Ανακοίνωση του Συλλόγου Υπαλλήλων Βιβλίου – Χάρτου – Ψηφιακών Μέσων Αττικής
Καμία αυταπάτη – καμιά συνδιαλλαγή,
οργάνωση στη βάση – στους ταξικούς αγώνες η προοπτική!
Η κυρίαρχη αφήγηση της πολιτικής διαχείρισης περί δήθεν επαναφοράς μιας «κανονικότητας» στην κοινωνία επιδιώκει να καλύψει το εύρος της όξυνσης της επίθεσης που συντελέστηκε απέναντι σε εργαζομένους, ανέργους, συνταξιούχους, νεολαίους, ντόπιους και μετανάστες, τα τελευταία δέκα χρόνια, με βασικό εργαλείο την επιβολή των μνημονίων. Βασική πτυχή της επίθεσης, διαχρονικά, αποτελεί το σχέδιο υποτίμησης της εργασίας μας, της ζωής και της αξιοπρέπειάς μας, προκειμένου να ενισχυθεί η κερδοφορία ντόπιου και ξένου κεφαλαίου, στο πλαίσιο της συνεχιζόμενης καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης.
Η ελάφρυνση των βαρών, όπως διατείνεται ότι πράττει η κυβέρνηση, δεν είναι τίποτα άλλο παρά ψίχουλα που δίνονται ενόψει εκλογών από τη μία, ενώ είναι φανερό σε όλους μας ότι δεν έχουν κανένα πραγματικό αντίκρισμα από την άλλη. Η προπαγάνδα και η ρητορική της περί καπιταλιστικής ανάπτυξης και κερδοφορίας είναι αποκαλυπτική σχετικά με το κλίμα αυταπατών που καλλιεργεί. Παρουσιάζοντας ένα σύστημα με δήθεν «ανθρώπινο πρόσωπο». Αρκεί να ρίξουμε μια ματιά στις αποφάσεις για το «δημοσιονομικό μονοπάτι» που πρέπει να υποστούμε τουλάχιστον μέχρι το 2060, για να γίνει αμέσως φανερό τι είναι αυτό που συνεχίζει να συντελείται. Το πλήθος των αντικοινωνικών και αντεργατικών μέτρων, άλλωστε, είναι αναπόσπαστο κομμάτι της «κανονικότητας» που αντιμετωπίζουμε καθημερινά.
Ταυτόχρονα βαθαίνει η επιχείρηση διάχυσης του κοινωνικού κανιβαλισμού και υποδαύλισης του κοινωνικού εκφασισμού. Ενώ παράλληλα ενισχύεται ο ατομικισμός στους εργασιακούς μας χώρους. Με αυτό τον τρόπο προωθείται από τα πάνω μια αισχρή διεργασία εκτόνωσης της οργής που συσσωρεύεται στην τάξη μας μέσα από την αλληλοεξόντωσή μας, μέσα από τη μετατροπή των χώρων δουλειάς, των γειτονιών και κάθε δημόσιου πεδίου σε κοινωνική «ζούγκλα». Η συστηματική αυτή μεθόδευση κράτους και αφεντικών ενισχύεται από τις συνθήκες ακραίας φτώχειας και οριακών αναγκών επιβίωσης. Αυτό είναι το πλαίσιο στο οποίο η συνολική επίθεση των πολιτικών και οικονομικών αφεντικών απέναντι στην κοινωνία συνεχίζεται και κλιμακώνεται.
Από την πλευρά μας, ως ένα μικρό εργατικό σωματείο του ιδιωτικού τομέα, επιδιώκουμε να είμαστε συνεπείς σε μια αντίληψη ταξικού προτάγματος, έχουμε την αναφορά μας στο ταξικό – κοινωνικό ρεύμα που δεν τρέφει αυταπάτες για επίλυση των προβλημάτων μας μέσα από το ίδιο το σύστημα που τα αναπαράγει και τα διαιωνίζει. Στο πλαίσιο αυτό συναντηθήκαμε πολλές φορές με τον κόσμο του αγώνα που αντιστέκεται με απεργίες και διαδηλώσεις (εργατικές, αντιφασιστικές, γειτονιάς), με περιφρουρήσεις σε εργασιακούς χώρους. Δείξαμε την αλληλεγγύη μας προτάσσοντας πάντα την έμπρακτη συμπαράσταση.
Ως κομμάτι του εργατικού κινήματος συνεχίζουμε να βαδίζουμε το μονοπάτι των αγώνων με οργάνωση στη βάση, με διαδικασίες από τα κάτω. Απέναντι στον καθεστωτικό συνδικαλισμό και στη λογική του «κοινωνικού εταιρισμού», που αποδομεί τη δυναμική, την ουσία κάθε πραγματικής εργατικής διεκδίκησης. Υπενθυμίζουμε το όνειδος του καλέσματος της ΓΣΕΕ σε «Πανεθνική Μέρα Δράσης» στις 30 Μάη 2018, στο πλαίσιο της «κοινωνικής συμμαχίας», τη σχετική καταγγελία μας, αλλά και την αντίστοιχη παρουσία μας στον δρόμο, υπερασπιζόμενοι το όπλο μας, την απεργία, κάνοντας για μια ακόμα φορά ξεκάθαρο ότι με τον υποταγμένο «συνδικαλισμό» της «κοινωνικής συμμαχίας» είμαστε αντιμέτωποι.
Στον αντίποδα, η απεργία της 1ης Νοέμβρη. Ένας βασικός σταθμός του διαχρονικού αγώνα μας τόσο για τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας (ΣΣΕ) -και ειδικότερα για την κλαδική ΣΣΕ-, όσο και γενικότερα για τα εργατικά συμφέροντα και δικαιώματα, για τη ζωή και την αξιοπρέπειά μας. Οι διεκδικήσεις μας βασίζονται στις ανάγκες μας και όχι στις όποιες «αντοχές της οικονομίας» ή στο τι είναι «πρόθυμοι» να παραχωρήσουν οι εργοδότες και οι εκάστοτε κυβερνώντες. Η απεργία πραγματοποιήθηκε μέσα από μια οριζόντια διεργασία συντονισμού των σωματείων που συμμετείχαν, βασίστηκε στις διαδικασίες βάσης τους και πήρε διακλαδικό χαρακτήρα με τη συντονισμένη κήρυξή της στους κλάδους και τις επιχειρήσεις όπου εργαζόμαστε. Το πλαίσιο αυτό αποτυπώνει τόσο τη λογική ενίσχυσης της αυτενέργειάς μας ως εργαζομένων, όσο και τη λογική σύνδεσης των αγώνων, που πάντα προωθούμε.
Σε συνέχεια της προσπάθειάς μας για κοινή, οριζόντια συντονισμένη και οργανωμένη από τα κάτω δράση, προχωρήσαμε μαζί με άλλα εργατικά σωματεία σε ένα επόμενο βήμα. Στην οργάνωση της εργατικής διαδήλωσης του Σαββάτου 16 Φλεβάρη στο κέντρο της Αθήνας. Η μαζική πορεία ήρθε αντιμέτωπη με την κρατική καταστολή στην αρχή της Ερμού. Προκλητικά απαγορεύτηκε η συνέχισή της, με τον τρόπο που είχαμε αποφασίσει και σχεδιάσει. Στο σημείο αυτό βρέθηκε αντιμέτωπη με φραγμό ισχυρών δυνάμεων καταστολής, με κάθετα παραταγμένα ΜΑΤ και ΥΜΕΤ.
