Παναγιώτης Μαυροειδής
Ο νόμος Χατζηδάκη εφαρμόστηκε πριν ψηφιστεί. Και μάλιστα, υλοποιήθηκε ως προς την ουσιώδη του πλευρά που είναι το αλυσόδεμα των εργαζομένων. Αυτό έδειξε η δικαστική απαγόρευση απεργιών τη μέρα της συζήτησης στη Βουλή.
Αγωνιστικές διαθέσεις αντίστασης καταγράφηκαν και με το παραπάνω το προηγούμενο διάστημα. Ας σταματήσει η ελεεινολογία περί δήθεν αδιαφορίας.
Ξεχωριστό στοιχείο των πρόσφατων πολυπληθών εργατικών διαδηλώσεων η μεγάλη συμμετοχή νέων ανθρώπων, ειδικά από τον ιδιωτικό τομέα.
Στο σπάσιμο της δυναμικής για αποφασιστικό αγώνα έπαιξε σημαντικό ρόλο η στρατευμένη υπέρ του νόμου (στην ουσία) στάση του εργοδοτικού και υποταγμένου συνδικαλισμού των ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ.
Η ΓΣΕΕ έσπασε την απεργία στις 3 Ιούνη που μπορούσε να αποτελέσει σινιάλο για πραγματικό αγώνα για απόσυρση του νομοσχεδίου. Έβαλε μια απεργία μια βδομάδα μετά, που θα έπρεπε να ήταν η ενδιάμεση κλιμάκωση της πρώτης, ενώ αρνήθηκε την επόμενη απεργία! Με ένα σμπάρο τρία τρυγόνια :
- υπονόμευση του αγώνα πριν,
- περιορισμό της δυναμικής του μετά,
- εξασφάλιση του πολιτικού ελέγχου.
ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ, σε συνδικαλιστικό και πολιτικό επίπεδο, απέδειξαν για άλλη μια φορά πως άλλο πράγμα η κοινοβουλευτική αντιπολιτευτική κρεβατομουρμούρα και άλλο η εργατική λαϊκή αντιπολίτευση με την απεργία και το δρόμο του “δρόμου”.
Η ευθύνη του ΠΑΜΕ είναι κάτι παραπάνω από τεράστια σε όλη αυτή τη μανούβρα της ΓΣΕΕ. Θεωρώντας ότι δήθεν “χειρίζεται” τις αντιφάσεις της ΓΣΕΕ και ακόμη χειρότερα ότι κατάφερε και να την “πιέσει”, τη διευκόλυνε απόλυτα σε ένα σχεδιασμό που ήταν απολύτως γνωστός, δεδομένος, προβλέψιμος και καταστροφικός. Η μανία με την οποία λοιδώρησε την απεργία της ΠΕΝΕΝ στις 3 Ιούνη φανέρωνε ταξική ανευθυνότητα, ενοχή για την υποταγή του στο σχεδιασμό της ΓΣΕΕ, αλλά και πλήρη αδιαφορία για το ξενέρωμα των μελών του ΠΑΜΕ που πασχίζουν να δοθεί αγωνιστική ελπίδα στον κόσμο.
Η κυβέρνηση δούλεψε ένα τρικ:
“Είμαστε υπέρ του δικαιώματος της απεργίας, αλλά κατά τής ανευθυνότητας κάθε Νταλακογιώργου που δεν αφήνει τον κόσμο να ταξιδέψει”.
Δε σηκώθηκαν οι πέτρες για αυτό, ούτε από τη ΓΣΕΕ, ούτε από το ΣΥΡΙΖΑ, ούτε από το ΠΑΜΕ.
Θεώρησαν λίγο ως πολύ ότι αυτούς δεν τους αφορά, καθότι είναι υπέρ των υπεύθυνων κοινωνικά αγώνων.
Μετά όμως ήρθε η ίδια ιστορία με δικαστική απαγόρευση και ακύρωση απεργίας σε καθηγητές και συγκοινωνίες στο όνομα των εξετάσεων. Με συμφωνία μάλιστα και του ΠΑΜΕ στην ΑΔΕΔΥ.
Είναι τα προηγούμενα εξαιρέσεις ή ειδικές περιστάσεις; Τι σημαίνει αλήθεια απεργία; Σημαίνει διακοπή της εργασίας και του αποτελέσματός της, ακριβώς για να αναγκαστούν εργοδότες ή/και κράτος σε υποχωρήσεις.
Κάθε απεργία, αν είναι απεργία, έχει κόστος. Αν δεν έχει κόστος, δεν είναι απεργία. Και δεν πιέζει κανένα.
Φαίνεται πικρή διαπίστωση αλλά δύσκολα μπορεί να την αντικρούσει κάποιος : Η ουσία της κυβερνητικής και εργοδοτικής φιλοσοφίας που λίγο ως πολύ λέει
“την εργασία και το αποτέλεσμα της αγαπούμε, αλλά τον εργάτη και παραγωγό της τον μισούμε”,
είτε γίνεται ρητά αποδεκτή, είτε δεν αμφισβητείται στην ουσία της παρά μόνο συμβολικά.
Και τώρα τι κάνουμε;
Αντί για ένα ουσιαστικό απολογισμό και νέο αγωνιστικό σχεδιασμό η κοινοβουλευτική αριστερά και “αριστερά”, προτείνουν η καθεμία της δική της παρηγορητική προσέγγιση.
Για το ΣΥΡΙΖΑ το πράγμα είναι απλό:
“Ψηφίστε με και – αν το επιτρέψουν οι συνθήκες βέβαια- θα καταργήσουμε το νόμο αν βγούμε στην κυβέρνηση”.
