Το Σάββατο 23 Οκτώβρη στις 6 μ.μ., οι οργανώσεις Αττικής του ΝΑΡ και της νΚΑ οργάνωσαν μια πολύ ενδιαφέρουσα εκδήλωση-συζήτηση με θέμα: «Ελευθερία, κοινωνία και άτομο σε καιρούς καπιταλιστικής βαρβαρότητας». Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στο αμφιθέατρο «Αντώνης Τρίτσης».
Ομιλητές ήταν οι Περικλής Παυλίδης, αναπληρωτής καθηγητής ΠΤΔΕ ΑΠΘ, Βασίλης Μηνακάκης, επιμελητής εκδόσεων, μέλος της ΠΕ του ΝΑΡ και ο Αλέξανδρος Λιανός, φοιτητής, μέλος του ΚΣ της νΚΑ.
Ο Π. Παυλίδης μίλησε με θέμα «Η ελευθερία ως κοινωνική ιδιότητα των ανθρώπων και οι παραμορφώσεις της εντός της κεφαλαιοκρατίας». Ο Β. Μηνακάκης ανέπτυξε το θέμα «ελευθερία και ατομική επιλογή στην ψηφιακή εποχή». Η ομιλία του Α. Λιανού είχε τίτλο «η επιστήμη και η γνώση ως όρος για την ελευθερία του ατόμου»
Μετά την ολοκλήρωση των κεντρικών εισηγήσεων ακολούθησαν πολύ ενδιαφέρουσες ερωτήσεις και τοποθετήσεις από το κοινό σχετικά με την ατομική ελευθερία στις σημερινές συνθήκες, την ελευθερία στο σοσιαλισμό κλπ.
Λέει ο Περικλής Παυλίδης στο 2:16:26-2:17:07: “Το σώμα μας και η ελευθερία του σώματος μας καταλαβαίνουμε ότι είναι θέμα σαφώς του ατόμου να έχει την ευθύνη του σώματος του. Ξεκάθαρα πράματα. Αλλά, δεν είναι αυτό χωρίς όρια όταν το σώμα μου επηρεάζει άλλα σώματα. Όταν το σώμα μου μπορεί να μολύνει άλλα σώματα. Δεν είναι ένα σώμα σε ένα κενό χώρου. Είναι ένα ιστορικό σώμα που αλληλεπιδρά με άλλα σώματα κοινωνικά. Και το σώμα μου μπορεί να βλάψει. Η συμπεριφορά μου η ατομική δεν είναι σε έναν απόλυτα μοναχικό κόσμο δεν είναι σε ένα νησί”.
Επειδή βλέπω πως ο κύριος Παυλίδης είναι απόφοιτος του Λομονόσοφ, υποβάλλω την εξής παρατήρηση. Από ό,τι καταλαβαίνω, εδώ ο κύριος Παυλίδης αναφέρεται στο φαινόμενο το οποίο στον διαλεκτικό υλισμό κατονομάζεται ως αντανάκλαση και ορίζεται, χρησιμοποιώντας το έργο “Κατηγορίες και Νόμοι της Διαλεκτικής” του Aleksandr Petrovich Septulin (σελ.97-98) https://athens.indymedia.org/media/upload/2015/03/10/katigoriesnomoidialektikis_septoulin.pdf , ως η “ικανότητα του υλικού σχηματισμού να αντιδρά με καθορισμένο τρόπο στην επίδραση ενός άλλου υλικού σχηματισμού και να παρουσιάζει ή να αναπαράγει τις ιδιαιτερότητες αυτού του άλλου υλικού σχηματισμού”.
Ωστόσο, θεωρώ πως ο κύριος Παυλίδης γνωρίζει και τα παρεπόμενα αυτού του φαινομένου: “Από το γεγονός πως, πάνω σε κάθε υλικό σχηματισμό που υπάρχει μέσα στην αντικειμενική πραγματικότητα, επενεργεί, όχι μόνο ένας υλικός οποιοσδήποτε σχηματισμός, αλλά, μία άπειρη ποσότητα υλικών σχηματισμών οι οποίοι είναι συνδεδεμένοι μαζί του με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, προκύπτει ότι κάθε υλικός σχηματισμός αναπαράγει στον εαυτό του, μέσα στις ιδιαιτερότητες του, μέσα στις ιδιότητες του και τις τροποποιήσεις του, τις ιδιαιτερότητες όλων των υλικών σχηματισμών που επενεργούν απάνω του.
Αντανακλώντας, μέσα στις τροποποιήσεις του, τα αντικείμενα που επενεργούν πάνω του, ο υλικός σχηματισμός δεν είναι παθητικός αλλά ενεργητικός, επενεργεί και ο ίδιος πάνω στους υλικούς σχηματισμούς που συνδέθηκαν μαζί του, τους προκαλεί τροποποιήσεις οι οποίες αναπαράγουν τις χαρακτηριστικές του ιδιαιτερότητες, μ’ αυτήν ή με εκείνην τη μορφή, μορφή η οποία καθορίζεται από τη φύση του αντίστοιχου υλικού σχηματισμού επί του οποίου επενεργεί.
Έτσι, η αντανάκλαση είναι συνδεδεμένη, όχι μόνο με τη δράση ενός υλικού σχηματισμού πάνω στον άλλο, αλλά, με την αλληλεπίδραση τους η οποία έχει ως συνέπεια κάθε ιδιαίτερος υλικός σχηματισμός να είναι ταυτοχρόνως αντανακλών και αντανακλώμενος”.
Επομένως, θεωρώ πως γίνεται κατανοητό ότι εάν οι ατομικές ελευθερίες τίθενται υπό την αίρεση μίας κάποιας “αναγκαιότητας” την οποία προκαλούν οι όποιες δυσάρεστες παρενέργειες της αντανάκλασης του κάθε υλικού σχηματισμού πάνω σε όλους τους άλλους, τότε δεν έχει κανένα νόημα να μιλάμε για ατομικές ελευθερίες ευθύς εξ’ αρχής.
Κοντολογίς, θεωρώ πιο πολιτικά έντιμο όποιος το πιστεύει αυτό να βγαίνει και να το λέει ευθέως και να μην υπεκφεύγει κάπου στην πορεία.