Ειρήνη στα Βαλκάνια – Πόλεμο σε Φασισμό και Ιμπεριαλισμό-Αντιφασιστική Διεθνιστική Συγκέντρωση

Ειρήνη στα Βαλκάνια – Πόλεμο σε Φασισμό και Ιμπεριαλισμό
Αντιφασιστική Διεθνιστική Συγκέντρωση
Προπύλαια / 12:00 / Κυριακή 4 Φλεβάρη

«Μίρκο Κράλη, τι ζητάς;
εδώ δεν είναι παίξε γέλασε:
εδώ είναι Μπαλκάνια».
Ν. Εγγονόπουλος

Το σχεδόν ξεχασμένο «μακεδονικό ζήτημα» ήρθε τις τελευταίες μέρες βίαια στο προσκήνιο της δημόσιας συζήτησης εντός της ελληνικής κοινωνίας. Η επίλυση των διαφορών μεταξύ Ελλάδας και Π.Γ.Δ. της Μακεδονίας γύρω από το «όνομα», θύμισε στην ελληνική αστική τάξη και μεγάλο κομμάτι του πολιτικού της προσωπικού, τις «ένδοξες» στιγμές του ’92 όταν μπορούσε στο φόντο του «τέλους της ιστορίας» και για λόγους κυρίως εσωτερικής κατανάλωσης και περιφερειακής ενδυνάμωσης (ενσωμάτωση του λαού σε αντιδραστική ατζέντα, τσάκισμα εστιών κοινωνικής αντίστασης, επιβολή κοινωνικής συναίνεσης στη συμμετοχή στο ιμπεριαλιστικό πλιάτσικο στα Βαλκάνια) να πουλάει τζάμπα εθνικιστική μαγκιά και βλαχομπαρόκ τσαμπουκά που συμπυκνώνονταν στο επικίνδυνο και ανυπόστατο ότι “η Μακεδονία είναι μία και είναι ελληνική”.

Το project της διάλυσης της Γιουγκοσλαβίας την ίδια στιγμή, με εντολές της «πολιτισμένης Δύσης», είχε σαν βασικό συστατικό του, έτσι κι αλλιώς, την αναζωπύρωση του εθνικισμού για κάθε μία από τις υπό απόσχιση περιοχές της και συνολικά τη γειτονιά μας, επιβάλλοντας και στη γειτονική χώρα την ενίσχυση υπερβολικών και ανιστόρητων φωνών με στόχο τη συγκρότηση «στα γρήγορα» μιας συμπαγούς εθνικής ταυτότητας.

Στις 21 Γενάρη του 2018 πάντως οι ιαχές και τα συνθήματα τύπου “στα όπλα, στα όπλα να πάρουμε τα Σκόπια”, “η λύση είναι μία, σύνορα με τη Σερβία” ξανακούστηκαν στους δρόμους της Θεσσαλονίκης, σαν φάρσα και μαζί σαν τραγωδία, στα πλαίσια ενός συλλαλητηρίου ετερόκλητων πολιτικών σχεδιασμών και ετερόκλητης κοινωνικοπολιτικής αναφοράς των ανθρώπων που το πλαισίωσαν.

Η αναγκαιότητα που έφερε το ζήτημα στο προσκήνιο δεν έχει να κάνει σε πρώτο χρόνο ούτε με την αλλαγή σκυτάλης στην κυβέρνηση του γειτονικού κράτους (από εθνικιστικά σε πιο μετριοπαθή χέρια), ούτε με τις πρωτοβουλίες της ίδιας της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Είναι σαφώς ευθυγραμμισμένη, υπαγορευμένη και προσδεμένη στα συμφέροντα και τους σχεδιασμούς των ΝΑΤΟ, ΗΠΑ, ΕΕ στα πλαίσια του ανταγωνισμού τους με τη Ρωσία και την επέκταση της επιρροής της δεύτερης στους γεωπολιτικούς προσανατολισμούς της Σερβίας. Η εν λόγω αναγκαιότητα χρειάζεται θανάσιμα αναβαθμισμένη στρατιωτική παρουσία στο γειτονικό κράτος και συνολικά στα Βαλκάνια και με αυτή την έννοια επίλυση των ιδιαίτερων διαφωνιών δύο -διαφορετικής σημασίας και βεληνεκούς- εταίρων της στην περιοχή.

Στην Ελλάδα όλοι οι πολιτικοί πρωταγωνιστές των συλλαλητηρίων (από τον Φραγκούλη και τον Λεβέντη μέχρι τον Βορίδη, και από τον Καμμένο και τον Μητσοτάκη μέχρι τη ΧΑ και την Εκκλησία) χωρίς φυσικά να διανοούνται ή να θέλουν να θέσουν την παραμικρή αντίρρηση σε αυτούς τους επικίνδυνους σχεδιασμούς, ξεσπάθωσαν εναντίον της επικείμενης «προδοσίας», επιδιώκοντας: α) να διαπραγματευτούν / επανεπιβεβαιώσουν την θέση της ελληνικού κράτους ως πρώτου τη τάξει νατοϊκού επιστάτη στην περιοχή (μετά και την ιδιαίτερη τροπή που έχουν πάρει το τελευταίο διάστημα οι σχέσεις της Τουρκίας με το ΝΑΤΟ και τους Αμερικάνους) β) να ανταγωνιστούν και να επιλύσουν τις μεταξύ τους διαφορές όσον αφορά την ιεραρχία και την γεωγραφία στην (ακρο)δεξιά πολυκατοικία και γ) να κατοχυρώσουν ηγεμονικά μια ακροδεξιά, αντιδραστική ατζέντα και πρόσημο στην αντιπολίτευση που δέχεται και θα δέχεται όλο το επόμενο διάστημα η μνημονιακή αντιλαϊκή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.