Κατά τα άλλα, μάλλον τώρα είναι μια στιγμή ανακούφισης, καθώς αν σταματήσουν οι αγωνιστικές κινητοποιήσεις, δε θα μπορεί να τον κατηγορήσει η ΝΔ ότι δημιουργεί κοινωνική αναστάτωση.
Για το ΚΚΕ η υπόθεση είναι επίσης απλή:
“Μην ανησυχείτε, ο νόμος θα καταργηθεί στην πράξη. Εν τω μεταξύ βγάλτε τα αναγκαία πολιτικά συμπεράσματα και ενισχύστε το Κόμμα. Άλλωστε, συγνώμη, είχατε αυταπάτες ότι υπήρχε περίπτωση να μη ψηφιστεί ο νόμος;”
Και σε αυτή την περίπτωση μια κάποια ανακούφιση δεν κρύβεται: Σεμνά, προσεκτικά, χωρίς ακρότητες και τυχοδιωκτισμούς και πάντα με κομματικό έλεγχο, αποστειρωμένων από δυναμισμό και εμπλοκή “ανεξέλεγκτων” διαθέσεων, κινητοποιήσεων.
Τα επιχειρήματα αυτά είναι απολύτως λογικά και συνεπή προς τη συγκεκριμένη (διαφορετική) κοινοβουλευτική λογική αυτών των πολιτικών δυνάμεων. Παρακάμπτουν όμως την ουσία του ζητήματος και συσκοτίζουν τις βαριές (διαφορετικές) πολιτικές ευθύνες τους:
Άλλοι δεν ήθελαν, άλλοι δεν πίστεψαν ποτέ, ότι είναι δυνατόν να γίνει ένας πραγματικός εργατικός αγώνας που να κλιμακωθεί κινηματικά και πολιτικά με συγκεκριμένη σχέδιο και να συντρίψει την αντεργατική επίθεση κυβέρνησης και εργοδοτών. Αυτό κάνει “μπάμ”…
Αν πάρει κανείς στα σοβαρά την επιχειρηματολογία αυτών των δυνάμεων, η απεργιακή δράση στην ουσία είναι άσκοπη ή με δεδομένο αρνητικό αποτέλεσμα. Βοηθάει άραγε αυτό τον εργατικό αγώνα ή την επίθεση των ταξικών και πολιτικών αντιπάλων του;
Η ψοφοδεής συνδικαλιστική πρακτική με επιτομή το κρύψιμο πίσω από το δήθεν “μαζικό συντονισμό” μέσω μιας άθλιας ΓΣΕΕ, είναι αποτέλεσμα συγκεκριμένων όσο και καταστροφικών για το εργατικό κίνημα πολιτικών λογικών και όχι “ατύχημα”.
Η ανατροπή αυτής της συνθήκης υποταγής του εργατικού κινήματος, είναι αδύνατη αν αναζητηθεί αποκλειστικά και κυρίως με ανασύνθεσή του εκ των έσω.
Χρειαζόμαστε νέο εργατικό κίνημα, με στόχους ενάντια στην καπιταλιστική εκμετάλλευση, αγωνιστική λογική, στήριξη σε δημοκρατικές διαδικασίες βάσης, πολιτικό προσανατολισμό ενάντια στην κυβέρνηση, το κράτος, τη λογική της συναίνεσης και της κοινοβουλευτικής ανάθεσης. Χρειαζόμαστε λογική αγωνιστικής απεργιακής κλιμάκωσης και άνοδο του αυτοτελούς πολιτικού ρόλου του εργατικού κινήματος, μακριά από το να είναι υποχείριο κοινοβουλευτικών επιλογών και κινήσεων.
Ειδικά η νέα βάρδια της εργατικής τάξης, είναι αυτή που καλείται να απαντήσει αν θα κάνει τη μεγάλη τομή στο ίδιο το εργατικό κίνημα ή αν θα επιτρέψει να της κάνει ο σύγχρονος καπιταλισμός τη μεγάλη χειρουργική τομή για ένα αλυσόδεμα διάρκειας.
16/6/21
Στον κόσμο σας συνεχίζετε απτόητοι τυφλωμένοι απ την αντικκε εμπάθειά σας.. Η κοινωνία σας έχει καταλάβει εδώ και καιρό καθώς και κάθε ριζοσπάστης εργαζόμενος.. Πέρα απ το γεγονός της γραφικότητάς σας είστε επικίνδυνα ηλίθιοι του συστήματος λειτουργώντας με “επιστημονικό” τρόπο σαν ανάχωμα..
Ει κόκκινο γαρύφαλλο, γιατί μωρέ λύσσαξες πάλι; Που λέει κάτι λάθος το κείμενο;
αναρωτιέμαι αν εσυ εδω γραφεις για να επιχειρηματολογήσεις υπερ του ΚΚΕ ή μήπως για να διαμορφώσει ο κόσμος τη χειρότερη εικόνα για αυτό σε ότι αφορά τον πολιτικό του πολιτισμό. Λίγη σοβαρότητα άνθρωπέ μου. Μη τα ξευτελίζεις όλα
Υπέρ του ΚΚΕ γράφει, έχοντας μάθει από το ΚΚΕ ότι για να υπερασπιστεί το ΚΚΕ, πρέπει να λέει ψέματα κ να βρίζει. Αυτή είναι η κυρίαρχη, όχι μοναδικη ευτυχώς, απλά η κυρίαρχη κουλτούρα κ νοοτροπία μέσα στους κομμουνιστές
Τα κονσερβοκούτια ξέχασες… Έλεος.
Αγαπητό φιλο-κκε γαρυφαλλο, φαινεται οι προβληματισμοί που αναπτύσσονται στο συγκεκριμένο άρθρο σε ακούμπησαν, η αντίδραση σου(δεν την χαρακτηρίζω) δειχνει αγωνιστή που τον πονάνε οι αλήθειες ‘η καλύτερα αυτες οι προσεγγίσεις. Το μονο που σου συνιστώ είναι να ψαξεις πιο βαθειά και συλλογικα να απαντήσουμε σε ολα αυτα που βασανιζουν την ταξη μας.
