Αυτόνομο Στέκι:Συλλογική Κουζίνα & καφενείο αλληλεγγύης στην ΒΙΟΜΕ

Η ΒΙΟΜΕ έχει έδαφος και γερές ρίζες που φτάνουν μέχρι την αθήνα: αυτή την Τετάρτη 25/11 μαγειρεύουμε στη Συλλογική Κουζίνα της Τετάρτης και συναντιόμαστε στο καφενείο του Αυτόνομου Στεκιού για να ενισχύσουμε τον αγώνα των εργατών της ΒΙΟΜΕ προκειμένου να κρατήσουν το εργοστάσιο στα χέρια τους παράγοντας αγαθά για την κοινωνία, μαζί με την κοινωνία. Τα έσοδα τόσο από το κουτί της κουζίνας όσο και από το καφενείο θα ταξιδέψουν στα αδέρφια μας στη Θεσσαλονίκη ως ελάχιστη πράξη έμπρακτης αλληλεγγύης, συντροφικότητας και περηφάνιας για τις μάχες που δίνουν ως κομμάτι της τάξης μας

ΤΟ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟ ΤΗΣ ΒΙΟΜΕ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ

Η ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

Το εργοστάσιο της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής (ΒΙΟΜΕ) μέσα από την αυτοδιαχείριση και τον εργατικό έλεγχο της συνέλευσης εργαζομένων εδώ και 2,5 χρόνια δίνει ένα ξεκάθαρο στίγμα για το τι σημαίνει να ελέγχουμε τι παράγουμε, πώς το παράγουμε και για ποιους: προϊόντα με πρώτες ύλες ασφαλείς για τον άνθρωπο και φιλικές προς το περιβάλλον, μέσα από σχέσεις παραγωγής που αντιστρατεύονται τον καπιταλιστικό καταμερισμό εργασίας, αγαθά χρήσιμα για την κοινωνία.

Η απόπειρα επαναλειτουργίας από τους ίδιους τους εργάτες ενός εργοστασίου που η προηγούμενη διοίκηση με την λογική του καπιταλιστή και κριτήριο μοναδικό το κέρδος οδήγησε στη χρεοκοπία πετώντας στην ανεργία τους εργαζόμενους σε συνθήκες σφοδρής οικονομικής κρίσης, αποτελεί την πειστικότερη απάντηση στην υποτέλεια και τη μοιρολατρία που καλλιεργεί το σύστημα: λοιπόν, αλήθεια, χωρίς τους εργάτες δε γυρίζει το γρανάζι καμιάς μηχανής, κι εμείς που παράγουμε τον πλούτο αυτού του κόσμου ξέρουμε και το πώς και το γιατί αυτής της διαδικασίας κι είναι ώρα να την οικειοποιηθούμε προς όφελος της ίδιας της κοινωνίας.

Η εργατική χειραφέτηση που επιχειρείται στη ΒΙΟΜΕ την καθιστά επικίνδυνο παράδειγμα τόσο για τα αφεντικά όσο και για το πολιτικό προσωπικό τους, πολύ περισσότερο που οι εργάτες της ΒΙΟΜΕ δίνουν το παρόν τους σε κάθε εργατικό και κοινωνικό αγώνα όλο αυτό το διάστημα χτίζοντας σχέσεις συντροφικότητας και εμπιστοσύνης με ανθρώπους από κάθε γωνιά της χώρας. Η βιωσιμότητα ενός τέτοιου εγχειρήματος και η σύνδεσή του με την κοινωνία ως κομμάτι της, η ανάδειξη με άλλα λόγια της ενότητας της εργατικής τάξης μέσα και έξω από τους τόπους παραγωγής με όρους έμπρακτης αλληλεγγύης και όχι θεωρητικών αναλύσεων ή πολιτικών εξαργύρωσης των αγώνων, είναι ένα είδος «εσωτερικού εχθρού» και ως τέτοιο αντιμετωπίστηκε ως τα τώρα και στις αίθουσες των δικαστηρίων. Αυτή τη φορά, όμως, τα πράγματα είναι καθοριστικά για το μέλλον του αγώνα:στις 26 του Νοέμβρη ξεκινάει στα Δικαστήρια της Θεσσαλονίκης η διαδικασία εκποίησης του οικοπέδου μέσω πλειστηριασμού. Κι αυτό συνιστά ποιοτική αναβάθμιση της προσπάθειας να αναχαιτιστεί το πείραμα της εργατικής χειραφέτησης που συντελείται στη ΒΙΟΜΕ κι έχει συσπειρώσει γύρω του όλα τα μαχόμενα κομμάτια της κοινωνίας εντός κι εκτός Ελλάδας. Η στέρηση του «εδάφους» απειλεί τόσο την παραγωγή των προϊόντων όσο και το πολιτικό περιεχόμενο του αγώνα των εργατών: με την κατάληψη/οικειοποίηση ενός εγκαταλελειμμένου από την πρώην εργοδοσία εργοστασίου και τη μετατροπή του σε χώρο παραγωγής με χαρακτηριστικά εργατικής αυτοδιεύθυνσης μπαίνει σε κίνηση με υλικούς όρους η απάντηση της εργατικής τάξης στον πόλεμο που κήρυξαν οι πλούσιοι ενάντια στους φτωχούς τα χρόνια της κρίσης.

Ο αγώνας των εργατών της ΒΙΟΜΕ, η προσπάθεια να κρατηθεί το ζωτικό γι’ αυτήν έδαφος, είναι υπόθεση όλων όσων αναγνωρίζουμε πως μας ξεζουμίζουν, μας εκμεταλλεύονται, μας στερούν την πρόσβαση σε βασικά αγαθά υπονομεύοντας το δικαίωμά μας σε μια αξιοπρεπή ζωή.

Ανάμεσα στο ΕΜΕΙΣ ή ΑΥΤΟΙ στέκονται πλήθος αγώνων, ονείρων, δικαίων που καταπατήθηκαν.

Ανάμεσα στους τοίχους του εργοστασίου και στις κατασταλτικές δυνάμεις-ενδολοδόχους του κράτους και των αφεντικών στεκόμαστε ΕΜΕΙΣ που διεκδικούμε μια ζωή που να αξίζει να τη ζούμε!

ΑΥΤΟΝΟΜΟ ΣΤΕΚΙ,