Αναδημοσίευση από antigoldgr.org
Η χθεσινή διαδήλωση στην Αθήνα των μεταλλωρύχων της Ελληνικός Χρυσός, των οικογενειών τους και διαφόρων άλλων, ήταν σίγουρα διαφορετική από όλες τις πορείες που έχουμε δει μέχρι σήμερα.
Δεν θα επιμείνουμε στον αριθμό των διαδηλωτών που είχε προαναγγελθεί ότι θα είναι άνω των 7.000 και δεν ήταν ούτε 2.000. Στον μικρόκοσμο της Β. Χαλκιδικής είναι γνωστό τι εκβιασμοί και χρηματισμοί έπεσαν για να μαζευτεί κόσμος, ακόμα και εκτός Χαλκιδικής και μπράβο σε αυτούς που δεν ενέδωσαν και απείχαν από αυτή τη φιέστα. Ούτε μας απασχολεί το ότι στα κανάλια και τα άλλα μέσα παραπληροφόρησης δόθηκε η ευκαιρία να βαφτίσουν «μεταλλωρύχο» οτιδήποτε φορούσε φωσφοριζέ γιλέκο. Έδωσαν έτσι έτσι εντέχνως την εντύπωση ότι στα μεταλλεία σήμερα δουλεύουν τέσσερις ή πέντε ή επτά χιλιάδες άτομα.
Μας ενδιαφέρει το «στίγμα» που έδωσε η συγκεκριμένη διαδήλωση. Και το στίγμα το έδωσαν 2-3 πράγματα που έκαναν όλο τον κόσμο που παρατηρούσε να κρατήσει ενστικτωδώς αποστάσεις από αυτό που έβλεπε και άκουγε, το οποίο δήλωνε «εργατικό κίνημα» αλλά κραύγαζε «εργοδοσία».
Αρχικά ήταν η εικόνα: Eργαζόμενοι-στρατιωτάκια με πρασινοκίτρινα γιλέκα με το λογότυπο της μαμάς-εταιρείας HELLAS GOLD. Τα χέρια που χτυπούσαν ρυθμικά τα κράνη στο πεζοδρόμιο φορούσαν βραχιολάκια σαν αυτά του all-inclusive μαζικού τουρισμού με χαραγμένα τα αρχικά Ε.Χ. (Ελληνικός Χρυσός). Σημαιάκια με «ΝΑΙ ΣΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ» και πανομοιότυπα πανώ με τα ίδια συνθήματα, «ΤΟ ΠΑΛΑΙΟΧΩΡΙ ΛΕΕΙ ΝΑΙ», «ΤΟ ΣΤΡΑΤΩΝΙ ΛΕΕΙ ΝΑΙ», τυπωμένα και ακριβά. Άνθρωποι της εταιρείας προσπαθούσαν να μοιράσουν σημαιάκια στους περαστικούς που τα απέφευγαν σαν μολυσματικά. Οι διαδηλωτές είχαν μαζί τους ιδιωτικό τηλεοπτικό συνεργείο, ιπτάμενη ρομποτική κάμερα (πάνω σε drone) και χημικές τουαλέτες. Τους ακολουθούσαν δυο ιδιωτικά ασθενοφόρα. Άψογη πραγματικά η διοργάνωση, μόνο που δεν έμοιαζε με λαϊκή κινητοποίηση. Με εταιρικό ταξιδάκι, μάλιστα.
Το δεύτερο ήταν τα συνθήματα: Δεν ακούστηκε ούτε ένα σύνθημα εργατικό, κοινωνικό, ταξικό, κατά των μνημονίων, κατά της γενικότερης οικονομικής εξαθλίωσης, κατά των πολιτικών που μας έφτασαν εδώ. Πώς θα μπορούσαν άλλωστε, όταν όλοι αυτοί ψήφισαν μονοκούκι Σαμαρά και Βενιζέλο και μπροστά-μπροστά είχαν τον Άδωνι Γεωργιάδη; Τόσες ώρες διαδήλωση και ούτε μια λέξη που να δείχνει αλληλεγγύη με άλλους εργαζομένους, με τους ανθρώπους που χτύπησε η κρίση και που ζουν χωρίς σπίτι, χωρίς ρεύμα, χωρίς φαγητό. Αυτή που φώναζε χθες ήταν μια αλλοτριωμένη «εργατιά», περιχαρακωμένη στον εαυτό της, που έχει χάσει το σύνδεσμο με την υπόλοιπη κοινωνία. Μια εγωιστική «εργατιά» που πήγε στην Αθήνα της κρίσης να διαδηλώσει σαν αυτιστική για τα δικά της ιδιοτελή συμφέροντα, για τα δικά της λεφτά, χωρίς να συναισθανθεί που βρίσκεται και χωρίς να ρίξει μια ματιά στους ανθρώπους γύρω της.
