Γιώργος Νικολαΐδης*
Ο σύγχρονος Γάλλος φιλόσοφος Αλαίν Μπαντιού έγραφε πριν πολλά χρόνια πως οι περιστάσεις που γεννούν φιλοσοφικό στοχασμό είναι εκείνες στις οποίες συναπάντιονται δυο κατά τα λοιπά ασύμβατοι κόσμοι[1]. Το πρωτοτυπικό παράδειγμά του είναι ο αρχαίος Έλληνας μαθηματικός Αρχιμήδης τον οποίο συναντά ο Ρωμαίος λεγεωνάριος στην παραλία των ήδη κατακτημένων Συρακουσών να λύνει γεωμετρικά προβλήματα πάνω στην άμμο. Ο στρατιώτης του παραγγέλνει να πάει αμέσως να παρουσιαστεί στον Ρωμαίο διοικητή και ο μαθηματικός και φιλόσοφος απαντά «μη μου τους κύκλους τάραττε» («μη μου χαλάς τους κύκλους μου») παραδομένος στην αχρονικότητα του κόσμου των μαθηματικών όπου οι κοσμικές εξουσίες και η αίσθηση του επείγοντος δεν έχουν καμία θέση. Ο Ρωμαίος έξαλλος με αυτή την «περιύβριση αρχής» τού παίρνει το κεφάλι. 22 αιώνες μετά όλη η ανθρωπότητα θυμάται τον Αρχιμήδη και το έργο του. Τον Ρωμαίο στρατηγό Μάρκελλο που έδωσε την εντολή και ακόμα περισσότερο το λεγεωνάριο που την εκτέλεσε είναι ζήτημα να τους θυμούνται ελάχιστοι ιστορικοί της ανόδου της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Οι κόσμοι όμως και των δυο διατρέχουν τους αιώνες.
Μια τέτοια περίσταση έλαβε χώρα στις απαρχές της τρέχουσας πανδημίας του κορωνοϊού. Σε μια περίοδο όπως εκείνη του Φλεβάρη-Μάρτη του 2020, στην οποία κυριολεκτικά όλοι, πολιτικοί ηγέτες όλων των «χρωμάτων», επιστήμονες, φιλόσοφοι και ακαδημαϊκοί, θρησκευτικοί ηγέτες και ολιγάρχες της οικονομίας, απαξάπαντες προσυπέγραφαν το «κλείσιμο» της μιας κοινωνίας μετά την άλλη μπροστά στο δέος της πανδημίας, δυο ακαδημαϊκοί, προερχόμενοι από εντελώς διαφορετικά πλαίσια και με τελείως διαφορετικές αφετηρίες, ήταν εκείνοι που δημόσια αντιπαρατέθηκαν στο σαρωτικό τσουνάμι των απαγορεύσεων σε ολόκληρο σχεδόν τον πλανήτη. Στις 26 Φλεβάρη ο Ιταλός φιλόσοφος Τζόρτζιο Αγκάμπεν, με άρθρο του στην εφημερίδα Il Manifesto[2] διατύπωσε την άποψη πως η παρούσα πανδημία είναι άκρως υπερτιμημένη ως προς τον πραγματικό κίνδυνο ζωής που αναπαριστά για τις κοινωνίες και πως τα ακραία μέτρα με στόχο δήθεν την αντιμετώπισή της αποτελούν ένα παγκόσμιο πείραμα κοινωνικής μηχανικής το οποίο ανεβάζει την «κατάσταση εξαίρεσης» (μια θεωρητική έννοια περιγραφής της αυταρχικοποίησης των θεσμών και της κοινωνικής ζωής) σε ανώτερο επίπεδο. Τη βασική αυτή συλλογιστική συνέχισε και επεξέτεινε σε δημόσιες παρεμβάσεις του τροποποιώντας μερικά δευτερεύοντα στοιχεία μέχρι και σήμερα. Αργότερα, στις 17 Μάρτη, ο Ελληνοαμερικανός διεθνούς κύρους επιδημιολόγος Τζον Ιωαννίδης δημοσίευσε στην ιατρική ιστοσελίδα statnews.com άρθρο με τον εύγλωττο τίτλο «A fiasco in the making?» («Ένα φιάσκο εν τη γενέσει;»)[3]με το οποίο αμφισβητούσε την επιστημονική βάση των μαζικών απαγορευτικών μέτρων. Υποστήριζε δε πως η θνητότητα από την παρούσα επιδημία είναι πολύ μικρότερη τής τότε υπολογιζόμενης και πρότεινε την εντατική συλλογή περισσότερων εμπειρικών δεδομένων πριν από οποιεσδήποτε τέτοιες αποφάσεις οι οποίες αναμένεται να έχουν δυσμενέστατες επιπτώσεις στον κοινωνικό ιστό. Στην ίδια πάνω-κάτω οπτική συνέχισε μέχρι σήμερα να δημοσιεύει άρθρα και να δίνει συνεντεύξεις είτε αναλύοντας τα παγκόσμια εμπειρικά και ερευνητικά δεδομένα είτε παρουσιάζοντας δικές του έρευνες που κατά την εκτίμησή του εδραιώνουν τους ισχυρισμούς του.
Το πόσο ομόλογη είναι η σκέψη των δυο αυτών τόσο διαφορετικών κατά τα άλλα διανοουμένων είναι εντυπωσιακό. Η βασική ανησυχία, είτε ομολογείται ρητά (όπως στην περίπτωση του Αγκάμπεν) είτε διατρέχει όλο το κείμενο υπόρρητα (όπως στην περίπτωση του Ιωαννίδη), είναι οι επικείμενες αλλαγές στην κοινωνική ζωή με αφορμή έναν ανυπόστατο φόβο. Γράφει, για παράδειγμα, ο Αγκάμπεν στην πρώτη του δημόσια παρέμβαση: «[…] η αυξανόμενη τάση να χρησιμοποιείται η κατάσταση εξαίρεσης σαν κανονικό παράδειγμα διακυβέρνησης. Το εκτελεστικό διάταγμα [decreto legge] που εγκρίθηκε από την κυβέρνηση “για λόγους υγείας και δημόσιας ασφάλειας” παράγει μια πραγματική στρατιωτικοποίηση…»[4]. Ενώ σε επόμενη σχετική παρέμβασή του ένα μήνα μετά συμπληρώνει: «[…] Οι άνθρωποι μοιάζουν να μην πιστεύουν πια σε οτιδήποτε πέρα από μια γυμνή βιολογική ύπαρξη, η οποία πρέπει να σωθεί με κάθε κόστος. Ωστόσο ο φόβος της απώλειας της ζωής δεν μπορεί να είναι παρά το θεμέλιο της τυραννίας, εκείνου του τερατώδους Λεβιάθαν που κραδαίνει το ξίφος του…»[5]. Γράφει ο Ιωαννίδης «[…] Δρακόντεια μέτρα έχουν επιβληθεί σε πολλές χώρες, τα οποία θα είναι ανεκτά από όλους αν η πανδημία υποχωρήσει, είτε από μόνη της είτε λόγω των μέτρων. Για πόσο καιρό όμως θα πρέπει να ακολουθήσουμε αυτά τα μέτρα, και τι θα γίνει αν η πανδημία συνεχίσει για μεγάλο διάστημα; Πώς θα ξέρουμε αν τα μέτρα είναι στη σωστή κατεύθυνση ή τελικά προκαλούν περισσότερο κακό; […] το lock-down σε όλο τον κόσμο, με ενδεχομένως τεράστιες κοινωνικές και οικονομικές συνέπειες, μπορεί να είναι εντελώς παράλογο. Είναι σαν ένας ελέφαντας να δέχεται επίθεση από μια γάτα. Στην απόγνωσή του και προσπαθώντας να αποφύγει τη γάτα, ο ελέφαντας πηδάει από ένα βράχο και πεθαίνει. […] Εάν αποφασίσουμε να πηδήσουμε από το βράχο, χρειαζόμαστε κάποια στοιχεία για να ξέρουμε αν είναι λογική μια τέτοια ενέργεια και ποιες είναι οι πιθανότητες να προσγειωθούμε κάπου ασφαλείς»[6].
Ο Τζόρτζιο Αγκάμπεν είναι ριζοσπάστης φιλόσοφος. Επηρεασμένος από το έργο του Βάλτερ Μπένγιαμιν και του Μισέλ Φουκώ, συνδυάζει τη θεωρητική επεξεργασία των μορφών αυταρχικής εξουσίας με τη βιοπολιτική και τις επιπτώσεις ενός τέτοιου κράτους «κατάστασης εξαίρεσης» στις δημοκρατίες και τις κοινωνίες. Ο Αγκάμπεν έχει αφιερώσει επίσης σημαντικό μέρος του έργου του στη μελέτη της θεολογίας του Απόστολου Παύλου. Όντας λοιπόν γνώστης του πεδίου αυτού καίτοι ελευθεριακός, αναρωτιέται στο τελευταίο κείμενό του: «[…] η Εκκλησία, που έγινε η υπηρέτρια της επιστήμης, η οποία έχει πλέον γίνει η αληθινή θρησκεία της εποχής μας, αρνήθηκε ριζικά τις πιο ουσιώδεις αρχές της. Η Εκκλησία, υπό τον Πάπα με το όνομα Φραγκίσκος, έχει ξεχάσει ότι ο [Άγιος] Φραγκίσκος αγκάλιασε τους λεπρούς […]»[7]. Ο Τζον Ιωαννίδης πάλι έρχεται από πολύ διαφορετική διαδρομή. Η υπερεικοσαετής και ευρέως αναγνωρισμένη δουλειά του έχει ως αντικείμενο την επαρκή τεκμηρίωση των όσων υιοθετούνται από την παγκόσμια ιατρική κοινότητα. Και δεν έχει διστάσει να έρθει σε σύγκρουση με το ιατρικό κατεστημένο, τις μεγάλες φαρμακοβιομηχανίες και τα ακαδημαϊκά εργαστήρια «παραγωγής κλινικών μελετών»[8] (αυτό που ο Βισέντε Ναβάρρο είχε ονομάσει «ιατροβιομηχανικό σύμπλεγμα») στο έδαφος μιας, ψυχαναγκαστικής θα λέγαμε, εμμονής του για επαρκή και μεθοδολογικά άρτια δεδομένα προτού μια θεραπεία ή ένα κλινικό μέτρο υιοθετηθούν. Ανάλογη είναι και η επιχειρηματολογία του στην παρούσα φάση: «δεν έχουμε επαρκή δεδομένα», για να κρίνουμε αν τα κλεισίματα κάνουν καλό ή κακό, έγραφε στις αρχές του Μάρτη. Στο τέλος του Απρίλη σε νεότερη εργασία του υπολόγισε τον κίνδυνο θανάτου από κορωνοϊό, σε χώρες όπως π.χ. η Γερμανία, να είναι ανάλογος με τον κίνδυνο να σκοτωθεί σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα κάποιος αν οδηγεί 10 χιλιόμετρα κάθε μέρα[9]! Οι τεχνικές του ενστάσεις για την ορθολογικότητα των μέτρων είναι πολλαπλές. Όλες όμως καταλήγουν στο φόβο για την πρόκληση μεγαλύτερου κακού από ό,τι καλό και σε επίπεδο ανθρωπίνων ζωών (καθώς και τα μέτρα δημόσιας υγείας, ιδιαίτερα τα πλέον κατασταλτικά, μπορεί να έχουν ανυπολόγιστες συνέπειες στην υγεία των κοινωνιών) αλλά και στον τρόπο ζωής στις σύγχρονες κοινωνίες.
