Πρωτοβάθμια σωματεία καταθέτουν αγωνιστική πρόταση για μη εφαρμογή, ανατροπή και κατάργηση του ν. Χατζηδάκη με απειθαρχία στους όρους και προϋποθέσεις του νόμου.
Ταυτόχρονα προτείνουν απεργιακό πανεργατικό αγώνα με προκήρυξη άμεσα απεργίας μέσα στον Οκτώβρη.
Τα σωματεία που κινούνται σε αυτή την κατεύθυνση είναι
1. ΣΕΠΕ Κ. ΣΩΤΗΡΙΟΥ
2. ΣΕΠΕ Α΄ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΘΗΝΏΝ
3. ΣΕΠΕ ΑΜΑΡΟΥΣΙΟΥ
4. ΣΕΠΕ ΑΙΓ’ΑΛΕΩ
5. ΣΕΠΕ ΗΡΩ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ (ΑΝΩ ΛΙΟΣΙΑ ΖΕΦΥΡΙ ΦΥΛΗ)
6. ΣΕΠΕ η ΠΡΟΟΔΟΣ Πειραιά
7. ΣΕΠΕ ο ΠΑΡΘΕΝΩΝΑΣ
8. ΕΛΜΕ ΑΝΩ ΛΙΟΣΙΩΝ ΖΕΦΥΡΙΟΥ ΦΥΛΗΣ
9. ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΑΤΤΙΚΟΥ ΝΟΣΟΚΟΜΕΊΟΥ
10. ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΕΛΓΟ ΔΗΜΗΤΡΑ
Ο σύλλογος Εκπαιδευτικών ΠΕ «Κ. Σωτηρίου» σε πρόταση αγώνα που απευθύνει σε πρωτοβάθμια σωματεία αναφέρει:
ΠΡΟΤΑΣΗ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥΝ. ΧΑΤΖΗΔΑΚΗ ΚΑΙ ΖΩΗ ΜΕ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ
Ο σύλλογος εκπαιδευτικών ΠΕ Κ. Σωτηρίου εκτιμά ότι καθοριστικό ζήτημα για όλο το εργατικό κίνημα είναι η ακύρωση ανατροπή και κατάργηση του ν. Χατζηδάκη που επιδιώκει να βάλει στο γύψο τη συνδικαλιστική δράση, τους αγώνες και τις απεργίες και την ίδια τη λειτουργία των σωματείων.
Απέναντι σ αυτό το εργατικό κίνημα πρέπει να προχωρήσει στον ευρύτερο δυνατό συντονισμό σε όλα τα επίπεδα, από τη βάση και τα πρωτοβάθμια σωματεία με στόχο την ανατροπή του ν. Χατζηδάκη και την ανάπτυξη πανεργατικού αγώνα για ζωή με δικαιώματα ενάντια στην ιδιωτικοποίηση και επιχειρηματική λειτουργία υπέρ του ιδιωτικού κέρδους στην Παιδεία, την υγεία, την κοινωνική ασφάλιση, το περιβάλλον και εν γένει κάθε κοινωνική ανάγκη στην οποία επιτίθεται ο καπιταλισμός και τη μετατρέπει σε πεδίο κερδοφορίας και εκμετάλλευσης για το κεφάλαιο.
Η ανατροπή του ν. Χατζηδάκη είναι όρος στον κοινό πανεργατικό αγώνα για την νικηφόρα ανάπτυξη των αγώνων στην Παιδεία ενάντια στο επιχειρηματικό σχολείο της αγοράς των νόμων Κεραμέως και την καταστολή που εκδηλώνεται μέσα και έξω από το σχολείο και στην κοινωνία.
Στην κατεύθυνση αυτή ο σύλλογος θα συμβάλει και θα συμμετέχει σε κάθε πρωτοβουλία συντονισμού και κοινής δράσης σε όλα τα επίπεδα, που θα διασφαλίζει την ισότιμη συμμετοχή όλων των σωματείων, θα υπάρχει βήμα για την έκφραση των προτάσεων αγώνα κάθε συνδικάτου και θα διασφαλίζεται η παρουσίαση και συζήτηση όλων των προτάσεων χωρίς αποκλεισμούς και προειλημμένες αποφάσεις.
Καταθέτουμε την παρακάτω πρόταση αγώνα και καλούμε κάθε σωματείο που θέλει να την συνδιαμορφώσουμε, συναποφασίσουμε, να την προβάλουμε και να την παλέψουμε στο εργατικό κίνημα.
Πρόταση αγώνα
Απειθαρχία στο νόμο Χατζηδάκη. Να μπλοκαριστεί και να καταργηθεί το αντεργατικό «έκτρωμα»
Να προκηρυχτεί πανεργατική απεργία μέσα στον Οκτώβρη
• Κατάργηση του νόμου – εκτρώματος Χατζηδάκη
• Κάτω τα χέρια από το 8ωρο. Σταθερή δουλειά με σύγχρονα δικαιώματα, 7ωρο – 5νθήμερο – 35ωρο. Επαναφορά της Κυριακής αργίας σε όλους τους κλάδους
• Αυξήσεις στους μισθούς – Συλλογικές συμβάσεις ΑΟΡΙΣΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ για όλους τους εργαζόμενους – Απαγόρευση των απολύσεων – Μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων στο δημόσιο
• Κατάργηση του ν. Βρούτση- Αχτσιόγλου για τον κατώτερο μισθό και όλων των αντεργατικών νόμων που περιορίζουν και καταργούν εργασιακά και συνδικαλιστικά δικαιώματα
• ΟΧΙ στις ιδιωτικοποιήσεις. Παιδεία, Υγεία, Ρεύμα και Νερό δεν είναι εμπορεύματα ανήκουν στο λαό
• Έξω το κράτος και η εργοδοσία από τα σωματεία και τους αγώνες
• Αγωνιστική & απεργιακή κλιμάκωση. Οι αγώνες μας μπορούν να φέρουν τα πάνω-κάτω
• Χρόνος για ζωή και δικαιώματα – Όχι για τα κέρδη της εργοδοσίας – Τέρμα στην ακρίβεια
Η ψήφιση του νόμου Χατζηδάκη (4808/2021) σε συνδυασμό με την τάχιστη επιδίωξη της κυβέρνησης να τον προωθήσει με ΚΥΑ και εγκυκλίους για τα εργασιακά, τις διαδικασίες των σωματείων και τις απεργίες βάζουν το εργατικό κίνημα μπροστά σε νέα αναβαθμισμένα καθήκοντα.
Το τερατούργημα αυτό αποτελεί αντιδραστική τομή στρατηγικής σημασίας υπέρ του κεφαλαίου. Επισφραγίζει και επεκτείνει την ατελείωτη «μαύρη» εργασία και την καταπάτηση των εργασιακών δικαιωμάτων. Μέσα από τον νόμο η κυβέρνηση και το κεφάλαιο προσπαθούν να επιβάλλουν:
- 10ωρο/50ωρο με κατάργηση του 8ωρου. Γενίκευση της ελαστικής εργασίας, δουλειά τις Κυριακές, φθηνές υπερωρίες, πλήρη ασυλία της εργοδοσίας στις απολύσεις.
- Μετατροπή των εργαζόμενων σε «συνεργάτες» (όπως επιχείρησε η e- food) καταργώντας εργασιακά, ασφαλιστικά και συνδικαλιστικά δικαιώματα.
- Μονιμοποίηση και επέκταση της τηλε-εργασίας που αυξάνει την εντατικοποίηση της εργασίας, σβήνοντας τα όρια μεταξύ εργάσιμου και μη εργάσιμου χρόνου.
Ταυτόχρονα μέσα από μια σειρά αντιδραστικών διατάξεων το κράτος θέλει να ελέγξει και να καθυποτάξει τα σωματεία όλων των βαθμίδων και η εργοδοσία να εξανδραποδίσει κάθε εργατική αντίσταση. Συγκεκριμένα:
• Τα σωματεία θα πρέπει να εγγράφονται στο Γενικό Μητρώο Συνδικαλιστικών Οργανώσεων Εργαζομένων (ΓΕ.ΜΗ.Σ.Ο.Ε.). Έτσι το κράτος αποκτά τον έλεγχο και την εποπτεία των σωματείων. Πρέπει να καταθέτουν μητρώο μελών, πλήρη πρακτικά συνελεύσεων κλπ Τα σωματεία «εκβιάζονται» να φακελωθούν αλλιώς δεν θα έχουν δυνατότητα διαπραγμάτευσης για σύναψη Σ.Σ.Ε, νόμιμη κήρυξη απεργίας κ.ά.
• Καθιερώνεται η ηλεκτρονική ψήφος και καταργείται κάθε δυνατότητα αμεσότητας των γενικών συνελεύσεων, ζωντανής αντιπαράθεσης απόψεων και καταστρατηγείται η εσωτερική δημοκρατία στα σωματεία. Η εργοδοσία θα μπορεί ακόμα και να «επιβάλει» ΔΣ της αρεσκείας της, καθώς στις περιπτώσεις της εξ αποστάσεως ψηφοφορίας δεν διασφαλίζεται η ταυτοπροσωπία των ψηφοφόρων, ούτε η μυστικότητα της ψήφου.
• Οι νόμιμες απεργίες θα είναι η εξαίρεση. Ο νόμος εξασφαλίζει προστασία στους απεργοσπάστες, απαγορεύεται η απεργιακή περιφρούρηση ενώ καταργείται το απεργιακό δικαίωμα στους κρίσιμους κλάδους με την πρόβλεψη προσωπικού λειτουργίας (ως το 1/3 της συνήθως παρεχόμενης υπηρεσίας).
Παράλληλα η κυβέρνηση με σειρά Κοινών Υπουργικών Αποφάσεων διατηρεί την απαράδεκτη απαγόρευση διεξαγωγής Γενικών Συνελεύσεων των σωματείων δια ζώσης που έχουν μητρώο άνω των 150 μελών, με πρόσχημα τα έκτακτα μέτρα προστασίας της δημόσιας υγείας από τον κορωνοϊό. Η κυβέρνηση θέλει να επιβάλει μια ώρα αρχύτερα την εφαρμογή του νόμου Χατζηδάκη για τη λειτουργία των σωματείων επιβάλλοντας ηλεκτρονικές ψηφοφορίες ακόμα και στο διάστημα που δεν το ορίζει ο νόμος υποχρεωτικά.
Δεν θα γίνουμε σκλάβοι της ψηφιακής εποχής – έξω το κράτος και η εργοδοσία από τα σωματεία και τους αγώνες. Οι απεργίες και οι αγώνες θα γίνονται σε κόντρα και με παραβίαση του νόμου. Εργατικό κίνημα με «σεβασμό του νόμου» δεν θα μπορεί να υπάρχει.
Κάθε ταξική αγωνιστική δύναμη οφείλει να κρατήσει ξεκάθαρη στάση ενάντια στο νόμο, τις ΚΥΑ και σε όλες αυτές τις διατάξεις.
• Με απειθαρχία και προώθηση των διαδικασιών του κινήματος ενάντια σε όλους τους περιορισμούς του Νόμου Χατζηδάκη και των δήθεν υγειονομικών πρωτόκολλων.
• Με αγωνιστική ταξική ενότητα των εργαζόμενων «από τα κάτω» και συντονισμό των αγωνιζόμενων σωματείων.
• Με γραμμή μπλοκαρίσματος του νόμου Χατζηδάκη ενάντια στην απαγόρευση λειτουργίας σωματείων. Όχι στις τηλε-συνελεύσεις και τηλε-εκλογές. Αποκλειστικά δια ζώσης Γ.Σ και εκλογές σε όλα τα σωματεία. Δεν παραδίδουμε τα μητρώα των σωματείων, δεν συμμετέχουμε στο ηλεκτρονικό μητρώο.
Ο αγώνας αυτός πρέπει να υπερβεί τα όρια που θέτουν οι δυνάμεις του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού. Όλες οι αγωνιστικές ταξικές δυνάμεις πρέπει να δράσουν από κοινού για να διαμορφωθεί ένα μαζικό ενωτικό μέτωπο (συνδικάτων, πρωτοβάθμιων σωματείων, εργατικών συλλογικοτήτων, ταξικών συνδικαλιστών) με στόχο την ακύρωση και κατάργηση του Νόμου ενάντια στα σχέδια κυβέρνησης και ΣΕΒ.
Κάντο όπως οι διανομείς της e-food!
Η νίκη των διανομέων της efood, γεμίζει αισιοδοξία όλους/ες τους εργαζόμενους /ες. Απέδειξαν πως οι εργαζόμενοι μπορούν να νικήσουν ακόμα και σε πολύ δύσκολους κλάδους.
Προτείνουμε στα σωματεία:
• Μαζικές διαδικασίες & συνελεύσεις για την ενημέρωση των εργαζόμενων και αγωνιστικές πρωτοβουλίες
• Αγωνιστικό τείχος σωματείων για την ανατροπή και απειθαρχία στο νόμο Χατζηδάκη
• Γενική απεργία τον Οκτώβρη για την ανατροπή του νόμου Χατζηδάκη, για την ανατροπή της αντεργατικής επίθεσης, ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις σε Υγεία Παιδεία, ασφάλιση περιβάλλον (ενδεικτική ημερομηνία η 21/10 για να διευρύνουμε την πανυγειονομική σε πανεργατική απεργία)
• Κλιμάκωση των απεργιακών κινητοποιήσεων μέχρι να ανατραπεί ο νόμος και να δοθούν αποφασιστικά πλήγματα στην αντεργατική πολιτική.
Μετά το χθεσινοαπογευματικό φιάσκο της άμαζης διαδήλωσης των τριών ομοσπονδιών ΟΛΜΕ, ΟΙΕΛΕ κλπ., στην συνέχεια προηγουμένων άλλων, δεν έχει νόημα η συνέχιση της “λογικής” του μικρομάγαζου που συνήθως συγκαλύπτει άδηλα πολιτικά σκεπτικά. Δεν είμαι γενικά κατά του μικρομάγαζου όταν έχει δηλωμένα πολιτικά κίνητρα, ώστε να μπορεί να κρίνει και ο ανυποψίαστος. Προχτές έγινε μεγάλη σύσκεψη εκπροσώπων πάνω από διακοσίων σωματείων με πρωτοβουλία του ΠΑΜΕ, με συμμετοχή και σωματείων που δεν πλειοψηφεί το ΠΑΜΕ. Μόνο έτσι μπορεί να προχωρήσει το συνδικαλιστικό κίνημα, χωρίς να υποβαθμίζεται και η πολιτική αντιπαράθεση και χωρίς καμιά δέσμευση κανενός για την συνέχεια. Τουλάχιστον ας γίνονται βήματα αντίστασης, για να έχει αντικείμενο και η πολιτική πάλη,
Γιατί ωρέ ανώνυμε φέρνεις σε αντίθεση μια άμαζη διαδήλωση ΟΛΜΕ, ΟΙΕΛΕ κλπ με μια σύσκεψη σωματείων που καλεί το ΠΑΜΕ/ΚΚΕ;
Μήπως το ΠΑΜΕ/ΚΚΕ έχει καταφέρει να ανασχέσει κάποια αντεργατική επίθεση και δεν το μάθαμε οι εργάτες;
Μήπως δεν κάνει και το ΠΑΜΕ/ΚΚΕ άμαζα φιάσκα διαδηλώσεων; Ή μήπως οι διαδηλώσεις του ΠΑΜΕ/ΚΚΕ είτε μαζικές, είτε άμαζες έχουν φέρει κάποιο θετικό αποτέλεσμα ανάσχεσης αντεργατικών νόμων και πρακτικών;
Ξέρεις, ανώνυμε ο κομματοσκυλισμός και ο κομματικο οπαδισμός, φέρνουν μόνο αρνητικά αποτελέσματα για την εργατική τάξη ε; Ψάξου
Καλά δε σου πε τίποτα. Σωστό είναι αυτό που λέει θεωρητικά, αρκεί να είναι ειλικρινείς. Και το ΚΚΕ έχει βεβαρυμένο παρελθόν.
“εργάτη” εκτός ΠΑΜΕ είσαι σίγουρα endangered specy, οπότε δε θα σε στενοχωρήσω. Ψάχνομαι πάντα…
Ναι υπάρχουν πολλοί εργάτες αγωνιστές και εκτός ΠΑΜΕ/ΚΚΕ, σε ταξικά σωματεία και ταξικές πολιτικοσυνδικαλιστικές κινήσεις. Δεν είναι κάτι νέο αυτό.
Τι να απαντήσει κανείς εδώ ? Που κολλάει το μικρομάγαζο με το αν οι 3 εκπαιδευτικές ομοσπονδίες έκαναν άμαζη πορεία ?
Είναι οι 3 εκπαιδευτικές ομοσπονδίες μικρομάγαζο ? Και ποιο είναι το μαγαζί γωνία ? Το ΠΑΜΕ εκπαιδευτικών ή όπως λέγεται η παράταξη του στις ομοσπονδίες ? Γιατί δεν τις μαζικοποιεί ?
Οι εκπαιδευτικοί να καλεστούν να μαζικοποιήσουν τα σωματεία βάσης τους και τις ανίστοιχες ομοσπονδίες ? Να πάνε κάπου αλλού με το ΠΑΜΕ εκπαιδευτικών και ένα καλό πολιτικό πλαίσιο ? Προσπαθούν να στήσουν στα πόδια του έναν πολύ δύσκολο αγώνα απέναντι σε μια πολιτική που σκοπεύει να εξαφανίσει οτιδήποτε το παιδαγωγικό, το κοινωνικά ανοδικό και δημοκρατικό από την εκπαίδευση. Πως πρέπει να κινηθούν ? Εϊναι χαμένος ο αγώνας ? Να βγάλουν πολιτικά συμπεράσματα ?
Πολύ κακό παράδειγμα. Αν η ΟΛΜΕ είναι μικρομάγαζο το ΠΑΜΕ και οι συσκέψεις του είναι πλανόδιος με κουλούρια
Κώστας
Το χειρότερο, που κάνουν τα πολιτικά μικρομάγαζα (γι αυτά μιλάμε) είναι, που μόλις πετύχουν μιαν, ακόμη και ευκαιριακή πολλές φορές, πλειοψηφία (δεν είναι τέτοια η περίπτωση των εκπαιδευτικών ομοσπονδιών – εδώ τα μικρομάγαζα ηγεμονεύουν χρόνια τώρα σε μια, βασικά πασόκικη, βάση) σε ένα σωματείο, αμέσως το εργαλειοποιούν σαν δικό τους μικρομάγαζο. το βαφτίζουν ….”πρωτοβάθμιο” λες και πριν δεν ήταν, κλπ., κλπ.
Θα μου πεις, και το ΚΚΕ δε γλιστράει σε παρόμοιες πρακτικές; Μπορεί, και δε θα μου φαινόταν παράξενο – ζούμε σε πραγματικό κόσμο. Ούτε έχει νόημα να ψάχνουμε εδώ ποιός την έχει …μακρύτερη! Καταδικαστέες πρακτικές ανεξαρτήτως προέλευσης. Αλλά, τουλάχιστον το ΚΚΕ δεν είναι μικρομάγαζο, και δύσκολο να πείς ότι, σε αντίθεση με τα μικρομάγαζα, ετεροκαθορίζεται από αυτά.
Σήμερα, π.χ., οι “πλανόδιοι με κουλούρια” κάνανε μια συγκέντρωση/πορεία συνταξιούχων, κλείνοντας τους δρόμους χάρη στην αριθμητική τους παρουσία και μαζικότητα. Η μπατσαρία δεν τόλμησε να απαιτήσει λωρίδα κυκλοφορίας. Ηταν χιλιάδες οι διαδηλωτές. Και παρόλα αυτά, όταν χρειάστηκε να περάσει ένα ΑΣΘΕΝΟΦΌΡΟ, έδωσαν αμέσως λωρίδα, χωρίς να περιμένουν υπόδειξη από τους μπάτσους.
Αυτή είναι η διαφορά της λαϊκής δύναμης από το μικρομάγαζο.
Για την ΟΛΜΕ μιλάμε, την οποία είπες μικρομάγαζο και την ταυτίζεις με παρατάξεις.
Δεν έχεις ιδέα από συνδικαλισμό και εργατικό κίνημα. Τι είναι η πασοκική βάση ?
Επίσης δεν έχεις ιδέα καν για τις έδρες στο ΔΣ της ΟΛΜΕ που είναι 3-3-2-2-1, από 3 ΔΑΚΕ και ΣΥΝΕΚ, από 2 Παρεμβάσεις και ΠΑΜΕ και 1 λογικά ΠΑΣΚΕ, ΠΕΚ λέει.
Ποια πλειοψηφία λοιπόν και τρίχες κατσαρές μου λες έχουν ποιοι ? Ένας κατακερματισμός υπάρχει με την ΔΑΚΕ να έχει προεδρείο χωρίς να το δικαιούται πολιτικά γιατί οι συγκεκριμένες 3 έδρες στις 11 είναι πιο απομονωμέμένες πολιτικά από τις 3 των ΣΥΝΕΚ, ακόμα και από τις 2 των Παρεμβάσεων που θα μπορούσαν να διεκδικήσουν προεδρείο ή τις 2 του ΠΑΜΕ που επίσης θα μπορούσαν να διεκδικήσουν προεδρείο, αν συμφωνούν να γίνει ένας αγώνας κατά της Κεραμέως στο σήμερα. Κι 2+2=4>3, αυτό θα ήταν μια πολύ καλή απάντηση στις ΣΥΝΕΚ και δεν θα το έπαιρνε ο ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά τέλος πάντων στην διάσκεψη των προέδρων κρίνονται τα πράγματα και εκεί μπήκαν οι κινητοποιήσεις
Πουλάκι μου, να αγωνιστούν οι εκπαιδευτικοί μέσα από τις ΕΛΜΕ και την ΟΛΜΕ ενάντια στην Αξιολόγηση κλπ ? ΝΑΙ ή ΟΥ ? Το ΠΑΜΕ εκπαιδευτικών στηρίζει τις κινητοποιήσεις ? Δεν το ξέρω και το ρωτάω ειλικρινά. Προτείνει στους εκπαιδευτικούς να μην τις στηρίζουν αλλά να στηρίζουν το ΠΑΜΕ και τις συσκέψεις του με τα σωστά πολιτικά πλαίσια για τις βουλευτικές εκλογές
Σας σιχάθηκε η ψυχή μου ρε ΚΚΕδες, δεν αξίζεται ούτε το σάλιο των εργαζομένων πια. Προσπαθεί να στηθεί ένας αγώνας επιβίωσης του δημόσιου σχολείου και βγαίνει εδώ το ΚΚΕ να βρίσει, ως προς την ύπαρξη τους, την δομή τους, την αντιπροσωπευτικότητα τους, τα συνδικάτα των εκπαιδευτικών με την καθολική ή τέλος πάντων πολύ μαζική (δεν ξέρω αν μπαίνουν όλοι οι αναπληρωτές) συμμετοχή των εργαζομένων. Γιατί λέει είναι πασοκικά. Και τι εννοείς πασοκικά ? Δεν θέλουν τα μέλη τους να ψηφίσουν το ΚΚΕ. Και ποια είναι σωστά αντιπροσωπευτικά συνδικάτα ρε παληκάρια ? Οι σφραγίδες φαντάσματα του ΠΑΜΕ ?
