Αυτές τις μέρες να θυμίσουμε σε όλους τους διανομείς του κλάδου ότι δεν είναι μόνοι τους!
Πέρα από το πάγιο αίτημά μας για εταιρικό όχημα και εξοπλισμό ειδικά για αυτές τις μέρες απαιτούμε τα αναγκαία μέτρα ατομικής προστασίας. Δεν θα βάλουμε τα γάντια και τα αντιανεμικά από την τσέπη μας!
Δεν δουλεύουμε εφόσον οι καιρικές συνθήκες είναι επικίνδυνες. Δεν βγαίνουμε στον δρόμο με χιόνι και πάγο! Δεν θα θυσιάσουμε την ζωή μας για το μεροκάματο ούτε για τα κέρδη των αφεντικών.
Κανείς ντελιβεράς να μην χάσει το μεροκάματό του! Είναι κατοχυρωμένο δικαίωμά μας εάν υπάρχει αδυναμία προσέλευσης στην δουλειά να πληρωθούμε κανονικά.
Καταγγέλλουμε τις επιχειρήσεις που θα διανοηθούν να μας αναγκάσουν να δουλέψουμε χωρίς μέσα προστασίας με κίνδυνο της ζωής μας! Επικοινωνήστε στο inbox της Λάντζα!
Να οργανώσουμε τον αγώνα μας για δουλειά με δικαιώματα, για συλλογική υποχρεωτική σύμβαση στον επισιτισμό, για μισθούς στο ύψος των αναγκών μας και όχι χαρτζιλίκι!
Εκτός από τους διανομείς οι υπόλοιποι να σκεφτούμε σαν εργάτες, όχι σαν πελάτες! Προτιμάμε το take-away ή μαγειρεύουμε αν έξω οι δρόμοι είναι επικίνδυνοι!
Τα αιτήματα είναι σωστά και τα βάζει άλλωστε και η πλειοψηφία του Συνδικάτου.
Από την άλλη, θεωρώ ότι η επίκληση στην ευθύνη του πελάτη είναι πολιτικά λάθος, διότι μεταθέτει το βάρος της προστασίας στον καταναλωτή, ακολουθεί την λογική της ατομικής ευθύνης που καλλιεργείται ευρέως (πχ στην ευθύνη ανακύκλωσης, στην ευθύνη μη χρήσης πλαστικών κτλ).
Δεν λέω ότι δεν πρέπει να το σκεφτόμαστε πριν παραγγείλουμε όταν έχει κακό καιρό, όμως αυτό δεν μπορεί να οδηγεί σε επίκριση εναντίον αυτών που παραγγέλνουν, λες και αυτοί είναι οι υπεύθυνοι για την προστασία. Το ντελίβερι εξυπηρετεί ακριβώς αυτό, να καλύπτει σε δύσκολες συνθήκες μεταφοράς. Αλληλεγγύη δεν είναι να μην παραγγείλεις, αλληλεγγύη είναι να στηρίξεις και συ τα αιτήματα προστασίας, ώστε να ξαναπαραγγείλεις χωρίς να υπάρχει κίνδυνος.
Επίσης, ξέρουμε ότι εργοδότες χρησιμοποιούν την μειωμένη κίνηση (όταν υπάρχει) για να επιβάλουν μειώσεις μισθών. Με βάση όλα αυτά δεν συμφωνώ που μπαίνει αυτή η παραίνεση μπροστά.
