Παναγιώτης Μαυροειδής
Μπάμπης Συριόπουλος
Στην Κομμουνιστική Επιθεώρηση, όργανο της ΚΕ του ΚΚΕ, δημοσιεύτηκαν δύο εκτενέστατα κείμενα πάνω στα «εθνικά ζητήματα» (τεύχος 2/2020). Το ένα με τίτλο «Οι διεθνείς ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί, η επίδραση τους στην περιοχή μας και η στρατηγική των αστικών τάξεων Ελλάδας και Τουρκίας» του Γ. Μαρίνου (στο εξής ΓΜ), και το δεύτερο με τίτλο «Η όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και ο ‘’Δούρειος Ίππος’’ του οπορτουνισμού» του Λ. Αναστασόπουλου (στο εξής ΛΑ).
Γενική θέση του ΚΚΕ είναι ότι «είμαστε σε μια περίοδο ισχυρής όξυνσης των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών», όπου μάλιστα «ειδικά για την περιοχή μας, είναι πιθανή η όξυνση της κατάστασης ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία με την εμπλοκή και άλλων χωρών», στον ανταγωνισμό αυτό εντάσσεται και «η αμφισβήτηση συνόρων και κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας από την πλευρά της τουρκικής αστικής τάξης», ενώ «η ελληνική αστική τάξη έχει ενεργό συμμετοχή σε ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, επεμβάσεις, ανταγωνισμούς και πολέμους, με γνώμονα την αναβάθμιση της θέσης της στην ευρύτερη περιοχή. Έχει ευθύνη για μια ενδεχόμενη πολεμική εμπλοκή της χώρας».
Η αστική τάξη -σύμφωνα με το ΚΚΕ- θέτει στους λαούς ένα κάλπικο δίλημμα: «ιμπεριαλιστική ειρήνη ή ιμπεριαλιστικός πόλεμος». Κάλπικο διότι, ο πόλεμος και η ειρήνη τους έχουν το ίδιο ταξικό υπόβαθρο, η αστική τάξη χρησιμοποιεί την μία ή την άλλη μέθοδο ή και συνδυασμό τους για την προώθηση των συμφερόντων της.
Σύμφωνα με το ΚΚΕ, το ΝΑΡ και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ παίρνουν θέση υπέρ της «ιμπεριαλιστικής ειρήνης», άρα συντάσσονται με την «πασιφιστική» τους γραμμή πίσω από την μία εκδοχή της αστικής πολιτικής.
Αυτό είναι το γενικό σχήμα των άρθρων. Το αν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα θα το δούμε στη συνέχεια.
Η θεωρία και η πολιτική πρακτική
Μετά από πρόσφατη συνάντηση του Δ. Κουτσούμπα με την Πρόεδρο της Δημοκρατίας, με πρωτοβουλία του πρώτου, ο Γενικός Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ, τόνισε σε δηλώσεις του:
«Εκφράσαμε την ανησυχία μας και τους προβληματισμούς μας, αλλά και τις θέσεις του ΚΚΕ γύρω από τις εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή, την ένταση των ανταγωνισμών, των αντιθέσεων και την κλιμάκωσή τους, ιδιαίτερα με την τουρκική επιθετικότητα και προκλητικότητα στο Αιγαίο, την αμφισβήτηση κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας, του λαού μας και κυρίως με τα τελευταία γεγονότα, που είτε στον Έβρο θέτουν σε αμφισβήτηση το πρωτόκολλο του 1926 και τη συνθήκη τη Λοζάνης είτε τώρα με τις νέες δηλώσεις, με την ενεργοποίηση του απαράδεκτου και ανυπόστατου τουρκο-λυβικού συμφώνου, μνημονίου, για τον καθορισμό των ΑΟΖ, μεταξύ των δύο αυτών χωρών (…)»[1]
Συζητώντας για τα κείμενα στην ΚΟΜΕΠ, διαπιστώνουμε ότι υπάρχει μια καίρια πολιτική πρακτική που σφραγίζει την πολιτική του ΚΚΕ στα «εθνικά θέματα». Αυτή η πολιτική ιεραρχεί και προβάλλει απόλυτα το ζήτημα της «τουρκικής προκλητικότητας» στον ελληνοτουρκικό ανταγωνισμό. Έχει σημασία να παρατηρήσουμε ότι η στάση αυτή δεν συνδέεται μόνο με λανθασμένη ανάγνωση της αναμφισβήτητης διαφοράς ισχύος της Τουρκίας. Με το ίδιο τρόπο το ΚΚΕ ιεραρχούσε και το ζήτημα του «αλυτρωτισμού» από μεριάς της Β. Μακεδονίας, στην περίοδο της συζήτησης για την «Συμφωνία των Πρεσπών».