κάθε φορά που βλέπω την κριτική του ναρ που λέει ότι το κκε επιδιώκει την δική του κομματική ισχυροποίηση σε αντιπαράθεση με την ισχυροποίηση του κινήματος, πραγματικά αναρωτιέμαι..
1) γιατί είναι κακό αυτό; είναι δυνατόν ένα κομμουνιστικό κόμμα να μην θέλει την ισχυροποίησή του; περισσότερα μέλη, σε περισσότερους εργασιακούς χώρους, βελτίωση του συσχετισμού δύναμης. Ποιος μπορεί να μην το θέλει αυτό;
2) γιατί έρχονται αυτά τα δύο σε αντιπαράθεση; ισχυροποίηση του κόμματος δεν γίνεται παρά να οδηγήσει σε ισχυροποίηση του κινήματος και το ανάποδο. Βέβαια υπάρχει διαφορετική αντίληψη για το κίνημα μεταξύ του κόμματος και των αριστεριστών. Ωστόσο έχουμε δει ότι το φούντωμα του κινήματος οδηγεί όλες τις δυνάμεις σε άνοδο της δράσης τους.
3) δηλαδή η επανάσταση πώς θα γίνει; χωρίς επαναστατικό κόμμα; δεν πρέπει αυτό να ισχυροποιηθεί για να έρθει στο σημείο να καθοδηγήσει επανάσταση; Θα μου πεις ναι ρε ψηλέ αλλά αυτοί εδώ δεν θεωρούν το κκε επαναστατικό κόμμα. Ωραία, κακώς δεν το θεωρούν θα σου πω.
Εδώ η ισχυροποίηση του κόμματος είναι το σύνθημα και το ζητούμενο του συνεδρίου, εσείς πώς γίνεται να το τοποθετείται ως κριτική, σαν κάτι που ας πούμε δεν θα έπρεπε να τίθεται ως στόχος, δεν το καταλαβαίνω.
Και ένα τελευταίο ανήκουστο από το κείμενο: “Μην ανησυχείτε, ο νόμος θα καταργηθεί στην πράξη”. Μα πώς είναι δυνατόν το κάλεσμα να καταργηθεί ο νόμος στην πράξη να συσχετίζεται με κάλεσμα σε ησυχία; Αυτοί δεν είναι που μας λένε ότι είμαστε υποτίθεται too much κοινοβουλευτικοί και ότι η αντιπολίτευση γίνεται στους δρόμους; Δηλαδή πώς γίνεται ένα κάλεσμα σε ανυπακοή -ουσιαστικά παρανομία- να αναλύεται ως παρηγορητικό;
Άλλη μια όμορφη στιγμή από την ομάδα πίεσης προς το κόμμα που λέγεται ναρ
Η κριτική είναι ότι πέρα από τα συνθήματα για την εκλογική ενίσχυση του ΚΚΕ δεν υπάρχει καμία πρόταση και σχέδιο για την ανάπτυξη αγώνων, πολύ περισσότερο με στόχους ανατροπής.
Φυσικά με καλέσματα για … συμπεράσματα, αντί αγώνες, η ανάπτυξη, αν έρθει, είναι αναιμική, επισφαλής και παράγει υλικό ρεφορμισμού.
Όλα αυτά , έστω και περιγραφικά , υπάρχουν στις θέσεις του 21ού συνεδρίου. Οι λύσεις όμως που προτείνονται είναι μια από τα ίδια.
μα πουθενά στις θέσεις δεν υπάρχει κάτι για εκλογική ενίσχυση ως κύριο ζητούμενο
Δεν έχεις δίκιο Φανη. Όλες οι θέσεις του ΚΚΕ διαπερνώνται από την λογική “ενίσχυση του ΚΚΕ, αποσυνδεδεμένη από την ενίσχυση των μορφών οργάνωσης λαού/εργατικής τάξης”. Θέλεις έμπρακτα και όχι στη θεωρία παραδείγματα; Πες μας, πότε το ΚΚΕ ενίσχυσε λαϊκά κινήματα την τελευταία δεκαπενταετία;
Α. Μήπως ενίσχυσε τις λαϊκές συνελεύσεις , τις νεολαιιστικες πρωτοβουλίες κλπ, που έλαβαν χώρα κατά την εξέγερση της νεολαίας το 2008;; Πρακτορικες τις ανέβαζε, προβοκατορικες τις κατέβαζε. Έκανε μόνο δικές του πορείες και τέλος!
Β. Μήπως ενίσχυσε τις λαϊκές συνελεύσεις που δημιουργήθηκαν παντού σχεδόν στην χώρα κατά το κίνημα των πλατειών το 2011;; Όχι φυσικά! Μικροαστικές τις ανέβαζε, προβοκατορικες τις κατέβαζε. Έκανε μόνο δικές του πορείες και τέλος!
Γ. Μήπως συνέβαλλε σε μέτωπο αγώνα στους εργασιακούς χώρους με κέντρο τις διαδικασίες βάσης στα σωματεία και με στόχο την αποτροπή αντεργατικων μέτρων; Ποτέ και πουθενά! Μόνο το ΠΑΜΕ έχει, το όποιος είναι κομματικός του βραχίονας στο εργατικό κίνημα και τέλος!
