Δημήτρης Ψαρράς, Δημήτρης Καρύδας
Αναδημοσίευση από “Το Φάντασμα της Ιστορίας” της Εφημερίδας των Συντακτών
Επιμέλεια: Τάσος Κωστόπουλος
Συμπληρώνονται την Τετάρτη 45 χρόνια από την πτώση της δικτατορίας. Και στις 3 Οκτωβρίου, 40 χρόνια από τον θάνατο του Νίκου Πουλαντζά.
Η Μεταπολίτευση υπήρξε μια περίοδος κατά την οποία αναγεννήθηκε η διαπάλη των ιδεών στη χώρα μας, ένα φαινόμενο που είχε ξεκινήσει από την εποχή της αντιδικτατορικής αντίστασης.
Ανασύρουμε σήμερα ένα μικρό επεισόδιο από την ιδεολογική αντιπαράθεση εκείνης της εποχής, χαρακτηριστικό για την ένταση και το πάθος των εκατέρωθεν επιχειρημάτων. Πρωταγωνιστές ήταν από τη μια πλευρά ο Νίκος Πουλαντζάς με δύο κείμενά του και από την άλλη ο Κορνήλιος Καστοριάδης. Ενώ ο ίδιος δεν αντέδρασε προσωπικά παρά αρκετά αργότερα, την άμεση υπεράσπισή του ανέλαβαν με επιστολές τους δύο υποστηρικτές του.
Το επεισόδιο ξεκίνησε με μια σύντομη απαξιωτική αναφορά του Πουλαντζά στον Καστοριάδη σε άρθρο του την Πρωτοχρονιά του 1977. Ακολούθησαν οι δύο επιστολές και υπήρξε τέλος ανταπάντηση (στη μία απ’ αυτές) του Πουλαντζά, για να επανέλθει ο Καστοριάδης σχεδόν δύο χρόνια αργότερα.
Από πολιτική άποψη στο επίκεντρο της διαμάχης βρίσκεται η Μεταπολίτευση, εφόσον ο Πουλαντζάς επικρίνει τις θέσεις του Καστοριάδη για την πτώση της δικτατορίας, την Αριστερά και το προοδευτικό κίνημα που περιέχονταν στο βιβλίο του «Το επαναστατικό πρόβλημα σήμερα», το οποίο είχε μόλις μεταφραστεί στα ελληνικά από τις εκδόσεις Βέργος.
Οι θέσεις αυτές που αντιμετώπιζαν αφ’ υψηλού το αντιδικτατορικό κίνημα βρίσκονταν στον αντίποδα της ανάλυσης του Πουλαντζά («Η κρίση των δικτατοριών», εκδ. Παπαζήσης, Αθήνα 1975). Βέβαια τα δύο άρθρα του Πουλαντζά προκάλεσαν αντιδράσεις κυρίως επειδή έθιγαν δύο «λεπτά» ζητήματα: το γεγονός ότι ο Καστοριάδης υπήρξε υψηλόβαθμο στέλεχος του ΟΟΣΑ, καθώς και την επιδεικτική άρνησή του να στηρίξει έστω και μόνο με την υπογραφή του το αντιδικτατορικό κίνημα.
«Αν υπάρχει κάπου σκάνδαλο, δεν είναι σ’ αυτά που είπα, αλλά στο ότι κανείς δεν θεώρησε αναγκαίο να τα πει πρωτύτερα»
Νίκος Πουλαντζάς, 6/2/1977
Η ανάδειξη αυτών των αρνητικών στοιχείων της πορείας του Καστοριάδη θεωρήθηκε άδικη ή και εμπαθής από τους υποστηρικτές του, σε σημείο που να προκαλεί αντιδράσεις ακόμα και είκοσι χρόνια μετά τον θάνατο του Πουλαντζά (βλ. Βασίλης Δωροβίνης, «Ν. Πουλαντζάς και Κ. Καστοριάδης. Ενας διάλογος που δεν έγινε», περ. «Αντί», τχ. 697, 15.10.1999).
Ο βιογράφος επιβεβαιώνει
Η αλήθεια είναι ότι και οι δύο σκληρές παρατηρήσεις του Πουλαντζά, όσο κι αν είναι δευτερεύουσες, επιβεβαιώνονται με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο από τη βασική βιογραφία του Καστοριάδη που έχει εκδοθεί και στη χώρα μας (François Dosse, «Καστοριάδης: Μια ζωή», μτφρ. Ανδρέας Παππάς, εκδ. Πόλις, Αθήνα 2015).
Ο βιογράφος αναφέρεται στο επεισόδιο Πουλαντζά-Καστοριάδη παίρνοντας σαφώς το μέρος του δεύτερου, καθώς θέλει να πιστεύει, χωρίς να το εξηγεί περαιτέρω, ότι οι πρώην μαρξιστές δεν του συγχώρησαν πως «είχε δίκιο τόσο νωρίς» (σ. 408).
Βέβαια στην ίδια παράγραφο ο βιογράφος θα σημειώσει ότι ορισμένοι εθνικιστές στην Ελλάδα «επιχείρησαν να οικειοποιηθούν [τον Καστοριάδη] διαστρέφοντας τις απόψεις του». Και λίγο πιο κάτω: «Σε μια περίοδο ανόδου της Ακρας Δεξιάς στην Ελλάδα, η ιδέα [του Κ.] ότι οι σύγχρονοι Ελληνες είναι απευθείας απόγονοι των Ελλήνων της αρχαιότητας μπορεί να είναι πολύ επικίνδυνη, οδηγώντας σε απόψεις περί “εκλεκτής φυλής”» (σ. 409).
Οσο για το γεγονός ότι ο Καστοριάδης υπήρξε ανώτερο στέλεχος του ΟΟΣΑ, ο βιογράφος του παραδέχεται ότι «αυτή η κατάσταση ισοδυναμεί με ένα είδος διχασμού της προσωπικότητάς του» (σ. 200) και αλλού παραθέτει τη γνώμη επ’ αυτού του επί τέσσερις δεκαετίες συνοδοιπόρου του Καστοριάδη, Κλοντ Λεφόρ:
«Βρίσκω αφόρητη την αξίωσή του να ενσαρκώνει το πνεύμα της επανάστασης, ενώ αναπαράγει ανεστραμμένον τον ολοκληρωτικό μύθο (αυτός, κατ’ εμέ, είναι ο βασικός λόγος που δεν θέλω σε καμιά περίπτωση να μας ταυτίζουν, ή να μας θεωρούν δίδυμο). […]
Ο τρόπος με τον οποίο επωφελείται από αυτήν την κοινωνία, προς την οποία ανερυθρίαστα δηλώνει ότι αισθάνεται ξένος και επομένως του επιτρέπεται να κερδίζει από αυτήν το… βούτυρό του, με ενοχλεί πολύ» (επιστολή στις 19/2/1982, στο ίδιο, σ. 278-9).
Οσο για τη στάση του Καστοριάδη την περίοδο της δικτατορίας, άδικα θα ψάξει ο αναγνώστης έστω και μια λέξη στη βιογραφία των 620 σελίδων, πέρα από τη δράση κάποιων στο Παρίσι που φέρονται να εμπνεύστηκαν από αυτόν (σ. 243). Προφανώς σκεφτόταν αυτό που παραδέχτηκε στην επετειακή εκπομπή της ΕΡΤ για τους Ελληνες στην εξέγερση του Μάη του ’68, ότι δηλαδή δεν μετείχε ενεργά επειδή φοβόταν ότι θα τον απελάσουν.
Την αδράνειά του υπό τον φόβο της απέλασης καταγράφει και ο βιογράφος του (σ. 243). Λες και έχουν όλοι ξεχάσει ότι ο παρισινός Μάης κορυφώθηκε ακριβώς με μια απέλαση, του «Γερμανοεβραίου» Κον Μπεντίτ (βλ. σχετ. Αναστασία Χριστοδουλοπούλου, «Καστοριάδης και Στίνας», περ. «Σχολιαστής», τχ. 75, Απρίλιος 1989).
Πέραν αυτού, ο -έστω θεωρητικός- κίνδυνος της απέλασης εκλείπει το 1970, όταν ο Καστοριάδης παίρνει τη γαλλική υπηκοότητα. Την ίδια χρονιά αποχωρεί από τον ΟΟΣΑ για να στραφεί επαγγελματικά στην ψυχανάλυση. Η χούντα κρατάει όμως μέχρι τον Ιούλιο του 1974.
H «απάντηση» Καστοριάδη
Ο ίδιος ο Καστοριάδης θα περιοριστεί αργότερα σε ένα ειρωνικό τσουβάλιασμα του Αλτουσέρ, της ΟΠΛΑ και του Πουλαντζά, χωρίς να θίγει κανένα από τα ζητήματα που έθετε ο τελευταίος. Εμβόλιμα σε μια γενική πολεμική κατά του Αλτουσέρ, δημοσιευμένη στο περιοδικό «Libre» το 1978, παραπέμπει στο επεισόδιο.
Αφού θεωρεί απλή «πονηριά» την αναφορά του Αλτουσέρ στους επαναστάτες που διώχθηκαν από καθεστώτα και κινήματα τα οποία διατείνονται ότι διέπονται από μαρξιστικές αρχές, γράφει:
«Οσο για μένα, εγώ δεν εξαφανίστηκα παρά τις προσπάθειες που έκαναν κάποιοι Ελληνες φίλοι του Αλτουσέρ στη διάρκεια της κατοχής (και, για να περάσουμε από αυτό που δεν ήταν καθόλου αστείο σε κάτι που σίγουρα είναι, παρά τις προσπάθειες κάποιου άλλου φιλαράκου του Αλτουσέρ, ενός κάποιου Πουλαντζά, που έγραψε στην ευρωκομμουνιστική -ναι- ελληνική εφημερίδα «Αυγή» τον Γενάρη 1977 -ναι- ότι είναι περιττό να συζητιούνται οι ιδέες μου γιατί εργάζομαι για τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό) και νιώθω λιγότερο από ποτέ “λησμονημένος”» (το άρθρο συμπεριλαμβάνεται στο «Η γαλλική κοινωνία», εκδ. Υψιλον 1986, εδώ σ. 220-221).
Σε κάθε περίπτωση, η στάση του Καστοριάδη είναι εμμονικά απαξιωτική σε σχέση με οποιαδήποτε πολιτική δραστηριότητα στην Ελλάδα. Οταν του είχε ζητηθεί το 1989 να προσθέσει την υπογραφή του σε κείμενο καταγγελίας της χούντας της Τουρκίας και συμπαράστασης στους τέσσερις Ελληνες αντιφασίστες που κρατούνταν εκεί μετά από εκδήλωση αλληλεγγύης σε στρατοδικείο, ψήφισμα το οποίο υπέγραψαν Γάλλοι διανοούμενοι (Βιντάλ-Νακέ κ.ά.), αρνήθηκε λέγοντας:
«Δεν καταλαβαίνω την ελληνική ευαισθησία για τέσσερις Ελληνες, ενώ τόσα χρόνια έχει χούντα η Τουρκία».
Κι όμως, πολλά μεμονωμένα άτομα, όπως και πολλές ομάδες της Αριστεράς και της Ακρας Αριστεράς στην Ελλάδα όλο το προηγούμενο διάστημα είχαν αναπτύξει μεγάλη δραστηριότητα έμπρακτης αλληλεγγύης σε διωκόμενους Τούρκους αντιφασίστες.
Ο Καστοριάδης θα μπορούσε να την έχει ευκολότατα πληροφορηθεί από τις εφημερίδες, ενώ προφανώς δεν είχε πλέον ανάγκη να φοβάται την απέλαση.
1. Ο Πουλαντζάς για τον Καστοριάδη
(«Η Αυγή», 1/1/1977, απόσπασμα από το άρθρο «Η χρονιά 1976 στον τομέα της επιστήμης και διανόησης»)
Ανάμεσα στα πιο ενδιαφέροντα πρωτότυπα βιβλία τη χρονιά αυτή ήταν αναμφισβήτητα τα ιστορικά. Η ρηξικέλευθη επιστημονική ανανέωση στην Ελλάδα κάτω από την επιρροή και την ηγεμονία του μαρξισμού που μεταφράζεται για πρώτη φορά σε μια πλειάδα τόσο σημαντικών έργων ανάλυσης της ελληνικής πραγματικότητας, κυρίως από επιστήμονες που έκαναν τις σπουδές τους ή δούλευαν στο Παρίσι (Σβορώνος, Τσουκαλάς, Ελεφάντης, Μοσκώφ, Εμμανουήλ, Βέλτσος, Ηλιού, Βεργόπουλος, Δημητράκος, Πατρικίου και άλλοι, για ν’ αναφέρω μόνο αυτούς που έχουν ήδη δημοσιεύσει βιβλία στα ελληνικά), εκφράζεται σε μια στροφή προς τη μελέτη της ιστορικής διαμόρφωσης του ελληνικού κοινωνικού σχηματισμού: δηλαδή σε μια αναζήτηση των ριζών (με την έννοια σύγχρονα των καταβολών και των θεμελίων) της πρωτοτυπίας και ιδιαιτερότητας του ελληνικού χώρου. […]
Σαν απαραίτητο αντιστάθμισμα όλων αυτών παρατηρούμε την αρχή της «αντιμαρξιστικής» αντεπίθεσης.
Αντεπίθεση που έπρεπε να περιμένει κανείς και που δεν έρχεται πρώτιστα από τη σκέψη της παραδοσιακής Δεξιάς, αλλά που παίρνει ιδιάζουσες μορφές και εμφανίζεται μεταξύ άλλων κάτω από το «υπερεπαναστατικό» πρόσχημα ότι «πρέπει να εγκαταλείψουμε τον μαρξισμό αν θέλουμε να είμαστε πραγματικά επαναστάτες». Στον ευρωπαϊκό χώρο, η τάση αυτή εμφανίζεται ενίοτε με έργα αξιώσεων (Foucault, Deleuze), στον τόπο μας όμως με τη μορφή ενός εκλεκτικού φληναφήματος και εκλαϊκευμένου υποπροϊόντος του ευρωπαϊκού ιρασιοναλισμού, όπως τα γραφτά του συμπατριώτη μας Κορνήλιου Καστοριάδη, για τα οποία γίνεται πολύς λόγος τελευταία και που τόσο φαίνονται να εμπνέουν τον νεο-χριστιανό ορθόδοξο φιλόσοφο Χρήστο Γιανναρά. Βέβαια, ένα έργο πρέπει, σε κάποιο βαθμό, να διαχωρίζεται από το προσωπικό πολιτικό ποιόν του συγγραφέα. Εκτός όμως από τη χαμηλή ποιότητα του έργου αυτού, θα αναλάβω τη δυσάρεστη ευθύνη να σημειώσω πως σίγουρα δεν είναι τυχαίο το ότι τα γραφτά του «υπερεπαναστάτη» Καστοριάδη προέρχονται από έναν άνθρωπο που διατέλεσε επί χρόνια ολόκληρα μέχρι πρόσφατα ένας από τους κορυφαίους διοικητές του διεθνούς οικονομικού οργανισμού ΟΟΣΑ, ενός από τους κύριους φορείς, με τη Διεθνή Τράπεζα, του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού στην Ευρώπη, και που υπήρξε ο μόνος σχεδόν Ελληνας διανοούμενος του εξωτερικού που αρνήθηκε συστηματικά και ρητά να έχει την παραμικρή έστω και συμβολική συμμετοχή (υπογραφή διαμαρτυρίας το 1967 ή μετά τα γεγονότα του Πολυτεχνείου) στην αντίθεση ενάντια στη δικτατορία.
Αναφέρομαι σ’ αυτό το παράδειγμα τελείως εμπαρενθετικά για να καταλήξω σ’ ένα επί πλέον χαρακτηριστικό της διανοητικής παραγωγής την τελευταία χρονιά: την απουσία της μαρξιστικής σκέψης από το ιδεολογικό μέτωπο αντίκρουσης των διαφόρων νεο-ιδεαλιστικών ιδεολογιών. Θάλεγε κανείς ότι αρκεί αυτές να παρουσιάζονται από προοδευτικούς και δημοκράτες συγγραφείς, ώστε στο όνομα ενός κάποιου ιστορικού συμβιβασμού στον ιδεολογικό – θεωρητικό τομέα (πράγμα τελείως παράλογο) να παραλύει και να σταματάει η κριτική. Απουσία που, ας μη βαυκαλιζόμαστε, θα πληρωθεί κάποτε ακριβά και που ήδη σήμερα αφήνει ανοιχτό το δρόμο σε επιχειρήματα σαν κι αυτό που ανέφερα προηγούμενα.
Νίκος Πουλαντζάς
2. Για ένα άρθρο του Ν. Πουλαντζά
(«Η Αυγή», 12/1/1977)
Το να διαφωνεί κανείς με ένα συγγραφικό έργο, οποιουδήποτε το έργο, είναι αναφαίρετο δικαίωμα του καθένα μας. Οταν όμως απορρίπτεις το έργο ενός Κορνήλιου Καστοριάδη από τις στήλες του Τύπου, έχεις την υποχρέωση (πρώτιστα απέναντι του εαυτού σου) να προβάλεις επιχειρήματα, που να συνηγορούν σε μια τέτοια κρίση. Σε καμιά περίπτωση, αν θέλεις να περνάς για επιστήμονας, μπορείς βιβλία σαν αυτά του Καστοριάδη, για τα οποία διαθέτουν κατεβατά ολόκληρα οι σοβαρότερες εφημερίδες του κόσμου, εσύ να τα κάνεις πέρα με υβρεολόγιο του είδους «εκλεκτικό φληνάφημα» και «εκλαϊκευμένο υποπροϊόν του ευρωπαϊκού ιρασιοναλισμού».
Πέρα από αυτά, ο κ. Νίκος Πουλαντζάς, στο άρθρο του στην «Αυγή» της 1ης Ιανουαρίου, σημειώνει πως «σίγουρα δεν είναι τυχαίο το ότι τα γραφτά του “υπερεπαναστάτη” Καστοριάδη προέρχονται από έναν άνθρωπο που διατέλεσε επί χρόνια ολόκληρα, μέχρι πρόσφατα, ένας από τους κορυφαίους διοικητές του διεθνούς οικονομικού οργανισμού ΟΟΣΑ, ενός… από τους κύριους φορείς… του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού στην Ευρώπη».
Πού το πάει ο κ. Πουλαντζάς; Πιστεύει, ότι ο Κορνήλιος Καστοριάδης είναι πράκτορας του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού; Αν το πιστεύει, να έχει το θάρρος να μας το πει ορθά κοφτά. Αν όχι, θα έπρεπε να έχει προσέξει καλύτερα τη διατύπωσή του. Είναι εξίσου απλοϊκό να χαρακτηρίζεις κάποιον από τον εργοδότη του, όσο και να τον χαρακτηρίζεις από τους συγγενείς του.
Εριφύλη Καρτάλη
Αθήνα
3. O Κορνήλιος Καστοριάδης και το έργο του
(Απόσπασμα επιστολής στην «Ελευθεροτυπία», 25.1.1977)
1. Ψεύδεται εν επιγνώσει ο Πουλαντζάς λέγοντας ότι ο Καστοριάδης «αρνήθηκε συστηματικά, έστω και συμβολική συμμετοχή (υπογραφή διαμαρτυρίας το 1967 ή μετά τα γεγονότα του Πολυτεχνείου) στην αντίθεση ενάντια στη δικτατορία».
Πρώτον, ο Καστοριάδης δεν «αρνήθηκε συστηματικό και ρητά» για τον απλούστατο λόγο ότι δεν του ζητήθηκε ποτέ από κανένα να «υπογράψει διαμαρτυρίες». Δεύτερο και το κυριότερο, η πολιτική δράση του Καστοριάδη δεν συνίσταται στο να «υπογράψει διαμαρτυρίες», μέθοδος με την οποία διάφοροι διανοούμενοι αυτο-βεντετοποιούνται και αντισταθμίζουν την έλλειψη πολιτικής τους δράσης. Το τι έκανε και δεν έκανε ο Καστοριάδης κατά τη διάρκεια της δικτατορίας το ξέρουν οι πολιτικοί του σύντροφοι και στο Παρίσι και στην Ελλάδα, με τους οποίους έμεινε σε στενή επαφή σ’ όλο το διάστημα της παρανομίας. Οσο για την καινούργια καπηλεία του Πολυτεχνείου, με την οποία ο Πουλαντζάς προσπαθεί να εκμεταλλευθεί την ευαισθησία των νέων, ας σημειωθεί ότι η ελληνική ομάδα με την οποία συνεργαζόταν ο Καστοριάδης στο Παρίσι δημοσίευσε και διάδωσε αμέσως μετά τα γεγονότα (με την υπογραφή «Χειραφέτηση») ανάμεσα στους Ελληνες του Παρισιού, την πρώτη και, ως σήμερα, περίπου πληρέστερη ανάλυση των γεγονότων του Πολυτεχνείου και της σημασίας τους.
2. Ψεύδεται επίσης ο Πουλαντζάς, λέγοντας ότι ο Καστοριάδης «διετέλεσε επί χρόνια ολόκληρα μέχρι πρόσφατα ένας από τους κορυφαίους διοικητές του διεθνούς οικονομικού οργανισμού ΟΟΣΑ, ενός από τους κύριους φορείς, με τη Διεθνή Τράπεζα, του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού στην Ευρώπη». Ο Καστοριάδης δούλεψε στη Διεθνή Γραμματεία του ΟΟΣΑ ως τεχνικό στέλεχος (οικονομολόγος) και όχι ως πολιτικό στέλεχος ή «κορυφαίος» διοικητής.
Η δουλειά που έκανε στον ΟΟΣΑ δεν διέφερε από αυτήν που θα έκανε αν δούλευε σ’ ένα «εθνικό» υπουργείο Οικονομικών ή σε μια Κεντρική Τράπεζα ή και σ’ ένα Πανεπιστήμιο. Μήπως οι διάφοροι μισθοί του Πουλαντζά πληρώνονται από αυθόρμητες εισφορές του διεθνούς προλεταριάτου; Ή μήπως το Πανεπιστήμιο δεν έχει «κοινωνική λειτουργία»; Ο Καστοριάδης έμεινε στον ΟΟΣΑ όσο ήταν απαραίτητο για να έχει τίτλο παραμονής στη Γαλλία. Μόλις πολιτογραφήθηκε (Οκτώβριος 1970) παραιτήθηκε αμέσως από τον ΟΟΣΑ.
3. Μαργαριτάρι κουτοπονηριάς, ψευδών και αμαλγαμάτων είναι η φράση του Πουλαντζά: «Στον ευρωπαϊκό χώρο η τάση αυτή εμφανίζεται ενίοτε με έργα αξιώσεων (Foucault, Deleuze), στον τόπο μας όμως με τη μορφή ενός εκλεκτικού φληναφήματος και εκλαϊκευμένου υποπροϊόντος του ευρωπαϊκού ιρασιοναλισμού, όπως τα γραφτά του συμπατριώτη μας Κορνηλίου Καστοριάδη για τα οποία γίνεται πολύς λόγος τελευταία…» Πρώτα – πρώτα, ο Καστοριάδης δεν εμφανίζεται «στον τόπο μας» όπου εκτός από ένα βιβλιαράκι που βγήκε τέλη Νοεμβρίου 1976, τα γραφτά του δεν έχουν ακόμη δημοσιευτεί.
Ο Καστοριάδης έχει εμφανισθεί στον γαλλικό και δυτικο-ευρωπαϊκό χώρο με την ομάδα και το περιοδικό «Σοσιαλισμός ή Βαρβαρότητα» από το 1949, όπου έγραφε και δρούσε φυσικά με ψευδώνυμο, και με την επώνυμη έκδοση των βιβλίων του που άρχισε το 1973. Την Κριτική του μαρξισμού την άρχισε από το 1955 και την ολοκλήρωσε το 1964, δηλαδή χρόνια πριν οι Foucault και Deleuze εμφανιστούν σαν συγγραφείς με αξιώσεις εξω-πανεπιστημιακές και εξω-φιλοσοφικές. Ο Πουλαντζάς δίνει ψευδείς πληροφορίες στο ελληνικό κοινό, το οποίο προφανώς περιφρονεί, αφήνοντας να εννοηθεί ότι γίνεται κριτική του μαρξισμού από τους Foucault και Deleuze. Ως τώρα, καθ’ όσον γνωρίζουμε, ποτέ οι συγγραφείς αυτοί δεν έκαναν τέτοια κριτική του μαρξισμού. Οσο για τον χαρακτήρα του έργου του Καστοριάδη σαν «εκλεκτικού φληναφήματος και εκλαϊκευμένου υποπροϊόντος», ας λεχθεί μόνο τούτο: Το έργο αυτό άρχισε από το 1945-1946 και δημοσιεύτηκε από το 1949 στο περιοδικό «Σοσιαλισμός ή Βαρβαρότητα», μικρής κυκλοφορίας, αλλά μεγάλης επίδρασης, όπως το απόδειξε ο Μάης του 1968 στη Γαλλία.
Η δημοσίευσή του σήμερα επιτρέπει να διαπιστώσει ο αναγνώστης δύο πράγματα.
Πρώτον, ότι οι αναλύσεις του Καστοριάδη επιβεβαιώθηκαν όλο και περισσότερο με τον χρόνο πού διέρρευσε μετά την πρώτη δημοσίευση των κειμένων (χαρακτήρας της ρωσικής, κινεζικής κ.λπ. γραφειοκρατίας σαν εκμεταλλεύτριας τάξης, καινούργια ανάλυση της κρίσης του καπιταλισμού, αυτοδιεύθυνση σαν πραγματικό περιεχόμενο του σοσιαλισμού κ.ο.κ.).
Δεύτερο, ότι το έργο αυτό αποτέλεσε αντικείμενο συνεχούς ληστείας, από μέρους διαφόρων «μαρξιστών» και άλλων «θεωρητικών», που επωφελήθηκαν από την με ψευδώνυμο και σε μικρής κυκλοφορίας περιοδικό δημοσίευσή του για να οικειοποιηθούν μερικές ιδέες, να τις παραμορφώσουν και να τις εκχυδαΐσουν παρουσιάζοντάς τες σαν δικές τους.
Παράδειγμα: ο ίδιος ο Πουλαντζάς. Οσα αυτός ο «μαρξιστής» καθηγητής, όπως και διάφοροι άλλοι «θεωρητικοί» του ευρωκομμουνισμού, ψελλίζει κατά τρόπο δημοσιογραφικό πάνω στα φαινόμενα του σοβιετικού καθεστώτος, δεν είναι παρά χυδαιοποιημένο υποπροϊόν της ανάλυσης της φύσης της σοβιετικής κοινωνίας που έκανε αμέσως μετά τον πόλεμο ο Καστοριάδης και που περιέχεται στο κείμενό του «Οι παραγωγικές σχέσεις στη Ρωσία» (1949). Στο άρθρο αυτό, μεταξύ άλλων, γίνεται ανελέητη κριτική του τότε συνηγόρου της ρωσικής γραφειοκρατίας (έπειτα έγινε συνήγορος της κινέζικης γραφειοκρατίας) Bettelheim.
Είκοσι χρόνια υστερότερα, ο Bettelheim «λησμόνησε» όσα έγραφε το 1946-1948, και αντέγραψε τις βασικές ιδέες του Καστοριάδη, χωρίς φυσικά να το αναφέρει. Αλλο παράδειγμα: ο ομόθρησκος του Πουλαντζά (αλτουσεριανός) Godelier που το 1973-1974 άρχισε να κάνει κριτική του μαρξισμού αντιγράφοντας (χωρίς παραπομπή) και ρηχεύοντας όσα είχε γράψει το 1964 ο Καστοριάδης στο κείμενο «Μαρξισμός και επαναστατική θεωρία».
Μπορεί νάχει κανείς όσες αντιρρήσεις θέλει πάνω στις ιδέες του Καστοριάδη, όπως και πάνω στις απόψεις κάθε μεγάλου στοχαστή. Ενα μόνο πράμα δεν μπορεί να κάνει: ν’ αρνηθεί την υψηλή ποιότητα του έργου, το βάθος της σκέψης του. Το έργο αυτό καλύπτει χώρους όπως η φιλοσοφία, η επιστημολογία, η οικονομία, η γλωσσολογία, και η ψυχανάλυση. […]
Το τελευταίο σημείο είναι το πιο σημαντικό γιατί ξεπερνάει κατά πολύ τα πρόσωπα, κι έχει πολιτική σημασία. Γιατί η «Αυγή» δημοσιεύει σήμερα ένα τέτοιο άρθρο, ενώ σχεδόν τίποτα δεν έχει δημοσιευθεί στα ελληνικά από το έργο του Καστοριάδη; Η απάντηση δεν μπορεί να είναι παρά μόνο μια: Η προσπάθεια τείνει ν’ αποκλείσει σύρριζα, μέσω της συκοφαντίας, την ουσιαστική συζήτηση πάνω στις ιδέες που προφανώς τους καίνε. Και γιατί ένα τέτοιο άρθρο;
Οι «ευρωκομμουνιστές» κλαίνε και κτυπάνε τα στήθια τους για τα εγκλήματα του σταλινισμού (των οποίων ήταν συνένοχοι και ιδεολογικά καλύμματα), κάνουν «αυτοκριτικές» και κριτικές. Προσπαθούν να πείσουν το κοινό ότι έχουν πραγματικά αλλάξει. Ναι. Αλλαξε ο Μανωλιός κι έβαλε τα ρούχα του αλλιώς. Οι νεο-σταλινικοί του 1977 δεν διαφέρουν στην ουσία από τους σταλινικούς του 1947 ή του 1937. Και κάνουν αυτά που κάνουν, όντας έξω από την εξουσία. Ο καθένας μπορεί να συμπεράνει εύκολα, τι θα έκαναν αν είχαν την εξουσία.