Με τη διακλαδική απεργία και διαδήλωση, με τη συνέχεια των συντονισμένων κινήσεών μας με άλλα εργατικά σωματεία επιχειρούμε να καταδείξουμε και τα ζητήματα της εργοδοτικής και κρατικής τρομοκρατίας.
Η αύξηση της εργοδοτικής τρομοκρατίας στους εργασιακούς χώρους, ιδιαίτερα στον ιδιωτικό τομέα, παίρνει πλέον πολύ συχνά ακραίες μορφές. Εκδικητικές απολύσεις, εργοδοτικοί εκβιασμοί, ξυλοδαρμοί ακόμα και με μαφιόζικες πρακτικές, άνθρωποι που χάνουν τη ζωή τους εν ώρα εργασίας σε εργατικά «ατυχήματα» – δολοφονίες. Αναδεικνύουμε, καταγγέλλουμε και στεκόμαστε απέναντι στην εργοδοτική τρομοκρατία και ασυδοσία, όποια μορφή και αν παίρνει, μικρότερης ή μεγαλύτερης έντασης, από μικρά ή μεγάλα αφεντικά. Οι απολύσεις σε συνδυασμό με την έξαρση της ανεργίας αλλά και την επικράτηση της επισφάλειας ως βασική εργασιακή συνθήκη, μας έδειξαν πόσο αναλώσιμους θέλουν να είμαστε.
Παράλληλα η κρατική τρομοκρατία, που εκδηλώνεται εκτός των άλλων μέσα από την καταστολή, τις απόπειρες κατατρομοκράτησης των εργατικών αγώνων και την ποινικοποίηση της συνδικαλιστικής δράσης, συμπληρώνει τις κινήσεις των αφεντικών. Μία συνθήκη που επιβεβαιώθηκε και το Σάββατο 16 Φλεβάρη, με την απαγόρευση της εργατικής μας διαδήλωσης.
Συνεχίζουμε δυναμικά και αταλάντευτα τον δίκαιο και επίμονο αγώνα μας ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας. Πίσω μας έχουμε έναν πολύχρονο πλέον αγώνα, με σημαντικές μάχες μέσα και έξω από τους χώρους δουλειάς μας, αλλά και με σταθερά βήματα προς την κατεύθυνση της οργάνωσής μας με όρους βάσης. Μέσα από τον αγώνα αυτό έγινε εφικτό να αναδειχτούν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο ζητήματα που αφορούσαν όχι μόνο στα «απελευθερωμένα» ωράρια και στην Κυριακάτικη Αργία, αλλά που σχετίζονται με τη δυσχερή εργασιακή πραγματικότητα στο εμπόριο γενικότερα.
Η ΟΙΥΕ σε σχέση με το ζήτημα της Κυριακάτικης αργίας μπορεί να κινήθηκε τις περισσότερες φορές με απεργίες σε πανελλαδικό επίπεδο, αλλά αφενός προκηρύσσοντάς τις στο παρά πέντε, χωρίς εξορμήσεις και προετοιμασία στους χώρους δουλειάς, αφετέρου επιδιώκοντας συμμαχία με τους μικρούς εργοδότες (οι οποίοι ενίοτε και για τους δικούς τους λόγους αντιτίθενται «μερικώς» στην κατάργησή της). Έτσι, παρότι πάντα τοποθετούνταν ενάντια στο άνοιγμα των καταστημάτων και το ξεχείλωμα των ωραρίων, με τη συνολική της στάση αυτό ακυρωνόταν.
Στον αγώνα αυτό καθηλωτική υπήρξε και η στάση του ΠΑΜΕ. Αντί να συμβάλει στην οργάνωση των αντιστάσεων, να συντονίζεται με τα υπόλοιπα σωματεία, να ενισχύει με τις όποιες δυνάμεις του τους αγώνες, αρκέστηκε σε συγκεντρώσεις – παρεμβάσεις, που δεν στόχευαν ουσιαστικά στο μπλοκάρισμα της κατάργησης της Κυριακάτικης αργίας και που εμπεδώνουν στους εργαζομένους την ηττοπαθή λογική ότι δεν μπορούμε να πετύχουμε νίκες. Και όλα αυτά σε ένα πλαίσιο όπου ο κομματικός του φορέας αναλώνεται σε θεσμικές επερωτήσεις, σε μια εναγώνια αναζήτηση ρόλου στα αυστηρά όρια που θέτει το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα. Αρνητική εξέλιξη ήταν και η άρνηση του Συλλόγου Εμπορoϋπαλλήλων Αθήνας να κηρύξει απεργίες και να αγωνιστεί για αυτές, με το πρόσχημα ότι ο αγώνας είναι μερικός (και ότι δήθεν οι ίδιοι συμμετέχουν σε συνολικούς αγώνες).
Συνοψίζοντας, τα δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια συνδικαλιστικά όργανα δεν επιδίωξαν, ούτε βρέθηκαν σε καμία κατεύθυνση πανεργατικού μετώπου όλα αυτά τα χρόνια της κρίσης. Έκαναν διάσπαρτες ασυντόνιστες απεργίες – ντουφεκιές που ενίσχυαν την απογοήτευση και τον κατακερματισμό των αγώνων. Οι συνδικαλιστικές γραφειοκρατίες είναι κομμάτι ενός συνδικαλισμού που με τη στάση του διευκολύνει τους «από πάνω», υιοθετώντας λογικές ανάθεσης, διαμεσολάβησης, αλλά και συνδιαχείρισης της κρίσης. Οι συνδικαλιστικές «ηγεσίες», δέσμιες αυτής της λογικής, έχουν ενσωματώσει και τα ιδεολογήματα του αντιπάλου, όπως ανάπτυξη, παραγωγικότητα, διαρθρωτικές αλλαγές. Όλα αυτά, μέσα στο σάπιο σύστημα της άγριας εκμετάλλευσης και καταπίεσης.
Είναι ξεκάθαρο για εμάς ότι διευθυντικά στελέχη δεν μπορούν να είναι μέλη σωματείων. Στεκόμαστε απέναντι στον εργοδοτικό, κυβερνητικό, κρατικό συνδικαλισμό. Μακριά από εκλογικές αυταπάτες, “ελπίδες” που εδράζονται σε αλλαγές συσχετισμών σε κοινοβούλια, καλέσματα από γραφειοκρατικές συνδικαλιστικές ηγεσίες για “ταξική συνεργασία” -δηλαδή ταξική υποταγή- και κάθε λογής “αγωνιστικές” διαμεσολαβήσεις.
Σε ό,τι αφορά τον χαρακτήρα των εργατικών σωματείων, μας βρίσκει κάθετα αντίθετους κάθε προσπάθεια μετατροπής τους σε συνδικαλιστικό βραχίονα πολιτικών κομμάτων ή οργανώσεων. Στεκόμαστε απέναντι και μακριά από λογικές πρόσδεσης των σωματείων στο άρμα προώθησης των σχεδιασμών τους. Είναι αναμενόμενο και θεμιτό ένας μεγάλος αριθμός συμμετεχόντων να έχει ξεκάθαρη ιδεολογική – πολιτική τοποθέτηση, η οποία αντανακλάται άλλωστε σε μικρό ή μεγαλύτερο βαθμό στις τοποθετήσεις και στις στοχεύσεις του. Όμως, η αναγκαιότητα επίλυσης των κοινών μας προβλημάτων στους εργασιακούς χώρους αλλά και τα κοινά ταξικά μας συμφέροντα, μας ενώνουν. Επιτάσσουν την ανάγκη να υπάρξει η δυνατότητα αποτύπωσης μιας αυτόνομης ταξικής εργατικής κατεύθυνσης και οργάνωσής μας από τα κάτω, διεξάγοντας τους αγώνες μας βασιζόμενοι στις δικές μας δυνάμεις.