Όχι, να μην αφήσουν οι εκπαιδευτικοί τα σωματεία και τις ομοσπονδίες τους για να πάνε να αναλύσουν την απόφαση του 21ου Συνεδρίου του ΚΚΕ, δεν έχει καμία αξία, για τα σκουπίδια είναι
Κώστας
H OLME και η ΟΙΕΛΕ την Πέμπτη ήταν και συνδικαλιστικά και πολιτικά μικρομάγαζα. Με αποκλειστική ευθύνη των πολιτικών μικρομάγαζων, που πλειοψηφούν εκεί. Ας χαίρονται ό,τι κατάφεραν…
Ενώ εσύ του ΚΚΕ, βλέπεις το ΠΑΜΕ να κάνει κάτι καλύτερο; Σε ποια χώρα ζεις; Διότι ξέρεις η κομματοσκυλιαση τυφλώνει και σε κάνει να πιστεύεις ότι το κόμμα σου νικάει. Μια προσγείωση θα σου κάνει καλό
Κώστα δεν χρειάζεται να χάνεις την ψυχραιμία σου με τζι ΚΚΕδες. Ο Ανώνυμος από πάνω πρότεινε κάτι που θεωρητικά είναι σωστό, έγινε στην e-food και δούλεψε, θα μπορούσε θεωρητικά να φέρει αποτέλεσμα σε κάθε σωματείο, καθώς και σε άλλα μετερίζια αγώνα, ανεμογεννήτριες, χωματερές, πλειστηριασμούς, κτλ.
Το μόνο που μένει είναι το κάλεσμα να είναι έντιμο και να αφορά ουσιαστικά μόνο το επί μέρους ζήτημα για το οποίο θα κληθούμε να δώσουμε τη μάχη κάθε φορά, πράμα που σημαίνει να μην πέφτει από πάνω καπέλο ολόκληρη η πολιτική αντίληψη του ΚΚΕ, την οποία οι γύρω τους ούτως ή άλλως τη γνωρίζουμε, ΤΗΝ ΕΧΟΥΜΕ ΑΠΟΡΡΙΨΕΙ, και δεν υπάρχει κανένας λόγος να χάνουμε χρόνο συζητώντας την.
Καπέλο Γιώργο, από κανέναν. Αλλιώς, δρόμο
Γιώργο δεν την έχω δει εγώ την πρόταση που έκανε ο ανώνυμος.
Να πω την αλήθεια, δεν γνωρίζω και πως ακριβώς έγινε στην e food.
Έγινε με εγκατάλειψη ενός συνδικάτου αντιπροσωπευτικότητας 100%.
Δεν νομίζω. Υποθέτω έγινε με συμμαχία ανάμεσα σε παραδοσιακά άμαζα σωματεία και συνδικάτα, γιατί δυστυχώς μόνο τέτοια υπάρχουν στον ιδιωτικό τομέα, και φορείς πιο συμβατούς με το πρεκαριάτο όπως ο ΣΒΕΟΔ.
Τι σχέση έχει αυτό με το να φύγουν από τις ΕΛΜΕ και την ΟΛΜΕ και τους ΣΠΕ και την ΔΟΕ οι εκπαιδευτικοί, να τους πάρει από το χεράκι μια μικρή παράταξη και να τους πάει αλλού ?
Χάνω την ψυχραιμία μου γιατί βαλτοί της Κεραμέως να ήταν, που δεν είναι, τέτοιες αηδίες δεν θα λέγανε. Αν αυτό λέει το ΠΑΜΕ εκπαιδευτικών και δεν το λέει μονο ο ανώνυμος. Γι αυτό ρώτησα αν το ΠΑΜΕ εκπαιδευτικών στηρίζει την απεργία και την απεργία -αποχή ή δεν του αρκεί το πλαίσιο και λέει ας περάσουν και θα λυθούν στον Σοσιαλισμό
Κώστας
Δεν ξέρεις αν το ΠΑΜΕ στηρίζει τις κινητοποιήσεις, δεν ξέρεις τι θα πει πασοκισμός, δεν θες να χαλάς το σάλιο σου με του ΚΚΕδες. Οκ. Για το πρώτο δες εδώ (https://www.902.gr/eidisi/ergatiki-taxi/273881/oloi-ti-deytera-stin-apergia-kai-stis-sygkentroseis-ton-ekpaideytikon), για το δεύτερο κοίτα τον καθρέπτη σου, και για το τρίτο κράτα προσπάθησε να το τηρείς.
Ο ανώνυμος είπε πως το ΠΑΜΕ δεν της στηρίζει.
Δηλ όταν λέει πως η κινητοποίηση των εκπαιδευτικών ήταν άμαζη και κατηγορεί τις άλλες παρατάξεις τι να καταλάβω ? Γιατί δεν κατηγορει το ΠΑΜΕ ? Ήταν το ΠΑΜΕ στην κινητοποίηση ? Και από την δική σου παρέμβαση σαφή απάντηση δεν πηρα. Ωραία, την Δευτέρα θα είναι. Σε αυτήν που ειρωνεύεται ήταν ? Αν ναι από που κι ως που κατηγορεί τις άλλες δυνάμεις ως μικρομάγαζα που κάναν άμαζη πορείά όταν το ΠΑΜΕ ήταν ένα από αυτά. Αν όχι έχω δίκιο σε αυτό που λέω.
Πασοκισμός όχι, δεν είναι κάποια έννοια που θα έπρεπε να ξέρω τι σημαίνει. Σύμφωνα με τον ανώνυμο είναι όταν ένα συνδικάτο αντιπροσωπευτικότητας 100% δεν έχει πρώτη δύναμη το ΠΑΜΕ αλλά τι να κάνουμε, πρέπει να ψηφίζουν οι εργαζόμενοι στα συνδικάτα, δεν γίνεται να τους φορέσουμε καπέλο διοικήσεις ΠΑΜΕ.Επίσης κατά πάσα πιθανότητα πασοκισμό εννοείται το να βάζουν τα συνδικάτα πρόγραμμα πάλη και νικών στο σήμερα, πριν την εργατική λαική εξουσία και τον σοσιαλισμό. Πάλι καλά κάνουν, σιγά μην αφήσουν την Κεραμέως να εξαφανίσει το δημόσιο σχολείο.
Κώστας
Δε ξέρω, γενικά με τις ΓΣΕΕ/ΑΔΕΔΥ έχω πρόβλημα, με τον τρόπο που λειτουργούν τα συνδικάτα έχω πρόβλημα, και ευρύτερα έχω πρόβλημα με τον τρόπο που λειτουργούν τα πάντα, από πολιτισμικούς και άλλους συλλόγους, μέχρι την τοπική αυτοδιοίκηση, το κράτος, τα πάντα γενικότερα. Οπότε, θεωρητικά, είμαι υπέρ των “εξωθεσμικών” πρωτοβουλιών, αρκεί όπως ξαναείπα να είναι έντιμες και να φαίνονται και τέτοιες από την αρχή…
Λεπτομέρειες δε ξέρω ούτε εγώ, οπότε δεν υπεισέρχομαι…
Γιώργο τα πράγματα είναι απλά.
Δεν υπάρχει θέμα αγώνα έξω από τις ΕΛΜΕ-ΟΛΜΕ, είναι τέτοια η δύναμη του συνδικάτου, και καλώς είναι. Ακόμα και μια υποθετική κίνηση αρκετών ΕΛΜΕ θα γίνει με όρους προσπάθειας επιρροής στην ΟΛΜΕ. Καλό είναι αυτό, είναι ένας κλάδος που το συνδικάτο τυγχάνει τεράστιας συμμετοχής και σεβασμού. Και είναι και συνδικάτο με απόλυτη πλειοψηφία της ευρύτερης Αριστεράς. Μιλάμε για έναν χώρο στον οποίο έχουν τεράστιο κύρος ως και οι εκλεγμένοι στην συνδιοίκηση, που μπορείς να πεις πως είναι και αμφιλεγόμενο θέμα, θα μπορούσε η Αριστερά και να μην την αναγνωρίζει. Πόσο μάλλον το συνδικάτο
Μου αρέσουν οι συγκεκριμένες συζητήσεις και όχι γενικά και αόριστα για την ΓΣΕΕ, την ΑΔΕΔΥ κλπ ΟΧΙ, κανένας … αντιθεσμικός αγώνας δεν θα γίνει, και δεν πρέπει καν να επιχειρηθεί, στην εκπαίδευση, ή τα εκπαιδευτικά συνδικάτα θα βρουν κοινωνικές και πολιτικές συμμαχίες για να ορθώσουν σημαντικές αντιστάσεις διαρκείας ή η Κεραμέως και ο Μητσοτάκης θα σβήσουν το δημόσιο σχολείο
Κώστας
Τι να σου πω ρε Κώστα, από οικογενειακή εμπειρία πιστεύω τα άκρως αντίθετα για την ΟΛΜΕ και ακούω και διάφορα για τη ΔΟΕ, αλλά εκεί δεν έχω προσωπική γνώμη. Χωρίς να θέλω να το παραφορτώσω, τη στιγμή που έχουν πέσει από πάνω ένα βουνό ζητήματα στην ελληνική κοινωνία, από υποχρεωτικότητες, μέχρι περιορισμούς, μέχρι άνοδο τιμών, κτλ, η μονοθεματική αντίδραση μόνο για την αξιολόγηση δεν λέω ότι δεν είναι σωστή και δεν πρέπει να γίνει, αλλά προσωπικά δε μου γεμίζει το μάτι και αυτό ασφαλώς και πιστώνεται και στους συνδικαλιστές, ανεξαρτήτως παράταξης, και σε προσωπικό επίπεδο.
Επίσης με τον τρόπο που το πήγαμε μέχρι τώρα στα επίσημα συνδικάτα δεν βλέπω σε κανέναν κλάδο να κλιμακώνεται κατάσταση πάνω από μια-δυο μέρες απεργία, μιλάω για κανονική απεργία και όχι για τη ντεμέκ μισοαπεργία την προηγούμενη.
Θα μου πεις τώρα, το ΠΑΜΕ υπάρχει περίπτωση να τα αμφισβητήσει όλα αυτά και του ψιλοκάνεις πλάτες; Όχι, καμία τέτοια περίπτωση δεν υπάρχει, καμία τέτοια αυταπάτη δεν έχω. Μόνο σε μεμονωμένα ξυπνήματα συνδικαλιστών σαν τον Στεφανάκη περιμένω.
Γιώργο δεν καταλαβαίνω τι λες και πως είναι δυνατόν κάποιος να έχει “προσωπική εμπειρία” άλλη από αυτά που λέω τα οποία είναι γεγονότα. Η ΟΛΜΕ ως συνδικάτο πολώνεται σχετικά εύκολα σε αγωνιστικές θέσεις και πρακτικές. Η τελευταία απόφαση ήταν του 96 %. Βέβαια είναι θέμα των αγωνιστικών δυνάμεων να περιφρουρείται, να μην μένει στα χαρτιά, να κλιμακώνεται κλπ. Αλλα αυτό θέλουμε, συνδικάτα αντιπροσωπευτικά και με όλες τις πολιτικές απόψεις που να πολώνονται σε αγώνες.
Επίσης στο τελευταίο που είπες διακρίνει κανείς και ψήγματα καθεστωτικής επίθεσης στους εκπαιδευτικούς οπότε θα σου ζητούσα να το ψάξεις, Η αξιολόγηση είναι το τέλος του δημόσιου σχολείου και όχι κάτι “συντεχνιακό”
Κώστας
Ναι, δε σου είπα τι κάνει η ΟΛΜΕ στα χαρτιά, συμφωνούμε πως στα λόγια χτίζει ανώγια και κατώγια, κανείς δεν το αρνείται. Καμία καθεστωτική επίθεση. Λέω όμως πως από ένα επίπεδο και κάτω σκέφτεται κανείς αν αξίζει να δώσει τη μάχη. Η προσωπική μου στάση απέναντι στη ντεμέκ μισοαπεργία, αν ήμουν ο ίδιος καθηγητής, θα ήταν να πάω να δουλέψω, το λέω καθαρά.
Δεν με πείθουν όλα αυτά. Μια απεργία γνωρίζω, την κανονική, τα άλλα είναι για μαθητευόμενους μάγους. Φτάνει ο διαχωρισμός με τα πιστοποιητικά εμβολιασμού για τα οποία κανείς δεν έκανε τίποτε (σε αντίθεση με τους γιατρούς ας πούμε).
Δε χωνεύω την ΟΛΜΕ, και ως συνήθως δεν κάνω κανέναν κόπο να το κρύψω. Αν ήμουν ο ίδιος καθηγητής, δεν θα πήγαινα καν να ψηφίσω, και αυτό το δηλώνω. Από την άλλη, το να αντισταθεί ο κλάδος στην αξιολόγηση πρέπει να γίνει, ορθώς έγινε σήμερα απεργία (κανονική) και πρέπει να υπάρξει και κλιμάκωση, δεν το αρνείται κανείς.
Το δημόσιο σχολείο Κώστα τέλειωσε ήδη, και το πανεπιστήμιο μάλλον τελειώνει μαζί του. Αναρωτιέμαι αν έχουν μείνει και πολλοί που να το παίρνουν ακόμα στα σοβαρά, καθηγητές, γονείς και μαθητές. Το θέμα με αυτές τις μάχες είναι να κρατήσουν αναμμένο το καντήλι στο σκοτάδι, όχι να φέρουν αποτέλεσμα εδώ και τώρα, κανείς δεν πρόκειται να κρατήσει κάτι μόνος του.
Διαφορετικά, αν ήταν να μιλάμε μόνο για αξιολόγηση, το πρόβλημα θα λυνόταν εύκολα. Θα μπορούσαν οι καθηγητές να κάνουν την αξιολόγηση και να τα βρουν όλα στην εντέλεια. Η Κεραμέως θα εισέπραττε την ειρωνεία στη μάπα, και κανείς δε θα μπορούσε να πει τίποτα. Αλλά αυτό δεν θα οδηγούσε σε κλιμάκωση, άρα δεν είναι αυτό “που θέλουμε”.
δεν ήταν ντεμέκ μισοαπεργία σήμερα.
επίσης η απεργία-αποχή από την αξιολόγηση είναι μορφή πάλης που έγραψε νικηφόρα ιστορία στο δημόσιο το 10-15, μην τα απαξιώνεις όλα και αν ήταν ακίνδυνη μαλακία η κυβέρνηση δεν θα την πήγαινε και στα δικαστήρια.
τώρα το να θάψουμε το σχολείο και το πανεπιστήμιο πριν ακόμα το καταφέρει η κυβέρνηση δεν με βρίσκει σύμφωνο
για την πανδημία δεν μιλάω μαζί σου, είχες πει πως είναι θρησκευτικό θέμα, μόνο να κοροιδεύω μπορώ ή να μην μιλάω. Οι εκπαιδευτικοί πρέπει να εμβολιαστούν καθολικά και να το επιβάλλουν οι ΕΛΜΕ και η ΟΛΜΕ αυτό το πράγμα, αφού κακώς το θίγεις
Κώστας
Η κυβέρνηση θα πάει στα δικαστήρια οτιδήποτε, είναι ζήτημα συμβολισμού. Άλλωστε, και αυτή η ίδια η απαξίωση της δικαιοσύνης είναι και αυτή εν μέρει καθαυτό ζήτημα συμβολισμού γι’ αυτήν την μορφή εξουσίας η οποία μόνη της καταργεί ετσιθελικά την αστική νομιμότητα και το δηλώνει.
Για μένα, η αξιοπιστία και η αξιοπρέπεια αυτού του συνδικάτου και των εκπροσώπων του έχουν πληγεί ανεπανόρθωτα από περιπτώσεις σαν αυτήν
https://www.youtube.com/watch?v=3TEPuhbJ-Ec
https://www.youtube.com/watch?v=PA99I6ogM0k
αλλά ως εδώ θα το φτάσω, γιατί μετά ξεφεύγουμε. Άλλωστε μόνος μου το λέω πως για την ΟΛΜΕ είμαι κακόγνωμος, ενδέχεται να μην μπορώ καν να το δω αντικειμενικά…
Α ρε Κώστα, κουβέντα την κουβέντα με πας, με βάζεις στον πειρασμό να σε αρχίσω στα νιτσεϊκά και στα στιρνερικά και να γίνουμε εντελώς γραφίκουλες… Θα έπρεπε απλά να έχεις καταλάβει πως η μόδα της κάθετης επιβολής εξουσίας έχει πλέον ξεθωριάσει στα ανθρώπινα μυαλά και αυτό είναι ένα από τα καλά του μεταμοντερνισμού…
Κλείνοντας, μπορώ να σε διαβεβαιώσω πως αυτό που σου είπα για την αξιολόγηση, να παν απλά να την κάνουν και να τα δηλώνουν όλα τέλεια, δεν είναι δικιά μου αναλαμπή, είναι σκέψη που κυκλοφορεί. Κανείς που να μην είναι εντελώς πωρωμένος ή βαλτός δε θέλει να μπλέξει, είναι λογικό, θα παν οι άνθρωποι να βγάλουν την ουρά τους απ’ έξω. και είναι φυσιολογικό. Σου λέω απλά πως μία τέτοια αντίδραση (η αντίδραση του μέσου νεοδημοκράτη αν θες) μπορεί να οδηγήσει σε ήττα της κυβέρνησης, αλλά αφού δεν οδηγεί σε κλιμάκωση, τζίφος.
Γιώργο δεν είναι το οτιδήποτε, είναι μια μορφή πάλης που έστειλε στα σκουπίδι το πρόγραμμα Τρόικας-Σαμαρά-Μητσοτάκη για το Δημόσιο το 12-14.
Για την top-down πειθάρχηση που μου λες να σου πω πως δεν κολλάει ως απάντηση στην down-down αλληλεγγύη που προτείνω.
Για την πιθανότητα να … τρολλαριστεί η αξιολόγηση και να καταρρεύσει έτσι να σου πω πως δεν παίζει και πως αν διακινούνται τέτοια σενάρια είναι εκ του πονηρού
Βιντεάκια με την ΟΛΜΕ δεν βλέπω γιατί δεν μπορώ με τίποτα να βρεθούμε στην ίδια συζήτηση, μιλάς πάντα για κάτι άλλο, ή εγώ τέλος πάντων
Κώστας
ΟΚ
Πάντως, για να το κάνεις “όπως οι διανομείς της efood” πρέπει να εμπλέκεται παμιτικο συνδικάτο όπως έδειξε και η Ιστορία.
Μπα, η σβεοδ έχει κάνει την κυρία προσπάθεια χρόνια τώρα. Με διαδικασίες βάσης και απόρριψη του κομματοσκυλισμού που κατέστρεψε μαζί με άλλα, τα σωματεία.
Μάλιστα. Και το αναρχοσυνδικάτο της ΣΒΕΟΔ συνεργάστηκε με το παμιτικο ΣΕΤΞΑ προφανώς για να ξαναστηθεί η Α’ Διεθνής.
Οτι σας κάνει να κοιμάστε ήρεμοι τη νύχτα παιδιά, νο προμπλεμο.
Αυτό κι αν ήταν “κομματοσκυλισμός του μικρομάγαζου”!
“Κομματοσκυλισμος” (άκου φράση οι και καλά μαρξιστές) είναι εξίσου το να υποτιμάς την δουλειά και τις νίκες του άλλου για να διαφυλάξεις την αφήγηση στο κεφάλι σου ότι οι άλλοι “δεν κάνουν” και άρα κάτ επέκταση “εσύ κάνεις”.
“Κομματοσκυλισμος” είναι να σκυλιαζεις που αυτοί που νόμιζες προνομιακοι συνομιλητές σου “ξαφνικά” βρέθηκαν να συνεργάζονται με τους οντολογικους εχθρούς σου και εσύ να παρακολουθείς σαν θεατής μουδιασμενος.
“Κομματοσκυλισμος” είναι να κατεβαίνεις σε κινητοποίηση που δεν έκανες τίποτα απολύτως για αυτή με πανό με υπογραφή της παράταξης σου( λέγε με Λατζα) ή ακόμα χειρότερα με κομματικές σημαίες και προκηρύξεις.
“Κομματοσκυλισμος” είναι να παίρνεις μέρος σε ένα συνδικάτο, ή τουλάχιστον να κατεβαίνεις στις εκλογές του, να είσαι φάντασμα στους αγώνες του και να το.μειωνεις χωρίς λόγο και γνώση απλά και μόνο γιατί το συνδικάτο αυτό δεν είναι “δικό σου”. Αν η Λατζα με κάποιο τρόπο ήταν η πλειοψηφία στο ΔΣ το αρχικό κομμεντ για την ΣΒΕΟΔ ξέρουμε καλά ότι δεν θα γινόταν.
Οπότε κάντε μας την χάρη με τον “κομματοσκυλισμο”. Η νίκη της efood ήταν αποτέλεσμα και τών δύο συνδικάτων, κάτι το οποίο το ξέρουν και τα δύο, για αυτό και έγινε η συμπόρευση εξ αρχής. Όλα τα άλλα είναι για να τα λέτε στο εσωτερικό κοινό σας και να νιώθετε ότι ακόμα μετράτε.
Ανώνυμε ΚΚΕ δεν έχεις ιδέα για την ποιότητα των εργατόπαιδων της ΛΑΤΖΑ. Οχι φίλε μου. Η ΛΑΤΖΑ έχει αποδείξει ότι προτάσσει το ταξικό συμφέρον των εργαζομένων του κλάδου του επισιτισμού.
Προφανώς, φάντασμα είσαι εσύ από τους αγώνες, γιατί ΑΝ συμμετείχες σε αυτούς, θα έβλεπες και τα παιδιά από την ΛΑΝΤΖΑ….
Καθώς φαίνεται, ο “κομματοσκυλισμός” θριαμβεύει:
Η ΔΑΣ έλαβε 2.269 ψήφους και 13 έδρες, ποσοστό 76,04%, στις αρχαιρεσίες του ΣΕΤ Αττικής, με μεγάλη αύξηση της συμμετοχής.
Η ΛΑΝΤΖΑ τι έκανε;
Τα αποτελέσματα των εκλογών στο συνδικάτο επισιτισμού/τουρισμού έχουν ως εξής:
Α. ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗ
ΕΓΓΕΓΡΑΜΜΕΝΟΙ : 6.278 (από 9.563 το 2018) ΨΗΦΙΣΑΝ: 3.078 (από 2.980 το 2018)
ΕΓΚΥΡΑ: 2.984 (από 2.900 το 2018) ΑΚΥΡΑ-ΛΕΥΚΑ: 94 (από 80 το 2018)
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ (ΔΑΣ):
2.269 ψήφους και 13 έδρες, ποσοστό 76,04%
ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΕΠΙΣΙΤΙΣΜΟΥ – ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ
293 ψήφους και 2 έδρες, ποσοστό 9,82%
ΛΑΝΤΖΑ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΣΤΟΝ ΕΠΙΣΙΤΙΣΜΟ-ΤΟΥΡΙΣΜΟ
204 ψήφους και 1 έδρα, ποσοστό 6,84%
ΕΝΩΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΑΓΩΝΑ
155 ψήφους και 1 έδρα, ποσοστό 5,19%
ΔΙΚΤΥΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΕΠΙΣΙΤΙΣΜΟΥ ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ
64 ψήφους και 0 έδρες, ποσοστό 2,14%
Β. Για την Κεντρική Ελεγκτική Επιτροπή
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ (ΔΑΣ)
2.269 ψήφους και 3 έδρες
Γ. ΓΙΑ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΟΥΣ ΣΤΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΗΣ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑΣ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ
ΕΡΓΑΤΩΝ ΕΠΙΣΙΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΩΝ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΩΝ
ΨΗΦΙΣΑΝ: 2.433 ΕΓΚΥΡΑ: 2375
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ (ΔΑΣ):
1.831 ψήφους και 19 αντιπροσώπους, ποσοστό 77,09%
ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΕΠΙΣΙΤΙΣΜΟΥ – ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ
143 ψήφους και 1 αντιπρόσωπο, ποσοστό 6,02%
ΛΑΝΤΖΑ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΣΤΟΝ ΕΠΙΣΙΤΙΣΜΟ-ΤΟΥΡΙΣΜΟ
199 ψήφους και 2 αντιπροσώπους, ποσοστό, 8,38%
ΕΝΩΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΑΓΩΝΑ
150 ψήφους και 2 έδρες, ποσοστό 6,32%
ΔΙΚΤΥΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΕΠΙΣΙΤΙΣΜΟΥ ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ
52 ψήφους και 0 αντιπροσώπους, ποσοστό 2,19%
Δ. ΓΙΑ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΟΥΣ ΣΤΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΟΥ ΕΡΓΑΤΟΫΠΑΛΛΗΛΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ
ΑΘΗΝΑΣ (Ε.Κ.Α.)