Έτσι, ο παραδοσιακός αντι-ΝΑΤΟϊσμός και αντιϊμπεριαλισμός του ΚΚΕ δεν συμπληρώνεται με την ανάδειξη των επιθετικών γεωπολιτικών επιδιώξεων (και) της ελληνικής αστικής τάξης στην περιοχή, δεν ηγεμονεύεται από μια ταξική αντίληψη. Αντίθετα μάλιστα, πολλές φορές συγκαλύπτει τον ρόλο της εμφανίζοντας την (λαθεμένη) εικόνα ότι οι ΗΠΑ και η ΕΕ, παντού και πάντα, «στηρίζουν την Τουρκία». Επικοινωνεί έτσι με την «επίσημη», εθνική ρητορική και πάντως δεν την αντιπαλεύει. Το πρόβλημα αυτής της θεώρησης είναι διπλό.
Από τη μια, το ΚΚΕ δεν μπορεί να δει ολοκληρωμένα και συγκεκριμένα το ρόλο του ΝΑΤΟ, της ΕΕ και ειδικότερα των ηγεμονικών καπιταλιστικών χωρών όταν αυτές δρουν για τα ιμπεριαλιστικά τους συμφέροντα στην περιοχή. Η παρέμβαση των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, δεν αναπτύσσεται εν κενώ, ούτε μόνο απευθείας, αλλά και μέσω του ρόλου της αστικής τάξης της Ελλάδας (όπως και της Τουρκίας, του Ισραήλ, της Αιγύπτου κλπ), στο πλαίσιο της συμμετοχής της στην ιμπεριαλιστική συμμαχία.
Από την άλλη, το ΚΚΕ επαναλαμβάνει το διαχρονικό πρόβλημα στρατηγικής που έχει, να υποτιμάει τελικά την αστική τάξη στην Ελλάδα και να την παρουσιάζει μονίμως ως αφελή και υποτακτικό καρπαζοεισπράκτορα «των μεγάλων» με τους οποίους ταυτίζεται έτσι ασυλλόγιστα, χωρίς δικό της αυτοτελές πολιτικό, οικονομικό και κυριαρχικό όφελος.