Θεωρούμε αυτονόητο ότι στους ταξικούς αγώνες πρέπει να βρισκόμαστε πλάι πλάι με άλλα αγωνιζόμενα εργατικά σωματεία και συλλογικότητες. Όπως άλλωστε έχει ήδη γίνει αρκετές φορές. Η σύμπραξη αυτή είναι αναγκαίο να βασίζεται σε ισότιμες, οριζόντιες και πραγματικές διαδικασίες βάσης και να θεμελιώνεται στη βάση των κοινών ταξικών συμφερόντων. Τη σύμπραξη αυτή δεν την αναζητούμε βέβαια μέσα στις δομές του κυρίαρχου συνδικαλιστικού συστήματος, μέσα σε δευτεροβάθμιες οργανώσεις τύπου ΕΚΑ και ΟΙΥΕ. Ούτε φυσικά στην εργοδοτική ΓΣΕΕ, όπου η δήθεν λογική της περί κοινών ταξικών αγώνων αφενός υποτάσσεται στην αντιπαράθεση μεταξύ κομματικών σχεδιασμών, αφετέρου ακυρώνεται ολοκληρωτικά, αφού πάγια τακτική της αποτελεί η υπονόμευση των αγώνων αυτών.
Θέλουμε να καταδείξουμε την ελάχιστη συμβολή μας στην προσπάθεια και κατεύθυνση που θα αποτυπώνει με συνέπεια και σταθερότητα την αντίληψη μιας μορφής συνδικαλισμού όπου δεν υπάρχουν ειδικοί, αυτόκλητοι σωτήρες ή ακόμα και εκλεγμένοι μόνιμοι αντιπρόσωποι. Δηλαδή μια ομάδα ικανών, ευέλικτων, δικτυωμένων και ευπροσάρμοστων συνδικαλιστών, οι οποίοι, προσθέτοντας και κάτι από αγώνες, θα λύσουν τα προβλήματα. Τα σωματεία είναι αναγκαίο να λειτουργούν με όρους βάσης, με οριζόντιες και αδιαμεσολάβητες διαδικασίες, με αποφάσεις συνελεύσεων, χωρίς την ψευδαίσθηση ότι θα παραχωρηθούν δικαιώματα χωρίς αγώνες.
Σε όλο το παραπάνω πλαίσιο θεωρούμε ότι εντάσσεται και η πραγματικά ουσιώδης επιδίωξή μας για σύνδεση των αγώνων μας με το σύνολο των ταξικών – κοινωνικών αντιστάσεων. Θεωρούμε, πολύ περισσότερο σήμερα, ότι η σύμπραξη αυτή είναι αναγκαία συνθήκη προς την κατεύθυνση δημιουργίας συνολικότερων ρήξεων και ανατροπών. Πιστεύουμε στον συντονισμό εργατικών σωματείων και συλλογικοτήτων, αντιλαμβανόμαστε την αναγκαιότητα της ομοσπονδιοποίησης. Αλλά όχι με έναν συγκεντρωτικό – γραφειοκρατικό τρόπο που θα αναβαπτίζεται κάθε τρία χρόνια μέσα από τις κάλπες ενός συνεδρίου. Τα όργανα των δευτεροβάθμιων και τριτοβάθμιων συνδικαλιστικών οργανώσεων πρέπει να έχουν συντονιστικό και όχι «διοικητικό» χαρακτήρα. Οι οργανώσεις αυτές θα πρέπει να λειτουργούν με «διαρκή συνέδρια», με γενικές συνελεύσεις, με εκπροσώπους ελεγχόμενους και ανά πάσα στιγμή ανακλητούς από τα ίδια τα σωματεία.
Έχοντας περιγράψει το πεδίο των αγώνων σε επίπεδο δράσεων αλλά και σκεπτικών, καταγράψαμε την κυρίαρχη συνθήκη που έχει επιβληθεί στο συνδικαλιστικό κίνημα για να εξυπηρετεί το σύστημα της άγριας ταξικής εκμετάλλευσης και καταπίεσης. Οι γραφειοκρατικές τάσεις, οι τάσεις της υποταγής και της ήττας δεν μπορούν με κανέναν τρόπο να σταθούν ανάχωμα απέναντι στη συνολική επίθεση που αντιμετωπίζουμε. Ως εργαζόμενοι είναι ανάγκη να συνειδητοποιήσουμε τον ρόλο μας, να αντιληφθούμε τη δύναμη που έχουμε στα χέρια μας. Με όπλα μας την ταξική μας συνείδηση και αλληλεγγύη, τη συλλογική μας αντίσταση και την από τα κάτω οργάνωση, να συνδέσουμε τους αγώνες μας, να πάρουμε πίσω τον κλεμμένο πλούτο, να πάρουμε πίσω όλα αυτά που μας ανήκουν.
https://www.902.gr/eidisi/apopseis-sholia/182760/axios
Καλώς τον λαθραναγνώστη
Ήρθες να εσύ και ο 902 να ρουφιανέψετε μια εργαζόμενη δημοσιογράφο και να την «δώσετε» στα αφεντικά της γιατί τάχα δεν έκανε καλά την δουλειά της. Δεν έχει τελειωμό η κατρακύλα σας. Παρεμπιπτόντως βάλε λινκ στο εν λόγω δημοσίευμα του ΑΠΕ για να δούμε κι εμείς…
Γιατί “τάχα”? “Τάχα” είναι να γράφεις ψέματα?
Κι από πάνω, να μην την καταγγείλουμε την κυρία “τάχα” και τον εργοδότη της….
Καταλαβαίνεις τι μπορεί να νομιμοποιήσει αυτό που λες? Ασε που είναι το απόγειο του αριστερισμού, μια ηθικολογική έγνοια για τα εργατικά δικαιώματα αποσπασμένη απο το ευρύτερο νοηματικό πλαίσιο.
Βάλε και το link με το δημοσίευμα του ΑΠΕ για να κρίνει ο κόσμος.
Προφανώς δεν είναι ένα ρεπορτάζ ταξικής εφημερίδας ή κομμουνιστικού μέσου, αλλά ενός πρακτορείου ειδήσεων. Και προφανώς η δημοσιογράφος εκεί δεν γράφει ότι θέλει. Ακόμα κι έτσι όμως ας διαβάσουν όλοι το ρεπορτάζ και μετά να κρίνουν την χυδαία επίθεση και το σχόλιο του 902.
Γιατί τέτοια πρεμούρα; Σας πείραξαν πάλι οι θέσεις του ταξικού ρεύματος και των σωματείων που δεν μπαίνουν σε παιχνίδια προφανώς.
Η θέση μας ξεκάθαρη. Διάβασε το παραπάνω κείμενο. Τα άλλα είναι συνδικαλιές-σαν αυτές της ΟΙΥΕ-που καταγγέλλεις…
ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ!!
