ΕΛΝΣ: “Ο σωφρονιστικός κώδικας και η κατάσταση στις φυλακές”

Εκδήλωση-συζήτηση στην Εργατική Λέσχη Νέας Σμύρνης

“Ο υπό ψήφιση σωφρονιστικός κώδικας και η κατάσταση στις φυλακές”

Κυριακή 18 Μάρτη ώρα 7μμ

Ομιλητές:

Κώστας Παπαδάκης, δικηγόρος

Άσπα Μπινιώρη, ψυχολόγος ψυχοθεραπεύτρια στο Κέντρο Απεξάρτησης Τοξικομανών Κρατουμένων Ελεώνα Θηβών.

Στον απόηχο των κινητοποιήσεων των κρατουμένων που ξεκίνησαν τέλη Οκτωβρίου του προηγούμενου έτους και οδήγησαν στο πάγωμα από την κυβέρνηση της ψήφισης του νέου σωφρονιστικού κώδικα, συζητάμε για τους λόγους που οδήγησαν στον ξεσηκωμό των κρατουμένων: επαναλειτουργία των φυλακών τύπου Γ’ που θεσμοθετήθηκαν επί υπουργίας Δένδια το 2009, γύμνωση του σώματος και ενδοσωματική έρευνα, υποχρεωτική σίτιση σε απεργούς πείνας, ηλεκτρονικό “φακέλωμα” της επικοινωνίας, διατυπώσεις και προϋποθέσεις που καθιστούν ακόμη πιο δύσκολο το δικαίωμα στην άδεια και την εκπαίδευση, παρότι και τα δύο είναι τα πιο σημαντικά μέτρα για την επανένταξη των κρατουμένων. Και ενώ οι αγώνες των κρατουμένων ανάγκασαν την κυβέρνηση να αναβάλει την ψήφιση του νέου σωφρονιστικού κώδικα, δίνοντας αόριστες υποσχέσεις για επαναδιατύπωση κάποιων από τις διατάξεις του, ο Υπουργός Δικαιοσύνης ανήγγειλε ότι σύντομα θα κατατεθεί και νέος Ποινικός Κώδικας που κατά πάσα πιθανότητα θα διευρύνει τις διατάξεις του τρομονόμου, ώστε να χωράμε όλοι μέσα σ’ αυτές.

Συζητάμε επίσης για την κατάσταση στις φυλακές που είναι καζάνι που βράζει, ειδικά μετά το θάνατο 5 κρατουμένων από τις αρχές του έτους μέχρι σήμερα, την απεργία πείνας και δίψας του Κ. Γιαγτζόγλου, τον υπερπληθυσμό, που οδηγεί σε συνεχείς καταδίκες της Ελλάδας σε διεθνή δικαστήρια, τις άθλιες συνθήκες, τη χρήση ουσιών, τις μωρομάνες που φυλακίζονται μαζί με τα παιδιά τους, τα “βραχιολάκια” παρακολούθησης και την είσοδο των επιχειρήσεων στις φυλακές. Οι κρατούμενοι έχουν φωνή και θέλουμε αυτή η φωνή να ακουστεί και στη γειτονιά μας. Γιατί σε μια κοινωνία κρίσης και εκμετάλλευσης που η απαξίωση της ζωής, ο έλεγχος και η καταστολή είναι κυρίαρχη ιδεολογία και πρακτική, μας αναλογεί να ονειρευόμαστε για κάτι καλύτερο και να αγωνιζόμαστε για τον άνθρωπο, τον κρατούμενο, τον πρόσφυγα, όλους αυτούς που είναι σήμερα στο περιθώριο, μέσα σε στρατόπεδα, ιδρύματα και φυλακές.