Μία απίστευτη καταγγελία από 19χρονο σπουδαστή μαγειρικής στην Κέρκυρα είδε το φως της δημοσιότητας. Ο σπουδαστής που έκανε την πρακτική του άσκηση στο εστιατόριο του Έκτορα Μποτρίνι στην Κέρκυρα, κάνει λόγο για σκληρά βασανιστήρια.
Σύμφωνα με την καταγγελία του εργαζόμενου σπουδαστή, ο υπεύθυνος κουζίνας ασκούσε συστηματικά εναντίον του σωματική και λεκτική βία, με αποκορύφωμα συνεχή περιστατικά την τελευταία εβδομάδα του Ιουλίου. Ο υπεύθυνος κουζίνας του πετούσε καυτό λάδι πάνω στα χέρια του, του προκαλούσε εγκαύματα με καυτή σπάτουλα, τον έβριζε και τον κλώτσαγε στο τραυματισμένο του πόδι.
Ο 19χρονος εργαζόμενος δεν άντεξε την βάναυση συμπεριφορά και προχώρησε σε καταγγελία στον Εισαγγελέα Κέρκυρας, στο Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας αφού προηγουμένως πήγε στον Ιατροδικαστή προκειμένου να βεβαιώσει τους τραυματισμούς, ενώ έκανε καταγγελία και στο Εργατικό Κέντρο Κέρκυρας.
Διαβάστε εδώ την καταγγελία του εργαζόμενου σπουδαστή
Στο βίντεο παρακολουθείτε τη συνέντευξη που έδωσε το Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο Κέρκυρας και το Σωματείο Ξενοδοχοϋπαλλήλων Κέρκυρας και δημοσίευσε το «corfupress».
Ακολουθεί η ανακοίνωση του Εργατικού Κέντρου Κέρκυρας:
Το Δ/Σ του Ε.Κ.Κ. συνεδρίασε εκτάκτως την Παρασκευή 2 Αυγούστου με πρώτο θέμα τη σοβαρή καταγγελία πρακτικά ασκούμενου μάγειρα σε γνωστή πολυτελή επιχείρηση εστίασης της Κέρκυρας για βασανισμό που υπέστη από τους προϊσταμένους του. Οι προϊστάμενοι του μάλιστα, σύμφωνα με την καταγγελία ενεργούσαν εις γνώση του ιδιοκτήτη και γνωστότατου επιχειρηματία.
Η πρακτική άσκηση στο πολυτελές κατάστημα από τους «μεγάλους» σεφ περιελάμβανε κλωτσιές στα πόδια, μπουνιές στο στήθος, ύβρεις, χυδαιολογίες, απειλές, κάψιμο στο σώμα με καυτό λάδι και πυρακτωμένα στην πλάκα της κουζίνας μεταλλικά αντικείμενα. Με αυτούς τους τρόπους ασκούνταν στη μαγειρική ο νέος αυτός πρακτικάριος!!
Είναι πραγματικά σοκαριστικές τόσο οι αναφορές στο κείμενο – καταγγελία όσο και οι φωτογραφίες του νέου με τις πληγές. Τα δε καταγγελλόμενα επιβεβαιώνονται και από συναδέλφους του, σε συνάντηση που είχαν με συνδικαλιστή του κλάδου.
Τα φαινόμενα βίας, αυταρχισμού και εργοδοτικής τρομοκρατίας έχουν οξυνθεί το τελευταίο διάστημα, ιδιαίτερα στους νέους που εργάζονται στον επισιτισμό – τουρισμό. Στόχος της εργοδοσίας είναι η δημιουργία μιας νέας γενιάς τρομαγμένων δούλων.
Οι πληγές στα χέρια του πρακτικά ασκούμενου μάγειρα από τα βασανιστήρια του στελέχους της εργοδοσίας με το χρόνο θα κλείσουν. Είμαστε βέβαιοι ότι με τη στήριξη της οικογένειάς του, τη συμπαράσταση των εργαζομένων και κυρίως με τη δύναμη και το θάρρος που ο νέος συνάδελφος απέδειξε ότι διαθέτει καταγγέλλοντας ανοιχτά τους βασανισμούς του, γρήγορα θα κλείσουν και τα τραύματα της ψυχής του.