Δηλαδή, το ΑΠΕ, ζητάει από την δημοσιογράφο, ή η δημοσιογράφος ξέρει ότι ο εργοδότης της θέλει, ένα άρθρο που να εξισώνει τον εργοδοτικό συνδικαλισμό και τους μπράβους του με το ΠΑΜΕ (γράφω απλά ΠΑΜΕ και όχι “ταξικό συνδικαλισμό”, για να μην ταράξω τα νεύρα σας κυριακάτικά) .
Και η δημοσιογράφος το γράφει σε αυτό το στυλ!
Το ΠΑΜΕ τους ξεμπροστιάζει κι εσείς ζητάτε και τα ρέστα από πάνω από το ΠΑΜΕ. Ότι και να πει κανείς είναι λίγο….
Φυσικά ο δημοσιογράφος μπορεί να παραιτηθεί και να αλλάξει επάγγελμα, γιατί κανείς δεν πρόκειται να τον ξαναδεχθεί. Αυτό προτείνεις;
Το δε σωματείο, με τον κατακερματισμό ανάμεσα σε δημοσιογράφους, τεχνικούς, προσωπικό γραφείου, καθαριότητας, ποικίλους συνεργαζόμενους από συντηρητές μέχρι διανομείς, θα κλάσει στην εργοδοσία μια μάντρα.
Η καταγγελία αρχικά, ήταν εναντίον του ΑΠΕ για το βρώμικο ρεπορτάζ του. Το ΑΠΕ, απάντησε ότι δεν υπήρχε δημοσιογράφος του στον χώρο του συνεδρίου. Μετά από αυτό το ψέμα, το ΠΑΜΕ τους ξεμπρόστιασε αναφέροντας και το όνομα της δημοσιογράφου.
Το αν η συγκεκριμένη δημοσιογράφος, ή κάθε δημοσιογράφος έχει το δικαίωμα να “διαμορφώνει” τα ρεπορτάζ του κατά τη βούληση του αφεντικού του και της τάξης που υπηρετεί, για να μην χάσει τη θέση του, αυτό είναι προσωπικό του θέμα και δίλημμα και ποσώς ενδιαφέρει το ΠΑΜΕ και το ΚΚΕ.
Και σε τελευταία ανάλυση κι ο Πρετεντέρης και η Τρέμη και ο Πορτοσάλτε και όλος αυτός ο εσμός των δημοσιογράφων, για να μην χάσουν τη δουλειά τους κάνουν αυτού του είδους τη δημοσιογραφία……
Το ΠΑΜΕ και το ΚΚΕ είναι προφανές ότι δεν το ενδιαφέρει η δημοσιογραφία, γι’αυτό έχει ένα σωματείο σφραγίδα το ΠΑΜΕ Τύπου & ΜΜΕ, και δεν έχει κάνει τη παραμικρή πραγματική κίνηση για συνένωση με τα επαγγέλματα που ανέφερα παραπάνω και πλαισιώνουν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο τον κλάδο.
Αυτό φυσικά και αφήνει την τελική επιλογή στους ώμους του κάθε δημοσιογράφου που μπορεί είτε να αφήσει τη δουλειά όπως πολλοί από όσους το δοκιμάσαμε κατά καιρούς κάναμε ή να συνεχίσει όπως συνεχίζει για όποιο προσωπικό κίνητρο έστω και επιβίωσης. Αυτό δεν αλλάζει σε τίποτα την κεντρική πολιτική επιλογή της αδιαφορίας για έναν κλάδο από τον οποίο δεν αναμένονται κομματικά οφέλη, ούτε δικαιώνει την κτηνώδη λογική του ιεροεξεταστή που διακατέχει τύπους σαν εσένα και που πέραν τον άλλων είναι και βλακώδης γιατί εξισώνει το διευθυντικό στέλεχος με το κάθε υπαλληλάκι.
Πρόκειται για ντροπή. Στοχοποιούν μια νεαρή δημοσιογράφο, ουσιαστικά για τα όρια που επιβάλλει το μέσον στο οποίο εργάζεται. Την κατηγορούν στην ουσία, γιατί εργάζεται εκεί. Γιατί δεν χωράει ολόκληρη η ανακοίνωση του ΠΑΜΕ και μόνο αυτή, στο μέσο που εργάζεται.
Για να πάρουμε μια ιδέα για το πόσο απαράδεκτη υποκρισία και ρουφιανιλίκι πρόκειται, αρκεί μια ματιά στην αρθρογραφία διαφόρων μπατσοδημοσιογράφων που κατεβάζει στα ψηφοδέλτιά του το ΠΑΜΕ, οι οποίοι γράφουν απίστευτα τέρατα στα αστικά μέσα που εργάζονται. ΝΤΡΟΠΗ
Αν υιοθετούσε κανείς τη λογική τους, το ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ θα αναγορευτόταν σε απολήξεις της ασφάλειας.
Προς τον διαχειριστή:
“αρκεί μια ματιά στην αρθρογραφία διαφόρων μπατσοδημοσιογράφων που κατεβάζει στα ψηφοδέλτιά του το ΠΑΜΕ,”
τα παραπάνω, προφανώς, δεν είναι υβριστικά…..
πάντως να εξισώνεται το ΠΡΙΝ, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και το ΝΑΡ με τον Καραγεωργόπουλο και τους τραμπούκους, το θεωρώ πολύ προχώ…
Ορίστε και το λινκ:
https://www.amna.gr/home/article/337384/Entasi-anamesa-se-meli-tou-PAME-kai-se-meli-tis-OIYE
Ο σύνδεσμος που παραθέτεις λαθραναγνωστη ειναι ανενεργός. Δεν παραπέμπει πουθενα
Κάτι δεν κάνεις καλά (δύσκολο να φανταστώ τί). Σ’ εμένα ανοίγει κανονικά.