Το τρίτο βέβαια είναι το πρόσωπο: Ο προβεβλημένος πολιτικός που «τίμησε» τους διαδηλωτές με την παρουσία του και τον τίμησαν με παρατεταμένο χειροκρότημα και επευφημίες. Είναι δυνατόν μια εργατική διαδήλωση να έχει για πρωτοστάτη τον Άδωνι Γεωργιάδη; Η παρουσία του Αδώνιδος εκεί δεν ήταν καθόλου τυχαία. Ο ίδιος ήταν ο κύριος ομιλητής στη συγκέντρωση των μεταλλωρύχων στις 2-3-2013 στη Μεγάλη Παναγία (το βίντεο εδώ), προσκεκλημένος από τους ίδιους τους μεταλλωρύχους οι οποίοι τον αποθέωσαν με την κραυγή «Είσαι παληκάρι!». Να σημειώσουμε ότι ο γνωστός για τα φιλεργατικά του αισθήματα Άδωνις, μόλις πριν από λίγες μέρες καταδικάστηκε επειδη άφησε απλήρωτους εργαζομένους. Στην ίδια προ διετίας εκδήλωση είχε αποστείλει μήνυμα συμπαράστασης και ο Μάκης Βορίδης ο οποίος χθες, σαν πιο έξυπνος από τον Άδωνι («όχι ακόμα, Άδωνι!»), απέφυγε να εκτεθεί.
Πριν ακόμα καταφτάσουν στην Αθήνα τα πούλμαν από τη Χαλκιδική, την «αγωνία» τους για «το μέλλον των εργαζομένων που θα μείνουν στον δρόμο αν ακυρωθεί η επένδυση» έσπευσαν να καταθέσουν με επερώτηση στη Βουλή 27 βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας. Συμπαράσταση στην αγωνιζόμενη Eldorado (συγγνώμη, στους μεταλλωρύχους) εξέφρασαν μέσω twitter ο διευθυντής του γραφείου του πρώην Πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά (και υπεύθυνος της «μονταζιέρας» με το όνομα Truth Team), Γιώργος Μουρούτης και ο Θεόδωρος Πάγκαλος. Ναι, όλοι αυτοί που ευθύνονται για το ενάμιση εκατομμύριο ανέργους, για τις 3.500 αυτοκτονίες και την κατάρρευση της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, εξάντλησαν τα …ανθρωπιστικά τους αισθήματα σε αυτούς που για να έχουν οι ίδιοι μεροκάματο διεκδικούν να διαλύσουν έναν από τους ομορφότερους τόπους της Ελλάδας.
Μηνύματα συμπαράστασης έστειλαν ο Σύνδεσμος Ελλήνων Βιομηχάνων (ΣΕΒ) και ο Σύνδεσμος Μεταλλευτικών Επιχειρήσεων (ΣΜΕ). Επίσης, ο πρώην Υπουργός του ΠΑΣΟΚ Γιάννης Μανιάτης και η πάντα γραφική ΟΑΚΚΕ.
Όταν οι μόνοι συμπαραστάτες σε ένα «εργατικό κίνημα» είναι οι βιομήχανοι και οι εκμεταλλευτές, μαζί με το πολιτικό κατεστημένο που ευθύνεται για την κρίση, τότε σίγουρα κάτι δεν πάει καλά.
Αν ο ένας από τους σκοπούς της «καθόδου των Μυρίων» στην Αθήνα ήταν να στρέψει την κοινή γνώμη υπέρ των εργαζομένων της Eldorado Gold και κατ” επέκταση υπέρ των σχεδίων της Eldorado Gold για τη Χαλκιδική, τότε απέτυχε οικτρά. Κανείς δεν πλησίασε τους διαδηλωτές, κανείς δεν τους μίλησε, κανείς δεν εξέφρασε την συμπάθεια και την αλληλεγγύη του προς αυτούς που δεν έχουν δείξει ποτέ αλληλεγγύη σε κανέναν. Η πορεία παρέμεινε ξένη στο σώμα της πόλης, αφού οι κάτοικοι της Αθήνας στο συνολό τους, εργαζόμενοι και άνεργοι, αριστεροί και δεξιοί, τους έβλεπαν και άλλαζαν πεζοδρόμιο.
H ίδια εικόνα και στα κοινωνικά δίκτυα. Aνάλυση που δημοσίευσε το palo.gr δείχνει ότι «το ελληνικό διαδίκτυο εκφράζει το κοινό αίσθημα που είναι κατά της επένδυσης των μεταλλείων χρυσού στις Σκουριές. Η κυβέρνηση με την πολιτική που υιοθέτει απηχεί τις θέσεις της πλειοψηφίας της τοπικής κοινωνίας που ανησυχεί για τις επιπτώσεις της εξόρυξης χρυσού πάνω στο περιβάλλον».
Αυτό που είδαν οι Αθηναίοι χθες αντιπροσωπεύει μόνο ένα μικρό κομμάτι της κοινωνίας της Β. Χαλκιδικής. Eυτυχώς. Η μεγάλη πλειοψηφία της Χαλκιδικής αγωνίζεται για να σώσει τον τόπο από την Eldorado, με τη συμπαράσταση και αλληλεγγύη πολλών χιλιάδων ανθρώπων από όλη την Ελλάδα. Και χθες, απέναντι σε αυτή την επιδοτούμενη πορεία έγινε μια άλλη πορεία, κατά της καταστροφής της Χαλκιδικής, μόνο με αλληλέγγυους από την Αθήνα, και όμως μεγαλύτερη…
Ας γίνει επιτέλους, έστω και τώρα, η συζήτηση για το μέλλον του τόπου που δεν έγινε πριν την έγκριση της «επένδυσης» της Ελληνικός Χρυσός. Ας συζητήσουμε επιτέλους, σαν πραγματική κοινωνία, πώς θα μπορέσουν να απασχοληθούν οι εργαζόμενοι στις υφιστάμενες μεταλλευτικές δραστηριότητες. Αλλά η εξόρυξη στις Σκουριές δεν θα γίνει. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος.