Τα άρθρα στην ΚΟΜΕΠ, επιδιώκουν να ισορροπήσουν από την μια ανάμεσα σε αυτή την πολιτική πρακτική και από την άλλη σε μια μαρξιστική και λενινιστική αιτιολόγησή της. Οδηγούνται ωστόσο σε πολύ ισχυρές και προφανείς αντιφάσεις, που θα επιχειρήςουμε να αναδείξουμε
Ενάντια στον «ιμπεριαλιστικό πόλεμο», στο πλευρό της αστικής τάξης;
Αναφερόμενος στις στρατηγικές θέσεις του ΚΚΕ για την κατάσταση στην περιοχή ο ΓΜ γράφει:
«Το 20ό Συνέδριο του ΚΚΕ εκτίμησε ότι θα συνεχιστούν οι τοπικές και περιφερειακές συγκρούσεις ως έκφραση και αποτέλεσμα των οξυμένων ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και αντιθέσεων, με πιθανά πεδία των πολεμικών επιχειρήσεων τη Μέση Ανατολή, το Αιγαίο, τα Βαλκάνια, τη Βόρεια Αφρική, τη Μαύρη Θάλασσα, την Ουκρανία, τη Βαλτική, την Αρκτική και τη Θάλασσα της Νότιας και Ανατολικής Κίνας. Ειδικά για την περιοχή μας, είναι πιθανή η όξυνση της κατάστασης ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία με την εμπλοκή και άλλων χωρών. Η αμφισβήτηση συνόρων και κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας από την πλευρά της τουρκικής αστικής τάξης εντάσσεται στις σχέσεις ανταγωνισμού της με την ελληνική αστική τάξη στην περιοχή. Η ελληνική αστική τάξη έχει ενεργό συμμετοχή σε ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, επεμβάσεις, ανταγωνισμούς και πολέμους, με γνώμονα την αναβάθμιση της θέσης της στην ευρύτερη περιοχή. Έχει ευθύνη για μια ενδεχόμενη πολεμική εμπλοκή της χώρας»
Άρα λοιπόν, το ΚΚΕ με το 20ο..Συνέδριο του εκτιμά ότι η αστική τάξη της χώρας μας έχει «ενεργό συμμετοχή στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς» έχει σαν γνώμονα την «αναβάθμιση της θέσης της στην ευρύτερη περιοχή» και «ευθύνη για μια ενδεχόμενη πολεμική εμπλοκή», θέσεις που αναπαράγει και στο συγκεκριμένο άρθρο ο ΓΜ.
Με βάση τις παραπάνω εκτιμήσεις το ΚΚΕ υποστηρίζει ότι ο (πιθανός) πόλεμος ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία είναι ιμπεριαλιστικός, όπως γράφεται στην Απόφαση του 20ού Συνεδρίου: «Είναι καθήκον της πρωτοπορίας της εργατικής τάξης, του ΚΚΕ, συνεχώς να προσαρμόζει, να εξειδικεύει, να κλιμακώνει τα συνθήματα πάλης, χωρίς να χάνει το κύριο, που είναι ο χαρακτήρας του πολέμου, ο οποίος είναι ιμπεριαλιστικός και από τις δύο πλευρές, ασχέτως ποιος είναι πρώτος επιτιθέμενος. Αυτή τη θέση ζυμώνουμε στην εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα…»
Που έγκειται, όμως, η επιδίωξη της «αναβάθμισης της ελληνικής αστικής τάξης στην ευρύτερη περιοχή»; Μέσα από ποιες συγκεκριμένες επιδιώξεις επιδιώκει να εξαργυρώσει την απόλυτη συμπόρευσή της με τις πολεμοκάπηλες και τυχοδιωκτικές επιδιώξεις του αμερικανονατοϊκού ιμπεριαλισμού και να αναβαθμίσει την θέση της; Το άρθρο του ΓΜ δίνει μια απάντηση σε αυτό ερώτημα.
Αφού περιγράφει τις (σίγουρα επιθετικές) επιδιώξεις της τουρκικής αστικής τάξης στην περιοχή, γράφει: «Η ελληνική αστική τάξη έχει τις δικές της επιδιώξεις, που καθορίζονται από το στόχο της γεωστρατηγικής αναβάθμισης που συνδέεται: Με την καπιταλιστική ανάπτυξη […]. Την επέκταση των ελληνικών οικονομικών ομίλων […]. Τη μετατροπή της Ελλάδας σε ενεργειακό κόμβο […]. Την αξιοποίηση της γεωγραφικής θέσης της χώρας για τη συμμετοχή στα ευρωπαϊκά και διεθνή δίκτυα μεταφορών και διαμετακόμισης […]. Την ενίσχυση του ρόλου της ναυτιλίας».
