Γιώργος Παριανός: Αποχαιρετώντας έναν αυθεντικό αγωνιστή
▸Ένας σύντροφος, συναγωνιστής και φίλος, με όλη τη σημασία των λέξεων, ο Γιώργος Παριανός, έφυγε πριν λίγες μέρες από κοντά μας.
Έδωσε και την τελευταία, όπως όλες τις μάχες της ζωής του, με παλληκαριά και αξιοπρέπεια. Πόσες φορές δεν έχουμε αντιμετωπίσει το ερώτημα αν πραγματικά υπάρχουν και ποιοι είναι γνήσιοι, αυθεντικοί αγωνιστές της γενιάς του Πολυτεχνείου… Χωρίς ίχνος υπερβολής, δεν υπάρχει δεύτερη γνώμη σε όλους όσοι πορευτήκαμε μαζί του, ότι ο Γιώργος αποτέλεσε και αποτελεί ακριβώς μια χαρακτηριστική φυσιογνωμία. Ο ίδιος, βέβαια, με τη σεμνότητα και την αγωνιστική συγκρότηση του, δεν θα δεχόταν αυτή την εκτίμηση.
Από παιδί διαμορφώθηκε στις λαϊκές γειτονιές της Γούβας και του Υμηττού. Ήταν ο Γιώργος ο δίκαιος και αυστηρός στην κρίση του, πρώτα από όλα για το εαυτό του. Με μετρημένα λόγια, ντόμπρος άνθρωπος της πράξης και του «εμείς». Με τη συμμετοχή του στον αντιδικτατορικό αγώνα και τη συνειδητή επαναστατική κομμουνιστική στράτευση του στην ΚΝΕ αυτές οι αρχές, αυτός ο χαρακτήρας του αναπτύχθηκαν σε ανώτερο επίπεδο.
Βρέθηκε, από τους πρώτους, σε όλες τις μικρές και μεγάλες στιγμές του αντιδικτατορικού αγώνα, στις διεργασίες για τη δημιουργία των ενωτικών οργάνων του μαζικού κινήματος, των Φοιτητικών Επιτροπών Αγώνα στη Νομική Σχολή, στη μετωπική ανάπτυξη της Αντι-ΕΦΕΕ. Μέλος της ΣΕ κατάληψης της Νομικής και των οργάνων της εξέγερσης στο Πολυτεχνείο.
Ο Παριανός πλήρωσε, και με το παραπάνω, το τίμημα της δράσης του. Με συλλήψεις και βασανιστήρια, με διακοπή αναβολής και υποχρεωτική στράτευση, με κυνηγητό στην παρανομία. Αντιμετώπισε τη χουντική κρατική βαρβαρότητα με γενναιότητα, ανυποχώρητος στις αρχές και τις ιδέες του.
Στα χρόνια της μεταπολίτευσης μέχρι το 1989 δραστηριοποιήθηκε ως μέλος του ΚΚΕ, στο κίνημα ειρήνης και στο συνδικαλιστικό κίνημα των δικηγόρων. Είχε χαράξει αδιαπέραστη κόκκινη γραμμή προς κάθε είδους εξαργύρωση των αγώνων για προσωπική καριέρα.
Το 1989 αρνήθηκε τον ταξικό συμβιβασμό του ενιαίου ΣΥΝ και του ΚΚΕ, με σταθερή κομμουνιστική επιλογή και με ανατρεπτική αριστερή πρακτική. Χωρίς να ενταχθεί σε κάποια οργάνωση, αγωνίστηκε σε συμπόρευση με τις τάσεις και τις αναζητήσεις για την ανασυγκρότηση του εργατικού και του κομμουνιστικού κινήματος.
Ο σεβασμός και η αγάπη στο Γιώργο συντροφεύουν τον αγαπημένο γιο του Ελισαίο και τη συντρόφισσα του Αμαλία.