Και ο Ιωαννίδης και ο Αγκάμπεν φυσικά, μετά τη δημοσιοποίηση των απόψεών τους, έγιναν στόχος για ποικίλες επιθέσεις απαξίωσης της επιχειρηματολογίας τους (αλλά και των ιδίων). Στην προσπάθειά τους δε να υπερασπιστούν τις απόψεις τους δεν απέφυγαν και οι δυο κάποια μεθοδολογικά προβλήματα. Κι αυτό όχι όταν ο καθένας τους αναγκαζόταν να στηριχθεί σε δεδομένα πέραν της δικής του θεωρητικής ενασχόλησης: δεν θα ήταν δα και τόσο παράλογο ο Αγκάμπεν να στηριχτεί σε σφαλερά επιδημιολογικά δεδομένα ή ο Ιωαννίδης να κάνει σφαλερές κοινωνικές ή φιλοσοφικές παραδοχές! Κατηγορήθηκαν πως υπέπεσαν σε σφάλματα στο πεδίο τους ο καθένας, σφάλματα που φυσικά οι πολέμιοί τους δεν άφησαν ανεκμετάλλευτα: π.χ. ο Αγκάμπεν υποστήριξε μάλλον λαθεμένα πως η απαγόρευση της εξόδιου ακολουθίας με παρουσία συγγενών και φίλων εφαρμόστηκε πρώτη φορά σε περίοδο επιδημίας, ενώ η δειγματοληψία της έρευνας στην περιφέρεια Σάντα Κλάρα της Καλιφόρνιας[10] που παρουσίασε ο Ιωαννίδης προς υποστήριξη των απόψεών του κατηγορήθηκε ως μη αντιπροσωπευτική[11]. Όχι βέβαια πως οι επικριτές τους απέφυγαν τα ίδια ή και πολύ πιο χονδροειδή σφάλματα[12]: παράδειγμα, οι έρευνες του περιβόητου Νιλ Φέργκιουσον του Κολέγιου Ιμπίριαλ του Λονδίνου[13] ή οι ανάλογες εκτιμήσεις του Ινστιτούτου Μέτρησης και Αξιολόγησης Υγείας[14] του Σιάτλ που αλλάζουν βδομάδα τη βδομάδα – μέχρι να ταιριάξουν με τα πραγματικά νούμερα έστω και εκ των υστέρων! Αλλά και ο Αγκάμπεν και ο Ιωαννίδης φαίνεται να αντιλαμβάνονται την παρούσα διαμάχη σαν κάτι πολύ ευρύτερο από την απλή, καθημερινή ανταλλαγή ιδεών στα πλαίσια του ακαδημαϊκού κόσμου: είναι γι’ αυτούς μάλλον μια διαμάχη για τον τρόπο ζωής όλων μας στο αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα. Με αυτήν την έννοια, οι θεωρητικές διαμάχες δεν είναι αμιγώς επιστημονικές αλλά βαθύτατα πολιτικές[15].
Η εξέλιξη των πραγμάτων μέχρι σήμερα μάλλον έχει δικαιώσει τους Αγκάμπεν και Ιωαννίδη. Η επιδημία αποδείχτηκε πολύ πιο μεταδοτική από όσο αρχικώς πιστεύαμε με αποτέλεσμα να έχει επεκταθεί σε όλο τον πλανήτη ήδη μέσα σε δυο μήνες. Όλες οι κυβερνήσεις, ακόμα κι εκείνες που έλαβαν τα πλέον δρακόντεια μέτρα υποσχόμενες ρητά ή άρρητα πως με αυτόν τον τρόπο θα σταματούσε η επιδημία, σήμερα προσανατολίζονται στη μια ή στην άλλη στρατηγική για την επίτευξη της περιβόητης «ανοσίας αγέλης». Η θνησιμότητα το πρώτο τετράμηνο του 2020 είναι συγκρίσιμη ως προς την τάξη μεγέθους της με εκείνη της εποχιακής γρίπης (η οποία κινείται κάπου ανάμεσα στο 0,1% και στο 0,01%)[16]. Και τούτο και στις χώρες που πήραν πολύ αυστηρά μέτρα (Βέλγιο, Ισπανία, Ιταλία, Γαλλία) και σε εκείνες που δεν πήραν σχεδόν καθόλου μέτρα (Σουηδία, Λευκορωσία), είτε τα πήραν νωρίς νωρίς (Πορτογαλία, Ιρλανδία) είτε τα πήραν λίγο πριν από την κορύφωση της επιδημίας (Ολλανδία, Γερμανία). Ερώτημα παραμένουν οι χώρες που «έκλεισαν» τα πάντα νωρίς, αποφεύγοντας τη διάδοση του ιού, και τώρα έχουν αυτοπαγιδευθεί στην «επιτυχία» τους ξέροντας ότι όποτε «ανοίξουν» μάλλον θα πληρώσουν κι αυτές με τη σειρά τους το σχετικό τίμημα (Ελλάδα, Δανία, Φινλανδία). Έχει αρχίσει επίσης να γίνεται αντιληπτό πως άλλα πράγματα και όχι τα απαγορευτικά μέτρα μάλλον παίζουν πολύ σημαντικότερο ρόλο: το μεγάλο μέγεθος των γηροκομείων (όπως σε Βόρεια Ιταλία, Ισπανία, Σουηδία, Βέλγιο, Γαλλία κ.λπ.)[17], τα χρονίως παραμελημένα προβλήματα υγείας λόγω έλλειψης ασφαλιστικής κάλυψης (όπως στις ΗΠΑ[18]) και η έκταση της παχυσαρκίας στον πληθυσμό μοιάζουν πολύ καθοριστικότερα για το ύψος της θνησιμότητας σε κάθε χώρα. Συνακόλουθα, η υποψία που πλανάται χωρίς να ομολογείται στα κείμενα και του Αγκάμπεν και του Ιωαννίδη, ότι δηλαδή άλλα μέσα κοινωνικής πολιτικής και δημόσιας υγείας και όχι η καταστολή ή τα διάφορα προϊόντα του «ιατροφαρμακευτικού συμπλέγματος», μπορεί να προασπίσουν αποτελεσματικότερα τις κοινωνίες μάλλον επιβεβαιώνεται: η αποϊδρυματοποίηση των πλαισίων φιλοξενίας ηλικιωμένων και χρονίως πασχόντων, η καθολική ασφαλιστική κάλυψη των κοινωνιών, η επέκταση των δυνατοτήτων των συστημάτων περίθαλψης και των μηχανισμών δημόσιας υγείας μοιάζουν πολύ πιο ελπιδοφόρες προοπτικές από ένα «κλείσιμο» χωρίς προοπτική εξόδου. Κι ακόμα, η παρατηρούμενη επιπρόσθετη θνησιμότητα του 2020[19], παρά τις περί του αντιθέτου προσπάθειες, δεν μπορεί μέχρι στιγμής να αποδοθεί στον κορωνοϊό αλλά μάλλον στα μέτρα αντιμετώπισης της επιδημίας: οι άνθρωποι σε μια σειρά από αναπτυγμένες χώρες φαίνεται να πεθαίνουν από εμφράγματα, εγκεφαλικά, αιμορραγίες και άλλες αιτίες για τις οποίες δεν πηγαίνουν ή πηγαίνουν πολύ αργά στα νοσοκομεία από το φόβο του κορωνοϊού και τους περιορισμούς των μέτρων[20].
Οι δυσοίωνες προβλέψεις και των δυο διανοητών ωστόσο μοιάζουν να επιβεβαιώνονται και στο έτερο σκέλος της συλλογιστικής τους, εκείνο του επερχόμενου ολοκληρωτισμού. Η επιβολή τέτοιας έκτασης μέτρων περιορισμού της κίνησης των φυσικών προσώπων και των ατομικών τους ελευθεριών πέρασε χωρίς σχεδόν καθόλου κοινωνικές αντιδράσεις σε ολόκληρο τον αναπτυγμένο κόσμο. Χώρες με μακρά παράδοση κοινοβουλευτισμού διοικούνται διά διαταγμάτων με όλους τους αντιπροσωπευτικούς και ελεγκτικούς της εξουσίας θεσμούς εν υπνώσει. Σε χώρες όπως η Ουγγαρία, οι κοινοβουλευτικές διαδικασίες ανεστάλησαν μέχρι νεωτέρας. Στην Πολωνία και αλλαχού οι συντηρητικές κυβερνήσεις εκμεταλλεύτηκαν την ευκαιρία της «έκτακτης κατάστασης» για να προωθήσουν νομοθετικά πισωγυρίσματα σε πεδία ατομικών ελευθεριών όπως το δικαίωμα στις αμβλώσεις, η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση κ.ά. Στη δε προοπτική της εξόδου από τα περιοριστικά μέτρα –και ανεξαρτήτως αν αυτό αναμένεται να επιφέρει αναζωπύρωση της επιδημίας ή όχι, όποιο κι αν είναι το εκτιμώμενο επίπεδο της ήδη επιτευχθείσας ανοσίας– κάθε είδους τεχνολογία επιτήρησης είναι στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας. Διάφορα κράτη πειραματίζονται με εφαρμογές στα κινητά που εντοπίζουν άλλους ανθρώπους-ενδεχόμενες πηγές «μόλυνσης», η κίνηση των φυσικών προσώπων επιτηρείται διαρκώς ηλεκτρονικά και θα διέπεται από αυστηρούς περιορισμούς, οι πολίτες σε διάφορα κράτη υποχρεώνονται να φορούν μάσκα στις διαπροσωπικές τους συναλλαγές, κάθε είδους προσωπικά δεδομένα θεωρείται αυτονόητο ότι θα παρέχονται σε ελεγκτικούς μηχανισμούς, κρατικούς ή και ιδιωτικούς, οι συναθροίσεις επιτρέπονται με φειδώ και με έκδηλα μη αναλογικό τρόπο (π.χ. τα θρησκευτικά καθήκοντα επιτρέπονται, ενώ οι διαδηλώσεις απαγορεύονται). Το κράτος αποκτά πλέον πολύ μεγαλύτερο έλεγχο στα σώματα και στις ζωές των ανθρώπων και επιλέγει εκείνο τι είναι «για το καλό τους»: το να πηγαίνεις στη δουλειά επιτρέπεται, οι άσκοπες βόλτες απαγορεύονται, το να μαζευτούν 20 άνθρωποι σε ένα χώρο για να «βγει στον αέρα» ένα δελτίο ειδήσεων επιτρέπεται, η συνάθροιση 20 ανθρώπων σε μια ταβέρνα απαγορεύεται κ.ο.κ. Ούτε λίγο ούτε πολύ λοιπόν δεν είναι άδικο εκείνο που έχει γραφτεί, ότι δηλαδή με την ευκαιρία της επιδημίας η Κίνα κατάφερε να εξάγει το βιοπολιτικό μοντέλο εξουσίας της στην Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική[21]. Όσο δε για τη διαχείριση της επερχόμενης οικονομικής κρίσης που είναι απότοκος των περιοριστικών μέτρων, οι δεκάδες εκατομμύρια άνεργοι έχουν μάλλον πολύ λίγα να περιμένουν από τα κράτη και ακόμα λιγότερες δυνατότητες αντίδρασης στις εφαρμοζόμενες πολιτικές, αφού η κατακρήμνιση της ζωής τους συμβαίνει σε ένα περιβάλλον περιορισμού των κοινωνικών διαμαρτυριών… Για άλλη μια φορά όπως και σε άλλες περιόδους «κρίσης» οι ελίτ αυτού του κόσμου αποδεικνύονται πολύ πιο ψύχραιμες στην διαχείριση και εκμετάλλευση των κρίσεων με βάση του «Δόγμα του Σοκ» της Σχολής του Σικάγο[22] ενώ οι κοινωνίες παραμένουν παγωμένες και παγιδευμένες στην παραπληροφόρηση και στην πλειοδοσία τρόμου που σπέρνουν κυβερνήσεις, μέσα μαζικής επικοινωνίας και μερίδα της επιστημονικής κοινότητας. Κι αυτό παρά τις πρόδηλες αντιφάσεις του λόγου της εξουσίας: στο τέλος του Μάρτη σχεδόν όλη η Ευρώπη κλείστηκε στα σπίτια της άχρι καιρού για να περιοριστεί η πανδημία, στις αρχές του Μάη «βγαίνει» από το lockdown παρότι η επιδημία συνεχίζεται. Κι ακόμα, μια τέτοια πολιτική ατζέντα μπορεί ίσως να ερμηνεύσει καλύτερα την αλλαγή γραμμής πλεύσης διάφορων ευρωπαϊκών κυβερνήσεων την τελευταία εβδομάδα του Μάρτη (Βρετανία, Γερμανία, Ολλανδία, Νορβηγία). Εκεί που αντιμετώπιζαν την πανδημία πολύ πιο «χαλαρά», με απομόνωση των πασχόντων και ιχνηλάτηση των επαφών τους και μαζικά τεστ, αίφνης, μετά πάνω από 6 βδομάδες επιδημίας, αποφάσισαν συλλήβδην εκτεταμένες απαγορεύσεις κυκλοφορίας που αν μη τι άλλο επιδημιολογικά δεν θα μπορούσαν σε καμία περίπτωση να αναχαιτίσουν την εξάπλωση μιας ήδη διαδεδομένης επιδημίας[23]. Όπως χαρακτηριστικά γράφτηκε πρόσφατα «το πολιτικό σύνθημα της σωτηρίας κάθε ζωής δεν είναι αθώο»[24].