Τι παρατηρούμε σε αυτή την περιγραφή; Η ελληνική αστική τάξη και το κράτος της εμφανίζονται να έχουν μόνο «οικονομικές» και να μην έχουν αυτοτελείς γεωπολιτικές και γεωστρατηγικές επιδιώξεις στην ευρύτερη περιοχή. Υπάρχει δηλαδή η υπόθεση ότι, η προφανής για κάθε αστική τάξη οικονομική επιδίωξη για εκμετάλλευση της δική της εργατικής τάξης, επέκταση στο εξωτερικό, ρόλο στα ενεργειακά κλπ, να μην συνοδεύεται από τον γεωπολιτικό και γεωστρατηγικό έλεγχο του «χώρου» (χερσαίου, θαλάσσιου, εναέριου) πάνω στο οποίο θα ενισχύσει την «εκμετάλλευση» και τον «οικονομικό της ρόλο». Δύσκολα ωστόσο μπορεί να υποστηριχθεί αυτός ο ισχυρισμός. Άλλωστε και η Τουρκία, δεν επιδιώκει αλλαγή συνόρων για την ψυχή του Αλλάχ, αλλά για την «καρδιά» της τούρκικης λίρας και του δολαρίου, για την οσμή και την ροή του πετρελαίου, για τα δικά της μονοπώλια!
Η περιγραφή αυτή από το ΚΚΕ, δεν είναι αθώα: Οφείλεται στο ότι ακριβώς αυτές τις επιδιώξεις είναι που δεν θέλει να αμφισβητήσει και αντίθετα, όπως θα δείξουμε, με την στάση του δικαιολογεί το ΚΚΕ. Δεν είναι όμως ποτέ οι «οικονομικές επιδιώξεις» από μόνες τους, που οδηγούν σε εθνικισμούς και πολέμους. Εκεί οι καπιταλιστές τα «βρίσκουν». Είναι όταν αυτές οι επιδιώξεις συμπυκνώνονται στον γεωπολιτικό και γεωστρατιωτικό έλεγχο, σε έδαφος, σε χώρο γενικά και σύνορα! Αυτός είναι ο σκληρός πυρήνας των αντιθέσεων.
Με τα λόγια του ΓΜ: «Η «Μεγάλη Ιδέα» της αστικής τάξης σήμερα, είναι η καπιταλιστική ανάπτυξη και η μεγαλύτερη πρόσδεση στα ευρύτερα σχέδια που καθορίζουν οι αναπτυγμένες σχέσεις με τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και την ΕΕ. Το στοιχείο αυτό καθορίζει την επιθετικότητα της ελληνικής αστικής τάξης στις διεθνείς σχέσεις, (σ.σ. συμπεριλαμβανομένων των στρατιωτικών αποστολών στο εξωτερικό, όπως λέει λίγο παρακάτω) αλλά παράλληλα, αυτό είναι που περιέχει και το στοιχείο των συμβιβασμών, που καλείται ενιαία να διαχειριστεί το πολιτικό προσωπικό, τα αστικά κόμματα.»
Κατά τη γνώμη μας οι γεωπολιτικές επιδιώξεις του ελληνικού καπιταλισμού συγκεντρώνονται σε δύο βασικά πεδία:
Πρώτο, στα Βαλκάνια και ειδικά στα Δυτικά Βαλκάνια, όπου μέσω της Συμφωνίας των Πρεσπών, με την παρότρυνση των ΗΠΑ-ΕΕ, επιδιώκει να κατοχυρώσει την οικονομική, πολιτική και στρατιωτική παρέμβαση στην περιοχή, πράγμα που εν πολλοίς το έχει καταφέρει.
Δεύτερο, στην Ανατολική Μεσόγειο όπου επιζητεί, μέσω της ανακήρυξης των ΑΟΖ, συγκροτώντας τον αντιδραστικό άξονα με Αίγυπτο-Ισραήλ (σε αντίβαρο στη σχετική διαφορά ισχύος της Τουρκίας), κάτω από την μπαγκέτα των ΗΠΑ και πάλι, να συμμετέχει στον έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών πηγών και των θαλάσσιων δρόμων (EastMed) της Μεσογείου, αποκόπτοντας από την «έξοδο στις θάλασσες» και από τους δρόμους μεταφοράς υδρογονανθράκων το βασικό της ανταγωνιστή, την Τουρκία.