Τα σημάδια, όμως από τις πληγές στα χέρια του νέου αυτού εργαζόμενου θα μείνουν ανεξίτηλο στίγμα στην κοινωνία μας. Μια κοινωνία που αποδέχεται χωρίς σοβαρές αντιρρήσεις το πρότυπο εργασίας ή συμπεριφοράς που προβάλλει κάθε ανώμαλος σαδιστής, κάθε φασιστοειδές κατακάθι που ενεργεί κατ’ εντολή των εκμεταλλευτών της κοινωνίας, δημιουργώντας γι’ αυτούς νέες συνθήκες δουλείας και εκμετάλλευσης των εργαζομένων, με στόχο την ικανοποίηση της απληστίας τους και την υπερσυσσώρευση των κερδών τους.
Αυτό το φαινόμενο βασανισμού δεν είναι μοναδικό. Καθημερινά στους χώρους δουλειάς οι πρακτικά ασκούμενοι αντιμετωπίζουν ανάλογες συνθήκες με βασανισμούς, καψώνια, ύβρεις, απειλές, εξοντωτικούς ρυθμούς δουλειάς (πολλές φορές άσχετης με το αντικείμενο της άσκησής τους), με υπερωρίες που φτάνουν τις δέκα και δώδεκα ώρες, χωρίς ρεπό, χωρίς σωστή διατροφή, χωρίς αναρρωτική άδεια όταν ασθενήσουν. Τα νέα αυτά παιδιά στις περισσότερες ξενοδοχειακές επιχειρήσεις τα στιβάζουν σε ακατάλληλα καταλύματα όπου δε μπορούν ούτε να κοιμηθούν σωστά ούτε να αναπληρώσουν τις δυνάμεις τους από βάρδια σε βάρδια.
Τα φαινόμενα αυτά δεν καταγγέλλονται ανοικτά λόγω της τρομοκρατίας που ασκείται από διευθυντές και προϊσταμένους που απειλούν ευθέως μέσω της βαθμολόγησης ή και της διακοπής της πρακτικής άσκησης όποιον δεν ακολουθήσει τους «κανόνες». Η καταγγελία για τον πρακτικά ασκούμενο σημαίνει απόλυση, απώλεια της πρακτικής άσκησης και χάσιμο της εκπαιδευτικής χρονιάς.
Το Εργατικό Κέντρο Κέρκυρας καλεί την Κυβέρνηση, την Δικαιοσύνη, τους μηχανισμούς ελέγχου της Πολιτείας, τις Σχολές να διενεργήσουν έρευνα για τις συνθήκες κάτω από τις οποίες γίνεται η πρακτική άσκηση στον Τουρισμό – Επισιτισμό. Ζητάμε να αλλάξει τώρα το θεσμικό πλαίσιο ώστε:
α) Οι πρακτικά ασκούμενοι να αποκτούν γνώση και να μη γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης των εργοδοτών.
β) Να αφαιρεθεί από τους εργοδότες και τα στελέχη τους το δικαίωμα βαθμολόγησης και απόλυσης των πρακτικά ασκούμενων.
γ) Να συγκροτούνται μεικτά κλιμάκια από το ΣΕΠΕ, οικείες συνδικαλιστικές οργανώσεις και τη Δημόσια Σχολή για τον έλεγχο της εφαρμογής των κανονισμών πρακτικής άσκησης.
δ) Κατά τη διάρκεια της πρακτικής άσκησης να αμείβεται ο ασκούμενος με το ημερομίσθιο του ανειδίκευτου εργάτη και να ασφαλίζεται κανονικά.
ε) Να βαθμολογεί την πρακτική άσκηση ανεξάρτητη αρχή με τη συμμετοχή των εκπροσώπων των εργαζομένων και της δημόσιας σχολής
στ) Να υποχρεούται ο εργοδότης με εφαρμογή των όρων της Κλαδικής Σ.Σ.Ε. σε διετή απασχόληση του πρακτικά ασκούμενου όταν αυτός τελειώσει τις σπουδές του.
