Από τον σΑτΥρΟπΡόΚο
– Οι δύο αντίπαλες ομάδες είναι καθορισμένες εδώ και καιρό. Από τη μια οι πλούσιοι και οι παρατρεχάμενοί τους και από την άλλη οι φτωχοί με τη μοίρα τους. Και στη μέση οι εκάστοτε κυβερνήσεις.
– Οι δύο αντίπαλες ομάδες δεν έχουν ίδιο αριθμό παιχτών. Οι «Πλούσιοι» που τους αποκαλούν και «Ωραίους» είναι πέντε όλοι κι όλοι και οι «Φτωχοί» που είναι γνωστοί και ως «Κορόιδα» είναι ενενήντα πέντε.
– Το τοπίο εκ πρώτης άποψης ελκυστικό, με τις απέραντες παραλίες, τα πράσινα νερά, τους φοίνικες και ούλα τα καλά του κόσμου. Όλα όσα ποθείς υπάρχουν εδώ. Ένα σωστό καπιταλιστικό τοπίο, βιτρίνα και κράχτης.
– Κανείς δεν αντιλαμβάνεται με την πρώτη ματιά τις σμέρνες και τους αχινούς που κρύβουν τούτα τα νερά. Δύσκολα θα διακρίνεις τα θαμμένα σκουπίδια και τα σκουλήκια που βρίσκονται στις παραλίες.
– Αν δεν δοκιμάσεις δεν θα καταλάβεις ότι τα τροπικά φρούτα που κρέμονται άφθονα στα δέντρα είναι δηλητηριώδη. Αν όμως τα δοκιμάσεις θα καταλάβεις πως επειδή σκοτώνουν γι΄αυτό βρίσκονται σε αφθονία.
– Οι όροι του παιχνιδιού καθορίστηκαν από τους «Πλούσιους», εφαρμόζονται από τον παρουσιαστή-κυβέρνηση και ισχύουν μόνο για τους «Φτωχούς». Ο παρουσιαστής ελέγχει και αν τηρούνται οι όροι από τους «Φτωχούς».
– Η δικαιοσύνη, η ισότητα, οι ίσες ευκαιρίες απουσιάζουν από τους όρους του παιχνιδιού. Η εκμετάλλευση, η αδικία, το γλείψιμο, η κλεψιά και η ρουφιανιά είναι οι βασικοί του κανόνες.
– Ο σκοπός του παιχνιδιού είναι ένας και μοναδικός. Απλός αλλά δύσκολα κατανοητός. Είναι, βλέπετε, το έπαθλο που γεννάει ελπίδες, προσδοκίες και πολλά άλλα ψεύτικα νοητικά δημιουργήματα.
– Το φαγητό πρέπει ενενήντα εννέα στις εκατό φορές να πάει στους «Πλούσιους». Με κάθε τρόπο και με κάθε μέσο. Οι «Φτωχοί» απλώς συμμετέχουν στο παιχνίδι. Αυτός είναι ο σκοπός.
– Έχουν την ψευδαίσθηση ότι η μία φορά που κερδίζουν το έπαθλο-χάμπουργκερ μπορεί να επαναληφθεί και να είναι τελικά εκείνοι οι μόνιμοι νικητές. Δεν αντιλαμβάνονται την πλεκτάνη.
– Ο νικητής είναι προκαθορισμένος πριν καν αρχίσει το παιχνίδι το οποίο χρησιμοποιείται για στάχτη στα μάτια. Οι «Πλούσιοι» θα είναι πάντα νικητές όσο οι «Φτωχοί» δέχονται να συμμετέχουν στο στημένο παιχνίδι.
– Όλα πήγαιναν κατά πως τα είχαν σχεδιάσει οι «Πλούσιοι», μέχρι που μια μέρα οι «Φτωχοί» κατάλαβαν την απάτη. Ήταν τότε που ενώ κέρδισαν τον αγώνα, το έπαθλο-φαγητό πήγε πάλι στους «Πλούσιους».
– Βλέπετε, ο κανονισμός αυτό ακριβώς προέβλεπε. Οι «Φτωχοί» να ιδρώνουν αλλά οι «Πλούσιοι» να γεύονται τα νόστιμα πιάτα. Κι αυτό επίσης προβλεπόταν από τον κανονισμό.
– Όσο οι «Φτωχοί» δέχονταν τις αδικίες οι κανονισμοί θα έπρεπε να γίνονται περισσότερο άδικοι για εκείνους. Όμως, είπαμε, όλα σταμάτησαν τη μέρα που οι «Φτωχοί» είπαν το μεγάλο «Όχι».
– Σταμάτησαν να παίζουν, αρνήθηκαν τους κανονισμούς και κατάργησαν το ίδιο το παιχνίδι. Έδιωξαν τον παρουσιαστή μιας και δεν είχε κανένα ρόλο στα καινούργια δεδομένα.
– Σταμάτησαν να παίζουν και αποφάσισαν να ζήσουν. Μαγείρευαν μόνοι τους και έτρωγαν όποτε ήθελαν. Κι όχι μόνο αυτό αλλά άρχισαν να χαμογελούν και να τραγουδούν. Είχαν ξεχάσει και το γέλιο και το τραγούδι.
– Έδιωξαν τους «Πλούσιους» και τους έστειλαν σε άλλη παραλία. Καθάρισαν τη δική τους από τα σκουπίδια και τα σκουλήκια και άρχισαν επιτέλους να ζουν. Η επιβίωση ήταν πλέον παρελθόν.