Αυτές τις στρατηγικές γεωπολιτικές επιδιώξεις είναι που αφήνει στο απυρόβλητο ή και δικαιολογεί το ΚΚΕ. Αλλά όσο αυτές ακριβώς οι επιδιώξεις δεν μπαίνουν στο στόχαστρο της κριτικής, τόσο η εκτίμηση για τον «ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα» της αντιπαράθεσης και την «ευθύνη» της ελληνικής αστικής τάξης σε περίπτωση εμπλοκής «στέκει στον αέρα». Υπονομεύεται από την πολιτική ανάλυση και πρακτική του ΚΚΕ, δυσκολεύοντας την πάλη με την αστική γραμμή, τον εθνικισμό και τον κοσμοπολιτισμό του κεφαλαίου.
Για την ανακήρυξη των ΑΟΖ
Οι επιδιώξεις της ελληνικής αστικής τάξης προωθούνται μεταξύ των άλλων και μέσω μιας μονομερούς και αστήριχτης προσπάθειας ανακήρυξης ΑΟΖ, στηριγμένης σε έναν αντιδραστικό και επικίνδυνο άξονα με τους χασάπηδες του Ισραήλ και τους φασίστες της Αιγύπτου, με παραγνώριση των δικαιωμάτων των άλλων λαών και κρατών στην περιοχή (συμπεριλαμβανομένου του Παλαιστινιακού), με τις πλάτες και την στήριξη των ΗΠΑ-ΕΕ.
Έχει απαντηθεί πολύ αναλυτικά και τεκμηριωμένα τι ακριβώς συμβαίνει με την ανακήρυξη των ΑΟΖ και δεν είναι δα και τόσο δύσκολο να το καταλάβει κανείς, αν τουλάχιστον βγάλει τα «εθνικά γυαλιά του».[2] Η Ελλάδα και η Τουρκία αξιοποιούν και ερμηνεύουν μονομερώς και αυθαίρετα το υπάρχον διεθνές Δίκαιο των Θαλασσών, για να στηρίξει η κάθε μια τα ιδιοτελή συμφέροντα της αστικής της τάξης.
Η Ελλάδα αναγνωρίζει σαν αρχή οριοθέτησης των ΑΟΖ την «μέση γραμμή» ανάμεσα στα ελληνικά νησιά και την ηπειρωτική Τουρκία, με αναγνώριση «πλήρους επήρειας» σε όλα τα ελληνικά νησιά (συμπεριλαμβανομένου του Καστελόριζου), ενώ η Τουρκία αναγνωρίζει σαν αρχή οριοθέτησης την «μέση γραμμή» ανάμεσα στην ηπειρωτική Ελλάδα και την ηπειρωτική Τουρκία, με παραγνώριση του δικαιώματος των ΑΟΖ σε όλα τα ελληνικά νησιά (συμπεριλαμβανομένων της Ρόδου, της Καρπάθου και της Κρήτης).
Είναι φανερό ότι και οι δύο ισχυρισμοί είναι παντελώς αστήριχτοι. Στην περίπτωση Ελλάδας-Τουρκίας, με την γεωγραφική και γεωπολιτική διαμόρφωση της περιοχής, υπάρχουν σοβαρές «ειδικές περιστάσεις» που θα πρέπει να ληφθούν υπόψη, όπως σε δεκάδες άλλες περιπτώσεις στο διεθνές δίκαιο (βλέπε έκδοση του ΝΑΡ) όπου είτε μέσω διαπραγματεύσεων, είτε μέσω διεθνών δικαστηρίων βρέθηκαν λύσεις που να μην παραγνωρίζουν τα συμφέροντα των κρατών που γειτνιάζουν. Άλλωστε, ρητά και στις δύο σχετικές Συνθήκες του 1958 και του 1982, αναφέρεται ότι στις περιπτώσεις αυτές απαιτείται συμφωνία και όχι μονομερής ανακήρυξη των ζωνών.
