ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΗΝ PRAKTIKER HELLAS
Η εταιρεία Praktiker δε σταματά να μας εκπλήσσει με τους τρόπους που μηχανεύεται για να κρατά υπό απόλυτο έλεγχο το προσωπικό.
Την Παρασκευή 16/2 ο διευθυντής του καταστήματος Praktiker Ιωαννίνων συγκάλεσε έκτακτη συγκέντρωση του προσωπικού προκειμένου να επιπλήξει τους εργαζόμενους.
Η αιτία ήταν ότι αρκετοί συνάδελφοι κανόνισαν σαββατιάτικη νυχτερινή έξοδο και είχαν το «θράσος» να μην τον ενημερώσουν και να μην τον καλέσουν!!!
Το δήθεν περίλυπο και θυμωμένο ταυτόχρονα ύφος του καθώς και οι απειλές του δεν έπεισαν βέβαια κανέναν .Αντιθέτως, φάνηκε ξεκάθαρα ότι σκοπός του ήταν να διαλύσει τη συγκέντρωση των εργαζομένων που ξέφευγε από τον έλεγχό του.
Αυτή η πρωτοφανής παρέμβαση στην προσωπική και κοινωνική ζωή των εργαζομένων ,παρά τον εκ πρώτης όψης αστείο χαρακτήρα της, αποδεικνύει ότι η Praktiker επιδιώκει με κάθε τρόπο να κρατά υπό επιτήρηση το προσωπικό της ,όχι μόνο στο χώρο εργασίας αλλά και εκτός αυτού.
Οι παχυλά αμειβόμενοι διευθυντές δεν ανέχονται να συναντιούνται μαζικά οι εργαζόμενοι της εταιρείας έστω και για να διασκεδάσουν. Μας φέρνουν έτσι στη μνήμη εποχές που απαγορεύονταν η συνάθροιση 3 ατόμων και άνω χωρίς άδεια.
Θέλουν το προσωπικό να συγκεντρώνεται υπό το άγρυπνο βλέμμα τους ,σε ρόλο χειροκροτητή στις εταιρικές φιέστες ,ή σε ρόλο απλήρωτου εργάτη-«εθελοντή» σε διαφημιστικές εταιρικές δράσεις ,δήθεν κοινωνικής προσφοράς.
Πάγια τακτική των εταιριών, είναι η καλλιέργεια του κλίματος ότι “αφεντικά και εργαζόμενοι είμαστε μια οικογένεια”. Αν στην (“μαζική” τουλάχιστον) έξοδο, δεν κληθεί ο “μεγάλος”, το όποιο “καλό” κλίμα χαλάει… Το ’07-’08 δούλεψα για 15 μήνες σε μια τηλεφωνική εταιρεία. Στις Απόκριες του ’08 σε αποκριάτικο πάρτυ ήμασταν μαζί “απλοί” εργαζόμενοι-agents, με κάποιους-ες teamleaders και 1 supervisor. Δεν ξέρω κατά πόσο διαφέραμε (ή μοιάζαμε) με τους εργαζόμενους του άρθρου, πάντως, τις μεν απαιτήσεις για παραγωγικότητα κλπ (που φυσικά περνιούνται από πάνω), τις έχουν αποδεχθεί οι κάτω, οπότε γενικά δε θεωρούνται παράλογες, οι δε teamleaders και supervisors, πολλές φορές, παίζουν και το ρόλο του καρότου (άλλες φορές του μαστιγίου) προς τους “απλούς” εργαζόμενους. Επιπλέον, μην ξεχνάμε, ότι αρκετές φορές, οι “καλοί και αποδοτικοί” από τους “απλούς” εργαζόμενους, μπορούν να εξελιχθούν, σε ανώτερες θέσεις, με ότι αυτό σημαίνει και συνεπάγεται… Υπάρχει, φυσικά και η πορεία από πάνω προς τα κάτω. Άρα, οι διαχωριστικές γραμμές μεταξύ των πάνω και κάτω συχνά, (αν όχι συνήθως), είναι δυσδιάκριτες…