Χρ. Δ. Λουκόπουλος
Παρίσι, Γενάρης 1977
4. Η απάντηση του Πουλαντζά
(Αρθρο στην «Αυγή» με τίτλο «Η ευθύνη των διανοουμένων», 6.2.1977)
Σε σύντομο άρθρο μου που δημοσίευσε η «Αυγή» στο πρωτοχρονιάτικο φύλλο της, επιχειρώντας μια ανασκόπηση της κίνησης των ιδεών, το 1976, στον τομέα της επιστήμης και κουλτούρας, αναφέρθηκα και στον Κ. Καστοριάδη, με κάπως βίαιο τρόπο. Λυπάμαι γιατί με το άρθρο μου αυτό έδωσα αφορμή να προκληθούν αντιδράσεις, και προς την «Αυγή», όπως χαρακτηριστικά εκφράσθηκαν σε γράμμα της κ. Ερ. Καρτάλη (12.1.1977).
Θα προσπαθήσω να απαντήσω -σχετικά σύντομα- στο γράμμα αυτό και να δώσω διευκρινίσεις για τον κύριο άξονα του άρθρου μου και ειδικότερα για μερικά σημεία που εξηγούν τον βίαιο τόνο του ως προς τον Κ. Καστοριάδη.
Πρέπει να πω, όμως, προκαταρκτικά, ότι βρίσκω στο γράμμα της Ε. Καρτάλη και τις σχετικές αντιδράσεις κάτι το πολύ θετικό και ελπιδοφόρο. Μια υγιή και νόμιμη καχυποψία και ευαισθησία σε οποιαδήποτε μορφή δογματισμού ή νεοσταλινισμού. Αλλά ας δούμε τα πράγματα πιο νηφάλια: Πρόκειται πραγματικά για κάτι τέτοιο;
1. Αρχίζω από ένα ερώτημα που έθεσα στο άρθρο μου της «Αυγής»: Είναι δυνατό μια πολιτική σκέψη, και διευκρινίζω όχι μια οποιαδήποτε σκέψη (περί τέχνης λ.χ.), αλλά μια σκέψη που δίνεται ανοιχτά και ρητά, στη δομή και στον λόγο της, σαν πολιτική και ακόμα περισσότερο μια πολιτική σκέψη που δίνεται σαν επαναστατική, σαν κι αυτή του Κ. Καστοριάδη, να θεωρηθεί τελείως διαχωρισμένη και αποκομμένη από τη συγκεκριμένη πολιτική πρακτική του φορέα της; Απαντώ χωρίς δισταγμό: ΟΧΙ. Αυτή η άποψή μου νομίζω με νομιμοποιούσε να σημειώσω στο άρθρο μου της «Αυγής» ότι είναι παράδοξο, μιας τέτοιας πολιτικής σκέψης που αναφέρεται στις μεταδικτατορικές εξελίξεις και επικρίνει τους πάντες για τη στάση τους, ο Ελληνας φορέας της να έχει μείνει κατηγορηματικά και απόλυτα αμέτοχος στον αγώνα ενάντια στη Δικτατορία, στον αγώνα του Πολυτεχνείου. Είναι αυτό ένδειξη σταλινισμού από μέρους μου; Μα νομίζω ότι ο Ζαν-Πολ Σαρτρ έχει θέσει προ πολλού τα προβλήματα αυτά καλύτερα απ’ τον καθένα σε σημείο που να είναι πια εντελώς αυτονόητα, χωρίς να μπορεί κανείς, πιστεύω, να τον θεωρήσει σταλινικό!
2. Το γενικό αυτό θέμα το συνέδεσα με κάτι πολύ συγκεκριμένο: Ο Κ. Καστοριάδης δημοσίευσε πρόσφατα ένα βιβλίο (πραγματικά λίβελο στο πρώτο μέρος του) με τον μετριόφρονα τίτλο «Το επαναστατικό πρόβλημα σήμερα», στο οποίο δίνει τη γνώμη του για την ελληνική πραγματικότητα. Και σ’ αυτό το βιβλίο αναφερόμουν, όταν έγραφα περί Κ. Καστοριάδη στο άρθρο μου της «Αυγής».
Γράφει λοιπόν στο βιβλίο αυτό (σελ. 48) ο Κ. Καστοριάδης απαντώντας σε παρατήρηση «Τρίτου προσώπου», ότι ο λαός δεν ήθελε λύση Καραμανλή, αλλ’ αυτή μεθοδεύτηκε καταλλήλως.
Γράφει ακόμα ότι: «Νομίζω ότι στη μεθόδευση αυτή η συνενοχή ήταν γενική. Ολες οι οργανωμένες πολιτικές δυνάμεις κράτησαν την ίδια στάση: προσοχή, μη σπάσει τίποτα, μη γίνει καμιά παρεκτροπή. Υπήρχε μια σιωπηλή συνενοχή αυτών που εσείς ονομάζετε “προοδευτικές δυνάμεις”». Και συνεχίζει: «Πρέπει κυρίως να καταλάβουμε ότι δεν έχουμε τίποτε να περιμένουμε από αυτές ή οποιεσδήποτε άλλες ηγεσίες. Οσο συζητάμε σ’ αυτή τη βάση μένουμε μέσα στα πλαίσια του καθεστώτος και δέσμιοι των σχημάτων του. Πρέπει να καταλάβουμε ότι αποκλειστικός σκοπός των “προοδευτικών ηγεσιών” είναι η συντήρηση του καθεστώτος».
Το βιβλίο αυτό εκδόθηκε με πρόλογο του ίδιου του Κ. Καστοριάδη τον Νοέμβρη του 1976. Και έχουμε -αν είχα καταλάβει καλά, γιατί κάποτε πρέπει να μάθουμε να διαβάζουμε- σε μια περίοδο που με τρομερές δυσχέρειες πάει να προωθηθεί η δημοκρατική συμμαχία στην Αντιπολίτευση, έναν διανοούμενο με βαρύγδουπη σοβαροφανή πολιτική σκέψη που καταγγέλλει υπεύθυνα και συλλήβδην τους Μαύρο, Παπανδρέου, Δρακόπουλο, Φλωράκη, Ηλιού, Τσάτσο, Μαγκάκη, Σοσιαλιστική Πορεία κ.λπ. σαν φορείς του κατεστημένου και της συντήρησης και συνένοχους της σημερινής κατάστασης. Σημειώνω μάλιστα ότι ο Κ. Καστοριάδης δεν είναι απλά αντίθετος σε μια στρατηγική ή τακτική (Δημοκρατική Συμμαχία, π.χ.) αλλά καταγγέλλει το σύνολο των προοδευτικών δυνάμεων ότι έχουν από τη φύση τους σαν αποκλειστικό σκοπό τη συντήρηση του καθεστώτος που δεν θα μπορούσε να κρατηθεί χωρίς αυτές, δηλαδή για να μην είμαστε αφελείς, σαν κύριους εχθρούς κάθε γνήσιου επαναστάτη. Στηριζόμενος λοιπόν στα παραπάνω θεώρησα σωστό όχι τόσο να αντικρούσω την «άποψη» αυτή, όσο να σημειώσω από ποια πολιτική θέση και στάση μιλάει αυτός που καταγγέλλει μ’ αυτόν τον τρόπο τις προοδευτικές δυνάμεις του τόπου μας, πού ήταν και τι έκανε όταν αυτές οι κατά τον επικριτή τους φορείς της συντήρησης δυνάμεις, αγωνίζονταν, κινδύνευαν, βασανίζονταν, φυλακίζονταν. Γιατί, επί τέλους, πρέπει να πάψει η Ελλάδα κάποτε να θεωρείται τόπος όπου ο καθένας μπορεί να λέει οτιδήποτε με το αζημίωτο, και όπου πρέπει κάποτε να καθιερωθεί μια στοιχειώδης πολιτική ηθική. Γιατί κάθε Λόγος στέκεται κάπου και έρχεται από κάπου, εκτός πια αν πιστεύουμε ακόμα στην freischwebende Intelligenz (σ.σ. ελεύθερα αιωρούμενη διάνοια, μια έννοια που εισήγαγε ο Καρλ Μανχάιμ).
Είχα άδικο να ρωτήσω: ΠΟΙΟΣ και ΑΠΟ ΠΟΥ μιλάει και να σημειώσω την παντελή εκ του ασφαλούς απουσία του επαναστάτη Κ. Καστοριάδη από τους αγώνες στους οποίους αναφέρεται για να κατακεραυνώσει όλους; Δεν το νομίζω. Και αν υπάρχει κάπου σκάνδαλο, δεν είναι σ’ αυτά που είπα, αλλά στο ότι κανείς δεν θεώρησε αναγκαίο να τα πει πρωτύτερα.
Οσο δε για την επαγγελματική ενασχόληση του Κ. Καστοριάδη, την ανέφερα απλά και μόνο, πρώτον για να σημειώσω ότι ορισμένες επαγγελματικές ενασχολήσεις εμποδίζουν ίσως τυπικά τον κάτοχό τους να πάρει πολιτική θέση και τότε πρέπει να διαλέξει, δεύτερον δε για να πω ότι όταν κάποιος καταγγέλλει όλες τις προοδευτικές ηγεσίες, σαν φορείς του κατεστημένου, θάπρεπε ίσως να κοιτάξει πριν και τη δική του ένταξη στο κατεστημένο.
Επισημαίνω, τέλος, ότι δεν αναφέρομαι καθόλου εδώ στα διάφορα εξυβριστικά που λέει ο κ. Καστοριάδης για την Αντίσταση και τα Δεκεμβριανά. Με αυτά ας ασχοληθούν άλλοι. Εμένα με ενδιαφέρουν μόνο αυτά που έχω ζήσει προσωπικά.
3. Ας δούμε τώρα κατά πόσο εκδηλώθηκε στο άρθρο μου της «Αυγής» κάποιος μαρξιστικός δογματισμός μου. Στο βιβλίο του ο Κ. Καστοριάδης (σελ. 50) γράφει τα εξής για τη σύγχρονη σκέψη γενικά και όχι μόνο τον μαρξισμό (ο αντιμαρξισμός του είναι το λιγότερο ίσως που πρέπει να σημειώσει κανείς):
«Αυτό που υπάρχει σήμερα στον κόσμο, που παράγεται μαζικά και βιομηχανικά είναι “πνευματικά” προϊόντα πλαστικά, “σκέψη” νάιλον και “τέχνη” συνθετική. Ετσι, π.χ., ο στρουκτουραλισμός, διάφορα ψευδο-ψυχαναλυτικά ρεύματα, ο Αλτουσέρ, η σημειωτική κ.λπ. Σ’ αυτή τη βιομηχανία πλαστικής σκέψης έχουν μάλιστα διακριθεί οι Γάλλοι, που κάνουν τώρα κι εξαγωγή, κυρίως στους Αγγλοσάξονες, αυτών των ειδών μόδας, αληθινών Articles de Paris – όπως ήταν άλλοτε οι μυρουδιές, τα γυναικεία φορέματα κ.λπ.»
Αν έχω καταλάβει και πάλι καλά, ο κ. Κ. Καστοριάδης επιχειρεί, εξαιρετικά «εμπεριστατωμένα», να σβήσει με μια μονοκονδυλιά όλη τη σύγχρονη επιστήμη και σκέψη, τη σοβαρή ψυχανάλυση (την αντι-ψυχιατρική), τη γλωσσολογία, την εθνολογία (στρουκτουραλισμός), τον μαρξισμό, προτείνοντας βέβαια σα μόνη σκέψη τη δική του!
Σχετικά υπενθυμίζω ότι στο εναρκτήριο μάθημά μου στην Πάντειο πέρυσι που είχε δημοσιευθεί στην «Αυγή» τον Μάρτη του ’76, είχα επισημάνει την τεράστια αξία επιστημών σαν την ψυχανάλυση, τη γλωσσολογία κ.λπ., και είχα χαιρετίσει τη σημασία της εισαγωγής τους στην Ελλάδα. Σε μια στιγμή λοιπόν που, ύστερα από τόσους αγώνες, αρχίζει και στον τόπο μας μια σοβαρή προβληματική γύρω από τις επιστήμες αυτές, ο Κ. Καστοριάδης, με μια ανεύθυνη συνθηματολογία και βοηθούμενος και από τη σχετική ιδεολογικο-θεωρητική σύγχυση που επικρατεί ακόμα στην Ελλάδα, προσπαθεί να μας ξαναφέρει πίσω. Δεν θεώρησα αναγκαίο να αντικρούσω σοβαρά όσα απαράδεκτα υποστηρίζει ο Κ. Καστοριάδης. Εξέφρασα απλά στην «Αυγή» την τελείως προσωπική μου άποψη για την επιστημονική ποιότητά τους και για το γενικότερο έργο του, το οποίο εξακολουθώ να θεωρώ εκλαϊκευμένο υποπροϊόν του σύγχρονου ευρωπαϊκού ιρασιοναλισμού. Εκείνο που θα μπορούσα να προσθέσω είναι ότι πολλοί από τους παλιότερους και νεότερους φορείς της συντηρητικής ιδεολογίας έχουν κάθε λόγο να επιδιώκουν να αξιοποιήσουν όσα υποστηρίζει ο Κ. Καστοριάδης – με «αριστερή» μάλιστα πατέντα – στην πολεμική τους εναντίον των «βαρβάρων», εναντίον δηλ. του μαρξισμού, της ψυχανάλυσης (όχι της συντηρητικής – κατεστημένης, αλλά της σύγχρονης αντι-ψυχιατρικής), της γλωσσολογίας, της εθνολογίας κ.λπ.
Υπήρχε θέμα αντίκρουσης στην ουσία και σε βάθος αυτών που υποστηρίζει ο Κ. Καστοριάδης; Εκείνο που πραγματικά υπήρχε είναι αναμφισβήτητα ένα πρόβλημα αντίκρουσης σε βάθος του γενικότερου σύγχρονου ιρασιοναλιστικού και νεο-ιδεαλιστικού ρεύματος – του οποίου ο Κ. Καστοριάδης αποτελεί κατά τη γνώμη μου τελείως δευτερεύον στοιχείο – στις σοβαρότερες και ουσιαστικότερες μορφές του. Αυτό δεν μπορούσα βέβαια να το κάνω στο σύντομο κατατοπιστικό μου άρθρο στην «Αυγή».
Θα τελειώσω λέγοντας ότι ελπίζω το άρθρο μου στην «Αυγή» να δώσει μια αφορμή έστω και με μορφή πρόκλησης για να ταραχθεί η κάποια αποτελμάτωση της ιδεολογικο-θεωρητικής ζωής στον τόπο μας, ώστε να φανούν οι πραγματικές ρωγμές, οι τομές και τα ιδεολογικά μέτωπα που σήμερα καλύπτονται βαθιά κάτω από μια επίφαση αγγελικότητας, και αναγκαστούμε κάποτε να οδηγηθούμε σε μια ουσιαστική αντιπαράθεση. Μέχρι τότε, δεν πρόκειται να επανέλθω στο θέμα.
Νίκος Πουλαντζάς
[Σημείωση Παντιέρας: Σε επόμενη ανάρτηση θα αναδημοσιεύσουμε τη συνέχεια του διαλόγου για το θέμα]
Κρίμα για τον Καστοριάδη. Είχε δίκιο ο Πουλαντζάς.
Φευ! Η καστοριαδολαγνεία είναι διαδεδομένη σε ορισμένου τύπου “αριστερά”, χαρακτηριστικό της “ψαγμενιάς” της οποίας είναι ο πρωτόγονος αστικός αντισοβιετισμός/αντικομμουνισμός.
Στο μόνο σημείο που έχει δίκιο ο Καστοριάδης , είναι στο ότι όλες οι κοινοβουλευτικές πολιτικές δυνάμεις συμπεριλαμβανομένων των 2 κομμουνιστικών κομμάτων , ήθελαν το 74 κ έπειτα μια εθνικη κοινοβουλευτική καπιταλιστική δημοκρατία. Αυτό που έγινε δλδ. Ο σοσιαλισμός είχε πάει στο χρονοντούλαπο .
Κατά τα άλλα όμως, ο Καστοριάδης είχε λάθος.
Ε, δεν το λες ….και λίγο!
Αρά, …καλό παιδί και ο Καστοριάδης, …δικό μας!
————————————–
Και πολύ βολική η εξίσωση του ΚΚεσ με κομμ. κόμμα!
Μας έλυσε τα χέρια για τις μετέπειτα ποικίλες “κινηματικές” (ενίοτε και ξετσίπωτα πολιτικές) συγκλίσεις με τους διαδόχους του, με κορωνίδες τον “Μαύρο Δεκέμβρη”, τις διερευνητικές του 2012 και το Δημιοψήφισμα ’15!
Ε;!
Αγαπητέ ένας, έγραψες ακόμα ένα σχόλιο που δείχνει το μέγεθος της κομματοσκυλιασης κ της άγνοιας που σας φέρνει ως ΚΚΕ .
Το να σου αναδεικνύει τις παπαριές σου ένας παπάρας, δεν σημαίνει ούτε ότι έπαψε ο παπάρας να είναι παπάρας, ούτε έπαψαν οι πράξεις σου να είναι παπαριές .
Τουτέστιν, ναι και ο Καστοριάδης υπήρξε ένας ενσωματωμένος στον καπιταλισμό φιλόσοφος και το ΚΚΕ μαζί με το ΚΚΕ εσ, δλδ τα δύο κοινοβουλευτικά κκ της χώρας, απεδεχθησαν το εθνικό καπιταλιστικό κοινοβουλευτικό σύστημα.
Αυτό δεν ακυρώνει ούτε τις θετικές για την ταξική κ κοινωνική χειραφέτηση πλευρές του έργου του Καστοριάδη, ούτε τις μερικές κ επιμέρους σοβαρές ταξικές μάχες που έδωσε το ΚΚΕ από το 74 μέχρι σήμερα.
Βρε Ρόκκο, πες μου κάτι.
Γιατί έπαψες να χρησιμοποιείς αυτό το ψευδόνυμο?
Μπας και σου “φανερώθηκε” ο πραγματικός Σαν Ρόκκο και σου απαγόρεψε να χρησιμοποιείς το όνομά του γράφοντας τέτοιες ανοησίες?
Δεν υπάρχει άλλη εξήγηση….
Λάθος απάντηση. Ξαναπροσπάθησε
Εν ολίγοις τσουβαλιάζουμε την μεταμοντέρνα αστική διανόηση κατευθείαν από τον ΟΟΣΑ και τα Παρίσια με τις πολυμετωπικές ταξικές μάχες που έδωσε το ΚΚΕ από το 74 μέχρι σήμερα.
Τέλεια και πάλι τέλεια.
Να σημειωθεί ανώνυμε ότι για να μπορέσει το ΚΚΕ να εκπροσωπεί την εργατική τάξη και τα σύμμαχα στρώματα στο αστικό κοινοβούλιο δόθηκαν αγώνες,βασανιστήρια και πολύ αίμα άρα είναι γελοίο έως και εξοργιστικό να πλασάρεται με πονηριά το παραπάνω ως νέτα σκέτα αποδοχή στο “εθνικό καπιταλιστικό κοινοβουλευτικό σύστημα”
Άλλωστε και ο ίδιος ο Λένιν έχει δώσει ενδελεχή ανάλυση επί του κοινοβουλευτισμού και τον ρόλο που πρέπει να διαδραματίζει το κόμμα της εργατικής τάξης εκτός και αν και ο ίδιος ήταν τόσο αφελής που να τον πατάς ιδεολογικά.
Έχω μια απορία, ο Κ.Κ. ήταν χαφιές (όπως ο Πλουμπίδης που τα έτρωγε στο Νιου Γιορκ με γκόμενες ) η αντικειμενικά χαφιές όπως ο ΑΡΗς που πάτησε τον όρκο του και παράκουσε την καθοδήγηση;.
ΚΑΙ ΜΕ ΤΙ ΗΘΙΚΟ ΑΝΑΣΤΗΜΑ ΕΚΑΝΕ ΚΡΙΤΙΚΗ ο κ.κ. ΣΤΗΝ ΣΟΒΙΕΤΙΚΗ ΕΙΣΒΟΛΗ ΣΤΗ ΒΟΥΔΑΠΈΣΤΗ ΟΠΟΥ Τ.Α ΤΑΝΚΣ ΧΙΡΕΥΑΝ ΣΥΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ;
Εε;
Όταν χορεύουν τα τανξ, αρμόδιοι είναι οι κριτικοί χορού, όχι οι αντικομμουνιστές υπάλληλοι του ΟΟΣΑ!!!
Να τη και η γνωστή τρολιά των τανκς του Ρίτσου.
Θαυμάστε και μια πρόσφατη απάντηση ακροκεντρώου διακινητή της που απαντάει στην Έρη Ρίτσου πως ναι μεν ο Ρίτσος όντως δεν έγραψε κάτι τέτοιο αλλά είπε πως του αρέσανε τα τανκς στην Μόσχα το 77. Άρα άρα, δεν μπορεί παρά να του άρεσαν και του 68 στην Πράγα, ή του 56 στην Βουδαπέστη, μιας και, νομίζω, ο αστικός μύθος, ακριβώς επειδή είναι μύθος, στα χέρια του κάθε μυθοπλάστη μπορεί να πάρει διάφορες μορφές. Και αν του άρεσαν τα τανκς του 68 θα μπορούσε να γράψει και ποίημα. Άρα ο κάθε ΤΘ ή ΣΤ μπορεί να λέει πως το έγραψε
Να σου πάλι και ο Πουλαντζάς στην κουβέντα, σε κακή στιγμή του όμως αυτή την φορά, και μάλλον σε “κομματική” δουλειά μιας και το εσ, νομίζω, θεωρούσε κάποτε τον ΓΡ κοντά του και του είχε κάμποσα μαζεμένα. Και το 77 αντιπροσωπεύει μάλλον μια αρκετά κομματικά φορτισμένη στιγμή του Πουλαντζά και σίγουρα όχι από τις καλές του, νομίζω πάλι. Αλλά όχι, δεν φταίνε 3 που έκαναν μια δήλωση που παρομοίαζε τα τανκς του 68 με εκείνα του 77 με όσους διακίνησαν και διακινούν πως υπάρχει ποίημα του Ρίτσου για τα τανκς του 68, ή του 56. Συν ότι οι κομμουνιστές δεν έχουν λόγο να διαλέξουν ανάμεσα στον Μπρέζνιεφ και τον ευρωκομμουνισμό και δεν θα τους το λύσει σίγουρα το θέμα η Καθημερινή. Ο ΣΤ όμως πως νιώθει που πίστευε εώς τώρα και διακινούσε αυτή την παπάτζα ? Πως το απαντάει, ο ΤΘ ας πούμε είπε πως δικαιούται και δεν πειράζει να πιστεύει κάτι που δεν ισχύει και να το αναπαράγει, γιατί θα μπορούσε να ισχύει. Ο ΣΤ τι λέει ? Καλώς γίνεται επί δεκαετίες αυτή η συκοφάντηση ενός στρατευμένου κομμουνιστή ποιητή ? Και πάμε και πιο πέρα, υπήρξαν στην Ελλάδα ποιητές, σπουδαίοι και με έργο μάλλον σε όψεις του, όπως αναδείχτηκαν και από την μελοποίηση, προοδευτικό, που όμως ήταν εώς και συντηρητικών αντιλήψεων. Θα συμφωνούσε ο ΣΤ, θα έλεγε πως δεν έγινε και κάτι, αν κυκλοφορούσαμε μια τρολιά, και την επιβάλαμε, πως ο τάδε είχε γράψει και ένα ποίημα υπέρ της ΕΡΕ ή υπέρ του πολέμου στο Βιετναμ ή κάτι τέτοιο ?
Πολύ ταιριαστή η σύγκριση του, αποδεδειγμένα, αδικημένου Πλουμπίδη, στέλεχος του ΚΚΕ, αγωνιστής κλπ, με τον ΚΚ και τον αγώνα του κατά του … Πουλαντζά και της …ΟΠΛΑ
Κώστας
https://www.kathimerini.gr/1011358/opinion/epikairothta/politikh/o-ritsos-kai-ta-tanks
Κώστας
Ο,τι ναι σ.τ…..
Ο Ρίτσος ποτέ δεν έγραψε για τανκς που χορεύουν . Οκ; Ποτέ! Πώς βγήκε αυτό το ψέμμα δεν γνωρίζω, αλλά η αλήθεια είναι ότι, δεν υπάρχει κανένα τέτοιο ποίημα του Ρίτσου .
Είπαμε: Αυτός που επισημαίνει τις παπαριές, μπορεί να είναι κ ο ίδιος παπαρας. Δεν σημαίνει όμως, ότι οι παπαριές δεν είναι παπαριές. Έτσι κ με τις χώρες του ανατολικού μπλοκ. Δεν ήταν σοσιαλιστικές κ το γεγονός ότι αυτό το επισημαίνει ο Καστοριάδης, δεν σημαίνει ότι είναι ψέμα! Αλήθεια λέει ο Καστοριάδης για αυτό.
Όπως επίσης κ πλευρές του έργου του Καστοριάδη, είναι πολύ χρήσιμες κ σήμερα για την ταξική κ κοινωνική χειραφέτηση, παρόλο που ο ίδιος ήταν ενσωματωμένος στον καπιταλισμο.
Για τις χώρες του λεγόμενου κ υπαρκτού διαβάστε τις πολύ καλές θέσεις του ΝΑΡ .
“Έτσι κ με τις χώρες του ανατολικού μπλοκ. Δεν ήταν σοσιαλιστικές κ το γεγονός ότι αυτό το επισημαίνει ο Καστοριάδης, δεν σημαίνει ότι είναι ψέμα! ”
Είπε η καθοδήγηση του ΝΑΡ……..
….και έχει δίκιο λαθραναγνωστη
Δεδομένου ότι βρισκόμαστε στην εποχή των “άνευ”, η καθοδήγηση του ΝΑΡ, έχει δίκιο.
Μπύρα άνευ αλκοόλ, πορτοκαλάδες άνευ ζάχαρης, καφές άνευ καφεΐνης, βούτυρο άνευ λιπαρών…….σοσιαλισμός άνευ σοσιαλισμού και δικτατορίας του προλεταριάτου…….
μη σπεκουλάρεις, ντροπή, ποια καθοδήγηση του ΝΑΡ…
Εμ, έτσι οπως τα έκαναν τα κκ σε ανατολή κ δύση, είδαμε και τον υπαρκτό σοσιαλισμό χωρίς σοσιαλισμό. Γλωττα λανθάνουσα του λαθραναγνωστη, λέει αλήθειες .
Σε ποιους ακριβώς τομείς της ταξικής και κοινωνικής χειραφέτησης έδωσε χρήσιμο υλικό ο Καστοριάδης?
Και για ποιο λόγο υπερείχαν έναντι των υφιστάμενων από τους κλασσικούς?
Επίσης για τις “πολύ καλές θέσεις” του ΝΑΡ για τις χώρες της σοσιαλιστικής οικοδόμησης μήπως θα μπορούσες να μας εξηγήσεις για ποιο λόγο αναμασάνε κλασσικές αστικές μπούρδες (περί ανελευθερίας,καταπίεσης,προσωπολατρίας κ.α.) δίχως να γίνεται ανάλυση με βάση τον επιστημονικό σοσιαλισμό,τον διαλεκτικό υλισμό,την πολιτική οικονομία αλλά και τις αναγκαιότητες της συγκεκριμένης περιόδου?
Και γιατί αφού είναι τόσο καλές μένουν παγιωμένες την στιγμή που απαιτείται συνεχής επιστημονική έρευνα και ενδελεχής μελέτη ενός τόσο σύνθετου ζητήματος που θα αποτελέσει εφαλτήριο για την μελλοντική οικοδόμηση της κοινωνίας?
Α. Αγαπητε κομπα, η έννοια της αυτονομίας του κοινωνικού υποκειμένου απέναντι και στο “κράτος” του, είναι αντίληψη που προώθησε κ ο Καστοριάδης κ σε αυτό έχει απόλυτο δίκιο με βαση την εμπειρία του καταρρευσαντος κ όχι ανατραπέντος λεγόμενου υπαρκτού .
Με απλα λογια, στο έδαφος του καπιταλισμού κ του καπιταλιστικού κράτους, η εργατική τάξη οφείλει να αναπτύσει θεσμούς πέραν κ εναντιον του κεφαλαίου κ του κράτους του. Κάτι που ουτε τα κκ το πράττουν.