ΨΗΦΙΣΑΝ: 2.115 ΕΓΚΥΡΑ: 2.062
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ (ΔΑΣ):
1.568 ψήφους και 21 αντιπροσώπους, ποσοστό 76,04%
ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΕΠΙΣΙΤΙΣΜΟΥ – ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ
109 ψήφους και 2 αντιπροσώπους, ποσοστό 5,29%
ΛΑΝΤΖΑ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΣΤΟΝ ΕΠΙΣΙΤΙΣΜΟ-ΤΟΥΡΙΣΜΟ
195 ψήφους και 3 αντιπροσώπους, ποσοστό 9,46%
ΕΝΩΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΑΓΩΝΑ
138 ψήφους και 2 αντιπροσώπους, ποσοστό 6,69%
ΔΙΚΤΥΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΕΠΙΣΙΤΙΣΜΟΥ ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ
52 ψήφους και 0 αντιπροσώπους, ποσοστό 2,52%
………..
Η ΛΑΝΤΖΑ έλαβε 204 ψήφους ήτοι 6,84% και 1 έδρα στο δ.σ. Μπράβο στα παιδιά!
Δεν υπήρξε κάποια μεγάλη αύξηση της συμμετοχής στις εκλογές του συνδικάτου επισιτισμού. Υπήρξε μια αύξηση συμμετοχής απλά, η οποίοι μάλλον επιτεύχθηκε διότι οι εκλογές παρατάθηκαν για μια βδομάδα ακόμα με κάλπες που πήγαιναν παντού.
Αν δεν υπήρχε αυτή η παράταση μιας εβδομάδας που έφτασε να κάνει να διαρκέσουν οι εκλογές στο συνδικάτο σχεδόν …..1 …. μήνα αν δεν απαντώμαι, ούτε αυτή η μικρή αύξηση συμμετοχής θα υπήρχε….
Οι εγγεγραμμένοι έχουν πέσει παρά πολύ επίσης..
Ανησυχητικά σημάδια που πρέπει όλοι να συμβάλλουν στην ουσιαστική τους ανάσχεση… Με διαδικασίες βάσης στην λειτουργία του συνδικάτου, με κέντρο της ζωής του τις συχνές και ζωντανές συνελεύσεις. Μπράβο στην ΛΑΝΤΖΑ για τα αποτελέσματα!
Μπράβο στη ΛΑΝΤΖΑ, που πήρε 6,84%, ντροπή στην ΔΑΣ, που πήρε 76%!
Ντροπή στο σωματείο, που διέγραψε ανύπαρκτα, λογω κρίσης, μέλη κι έτσι έχει φέτος ποσοστό συμμετοχής ~50% ενώ π.χ. το 2018 είχε ~30!
Ο,τι μας φανεί.
τί μανία είναι αυτή με τον δήθεν “κομματοσκυλισμό” στα σχόλια; μήπως δεν είναι η ύπαρξη λενινιστικού κόμματος με πρόγραμμα επαναστατικό βασικός όρος για την επανάσταση; αν τέτοιο υπάρχει στην Ελλάδα, τότε το να είμαστε “σκυλιά” αυτού του κόμματος μόνο καλό θα κάνει στην υπόθεσή μας, έτσι δεν είναι; Μα θα μου πεις, αυτοί δεν θεωρούν ότι το κκε είναι τέτοιο. Οκ, αν δεν το θεωρούν να μιλήσουμε για ποιο λόγο δεν το θεωρούν, και όχι για “κομματικοκεντρισμό”. Και πώς γίνεται να έχουν πρόβλημα με “κομματοσκυλισμό” κάποιοι που δρουν μέσα από ένα κόμμα (λέμε τώρα) και προσπαθούν για την ισχυροποίησή του, αυτοπροσδιοριζόμενοι μάλιστα ως λενινιστές; Παράξενα πράγματα..
Δεν είναι αυτό το αφήγημα περί “κομματοσκυλισμού” πολύ συμβατό και άριστα συνυπάρχον με το αστικό/αντιδραστικό “έξω τα κόμματα”; Πού εντοπίζετε τις διαφορές ανάμεσα στα δύο;
Η λογική σου Φάνη έχει ένα τεράστιο λάθος: Αυτός που θέλει την ύπαρξη κομμουνιστικού κόμματος, ΠΡΕΠΕΙ να θέλει και την ύπαρξη λαικών και εργατικών θεσμών, ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΚΑΙ από το ή τα κομμουνισιτκά κόμματα/οργανώσεις. Γιατί;
Διότι όπως αποδείχθηκε ΙΣΤΟΡΙΚΑ ακόμα και ένα κομμουνισιτκό κόμμα μπορεί ΚΑΛΛΙΣΤΑ να μεταλλλαχθεί σε ένα κόμμα-εκφραστή μιας νέας άρχουσας τάξης. Ειδικά όταν, οι εργατικοί/λαϊκοί θεσμοί υπάγονται στοχ κομμουνισιτκό κόμμα και δεν έχουν την ανεξαρετησία τους από αυτό. Αντιθέτως, όταν οι εργατικοί/λαϊκοί θεσμοί έχουν την δική τους αυτοτέλεια, την δική τους ανεξαρτησία, μπορούν να αποτελούν σχολεία εκπαίδευχης της εργατικής τάξης και του λαού στο να παίρνουν την υπόθεση στα χέρια τους, να χτυπούν την παμπάλαιη τάση της ανάθεσης. Για αυτό.
Ο κομματοσκυλισμός λοιπόν, ΔΕΝ αποτελεί απόδειξη επαναστατικότητας, ούτε ένδειξη ότι κάποιος θέλει το κόμμα. Αντιθέτως, αποτελεί σαφή απόδειξη ότι κάποιος περιφρονεί τον λαικό και εργατικό θεσμό (στην περίπτωσή μας τα εργατικά σωματεία) όπως περιφρονεί και την προσπάθεια ταξικής εκπαίδευσης των μελών της εργατικής τάξης.
πολλά ερωτήματα έχω
αρχικά, τί πάει να πει ανεξάρτητος; ας πούμε ότι τα συνδικάτα είναι ανεξάρτητα από το κόμμα, όπως το θέλετε. Δεν θα εξαρτώνται από κάπου; Πείτε με χυδαίο αλλά ιστορικά, όπως λέτε και σεις, έχει αποδειχθεί ότι η ανεξαρτησία των συνδικάτων χρησιμοποιήθηκε και ακόμα χρησιμοποιείται για να τα βάλουν στο χέρι οι εργοδότες. Υπάρχει ανεξαρτησία σε μια ταξική κοινωνία με αντιτιθέμενα συμφέροντα;
δεύτερον, τα ζητήματα που θέτεις είναι ζητήματα λανθασμένης γραμμής και σύνθεσης του κόμματος. Το αν θα μεταλλαχθεί το κόμμα, όπως έχει γίνει ιστορικά, δεν έχει να κάνει με το τί έλεγχο έχει πάνω στα συνδικάτα αλλά με άλλα ζητήματα. Ίσα-ίσα οι μεταλλάξεις πάντα συνοδεύτηκαν με αιτήματα δήθεν ανεξαρτησίας των συνδικάτων από το κόμμα, έτσι δεν είναι;
τρίτον, τί σόι επαναστατικό κόμμα είναι αυτό που δεν θέλει να έχει πολιτική πλειοψηφία και έλεγχο επί των συνδικάτων; Πώς θα την κάνουμε την επανάσταση δηλαδή, από το κοινοβούλιο; Προφανώς, είναι αυτοτελείς οργανώσεις και θα παραμείνουν, γιατί όμως δαιμονοποιείτε τη θέληση ενός κόμματος να τα φέρει στον πολιτικό έλεγχό του; Δεν καταλαβαίνω που είναι το κακό σε αυτό και δεν καταλαβαίνω πως αυτό μπορεί να θεωρηθεί περιφρόνηση του λαϊκού παράγοντα. Μα αν υπήρχε περιφρόνηση δεν θα ασχολούμασταν με τα συνδικάτα, έτσι δεν είναι; Στα συνδικάτα δεν πάμε για χόμπι όμως, πάμε για να δημιουργήσουμε μια μαγιά για την επανάσταση, άρα θέλουμε βαθιά πολιτική επιρροή του κόμματος εκεί
Φάνη δεν θες να καταλάβεις!
Α. Ανεξαρτησία των εργατικών/λαϊκών θεσμών ΚΑΙ από τον οργανωτικό/πολιτικό έλεγχο του κομμουνιστικού κόμματος κ αργότερα του εργατικού ΚΡΑΤΟΥΣ , σημαίνει την ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΤΑΞΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ της εργατικής τάξης! Δεν αρκεί η ανεξαρτησία των εργατολαικων θεσμών από τα καπιταλιστικα κομματα κ κράτος.
Διότι όπως απέδειξε η ιστορία , ακόμα και ένα κομμουνιστικό κόμμα, κάλλιστα μπορεί να μετατραπεί σε κομμα-εκφραστη των συμφερόντων είτε μιας κρατικής/κομματικής γραφειοκρατίας, είτε ακόμα και της εθνικής καπιταλιστικής τάξης, σε βάρος εργατικής τάξης/λαού (βλ. Κίνα, Βιετνάμ πχ).
Συνεπώς, μην ξορκίζεις την ανεξαρτησία των εργατολαικων θεσμών κ από ένα κ.κ. Δεν είναι καθόλου αρνητική, στον βαθμό φυσικά που οι διαδικασίες των εργατολαικων θεσμών, πρέπει να επιτρέπουν χωρίς δεύτερη συζήτηση την οργανική εμπλοκή των οποίων κομματικών δυνάμεων σε αυτές! Με εργατική δημοκρατία στις συνελεύσεις αυτών των θεσμών.
“ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΤΑΞΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ της εργατικής τάξης” …από τον εαυτό της!
Και άρα παράδοση στο έλεος της …αγοράς!
Απαιχτοι!
Μάθε ιστορία του κομμουνιστικού κινήματος ανώνυμε! Δυστυχώς απεδειχθηκε ιστορικά ότι ακόμα και το κομμουνιστικό κόμμα μπορεί να μετατραπεί σε εκφραστή είτε μιας νέας άρχουσας τάξης, είτε της καπιταλιστικής (Κίνα, Βιετνάμ). Μην υπεκφευγεις.
Καμία αντίρρηση ανώνυμε, 13/10/2021 at 20:36! Από την ιστορία έμαθα, ότι η “Αλληλεγγύη” του Βαλέσα ήταν “ανεξάρτητο (χα!) συνδικάτο”, και που οδήγησε!
Οταν η εργατική τάξη προσφεύγει στην …αστική(!), για να της “λύσει” προβλήματα, που η ίδια της δημιούργησε!
Βουρ, λοιπόν για “ανεξάρτητα” συνδικάτα!
Όχι αδερφέ μου, δεν τα ξέρεις καλά. Το σωματείο “αλληλεγγύη” του Βαλέσα πρέπει να δεις αν δέχονταν στις διαδικασίες του κομμουνιστικές δυνάμεις.
Άλλο πράγμα η ανεξαρτησία των εργατολαικων θεσμών ΚΑΙ από το κομμουνιστικό κόμμα και τι εργατικό κράτος και εντελώς άλλο πράγμα η παρεμπόδιση των κομμουνιστικών πολιτικών δυνάμεων να δρουν ισότιμα και αυτές μέσα στους εργατολαικους θεσμούς έτσι; Μην κάνεις πως δεν καταλαβαίνεις!!
Επίσης, εάν ξαναφτάσει η εργατική τάξη να οργανώνεται αλά “αλληλεγγύη” -πολωνια, μην βιαστείς να ρίξεις το φταίξιμο μόνο στους Βαλέσα του μέλλοντος, ρίξε το φταίξιμο κ στους κομμουνιστές του μέλλοντος, οι οποίοι θα έχουν ξανά αποκοπεί από την τότε εργατική τάξη πολύ νωρίτερα, μεταλλασομενοι διαμέσω της κρατικής εξουσίας σε κρατική/κρατική γραφειοκρατία έτσι;
Ναι μωρέ Ανώνυμε, ωραίοι είστε.
Να φτιάχνουμε εκμεταλλευτικά και καταπιεστικά καθεστώτα και μετά να κατηγορούμε όσους προσπάθησαν να αντισταθούν, τους έβγαλαν στην μαύρη παρανομία και εν μέσω αυτής ο ιμπεριαλισμός και η Εκκλησία τους διάβρωσαν, δημιούργησαν στο όνομα τους και στα πλαίσια τους κοινωνικοπολιτικά μπλοκ με κατεύθυνση τον καπιταλισμό, την αμερικανοκρατια, τον αντικομμουνισμο και την ακροδεξιά.
Η Αλληλεγγύη συσπείρωνε το … 1/3 των εργαζομένων. Αν στην Τσεχοσλαβακία λέγαται πως ήταν, κυρίως, η διαννόηση και το Κόμμα, προσωρινά το δεύτερο, πριν την παράνομη ξένη εισβολή, στην Πολωνία ήταν η εργατική τάξη, με έναν πεντακάθαρο τρόπο, Η λοιπόν ο “υπαρκτός σοσιαλισμός” ήταν τόσο σάπιος, τόσο μηδέν από την άποψη της εργατικής συνείδησης που ήταν δυνατόν το 1/3 των εργαζομένων να στηρίζουν κάτι δομικά αντιδραστικό ή ήταν μια υγιής αντίδραση μιας πολιτικά γυμνής εργατικής τάξης και ενός πολιτικά γυμνού λαού.που αναζητούσαν ενστικτώδικα μια διέξοδο. Και το ένστικτο τους τους οδηγούσε σε αριστεροδεξιές γραμμές και αναζητήσεις. Εργατική δημοκρατία γενικώς και αορίστως, αυτοδιαχείριση γενικώς και αορίστως, πολυκομματισμός, ελευθερία του τύπου. Στα τελευταία δεν βάζω γενικώς και αορίστως γιατί τα θεωρώ μονοσήμαντα θετικά.
ΝΑΙ, η Αλληλεγγύη θα μπορούσε να είναι ένα Ανεξάρτητο Συνδικάτο και ήταν μέχρι ενός σημείου αλλά η παλη για την Ανεξαρτησία του χάθηκε. Αλλά δεν γίνεται να αρχισουμε ξαφνικά να μιλάμε για την Αλληλεγγύη. Σε ποια Πολωνία δημιουργήθηκε και γιατί, γιατί ήταν τόσο μαζική, τι ζητούσε, ποιο κόμμα και κράτος την κατέστειλαν αντί να την πολιτικοποιήσουν και ριζοσπαστικοποιήσουν κλπ κλπ.
Κώστας
Ωραία Φάνη και λοιποί ΚΚΕδες! Μεταλλασονται οι επαναστατημενες χώρες σε γραφειοκρατικές ταξικές κοινωνίες, μεταλλάσσεται το κομμουνιστικό κόμμα σε εκφραστή των ταξικών συμφερόντων πρώτα της κρατικής/κομματικής γραφειοκρατίας και μετά της εθνικής καπιταλιστικής τάξης, μεταλλάσσεται το εργατικό κράτος σε γραφειοκρατικό κράτος κ τέλος σε καπιταλιστικό κράτος, αλλά η εργατική τάξη κ ο λαός πρέπει να υπακούουν στο κομμουνιστικό κόμμα!!! Και τα συνδικάτα πρέπει να παραμένουν οργανωτικά κ πολιτικά ελεγχόμενα από το κομμουνιστικό κόμμα κ το κράτος!! Ωρέ που σας βρήκαμε;;
Ωραίοι είστε! Εμ, για αυτό πήγε κατά διαόλου και ο κομμουνισμός κ η εργατική τάξη στις χώρες του λεγόμενου υπαρκτού! Πρώτα δέχθηκε κ δέθηκε χειροπόδαρα η εργατική ταξη κ ο λαός αποδεχόμενοι στο όνομα του κομμουνισμού να ελέγχει ο κομματικός/κρατικός μηχανισμός τις εργατικες κ λαϊκές οργανώσεις, και μετά μεταλλάχθηκε το σύμπαν, ήρθε ο καπιταλισμός, αλλά παπαλα η αντίσταση!!
Οταν λες “ανεξαρτησία”, πρέπει να διευκρινίζεις “από τι”. Εδώ, παραδέχομαι, πες-πες, γίνατε σαφείς: “Μέσα στον Καπιταλισμό, ανεξαρτησία από το κομμ. κόμμα”!
Δεν πειράζει… αρκεί, να προκόβουν ο Καπιταλισμός και οι “ανεξαρτησίες” του!
Άσε τα φίδια ανώνυμε! Ταξική ανεξαρτησία των εργατολαικων θεσμών, σημαίνει ανεξαρτησία από τον καπιταλισμό και το καπιταλιστικό κράτος, σημαίνει ανεξαρτησία και από τα κομμουνιστικά κόμματα/οργανώσεις , ακριβως λόγω της εμπειρίας του λεγόμενου υπαρκτού!
Μην μπερδεύεις την ταξική ανεξαρτησία των εργατολαικων θεσμών και από το κομμουνιστικό κόμμα, με την εξάρτηση από τον καπιταλισμό. Αυτό συμβαίνει όταν είτε οι κομμουνιστές αποκόπτονται οικειοθελώς από εργατική τάξη κ και, είτε αν απαγορεύεται η ισότιμη και έμπρακτη συμμετοχή κομματικών δυνάμεων στις διαδικασίες των εργατολαικων θεσμών!
Αντιθέτως, εάν επιτρέπεται η ισότιμη κ έμπρακτη συμμετοχή κομματικών δυνάμεων στους εργατολαικους θεσμούς, αλλά με αποδοχή της πολιτικής και οργανωτικής ανεξαρτησίας αυτών των θεσμών από καπιταλισμό, κράτος, και κόμματα, τότε ναι, βοηθιέται ο κομμουνισμός και η χειραφέτηση εργατικής τάξης κ λαού . Ξύπνα
Ανεξαρτησία από τον Καπιταλισμό έρχεται μόνο μετά την κατάργησή του. Οσο υπάρχει Καπιταλισμός μπορείς μόνο να τον πολεμάς, ενώ σε έχει δεμένο από χίλιες μεριές. Γι αυτό η ε/τ οργανώνεται στο κομ. κόμμα της, για να πολεμήσει. Αν την “απεξαρτήσεις” από αυτό, απλά την παραδίνεις ανυπεράσπιστη στον Καπιταλισμό. Μην παίζετε με τις λέξεις, παραδομένοι στον ιδεαλισμό.
Και άμα φίλε ανώνυμε το κομμουνιστικό κόμμα και το εργατικό κράτος το στρίψουν για καπιταλισμό; Πώς θα μπορέσει να αντιδράσει η ερμη η εργατική τάξη κ ο λαός άμα το κ.κ και το κράτος ελέγχουν οργανωτικά κ πολιτικά τους εργατολαικους θεσμούς; Ε;
Δυστυχώς Φανή η μαγιά ξυνισε. Το λέω με πονο
Συνδικάτο χωρίς ΚΚΕ, εκκλησία χωρίς καμπάνα.
Ξέρεις πόσο ενοχλητική είναι η καμπάνα όταν μένεις δίπλα;
Άμα ξυπνάει την πεθερά ναι.
Το τέρας αμάν,
παίζει κουμκάν,
κρατάει σφουγγαρόπανο
και με φωνάζει κόπανο,
ΑΜΑΝ!!!
“ταξική ανεξαρτησία της εργατικής τάξης”.. νομίζω κάπου εδώ τελειώνει η κουβέντα, όντως δεν θέλω να καταλάβω
Ναι δεν θέλεις να καταλάβεις ρε Φάνη! Η ίδια η ιστορική εξέλιξη, οδήγησε και στην κατάσταση όπου κομμουνιστικά κόμματα είτε απεδειχθησαν εκφραστές της κρατικής/κομματικής γραφειοκρατίας σε αρκετές χώρες, είτε και της εθνικής καπιταλιστικής τάξης όπως σήμερα σε Κίνα κ Βιετνάμ.
Δεν μπορείς να κάνεις πως δεν ξέρεις αυτή την εξέλιξη. Έγραψε δυστυχώς και αυτά το κοντέρ της ιστορίας. Οπότε, πρέπει και αυτά να τα αναλύσεις και να τα εντάξεις ως συμπεράσματα στην σημερινή μαρξική θεωρία. Άρα ξ στο τι προτείνεις στην εργατική τάξη και στον λαό
ναι το ξέρω ότι έγινε αυτό. Και εγώ σου λέω ότι έγινε ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΠΕΙΔΗ εγκαταλείφθηκε η δουλειά στην εργατική τάξη και στους φορείς της και το ρίξανε στα “παλλαϊκά”
Γιατί πριν το ρίξουν στα παλλαικα βρε Φάνη λειτουργούσε η εργατική εξουσία/δημοκρατία; Πολύ αφελής και απλοϊκή θέση το να πιστεύεις ότι πριν τα διάφορα παλλαικα λειτουργούσε η εργατική εξουσία/δημοκρατία!
Διότι αν λειτουργούσε βρε Φάνη, τους γιατί η εργατική τάξη κ ο υπόλοιπος λαός αφήσανε την κατάστα να πάει στα διάφορα παλλαικα; Ε;
ενδιαφέρουσα η κουβέντα όντως, ουσιαστικά τα δύο επιχειρήματα που βάζει ο ανώνυμος είναι τα εξής
1) τα συνδικάτα πρέπει να είναι ανεξάρτητα από το κόμμα, επειδή το κόμμα μπορεί να μεταλλαχθεί, όπως έγινε τον 20ο αιώνα σε κάποιες σοσιαλιστικές χώρες.
2) από την άλλη οι κομμουνιστικές δυνάμεις θα πρέπει να συμμετέχουν ισότιμα μέσα σε αυτά.
Και ρωτάω εγώ με το φτωχό μου το μυαλό: οι κομμουνιστικές δυνάμεις που θα συμμετέχουν για ποιο λόγο θα συμμετέχουν αν δεν θέλουν να έχουν πολιτικό έλεγχο των συνδικάτων; Ως αντιπολίτευση; Αντιπολίτευση σε ποιους; Αν δεν τον έχουν τον πολιτικό έλεγχο οι κομμουνιστικές δυνάμεις ποιοι θα τον έχουν; Είναι ξεκάθαρο ότι υποκρύπτεται μια απολιτίκ αναρχική αντίληψη περί ανεξαρτησίας, περί μη κομματικής πολιτικοποίησης των εργατών.