Και η επιδημία, λοιπόν, αποδείχτηκε μικρότερη ως προς την πραγματικότητα της απειλής και η ζωή έγινε ήδη πολύ πιο ζοφερή απ’ ό,τι πριν, με τις δημοκρατικές ελευθερίες να απειλούνται σοβαρά με αναστολή απροσδιόριστου τέλους σε ολόκληρο τον πλανήτη. Όπως δε κι αν εξελιχτεί στην πορεία των πραγμάτων η κατάσταση, και ανεξάρτητα από τις επιμέρους αστοχίες στην απολογητική τους, οι Ιωαννίδης και Αγκάμπεν αναμφίβολα πιστώνονται το γεγονός ότι έκρουσαν πρώιμα τον κώδωνα του κινδύνου στις κοινωνίες για το τι διακυβεύεται[25]. Με αυτήν την έννοια –και με τον τρόπο τους ο καθένας εκ των δυο: ο Αγκάμπεν πιο ρητά καθότι ελευθεριακός φιλόσοφος, ο Ιωαννίδης πιο συγκεκαλυμμένα ως τεχνοκράτης και φιλελεύθερος– και οι δυο αντιλαμβάνονται την αναδιάταξη των διαχωριστικών γραμμών που η παρούσα συγκυρία επιφέρει στον κόσμο γύρω μας. Ο Αγκάμπεν για παράδειγμα φαίνεται να καταλαβαίνει ότι με τη θέση του πως η πίστη, η προσήλωση σε κάτι, δεν μπορεί να τίθεται υπό την υποχρεωτική λογοκρισία της «θρησκείας της εποχής», δηλαδή της επιστήμης, έρχεται αντικειμενικά κοντά σε κάθε είδους ανορθολογικά σώματα λόγου. Και ο Ιωαννίδης καθόσον ζει και εργάζεται στην Καλιφόρνια δεν μπορεί να μην κατανοεί πλήρως ότι η θέση του για το «άνοιγμα των κοινωνιών» τον φέρνει αντικειμενικά να υποστηρίζει κάποια μέτρα που προωθεί ο Ντόναλντ Τραμπ και η αμερικανική ακροδεξιά (παρά το γεγονός ότι, όταν σε συνέντευξή του ρωτήθηκε αν είναι υποστηρικτής των πολιτικών του προέδρου Τραμπ για την επιδημία, δεν μπόρεσε να συγκρατήσει τα γέλια του, σπεύδοντας μετά να επισημάνει πως αυτός είναι επιστήμονας και δεν ασχολείται με την πολιτική[26]…). Ούτε όμως ο Αγκάμπεν είναι ζηλωτής παλαιοσυντηρητικός ούτε κατά πάσα πιθανότητα ο Ιωαννίδης τραμπιστής. Και θα ήταν μάλλον επιπόλαιο να τους αποδοθεί πως «δεν καταλαβαίνουν» ότι το έργο τους μπορεί να χρησιμοποιηθεί από πολιτικές δυνάμεις με τις οποίες δεν συμφωνούν απαραίτητα. Μοιάζουν όμως σαν να ιεραρχούν ως σημαντικότερη την αντίθεση «ελευθερίες – ολοκληρωτισμός» από άλλες που μέχρι τον καιρό της επιδημίας ίσως ήταν πιο πρωταρχικές[27].
Η αναδιάταξη των κοινωνικών αιτημάτων, των διαχωριστικών γραμμών και των αντιπαραθέσεων πριν και μετά την επιδημία και την επιβολή δρακόντειων μέτρων περιορισμού των «κλασικών» ελευθεριών μοιάζει να υφέρπει στις διαμάχες στις οποίες ενεπλάκησαν και οι δυο, ο καθένας με το «σινάφι» του. Και μάλλον η αναδιάταξη αυτή δεν αφορά μόνο τη διανόηση. Αφορά πολύ περισσότερο κάθε πολιτικό και κοινωνικό υποκείμενο, αν θέλει να παίξει κάποιο ρόλο στην επόμενη μέρα των κοινωνιών[28], μια ημέρα που αναμένεται ταραγμένη και δύσκολη, με οξυμένες τις κοινωνικές αντιθέσεις, με τις εκμεταλλευόμενες τάξεις σε δεινή κατάσταση και τις εξουσίες πιο θωρακισμένες από ποτέ στα μεταπολεμικά χρόνια. Πράγμα που μας οδηγεί αναπόδραστα και σε μια σημαντική διαφορά των δημόσιων παρεμβάσεων των Αγκάμπεν και Ιωαννίδη. Ο πρώτος προειδοποιεί μεν για την προοπτική του κράτους «κατάστασης εξαίρεσης» και της μαζικής κοινωνικής παλινδρόμησης (θυμίζοντας κάπως το παλαιό αναρχικό σύνθημα «Θάνατος στην επιβίωση!»), αλλά προδήλως η μέχρι τον Γενάρη πραγματικότητα του κόσμου δεν είναι καθόλου η επιλογή του. Άλλωστε όπως γράφει και ο ίδιος: «με κάποιον –έστω ασυνείδητο– τρόπο, η επιδημία ήταν ήδη εδώ: είναι φανερό ότι οι συνθήκες ζωής των ανθρώπων είχαν γίνει τέτοιες ώστε ένα ξαφνικό σημάδι ήταν αρκετό για να τις φανερώσει στην πραγματικότητά τους – δηλαδή ανυπόφορες, ακριβώς όπως μια επιδημία. Και, κατά μίαν έννοια, αυτό είναι το μόνο θετικό γεγονός που μπορεί να εξαχθεί από την παρούσα κατάσταση: αργότερα ίσως οι άνθρωποι αρχίσουν να αναρωτιούνται εάν ο τρόπος της ζωής τους ως τώρα ήταν σωστός»[29]. Για τον ελευθεριακό ριζοσπάστη η δυνατότητα του κράτους-Λεβιάθαν ήταν ήδη παρούσα στην επίφαση καπιταλιστικού κοινοβουλευτισμού και οι δυνατότητες που διανοίγονται στην παρούσα συγκυρία αφορούν όχι μια «ολική επαναφορά» στην προτεραία κατάσταση αλλά τη δυνατότητα μιας άλλης κοινωνίας. Ο Ιωαννίδης, από την άλλη, μοιάζει να υπεραμύνεται της παρούσας κατάστασης πραγμάτων – έστω με επιμέρους κριτικές. Και το εγχείρημά του μοιάζει να συναντιέται με εκείνο του Αγκάμπεν καθώς βλέπει καθαρά τη ζοφερή προοπτική της παλινδρόμησης του κόσμου από την παρούσα κατάσταση σε μια «γυμνή ζωή», σε μια δυστοπία κοινωνικού ολοκληρωτισμού με αντάλλαγμα απλώς και μόνο την επιβίωση των ολοένα και πιο εξαθλιωμένων. Το αν και κατά πόσο και με τι όρους θα μπορέσει να συμπορευτεί ο ριζοσπαστικός λόγος και τα αιτήματα της κοινωνικής δικαιοσύνης με έναν «κλασικό» φιλελευθερισμό θα είναι προφανώς ένα από τα στοιχήματα της επόμενης μέρας. Όπως και η τελική έκβαση των πραγμάτων, καθώς ο αντίπαλος και του ριζοσπαστισμού και του φιλελευθερισμού μπαίνει στη νέα συγκυρία ενισχυμένος όσο ποτέ. Βεβαίως, ο μεν Αγκάμπεν μοιάζει να είναι πολύ πιο απαισιόδοξος από τον Ιωαννίδη: πιστεύοντας πως η μετάλλαξη του κράτους σε αυταρχικότερες μορφές ενυπήρχε ήδη εν σπέρματι στις κοινωνίες και πριν φαίνεται να έχει πολύ λιγότερη εμπιστοσύνη στις αντιστάσεις σε έναν τέτοιο μετασχηματισμό ή στις παγίδες που μπορεί να κρύβει ακόμα και για τους κρατούντες[30]. Ο Ιωαννίδης πάλι από την μεριά μου μοιάζει να έχει μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στους μηχανισμούς αυτορρύθμισης του «συστήματος» και τοποθετείται ως εάν να πιστεύει πως στο τέλος θα επικρατήσουν η σωφροσύνη και ο ορθολογισμός. Ως εκ τούτου δίνει την «μάχη» του με μάλλον πιο επιθετικό, λιγότερο αμυντικό τρόπο και με σαφώς μεγαλύτερη αισιοδοξία. Όπως και να έχει η ζωή θα δείξει πως θα εξελιχθεί στο μέλλον αυτή η στιγμιαία «συνάντηση». Και, όπως προειδοποιούσε ένας άλλος Γάλλος φιλόσοφος πριν από δεκαετίες, «το μέλλον διαρκεί πολύ»…
[1] A. Badiou, “Circonstances 2”, Paris, Ligne et Manifeste, 2004
[7] https://www.quodlibet.it/giorgio-agamben-una-domanda
[8] J. Ioannidis, (2005). Why Most Published Research Findings Are False, PLoS Med. 2005 Aug; 2(8): e124, doi: 10.1371/journal.pmed.0020124
[9] John P.A. Ioannidis, Cathrine Axfors, Despina G. Contopoulos-Ioannidis, (2020). Population-level COVID-19 mortality risk for non-elderly individuals overall and for non-elderly individuals without underlying diseases in pandemic epicenters, medRxiv preprint doi: https://doi.org/10.1101/2020.04.05.20054361
[10] Eran Bendavid, Bianca Mulaney, Neeraj Sood, Soleil Shah, Emilia Ling, Rebecca Bromley-Dulfano, Cara Lai, Zoe Weissberg, Rodrigo Saavedra-Walker, Jim Tedrow, Dona Tversky, Andrew Bogan, Thomas Kupiec, Daniel Eichner, Ribhav Gupta, John P.A. Ioannidis, Jay Bhattacharya, (2020). COVID-19 Antibody Seroprevalence in Santa Clara County, California, preprint doi: https://doi.org/10.1101/2020.04.14.20062463
[12] https://www.voltairenet.org/article209749.html
[13] Imperial College COVID-19 Response Team, «Impact of Non-Pharmaceutical Interventions (NPIs) to Reduce COVID19 Mortality and Healthcare Demand», doi: 10.25561/77482
[14] https://covid19.healthdata.org/united-states-of-america
[16] Στοιχεία για τον αριθμό των κρουσμάτων και των θανάτων ανά χώρα προέρχονται από το https://www.worldometers.info/coronavirus/ το https://coronavirus.jhu.edu/map.html και το https://ourworldindata.org/coronavirus
[19] https://euromomo.eu/graphs-and-maps#excess-mortality
[20]https://www.nejm.org/doi/full/10.1056/NEJMc2009166?fbclid=IwAR2k8xAoZIDCd3yStWHl8GAhrv7F0SGW460VxCHxmUp3ETSShobHSSCx-VY#.XqnyXfuYo6g.facebook; Jacqui Thornton (2020). Stroke: “striking reductions” are seen in number of people with symptoms seeking help BMJ 2020;369:m1406 doi: 10.1136/bmj.m1406 (Published 6 April 2020); https://www.nejm.org/doi/full/10.1056/NEJMms2009984?query=featured_coronavirus&fbclid=IwAR19RKEoYYEAarBjLjIiSUtGWsDsYnhf1ooOv246Qygm4mfJhqLwTE9A6Uk#.XqVZan62UWo.facebook; https://www.nytimes.com/2020/04/06/well/live/coronavirus-doctors-hospitals-emergency-care-heart-attack-stroke.html
[23] https://www.ft.com/content/5ff6469a-6dd8-11ea-89df-41bea055720b
[25] Υπάρχει όμως και μια άλλη λιγότερο θεατή πλευρά αυτής της μάλλον ασυνήθιστης «συνάντησης» λόγων ή καλύτερα μια ενδεχομένως αναπόδραστη επιστημολογική συνέπειά τους. Η σύγχρονη επιστήμη και ο κόσμος του μοντέρνου θεμελιώθηκαν πάνω στην αμφισβήτηση και απόρριψη του «αριστοτελικού τέλους», των «τελικών αιτιών» των φαινομένων του υλικού κόσμου, και εστίασαν στην μηχανιστική αιτιότητα των προς εξήγηση φαινομένων. Οι εξηγήσεις που «έρχονται από το μέλλον» περιορίστηκαν αποκλειστικά στο χώρο των θρησκειών και εν γένει του μεταφυσικού. Ωστόσο περιστάσεις όπως ετούτη μοιάζουν να υπενθυμίζουν πως και το επιστημονικό εγχείρημα παραμένει ριζωμένο σε αθεμελίωτες πεποιθήσεις, στην «πίστη» και σε μια απροσδιόριστη και εν πολλοίς αστήρικτη προσδοκία του μέλλοντος. Οι Ιωαννίδης και Αγκάμπεν στην παρούσα συνθήκη έρχονται να επιβεβαιώσουν (εκόντες-άκοντες) πως η σύγχρονη επιστήμη δεν γνωρίζει πάντα όσα κατά καιρούς διατείνεται (δηλαδή περίπου τα πάντα!), πως συχνά βάζει στη θέση τεκμηριωμένων αποδείξεων τις «διηγήσεις της γιαγιάς», πως αποδέχεται ευχαρίστως το ρόλο της θεραπαινίδας του κράτους και των κάθε λογής μεταλλάξεών του και πως όλα αυτά είναι σε θέση να τα κάνει μόνο επινοώντας ολοένα και καινούργιες τελεολογίες και μεταφυσικές προφητείες.