Καλούμε τους εργαζόμενους να μην αφήνουν χώρο στην εργοδοτική τρομοκρατία και στην επίθεση στα εργατικά δικαιώματα. Αποτελεί άμεση ανάγκη να καταγγελθεί η εργοδοτική ασυδοσία και να συσπειρωθούν οι εργαζόμενοι στα ταξικά συνδικάτα, ώστε να αντιμετωπιστεί η νέα επίθεση που οδηγεί σε συνθήκες ακραίας δουλείας και εκμετάλλευσης.
Η Διοίκηση του Ε.Κ.Κ.
Βγαίνει στα κανάλια ο κάθε πουθενας τύπου μπουρίνι, Μαμαλάκη, Σκουλά και παρουσιάζει την…μαγειρική σαν την…επιστήμη των επιστημών κ τους τιποτένιους εαυτούς τους, σαν τους πιο σημαντικούς ανθρώπους στον κόσμο.
Μπάστα αγαπητοί, η μαγειρική είναι μια απλή απολύτως αναγκαία φυσικά, καθημερινή ανθρώπινη πρακτική αιώνων, ενώ οι γκουρμεδιες κ η λάιφ στάδιο νοοτροπία που πλασαρετε μαζί με τα καθεστωτικά ΜΜΕ, είναι πλύση εγκεφάλου για τα κορόιδα.
Πίσω από τις γυαλιστερές σας δημιουργίες κρύβετε τα σκατα του μυαλού, της προσωπικότητάς σας κ του συστήματος του οποίου είστε μέρος. Καθάρματα.
Δεν είστε τίποτα περισσότερο από στυγνοί επιχειρηματίες με μοναδική σας γνώση τα κατσαρολικα, κ σας χρειάζεται μια ανάδυση ενός ρωμαλεου συνδικαλιστικού κινήματος στον χώρο της εστίασης.
Ναι, αλλά άμα φας σε 5στερο θα γουστάρεις.
Επίσης αυτούς τους τύπους πολλοί τους βλέπουν όταν βγαίνουν στο γυαλί και αρκετοί δέχονται κάθε εξευτελισμό για λίγα κατοστάρικα και μια ευκαιρία για εμφάνιση σε μια τηλεοπτική εκπομπή μαζί τους.
Τώρα περιπτώσεις σαν το συγκεκριμένο δεν χρειάζονται συνδικάτο απέναντι τους. Κανονικά θα έπρεπε να μη δέχεται κανείς να πάει να δουλέψει για πάρτη τους. Τα αποβλακωμένα με ελπίδες για καριέρα τους συντηρούν.
Ναι άμα φας σε πενταστερο θα γουστάρεις. Ε και λοιπόν; Πολλές άχρηστες κ περιττές ανάγκες αρέσουν, χωρίς να πάψουν να είναι άχρηστες κ περιττές, κ υπερτιμημένες λόγω της καπιταλιστικής κοινωνίας του θεάματος.
Για την αποβλακωση που δημιουργείται κ συντηρεί το θέαμα, συμφωνώ. Ένας σύγχρονος ταξικός λόγος κ πρακτική που θα απορρίπτει το θέαμα ως αντίληψη κ πρακτική κ θα συνδικαλιζει μαζικά κόσμο στην εστιαση, είναι μάλλον το καλύτερο !
Αυτό που σου λέω είναι ότι μπερδεύεις τους εργαζόμενους σε μια ταβέρνα, που κι εκεί μπορεί να είναι γαλέρα αλλά δεν είναι το ίδιο, με αυτούς που συνειδητά ακολουθούν έναν επώνυμο ξέροντας τους όρους.
Κάποιοι καταλαβαίνουν ότι δεν είναι έτσι και πιστολιάζουν, και οι υπόλοιποι το αποδέχονται και ενσωματώνονται σε αυτό. Δεν έχει κανένα νόημα αυτό που λες, μιλάς για κάτι που το ξέρουν, το βιώνουν και το έχουν δεχτεί, βασικά οι άνθρωποι είναι χάσιμο χρόνου.
