Την Κυριακή 27/12 στις 6 μμ, στο μεζεδοποτείο Κληματαριά, Ασκληπιού 46, η Λέσχη Εργασίας, Αλληλεγγύης και Πολιτισμού σας προσκαλεί σε μια συλλογική βραδιά, με προβολή ταινίας και κουβέντα σχετικά με το μείζον θέμα της ανεργίας και εργασιακής περιπλάνησης. Διοργανώνουμε τη συγκεκριμένη εκδήλωση, τόσο επειδή αποτελούν κοινό καθημερινό τόπο, όσο και επειδή αυτές τις μέρες δεκάδες συμπολίτες μας ξαναβρίσκονται άνεργοι – απολυμένοι… αλλά και ως ελάχιστη κίνηση συμπαράστασης στον κόσμο που αγωνίζεται αυτές τις ημέρες, με κατασκήνωση έξω από το Υπουργείο Εργασίας.
Έχουν βαλθεί να μας πείσουν πως είναι φυσιολογικό το να ψάχνεις για δουλειά και να μη βρίσκεις, να βρίσκεις και να μην πληρώνεσαι, να πληρώνεσαι και να μη μπορείς να ζήσεις. Έχουν βαλθεί να μας πείσουν πως είναι φυσιολογικό τριάντα χιλιάδες και πλέον εργαζόμενοι στα Προγράμματα Κοινωφελούς Εργασίας να βρεθούν, την περίοδο των εορτών μάλιστα, χωρίς δουλειά και χωρίς δικαίωμα στο ταμείο ανεργίας, εκ νέου στις λίστες του ΟΑΕΔ.
Οι οποίοι δεν είναι απλά μια μερίδα του πολύ άνω του εκατομμυρίου ανέργων, αλλά με βάση τα κριτήρια που τους έκαναν επιτυχόντες στο πρόγραμμα, από τις πλέον ευάλωτες κοινωνικές ομάδες: μακροχρόνια άνεργοι όλοι τους, με μονογονικές και πολύτεκνες οικογένειες οι περισσότεροι…
Ως Λέσχη Εργασίας και Πολιτισμού επιχειρώντας να αναδείξουμε τον αγώνα που διαδραματίζεται, και φιλοδοξώντας να προσκαλέσουμε τους δεκάδες εργαζόμενους του Νομού Τρικάλων που μοιράζονται την ίδια τύχη, προφέροντας μια μικρή διέξοδο από την απομόνωση και ατομικότητα, διοργανώνουμε τη συγκεκριμένη εκδήλωση που περιλαμβάνει την προβολή της εξαιρετικής ταινίας “Δευτέρες με Λιακάδα”, μιας πικρόγλυκης κωμωδίας, η οποία αποτυπώνει τα αδιέξοδα και την περιθωριοποίηση που η ανεργία επιφέρει στο κομμάτι αυτό της εργατικής τάξης που για τους κεφαλαιοκράτες αποτελεί απλά έναν εφεδρικό στρατό εργαζομένων και μοχλό πίεσης για να παραιτηθεί ο κόσμος της εργασίας από τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις του. Την προβολή θα ακολουθήσει ανοικτή συζήτηση με εργαζόμενους και απολυμένους κοινωφελείς πάνω σε αυτά τα καυτά κοινά θέματα που ο καθένας μας καλείται να αντιμετωπίσει μεμονωμένα. Τη στιγμή που η συλλογική ανταλλαγή εμπειρίας και βιωμάτων, η διάδοση των αγώνων και η υλοποίηση κοινής αντίληψης και δράσης, είναι τα πρώτα απαραίτητα βήματα για τη στιβαρή αντιμετώπισή τους.
Ως Λέσχη Εργασίας και Πολιτισμού επιχειρούμε να “διαταράξουμε” την “ομαλότητα” μιας κοινωνίας που στενάζει κάτω από το φως των εορταστικών στολισμών και εκδηλώσεων, με την παθητική αποδοχή των μέτρων μιας ακραίας και ανάλγητης πολιτικής που αρπάζει το βιος και το δικαίωμα στην εργασία και τη ζωή. Για να λάμψει η γυμνή πραγματικότητα των αναγκών και επιθυμιών της εργαζόμενης πλειοψηφίας που καταδικάζεται στη μισή δουλειά, μισό μισθό και μισή ζωή τελικά.
Ήδη οι σκηνές και το κέντρο αγώνα του συντονιστικού εργαζόμενων στα Κοινωφελή και συμβασιούχων, έξω από το Υπουργείο Εργασίας, αποτελούν τα δικά μας κάλαντα. Όπου ο κόσμος αυτός το τόλμησε μέσα στο κρύο των ημερών κλείνοντας σχεδόν μια βδομάδα, μη φοβούμενος το να σηκωθεί από τον καναπέ στον οποίο τον προόριζαν η κυβέρνηση και Ευρωπαϊκή Μνημονιακή πολιτική , αλλά φοβούμενος την ανεργία που στοιχειώνει τη κοινωνία και ειδικά τη νεολαία, δικαιώνοντας και τον χαρακτηρισμό αυτών των προγραμμάτων απασχόλησης, ως προγράμματα ανακύκλωσης της ανεργίας.
Αγανακτισμένος που στους 5 μήνες της εργασίας τους, διαπίστωσε πως καλύπτει θέσεις και καθήκοντα απαραίτητες για τη λειτουργία των υπηρεσιών και τμημάτων και τη μη υποβάθμιση των παρεχόμενων προς τους πολίτες υπηρεσιών. Όπου η κυβερνητική απάντηση ήταν το να αποδεχόμαστε μια κοινωνία όπου οι κοινωνικές υπηρεσίες θα βρίσκονται στον αέρα, ανάλογα με τα κονδύλια και τα προγράμματα εργασίας που θα εγκρίνει η κυβέρνηση και οι δημοτικές αρχές βάσει μνημονιακών «υποχρεώσεων».
Εξοργισμένος, που για αυτή την εργασία, αμείφθηκε κατά πολύ λιγότερο και με αμφισβητούμενα και καταργημένα δικαιώματα σε σχέσεις με συναδέλφους με άλλες εργασιακές σχέσεις. Κάτι που προορίζεται να επαναληφθεί και με το επόμενο πρόγραμμα που θα ακολουθήσει, για να αμφισβητηθούν κάποια στιγμή και οι “προνομιούχοι” εργαζόμενοι των 700 ευρώ…
Ξεκαθαρίζοντας πως το σύνθημα της άγριας εκμετάλλευσης των ανέργων το δίνει η ίδια η πολιτεία πρωτίστως, καλύπτοντας έμμεσα τις χειρότερες συνθήκες που όλοι μας γνωρίζουμε πως ισχύουν στον ιδιωτικό τομέα, με τις ατομικές συμβάσεις, την ανασφάλιστη εργασία, τις απληρωσιές μηνών.
Για όλους του παραπάνω λόγους, υποστηρίζοντας έναν αγώνα ο οποίος ξεπερνά κατά πολύ κάποιες μεμονωμένες και στενές διεκδικήσεις και επιχειρεί να συγκεράσει τις κοινές αγωνίες και ανάγκες εργαζόμενων, απολυμένων, άνεργων, σας προσκαλούμε στην εκδήλωσή μας.
Λέσχη Εργασίας, Αλληλεγγύης και Πολιτισμού