Λοιπόν τι;
Θέλεις μήπως Φάνη, να σου θυμίσουμε την θέση και την στάση του ΚΚΕ την τριετία 2010-2013 απέναντι στο μεγαλειώδες λαϊκό κίνημα της Χαλκιδικής εναντίον της ελΝτοράντο , εταιρείας χρυσού που λυμαίνεται και διαλύει τα εκεί βουνά και ένα πανάρχαιο δάσος;; Ε;
Μήπως το ΚΚΕ ήταν εναντίον αυτού του λαϊκού κινήματος στο όνομα της….βιομηχανικής αναπτυξης; Αν απαντήσεις ναι, θα έχεις δίκιο!! Για θυμισου, δηλώσεις Παπαρήγα , Κουτσούμπα κλπ….
Χα, χα, το “μεγαλειώδες κίνημα” των μικροαστών οικοπεδούχων και όλων εκείνων των πολυάριθμων μερίδων του πληθυσμού, που έχουν ταυτίσει τα όνειρά τους με την μικροαστική “ανάπτυξη” της συμμαχίας ιμπεριαλισμού-μικρομεσαίων, λέγε με και “πασοκ”, με την ευρύτερη έννοια. Ενάντια στα μονοπώλια και το κομμάτι εκείνο της εργατιάς, που συμμάχησε με τα εξορυκτικά μονοπώλια προκειμένου να έχει μια δουλίτσα και να επιβιώσει σήμερα.
Τίποτα “μεγαλειώδες” δεν είχαν και οι δύο πλευρές. Μορφές ενσωμάτωσης στο ίδιο σύστημα ήταν. Κι έκανε πολύ καλά το ΠΑΜΕ, που διατήρησε την επαφή με τον εργατόκοσμο, παρά τις πλάνες η τους καταναγκασμούς του. Εκεί είναι το μέλλον.
Αυτή ακριβώς είναι η θέση του ΚΚΕ η οποία αποδεικνύει ότι στα παπάρια του η οργάνωση λαού κ εργατικής τάξης! Μπράβο παιδιά που επιβεβαιώνετε την κριτική που σας ασκούμε!
Μικροαστική η δράση του λαού, ανυπόμονη η δράση των εργαζομένων, οποτε, το μόνο που λέτε κ κάνετε είναι “ενισχύστε το ΚΚΕ και τέλος! Και φυσικά πάτε και πάμε όλοι στον κουβά, μιας και άλλες κομμουνιστικές δυνάμεις που έχουν σωστές θέσεις δεν μπορούν ουτε κ αυτές , αλλά για άλλους λόγους όπως πχ επειδή η οργανωτική κ πολιτική τους εμβέλεια άρα και το κύρος είναι μικρές, αλλά κ ο λαός δεν έχει καμία εμπιστοσύνη στις δυνάμεις του..
Μικροαστοί για το ΚΚΕ το λαϊκό κίνημα των πλατειών, μικροαστοί οικοπεδούχοι για το ΚΚΕ οι κάτοικοι της Χαλκιδικής που ξεσηκώθηκαν στις σκουριές το 2010-2013 κατά της εξόρυξης χρυσού (σε αντίθεση προφανώς με την Ελντοράντο η οποία φέρνει δουλειές στον λαό κ συμβαλλει στην βιομηχανοποίηση της χώρας ε;) , πρακτόρια για το ΚΚΕ οι νεολαίοι που εξεγέρθηκαν το 2008, κακιά για το ΚΚΕ η ΠΕΝΕΝ στους ναυτεργατες.
Κατά τα άλλα, το ΚΚΕ θελει κ επιδιώκει την ενίσχυση των μαζικών συλλογικοτήτων και των αγώνων λαού κ εργατικής τάξης. Φανταστείτε και να μην….ήθελε τι θα έλεγε για τον λαό και την εργατική τάξη που αγωνίζονται! Νταξ κάνα ψηφαλακι να πέφτει μπας κ γράψει το κοντέρ κανα δεκαδικό ψηφίο παραπάνω το μεγάλο βράδυ κάθε 4 χρόνια.
Είδαμε τι άφησε και το άλλο “μεγαλειώδες κίνημα” της Κερατέας….
…είιχατε κι εκεί πετάξει τη σκούφια σας!
Και οι “πλατείες”, ….και ο “Δεκέμβρης 2008″….
Ξέρετε, υπάρχουν πολλά είδη αδαών ανθρώπων που κουνάνε την σημαία μιας θεωρίας, και πετάνε παπαριές. ΕΤΣΙ ακριβώς συμβαίνει και με τον μαρξισμό: Υπάρχουν ένα σωρό άσχετοι με τον υλισμό και την διαλεκτική όπως καληώρα συμβαίνει εδώ μέσα με τα παιδιά από το ΚΚΕ, που νομίζουν ότι γνωρίζουν από υλισμό και διαλεκτική, και σε ΚΑΘΕ σχόλιο που γράφουν, φροντίζουν να βροντοφωνάξουν πόσο άσχετοι είναι….
Για πες μας λοιπόν ΚΚΕ μου, με την ίδια λογική με την δική σου, μπορείς να μας πεις ΤΙ άφησαν οι όποιες απεργίες έγιναν -γιατί μόνο στο εργατικό, άντε και λιγο στο αντιπολεμικό ως υπεύθυνη δύναμη βεβαίως, έχει κάποια συγκροτημένη δράση το ΚΚΕ, σε όλα τα άλλα πεδία της ταξικής πάλης είτε απέχει, είτε πετά για ξεκάρφωμα μια πορεία και μια ανακοίνωση- με πρωτοβουλία του ΠΑΜΕ/ΚΚΕ, τα τελευταία 15 χρόνια;
Αλήθεια, αν δεν άφησε κάτι η Κερατέα, οι σκουριές και οι πλατείες, μπορεί να μας πει το ΚΚΕ, τι άφησαν οι απεργίες στις οποίες συμμετείχε και το ΠΑΜΕ/ΚΚΕ τα τελευταία πολλά πολλά χρόνια;
Καλύτερα λίγοι και καλοί.
