Θεματική Ενότητα: Κοινωνία, Λογοτεχνία, Παιδεία
Η αθέατη πλευρά της αίθουσας
Χρήστος Επαμ. Κυργιάκης Γύρισε στο σπίτι μετά το σχολείο όπως κάθε μεσημέρι. Σε όλη τη διαδρομή ήταν ανήσυχη. Δυο φορές πήγε να τρακάρει. Στο μυαλό της είχαν καρφωθεί εκείνα τα δυο λαμπερά μάτια, εκείνες οι δύο φλογίτσες που τη κοίταξαν απορημένες στο τελευταίο...
Κατάντια για τον άνθρωπο
Από τον Χρήστο Επαμ. Κυργιάκη Κατάντια για τον άνθρωπο να βάζει την περιουσία του στη θέση της ψυχής του. Κατάντια για τον άνθρωπο να μετράει τον άνθρωπο με τα γρόσια και με τη γλώσσα και με το χρώμα του δέρματος πνιγμένος στην αρρωστημένη κανονικότητά του....
Γαμήλιο γλέντι σε μια ελληνική επαρχία
Κίμων Ρηγόπουλος Κι όμως, ανάμεσα στην άκρα του τάφου σιωπή και τον εξουθενωτικό θόρυβο πρέπει να υπάρχει και κάτι άλλο. Ένα πεδίο επικοινωνίας που δεν αποκτηνώνει ούτε εκβιάζει συναισθήματα και διαθέσεις. Το γαμήλιο τελετουργικό έχει λήξει κατά το...
Πώς δενόταν το βαμβάκι
Του Χρήστου Επαμ. Κυργιάκη Θα ήταν μια ήρεμη συνηθισμένη ζεστή μέρα του Ιούλη στον Θεσσαλικό κάμπο αν δεν ήταν συγχρόνως και η μέρα που έπρεπε να ποτιστεί πάλι το βαμβάκι. Από τις πεντέμισι το πρωί στο πόδι. Δυο-τρία τσιγάρα με τον ελληνικό καφέ της μάνας (κάπνιζα...
Θα φανεί στο χειροκρότημα
Χρήστος Επαμ. Κυργιάκης Στα δέκα του έχασε τον πατέρα του. Δεν έχει σημασία το πώς. Αυτό που ήξερε εκείνος ήταν πως δεν θα τον ξανάβλεπε. Στα δεκατρία άρχισε τους μπάφους. Δήθεν για να ξεχνάει. Έτσι του είπαν και τον βόλευε πολύ αυτή η δικαιολογία. Την αλήθεια την...
Κόκκινο φουστάνι
Από τον Χρήστο Επαμ. Κυργιάκη – Άντε. Πάμε μια βόλτα να περπατήσουμε. Να δούμε και τις βιτρίνες που τόσο σου αρέσει. – Εσένα πάλι καθόλου. Άστο καλύτερα. Έτσι κι αλλιώς δεν μπορούμε να αγοράσουμε τίποτα. Βγήκαν από το σπίτι αγκαλιασμένοι σαν να είχαν...
Προσευχή
Γράφει η Μαρία Πολυχρονιάδου Χθες έγινα αισίως 24. Δεν ήσουν εκεί. Ούτε τις υπόλοιπες 23 φορές ήσουν εκεί. Μεγαλώνω, μεγαλώνουν κι αυτοί π’ αγαπώ. Τα χέρια τους ρυτιδιάζουν, τα σπλάχνα τους πονάνε, τα κόκκαλά τους σπάνε. Κι εσύ πουθενά. Δεν είσαι εκεί να απαλύνεις...
Μια παλιά ιστορία του μέλλοντος
Από τον Χρήστο Επαμ. Κυργιάκη Φαινόταν πολύ κουρασμένος τούτος εδώ ο παράξενος καβαλάρης. Και το άλογό του περήφανο και ντελικάτο μα το είχε χωρίς σέλα ο αθεόφοβος. Σαν έφτασε στην πλατεία του χωριού και κατέβηκε από το άτι του, ο χωροφύλακας τον ρώτησε τι έπαθε...
Του καιρού το δίλημμα
“…και οι όρκοι δόθηκαν για να αντέξουν” Κίμων Ρηγόπουλος Μη βιάζεσαι να με αγοράσεις/θα πέσει κι άλλο η τιμή μου ή θα σε μάθω εγώ πόσα απίδια βάζει ο σάκος/γιατί έχει πίσω η αχλάδα την ουρά; Δεν μπορούμε χωρίς αυτούς. Χωρίς τη μνήμη της κοινής μας αγωνίας,...