[26] https://www.youtube.com/watch?v=cwPqmLoZA4s&t=68s στο 1:11:20
[27] Η επιρρέπεια και των δυο σε κοινωνικές και φιλελεύθερες πολιτικές αντιμετώπισης της επιδημίας και η εναντίωσή τους σε κατασταλτικές και ανορθολογικές επιλογές λοιμοκάθαρσης μπορεί βέβαια να έχει πολύ πιο μακρινές αφετηρίες. Γνωρίζουμε για παράδειγμα πως η αρχαία ιατρική συγκροτήθηκε σε δυο «κοιτίδες» με μάλλον αντιθετική μεθοδολογία (Ackerknecht E.H., Ιστορία της Ιατρικής, Μαράθια, Αθήνα, 1998): η μεν Μεσοποταμιακή και Αιγυπτιακή ιατρική αρθρωνόμενη πάνω στην εμπειρία των παρασιτώσεων συνέλαβε την νόσηση ως προσβολή του οργανισμού από έναν εξωτερικό «ξενιστή» που πρέπει να αποβληθεί από το σώμα. Η Ιπποκρατική ιατρική αντιθέτως επιχείρησε να περιγράψει την νόσο ως διαταραχή της «ομοιόστασης», της σχέσης δηλαδή ενός οργανισμού με το φυσικό και κοινωνικό περιβάλλον του αποσκοπώντας στην αποκατάσταση των διαταραγμένων σχέσεων και εστιάζοντας στην επίτευξη μιας νέας ισορροπίας. Η ένταση ανάμεσα στα δυο αυτά μοντέλα σκέψης στην ιατρική διατηρήθηκε δια μέσου των αιώνων και αναπαράγεται μέχρι σήμερα παρά την αναδιοργάνωση της ιατρικής σκέψης σε μηχανιστική βάση από τον 18ο αιώνα και μετά (με πρώτες τις εργασίες του Βρετανού Ουίλιαμ Χάρβεϊ). Η αντίθεση αυτή εκδηλώνεται στην εποχή μας με την φαινόμενη ασυμβατότητα των πληθυσμιακών επιστημών της δημόσιας υγείας από την μια με την ατομικώς ασκούμενη κλινική ιατρική από την άλλη (Γ. Νικολαΐδης, Ιστορία των Επιστημών της Δημόσιας Υγείας, Συνάψεις/Ταξιδευτής, Αθήνα, 2008).
[28] Για παράδειγμα, είναι αμφίβολο αν από την πανσπερμία των ομαδοποιήσεων του εγχώριου ριζοσπαστισμού θα μπορέσουν να έχουν οποιαδήποτε συμμετοχή ή αξιοπιστία στις αντιθέσεις της επόμενες περιόδου εκείνες που δεν βρέθηκαν να διαδηλώνουν την ημέρα της Πρωτομαγιάς. Σε τελική ανάλυση, αν ο φόβος της «μόλυνσης» εξαιτίας του συγχρωτισμού υπερίσχυσε την 1η Μαΐου, τότε γιατί να μην υπερισχύσει και πάλι σε κάθε στιγμιότυπο των κοινωνικών αντιπαραθέσεων την επόμενη μέρα; Αν ο λεγκαλισμός απέναντι σε ένα κράτος «εξαίρεσης» υπερτερεί των δικαιωμάτων, τότε γιατί να μην επικρατήσει σε κάθε μελλούμενη περίσταση;
[29] https://www.quodlibet.it/giorgio-agamben-riflessioni-sulla-peste?fbclid=IwAR1bAE2CgsSNkC5KIVtxrSX3mrPue8PM07VFwzfgPXSTX2c64r0mADuXk8I, μετάφραση στα ελληνικά: https://www.toperiodiko.gr/%cf%83%ce%ba%ce%ad%cf%88%ce%b5%ce%b9%cf%82-%cf%80%ce%ac%ce%bd%cf%89-%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%b5%cf%80%ce%b9%ce%b4%ce%b7%ce%bc%ce%af%ce%b1-%cf%84%ce%bf%cf%85-giorgio-agamben/#.Xq1T6Wgza7R
[30] Ο πατερναλισμός της εξουσίας εγκυμονεί πάντα τον κίνδυνο η σημερινή πλατιά αποδοχή να μετατραπεί στο ακριβώς αντίθετό της όταν το σύστημα πάψει να μπορεί να αποδεικνύει την αποτελεσματικότητά του.
(*) Ο Γιώργος Νικολαΐδης είναι Ψυχίατρος, διδάκτορας Επιδημιολογίας και έχει σπουδάσει Φιλοσοφία της Ψυχικής Διαταραχής και Ψυχοδυναμική Θεωρία. Είναι Διευθυντής της Δ/νσης Ψυχικής Υγείας και Κοινωνικής Πρόνοιας του Ινστιτούτου Υγείας του Παιδιού και Πρόεδρος της Επιτροπής Λανζαρότε του Συμβουλίου της Ευρώπης
Οι αντιδραστικοί θεωρητικοί της “αγέλης”, αντεπιτίθενται πια σε μαζική κλίμακα, αφού έκαναν λίγο υπομονή, να περάσει το πρώτο κύμα λαϊκής φρίκης, που προκάλεσαν οι ιδέες τους!
Επωφελούνται από την αδυναμία/ανετοιμότητα του (ουσιαστικά ανύπαρκτου…) λαϊκού κινήματος να προβάλει ισοπεδωτικά και βίαια πια την αξίωση για Κοινωνική Δημόσια Υγεία, σαν μέρος μιας επαναστατικής ανατροπής των πάντων, στην βάση των σχέσεων παραγωγής, και συνακόλουθα στο Εποικοδόμημα.
Αξιοποιούν το μούδιασμα και την διστακτικότητα, την μαζική ιδεολογική καθυστέρηση. Με λίγα λόγια εκμεταλλεύονται το γενικότερα πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού και την μη διαχειρίσιμη, προς το παρόν και ακόμη, μακρόχρονη επιθετικότητα του Ιμπεριαλισμού. Δόγμα του Σοκ.
Αυτά είναι τα αποτελέσματα, μεταξύ άλλων, και των τραλαλάδων, που βλέπανε ..”επαναστάσεις” και …”εξεγέρσεις” στους …Podemos και στους …Aganacticos, και στις …”αριστερόστροφες πλατείεςαν. Αδυνατώντας να συνειδητοποιήσουν το τεράστιο επαναστατικό έλλειμμα της εποχής μας, και τις συνέπειές του.
Το ότι η Επανάσταση έχει καθυστερήσει απελπιστικά, τώρα πια γίνεται βασικό όπλο και επιχείρημα εναντίον της…. Η Βαρβαρότητα επελαύνει ασυγκράτητη.
Είναι δυνατόν να γράφονται αυτά τα ultra-αντιδραστικά επιστημονικοφανή παραληρήματα σε έστω wannabe “ανατρεπτικά” σάϊτ;;;!!!!
Σημεία των καιρών.
Ανώνυμε οπαδέ (του κκε ;) έχεις χάσει τα μαρξιστικά αυγά και πασχάλια, δε ξέρεις τι σου γίνεται και δε βλέπεις πέρα από τη μύτη σου (το κόμμα σου;). Έτσι μπορείς να έχεις τόση σχέση με την επανάσταση, όση αυτοί που δεν πρόκειται στον αιώνα τον άπαντα να τη κάνουνε. Αυτές οι δήθεν επαναστατικολογούσες απόψεις και κατακεραυνώσεις και έχθρες κατά πάντων, έχουν καταντήσει εξ “αριστερών” ιερά εξέταση στη φαρέτρα της ιδεολογικής, πολιτιστικής και πολιτικής ηγεμονίας της δεξιάς.
Άλλο (1) η αξίωση για κοινωνική και δημόσια υγεία σαν μέρος μιας σοσιαλιστικής κοινωνίας που δεν θα μπορούσε ποτέ να μπει σε λοκντάουν αλλά θα δούλευε επιστημονικά μελετημένα και κοινωνικά στοχευμένα, και άλλο (2) η τρομουστερία, η πλήρως ελεγχόμενη ειδησεογραφική και επιστημονικοφανής μονοφωνία και ο συνταγματικός γύψος. Ποια επανάσταση ρε ζαγάρια; Κάνοντας πρακτικά γαργάρα το (2) δεν υπήρξε καμιά σθεναρή προβολή του (1). Ανέξοδη αντικαπιταλιστική ρητορία με τη μάσκα, συμβολικά events με κουβαδάκια, θυμώνετε κιόλας που δεν εκάμαμεν οι λαουτζίκοι επανάστασιν…
Ο ανώνυμος (μάλλον ΚΚΕ), εκφράζει ένα κανονικό παραλήρημα:
Α. Τόσο ο αγκαμπεν όσο και ο Ιωαννίδης και φυσικά ο Γιώργος νικολαιδης είναι αναφανδον υπέρ ενός αποτελεσματικού δημοσιου συστήματος υγείας κ πρόνοιας.
Β. Τι είναι αυτό όμως που η μισή κοινωνία και εντός ένα μεγάλο κομμάτι αριστερών ανένταχτων κ οργανωμένων δεν θέλει να καταλάβει; Είναι το δίπολο “ΥΓΕΙΑ εναντίον ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ και τούμπαλιν” που στήνουν τα κράτη και το κεφάλαιο παγκόσμια! Από τον Κίνα, το Βιετνάμ και τις ΗΠΑ, μέχρι την Αγγλία, την Γαλλία, την ΕΕ συνολικά, την Ρωσία, την Τουρκία κλπ. Τι μας λένε τα κράτη και το κεφάλαιο με διάφορες παραλλαγές; Μας λένε “αν θέλετε την υγεία σας να την προστατέψω , εκχωρειστε μου το είναι σας”. Εκχωρήσετε μου το δικαίωμα να επιλέγω ΕΓΩ ως κράτος και κεφάλαιο, ΑΝ και ΤΙ θα κλείσω για την.προστασια από την κάθε επιδημία! Και έτσι , η μισή κοινωνία αποδέχθηκε να δουλεύει σε κλειστούς εργασιακούς χώρους ο ένας πάνω στον άλλον, αλλά προς θεού, οι παραλίες, τα βουνά και τα πάρκα που είναι ανοιχτοί χώροι, μεταδίδουν (sic!!!!!) τον ιό!!!
Γ. Μας είπαν τα κράτη κ το κεφάλαιο με διάφορες παραλλαγές: ΕΣΕΙΣ η πλεμπα κάθεστε μέσα και ΕΓΩ το κράτος κ το κεφάλαιο αλωνιζω έξω, περνάω νόμους που σας γαμανε, αλλά ΕΣΕΙΣ δεν έχετε το δικαίωμα να συναθροιστειτε δημόσια για να αντιμετωπίσετε την πολιτική μου. Έχετε όμως ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ να συναθροιζεστε στους χώρους δουλειάς για να παράγετε .