Το παραπάνω κείμενο παρουσιάζει συνεκτικό πολιτικό λόγο, άσχετα με το αν συμφωνώ ή όχι. Παρόλα αυτά μου κάνει εντύπωση που δεν καταδικάζει τους πληρωμένους μπράβους που οπλοφορούσαν μέσα στο χώρο του συνεδρίου. Αν δεν αντιλαμβάνονται ότι αυτή η μάχη στρέφεται πρώτα και κύρια ενάντια στην εργοδοσία, που με πλαστούς συσχετισμούς προσπαθούν να φτιάξουν μια ΟΙΥΕ στα μέτρα τους, είναι ένα θέμα που οι ίδιοι θα πρέπει να το λύσουν. Αν δεν έχουν την δυνατότητα να παρακολουθήσουν το τι όργιο εργοδοτικής παρέμβασης συντελέστηκε όλο το προηγούμενο διάστημα των αρχαιρεσιών στα σωματεία, είναι επίσης ένα πρόβλημα που οι ίδιοι θα πρέπει να λύσουν. Ή μήπως δεν άκουσαν τόσο καιρό ότι τα τσιράκια της εργοδοσίας πηγαίναν τους εργαζόμενους “καροτσάκι” να ψηφήσουν συγκεκριμένη παράταξη; Ή μήπως δεν είδαν τα εσωτερικά σημειώματα στα supermarket προς τους διευθυντές που τους νουθετούσαν να λένε στους εργαζόμενους να μη ψηφίσουν το ΠΑΜΕ; Είναι άλλο πράγμα να δίνεις όλες σου τις δυνάμεις για την οργάνωση της εργατικής τάξης “από τα κάτω” και άλλο πράγμα να αδιαφορείς για το αν τις ομοσπονδίες θα τις ελέγχουν με αλλοιωμένους συσχετισμούς οι εργοδότες. Δε μπορώ να καταλάβω γιατί δε μπορεί να συνδυάζεται αυτή η πάλη. Στο κάτω-κάτω η ΓΣΕΕ δεν ήταν από τη γέννησή της εργοδοτική. Αντιθέτως ήταν επαναστατική και δύναμη κρούσης για τα εργατικά συμφέροντα. Έγινε στη πορεία εργοδοτική. Και έγινε και με τη βοήθεια των αλλοιωμένων συσχετισμών των εργοδοτικών συνδικαλιστών. Θα περίμενα για να είμαι ειλικρινής, ότι και εσείς οι ίδιοι θα συμπληρώνατε το μέτωπο ενάντια σε τέτοια εκφυλιστικά φαινόμενα. Αντιθέτως, βλέπω να κρύβεστε πίσω από τις διαφωνίες σας για τη δομή του εργατικού κινήματος και όταν το πρόβλημα χτυπάει τη πόρτα να αδιαφορείτε στα πλαίσια της “ταξικής” σας καθαρότητας και “αγωνιστικότητας” ερχόμενοι σε αντίθεση με τους “καρεκλοκένταυρους συνδικαλιστές’ μέσα στους οποίους ουσιαστικά εντάσσετε και το ΠΑΜΕ. Αλήθεια, αν ήσασταν 1η δύναμη στην ΟΙΥΕ με αυτοδυναμία, θα σας ενδιέφεραν τότε τα δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια όργανα του εργατικού κινήματος; Στις σχολές στα πανεπιστήμια που η ΕΑΑΚ είναι 1η και αυτοδύναμη παίρνει αποφάσεις μέσα από Δ.Σ ή μόνο μέσα από Γ.Σ; (το 2003 στη Κοινωνιολογία Ρεθύμνου η ΕΑΚΚ είχε 5 από τις 7 έδρες στο Δ.Σ και διατυμπάνιζε το σύνθημα “όλη η εξουσία στις γενικές συνελεύσεις”. Στο Δ.Σ που έγινε πρότεινα να αυτοδιαλυθεί και να φτιάξουμε Σοβιέτ Κοινωνιολογίας με ανακλητούς ανά πάσα στιγμή εκπροσώπους που θα ορίζονται από τη Γ.Σ. Η ΕΑΑΚ καταψήφισε τη πρόταση…) Ρητορικά τα ερωτήματα για όσους έχουν την ελάχιστη εμπειρία από κινηματικές διαδικασίες. Επίσης πόσες άγριες, ταξικές απεργίες διαρκείας έχει κάνει το Βιβλίο-Χάρτου που έχετε τη πλειοψηφία; Έχω την αίσθηση πως ό,τι δε φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια. Όπου δηλαδή έχουμε περιορισμένες δυνάμεις στεκόμαστε απ’εξω και κράζουμε τους γραφειοκράτες(μέσα σε αυτούς βάζετε και το ΠΑΜΕ) με υπερεπαναστατική φρασεολογία. Κι εκεί που έχετε τις δυναμεις βέβαια δεν είδα να ξεδιπλώνεται και κανένα επαναστατικό πρόγραμμα δράσης. Με ευχολόγια λυπάμαι αλλά δεν γίνεται δουλειά. Η σύγκρουση με την εργοδοσία και τους μπράβους της πρέπει να δοθεί σε όλα τα επίπεδα. Και ένα εργατικό συνέδριο είναι ο κατάλληλος τόπος για τη σύγκρουση.
Σεβάχ, ενημερωτικά, το κείμενο-αρχική ανάρτηση του Συλλόγου Βιβλίου-Χάρτου είναι τοποθέτηση που βγήκε πριν από το συνέδριο της ΟΙΥΕ και για να μοιραστεί από τον αντιπρόσωπο στο συνέδριο, δεν είχε υπόψη και δεν είχαν γίνει τα καραγκιοζιλίκια με τους μπράβους και όλα τα γεγονότα. Αποτελεί τοποθέτηση για την ΟΙΥΕ και όχι για τα γεγονότα…
Αντώνη, γράψε λάθος τότε. Δεν το γνώριζα. Παρόλα αυτά από χτες δεν έχω δει κάποια ανακοίνωση για όλα όσα έχουν συμβεί και μου κάνει φοβερή εντύπωση. Γι’αυτό υπέθεσα ότι είναι τοποθέτηση για τα συγκεκριμένα συμβάντα. Για μένα τουλάχιστον είναι πολύ χοντρό αυτό που έχει συμβεί και παρατηρώ μια άκρα του τάφου σιωπή, λες και δε συνέβη τίποτα. Αυτά τα φαινόμενα πρέπει να τσακίζονται από το ταξικό εργατικό κίνημα.
Σεβάχ, ανακοινώσεις θα βγουν σήμερα. Δεν είναι εύκολο τα σωματεία ή σχήματα πολυτασικά να βγάζουν σε 1 ώρα ανακοίνωση… Λίγο υπομονή, μέχρι το βράδυ θα υπάρχουν και ανακοινώσεις και καταγγελίες. Και στο ΕΚΑ θα υπάρξει απόπειρα να βγει καταγγελία για τους τραμπουκισμούς και τους μπράβους, και αλλού…
Η στοιχειώδης πολιτική εντιμότητα και ηθική συγκρότηση επιβαλλει να ομολογηθεί εδώ ότι το δημοσίευμα του ΑΠΕ-ΜΠΕ εξισώνει την Παρθένα με τον Σατανά. Κι αντί γι’ αυτό βλέπουμε να καταγγέλλεται το ΠΑΜΕ για …”ρουφιανιλίκι”, …”δώσιμο” κι άλλα τέτοια “νόστιμα”…
Εσείς είστε που θα πετάξετε τα μπουγαδόνερα του σοσιαλισμού του 20ού αιώνα, για να μεγαλώσει πεντακάθαρο και καλοταϊσμένο το μωρό τού σοσιαλισμού τού 21ου;
Ας καγχάσω: Χα!
Πάτε καλά ρε, κατηγορείτε την δημοσιογράφο και κατ επέκταση το …ΠΡΙΝ, το ΝΑΡ και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, για κείμενο βάρδιας, ούτε καν ρεπορτάζ με το όνομα της πόσο μάλλον κείμενο γνώμης ?
Αηδία μόνο για τον ανθρωπότυπο που διαμορφώνει το ΚΚΕ, χαθήκανε οριστικά οι Φάνηδες, μόνο Ανθρωπάκια πλέον
Κώστας
Δεν θα απαιτούσα από κανέναν να γίνει ήρωας.
Αυτό τώχεις μέσα σου, αν τώχεις. Δε σου επιβάλλεται.
Αλλά, από την άλλη, άμα δεν πείς τα “όχι” σου όταν είσαι νέος, …
…πότε θα τα πείς;
Στα …γεράματα;!;!
Τότε δεν θα αξίζουν!