Άγγελος Χάγιος
Πηγή: ΠΡΙΝ
Το 2005 ήταν υποψήφιος με το ψηφοδέλτιο της “Αγωνιστικής Συμπαράταξης Δικηγόρων”.
Αρα, κάπου τον οδήγησαν οι αναζητήσεις του.
Άστοχο σχόλιο ενός ανώνυμου, χαρακτηριστικό ενός συγκεκριμένου ήθους.
Άκαιρο, λίγες μόλις μέρες από τότε που έφυγε. Άκυρο επίσης, αφού το 2015 ήταν υποψήφιος με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ-ΜΑΡΣ. Τέτοιες ώρες, δεν είναι για τέτοια λόγια. Κρίμα…
Το 2014 ο Παριανος ήταν επικεφαλης της Εναλλακτικήε Παρέμβασης Δικηγόρων στις εκλογές του ΔΣΑ.
Καλά είναι λοιπόν να λέγονται όλα, κι όχι τα μισά, που μας βολεύουν.
Οταν φτιάχνεις την εικόνα ενός ανθρώπου, που μόλις έφυγε, όπως σε βολεύει, απλά τον χρησιμοποιείς, δεν τον σέβεσαι.
Δεν είναι ώρα κριτικής στο Ριζοσπάστη πάνω στο συγκεκριμένο ζήτημα.
Οχι, λοιπόν, “ήταν ένας αγνός και σπουδαίος αγωνιστής, και η απόδειξη είναι …πως ήταν κοντά μας”!
Ηταν ένας από τους λίγους, που πάλεψε δυνατά σε κείνο, που, εξ ίσου δυνατά πίστεψε, και παρά το ότι είχε, όπως και πολλοί άλλοι έχουν, τις αβεβαιότητες και τις αμφιταλαντεύσεις του.
Μερικοί τώχουν, να πεφτουν στη φωτιά, χωρίς να το πολυψειρίζουν.
Αλλοι, είναι πιο επιφυλακτικοί, προσέχουν περισσότερο το λάθος.
Οι χειρότεροι είναι αυτοί, που βλέπουν παντού την επιβεβαίωση της ματαιότητάς τους.
Είναι και παραείναι, και για όλους, Γιώργο Π.!
Δεν πρόκειται ούτε απόψε ούτε αύριο να καταλάβουμε τα Χειμερινά Ανάκτορα.
Εχουμε καιρό.
Φίλε Γιώργο Π., όποιος χρησιμοποιεί τους αγωνιστές, τις πράξεις και την μνήμη τους για μικροκομματικους σκοπούς, είναι απλά χυδαίος. Όπως και να λέγεται, οποιος και να είναι.
Περιμένουμε κάτι καλύτερο από την ΚΕ του ΚΚΕ. Δεν μιλάμε εδώ για ένα κείμενο στον 902 πχ που μπορεί να είναι κείμενο ροής της επικαιρότητας και να έχει αβλεψίες, αλλά για την ΚΕ του ΚΚΕ που σκόπιμα παρουσιάζει μια μονόπλευρη εικόνα του αγωνιστή. Η απάντηση που θα έδινε η ΚΕ του ΚΚΕ είναι πως σε μια νεκρολογία γράφεις τα καλά και πως για το ΚΚΕ οτιδήποτε μακριά από το ΚΚΕ είναι …κακό άρα για να τιμηθεί ο αγωνιστής δεν γράφτηκε γιατί τότε έπρεπε να υπάρχει και κριτική στον αγωνιστή. Εγώ λέω πως οι αγωνιστές τιμώνται με την αλήθεια, ακόμα και την συναγωνιστική-συντροφική διαφωνία. Ο συνομιλητής μας που την πάτησε και μας κοτσάρισε εδώ πανηγυρικά την ανακοίνωση του ΚΚΕ ως απόδειξη του που κατέληξε πολιτικά ο εκλιπών αγωνιστής είναι απόδειξη του πως λειτούργησε η ανακοίνωση.