Δ. Τι είπαν οι εθνικιστές, και οι ακροδεξιοί; ΣΥΜΦΩΝΗΣΑΝ ΑΠΟΛΥΤΑ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΡΑΝΤΙΝΑ, ΚΑΙ ΜΕ ΥΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ ΚΡΑΤΟΥΣ Κ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ στην ζωή του λαού! Στο μόνο που διαφώνησαν ήταν στο ότι η θεία κοινωνία δεν κολλάει ( sic!!!!!) γιατί προστατεύει ο….θεός (sic!!!!!) και άλλες τέτοιες ανοησίες και ψέματα!!! Και φυσικά οι εθνικιστές κ οι ακροδεξιοί συμφώνησαν να δουλεύουμε ο ένας πάνω στον άλλον σε κλειστούς χώρους ιδανικούς για την μετάδοση του ιού, κ παράλληλα ήθελαν ανοιχτές τις εκκλησίες , δλδ πάλι κλειστούς χώρους ιδανικής μετάδοσης του ιού.
Ε. Τι είπαν πολλοί αριστεροί ενταγμένοι κ ανένταχτοι , οργανώσεις κ φυσικά πρόσωπα; Έκαναν αβαβα το κλείσιμο πάρκων κ παραλιών , σωστά απαίτησαν το κλείσιμο των εκκλησιών και των εργασιακών χώρων μιας και είναι κλειστοί χώροι . Το χειρότερο όμως ήταν που μαζί με την μισηβκοθν μια, θεοποίησαν την τσιοδρα, έναν κρατικό/κυβερνητικό υπάλληλο, που θυσίασε την επιστημοσύνη του, στον βωμό της εξυπηρέτησης της κρατικής καπιταλιστικής πολιτικής της κυβέρνησης. Έλεγαν πολλοί ΚΚΕδες, ανένταχτοι κλπ, το ανεκδιηγητο “τετοιους επιστήμονες θέλουμε στον σοσιαλισμό” (sic!!!!).
Το ΝΑΡ, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, άλλες πολιτικές δυνάμεις, ανένταχτοι κ μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας , απεδεχθησαν τα ιατρικά πορίσματα αλλά όπως το κεφάλαιο και τα κράτη τα υποτάσσουν στην πολιτική κ τα συμφέροντα του κεφαλαίου, έτσι και εμείς προσπαθούμε να τα υπιταξουμε στις λαϊκές ανάγκες κ στην χειραφέτηση των καταπιεσμένων. Για αυτό και το σύνθημα ο λαός σώζει τον λαό με ι,τι συνεπάγεται είναι το μοναδικά σωστό. Για αυτό και απορρίπτουμε το ψευτοδιπολο υγεία vs ελευθερία που έστησε κ στήνει το κράτος κ το κεφάλαιο ! Θέλουμε και υγεία/ζωή και ελευθερία !!! Ούτε μόνο ζωή ούτε μόνο ελευθερία. Στην πρώτη ξκαταντας ρομπότ που απλά επιβιώνει, στην δεύτερη καταντάει ατομιστής που κοιτάει μόνο την πάρτη του. Καθαρα πράγματα .
Το χειρότερο είναι ότι έχουν προκύψει φιλελεύθεροι ¨γνήσιοι” αλλά και “λαικοδεξιοί¨” που σπεκουλάρουν στα τρομακτικά κενά, με τη δική τους βέβαια ατζέντα….ως και το fox του patriot act βγαίνει υπέρ της δημοκρατίας και κατά της λογοκρισίας στο φουμπου και γιουτιουμπ…τρατζικ πράματα
Οντως πικάπα, ΑΥΤΟ είναι το χειρότερο! Δεν είναι δυνατόν, να αφήσουμε τον λαό/εργατική τάξη τόσο στην Ελλάδα όσο και παγκόσμια, να ΣΥΝΤΡΙΒΕΙ αποδεχόμενος το άθλιο δίπολο ζωή/υγεία vs ελευθερία/δικαιώματα που έχει στήσει το κεφάλαιο και τα κράτη σε Ανατολή και Δύση! Εμείς ως καταπιεσμένοι, ΘΕΛΟΥΜΕ ΚΑΙ ΖΩΗ/ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ/ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ! Δεν πρέπει να εκχωρήσουμε τίποτα απο αυτά, στον έλεγχο κρατών και κεφαλαίου!
Ναι, το κράτος ως τρόπος οργάνωσης των κοινωνιών και όχι μόνο ως εργαλείο της εκόαστοτε άρχουσας τάξης, ΜΠΟΡΕΙ να αποσπά συναίνεση είτε διαμέσω του φόβου (για την ζωή εν προκειμένω), όσο και ως ο αποκλειστικός οργανωτής της ζωής μας , άρα και των παρεχώμενων δομών Υγεία, Πρόνοιας κλπ. Αρα ΕΜΕΙΣ ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ δημόσιο ΚΑΙ ΕΠΑΡΚΈΣ σύστημα Υγείας/πρόνοιας και παράλληλα ΔΕΝ εκχωρούμε την ρύθμιση της κοινωνικής ζωής και τονν έλεγχο αυτής, στο κράτος και στο κεφάλαιο. Αυτό θα πρέπει να είναι ο οδηγός της πράξης για τις πολιτικές δυνάμεις που ομνύουν στον κομμουνισμό.
Μικρής αυτοκριτικής το ανάγνωσμα. Κοιτάζοντας πιο προσεκτικά και το λεξικό αποσύρω τη λέξη που κακώς διάλεξα, κακώς μιμούμενος το έγκριτο άρθρο ¨ποιοι όλοι μαζί βρε ζαγάρια;”. Αυτό.
Αναφερόμενος κριτικά πλέον στο έγκριτο άρθρο «Όταν η συμφορά συμφέρει, λογάριαζέ την για πόρνη» τυχόν νηφάλιοι φίλοι του ΚΚΕ καλόν να κοπιάσουν για την αυτοκριτική τους για την καταφανώς κακή τους εκπροσώπηση εδώ.
Εκκρεμεί βεβαία η μεγάλη αυτοκριτική για ένα κόμμα που…ευτυχώς που υπήρχε τουλάχιστο αυτό, αλλά που και αυτό βαράει πλέον κακόφωνη μπιέλα: Δεν δικαιολογεί πλέον επί της συγκυρίας την παρουσία του σε αυτά τα μεγέθη..
Πικάπα, πως κι έχασες απότομα το πράο-κυριλάτο ύφος σου; Κάποια μύγα;
Σε όλους τους “μυγιασμένους” καθώς και στους θιασώτες των Ευρωπαϊκών Θεσμών εύχομαι καλό ταξίδι στο “νέο κύμα” του αγνωστικιστικού πιθανοκρατισμού και της παλινόρθωσης της Μεταφυσικής, γιατί όχι και της Ευφυούς Δημιουργίας. Προσέχτε, μόνο, γιατί δε θάχετε όλοι τους γιατρούς του Τζόνσον. Ασε, που όπως φαίνεται δεν καταφέραν και πολλά…..
Φιλε μου ανώνυμε, μην παραληρείς και μην φοβάσαι: Α. Απορρίπτουμε τους θεσμούς της ΕΕ (και όχι γενικά ευρωπαικούς θεσμούς, δεν υπάρχουν τέτιοι) ως εκμεταλευτικούς/καπιταλιστικούς.
Β. Γράφεις “…Σε όλους τους “μυγιασμένους” καθώς και στους θιασώτες των Ευρωπαϊκών Θεσμών εύχομαι καλό ταξίδι στο “νέο κύμα” του αγνωστικιστικού πιθανοκρατισμού και της παλινόρθωσης της Μεταφυσικής, γιατί όχι και της Ευφυούς Δημιουργίας….”. Τι σ επιασε παιδακι μου νυχτυάτικα; Υλιστές και διαλεκτικοί είμαστε, για αυτό και ΚΑΤΑΝΟΗΣΑΜΕ κάτι που ΕΣΥ μάλλον αδυνατείς: ΤΑ ΚΡΑΤΗ ΚΑΙ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ, βρήκαν νέο γαμάτο τρόπο που συπληρώνει το υπόλοιπο οπλοτάδιο διατήρησης της κυριαρχίας τους: Το άθλιο δίπολο Υγεία/ζωή vs ελευθερία. Ειστε με την υγεία και την ζωή σας; ΑΠΕΜΠΟΛΗΣΤΕ την ελευθερία και τα λαϊκά σας δικαιώματα.
ΓΙΑ ΑΥΤΟ και εμείς απαντάμε: ΘΕΛΟΥΜΕ ΚΑΙ ΖΩΗ/ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ. Πως;
α. ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ παντού δημόσιο, επαρκές σύστημα υγείας πρόνοιας με ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ του ιδιωτικού τομέα της υγείας.
β. Διεκδικούμε μαζικά τεστ σε όλο τον κόσμο και κλείσιμο ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΜΗ αναγκαίων για την επιβίωση του κόσμου επιχειρήσεων για όσο διάστημα διαρκεί η επιδημία, με καταβολή του μισθού κανονικά.
γ. Διεκδικούμε ΑΝΟΙΧΤΑ τα πάρκα, τα βουνά, τις παραλίες.
δ. Διεκδικούμε το να κυκλοφορούμε ελευθερα έξω, χωρίς sms και εξοδόχαρτα και να απαγορεύεται ΜΟΝΟ η συνάθροιση σε κλειστούς χώρους όπως πχ οι εκκλησίες, οι μη απαραίτητοι για την επιβίωση του κόσμου εργασιακοί χώροι, τα σχολεία, οι σχολές.
ε. ΑΠΟΡΡΙΠΤΟΥΜΕ την ανάδειξη της επιστήμης σε υπέρτατο κανονιστικό πλαίσιο ρύθμισης της κοινωνιής ζωής καιτων διαπροσωπικών σχέσεων, όπως αρνούμαστε πχ και την ανάδειξη της οποιασδήποτε θρησκείας σε αυτόν τον ρόλο. Η κοινωνική ζωή και οι διαπροσωπικές σχέσεις δενπρέπει να επιστημονικοποιούνται (πχ τώρα ιατρικοποίηση, αυριο κάτι άλλο), ούτε να θρησκευτικοποιούνται. Η κοινωνική ζωή και οι διαπροσωπικές σχέσεις έχουν ως ρυθμιστική αρχή τον συνδυασμό/αλληλοσυσχέτιση προσώπου/συλλογικότητας ως κοινωνική/πολιτική διαδικασία. Οκ;
Ολοι μας γίνασμε μάρτυρες για το ΠΩΣ προσπαθεί σήμερα ο καπιταλισμός να ιατρικοποιήσει την δημόσια και προσωπική συμπεριφορά. Ο κρατικός/κυβερνητικός υπάλληλος Σωτήρης Τσιόδρας ο οποίος υπεταξε την επιστημοσύνη του στο συμφέρον της άρχουσας τάξηςτης χώραςμας, ανεδείχθη ως …ρυθμιστής συμπεριφοράς! Οπως παλαιότερα ήταν ο αρχιεπίσκοπος! Η επιστήμη ως οιωνεί θρησκεία δηλαδη! Yabasta!!
Ολοι μας ξέρουμε πως πρέπει σε αυτοπεριοριστούμε αλλά και να μην ξέρουμε, ΕΜΕΙΣ ως λαός θα αλληλοπροστατευθούμε! Οχι και να ανάξουμε λοιπόν τονΤσιοδρα σε “επιστήμονα που τέτιους θελουμε και στον σοσιαλισμό” οπως λέγανε πολλοί που τα μάζεψαν τώρα!!!
Επιστήμη = Θρησκεία,
Social distancing = Communism
…συνεχίστε, …καλά το πάτε!
Ανώνυμε συνέχισε το παραλήρημα, καλά το πας! ΝΑΙ αδερφέ ανώνυμε, η επιστήμη στον καπιταλισμό, μπορεί και να παίξει τον ρόλο νέας θρησκείας, ΑΝ αυτό ε΄χει ανάγκη το κεφάλαιο και το κράτος για διαιωνίσουν την εξουσία τους! Είτε σου αρέσει, είτε όχι. Και αυτό είναι υλιστικό διαλεκτικό συμπέρασμα.