Συνδυάζοντας το ρεπορτάζ παραποίησης των γεγονότων από την δημοσιογράφου που φαίνεται να προέρχεται από τον χώρο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, με το γεγονός ότι η ίδια η ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν έβγαλε την παραμικρή ανακοίνωση για τα γεγονότα στην ΟΙΥΕ, καταλήγω στο συμπέρασμα ότι δεν χρειάστηκε καν να παρέμβει ο εργοδότης για να γίνει αυτό που έγινε.
Αυτοβούλως και ευχαρίστως, η δημοσιογράφος, με πρόσχημα το ότι “δεν παίρνουμε θέση αλλά περιγράφουμε αχρωμάτιστα τα γεγονότα”, εξίσωσε, με άγαρμπο τρόπο, τους τραμπούκους της εργοδοσίας με τους ταξικούς συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ. Ένας “σιτεμένος” συνάδελφός της, ίσως να το έκανε πιο κομψά……
Αυτοβούλως κ ευχαρίστως ο λαθραναγνωστης κάνει την τρίχα τριχια. Παγαινε απο δω παιδάκι μ!
Καταλαβαίνεις ότι γράφεις ανακρίβειες έτσι; Το ρεπορτάζ είναι 2/3 η ανακοίνωση του ΠΑΜΕ και από κάτω έχει και το (αναγκαίο στα αστικά ΜΜΕ) 1/3 την άποψη της ΟΙΥΕ… Δεν είναι άρθρο, είναι κείμενο βάρδιας για ένα γεγονός στο ΑΠΕ. Έλεως! Επίσης, οι κινήσεις, τα σωματεία και το ΝΑΡ έχουν καθαρά τοποθετηθεί για τον εργοδοτικό-κυβερνητικό αστικό συνδικαλισμό, μην κάνεις πως δεν γνωρίζεις… Κια για το συνέδριο και για τις νοθείες στην ΟΙΥΕ έχουν τοποθετηθεί πολλές φορές.
Αν όμως θέλεις κάτι πιο φρέσκο, περίμενε λίγο. Θα βγουν ανακοινώσεις για όλα…
Πάρε και επίσημη ανακοίνωση του ΝΑΡ για τα γεγονότα και το συνέδριο της ΟΙΥΕ για να μη λες: http://www.narnet.gr/articles/%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7-%CE%B4%CE%B9%CE%AC%CE%BB%CF%85%CF%83%CE%B7-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%83%CF%85%CE%BD%CE%B5%CE%B4%CF%81%CE%AF%CE%BF%CF%85-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%BF%CE%B9%CF%85%CE%B5
Καταδικάζουμε τον εργοδοτικό συνδικαλισμό για τα έκτροπα στην ΟΙΥΕ……αλλά και το ΠΑΜΕ βρε παιδάκι μου…….
Λίγο ακόμα πιο κεντρίστικη ανακοίνωση και θα πεθαίναμε σαν τις μύγες.
Στο τσακ τη γλυτώσαμε!
Η απάντηση του ΠΡΙΝ
http://pandiera.gr/%cf%83%cf%87%cf%8c%ce%bb%ce%b9%ce%bf-%cf%84%ce%bf%cf%85-%cf%80%cf%81%ce%b9%ce%bd-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%b1%cf%80%ce%b1%cf%81%ce%ac%ce%b4%ce%b5%ce%ba%cf%84%ce%b7-%cf%83%cf%84%ce%bf/
Ορίστε το κείμενο που ξεσήκωσε τις διαμαρτυρίες των ΚΚΕδων. Για κρατικό μέσο ενημέρωσης, μια χαρά κείμενο είναι. Διότι πάντα για ΚΡΑΤΙΚΟ ΜΜΕ, αναφέρει εκτενώς και την άποψη του ΚΚΕ/ΠΑΜΕ, αναφέρει και την άποψη της ΟΙΥΕ:
Ένταση ανάμεσα σε μέλη του ΠΑΜΕ και σε μέλη της ΟΙΥΕ
Ένταση ανάμεσα σε μέλη του ΠΑΜΕ και σε μέλη της ΟΙΥΕ επικράτησε σήμερα πριν την έναρξη των εργασιών του 38ου συνεδρίου της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ελλάδος που πραγματοποιείται στο ξενοδοχείο Novotel.
Από το πρωί, Σωματεία Εμποροϋπαλλήλων και Ιδιωτικών Υπαλλήλων, με κεντρικό σύνθημα ««Έξω η εργοδοσία από τα Συνδικάτα. Συνδικάτα εργατών, όχι των εργοδοτών», είχαν συγκεντρωθεί έξω από το ξενοδοχείο διαμαρτυρόμενοι για τον τρόπο διεξαγωγής του συνεδρίου και υποστηρίζοντας ότι υπάρχουν «ένοπλοι μπράβοι μέσα στο χώρο του Συνεδρίου».
Λίγο αργότερα σύνεδροι της ΔΑΣ φορώντας μάσκες μαϊμούδων και κρατώντας ταμπέλες που έγραφαν «διευθυντής σούπερ μάρκετ» και «διευθύνων σύμβουλος ΑΕ», εισέβαλαν στο ξενοδοχείο σε μία προσπάθεια να σατιρίσουν τις διαδικασίες που θα πραγματοποιούνταν. Έπειτα από την ένταση που επικράτησε, η ΔΑΣ σε ανακοίνωσή της κατήγγειλε ότι «υπάρχουν μπράβοι – κουμπουροφόροι, με γκλομπς και όπλα» στο χώρο του ξενοδοχείου.
Πάντως σε ανακοίνωση που είχε εκδώσει η ΟΙΥΕ πριν λίγες μέρες, κατηγορούσε το ΠΑΜΕ ότι «Εν’ όψει του συνεδρίου το ΠΑΜΕ ετοιμάζει ομάδες αποφασισμένων τραμπούκων που όντας σε διατεταγμένη υπηρεσία, έχουν σκοπό να εισέλθουν βίαια στο χώρο του Συνεδρίου, να στοχοποιήσουν, να τρομοκρατήσουν και να επιτεθούν σε δημοκρατικά εκλεγμένους συνέδρους της Ομοσπονδίας με στόχο: είτε να μη ψηφίσουν σύνεδροι (πλην βεβαίως των δικών τους), είτε να διαλύσουν ακόμα και το ίδιο το συνέδριο».
Σημειώνεται ότι σύμφωνα με το πρόγραμμα, το συνέδριο πρόκειται να ολοκληρωθεί αύριο με την διεξαγωγή εκλογών για την ανάδειξη αντιπροσώπων στην Ομοσπονδία.
Καταγγελία της ΟΙΥΕ προς τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ
Για “τραμπουκισμούς και βία» καταγγέλλει η Ομοσπονδία Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ελλάδας τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ, σχετικά με την ένταση που επικράτησε πριν την έναρξη των εργασιών του 38ου Συνεδρίου της ΟΙΥΕ.
Η ΟΙΥΕ, όπως αναφέρει σε ανακοίνωσή της, «καταγγέλλει τις δυνάμεις του Π.Α.ΜΕ για τη βία που άσκησαν σε βάρος εργαζομένων και συνδικαλιστικών εκπροσώπων σωματείων – μελών, σκίζοντας και κλέβοντας κάρτες αντιπροσώπων».