Από κοντά δυστυχώς και διάφοροι, που λένε ότι θέλουν να έχουν σχέση με την αριστερά και δεν διστάζουν να γίνονται φτωχοί συγγενείς και νεροκουβαλητές της αντίδρασης, προβάλλοντας και εκφυλλίζοντας δήθεν αντινατοϊκά, αντιιμπεριαλιστικά, αντιμνημονιακά, πατριωτικά στοιχεία που μπορεί να έχει η εν λόγω εθνικιστική υστερία, η οποία όμως έμπρακτα καταλήγει να δίνει δυνατότητα στους μαχαιροβγάλτες νεοναζί να σουλατσάρουν στους δρόμους και τις γειτονιές μας με νέο αέρα και να φτάνουν μέχρι του σημείου να πυρπολούν την κατάληψη Libertatia στη Θεσσαλονίκη.

Στη βάση των παραπάνω πρέπει να ξανατονιστεί ότι για την αριστερά και το ταξικό κίνημα η υπεράσπιση της αυτοδιάθεσης των λαών και του δικαιώματος του αυτοπροσδιορισμού τους αποτελεί κρίσιμο και στοιχειώδες κόμβο πάλης. Γίνεται σαφές βέβαια ότι η πιθανότητα – δυνατότητα επίλυσης του ζητήματος (διά μιας σύνθετης ονομασίας και φιλικής ειλικρινούς δέσμευσης των δύο λαών για σεβασμό στα σύνορα, την αυτοδιάθεση και την ειρηνική συνύπαρξη) που θα μπορούσε να περιθωριοποιήσει τις ανιστόρητες και εθνικιστικές κραυγές ένθεν κακείθεν, επισκιάζεται από τους πολιτικούς και γεωστρατηγικούς κίνδυνους που προβάλλουν απειλητικά. Καθήκον της αριστεράς και συνολικά του αντισυστημικού πολιτικού χώρου, σε μια τέτοια στιγμή, είναι να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων, και χωρίς μισόλογα να βάλει φραγμό στον ακροδεξιό συρφετό, στα συνθήματα και την ατζέντα που επιχειρούν να ηγεμονεύσουν σε ένα ευρύ ακροατήριο (που δεν είναι ολόκληρο απέναντί μας αλλά φαίνεται επιρρεπές σε μια τέτοια ρητορική αυτή τη στιγμή).

Τόσο πριν , όσο κατά τη διάρκεια αλλά και μετά το νέο συλλαλητήριο (που προγραμματίζεται στην Αθήνα αυτή τη φορά, στις 4/2) υπάρχει η αναγκαιότητα και η δυνατότητα να καταδικαστεί η διοργάνωση τέτοιων εκδηλώσεων και να καλεστεί ο κόσμος της εργασίας να απέχει από αυτές. Είναι καθήκον μας να αναδείξουμε και να στιγματίσουμε στην κοινωνία τον εθνικιστικό – ακροδεξιό χαρακτήρα τέτοιων συλλαλητηρίων, στέλνοντας το μήνυμα ότι στους δρόμους θέση έχουν οι κοινωνικοί και ταξικοί αγώνες. Ότι οι φασίστες, οι ρατσιστές και οι εθνικιστές είναι ανεπιθύμητοι όλες τις μέρες του χρόνου από όλες τις γειτονιές και τις πλατείες. Υπάρχει δυνατότητα και κρίσιμη αναγκαιότητα τέλος να περιφρουρηθούν αποτελεσματικά όλοι οι ελεύθεροι ριζοσπαστικοί χώροι που πιθανόν βρεθούν στο στόχαστρο των παρακρατικών νεοναζί. Με μια τέτοια λογική, άνθρωποι από διάφορους χώρους, σχήματα και συλλογικότητες της αριστεράς και του αντιφασιστικού κινήματος, κρίνουμε ότι η συμμετοχή στο συλλαλητήριο του Αντιφασιστικού Συντονισμού, το Σάββατο 3/2, στην πλατεία Ρηγίλλης στις 18:00 και η διοργάνωση μιας αντιφασιστικής διεθνιστικής συγκέντρωσης την Κυριακή 4 Φλεβάρη στα Προπύλαια στις 12:00, είναι αναγκαία και χρήσιμη. Γι αυτό καλούμε τους εργαζόμενους και τη νεολαία, τους αγωνιστές των ριζοσπαστικών κοινωνικών και πολιτικών χώρων να δώσουν το παρών, όντας παράλληλα σε εγρήγορση για την πιθανή αντιμετώπιση επιθέσεων και λοιπών ακροδεξιών προκλήσεων.

ΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ – ΚΑΜΙΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΑ ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΑ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΑ
ΕΙΡΗΝΗ ΣΤΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑ – ΠΟΛΕΜΟ ΣΕ ΦΑΣΙΣΜΟ ΚΑΙ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟ
ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ – ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΚΥΡΙΑΚΗ 4 ΦΛΕΒΑΡΗ ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ 12:00

Αριστεροί /ες – Κομμουνιστές /στριες – Αντιφασίστες /στριες