Αλλα κ μετα την επανασταση, η εργατική τάξη γνωρίζει μετα την εμπειρία του λεγόμενου υπαρκτού οτι, το κράτος “της” αυτονομήθηκε απο αυτήν κ μέσα απο αυτό κ την συμπλεξη με το κυβερνών κκ αναδύθηκε η νέα άρχουσα τάξη. Συνεπώς η εργατική τάξη οφείλει κ μετα την επανασταση να οικοδομεί θεσμούς αυτόνομους απο το κράτος “της”. Διότι το κράτος ως τέτοιο, τείνει πάντα να δουλεύει για λογαριασμό λίγων.
Β. Οι θέσεις του ΝΑΡ για τον λεγόμενο υπαρκτό σοσιαλισμό έχουν επιστημονική βάση τεκμηρίωσης. Διάβασε τις κ θα σου φύγει η εμπάθεια.
Έτσι νέτα σκέτα ε χωρίς να υπάρχουν οι κατάλληλες επεξηγήσεις?
Αποχαρακτηρίζουμε την έννοια του κράτους στη δικτατορία του προλεταριάτου και αναλογικοποιούμε με τα αστικά δεδομένα και με ένα φορμαλισμό που ούτε στους χειρότερους γραφειοκράτες δεν βλέπεις.
Αυτό που λες για τους θεσμούς ξέχωρους από το καπιταλιστικό κράτος περίμενες ο Καστοριάδης να στα πει ρε αφελή?
Εκτός και αν εννοείς τις διάφορες “νησίδες σοσιαλισμού” που ανάγουν τη διαχείριση και την ανάθεση από την πίσω πόρτα.
Επίσης πώς και κυρίως ΠΟΤΕ και ΓΙΑΤΙ αναδείχθηκε η νέα άρχουσα τάξη, έχεις μαρξιστική βάση να το τεκμηριώσεις?
Ακόμη για το εργατικό κράτος που αναφέρεις και για τους θεσμούς σε μια σοσιαλιστικοποιημένη κοινωνία που θα πρέπει να αυτονομούνται από αυτούς (τρομέρο αντιδιαλεκτικό φάουλ) ο εργατικός έλεγχος του κράτους της ίδιας της τάξης που πάει?Η ανακλητότητα και η αιρετότητα δεν υφίστανται σαν έννοιες?
Και ένα μπόνους επειδή βλέπεις την ιστορία μονόφθαλμα:
Πέρα από τις τεράστιες προκαπιταλιστικές παραδόσεις,την καθυστερημένη οικονομία και την ανισομετρία στην παραγωγή που κληρονόμησε η ΕΣΣΔ,πέρα από τις φανερά αντικειμενικές ιδιαιτερότητες εθνολογικού και θρησκευτικού περιοχομένου,πέρα από την ιμπεριαλιστική περικύκλωση,πέρα από λάθη και αδυναμίες που είναι λογικό να υπάρχουν στο πρώτο εγχείρημα προς την ταξική χειραφέτηση,πέρα από το αγροτικό ζήτημα,την συνειδητή δράση υπόσκαψης της επανάστασης εκ των έσω από μύρια οπορτουνιστές,πέρα από τον εμφύλιο πόλεμο με τους λευκούς και τις καταστροφές του Α Παγκοσμίου Πολέμου-η ΕΣΣΔ με 20 εκατομμύρια νεκρούς και 10 εκατομμύρια ανάπηρους πολέμου σε έσωσε από την μπότα του φασισμού για να μπορείς να μηρυκάζεις και δικαιωματικά τις ανοησίες σου.
Τα πιο διαλεχτά στελέχη φύγανε μπροστά στο ύψιστο καθήκον ταξικής αλληλεγγύης και μαζί με τις τεράστιες καταστροφές στην παραγωγή αφήσανε ένα δυσεπίλυτο κενό στο οποίο μαζί με πολιτικές επιλογές και δυνάμεις των εκμεταλλευτικών τάξεων που δεν είχανε εξαλειφθεί οδήγησαν σταδιακά στο 20ο συνέδριο (1956) και τη δεξιά οπορτουνιστική στροφή που με τη σειρά της σταδιακά οδήγησε στην καπιταλιστική παλινόρθωση από τα μέσα και από τα πάνω τη δεκαετία του 80.Και είναι και τόσα ακόμη που είναι αδύνατο να παρατεθούν εδώ μέσα με την μορφή σχολίων.
Να λοιπόν γιατί οι θέσεις του ΝΑΡ είναι για γέλια.
Την Ελλάδα την έσωσε ο ΕΛΑΣ hombre.Σε κανέναν δε το οφείλουμε.
Αλλιώς, άμα το πάμε σε επίπεδο μεγάλων δυνάμεων μπορούμε να πούμε χαλαρά πως χωρίς την αμερικανική επέμβαση οι γερμανοί δε είχαν ηττηθεί καμία από τις δύο φορές. Το πολύ-πολύ να μην είχαν επικρατήσει και ολοκληρωτικά.
Για να μη πούμε για το φασισμό των δυτικών στον οποίον μας παρέδωσαν στεγνά και θυμηθούμε τις Βάρκιζες.
Αυτά στην ΚΝΕ τάμαθες, Λυγκουνάκη;
Για στην “ΚΝΕ” της “Καθημερινής”….
Πλίνθοι κ κέραμοι ατάκτως ερριμενοι είναι η σκέψη σου κομπα!
Α. Είπαμε ότι η ιδέα της αυτονομίας των θεσμών του κοινωνικού υποκειμένου από το κράτος (και το κεφάλαιο επί καπιταλισμού ), δεν είναι ιδέα μόνο του Καστοριάδη. Αυτός την ανέπτυξε παραπάνω κ σε αυτά έχει απόλυτο δίκιο.
Β. Σαφώς κ μιλάμε για αιρετοτητα κ ανακλητοτητα στα όργανα του εργατικού κράτους. Αλλά επειδή το εργατικό κράτος δεν παύει να είναι κράτος κ επειδή υπάρχει πλούσια εμπειρία από τον λεγόμενο υπαρκτό όπου το εργατικό κράτος ως κράτος που είναι αυτονομήθηκε από την εργατική τάξη κ τον λαό εις βάρος τους , για αυτό κ μιλάμε για ύπαρξη και αυτόνομων εργατολαικων θεσμών από το κράτος.
Η. Όλα τα υπόλοιπα που γράφεις για τις θυσίες και τις καταστροφές στον πόλεμο, ενισχύουν την άποψη μου: δηλαδή γνωρίζοντας πια τις θυσίες που θα χρειαστεί ξανά να γίνουν, πρέπει να προσέξουμε πολύ περισσότερο το να μην αποσπαστεί το εργατικό κράτος από την κοινωνία. Και εδώ , η ελευθερία λόγου κ έκφρασης, η αιρετοτητα κ ανακλητοτητα, η οικοδόμηση και αυτόνομων από το κράτος εργατολαικων θεσμών, μπορεί να αποδειχθούν σωτηρια αντίβαρα στην αναπόφευκτη ύπαρξη της κρατικής γραφειοκρατίας .
Διάβασε κομπα κ μην υποκυπτεις στην αμάθεια κ την συγκινησιακη πανουκλα.
Είναι κοινή λογική. Όταν τέλειωσε ο πόλεμος, οι ΗΠΑ δεν είχαν φθορές στο έδαφος τους, οι απώλειες τους συγκριτικά με τον πληθυσμό ήταν ελαφρές και είχαν την τεχνολογία και λεφτά για μοίρασμα. Μέχρι να ανακαλύψουν και οι Σοβιετικοί τη βόμβα κανείς δε τους πήγαινε κόντρα.
Προφανώς ,στο Βερολίνο μπήκαν οι Αμερικάνοι. Η Σοβιετική σημαία στο Ραϊχσταγκ, είναι “ερυθρά προπαγάνδα” και σοβιετικό φωτο-σοπ της εποχής.
Λαθραναγνώστη, το γλυφιτζουράκι σου αγόρι μου.
Καλύτερο πάντως από το δεξιό-πασόκικο γλυφιντζουράκι:
“Οι Γερμανοί χάσαν λόγω του …Βαρύ Ρωσικού Χειμώνα”!
“Οι Σοβιετικοί γλύτωσαν χάρη στους αμερικ(λ)άνους”!
Αλλά …..”Ο ΕΛΑΣ καθάρισε για την Ελλάδα”!!!!
….και “σε κανέναν δεν το οφείλουμε”!!!!!!!!!!
…..Ενώ οι Σοβιετικοί ….χρωστάνε της Μιχαλούς!!!!!!
Παιδιά, ΟΧΙ ΑΛΛΟ ΠΑΣΟΚ, ΡΕ ΓΑΜΩΤΟ!!!!!!!
….βλέπετε, κι αυτή η Μάχη του Κουρσκ …βρήκε μέσα στο. ….καταχείμωνο να γίνει, η ευλογημένη! Πάγωνε το πετρέλαιο στα πάντσερ, ενώ τα σοβιετικά δεν είχαν πρόβλημα, γιατί …καίγανε ξύλα!
Γκίνια, λέμε, κόσμε της “ελευθερίας”!
Αλλά, κι αν δεν ήταν οι αμερικ(λ)άνοι, να καταλάβουν ….το μοναστήρι του Μόντε Κασίνο, που …γύρισε τον πόλεμο(!), οι Γερμανοί, έτσι κι αλλιώς, θα είχαν πάρει φαλάγγι τους Σοβιετικούς μάο-μάο, κι από τη γραμμή Οντερ-Νάϊσε που τους είχαν παμπόνηρα παρασύρει (τέχνασμα Μιλτιάδη) ψευτο-υποχωρώντας, θα τους είχαν στείλει πίσω και από τον Γενισέη.
Οσοι ξέρατε ότι οι Αμερικ(λ)άνοι σώσανε τον Καπιταλισμό στη Δ. Ευρώπη, με το αζημίωτο βέβαια, ….ξεχάστε τα! Και τα αμερικάνικα εργοστάσια στη Δρέσδη κι αλλού, να ξέρετε, δε φάγανε συμμαχικές μπόμπες, όχι τυχαία. Είναι γιατί στην πραγματικότητα εφοδιάζανε τους σοβιετικούς μάο-μάο με μυστικά δίκτυα μέσα από τις κατεχόμενες περιοχές!
Ο Β’ΠΠ ήταν μια “εκτροπή από την κανονικότητα”, που θα την διορθώσουμε εμείς, οι πασοκοδεξιοί βετεράνοι της ΚΝΕ (δηλαδή, περίπου η μισή Ελλάδα), παντού, ακόμη και στα χαρτιά!
—————————————————
Υ.Γ. Δε μπορώ, …θα γράψω ευθυμογράφημα!
Όταν όμως ερχόσασταν παρακαλώντας να κρυφτείτε πίσω από τις πλάτες μας στην ΕΔΑ για να νομιμοποιηθήτε ήμασταν καλοί. Αργά θυμηθήκατε να σνομπάρετε. Μέχρι και την Ένωση Κέντρου θέλατε φίλη και τώρα το παίζετε πούροι. Επίσης την εποχή που άνθρωποι φεύγανε από το ΠΑΣΟΚ καταγγέλοντας δεξιά στροφή, εσείς βρίσκατε και θετικά στοιχεία, να τα λέμε κι αυτά.
Γι’ αυτό λέω εγώ ο καθένας με αυτούς που περνάει καλά και ας γίνομαι παρεξηγίσιμος. Το μόνο που παραδέχομαι είναι ότι τη Βάρκιζα επί τέλους την απαρνηθήκατε. Κάτι είναι κι αυτό, σας επαινώ.
Μα εδώ έγκειται όλη η αφέλεια και κουτοπονηριά της “σκέψης” σας.
Βγάζεις συμπέρασμα ότι το κράτος “αυτονομήθηκε” από τον λαό και την εργατική τάξη εις βάρος τους δίχως να βάλεις ούτε την αιτία,ούτε το αποτέλεσμα ούτε το χρονικό διάστημα που έστω ότι έγινε αυτό.
Και “παραδόξως” συγκλίνεις με το υπάρχον αστικό αφήγημα ρε μεγάλε.
Και προκρίνεις τους “αυτόνομους” εργατολαικούς θεσμούς από το κράτος την στιγμή που τόσο στο 20ο όσο και το 28ο συνέδριο ήταν κατά μια έννοια καταστατική υποχρέωση η αυτονόμηση από τον Κεντρικό σχεδιασμό (που είναι αναντίλεκτα δομική κομμουνιστική σχέση παραγωγής) και η αυτοδιαχείριση των θεσμών με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Να σου θυμίσω πως αντίστοιχα επιχειρήματα είχαν τόσο το 56′ στην Ουγγαρία,το 68′ στην Τσεχοσλοβακία όσο και στα περιβόητα αυτοδιαχειριζόμενα κέντρα της Γιουγκοσλαβίας όπως και αυτονόμηση είχαμε και στα ναυπηγεία του Βαλέσα…
Συνεπώς εάν δεν είναι κτήση της εργατικής τάξης η κατάλληλη συνείδηση και δεν εδραιωθούν οι κομμουνιστικές σχέσεις παραγωγής το πιασάρικο μοτίβο που θέτετε είναι πέρα για πέρα κατάπλασμα της ιδεαλιστικής σας αγκύλωσης.
Και στην τελική πώς γίνεται να αποκόπτεσαι ωσάν μπλανκιστής a priori από το εργατικό κράτος που έχεις υποχρέωση να ζυμωθείς,να αντιπαρατεθείς και να ελέγχεις όταν είναι ζήτημα όλης της κοινωνίας η σοσιαλιστική οικοδόμηση?
Και επειδή με εγκαλείς για αμάθεια και τα σχετικά και είναι προφανές ότι δεν γνωρίζεις τον τρόπο με τον οποίο λειτουργούσαν οι θεσμοί στην ΕΣΣΔ,την ζύμωση και την κίνηση εντός των Σοβιέτ και των εργατικών συμβουλίων καλό θα ήταν πριν μηρυκάσεις κλασσικές θεωρίες με αστικό περιτύλιγμα να κάνεις ένα στοιχειώδες διάβασμα και από την άλλη μπάντα μπας και ξεστραβωθείς.
Και όλα αυτά που γράφω σε καμία περίπτωση δεν ενισχύουν την θέση σου κάθε άλλο καταδεικνύουν τις δυσκολίες της οικοδόμησης στην ανώριμη φάση του κομμουνισμού και την ανάγκη ιδεολογικοπολιτικής ατσάλωσης και ερμηνείας των γεγονότων από ταξική σκοπιά.
Η συζήτηση μαζί σου είναι παγερά άκαρπη και τετριμμένη,την επόμενη φορά βάλε την κασέτα από την άλλη.
Μάθανε ότι η ιστορία αναθεωρείται, πλακώσανε κι οι “εξωκοινοβούλιοι” και δίνουν τα ρέστα τους!
Μόνο αν έχει κανείς το ακαταλόγιστο, μπορεί να παραποιήσει τόσο πολύ τα γεγονότα.
Ακόμα και πρωτοψάλτης του ΣΚΑΪ να είναι, δεν μπορεί το μυαλό του να κατεβάσει τέτοιες απίθανες διαστρεβλώσεις….
Και μια και ανέφερες “ένας” το “Μόντε Κασσίνο”, άλλο έγκλημα των Αμερικάνων κι αυτό μετά τη Δρέσδη και τον δικό μας Πειραιά..
Ένας, επαναλαμβάνεις πράματα που έχουν βουίξει τα αυτιά μου μέσα στις δεκαετίες μέχρι που έπαψα να παρακολουθώ. Είτε σου αρέσει, είτε δε σου αρέσει η ΕΣΣΔ εγκατέλειψε το ΕΑΜ στους δυτικούς. Εγώ δεν είμαι καν πεπεισμένος ότι πίεσε την ηγεσία του ΚΚΕ, θεωρώ ότι ήταν έτοιμοι για συμβιβασμό ούτως ή άλλως. Και όταν λέμε ηγεσία του ΚΚΕ εννοούμε περίπου όλη τη δομή του προπολεμικού ΚΚΕ που τι ήταν ο κάβουρας τι ήταν το ζουμί του, ούτως ή άλλως. Και το εγκατέλειψε στους δυτικούς γιατί δεν την έπαιρνε ούτως ή άλλως.
Απλά πολεμήσατε όταν σας το είπαν οι σοβιετικοί και παραδοθήκατε πάλι όταν σας το είπαν οι σοβιετικοί και παραδώσατε τη χώρα στους αμερικάνους που κατά τα λοιπά μάχεσαι (στον ύπνο σου).
Επειδή ξαναναφέρεις τη ΚΝΕ και τρίβεσαι στη γκλίτσα του τσοπάνη, κανείς δε σας είπε να γλείφετε το κόσμο για να τον στρατολογήσετε, ακόμη και ανθρώπους που από παλιά δε τρελαίνονταν και από συμπάθεια για σας, κατόπιν να τους υπερεκμεταλεύεστε μέχρις εξαντλήσεως, μετά να τους κρατάτε με τα δόντια μη τους αφήσετε να φύγουν και τέλος χρόνια μετά να τους βρίζετε και από πάνω πίσω από τη πλάτη τους (ενώ παράλληλα τους ζητάτε ακόμα τη ψήφο τους).
Ένας, στηρίζεις ένα κακόφημο κόμμα. Καμία φλυαρία για την ΕΣΣΔ δε το αλλάζει αυτό. Επίσης δε μου λύνεις το ερώτημα γιατί οι ΗΠΑ, με ένα καθεστώς εξίσου απεχθές για τους πολίτες τους με αυτό της πρώην ΕΣΣΔ, παραμένουν πρώτη δύναμη ακόμα, και από που πηγάζει η ισχύς τους. Ανάλογες απορίες έχω και για τη Κίνα. Εσύ αναπόλησε την ΕΣΣΔ αφού για το σήμερα προφανώς το έχεις εγκαταλείψει το θέμα.
Τότε είχε ένα νόημα που πεθάναν οι άνθρωποι για τη νομιμοποίηση (για την ιστορική αλήθεια ήμασταν και πάρα πολλοί μη κομμουνιστές εκεί, δεν ήταν το ΚΚΕ μόνο του). Τώρα πια δεν έχει κανένα νόημα, βρες μου έναν τυχαίο στο δρόμο που να πιστεύει ότι από το κοινοβούλιο περνάει ο,τιδήποτε που να μπορεί να του λύσει το πρόβλημα του, εκτός και αν έχει κονέ για διορισμό.
Και ήμαρτον πια με τον Λένιν, χίλια χρόνια χρόνια θα περάσουν και ακόμα τσιτάτα θα μεταφέρετε, μαζί φυσικά με τις ανάλογες προφητείες, χίλια χρόνια μετά θα έχουν ανακαλυφθεί!!!
Ο Ρόκκο λέει κάτι που το πιστεύουμε πλειοψηφικά στην ελληνική κοινωνία, σε τεράστιο ποσοστό ακόμη και οι ψηφοφόροι των κομμάτων εξουσίας. Δε γίνεται όλοι να είμαστε πλανεμένοι ούτε όλοι να γίναμε ξαφνικά “αναρχικοί”.
Άσε που με βάση τους νόμους της εξέλιξης είναι νομοτέλεια πως θα γεννηθεί κάποτε ένας Ρόκκο που θα ξεπεράσει το Λένιν, είναι απλά θέμα χρόνου.
Τα χέρια για τις ολέθριες συγκλίσεις τα έλυσε το Κοινό Πόρισμα ΚΚΕ-ΕΑΡ το 1988. Μια πρωτοβουλία του Φλωράκη με την απόλυτη στήριξη όχι μόνο των μετέπειτα στελεχών του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και των ηγετών του ΚΚΕ, Παπαρήγα, Γόντικα, Μαΐλη, Κουτσούμπα κ.ά.
Η κριτική απέναντι στα 2 κ.κ. ως ενσωματωμένα στο εθνικό κοινοβουλευτικό καπιταλιστικό σύστημα, είναι σωστή. Αυτό σηματοδοτεί άλλωστε κ η δήλωση των κεντρικών επιτροπών των 2κκ το 74, περί αποδοχής του καπιταλιστικού κοινοβουλευτισμού.
Από κει κ πέρα ο Καστοριάδης υπήρξε το ίδιο ενσωματωμένος
Δηλαδή, το εξωκοινοβούλιο που παίρνει μέρος στις εκλογές και προσπαθεί να μπει στη Βουλή, όπως π.χ η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, δεν “απεδεχθησαν το εθνικό καπιταλιστικό κοινοβουλευτικό σύστημα”?
Τώρα, όσο για το ΚΚΕ και τοΚΚες ότι ήταν τα “δύο κοινοβουλευτικά κκ της χώρας”, όταν θα πας στο μανάβη και σου ζυγίσει μαζί πατάτες και αχλάδια (κοντούλες) και στα χρεώσει όλα σαν αχλάδια, πλήρωσέ τα κανονικά και μην παραπονεθείς…..
Πάντως, αν η ΑΝΤΑΡΣΥΑ προσπαθεί να μπει στη Βουλή, δε της φαίνεται και πολύ. ‘Οποιος ήθελε πραγματικά να μπει από παλιά μπήκε, ο Λεβέντης έκλεισε τη πόρτα. Τώρα το γιατί κατεβαίνουν αν δε θέλουν να μπουν, αυτό…
εντάξει όταν πάω στον μπακάλη θα του πω να μου βάλει και κάναν απόστρατο καραβανά στο ψηφοδέλτιο ;)
Η σοβιετική Ένωση από πατρίδα των εργατών όλου του κόσμου, κατάντησε φωλιά αντεπαναστατική. Και ο Ρίτσος δυστυχώς απο επαναστάτης κατάντησε καθεστωτικός αντεπανάστατης και υμνητής μιας ηγεσίας φανερά αντεπαναστατικης. Μιας ηγεσίας η οποία με την ανοχή της συντριπτικής πλειοψηφίας των διανοουμένων και της έλλειψης μαρξιστικής επιστημονικής καθοδήγησης τελικά ΗΓΗΘΗΚΕ της ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ και ΤΗΣ ΑΝΤΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ
Στην ήττα φαίνονται οι κιοτήδες.
Δειλία ήταν που δεν μίλαγαν οι διανοούμενοι για να τα έχουν καλά με την μαμά σοβιετική Ένωση, που δεν διαχώρισαν την κομμουνιστική δομή της ΕΣΣΔ, από τις παρεκκλίσεις της καθοδήγησης και των κρατικων-οικονομικων παραγόντων. θα έπρεπε να μην υπάρχει φόβος να μιλάνε για όλα τα στραβα, να γίνεται κριτική με βάση το στόχο και με βάση τις κομμουνιστικές αξίες και όχι με βάση την τυφλή πίστη στην ηγεσία η οποία δεν καθοδηγεί καλά επειδή έχει χάσει τα ταξικα χαρακτηριστικά που την συνέδεαν με το λαο.
Σε τελική ανάλυση κιοτευει αυτός που τα βρίσκει όλα καλά καμωμένα.
Και είχε και το θράσος να μην δουλεύει στον ΟΟΣΑ, στην ΠΤ, στο ΔΝΤ βρε αδερφέ …
Κώστας
Για μιαν ακόμα φορά, αν θέλουμε να μην εκπιπτουμε σε κατάσταση συγκηνισιακης πανούκλας (οπως πολύ σωστά χαρακτηρίζει ο Βίλχελμ Ράιχ την πολιτικοποίηση που χαρακτηρίζει δυστυχώς την πλειοψηφία κ των μελών της εργατικής τάξης), οφείλουμε να αναλυουμε χωρίς συμπάθειες ή αντιπάθειες την πραγματικότητα .
Ο Ρίτσος δεν έγινε καθεστωτικός υμνητής. Ταυτίστηκε με ένα κρατικό μοντέλο που αυτοονομαστηκε “υπαρκτός σοσιαλισμός”, και που ως τέτοιο το αναγνώριζαν εκατομμύρια σε όλη τη γη. Λίγοι δυστυχώς τότε προειδοποιούσαν από ταξική χειραφετητικη σκοπια, ότι αυτά τα καθεστώτα αποτελούσαν την άρνηση του κομμουνισμου.
Για αυτό κ η κατάρρευση του υπαρκτού, συμπαρέσυρε και κάθε άλλη χειραφετητικη αντίληψη: εκατομμύρια κατανόησαν ότι, αυτό είναι σοσιαλισμός κ όχι κάτι άλλο. Άρα, όταν αυτά απέτυχαν, στα μυαλά εκατομμυρίων απέτυχε ΓΕΝΙΚΑ ο σοσιαλισμος. Αυτή ήταν κ η χειρότερη συμβολή των καθεστώτων αυτών στην υπόθεση του κομμουνισμού.
Σοσιαλισμός ήταν εφόσον ισχυαν νομοτέλειες καθαρά κομμουνιστικές έστω και ανωριμα αλλά στο εποικοδομημα, στο κρατικό μηχανισμό δηλαδή και στην διεύθυνση της παραγωγής είχε αντικειμενικά διαμορφωθεί μια κάστα ανθρώπων (αναπόφευκτα λένε..) η οποία με τον καιρό ανέπτυξε χωριστή συνείδηση και είδε τα συμφέροντα της να ξεπερνάνε τα σοσιαλιστικά πλαίσια. Αυτή η κάστα πραγματοποιησε την αντεπανάσταση (Γέλτσιν). Τώρα ευθύνες εγώ δεν είμαι αρμόδιος να αποδώσω καθότι δεν ειμαι κόμμα. Απλώς κάποια γεγονότα παραθέτω.
1936 Η προδομένη επανάσταση. (Λεον Τρότσκι)
Τα εξηγεί έγκαιρα, όπως και ο Ιλιν (Ρασκόλνικωφ), ο Η.Βerger (ο πρώτος γραμματέας του κ.κ.παλαιστινης, ο Ερνστ Φίσερ αυστριακός στέλεχος της διεθνούς σταλινικός που είδε κάποια πράγματα από τα μέσα και αηδιασε (έγινε σοσιαλδημοκράτης) υπάρχουν οι μαρτυρίες του χουρτσεφ (και αυτός σταλινικός ήταν, με υψηλότατη θέση στον πολεμο) που αλλαξοπίστησε, ξεκίνησε να τα αλλάξει αλλά δεν τον άφησε το κονγκλαβιο και φυσικά οι ανώνυμες μαρτυρίες των θυμάτων (δηλαδή τα μνημεία των Ελλήνων που εκτοπίστηκαν ως ύποπτοι με νόρμα 10% κτλ)
To γράμμα προς τον Στάλιν του Ιλιν (Ρασκόλνικωφ) υπάρχει στο
https://www.marxists.org/history/ussr/government/red-army/1918/raskolnikov/ilyin/ch08.htm
Μέχρι να ωριμάσουν οι νομοτέλειες του κομμουνισμού πρέπει η κομμουνιστική πολιτική εξουσία να έχει ήθος, τιμιότητα και ανθρωπισμό.
Διαφορετικά δεν μας σώζουν οι νομοτέλειες αυτές .
Αυτά και άλλα πολλά λέει ο μπολσεβικος Ιλιν , ο οποίος από ναύτης κατέληξε κομμισαριος (αυτά βέβαια είναι ψιλά γράμματα για κάποιους …κομμουνιστες)
Επίσης κομπα μου, έχει δίκιο ο Γιώργος. Την χώρα μας την απελευθέρωσε το ΕΑΜ κ ο ΕΛΑΣ κ ουδείς άλλος. Ναι, η ΕΣΣΔ είναι η βασικότατη δύναμη που συνέτριψε τον ναζισμό κ φασισμό, αλλά, όσον αφορά τα της Ελλάδας, μάλλον έπαιξε αρνητικό ρόλο μιας κ πίεσε αφόρητα το ΚΚΕ να μην πάρει την εξουσία.ε αγαπητέ; Δραττομαι της ευκαιρίας να τονίσω επίσης πως για το χάσιμο τότε της εξουσίας δεν ευθύνεται καθόλου μα καθόλου ο εθνικοαπελευθερωτικός χαρακτήρας του ΕΑΜ . Ευθύνεται η υποταγή του ΚΚΕ στην εθνική ενότητα (άλλο πράγμα από τον εθνικοαπελευθερωτικο χαρακτήρα ενός αγώνα), κ στις γεωπολιτικές επιδιώξεις της ΕΣΣΔ. Δυστυχώς. Οι καπιταλιστικές μεγάλες δυνάμεις ήθελαν την Ελλάδα στο καπιταλιστικό μπλοκ κ η ΕΣΣΔ γεωπολιτικά σκεπτόμενη, έβαλε σε πρώτη προταιρεοτητα τα δικά της συμφέροντα πάνω από τα συμφέροντα του ελληνικού επαναστατικού κινήματος.
Αυτη η διαπίστωση δεν οδηγεί στον μηδενισμό κ τον κυβισμό, οδηγεί όμως, στο να συνειδητοποιήσουμε ότι, ο εργατολαικου διεθνισμός, διαφέρει από την κρατική πολιτική ακόμα κ μιας επαναστατημένης χώρας. Σχετίζεται, αλλά ποτέ δεν ταυτίζεται. Μπορεί μάλιστα να έρχεται κ σε αντίθεση. Τούτο σημαίνει την επιβεβαίωση της λίγο τροποποιημένης λαϊκής μας ρήσης που λέει ότι, “όταν έχεις νύχια να ξυστεις, πρέπει να ξυνεσαι μόνος σου κ να μην περιμενεις, γιατί αλλιώς θα σε ξύσει άλλος κ με βαριές συνέπειες”. Οκ;
Ανώνυμε σαν-ρόκκο, κι εσύ βλέπω ευθυμογραφείς!
