Παναγιώτης Μαυροειδής
1. Είχαν πολλά χρόνια να συνυπάρξουν μαζί τόσοι άνθρωποι, διαφορετικών ηλικιών και πολιτικοποιήσεων, και μάλιστα μετά από ένα κάλεσμα, ελάχιστες μέρες πριν την Κυριακή. Τους ένωσε ο πόνος για το έγκλημα των Τεμπών, αλλά και η οργή για την προκλητική συγκάλυψη από μεριάς της κυβέρνησης της ΝΔ.
2. Αυτή την «ένωση» όμως την ισχυροποίησε η διάχυτη, βουβή ως τώρα, γενικότερη δυσαρέσκεια. Από την αφόρητη ακρίβεια ως τους λογαριασμούς ρεύματος. Από τα ακριβά ενοίκια ως τους πλειστηριασμούς. Αλλά και η οργή για την κυβερνητική και κρατική ξετσιπωσιά, καθώς την ίδια στιγμή γεμίζει αβέρτα τις τσέπες επιχειρήσεων ενέργειας, σούπερ μάρκετ, των εισηγμένων στο Χρηματιστήριο, που παντελονιάζουν προκλητικά κέρδη. Τη συνάντηση πόνου και οργής, τη γαλβάνισε και ο θυμός για την βρώμικη επικοινωνιακή επιχείρηση δικαιολόγησης των πάντων από τις μονταζιέρες της ΝΔ και διαπόμπευσης κάθε φωνής αντίστασης.
3. Η συνάντηση των «πλατειών» δεν ήταν «μνημόσυνο» όπως λένε οι γελωτοποιοί της εξουσίας. Ναι, ήταν και είναι εργαστήρι ζεστής ελπίδας. Διότι χιλιάδες άνθρωποι ένιωσαν πάλι τη δύναμη του ΕΜΕΙΣ. Έδωσαν και πήραν θάρρος. Αλλά επίσης, ναι, ήταν και είναι ένα πεδίο τρόμου για την κυβέρνηση. Δε μπορούν να κρύψουν το φόβο τους ότι μπορεί ξανά ο λαός να βγει στο προσκήνιο, να τους απειλήσει, να τους «πάρει και να τους σηκώσει». Για αυτό και άρχισε πάλι η εμετική κινδυνολογία περί «αγαναχτισμένων που μας οδήγησαν στην παρ’ ολίγον καταστροφή του 2015».
4. Το «δεν έχω οξυγόνο» των πλατειών, ρητά, ξάστερα, ηχηρά, έπληξε καίρια την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Της έδειξε ότι όταν οι άνθρωποι βαδίζουν μαζί, βρίσκουν οξυγόνο και αναπνέουν ελπιδοφόρα, κόντρα στην μπόχα και σαπίλα του «επιτελικού» κράτους των ατιμώρητων εγκλημάτων, της αλαζονείας, της λιτότητας, της εμπορευματοποίησης των πάντων, του αυταρχισμού και της μιντιακής χούντας.
5. Η λαϊκή έκρηξη των πλατειών παράλληλα εξέθεσε, αν δε γελοιοποίησε το σύνολο της αντιπολίτευσης. Διαπομπεύτηκε το «δεν κινείται ο κόσμος, τι να κάνουμε και εμείς;», που είναι το μόνιμο προσχηματικό επιχείρημα της ανοιχτά συναινετικής αντιπολίτευσης τύπου ΣΥΡΙΖΑ ή ΠΑΣΟΚ. Ακυρώθηκε επίσης η στάση του ΚΚΕ που μέχρι χθες καταψήφιζε τις προτάσεις για προετοιμασία για γενική απεργία στις 28/2, μέρα του κρατικού εγκλήματος των Τεμπών, στο όνομα τού «δεν υπάρχει κλίμα».