Όμως, η πολιτική δράση των εργατών μέσα στα συνδικάτα δεν μπορεί παρά να είναι πολιτική, γιατί το ίδιο το ζήτημα της εργασίας είναι πολιτικό. Αναπόφευκτα ΚΑΠΟΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ ΘΑ ΕΧΕΙ ΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ, καθαρά ή συγκαλυμμένα. Αν δεν είναι το ΚΚ αυτή η δύναμη θα είναι κάποια άλλη. Η ανεξαρτησία του συνδικάτου δεν είναι δυνατή σε μια κοινωνία με αντιτιθέμενα ταξικά συμφέροντα, που συγκρούονται ανειρήνευτα. Ο ανώνυμος πρέπει να εξηγήσει τι εννοεί με το “ταξική ανεξαρτησία της εργατικής τάξης”, σαν η εργατική τάξη να μην ζει σε έναν ταξικό κόσμο ή σαν το ΚΚ να είναι απλά ένας πολιτικός φορέας και όχι η πρωτοπορία της και οργανικό κομμάτι της.
Σε αυτό που μπορώ να συμφωνήσω (αν αυτό εννοεί ο ανώνυμος), είναι ότι η κυριαρχία του ΚΚ στα συνδικάτα πρέπει να κερδίζεται στην καθημερινότητα και όχι να επιβάλλεται καταστατικά ή συνταγματικά (σε περίπτωση οικοδόμησης). Πάντως, μέσα στα συνδικάτα δεν αποκλείεται να δράσουν και αντιδραστικές δυνάμεις, με αυτές τί κάνουμε; δύσκολα ερωτήματα.
Φάνη αυτά που γράφω παίρνουν υπόψη τους την εμπειρία του 20ου αιώνα από την αρχή, ίσαμε το τέλος του! Οι περισσότεροι κομμουνιστές έχουν σταματήσει κάπου γύρω στο 1920 , άντε στα μέσα του ’50. Ταξική ανεξαρτησία του εργατικού κινήματος από τον καπιταλισμό, το καπιταλιστικό κράτος και τα καπιταλιστικα κομματα, είναι εκ των ων ουκ άνευ συνθήκη για το εργατικό κίνημα.
Ταξική ανεξαρτησία από το η τα κομμουνιστικά κόμματα και από το εργατικό κράτος είναι πάλι εκ των ων ουκ άνευ κοινωνικοπολιτική συνθήκη προκειμένου να μην έχουμε ξανά τις τραγωδίες του 20ου αιώνα. Εμείς φταιμε βρε Φάνη εάν η ιστορική εμπειρία απέδειξε ότι κάλλιστα ένα κομμουνιστικό κόμμα μπορεί να μετατραπεί σε εκφραστή μιας νέας άρχουσας τάξης ή ακόμα και της καπιταλιστικής τάξης σε βάρος λαου και εργατικής τάξης; Εμείς φταιμε δηλαδή, που οι χώρες του λεγόμενου υπαρκτού εκφυλιστηκαν σε χώρες όπου ανεδείχθη άρχουσα τάξη η κρατική/κομματική γραφειοκρατία; Ή πάλι εμείς φταίμε που σήμερα Κίνα και Βιετνάμ έχουν αναδειχθεί σε καπιταλιστικές χώρες και μάλιστα η Κίνα και σε ιμπεριαλιστική, με σιδερένια ηγεσία των εκει κομμουνιστικών κομμάτων;
Και τι θα πεις στις εκεί εργατικές τάξεις; Τι ταξικό συνδικαλισμό να κάνουν αφού τα συνδικάτα τους υπάγονται εδώ και δεκαετίες στον οργανωτικό και πολιτικό έλεγχο του κομμουνιστικού κόμματος κ του κράτους; Που αυτά τα δύο οικοδομούν και υπερασπίζονται τον κινεζικό καπιταλισμό; Ε;
Βάσει αυτής της ιστορικής εμπειρίας λοιπόν αναπτύχθηκε η θέση για ταξική ανεξαρτησία των εργατολαικων θεσμών από καπιταλισμό, κράτος και κόμματα. Πρόσεξε: ναι στην οργανική ισότιμη συμμετοχή κομματικων δυνάμεων στα συνδικάτα, όχι στον οργανωτικό και πολιτικό έλεγχο των συνδικάτων από τα κόμματα ή το κράτος, καπιταλιστικό ή εργατικό.
Επίσης πρόσεξε: άλλο πράγμα το να κερδίζονται δημοκρατικά και με διαδικασίες βάσης οι συνελεύσεις των συνδικάτων από τις κομματικές δυνάμεις και την πολιτική θέση του Χ κόμματος , πράγμα που σημαίνει ότι όπως κερδίζονται, έτσι μπορεί και να χαθούν, και άλλο πράγμα ο οργανωτικός και πολιτικός έλεγχος των συνδικάτων από τα κόμματα κ το κράτος.
Φάνη χαρά στο κουράγιο σου και στην επιμονή σου να σχολιάζεις/αναλύεις πράγματα ΑΥΤΟΝΟΗΤΑ για το εργατικό κίνημα. Οι απαντήσεις των διαφωνούντων που υποτίθεται ότι είναι μιας “φρέσκιας” κοπής και που με τόσο έπαρση μιλάνε για “κομματοσκυλίαση” πραγματικά μου θυμίζουν μερικά παιδάκια όταν ήμουν στο δημοτικό που μαθαίνουν απ’ έξω δύο-τρία πράγματα και τα επαναλαμβάνανε διαρκώς χωρίς νόημα όσες ερωτήσεις και αν τους κάνεις. Θυμίζουν πάνω κάτω ένα υλισμό που έχει πάρει διαζύγιο με την διαλεκτική και με κάποια απολυτότητα θέτει a priori δεδομένα που επειδή συνέβησαν (δεν ενδιαφέρονται φυσικά να αναλύσουν το τι,πως και πότε) θα ξανασυμβούν λες και ζούμε σε κάποιον αλγόριθμο λούπα και οι εργάτες τρώνε ηλιόσπορο στην εξέδρα.
Η ανεξαρτησία στον καπιταλισμό είναι μια λέξη που ίσως ανήκει στη γενεαλογία των αρκετά ταλαιπωρημένων όπως π.χ. της ελευθερίας, γιατί στην τελική ποια ανεξαρτησία μπορεί να θεωρεί σε ένα ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ και ταξικό κόσμο; Μήπως άραγε η εργατική τάξη έχει περισσότερα συμφέροντα ως τάξη ή κάποιοι μιλούν για ανεξαρτησία όσο δεν περνάει η δική τους γραμμή;
Επί των πρακτέων πάντως σωματεία που οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ δεν πλειοψηφούν όλο και κάποια πολιτική ατζέντα ακολουθούν και όλο και σε κάποιες συγκεκριμένες πολιτικές δράσεις και δυνάμεις συμμετέχουν ή κάνω κάπου λάθος; Να θεωρήσουμε με λίγα λόγια ότι τα παραπάνω σωματεία όλως τυχαίως και μέσα στα πλαίσια της ανεξαρτησίας επιλέξανε κοινή κατεύθυνση; Άραγε οι δύο χιλιάδες και βάλε εργαζόμενοι που στηρίξανε την ΔΑΣ στο ΣΕΤ είναι πρόβατα και θύματα της “κομματοσκυλίασης”;
Ανώνυμε χαρά στο κουράγιο σου που μπορείς και γράφεις τόσες ανοησίες αποκομμένες από την ιστορία και την πραγματικότητα.
Εμείς σου λέμε τι κάνει η εργατική τάξη κ ο λαός όταν το κομμουνιστικό κόμμα και το εργατικό κράτος τα στρίβουν προς την γραφειοκρατία και τον καπιταλισμό (αυτό συνέβη στην ΕΣΣΔ, την Κίνα και σχεδόν όλο τον λεγόμενο υπαρκτό και το ξέρεις) και εσύ σφυρίζεις κλέφτικα.
Ναι ανεξαρτησία του εργατολαικους κινήματος και από κεφάλαιο, καπιταλιστικο κράτος κ καπιταλιστικά κομματα, ανεξαρτησία και από τα κομμουνιστικά κόμματα κ το εργατικό κράτος. Διότι, πέρα από όργανα των εργατών, δίνει και μηχανισμοί άσκησης εξουσίας και ως τέτοιοι κάλλιστα μπορούν να αυτονομηθουν από εργατική τάξη και λαό και να το πάνε αλλού, όπως και το πήγαν . Ε;
Ναι από την άλλη στην.ορησνικη ισότιμη συμμετοχή των κομματικών δυνάμεων εργατολαικο κίνημα: στα συνδικάτα, στις λαϊκές συνελεύσεις κλπ. Με διαδικασίες βάσης ισότιμες για όλους. Οκ;
Ανώνυμε χαρά στο κουράγιο σου που μπορείς και γράφεις τόσες ανοησίες αποκομμένες από την ιστορία και την πραγματικότητα!
Ναι βρε ανώνυμε του (μετα)μοντέρνου κομμουνιστικού(;) κινήματος υπάρχει κάποιος αλγόριθμος όπου με βεβαιότητα θα οδηγήσουν σε όλα αυτά που λέτε;
Μιλάτε για ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ των σωματείων από το ΚΚ ή το Εργατικό Κράτος λες και τα ίδια αποτελούν κάποιο μπαμπούλα όπου οι εργαζόμενοι πρέπει να τα αποφεύγουν όπως ο διάολος το λιβάνι. Ωστόσο πάνω στην ανεξαρτησία βασίζονται μια σειρά μικροαστικά και αστικά ιδεολογήματα και αφού το θέλετε έτσι ιστορικά και μόνο όποτε είχαμε ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ από όλα όσα λέτε είδαμε πισωγυρίσματα, αντιδραστικές συνέχειες και καπιταλιστικές παλινορθώσεις. Θέλετε λοιπόν να χρησιμοποιήσω την απόλυτη και μονομερή σκέψη σας τώρα ή μήπως δεν σας βολεύει?
Έλα ανώνυμε του ΚΚΕ! Πάλι ανοησίες γράφεις! Είχαν τα συνδικάτα στην ΕΣΣΔ ανεξαρτησία από κόμμα και κράτος; Όχι, δεν είχαν καμία! Ήταν υπαγμενα στον οργανωτικό κ πολιτικό έλεγχο κόμματος και κράτους. Και έγινε γραφειοκρατικοποίηση κ τελικά καπιταλιστική παλινόρθωση! Όπως συνέβη άλλωστε κ σε όλες σχεδόν τις υπόλοιπες χώρες του υπαρκτού. Λοιπόν;
Η Αλληλεγγύη του Βαλέσα που ήταν ανεξάρτητη από τους κομμουνιστές και εάν υπήρχε σήμερα θα ήταν κάτι σαν ιερό τοτέμ για εσάς είδαμε που μας οδήγησε σωστά;
Λες “Είχαν τα συνδικάτα στην ΕΣΣΔ ανεξαρτησία από κόμμα και κράτος; Όχι, δεν είχαν καμία!” και πέρα από τα γέλια που μου προκαλεί το συμπέρασμα σου προβληματίζομαι και για το επίπεδο γνώσης και ιστορικής πείρας που μπορεί να έχετε αποκομίσει ατομικά ή συλλογικά από την πορεία της σοσιαλιστικής οικοδόμησης τον 20ο αιώνα. Διάβασε καλύτερα και ενημερώσου για τα ποια συνδικάτα είχαν την λεγόμενη ανεξαρτησία που αναφέρεις και τι πολιτικές αντιλήψεις κυοφορήθηκαν όταν αποκόπηκε η σύνδεση με το ΚΚ.
Ρε ΚΚΕδες είστε άσχετοι… Εσείς δεν φέρνετε ως βασικό επιχείρημα το “η ανεξαρτησία των εργατολαικων θεσμών από κομμουνιστικό κόμμα και εργατικό κράτος” οδηγεί στον καπιταλισμό”;
Και σας ρωτάμε: στην μεγάλη πλειοψηφία των χωρών του λεγόμενου υπαρκτού όπου δεν υφίστατο καμία ανεξαρτησία των εργατολαικων θεσμών (συνδικάτα κλπ) από κομμουνιστικο κόμμα κ κράτος, αντιθέτως ήταν υπαγμενα στον πολιτικό και οργανωτικό έλεγχο από κόμμα κ κράτος, γιατί υπήρξε καπιταλιστική παλινόρθωση; Γιατί τα εργατικά συνδικάτα (όχι η αλληλεγγύη, τα άλλα τα υπαγμενα στο κ.κ. όπως κ στο κράτος) ούτε αντέδρασαν πλην ίσως ελάχιστων εξαιρέσεων , αλλά μάλλον κ επικρότησαν την καπιταλιστική παλινόρθωση; Ε;
Που ήταν όλα αυτά τα….”κόκκινα” κρατικά συνδικάτα; Ε;
Ανώνυμε ψυχραιμία και παραπάνω διάβασμα. Κατανοώ το βραχυκύκλωμα της λογικής σου και την ανάγκη σου να κόβεις γύρες στην ιστορία με πετσοκομμένο τρόπο μπας και βγάλεις επιχείρημα για να στηρίξεις τις απόψεις σου αλλά πραγματικά δεν μπορώ να σε συμβουλέψω κάτι διαφορετικό από το να διαβάσεις και να μελετήσεις την ιστορία της ταξικής πάλης με ψυχραιμία.
Καλό σου βράδυ!
Ρε ψαγμένοι μη-ΚΚέδες, 18/10/2021 at 13:23, θέλει πολύ μυαλό να σκεφτείτε, πως το πρόβλημα στις σοσιαλιστικές χώρες δεν εντοπιζόταν στα συνδικάτα, παρά στα ίδια τα κ/κ, που τα πήρε μπάλα ο ρεφορμισμός, που επεκράτησε στο παγκόσμιο κ/κίνημα μετά τον Β’ΠΠ. Και σοβαρά τώρα, το συζητάτε, πως αν τα συνδικάτα ήταν ανεξάρτητα από τα κ/κ θα είχαν επιβιώσει(!) από αυτή τη θύελλα, στην οποίαν υπέκυψαν τα κ/κόμματα σαν τελευταία προπύργια;
Ολα τουρλού στο μυαλουδάκι;
Τέλος πάντων, αν με τέτοια μυαλά πάτε να φτιάξετε το “νέο κομμουνισιτκό κόμμα και πρόγραμμα”, τζάμπα ο κόπος. Καλύτερα μείνετε στα “ανεξάρτητα” συνδικάτα σας, που έτσι κι αλλιώς αυτά είναι για σας τα προπύργια της ταξικής πάλης. Αναρχοσυνδικαλισμός λέγεται αυτό.
Με νοητικά τσαλιμάκια δεν μπορεί κανείς να ξεφύγει από το πρόβλημα της συγκρότησης του πρωτοπόρου πολιτικού φορέα της ταξικής πάλης. Αν δεν σας κάνει ο υπάρχων στην πατρίδα μας, με γειά σας, προχωρήστε στον ….καινούργιο. Κι άμα τον στήσετε και αποδείξετε πως είναι καλύτερος, μην ανησυχείτε, όλοι θα έλθουμε σε αυτόν!
Αλλά, επειδή αυτό το παραμύθι παρακολουθεί το ΚΚΕ σχεδόν από την ίδρυσή του κι έχουμε βαρεθεί τα τόσα υποκατάστατα, που κατά καιρούς ιδρύθηκαν και είτε σβήσανε είτε, ελάχιστα, μουμιοποιήθηκαν, σας λέμε, πως είναι η χειρότερη εποχή για κάτι τέτοιο.
Καλύτερα βοηθείστε το ΚΚΕ με κριτική και όλοι θα κριθούμε.
Καλό βράδυ ανώνυμε ΚΚΕ μου! Το ξέρω ότι δεν έχεις κάτι να πεις οπότε, καληνύχτα σου!
Αδερφέ, ανώνυμε ΚΚΕ μου: η ανεξαρτησία των εργατολαικων θεσμών από καπιταλισμό, κόμμα και κράτος με παγιωμένη την ισότιμη ενεργό συμμετοχή των κομματικών κομμουνιστικών δυνάμεων στις διαδικασίες των εργατολαικων θεσμών (συνδικάτα κλπ), ναι, αποτελεί φραγμό και κατά της καπιταλιστικοποιησης αλλά και κατά της γραφειοκρατικοποίηση των εργατολαικων θεσμών.
Και ναι, θα μπορούσε αν ίσχυαν τα παραπάνω, να μπει φραγμός ή έστω να υπάρξει αντίπαλο δέος στην γραφειοκρατικοποίηση των χωρών αυτών κ στην καπιταλιστική τους μετάλλαξη. Δεν ίσχυαν όμως , αντιθέτως ίσχυε αυτό που θέλετε: η υπαγωγή των συνδικάτων σε κόμμα κ κράτος. Με ολέθριες συνέπειες….
Για το κομμουνιστικό κόμμα: Εμ δεν είναι μόνο οι αντικειμενικές συνθήκες, ούτε μόνο η καπιταλιστική νοοτροπία αιώνων οι παράγοντες εκφυλισμού του! Διότι θέλεις μονοκομματισμο, θέλεις συνταγματικά κατοχυρωμένο ρόλο του κ.κ ως πρωτοπόρο κόμμα, θέλεις απαγόρευση της ελευθερίας διαπάλης των ιδεών σε κόμμα και κοινωνία , θέλεις, θέλεις. Ε μετά, μην μπορείς για την κατάντια του σε Ανατολή κ δύση.
Τα σωματεία που καταθέτουν την πρόταση προφανώς κατά τη γνώμη σας είναι ανεξάρτητα από οργανώσεις και κόμματα και ας πούμε ότι είναι ο προάγγελος των όσων υποστηρίζετε για το συνδικαλιστικό κίνημα. Ωστόσο με μια γρήγορη ματιά θα αντιληφθεί κανείς ότι το περιεχόμενο της πρότασης τους είναι καθ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση συγκεκριμένων πολιτικών φορέων και σχηματισμών. Επίσης “τυχαία” στις περισσότερες κινητοποιήσεις τους καλούν και τα μέτωπα/σχήματα/οργανώσεις όπου τα μέλη τους συμμετέχουν στα συνδικάτα τους. Άρα για ποια ανεξαρτησία μιλάτε ρε παιδιά;
Ανεξαρτησία όσο δεν διαθέτεις την πλειοψηφία και εξάρτηση όταν την κατακτήσεις;
Ρε ανώνυμοι ΚΚΕδες, δεν θέτει να καταλάβετε μπιτ!! Όταν λέμε ανεξαρτησία των εργατολαικων θεσμών (συνδικάτα κλπ), από κόμματα κ κράτος, εννοούμε:
Α. Καμία μορφή κράτους δεν έχει δικαίωμα να ελέγχει οργανωτικά και πολιτικά, να παρεμβαίνει στις διαδικασίες κ την φυσιογνωμία των εργατολαικων θεσμών. Καμία. Ούτε το καπιταλιστικό, ούτε το “εργατικό”. Για λόγους που έχουν εξηγηθεί πολλές φορές.
Β. Κανένα κόμμα δεν έχει δικαίωμα να ελέγχει οργανωτικά και πολιτικά τους εργατολαικους θεσμούς. Ούτε το κομμουνιστικό. Οι κομματικές δυνάμεις οφείλουν να συμμετέχουν οργανικά στις διαδικασίες τους, να καταθέτουν πολιτική λογική/θέσεις/προτάσεις και η συνέλευση είναι αυτή που αποφασίζει. Αν η συνέλευση αποδεχθεί το πλαίσιο ενός κόμματος είναι απόλυτα θεμιτό . Αν πάλι η συνέλευση απορρίψει το πλαίσιο ενός κόμματος, πάλι θεμιτό είναι! Συνταγματικά κατοχυρωμένη ρόλοι, μονοκομματισμοι, νομική υπαγωγή στον οργανωτικό και πολιτικό έλεγχο των συνδικάτων πχ σε κόμμα και κράτος, είναι σίγουρη συνταγή γραφειοκρατικοποίηση ή/και καπιταλιστικής παλινόρθωσης.
“Καμία μορφή κράτους…” …τώπες!
Το κράτος είναι η ενιαία ουσία, πίσω από τις διάφορες μορφές εμφάνισής της: Αστικό, Λαϊκό, Φασιστικό, Προλεταριακό κράτος!
Ιδεαλισμός και Αναρχία, Ολέ!
Δεν υπάρχει περίπτωση να συνεννοηθούμε. Μιλάμε άλλες γλώσσες.
Ναι φίλε του ΚΚΕ, μιλάμε άλλη γλώσσα. Εγώ μιλάω βάσει πραγματικότητας, κ εσύ μιλάς βάσει ιδεοληψιας.
Εγώ σου λέω ότι έχουμε ανάγκη την κρατική οργάνωση της κοινωνίας δυστυχώς, αλλά οι εργατολαικοι θεσμοί δεν πρέπει να υπάγονται οργανωτικά κ πολιτικά σε κανένα κράτος ούτε στο “εργατικό” και εσύ νομίζεις ότι το κράτος ως σύνολο μηχανισμών αρκεί να το πάρει στα χέρια της η εργατική τάξη και όλα οκ. Ε δεν είναι έτσι κ στο απεδείχθη στον 20 αιώνα.
Διότι το κράτος ως σύνολο μηχανισμων εποπτείας, διοίκησης και καταστολής δεν είναι ένα ουδέτερο εργαλείο που αρκει να αφαιρέσεις/καταργήσεις τα καπιταλιστικα χαρακτηριστικά του και να το στελεχώσεις με -πρώην – εργάτες και έγινε εργατικό. Το κράτος από την φύση του, τεινει πάντα να αποκόπτεται από την κοινωνία, να τίθεται πάνω από αυτήν και να αναπαράγει ταξικές εκμεταλλευτικές σχεσεις είτε τις υπάρχουσες, είτε νέες αμα οι υπάρχουσες εκλείψουν (όπως πχ έγινε στην ΕΣΣΔ).
Όσο αναγκαίο είναι το κράτος ως μηχανισμός άμυνας απέναντι στον καπιταλισμό, άλλο τόσο είναι κ εμπόδιο για τον κομμουνισμό. Απόδειξη; Η κατάντια των….σοσιαλιστικών κρατών που άλλα μεταλλάχθηκαν σε καπιταλιστικά μέσω της κατάρρευσης και άλλα χωρίς την κατάρρευση πχ Κίνα, Βιετνάμ .
Αυτά σου λέω αλλά εσύ γρυ.
Το κομμουνιστικό κόμμα και το εργατικό κράτος, εκτός από όργανα της εργατικής τάξης και του λαού για την υπεράσπιση και εδραίωση των επαναστατημένων κοινωνιών, είναι και μηχανισμοί άσκησης κρατικής εξουσίας. Και ως τέτοιοι, ανεξαρτήτως προσήμου, μπορούν κάλλιστα να αυτονομηθουν από εργατική τάξη και λαό, και σταδιακά να μεταλλαχθούν σε εκφραστές είτε μιας νέας άρχουσας τάξης (της κρατικής/κομματικής γραφειοκρατίας) , είτε της εθνικής καπιταλιστικής τάξης. Όπως και δυστυχώς, έγινε.
Αυτό το παραπάνω συμπέρασμα, εξήχθη από την εξέλιξη των χωρών του λεγόμενου υπαρκτού. Ούτε ο Μαρξ, ούτε ο Ένγκελς, ούτε ο Λένιν ζούσανε για τα μελετήσουν αυτή την πραγματικότητα. Αυτη την έπραξαν αρκετοί κομμουνιστές και άλλοι αγωνιστές της εργατικής τάξης μετά. Αυτό το καθήκον το έχουμε εμείς στην εποχή μας. Και να αναλύσουμε αυτή την ιστορική εξέλιξη και να την ερμηνεύσουμε και βάσει αυτής, να τροποποιηθεί/εμπλουτιστεί πια η μαρξική θεωρία και η αντίστοιχη πολιτική πρόταση/πρακτική.
Δεν μπορείς να κάνεις αγαπητέ ανώνυμε του ΚΚΕ, σα να μην υπήρξε αυτή η ιστορική περίοδος και αυτή η εξέλιξη των χωρών του λεγόμενου υπαρκτού.