Εγώ Φανή συμφωνώ.
Κράτησαν τη φλόγα αναμμένη, σήμερα όλοι ξέρουν ότι τη σημαία της αντίστασης την κρατάνε το ΠΑΜΕ/ΚΚΕ και οι ευρύτερες λαϊκές δυνάμεις, που συμπαρατάσσονται στην ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ.
Ούτε εθνίκια (Κερατέα κι έτσι) ούτε συριζοπασόκ (“Δεκέμβρης”, “Κούνεβες” και “πλατείες”) επωφελήθηκαν από τους αγώνες, που πρωτοστάτησε το ΠΑΜΕ.
Αν δεν κάνει καμιά μεγάλη “γκέλα”, οι ελπίδες πολλών είναι εκεί στραμμένες.
o ανώνυμος στις 21/06/2021 at 00:45 αναπαράγει την μικροαστική χλεύη ενάντια στους αγώνες και φαντάζεται ότι έτσι υποστηρίζει το ΚΚΕ. Κάποτε ίσως μάθει ότι με τα ίδια επιχειρήματα πλήττεται και το κόμμα του, αν φυσικά δεν έχει πηδήξει από το καράβι όπως τόσοι και τόσοι με παρόμοιες αντιλήψεις
Άλλες ανώνυμε, οι ανώνυμοι κκεδες που γράφουν εδώ μέσα χλευάζοντας τα διάφορα λαϊκά κινήματα της τελευταίας 15ετιας, αναπαράγουν απλώς την θέση του ΚΚΕ για αυτά τα λαϊκά κινήματα. Λένε, ο,τι λέει το ΚΚΕ τπτ λιγότερο η περισσότερο.
Ένας άλλος κκες, έγραψε ότι σε αντιδιαστολή με τα λαϊκά κινήματα από το 08 μέχρι σήμερα που είναι εθνικια, μικροαστοί, οπορτουνες κλπ σαχλαμάρες (κάνα τεκμηριωτικο στοιχείο ή μπα, έτσι πεταμε την βλακεία μας μπας κ τσιμπήσει κάνας ασχετος ε;), οι απεργίες που συμμετείχε και το ΠΑΜΕ/ΚΚΕ, είναι ορόσημα, φάροι και λοιπά.
Όχι φίλε πεφτοσυννεφακια μου, δεν είναι. Και ούτε το ΠΑΜΕ/ΚΚΕ φαίνεται ως πόλος συσπείρωσης κ ελπίδας. Λυπάμαι που θα απογοητευθεις, αλλά έτσι είναι.
Γιατί λες ότι το ΝΑΡ αρνείται την ενίσχυση του Χ κόμματος ή οργάνωσης των αριστερών κ κομμουνιστών; Όχι μόνο δεν την αρνείται, την επιδιώκει κιόλας! Αλλά όχι ως υποκατάστατο της δράσης του κόσμου , αλλά ως ταυτόχρονο γεγονός. Το ΚΚΕ σόρρυ, αλλά υποκαθιστά την ανάγκη οργάνωσης κ αγώνα του κόσμου, με την ενίσχυση του ΚΚΕ. Πράγμα που συμβάλλει στην ανυπαρξία αγώνων κ προοπτικής.
μα δεν καταλαβαίνω..το κόμμα οργάνωση και κόσμος δεν είναι;
Και φυσικά το ΝΑΡ, το ΚΚΕ, είναι οργανώσεις και αποτελούνται από κόσμο! Από τι θα αποτελούνταν; Από κοχύλια;
Δεν είναι αυτό το θέμα μας Φάνη! Το θέμα είναι ότι άλλο πράγμα το Χ κόμμα και άλλο πράγμα η ψ μαζική συλλογικοποιηδη της εργατικής τάξης και του υπόλοιπου λαού! Αυτά τα δύο πάντα σχετίζονται, αλλά ποτέ δεν ταυτίζονται! Και αν κάποιος τα ταυτίσει, είτε θα μείνει μικρή ή μεγάλη γκρουπα εις τους αιώνας των αιώνων αμήν, είτε αμα είναι κυβέρνηση, θα φτιάξει ένα ωραίο γραφειοκρατικό κράτος με υποζύγιο ξανά την εργατική τάξη, οοπως συνεβει πχ στον υπαρκτό “σοσιαλισμό”.
Η μαζική συλλογικοποιηση της εργατικής τάξης κ του υπόλοιπου λαού (σωματεία, συλλογικότητες κατοίκων κλπ) είναι ευρύτερες συλλογικοποιησεις με εκ φύσεως συνύπαρξη διαφορετικών χειρσφετητικων πολιτικών ρευμάτων στο εσωτερικό τους ή και καπιταλιστικών πολιτικών ρευμάτων (πχ σωματεία οπου δυστυχώς συνυπάρχεις με πασκε, ΔΑΚΕ , ΣΥΡΙΖΑ ). Ακόμα και να φτιάξεις κόκκινα σωματεία, πρέπει αν δεν θες να καταλήξεις γραφική ομάδα, να είναι εκ των ων ουκ άνευ δηλαδή εξαρχής, σωματεία όπου συνυπάρχουν διάφορες αριστερές η/και αναρχικές πολιτικές συλλογικότητες μαζί με ανένταχτους .
Φανή να μας πεις ποια κατά τη γνώμη σου είναι η γόνιμη κριτική στο ΚΚΕ, για να μην αυτοσχεδιάζουμε….
“Σχέδιο ανάπτυξης αγώνων”, που να ξεπερνάει η να βάζει το κόμμα στην άκρη, θέλετε, αλλά τέτοιο δεν πρόκειται ποτέ να υπάρξει. Αλλωστε το ομολογείτε και οι ίδιοι όταν καλείτε στη ίδρυση ενός “νέου κομμ. κόμματος”. Και το δικό σας κόμμα, αν ποτέ το φτιάξετε, θα συνδέει την ανάπτυξη των αγώνων με την ισχυροποίησή του.