6. Με ένα τρόπο, η κυβέρνηση έπεσε θύμα των ως τώρα μεγάλων πολιτικών επιτυχιών της. Η μεγαλύτερη επιτυχία δεν ήταν εκείνο το 41%. Ήταν ότι χάρη στην ακραία συναίνεση ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ, έγινε το πρωτάκουστο για την πολιτική ζωή στην Ελλάδα: Αντί να πέφτει η κυβέρνηση λόγω της αντιλαϊκής πολιτικής της, να πέφτει η αξιωματική αντιπολίτευση (ΣΥΡΙΖΑ) και να γίνεται συντρίμμια και να προκαλείται παράλληλα κρίση στο ΠΑΣΟΚ. Ένιωσε επίσης ασφαλής με ένα ιδιότυπο modus vivendi με την -γενικού τύπου- ελεγχόμενη αντιπολίτευση της “αριστερής άκρης της βουλής” που περιορίζεται σε διαρκή προεκλογική εκστρατεία, χωρίς να οξύνει καταστάσεις. Πίστεψε ότι εν τέλει αντιπολίτευση θα κάνει μόνο ο Σαμαράς και κάθε είδους ακροδεξιά, οι οποίοι, παρά το γεγονός ότι αποτελούν κάποιο εκλογικό κίνδυνο, κατά τα άλλα μετατοπίζουν την ατζέντα προς τα δεξιά (με μπόλικη τουρκοφαγία, εθνικισμό, τάξη και ηθική, πατρίδα, θρησκεία και οικογένεια), δηλαδή στο γήπεδο της μεγάλης δεξιάς οικογένειας και αστικής πολιτικής.
7. Στο παραπάνω πλαίσιο, η ΝΔ, πίστεψε ότι το έγκλημα των Τεμπών θα ξεχαστεί. Θεώρησε ότι είναι ατού της να δηλώνει όπου βρεθεί και όπου σταθεί ότι έχει προτεραιότητα την αγορά, τα επιχειρηματικά κέρδη, ό,τι απαιτήσει η ΕΕ για περικοπές δαπανών, ό,τι ζητήσει το ΝΑΤΟ για πολεμικές δαπάνες και -εννοείται!- ό,τι γουστάρουν οι εφοπλιστές. Τα επικοινωνιακά της επιτελεία θεώρησαν ότι θα βγουν κερδισμένα από το να παρουσιάζουν σχεδόν ως «διαταραγμένη» την Καρυστιανού (που δίνει ηρωική μάχη για την αποκάλυψη της συγκάλυψης), όταν δεν κατηγορούσαν τους γονείς των νεκρών παιδιών στα Τέμπη, ότι «όλα τα κάνουν για τα λεφτά». Ο δε πάνσοφος Γεωργιάδης πίστεψε στα αλήθεια ότι το να ταυτίσει την αντιπολίτευση με «λίγους θεόμουρλους της ΑΝΤΑΡΣΥΑ» όπως λέει συχνά, ότι θα του έβγαινε σε καλό.
8. Τώρα όμως, μετά από εκείνη τη μαγική Κυριακή, όλα είναι διαφορετικά. Η κυβέρνηση ένιωσε μια ζεστή ανάσα στο σβέρκο της ενός λαού που νιώθει πιο δυνατός. Η δε κοινοβουλευτική αντιπολίτευση θα υποχρεωθεί να αποδείξει ότι είναι αντιπολίτευση, έστω σε κάποιο βαθμό.
9. Οι ευθύνες και οι απαιτήσεις αλλάζουν για όλους. Η κυβέρνηση τρέμει ακόμη και στη σκέψη ότι οι δρόμοι θα γεμίζουν και ο κόσμος θα απαιτεί και δε θα γκρινιάζει μόνο βλαστημώντας.
10. Εδώ θα μετρηθεί το μπόι όλων όμως. Πρέπει να τεθεί ρητά το θέμα της ανατροπής της κυβέρνησης (μαζί και της τιμωρίας των ενόχων για τα Τέμπη!). Ή μήπως θα υπάρξει κατά τα γνωστά η γνωστή καταφυγή στην ψόφια πρόταση μιας «κυβέρνησης χωρίς Μητσοτάκη», του Αγίου Τρέχα Φεύγα, μέσω εκλογών; Πρέπει να αναπτυχθούν εδώ και τώρα πρωτοβουλίες ενωτικής, μαχητικής, κοινωνικής και πολιτικής αντιπολίτευσης, των δρόμων, των αγώνων και των συνολικών στόχων ανατροπής. Ή μήπως θα αναζητηθούν και πάλι φορείς ανάθεσης και εκπροσώπησης μέσω των κοινοβουλευτικών δεκάρικων; Θα ενθαρρυνθούν πρωτοβουλίες στην κατεύθυνση ενός μετώπου μαχόμενων αντικαπιταλιστικών δυνάμεων ή θα αναζητηθούν και πάλι οι γνωστοί «εύκολοι» δρόμοι των εκλογικών συγκολλήσεων και της προσκόλλησης στα δήθεν «μικρότερα κακά» και τα «ευρύτερα ακροατήρια»;
Ήταν όντως μία τεράστια συγκέντρωση όμως σε αρκετά σημεία της βουβή κι αυτό ήταν που έδωσε ‘λαβές’ για σχόλια περί “μνημόσυνου”.