Έχεις δίκιο. Να συμπληρώσω ότι το delivery εξυπηρετεί κατά κόρον φοιτητές, ανθρώπους που δεν μπορούν ή δεν ξέρουν να μαγειρέψουν, εργαζόμενους σε στιγμές που θεωρούνται για φαγητό κλπ. Ειδικά τώρα με το lockdown, όσο είναι η απαγόρευση κυκλοφορίας, οι εξαιρέσεις αυτής είναι (εκτός της βόλτας κατοικιδίου) για αγορά φαγητού, αλλά μόνο “κοντά” (πώς καθορίζεται αυτό;) στην κατοικία και μόνο σε συνδυασμό με κάτι άλλο…
Νομίζω πως στο lock down το εύρος του ντελίβερυ έχει εξαπλωθεί. Οικογένειες με παιδιά, εργαζόμενοι και εργαζόμενες σε τηλεεργασία, κόσμος κλεισμένος που θέλει να αλλάξει λίγο την καθημερινότητά του. Η επίκληση στην ταξική αλληλεγγύη, (και όχι η επίκληση στην ευθύνη του πελάτη) πηγαίνει μαζί με τα αιτήματα και τον αγώνα απέναντι στην εργοδοσία, για την ικανοποίηση των εργατικών διεκδικήσεων
Σωστός κι εσύ. Συγγνώμη, αλλά η πανδημία με πέτυχε σε φάση ανεργίας (να που τελικά ίσως η ανεργία να είναι και ευεργετική…) οπότε μένω πατρίδα μου με γονείς, και το θέμα του φαγητού είναι λυμένο στην παρούσα φάση, με αποτέλεσμα να έχω μείνει στα παλιά δεδομένα. Όσο για το “νοικοκυραίο” από κάτω με την ομελετούλα, αν αυτός είναι τόσο χρυσοχέρης, μπράβο του. Εγώ, δυστυχώς, δεν είμαι. Τον εαυτό μου βέβαια μπορώ να τον βολέψω, αλλά όχι εντελώς κι όχι πάντα. Το “ποδαράτο στο κοντινό (αν είναι κοντινό) μαγειρείο της γειτονιάς”, θα ήταν μια λύση, αλλά σε συνδυασμό με κάτι άλλο. Δηλαδή, θες να πάρεις πχ σουβλάκια και θα πας ποδαράτο κουβαλώντας κι ένα φάρμακο (“και καλά” ότι πήγες και φαρμακείο); Καλή ιδέα για να γελοιοποιήσουμε το (έτσι κι αλλιώς γελοίο) lockdown…
δε μαθαίνετε να φτιάχνετε καμιά ομελετούλα λέω εγώ; Ή αν όχι ποδαράτο στο κοντινό μαγειρείο της γειτονιάς.. Αν η αλληλλεγγύη προς τους ντελίβερυ είναι οτι ηθικά συμπαραστέκεστε στα δίκαια αιτήματά τους αλλά τους βάζετε να οδηγούν μες το χιόνι για να σας φέρουν την πιτσούλα σας, ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι..
Συμπληρωματικά προς το προηγούμενο σχόλιό μου, και σε σχέση με το δικό σου, να σου επισημάνω 2 πράγματα:
1) Άλλο πράγμα να υποστηρίζουμε τα αιτήματά τους, κιάλλο να τους χρειαζόμαστε. Άλλωστε, αφού τους χρειαζόμαστε, θα τους υποστηρίξουμε και περισσότερο…
2) Αν δεν τους χρειαστούμε, κι ο εργοδότης τους, “πατήσει” σε αυτό και τους απολύσει ως αχρείαστους, θα είμαστε σωστοί πελάτες;
Αν δεν τους χρειαστούμε στις μέρες που χιονιζει, έχει παγετό ή βρέχει καρέκλες δεν θα τους απολύσει γιατί είναι οι υπόλοιπες μέρες που δεν έχει τίποτα και τους χρειάζεται.
Το να δείχνουμε ταξική αλληλεγγύη και να καλούμε όλους να μην παραγγέλνουν τέτοιες μέρες (και φυσικά να μην παραγγέλνουμε πρώτα και κύρια εμείς) είναι πολύ σημαντικό.
Μα στην κακοκαιρία είναι που ο κόσμος δεν μπορεί να μετακινηθεί, οπότε χρειάζεται το delivery! Στον καλό καιρό μπορεί να πάει να πάρει το φαγητό του, κάνοντας και τη βόλτα του, ή ακόμα μπορεί και να κάτσει στο μαγαζί!
Στην κακοκαιρία, ας μάθει ο κόσμος να μαγειρεύει στο σπίτι του έστω και κάτι πρόχειρο. Καλό θα του κάνει, κακό δεν θα του κάνει.