Όχι δεν υθυμογραφω! Αλλά παρατηρώ με θλίψη σε σχόλια άλλων αναρτήσεων ότι ο ένας, έχεις ρεταρει. Κριμα
“…ο εργατολαικου διεθνισμός σχετίζεται αλλά δεν ταυτίζεται με την κρατική πολιτική μιας επαναστατημένης χώρας. Υπάρχουν μάλιστα κ περιπτώσεις που έρχεται σε αντίθεση. Αυτό έδειξε η εμπειρία των χωρών του λεγόμενου υπαρκτού”. Αυτή είναι η σωστή διατύπωση.
Έχουμε πάμπολλα παραδείγματα για όλα αυτά. Πχ η Κούβα έχει αποδείξει πάρα πολλές φορές ότι, ο εργατολαικος διεθνισμός κ η κρατική εξωτερική της πολιτική, πάνε μαζί!
Αντιθέτως η ΕΣΣΔ κ οι άλλες χώρες του λεγόμενου υπαρκτού έχουν αφήσει ως ιστορική κληρονομιά, και πολύ θετικές εφαρμογές του εργατολαικου διεθνισμού, όσο και πλήρεις αρνήσεις αυτού στο πεδίο της κρατικής εξωτερικής πολιτικής. Για το πρώτο, η βοήθεια στα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα του ’60, η ίδια η συντριβή του φασισμού κλπ. Για το δεύτερο, η μοιρασιά του κόσμου σε σφαίρες επιρροής κ συνακόλουθα η άσκηση αφόρητης πίεσης σε κκ όπως το ελληνικό, για να μην πάρουν την εξουσία. Επίσης, η εισβολή σε Τσεχοσλοβακία , Αφγανιστάν κ Ουγγαρία, δεν είχαν σχέση κυρίως με τον εργατολαικο διεθνισμο, αλλά με την κατοχύρωση των κρατικών συμφερόντων της ΕΣΣΔ .
Αγαπητέ Κόμπα: Γράφεις άλλα ντ΄’ άλλων γαμώτο!
Α. Γράφεις: “….Μα εδώ έγκειται όλη η αφέλεια και κουτοπονηριά της «σκέψης» σας. Βγάζεις συμπέρασμα ότι το κράτος «αυτονομήθηκε» από τον λαό και την εργατική τάξη εις βάρος τους δίχως να βάλεις ούτε την αιτία,ούτε το αποτέλεσμα ούτε το χρονικό διάστημα που έστω ότι έγινε αυτό….”.
Εχω γράψει πολλές φορές για τις αντικειμενικές και υποκειμενικές αιτίες που οδήγησαν στην αυτονόμαση και τελικά απόσπαση του “εργατικού” κράτους της ΕΣΣΔ και των λοιπών Λ.Δ., από την εργατική τάξη και τον υπόλοιπο λαό. ΕΣΥ δεν τα έχεις διαβάσει. Δεν φταίω εγώ σε αυτό. Πήγαινε στα προηγούμενα σχόλια και διαβασέ τα! Ή επίσης, διάβασε τις θέσεις του ΝΑΡ για το θέμα, που αρνείσαι επιμόνως να το κάνεις!
Β. Γράφεις: “…Και «παραδόξως» συγκλίνεις με το υπάρχον αστικό αφήγημα ρε μεγάλε….”. ΜΠΑ; Εχεις δει πουθενά το καπιταλιστικό αφήγημα να λέει κάπου ότι σε αυτές τις χώρες ΔΕΝ εφαρμόστηκε ο κομμουνισμός; Για πες μας και μας ρε μεγάλε! αντιθέτως, όπου βρεθούν και όπου σταθούν οι καπιταλιστές λένε ότι, αυτές οι χώρες ήταν κομμουνιστικές! Μήπως τελικά συγκλίνουν με το ΚΚΕ;
Γ. Γράφεις: “…Να σου θυμίσω πως αντίστοιχα επιχειρήματα είχαν τόσο το 56′ στην Ουγγαρία,το 68′ στην Τσεχοσλοβακία όσο και στα περιβόητα αυτοδιαχειριζόμενα κέντρα της Γιουγκοσλαβίας όπως και αυτονόμηση είχαμε και στα ναυπηγεία του Βαλέσα… Συνεπώς εάν δεν είναι κτήση της εργατικής τάξης η κατάλληλη συνείδηση και δεν εδραιωθούν οι κομμουνιστικές σχέσεις παραγωγής το πιασάρικο μοτίβο που θέτετε είναι πέρα για πέρα κατάπλασμα της ιδεαλιστικής σας αγκύλωσης….”. Αλλη μια μπαρούφα σου! ΑΝ δεν βάλεις/προτείνεις ΕΣΥ ως πολιτική δύναμη, την ανάγκη για ουσιαστική συμμετοχή του κόσμου στις διαδικασίες λήψης των αποφάσεων και αντίθετα επιμείνεις στην γραφειοκρατία και την καταστολή του κόσμου (όπως έκαναν τα ΚΚ σε αυτές τις χώρες και το ΚΚΕ τα σιγοντάριζε πάντα και μέχρι τέλους), ΘΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙ Ο ΑΝΤΙΠΑΛΟΣ και θα στο παρουσιάσει ως δημοκρατικό καπιταλιστικό αίτημα. Οπως και έγινε. Ασε τα σάπια λοιπόν κόμπα!
Δ. Γράφεις: “…Και στην τελική πώς γίνεται να αποκόπτεσαι ωσάν μπλανκιστής a priori από το εργατικό κράτος που έχεις υποχρέωση να ζυμωθείς,να αντιπαρατεθείς και να ελέγχεις όταν είναι ζήτημα όλης της κοινωνίας η σοσιαλιστική οικοδόμηση?…”. Πάλι αλαλούμ στην σκέψη του κόμπα! Το εργατικό ΚΡΑΤΟΣ είναι αναγκαίο και ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΟ τμήμα της επαναστατικής μετάβασης στον κομμουνισμό, διότι πολύ απλά και όπως έχουμε γράψει σε παλιότερες συζητήσεις εδώ μέσα, το ΚΡΑΤΟΣ πέρα από μηχανισμός καταστολής στα χέρια της εκάστοτε άρχουσας τάξης, είναι ΚΑΙ ΒΑΣΙΚΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ. Αυτόν τον τρόπο οργάνωσης της κοινωνίας έχουν μάθει και οι προλετάριοι ως αποτελεσματικό και αναγκαίο. Παράλληλα όμως, ΑΥΤΟΣ ο κρατικός τρόπος οργάνωσης της κοινωνίας, αποτελεί ΔΟΜΙΚΑ τον παράγοντα ανάσχεσης της πορείας προς τον κομμουνισμό που είναι η αταξική/ακρατική κοινωνία.
Αυτή η αντίφαση, μπορεί να λυθεί μόνο ΑΝ πλαϊ στο “εργατικό” κράτος που είναι όπως είπαμε αναγκαίο και αναπόφευκτο, δημιουργούνται λαϊκοί/εργατικοί θεσμοί που διατηρούν ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ από αυτό. Δλδ ο λαός από τη μια ελέγχει όσο μπορεί το κράτους “του” μέσω της αιρετότητας και ανακλητότητας, από την άλλη όμως, δημιουργεί θεσμούς που ΔΙΑΤΗΡΟΥΝ οργανωτική και πολιτική ανεξαρτησία από το κράτος αυτό.
Η συζήτηση μαζί σου κόμπα, δεν είναι άκαρπη όπως νομίζεις! Είναι γόνιμη, και όσο περισσότερο αποβάλλεις την στείρα πλευρά της σκέψης σου, τόσο το καλύτερο!
Ανώνυμε λυπάμαι για το ελαφρό της σκέψης σου αλλά ο εγωισμός μου δεν μου επιτρέπει να αφήνω αναπάντητες μπαρούφες σαν του λόγου σας
Α. Καταρχάς για τις υποκειμενικές και αντικειμενικές αιτίες που δήθεν εσύ και το ΝΑΡ έχετε εξετάσει και επισημάνει ενδελεχώς και έχετε τάχα βγάλει συμπεράσματα στο έθιξα ότι δεν είναι μονάχα ανεπαρκείς αλλά βρίθουν πολλαπλών αστικών αφηγημάτων.
Σου έθιξα το στάσιμο των θέσεων,την προβληματική εξέταση που συμπίπτει “τυχαίως” με τα κλασσικά αστικά αφηγήματα σε πολλές πλευρές αλλά και την απουσία αναλυτικής εξήγησης τόσο της δράσης των αντικειμενικών όσο και των υποκειμενικών παραγόντων.
Σου έκανα νύξη για τις αστικές προσεγγίσεις που αναμασάς αλλά πετάς το μπαλάκι στην εξέδρα σε άσχετα θέματα.Να τι γράφεις και να τι θα έλεγε άνετα είτε αυτολεξεί είτε παραφρασμένο ένας κλασσικός απολογητής της αστικής διανόησης:
“επιμείνεις στην γραφειοκρατία και την ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ του κόσμου (όπως έκαναν τα ΚΚ σε αυτές τις χώρες και το ΚΚΕ τα σιγοντάριζε πάντα και μέχρι τέλους)”
Ειλικρινά σε αυτή την χοντροκομμένη σου παρωδία σε τι διαφέρεις από τον Καλύβα και τον Μαραντζίδη?
Σε τι διαφέρεις από τον Μπογδάνο και τον Μουμτζή?
Β. Από τη μια δήθεν αντιλαμβάνεσαι την αναγκαιότητα του εργατικού κράτους και τη σταδιακή του απονέκρωση με την εξάλειψη των τάξεων από την άλλη πλασάρεις εντελώς αφηρημένα την έννοια θεσμών αυτονομημένων από αυτό χωρίς να κατονομάζεις την λειτουργία τους ενώ παράλληλα κοτσάρεις τόσο τις βασικές αρχές της κομμουνιστικής αυτοδιεύθυνσης οι οποίες όμως θα έχουν ισχύ για μη συμμετέχοντες στο ΚΡΑΤΟΣ ΤΗΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ.
Παραβλέπεις τόσο το γεγονός πως η συνείδηση της πρωτοπορίας είναι ένα βήμα μπρος από αυτή της μάζας βάσει και της υλιστικής προσέγγισης της ιστορίας,αποφεύγεις βασικές νόρμες της κομμουνιστικής οργάνωσης της κοινωνίας όπως ο Κεντρικός Σχεδιασμός και ο ουσιαστικός εργατικός έλεχγος του κράτους διαμέσω των Σοβιέτ και των διάφορων οργάνων και επιτροπών όπως επίσης έχεις μια διαστρεβλωμένη εικόνα για το Κόμμα της εργατικής τάξης ότι δήθεν είναι ντε και καλά εκκολαπτήριο γραφειοκρατών και καταπιεστών απλά και μόνο επειδή δεν υπάρχει αυτονομία των μαζών από αυτό.
Έτσι με μια άκρως μηχανιστική λογική αποσιωπάς τόσο τον υποκειμενικό παράγοντα όσο και τις διάφορες μορφές αντεπαναστατών που έχουν άμεσο συμφέρον από την καπιταλιστική παλινόρθωση.
Και με αφέλεια θεωρείς ότι θα δρουν ειρηνικά και ότι θα αλλάξει συνειδησιακά το ταξικό τους συμφέρον.
Όσο για την αυτοδιαχείριση που σου έθιξα προηγούμενα λέγοντας σου το απλό και λογικό πως δίχως την κατάλληλη συνείδηση και τις αντικειμενικές σχέσεις παραγωγής που ζητούνται είναι πολύ ευάλωτη σε διάφορες μορφές
οπορτουνιστικών παρεκκλίσεων και η ίδια η ιστορία μας το επιβεβαιώνει.
Είναι τραγική η τόσο πρόχειρη και εύκολα μασημένη προσέγγιση σας σε ένα κάρο ζητήματα και με τι ευκολία κάνετε μηδενιστική προσέγγιση της σοσιαλιστικής οικοδόμησης.
Υποτιμάτε τις τεράστιες κατακτήσεις,αποκρύπτετε την ευρεία συμμετοχή των εργαζόμενων στην λήψη και διαμόρφωση των αποφάσεων από το Σταχανοφικό κίνημα μέχρι την κομμουναλική λειτουργία των κολχόζ και σοβχόζ και την δράση των Σοβιέτ και το γεγονός πως έννοιες όπως ηγεσία,εξουσία και γραφειοκρατία θα λυθούν από τους ίδιους τους εργαζόμενους στα πλαίσια της κομμουνιστικής αυτοδιεύθυνσης.
Να φανταστώ οι πηγές σας είναι από το wikipedia έτσι?
Γ.Είναι πρόδηλο της ιδεολογικοπολιτικής σας πενίας η αναφορά και η συνεχής υποτίμηση του συνδιαλεγόμενου μπας και κερδίσετε κανένα μπόνους στην πληθώρα των έωλων επιχειρημάτων σας.
Δεν με ενοχλεί να σου πω την αλήθεια και δεν περιμένω επιβεβαίωση από κανέναν ευκαιριακό συνοδοιπόρο του ΣΥΡΙΖΑ για το αν έχω συγκροτημένη σκέψη.
Καλή νύχτα Ανώνυμε και να θυμάσαι πως σε κάθε κοινωνικοοικονομικό σχηματισμό δεν υπάρχουν ανεξάρτητα και αυτοφυή πράγματα και θεσμοί αλλά συγκεκριμένη σκληρή ταξική πάλη την οποία ομολογουμένως δεν την κατέχετε γρι.
Τι κάνεις κομπα; Κουκιά σπέρνω! Γιατί δεν απαντάς σε τίποτα γμτ; Κρίμα τον χρόνο που δαπανησες για να γράψεις το συνοθυλευμα που έγραψες.
Αααα και σχετικά με το αν ο ΕΛΑΣ απελευθέρωσε μονάχος του την Ελλάδα και αν ο κύριος όγκος των Γερμανών που πολιορκούσε το Στάλινγκραντ και δεν κατέβηκε νότια είναι ψιλά γράμματα για τους new wave ράφτες της ιστορίας.
Εδώ ξανακούμε τα κλασσικά αφηγήματα περί μοιρασιάς του κόσμου στη Γιάλτα,για το αν ήταν εισβολή στην Ουγγαρία και την Τσεχοσλοβακία της ΕΣΣΔ και για το αν η ΕΣΣΔ με τόσα προβλήματα δεν βοήθησε τελικά την Ελλάδα να φέρει εις πέρας την επανάσταση (που όμως θα έχτιζε λαοκρατία στα πλαίσια του σοβιετικού συστήματος αλλά και αυτά είναι ψιλά γράμματα στις αντιφατικότατες λογοκοπίες σας) ενώ παράλληλα η έμπρακτη βοήθεια προς τις χώρες του ανατολικού μπλοκ βαφτίζεται “εισβολή”.
Και μιας και είχαμε και τα 51 γενέθλια της άνοιξης της Πράγας
το να βάλετε τα ταξικά γυαλιά σας είναι αδύνατον,το να ξεστραβωθείτε δε ίσως είναι ένα μικρό βήμα.
https://www.rizospastis.gr/story.do?id=4701532
Εγώ δεν είπα για την Ουγγαρία και τη Τσεχοσλοβακία. Μόνο η Ελλάδα με αφορά άμεσα. Είπα όμως για τη Γιάλτα. Επίσης δεν είπα για λαοκρατία. Το καλύτερο που θα μπορούσε να ελπίζει η Ελλάδα αβοήθητη, θα ήταν να αποχωρήσουν τα ξένα στρατεύματα και ελεύθερες εκλογές. Θα είχε αποφευχθεί όμως πιθανώς ο Εμφύλιος. Ο αφοπλισμός του ΕΛΑΣ απλά έκανε τον Εμφύλιο αναπόφευκτο.
Δε θα μπορούσε να σταθμεύσει περισσότερος στρατιωτικός όγκος στην Ελλάδα ούτως ή άλλως. Δε θα είχε τι να φάει, δεν υπήρχαν δρόμοι για να ανεφοδιαστεί και τη θάλασσα την ελέγχαν οι Σύμμαχοι. Ήδη στην Ελλάδα στάθμευε μια στρατιά δυνάμεων του Άξονα, μόνο στην Ελλάδα.
Και αυτούς ο ΕΛΑΣ στην ύπαιθρο τους νίκησε. Οι αγγλοαμερικάνοι δεν είχαν τίποτε που να συγκρίνεται στη ξηρά με τη Βέρμαχτ και με τα SS. Ο ΕΛΑΣ επαρκούσε σαν αποτρεπτική δύναμη, απλά η Ελλάδα απομονωμένη δεν θα ήταν οικονομικά βιώσιμη.
ΓΛΕΝΤΙ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΓΛΕΝΤΙ ΑΠΟ ΚΟΜΠΑ!
ΤΑ ΧΕΤΕ ΧΑΜΕΝΑ!
Επειδή τα έχεις χαμένα ARETOS και συμπεριφέρεσαι σαν κλασικός λοβοτομημένος οπαδός, πάρτε την απάντηση στο παραλήρημα του ΚΟΜΠΑ:
Α. Γράφει ο κόμπα: “…Καταρχάς για τις υποκειμενικές και αντικειμενικές αιτίες που δήθεν εσύ και το ΝΑΡ έχετε εξετάσει και επισημάνει ενδελεχώς και έχετε τάχα βγάλει συμπεράσματα στο έθιξα ότι δεν είναι μονάχα ανεπαρκείς αλλά βρίθουν πολλαπλών αστικών αφηγημάτων. Σου έθιξα το στάσιμο των θέσεων,την προβληματική εξέταση που συμπίπτει «τυχαίως» με τα κλασσικά αστικά αφηγήματα σε πολλές πλευρές αλλά και την απουσία αναλυτικής εξήγησης τόσο της δράσης των αντικειμενικών όσο και των υποκειμενικών παραγόντων. Σου έκανα νύξη για τις αστικές προσεγγίσεις που αναμασάς αλλά πετάς το μπαλάκι στην εξέδρα σε άσχετα θέματα.Να τι γράφεις και να τι θα έλεγε άνετα είτε αυτολεξεί είτε παραφρασμένο ένας κλασσικός απολογητής της αστικής διανόησης: «επιμείνεις στην γραφειοκρατία και την ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ του κόσμου (όπως έκαναν τα ΚΚ σε αυτές τις χώρες και το ΚΚΕ τα σιγοντάριζε πάντα και μέχρι τέλους)» Ειλικρινά σε αυτή την χοντροκομμένη σου παρωδία σε τι διαφέρεις από τον Καλύβα και τον Μαραντζίδη? Σε τι διαφέρεις από τον Μπογδάνο και τον Μουμτζή?
Ο ανεκδιήγητος κόμπα κλασικό παιδί της σκέψης ΚΚΕ, ονομάζει απάντηση την ταυτολογία που γράφει! Λέει ο κόμπα ότι “το ΝΑΡ αναμασά αστικές θεωρίες και το αποδεικνύω επειδή το ΝΑΡ αναμασά αστικές θεωρίες”! ΑΥΤΟΣ είναι ο τρόπος σκέψης κόμπα, λαθραναγνώστη, αρετός, ένας και άλλων ντ’ άλλων ΚΚΕδων! “Εχετε λάθος επειδή πιστεύω ότι έχετε λάθος” σκούζουν! Και το θεωρούν και απόδειξη!
Πάμε λοιπόν: ΚΑΝΕΝΑ καπιταλιστικό αφήγημα δεν μας λέει ότι στις χώρες του ανύπαρκτου δεν οικοδομήθηκε σοσιαλισμός! ΟΛΑ τα καπιταλιστικά αφηγήματα μας λένε ότι οι χώρες αυτές ήταν σοσιαλιστικές (άλλα λένε ότι ήταν και κομμουνιστικές) και η χρεοκοπία τους, αποδεικνύει το εγκληματικό ή/και το ανεφάρμοστο/ουτοπικό του σοσιαλισμού! ΑΥΤΑ λένε οι καπιταλιστικές αφηγήσεις! Το ΝΑΡ λέει ότι, για συγκεκριμένους αντικειμενικούς και υποκειμενικούς λόγους (που τους αναλύει στις θέσεις του), στις χώρες αυτές παρά την τιτάνια προσπάθεια των λαών, παρά τις σπουδαίες κατακτήσεις σε παιδεία, υγεία, πρόνοια, στέγη και εργασία και τα πρώτα εξαιρετικά ελπιδοφόρα βήματα, ΔΕΝ οικοδομήθηκε σοσιαλισμός. Διότι η εξουσία ΔΕΝ ανήκε στην εργατική τάξη και τον υπόλοιπο λαό, αλλά ΒΑΘΜΙΑΙΑ μέσα από την συμπλεξη κράτους και κόμματος, αναδείχθηκε μια νέα άρχουσα τάξη. Τα έχουμε αναλύσει σε προηγούμενες συζητήσεις στην ΠΑΝΤΙΕΡΑ.
Αν θέλαμε και μεις να γίνουμε ασχετοι σαν τους ΚΚΕδες που σχολιάζουν εδώ μέσα, θα λέγαμε ότι, πιο πολύ συμφωνούν οι καπιταλιστές με το ΚΚΕ στο ότι οι χώρες αυτές ήταν σοσιαλιστικές.
Β. Σε τι διαφέρουμε από τον Καλύβα και τον Μαρατζίδη; Ασχετε κόμπα, εμείς απορρίπτουμε τον σοσιαλιστικό χαρακτήρα των Λ.Δ. και της ΕΣΣΔ αναγνωρίζοντας και αναδεικνύοντας παράλληλα τις κατακτήσεις αυτών των κοινωνιών! Οι Καλύβας και Μαρατζίδης λένε οτι οι χώρες αυτές ήταν σοσιαλιστικές και ονομάζουν σοσιαλισμό -για να τον συκοφαντήσουν- τις εκτελέσεις, την καταστολή, την διαφθορά, την ανικανότητα, την αναποτελεσματικότητα! Μάθε ρε κόμπα και όλοι οι ΚΚΕδες και μην αναμασάτε σαχλαμάρες! Δεν έχετε διαβάσει ποτέ Μαρατζίδη και Καλύβα, δεν έχετε διαβάσει μάλλον ποτέ και κλασικούς, φυσικά δεν έχετε διαβάσει τις θέσεις του ΝΑΡ και όμως έχετε άποψη!
Γ. Για το εργατικό κράτος: Αγαπητέ κόμπα μου, καταρχάς, το ΚΚΕ σιγοντάριζε μέχρι τέλους τον γραφειοκρατικό εκφυλισμό και την γιγάντωση του κράτους καταστολής σε αυτές τις χώρες! Συνεπώς, κατέβασε λίγο τον αμανέ, δεν σας παίρνει! Απο κει και πέρα: Είτε σας αρέσει είτε όχι, η εμπειρία του υπαρκτού ΔΕΝ μπορεί να αποτιμηθεί με τσιτάτα των Μαρξ, Λένιν και Ενγκελς! Διότι πολύ απλά, ΗΤΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟΙ και όχι Θεοί (όπως δυστυχώς πιστεύετε θρησκόληπτοι μου) και ως άνθρωποι και επειδή ΠΕΘΑΝΑΝ από λίγο έως πολύ πριν το σύστημα των λαικών δημοκρατιών, ΑΡΑ δεν προλαβαν να γνωρίσουν, να κατανοήσουν και να μελετήσουν την εποχή του λεγόμενου υπαρκτού! Μόνο λοιπόν με την ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑ του μαρξισμού (ιστορικός και διαλεκτικός υλισμός) και ΟΧΙ με τα τσιτάτα του, μπορούμε να κατανοήσουμε από υλιστική χειραφετητική σκοπιά, ΤΙ διάολο ήταν αυτά τα καθεστώτα.
Και η μεθοδολογία του μαρξισμού, συνίσταται στο να μιλά για κοινωνικές τάξεις, για το ΠΟΙΟΣ κατέχει και διαχειρίζεται τα μέσα παραγωγής, για το ΠΟΙΟΣ αποφασίζει για την κοινωνία! ΒΑΛΕ ΑΥΤΑ ΤΑ ΚΡΙΤΗΡΙΑ στην μελέτη των χωρών του λεγόμενου υπαρκτού, και θα διαπιστώσεις αυτά που διεπίστωσαν οι θέσεις του ΝΑΡ και ο Κώστας Κάππος!
Είναι καταφανές ότι δεν πιάνεις ούτε το ελάχιστο και είναι ειλικρινά χάσιμο χρόνου να ασχοληθώ μαζί σου.
Άλλωστε η τρικυμία εν κρανίω φαίνεται από το γεγονός πως ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ σε τι ζητήματα αναφέρομαι και ασχετολογείς με διάφορα τσιτάτα και κόπι πέιστ.
Και τις θέσεις του ΝΑΡ και της αστικής αφήγησης τις έχουμε διαβάσει και τις αποδομούμε ΠΑΝΕΥΚΟΛΑ.
Μιλάς για καταπίεση και γραφειοκρατία και για μη σοσιαλιστική οικοδόμηση (αλήθεια η τεράστια υπεραξία που στο διάολο πήγαινε?) αλλά για γενικές κατακτήσεις και θες να μου πεις ότι αυτό δεν συνάδει με μια σειρά αστικά αφηγήματα σε έναν βαθμό?
Μιλάς για αφηρημένες μονάδες αυτονομίας από το εργατικό κράτος τις οποίες πάλι δεν τις κατανομάζεις συγκεκριμένα σε τι λειτουργικό και επιτελικό ρόλο θα συμμετέχουν πέρα από την γενικόλογη παραφιλολογία περί εκφυλισμού του κράτους.
Και να τι ανέφερα προηγούμενα
-“Σου έθιξα το στάσιμο των θέσεων,την προβληματική εξέταση που συμπίπτει «τυχαίως» με τα κλασσικά αστικά αφηγήματα σε ΠΟΛΛΕΣ ΠΛΕΥΡΕΣ”-
ΕΙΠΑ ΠΟΛΛΕΣ ΠΛΕΥΡΕΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΑΥΤΙΣΗ ΣΕ ΟΛΑ ΡΕ ΣΤΟΚΕ
ΔΕΣ ΤΙ ΓΡΑΦΩ ΚΑΙ ΣΤΑΜΑΤΑ ΝΑ
Α Σ Χ Ε Τ Ο Λ Ο Γ Ε Ι Σ
Α και για τον Κώστα Κάππο που ευκαιριακά τον θυμάσαι δήλωνε πως ο αντισταλινικός είναι ο ντροπαλός αντικομμουνιστής και ο νοών νοείται στις τεράστιες αντιφάσεις σου.
Λοιπόν σε αφήνω στην φαντασιοπληξία και στην ομφαλοσκόπηση έχεις πάαααααρα πολύ δουλειά μπας και κατανοήσεις τυπικά πράγματα αλλά ο οπορτουνισμός και η χυδαιολογία σας είναι θεόρατα τροχοπέδη.
Τα φιλιά μου και σου εύχομαι εποικοδομητικές συζητήσεις με την ΑΡΑΝ,το ΣΕΚ,τον ΣΥΡΙΖΑ και τις λοιπές ομάδες που βρίσκετε σε κοινό πεδίο παράνοιας.
Θλιβερά άσχετε ΚΟΜΠΑ σας έχουμε απαντήσει! Συνεχίζεις να μιλάς χρησιμοποιώντας την ΤΑΥΤΟΛΟΓΙΑ ως μέθοδο ανάπτυξης των επιχειρημάτων που δεν έχεις, για να στηρίξεις μια ολόκληρη παραπαίουσα αντίληψη: Την αντίληψη του ΚΚΕ και των μλ ότι οι χώρες του υπαρκτού ήταν σοσιαλιστικές. Ε, δεν ήταν.
Σπουδαίες κατακτήσεις αυτές οι κοινωνίες είχαν, και μέσα από τις προσπάθειες των λαών τους! Προσπάθεια να χτίσουν τον σοσιαλισμό, έκαναν! απαλλοτρίωσαν πχ την καπιταλιστική τάξη από την εξουσία της και από την ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής που είχε. ΑΥΤΟ ήταν και το ΠΡΩΤΟ αλλά και τελευταίο βήμα: Η απαλοτρίωση της εξουσίας της καπιταλιστικής τάξης έγινε ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ της εργατικής τάξης, αλλά εξαιτίας αντικειμενικών και υποκειμενικών παραγόντων, την εξουσία ΔΕΝ την πήρε η εργατική τάξη και ο υπόλοιπος λαός, αλλά η νέα αναδυόμενη κρατική/κομματική γραφειοκρατία.
ΑΥΤΟ έγινε και αυτό το διαπιστώνει κανείς, ΑΝ κάτσει και μελετήσει το ΠΟΙΟΣ έπαιρνε τις αποφάσεις για λογαριασμό της κοινωνίας, ΠΟΙΟΣ καθόριζε το ΤΙ και ΠΩΣ θα παραχθεί, κλπ. Τα έχουμε ξαναγράψει πολλάκις εδώ μέσα, αλλά εσείς και εσύ, μάλλον δεν γνωρίζετε ελληνικά.