Ειδικά στην κάτω πλευρά της πλατείας και στους γύρω δρόμους όπου δεν ακούγονταν καν οι ομιλίες (λόγω της δυστυχώς κακής μικροφωνικής) η ατμόσφαιρα ήταν πολύ χαλαρή, βουβή, ήρεμη..
Κάποιοι μεμονωμένα προσπαθούσαν και φώναζαν συνθήματα αλλά δεν ακολουθούσαν πολλοί. Τα οργανωμένα μπλοκ έπρεπε να έχουν περισσότερο παλμό και δυναμισμό. Παρόλα αυτά όντως ήταν μία μεγαλειώδης συγκέντρωση που προπαγανδίστηκε μονάχα μέσα από το facebook..
Πως όμως αυτή η πίεση θα ενταθεί;
Θα κεφαλαιοποιηθεί και αν ναι πως αυτή η οργή; Ή θα το αφήσουμε κι αυτό να ξεφουσκώσει..;
…”θα το αφήσουμε”…. μερικοί δεν εννοείτε να ξεκαβαλήσετε το καλάμι. Λες και είχατε καμιά συμμετοχή σε αυτό, που στήθηκε την Κυριακή…
——————————
Η μεγαλύτερη συγκέντρωση όλων των εποχών, που έγινε στην Αθήνα ήταν αυτή για το “Μακεδονικό”, και υπήρξε μόνο ένα Κόμμα, που δε δίστασε να την “σνομπάρει”. “Πλην Λακεδαιμονίων”… όπως είχε πει και ο …μακαριστός του ελληνικού Οπορτουνισμού!
Οι επόμενες μεγάλες ήταν οι προεκλογικές ΠΑΣΟΚ-ΝΔ ~1985, οι λεγόμενες “ρωμαϊκές”, που φτάναν από Πεδίο Αρεως-Ομόνοια-Σύνταγμα μέχρι και Χίλτον. Της τάξης των 500 χιλιάδων. Και δεν ήταν και βουβές!
Γενικά μιλώντας το αφήγημα “μεγάλη λαϊκή συγκέντρωση” ελάχιστα φωτίζει την …”λαϊκότητά του”! Οπως δείχνει η πραγματικότητα, και επιβεβαιώθηκε και με τις “πλατείες”, για να μην πούμε και το αντίθετο, πέφτοντας στις παγίδες της φαινομενικότητας, που δυναστεύει την επιδερμική μικροαστική σκέψη.
Το κλίμα και της κυριακάτικης μεγάλης συγκέντρωσης αποτυπώνει ακριβώς η εκτίμηση του ΚΚΕ, με την οποία συμφωνούν ουσιαστικά όλοι …σπεύδοντας να την …καταδικάσουν! (Μην τυχόν και μολυνθούν).
Ο κόσμος συνειδητοποιεί αργά το “δεν πάμε καλά”, χωρίς βέβαια να έχει σαφή συνείδηση περί του πρακτέου. Χρειάζεται δουλειά πολλή και σε συνδυασμό με ακόμη μεγαλύτερη οξύτητα των αντιφάσεων. Γιατί όσο το σύστημα δίνει διεξόδους επιβίωσης με τα “Αιρ-Μπιενμπί”, τα Μπρέϊν-Ντρέϊν και τις διάφορες Σταρτάπ φαντασιώσεις, η βουβαμάρα θα συνεχίζεται.
Και το παληό πασόκικο βιολάκι του “απεργία διαρκείας εδώ και τώρα” για να …”ξεμπροστιάσουμε το ΚΚΕ”(!) έχει πια σκεβρώσει….
Καλώς τον ‘ανώνυμο’ (ποιος απ’όλους άραγε..;)
Σταμάτησα να διαβάζω στο “Η μεγαλύτερη συγκέντρωση όλων των εποχών, που έγινε στην Αθήνα ήταν αυτή για το “Μακεδονικό”…
Προφανώς ή η μνήμη σου είναι κοντή ή είναι επιλεκτική. Ή απλά τρολάρεις (παίζει κι αυτό σα σενάριο).