Κώστας
Κωστα τι καλύτερο περίμενες; Μηπως σε εξέπληξε το ΚΚΕ; Η μήπως ακολούθησε την πεπατημένη; Από αυτή την άποψη είτε η κεντρική επιτροπή γραφεί το κείμενο, είτε ο συντάκτης της βάρδιας, είναι ένα και το αυτό. Άντε να άλλαζε λίγο κάποια απόχρωση ή κανένα ρήμα…
Δεν αδικώ το ΚΚΕ, όπως εσύ δεν θεωρείς σύντροφό τον α ή τον βήτα που κάποτε είσαστε μαζί αλλά αυτός έγινε γιαπης πχ. έτσι το ΚΚΕ θεωρεί τους πρώην συντρόφους λίγο πολι σπασμένους, προδότες….σε άλλες εποχές θα ήταν πράκτορες….έτσι είναι Κώστα, εσύ ας πουμε θεωρείς τον Νικήτα προδότη, πολιτική άποψη είναι και αυτή…δεν έχεις και …αποδείξεις!!!
ΣΤ δεν έχει σημασία τι περιμένω. Σημασία έχει τι πρέπει να γίνεται. Αν κάποιος πιστεύει πως κάποιος ήταν, πχ. οπορτουνιστής να το λέει και όχι να καπελώνει την μνήμη του. Επίσης ουδείς σε υποχρεώνει να γράψεις νεκρολογία. Καλό θα είναι να διαβάζεις τι γράφει ο συνομιλητής σου. Κατηγορώ το ΚΚΕ πως δεν έγραψε την γνώμη του για τον εκπιπόντα αλλά έγραψε μια πονηρή νεκρολογία
Που κολλάει ο Νικήτας είναι κάτι που δεν μπορώ να το καταλάβω, όπως δεν καταλαβαίνω πότε τον είπα προδότη. Μετά τον πέταξε όπως την τρίχα από το ζυμάρι και δεν τον θυμάται άνθρωπος, εκτός από εσένα.Ήταν η ηγεσια που γέννησε το ΚΚΣΕ ως απόληξη μιας σειράς ηττών της προλεταριακής επαναστατικής γραμμής. Δεν θεωρώ πως ήταν “προδότης”, δεν νομίζω να πήρε λεφτά, θέσεις στις ΗΠΑ ή κάτι τέτοιο, αν και δεν το έχω ψάξεικαλό ήθελε να κάνει. Oμολογώ πως δεν έχω ασχοληθεί, μέχρι και στενάχωρη που φαίνεται η ιστορία του τώρα που κοιτάω λίγο το τέλος του κλπ. Αλλά αυτό δεν αλλάζει πολιτικές εκτιμήσεις για το 20ο Συνέδριο, για την στάση του απέναντι στην Κίνα, με την απόσυρη της βοήθειας πριν ξεσπάσει η αντιπαράθεση, απλά επεειδή ένα ΚΚ είχε, ή έδειχνε πως μπορεί να έχει, άλλες απόψεις, την κρίση των πυραύλων κλπ. Μην κρίνεις με κριτήρια personality cult, μην γίνεσαι … Νικήτας, δεν κάνουν την ιστορία ούτε οι προδότες, ούτε οι ήρωες.
Κώστας
Κωστα ολοι τιμουν το εκλιποντα γιατι ηταν τιμιος αγωνιστης. Εγω απαντω σε αυτα που λες για το κκε; Τι σχεση εχει το κκε με τοι θανατο του σιγκεκριμενου ιστορικου αγωνιστη με πλουσια δραση και υπερκομματικου θα ελεγα (οχι ακομματιστου). οπως διαβαζω;;;;
Μπορεις να πεις και την αληθεια, και να τιμησεις την μνημη του χωρις να κανεις μικροπολιτικη. Αυτο ακριβως κανει το σημειωμα του Ριζου, αυτο ΔΕΝ κανεις εσυ….