Οπως έχουμε αναλύσει το ΓΙΑΤΙ το “εργατικό” ΚΡΑΤΟΣ είναι αναπόφευκτο και αναγκαίο κομμάτι της μετάβασης προς τον κομμουνισμό, αλλά και ΓΙΑΤΙ ταυτόχρονα, αποτελεί ΕΜΠΟΔΙΟ προς τον κομμουνισμό. Εχουμε επίσης αναλύσει ότι ΑΥΤΗ η δομική αντίφαση των μετεπαναστατημένων κοινωνιών, είτε θα λυθεί προς όφελος της πορείας προς τον κομμουνισμό που είναι μια αταξική και ακρατική κοινωνία (άρα ΝΑ η αναγκαιότητα εργατολαϊκών ΜΗ κρατικών θεσμών), ή θα λυθεί προς όφελος της εξουσίας μιας νέας άρχουσας τάξης με ό,τι αυτό συνεπάγεται, όπως τελικά και έγινε!
Και αυτά έχουν αναλυθεί πολάκις, αλλά εσύ και εσείς οι του ΚΚΕ, δεν γνωρίζετε ελληνικά ούτε κα ιιστορικό/διαλεκτικό υλισμό. Λυπάμαι δεν μπορώ να κάμω κάτι για την ανίατη περίπτωσή σας!
Τιμούμε και αναδεικνύουμε τις θετικές πλευρές των χωρών του ανύπαρκτου (παιδεία, υγεία, πρόνοια, εργασία), μελετάμε και απορρίπτουμε τα επίσης μεγάλα αρνητικά που καθόρισαν και την φυσιογνωμία τους ως χώρες ΜΗ σοσιαλιστικές. Εσείς, κάντε τα ευχέλαια και τα ξόρκια σας τα οποία και είναι τα μόνα που ξέρετε.
Σοσιαλιστικές δεν ήταν σύμφωνα με το ιερατείο του ΝΑΡ και των λοιπών οπορτουνιστών που σαν σφουγγάρια αφομοιώνουν τις υποδείξεις των αστών.
Μήπως ήταν εκμεταλλευτικές και δεν το ξέρουμε?
Μήπως ήταν κάτι ενδιάμεσο που μόνο η φοβερή “οξυδέρκεια” του ΝΑΡ αντιλαμβάνεται κάνοντας παγκόσμια καινοτομία στην πολιτική οικονομία?
Πως γκενεν να υπάρξει κάτι αλλιώτικο όταν κανένα ενδιάμεσο στάδιο δεν μπορεί να καταργήσει την ατομική ιδιοκτησία και επομένως την απομόνωση των ξεχωριστών εμπορευματοπαραγωγών, την εμπορευματική παραγωγή, τον ανταγωνισμό, την αναρχία, τις κρίσεις, την ανεργία και όλα τα υπόλοιπα ‘θαύματα” του καπιταλισμού?
Επίσης μεγάλε Ηρακλή Πουαρώ της ιστοριογραφίας δεν μας λες έτσι σε απλά λόγια που στο διάολο πήγαινε η απόσπαση της υπεραξίας από την νέα αναδυόμενη κρατική/κομματική γραφειοκρατία και που συσσωρεύονταν το κέρδος της ιδιοποίησης?
Επίσης η νέα αναδυόμενη κρατική/κομματική γραφειοκρατία δεν έπρεπε για κάποιο λόγο να διαιωνίσει την ύπαρξη της και διαμέσω των βιολογικών απογόνων της? Είδες να συμβαίνει πουθενά αυτό?
Επίσης τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής ποιανού στο διάολο ιδιοκτησία ήταν και στην τελική τι ρόλο βάραγε ο Κεντρικός Σχεδιασμός στην οικονομία?
Υπήρχε η λεγόμενη διανομή “ανάλογα με την εργασία’ που ορίζει το πρώιμο στάδιο της σοσιαλιστικής οικοδόμησης?
ΥΠΟΤΙΜΑΤΕ τις τεράστιες κατακτήσεις,αποκρύπτετε την ευρεία συμμετοχή των εργαζόμενων στην λήψη και διαμόρφωση των αποφάσεων από το Σταχανοφικό κίνημα μέχρι την κομμουναλική λειτουργία των κολχόζ και σοβχόζ και την δράση των Σοβιέτ και το γεγονός πως έννοιες όπως ηγεσία,εξουσία και γραφειοκρατία ( η οποία σε ένα βαθμό θα υπάρξει νομοτελειακά) θα λυθούν από τους ίδιους τους εργαζόμενους στα πλαίσια της κομμουνιστικής αυτοδιεύθυνσης.
Δεν είπε κανένας ότι υπήρξαν παρεκκλίσεις,αδυναμίες,λάθη προσωπικά είτε συλλογικά και φυσικά πως η οικοδόμηση ήταν μονόδρομος.
Άλλωστε για τον λόγο αυτό έχει γίνει εκτενή αναφορά για το συνέβη πριν το 20ο συνέδριο και το τι στροφή πήρε τότε το ΚΚΣΕ.
Είναι άλλο όμως να μηδενίζεις και να αποχαρακτηρίζεις την ιδιότητα της σοβιετίας και να πιάνεσαι από αντικειμενικά λάθη βγάζοντας ΓΕΛΟΙΑ συμπεράσματα που ουδεμία σχέση έχουν με την μαρξιστική ανάλυση και άλλο να κάνεις ΩΡΙΜΗ ΕΝΔΕΛΕΧΗ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΗ έρευνα και κριτική.
Με μια απολυτοποίηση των καταστάσεων και τέρμα φορμαλίστικη αντίληψη δεν μπορείς να λογαριάζεσαι ως συνεπής κομμουνιστική δύναμη.
Πάρε λοιπόν την δραμαμίνη σου Ανώνυμε γιατί έχει πολλή φουρτούνα στην κούτρα σου και κράτα τους χαρακτηρισμούς για την πάρτη σου!
Και ένα μπόνους για την σταλινική περίοδο:
Ως αποτέλεσμα της «επίθεσης του σοσιαλισμού σε όλο το μέτωπο» το 1939 δημιουργήθηκε μια εντελώς διαφορετική κατάσταση σε σύγκριση με το 1921, οπότε υποχρεώθηκαν να εφαρμόσουν τη ΝΕΠ. Είχε γίνει η κολεκτιβοποίηση και η εκβιομηχάνιση. Ο κουλάκος έπαψε να υπάρχει ως τάξη, σε αντικατάσταση του μικρού ήρθαν τα κολχόζ, εμφανίστηκε η μεγάλη βιομηχανία. Η ιδιωτική παραγωγή εξαφανίστηκε εντελώς. Οι κρατικές επιχειρήσεις, και τα κολχόζ επίσης, δρούσαν σύμφωνα με το ενιαίο κρατικό σχέδιο. Εφαρμοζόταν συνειδητή πολιτική για την αντικατάσταση των εμπορευματοχρηματικών σχέσεων από σχεδιοποιημένες. Μπορούμε να πούμε με σιγουριά ότι κάπου σε αυτό το στάδιο έπαψε πρακτικά να λειτουργεί ο νόμος της αξίας. Από τις εμπορευματοχρηματικές σχέσεις έμεινε μόνο η εξωτερική τους μορφή.
Και παράλληλα με την άνοδο των παραγωγικών δυνάμεων που είναι αναγκαία ήταν η συμμετοχική λήψη των αποφάσεων μέσω συνελεύσεων και οργάνων από τους ίδιους τους εργαζόμενους χωρίς να έχουν ανάγκη δήθεν αυτονομημένους θεσμούς.
Αλλά ναι το ΝΑΡ ξέρει σίγουρα καλύτερα.
Αρα με λιγα λογια αυτο που σου λεει ο κομπα δεν το απαντας ακομα.
Γιατι απο τη μια λες οτι ηταν εκφυλιστικο το γεγονος του :ΠΟΙΟΣ καθόριζε το ΤΙ και ΠΩΣ θα παραχθεί, κλπ ενω απο την αλλη δεν απαντας στον κομπα σχετικα με το αν ο κεντρικος σχεδιασμος ειναι καθαρα τεχνιοικονομικο μεσο ή κομμουνιστικη σχεση παραγωγης και κατανομης που συνδεει τους εργαζομενους με τα μεσα παραγωγης,τους σοσιαλιστικους οργανισμους δηλαδη.
Και το αν τα παραπανω ειναι αντανακλαση των αναγκων και οχι καποιο επιβουλικο σχεδιο των κακιασμενων κομματικων μελων που φανταζεσαι.
Και σου ξαναλεει εδω μεσα στα σχολια αλλα κανεις τον πονηρουλη και δεν απαντας,οτι οπου αδυνατισε ο κεντρικος σχεδιασμος και δοθηκε η δυνατοτητα για ιδιοσυντηρηση και αυτοδιαχειριση τη στιγμη που δεν ειχε διαμορφωθει στους συμμετεχοντες η αντιστοιχη συνειδηση βαση της αντανακλασης του βαθμου αφομοιωσης των σοσιαλιστικων σχεσεων-στοιχεια οπορτουνιστικα καθως και διαφορες πρακτικες των εμπορευματικοχρηματικων σχεσεων βγηκαν στο προσκηνιο με ολεθριες συνεπειες.
Στα λεει αυτα και σου σημειωνει και το εικοστο και το εικοστοογδοο συνεδριο του κκσε αλλα και το γιουγκοσλαβικο μοντελο που στηριχθηκαν σε αυτα.
Παντα με τον μανδυα του καλοπροαιρετου,παντα με τις καλες προθεσεις αλλα με μηδαμινο ταξικο κριτηριο.
Οποτε πριν χαρακτηριζεις ατομα εδω περα κατσε και διαβασε και απο την αλλη πλευρα καμια λεπτομερεια και να μην εχεις παρωπιδες.
Και να εισαι ψυχραιμος οταν σε γλεντανε,ειναι φως φαναρι εδω μεσα οτι τα χεις αλα νταλον στο κεφαλι σου!
Ωχου ΚΚΕ μου αρετος κ εσύ κουκιά σπέρνεις! Στις τοποθετήσεις μας κ τις ερωτήσεις που σας κάνουμε απαντάτε αλλά ντ άλλων γμτ!
Ο κεντρικός σχεδιασμός είναι αναπόφευκτο κ αναγκαίο εργαλείο, όσο αναγκαία κ αναπόφευκτη είναι η ύπαρξη κράτους μετά την επανάσταση . Όπως όμως αποδείξαμε, το κράτος ακόμα κ εργατικό , παραμένει ένα σύνολο μηχανισμών που αποτελούν εμπόδιο για την παραπέρα πορεία των κοινωνιών προς τον κομμουνισμό.
Είπαμε λοιπόν, ότι αναγκαίο κ απόλυτα χρήσιμο αντίβαρο στην απόσπαση του κράτους κ την φραγή προς τον κομμουνισμό, είναι αφενός η αιρετοτητα/ανακλητοτητα στα πόστα του εργατικού κράτους, η συμμετοχή του κόσμου στην διαδικασία λήψης των αποφάσεων (εδώ μπαίνει κ το θεμα του κεντρικού σχεδιασμού ) κ η ανάπτυξη λαϊκών/εργατικών θεσμών, με πολιτική κ οργανωτική ανεξαρτησία από το κράτος.
Στην ΕΣΣΔ κ τις λοιπές λ.δ., υπήρχε έμπρακτη συμμετοχή της εργατικής τάξης κ του λαού στις διαδικασίες λήψης των αποφάσεων; Όχι δυστυχώς είτε σας αρέσει είτε όχι. Ο σταχανοβισμος ήταν εργατικό κίνημα υλοποίησης προς τα πάνω των αποφάσεων που λάμβανε η κυβέρνηση κ επιμερίζονται στα εργοστασια, κ όχι συμμετοχή των εργατών στις διαδικασίες λήψης των αποφάσεων για την οικονομία.
Από την άλλη, η αυτοδιαχείριση των εργοστασίων δεν αποτελεί απο μόνη της λύση, διότι μπορεί να γίνει κ με εμπορευματικά κριτήρια όπως κ έγινε . Αυτά τα έχουμε χιλιοπει αλλά οι κκεδες ηγρον αγοράζουν, όπως πάντα! Σημασία έχει όμως, ως πολιτική δύναμη να προσπαθείς να ανέβει η συνειδητοποίηση του κόσμου κ να μην την κρατάς χαμηλά μέσω καταστολής όπως συνεβει στις χώρες του λεγόμενου υπαρκτού προκειμένου να νομιμοποιεις την εξουσία της νέας άρχουσας τάξης της κρατικής/κομματικής γραφειοκρατίας.
Εγω ξερεις τι βλεπω οτι λες ενα ματσο ασυναρτησιες και πραγματα που αντιφασκουν μεταξυ τους.
Πρωτα πρωτα αυτο που λες για το σταχανοφικο κινημα ειναι περα για περα αναληθες μιας και το κινημα αυτο ηταν διεργασια και πρωτοβουλια ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΤΩ.
Απο πρωτοπορους κομμουνιστες εργατες οπως ο Α.Γ.Σταχανοφ (που σε μια βαρδια εβγαλε 102 τονους σε νορμα των 7 ) με ξεκαθαρη εργατικη συνειδηση που αποκτηθηκε ποικιλοτροπως κατα τη διαδικασια της σοσιαλιστικης οικοδομησης και υστερα απεκτησε μαζικα χαρακτηριστικα και αγκαλιαστηκε απο το κομμα και τον κεντρικο σχεδιασμο. Αυτο δεν ηταν διολου αυτονομημενος θεσμος απο το κρατος ή οτι μπουρδες τσαμπουνας εδω σε τοσα σχολια αλλα ηταν σε διαλεκτικη σχεση με τις υπαρχουσες σχεσεις παραγωγης.Το κινητρο δηλαδη για την προοδο στο σοσιαλισμο ειναι η κατανοηση του κοινωνικου χαρακτηρα της ιδιοκτησιας στα μεσα παραγωγης.
Με την ΑΠΟΛΥΤΗ και ΜΟΝΟΜΕΡΗ λογικη σου λοιπον εκατομμυρια εργατες δεν ειχαν εμπρακτη συμμετοχη στη ληψη των αποφασεων και ας ερχεται και σε αντιθεση με το παραπανω κινημα και την ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ που σκοπιμα ΥΠΟΚΡΥΠΤΕΙΣ.
Βεβαιως και υπηρχε νεργως συμμετοχη των εργαζομενων απο χιλιαδες ιστορικα γεγονοτα και κινηματα και εχει απολυτο δικιο ο κομπα σε αυτα που σου θετει!
Αλλα εσυ θες ντε και καλα να αποδεχτουμε την ΔΙΚΙΑ ΣΟΥ ΑΛΗΘΕΙΑ και παραλληλα να υποτιμησεις την προσωπικοτητα και την πρωτοπορια που με αυταπαρνηση και πληρη συνειδηση ηταν συμμετεχοντες στην οικοδομηση του σοσιαλιστικου συστηματος της ΕΣΣΔ.
Γιατι οπως εχει πει και καποιος Μαρξ παντα υπαρχει σε καθε κοινωνικη ομαδα ενα κομματι που διαθετει πρωτοπορα συνειδηση σε σχεση με το υπολοιπο και αυτο εξηγειται φυσικα και με την υλιστικη διαλεκτικη.
Αλλα αυτα ειναι δυσκολα πραγματα για τα καταλαβει ενας φασεος ναριτης.
Επισης δεν απαντησες καθολου σε αυτα που σου εθεσε ο κομπα περι της νομεγκλατουρας που και καλα απο την αρχη της ΕΣΣΔ ηταν οι καταπιεστες της κοινωνικης βασης ,ποια οικονομικη θεση ειχαν στην αποσπαση υπεραξιας.
Διαβαζε σωστα λοιπον και μετα βγαλε συμπερασματα!
Αυτο επισης που λες και ξαναλες για το κρατος και τον κεντρικο σχεδιασμο και προκρινεις μια λογικη αυθορμητου μαρασμου τους διχως να καταλαβαινει το φτωχο μυαλουδακι σου τις τρομερες δυσκολιες και την ταξικη παλη που συμβαινει μεταεπαναστατικα,σταματα να το επαναλαμβανεις.
Το κρατος οπως και τα λοιπα στοιχεια αναστολης της οικοδομησης θα απονεκρωθουν ολοκληρωτικα οταν θα μπορεσουν οι σοσιαλιστικες σχεσεις να γινουν κτηση ολης της κοινωνιας,οταν ΟΛΑ τα μεσα παραγωγης θα κοινωνικοποιηθουνε και οταν παψουνε να ισχυουν οι ταξεις.
Μεχρι τοτε η σταδιακη απονεκρωση δεν ειναι γραμμικη κατασταση οπως και η εκβαση της ταξικης παλης δεν ειναι παντα εγγυημενη και γνωστη.
Αρα τοτε η εργατικη ταξη ειναι ενα και το αυτο με το ΚΡΑΤΟΣ ΤΗΣ και ειναι υποχρεωμενη να ασκει τον ελεγχο και τη συμμετοχη στο ΚΡΑΤΟΣ ΤΗΣ και οχι σε διαφορους ανεξαρτητους θεσμους χωρις συγκεκριμενο περιεχομενο και κατευθυνση.
Και επισης δεν μας λες που και πως κατεστειλλε η εσσδ τους εργαζομενους και δεν βοηθησε να ανεβει η συνειδητοποιηση?
Θα μας κανεις μια κουβεντα για το τι γινοταν στα σοβιετ και στις διαφορες κοιτιδες του σοσιαλιστικου κρατους και γιατι οι εργαζομενοι ηταν ΔΗΘΕΝ ΑΒΟΥΛΑ ΠΡΟΒΑΤΑ?
Βλεπω οτι εβαλες λιγη ψυχραιμια στην κουβεντα σου και κατανοησες το απαιχτο γλεντι που τρως,μπορεις και καλυτερα ομως δικε μου!!!
Αρετος ΤΙ μπούρδες ξαναγράψες;
Α. Τα κκ στις ανατολικές χώρες ΔΕΝ ήθελαν την ανάπτυξη της ταξικής συνείδησης των εργατικών τάξεων εκεί! Μέσω της καταστολής κ της συντριβής πρώτα κ κυρία των άλλων επαναστατικών αντιλήψεων , μέσω τουωρολου γλαστρας που είχε η εργατική τάξη στην διεύθυνση της κοινωνίας, η εργατική τάξη αποπολιτικοποιηθηκε κ τα αποτελεσματα τα είδαμε το ’89 με τις καταρρεύσεις που δεν υπερασπίστηκε σχεδόν κανένας εργάτης τα καθεστώτα αυτά, ίσα ίσα πολλοί ήταν κ εναντίον ν τους !
Β. Το σταχανοβιτικο κίνημα ήταν αυτό που είπες: η κρατική/κομματική άρχουσα τάξη αποφασίζει κ η εργατική τάξη δουλεύει για να πιάσει κ να υπερβεί τα πλάνα. Αυτό είπα κ εγώ άλλωστε.
Αρετος, ένας, κομπα κ λοιποί αγράμματοι, διαβάστε κ μην πετάτε μόνο τσιτατα κ κατάρες. Γίνεστε στείροι κ βαρετοί.
Ειλικρινα δεν ξερω αν εισαι τοσο ανοητος ή ααν τα εχεις χαμενα και λες ασυναρτησιες επειδη δεν μπορεις να απαντησεις στο παραμικρο εδω μεσα και σε εχουμε στριμωξει.
ΠΡΩΤΑ ΠΡΩΤΑ
ΑΠΟ ΠΟΥ ΚΑΙ ΩΣ ΠΟΥ ΒΓΗΚΕ ΤΟ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ ΟΤΙ ΛΕΜΕ ΤΑ ΙΔΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΟ ΣΤΑΧΑΝΟΦΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ?
Τουναντιον λεμε ΕΝΤΕΛΩΣ διαφορετικα πραγματα αλλα ως κλασσικος πολιτικος μυωπας διαβαζεις και καταλαβαινεις οτι σε βολευει!
καταλαβε το πως Ε Κ Τ Ι Θ Ε Σ Α Ι !!!
Επειτα επειδη μας εγκαλεις για αγραμματοσυνη και αγνοια, δες λιγο ρε “διαβασμενε” αν η εργατικη ταξη και ο σοβιετικος λαος σηκωσε αναστημα απεναντι στην καπιταλιστικη παλινορθωση.
Για το δημοψηφισμα του 91:
http://www.katiousa.gr/istoria/martios-1991-otan-o-sovietikos-laos-psifize-yper-tis-synecheias-tis-essd/
Για το αν ηταν αναιμακτα τα πραγματα:
http://www.toperiodiko.gr/%CF%84%CE%BF-%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%BC%CF%8D%CE%B8%CE%B9-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%AF%CE%BC%CE%B1%CE%BA%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B4%CE%B9%CE%AC%CE%BB%CF%85%CF%83%CE%B7/#.XWK0eegzaUk
Για το αν οντως αφησε αποτυπωμα στον κοσμο:
https://www.imerodromos.gr/to-66-ton-roson-nostalgoyn-ti-sovietiki-enosi/
Για το “σχεδον κανενας δεν υπερασπιστηκε”:
https://www.youtube.com/watch?v=bjBmtkW3Tl8
και εδω
https://www.rizospastis.gr/story.do?id=3650056
Και ποσα ακομη που με ενα απλο google search τα εχεις μπροστα σου.
Να σκεφτεσαι και λιγακι πριν μιλησεις,γινεσαι ΡΟΜΠΑ συνεχως!!!
Νταξει τωρα “συγκροτημενε” και “διαβασμενε”?
Γιατι δεν πας και εσυ να βγαζεις 9 τονους καθε μερα και μετα απο μερικα χρονια ξαναελα να μας πεις την αποψη σου για το σταχανοβισμο. Αντε γιατι πολυ το παραξνλωσατε ολοι εδω μεσα κομμουνισταραδες.
Αν ήθελες να είσαι πιο προσεκτικός, ΣΤ, (25/08/2019 at 21:22), θα έβλεπες ότι υπάρχουν γύρω σου άνθρωποι, που και σήμερα “βγάζουν 9 τόννους κάρβουνο” (παρένθεση: για 105 αντί 8, πήρε το παράσημο ο Αλεξέϊ Σταχάνωφ, αλλά, τέλος πάντων, μην τα ψειρίζω…) και μάλιστα ξέροντας ότι η δουλειά τους απαλλοτριώνεται, συχνά και για ακόμη πιο ανεπιθύμητους σκοπούς πέρα από το κέρδος. Ανθρωποι, που δε “δουλεύουν” αλλά προσπαθούν να ΕΡΓΑΖΟΝΤΑΙ, γιατί τώχουν μέσα τους, σαν αληθινοί άνθρωποι, για το “φιλότιμο”, που λέει ο ελληνικός Λαός.
Απλά, αυτή η έμφυτη ανθρώπινη τάση, που τα εκμεταλλευτικά συστήματα πάντα σκότωναν, βρήκε στον Σοσιαλισμό, επί Στάλιν, γόνιμο έδαφος να γίνει κίνημα και να δώσει στην κοινωνία αυτά, που όλοι είδαμε, με κορυφαίο την Μεγάλη Νίκη στον Β’ΠΠ.
Αλλά, τι κάθομαι τώρα να σου λέω……
Το να μιλάς για ανθρώπους που “εργάζονται” από “φιλότιμο”, όταν γύρω σου οι άνθρωποι που έχουμε κατά καιρούς δουλέψει και ξαναδουλέψει χωρίς καν να πληρωθούμε, σε “άσκηση”, “εθελοντισμό” κλπ κλπ είμαστε τόσες χιλιάδες, είναι απλά θράσος.
Προσωπικά ούτε μια ώρα δουλειά πια χωρίς την αμοιβή μου σίγουρη, και χωρίς αυτή σαφώς να ξεπερνάει ικανοποιητικά αυτά που θα χαλάσω στο δρόμο. Δικαίωμα στη τεμπελιά ρε.
Αρετός,λαθραναγνώστης και λοιποί εδώ μέσα μην ασχολείστε άλλο ρε με τους πανάσχετους,μάλλον είναι καλύτερη η απομόνωση και η ούτως η άλλως περιθωριοποίηση τους στα μικροαστικά καλούπια τους.
Δεν μπορούν να απαντήσουν και πουλάνε τρέλα λέγοντας ακατάσχετα άσχετα πράγματα για να δημιουργήσουν εντυπώσεις!
Λίγα λογάκια εδώ και ορισμένες σωστές παρατηρήσεις:
https://epanastatikienopoiisi.blogspot.com/2019/08/blog-post.html?
fbclid=IwAR3jVeVuvyBkynPNayEMzMqMaQCqRFOG6NnzPhqRKCAENmlMkpjBbut3NFs
Λυπάμαι αλλά το κείμενο του κ. Παντελή, βρίθει ανοησιών, δοξασιών κ αξιωματικου τύπου συμπερασμάτων, δλδ ταυτολογιες.
Οι Αρέτος, Λαθραναγνωστος και οι λοιποί τι άλλο να κάνουν εκτός από το ασχολούνται καθημερινά με σχόλια εδώ και να μας διδάσκουν ότι το ΚΚΕ (από το 1991 και σίγουρα μετά το 18ο συνέδριο) έχει δίκιο για το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον, για όλα τα θέματα.
Παντως το κκε στηριζει σημερα την Βενεζουελα και τον λαο της απεναντι στα σχεδια του ιμπεριαλισμου ασχετα αν δεν εχει καμια απολυτως σχεση με τα κρατη του λεγομενου υπαρκτου σοσιαλισμου.
Οπως και την Κουβα,που εχει κανει πολλες υποχωρησεις στο προγραμμα της,που επισης στηριζεται στο σοβιετικο μοντελο και εδω δεν βγαζετε αχνα πονηρουληδες,λογω αντικειμενικων δυσκολιων οπως το εμπαργκο και η αγροτικη της βαση.
Συνεπως αυτο που λες για την ΕΣΣΔ ειναι τερμα ακυρο και ακαιρο.
Επισης θα συνιστουσα να εχεις λιγακι ψυχραιμια και μην χαρακτηριζεις ατομα ειδικα οταν σε γλεντανε τοσο ωραια οσο ο κομπα.
Αποδεξου οτι λες και ασυναρτησεις και σταματα το παραληρημα.
Αρετός,λαθραναγνώστης και λοιποί εδώ μέσα μην ασχολείστε άλλο ρε με τους πανάσχετους,μάλλον είναι καλύτερη η απομόνωση και η ούτως η άλλως περιθωριοποίηση τους στα μικροαστικά καλούπια τους.
Δεν μπορούν να απαντήσουν και πουλάνε τρέλα λέγοντας ακατάσχετα άσχετα πράγματα για να δημιουργήσουν εντυπώσεις!
Λίγα λογάκια εδώ και ορισμένες σωστές παρατηρήσεις:
https://epanastatikienopoiisi.blogspot.com/2019/08/blog-post.html?
fbclid=IwAR3jVeVuvyBkynPNayEMzMqMaQCqRFOG6NnzPhqRKCAENmlMkpjBbut3NFs
Ρόκκο, τσάμπα προσπαθείς να κάνεις διαλεκτική μαζί τους, γιατί αυτό που σου εκφράζουν είναι η επεξεργασμένη ιδεολογία τους, και όχι κάποια ατομική πεποίθηση.
Αυτοί πρεσβεύουν ότι η εργατική τάξη (όχι η μεταμοντέρνα που πάτε να ορίσετε εσείς αλλά η κανονική, αυτοί που το μόνο που έχουν να πουλήσουν είναι η εργατική τους δύναμη), θα τα πάρουν όλα από όλους τους υπόλοιπους και θα μας κάτσουν στο σβέρκο, μαζί με τη κλίκα τους και το κράτος τους και θα το διαχειρίζονται γιατί είναι πεφωτισμένοι.
Το να πας να τους πεις πως θα καθίσουμε όλοι στο τραπέζι να τα βρούμε πως θα γίνει σταδιακά ένας αναδασμός και μια αναδιανομή για να περάσουμε σε ένα κόσμο ελευθερίας όπου δε θα είμαστε πια, εμείς και κυρίως οι απόγονοι μας, εχθροί ο ένας τ’αλλουνού, το θεωρούνε οπορτουνισμό και αντικομμουνισμό.
Στους ΚΚΕδες δεν αρκεί να εκπροσωπούν, υλικά ή φαντασιακά (βασικά φαντασιακά), την εργατική τάξη (αυτή της φάμπρικας, του καραβιού, της οικοδομής κτλ) και να πάρουν τα μέσα παραγωγής που δουλεύουν στα χέρια τους, που προφανώς και είναι ένα δίκαιο αίτημα. Όχι, ταϊζουν όσους κάθονται και τους ακούνε με όνειρα πλήρους κοινωνικής κυριαρχίας, το σπίτι, το χωράφι και το μαγαζί του γείτονα ονειρεύονται.
Αλλά δεν πρόκειται να γίνει έτσι, γιατί κανείς από τους γύρω δε πρόκειται να τους το επιτρέψει. Εσύ τώρα κάτσε κάνε διαλεκτική μαζί τους, αφού στα λένε καθαρά κι εσύ τους λες όχι δεν είναι έτσι.
Το δια ταύτα λοιπόν, είναι ότι στο υποτιθέμενο νέο επαναστατικό κράτος, ή θα είμαστε όλοι μέσα να επιβλέπουμε ο ένας τον άλλο ή καλύτερα να μην υπάρξει.
