Γράφει ο Μάκης Γεωργιάδης
Στις οθόνες τώρα υψώνεται ένα τεράστιο μανιτάρι καπνού διαβολίζοντας εντυπωσιακά και με βία τον αέρα πάνω από την πόλη. Εκκωφαντικός κρότος και απόκοσμη λάμψη. Χιλιάδες νεκροί στριμώχνονται ανάμεσα στα ελάχιστα δέκατα του δευτερολέπτου που μεσολαβούν ώσπου να αλλάξει το κανάλι. Το τέλειο έγκλημα που θα μπορούσε να έχει το όνομα Χιροσίμα ή Ναγκασάκι απωθείται ως σκέψη στο πίσω μέρος του εγκεφάλου καθώς τις σκηνές της τότε φρίκης διαδέχονται οι εικόνες του ρεπορτάζ ενός ακόμη ναυαγίου και μιας ανθρώπινης τραγωδίας που εκτυλίχθηκε στα νερά της Μεσογείου.
Επιπλέοντα συντρίμμια και προσωπικά αντικείμενα των ναυαγών πλαισιωμένα από άδεια σωσίβια. Εκατοντάδες νεκροί παρελαύνουν στο βυθό στοιχισμένοι στα ελάχιστα δέκατα του δευτερολέπτου που μεσολαβούν μέχρι να αλλάξει και πάλι το κανάλι.
Φευγαλέες σκέψεις που απωθούνται για ένα ακόμη τέλειο έγκλημα. Αμέτρητα θύματα, κανένας ένοχος. Στο πρόγραμμα πλέον μπαίνουν διαφημίσεις. Το έγκλημα δεν θα είναι τέλειο αν δε μετατρέψει σε φετίχ την τελειότητα. Καλλονές με τέλειες σωματικές αναλογίες μπορούν άνετα να τυλίγονται με την αστερόεσσα. Να εναγκαλίζονται με αγάλματα του Τρούμαν και προτομές του Αϊζενχάουερ. Να μετατρέπονται σε ερωμένες του Τσε Γκεβάρα ή ακόμη και του ίδιου του Πάπα για να διαφημίσουν οδοντόκρεμες, φρυγανιές, ρολόγια, νέα σπόρ μοντέλα αυτοκινήτων, προϊόντων υψηλής τεχνολογίας και τραπεζικές υπηρεσίες.
Τίποτα δε μένει όρθιο. Τίποτα δε μένει ανέγγιχτο. Η τελειότητα, η ευτυχία και η αιώνια νεότητα εξαγοράζονται εύκολα κι απλά την ώρα που στα ελάχιστα δέκατα του δευτερολέπτου που είναι αναγκαία για να αλλάξει το κανάλι στις οθόνες προβάλλονται εικόνες από τα συσσίτια της εξαθλίωσης και ρεπορτάζ για τις χιλιάδες αυτοκτονίες τον καιρό της κρίσης.
Το τέλειο έγκλημα έχει όνομα και υπόσταση και διαιωνίζεται μέσα στη βαρβαρότητά του. Σκοτώνει στο όνομα της ειρήνης. Δολοφονεί στο όνομα της ασφάλειας. Οπλίζει και πυροβολεί εξαθλιωμένους στο όνομα της αξιοπρέπειας. Έπειτα για να χωνέψει τόσο αίμα και τόσο ανθρώπινο κρέας, βουλιάζει σε μια αναπαυτική πολυθρόνα και ρεύεται πίνοντας Κόκα Κόλα. Εκατομμύρια μικροί συνένοχοι σηκώνουν τους ώμους είτε από αδιαφορία, είτε από αμηχανία είτε ακόμη και συναινώντας και προκειμένου να διαφυλάξουν τις μηδαμινές πιθανότητες «ατυχίας’ και «ευημερίας» δε διστάζουν να βάψουν κι οι ίδιοι τα χέρια τους με αίμα αθώων ακόμη και εν αγνοία τους.
Είναι εκπληκτικό πως ό,τι ανέπτυξε σε βαθμό τελειότητας ο σύγχρονος καπιταλισμός δεν είναι τίποτε άλλο παρά όπλα μαζικής καταστροφής απίστευτων δυνατοτήτων εξόντωσης και μια τέτοια ποικιλία χρηματοπιστωτικών προϊόντων και παραγώγων τους έξω από κάθε λογική εξυπηρέτησης των ανθρωπίνων αναγκών και φυσικά έξω από κάθε λογική που συναντάμε στη φύση. Δεν είναι τυχαίο πως ο δυτικός πολιτισμός ανέπτυξε τις πιο μαζικές και δολοφονικές μεθόδους εξόντωσης, κατέκτησε κάθε σημείο του πλανήτη έχοντας έφεση στη δημιουργία όλο και πιο ισχυρών και αποτελεσματικών όπλων και εν τέλει στο οικονομικό πεδίο μετέτρεψε την παντελώς ανόητη, εγκληματική και έξω από κάθε φυσικό νόμο έννοια του τόκου σε ένα τέλειο εργαλείο δυνάστη με χίλια πρόσωπα που διαφεντεύει μαζί με την έννοια του κέρδους κάθε πτυχή της καθημερινότητας.
Το τέλειο έγκλημα ίσως να μην μπορεί να το διαπράξει ένας μεμονωμένος δολοφόνος, είναι όμως μια διαχρονικά απλή υπόθεση για τους μαζικούς δολοφόνους των κυβερνήσεων των ισχυρών – ή και λιγότερο ισχυρών – κρατών αυτού του κόσμου. Το τέλειο έγκλημα, η αιώνια χίμαιρα των διαφημιστών.
Στο τέλειο και ατιμώρητο έγκλημα των κατά συρροή δολοφόνων πολιτικών κι επιχειρηματιών, το τέλειο άλλοθι προσφέρεται από την τελειότητα του εγκλήματος των διαφημιστών. Οι πρώτοι εκτελούν τα φυσικά πρόσωπα και οι δεύτεροι εκτελούν εν ψυχρώ τις συνειδήσεις των ζωντανών. Η Τυρρανία της επιδιωκόμενης τελειότητας συμπίπτει με την τελειότητα της τυραννίας.
Όσο το σύστημα σαπίζει ως τις ρίζες τόσο οι αντανακλάσεις του στον παραμορφωτικό καθρέφτη και η διασπορά του μέσα από καθοδικούς σωλήνες, μικροτσίπ και τρισεκατομμύρια πίξελ θα εμφανίζονται ως μοναδική και αδιατάρακτη πραγματικότητα. Το ερώτημα όμως μπαίνει και θα τίθεται συνεχώς αμείλικτο: υπάρχει όντως το τέλειο έγκλημα; Και ακόμη παραπέρα: ως πότε θα μένει ατιμώρητο;
VI – V – 2014