Το άλλο σιχαμένο τραμπικό που γράφεις, δείχνει πόσο χαμένα τα έχεις , δεν μπορείς να καταλάβεις τιποτα για την σημερινή κατάσταση και το που αυτή πηγαίνει!
“ΑΠΟΡΡΙΠΤΟΥΜΕ την ανάδειξη της επιστήμης σε υπέρτατο κανονιστικό πλαίσιο ρύθμισης της κοινωνιής ζωής και των διαπροσωπικών σχέσεων, όπως αρνούμαστε πχ και την ανάδειξη της οποιασδήποτε θρησκείας σε αυτόν τον ρόλο.”
…και μετά…
“η επιστήμη στον καπιταλισμό, μπορεί και να παίξει τον ρόλο νέας θρησκείας,”
…κι επειδή στο μυαλουδάκι μας όλα είναι σούπα, κι έτσι και γκιουβέτσι, και μέχρι (και αν ποτέ) καταφέρουμε να ξεχωρίσουμε πότε “μπορεί να παιξει” και πότε όχι…
…”ΑΠΟΡΡΙΠΤΟΥΜΕ κλπ.”
…αλλά ταυτόχρονα ζητωκραυγάζουμε τον κ. Ιωαννίδη και τις αμφισβητημένες ψευδοεπιστημονικές, δίκην “Ζουράρι”, υπηρεσίες του στην ευγονική της αγέλης, των πιο επιθετικών μερίδων της κεφαλαιοκρατίας, …
…απλά για να το παίξουμε άλλη μια φορά “ανυπάκουοι” στο σοκάκι μας,
Ποιός θα μας πάρει χαμπάρι…..
Καλημέρα.
Αφού εκφράσω την αγανάχτησή μου για το παραλήρημα του “Ανώνυμος” 6.05.2020 at 00:19 και τα ανεκδιήγητα για “θεωρητικούς της αγέλης” (αναρωτιέται κανείς αν στέκουν σωστά στα μυαλά τους ή αν απλά είναι “βαλτοί”, όσοι αποδίδουν σε αγωνιστές σαν τον Νικολαίδη προθέσεις για “ανοσίες αγέλης” και λοιπές ανοησίες), θα ήθελα να πω ότι είμαι πολύ επιφυλακτικός για τα όσα λέει ο αρθρογράφος.
Ενώ κάνει ολόσωστη κριτική στα οριζόντια και δίχως διάκριση μέτρα “λόκντάουν” (είναι γνωστό ότι η Ν.Κορέα και η Ιαπωνία δίχως λόκντάουν, αλλά με τεστ και ιχνηλάτηση, τα πήγαν καλά με την επιδημία), επαινεί τον Ιωαννίδη για την “κριτική” του ματιά στο ζήτημα. Αμφιβάλλω αν ο Ιωαννίδης έχει οποιαδήποτε “κριτική” ματιά. Ευθύς εξαρχής (και πριν ακόμα πάρει στα χέρια του οποιαδήποτε αξιόπιστα στοιχεία) μιλούσε για “πολύ μικρή θνησιμότητα του Covid-19 συγκρίσιμη μ’ αυτήν της εποχιακής γρίπης”. Ακόμα κι αυτή τη στιγμή επιμένει σε νούμερα της τάξης του 0,1% θνησιμότητα όταν όλοι δίνουν τουλάχιστον 1% (δεκαπλάσιο της γρίπης). Ο Ιωαννίδης, απ’ την γνήσια αγωνία του για τις (σοβαρές) συνέπειες της καραντίνας στη Δημόσια Υγεία, φτάνει να αρνείται την ίδια την απειλή του κορωνοιού. Δεν είναι αυτός ο σωστός τρόπος για να σκεφτούμε πάνω στο ζήτημα. Οι καπιταλιστές είναι παντελώς ανίκανοι να διαχειριστούν οποιαδήποτε κρίση (υγειονομική ή άλλη) και γι’ αυτό, τώρα περισσότερο από ποτέ, χρειάζεται να τους οδηγήσουμε στην έξοδο για ν’ αναλάβουν οι εργαζόμενοι τα ηνία μιας κοινωνίας σε βαθιά κρίση.
Όσο για τον Αγκάμπεν, οφείλω να ομολογήσω ότι μόνο εκνευρισμό προκαλούν οι απόψεις του τώρα τελευταία. Όχι μόνο προσπάθησε να πείσει ότι “δεν υπάρχει πανδημία” στο πρώτο άρθρο του, 26 Φεβρουαρίου(https://www.quodlibet.it/giorgio-agamben-l-invenzione-di-un-epidemia), αλλά επιπλέον συνέχισε να διαπράττει ατοπήματα, μιλώντας για “υπαρξιακό κενό της κοινωνίας μας”.
Μίλησε λοιπόν, για τη “γυμνή” ζωή, την οποία “αποδέχτηκαν αδιαμαρτύρητα οι Ιταλοί συμπατριώτες του”, στο άρθρο του “Μολυσματική νόσος”, στις 11 Μαρτίου (https://www.quodlibet.it/giorgio-agamben-contagio). Είναι ν’ απορεί κανείς πως φτάνει ένας ριζοσπάστης του παρελθόντος να βγάζει τόση περιφρόνηση και αφ’ υψηλού αντιμετώπιση για τους απλούς ανθρώπους. Η “μεροδούλι, μεροφάι” ζωή των ιταλών εργαζόμενων (και όλων των εργατών όπου γης) είναι “γυμνή” ζωή; Η αγωνία των απλών ανθρώπων να προστατευτούν απ’ την επελαύνουσα επιδημία είναι προσκόλληση στη “γυμνή” ζωή; Μήπως υπάρχει κάτι πιό πολύτιμο απ’ αυτή τη “γυμνή” ζωή, ως βάση της ύπαρξής μας;;
Για να μπορέσουμε να βρούμε ένα νόημα και να “ντύσουμε” αυτή τη “γυμνή” ζωή, χρειάζεται αρχικά να διασφαλίσουμε ότι είμαστε, ει δυνατόν, όλοι ζωντανοί. Διαφορετικά τα παχιά λόγια περί υπαρξιακού νοήματος είναι κούφια και ανούσια. Τι αξία έχουνε οι συζητήσεις για το “νόημα” της ζωής, στ’ αυτιά των φτωχών ινδών εργαζόμενων που πεθαίνουνε αβοήθητοι στις παραγκουπόλεις της Μουμπάι;
Αυτό που θα νοσταλγήσουμε από την περίοδο της καραντίνας, είναι η καθαρή και ήσυχη πόλη, η παντελής έλλειψη αυτοκινήτων, και σε παγκόσμιο επίπεδο η πολύ μεγάλη μείωση της ρύπανσης του πλανήτη η οποία και προήλθε από το σταμάτημα των αεροπορικών πτήσεων, των θαλάσσιων ταξιδιών και της κίνησης των αυτοκινήτων.
ΟΛΑ τα παραπάνω, ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΠΙΑ με τον πιο εκκωφαντικό τρόπο, ΤΗΝ ΑΝΑΓΚΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗΣ του ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΤΡΟΠΟΥ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ και ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗΣ και την αντικατάστασή του από τον κομμουνισμό της αποανάπτυξης ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ! Δηλαδή από τον κομμουνισμό ο οποίος σε αντίθεση με τον καπιταλισμό ΚΑΙ τον αλήστου μνήμης υπαρκτό “σοσιαλισμό”, θα αντιλαμβάνεται την ΦΥΣΗ σαν το αναντικατάστατο ανόργανο σώμα του ανθρώπου και τον ΑΝΘΡΩΠΟ σαν ΤΜΗΜΑ και όχι νταβατζή της φύσης και του πλανήτη!
Και φυσικά, κάτι που ξεχνά η μισή κοινωνία και ανάμεσα τους και πολλοί αριστεροί, οργανωμένοι και ανένταχτοι: Τα δυτικά καπιταλιστικά κράτη, ΠΗΡΑΝ ΠΟΛΥΤΙΜΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ από τα ανατολικά καπιταλιστικά κράτη, την Ρωσία και ειδικά την Κίνα: Οι τεχνολογικά εξελιγμένοι μηχανισμοί κρατικής παρακολούθησης, χαφιεδισμού και εποπτείας που έχουν αναπτύξει εκεί με πρωτοπόρα την καπιταλιστική Κίνα, έρχονται να συμπληρώσουν τους μηχανισμούς χαφιεδισμού, εποπτείας και παρακολούθησης των δυτικών καπιταλιστικών κρατών! Και όλα αυτά στο όνομα της ζωής και της Υγείας των…πολιτών! Ο μεγάλος αδερφός είναι εδώ και ορισμένοι είδαν σε αυτόν επιστροφή του…………κοινωνικού κράτους……..
Τρολάρεις; Τα δυτικά κράτη βελτίωσαν την τεχνογνωσία τους στους μηχανισμούς χαφιεδισμού, αντλώντας εμπειρία από τα κακά ανατολικά, που την είχαν κληρονομήσει από τον ανελεύθερο σοσιαλισμό; Αυτό είναι το επιμύθιο; Δηλαδή ο Τραμπ τι λέει; Δεν λέει όχι στα μέτρα της Κίνας για να μην κινδυνεύσει η ελευθερία των πολιτών; Οι ακτιβιστές-ρατσιστές στις ΗΠΑ που μπουκάρουν ένοπλοι σε τοπικά κοινοβούλια, για την ελευθερία ρε γαμώτο, και ενάντια σε μέτρα για την πανδημία, είναι συναγωνιστές μας πλέον; Πολύ γραμμική η λογική σου. Θυμίζει εκείνο με τον χωροφύλαξ και το μπουζούκι.
Λέον εσύ μάλλον τρολάρεις: Η καπιταλιστική κίνα, ναι αυτή που κυβερνά ΚΚ, είναι πρωτοπορα στην εφαρμογή τεχνολογιών αναγνώρισης προσώπων με πάμπολλες κάμερες στους δρόμους, εγκαινιάζει το 2021 ένα σύστημα πόντων όπου μέσω εφαρμογών θα τσεκάρεται η νομιμοφροσύνη ή όχι των κατοίκων αυτής της χώρας και αναλόγως θα έχουν ή ηδεν θα έχουν μπόνους στην κοινωνική ασφάλιση, στο δικαίωμα να προσλαμβάνονται σε δουλειές, κλπ.
Από κοντά και τα δυτικά καπιταλιστικά κράτη:
https://tvxs.gr/news/egrapsan-eipan/stin-kina-i-proti-psifiaki-diktatoria-syntoma-kai-konta-mas
Ο Τραμπ και οι αμερικάνοι εθνικιστές, είναι η ΜΙΑ εκ των 2 καπιταλιστικών αφηγήσεων: Ατομιστές και παρτάκηδες, βαθιά συνωμοσιολόγοι, αρνούνται ΟΠΙΑΔΗΠΟΤΕ ΙΔΕΑ κράτους πρόνοιας στο όνομα της ατομικότητας, της ατομικής επιτυχίας, της “αριστείας”. Η 2η καπιταλιστική αφήγηση είναι αυτή που λίγο ως πολύ ακολουθησε η Ευρώπη: Στο όνομα της επιδημίας και του δικαιολογημένου φόβου που αυτή δημιουργεί, βρίσκω ευκαιρία ως κράτος και κεφάλαιο, τόσο για να θωρακίσω περαιτέρω την ηγεμονία μου στην πλέμπα μέσω καταστολής και οριζόντιας καραντίνας, όσο και για να περάσω ό,τι νομοσχέδιο γουστάρω με την κοινωνία έγκλειστη.
Αυτές είναι οι 2 καπιταλιστικές στρατηγικές. Απορρίπτουμε και τις 2 .