Ναι ρε μάστορα τι να κάνουμε. Μια από τις ελάχιστες ευρωπαϊκές χώρες που λευτερωθηκαν από τους ναζί μόνες τους, ήταν η Ελλάδα. Από το ΕΑΜ κ τον ελας . Για την ΕΣΣΔ σου απάντησα. Διάβασε κ μην το παίζεις τρελιτσα!
Το εθνικολαϊκό πασόκ, που είναι εδώ, ενωμένο και δυνατό, στις δόξες του….
Ακου λέει….
“ο ΕΛΑΣ (δηλαδή οι σταλινοφασίστες με τις φαλτσέτες) απελευθέρωσε την Ελλάδα μόνος του”….
σε αντίθεση με την …..ΕΣΣΔ(!), που “απελευθερώθηκε χάρη στους Αμερικάνους”!!!!
Το μεγαλείο του μικροαστικού εθνικισμού, στα καλύτερά του.
Αυτά μένουν!
Παιδάκι μου ένας, έχεις ρεταρει γμτ! Ποιο εθνικολαικοπασοκ Βίρνα;
Η Ελλάδα απελευθερώθηκε από το ΕΑΜ ελας οκ; Γεγονός; Γεγονός! Η ΕΣΣΔ δεν μπήκε ποτέ στην Ελλάδα, ενώ παράλληλα ξεκαθάρισε στο κκε ότι δεν έπρεπε να πάρει την εξουσία κ το ΚΚΕ υπάκουσε! Γεγονός; Γεγονός! Παράλληλα η ΕΣΣΔ ήταν η βασική δύναμη συντριβής του άξονα. Γεγονός κ αυτό; Γεγονός! Γιατί σκουζεις λοιπόν κ χαλάς κόσμο εδώ μέσα κ συ κ οι άλλοι κκεδες κ κάνετε θόρυβο κ φραμπαλα;
“…ενώ (η ΕΣΣΔ) παράλληλα ξεκαθάρισε στο κκε ότι δεν έπρεπε να πάρει την εξουσία κ το ΚΚΕ υπάκουσε! Γεγονός; Γεγονός!”
Καθόλου γεγονός. Μόνο στην δική σας σπεκουλαδόρικη και αντισοβιετική εκδοχή της ιστορίας είναι γεγονός.
Αγαπητέ αρχισπεκουλαδορε λαθραναγνωστη, σου συνιστώ να διαβάσεις/διαβάσετε το νέο βιβλίο του Νίκου Παπαδάτου “άκρως απόρρητο: οι σχέσεις ΕΣΣΔ κ ΚΚΕ ” εκδόσεις κψμ που μελετά αυτήν ακριβώς την περίοδο. Με μπόλικα νέα αποχαρακτηρισμενα ντοκουμέντα της πρώην ΕΣΣΔ . Η ΠΑΝΤΙΕΡΑ είχε κάνει κ αφιέρωμα στο βιβλίο, ψάξτε το. Μην αναμασατε σαχλαμάρες.
Το βιβλίο του Παπαδάτου δεν το έχω διαβάσει, αλλά το ότι λέει κάτι τέτοια ο συγγραφέας, δεν σημαίνει ότι είναι και αλήθεια.
Και τελικά, πως “υπάκουσε” το ΚΚΕ σ αυτή την εντολή των σοβιετικών, αφού έκανε το Β’ αντάρτικο?
Κι αφού οι σοβιετικοί είχαν δώσει τέτοια εντολή, γιατί ενίσχυσαν το ΚΚΕ με όπλα?
Το δεύτερο αντάρτικο έγινε αδερφέ, διότι ΟΙ ΔΕΞΙΟΙ ΗΤΑΝ ΑΥΤΟΙ που ξεκίνησαν τον εμφύλιο και όχι οι κομμουνιστές! Ούτε αυτό δεν ξέρετε γμτ εκεί στο ΚΚΕ; Οι δεξιοί με την λευκή τρομοκρατία ήδη από το ’44 ήταν αυτοί που ξεκίνησαν τον εμφύλιο το ’46 και όχι το ΚΚΕ. Το ΚΚΕ από ανάγκη και άμυνα και μετά από την τελίως αλλοπρόσσαλη πολιτική του και επί Σιάντου και επί Ζαχαριάδη (όταν γύρισε), αναγκάστηκε να βγει ξανά στο βουνό.
Αν υπήρχε εντολή της ΕΣΣΔ προς το ΚΚΕ να μην πάρει την εξουσία και μόνο αυτή ήταν η αιτία που το ΚΚΕ δεν την πήρε, επειδή υπάκουσε δηλαδή στην ΕΣΣΔ, τότε θα είχε γίνει χαμός στα αστικά ΜΜΕ.
Το πιό πιθανό και αυτό ξέρω κι εγώ και αυτό μάλλον πρέπει να γράφει και ο Παπαδάτος, αν είναι σοβαρός, ήταν ότι η ΕΣΣΔ διαμήνυσε στο ΚΚΕ, να προσπαθήσει να μπει σε μια κυβέρνηση εθνικής ενότητας και μέσα από αυτή να κάνει ότι κάνει. Χωρίς φυσικά, ούτε η ΕΣΣΔ ούτε το ΚΚΕ να φαντάζονται ότι η αστική τάξη θα εξωθούσε τα πράγματα ως το σημείο που ξέρουμε. Αποκλείεται σε επίσημα ντοκουμέντα, όπως αυτά τα αποχαρακτηρισμένα στα οποία αναφέρεσαι, να γράφουν “έχετε εντολή να μην πάρετε την εξουσία…”κλπ
Η ΕΣΣΔ εκείνη την εποχή, δεν είχε την παραμικρή δυνατότητα να στηρίξει μια επανάσταση στην Ελλάδα. Το ιμπεριαλιστικό στρατόπεδο, περίμενε την παραμικρή αφορμή για να την χτυπήσει
Τώρα, εσείς του εξωκοινοβουλίου, επειδή ποτέ δεν κρατήσατε κάποια καυτή πατάτα στα χέρια σας, ούτε καλεστήκατε να βγάλετε κάστανα απ τη φωτιά και πάντα έξω απ το χορό βρισκόσαστε, όλα τα γεγονότα τα ερμηνεύετε με τον δυσμενέστερο τρόπο για την ΕΣΣΔ και το ΚΚΕ.
Η αξιοπιστία σας βρίσκεται στα τάρταρα!
Πολυ σωστος!
Βεβαια εδω ακουμε με “αριστερη” χρυσοσκονη αναμασημενες μπουρδες περι Γιαλτας και περι μοιρασιας του κοσμου ΑΡΑ για αυτο η ΕΣΣΔ δεν βοηθησε την Ελλαδα.
ΑΡΑ με λιγα λογια γυρω απο αυτο το τραγελαφικο επιχειρημα στοιχειοθετειται το ματαιο της ενοπλης αντιπαραθεσης κατα τον εμφυλιο πολεμο,δηλαδη τζαμπα ο ΔΣΕ και ας βγαζουν φωτο οι ΝΑΡιτες στα μνημεια τις προαλλες για τα ματια του κοσμου.
Και οσο για τις Βαρκιζες και τους ευκολους αφορισμους φταστε πρωτα στο διλημμα και τα ξαναλεμε,που δεν μπορειτε να μαζεψετε κοσμο ουτε για απεργια σε χασαποταβερνα!
Θα υπάρχουν χασαποταβέρνες στο σοσιαλισμό ή θα τις κλείσεις κι αυτές για “κοινωνικοποίηση”;
Αφού, έχουν παραλοησει οι κκεδες!
Ο εμφύλιος δεν ήταν επιλογή του ΚΚΕ αγαπούλες! Το ΚΚΕ σύρθηκε στον εμφύλιο ως αναγκαστική επιλογή Άμυνας στην κατσαπλιαδικη επιδρομή της δεξιάς κ του κεφαλαίου. Μάθετε μωρέ!
Επίσης η ΕΣΣΔ είπε στο κκε “μπείτε σε κυβέρνηση εθνικής ενότητας με τους καπιταλιστές κ αφήστε την εξουσία για αργότερα “. Όπερ κ εγένετο. Αυτό έγινε παίδες, διαβάστε λιγουλακι!
Αυτά είναι γεγονότα. Καλό είναι να έχετε κανένα επιχείρημα γμτ!
Ρόκκο, δεν είσαι αξιόπιστος ρε. Είσαι λαϊκιστής και δεν ανήκεις στο δημοκρατικό τόξο.
Το ότι το ΚΚΕ δεν χρειαζόταν και καμιά αφόρητη πίεση από τη Σοβιετική Ένωση για να παραδοθεί το πιστεύω κι εγώ. Και μόνο το ότι ήξεραν ότι δεν έχουν πλάτες αρκούσε. Το ότι η ΕΣΣΔ τους πίεσε ανοιχτά να παραδώσουν τα όπλα πρώτη φορά το ακούω, και καθόλου δε μου στέκει.
Μη ψάχνεις σε έξωθεν πιέσεις για να ερμηνεύσεις, η Καζέρτα και η Βάρκιζα ήταν έργο του ΚΚΕ.
Για να είμαστε ακριβείς, δεν είπα ποτέ ότι η ΕΣΣΔ απελευθερώθηκε χάρη στους Αμερικάνους. Η ΕΣΣΔ θα μπορούσε κατά πάσα πιθανότητα να διώξει τους Γερμανούς και χωρίς το άνοιγμα του Δυτικού μετώπου, απλά δεν πιστεύω ότι θα μπορούσε να οδηγήσει τον Άξονα σε παράδοση, το πολύ-πολύ να γινόταν συμβιβασμός. Όπως και στον Α’ Παγκόσμιο, δε πιστεύω ότι η Αντάντ θα μπορούσε να λυγίσει τις Κεντρικές Δυνάμεις χωρίς την έξωθεν παρέμβαση.
Ούτε είπα ποτέ για σταλινοφασίστες. Δε συμπαθώ το Στάλιν και τη Τρίτη Διεθνή, αλλά ως Έλληνας δεν έχω και κάτι εναντίον τους. Στα ίδια πλαίσια δεν είπα τίποτε για Ουγγαρία και Τσεχοσλοβακία, όσο δε θίγονται Ελληνικά συμφέροντα ο κάθε λαός ας το λύσει όπως νομίζει. Πράγματι είμαι εθνικολαϊκό ΠΑΣΟΚ, μικρομεσαίο μη προνομιούχο στρώμα, και δε θα ήθελα ποτέ κάτι άλλο..
Με ολο τον σεβασμο αγαπητε δεν υπηρξε στα σοβαρα ποτε ενας σοβαρος φορεας που να υποστηριζει εναν τριτοκοσμικο σοσιαλισμο με αντιμπεριαλιστικη κ εθνοανεξαρτησιακη κατευθυνση.Το πασοκ ποτε δεν πιστευε δυστυχως στα οσα ελεγε.Η εμβληματικη διακηρυξη της 3ης. Σεπτεμβρη κουρελιαστηκε γρηγορα.Το συμβολαιο με τον λαο το ιδιο.Επισης κωλοτουμπα το 81 με την εοκ κ το νατο.Μονο ο φουκαρας. Ο συγχωρεμενος ο Καργοπουλος κ το Ασκε εμειναν πιστοι.Κατα την γνωμη μου τραγικη η απουσια ενος τετοιου φορεα γιατι το Επαμ που θα μπορουσε εχασε μαλλον το τρενο.
Είναι ενδιαφέρουσες οι επιστολές που έστελνε ο Καργόπουλος στον Αντρέα
http://www.aske.gr/site/images/pdfs/aske1/aske-1.pdf
Από τη στιγμή που δε το κατόρθωσε ο Τσοβόλας πριν δεκαπέντε χρόνια που τους μάζευε όλους και τα συζητάγανε, δε γίνεται. Η μόνη περίπτωση θα ήταν να επιστρέψει κάποιο νεώτερο μέλος της οικογένειας και να μαζέψει γύρω του όσους από την επόμενη γενιά των παλιών οικογενειών ενδιαφέρονται ακόμη. Ελάχιστοι όμως ενδιαφέρονται, γιατί αυτό το ιδεολογικοπολιτικό ρεύμα δεν αναπαράχθηκε, ήταν μικρή μειοψηφία και μέσα στο ΠΑΣΟΚ.
Αν καταφέρναμε να μαζέψουμε καμιά διακοσαριά άτομα και καμιά δεκαπενταριά χιλιάδες ψήφους, πάρτυ θα κάναμε. Όχι ότι, και αυτό, δε θα ήταν καλό κάποια στιγμή να γίνει. Λίγοι εδώ, λίγοι εκεί, κάτι μαζεύεται.
Εμένα πιο άμεσα όμως μου γυρνάει στο μυαλό να μαζευόμασταν οι διαγραμμένοι κνίτες της εποχής μου, όσοι μπορούμε να βρεθούμε, που έχουμε ξανασυνεργαστεί και εμπιστευόμαστε ο ένας τον άλλο. Η κατάσταση είναι αρκούντως τραγική για να σηκώνει μια τέτοια απόπειρα.
Μερικοι χιλιαδες υπαρχουν ηδη με το κατεβασμα επαμ δηκκι κλπ.Δεν αρκουν γιατι δεν υπαρχει κινηματικη κουλτουρα δρομου κ συγκρουσεις με την κυριαρχη πολιτικη(δεν μιλαω για μπαχαλα μην παρεξηγηθω) .Kυρια αδυναμια οτι δεν μπορει ο χωρος αυτος να δημιουργησει γεγονοτα (με υλικη βαση) .
Όσες φορές προσπάθησα να συνεννοηθώ με ΕΠΑΜίτες, πρώην, νυν και αεί, απέτυχα, δε μιλούμε πια.
Κύρια αδυναμία Θοδωρή είναι πως δεν υπάρχει κοινωνικό ακροατήριο για κάτι τέτοιο. Κατά τα άλλα παραπαίχτηκε στα χρόνια του μνημονίου, με τεράστια στήριξη και από συστημικά κρατικά δίκτυα (πχ μικρά τηλεοπτικά κανάλια που όλα μαζί έχουν σημαντική επιρροή) εώς όψεις της γραμμής ΝΔ προ Παπαδήμου ή των ΑΝΕΛ μετά. Ακριβώς η αποτυχία όλων αυτών είναι δείκτης πως δεν υπάρχει κοινωνικό ακροατήριο για κάτι τέτοιο που να παραμένει κατά του νεφιλελευθερισμού, της επιτήρησης και υπέρ ενός εθνικοανεξαρτησιακού δρόμου. Η κατάληξη του ήταν η διάλυση του μέσα στα εθνικιστικά συλλαλητήρια και η ενίσχυση της ακροδεξιάς στην, η αλλαγή σκυτάλης από την ΧΑ στην ΕΛ (κάτω από την πίεση και του αντιφασιστικού κινήματος) και η διάλυση μιας μετωπικής συνεργασίας της αριστεράς στην οποία αυτή η γραμμή φορέθηκε καπέλο και η προσωπική πολιτική ηθική απαξίωση αυτών που της την φόρεσαν
Κώστας
Η ΛΑΕ ήταν ο τάφος του ΔΗΚΚΙ. Τη μαχαιριά στη καρδιά βέβαια του την έπαιξε ο ΣΥΡΙΖΑ.
Με το ΣΥΝ ήμασταν στα μαχαίρια από παλιά https://www.rizospastis.gr/story.do?id=1530234
Αδερφέ Θοδωρή, εγώ από ένα σημείο και μετά ήμουν απομονωτιστής. Πράγματι η σύγκλιση με το ΚΚΕ από ένα σημείο και μετά δε πήγαινε. Αλλά ούτε και οι ΑΝΕΛ μου κάνανε, ούτε βέβαια ο ΣΥΡΙΖΑ μου έκανε από τη στιγμή που είπε να διαλυθούν οι συνιστώσες (μέχρι το ’15 δεν ήξερα καν ότι το ΔΗΚΚΙ δεν είχε επισήμως διαλυθεί, αν και από ό,τι κατάλαβα μετά δεν είχε και σημασία).
Αλλά δυστυχώς ούτε και η Σπίθα και το ΕΠΑΜ έκαναν. Ποιος ελληνικός λαός;;;
Ο άπορος θέλει φροντίδα. Ο ιδιοκτήτης θέλει να προστατέψει ό,τι υπάρχει. Ο επιχειρηματίας θέλει τη ζωάρα του πίσω. Ο υπάλληλος θέλει αύξηση. Ο αγρότης θέλει αφορολόγητο. Ο εργάτης ΤΑ ΘΕΛΕΙ ΟΛΑ (με βάση το μαρξισμό).
Πως να συμβαδίσουν αυτά;
Για μένα το ΔΗΚΚΙ έπρεπε να πορευτεί το μοναχικό δρόμο, με συνεργασίες με άκακες επιλογές, ΑΣΚΕ, Χριστιανική Δημοκρατία, Δεν Πληρώνω, Πειρατές, Κυνηγούς, και άλλα τέτοια ανάλογα. Το ξέρεις ότι θα βρίσκαμε πολλούς. Εγώ μέχρι Βεργή έβαζα μέσα, το λέω και το δηλώνω. Τώρα όχι μόνο θα είχαμε χτίσει μια μικρή βάση ψηφοφόρων, αλλά θα είχαμε χτίσει και τη νέα γενιά “στελεχών” που θα εκπροσωπούσαμε “την άλλη Ελλάδα”, πέρα από ποικίλους -ισμούς.
Θα γινόμασταν γραφικοί; Αναμφίβολα! Ανέκδοτο θα γινόμασταν.
Αλλά θα μας ξέρανε.
Διαφωνω σε αρκετα αλλα καταλαβαινω τον τροπο σκεψης.Η πληγη για την συγκροτηση σοβαρου εθνοανεξαρτησιακου πολου ειναι η πολιτικη κουλτουρα του καναπε κ του περιμενω να κατεβω σε εκλογες. Το επαμ με ολο ην ιδρυση του το εσπασε κ ταραξε τα νερα.Ειμασταν πολλοι με παρελθον σε χωρους αλλους(κκε ακρα ακομα κ μην γελας αναρχια) αλλα συντομα επικρατησε η πεπατημενη.Το στοιχημα ειναι ανοικτο δεν ειμαι απαισιοδοξος.Η συμμαχια ηταν μια βαση.Τωρα θα πρεπει να κατεβει κατω κ να ορθωσει αναστημα απεναντι στην κατοχη.Χωρις την εσωστρεφια των ψιλοδιαλυμενων συνιστωσων της.Αλλωστε η οποια ανασυγκροτηση θα περασει απο τους αγωνες.Μην ξεχναμε οτι το διαλυμενο κκε(κ με τους μισους στην υπηρεσια του μεταξα) εβαλε της βασεις για το εαμικο επος.
Ναι, ξέρω έναν αναρχικό που ήταν στο ΕΠΑΜ.. Έχω προσπαθήσει αρκετές φορές να συνομιλήσω με κόσμο του ΕΠΑΜ. Αλλά με το σκληρό πυρήνα του κόσμου του ΕΠΑΜ, τουλάχιστον τους αποχωρήσαντες που έχω κατά καιρούς νταραβεριστεί, εγώ πλέον έκανα μια χάρη στον εαυτό μου και έκοψα κάθε σχέση. Η τρέλα είναι μεταδοτική. Ούτε και κανείς από τους παλιούς τσοβολικούς φυσικά πρόκειται να έρθει, αυτό το θεωρώ κλεισμένο. Για μας το θέμα του πατριωτικού χώρου έχει οριστικά τελειώσει.
Απλά ο καθένας τώρα κοιτάει τις επαφές του. Εγώ αρχικά ψάχνω τους παλιούς μου συντρόφους, βασικά για λόγους αυτοπροστασίας αν η κατάσταση στη χώρα πάει κατά διαόλου και ως εκεί, δε ψάχνομαι για κάτι άλλο.
Άλλωστε, θεωρώ ότι οι σφραγίδες έχασαν την τελευταία τους ευκαιρία σε αυτές τις εκλογές. Αποδείχθηκε και τι άνθρωποι τις κρατάνε.
Και φυσικά υπήρχαμε πάρα πολύς κόσμος από όλο το πολιτικό φάσμα που αυτή τη φορά θα προστρέχαμε. Οπότε πέσαν οι μάσκες οριστικά.
Άσε που πιστεύω πως τις ψήφους τις πήρε βασικά το ΑΚΚΕΛ με το όνομα και το έμβλημα. Είδαν άνθρωποι το σήμα με το κατσίκι, τ’ αρνί και το μουσχάρι και είπαν “εδώ είμαστε”.
Ούτε που κάτεχαν ήντα ψήφιζαν.
Εδώ εγώ στις εύρω, ψάχνοντας να ψηφίσω “παράδοση” χωρίς όμως να έχει σχέση με τα συλλαλητήρια, έστειλα μέιλ στους Κυνηγούς να τους ρωτήσω αν θα κατέβουν. Το όνειρο μου δεν έγινε πραγματικότητα.
Γιώργο δεν ισχύει αυτό που γράφεις: ως Έλληνας που θέλεις την κοινωνική χειραφέτηση, δεν μπορείς να μιλάς γενικά για ελληνικά συμφέροντα που δεν θίγονται. Υπάρχουν συμφέροντα κ συμφεροντα υπό την λέξη “Έλληνας”: πχ το συμφέρον σου σαν Έλληνας εργαζόμενος η και μικρομεσαίος, ήταν ναην γραφειοκρατικοποιηθει κ να μην καταρρεύσει ο λεγόμενος υπαρκτός. Να μπορούσε να ανοίξει δρόμο προς τον κομμουνισμό, αυτό ήταν το συμφέρον σου. Θα ζούσαμε αλλιώς σήμερα. Αντιθέτως, το συμφέρον σου σαν Έλληνας καπιταλιστής ήταν, να γίνει αυτό ακριβώς που έγινε με τον λεγόμενο υπαρκτό: να γραφειοκρατικοποιηθει κ τελικά να καταρρεύσει με την κομματική/κρατική του άρχουσα τάξη να αλλάζει πουκάμισο κ να γίνεται καπιταλιστική. Αυτή την τραγωδία ζήσαμε κ αυτό βοήθησε κάθε εθνική καπιταλιστική τάξη.
Είπα εγώ το αντίθετο; Λέω ότι ως Έλληνας αρνούμαι να πάρω θέση στα εσωτερικά άλλης χώρας, εκτός και αν είναι εντελώς εξόφθαλμο όπως με τη Βενεζουέλα. Γι’ αυτό και δε μπαίνω σε αυτή τη συζήτηση, είναι μια ναρκοθετημένη συζήτηση.
Τα προβλήματα της οικοδόμησης ξεκινάνε από την ντεφακτο θέση ότι η καθοδήγηση καθοδηγει σωστά και ότι ο λαός αφηνεται οικειοθελώς να καθοδηγηθεί.
Αυτές οι δύο προϋποθέσεις παύουν να ισχύουν από την περίοδο 1926-1931 όταν η ιδεολογική διαμάχη κορυφής στο κκρ (μπ.) μεταπιπτει σε πόλεμο για την εξουσία μέσα στο κόμμα και άρα στο κράτος και την χώρα.
Υπεύθυνος και εκτελεστικό όργανο είναι ο Στάλιν, ο οποίος αναδείχθηκε μέσα από ένα χωρίς αρχές πόλεμο εξουσίας, σε εκφραστή της ανερχόμενης γραφειοκρατιας-τεχνοκρατιας.
Για να το κάνει αυτό έπρεπε να εξουδετερώσει με κάθε μέσο την διανόηση του κόμματος, και το έκανε με μακιαβελικο τρόπο, στρέφοντας τον ένα ενάντια στον άλλο, δίνοντας επιλογές υποταγή η θάνατος, και τελικά επιφυλάσσοντας το θάνατο για ολους. Το κόμμα που ο Λένιν θεμελίωσε, ένα κόμμα ελεύθερης συζήτησης και διαμάχης, χωρίς κλικες και αποκλεισμούς, μετατράπηκε σε ένα προπύργιο γραφειοκρατίας και αντεπανάστασης. Αυτό έγινε με την φυσική εξόντωση όλων των καθοδηγητικών υψηλών και μεσαίων διανοουμένων του κόμματος μέσα σε ένα απίστευτο λουτρό αίματος.
Ο Στάλιν συγκέντρωσε όλη την εξουσία στα χέρια της κρατικής και διευθυντικης γραφειοκρατίας, διαπράττοντας γενοκτονία στο κόμμα και σε αντάλλαγμα η γραφειοκρατία του έδωσε τα κλειδιά της εξουσίας εφόσον αυτός δεν αμφισβητούσε πραγματικά την θέση και το ρόλο αυτής στην διοίκηση, ρόλο κατά βάσει παρασιτικό και ξένο προς την εμπέδωση των κομμουνιστικών τάσεων και αξιών και άρα αντίπαλο της στερέωσης και εμβάθυνσης του κομμουνιστικού τρόπου παραγωγής.
Είναι γνωστή η μάχη για το περιεχόμενο του Συντάγματος του 1935, για το περιεχόμενο της εργατικής δημοκρατίας, για τον σταχανοβισμο, για την αμοιβή των ειδικών, για το κίνητρο στον σοσιαλισμό.
Αυτές οι ιδεολογικές μαχες, μετατράπηκαν από τον Στάλιν σε ένα απίστευτο κυνήγι μαγισσών και σε γενοκτονία της εσωκομματικής αντιπολίτευσης αλλά και κάθε άλλου αποδιοπομπαίου τράγου που βρέθηκε από τον Στάλιν.
Η γραφειοκρατία χρειαζόταν μια μόνοπρόσωπη εξουσία, ένα δικτάτορα, που με σιδερένια πυγμή θα εξοντώνει τους εχθρούς της, και με ένα σοσιαλιστικό και λαϊκίστικο περιτύλιγμα θα πέταγε ξεροκομματα στον φτωχό και καθυστερημένο λαό της αχανούς αυτοκρατορίας. Οι λαϊκές κατακτήσεις που με αίμα ο λαός πραγματοποιούσε, θα αποδίδονται στην μεγαλοψυχία του δικτάτορα, που από το Κρεμλίνο σκέφτεται για το λαό του. Οι καθυστερήσεις και αποτυχίες των πλάνων, θα αποδίδονται σε συνομωσίες του Τρότσκι και των ξένων, είτε των Αμερικανών, είτε των Γερμανών, Ιταλών, Ιάπωνων, ανάλογα με την κάθε φορά συμμαχια του Στάλιν.
Μέσα σε αυτό τον κυκεώνα δολοπλοκίας, όπου οι θητες εύκολα μετατρέπονται σε θύματα, (τα παραδείγματα γνωστά και πάμπολλα) επικρατεί ο Στάλιν ως ο πιο ικανός εκπρόσωπος των συμφερόντων της γραφειοκρατίας.
Ο λαός αποξενώνεται ριζικά και ανεπισττρεπτι, από το κόμμα ΤΟΥ, μόνο αρριβστες και κάθε είδους παλιοτομαρα προσελκύονται πλέον στα κορυφαία κλιμάκια του, ικανά να εξυπηρετούν με κυνισμό και αντικομμουνιστική απανθρωπιά τα σατανικά σχέδια του Στάλιν.
Το κόμμα παύει να είναι κομμουνιστικό, είναι πλέον η θεσμική εξουσία της γραφειοκρατιας η οποία διοικεί με λαϊκισμό, και προσωπολατρεία, ενώ παράλληλα ατσαλωνει την κατασταλτική της εξουσία.
Τελείωσε το παραλήρημα?
Τι λες ρε χαμένες;
Εν τάξει, έπρεπε να το πω πιο κομψά.
Αποκύημα της παραληρηματικής φαντασίας σου.
…..σας!
Βρε, βρε, βρε, εδώ χτυπήσαμε φλέβα!
Ξώφαλτσα, καλές και πρωτότυπες (!) ιδέες πέφτουν στο τραπέζι: ΑΣΚΕ, “συμβόλαια με τον Λαό”, “να μαζευόμασταν οι διαγραμμένοι κνίτες”, ΕΠΑΜ (την Σπίθα του Μίκη ξεχάσατε…)…..κλπ.!
Μόνο, ….που αυτό το βιολί παίζεται κάθε ~έξι μήνες εδώ και περίπου 40 χρόνια. Αποπειραθείτε να κάνετε έναν κατάλογο με ονόματα πρωτοβουλιών, κινήσεων, σχημάτων, διακηρύξεων κλπ., ημερομηνίες και ονόματα….
…κι αν καταφέρετε να μην ζαλιστείτε, σφυρά τε μου!
Λοιπόν,
προς όλους τους εθνικολαϊκούς, μικροαστούς τροτσκιστές και λοιπούς “επαναστατημένους”, που πότε-πότε τους ξεφεύγουν κι άλλα τέτοια ωραία (επιγραμματικά:”ο ΕΛΑΣ ανεξάρτητος – ο Κόκκινος Στρατός εξαρτημένος από τον Ιμπεριαλισμό”) και τρέχουν ΟΛΟΙ τους να αλληλοϋποστηριστούν βάζοντας κατά μέρος τις τιτανοτεράστιες διαφορές τους, αποκαλύπτοντας έτσι, άθελά τους, το ΕΝΙΑΙΟ ΤΑΞΙΚΟ ΤΟΥΣ ΥΠΟΒΑΘΡΟ:
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΡΙΤΟΣ ΔΡΟΜΟΣ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Οποιοςδήποτε άλλος δρόμος, τρίτος, πέμπτος η νι-οστός, θα είναι απλά ΠΑΡΑΔΡΟΜΟΣ είτε του πρώτου, είτε του δεύτερου.
