δουλεύαμε στα χωράφια όλο το καλοκαίρι
(…) Είχαμε συνειδητοποιήσει πως, σε κάθε περίπτωση, ήταν πλέον αδύνατο να συνεχίσουμε να ζούμε με αυτά τα παράσιτα στο σβέρκο μας. Εθεταν εμπόδια στο δρόμο μας προς μια ευημερούσα ζωή και κανένας διάλογος, κανένας περιορισμός και καμιά αυξημένη φορολογία δεν ήταν ικανά να τους ξεκουνήσουν απ’ τη θέση τους!
Το Κόμμα, για μια ακόμη φορά, κατανοώντας τις ανάγκες μας, μας έδειξε τη διέξοδο από αυτήν τη δύσκολη κατάσταση. Διά στόματος Στάλιν το Κόμμα μας είπε: Ο περιορισμός του κουλάκου μετατρέπεται τώρα σε εξάλειψη των κουλάκων ως τάξης…
Κι έτσι βάλαμε μπρος το κολχόζ – επτά οικογένειες. Κι εγώ η ίδια πήρα μέρος στην απαλλοτρίωση των κουλάκων. Ηταν μια εξαιρετικά έντονη περίοδος σφοδρής ταξικής πάλης, αλλά μόνο αφού ξεριζώσαμε τους κουλάκους και τους ξεφορτωθήκαμε από την ύπαιθρο, μπορέσαμε εμείς οι φτωχοί αγρότες να σταθούμε γερά στα πόδια μας
(…) Το Κόμμα υπήρξε ο καθοδηγητής και οργανωτής του κινήματος των πρωτοπόρων. Το Κόμμα ήταν εκείνο το οποίο μετέτρεψε τ’ ατομικά επιτεύγματα του Σταχάνοφ, του Κρίβονος και της ομάδας μας σ’ ένα μαζικό, πανεθνικό κίνημα, ικανό να επηρεάσει το μέλλον της χώρας μας».
Η συναρπαστική συνέχεια, που αφορά στην περίοδο του πολέμου και μετά στην ανοικοδόμηση, στο βιβλίο…
Να κλείσουμε αυτό το σημείωμα με μια φράση της ίδιας της Πάσας:
«Στο ερωτηματολόγιο της Παγκόσμιας Βιογραφικής Εγκυκλοπαίδειας υπήρχε κι ένα μικρό κουτάκι, όπου μου ζητούνταν να συμπληρώσω το όνομα εκείνου τον οποίο εγώ θεωρούσα διακεκριμένο. Πρέπει να ομολογήσω ότι ντράπηκα: Δεν ήξερα ποιανού το όνομα να πρωτογράψω
(…) Αποφάσισα λοιπόν να συμπληρώσω στο συγκεκριμένο κουτάκι το πιο διακεκριμένο όνομα απ’ όλα όσα γνωρίζω – αυτό του σοβιετικού λαού. Αποκαλείται συχνά ο “ήρωας λαός”, ο “λαός της εργασίας”, ο “νικητής λαός”. Εγώ είμαι απλά ευτυχής που είμαι το ένα 200εκατομμυριοστό αυτού του λαού…». “