Αναγκαίο συμπλήρωμα στην κριτική και αποδόμηση του εθνικιστικού λόγου όπως αυτός αρθρώνεται στις ΗΠΑ , την Βραζιλία κλπ, είναι το εξής οι Αμερικάνοι εθνικιστές , είναι βαθια παρτακηδες, θρησκευόμενοι, ρατσιστές, μισάνθρωποι όπως άλλωστε είναι κ όλοι οι εθνικιστές παγκόσμια κ στην Ελλάδα, αλλά είναι και πολιτικά ατομιστές. Το τελευταίο τους χαρακτηριστικό είναι που τους κάνει να βγάζουν αλλεργία κ μίσος σε οποιαδήποτε μορφή κοινωνικού κράτους. Οποιαδήποτε κρατική απόφαση αφορά ιμπεριαλιστική επέμβαση των ΗΠΑ, την χειροκροτούν. Οποιαδήποτε απόφαση αφορά κάποιας μορφής κοινωνικού κράτους, την αντιμάχονται λυσσαλέα! Είναι λάτρεις της “ατομικής επιτυχίας και καριέρας”, είναι λάτρεις του “αν αποτύχεις εσύ φταις κ κανεις άλλος”. Με τους Ευρωπαίους εθνικιστές διαφέρουν μόνο σε αυτό: οι Ευρωπαίοι κ οι Έλληνες εθνικιστές θέλουν ένα κράτος /πατερουλη, γιατί αυτά είναι τα παραμύθια με τα οποία γαλουχήθηκαν ο Αμερικανός εθνικιστής γαλουχήθηκε με το παραμύθι του εποχικού/φαρμερ που μόνος του κατέκτησε μια ήπειρο.
Και οι δύο μορφές εθνικισμού συγκλίνουν σταδιακά στο ότι θέλουν ένα ολοκληρωτικό κράτος που να λειτουργεί ως προστάτης για τα συμφέροντα της εθνικής καπιταλιστικής τάξης και ως χωροφύλακας καταστολεας όσον αφορά τους λαούς. Και φυσικά συγκλίνουν κ στην οικονομία όπου και οι δύο μορφές εθνικισμού θέλουν ελεύθερο το κεφάλαιο κ σκλάβο τον λαό.
Οι Ευρωπαίοι εθνικιστές ανάμεσα τους και οι Έλληνες, έχουν καημό να αντικατασταθεί η άθλια ε.ε., από ένα επίσης άθλιο έθνος/κράτος, νομίζοντας οι αφέλειες ότι το….έθνος/κράτος αποτελεί…ανάσχεση στην….καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση. Αυτός είναι ένας ακόμα μύθος ο οποίος ξεγυμνώνεται τώρα με την επιδημία.
Το σωστό : του εποικου/φαρμερ
Το καπιταλιστικό έθνος /κράτος, κάθε καπιταλιστικό έθνος /κράτος, ΚΑΙ το ελληνικό κράτος, ΕΧΟΥΝ ΗΔΗ ΔΕΣΜΕΥΘΕΙ ΚΑΙ ΥΠΟΣΧΕΘΕΙ ΟΤΙ, Τα δεινά, την αθλιότητα της καπιταλιστικής παγκοσμιοποιησης, ΘΑ ΤΑ ΕΦΑΡΜΟΣΟΥΝ ΑΥΤΑ. ΚΑΙ ΤΑ ΕΦΑΡΜΟΖΟΥΝ ΗΔΗ!
Φτωχεια, ανεργια, ιδιωτικά τα πάντα για τον λαό, ζωαρα, ασυδοσία , κέρδη για το εθνικό κ υπερεθνικό κεφάλαιο. Οι εθνικιστές πάσης φύσεως, θέλουν ΑΥΤΑ τα πράγματα.
Το βλέπουμε στις ΗΠΑ, στην Βραζιλία, στην Τουρκία, στην Ιταλία, στην Βρετανία.
Ο σ Γιώργος Νικολαίδης καλείται να ξαναβρεί την ικανότητα του στην σαφήνεια, στην πολιτική πολεμική γλώσσα, στην γλώσσα που ορίζει και χωρίζει κοινωνικά και πολιτικά μπλοκ και κοινωνικές πολιτικές στρατηγικές. Καλείται να ξεπεράσει την γοητεία του θα τα πω να εντυπωσιάσω, θα παραδοξολογήσω κλπ. Καλείται να θυμηθεί πως ένα οποιοδήποτε κείμενο είναι αυτο που θα καταλάβουν οι πολλοι πως είναι εντός μιας δοσμένης κοινωνικής και πολιτικής συγκυρίας και πως φιλοδοξία του κάθε ενός είναι το πως θα την επηρεάσει και πως κάθε τι που λέμε, ή δεν λέμε, ή οι πολλοί καταλαβαίνουν πως λέμε ή δεν λέμε, την επηρεάζει.
Κώστας
https://www.buzzfeednews.com/article/stephaniemlee/stanford-coronavirus-neeleman-ioannidis-whistleblower
Μεγάλη επιτυχία του Νικολαϊδη αυτό το άρθρο, δέκα μέρες μετά φάνηκε απο πού τα έπαιρνε ο Ιωαννίδης.
Μεγάλη η επιτυχία του Αγκάμπεν που έλεγε ότι δεν υπάρχει πανδημία και ενα μήνα μετά είχαν πεθάνει μερικές χιλιάδες Ιταλοί.
Επιτυχία και της παντιέρας που αναδημοσιεύει την “εναλλακτική” ιατρική
Παντα τέτοια! Και μετά απορούμε γιατί ο κοσμος δεν παιρνει σοβαρά την αριστερά
Τελευταίο τους “εύρημα”: Τα μέτρα παθητικής προστασίας ήταν το σατανικό κόλπο του Κεφαλαίου για την καθυπόταξη του …(ανθούντος;; !!! – Χα, χα!) λαϊκού κινήματος!!!!!!!!
Σε αντίθεση με την …φιλολαϊκή “ανοσία της Αγέλης”!!!!!!!!
Των κ.κ. Αγκάμπεν και John Ioannides, ιερέων της μεταμοντέρνας “επί χρήμασιν εκδιδομένης επιστήμης”, ακόμη και για …”πέντε χήνες”! ( “Η ….δουλειά, ποτέ δεν ήταν ντροπή”!)
Χαμένοι στην (μικροαστική) κοσμάρα τους σε κάθε ενδοαστική σύγκρουση, τσιμπάνε! Και πάντα ετεροπροσδιοριζόμενοι σε σχέση με το οργανωμένο εργατικό κίνημα.
Μοιραία, καταφέρνουν, να παίρνουν πάντα την πιο αντιδραστική θέση!
Δε βλέπουν ότι η θέση τους ακολουθήθηκε όπου υπάρχουν οι πιο ξετσίπωτοι αντιδραστικοί, που κυριολεκτικά “κάψανε” τους λαούς τους: ΗΠΑ, Αγγλία, Ιταλία, Ισπανία, Βραζιλία, Χιλή….
Τα ίδια με τον Μιλόσεβιτς, τα ίδια με τις “πορτοκαλί” επαναστάσεις, τα ίδια με την πλατεία “Μαϊνταν”, με την Λιβύη, με τις “Αραβικές Ανοίξεις”, με τον Ερντογκάν, με τις Πρέσπες, κλπ., κλπ.
Τυχαίο;
Καθόλου!
Είναι καθαρά ταξικό το πρόβλημά τους.
Τα μικροαστικά στρώματα δεν θα κόψουν ποτέ, και για τίποτε στον κόσμο, τον ομφάλιο λώρο με την αστική τάξη. Είναι το οξυγόνο τους.
Πάρε κάποιο όνομα
Εσύ έχεις κόψει κάθε πρόσβαση σε οξυγόνο , για αυτό κ παραληρεις. Λίγο ακόμα κ θα αφήσεις τον μάταιο τούτο κόσμο . Συνέχισε
Για την ιστορία, οι μικροαστοί σαν κ του λόγου σου, βρήκαν νέους γονείς, τον τσιοδρα κ τον Χαρδαλιά. Δεν μου πέφτει λόγος για τα οικογενειακά σας. Εμείς παλεύουμε για δημόσια δωρεάν ποιοτική υγεία για όλους, για δημοκρατία , για ελευθερία. Εσύ πάλεψε για να μείνουν κλειστά τα πάρκα, οι παραλίες κ τα βουνά, πάλεψε για καλύτερο εξοδοχαρτο με πιο πολλές επιλογές, πάλεψε για να παραμείνουν δωρεάν και στο μέλλον, τα σμσ που εστελνες.
Ναι, έχεις κ εσύ δικαίωμα στο δωρεάν σμσ, στο καλύτερο εξοδοχαρτο.
Και κάτι τελευταίο, επειδή πέφτει πολύ σπεκουλα από τον Κώστα κ λίγους ευτυχώς ακόμα αριστερούς (δεν μιλώ για τους φιλελεδες, αυτό το χουν τερματίσει): οι εκκλησίες έπρεπε να κλείσουν διότι, α. όπως κ οι εργασιακοί χώροι, είναι κλειστά κτήρια όπου μαζεύονται εκατοντάδες άνθρωποι, άρα εφόσον δεν ξέρεις το ποσό βαριά είναι η επιδημία, καλό είναι για Χ χρονικό διάστημα να κλεισουν. Και β διότι η θεία κοινωνία μεταδίδει τον ιό, μιας και γίνεται μέσω του ίδιου κουταλιου. Αλλιώς δεν υπήρχε κανένας λόγος να κλεισουν! Τι σχέση έχει λοιπόν η άγνοια των θρησκόληπτων με την θέση του ΝΑΡ; Καμία προφανώς, αλλά στο μυαλό του Κώστα έχει, μιας κ δεν έχει κανένα επιχείρημα.
Στην Σουηδία η οποία εφαρμόζει την θανατοπολιτική τύπου Τραμπ και Μπολσονάρο, πολύ μεγάλο ποσοστό θανάτων αφορά τους ηλικιωμένους που τους έχουν αφήσει κυριολεκτικά να πεθάνουν!!! Το ίδιο συνέβη και σε Ισπανία, Γαλλία, Ιταλία! Τα γηροκομεία έγιναν τόποι μαζικών θανάτων! Οπου αφησαντον κόσμο κυριολεκτικά μόνο του, μιας και εξαφανίστηκε το προσωπικό!
Αυτό το λές και ανοσία αγέλης, ΠΑΡΟΛΟ ΠΟΥ εκτός της Σουηδίας,οι υπόλοιπες χώρες έλαβαν μέτρα οριζόντιας καραντίνας. ΔΗΛΑΔΗ ΚΑΙ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ (= εκπαίδευση της πλέμπας για υπακοή), αλλά ΚΑΙ αφηνουμε τα γερόντια να πεθάνουν μονα τους πεταμένα στα γηροκομεία! Εδώ τα γερόντια τα έχουμε οι περισσότεροι στα σπίτια μας ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΓΛΙΤΩΣΑΝ και ΟΧΙ λόγω απαγόρευσης κυκλοφορίας.
Ναι μόνο που με την καραντίνα μειώνεται και η έκθεση των νεότερων ατόμων να έρθουν σε επαφή με τα “γερόντια”,που υποτιμητικά βαφτίζεις τους ηλικιωμένους. Το αυθαίρετο δε συμπέρασμα ότι τα ” Εδώ τα γερόντια τα έχουμε οι περισσότεροι στα σπίτια μας ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΓΛΙΤΩΣΑΝ και ΟΧΙ λόγω απαγόρευσης κυκλοφορίας.” πέρα από αναληθές και ΑΥΘΑΙΡΕΤΟ είναι εξαιρετικά ΧΥΔΑΙΟ.
Αν θες ανοσία αγέλης αλά Μπόρις Τζόνσον να το λες κατευθείαν και χωρίς αναστολές…
Επίσης πέρα από τους ηλικιωμένους στις ευπαθείς ομάδες ανήκουν και άτομα με υποκείμενα νοσήματα.Με τη συλλογιστική σου να υποθέσει κανείς πως στη Σουηδία κυκλοφορούν άνετα και στην Ελλάδα είναι μπαγλαρωμένοι στα σπίτια τους?
Να λοιπόν που και οι ΚΚΕδες υπερασπίζονται τα εξοδοχαρτα, τα σμσ, και την απαγόρευση κυκλοφορίας!!
Καταρχήν φφ τα γεροντια, τα παππουδια, τα λατρεύω! Έχω και εγώ! Μην προτρέχεις μπας κ υπερασπίσεις την θέση την δική σου κ του Κώστα.