Ανώνυμε, όντως θα του κάνει καλό και γενικότερα, αλλά αυτή η γνώση θα πρέπει να προϋπάρχει! Το να αποκτηθεί λόγω κατάστασης είναι αδύνατο! Και, δυστυχώς ή ευτυχώς, πολλοί είναι αυτοί που δεν την έχουν… Επιπλέον, πέρα από τη γνώση, πρέπει να υπάρχει και η δυνατότητα και η ύπαρξη χρόνου, μέσων για να φτιάξει ακόμα κι αυτό το πρόχειρο κλπ…
Τίποτα δεν είναι αδύνατον , πόσο μάλλον το μαγείρεμα. Δεν υπάρχει δικαιολογία
Συγγνώμη, αλλά αυτή είναι η λογική των καπιταλιστών! Κι αυτοί μας ζητάνε να ζήσουμε με ψίχουλα γιατί “Τίποτα δεν είναι αδύνατον, δεν υπάρχει δικαιολογία…”
Συγνώμη, αλλά αυτή είναι η λογική των κομμουνιστών και των αναρχικών, και κάθε σοβαρού ανθρώπου: ΟΤΑΝ ΒΡΕΧΕΙ ΠΟΛΥ, ΧΙΟΝΙΖΕΙ, ΕΧΕΙ ΠΑΓΕΤΟ ΔΕΝ ΠΑΡΑΓΓΕΛΝΩ. Ολα τα άλλα είναι ναχαμε να λέγαμε!
Ταξική αντίληψη και αλληλεγγύη στο πεδίο του καταναλωτή, σημαίνει “δεν παραγγέλνω όταν βρέχει πολύ, χιονίζει, ή έχει παγετό”. Αμα παραγγέλνεις αυτές τις μέρες ό,τι και να δηλώνεις, όπως και να το δικαιολογείς, σκέφτεσαι ατομικιστικά.
Όχι Ανώνυμε! Είσαι λάθος! Δε γεννηθήκαμε όλοι ικανοί όπως εσύ (αν βέβαια τηρείς αυτά που δηλώνεις, που πολύ αμφιβάλλω…) Αν μπορώ να βολευτώ μόνος μου, θα το κάνω σε οποιεσδήποτε συθήκες, καιρικές και άλλες. Αν όμως δε βολεύομαι κα δεν μπορώ ούτε ο ίδιος να πάω να πάρω, θα παραγγείλω, σεβόμενος φυσικά τον άνθρωπο που δουλεύει για να έχω αυτό που θέλω. Τόσο απλό.
Ανώνυμε σου απάντησα, αλλά για κάποιο λόγο, το σχόλιό μου κρύφτηκε, ή δεν ανέβηκε… Αφού σου επισημάνω λοιπόν εκ νέου, ότι είσαι λάθος και δε γεννηθήκαμε όλοι ικανοί σαν εσένα (αν βέβαια τηρείς αυτά που αναφέρεις, πράγμα αμφίβολο…) σου αναφέρω και το εξής περιστατικό: Στις 31/12/18, στα Χανιά, γύρω στις 23:30, (δεν ξέρω με τί καιρό) ένας ντελιβεράς σκοτώθηκε σε ώρα εργασίας, μάλλον πηγαίνοντας παραγγελία. Ευτυχώς τώρα, τέτοιο περιστατικό στον κλάδο αυτό δεν έγινε. Εννοείται ότι σα γεγονός, ο θάνατος του ανθρώπου ήταν ένα δυσάρεστο περιστατικό. Αυτονόητη επίσης είναι και η απαίτηση για καταλογισμό ευθυνών, και γενικότερα για παροχή ΜΑΠ και εταιρικών μηχανακίων κλπ. Επειδή όμως ζούμε στην εποχή της “ατομικής ευθύνης των πελατών/πολιτών” ας δούμε και την άλλη όψη του νομίσματος: Αν ο πελάτης ήταν εργαζόμενος, πολύ δύσκολα να μπορούσε να μαγειρέψει, έστω και κάτι το πρόχειρο. Αν όμως ήταν ένας μοναχικός άνθρωπος, για σκέψου: Θα ήθελε να κάνει ρεβεγιόν Πρωτοχρονιάς με σουβλάκια/πίτσα/σάντουιτς ή κάτι σχετικό, ενώ εσύ, εγώ κι άλλοι πολλοί κάναμε είτε με φίλους είτε με οικογένεια κλπ. Ο νελιβεράς από την πλευρά του δε θα ήθελε να γιορτάσει κι αυτός τον ερχμό του ’19; Προφανώς και θα ήθελε, αλλά δούλευε χάνοντας και τη ζωή του. Άρα το να μην ξέρεις ή να μην μπορείς να μαγειρέψεις ενίοτε είναι πολύ δυσάρεστο και με κόστος για όλους τους εμπλεκόμενους…
Παντιέρα τον κόπο μου σε παρακαλώ…
ΤΙ ΜΑΠ ΚΑΙ ΜΗΧΑΝΑΚΙΑ να δωσει η εταιρεία στον ντελιβερά σε μέρα χιονιά ή παγετού φιλε Γιάννη; Με βοηθητικές ρόδες; Με πυράυλους ανάσχεσης της πτώσης λόγω χιονιού ή πάγου;τι;
δεν υπάρχουν μαπ οταν χιονιζει ή έχει πάγο. Απλά, ΔΕΝ δουλεύουν οι ντελιβεράδες και ΔΕΝ παραγγέλνουν οι πελάτες. Δεν υπάρχει κάτι άλλο.