Υστ.: Είχες μήπως εσύ συμμετοχή σε αυτό που στήθηκε;
Χρεωμενε ΚΚΕ, αν δεν ήταν η συλλογικοτητα των γονιών των Τεμπών να τρέχουν 2 χρόνια τώρα καθημερινά και με πείσμα αυτή την υπόθεση, δεν θα γίνονταν τίποτα. Αν περιμέναμε από το ΚΚΕ ή οποιαδήποτε άλλη πολιτική δύναμη, να γίνει αυτό που έγινε την Κυριακή, φέξε μου κ γλίστρησα… Αν δεν υπήρχε η επιμονή των γονιών δεν θα είχε γίνει τίποτα…
Τις συγκεντρώσεις για την Μακεδονία τις είχε απορρίψει με σαφήνεια κ από την αρχή, τόσο η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, όσο και άλλες πολιτικές δυνάμεις της κομμουνιστικης αριστεράς. Αν δεν θες να ξέρεις μην μιλάς γιατί λες ανοησίες.
Για τις απεργίες, δεν ενδιαφέρει κανέναν να ξεμπροστιασει το ΚΚΕ μέσω επίκλησης γενικής Στέργιος. Ας απαντήσει το ΚΚΕ γιατί συντάσσεται με δακε, πασκε, σύριζα υπερ των ηλεκτρονικων εκλογων στα σωματεία, ή στην εκλογή των δσ των σωματείων αναλογικά τους ψηφίζει, αλλά δεν ψηφίζει την αναλογικοτητα όταν πρώτη δύναμη είναι οι παρεμβάσεις πχ στους εκπαιδευτικους….
“Οι επόμενες μεγάλες ήταν οι προεκλογικές ΠΑΣΟΚ-ΝΔ ~1985, οι λεγόμενες “ρωμαϊκές”, που φτάναν από Πεδίο Αρεως-Ομόνοια-Σύνταγμα μέχρι και Χίλτον. Της τάξης των 500 χιλιάδων. Και δεν ήταν και βουβές!”
Για να τα λες αυτά και να τα πιστεύεις κάποιος μικρός πασόκος με δεξιές παρεκκλίσεις θα ήσουν εκείνη την εποχή.
Το κακό είναι ότι δεν άλλαξες καθόλου
Θεωρώ την συγκέντρωση στο Σύνταγμα μια μεγάλη επιτυχία διότι έβγαλε το λαό από την ναφθαλίνη εκεί που τον έστειλαν όλες οι δυνάμεις της “αριστεράς”και τον ανέδειξε ξανά μετά από 15 χρόνια ως ένα κυρίαρχο πολιτικό υποκείμενο που όμως ψάχνει να βρει ποια δύναμη θα τον εκφράσει.Και βέβαια ήταν μια όχι βουβή αλλά πολύ δυναμική διαδήλωση που ευτυχώς ευτυχεστερα δεν κάλεσαν οι λεγόμενες “ταξικές δυνάμεις”αλλά ο ίδιος ο ΛΑΟΣ με κορμό τον σύλλογο των θυμάτων στα Τέμπη.Αυτος ο λαός ζητά δικαίωση μετά τα 15 χρόνια μνημονίων και επιτροπείας βλέποντας στην Καρυστιανου το δικό του εαυτό.Τωρα στο τι μέλλει γενέσθαι.Αυτος ο κόσμος που κατέβηκε στο δρόμο όπως και το 2010-15 δεν ήταν μόνο αριστερός κόσμος αλλά και δεξιός ταυτόχρονα και ενώθηκε στο αίτημα για την τιμωρία των δολοφόνων της νεολαίας στα Τέμπη.Το σύνθημα “ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ”σκίασε από άκρη σε άκρη όλη την πλατεία και όλη την Ελλάδα δηλαδή το αίσθημα οργής και θυμού του λαού μας όχι μόνο για τα Τέμπη αλλά για το συνολικό εθνικό και κοινωνικό ξεπούλημα της χώρας.Δεν ακούστηκαν τα λεγόμενα δήθεν”αντικαπιταλιστικά”συνθήματα αλλά τα συνθήματα οργής που ζητούν εκδίκηση.