Η κατάσταση στο σήμερα είναι απλή. Στο συνδικαλιστικό κίνημα, καθώς και άλλα μετερίζια αγώνα (πληστηριασμοί, ανεμογεννήτριες, χωματερές, μεταναστευτικό, έμφυλο, δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο) οι δυνάμεις είναι μετρημένα κουκιά. Είμαστε εμείς κι εμείς, κάποιοι οργανωμένοι, κάποιοι ανένταχτοι, από μία ηλικία και πάνω με ξεκαθαρισμένες απόψεις και νοοτροπία, και δεν πρόκειται κανείς μας να αλλάξει Ο ΚΟΣΜΟΣ ΝΑ ΧΑΛΑΣΕΙ. Αυτό αποδείχτηκε μέσα στα χρόνια της κρίσης, χωρίς καμιά αμφιβολία.
Συνεπώς αυτού του είδους η ζύμωση δεν έχει πλέον κανένα νόημα, είναι απλά σπατάλη σάλιου, χρόνου και συναισθήματος. Το μόνο που μένει είναι μία διαπραγμάτευση, φορά τη φορά, για το επί μέρους ζήτημα που έχουμε μπροστά μας. Κάτι τέτοιο φαντάζομαι θα έγινε και με την e-food.
Τις μάζες, δηλαδή τους άνανδρους που αράζουν καναπέ και βλέπουν Ευαγγελάτο απλά δεν τους υπολογίζω.
Μπορε΄κανείς να φερθεί λογικά, και αγωνιστικά, χωρίς να είναι απαραίτητη καμιά “διαπραγμάτευση”!
Ολα στο φώς!
Ναι σύμφωνοι. Δημόσια ανοιχτή διαπραγμάτευση. Χρησιμοποιώ αυτή τη λέξη γιατί είμαι διεθνολόγος στην ειδικότητα.
Όλοι οι φορείς και τα κόμματα που υποστηρίζουν ένα σοσιαλιστικό σύνταγμα πρέπει να συμμετέχουν με δημοκρατικά κριτήρια. Η απαγόρευση του συνδικαλισμού είναι μια πονεμένη ιστορία, αφορά εξίσου καλή αναφέρονται στον Λένιν, τον Στάλιν και τον Τρότσκι. Πολλά μπορούμε να πούμε από καθέδρας, και να διαξιφιζομασται θεωρητικά, όπως οι σοφοί ταλμουδιστες.
Το θέμα είναι ότι ο σοσιαλισμός είναι βασικά έκτακτο φαινόμενο με σκληρές και πολιτικές στο έπακρο συνθήκες.
Νομίζω όσοι αναφέρονται στην ανεξαρτησία των συνδικάτων, έχουν στο μυαλό τους ένα “ειρηνικό δρόμο”. Αν αυτό συμβεί, θα δείξει.
Η υπαγωγή των συνδικάτων στον οργανωτικό κ πολιτικό έλεγχο κόμματος κ κράτους, διευκόλυνε τα μέγιστα την καπιταλιστική παλινόρθωση , διότι η εργατική τάξη κ ο λαός ήταν ήδη δεμένοι χειροπόδαρα πολύ καιρό πριν. Κ έτσι δεν μπόρεσαν ή/κ δεν θέλησαν να εμποδίσουν την καπιταλιστική παλινόρθωση.
ΣΤ δεν μπορεί να μας δώσει απαντήσεις το “κόμματα που υποστηρίζουν ένα σοσιαλιστικό σύνταγμα”.
Διότι έχει ασάφειες.
Δηλ τι εννοείς “ένα”. Και ένα άλλο δηλ από αυτό που θα ισχύει ? Τι εννοείς “υποστηρίζουν” ? Ποιος θα το κρίνει αν υποστηρίζουν ή παίζουν θέατρο ? Και από πότε θα σου πει κάποιος είναι δημοκρατικό να πρέπει τα κόμματα να ορκίζονται πως το Σύνταγμα θα είναι αιώνιο ? Σήμερα έχουμε κόμματα που ελεύθερα λένε, άντε κανένας ΣΚΑΙ πότε πότε βάζει χέρι, πως εμείς θέλουμε να το ανατρέψουμε, και το Σύνταγμα και το κοινωνικοοικονομικό καθεστώς. Θα επιτρέπεται να μιλάς για ένα “σοσιαλιστικότερο” Σύνταγμα ? Αυτό πάλι πως κρίνεται, από ποιον ? Ποιος θα κρίνει ότι μιλάς όντως για ένα σοσιαλιστικότερο Σύνταγμα ?
Εγώ το θεωρώ λυτρωτικό και ειλικρινές να λέμε πως είμαστε με τον πολυκομματισμό. Διότι η εργατική τάξη και ο λαός έχουν παραστάσεις αντιπροσώπευσης της “γενικής βούλησης” μέσα από τον πολυκομματισμό και δεν θα στηρίξουν κάτι άλλο. Όπως δεν θα στηρίξουν και μια ξαφνική κατάργηση του Κοινοβουλευτισμού ως την δομή, ως τον Πολιτικό Ιδεολογικό Μηχανισμό, που αποτυπώνει την γενική βούληση. Διότι ο πολυκομματισμός πρέπει να είναι πραγματικός και όχι προσχηματικός. Και πραγματικός πολυκομματισμός, με απαγόρευση στον κόσμο να ψηφίσει τα κόμματα για να τον αντιπροσωπεύσουν στην βάση του ένας πολίτης μια ψήφος, ενώ κοινωνικά και οικονομικά οι καπιταλιστικές σχέσεις είναι ηγεμονικές, δεν νοείται. Απο κεί και πέρα ο κοινοβουλευτισμός μπορεί και πρέπει να αποκεντρώνεται και η εξουσία μπορεί και να στηρίζεται και σε βουλευόμενα σώματα κοινωνικών ενοτήτων.
Αυτά εγώ τα θεωρώ λυτρωτικά και ειλικρινή, ξαναλέω. Κυρίως ειλικρινή, δεν μπορώ, αλήθεια βαριέμαι, να διαβάσω πχ πως το ΚΚΕ περιγράφει την άλλη εξουσία στο Πρόγραμμα του, που υποννοεί μονοκομματικότητα. Πλησιάζει τα 50 χρόνια αδιατάραχτης κοινοβουλευτικής ζωής, δεν παίζει να μπορέσει να πει ποτέ στα αστικά κόμματα “κλείνετε”. Κι αν δεν κλείσουν ? Ή σε άλλα αριστερά. Πως κλείνουν δηλ ? Μα δεν θα το πει το ΚΚΕ, είναι η απάντηση, θα το πει η δικτατορία του προλεταριάτου αλλά ουδείς το πιστεύει. Ουδείς πιστεύει πως το πολιτικό σύστημα που διαμορφώθηκε από την σοσιαλιστική επανάσταση στην τσαρική Ρωσία είναι προς μεταφορά, ή προσαρμογή, στην Ελλάδα του 21ου αι
Κώστας
“Κι αν δεν κλείσουν ?”
Θα τα κλείσουν οι φασίστες, που κλώθει το σύστημα, μην ανησυχείς….
Κώστα είναι λάθος να αντιπαραθέσεις την επανάσταση στο ειρηνικό περασμα. Δεν υπάρχει σιγκριση.
Κρίνεις και το μέλλον με τα σημερινά κριτήρια. Λάθος.
ΣΤ δεν κολλάει αυτό που μου λες σε αυτά που λεω
Κωστας
Αν μου επιτρέπεις, Κώστα, το ζήτημα δεν είναι αν θάχουμε πολυκομματισμό, αλλά ποιος θάχει την εξουσία και κυρίως την ιδιοχτησία των μέσων παραγωγής.
Θα την έχουν οι εργάτες ή θα υπάρχουν καπιταλιστές;
Αν στείλουμε τους καπιταλιστές εκεί που πρέπει και περάσουν ΟΛΑ τα μέσα παραγωγής στους άμεσους παραγωγούς, τότε ας επιτρέψουμε να υπάρχουν και περισσότερα κόμματα.
Αλλά με μια αυστηρότατη προυπόθεση:
Θα δέχονται άπαντα ως “εκ των ων ουκ ανευ” ότι ατομική ιδιοχτησία στα Μέσα Παραγωγής ΔΕΝ θα ξαναυπάρξει.
Όσα κόμματα το δέχονται αυτό καλοδεχούμενα, μπορούμε να διαφωνούμε και να σκοτωνόμαστε για εκατομμύρια ζητήματα, απ’ τα αιολικά πάρκα ως την ανατροφή των παιδιών.
Η ιδιοχτησία, όμως, κ’ η εξουσία ασυζητητί στους εργάτ(ρι)ες.
Ηλία σου επιτρέπω, απλά έχεις άδικο από την άποψη του σοσιαλισμού.
Μια οικονομική και πολιτική δυστοπία περιγράφεις, καμία εξουσία των εργατών. Οϋτε καν στην ΕΣΣΔ του Λένιν δεν υπήρξε εξουσία των εργατών, αν δούμε πχ ότι πρόλαβε να αφήσει η Ρόζα, πχ κατά της κατάργησης του πολυκομματισμού και του κοινοβουλευτισμού που απονεκρώνουν την πολιτική ζωή κλπ. Επίσης ευτυχώς ο Λένιν πρόλαβε να αφήσει πως οικονομικά χρειάζονται οι εμπορευματικοχρηματικές σχέσεις. Αρκεί βέβαια να υπάρχει εξουσία των εργατών. Αλλά δεν υπήρχε. Αλλά αρρώστησε, πέθανε και τέλος πάντων πρέπει να μείνουμε σε ότι πρόλαβε.
Τον παλιό – καλό σταλινικό κρατισμό στην οικονομία και την πολιτική. Το να αλλάξουμε αφεντικό, άντε και λίγο κοινωνικό κράτος. Και μπόλικη καταστολή όταν μου λες πως θα αποφασίσεις ποια κόμματα θα λειτουργούν.
Επίσης έχω προλάβει και έχω απαντήσει γιατί το γνώριζα πως θα ειπωθεί, ποιος θα κρίνει την ειλικρίνεια των κομμάτων ? Μου είπες πως θα στείλεις στα μπουντρούμια, ή στα εκτελεστικά αποσπάσματα τα μέλη και τα στελέχη ή τους οπαδους των κομμάτων που μιλάνε για ατομική ιδιοκτησία. Δεν είναι και τόσο δύσκολο να λες “όχι στην ατομική ιδοκτησία”. Βασικά έχει ξαναγίνει, δεν είναι και πολύ πρωτότυπο αυτό που λες, τα ΚΚ στις “σοσιαλιστικές χώρες” το λέγανε αλλά ταυτόχρονα ηγούνταν τα ίδια των αναδυόμενων καπιταλιστικών στρωμάτων.
Αλλά Ηλία, το ξαναλέω, το μεγάλο πρόβλημα είναι πως αυτό που λες δεν είναι ειλικρινές, δεν είναι πραγματικό, δεν θα υπάρξει ποτέ στην ζωή περίπτωση να γίνει γιατί δεν υπάρχει ο ρώσικος καπιταλισμός του 17, ο κινέζικος του 49 ή ο κουβανέζικος του 59.
Κώστας
Κώστα άσε το Λένιν κατά μέρος γιατί αντιφάσκεις. Μιλάμε για … παραλήρημα ενός τρελού.
Κώστα, το ότι έγιναν τρομερά λάθη στην ΕΣΣΔ και ότι ποτέ στην πραγματικότητα δεν υπήρξε πραγματική εργατική εξουσία, δε σημαίνει ότι θα πρέπει να εγκαταλείψουμε το σκοπό αυτό.
Η ΕΣΣΔ υπέστη μια καταστροφική επέμβαση 15 καπιταλιστικων στρατων. Επίσης, οι επαναστασεις σε Γερμανία-Ουγγαρια ηττήθηκαν με αποτέλεσμα την απομόνωση και την ανάδυση ενός στρώματος τεχνοκρατων που υποκατάστησαν τα Σοβιετ.
Είναι λάθος να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι η εργατική εξουσία είναι ουτοπία ή, ακόμα χειρότερα, δυστοπία.
Την απόφαση για απαγόρευση των κομμάτων που είναι υπέρ της ατομικής ιδιοχτησίας στα Μέσα Παραγωγής δεν θα την έπαιρνα, φυσικά, εγώ αλλά οι ίδιοι οι εργαζόμενοι.
Δίχως απαλλοτριωση των καπιταλιστων, ουσιαστική αλλαγή αυτής της κοινωνίας δεν πρόκειται να δούμε.
ΣΤ πουλάκι μου γράψε μας για τον Καραμπελιά και τον Ρουντι και τον καημό σας για την Μπατρίδα και την αντικατάσταση του πληθυσμού και άσε μας να συζητάμε για ότι θέλουμε. Δεν σε αφορά η συζήτηση
Κώστας
Ηλία δεν μου απαντάς, γιατί δεν υπάρχει απάντηση, δεν φταίς, ποιος θα κλείσει τα κόμματα και τι θα τα κάνει. Φυλακή ? Γκούλαγκ ? Εξορία ? Εκτέλεση ? Κάτι πρέπει να τα κάνει. Επίσης δεν μου απαντάς ποιος θα κρίνει την ειλικρίνεια των κομμάτων και πόσο μακρυά θα φτάσουν οι διώξεις. Κεντρική Ηγεσία ? Στελέχη ? Μέλη ? Οπαδοί ? Ας πούμε το ΚΚΕ, λογικά, θα θέλει να κλείσει και τα “οπορτουνίστικα”. Αυτά ποια είναι, πως αποδεικνύεται ?
Τα περί εργαζομένων είναι γελοία διότι αυτό που περιγράφεις είναι χοντρή καταστολή των εργαζομένων. Το από ποια κόμματα θα αντιπροσωπεύονται πολιτικά οι πολίτες, γιατί οι πολίτες θα καταργηθούν στον κομμουνισμό, το κρίνουν μόνοι τους και όχι δια της πλειοψηφίας. Και οι εργαζόμενοι είναι επίσης πολίτες.
\
Είναι σαν να μου πεις πως οι εργαζόμενοι θα αποφασίσουν την κατάργηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Προφανώς η εργατική εξουσία δεν είναι δυστοπία, εσύ τα μπλέκεις και πολύ κακώς. Τι το πέρασες εδώ ? Κάθε κομμουνιστική οργάνωση που σέβεται τον εαυτό της θα έβαζε στο καταστατικό της την ατομική ιδιοκτησία για να προστατέψει τον λαό από την κατάργηση των πολιτικών του δικαιωμάτων
Κώστας
Νομίζω Κώστα πως ο Ηλίας γενικά είναι προς την σωστή κατεύθυνση και η αντίδραση σου είναι κάπως υπερβολική.
Κώστα μου, δεν κατηγόρησα ότι δεν είσαι πατριώτης όσο εγώ, γιατί έχεις κολλήσει εκεί, τι θα ψηφίσετε εσύ, Τσίπρα; Και τώρα απάντησε σε αυτό που σε κατηγόρησα. Δεν ξέρεις πολλά για τις απόψεις του Λένιν.
Α.Κώστα και εδώ (4. 21/10/2021 at 00:42) φανερώνεις μεγάλη άγνοια γεγονότων και απόψεων. Το “παραλήρημα ενός τρελού ” σου λέει κάτι;
Β. “Κάθε κομμουνιστική οργάνωση που σέβεται τον εαυτό της θα έβαζε στο καταστατικό της την ατομική ιδιοκτησία για να προστατέψει τον λαό από την κατάργηση των πολιτικών του δικαιωμάτων.”
Καλά αυτό μάλλον σου ξέφυγε.
ΣΤ ποιοι τι θα ψηφίσουμε και γιατί θα ψηφίσουμε Τσίπρα, δεν καταλαβαίνω.
Το σχόλιο μου που λες δεν λέει κάτι ιστορικό οπότε δύσκολο να έχει ιστορικές ανακρίβειες.
Για Λένιν γνωρίζω όσα χρειάζονται χωρίς τσιτατολογίες, χωρίς άκριτη υιοθέτηση των πάντων, χωρίς αυθαίρετες προβολές του στο τι θα έλεγε και θα έκανε στο μέλλον.
Όταν η “πολιτική” σου κριτική είναι πως είμαι … τρελός, αναβιώνοντας τα ψυχιατρεία του Μπρέζνιεφ, μην περιμένεις ευγένειες. Θα σου θυμίζω το παρελθόν σου, Ρεσάλτο σε λέγαμε με αφορμή δεν θυμάμαι ποια θέματα, Μακεδονικό και μεταναστευτικό ίσως. Αυτό είναι μια πολιτική άποψη που μπορώ να την έχω, αν δεν σε θεωρώ συνομιλητή για το θέμα του πολυκομματισμού στην (ή πριν) την εργατική εξουσία, μπορώ να το πω πως ξέρεις φίλε, δεν θέλω να το συζητήσω μαζι σου. Βέβαια πρώτα με είπες τρελό και μετά το είπα
Κώστας
Κώστα το “παραλήρημα ενός τρελού” ήταν ιστορική καταγραφή (Καρ. Η ιστορία τη σοβιετικής Ένωσης) της αντίδρασης του κόμματος στις θέσεις του Απρίλη. Ο τρελός στην υπόθεση ήταν ο Λενιν. Θα έπρεπε να το ξέρεις. Τώρα μην με κατηγορείς ότι σε χαρακτηρίζω Απριλιανο (ξέρεις τι είναι οι θέσεις του Απρίλη έτσι;)
Εντάξει ΣΤ, να μιλάς με όσους έχουν διαβάσει την ιστορία του Καρ.
Από φιλανθρωπία και οίκτο σου μιλάω έτσι κι αλλιώς
Άντε πήγαινε να πολεμησεις για την Μακονια τώρα
Κώστας
Πραγματικά. Πέρα από την άγνοια βασικών πραγματολογικων στοιχείων από την ιστορία του κινήματος, πάσχεις και πολιτικά.
Δέχεσαι με χίλια τον Στάλιν στο τοοοοτε, που σημαίνει δέχεσαι και τα Γκουλάγκ και τις τριάδες της γκεπεου και τις Λιουμπλιάνκες.
Δέχεσαι την εξαφάνιση της δημοκρατίας. Την καταγγελία της πολυφωνιας σαν πρακτοριλικι. Την φυσική εξόντωση πολιτικών αντιπάλων η κάποιων που έστω και κατά λάθος απόκτησαν λαϊκή επιρροή.
Δεχεσαι απερίφραστα την διάλυση της διεθνους, των περισσότερων κομμάτων της, με πρακτορικές μεθόδους,
τις εξαφανισεις αμέτρητων στελεχών της παλιάς φρουράς, μεταξύ αυτών του Μπελα Κουν, του πρώτου και β γραμματεα του ΚΚΕ 1931, του Andreu Nin Pérez (πάρε και εργασία για το σπίτι) .
Δέχεσαι το κυνήγι μαγισσών, την ενοχοποίηση ολόκληρων εθνών και των Εβραίων.
Δέχεσαι την εξολόθρευση του κόμματος με αστείες κατηγορίες. Τις δικές και το 17ο συνεδριο. Δέχεσαι το “σε κάθε στροφή ειμασταν πλειοψηφία” Δέχεσαι το καθεστώς του τρόμου.
Δέχεσαι την συμμαχία με τον Χίτλερ, την διάλυση του στρατού με αστείες κατηγορίες
…Δέχεσαιι με καμάρι το Ζαχαριαδη με τα μπρος πίσω, το παραποδα, τον Πλουμπίδη, τον Μιζέρια, τα Μπουλκες. Είσαι περήφανος δηλαδή για αυτά. Τιμή σου και καμάρι σου.
Είσαι με τους Ερυθρούς Χμερ και τον σφαγέα Πολ Ποτ, υπέρ της εξαφάνισης του Λαος, υπέρ της κατοχής τη Καμπότζης.
Είσαι με το μοναρχο”κομμουνιστικό” καθεστώς του Nepal (και άλλη δουλειά για το σπίτι).
Αλλά στο τώρα είσαι υπέρ της δημοκρατίας και του πολυκομματισμου…….
Εκκαθαρισεις του Στάλιν
https://el.m.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B5%CE%B3%CE%AC%CE%BB%CE%B7_%CE%95%CE%BA%CE%BA%CE%B1%CE%B8%CE%AC%CF%81%CE%B9%CF%83%CE%B7
Σύμφωνα με τον λόγο του Νικίτα Χρουστσόφ το 1956 με τίτλο «Περί της λατρείας της προσωπικότητας και των συνεπειών της» («О культе личности и его последствиях») καθώς και μετέπειτα ευρήματα, ένας μεγάλος αριθμος κατηγοριών, ιδιαίτερα αυτών που παρουσιάστηκαν στις δίκες της Μόσχας, βασίστηκαν σε εξαναγκασμένες ομολογίες, οι οποίες συχνά προέκυπταν από βασανιστήρια[8], καθώς και σε ευέλικτες ερμηνείες του άρθρου 58 του Ποινικού Κώδικα της Σοβιετικής Ρωσικής Δημοκρατίας το οποίο αφορούσε τα αντεπαναστατικά εγκλήματα. Πολύ συχνά δεν γινόταν δίκη, αλλά βάσει του σοβιετικού νόμου της εποχής εκείνης οι καταδικαστικές αποφάσεις γίνονταν επί τόπου από τις τρόικες της Εν Κα Βε Ντε.[9]Εκατοντάδες χιλιάδες των θυμάτων κατηγορήθηκαν για διάφορα πολιτικά εγκλήματα (κατασκοπεία, υπονόμευση, σαμποτάζ, αντισοβιετική επιθετικότητα, στασιαστική συμπεριφορά) και εκτελέστηκαν με συνοπτικές διαδικασίες ή στάλθηκαν στα γκουλάγκ και πέθαναν εκεί από πείνα, αρρώστιες, κρύο, και υπερεκμετάλλευση. Υπήρξαν και άλλες μέθοδοι εκτέλεσης, όπου για τους σκοπούς της γρήγορης εκτέλεσης χωρίς δίκη είχαν τεθεί σε χρήση ακόμα και φορτηγά των οποίων οι θάλαμοι χρησιμοποιούνταν ως θάλαμοι αερίων για την εκτέλεση των συλληφθέντων
ΣΤ από που προκύπτουν όλα αυτά που λες πως τα δέχομαι ? Επειδή είχε πάει η κουβέντα στην Καμπότζη και είχα πει πως δεν συμφωνώ με την στάση του Βιετναμ ? Για τον Στάλιν από που συμπεραίνεις πως τον δέχομαι ? Την επέμβαση της ΚΔ το 31 ? Επειδή έχω γράψει καλά για τον Ζαχαριάδη ? Όντως απ ότι ξέρω τότε, ή λιγό πριν το 31, εξαφανίστηκε ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, ο Χαιτάς, ο Σταυρίδης, δεν θυμάμαι, μάλλον εκτελέστηκε, ίσως ως μπουχαρινικός ή τροτσκιστής. Ενώνω την φωνή μου μαζί σου, πρέπει να ανοίξει ο φάκελος και να απαντηθεί. Αλλά τι πάει να πει αυτό, δεν θα γράφω τα καλά του ΚΚΕ στους εργατικούς αγώνες της δεκαετίας του 30 ή στην εαμική αντίσταση και στον ΔΣΕ ? Και πρέπει ή να πετάξω το ΚΚ στα σκουπίδια ή να τα βρω όλα τέλεια ?