Βασικά οι πιο πολλοί, επειδή έχουν να επενδύσουν πέντε φράγκα, οι απόβλητοι δεν έχουν να πληρώσουν για να ειδικευτούν κάπου ιδιωτικά ούτως ή άλλως, μπορούν αν θέλουν να μαζευτούν πέντε και να ανοίξουν κάτι συνεταιρικό και πολλοί το κάνουν.
Το να σπαταλάς δυνάμεις που δεν έχεις στους ελεύθερους που χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα, δείχνει ότι δεν έχεις ταξική αντίληψη, τη στιγμή που υπάρχουν συγκροτημένοι εργατικοί κλάδοι στη χώρα, εργοστάσια, αποθήκες, που παραμένουν ασυντόνιστοι. Όποιος θέλει να τα κάνει όλα, στο τέλος δε κάνει τίποτα.
Γιώργο συμφωνώ ότι η άθλια αντικοινωνική νοοτροπία του κεφαλαίου στην εστίαση δεν κάνει διάκριση σε επώνυμους κ ανώνυμους.
Εγώ απλά λέω ότι, η ταξική συνδικαλιστική δουλειά στην εστίαση, πρέπει να έχει οργανική της διάσταση και την αποδόμηση του θεάματος κ του λάιφ σταιλ.
Εργατικές κινήσεις όπως αυτή της ΛΑΝΤΖΑΣ κάνουν κ αυτές καλή δουλειά.
Γίνε πρώτα σε ένα πράμα καλός και μετά βλέπουμε για τα υπόλοιπα.
Βασικά μόλις είπα για ταβέρνες ήρθε η πραγματικότητα να με διαψεύσει
http://www.katiousa.gr/politika/ergatiki-taksi/oplo-travikse-taverniaris-stin-kriti-se-ergazomeno-pou-zitouse-ensima/
Βρε Γιώργο ας μην μπερδεύουμε το αν μας αρέσει η ύπαρξη ενός κλάδου εργασίας και ενός τομέα της κοινωνικής παραγωγής και αναπαραγωγής με το αν οι εργαζόμενοι εκεί, και μάλιστα εν προκειμένω πρακτικάριος ή και οι κανονικοί, αξίζουν αλληλεγγύης και αν πρέπει να είναι υποκείμενα οργάνωσης και αγώνα.
Διότι υπάρχουν εργασιακοί κλάδοι πάρα πολύ χειρότεροι από την “υψηλή μαγειρική”, κλάδοι που πραγματικά πρέπει να πούμε μέσα από την καρδιά μας πως κακώς υπάρχουν, κλάδοι που πραγματικά πρέπει να αποτρέπουμε άτομα από το να πάνε εκεί να δουλέψουν. Αλλά πάλι πρέπει να τους δούμε σαν δικαιούχους αλληλεγγύης και σαν υποκείμενα οργάνωσης και αντίστασης
Κώστας
Νομίζω ότι το πρόβλημα εδώ, δεν είναι το λάιφσταϊλ αυτό καθεαυτό, αλλά η εμπορευματοποίηση μιας κοινής ανθρώπινης τέχνης. Εγώ όταν πάω να φάω μπριτζόλα, δε διανοήθηκα ποτέ να ζητήσω το πτυχίο μαγειρικής του ψήστη.
Συνεπώς όσο ασχολούμαστε με το αν μας αρέσει το λάιφσταϊλ αυτό καθεαυτό (εμένα προσωπικά δε με καίει αλλά δε το αντιπαθώ κιόλας), κοιτάμε την επιφάνεια και όχι την ουσία.
Γιώργο το λάιφ σταιλ είναι αυτό που μετατρέπει τα μηδενικά σε νούμερα τηλεθέασης. Δεν είσαι καθόλου ρηχός όταν απορρίπτεις το λάιφ σταιλ από μια ταξική Σκόπια. Ίσα ίσα αν δεν το κάνεις αυτό είσαι ρηχός.
Γιώργο, το λάιφ σταιλ είναι η καπιταλιστική εφολης της ύλης πρόταση που αφορά την καθημερινότητα του ατόμου είτε αυτό ανήκει στην καπιταλιστική τάξη, είτε στα μεσαία στρώματα, είτε ανήκει στην εργατική τάξη. Αποτελεί οργανικό τμήμα της καπιταλιστικής κοινωνίας του θεάματος.
