Τάσος Κατιντσάρος – Μπάμπης Ματσκαλίδης με τα πανό της Κ.Ο. Μαχητής την Πρωτομαγιά του 1988
Νίκος Ξηρουδάκης
▸ Σήμερα, 27 Σεπτεμβρίου, στην επέτειο της ίδρυσης του ΕΑΜ, συμπληρώνονται πέντε χρόνια από την απώλεια του συντρόφου Τάσου Κατιντσάρου.
Η σύμπτωση έχει το συμβολισμό της. Εμβληματική μορφή της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς στην Ελλάδα ο Τάσος, μετωπικός ήταν πάντα.
Με την πτώση της δικτατορίας και τις άδηλες τότε προοπτικές που ανοίγονταν, κάποιοι από την οργάνωσή του, τον «Μαχητή», αναζήτησαν πολιτική προοπτική στα μαζικά κόμματα. Κάποιοι άλλοι, ίδρυσαν την Κ.Ο. Μαχητής. Ο Τάσος ήταν με τους δεύτερους.
Συνυφασμένη με την Ιστορία της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς στην Ελλάδα η ζωή του. Αναφέρω μερικά στιγμιότυπα:
Πολυτεχνείο ’73, ο πατέρας του μάταια αναζητεί «ένα χοντρό αγόρι».
Σιδέρης Ισιδωρόπουλος, «Έπεσε για την Κοτζιά την Πρωτομαγιά» του 1976.
Λίγες μέρες μετά, «25 Μάη, η εργατιά, στον Καραμανλή δε σκύβει δε λυγά»: Δίκη για ηθική αυτουργία, συγκλονιστική απολογία, πανηγυρική αθώωση, υψωμένη γροθιά στο πρωτοσέλιδο της Ελευθεροτυπίας.
Πολυτεχνείο ’80, στην πρώτη αλυσίδα της διαδήλωσης.
1982: Ο Τάσος είναι ένας από τους έξι μασκοφόρους φαντάρους που κρατώντας το πανό της «Επιτροπής για το Στρατό» έσπασαν το «άβατο» της πορείας του Πολυτεχνείου για ένστολους φαντάρους.
Ιδαλγός της σύγκλισης της ανατρεπτικής αριστεράς, συμμετείχε στην Εναλλακτική Αντικαπιταλιστική Συσπείρωση (ΕΑΣ) το ’89, ενώ πρωτοστάτησε στη συγκρότηση του ισχυρότερου μετωπικού εγχειρήματος του χώρου, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Επί δεκαετίες στέλεχος της ΠΕ του ΝΑΡ, ανήκει στα πρόσωπα που σημάδεψαν την εξωκοινοβουλευτική αριστερά στη χώρα μας.
Σταθερός στη στράτευση και ταυτόχρονα ευγενής και διαλεκτικός συζητητής, ο Τάσος δεν ήταν απλώς συντροφικός και προσιτός. Ήταν κάτι πολύ περισσότερο. Η ένταξη στον αγώνα για την κομμουνιστική απελευθέρωση ήταν τρόπος ζωής για αυτόν. Ήταν η ίδια η ζωή του.
Πηγή: ΠΡΙΝ
Δείτε στη συνέχεια άλλες αναρτήσεις της Παντιέρας για τον αγαπημένο σύντροφο Τάσο:
Σύντροφε Τάσο θα σε θυμόμαστε πάντα, Venceremos…
Πολιτική κηδεία Τάσου Κατιντσάρου –«Η τελευταία διαδήλωση» (Βίντεο)
Αποχαιρετισμοί στον σύντροφο Τάσο Κατιντσάρο
Δεκέμβρης ’44: «Αυτά τα κόκκινα σημάδια είναι από αίμα…»
“Ο Άρης κάνει πόλεμο, μ’ αντάρτες παλικάρια…”
Κώστα Παπαδάκη: Ο Τάσος Κατιντσάρος και η εποχή του
Ανακοινώσεις για την απώλεια του σ. Τάσου Κατιντσάρου
Ο Τάσος Κατιντσάρος μιλάει για την εξέγερση του Πολυτεχνείου το Νοέμβρη του 1973 στον Νίκο Ξηρουδάκη στην πρώτη από τη σειρά εκπομπών “Το Βάθος του ουρανού είναι κόκκινο”. Πρόκειται για ηχητικό απόσπασμα ευρύτερης συνέντευξης που παραχωρήθηκε τον Οκτώβρη του 2011:
Ο Τάσος Κατιντσάρος μιλάει για το Πολυτεχνείο του 1973 σε εκδήλωση του Φυσάει Κόντρα στις 14/11/16:
Χαίρετε.
Πολλά μπράβο για το κείμενο-μνημόσυνο στον Τάσο.
Πάνε ηδη δυό χρόνια κι ακόμα είναι πολύ δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι ο Κατιντσάρος δεν είναι μαζί μας.
Προσωπικά, θυμάμαι τον Τάσο να είναι-στη γειτονιά μας, το Περιστέρι- ο συνεκτικός κρίκος που έφερνε πιό κοντά όλες τις οργανώσεις. Ήταν πάντα εκείνος που λειτουργούσε σαν “αμορτισέρ”- ας μου συγχωρεθεί η παρομοίωση-, σαν αποσβεστήρας συγκρούσεων όταν όλοι εμείς οι υπόλοιποι χάναμε τον έλεγχο και ήμασταν-με λυμένο το ζουνάρι- έτοιμοι για τσακωμούς.
Έτσι ήταν και το 2007, όταν τότε το ΜΕ.Ρ.Α και η ΕΝ.ΑΝΤΙ.Α προσπαθήσαμε να συζητήσουμε σχετικά με το κοινό κατέβασμα στις εκλογές. Ο Τάσος προσπαθούσε, πάντα με ενωτικό πνεύμα, να φέρει κοντά ανθρώπους από διαφορετικές παραδόσεις πολιτικές, να ηρεμήσει τα πνεύματα, να μας μονιάσει.
Τον ίδιο ρόλο έπαιζε κι έπειτα, όταν φτιάχτηκε η Τοπική Οργάνωση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στο Περιστέρι. Πάντα να δίνει ελπίδα κι αισιοδοξία, να εμπνέει τους νεότερους, να συμβουλεύει.
Τον τελευταίο καιρό, λίγο πριν φύγει, επέμενε να έρχεται στις συνεδριάσεις της Τοπικής ακόμα κι όταν δυσκολευόταν ν’αναπνεύσει, ακόμα κι όταν με το ζόρι περπατούσε. Τρομερό πείσμα και θέληση για ζωή και αγώνα!
Μας λείπει πολύ και θα λείψει ακόμα περισότερο στους άγριους καιρούς που έχουμε μπροστά μας.
Να παίρνουμε παράδειγμα απ’ το ακούραστο πνεύμα του, την αλύγιστη θέλησή του, το κουράγιο του.
Θα είσαι πάντα στην καρδιά μας, σύντροφε Τάσο.