Εμ έλα που το ΚΚΕ δεν συνδέει την ανάπτυξη των αγώνων με την ισχυροποίηση του! Αυτό λέμε! Το ΚΚΕ λέει και πράττει απλώς το “ενισχύστε το ΚΚΕ για να, μπλα, μπλα”. Όπου τελικά μένει το “ενισχύστε το ΚΚΕ, τελεία”. Και η οργάνωση του λαού και οι αγώνες του “λαστ γίαρ”.
ωραία κουβέντα, είπατε πολλά όμορφα όπως “εξέγερση της νεολαίας το 2008” και “λαϊκές συνελεύσεις των πλατειών” το 2011. Αλλά αυτό νομίζω που κερδίζει με διαφορά είναι το “μικρή ή μεγάλη γκρουπα” του ανώνυμου ανωτέρω.
Αυτό που κερδίζει με διαφορά Φάνη, είναι η ορθή τεκμηρίωση της θέσης μας που λέει πως “…το ΚΚΕ ενδιαφέρεται μόνο για την επιβίωση ή/και την μικρή του ανάπτυξη και στα παπάρια του η οργάνωση του λαού και της εργατικής τάξης σε ευρύτερες μορφές συλλογικοποίησης και αγώνα”. Αυτό τεκμηριώθηκε βάσει γεγονότων της τελευταίας 15ετιας.
Έτσι όμως, ούτε το ΚΚΕ μπορεί να κάνει κάτι παραπάνω από ότι κάνουν οι υπόλοιπες δυνάμεις της κομμουνιστικής αριστεράς. Τουλάχιστον το ΝΑΡ προσπαθεί για την οργάνωση λαού και εργατικής τάξης βάσει της λογικής που περιγράφηκε.
Α για αυτό παραμένει τρεις κι ο κούκος, δεν είναι ότι δεν μπορεί να οργανώσει μέλη είναι ότι δεν θέλει, ε πες το ντε!
Αμ ξέραμε ότι δεν νογάς Φάνη, δεν το ξέραμε; Το ξέραμε!
Άλλα ντ άλλων γράφεις…
μιας και μιλάς για κούκους, ότι το ΚΚΕ παραμένει στα επίπεδα του 1993, δηλαδή πριν την ‘ανασυγκρότηση” και πολύ κάτω από τα επίπεδα προ κρίσης, την οποία υποτίθεται ότι προέβλεψε, πώς το εκτιμάς;
Τα ποσοτικά κριτήρια αφορούν μόνο τις άλλες οργανώσεις, όχι το ΚΚΕ;
Δίνουν κάποια εξήγηση οι Θέσεις του 21ου συνεδρίου για την υποχώρηση και την καθήλωση;
Σιγά μην δίνουν κάποια απάντηση ΑΩ….
Για να δώσουν κάποια σοβαρή υλιστική/διαλεκτική εξήγηγη για τα περπαγμάνεα του ΚΚΕ, πρέπει, όπως εφαρμόζουν τον διαλεκτικό και ιστορικό υλισμό για μια σειρά άλλα ανθρώπινα δημιουργήματα (καπιταλισμός, ταξική διάρθρωση όλων των κοινωνιών μέχρι σήμερα κλπ) να τον εφαρμόσουν και για το ίδιο το ΚΚΕ. Το έκανε ποτέ κάποιο Κ.Κ. για τον εαυτό του; Οχι. Το έκαναν ποτέ οι χώρες του λεγόμενου υπαρκτού; Πάλι όχι. Αντι για υλισμό και διαλεκτική, προώθησαν θρησκευτικού τύπου ερημνείες ντυμένες με μαρξική ορολογία. Το αποτέλεσμα; Τζίφος,
Δεν είναι καθόλου τυχαίο πχ ότι για πρώτη φορά οι θέσεις ενός Συνεδρίου του ΚΚΕ δημοσιεύτηκαν σε 3 συνέχεις. Και ποιο ήταν το ΠΡΩΤΟ κείμενο; Μα τι άλλο; Το ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΟ. Δλδ, “Κοιτάξτε μέλη του ΚΚΕ οριοθετούμε την κριτική μας ΥΠΟ του οργανωτικού κειμένου που δημοσιευούμε πρώτο”. Το οποίο απλά περιγράφει και ΔΕΝ εξηγεί…
Αντι για επιστήμη, θρηκειολογία. Την επιστήμη την ανακαλύπτουμε μόνο όταν πρόκειται για υγειονομικά μέτρα.