Και δεν είναι τυχαίο ότι μπροστά στην παρουσία του λαού όλα τα μπλόκ ουσιαστικά πήγαν στην άκρη.Αυτος ό κόσμος όμως δείχνει στην αριστερά ότι αυτό που έχει ανάγκη ο λαός είναι ένα δικό του πολιτικό υποκείμενο που να συνδέει το εθνικό με το κοινωνικό ταξικό πρόταγμα.Ειναι ανάγκη όχι για φορμαλισμούς αλλά για την ουσία όχι κάποιων αφηρημένων “αντικαπιταλιστικών”ή “προοδευτικών”μετώπων που θα λειτουργήσουν ως αριστερό άλλοθι της παγκοσμιοποίησης και του μνημονιακου καθεστώτος εξάρτησης και υποτέλειας αλλά για την πάλη για εθνική ανεξαρτησία και κοινωνική απελευθέρωση στηριγμένοι στις δικές μας δυνάμεις και την δική μας εθνική δημοκρατική παράδοση.Ο λαός κόντρα σε αυτούς που τον χλευάζουν απέδειξε για άλλη μια φορά ότι έχει διαθεσιμότητα και θέληση και να διαδηλώσει και να αγωνιστεί αλλά όχι με συνδικαλιστικούς εργατιστικους και φοιτητοκεντρικους φορμαλισμούς αλλά στηριζόμενος σε άμεσες πρωτοβουλίες που συνδέουν το επιμέρους με το όλο.Αυτο το κόσμο τον χλεύασε και το κυρίαρχο αστικό καθεστώς της εξάρτησης αλλά και η λεγόμενη αριστερά επισειοντας τη γνωστή θεωρία της ακροδεξιάς ως μπαμπούλα για να στηριχτεί το καθεστώς συναίνεσης και υποτέλειας στην Δύση και τη παγκοσμιοποίηση συνολικά.Τοδαμε το 10-15το είδαμε και στην περίοδο της εμβολιαστικης πανδημικης τρομοκρατίας που και τότε κατέβαινε ο ίδιος κόσμος όπως και με τους απολυμενους υγειονομικούς κατά της υποχρεωτικοτητας, το δαμε στην ΕΡΤ κλπ.Ετσι με φόντο όλη αυτή την τρομοκρατία περί ακροδεξιός θέλουν να περιχαρακωνουν τις λαϊκές δυνάμεις σε ανώδυνα συνδικαλιστικα μονοπάτια αφήνοντας έτσι πρόσφορο έδαφος στις δυνάμεις της ακροδεξιάς να καπηλευτουν το εθνικό και πίσω από αυτούς οι κομπραδοροι καπιταλιστές εφοπλιστές και μαυραγορίτες.Το που θα καταλήξουν αυτές οι κινητοποιήσεις αυτό είναι μία δυναμική πορεία μα σε κάθε περίπτωση είναι κάτι το ελπιδοφόρο και κάθε αριστερός κάθε σοσιαλιστής ή κομμουνιστής πρέπει να είναι παρών μέσα στο λαό στην πραγματική πρωτοπορία.Αυτη είναι η μόνη δύναμη του αγώνα για μια άλλη αριστερή διέξοδο.Τα αλλά όλα είναι εκ τού πονηρού.
….”ένα κυρίαρχο(!) πολιτικό υποκείμενο”, αλλά ακέφαλο, δηλαδή …χωρίς εγκέφαλο!
Είστε άπαιχτοι!
Και να θέλει κανείς να σας πάρει στα σοβαρά, δεν τον αφήνετε…..
Δεν πιστεύω πως αυτό το κίνημα θελει και μπορεί να πολιτικοποιηθεί σε κατεύθυνση άλλη από αυτήν που έχει
Γιατί έχει, είναι καθαρό, είναι ένα κίνημα για Δημοκρατία, ένα Κίνημα Δημοκρατίας, όπως θα έκανε λογοπαίγνιο ο πονηρός πολιτικάντης Κασσελάκης.