Το σταλινικό κομμουνιστικό κίνημα συνιστούσε ταυτόχρονα και ήττα της επαναστατικής γραμμής και επιβίωση της ανιδιοτέλειας και της αγωνιστικής θυσίας των κομμουνιστών και της ικανότητητας τους να συνδέονται με τις μάζες, να γίνονται οργανωτές της πάλης. Αντίφαση σε αυτά βλέπει όποιος δεν τον έχει αγγίξει η διαλεκτική. Επίσης δεν υπάρχει αντίφαση στο να υποστηρίζω τον πολυκομματισμό, και για τα αστικά κόμματα, σήμερα και να μην πετάω στα σκουπίδια την ΕΣΣΔ του Στάλιν. Επίσης αν μου πεις “να γίνει η Κούβα πολυκομματική ?” θα σου πω “εξαρτάται από το κοινωνικο οικονομικό μπλοκ που θα κάνει την μετάβαση”. Άλλο αυτό άλλο το ότι δεν βλέπω μια μονοκομματική σοσιαλιστική Ελλάδα, για λόγους που ανέπτυξα αναλυτικά
Κώστας
Δηλαδή Κώστα είσαι με τις κατακτήσεις της ΕΣΣΔ, αλλά όχι με τον τρόπο που επιτεύχθηκαν. Ε ναι αυτό είναι αντιφατικό. Θεωρώ ότι η Εξυπναδα, η κατάρτιση, το ήθος της ηγεσίας πρέπει να αντιστοιχει και να στέκεται στο ύψος της εμπιστοσύνης, της ανιδιοτέλειας, της αυτοθυσίας των κομμουνιστών της βάσης.
Θεωρώ ότι τα πράγματα πήγαν έτσι λόγω αυτής της αυτοθυσίας, της ανιδιοτέλειας. Αλλά έτσι και χειρότερα λόγω της εμπιστοσύνης που κακώς έδειξαν οι κομμουνιστές και ο λαός στην ηγεσία. Ο κομμουνισμός άντεξε στις επιθεσεις και την φθορά, όχι εξ αιτίας της ηγεσίας αλλά παρά την ηγεσία. Ο Χρουτσωφ εξηγεί αυτό που ο ίδιος ονομάζει “τα λάθη του Στάλιν” για μένα είναι επακόλουθο της πάλης για εξουσία μέσα στην γραφειοκρατια. Καταστροφική ήταν όλη η πολιτεία του Στάλιν.
Τα πράγματα μπορεί να πήγαιναν καλύτερα αν η ηγεσία είχε κάτι απ’ την προσωπικότητα και την πολιτική ικανότητα του Λένιν, του Τρότσκι.
ΣΤ οι κατακτήσεις της ΕΣΣΔ προήλθαν από την νικηφόρα σοσιαλιστική επανάσταση οπότε είμαι με τις κατακτήσεις της ΕΣΣΔ και με τον τρόπο που επιτευχθηκαν, καμία αντίφαση και πάλι.
Μετά με μπερδεύεις Λες πως οι κομμουνιστές δεν είχαν ανιδιοτέλεια και αυτοθυσια και αυτό αποδεικνύεται από το ότι δεν είχαν σπουδαία ηγεσία ?
Αν λες αυτό δεν συμφωνώ. Αν λες πως έπρεπε να είχαν καλύτερη ηγεσία συμφωνώ. Αλλά μετά θα πρέπει να δούμε γιατί είχαν αυτήν και όχι άλλη γιατί ούτε είναι εύκολο να πούμε πως ο Στάλιν επιβλήθηκε διοικητικά, ίσως να μην είχε σπουδαίους αντιπάλους και να επιβλήθηκε γιατι συγκρότησε ένα μπλοκ που έπειθε πως “θα κάνει την δουλεια. Διότι τσουλάνε αρκετά χρονάκια μέχρι ο Στάλιν να επιβληθεί οριστικά, να φάει την αριστερά του και την δεξιά του κλπ
Κώστας
Άρα Κώστα λες ότι οι μπολσεβίκοι έπρεπε να πάρουν την εξουσία. Γιατί, αν όπως λες οι κατακτήσεις οφείλονται στην επανάσταση, και την έκανα οι μπολσεβίκοι άρα καλώς έκαναν και πήραν την εξουσία με επανάσταση;
ΣΤ δεν διακυβεύτηκε αυτό ποτέ στα γραφόμενα μου
Κώστας
Ναι αλλα οι μπολσεβικοι δεν πηραν την εξοσια για να φερουν την δημοκρατία. (Την οποια υπερασπίζεσαι) Αντίθετα καταργησαν την επαναστατικη δημοκρατια, δηλαδη τα σοβιετ. Ο τροπος δηλαδη κατακτησης της εξουσιας ηταν αντιδημοκρατικος βιαιος και αντιδραστικός υπο μια εννοια. Και φυσικα αφθαιρετα καθορισαν τις προϋποθέσεις νομιμοποιησης των άλλων κομματων.
Συμφωνεις και σε αυτα; Εννοω αν συμφωνεις οτι καλα εκαναν.
ΣΤ δεν πιστεύω πως ο τρόπος κατάκτησης της εξουσίας από τους Μπολσεβίκους ήταν αντιδημοκρατικός. Η όξυνση της ταξικής αντιπαράθεσης στην τσαρική, και για λίγους μήνες μετατσαρική Ρωσία εν μέσω του ΑΠΠ οδηγούσε κάπου εκεί, δεδομένης και της ξένης επέμβασης, του εμφυλίου κλπ. Δηλ πρέπει να βάλουμε ένα μέτρο σύγκρισης, συγκριτικά με τι ? Επίσης δεν πιστεύω πως οι μπολσεβίκοι δεν ήθελαν να φέρουν την δημοκρατία η οποία είναι μια σύνθετη λέξη και τις δίνει ο καθένας όποια έννοια θέλει αρκεί να λέει πως οι πολλοί έχουν την εξουσία οι δε μπολσεβίκοι της έδωσαν μια από τις γνησιότερες
Απλά έναν αιώνα μετά μπορούμε να πούμε πως μπορούσαν και καλύτερα. Το ίδιο το “οι μπολσεβίκοι πήραν την εξουσία” σε μια επανάσταση που έλεγε “όλη η εξουσία στα σοβιέτ” είναι μια τροφή για σκέψη. Αυτή είναι μια γόνιμη κριτική
Και δεν κάνω και συμβουλιακού τύπου “αριστερή” κριτική αλλά και μια τέτοια. Δεν ήταν δηλ το πρόβλημα πως οι μπολσεβίκοι δεν στήριξαν όσο έπρεπε τα σοβιέτ αλλά το ότι πίστεψαν στην εγκαθίδρυση ενός επαναστατικού παραδείσου στον οποίον η αντιπροσώπευση δεν χρειάζεται γιατί κυβερνούν οι εργάτες. Αλλά οι καπιταλιστικές σχέσεις είναι πεισματάρικες και οι εργάτες τείνουν να θέλουν και να ησυχάζουν, και δεν προλαβαίνουν, και δεν ενδιαφέρονται και μια επαναστατική εξουσία τείνει να μην τους ανυψώνει όσο νόμιζε στο χαρτί, και τα ένοπλα σώματα του λαού τείνουν να μοιάζουν με τον καπιταλιστικό στρατό και την καπιταλιστική αστυνομία, και το καπιταλιστικό κράτος που το καταλαμβάνεις για να το συντρίψεις τείνει να σε αλλάζει. Και έτσι σε λίγα χρόνια δεν έχεις ούτε σοβιέτ εκτός από Βουλή, έχεις κράτος που τελικά αντί να απονεκρώνεται πρέπει να … ενδυναμωθεί κλπ κλπ
Κώστας
Κώστα αν θεωρείς δημοκρατική την εδραίωση της εξουσίας των μπολσεβίκων τότε φαντάζομαι πως θα εννοείς και τον πολικοματισμο.
Προς τους οπαδούς του ΚΚΕ που θρηνούν ακόμα για τον “υπαρχτό”:
Πριν 65 χρόνια, το καλοκαίρι του ’56, χιλιάδες εργάτες εξεγέρθηκαν στο Πόζναν της Πολωνίας με αίτημα “Ψωμί”, καθώς οι τιμές βασικών αγαθών είχαν πάει στα ύψη με ευθύνη του σταλινικού καθεστώτος των Μπιέρουτ-Όχαπ. Εκατοντάδες τανκς στάλθηκαν εναντίον τους. Δολοφονήθηκαν 60.
Λίγους μήνες μετά, τέτοιες μέρες, Οκτώβρης του ’56, εξεγέρθηκε η Ουγγαρία. Εκατομμύρια βγήκαν στους δρόμους για να εκδηλώσουν την ασυγκράτητη οργή τους κατά της σταλινικής διχτατορίας. Οι εργάτες έφτιαξαν “εργατικά συμβούλια” σε μια σειρά πόλεις. Το καθεστώς φώναξε τους Ρώσους που εισβάλανε με εκατοντάδες τανκς και έπνιξαν την εξέγερση στο αίμα. Χιλιάδες νεκροί.
Το Δεκέμβρη του ’70, ξανά εξέγερση στο Γκντάνσκ της βόρειας Πολωνίας. Ξανά σφαγή, απ’τον Γκομούλκα αυτή τη φορά, με σαράντα νεκρούς.
Το ’76 ξανά εξέγερση στην Πολωνία που την ακολούθησε (τι άλλο;) άγρια καταστολή.
Το 1980 ιδρύθηκε το “Σολιντάρνοστς” που έφτασε τα 10 εκατομμύρια μέλη, το 1/3 της εργατικής τάξης της χώρας. Το καθεστώς του Γιαρουζέλσκι αναγκάστηκε να το αναγνωρίσει.
Τριάντα χρόνια περιμένουμε μιαν απάντηση στο γιατί τόσες εκατοντάδες χιλιάδες εργάτες στρέφονταν, ξανά και ξανά, κατά του “σοσιαλισμού” και της “εργατικής” εξουσίας. Δεν έχουμε πάρει ακόμα.
Γιατί σε χώρες που “οικοδομούνταν ο…σοσιαλισμός” οι τιμές ανέβαιναν κάθε τρεις και λίγο και οι εργάτες πεινούσαν κυριολεχτικά;;
Και κυρίως: Γιατί το ’89-’90 τα σταλινικά ξόανα γκρεμίστηκαν σαν πύργοι από τραπουλόχαρτα και δε βρέθηκε ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ εργάτης να τα υπερασπιστεί;
Σ’ αυτά απαντήστε οπαδοί του ΚΚΕ κι αφήστε τις φιλοσοφίες.
Χωρίς να θέλω να αμφισβητησω το σύνολο των όσων γράφεις,πιστεύω οτι πρεπει όλοι 30 τοσα χρόνια μετα την πτωση του υπαρκτού να ψαχτουν με αυτοκριτικη διαθεση.Τόσο αυτοι που υποστηριζαν οτι τα καθεστώτα αυτά ήταν παραδεισος,όσο και αυτοί που νόμιζαν οτι οι διαφορες πρακτοραντζες στυλ βαλεσα κλπ ήταν αγωνιστές.Θελει νομιζω μια ψυχραιμη αποτιμηση των αδυναμιων αλλα κ των κατακτησεων του υπαρκτού και μια αποφυγη τσουβαλιάσματος όλων των χωρων που εφαρμοστηκε το μοντέλο.
Θοδωρή, δεν ξέρω αν ο Βαλέσα ήταν “πρακτοράντζα”, όπως λες. Ξέρω ότι χρηματοδοτούνταν απ’το Βατικανό. Αν αυτό σημαίνει ότι έπαιρνε και “γραμμή” απ’το Βατικανό, δεν το γνωρίζω.
Αυτό που γνωρίζω, όμως, και μου κάνει τεράστια εντύπωση που το προσπερνάς με μεγάλη ευκολία, είναι ότι το “Συνδικάτο Σολιντάρνοστς” είχε 2 εκατομμύρια (!!) μέλη.
Τι ήταν όλοι αυτοί, πρακτοράντζες; Ή πρόβατα του Βαλέσα;
Σου εφιστώ την προσοχή στον κίνδυνο της υποτίμησης της συνείδησης της εργατικής τάξης.
Οχι Ηλία προφανώς και η αλληλεγγύη είχε απήχηση στους εργάτες.Προφανώς και το καθεστώς είχε προβλήματα και δεν ήταν παράδεισος.Οι κινητοποιηση λοιπον τοτε δεν εγινε επειδη την παρηγγειλε καποιο κέντρο αλλα επειδη οι εργατες είχαν πολλά προβλήματα.Λεω όμως οτι ήταν καθοδηγούμενη η ηγεσία.Αυτο που ήθελα να τονισω είναι οτι όσο σνόητοι σταθηκαν οι οπαδοι του ΚΚΕ που έλεγαν οτι ο υπαρκτος ειναι παραδεισος αλλο τόσο και ορισμενοι τροτσκιζοντες που οπου εβλεπαν εξεγερση στην Ανατ Ευρωπη έβλεπαν την δικαιωση του Τροτσκι την ” δευτερη επανασταση” εναντια στην γραφειοκρατεια κλπ.Με αυτα τα μυαλα πχ καποιοι( πχ ΕΕΚ) ελεγαν οτι η πλατφορμα γελτσιν μας παει στο σοσιαλισμό ή καποιοι τωρα στους λουμπεν που κατεβηκαν στην κουβα εβλεπαν προοδευτικά αιτηματα κλπ.Όλα Ηλία θελουν προσοχη και να αποφεύγουμε τις υπερβολές
Ξέχασες τις “εξεγέρσεις” των γερμανών “εργατών” το ’53 στην ΛΔΓ, την “Ανοιξη” της Πράγας κλπ., κλπ.
Η απάντηση στην αντιδραστική προπαγάνδα για τις “εξεγέρσεις” έχει δοθεί από πολύ νωρίς: Κροστάνδη, Μελιγαλάς κλπ. Οσο υπάρχει Καπιταλισμός, έστω και στην άλλη άκρη της γής, οι οπαδοί του δε θα σκύψουν το κεφάλι.
Και το ’89-’91 δεν γκρεμίστηκαν παρά τα υπολείμματα των “σταλινικών ξοάνων” κάτω και από τις δικές σας ιαχές.
Αλλά η Ιστορία δεν τέλειωσε.
Ανιστορητε ΚΚΕ, εάν χάσεις την έμπνευση και την αποδοχή λαού κ εργατικής τάξης, όσες συνταγματοποιησεις του πρωτοπόρου ρόλου του κ.κ., όσους οεγανωτικους κ πολιτικούς ελέγχους κ να επιβάλλεις στα συνδικάτα, το χασες το παιχνίδι.οκ;
Προσπαθώ να καταλάβω τι σημαίνουν τα παραληρηματικα που λες αλλά δεν ειν’ εύκολο.
Θα ξαναθεσω, λοιπόν, την ερώτηση προς άπαντες τους νοσταλγους των Γκουλαγκ:
Γιατί δε βρέθηκε ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ εργάτης την περίοδο ’89-’91 να υπερασπιστεί τα σταλινικα ξοανα που κατερρεαν;;
Γιατί εκατομμύρια εργάτες ΠΑΝΗΓΥΡΙΖΑΝ βλέποντας τα να σαρωνονται;
Όταν βρείτε απάντηση, νοσταλγοι των Γκουλαγκ, ξαναελατε.
Καλά εσείς γιατί χαιρόσασταν που “πανηγύριζαν οι εργάτες” το ’89;
Δεν πανηγύριζαν για τον …Τρότσκι!
Για τον Καπιταλισμό πανηγύριζαν οι Νεορώσοι και τα τσουτσέκια τους.
Θα μου πεις, και ποιά η διαφορά; Πάσο!
Οι πραγματικοί εργάτες θυμούνται πάντα τα “σταλινικά ξόανα” και τα αγαπημένα τους γκουλάγκ. Και κάποια στιγμή θα την βρούν την άκρη.
Γιατί “γελάει καλύτερα, όποιος γελάει τελευταίος”…
Ανωριμότητα, ιδεοληψία, άγνοια κ εμπάθεια, τα χαρακτηριστικά της σκέψης των ΚΚΕδων που σχολιάζουν εδώ μέσα !
Δεν κοιτάνε να απαντήσουν γιατί οι λαοί και οι εργατικές τάξεις των χωρών του λεγόμενου υπαρκτού αποξρνωθηκσν από τα κομμουνιστικα κόμματα και τα….εργατικά κράτη, αλλά μονίμως πετάμε μπάλα εξέδρα.
Δεν κοιτάνε να απαντήσουν κ να ερμηνεύσουν γιατί τα “εργατικά” κράτη και τα κομμουνιστικά κόμματα γραγριοκρατικοποιήθηκσν κ τελικά καπιταλιστικοποιήθηκσν, αλλά το μόνο που τους νοιάζει είναι να βρουν παντού πράκτορες νομίζοντας έτσι οι ερμοι, ότι ερμηνεύουν κ εξηγούν κάτι…. Διαλεκτική μηδέν, υλισμός μηδέν, κομμουνισμός μηδέν η σκέψη των ΚΚΕδων.
Νοσταλγέ των Γκουλάγκ, διακρίνω μια δυσκολία να απαντήσεις σε απλές ερωτήματα.
Μας λες κάτι παραληρηματικά για κάποιους…πραγματικούς εργάτες που…νοσταλγούν τα Γκουλάγκ.
Θα ξαναρωτήσω, σταλινάκο: Που ήταν αυτοί οι…πραγματικοί εργάτες όταν εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου χόρευαν πάνω στο γκρεμισμένο Τείχος του Αίσχους στο Ανατολικό Βερολίνο;
Γιατί δεν πήραν τα όπλα να τους σταματήσουν, σταλινάκο;
Που ήταν όταν, 65 χρόνια πριν, εκατομμύρια έβγαιναν στους δρόμους της Βουδαπέστη για να γκρεμίσουν τη σταλινική χούντα;
Χρειάστηκαν εκατοντάδες τανκς των Ρώσων για να πνιγεί στο αίμα η επανάσταση, μιας και οι…πραγματικοί εργάτες κάπου είχαν…κρυφτεί!!
Μήπως ξέρεις εσύ, σταλινάκο, που ήσαν κρυμμένοι οι…πραγματικοί εργάτες;
Ακόμα τους αναζητά ο Διεθνής Ερυθρός Σταυρός.
Απορία ψάλτου, βηξ, σταλινάκο.
Προσπαθείς να μας πείσεις ότι μετά από τρεις και τέσσερεις δεκαετίες που οι εργάτ(ρι)ες των χωρών της ανατολικής Ευρώπης, δήθεν, οικοδομούσαν τον σοσιαλισμό, παναπεί συνειδητά έχτιζαν μια ανθρώπινη κοινωνία, άλλαξαν γνώμη και άφησαν τους…πράχτορες να κάνουν κουμάντο!!
Γιατί να κάνουν κάτι τέτοιο, δε μας εξηγείς.
Τα ίδια ακριβώς λέει και ο σιχαμερός Πορδοσάλτε, ότι, τάχα μου δήθεν, οι εργάτ(ρι)ες είναι ψυχή τε και σώματι δοσμένοι στην κοινωνία του ανταγωνισμού, της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, του ατομικού κέρδους κλπ, κλπ, μιας και όλ’ αυτά είναι στο ΝτιΕνΕι μας.
Κι επειδή ολ’ αυτά είναι στη…φύση μας, λέει ο φίλος σου ο Πορδοσάλτε, στην πρώτη ευκαιρία, και μόλις χαλαρώσει η επιτήρηση των πεφωτισμένων ιστρουχτόρων πάνω στους/στις εργάτ(ρι)ες, οι τελευταίοι τρέχουν να ξεπουλήσουν τις σοσιαλιστικές καταχτήσεις για ένα ζευγάρι παπούτσια ή για ένα τζην Λιβάις!
Τέτοια περιφρόνηση προς τους/τις εργάτ(ρι)ες ούτε οι αστικές οχιές δεν τολμάνε να ξεράσουν!
Ο μεγάλος Μαρξ έλεγε πως διδάχτηκε απ’τους εργάτες του Παρισιού για το πως θα χτιστεί η σοσιαλιστική κοινωνία και ότι μετά την Κομμούνα έγινε συνειδητός σοσιαλιστής.
Αυτά ο Μαρξ.
Εσείς που είστε, βεβαίως βεβαίως, πολύ ανώτεροι του Μαρξ, δεν έχετε ανάγκη δασκαλέματα. Τα ξέρετε όλα.
Ξεράδια, δηλαδή, ξέρετε.
Καθήστε, λοιπόν, τώρα στο 4,5% στο οποίο σας έχει τοποθετήσει η εργατική τάξη δεκαετίες τώρα και τα υπόλοιπα αφήστε τα.
Ο,τι και να πούμε, το 4,5% είναι πολύ καλύτερο από το μουμιοποιημένο 0,045%!
Ο Ηλίας βάζει πολύ πολύ σωστά το ζήτημα. Γιατί η αμηχανία της σοσιαλιστικής εξουσίας απέναντι στο φαινόμενο Αλληλεγγυη. Αν ήταν αντιδραστική θα έπρεπε να έχουμε μια απάντηση τύπου Κροστάνδης. ;)
Τότε μπορεί ο Τρότσκι να χαιρόταν. Το καθεστώς απλά ήθελε ότι και ο Βαλέσα, αλλά όχι να τον κάνουν και ήρωα. … η παράσταση στήθηκε με μεγάλη προσοχή.
Δυστυχώς, με προωτοπορίες τύπου ΚΚΕ είμαστε πολύ κοντά στο να μας καρπαζώνει μονόπαντα η αστική τάξη μέχρι το 3000. Τις μόνες φορές που σας πιάνει ενθουσιασμός είναι να κάνετε νέες Κροστάνδες απέναντι στην υπόλοιπη αριστερά και όχι νέους Μελιγαλάδες δυστυχώς. Το μόνο που έχετε καταφέρει είναι να διαχειρίζεστε τη μία ήττα για την εργατική τάξη μετά την άλλη αναμένοντας στοϊκά την επαναστατική κατάσταση για να ζωθείτε με τα φυσεκλίκια. Κρίμα τόσος υγιής κόσμος εκεί μέσα να χαραμίζεται για οικονομικές και εκλογές 365 μέρες το χρόνο.
πραγματικά δεν μιλάμε την ίδια γλώσσα. Έγινε προσπάθεια να δοθούν απαντήσεις εκατέρωθεν, ωστόσο μιλάμε σε πολύ διαφορετικά επίπεδα. Ακόμα και απλοί βασικοί ορισμοί, όπως κόμμα, κίνημα, εργατικό κράτος κατανοούνται διαφορετικά από τις δύο πλευρές που εκτέθηκαν εδώ. Επόμένως, λογικό και επόμενο αυτές οι ριζικές διαφωνίες να αντανακλώνται στο επίδικο εδώ ζήτημα που είναι η τακτική και η εμπλοκή του κόμματος στα συνδικάτα είτε στον καπιταλισμό είτε στη σοσιαλιστική οικοδόμηση.
Η διαφορά είναι σίγουρο ότι δεν θα γεφυρωθεί, και δεν θα μπορούσε και δεν χρειαζεται άλλωστε να γεφυρωθεί γιατί και οι δύο πλευρές είναι συγκροτημένες σε πολιτικούς φορείς, τους οποίους υπερασπίζονται (όσο και αν η μία πλευρά παριστάνει την ανεξάρτητη). Θα ξεχωρίσω πάντως δύο στοιχεία στην επιχειρηματολογία των οπορτουνιστών συνομιλητών μας τα οποία κρατάω για το μέλλον, όχι ότι τα ακούω βέβαια πρώτη φορά: πρώτον, την απροκάλυπτη υιοθέτηση των αστικών αφηγημάτων για τον σοσιαλισμό του 20ου αιώνα και, δεύτερον, τη συνεχή αναφορά σε υπερταξικούς όρους και την άρνηση της ταξικής ανάλυσης και της ταξικής πάλης τόσο στον καπιταλισμό όσο και στην οικοδόμηση.