Είναι δε, η πιο τρανή απόδειξη της ήττας που δέχτηκαν οι εργατικές τάξεις κ οι λαοί όπου γης: το λάιφ σταιλ κ συνολικά η κοινωνία του θεάματος ως συνολικό αξιακο καπιταλιστικό πλαίσιο, αντικατέστησαν τους προκαπιταλθατικους τρόπους ζωής των ανθρώπων κ συνέβαλλαν στην πολιτισμική εξαφάνιση όλων των τρόπων ζωής που δεν χωρούσαν ή δημιουργούσαν προσκόμματα στην εμπορευματοποίηση της ζωής κ στην εμπέδωση των καπιταλιστικών προτύπων από τους εκμεταλλευομενους.
Για αυτό κ έχει τεράστια σημασία η κριτική κ η αποδόμηση του λάιφ σταιλ κ συνολικά της κοινωνίας του θεάματος από τις κομμουνιστικές κ αναρχικές πολιτικές δυνάμεις, κ η ανάδυση μιας νέας λαϊκότητας που θα απορρίπτει κ τις επίσης καπιταλιστικα αλλά ακροδεξια πρότυπα ζωής (ρατσισμός, σεξισμός, θρησκοληψία κλπ).
Ολη η συζήτηση που κάναμε προηγουμένως για την λαϊκότητα, συμπυκνώνεται στα παραπάνω. Η ανεπάρκεια των πάσης φύσεως κομμουνιστικών πολιτικών δυνάμεων κ των αγωνιστών , είναι ότι εν πολλοίς περιορίσαμε όλα τα προηγούμενα χρόνια την παρέμβασή μας σε συνδικαλιστικά κυρίως πλαίσια οικονομικών αγώνων. Είναι πολύ βασικά αυτά, αλλά προφανώς δεν αρκουν καθόλου μα καθόλου για να συγκροτηθεί αντίπαλο δέος στον καπιταλισμό.
Το λάιφ σταιλ λοιπόν κ συνολικά η κοινωνία του θεάματος, πείθει κ τους εκμεταλλευομενους, επειδή τους κοροϊδεύει ότι είναι μοναδικοί, ότι η γυαλιστερή βιτρίνα που υπόσχεται χλιδή μπορεί να γίνει κ δική τους, αρκεί να είναι ατομιστές, διαρκώς χαβαλεδες, έτοιμοι να αρπάξουν την ευκαιρία μόλις τους δοθεί φυσικά αδιαφορώντας για τους άλλους. Αυτή είναι η υπόσχεση του λάιφ σταιλ. Επίσης το λάιφ σταιλ κ συνολικά η κοινωνία του θεάματος, παρουσιάζει τους αντιθετικους σε αυτήν τρόπους ζωής, σαν μίζερους, συντηρητικούς , ασπρόμαυρους ή γκρίζους κ ντεκαβλε , σε αντίθεση με το λάιφ σταιλ που αυτοπαρουσιαζεται σαν σούπερ καβλέ , έγχρωμο, χαρούμενο κ ανέμελο.
Η ανάδυση ενός αντιθετικου στο θέαμα κ το λάιφ σταιλ τρόπου ζωής κ καθημερινότητας, κατά την γνώμη μου, πρέπει να περιλαμβάνει τον ταξικό αγώνα, δεμένο με πολιτική, πολιτιστική κ πολιτισμική δημιουργικότητα, απαλλαγμένο όμως από κομματοσκυλικες υστεριες, κωλύματα κ εμμονές. Δλδ, ταξικά σωματεία με συνδικαλιστική αλλά κ πολιτιστική δημιουργία με πολιτική ζωή αλλά χωρίς κομματοσκυλιαση, εργατικές κ λαϊκές λέσχες, κοινωνικά κέντρα στις γειτονιές με ίδια αντίληψη , κλπ. Αυτά εν σοερματι υπάρχουν ήδη ευτυχώς!