Δεν υπάρχει η πολιτική κατεύθυνση -κρίκος που να μπορεί να συνδέσει περεταίρω το κίνημα με το εργατικό κίνημα και την Αριστερά, δεν υπάρχει το ΔΕΝ ΧΡΩΣΤΑΜΕ ΔΕΝ ΠΟΥΛΑΜΕ ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ του 2025 ως αντίστοιχο εκείνου του 2011. ΟΧΙ, δεν μπορεί να παίξει αυτόν τον ρόλο ούτε η Εργατική Εξουσία του ΚΚΕ, ούτε η αντικαπιταλιστική ανατροπή, ούτε το Λαικό Μέτωπο, ούτε η εθνικοποίηση του σιδηροδρόμου, γενικά δεν υπάρχει η “ιδέα”που γίνεται κρίκος, ο κρίκος υπάρχει ή δεν υπάρχει
Βέβαια και τότε που υπήρχε η Αριστερά δεν το σήκωσε το γάντι σε όλες τις εκδοχές της και τα πράγματα πήραν τον δρόμο που πήραν γιατί για άλλους η ανάγκη πολιτικοποιησης του κινήματος έπεφτε πολυ΄αριστερή καιγια άλλους πολύ δεξιά.
Κάποτε το κομμουνιστικό κίνημα και η Αριστερά είχαν τους φυσικούς φορείς πολιτικοποίησης ενός κινήματος για την Δημοκρατία. Που παίζανε ή όχι τον ρόλο τους, είχαν ή όχι την σωστή γραμμή αλλά ήταν εκεί, αγκαλιάζανε το αίτημα και δημιουργούσαν το έδαφος για να κριθούν. Υπήρχε πχ η ΕΔΑ και η ΔΝΛ να γράψουν δεκάδες εκατοντάδες χιλιάδες μέλη μέσα στην φωτιά της δεκαετίας του 60 για Δημοκρατία και για να είναι ο φυσικός φορέας σύνδεσης της φωτιάς με το εργατικό κίνημα και το νεολαίστικο κίνημα. Ο κρίκος δηλ τότε υπήρχε, ήταν το μετεμφυλιακό κράτος και αναδεικνύονταν και οι φυσικοί -φορείς εκφραστές του, η ΕΔΑ, ακόμα και η Ένωση Κέντρου ως αστική έκφραση σε σύγκτουση με όψεις του μετεμφυλιακού Κράτους αλλά με πραγματικές οργανικές βάσεις στον κόσμο που ήθελε Δημοκρατία
Σήμερα τι υπάρχει ? Το πολύ πολύ κόμματα του λαικίστικου Κέντρου να καταγράψουν κέρδη, κυριως, ίσως, η Ζωή που είναι πιο εδραιωμένη, ίσως και ο Κασσελάκης, έχει μια ξαφνική πολιτική ευκαιρία. Και ίσως και τροφοδοτηθει και το ακροδξιό ρεύμα. Αλλά αυτό δεν θα αποδεικνύει κάτι για κάποιον εγγενώς αντιδραστικό χαρακτήρα του κινήματος ή δεν θα συνηγορεί υπέρ της θεωρίας των 2 άκρων. Για την απουσία της Αριστεράς θα συνηγορεί.
Και τι να κάνουμε ? Τίποτα ? ¨Να είμαστε εκεί με επίγνωση πως δεν μπορούμε να κάνουμε πολλά σε ότι έχει να κάνει με τον λόγο του κινήματος. Να πάρουμε μάθημα από το ότι η ξαφνική μαζικοποίηση του κινήματος έγινε από την συγκάλυψη του λαθρεμπορίου και πως το να φύγει το επίδικο από την κατεύθυνση που απορρέει από αυτό το γεγονός θα είναι παραγοντας απομαζικοποίηης, δυσπιστίας, τροφοδότησης της αντιπολιτικής. Η κατεύθυνση δεν μπορεί να είναι άλλη από το ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΡΑΤΟΣ ΔΙΚΑΙΟΥ ΝΑ ΤΙΜΩΡΗΘΟΥΝ ΟΙ ΕΝΟΧΟΙ-ΚΑΤΩ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ. Σε αυτή την βάση πρέπει να υπάρξουν πρωτοβουλίες βάσης ανοιχτές σε κόσμο από όλα τα δημοκρατικά κόμματα. ΟΥΤΕ η εθνικοποίηση πρέπει να ιεραρχείται ως αίτημα αιχμής, είναι λάθος, δεν έχουμε τους όρους να πείσουμε πως είναι υλικό αίτημα, πως αντιστροφή τους είναι εφικτή μετά από δεκαετίες που ολοκληρώθηκαν και με ένα κόμμα της Αριστεράς να προσχωρεί σε αυτές. Αλλα το να μην γίνεται λαθρεμπόριο και να μην το συγκαλύπτει προσωπικά ο πρωθυπουργός είναι μαχητό αίτημα, Το να μην κόβει ο Τασούλας τις δικογραφίες για υπουργούς είναι μαχητό αίτημα, επίσης βγάζει τον κόσμο στον δρόμο. Και η κατάσταση του Δικτύου ? Ο κατακερματισμός ? Ε, πάλι στην ιδιωτικοποίηση καταλήγουμε, δεν μπορεί να είναι στον πυρήνα του λόγου του κινήματος αν και σαφώς μπορει να προπαγανδίζεται.