Ο ιστορικός ΤΡΙΤΟΣ ΔΡΟΜΟΣ, που παραπλάνησε τρείς γενηές παγκοσμίως, δηλαδή η ιστορική Σοσιαλδημοκρατία του Α’ΠΠ, που επανεμφανίστηκε μετά τον Β’ΠΠ σαν “ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ-ΜΕ-ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ” αποδείχτηκε ότι ήταν …
ένας κλασσικός παράδρομος του πρώτου δρόμου.
Τα κεφάλια μέσα και καλό βράδι.
Δε χτύπησες καμία φλέβα, εκτός κι αν βαράς ενέσεις (πράγμα που το θεωρώ πλέον πολύ πιθανό).
Οι σκέψεις μου να μαζευτούμε όσοι βρεθούμε, είναι καθαρά για λόγους αλληλοϋποστήριξης, ούτε εγώ, ούτε κανείς από όσους ξέρω, δεν ασχολούμαστε πια με τη πολιτική, τουλάχιστον όχι αν δεν υπάρξει πραγματικός λόγος. Προσωπικά εγώ έχω αρνηθεί κάθε πρόταση να κατέβω, και σε δικές σας νύξεις. Αυτό το παιχνιδάκι δε το παίζω.
Δε σου πέφτει ο λόγος, ούτε σε αφορά από τη στιγμή που σβηστήκαμε απ’ τα τεφτέρια σου. Επιμένεις να πιστεύεις ότι η αλληλοϋποστήριξη που πράγματι κατά καιρούς έχει εκφραστεί ανάμεσα σε κατά βάσιν μικροϊδιοκτήτες, όπως στα ειρηνοδικεία ας πούμε, και όπου εσύ δε συμμετείχες όλα αυτά τα χρόνια (ίσως γιατί θες να μας τα πάρουν όλα για να τα βρεις, να τα… κοινωνικοποιήσεις μαζεμένα), είναι εναντίον σου.
Το άγχος καταδίωξης σου είναι ανίατο, το αποδίδω στις ενέσεις κι αυτό. Άραξε, κανείς δε κυνηγάει. Το μόνο που θα κάνω, είναι την ώρα της δικής σου ανάγκης να μη σε βοηθήσω, να σε εγκαταλείψω στη μοίρα σου. Όποιος δε βοήθησε, δε θα βρει συμπάθεια.
Καλή τύχη.
Εννοείται ότι οι μικρομεσσαίοι έχουμε ενιαίο ταξικό υπόβαθρο και δε νομίζω ότι το έκρυβε κανείς, ο καθένας ξέρει τι είναι. Ταξικά σου απαντώ, μόνο που η ραχοκοκαλιά της χώρας είναι η δική μου τάξη και δεν έχει κανένα λόγο να πολυσυμπαθεί τη δική σου.
Ένας, έτσι όπως το καταλαβαίνω εγώ, η κατάσταση είναι απλή, η χώρα αποβιομηχανίζεται χωρίς γυρισμό. Η οικοδομή τέλειωσε οριστικά, στα καράβια παίρνουν αλλοδαπούς, τα εργοστάσια κλείνουν το ένα μετά το άλλο (για μένα καλύτερα, λιγότερη ατμοσφαιρική ρύπανση). Σύντομα και οι τελευταίοι που σου μείνανε θα ψάχνουν για άλλη δουλειά.
Επειδή ξέρουμε και οι δύο πως “εργατική τάξη της νέας εποχής” δεν υπάρχει, ο μέσος ντελιβεράς, σερβιτόρος, υπάλληλος στα κινητά ή στα ρούχα και πάει λέγοντας έχει και από κάπου αλλού και ζει και δεν είναι προλετάριος αλλά μικρομεσσαίος, άρα μην ελπίζεις από ‘κει, έχεις δύο επιλογές.
Η μία είναι σα καλό παιδάκι να ακολουθήσεις τις προτροπές των ταξικά ισχυρότερων σου και στις συγκρούσεις που θα συνεχίσουν και θα ενταθούν να έρθεις να συνεισφέρεις, με τις μικρές δυνάμεις σου και την ελπίδα, αν ποτέ αλλάξουν τα πράματα, να πάρεις το μερίδιο σου, τις μονάδες που ούτως ή άλλως είσαι μέσα και τις δουλεύεις.
Η άλλη είναι να κάτσεις στη γωνίτσα σου, κανείς να μην ασχοληθεί μαζί σου και η ιστορία να προχωρήσει σύμφωνα με το σενάριο. Σύντομα θα είσαι παρελθόν και κανείς δε θα σε ψάξει. Πάντως από μένα δε θα “κοινωνικοποιήσεις” ούτε ένα σεντ, ούτε ένα πλέθρο γης. Δε τα’ χω για τα μούτρα σου και ξάσου που λέμε στη Κρήτη.
Τον τρίτο δρόμο εντός του καπιταλισμού τονε προτοεδειξε η ΕΣΣΔ κ η Κομιντέρν στα κκ το 36 με τα λαϊκά μέτωπα. Καληνύχτα
Και το ΕΑΜ ήταν κίνημα από τα κάτω έστω και αν εκ των υστέρων καπελωθηκε από το ΚΚΕ και έγινε συνασπισμός κομμάτων δηλαδή ΤΑΞΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ για αυτό μίλησα τις προάλλες για προδοσία και η παντιέρα με λογοκρίνε. Είναι λοιπόν προδοσία να υπερασπίζεσαι το καπέλο του ΚΚΕ στο ΕΑΜ, δηλαδή την Βάρκιζα, να βγάζεις λάδι την Ρωσία για την στρατηγική της ειρηνικής συνύπαρξης, για την εγκατάλειψη του ΕΑΜ και των αγωνιστών του στις ορεξεις των Άγγλων και των τσολιαδων γιατί έτσι υπαγόρευε η συμφωνία του Στάλιν με τους ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΈΣ….
Κόψε τη σπέκουλα περί “λογοκρισίας”. Να μη γράφεις: “Αχρείε προδότη” στο συνομιλητή σου, να περνάνε τα σχόλιά σου.
Τα Λαϊκά Μέτωπα δεν ήταν τρίτος δρόμος. Μια ταχτική του κομμουνιστικού εργατικού κινήματος ήταν, που χαράχτηκε για να αντιμετωπίσει τον Φασισμό, και είχε και ορισμένα θετικά αποτελέσματα. Αδιαμφισβήτητα διευκόλυνε την πλατειά αντιφασιστική συμμαχία από τα κάτω, συχνά και σε αντίθεση με τις ηγεσίες των σ/δ κομμάτων. Το λάθος με τα Λ/Μ ήταν ότι θεωρήθηκαν από το κ/κ μονόδρομος, δηλαδή στρατηγικοποιήθηκαν, ενώ έπρεπε να μείνουν σαν μια απλή ταχτική, που δεν έπρεπε να “βραχυκυκλώνει” την αυτοτελή δράση και προοπτική του κάθε κομ. κόμματος να εναλλάσσει τις ταχτικές του, ανάλογα με τις εξελίξεις και τα νέα ευνοϊκά δεδομένα, που συχνά και τα ίδιο το κ/κ με τα Λ/Μ δημιούργησε.
Για παράδειγμα, (λέω τώρα εγώ, προσωπική άποψη) πολλά λέγονται για το ΕΑΜ και τις συμφωνίες του Λιβάνου. Αλλά όλοι ξέρουμε, ότι χάρη σε αυτές τις συμφωνίες κυνήγησε ο ΕΛΑΣ τους ταγματασφαλήτες και πατώντας σε αυτές ξεκαθάρισε Καλάματα-Μελιγαλά-Γαργαλιάνους-Πύλο. Το λάθος του ΚΚΕ ήταν ότι δεν είδε αυτές τις συμφωνίες με τον σωστό περιορισμένο ορίζοντα τους, δηλαδή μέχρι “να πάρει το πάνω χέρι”, τον ευνοϊκό συσχετισμό εξουσίας στο εσωτερικό, πράγμα, που πράγματι κατάφερε, αλλά δεν αξιοποίησε. Αν τον Σεπτέμβριο ειδοποιούσε τους Αγγλους “συμμάχους”, ότι …”πάπαλα τώρα”, η χώρα έχει κυριαρχία και μπορεί πια να απελευθερωθεί μόνη της και τέρμα οι συμφωνίες, ο Πόλεμος συνεχίζεται εκτός Ελλάδος, τι θάκανε ο Τσώρτσιλ; Θα κήρυττε τον Πόλεμο εναντίον ενός συμμάχου; Η απόβαση στην Ελλάδα θα ήταν πια πολεμική ενέργεια πολύ πιο απαιτητική στρατιωτικά και πολιτικά. Θα αντιμετωπίζονταν σαν εχθροί από τους κομμουνιστές αλλά και πολλούς δημοκρατικούς πολίτες, ενώ θα είχε και αντιδράσεις διεθνώς και μέσα στην ίδια την Βρετανία. Η ίδια η λαχανιασμένη άφιξη του Τσώρτσιλ στην Αθήνα, χριστουγεννιάτικα, δείχνει την αγωνία του, πόσο ρισκάριζε,παρά την ήδη ευνοϊκή τροπή των πραγμάτων γι αυτόν. Ο ΕΛΑΣ θα είχε καταλάβει την Αθήνα και όλα τα μεγάλα αστικά κέντρα, οι αψιμαχίες του Σκόμπυ θα έπρεπε να πάρουν δεκαπλάσια έκταση και ο βομβαρδισμός του Πειραιά δε θά φτανε ούτε για “ζήτω”….
Ο Λίβανος μπορούσε κάλλιστα να αποδειχτεί μια παγίδα για να πέσουν μέσα οι ίδιοι, που τον έστησαν!
Αυτοί αυτό φοβούνταν, και ευτυχώς γι αυτούς αυτό δεν έγινε.
Δυστυχώς το Κόμμα δεν ήταν έτοιμο για τέτοιας ολκής ελιγμό, και πέρα από τις υποκειμενικές αδυναμίες ΟΛΟΥ του μηχανισμού, και των οπαδών (ρωτάτε τους παππούδες-πατεράδες σας να σας πούν…), σε αυτό συνέβαλε σίγουρα και ο εσφαλμένος τρόπος χειρισμού των Λ/Μ από το διεθνές κ/κ.
Αμα δεν ξέρεις τι ακριβώς θέλεις, δε σου φταίνε τα εργαλεία της δουλειάς σου. Και οι επιθέσεις στα Λ/Μ συχνά απηχούν την ίδια νοοτροπία, που τάχατες πολεμούν…..
Αγαπητέ ένας έχεις λάθος στα εξής:
Α. Το λαϊκό μέτωπο ήταν ευθύς εξαρχής συμφωνία του κ.κ. με τους σοσιαλδημοκράτες κ τους δεξιούς δημοκράτες. Όπου φτιάχτηκε λαϊκό μέτωπο, φτιάχτηκε με αυτή την σύνθεση.
Β. Το περιεχόμενο του λαϊκού μετώπου καταστατικά κ από την γέννηση του ίσαμε το τέλος, ήταν ο αντιφασιστικός αγώνας εντός ενός κοινοβουλευτικού καπιταλιστικού πλαισίου. Αυτό ήταν η πολιτική βάση κ το πολιτικό οριο που η ΕΣΣΔ κ η Κομιντέρν ήδη από το ’34, θέτουν ως περιεχόμενο κ στόχο ενός λαϊκού μετώπου που πρέπει να συγκροτήσει ένα κ.κ.
Γ. Το εθνικοαπελευθερωτικο μέτωπο διαφέρει από το λαϊκό μέτωπο διότι ως κέντρο βάρους έχει την απόκρουση ξένου εισβολέα. Σε αυτό διαφερει.
Δ. Όσα κ.κ. ΥΠΕΡΕΒΗΣΑΝ το καπιταλιστικό όριο που καταστατικά είχαν τα λαϊκά ή αργότερα τα εθνικοαπελευθερωτικά μέτωπα κ πήραν την εξουσία, πολεμηθηκαν λυσσαλέα από τους καπιταλιστές , αλλά συνάντησαν την υπονόμευση, κ της ΕΣΣΔ , ήδη από το 45 κ μετά. Αναφέρομαι φυσικά στην Γιουγκοσλαβία που φρόνιμος ποιών κ γράφοντας τις απειλές καπιταλιστών κ ΕΣΣΔ στα παπάρια τους, οι Γιουγκοσλάβοι κομμουνιστές διεμήνυσαν ήδη από το 43 σε καπιταλιστές κ ΕΣΣΔ, ότι η μοναδική κυβέρνηση της Γιουγκοσλαβίας βρίσκεται στα βουνά της. Αυτό τους είπε το κκ Γιουγκοσλαβίας, σε αντίθεση με το κκ Ελλάδας που υπακούοντας στην ΕΣΣΔ , αρνήθηκε να πάρει κ ουσιαστικά παρέδωσε την εξουσία στην ελληνική καπιταλιστική τάξη κ τους συμμαχους της.
Τα υπολοιπα που γράφει ο ένας για να δικαιολογήσει την τακτική του ΚΚΕ τότε, είναι άλλα λόγια να αγαπιωνται.
Συνεπώς ναι, η τακτική του λαϊκού μετώπου η οποία θεμελιώθηκε το 34, αποτέλεσε ένα σοβαρό προανάκρουσμα, ένα από τα θεμέλια της μεταπολεμικής καπιταλιστικής ενσωμάτωσης των κκ στο δυτικό καπιταλιστικό κόσμο.
Από κει και πέρα κ όσον αφορά ταεθνικοαπεκευθερωτικα μέτωπα, φυσικά κ ΔΕΝ ευθύνονταν ο εθνικοαπελευθερωτικός χαρακτήρας τους για το μη πάρσιμο της εξουσίας στην Ελλάδα πχ . Αυτό που ευθύνονταν ήταν η υποταγή στην εθνική ενότητα η οποία ήταν το κυρίαρχο στοιχείο τόσο στα λαϊκά μέτωπα όσο κ σε ορισμένα εθνικοαπελευθερωτικά. Διότι πχ κ τι ΕΑΜ Γιουγκοσλαβίας ή το ΕΑΜ Αλβανίας εθνικοαπελευθερωτικά μέτωπα ήταν, αλλά την εξουσία την πήραν , άλλο τι έγινε μετά. Σε αντίθεση με το ΕΑΜ Ελλάδας το οποίο όπως κ το ΚΚΕ, υποτάχθηκε στην εθνική ενότητα με αποτέλεσμα να πετσοκοφτει ο λαός από μια μειοψηφία καπιταλιστική.
Η κριτική στην τακτική του λαϊκού μετώπου ΔΕΝ πρέπει να αφορά ότι ήθελε να είναι λαϊκό και όχι εργατικό στενά. Οποιος θέλει εργατικό στενά μέτωπο, μάλλον έχει εργατίστικη λογική και σίγουρα ΑΝΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗ.
Το ίδιο αφορά και το εθνικοαπελευθερωτικό μέτωπο. το πρόβλημα ΔΕΝ έγκειται στο ότι είναι εθνικοαπελευθερωτικό και όχι εργατικό. Αυτά ειδικά ως κριτική για τα της δεκαετίας του ’40 ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΑ, ΣΑΧΛΑΜΑΡΕΣ!!
Το πρόβλημα ΚΑΙ στις δυο μορφές μετώπων (λαϊκό και εθνικοαπελευθερωτικό) ήταν ότι είχαν την λογική της εθνικής ενότητας! ΑΥΤΗ κατέστρεψε τα ΚΚ και τους αγώνες που δόθηκαν τότε, ΑΥΤΗ ενσωμάτωσε τα ΚΚ μετά το ’45 στο καπιταλιστικό πλαίσιο ΚΑΙ ΟΧΙ ο εθνικοαπελευθερωτικός ή ο λαϊκός χαρακτήρας των μετώπων. Και δυστυχώς, την λογική της εθνικής ενότητας, την επέβαλλε στα ΚΚ η ΕΣΣΔ και η ΚΟΜΙΝΤΕΡΝ, μετά το ’34.
Ένας συμφωνώ σε αρκετά, προσπαθείς να το πιάσεις αλλά κάπου το χάνεις, φοβάμαι. Σίγουρα ο αφορισμός των ΛΜ είναι λάθος. Πρέπει βέβαια να αναμετρηθείς με το ότι το σημερινό ΚΚΕ είναι στην πρωτοπορία του αφορισμού. Σίγουρα υπήρξε σύγχυση τακτικής – στρατηγικής. Επίσης σίγουρα είναι ένα θέμα το τι ήταν τα ΛΜ στις αποφάσεις του 35, άλλο θέμα πως εφαρμόστηκαν στην χ χώρα και πως στην ψ, άλλο θέμα πως έμειναν στην συζήτηση κυρίως λόγω μιας τροτσκίζουσας κριτικής, άλλο θέμα τι ήταν τα ΛΜ και οι ΛΔ μεταπολεμικά εώς το 56. Διότι πρέπει να αναμετρηθούμε και με αυτό, με τις χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης που τα ΛΜ σε ελεύθερες πολυκομματικές εκλογές έπαιρναν μεταπολεμικά … 75 %, και είναι και αυτή μια εμπειρία αφορισμένη από την “αριστερή” άρνηση του ΛΜ και της ΛΔ, αφορισμένη και από το σημερινό ΚΚΕ λες και δεν έπρεπε, λες και έπρεπε τα ΚΚ να ιδρύσουν με το στανιό σοβιέτ και να μην δουν αυτό που λέγανε τότε, εώς το 56, πως “η ΛΔ υλοποιεί και καθήκοντα της ΔτΠ”. Πρέπει να αναμετρηθούμε με το που το είδαν γραμμενο όσοι εφάρμοσαν τα ΛΜ σαν “δεν πάμε για σοσιαλισμό, δεν οξύνουμε, δεν κάνουμε βαθιές αλλαγές στην κοινωνία και την οικονομία” ή που το είδαν γραμμένο όσοι λένε πως το έχουν δει γραμμένο και δεν έπρεπε και πως παντού αυτό εφαρμόστηκε.
Πρέπει να δούμε την ουσία πισω από τις δεξιές μετατοπίσεις στο ΚΚ και όχι την μορφή. Και ουσία δεν ήταν το αν το ΚΚ θα έχει πολλαπλές συμμαχίες και τακτικές ουδετεροποίησης ή και ενωσης έναντι άλλων εργατικών κομμάτων, έναντι μικροαστικών κομμάτων και έναντι εώς και αστικών μερίδων. Έπρεπε, αλλού ήταν το θέμα. Στο αν το ΚΚ μέσα σε αυτή την διαδικασία έχανε από την οπτική του την ταξική φύση του κράτους, του καπιταλιστικού καταμερισμού εργασίας, της οικονομίας, του νόμου της αξίας και της επιστήμης. Και δυστυχώς το έχανε, τελικά, και το ΚΚ και η πλειοψηφία των αριστερών αντιπολιτεύσεων. Έχουν ενδιαφέρον τα τελευταία χρόνια της ζωής του Στάλιν, θέλουν σοβαρό ψάξιμο τα γραπτά του και οι πράξεις του αλλά μάλλον το έβλεπε. Σίγουρα το είδαν και το πάλεψαν σε διάφορες φάσεις οι κινέζοι κομμουνιστές. Επίσης στοιχεία τέτοια μπορούμε θεωρώ να βρούμε στις ηττημένες αριστερές ταξικές όψεις των εξεγέρσεων στις ΛΔ και στις εργατονεολαίστικες εξεγέρσεις στις καπιταλιστικές χώρες.
Κώστας
Και το εμμυ λογοκρισιας……ξανα στην παντιερα (τι εκπληξη)!!
Χαρακτηριζειςυ “αχρειο προδότη” το συνομιλητή σου, και κάνεις τον έκπληκτο που δεν πέρασε το σχόλιο σου;
Ειναι πολιτικος χαρακτηρισμος αυτο. Αντιθετως, το “παραληρημα” που γραφτηκε εναντιον μου και που δεν κοψατε δεν ειναι πολιτικο. Ειναι προσωπικη επιθεση απαξιωτικη και οχι αιτιολογημενη.
Αφηνετε λοιπον κατα τα γουστα σας προσωπικες επιθεσεις αστηριχτες και κοβετε πολιτικους προσδιρισμους.
Αν αυτος ειναι ο πολιτισμος και το επιπεδο σας να τον χαιροσαστε και οι κνιτες που σας την εχουν πεσει σας αξιζουν 100% γιατι τους μοιαζετε 100% νταλε κουαλε που λενε.
Ε ναι ρε σ.τ.! Αν δεν μπορείς να καταλάβεις την ποιοτική διαφορά να σου λέει κάποιος “παραληρείς” κ εσύ να απαντάς “αχρειε προδότη “, δεν σου φταίει κανένας ούτε φυσικά κ η ΠΑΝΤΙΕΡΑ.
Η φράση “αχρειε προδότη” είναι ορθώς στις μη επιτρεπτές.
Ανώνυμε, παραλήρεις…
Αretos, με ένα δημοψήφισμα ξεχνιέται! Όπως ο Τσίπρας έκανε το όχι ναι σε 2 μέρες, έτσι κ το ΚΚΣΕ που πινατε νερό στο όνομα του, έκανε το ναι όχι κ διέλυσε την ΕΣΣΔ σε 2 μήνες. Έπρεπε να γίνει το δημοψήφισμα; Ναι, αλλά ο λαός και εκεί, ήταν τελείως ανήμπορος να σταματήσει την διάλυση κ για αυτό το ΚΚΣΕ φέρει την μοναδική ευθύνη.
Επίσης αρετος, η συντριπτική πλειοψηφία των μελών των εργατικών τάξεων στην ΕΣΣΔ κ τις λ.δ., δυστυχώς δεν κούνησε το δαχτυλακι της για να υπερασπίσει το…. Σύστημα “της”. Γιατί αυτό δεν σας απασχολεί; Άλλο ερώτημα; Γιατί τα κυβερνητικα ΚΚ με δική τους πρωτοβουλία διέλυσαν τα συστήματα εκεί;
Άλλο ερώτημα: γιατί μέσα από τα κυβερνητικα ΚΚ τα οποία λιβανιζε μέχρι τέλους το ΚΚΕ, (κ οποίος μιλούσε κ προειδοποιούσε για τα κακώς κείμενα χαρακτηριζονταν ως πράκτορας του ιμπεριαλισμού από το ΚΚΕ ), βγήκε η νέα καπιταλιστική τάξη;
Άλλο ερώτημα: γιατί η Κίνα που δεν κατέρρευσε σήμερα μη μπροσταρη το κυβερνητικό/κρατικό κκ έγινε η νο2 ιμπεριαλιστική/καπιταλιστική δύναμη του πλανήτη με βάρβαρες πολιτικές της κινεζικής κυβέρνησης απέναντι στον κινεζικό λαό; Κ που είναι η δυνατότητα της εργατικής τάξης κ του υπόλοιπου λαού να μπορεί να οργανωθεί κ να αντισταθεί απέναντι σε ένα κυβερνητικό κκ ουρανό αυτό εκφυλίζεται κ καπιταλιστικοποιειται;
Αφού δεν επιτρέπεται κανενός είδους αντιπολίτευση σε ένα κυβερνητικό κκ πως η εργατική τάξη κ ο λαός θα μπορέσουν να αντισταθούν κ να ανασχεσουν την καπιταλιστικοποιηση του κυβερνητικού κκ; Σε αυτά το ΚΚΕ απαντά αρες μαρες κουκουναρες. Για αυτό λέμε, διαβάστε
Αν η …”επαναστατική αντιπολίτευση” … περιμένει ….να της ….”επιτρέψουν”(!!) να …”αντισταθεί”(!!!), τότε απλά δε θάναι επαναστατική αντιπολίτευση.
Τρικυμία…..
Ένας κ λοιποί κκεδες τις επαναστατικές αντιπολιτεύσεως τα κκ που λιβανθζετε τις συνέτριψαν! Γιατί; Έχετε απάντηση;
Μήπως λέω μήπως αγαπητοί του ΚΚΕ, η απαγόρευση της διαπάλης των ιδεών εντός της κοινωνίας, η υπαγωγή όλων των θεσμών της κοινωνίας στο…”εργατικό ” κράτος (συνδικάτα, σύλλογοι κλπ) κ στο κκ, και άλλα που αποδεχεστε ως ορθά κ σοσιαλιστικά συνέβαλλαν μπόλικα, στην καπιταλιστικοποιηση κ κυρίως στο να μην μπορεί να ανασχεθει μιας κ ο λαός είχε ευνουχιστει;
Καλο θα ηταν βεβαια να απαντας και στα ερωτηματα που σου εθεσα παραπανω εγω και ο κομπα πριν αρχιζεις να ρωτας ΠΑΛΙ ΤΑ ΙΔΙΑ!
Εχει ηδη απαντηθει σε μεγαλο βαθμο πως μπορεσε και εγινε η καπιταλιστικη παλινορθωση στα κρατη του υπαρκτου σοσιαλισμου λογω αντικειμενικων και υποκειμενικων παραγοντων.
Πως γινεται να στους παρουσιασε ο κομπα παραπανω και να ειπες οτι τους ξερεις και οτι ειναι ηδη γνωστα κτλπα και τωρα να ερχεσαι και να ρωτας ΠΑΛΙ ΤΑ ΙΔΙΑ?
Καταλαβαινεις οτι ξεφτιλλιζεσαι και εκτιθεσαι με αυτα που γραφεις συνεχως?
Εχει ηδη επισημανθει και εξηγηθει σε ενα βαθμο τοσο η δεξια στροφη στο 20ο συνεδριο του ΚΚΣΕ που εστρωσε το εδαφος οσο και το αποτελειωμα και η μεταλλαξη σε σημαντικο βαθμο των ΚΚ απο το 28ο συνεδριο και την περεστροικα.
Δεν θα επανελθω στα ηδη γραμμενα παραπανω και τα ηδη γνωστα.
Επειτα για την Κινα που ρωτας μικρε ασχετε να ξαναθυμηθεις την μετωπικη του μαοικου ρευματος,τη συμμαχια με την εγχωρια αστικη ταξη στην οικοδομηση καθως και την στηριξη σε αγροτικο κυριως στοιχειο με ατομικες και συναιτεριστικες σχεσεις ιδιοκτησιας και εμπορευματικες σχεσεις παραγωγης,δηλαδη ο νομος της αξιας υπηρχε κανονικοτατα.
Οπως επισης και την ανοχη σε τμηματα των αστων,μικροαστων και οπορτουνιστων που ειχαν αντικειμενικο συμφερον απο τον εκφυλισμο και την καπιταλιστικη οργανωση της παραγωγης.
Να ποια ειναι η ποιοτικη διαφορα σε σχεση με την ΕΣΣΔ που προωθησε την εκβιομηχανιση και την προλεταριαποιηση καθως και τις σοσιαλιστικες σχεσεις σε καθε βαθμιδα της οργανωσης της κοινωνιας.
Και τελος το ζητημα δεν ειναι η αντιπολιτευση γενικα αλλα το ειδος της αντιπολιτευσης.Αν εσυ την βλεπεις με ορους αστικης δημοκρατιας προβλημα σου.Αν εσυ πιστευεις πως στην ΕΣΣΔ η αντιπαραθεση ηταν μεταξυ διαφορετικων αποψεων ή καλοπροαιρετων διαφορετικων προσεγγισεων και οχι σαν διαφορετικα ταξικα συμεφεροντα διαφορετικων κοινωνικων ομαδων,εισαι τρομερα αφελης και αδιαβαστος.
Αν εσυ πιστευεις πως μεγαλο τμημα της εργατικης ταξης της ΕΣΣΔ δεν κινητοποιηθηκε απεναντι στην παλινορθωση,δεν εισαι απλα αφελης αλλα ανιστορητος και επικινδυνος.
Λυπαμαι για το γλεντι που εχεις φαει αλλα το κοβουμε εδω ασχετα σε ποσα σχολια και σε διαφορετικο χρονο θα απαντας λογω εκτεταμενης συγχυσης που εχεις.Σε λιγο θα ξαναρχισεις παλι για τον σταχανοφ και θα νομισεις πως λεμε τα ιδια.
Αποσυρομαι λογω αστειοτητας του επιπεδου και των επιχειρηματων σου,δεν κατεχεις γρι διαλεκτικη και γρι πολιτικοι οικονομια και ιστορια,καλο θα ηταν να μαθεις μερικα πραγματα πριν γινεσαι γελιο.
Καληνυχτα Ανωνυμε,εισαι βαθια νυχτωμενος
Σου έχω ΗΔΗ απαντήσει σε όλα τα ερωτήματα σου αρετος.