Ρόκκο, επειδή είμαι πεπεισμένος ότι αυτά που λες, τα τσαμπουνάς ολόιδια τα τελευταία δεκαπέντε-είκοσι χρόνια, όπως ακριβώς κάνω κι εγώ και όλοι όσοι άλλοι ξέρω, βγάζοντας μπιελάρ αυτόν που είπε ότι η ανθρώπινη συνείδηση είναι κάτι που εξελίσσεται, αν θες να κηρύξεις σταυροφορία ενάντια στην υποκουλτούρα, σου εύχομαι να φτάσεις τα χρόνια του Χαϊλάντερ μπας και πετύχεις κάτι.
Ρόκκο η λύση είναι μία, σοσιαλισμός. Και ο σοσιαλισμός, όπως και ο καπιταλισμός, είναι οικονομικό σύστημα. Όλα τα υπόλοιπα απλά αποπροσανατολίζουν. Είναι σα να’ ρθεις στα δυτικά, και να πας να πείσεις ότι δεν πρέπει να ακούν σκυλάδικα, γιατί τα σκυλάδικα είναι αντεπαναστατικά.
Δεν σε υποχρεώνει κανείς να καταπιείς κάτι που δε θέλεις, στη τελική απλά κλείνεις τη τηλεόραση και τελείωσε.
Και ποιος είπε ότι έχουν εξαφανιστεί οι παραδόσεις; Το συντριπτικό κομμάτι της παράδοσης δεν έχει καθόλου εξαφανιστεί, απλώς μετασχηματίζεται. Επίσης και κάποια πράγματα που χάθηκαν και χάνονται, ευτυχώς που εξαφανίζονται, δεν είναι ότι είναι παραδοσιακό καλό, η παράδοση δεν είναι μουσείο, είναι ζωντανή σχέση.
Πάντως κατά παραγγελία λαϊκότητα ξέχνα το, το προσπαθούν στην Ελλάδα δυο αιώνες τώρα, από τους δημοτικιστές και μετά. Δεν έπιασε.
Δεν τσαμπουναω τπτ γιωργο. Σ’ αρέσει δεν αρέσει η λαϊκότητα του μοσχοβολουν οι γειτονιές βασιλικό κ ασβέστη έχει τελειώσει εδώ κ καιρό.
Επίσης δεν κατήγγειλα καμία υποκουλτούρα. Επεσήμανα την καπιταλιστική στρατηγική διαδικασία αναδιαμόρφωσης της λαϊκότητας κατά τα πρότυπα του κεφαλαίου. Αυτή η διαδικασία λαμβάνει χώρα δεκαετίες τώρα. Δεν ανακάλυψα κάτι νέο, ανεξάρτητα αν θες να το δεις ή όχι, αυτή η διαδικασία έχει ήδη συντελεστεί κ εξακολουθεί να συντελείται .
“Διαδικασία αναδιαμόρφωσης της λαϊκότητας κατά τα πρότυπα του κεφαλαίου”, είπες San Rocco; Για κάντο μας λίγο πιο λιανά αυτό. Πώς τη θέλει τη λαϊκότητα το κεφάλαιο;
Αγαπημένε λεφτ το κεφάλαιο προωθεί ένα είδος λαϊκότητας βασισμένο στο λάιφ σταιλ, την θρησκοληψία, τον αγνωστικισμό, την εθνική ενότητα. Με διαφορετικη δοσολογία ανά χώρα κ μείγμα κοσμοπολιτισμου κ εθνικοενωτισμου/θρησκοληψίας.
Ο παγκόσμιος πολιτισμός προφανώς αναδιαμορφώνεται υπό την επιρροή του κεφαλαίου, αλλά αυτό δεν είναι ούτε μονοσήμαντο, ούτε γραμμικό, ούτε ολοκληρωτικό. Σιγά την ανακάλυψη.
Στο γιουτιούμπ υπάρχουν τα πάντα, στη κυριολεξία τα πάντα, απλά τα μη μέινστριμ δεν έχουν πολλά βιούς. Εγώ ο ίδιος έχω μείνει πολλές φορές άφωνος λέγοντας “ρε φίλε κοίτα να δεις τι και τι υπάρχει”.
Αρκεί να ξέρεις τι ψάχνεις, αυτό αρκεί.