Εντάξει Ανώνυμε! Τέτοια μέσα δεν υπάρχουν… Για τέτοιες συνθήκες πώς μπορούμε να μάθουμε (αν όχι εγώ, τουλάχιστον άλλοι…) να μαγειρεύουμε; Να ‘βλεπες μόνο το σπίτι που έμενα στα Χανιά… 13 μήνες που έμεινα εκεί (βγάλε γιορτές και εκλογές που πήγα λίγο πατρίδα μου) ένα βράδυ (εκτός από 1 μέρα απεργίας που είχα καβατζώσει 1 πίτα από τη δουλειά και την έφαγα) δεν έμεινα μέσα… Αυτό σημαίνει ότι το ντελίβερι δεν το χρειάστηκα ποτέ εκεί, αλλά από την άλλη δεν είχε τίποτα (από άποψη μαγειρικής τουλάχιστον…) για να με κρατήσει…
Φάε μια μέρα κονσέρβα Γιάννη, μην το κάνεις ιδεολογία
Γερμανία: Εκμετάλλευση … φιλική στο περιβάλλον
………………….
Με βάση τα παραπάνω, δεν μας ξαφνιάζει και το αίτημα που υιοθετήθηκε από τους διαδηλωτές, το οποίο καλούσε τον κόσμο να σταματήσει να παραγγέλνει έτσι ώστε να ζημιωθεί η εταιρεία και να καλυτερέψουν οι εργασιακές συνθήκες των εργαζομένων…
Με τέτοιους συνδικαλιστές τύφλα να έχουν οι εργοδότες…
Eρχονται σιγά-σιγά κι εδώ οι …μεταμοντερνιές!
Ανώνυμε, μην αναγάγει τον καταναλωτισμό σου σε….ταξική ….ιδεολογία ημαρτον δηλαδή!!!
Ναι ο λαός ως καταναλωτής, ΑΡΝΕΙΤΑΙ ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ να παραγγείλει όταν χιονίζει ή έχει παγετό, ή βρέχει κουβέρτες! Οκ; Και ταυτόχρονα ο λαός ως εργαζόμενος πρέπει να οργανώνεται και να φτιάχνει ταξικά σωματεία. Που το λάθος και το μεταμοντέρνο (στο οποίο συνέβαλε τα μάλα να έρθει το κ.κ. του 20ου αιώνα);
Δεν είναι καταναλωτισμός, είναι ανάγκη! Αν δεν μπορεί να μαγειρέψει τίτλο θα κάνει δλδ;
Ιδεολογία πιο ανώνυμε δεν κάνω τίποτα και στην ανάγκη θα κάνω πολλά… Θα ζήσω τρώγοντας ρίζες και πίνοντας νερό της βροχής. Απλά, όταν οι άνθρωποι δουλεύουν κανονικά θα τους αξιοποιήσω αν τους χρειαστώ, θα τους πληρώσω (και με φιλοδώρημα αν μπορώ), θα τους σεβαστώ φυσικά και θα στηρίξω τα αιτήματά τους. Εδώ, οι εργαζόμενοι σε μαγαζιά κρεοφαγίας (σουβλατζίδικα κλπ), που δεν πουλάνε ευρέως μήνα κρεατικά φαγητά, αφενός έχουν κόντρα με χορτοφάγους, αντισπισιστές κλπ, αφετέρου, αν μπορούσαν θα καταργούσαν και τη Μεγάλη Εβδομάδα! Επίσης, η εργατική νομοθεσία, όπως αυτή υπάρχει, σε πολλές περιπτώσεις, καταστρατηγείται από τους ίδιους τους εργαζόμενους. Πόσοι δουλεύουν ηθελημένα «μαύροι» και ανασφάλιστοι; Πόσοι (κυρίως μετανάστες) δουλεύουν, ηθελημένα και παράνομα πάλι, Κυριακές, αργίες και απλήρωτες υπερωρίες; Και πάνε οι «ντόπιοι» -πολλοί και συνδικαλιστές- και τους αποτρέπουν με επιχειρήματα του στιλ «Εδώ είναι Ελλάδα, δεν μπορείς να κάνεις ό,τι θέλεις». Συγγνώμη, αλλά σε ένα τέτοιο σκηνικό, αυτός που παραγγέλνει, έστω και στην κακοκαιρία, φταίει;