ΣΤ το έχουμε ξεχειλώσει το θέμα, δεν είναι τόσο φοβερό αυτό που έκανε το ΚΚΕ για να το λέμε τόσες μέρες μετά. Αλλά το να μου λες πως έχει κάνει το ιδανικό είναι άνω ποταμών. Αν εσύ από την νεκρολογία αυτή καταλαβαίνεις πως ο άνθρωπος αυτός είχε κατέβει υποψήφιος βουλευτής της ΑΝΤΑΡΣΥΑ-ΜΑΡΣ το 15, εγώ δεν το καταλαβαίνω. Αν εσύ καταλαβαίνεις από την νεκρολογία του ΚΚΕ πως το 14 είχε κατέβη στα συνδικαλιστικά με την Εναλλακτική Παρέμβαση, εγώ δεν το καταλαβαίνω. Αυτό δεν έχει γίνει τυχαία, σκόπιμα έχει πεταχτεί το τι έκανε το 2005 για να μείνει η εντύπωση για τον αποχωρήσαντα που ήταν γύρω τριγύρω στο ΚΚΕ, ενώ δεν προκύπτει. Το κείμενο του Χάγιου είναι πολύ καλύτερο, δεν “εκμεταλλεύεται” καν την σχετικά πρόσφατη κεντρική πολιτική στήριξη του 2015.
Εγώ νομίζω πως μικροπολιτική δεν κάνει ο Χάγιος και κάνει το ΚΚΕ. Εγώ ούτε κάνω, ούτε δεν κάνω, ανώνυμος σχολιαστής είμαι
Κώστας
Έρχομαι να υπενθυμίσω ότι η μνήμη και η προσφορά αγωνιστών τέτοιου μεγέθους δεν κατατέμνεται ως σκήνωμα αγίου ούτε διαμοιράζεται ανάλογα με την εκάστοτε τοποθέτησή τους.
Αντιλαμβάνομαι όσα γράφονται εδώ, όμως η όλη συζήτηση είναι κάπως άχαρη, και για τους “δίκαιους” και για τους ”άδικους”… Υπήρξε ίσως η αφορμή από κάποια ενδεχομένως άστοχη παρατήρηση, ας μείνουμε εδώ.
Θυμάμαι στην κηδεία του ποιητή της εργατιάς Κώστα Βάρναλη (που έφυγε από τη ζωή σαν σήμερα το 1974), τους διαγκωνισμούς στελεχών του κομμουνιστικού κινήματος μπροστά στον ανοιχτό τάφο του ποιητή, για το αν θα πέσει πάνω απ’ το φέρετρο η ΑΥΓΗ ή ο ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ. Ένα στέλεχος του ΚΚΕ εσ. μάλιστα, που δε βρίσκεται σήμερα στη ζωή, έπεσε μέσα στον τάφο και σκίστηκε το παντελόνι του. Εικόνες που δεν τιμούν κανέναν.
Ο Γιώργος Παριανός έκρινε ο ίδιος από ποιο χαράκωμα έδωσε κάθε φορά τη μάχη και τον τιμούμε ούτως ή άλλως για το σύνολο της πορείας του.
Κωστα ειπα οτι ειχα να πω. Το νοημα του κειμενου του Α.Χ. ειναι να τιμήσει ενα γνησιο αγωνιστη της βασης. Εσυ αντιθετα βρηκες αφορμη να την πεισ στο κκε. Σε κατανοω, ειναι ο καημος σου.
ΣΤ δεν έχω κουβέντες με έναν άνθρωπο που μου είπε πως δεν τιμάω την μνήμη ενός αγωνιστή επειδή δεν θέλω να διαστρεβλώνεται η πορεία του. Δεν έχω ούτε την υπομονή ούτε τον χρόνο να μιλάω μαζί του
Κώστας
Κωστα ξεφευγεις απο το στριμωγμα, αλλα δεν παραδεχεσαι οτι εισαι ανακολουθος. Προσβαλλεις τη νοημοσύνη μου (ξανα).Παραδεξου οτι εκανες φαουλ.