Υπάρχουν δεκαετίες στις οποίες τίποτα δεν συμβαίνει και υπάρχουν εβδομάδες στις οποίες συμβαίνουν δεκαετίες.
ΛΕΝΙΝ
“ΔΕΝ ΕΧΩ ΟΞΥΓΟΝΟ” : Με αυτό το σύνθημα – μήνυμα λαϊκής οργής εκατοντάδες χιλιάδες λαού πλημμύρισαν τις πόλεις για να διαμαρτυρηθούν για την συγκάλυψη του εγκλήματος των Τεμπών, ότι δεν ξεχνάμε και να πληρώσουν οι ένοχοι… Μάλιστα μετά από δύο χρόνια το λαϊκό “αίσθημα και ένστικτο” παραμένει ανθρώπινο με κοινωνικά κριτήρια απέναντι σε μια αντιλαϊκή πολιτική της ΝΔ που πλήττει την ζωή της κοινωνικής πλειοψηφίας.
Όλοι και όλες που κατεβήκαμε μαζικά στους δρόμους καταγγέλλοντας μια κυβέρνηση που δεν μας αφήνει να αναπνεύσουμε από την ακρίβεια – αισχροκέρδεια, την εργασιακή ζούγκλα, την διάλυση της υγείας – εκπαίδευσης, την καταστολή και ποινικοποίηση των αγώνων κ.α. είχε ως αποτέλεσμα να καθορίσει την ατζέντα στην πολιτική ζωή με πολλαπλούς αποδέκτες (κυβέρνηση, αντιπολίτευση, ΜΜΕ, κοινή γνώμη…).
Η κοινωνική αντιπολίτευση (συγγενείς θυμάτων, Μάγγος, παλιότερα μάνα Φύσσα…) ακουμπάει το λαϊκό ακροατήριο και μάλιστα το κινητοποιεί όταν ο λαός έχει στρέψει την πλάτη των οργανωμένων δυνάμεων της κοινωνίας (κόμματα, συνδικάτα, ΜΚΟ…). Όμως αυτός ο λαός όταν του δίνεται η “ευκαιρία” (που δεν θέλει να τον καπελώσουν…) γίνεται ο πρωταγωνιστής των εξελίξεων αλλά χρειάζεται και απαιτεί και λύσεις στα προβλήματα του…
Οι μεγαλειώδες κινητοποιήσεις έσυραν κυβέρνηση και αντιπολίτευση. Ανάγκασαν τον Μητσοτάκη να τρέξει να δώσει συνέντευξη, τον ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ να τον καλέσουν άρον – άρον στην Βουλή να απολογηθεί…
Μπορούμε να πούμε το λαϊκό ξέσπασμα είναι μια ΤΟΜΗ.
Ο Μητσοτάκης στην συνέντευξη “όλους τους έδωσε” κρατώντας όμως την καρέκλα του. Θετικό που ο Φάμελλος τον κάλεσε να ακολουθήσει τον πρόεδρο της Σερβίας (μάλιστα πιο αριστερά ακόμα και από οργανώσεις της λεγόμενης επαναστατικής αριστεράς…).
Και τώρα ;
Στις 28 Φλεβάρη κλείνουν δύο χρόνια από το έγκλημα των Τεμπών, θα πάμε από τι φαίνεται στην επικαιρότητα του θέματος μέχρι τότε.