Παράδειγμα/υπόδειγμα υλιστικής διαλεκτικής ανάλυσης για το γιατί οι κομμουνιστές παγκόσμια έχουμε τα χάλια μας:
Α. Ερώτημα: γιατί από τα μέσα της δεκαετίας του ’50 και σταδιακά, ο κομμουνισμός χάνει την λάμψη του παγκόσμια; Και γιατί σταδιακά μετά το ’70 ο καπιταλισμός κερδίζει ως νοοτροπία παρόλο που είναι ένα άθλιο απάνθρωπο σύστημα;
Απαντήσεις:
Α. Γιατί είναι η ανθρώπινη φύση σκατά. Ανορθολογική λαθεμένη απάντηση που όμως την αποδέχονται εκατοντάδες εκατομμύρια παγκόσμια! Έκανε ποτέ κάποιο κ.κ. προσπάθεια να απάντηση ειδικά σε αυτή την θέση; Όχι! Να βράσω πρωτοπορίες…. Μόνο ο Ευτύχης Μπιτσάκης καταπιάστηκε με αυτή ειδικά την θέση και την αποδόμηση της!!! Πως θέτε να πάει μπροστά λοιπόν το κ.κ.;;
Β. Γιατί πέθανε ο Στάλιν και έγινε πραξικόπημα στο 20 ο συνέδριο το οποίο ανέδειξε ως ηγεσία της δεξια πτέρυγα του ΚΚΣΕ. Βολική και παρηγορητική ερμηνεία τύπου γέροντος Παϊσίου, η οποία δεν εξηγεί τίποτα! Όμως είναι η αγαπημένη πολλών…. Πρωτοπόρων κ.κ. μη χέσω…Αυτή λοιπόν η θέση, δεν μας εξηγεί ούτε το γιατί οι εκεί εργατικές τάξεις δέχτηκαν παθητικά αυτή την εξέλιξη, ούτε γιατί τα …πρωτοπόρα κ.κ. μετατράπηκαν σε κόμματα των εκει αρχουσών τάξεων! Ούτε φυσικά γιατί δεν υπήρξε διαπάλη των ιδεών μέσα στην κοινωνία η οποία θα μπορούσε να βάλει φρένο στην κατρακύλα! Γιατί;
Γιατί άμα το έκαναν ή το κάνουν αυτό τα κ.κ., πρέπει να αναζητήσουν τις αιτίες για την δεξιά πορεία μετά το 20ο συνέδριο, στην πραγματικότητα του πριν από το 20ο συνέδριο, στην δεκαετία του 30 πχ! Αλλά δεν βολεύει γιατί ο Στάλιν είναι μια θεότητα για αυτούς τους κομμουνιστές. Θρησκεία δηλαδή. Και γιατί θα αμφισβητηθεί η ίδια η μεθοδολογία που το κ.κ. παίρνει την εξουσία και από αυτό συνάγεται και καλά, ότι την εξουσία την έχει γραμμικά ο λαός και η εργατική τάξη!
Γ. Γιατί για την κατρακύλα του υπαρκτού δεν ευθύνεται μόνο η λυσσασμένη πολεμική του καπιταλισμού. Ευθύνεται και το ίδιο το μοντέλο του υπαρκτού: Η απλοϊκή θέση ότι “εξουσία του κ.κ.= εξουσία της εργατικής τάξης κ του λαού” απεδείχθη καταστροφική για τον κομμουνισμό. Διότι έκλεισαν μάτια κ στόματα μπροστά στο προφανές : Κράτος+μονοκομματική εξουσία, οδηγεί κάλλιστα σε μια νέα ταξική διαίρεση στην κοινωνία με άρχουσα τάξη και υποτελείς τάξεις. Παρόλο που η καπιταλιστική τάξη είχε συντριβεί. Αυτη όμως η ουσιαστικά υλιστική κ διαλεκτική δλδ μαρξική διαπίστωση/συμπέρασμα, δεν βόλευε διότι εστρεφοντο κατά της νέας ταξικής εκεί πραγματικότητας. Και τα κ.κ. είχαν συμφέρον να την χτυπήσουν. Όπερ κ εγένετο με τα γνωστά αποτελέσματα….
Ολόκληρη η στείρα, άγονη και χειραφετητικά τελειωμένη (όχι όμως και κρατικά, βλέπε Κίνα, Βιετνάμ) λογική του δόγματος στον μαρξισμό, ακολουθεί στις επόμενες παραγράφους, από έναν άνθρωπο που είναι μάλλον ό,τι πιο συγκροτημένη σκέψη υπάρχει στο ΚΚΕ . Είναι η συνέντευξη του Γιώργου Μαργαρίτη στο τβχσ:
“…Ενώ το ΚΚΕ είναι ισχυρό στο εργατικό και συνδικαλιστικό κίνημα, η σχέση του με τα λεγόμενα «νέα κινήματα», όπως το κίνημα κατά της κλιματικής αλλαγής ή αυτό των ταυτοτήτων φύλου, είναι μάλλον περιορισμένη…
Τα νέα αυτά κινήματα διασπούν το κεντρικό αίτημα για αλλαγή του τρόπου παραγωγής και αλλαγή της μορφής οργάνωσης της κοινωνίας πάνω στην οικονομική βάση και το πολιτικό, πολιτιστικό, κοινωνικό εποικοδόμημα. Πολλά από αυτά τα κινήματα μάλιστα είναι πλαστά και κατασκευασμένα. Σκεφτείτε πόσο κατασκευασμένη είναι η υπόσχεση που δίνει το κίνημα των Οικολόγων για πράσινη οικονομία με αυτές τις περίφημες ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, οι οποίες όπου εφαρμόζονται έχουν καταστρέψει το περιβάλλον αντί να το προστατέψουν. Όσο για εκείνους που μιλούν για αποανάπτυξη, ας μας απαντήσουν πώς θα τραφούν οι 8 δισεκατομμύρια άνθρωποι που ζουν στον πλανήτη αν γυρίσουμε σε μια αγροτικού τύπου, «καθαρή» οικονομία. Προσωπικά, τέτοιες προσεγγίζεις τις αντιμετωπίζω όχι μόνο σκωπτικά, αλλά με οργή.
Θα λέγατε το ίδιο για τα κινήματα που αναφέρονται στις ταυτότητας φύλου;
Οι διακρίσεις σε επίπεδο καταγωγής, φύλου, σεξουαλικού προσανατολισμού είναι μέρος και παράγωγο της εκμετάλλευσης στην εργασία. Όταν το άτομο αντιμετωπίζεται ως παραγωγική μονάδα, προοριζόμενη να δημιουργήσει τα κέρδη των εχόντων τα μέσα παραγωγής, τότε αυτό έχει αρνητικό αντίκτυπο σε πολλά επίπεδα. Για παράδειγμα η αντιμετώπιση της γυναίκας ως σκεύος αναπαραγωγής και εργασίας πηγάζει από την αίσθηση της ιδιοκτησίας των μέσων παραγωγής. Όταν βάζουμε μπροστά ένα από τα αποτελέσματα της εκμετάλλευσης και ξεχνάμε την ίδια την εκμετάλλευση στην εργασία ως πηγή του προβλήματος, τότε αποπροσανατολίζουμε τον κόσμο.
