Θεματική Ενότητα: Λογοτεχνία, Πολιτική
Γαμήλιο γλέντι σε μια ελληνική επαρχία
Κίμων Ρηγόπουλος Κι όμως, ανάμεσα στην άκρα του τάφου σιωπή και τον εξουθενωτικό θόρυβο πρέπει να υπάρχει και κάτι άλλο. Ένα πεδίο επικοινωνίας που δεν αποκτηνώνει ούτε εκβιάζει συναισθήματα και διαθέσεις. Το γαμήλιο τελετουργικό έχει λήξει κατά το...
Πώς δενόταν το βαμβάκι
Του Χρήστου Επαμ. Κυργιάκη Θα ήταν μια ήρεμη συνηθισμένη ζεστή μέρα του Ιούλη στον Θεσσαλικό κάμπο αν δεν ήταν συγχρόνως και η μέρα που έπρεπε να ποτιστεί πάλι το βαμβάκι. Από τις πεντέμισι το πρωί στο πόδι. Δυο-τρία τσιγάρα με τον ελληνικό καφέ της μάνας (κάπνιζα...
Θα φανεί στο χειροκρότημα
Χρήστος Επαμ. Κυργιάκης Στα δέκα του έχασε τον πατέρα του. Δεν έχει σημασία το πώς. Αυτό που ήξερε εκείνος ήταν πως δεν θα τον ξανάβλεπε. Στα δεκατρία άρχισε τους μπάφους. Δήθεν για να ξεχνάει. Έτσι του είπαν και τον βόλευε πολύ αυτή η δικαιολογία. Την αλήθεια την...
Κόκκινο φουστάνι
Από τον Χρήστο Επαμ. Κυργιάκη – Άντε. Πάμε μια βόλτα να περπατήσουμε. Να δούμε και τις βιτρίνες που τόσο σου αρέσει. – Εσένα πάλι καθόλου. Άστο καλύτερα. Έτσι κι αλλιώς δεν μπορούμε να αγοράσουμε τίποτα. Βγήκαν από το σπίτι αγκαλιασμένοι σαν να είχαν...
Προσευχή
Γράφει η Μαρία Πολυχρονιάδου Χθες έγινα αισίως 24. Δεν ήσουν εκεί. Ούτε τις υπόλοιπες 23 φορές ήσουν εκεί. Μεγαλώνω, μεγαλώνουν κι αυτοί π’ αγαπώ. Τα χέρια τους ρυτιδιάζουν, τα σπλάχνα τους πονάνε, τα κόκκαλά τους σπάνε. Κι εσύ πουθενά. Δεν είσαι εκεί να απαλύνεις...
Μια παλιά ιστορία του μέλλοντος
Από τον Χρήστο Επαμ. Κυργιάκη Φαινόταν πολύ κουρασμένος τούτος εδώ ο παράξενος καβαλάρης. Και το άλογό του περήφανο και ντελικάτο μα το είχε χωρίς σέλα ο αθεόφοβος. Σαν έφτασε στην πλατεία του χωριού και κατέβηκε από το άτι του, ο χωροφύλακας τον ρώτησε τι έπαθε...
Του καιρού το δίλημμα
“…και οι όρκοι δόθηκαν για να αντέξουν” Κίμων Ρηγόπουλος Μη βιάζεσαι να με αγοράσεις/θα πέσει κι άλλο η τιμή μου ή θα σε μάθω εγώ πόσα απίδια βάζει ο σάκος/γιατί έχει πίσω η αχλάδα την ουρά; Δεν μπορούμε χωρίς αυτούς. Χωρίς τη μνήμη της κοινής μας αγωνίας,...
Κι όμως θα χορέψουμε πάλι «μοσχοβολούν οι γειτονιές»
Του Χρήστου Επαμ. Κυργιάκη Πώς να χορέψεις πάλι «μοσχοβολούν οι γειτονιές»; Μοσχοβολούν ακόμα; Δεν θα είναι τα πόδια βαριά; Δεν θα ξεφεύγουν από το ρυθμό; Δεν θα ντρέπονται οι νότες να αναδυθούν και να ταξιδέψουν; Κι αν ακόμη φτάσουν στο αυτί, θα προκαλούν...
Τότε που ήταν όλα δύσκολα
Γράφει ο Χρήστος Επαμ. Κυργιάκης Δεκαετία του ’60. Σε καφενείο της παλιάς αγοράς στη μικρή επαρχιακή πόλη, δυο-τρεις παρέες οικοδόμων ακούνε ρεμπέτικα και λαϊκά στο τζουκ μποξ. Σάββατο απόγευμα βλέπεις, ημέρα πληρωμής, πλησιάζουν και Χριστούγεννα και τα λεφτά...