Εσύ κ εσείς πότε θα απαντήσετε στα ερωτήματα που θέτουν τα εξής: α. ΠΩΣ μπορεί να ανασχεσειβονκαος την καπιταλιστικοποιηση ενός κυβερνητικού κκ, όταν απαγορεύεται η ελευθερία λόγου κ έκφρασης, όταν όλες οι δομές κ θεσμοί είναι κρατικοί, όταν κυνήγιετε ανελέητα η κομμουνιστική και η αναρχική κριτική ; Ε; Για πείτε τι διναιτητες ανάσχεσης της καπιταλιστικοποιησης του κκ κ της χώρας υπάρχουν υπό τέτοιες συνθήκες (που ήταν η κανονικότητα στον ανύπαρκτο που λιβανθζετε ως ΚΚΕ);
ΚΚΕδες πότε θα απαντήσετε στα κάτωθι ερωτήματα:
Α. ΠΟΙΕΣ δυνατότητες ανάσχεσης της καπιταλιστικοποιησης ενός κυβερνητικού κκ έχει ο λαός, την στιγμή που απαγορεύεται δια ροπάλου η ελευθερία λόγου κ έκφρασης κ κάθε μορφή κριτικής;
Β. ΠΟΙΕΣ δυνατότητες ανάσχεσης της καπιταλιστικοποιησης του εργατικού κράτους κ του κυβερνητικού κκ έχει ο λαός όταν όλοι οι θεσμοί της κοινωνίας βρίσκονται υπό τον έλεγχο (οργανωτικό , αστυνομικό κ πολιτικό) αυτού ακριβώς του κράτους κ του κκ (συνδικάτα, συλλογοι, μέσα παραγωγής, πολιτικοί θεσμοί)?
Γ. Ο μονοκομματισμος, η καταστολή κάθε εντιθετης άποψης, ο έλεγχος της πολιτικής κ των εργατολαικων θεσμών από το κράτος κ το κκ, συνέβαλλε ναι ή όχι στην κατάρρευση του ανύπαρκτου, στην αποπολιτικοποιηση των λαών, στην μη υπεράσπιση των καθεστώτων αυτών από τον λαό κ εν τέλει στην καπιταλιστική παλινορθωση με τρανταχτό παράδειγμα την καπιταλιστική υπό διοίκηση κκ- κίνα ;
Θα απαντήσετε, ή πάλι η μπάλα στην εξέδρα ;
Άμα έχεις κάνει ως κυβερνητικό κκ τα πάντα για να μην υπάρχουν τρόποι εργατολαικης κριτικής απέναντι στην πολιτική τη δική σου κ του κράτους, μετά μην απορεις αν γεννηθεί μέσα από σένα κ το κράτος η νέα άρχουσα τάξη που θα ξαναπάει την χώρα στον καπιταλισμό !
Ο μικρός αγρότης φταίει για τις κινέζικες πολυεθνικές. Το-α-κού-σα-με-και-αυ-τό.
Μα σας λέει για διατήρηση ατομικών και ομαδικών σχέσεων παραγωγής στα αγροτικά ζητήματα ο άνθρωπος!
Δεν λέει ότι φταίει άμεσα ο αγρότης αλλά μαζί με πολλά άλλα φταίνε και οι σχέσεις παραγωγής στο κινέζικο μοντέλο!
Ότι θέλετε διαβάζετε μου φαίνεται!
Η διατήρηση της μικρής ιδιοκτησίας στον ονομαζόμενο υπαρκτό, ήταν μόνο μια κ ελασσων αιτία της κατάρρευσης.
Η διατήρηση του νόμου της αξίας ήταν μια πολύ πιο σοβαρή αιτία .
Η απαγόρευση κ καταστολή κάθε αντίθετης άποψης κ κριτικής, ο έλεγχος όλης της κοινωνικής δομής από το κράτος κ το κυβερνητικό κκ, η ανυπαρξία εργατολαικων θεσμών εκτός ελέγχου κράτους κ κκ, ήταν μια ακόμα πιο σοβαρή αιτία της κατάρρευσης κ της καπιταλιστικής παλινόρθωσης. Αυτό το τελευταίο κάνει τζιζ για το ΚΚΕ , παρόλο που αποτελεί την πιο σημαντική υλική παράμετρο, διότι αυτό θέλει να ξαναγίνει. Αλλά δεν.
Στην περίοδο μετάβασης σε ένα νέο κοινωνικό σύστημα, ο Στάλιν έδωσε προτεραιότητα στην ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων ακολουθώντας τη λογική των προηγούμενων, κυρίως των Λένιν Τρότσκι.Αλλα και του παραδοσιακού μαρξισμού. Στην ανάπτυξη κομμουνιστικών σχέσεων παραγωγής, πχ σοβιέτ, εργατικό κράτος, τα έκανε σαλάτα. Έφτιαξε ένα σύνταγμα τύπου ΠΑΣΟΚ, ένα τέλειο κομμουνιστικό σύνταγμα με λαϊκή συμμετοχή, το οποίο ΔΕΝ ΕΦΑΡΜΌΣΤΗΚΕ ΠΌΤΕ, (ΟΠΩΣ ΚΑΙ Η ΠΑΣΟΚΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ).Αντίθετα εφάρμοσε άγρια καταστολή στην πρωτοπορία με δικές και εξορίες, σε κάθε άποψη εκτός της κυρίαρχης. Όλα αυτά οδήγησαν στην αποξένωση του λαού από το κράτος ΤΟΥ. Και βοήθησαν τα μάλα τον αντικομμουνισμό.
Η όπως το διατυπώνει ο σύντροφός τουλαγεφ (Β.Σερζ) :
” Δεν μπορείς να κάνεις τους σπόρους στο χώμα να φυτρώσουν γρηγορότερα. Αντιθέτως, μπορείς να τους σκοτώσεις, αλλά δεν μπορείς (αυτή είναι μια καθησυχαστική βεβαιότητα) ούτε να τους σκοτώσεις παντού, ούτε να τους σκοτώνεις πάντα, ούτε να τους σκοτώνεις τελείως. “
Το μόνο γλέντι εδώ μέσα για να μιλήσουμε κ με οπαδικους όρους που τόσο αρέσουν στους κκεδες, είναι το γλέντι στους ίδιους τους κκεδες από τους υπόλοιπους.
Ποιο είδος αντιπολιτεύσεως παρλαρεις αρετος, όταν ΚΑΘΕ αντιπολίτευση την ονομασατε αντικομμουνιστική κ την καταστειλατε εντελώς μιας κ είχατε πολύτιμο βοηθό την απαγόρευση κάθε αντιπολίτευσης κ τον έλεγχο της κοινωνίας από το κράτος κ το κκ;
Ποιος μετά να μπορέσει να οικοδομήσει μια κομμουνιστική ή αναρχική κριτική στην κατεύθυνση αυτού του συστήματος; Θωρακισμένη η κρατική/κομματική άρχουσα τάξη από αυτά που ονομάζετε ακόμα “σοσιαλιστικό κράτος”, και “καθοδήγηση της κοινωνίας από το κκ”, να γιατί μπόρεσε πανευκολα να μεταλλαχθεί μέσω της κατάρρευσης σε καπιταλιστική άρχουσα τάξη.
Θα δώσετε ως ΚΚΕ κάποια σοβαρή απάντηση σε αυτά, ή θα σαχλαμαριζετε αιωνίως; Το ΝΑΡ σαφώς κ δίνει πολύ πιο διαλεκτικές κ υλιστικές απαντήσεις από τις μεταφυσικές αηδιες σας.
Κάτσε μισό λεπτό ρε ΑΝΩΝΥΜΕ έχω φάει από χθες μια ώρα και βάλε να κοιτάζω τα σχόλια όλων εδώ μέσα αλλά εσύ παραείσαι απόλυτος και απότομος!
Είναι λογικό και επόμενο πως μετά από μια σοσιαλιστική επανάσταση και την επικείμενη διαδικασία εδραίωσης της,να υπάρχουν στοιχεία και συνειδήσεις που έχουν αντικειμενικό συμφέρον από την επιστροφή στο προηγούμενο κοινωνικοοικονομικό σύστημα.
Αυτές οι μορφές είτε έχουν φανερή μορφή,λόγου χάρη οι Λευκοί και οι Κουλάκοι,είτε εμφανίζονται με μανδύα προβάτου και μιλούν εξ ονόματος της εργατικής τάξης και της κοινωνικής ευημερίας.Ας μην γελιόμαστε όταν ο Βαλέσα ζητούσε μέσα από το αυτονομημένο από το εργατικό κράτος (αλλά όχι αυτονομημένο από μυστικές υπηρεσίες των δυτικών και την καθολική εκκλησία!) συνδικάτο “Αλληλεγγύη” για περισσότερο σοσιαλισμό όπως και ο Γκόρμπι πρότεινε την “Περεστρόικα” με όχημα πιο δημοκρατικό σοσιαλισμό.
Είναι καλό πριν βγάζεις συμπέρασμα ότι κάθε αντιπολίτευση στιγματίζονταν ως αντικομμουνιστική,να μελετάς και το ιστορικό και ιδεολογικό περιεχόμενο που είχε από πίσω αλλιώς γίνεσαι ότι κατηγορείς τους άλλους εδώ μέσα.
Ας πούμε ξέρεις τι υποστήριζε ο Μπουχάριν και οι ομόγυροι του μέσα στο ΚΚΣΕ?
Ή τι ρόλο βάραγε ο Κάμενεφ και ο Ζινόβιεφ ( τα μόνα στελέχη που της ΚΕ του ΜΠΚΚ που δεν ψήφισαν υπέρ παραμονές της Οκτωβριανής Επανάστασης και πολλά ακόμη!)?
Ξέρεις με τι δράσεις υποδαύλιζε “περίεργες καταστάσεις” η ομάδα Μπουχάριν στα βάθη της ΕΣΣΔ σε συμμαχία με τους κουλάκους,όπως η παρακράτηση σιτηρών και η πείνα στα μεγάλα αστικά κέντρα παραμονές του Β ΠΠ?
Μάλιστα στις περιβόητες δίκες της Μόσχας που η σύγχρονη ιστοριογραφία θέλει να τις παρουσιάσει σαν κυνήγι μαγισσών ο πρέσβης των ΗΠΑ στη Μόσχα Τζότζεφ Ντέιβις μαζί με μια σειρά διπλωματών δυτικών χωρών όχι μόνο επιβεβαίωσαν το αίσθημα όλων πως στις δίκες αποδείχτηκε η ύπαρξη εξαιρετικά σοβαρών συνωμοσιών αλλά και ότι υπήρξαν εγκλήματα και σοβαρά στοιχεία που δεν άφηναν περιθώρια αμφισβήτησης.
Όλο το παραμύθι περί περιχαράκωσης της άλλης γνώμης,ολοκληρωτισμού και καταπίεσης χτίστηκε από τα επιταλεία των αστών μετά τον Β ΠΠ για ευνόητους λόγους προπαγάνδας τη στιγμή που μια σειρά λαοί παίρναν την κατάσταση στα χέρια τους αμφισβητώντας και επαναστατώντας στην αστική δικτατορία.
Με όλη σου την επιχειρηματολογία ουσιαστικά αναπαράγεις κλασσικά αφηγήματα και λογικές και είσαι τόσο απόλυτος που μάλιστα δεν ακούς κανέναν!Έχεις πιάσει έναν εσωτερικό μονόλογο και περιφρονείς το μυαλό και την προσωπικότητα συνεχώς όποιον σε στριμώχνει με στοιχεία!
Απαράδεκτα πράγματα!
ΥΓ: Ειλικρινά αν θεωρείς πως η σοσιαλιστική οικοδόμηση είναι έργο μονόπρακτο δίχως αδυναμίες-αντιφάσεις αλλά και εσωτερικούς και εξωτερικούς κινδύνους,
δεν σου αφήνονται πολλά περιθώρια στο να κάνεις εσωτερικό μονόλογο επειδή θες να συμφωνούν ντε και καλά μαζί σου παρά να κουνάς το δάκτυλο σε πολλούς εδώ μέσα!
Αγαπητέ Θ.Γ., καλό είναι να μην πέφτεις στην παγίδα της εμπάθειας! Γράφεις: “….Με όλη σου την επιχειρηματολογία ουσιαστικά αναπαράγεις κλασσικά αφηγήματα και λογικές και είσαι τόσο απόλυτος που μάλιστα δεν ακούς κανέναν!Έχεις πιάσει έναν εσωτερικό μονόλογο και περιφρονείς το μυαλό και την προσωπικότητα συνεχώς όποιον σε στριμώχνει με στοιχεία! Απαράδεκτα πράγματα!”. Εχεις λάθος αγαπητέ! ΑΝ δεν συμφωνώ με την άποψή σου πάει να πει πως δεν ακούω κανέναν, ή κουνάω το δάχτυλο; ΟΧΙ βέβαια! Απλά, με στοιχεία τεκμηριώνω το ΓΙΑΤΙ έχω άλλη άποψη από την δική σου! Ούτε ειρωνία, ούτε περιφρόνηση, ούτε τπτ!
Δεν είμαι απόλυτος ποτέ! Τα επιχειρήματα που φέρνω είναι τεκμηριωμένα! Εάν έχεις άλλη αντίληψη, γράψε την, τεκμηριωσέ την και ΜΗΝ προσπαθείς να ρίξεις αλλού την κουβέντα!
Πάμε λίγο στο επίδικο: Σαφώς και οι αντιπολιτεύσεις στις χώρες του λεγόμενου υπαρκτού, ήταν ΚΑΙ κομμουνιστικές, ΚΑΙ αναρχικές, ΚΑΙ καπιταλιστικές! ΠΟΙΟΣ σου είπε αγαπητέ ανώνυμε ότι δεν ξέρουμε την αλφαβήτα; Ομως αγαπητέ ανώνυμε ενω πχ κομμουνιστικές δυνάμεις σαν το ΝΑΡ -και συμφωνώ με τις θέσεις του- αντιλαμβάνονται την διαφορετικότητα των αντιπολιτεύσεων, για το ΚΚΕ και τους μουλου, η απάντηση είναι μία: ΟΛΕΣ ΟΙ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΕΙΣ ΗΤΑΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΕΣ! Αγαπητέ ανώνυμε ΤΙ λές για αυτή την θέση του ΚΚΕ και των μουλου;
Ναι λοιπόν υπήρχε και καπιταλιστική αντιπολίτευση, και αναρχική και κομμουνιστική. ΤΙ έπραξαν οι χώρες του λεγόμενου υπαρκτού; ΤΣΟΥΒΑΛΙΑΣΑΝ ΑΥΘΑΙΡΕΤΑ ΟΛΕΣ τις αντιπολιτεύσεις ως καπιταλιστικές, ΥΠΗΓΑΓΑΝ όλους τους λαϊκούς/εργατικού θεσμούς στο Κ.Κ. και το “εργατικό” ΚΡΑΤΟΣ και τελικά, ο αντίπαλος -η νέα άρχουσα τάξη- αναδύθηκε ΜΕΣΑ από τα σπλάγχνα του κόμματος και του κράτους τα οποία υποτίθεται ότι υπεράσπιζαν την χώρα από τον καπιταλισμό!
ΑΥΤΟ περιγράφω ως διαδικασία: Ο μονοκομματισμός, η καταστολή κάθε αντίθετης άποψης, η υπαγωγή όλων των κοινωνικών θεσμών στο κόμμα και το κράτος, ΝΑ ορισμένες βασικές αιτίες της κατάρρευσης και της καπιταλιστικής παλινόρθωσης!
Επίσης αγαπητέ ανώνυμε, ΝΑΙ γνωρίζω πολύ καλά ΤΙ πρέσβευε ο Μπουχάριν και η τάση του. Αλλά σόρρυ κιόλας φίλε, αυτό ΔΕΝ αποτελεί αιτία για εκτέλεση. Οκ αδερφέ; Οπως φυσικά το ότι εκτελέστηκαν τα 3/4 της ηγεσίας των μπολσεβίκων του ’17, ή τα 2/3 των αντιπροσώπων του συνεδρίου του ΠΚΚ (μπ) του ΄34 μάλιστα των νικητών όχι κανενός παρακατιανού, μάλλον δεν σου λλέει και πολλά για τον εκφυλισμό της ΕΣΣΔ έτσι;
Ξέρεις ποιο είναι ένα από τα πολλά μεθοδολογικά σου λάθη Ανώνυμε?
Ότι αναφέρεσαι στις συνθήκες της δεκαετίας του 30′ και τις πρακτικές αντίληψης του τότε με μια απόσταση κοντά 100 χρόνων.
Αγνοείς τις σοβαρές πρακτικές υπονόμευσης με έμπρακτες δολιοφθορές,όπως η δολοφονία επιφανών στελεχών λ.χ. ο Σ.Κίροφ αλλά και η κατακράτηση σιτηρών ας πούμε,που οδήγησε στο θάνατο χιλιάδων απλών πολιτών στα αστικά κέντρα.
Ή το πως δολοφονούνταν στα βάθη της Ασίας προλετάριοι αγρότες από την κλίκα των μεγαλοτσιφλικάδων Κουλάκων που δεν δεχόντουσαν να υπάρξει κοινωνικοποίηση της γης και για αυτούς τους έρμους.Αυτά είναι μερικά από τα παραδείγματα που προφανώς δεν βγαίνουν στην επιφάνεια γιατί χαλάνε το αφήγημα μερικών εδώ μέσα…
Τι περίμενες σε συνθήκες οξυμένης ταξικής πάλης και με ένα πόλεμο στα σκαριά,οι μπολσεβίκοι να απαντήσουν με “πολιτισμένο” διάλογο μονάχα και έτσι πασιφιστικά και αναίμακτα? Είσαι σοβαρός?
Και είναι πραγματικά απλοϊκό αν νομίζεις πως ο Μπουχάριν και ο κάθε Μπουχάριν απλά πρέσβευε κάτι σε ιδεολογικό επίπεδο που εκφραζόταν μονάχα σαν τάση και όχι σαν έμπρακτη τάση υπονόμευσης στην κοινωνία.
Εδώ αστοί και διπλωμάτες το επιβεβαίωναν,θα ρθεις εσύ έτσι αστήριχτα να μας πεις πως όλοι είμαστε τρελοί?
Επίσης βλέπω ξανά και ξανά την μονολιθικότητα σου να βαράει κόκκινο και να επιτίθεσαι σε συνδιαλεγόμενο ως αυθεντία.
Επαναλαμβάνεις ρε αδερφάκι μου τα ίδια και δεν ακούς κανέναν,σου είπαν για το στανοβίτικο κίνημα και το πως βγήκε από τα κάτω,σου είπαν για τους λόγους εκφύλισης των κκ,που απέχουν από αυτές τις χαζομάρες που πετάς συνέχεια,σου παν για τα λμ.σου παν για το σοσιαλιστικό χαρακτήρα και τις σχέσεις παραγωγής,σου λέω εγώ για τη διαπάλη μέσα στο σύστημα αλλά εσύ το χαβά σου,επιμένεις ντε και καλά πως έχεις δίκιο!
Άντε σε αφήνω στο μονόλογο σου λοιπόν και σου λέω πως στη συζήτηση μεταξύ κωφών που θέλεις να κάνεις έχεις σε οοοοολα δίκιο και ας ταυτολογείς ατεκμηρίωτα!!
ΘΓ
Αγαπητέ θ.γ. γράφεις αλλά ντ άλλων! Διότι:
Α. Σου λέμε ότι υπονόμευση από τους καπιταλιστές υπήρξε. Κ εσωτερική κ εξωτερική. Αλλά υπήρξε στον καιρό της κ όχι 100 χρόνια μετά -να γιατί δεν έχω μεθοδολογικό λάθος όπως νομίζεις – τόσο μια κομμουνιστική όσο κ μια αναρχική λογική.
Γιατί λοιπόν τα κκ το ’30 στάθηκαν ανίκανα κ αρνήθηκαν να διαχωρίσουν τις κομμουνιστικές αντιπολιτεύσεως από τις καπιταλιστικές;
Β. Γνωρίζει υ.γ. πως η Κούβα χειρίστηκε αυτές τις αντιπολιτευσεις; Μήπως δεν υπήρξαν; Υπήρξαν! Αλλά δεν εκτελέστηκαν οι φορείς τους, αντιθέτως (με μοναδική εξαίρεση τον Οτσόα, μια διφορούμενη υπόθεση κ αυτό στα 1988). Μήπως η Κούβα το πήγε αλλιώς από τις λοιπές λ.δ. κ την ΕΣΣΔ κ αυτό συνέβαλε έστω στο να μειωθεί η γραφειοκρατικοποιηση κ να ανασχεθει η διαδικασία κατάρρευσης;
Γ. Η Κίνα αγαπητέ που το πήγε όπως κ η ΕΣΣΔ αλλά ακόμα πιο σκληρά δεν κατέρρευσε, αλλά μήπως η επιτυχία της καπιταλιστικοποιησης εκεί, έγκειται και στην ακόμα πιο σκληρή υιοθέτηση πολιτικών όπως ο μονοκομματισμος κ ο έλεγχος των πάντων από το κράτος κ το κκ;
Δ. Για τους σταχανοβιτες απάντησα: ένα κίνημα από τα κάτω μεν, που αφορούσε μόνο την εκτέλεση των πλάνων που αποφάσιζε η κρατική/κομματική γραφειοκρατια δε. Επ αυτού έχεις να πεις κάτι;
Ε. Συντριφτηκαμ όλες οι αντιπολιτευσεις , καπιταλιστικές, κομμουνιστικές κ αναρχικές και τι έγινε; Η νέα άρχουσα τάξη που συνέβαλλε τα μάλα στην κατάρρευση κ την καπιταλιστική παλινόρθωση, βγήκε μέσα από τα μονολιθικά κ.κ. κ το στιβαρό σου κράτος. Επ αυτού έχεις να πεις κάτι;
Αλλά κ στα άλλα ερωτήματα που θέτουμε διάφοροι έχεις να πεις κάτι;
Αγαπητέ Ανώνυμε δεν γίνεται να γράφουμε όλοι αλλά ντ ‘άλλων και μόνο εσύ να είσαι ο σωστός!
Έχεις ανοίξει πόλεμο με αρκετούς εδώ μέσα δίχως να απαντάς επί της ουσίας και απεναντίας ξανά θέτεις ερωτήματα που έχουν αναλυθεί σε κάποιο βαθμό που το επιτρέπει ο σχολιασμός!
Δεν αγιοποιούμε την ΕΣΣΔ ούτε κλείνουμε τα μάτια στις αδυναμίες,τις αντιφάσεις και τις δυσκολίες.
Από την άλλη δεν μπορούμε και να δεχτούμε την απολυτοποίηση των όποιων παρεκκλίσεων και τις τεράστιες αντιδιαλεκτικές αντιφάσεις στη λογική σου!
Σου επισυνάπτω ένα κείμενο με αρκετό ενδιαφέρον:
http://1917.antapocrisis.gr/2017/11/26/%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%bf-%ce%ba%cf%81%ce%ac%cf%84%ce%bf%cf%82-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%cf%84%ce%bf-%cf%80%ce%bf%ce%bb%ce%b9%cf%84%ce%b9%ce%ba%cf%8c-%cf%83%cf%8d%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bc%ce%b1/
Υ.Γ.:
1)Ψάξου καλύτερα για την Κούβα και το πως αντιμετώπισε τους αντεπαναστάτες και τους μετέπειτα οπορτουνιστές,κάνεις σοβαρή παράλειψη ιστορικών γεγονότων.
2)Στα διάφορα κράτη του υπαρκτού υπήρχαν ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΑΤΑ και άλλα κόμματα αλλά αυτό δεν απέτρεψε την καπιταλιστική παλινόρθωση.
Και αφού υπήρχαν και ισχύει η λογική σου,τώρα μήπως φταίει ο πολυκομματισμός? Καταλαβαίνεις σε τι αντιφάσεις πέφτεις?
3)Από την άγνοια και την θέρμη που γράφεις υποψιάζομαι ότι είσαι μικρής ηλικίας.Μακάρι αυτή η προσήλωση σου στο να γράφεις μανιωδώς σχόλια να σου έβγαινε και σε ολόπλευρο διάβασμα και μελέτη,γιατί έχεις πολλά να δεις και να μάθεις ακόμα.Η επιλεκτικότητα και η επιμονή σου χωρίς να δίνεις σημασία σε τι σου απαντάνε,εύχομαι να μην σε κάνει συνεχώς μονολιθικό και κουραστικό όπως τώρα στις συζητήσεις σου.
Καλή συνέχεια
ΘΓ
Αγαπητέ θ.γ. μπορείς σε παρακαλώ να μας πεις εσύ πως αντιμετώπισε η Κούβα τις αριστερές κριτικές; Διότι το να μας λες ” δεν είναι έτσι αλλά δεν φέρνω κανένα στοιχείο απόδειξης”, δεν είναι κ πολύ γόνιμο έτσι;
Β. Σε όλες τις χώρες του λεγόμενου υπαρκτού, το κ.κ. είχε ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΑ ΚΑΤΟΧΥΤΩΜΕΝΟ, τον διοικητικό/καθοδηγητικό του ρόλο στο κράτος κ την κοινωνία. Στις ελάχιστες χώρες που υπήρχαν άλλα κόμματα (πχ γλδ), ο ρόλος τους ήταν πιο μικρός κ από γλαστρας. Καθαρα διακοσμητικος. Μήπως δεν ήταν έτσι;
Γ. Έχω ανοίξει αντιπαράθεση με λίγους, της δικής σου αντίληψης! Ε δεν το λες κ “πόλεμο με αρκετούς “!
Δ. Δίνω μεγάλη σημασία στο τι απαντάτε. Απλά, απαντάτε χωρίς στοιχεία, είτε με γενικότητες, είτε με αφορισμούς, είτε με τσιτατα , είτε με ταυτολογιες. Δεν φταίω εγώ σε αυτό.
Επίσης οι περισσότεροι σχολιαστές δεν γράφουν αλλα ντ άλλων. Λίγοι το κάνουν αυτό κ είναι αυτοί με τους οποίους συμφωνείς. Κ πάλι δεν φταίω σε αυτό.
Κ εννοείται δεν διεκδικώ κανένα αλάθητο! Με τεκμηρίωση μιλώ , κάντε κ σεις το ίδιο!
Ει το να είσαι συνταγματικά ο μόνος πολιτικός οργανισμός που έχει το δικαίωμα διοίκησης κ ελέγχου της κοινωνίας, σημαίνει πολυκομματισμος;
Και άμα η εργατική τάξη δεν μπορεί να φτιάξει δικούς της θεσμούς εκτός ελέγχου κράτους και κόμματος είναι σοσιαλισμός; Ρε τι διαβαζουμε
Εμένα η βασική μου απορία πάντα ήταν πως δέχτηκαν τις διαφορετικές αναλογίες οι αγροτικοί πληθυσμοί. Τίποτα δε με πείθει ότι όντως το δέχτηκαν.
Επίσης αρετος, ναι για το σταχανοβιτικο κίνημα λέμε τα ίδια αλλά εννοούμε διαφορετικά πράγματα: εγώ λέω ότι το να εξορυσσει τμήμα της εργατικής τάξης στην επαναστατημενη χώρα αρκετές φορές πάνω από το πλάνο κάρβουνο , υλοποιώντας αποφάσεις που έλαβε η κρατική/κομματική γραφειοκρατια είναι ηρωισμός , αλλά όχι σοσιαλισμός. Εσύ πάλι, σου αρκεί το παραπάνω κάρβουνο που ηρωικής εξορυχθηκε, για να ονομάσεις την ΕΣΣΔ σοσιαλιστική. Τι να σου κάνω; Είσαι -και ειστε- ανιαρή κ ανίατη περίπτωση! Πλιιζ ΟΧΙ ΑΛΛΟ ΚΑΡΒΟΥΝΟ!!
“…υλοποιώντας αποφάσεις που έλαβε η κρατική/κομματική γραφειοκρατια ….”!
Αν η “κρατική/κομματική γραφειοκρατια”, δηλαδή η καθοδήγηση του ΚΚΣΕ, είχε λάβει αποφάσεις υπέρβασης του πλάνου, που η ίδια είχε συντάξει, …θα τις είχε ήδη υλοποιήσει στο πλάνο!
Αυτά τα επικοινωνιακά τσιριζοπασόκικα δεν ίσχυαν εκεί.
Η αλήθεια είναι πως οι σοβιετικοί εργάτες ΜΕ ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ, “από τα κάτω”, όπως σας αρέσει να λέτε, ανέτρεψαν τα πλάνα της Καθοδήγησης.
Καταλαβαίνω, σας είναι δύσκολο να χωρέσει στο μυαλό σας εκείνη η Κοσμογονία.
Που ασφαλώς, σαν ταξική πάλη, συνάντησε κι αυτή τα εμπόδιά της, τους καθυστερημένους αντιδραστικούς, που σαμποτάρανε το σταχανοβικό κίνημα και φωνάζανε (καληώρα!)….”ΟΧΙ ΑΛΛΟ ΚΑΡΒΟΥΝΟ”!!!!!!
Πολύ αργότερα, το κάνανε και ταινία, που την εκθείαζε ο σύντροφός σας τότε (μάλλον και …τώρα, σύμφωνα με ότι διαβάζω) Δανίκας, αν θυμάστε, “Ο Ανθρωπος από Μάρμαρο”….
Β-αρετος ένας…. Άστο το ψοφησατε…
Ναι, ο σύντροφός σας τότε (υπάλληλος στο Ρίζο ήταν ), και τώρα;