Η διαπάλη συνεχίζεται στην πράξη και σας περιμένουμε εκεί με μπόλικο “κομματοσκυλισμό”
Σπαταλάτε το χρόνο σας αμφότεροι. Μα το Θεό στο λέω.
Όχι Φάνη δεν είναι έτσι ακριβώς όπως τα περιγράφεις. Ο κομματοσκυλισμος, εντάσσεται στην καπιταλιστική αντίληψη για την πολιτική. Όπως σε αυτήν εντάσσεται και η αντίληψη για τον οργανωτικό και πολιτικό έλεγχο των συνδικάτων κλπ, από το κόμμα και το κράτος. Όλα αυτά συνιστούν καπιταλιστική αντίληψη για την πολιτική. Αυτό αποδεικνύεται και από τα γεγονότα, από την ιστορία: οι φορείς αυτών των αντιλήψεων, δηλαδή τα στελέχη των κομμουνιστικών κομμάτων και των εκεί κρατών, πρωταγωνίστησαν το ’89-91 στην κατάρρευση των χωρών του λεγόμενου υπαρκτού και μετά μετατράπηκαν σε κανονικες καπιταλιστικές άρχουσες τάξεις των χωρών αυτών! Και τα κράτη αυτά εν μια νυκτί, διότι το κράτος πάντα έχει συνέχεια που θαλεγε κ ο Δραγασάκης, από….σοσιαλιστικά μετατράπηκαν σε καπιταλιστικά!
Διότι το κράτος ότι σοβατισμα και βιτρίνα και αν του προσδώσεις, δεν είναι ουδέτερο εργαλείο. Ναι, το έχουμε ανάγκη για μια σειρά αντικειμενικούς λόγους, όμως την ίδια στιγμή η ίδια η φύση του κράτους ως τρόπος οργάνωσης των κοινωνιών, ρέπει προς την αναπαραγωγή νέων ή υπαρχουσών ταξικών διαιρέσεων στην κοινωνία. Αυτά συνιστούν υλιστική κ διαλεκτική, δλδ μαρξική ανάλυση.
Ε έναντι αυτών εσύ κ το ΚΚΕ (και όχι μόνο) έχετε μια όντως διαφορετική και λάθος ανάλυση, πρόταση, θέση.
Μην το πας μακριά. Μόνο τον Θεοδωρικάκο να πεις, αρκεί.
https://www.protagon.gr/themata/otan-o-ypourgos-tou-kyriakou-itan-grammateas-tis-kne-44341939090
Και δυστυχώς Γιώργο, ο θεοδωρικάκος είναι η κορυφή του παγόβουνου…. Πόσα στελέχη των ΚΚΕ κ ΚΝΕ έγιναν επιχειρηματίες γσλουχημενοι για χρόνια και χρόνια στην διεύθυνση και μάλιστα αυταρχική , των ανθρώπων/απλών μελών των ΚΚΕ κ ΚΝΕ….
Πλάι στους επιχειρηματίες που αναδύθηκαν από τα γνωστά καπιταλιστικά κομματα, δεξιά, κεντρώα, εθνικιστικά, κλπ υπάρχουν κ επιχειρηματίες που εκπαιδεύτηκαν στην διεύθυνση ανθρώπων κ πραγμάτων μέσα στο ΚΚΕ.
Τι σημαίνει , πως εξηγείται αυτό; Αφενός εξηγείται από τις προσωπικές επιλογές των ανθρώπων αυτών που δεν πρέπει να τις χρεωθεί το ΚΚΕ , διότι πάντα υπάρχει η προσωπική επιλογή. Αφετέρου όμως, η διαπαιδαγώγηση αυτών των ανθρώπων ως στελέχη των μηχανισμών ΚΚΕ κ ΚΝΕ, διευκόλυνε την επιλογή του επιχειρείν. Διότι και εντός των ΚΚΕ κ ΚΝΕ, τα στελέχη διαπαιδαγωγουνται στον έλεγχο και στον χειρισμό ανθρώπων κ πραγμάτων. Και μάλιστα εντός αυταρχικού πλαισίου. Άρα, μόλις φύγει από την μέση το όραμα κ η θεωρία τι μένει; Μένει η πραγματικότητα του μηχανισμού κ η εκπαίδευση στον μηχανισμό . Δηλαδή μένει η στεγνή διαχείριση ανθρώπων κ πραγμάτων. Και να η επιχειρηματικότητα πως δένει με όλο αυτό.
Έτσι έγινε σε όλες τις χώρες του λεγόμενου υπαρκτού. Έτσι έγινε και σε πολλά κομμουνιστικα κόμματα της δύσης.
Ρε, αν η κομμουνιστική πολιτική δεν αποκτήσει ως κέντρο βάρους τις διαδικασίες βάσης μέσα στον λαό κ την εργατική τάξη, δεμένες με τον υλισμό, την διακριτική και την αγάπη στον άνθρωπο κ τον πλανήτη, δεν θα γίνει τίποτα. Μόνο θα παράγονται κάτι ξινοι γραφειοκρατες που μετά λίγα χρόνια κάποιοι από αυτούς θα φευγουν για να γίνουν κανονικοί επιχειρηματίες κ τέλος.
Σταλινικέ, για να βάλουμε τα πράματα σε μια σειρά:
Α) Οπορτουνιστές είστε εσύ και το ρεφορμιστικό απολίθωμα που ακούει στο όνομα “Κ”ΚΕ.
Στην πρώτη ευκαιρία υιοθετείτε τις πιό αντιδραστικές δεξιές θέσεις,
Ξεκινώντας απ’τη σοβινιστική στάση απέναντι στους αδερφούς μας τούρκους εργάτες,
την από τα δεξιά καταψήφιση των μοναδικών πρροδευτικών νόμων που έφερε ο ΣΥΡΙΖΑ όσα χρόνια κυβέρνησε: σύμφωνο συμβίωσης ομόφυλων και νόμο για τη διόρθωση φύλου και την αναγνώριση των τρανς ατόμων
και την υιοθέτηση ΟΛΩΝ των σοβινιστικών ψεμμάτων κατά της Δημοκρατίας της Μακεδονίας.
Τα “επιχειρήματα” με τα οποία καταψηφίσατε, εσείς μόνο και η Χ.Α., τα νομοσχέδια για ομόφυλα ζευγάρια και τρανς άτομα, θα τα ζήλευε κι ο, κατα δήλωσή του, ρατσιστής και ομοφοβικός Βελόπουλος.
Β) Οι “ταξικές” σας αναλύσεις για τα αίτια της μετατροπής της πρώην ΕΣΣΔ σε κρατικό καπιταλισμό και της, εντέλει, κατάρρευσής της, είναι επιπέδου αστυνομικού μυθιστορήματος της Αγκάθα Κρίστι:
Κάποιος κακός πράχτορας του ιμπεριαλισμού διείσδυσε στην ΕΣΣΔ και εξαγόρασε κάποιους κακούς εργάτες να εξεγερθούν κατά του καλού καθεστώτος. Σα ν’ακούς παπάδες να περιγράφουν ιστορίες απ’την Αγία Γραφή.
Γ) Διαπρέπεις κ’ εσύ στο γνωστό σπορ των σταλινικών: στρίβειν διά του αρραβώνος και απορία ψάλτου, βηξ.
Σε τουλάχιστο δέκα ιστορικές στιγμές, χιλιάδες και εκατομμύρια εργάτες σε Πολωνία (Ιούνης ’56, Δεκέμβρης ’70, Συνδικάτο Σολιντάρνοστς 1980), Ουγγαρία (Οκτώβρης ’56), Αν.Γερμανία (Ιούνης ’53), Τσεχοσλοβακία (1968), Ρουμανία (Δεκέμβρης ’89) κλπ, κλπ, εξεγέρθηκαν κατά των σταλινικών αυταρχικών διχτατοριών.
Δεκαετίες περιμένουμε να μας πείτε πως, μετά από τόσα χρόνια συνειδητής, τάχα μου, οικοδόμησης του, δήθεν “υπαρχτού”, σοσιαλισμού, χιλιάδες κι εκατομμύρια εργάτες ήταν πρόθυμοι να εξεγερθούν κατά του… “εργατικού” κράτους που, υποτίθεται, οι ίδιοι έχτιζαν.
Όταν το Μάρτη του 1918, εισβάλανε στην ΕΣΣΔ 15 καπιταλιστικοί στρατοί, 5 εκατομμύρια εργάτες κατατάχτηκαν αυτοθέλητά τους στον Κόκκινο Στρατό για να υπερασπιστούν τις καταχτήσεις τους.
Είδες εσύ ή οποιοσδήποτε άλλος νοσταλγός των Γκουλάγκ ΕΣΤΩ ΕΝΑΝ εργάτη ή εργάτρια να υπερασπίζεται τα σταλινικά εκτρώματα τύπου ΛΔΓερμανίας, Ουγγαρίας, Πολωνίας, Αλβανίας κλπ, κλπ;
Μιαν απάντηση περιμένουμε δεκαετίες τώρα.
Από πού βγαίνει ότι ήταν καπιταλιστική η εσσδ; Αυτά που λέτε μερικοί δεν τα είπε ούτε ο Τρότσκι. Αν και κατάφερε ο Στάλιν να διαλύσει το κόμμα το κράτος δεν είναι κάτι ανάλογο. Με την ψαλίδα των μισθών κατάφερε να διαιρέσει την εργατική τάξη σε ημέτερους και άλλους, σημαντικό σε μια εποχή που η σημασια μιας θέσης εργασίας ήταν ζήτημα ζωής ή θανάτου.
Δεν κατάφερε να μειώσει την δυνατότητα της εργατικής τάξης συνολικά (το τονίζω) και πέρα από επιμερους διαιρέσεις σε προνομιούχους και ανέργους κτλ να λαμβάνει το μεγάλο μέρος του παραγόμενου προϊόντος.
Πολιτικά η γραφειοκρατια δεν θα μπορούσε να επιβιώσει κρατοντας περισσότερα από τα προϊόντα που παράγονται. Όπως σε κάθε σύστημα, η κυβερνητική πολιτική είναι το γινόμενο συσχετισμού δυνάμεων διαφόρων μερίδων τάξεων και στρωμάτων Μ την ηγεμονεύουσα να δίνει το γενικό πρόσταγμα. Η κυβέρνηση κυβερνάει για λογαριασμό αυτών και όχι για τον εαυτό της. Όπως στον καπιταλισμο δεν μπορεί το κράτος και η κυβέρνηση να αγνοούν δυνάμεις έξω από αυτούς. Κυβερνούν μεν αλλά για λογαριασμό της αστική τάξης, των κυρίαρχων μονοπωλιακών ομίλων κτλ. Όμοια στο σοσιαλιστικό τρόπο παραγωγή που γνωρίσαμε, η γραφειοκρατια κυβερνούσε μεν αλλά όχι για τον εαυτό της αλλά σύμφωνα με τις σοσιαλιστικές νομοτέλειες και μετα όπως και στον καπιταλισμο προσπάθησε να διευρύνει το προνόμια της όπως συμβαίνει με κάθε διευθυντικό κυβερνητικό στρώμα σε όλη την ιστορία της ανθρωπότητας.
Η περίοδος Μπρέζνιεφ ενοχοποιηθηκε κατά βάση από το ΚΚΕ. Υπάρχει η ΚΟΜΕΠ με αξιόλογα άρθρα, θεωρητικα και πραγματολογικά. Γκουκλαρεις απλά και βρίσκεις την σημασία της λογιστικής στην ρύθμιση του πλάνου, αλλά και στην ανεπάρκεια των κινήτρων, για την αύξηση ποσοτικά αλλά και ποιοτικά της παραγωγής. Αναμφισβήτητα επέδρασε και ο παράγων διεθνής καπιταλισμός αλλά εγώ δεν είμαι αστυνομικός για να ξέρω γεγονότα και μύθους. Πχ λενε ότι μεγάλο ρόλο στις εξεγέρσεις της Ουγγαρίας και της Γερμανίας συμμετείχαν και ξένοι πράκτορες κατευθυνοντας. Το κύριο όμως είναι ότι ο καπιταλισμος επέδρασε μέσω της χαμηλής παραγωγικότητας της εργασίας και της ανεπαρκούς θεωρητικής τεκμηρίωση ενός συστήματος κινήτρων. Ο Τρότσκι λέει ότι ο σοσιαλισμός θα εδραιωθεί παγκόσμια όταν η παραγωγικότητα του ξεπεράσει αυτή του καπιταλισμου. Για μένα αυτό ηταν το κύριο.
Από την μια δεν ήθελαν την οικονομία της αγοράς γιατί αντιβαίνει σε βασικές νομοτέλειες του σοσιαλιστικού τρόπου παραγωγής. Και ερωτω:
Το σταχανοβιτικο κίνημα τι άλλο ήταν από παραβίαση της νομοτέλειας; Γιατί η αγοραία οικονομία είναι κάτι διαφορετικό; Αλλά αντί να ανταγωνιστούν οι εργάτες ενός εργοστασίου για το ποιος θα παράγει περισσότερα υλικά,(αυτό είναι ο σταχανοβισμος) τα εργοστασία θα ανταγωνίζονταν για καλύτερη ποιότητα αγαθών. Έπαιξε ρόλο βέβαια και ότι ο θεωρητικός μαρξισμός έπασχε πολύ….
Σ.Τ., σόρρυ, αυτά που γράφεις δεν αντέχουν σε σοβαρή εξέταση.
α) “Δεν κατάφερε να μειώσει την δυνατότητα της εργατικής τάξης συνολικά …να λαμβάνει το μεγάλο μέρος του παραγόμενου προϊόντος.”
Κάτι για ψωμί με δελτίο, τεράστιες ελλείψεις σε καταναλωτικά προιόντα, άδεια ράφια σε σούπερ μάρκετ κλπ, κλπ, έχεις ακούσει ή μπα;
Την ίδια στιγμή που η ΕΣΣΔ έφτιαχνε πυρηνικά όπλα και διαστημόπλοια, έτσι;
β) “Η κυβέρνηση κυβερνάει για λογαριασμό αυτών (κυρίαρχων τάξεων) και όχι για τον εαυτό της.”
Και ποιός αποκλείει το ενδεχόμενο, σε μια συγκεκριμένη ιστορική συγκυρία, όπου η αστική τάξη έχει καταστραφεί ή απαλλοτριωθεί και η εργατική τάξη δεν μπορεί να πάρει τα ηνία, να γίνουν αφεντικά οι γραφειοκράτες;
Ο Λένιν έλεγε ότι “η θεωρία είναι γκρίζα αλλά το δέντρο της ζωής είναι πράσινο”, όπως θα ξέρεις.
γ) “Η γραφειοκρατία κυβερνούσε μεν αλλά όχι για τον εαυτό της αλλά σύμφωνα με τις σοσιαλιστικές νομοτέλειες…”.
Ποιές ήταν οι…σοσιαλιστικές νομοτέλειες, Σ.Τ.;;;
Η ασύλληπτη άνοδος των τιμών βασικών διατροφικών αγαθών κάθε φορά που το παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα έδινε το σήμα;
Σου θυμίζω ότι αυτή ήταν η αιτία για την εξέγερση των εργατών του Πόζναν τον Ιούνη του ’56, και όχι κάποιοι πράχτορες, όπως μας λες.
Μήπως ήταν…σοσιαλιστική νομοτέλεια η απάνθρωπη εντατικοποίηση της εργασίας στα πρότυπα του Φορντισμού-Τευλορισμού;
Μήπως ήταν… σοσιαλιστική νομοτέλεια η εισβολή και κατοχή χωρών όπως το Αφγανιστάν ή οι απειλές σε βάρος της Κίνας;
Η κρατικοκαπιταλιστική κλίκα της ΕΣΣΔ, καθώς και των χωρών-δορυφόρων, λειτουργούσε σαν συλλογικός καπιταλιστής που ανταγωνιζόταν τις υπόλοιπες αστικές τάξεις του πλανήτη.
Η Εκκλησία της Ελλάδος, Σ.Τ., όπως ασφαλώς θα γνωρίζεις, είναι απ’τους μεγαλύτερους καπιταλιστές αυτής της χώρας.
Υπάρχει ατομική ιδιοχτησία εκ μέρους των Δεσποτάδων; Έχει ο καθείς τα δικά του χτήματα; Όχι φυσικά.
Συλλογικός καπιταλιστής είναι που ανταγωνίζεται όλους τους υπόλοιπους.
δ) “Ο Τρότσκι λέει ότι ο σοσιαλισμός θα εδραιωθεί παγκόσμια όταν η παραγωγικότητα του ξεπεράσει αυτή του καπιταλισμού”.
Δεν θυμάμαι να λέει κάτι τέτοιο πουθενά ο Τρότσκυ.
Αυτά είναι η οικονομίστικη λογική του σταλινισμού.
Η εδραίωση του σοσιαλισμού είναι αποτέλεσμα της συνειδητής δράσης της εργατικής τάξης, πέρα και ενάντια στη χειραγώγηση από ιδιώτες και γραφειοκράτες καπιταλιστές.
Ενα πολύ χρήσιμο και διδακτικό, για να μη μιλάμε στον αέρα, παράδειγμα “ανεξάρτητου” συνδικαλιστικού κινήματος ….
….και πως ανταμείβεται από τους εργαζομένους, όταν το πάρουν χαμπάρι!
Για 3 (τρείς!) ψήφους ο εξαρτημένος από την εργατική τάξη συνδικαλισμός, έχασε τη μάχη να απεξαρτήσει τον αγώνα των εργαζομένων από το Μαύρο Μέτωπο.
Δεν πειράζει. Ξανά κουπί, από καλύτερες θέσεις κωπηλασίας, και την άλλη φορά!
Εξαρτημένος από την εργατική τάξη συνδικαλισμός, σημαίνει ανεξάρτητος συνδικαλισμός από τον κρατικό και κομματικό οργανωτικό/πολιτικό έλεγχο.
Με ακόμα πιο απλά λόγια, εξαρτημένος από την εργατική τάξη συνδικαλισμός, σημαίνει σωματεία με έμφαση στις διαδικασίες βάσης των συνελεύσεων, όπου σε αυτές κομματικές και μη κομματικές δυνάμεις ζυμώνουν τις θέσεις τους, τις καταθέτουν πεις συζήτηση, όσμωση και ψήφιση . Πράγμα που σημαίνει ότι μια Χ κομματική δύναμη μπορεί κάλλιστα να πλειοψηφεί , όπως μπορεί κάλλιστα και να μειοψηφεί!
Πολιτικές αντιλήψεις που προωθούν τον κρατικό /κομματικό οργανωτικό κ πολιτικό έλεγχο των συνδικάτων, συνέβαλλαν ιστορικά στην γραφειοκρατικοποίηση τους, στην καπιταλιστικοποιησης τους κ τελικά στην απαξίωση τους από της εργατική τάξη. Αυτές οι αντιλήψεις , είναι αντεπαναστατικές και αντικομμουνιστικές οποίος και αν τις εκφράζει κ τις προωθεί.
Καλές οι θεωρητικούρες, αλλά τα λινκ του 20/10/2021 at 22:37 είναι συγκεκριμένα και παραπέμπουν σε γεγονότα! Αν έχεις να πεις κάτι για την πραγματικότητα, πέστο. Αλλιώς, και οι θεωρητικούρες είναι μια σαφέστατη έκθεση αδιεξόδου.
Τι κάνεις ΚΚΕ μου; Κουκιά σπέρνω. Τι σχέση έχει το ποστ που έκανες με την συζήτηση εδώ μεσα; Μάλλον καμία
Ενα πρακτικό και αδιαμφισβήτητο παράδειγμα για τον “ανεξάρτητο συνδικαλισμό” είναι. Μην κάνεις, πως δεν καταλαβαίνεις! Καταβαραθρωθήκατε στο μεγαλύτερο νοσοκομείο της χώρας κι εσείς και οι συριζάνοι και οι πασκίτες. Δεν ψιχαλίζει….
Ε δεν “καταβαραθρώθηκε” κιόλας η Ενωτική Πρωτοβουυλία, τι συμπεράσματα νομίζετε ότι βγάζετε τώρα με αυτόν τον χουλιγκανισμό της ξαφνικής ανάδειξης ενος σωματείο σε κέντρο του κόσμου, και των ανακριβών σχολίων, δεν ξέρω.
Δηλ αν στο δίπλα σωματείο το ΠΑΜΕ πέσει πρέπει κάποιοι να πανηγυρίσουν στα σχόλια της παντιέρα ?
Κώστας
1. Δεν “πανηγύρισε” κανείς για το χάλι των ηττημένων! Και διάβασε καλύτερα την ανακοίνωση της ΕΣΑΚ Ευαγγελισμού.
2. Οταν σε ένα σωματείο με μαζική συμμετοχή των εργαζομένων σε αυτό και επίσης με άνοδο της συμμετοχής στις συγκεκριμένες αρχαιρεσίες οι τρείς “προοδευτικκαί-αριστεραί” παρατάξεις πέφτουν τόσο σε ποσοστά όσο και σε απόλυτα νούμερα, βρες εσύ χαρακτηρισμό.
3. Α, τώρα το ΣΕΝΕ, στο μεγαλύτερο νοσοκομείο της χώρας, με τις ανοιχτές δημοκρατικές διαδικασίες (και παρά τις κωλυσιεργίες ενός περίεργου “Μετώπου”, που φέρνει πολύ σε “Μαύρο”), και χωρίς αυθαίρετους αποκλεισμούς, όπως αλλού, έγινε …”κάποιο σωματείο”:!
4. Εφερα το παράδειγμα γιατί σε αυτό το πόστ έπεσε πολύ σπέκουλα και αερολογία για “ανεξάρτητο συνδικαλισμό”. Και είναι πολύ πρόσφατο!
5. Μπορώ να έχω κάποιαν εκτίμηση από κάποιον, συλλογικό η ατομικό υποστηρικτή μιας εκ των τριών “αριστερών” παρατάξεων, που καταβαραθρώθηκαν, για αυτή τη μεγάλη …επιτυχία τους;
6. Δεν ταιριάζει σε αριστερούς εκτός εισαγωγικών να χώνουν το κεφάλι τους στην άμμο.
Α, και αν στο δίπλα σωματείο πέσει το ΠΑΜΕ, βεβαίως να το πανηγυρίσουν και να το χλευάσουν. Για να καταλάβει, να μην το περάσει “ντούκου”, και ανάλογα να διορθώσει την πορεία του.
Και στο σωματείο επισιτισμού έπεσε το ΠΑΜΕ/ΚΚΕ και ανέβηκε η ΛΑΝΤΖΑ και μάλιστα με την γκρουπα που ακούει στο όνομα αρις να κατεβαίνει με το σεκ αντάμα. Και με τον καμηλακη να κάνει ακόμα μια κωλοτουμπα και να πηγαίνει στο παμε/ΚΚΕ κρατώντας και την έδρα. Λοιπόν; Έτσι οπαδικα θα το πάμε τώρα;
Το Ενωτικό Κίνημα για την Ανατροπή έπεσε από 144 σε 114 και αφού είχε μια μικρή άνοδο και η συμμετοχή θα είχε και κάποια ποσοστιαία πτώση. Έδρα δεν έχασε. Όχι δεν είναι καταβαράθρωση, είναι πτώση. Καταβαράθρωση είναι να χάσεις έδρα, να χάσεις τις μισές ψήφους, να μηδενιστούν τα ποσοστά. Αυτό είναι πτώση. 114 εργαζόμενοι δεν βλέπουν την εκπροσώπηση τους στον αγώνα για την δημόσια δωρεάν υγεία και την δουλειά τους μέσα από το ΠΑΜΕ. Να τους σεβαστείς.