Η Αριστερά πρέπει να περιμένει τα οικονομικά συμφέροντα να θέλουν να “ξηλώνουν” σιγά – σιγά τον Μητσοτάκη (μετά την συνέντευξη…) άρα χρειάζεται πρόταση κυβερνητικής εξουσίας (σύντροφοι δεν υπάρχουν σοβιέτ…), κυβέρνηση υπεράσπιση των εργατικών συμφερόντων (ευθύνη του ΚΚΕ που δεν διαδραματίζει τέτοιο ρόλο… όσο και δυνάμεων της “επαναστατικής” αριστεράς που χρόνια παλεύει μόνο για αξιόπιστο πόλο της…). Σε αυτή την πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα βλέπουμε θετικά το πως κινείται ο “νέος” ΣΥΡΙΖΑ…
Βέβαια, ο δρόμος όπως καθόρισε τις εξελίξεις, μπορεί να πάει και παρακάτω. Καθήκον να κηρυχθεί Πανεργατική Απεργία στις 28 Φλεβάρη (οι σιδηροδρομικοί ήδη κήρυξαν, το ΠΑΜΕ θα κηρύξει και αυτό…) πιστεύουμε από την πίεση των από κάτω θα αποφασίσει τόσο η ΓΣΕΕ όσο και η ΑΔΕΔΥ…
Οι απεργίες θέλουν προετοιμασία, οργάνωση, ηγεσία, σχέδιο και στόχους για να έχουν αποτέλεσμα…
Στόχος της πρωτοπορίας πρέπει να είναι : ΚΑΤΩ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΗΣ ΝΔ – ΕΝΙΑΙΟ ΜΕΤΩΠΟ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΣΤΟ ΠΛΕΥΡΟ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΣ…
Προς Γιωργο,ανενταχτο – Συμφωνω απολυτως με οσα γραφεις,ειμαι σιγουρος οτι και πολλοι αλλοι κανουν τις ιδιες σκεψεις. Ωρισμενοι εδω προτεινουν παρεμβαση των “οργανωμενων “αριστερων” για να προωθησουν σε δηθεν ανωτερα επιπεδα το κινημα αυτο. Αν αφησουμε κατα μερος την πρακτικα ανυπαρκτη δυνατοτητα αυτων των ομαδων η “κομματων” να συνδεθουν με οποιοδηποτε τροπο με την κινηση αυτη του κοσμου, η μονη σιγουρη αποληξη α
μιας τετοιας “ηγεμονιας” ( εντελως φανταστικης,το τονιζω), θα ηταν αυτο που συνεβη και στο παρελθον : Διαλυση καθε πρωτοβουλιας και κινησης,αυταρχικη “καθοδηγηση” με βαση τις χρεωκοπημενες τους προκαρασκευασμενες ιδεες και πρακτικες, απογοητευση τελικα και αποστρατευση του κοσμου που δεν ανηκει στις επαγγελματικες ελιτ της δηθεν αριστερας,με τελικη εκβαση την παραδοση του οποιου κινηματος απομειναι στις φιλοξενες αγκαλες του πασοκ/συριζα και των καρκινωματωδων καθεστωτικων αποληξεων τους. Η πραξη θα δειξει τι τελικα θα αποκρυσταλλωθει ως εκφραση του κινηματος αυτου. [Επειδη ομως ουδεν κακον αμιγες καλου , ισως καποιοι Οικοι Haute Couture βγαλουν καποια παραπανω λεφτα απο τα βουλευτικα κοστουμακια και τα σινιε ταγιερακια που θα σπρωξουν σε διψασμενα για βουλευτιλικι,πλουτο και σκατενια δοξα δικολαβακια και νεαρες ,που θα σπευσουν να εκμεταλλευτουν την “πολιτικοποιηση του κινηματος” ,δηλαδη την κοινοβουλευτικη εκπορνευση του,που καποιοι προτεινουν( ισως εχουν ριξει λεφτα σε τετοιους Οικους και περιμενουν αποδοσεις)].
Αξιολύπητοι απελπισμένοι, που περιμένετε την ..”αυτόματη” διάλυση των πάντων για να δικαιωθεί η προσωπική σας χρεωκοπία. Το παρήγορο είναι ότι πια το ΚΚΕ κατέχει την τέχνη να σας επεξεργάζεται.
Παιδάκι μ, δεν υπάρχει κανένας που να λέει ψέματα έτσι για να την πέσει στο ΚΚΕ. Την αλήθεια λεν οι περισσότεροι. Σκέψου