Σε κάθε περίπτωση, πολλά αρνητικά ίσως μπορεί κανείς να προσάψει στο κομμουνιστικό κίνημα και στο ΚΚΕ αλλά όχι την άρνηση της ελευθερίας των ανθρώπων να επιλέγουν τη σεξουαλική τους συμπεριφορά. Στο βαθμό φυσικά που αυτό δεν προσβάλει την ελευθερία του άλλου. Οπωσδήποτε στον αστικό κόσμο τα αδιέξοδα -και τα αρνητικά στοιχεία για να μην πω τίποτε περισσότερο- στο πεδίο των σεξουαλικών συμπεριφορών και σχέσεων είναι ορατά «δια γυμνού οφθαλμού»….”.
https://tvxs.gr/news/ellada/21o-synedrio-kke-ston-dytiko-kosmo-kke-einai-mia-entyposiaki-eksairesi
Α. Προσέξτε: Ο Μαργαρίτης δεν μπαίνει καν, στον κόπο να διαχωρίσει την greenpeace από τα λαικά κινήματα που παλεύουν κατά των ανεμογεννητριών που διαλύουν τα βουνά και τα νησιά, κατά της λαφάργκ στον Βόλο που γαμάει την πόλη, κατά των εξορύξεων υδρογονανθράκων που γαμάνε τις θάλασσες! ΟΛΑ τα ονομάζει ….καπιταλιστικά και ότι…. διασπάνε λέει το κεντρικό εργατικό αίτημα. Οικονομισμός, παραγωγισμός και άγνοια του ΤΙ λένε τα λαικά αυτά κινήματα, 3 σε ένα, από το πιο ….συγκροτημένο θεωρητικό μυαλό του ΚΚΕ….
Β. Για την αποανάπτυξη: Ούτε που περνάει απ΄πο το μυαλό του κάθε Μαργαρίτη που είναι στο ΚΚΕ, να μιλήσει για κατάργηση/υπέρβαση του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής ΚΑΙ ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗΣ έτσι ώστε να σταματήσει ιη τεράστια σπατάλη φυσικών πόρων! Ο κ. καθηγητής μένει σε μια θέση απολιτίκ καφενείου που μπορεί να είχε ο κυρ Μήτσος ή η κυρα Μαρία του ’80 (που και πολλές σαν την κυρά Μαρία του’80 σήμερα προβληματίζονται έτσι;)!! Σου απαντά, “ε και τι να κάνουμε; πως θα τραφούν 8 δισ. άνθρωποι”; Αδεφε που είσαι και …θεωρητικός (!!!) ΕΤΣΙ προσεγγίζεται φιλοσοφικά και θεωρητικά ένα ζήτημα και ειδικά από έναν που δηλώνει μαρξιστής; Που σου προκαλούν και οργή (ώπα ρε) τέτιες απόψεις και τέτια κινήματα;
Γ. Για την σεξουαλική συμπεριφορά: Πάλι θέση καφενείου, αλλά προοδευτικού καπιταλιστικιού καφενείου υιοθετεί ο Μαργαρίτης για την σεξουαλική συμπεριφορά: Μας λέει για την σεξουαλική συμπεριφορά ότι είναι οκ “…. Στο βαθμό φυσικά που αυτό δεν προσβάλει την ελευθερία του άλλου….”. ΑΥΤΟ βρήκε να μας πει ο και καλά γνώστης του μαρξισμού! Ο,τι πιο τετριμμένο και απατη καπιταλιστική 200 χρόνων! “Στον βαθμό που δεν επηρεάζει την ελευθερία του άλλου”!! Δηλαδή Γιώργο Μαργαρίτη, άμα ο άλλος θεωρεί ότι ΠΡΟΣΒΑΛΛΕΤΑΙ η ελευθερία του, όπως πχ ένας φασίστας, μπορεί να χτυπήσει ή/και να σκοτώσει έναν ομοφυλόφυλο έτσι;
Αλλά και να μην πάμε σε αυτή την εκδοχή: Είναι ή δεν είναι ο ΑΚΡΑΤΟΣ καπιταλιστικός δικαιωματισμός να τελειώνει η σκέψη σου “στον βαθμό που δεν προσβάλλεται η ελευθερία του άλλου”;; Δεν λές Γιώργο Μαργαρίτη “είναι αποδεκτές όλες οι σεξουαλικές συμπεριφορές και μόνο ο ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΟΣ ΚΑΤΑΝΑΓΚΑΣΜΟΣ δλδ ο βιασμός κάθε είδους απαγορεύεται”, λές “στον βαθμό που δεν προσβάλλεται η ελευθερία του άλλου”. Ποιου άλλου; Του συμμετέχοντα; Ενός τρίτου προσώπου που απλά είδε “δυο τεντιμπόηδες στον δρόμο”; Καμία απάντηση, μόνο καφενειακή σκέψη, από έναν θεωρητικό του ΚΚΕ.
Απολογητική θεωρία με μαρξική επικάλυψη, και σε αυτή την συνεντευξη μπορείτε να καταλάβετε γιατί πήγαν κουβά ο υπαρκτός και τα ΚΚ. Στείρα σκέψη, ορισμένες μάλιστα διαπιστώσεις είναι και πιο πίσω από διαπιστώσεις πάρα πολλών απλών ανθρώπων που ποτέ τους δεν παρέθεσαν ακαδημαϊκούς τίτλους….