«Επειδή η παραπληροφόρηση δίνει και παίρνει από τις δυνάμεις του Π.Α.ΜΕ, με στημένες καταγγελίες που οι δυνάμεις τους απεργάστηκαν και σκηνοθέτησαν, δίνουμε στη δημοσιότητα βίντεο με τους τραμπούκους αυτών των δυνάμεων να επιτίθενται σε σχολικές καθαρίστριες, να αρπάζουν και να σκίζουν τις κάρτες νομιμοποιήσεις τους», καταλήγει η ανακοίνωση της ΟΙΥΕ.
Το ΚΚΕ καταγγέλλει “πρωτοφανή, ωμή, παρέμβαση της εργοδοσίας και των παρατρεχάμενων εργατοπατέρων στο Συνέδριο της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Υπαλλήλων”
Το ΚΚΕ με ανακοίνωσή του καταγγέλλει “τη σημερινή πρωτοφανή, ωμή, παρέμβαση της εργοδοσίας και των παρατρεχάμενων εργατοπατέρων στο Συνέδριο της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Υπαλλήλων. Σε αγαστή συνεργασία εργοδοτικοί συνδικαλιστές της ΠΑΣΚΕ, της ΔΑΚΕ και του ΣΥΡΙΖΑ, στελέχη της εργοδοσίας που παρίσταναν τους εκλεγμένους εργαζόμενους, προσπάθησαν να νομιμοποιήσουν ένα συνέδριο με νόθους αντιπροσώπους κι όταν αυτή η προσπάθεια παρεμποδίστηκε από τους εργαζόμενους, τότε κατέφυγαν στην επιστράτευση ένοπλων μπράβων κι ανθρώπων της νύχτας, οι οποίοι και χτύπησαν συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ”.
“Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ έχει τεράστιες ευθύνες για αυτή την πρωτοφανή αθλιότητα, όχι μόνο γιατί οι άνθρωποί της στα συνδικάτα νομιμοποιούν το όργιο βίας και νοθείας, αλλά και γιατί αστυνομικές δυνάμεις, που ήταν παρούσες, δεν έκαναν το παραμικρό ακόμη κι όταν καταγγέλθηκαν συγκεκριμένα οι οπλοφόροι μπράβοι” αναφέρει το ΚΚΕ καταλήγοντας στην ανακοίνωσή του “είναι πλέον υπόθεση όλης της εργατικής τάξης και των συνδικαλιστών που δεν μπορούν να ανεχτούν την εργοδοτική και κρατική τρομοκρατία, να παλέψουν για συνδικάτα που θα είναι πραγματικά των εργατών κι όχι των εργοδοτών, για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος και την ανατροπή αυτής της πολιτικής”.
https://www.amna.gr/home/article/337384/Entasi-anamesa-se-meli-tou-PAME-kai-se-meli-tis-OIYE
“Ορίστε το κείμενο (Σ.σ.: ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥ ΤΟΥ “ΠΡΙΝ”), που ξεσήκωσε τις διαμαρτυρίες των ΚΚΕδων. Για …κρατικό(!) μέσο ενημέρωσης, μια χαρά κείμενο είναι.”!!!!!
Ομορφα!
Αλλά, στην αρχική καταγγελία του ΠΑΜΕ, που σκοπίμως (και ορθώς – την ΠΡΩΤΗ ευθύνη, αλλά όχι και την μοναδική, έχουν τα αφεντικά) δεν αναφερόταν στον συντάκτη του “ρεπορτάζ”, παρότι είναι φανερό ότι τον γνώριζε, το ΑΠΕ επεχείρησε να απολογηθεί απαντώντας ΨΕΥΔΩΣ, ότι ….”δεν είχαμε δημοσιογράφο”!
Τυπική σουπιατζήδικη-συριζάνικη αντίδραση!
Τι περίμενες “Ανώνυμε”;
Να κάνει “τουμπέκα” το ΠΑΜΕ, μπροστά σε αυτή την αθλιότητα;
Τώρα, αν το ΑΝΑΓΚΑΙΟ ΞΕΒΡΑΚΩΜΑ του ΑΠΕ είχε και ….παράπλευρες απώλειες(!), …φταίει το ΠΑΜΕ;
Κάπου θα ξεσπούσε η πίκρα για τα “συστημικό ΚΚΕ”, ….”εργοδοτικό ΠΑΜΕ”. …”γραφειοκράτες του Περισσού” και τόσα άλλα όμορφα, που οι φίλοι σας εδώ τσαμπουνάνε ακόμη και σήμερα, που πιάνεστε με την γίδα στην πλάτη. Αναφέρομαι στα πράγματι δηκτικά σχόλια των φίλων του ΠΑΜΕ εδώ.
Περισσότερη συστολή λοιπόν και στις άδικες κατηγόριες, ΑΛΛΑ και στους πομπώδεις φανφαρονισμούς, περί “ανεξάρτητης” Αριστεράς”, “κινήματα από τα κάτω” και άλλα, που εύκολα λέγονται αλλά δύσκολα κρατιούνται.
Το ΠΑΜΕ θα μπορούσε, αντί να κλαίγεται συνδικαλέικα, να έχει κάνει κινήσεις συνένωσης των εργαζομένων στα ΜΜΕ, δημοσιογράφων, τεχνικών, προσωπικού γραφείου, καθαριότητας, φύλαξης και στους συνεργαζόμενους επαγγελματίες, διανομείς, συντηρητές κτλ.
Δεν θα τις κάνει γιατί δεν έχει παλλαϊκή γραμμή. Έχει τη λογική που λέει η εργατική τάξη χωρίζεται σε επαγγέλματα με στεγανά, όλη η υπόλοιπη κοινωνία κατατεμαχίζεται κατά κάποιον τρόπο με στεγανά και πάει λέγοντας.
Δε ξέρω γιατί τα στελέχη του ΚΚΕ που εγώ ξέρω δε κάνουν τίποτα και δεν είμαι κριτής συνειδήσεων. Απλά μέλη και φίλοι του ΚΚΕ όμως πιστεύουν πραγματικά την παραπάνω γραμμή, μαζί με μια αντίληψη που λέει ότι δεν είναι επαρκείς για να γίνουν στελέχη και συνοψίζεται με τη γνωστή καθοδηγητική φράση “δεν είσαι ακόμα έτοιμος”.
Αν κάποιος κλαίγεται στη συγκεκριμένη περίπτωση, αυτή είναι η ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Όσο γι αυτά που λες ότι λέει το ΚΚΕ, απλά δεν ξέρεις τι σου γίνεται.
Καλά. Απάντα έστω και σε ένα σχόλιο μου συγκεκριμένα. Έστω και σε ένα μέρος ενός σχολίου μου συγκεκριμένα. Ή σου έχουν πει να μην απαντάς σε κανέναν συγκεκριμένα γιατί μας δίνεις αξία. Παίζει και αυτό ως γραμμή κατά καιρούς.
Έρχεσαι με ύφος “ειδικού” και γράφεις αρλούμπες, όπως π.χ το παραπάνω, ότι το ΚΚΕ δεν έχει παλλαϊκή γραμμή και ότι η λογική του είναι ότι η εργατική τάξη χωρίζεται σε επαγγέλματα με στεγανά καθώς και ολόκληρη η κοινωνία κλπ κλπ.
Προηγουμένως μου έγραφες ότι έχω……”την κτηνώδη λογική του ιεροεξεταστή” επειδή αντιδρώ στα ψέματα που γράφει μια ανερχόμενη δημοσιογράφος που προσπαθεί να στήσει καριέρα στις πλάτες του ΠΑΜΕ. Και σιγά τον κίνδυνο που διέτρεχε αν έγραφε ένα πιο ρεαλιστικό ρεπορτάζ. Σε κρατικό οργανισμό εργάζεται……..