Επίσης θα έπρεπε να σέβεσαι την αλήθεια αλλά σε αυτό δεν φταις, αυτό είναι θέμα ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ Ευαγγελισμού με τα γκεμπελίστικα ψέματα πως οι δήθεν αθροίζονται το ΕΚ με τους άλλους 2 που αναφέρετε. Αλλά ο πολιτικαντισμός έχει κοντά ποδάρια.
Γιατί ειδικά το ΕΚ του Ευαγγελισμού είχε μια πτώση το ξέρουν οι ίδιοι, δεν είναι κεντρικό πολιτικό θέμα για να στο απαντήσουν μη υγιεινομικοί του Ευαγγελισμού που έχουν μια πολιτική συγγένεια και εμπιστοσύνη στο ΕΚ. Για Οϋτε είναι παράξενο να ενισχύεται μια παραδοσιακά πρώτη κινηματικά δύναμη όταν υπάρχουν κινητοποιήσεις. Τις καρπώνεται, λογικό είναι. Πρέπει να γίνει σε όλα τα σωματεία και τελικά στην ΠΟΕΔΗΝ για να πούμε πως υπάρχει trend. Aυτά είναι πράγματα αυτονόητα, δεν θα έπρεπε να χρειάζεται σεντονομαχία.Προφανώς είναι κακό το αποτέλεσμα για τους εργαζόμενους στον Ευαγγελισμό αν πέφτει λίγο το ΕΚ και ανεβαίνει το ΠΑΜΕ, και θεαματικά η ΔΑΚΕ. Εγώ θα ήθελα να ανέβει το ΕΚ και το ΠΑΜΕ και να πέσει η ΔΑΚΕ. Και όχι, δεν θα πανηγυρίσω αν πέσει το ΠΑΜΕ σε ένα σωματείο. Άλλωστε σε συμμαχία μαζί του έγιναν και γίνονται οι αγώνες των υγιειονομικών από την αρχή της πανδημίας. Αυτή είναι και η πραγματικότητα που θέλει να κρύψει η γκεμπελίστικη κατασκευή πως δήθεν το ΕΚ συμμαχεί με τις παρατάξεις του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ κατά του ΠΑΜΕ
Κώστας
@23/10/2021 at 12:50, οπαδικά, σίγουρα όχι. Κριτικά, ναί.
Το πρόβλημα για το ΠΑΜΕ Επισιτισμού, δεν νομίζω, πως είναι ότι έπεσε στο …76%! Νομίζω, πως περισσότερο έχει να κάνει με την ανάγκη ουσιαστικής μαζικοποίησης του Συνδικάτου αλλά και όλων των σωματείων του χώρου. Εμένα, περισσότερο από την …”πτώση” στο 76%(!) με ανησυχεί αυτό ακριβώς το 76%. Γιατί αυτό λέει απλά ότι στο συνδικάτο συσπειρώνονται μόνο οι άνθρωποι, που λιγότερο έχουν την ανάγκη της συνειδητοποίησης της ταξικής τους θέσης. Οι πολλοί, που έχουν ανάγκη τον συνδικαλισμό, όχι μόνο για το ξεροκόμματο του σήμερα, αλλά, και κυρίως, για να γίνουν “τάξη για τον εαυτό τους”, φαίνεται πως απουσιάζουν. Εκεί πρέπει να ρίξει το βάρος του το ΠΑΜΕ. Κι ας “πέσει” κι άλλο! Εκτός από την ποιοτική, έχει και η ποσοτική βελτίωση τη σημασία της. Αυτά τα δύο πρέπει να πηγαίνουν αντάμα.
Κώστα, στο σχόλιό σου (21.10.2021at 00:42), βάζεις πολύ σοβαρά ερωτήματα:
Τι θα γίνει με τον θρησκευόμενο συμπολίτη που θεωρεί τους σοσιαλιστές επαναστάτες “άθεους”, “αντίχριστους” κλπ, κλπ.;
Θα τον πείσουμε να μας θεωρήσει εκπροσώπους του; Χλωμό το κόβω.
Τι θα γίνει με τον εθνικόφρονα δεξιό που δε γουστάρει τους “ανθέλληνες προδότες μπολσεβίκους”;; Απίθανο να μας δει σαν κάποιους που μιλούν εκ μέρους του.
Θα δεχτούν οι παραπάνω, και πολλοί άλλοι, να εκπροσωπούνται από κόμματα με αναφορά στον ιστορικό υλισμό, όταν ακούν υλισμό και βγάζουν καντήλες; Αστεία πράματα.
Όμως η επισήμανσή μου είναι η εξής:
Η έννοια της “ατομικής ιδιοχτησίας” αφορά τα Μέσα Παραγωγής και ΜΟΝΟ και, κατά συνέπεια, δεν προστατεύει τα ατομικά μας δικαιώματα.
Κανείς δε σκοπεύει να πειράξει το σπίτι ή το Ι.Χ. αμάξι κανενός.
Το ότι πολλές χιλιάδες άνθρωποι, όμως, θα ένιωθαν απολύτως ξένο προς αυτούς ένα κράτος που θα μιλούσε για “διεθνιστική αλληλεγγύη πάνω από σύνορα”, “αδερφοσύνη των ανθρώπων πέρα από χρώμα, θρησκεία, καταγωγή κλπ” αυτό είναι βέβαιο.
Προφανώς δεν έχω απάντηση στο τι θα κάναμε μ’αυτούς τους συμπολίτες.
Μακριά από μένα και Γκουλάγκ και φυλακές και, πολύ παραπάνω, εχτελέσεις.
Η απαλλοτρίωση, όμως, των καπιταλιστών δε μπορεί να μπαίνει σε διαπραγμάτευση. Αυτό θα το λέω μέχρι να πάθουμε ναυτία απ’την επανάληψη.
Ηλία, θα πω κάτι ρομαντικό, αλλά δε γαμιέται. Για μένα ο κομμουνισμός είναι ο κόσμος όπου δεν θα πουλάμε αλλά θα χαρίζουμε. Μόνο σε έναν τέτοιο κόσμο μπορώ να διανοηθώ ζωή χωρίς αφεντικά, ελευθερία.Επίσης από μικρός έλεγα “πυροβόλησε τον αστό που κρύβεις μέσα σου, και άμα ξανασηκωθεί σαν ζόμπι συνέχισε να ρίχνεις μέχρι να μείνει κάτω”.
Θέλω να πω δηλαδή πως αν οι άνθρωποι δεν πειστούν να μοιράζονται, τουλάχιστον ότι δεν είναι δεμένο μαζί τους με ακατάλυτους δεσμούς συναισθήματος, δεν αλλάζει ο κόσμος ο καημένος. Και αυτό δεν έχει να κάνει με αριστερούς και δεξιούς και όλα τα άλλα που είπες, ή το έχει μέσα του ο άνθρωπος ή δεν το έχει.
Οποιαδήποτε άλλη κουβέντα είναι εντός των ορίων του υπάρχοντος.
Γιώργη, πολύ ωραία είναι τα ρομαντικά που λες. Κάπως έτσι φανταζόμαστε όλοι το σοσιαλισμό.
Αλλά ότι κρύβουμε όλοι μέσα μας έναν αστό, τον οποίο, μάλιστα, πρέπει να…πυροβολήσουμε, ε, σ’αυτό θα διαφωνήσω κάπως.
Για να ‘σαι αστός δεν απαιτείται μόνο να φαντασιώνεσαι πλούτο και πολυτέλεια ή ότι ασκείς εξουσία σε άλλους ανθρώπους.
Πρέπει να ‘χεις και το ασύλληπτο προνόμιο να κατέεις κεφάλαιο, όπως λέτε και στην Κρήτη.
Και η τεράστια πλειοψηφία των ανθρώπων αυτού του πλανήτη, όπως ξέρεις, ούτε κεραμίδι πάνω απ’το κεφάλι του δεν κατέει, πόσο μάλλον κεφάλαιο.
Ηλία δεν έχει κάποια σχέση η “ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής” με την δήλωση σου για γκούλαγκ, εξορίες, εκτελέσεις και φυλακές στα πολιτικά κόμματα που την υποστηρίζουν, στα μέλη, τα στελέχη, τους οπαδούς τους. Γιατι απαγόρευση κομμάτων είναι αυτό, κάποια επιλογή απο αυτά τα 4 σε διάφορες δόσεις. Επίσης δεν συζητάμε για αυτό το πράγμα αλλά για τα πολιτικά δικαιώματα που ναι είναι απαλλοτρίωτο και καθολικά, ακριβώς όπως τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Δεν υπάρχει τρόπος, πριν τον προχωρημένο κομμουνισμό, οι άνθρωποι να πάψουν να συζητάνε για το ποια ιδιοκτησιακή μορφή των μέσων παραγωγής, ποιες παραγωγικές σχέσεις γενικά, ποια οικονομική πολιτική, ποια μορφή της δημόσιας διοίκησης και των διεθνών σχέσεων καλύπτουν καλύτερα τις ανθρώπινες ανάγκες. Καθήκον των σοσιαλιστών, όπως το λέει η πολιτική σου κουλτούρα, είναι να απελευθερώνουν αυτήν την συζήτηση. Γιατί αλλιώς έχουν γίνει οι ίδιοι οι φορείς εμπέδωσης των καπιταλιστικών σχέσεων εκμετάλλευσης και εξουσίας
Τώρα μου λες πως θα διώξεις και τους θρήσκους, τους αντικομμουνιστές κλπ διότι είναι άνθρωποι … ανεπίδεκτοι μαθήσεως
Συνέχισε, να δούμε ποιοι θα μείνουμε ελεύθεροι στην “εργατική εξουσία” που θα είναι πολύ εξουσία και καθόλου εργατική. Επιμένω να θέλω να μου πεις για το ποια θα είναι η προσωπική μου μοίρα, φυλακή, γκούλαγκ, εξορία ή εκτέλεση. Διότι εγώ θα πρωταγωνιστώ σε μια πολιτική οργάνωση που δεν θα λέει πως πρέπει να έχουμε ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής αλλά πως πρέπει να είναι ελεύθερο να το λένε, και να το παλεύουν, όσοι το πιστεύουν. Άρα πρέπει οι εργαζόμενοι, όπως είπες, να με κανονίσουν. Αλλά οι εργαζόμενοι δεν θα αποφασίσουν με την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος. Τα κόμματα, στα Σοβιέτ που λες θα έχουν την εξουσία, θα κάνουν προτάσεις. Το δικό σου Εργατικό Κόμμα, αφού λες θα υπάρχουν πολλά, τι θα προτείνει για το Κόμμα μου και τα στελέχη του, τα μέλη του και τους οπαδούς του ?
Κώστας
“Τώρα μου λες πως θα διώξεις και τους θρήσκους, τους αντικομμουνιστές κλπ διότι είναι άνθρωποι … ανεπίδεκτοι μαθήσεως”.
Κώστα, στ’αλήθεια, δεν ξέρω από που προκύπτει ότι, έστω, σκέφτηκα ποτέ τέτοιο πράμα.
Να διώξω τους θρησκευόμενους ανθρώπους; Με το δικό μου τρόπο ανήκω κ’ εγώ στην κατηγορία αυτή. Πως θα μπορούσα να τους διώξω;
Δε θυμάμαι ποτέ να είπα ότι υπάρχουν άνθρωποι ανεπίδεχτοι μαθήσεως.
Αυτό θα σήμαινε ότι κατατάζω τους ανθρώπους σε ανώτερους, όπου ανήκω εγώ, και κατώτερους.
Μακριά από μένα τέτοια πράματα. Ελπίζω να μη χρειαστεί να το ξαναπώ.
Απλά είπα ότι αποτελεί σοβαρό ζήτημα, ανοιχτό ερώτημα, αν θα μπορεί κανείς να υποστηρίζει το δικαίωμα στην Ατομική Ιδιοχτησία στα Μέσα Παραγωγής, οργανωμένα, μέσα από κόμματα, εφημερίδες, κλπ.
Φοβάμαι ότι οι απαλλοτριωμένοι αστοί θα χρησιμοποιούσαν καλοπροαίρετους ανθρώπους για αλλότριους σκοπούς.
Ανθρώπους που, πιθανότατα, θα ένιωθαν απολύτως αποξενωμένοι και αποκομένοι από ένα κράτος που προπαγανδίζει τον αθεισμό κλπ.
Για κάποιο λόγο θεωρείς ότι βάζω τον εαυτό μου με τη μεριά του Εργατικού αυτού Κράτους.
Λάθος. Μάλλον με τους θρησκευόμενους που θα τους έκλειναν τους ναούς θα ήμουν.
Μάλιστα.
Συνοψίζοντας το καλεντάρι των (εργατικών, εκ της εργατικής τάξης) διώξεων δεν θα διωχτούν οι θρήσκοι αλλά θα διωχτούν τα μέλη, στελέχη και οι οπαδοί των κομμάτων που προπαγανδίζουν πως πρέπει να υπάρχει ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής. Σε αυτό είσαι άτεγκτος. Εξακολουθείς να μην με ενημερώνεις για τις ποινές. Σηκώνομαι εγώ στο σοβιέτ και το λέω, ή το λέω προεκλογικά για να εκλεγώ στο σοβιέτ. Θα το έλεγα και για να εκλεγώ στο κοινοβούλιο αλλά θα μου πεις πως θα το έχουν κλείσει “οι εργαζόμενοι” ασχέτως που ο κόσμος θα θέλει να αντιπροσωπευτεί. Θα μου πεις δεν κατεβαίνω ούτε για τα σοβιέτ, με κόβει η Εκλογική Επιροπή. Αλλά το λέω παντού, στο ίντερνετ, στις πλατείες, στους χώρους δουλειάς, σπουδών κατοικίας, στις μονάδες καταστολής. Προσπαθώ να οργανώσω και κατάσταση στις μονάδες καταστολής στην βάση του ότι η κλίμακα της καταστολής που περιγράφεις αποτελεί κοπιάρισμα της αστικής καταστολής και καπιταλιστικό δάνειο. Τι θα μου συμβεί ? Αλλά γιατί να μην διωχτούν οι θρήσκοι ? Αν είναι έγκλημα κατά του κράτους να είσαι φιλελευθερος ή σοσιαλδημοκράτης ή κομμουνιστής που δεν πιστεύει στην άμεση καθολική κοινωνικοποίηση γιατί δεν είναι έγκλημα να προπαγανδίζεις πχ πως υπάρχει μια άλλη ζωή, σημαντικότερη από αυτήν που ζούμε και πως αγώνας για την δεύτερη είναι μάταιος ? Διότι το σώμα της θρησκείας αυτό λέει. Οπότε προτείνω να προτείνεις στους εργάτες να τσακίσουν και τους θρήσκους.
Υποθέτω αφορά και όσους λένε πως πρέπει να υπάρχει ΚΑΙ ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής. Πχ μια πολιτική οργάνωση που συμφωνεί με το Κομμουνιστικό Κόμμα Κούβας θα διωχτεί. Σε οργανώσεις που θα λένε πως χρειάζονται ως και ΑΞΕ για την ανάπτυξη της παραγωγικότητας, της τεχνολογίας κλπ κάτω από τον πολιτικό έλεγχο του κράτους.
Ελπίζω να συνειδητοποιείς πως έχεις βγάλει εκτός νόμου το κατά πάσα πιθανότητα μεγαλύτερο κομμάτι της πέραν της σοσιαλδημοκρατίας αριστεράς παγκοσμίως εκτός από τα αστικά κόμματα. Διότι αυτό που λένε οι πάντες είναι πως θα υπάρχει συνδυασμός ιδιοκτησιακών μορφών για άγνωστο χρονικό διάστημα. Και εσύ μου λες πως είναι ανοιχτό θέμα αν θα μπορεί να προπαγανδιστεί κάτι που θα υπάρχει
Τσιγάρα να μου φαίρνετε, αν είμαι ζωντανός, δεν μου απαντάς τι θα με κάνουν οι εργαζόμενοι
Α ναι, σε αντιμετωπίζω σαν να είσαι με την μεριά του εργατικού κράτους γιατί μου είπες πως οι εργαζόμενοι θα κλείσουν το κοινοβούλιο, γι αυτό θέλω αν όχι πρόταση, την πρόβλεψη σου, τι θα απογίνω.
Επίσης ας απαντήσει και κάποιος άλλος κοντά στο ΚΚΕ ή άλλα εκκολαπτόμενα ΚΚ για τις πολιτικές ελευθερίες στον, ή προς τον, σοσιαλισμό
Κώστας
“Ελπίζω να συνειδητοποιείς πως έχεις βγάλει εκτός νόμου το κατά πάσα πιθανότητα μεγαλύτερο κομμάτι της πέραν της σοσιαλδημοκρατίας αριστεράς παγκοσμίως εκτός από τα αστικά κόμματα”.
Χωρίς να θέλω να το παίξω δικηγόρος κανενός, δεν νομίζω ότι ο Ηλίας ήθελε να πει αυτό. Όπως το βλέπω εγώ, απλά όσο ηγεμονεύουν τέτοιες αντιλήψεις σαν αυτές που σούμαρες παραπάνω, απλά δεν πρόκειται να γίνει ποτέ επανάσταση. Και επειδή στις μεταρρυθμίσεις εγώ τουλάχιστον δεν πιστεύω, απλά θα βαθαίνει η σαπίλα. Απλά τα πράματα.
Ευχαριστώ Γιώργο για την απάντηση σου, δεν ξέρω τι εννοείς μεταρρυθμίσεις, όπως δεν ξέρω και τι εννοείς επανάσταση αλλά χαίρομαι που συμφωνείς με την επανάσταση και όχι με τις μεταρρυθμίσεις.
Κώστας
Το θέτω πάνω στο δίπολο μεταρρύθμιση ή επανάσταση της Ρόζας. Δεν εννοώ κάτι πολύ συγκεκριμένο, το αφήνω ανοιχτό να το φαντασθεί ελεύθερα ο καθείς όπως θέλει.
Κώστα, δεν ξέρω τι πρέπει να πω για να σε πείσω ότι είμαι ενάντια σε κάθε καταστολή διαφωνούντων.
Ποιος μίλησε για Γκουλαγκ, εχτελέσεις, εξορίες κλπ;;
Προσωπικά, αν έχει οποιαδήποτε αξία αυτό, τα λίγα χρόνια που υπήρξα οργανωμένος στην Αριστερά, αγωνιζομουν απ’τις γραμμές μιας αντισταλινικης πολιτικής οργάνωσης (ΣΕΚ).
Σιχαίνομαι τα Γκουλαγκ και τα Κατίν όσο και τα Νταχάου, σε διαβεβαιώνω.
Σε παρακαλώ, μη βάζεις στο στόμα μου τέτοια πράματα.
Δεν εξισωνω, σε καμία περίπτωση, έναν συμπολίτη μου που θεωρεί κακό πράμα τον υλισμο ή το διεθνισμο με τους Βελοπουλους ή τους Αλαφουζους κλπ.
Ένα ερώτημα έθεσα, καθόλου ρητορικο, παναπει δε γνωρίζω την απάντηση και ούτε μπορώ καν να την υποψιαστω:
Πως θα καταλαβαίνουν οι άνθρωποι, που θα ζουν στη μελλοντική σοσιαλιστικη κοινωνία, τη διαφορά ανάμεσα σ’ενα κόμμα που υποστηρίζει την ύπαρξη ΚΑΙ Ατομικής Ιδιοχτησίας στα Μέσα Παραγωγής σε θεωρητικό επίπεδο και σ’ ένα άλλο που θα κρύβει αλλοτριους σκοπούς πίσω από τις θεωρητικες του θέσεις;
Ως προβληματισμο το βάζω.
Όπως ξέρουμε πολύ καλά απ’τις περίπτωση της Χ.Α., το να λέει κάποιος ότι σκοπός του είναι να προπαγανδιζει ιδέες μόνο, δε σημαίνει ότι θα πρέπει να το πιστεύουμε κιόλας.
Τα “γραφεία” τους ήταν ορμητηρια επιθέσεων σε μετανάστες, αριστερους κλπ.
Δεν υπαινισσομαι, φυσικά, ότι ένας αντιφρωνων προς το εργατικό κράτος είναι το ίδιο με τη Χ.Α.
Απλά λέω ότι υφίσταται πάντα ο κίνδυνος.
Το καλύτερο παράδειγμα για μένα είναι η Κροστανδη.
Ήταν “κακοί” οι εργάτες που εξεγερθηκαν;
Όχι βέβαια!
Υπήρχε ο κίνδυνος να πέσουν στα χέρια των Λευκων;
Ασφαλώς!
Ένας τέτοιος κίνδυνος θα υπάρχει και για μας.
Η εξέλιξη που μπορεί να αφήσει μια χαραμάδα αισιοδοξίας για το πέρασμα των κοινωνιών στην κομμουνιστική δηλαδή στην κοινοκτημονικη οργάνωση της κοινωνίας, είναι το εξής:
Να μπορέσει η μεταβατική περίοδος από τον καπιταλισμό στον κομμουνισμό , να οργανωθεί και .α οργανώνεται διαρκώς με τέτοιον τρόπο, έτσι ώστε και να μπορέσουν οι επαναστατημενες χώρες να υπερασπιστούν τον εαυτό τους από τις καπιταλιστικές επεμβάσεις, και από την άλλη, να μην κατσικωθει πάλι στο σβέρκο των λαων, η νέα κρατική/κομματική άρχουσα τάξη, όπως δυστυχώς συνέβη στον ονομαζόμενο υπαρκτό.
Βήματα λοιπόν πριν την παραπάνω κατεύθυνση, είναι από σήμερα να κατανοήσουν πια οι κομμουνιστές και όλοι οι υπόλοιποι καταπιεσμένοι ότι, η εργατική εξουσία/δημοκρατία έχει ορισμένα χαρακτηριστικά: α. έχει ένα σοσιαλιστικό Σύνταγμα που εγγυάται την ελευθερία λόγου και έκφρασης, τον πολυκομματισμο σε συνδυασμό με θεσμούς δημοκρατίας στην βαση (εργατικά συμβούλια κ λαϊκές συνελεύσεις) και την κρατική και συνεταιριστική ιδιοκτησία των βασικών τομέων της οικονομίας όπως και των βασικών μέσων παραγωγής.
Β. Έχει κριτήρια άσκησης πολιτικής:. Η πολιτική ως έκφραση ταξικών συμφερόντων είναι πριν απολα μια διαδικασία συζήτησης απόφασης και υλοποίησης των αποφάσεων που πρέπει να τείνει να εμπλέκει οργανικά το σύνολο των ανθρώπων μιας περιοχής, η ενός κλάδου . Άλλο πράγμα το να μην μπορει ποτέ μα υλοποιηθεί κάτι τέτοιο διότι πάντα θα υπάρχει ένα όχι ευκαταφρόνητο κομμάτι της κοινωνίας που δεν θα γουστάρει να εμπλέκεται ενεργά με την πολιτική, και άλλο πράγμα στο όνομα αυτής της διαπίστωσης, να προωθείται η ανάθεση στους ειδικούς της πολιτικής.
Γ. Η ανάγκη περιφρούρησης της επανάστασης μπορεί κάλλιστα να συνδυάζεται με την ελευθερία λόγου κ έκφρασης κ με την χρησιμοποίηση της όσο γίνεται μικρότερης ποσότητας βίας.
Η εμπειρία των χωρών του ονομαζόμενου υπαρκτού, έχει πλούσιες αρνητικές πτυχές να μας διδάξει. Για όλα τα πεδία που συζητάμε.