Κατά δεύτερον, φυσικά κ τους πλησίαζα μέχρι τα δύο μέτρα. Έκανα τα ψώνια τους, μιλάγαμε, τους έκανα παρέα, μην γίνεσαι λοιπόν εσύ χυδαίος έτσι;
Η απαγόρευση άσκοπης κυκλοφορίας στην οποία κ εσύ ΚΚΕ μου υποτάχθηκες, δεν πρόσφερε τίποτα σχεδόν στην καταπολέμηση της επιδημίας! Αυτό λέω από την αρχή. Τίποτα, παρά μόνο άπλωσε μάλλον την επιδημία σε χρονικό μάκρος, κ αν εινσι τόσο σοβαρή όσο λένε, τότε μην ανησυχείς, έρχεται φθινόπωρο. Αυτό λέω ανόητε εμπαθή. Ποια ανοσία αγέλης λοιπόν μου προσάπτεις κ εσύ και το άλλο σαινι ο Κώστας; Στο φτωχό υποταγμένο σας μυαλό, οποίος αρνείται την απαγόρευση άσκοπης κυκλοφορίας, οποίος αρνείται το κλείσιμο παραλιών , δασών, πάρκων, αλσων , οποίος αρνείται τα σμσ κ τα εξοδοχαρτα είναι με τον Τραμπ, τον Τζόνσον τον μπολσοναρου, κ την ανοσία αγέλης;
Δεν ντρέπεσται λίγο φφ, Κώστα, ανώνυμε;
Ναι όπως απέρριψαν από την αρχή όλα τα παραπάνω μέτρα ως αναποτελεσματικά για την επιδημία κ ως αποτελέσματικα για την υποταγή του ποπολου έτσι θα τα απορριψω κ άμα ξανάρθουν. Εσείς φφ1917 συνεχίστε να γράφετε εξοδοχαρτα κ να στέλνετε σμσ. Διεκδικήστε κιόλας δωρεάν εξοδοχαρτα , μεγα λαϊκό αίτημα που μπορεί να ολοκληρώσει αυτή την κατά τον Κώστα, λαϊκή κατακτηση. Απλά φφ μου, άλλαξε την ημερομηνία στο παρατσούκλι σου και κάντο ΦΦ1989 . Το 1917 ξέρεις, έγινε μια επανάσταση εν μέσω γρίπης που θέρισε 30.000.000 ανθρώπους τουλάχιστον σε παγκόσμιο αριθμό 1.500.000 .000 πληθυσμού. αν υπήρχαν τότε κωστηδες και φιφηδες, το πολύ -πολυ να είχε γίνει καμία γυμναστική επίδειξη μπροστά από το Κρεμλίνο. Το παίζω κάποιος κ υπεράνω; Οχι. Απλά βλέπω που πάνε τα πράγματα .
Το ατομικιστικό κοινωνικό καπιταλιστικό μοντέλο αλά ΗΠΑ, το απορρίπτουμε όλοι και πολύ καλως!! Το κρατικιστικο κοινωνικό καπιταλιστικό μοντέλο αλά Κίνα το απορρίπτουμε όλοι; Δε νομίζω.
Ωραία… Ας δώσουμε λοιπόν την μεγάλη εικόνα, μπας κ προβληματιστούν οι φφ κ οι κωστηδες αυτού του μάραθου κόσμου :
Η πολύ μεγάλη συγκέντρωση κ συγκεντροποιηση κεφαλαίου παγκόσμια, η αλματώδης τεχνολογική ανάπτυξη, απαιτούν την αντίστοιχη συγκέντρωση και…συγκεντροποιηση της καπιταλιστικής εξουσίας. Την αντίστοιχη. Αυτή είναι η μια κύρια τάση της εξέλιξης των καπιταλιστικών κρατών κ των υπερεθνικών ενώσεων σήμερα.
Από την άλλη όμως, η αντίρροπη τάση είναι ο λυσαλεος ανταγωνισμός μεταξύ των αρχουσων καπιταλιστικών τάξεων, πράγμα που φρενάρει , που εμποδίζει φυσικά την κρατικού τύπου ολοκλήρωση. Δεν εμποδίζει όμως καθόλου, την τεχνολογική αρμονική συνεργασία μεταξύ των καπιταλιστικών εθνών/κρατών για την διαρκή υπερίσχυση της ηγεμονίας του καπιταλισμού εθνικά κ διεθνικα, έναντι των ταξικών ανταγωνιστών του, δλδ της πλεμπας. Οκ κ σε αυτό; Οκ.
Επίσης η τεχνολογική επανάσταση οντας καταρχήν στα χέρια του κεφαλαίου, διαμορφώνει κ το κατασταλτικό του πλαίσιο. Και αυτό είναι δυστοπικη εξελιξη. Η απαγόρευση άσκοπης κυκλοφορίας παγκόσμια, αυτόν ακριβώς τον στόχο της εμπέδωσης της κυριαρχίας κ της υπακοής ήρθε να εξυπηρετήσει αλλά με γλυκουλι όνομα, το…υπεράσπιση της δημόσιας υγείας! Οι χαφιεδιστικες εφαρμογές στα κινητά και καλά για την ιχνηλάτηση, στις οποίες πρωτοπορεί η καπιταλιστική Κίνα (με κκ στην εξουσία εδώ και δεκαετίες έτσι;) και που φυσικά η καπιταλιστική δύση θα τις εφαρμόσει και αυτή αν δεν την σταματήσουμε , αυτό το δυστοπικό μέλλον περιγράφουν
Και άλλα πολλά.
Κοντολογις λοιπόν, δεν το παίζω κάποιος, αλλά μην μας πρηζετε Κώστα, φφ κ λοιποί κ μην προσπαθείτε να κάνετε το άσπρο, μαύρο: ι χωρισμός της ανθρώπινης κυκλοφορίας από κράτος κ κεφάλαιο σε άσκοπη κ σκόπιμη, η απαγόρευση της άσκοπης κυκλοφορίας, τα σμσ κ τα εξοδοχαρτα, η αναγωγή των επιστημόνων που δουλεύουν για λογαριασμό κράτους κ κεφαλαίου σε ρυθμιστές της καθημερινής ζωής , όλα αυτά δεν είχαν, δεν έχουν κ δεν πρόκειται να έχουν καμία σχέση με την υγεία του λαού. Είχαν όμως, έχουν κ θα έχουν απόλυτη σχέση με την παγίωση της εξουσίας κράτους κ κεφαλαίου . Αυτα
Κουράζεις.
Το πρόβλημα δεν είναι ότι ταυτολογείς και παρουσιάζεις την άποψη σου ως θέσφατο που δεν δέχεται αμφισβήτηση αλλά όποιος σου πάει κόντρα αμέσως βαφτίζεται συμμέτοχος του αστικού αφηγήματος.
Έτσι εάν η όποια κριτική γενικεύεται στο παραπάνω με τη δική σου συλλογιστική εσύ συμβαδίζεις με τις τακτικές των Τραμπ,Τζόνσον και Μπολσονάρο?
Βλέπεις δηλαδή σε τι αντιφάσεις και όρια φτάνει η φτωχή επιχειρηματολογία σου και πως οι απλοϊκές σου αναλύσεις προδιαγράφουν αδιέξοδα?
Όπως σου παρέθεσα και σε προηγούμενο σχόλιο από το άρθρο του Δ.Κοιλάκου στον Ριζοσπάστη:
Το συμπέρασμα προκύπτει αβίαστα: Οι αστικές πολιτικές διαχείρισης, τόσο για το «lockdown» όσο και για το σταδιακό άνοιγμα, σχεδιάζονται με γνώμονα τα συμφέροντα των μεγαλοεπιχειρηματιών και τις προτεραιότητες της καπιταλιστικής οικονομίας και όχι την προστασία της υγείας του λαού. Στην προσπάθειά τους να βρουν την πολυπόθητη γι’ αυτούς χρυσή τομή μεταξύ βραχυπρόθεσμου και μεσοπρόθεσμου «κόστους» και «οφέλους», τα αστικά επιτελεία εργαλειοποιούν και την επιστήμη.
Να λοιπόν τι λέει το ΚΚΕ και να λοιπόν τι λες εσύ στα ταυτολογικά σχόλια σου.
Η καραντίνα και τα μέσα ατομικής προστασίας θα αποτελούσαν μέσο για την αντιμετώπιση πανδημίας ακόμα και αν το σύστημα ήταν σοσιαλιστικής μορφής. Μαζί με αναβαθμισμένο σύστημα υγείας,συχνά και μαζικά τεστ στον πληθυσμό και με επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό για την εύρεση θεραπείας με βάση τις κοινωνικές ανάγκες και όχι το ατομικό κέρδος.
Προφανώς όμως το χρονικό διάστημα των μέσων αυτοπροστασίας θα ήταν σε πλήρη συνάρτηση με την επικινδυνότητα και τη μετάδοση της οποιασδήποτε νόσου απειλεί τις ζωές των εργατών. Αυτά εξάγονται από την αντίστοιχη κοινωνική πείρα και ιστορία, την οποία βλέπεις δογματικά και ξύλινα αλλά και από τη συσσώρευση της έως σήμερα επιστημονικής γνώσης.
Αντίστοιχα και η Κούβα που τόσο την εκθειάζετε σαν χώρος, πήρε μέτρα αυτοπροστασίας για το λαό της. Το ίδιο και η Βενεζουέλα. Το ίδιο και η ΕΣΣΔ σε μια σειρά από επιδημίες που της χτύπησαν την πόρτα.
Το ΚΚΕ δεν είναι ούτε με τα sms,ούτε με τα εξοδόχαρτα και φυσικά δεν ανυπομονεί να ξαναρθούν στις ζωές των ανθρώπων. Ξέρει πολύ καλά τα όρια της καπιταλιστικής διαχείρισης και το αποτύπωμα της στις ζωές των ανθρώπων. Και φυσικά ξέρει το αντιλαϊκό οπλοστάσιο που αξιοποιείται εν μέσω πανδημίας για να φέρει σε παραπέρα θέση ισχύος την αστική τάξη ακόμα και με το μανδύα της βιοπολιτικής.
Από την άλλη δε θα σου δώσει και λογαριασμό αν σέβεται και προστατεύει τα μέλη και τους φίλους του σε κάθε κινητοποίηση που γίνεται σχεδόν καθημερινά σε όλο αυτό το διάστημα. Δες τι λέει ακριβώς και τα ξαναλέμε. Μέχρι τότε όμως κόβε τη λάσπη και τη χυδαιότητα.
Επίσης σχόλια του τύπου “ανόητε εμπαθή”-“φτωχό υποταγμένο μυαλό” καλό θα ήταν αν περνάνε (κακώς κατά τη γνώμη μου) να συνοδεύονται και από την αντίστοιχη παρατήρηση όπως και σε άλλες περιπτώσεις.
Μουφα το λινκν που αναρτησες ανώνυμε. Κάτσε καραντίνα για όλη σου την ζωή. 5.000 δολάρια στο Στάνφορντ χορηγία για να βγάλει ο Ιωαννίδης φιλική μελέτη, όταν μόνο ο μηνιαίος μισθός του Ιωαννίδη, ανέρχεται στο τριπλάσιο αυτού του ποσού. Θα διακινδύνευε ο Ιωαννίδης το οποίο επιστημονικό του κύρος, για 5.000 δολάρια. Α ρε κάτι αφελείς που έχουν κ αποψη
Βρε σαϊνι, τα πέντε χιλιάρικα είναι αυτά που αποκαλύφθηκαν. Δεν ήταν αυτή όλη η χρηματοδότηση.
Αλλα μου αρέσει που μασατε μερικοι ολη την προπαγανδα της επιχειρηματικής ερευνας. “αφου τρωνε καλά οι καθηγητες, δεν θίγεται η αξιοπιστία τους αμα τους δώσουμε και εμείς λίγα ακόμα”. Αυτό λένε οι επιχειρησεις που “επενδύουν” στην έρευνα.Αυτό λένε και μερικοι μεγαλοι επαναστατες εδώ
Βρε σαινι, άσε τις υποθέσεις! Εγώ μιλώ με γεγονότα: άμα βρεθούν τίποτα 5.000.000.000 που πήρε ο Ιωαννίδης το ξανασυζηταμε. Μέχρι τότε αυτό που ξέρουμε είναι τα 5000 δολάρια που είναι για γέλια. Απέρριψε τα συμπεράσματα του αν θες, αλλά όχι εξαιτίας των 5000 και “που ξέρεις πόσα ακόμα”; ΑΥΤΟ που κανείς, ΝΑΙ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΩΜΟΣΙΟΛΟΓΙΑ