Και ζητάς να σου απαντάω και συγκεκριμένα?
Γιατί όχι, εκτός κι αναγνωρίζεις ότι έχω δίκιο που σε κράζω. Εγώ όταν με κράζουν πάντως ιντριγκάρομαι να απαντήσω.
Όχι δεν έχει παλλαϊκή γραμμή. Αυτά που έγραψα παραπάνω περί συντονισμού κλάδων και ειδικοτήτων τα έχω πει και στο ΠΑΜΕ. Ο σύντροφος (ονόματα δε λέμε, υπολήψεις δε θίγουμε) δε μου απάντησε ούτε ναι, ούτε όχι. Μου είπε, και έντιμα, ότι δεν το είχε σκεφτεί ποτέ.
Αν δε το είχε σκεφτεί ποτέ ο 55αρης βετεράνος αυτό λέει τα πάντα. Θα σου κάνω ας πούμε μια ερώτηση. Έστω ότι αντιδρούν οι εργαζόμενοι σε ένα δημοσιογραφικό μέσο γιατί η εργοδοσία θέλει να το πτωχεύσει και να το κλείσει, και ξέρεις τον ψυκτικό που συντηρεί κατά καιρούς 50 κλιματιστικά εντός του κτηρίου. Τον καλείς στη διαμαρτυρία ή όχι; Κρατάς συνδικαλιστικές σχέσεις μαζί του ή όχι. Με τους διανομείς που πάνε ας πούμε την εφημερίδα στα περίπτερα; Με τις καθαρίστριες, τους θυρωρούς, τις γραμματίνες για να το πάω και λίγο πιο κοντά;
Είναι δουλειά του σωματείου ή είναι δουλειά του κάθε εργαζόμενου να το σηκώσει πάνω του ακτιβίστικα; Λοιπόν, κανένας συνδικαλιστής δεν θα πάθει κάτι αν το λειτουργήσει. Δεν το κάνουν, όχι βέβαια γιατί θα πέσουν σε δυσμένεια μέσα στο ΚΚΕ και θα συμβεί κάτι, αλλά γιατί δεν έχουν διαπαιδαγωγηθεί για να σκέφτονται έτσι, και δεν θεωρούν ότι κάτι τέτοιο θα δουλέψει.
Το οτι το κκε/παμε ειναι γραφειοκρατικο, αυτο δεν το εμποδίζει να συγκρούεται με τον εργοδοτικο/κρατικο συνδικαλισμο. Και πολύ καλά κάνει και συγκρούεται ΚΑΙ το παμε/κκε με αυτόν τον συνδικαλισμό, παρότι ειναι γραφειοκρατικο ως μόρφωμα.
Η καταγγελια του απε, περιελαμβανε κ
την δημοσιογράφο που γράφει κ στο ΠΡΙΝ. Οποίο διαβάσει το κείμενο της ι. Καρδαρα θα διαπιστώσει οτι ειναι ενα κλασσικό αδιάφορο ισαποστακικο κείμενο που γράφεται για καθεστωτικό μμε, όπως πχ το απε. Υπερβολικη σαφώς, η αντίδραση του κκε/παμε.
Το χειρότερο όμως ειναι οτι, ακομα κ αυτο το αδιάφορο κ ισαποστακικο κείμενο στο απε, ειναι πολύ πιο αντικειμενικο απο κείμενα στον ριζοσπάστη που έλεγαν παλιότερα για “συνεργασία ανταρσυα κ σύριζα σε 250 σωματεία”. Φυσικά ποτέ δεν παρουσίασε ο ριζοσπάστης τα 250 σωματεία και φυσικά ποτε ο ριζοσπάστης δεν δημοσίευσε την απάντηση της ανταρσυα ή των εργατικών κινήσεων ιδιωτικού κ δημοσιου τομέα στα ψευδη του.
Ναι λοιπόν ισαποστακικο αλλα παρουσίασε κ τις 2 απόψεις το κείμενο στο απε, ενα καθεστωτικό μμε. Σε αντίθεση με τον ριζοσπάστη ενα κομμουνιστικό μμε, που δεν δημοσιεύει ποτέ τις απαντήσεις άλλων κομμουνιστικών πολιτικών δυνάμεων στα κείμενα που τις αφορούν κ που ο ίδιος δημοσιεύει.
πάει πολύ να κατηγορείς για “γραφειοκρατικούς” άλλους ενώ πιάνεσαι να υπηρετείς τους μηχανισμούς της ιδεολογικής χειραγώγησης του γραφεικρατικού αστικού κράτους, όπως το ΑΠΕ
λίγο γνώθι σαυτόν δε βλάπτει!
Αγαπητέ Ανώνυμε, πρόσεχε τι λες. Το ΚΚΕ έχει περισσότερα μέλη του σε αστικά ΜΜΕ από ότι η ΑΝΤΑΡΥΣΑ. Ρώτα τους σ/φους σου πρώτα τι γνώμη έχουν για το πως δουλεύει κανείς εκεί…
Δεν έχει λογική αυτή η αντιπαράθεση, αλλά επειδή τη συνεχίζεις, θα μπορούσαμε να παραθέσουμε κάποια μέλη του ΚΚΕ που δημοσιογραφούν σε αστικά ΜΜΕ και να δούμε τι γράφουν… (και τι δεν γράφουν…)
Δεν έχω ούτε πρόκειται να μοιράσω η να παζαρέψω τίποτε!
Ασε τους υπαινιγμούς και μίλα συγκεκριμένα, αν έχεις κουράγιο.
Για να δούμε!
Ποιοί “δημοσιογράφοι-μέλη του ΚΚΕ” συκοφαντούν η κρατάνε ίσες αποστάσεις από αγωνιζομένους εργαζομένους!
Γιατί εγώ μόνο λιποτάχτες τέτοιους ξέρω, που τα “δεν θα υπακούσω” τα λένε, μόνο για χάρη της αστικής τάξης ΚΑΙ ΠΟΤΕ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ.
γκέγκε;
Και διαβάστε εδώ:
https://www.902.gr/eidisi/ergatiki-taxi/182923/pame-synedrio-ergaton-i-ergodoton-erga-kai-imeres-tis-igesias-tis
μήπως μάθετε, τι γίνεται αυτή τη στιγμή στο συνδικαλιστικό κίνημα, και πως το ΠΑΜΕ παλεύει με τα θεριά, την ώρα που εσείς κρατάτε ίσες αποστάσεις
Για αποστάσεις άστο καλύτερα. Το ΠΑΜΕ μιλάει ακόμα και σήμερα (και κάνει) αναλογικά προεδρεία με όλους αυτούς τους εργατοπατέρες, το ΠΑΜΕ μετέθεσε 3 φορές μια απεργία για να συμπέσει με τη ΓΣΕΕ στις 28/11, και ο κατάλογος δεν έχει πάτο. Άσε τις “ίσες αποστάσεις” που δήθεν έχουμε και διάβασε έστω διαγώνια όλες τις θέσεις και ανακοινώσεις μας για τον κρατικό-κυβερνητικό-εργοδοτικό συνδικαλισμό. Με τις αποστάσεις από δαύτους εσύ έχεις θεματάκια, όχι εμείς. Γκέγκε;