Και φυσικά συμφωνώ ότι υπάρχει κ σκοταδιστικό κομμάτι της παράδοσης που καλώς εξαφανίστηκε από ένα σημαντικό κομμάτι του λαού κ σε αυτό ρόλο έπαιξε κ παίζει η αριστερά κ η αναρχία ιστορικα. Πχ στο εμφυλο, στην θρησκοληψία κλπ.
Κάνα συγκεκριμένο παραδειγματάκι από τα “σκοταδιστικά κομμάτια τής παράδοσης” που ακουμπούν το “έμφυλο, τη θρησκεία κλπ” και που “καλώς εξαφανίστηκαν”;
Αγαπημένε λεφτ, τοξικά κ σκοταδιστικά τμήματα της παράδοσης αποτελούν πχ, η αντίληψη της γυναίκας ως κατώτερης του άντρα, ο θρησκευτικός φανατισμός κ οι θρησκευτικές δισειδαιμονιες, η καταστολή των ομοφυλόφιλων, ο ραγιαδισμος μπροστά στον ισχυρό, κλπ. Όλα αυτά ευτυχώς ηττήθηκαν στα μυαλά μεγάλου τμήματος του λαού μας αλλά κ πολλών άλλων λαών με την ιστορική συμβολή της αριστεράς κ της αναρχίας. Τα έχω ξαναγράψει στην προηγούμενη συζήτηση για την λαϊκότητα.
Δεν έχεις γνωρίσεις θρησκόληπτους στη πραγματικότητα. Ρώτα όσους έχουμε γνωρίσει.
Μην γίνεσαι μαντης Γιώργο γιατί έχεις λάθος.
Τράβα μια βόλτα μέρες που’ ναι στη Τήνο, στα Μετέωρα, στο Άγιο Όρος να δεις τι γίνεται. Στο Όρος μάλλον δε θα σου δώσουν καν άδεια να μπεις, δε θα’ χουν που να σε βάλουν.
Δεν έχουν σχέση αυτά που γράφεις Γιώργο. Η καπιταλιστική αναδιαμόρφωση της λαϊκότητας συνδυάζεται θαυμάσια με την θρησκοληψία. Αυτό λέω.
Ρόκκο υπάρχουν πολλά γι’ αυτή τη κοινωνία που δεν ξέρεις.
Αυτό ισχύει κ για σένα Γιώργο.
Ναι, αλλά εγώ δεν ισχυρίζομαι από την αρχή ότι υπάρχει μια για γενική αλήθεια και θα τη βρω. Εμένα ο αγνωστικισμός και ο πρακτικισμός είναι κομμάτι της τοποθέτησης μου. Πάντα ήταν, δεν έγινε τώρα λόγω της “ήττας”.
Γιώργο, η μεθοδολογία ανάλυσης της πραγματικότητας που κ εγώ ακολουθώ, ούτε αλάνθαστη είναι, ούτε υπόσχεται σώνει κ ντε τη νίκη.
Επίσης δεν πιστεύω ότι υπάρχει μια γενική αλήθεια αμετακίνητη κ αχρονη.
Αυτό που λέω είναι ότι, η μεθοδολογία προσέγγισης της ανθρώπινης πραγματικότητας η οποία βασίζεται στην ταξική ανάλυση , στην ψυχολογία κ στην ιστορικότητα των ανθρωπίνων έργων, είναι η πιο πλήρης από όλες τις μεθοδολογίες.
Ρόκκο το είπες και μόνος σου:”…ούτε υπόσχεται σώνει κ ντε τη νίκη”.
Το θέμα Ρόκκο είναι ότι αυτή τη φορά τα στέικς είναι πολύ υψηλά για να ηττηθούμε απλά ηρωϊκά. Το μέλλον του πλανήτη είναι στη παλάντζα, τίποτα λιγότερο.
Οι καλές προθέσεις ασφαλώς και χρειάζονται αλλά το γουίσφουλ θίνκιν πλέον απλά δε βοηθάει.
Εν τάξει, μην κάνετε έτσι. Υπάρχουν και χειρότερα.
Και στις δυο περιπτώσεις, θα μπορούσαν να τους είχαν πιάσει με λάσο και να τους σέρνανε μέσα στη πόλη πίσω από άλογα που καλπάζουν.