Όχι μήνα, αλλά μη. Συγγνώμη, ο δαίμων του IPad, έβαλε το χεράκι του…
Άμα έχεις ipad, το ντιλιβερά θα σκεφτείς; Είναι ταξικό το θέμα
Χαχα κερδισμένο από κλήρωση είναι… Μήπως έχεις πρόβλημα και με τους μετανάστες που έχουν (αγορασμένο) smartphone;
Εντάξει, καταλαβαίνω, ότι δεν μπορούσες να ξέρεις ότι το IPad μου ήταν κερδισμένο. Καλό είναι βέβαια να μην κάνεις βιαστικές κριτικές, αλλά θα μπορούσα να το είχα αγοράσει. Θα ήμουν αυτόματα μή δικαιούμενος να υποστηρίζω τους εργαζόμενους; Είναι κακό δλδ να έχεις, ακόμα κι ένα καλό βιοτικό επίπεδο; Το βιοτικό επίπεδο συνδέεται με πολλά πράγματα, πχ μόρφωση (μορφωμένος=καλοζωισμένος, αμόρφωτος=φτωχός), κινηματική δραστηριότητα (γνωστό το κλισέ “αυτοί που πάνε στις πορείες είναι πλουσιόπαιδα”, ή τουλάχιστον “για να αγωνιστείς, πρέπει να έχεις λύσει το βιοποριστικό σου πρόβλημα”) κλπ. Βάλε και το ρόλο των social media στην ανάπτυξη του κινήματος… Ακόμα και για να γράψουμε σε αυτό το site, ένα pc/κινητό/tablet χρησιμοποιούμε… Καλό είναι να είμαστε προσεκτικοί πριν κολλήσουμε την όποια ταμπέλα…
“καταναλωτικό κίνημα”, η ευθύνη του (ανοργάνωτου) αταξικού “πολίτη” και άλλες μπαγιάτικες πίτες
Καλά εσύ ανηγαγες νωρίς την ταξική σου αδιαφορία για τον εργαζόμενο, σε …ιδεολογία! Πάτος
Δεν ξέρω αν εννοείς εμένα, πάντως αν δεν παραγγέλνεις με κακοκαιρία, να ξέρεις ότι τον εργαζόμενο, τον έκανες εχθρό σου… Άλλοι θα πάνε με τη χιονοθύελλα να δουλέψουν, αλλά εσύ δε θα παραγγείλεις, για να τους “προστατέψεις”…Να τη βράσουν (εκεί που δουλεύουν…) τέτοια προστασία…
Τί εννοείς;
Προφανώς δεν αναφέρομαι σε σένα.
Eννοώ πως την επίσχεση εργασίας την αποφασίζουν οι εργαζόμενοι μέσω του συνδικάτου τους και όχι οι …καταναλωτές! Είτε σε ατομική βάση, είτε μαζικά, υπακούοντας στα κανάλια, που έχουν αναλάβει και την απευθείας καθοδήγηση των “κινημάτων”! Οι νεοταξίτικες τακτικές ντύνονται και με “ταξικά” ρούχα παραλλαγής.
Αυτά είναι τα μεταμοντέρνα “αριστεριλίκια”. Ολα τουρλού.
Και δεν είναι καθοδηγητής του εργαζομένου ο ..καταναλωτής! Ούτε το φιλοδώρημα είναι “ταξική αλληλεγγύη”!
Aλληλεγγύη στον εκμεταλλευτή του εργαζομένου είναι.
Γιατί το φιλοδώρημα αργά η γρήγορα θα αφαιρεθεί από τον μισθό του εργαζομένου χάρη στον ανταγωνισμό των εργαζομένων για το μεροκάματο. Ας διαβάσουν λίγο ιστορία οι …”πονόψυχοι φίλοι των εργαζομένων”. Το συνδικάτο θα έχει γίνει ταξικό, όταν θα έχει βρει το κουράγιο να αρνηθεί το φιλοδώρημα.
Δύσκολο;
Οσο ακριβώς και ο δρόμος μέχρι την Επανάσταση.