Έτσι εμπεδώνεται ο νόμος και η τάξη.
Και νόμιζα πως μόνο εγώ έβλεπα ταινίες εποχές εδώ μέσα.
Οσο ο κοσμος του κινήματος φωτίζει τον δρόμο μεσα απο τις αντιφάσεις του(!) Οσο η κοινωνική συνειδήση ταυτίζεται με τον μαχομενο ιδεαλισμό στην πράξη (!) Όσο, σύντροφοί δεξιάς και αριστερής πτέρυγας αντανακλούν (για να εμπνεύσουν τις μάζες) τον παπα Κλεομενη άνευ ράσο..
Ο Έκτορας
Θα παει μια γύρα απο τα (γνώριμα) τηλεοπτικά στούντιος Θα τον ξεπλύνουν μεσα απο τις εφημερίδες του γαυρινάκι και ολα καλά …
Μια Θεωρία τις πάλης των τάξεων Παρακαλώ, εσυ τι θα παρεις αγαπη μου ? Τα άπαντα του Σταλιν μωρό μου.
Καλη σας όρεξη
Σε ποια έκδοση των απάντων του Στάλιν αναφερεται στο θέμα; Με ενδιαφέρει γιατί γράφω ένα βιβλίο για το Στάλιν και τα εργατικά δικαιώματα / κατακτήσεις στον σοσιαλισμό.
Συγκεκριμένα με ενδιαφέρει η άποψη του για τα ατομικά δικαιώματα των εργαζομένων στο σοσιαλισμό.
Ειλικρινά σου γράφω δεν γνώριζα μέχρι σήμερα, οτι ο Στάλιν είχε άπαντα, διαβάζω το μήνυμα σου και μένω ενεός!
Παρ ολα αυτα ετσι και καταφέρεις να συνδέσεις τον Στάλιν με τα εργατικά δικαιώματα / ατομικά δικαιώματα – κατακτήσεις στον σοσιαλισμό, βάλεις και ενα απο τα κάτω, εγω θα ειμαι ο πρώτος που οχι μονο θα αγοράσω το βιβλίο αλλά θα είμαι και στην βιβλιο-παρουσίαση!
Χωρίς αυταπάτες
Καλό και αγιο να ζητάμε εργατικό έλεγχο στην παραγωγή στον καπιταλισμό.
Να το ζητάμε όμως και για το σοσιαλισμό, αλλοιώς, δημιουργούμε προϋποθέσεις για ένα σοσιαλισμό (οπότε στο μέλλον) εφιαλτικό, χειρότερο από το σταλινισμό, χειρότερο και από τον καπιταλισμό.
Βρισκόμαστε 2 βήματα πίσω , λοιπόν,
εργατικά συμβούλια υπήρχαν και υπάρχουν μέσα στον καπιταλισμό σαν μοναδικό όχημα για τον σοσιαλισμό. Εργατικός έλεγχος χωρίς σοσιαλιστική βάση δεν πάει πουθενά όπως και να έχει . Το ” ας τρέμει η κυρίαρχη τάξη ” μέσα στο εργοστάσιο πχ είναι πολύ μακριά ή πολύ κοντά .. (μέσα στον καπιταλισμό κερδήθηκε το 8ωρο κατακτήθηκαν πολλά ) Δεν είναι εύκολο να απαρνηθεί ο σημερινός “σύγχρονος” εργαζόμενος ολα τα “καλα” του, εχει περισσότερα να χάσει σήμερα απο οτι 1886 κλπ. Το πρόβλημα είναι ότι ξερει ότι πατιέται άδικα και αυτός αλλά και οι διπλανοί του , στεναχωριεται πρόσκαιρα μα τον ξεπερνούν οι ανάγκες του. Η φωτιά λοιπόν γνώμη μου είναι να ανάβει οχι μονο στα μεγάλα αλλά και στα πολύ πολύ μικρά.
Α: Σοσιαλισμος ?? Τι ??
B: Ναι Σοσιαλισμός !!!
Α: Με ποιόν τρόπο ??
Β: Με Κάθε Τρόπο !!!