Τι λέει το ΚΚΕ για το ζήτημα αυτό; Γράφει ο ΓΜ: «Η Διεθνής Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας δίνει τη δυνατότητα καθορισμού και οριοθέτησης της Υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ μέχρι τα 200 ν.μ. από τις γραμμές βάσης. Αναφέρει επίσης πως τα νησιά που έχουν οικονομική ζωή δικαιούνται θαλάσσιες ζώνες. Η μέση απόσταση, η μέση γραμμή μπορεί να δώσει διέξοδο γιατί είναι συγκεκριμένο κριτήριο, ενώ η αναζήτηση λύσης με το κριτήριο της ”ευθυδικίας”, της ”ορθής κρίσης” και των ”ειδικών περιστατικών” εμπεριέχει τον κίνδυνο υποκειμενικών ερμηνειών».
Σύμφωνα με το ΚΚΕ υπάρχει μόνο ένα «αντικειμενικό κριτήριο», ενώ τα άλλα κριτήρια των συνθηκών (αρχή της αναλογικότητας, ευθυδικίας κλπ), οι διευθετήσεις σε δεκάδες ανάλογες περιπτώσεις με συμφωνίες μεταξύ των κρατών, οι αποφάσεις διεθνών δικαστηρίων, είναι «υποκειμενικές ερμηνείες». Τόσο εύκολα και στα «ψιλά» περνάει το ΚΚΕ την πολιτική και νομική βάση που νομιμοποιεί τις επιθετικές γεωπολιτικές διεκδικήσεις του ελληνικού κεφαλαίου και των αστικών κυβερνήσεων στην περιοχή της Ανατολ. Μεσογείου; Άλλωστε και η Τουρκία ένα δήθεν «αντικειμενικό κριτήριο» θέτει: Την δική της «μέση γραμμή» μεταξύ των ηπειρωτικών ακτών.
Είναι λοιπόν θέμα «αντικειμενικών κριτηρίων» ή ταξικής και πολιτικής επιλογής;
Με την πλήρη αποδοχή της πολιτικής και νομικής βάσης των διεκδικήσεων του ελληνικού κράτους, το ΚΚΕ αντικειμενικά δεν αντιπαλεύει και αντίθετα διευκολύνει την επιθετικότητα της ελληνικής αστικής τάξης και τις γεωπολιτικές της επιδιώξεις. Ρίχνει νερό στον μύλο της. Δίνει «έδαφος» στις εθνικιστικές και ακροδεξιές απόψεις, που «πατάνε» πάνω στο διαχρονικό «δίκαιο της Ελλάδας» για να πάνε ένα βήμα παραπέρα, στην πολεμική κλιμάκωση στο όνομα αυτού του «δίκαιου».
Στο δικό του άρθρο ο ΛΑ προχωράει ακόμα παραπέρα και μέσα στον «αντιοπορτουνιστικό του οίστρο» κριτικάρει το ΝΑΡ για την «πασιφιστική γραμμή του», εγκαλώντας το ότι: «θεωρεί ότι η εργατική τάξη και ο λαός δεν έχουν κανένα λόγο να ενδιαφερθούν για πλουτοπαραγωγικές πηγές που βρίσκονται ‘’έως και 200 μίλια από τα ελληνικά παράλια’’, τα οποία μάλιστα το ΝΑΡ θεωρεί ‘’διεθνή ύδατα’’».
Ας δούμε με την ευκαιρία τι αναφέρεται στη σχετική Σύμβαση για το Δίκαιο των Θαλασσών.
Το Άρθρο 83 αυτής [3], ορίζει τα εξής σε ότι αφορά την οριοθέτηση της Υφαλοκρηπίδας μεταξύ κρατών με έναντι ή προσκείμενες ακτές:
«Η οριοθέτηση της Υφαλοκρηπίδας μεταξύ κρατών με έναντι ή προσκείμενες ακτές, πραγματοποιείται κατόπιν συμφωνίας με βάση το διεθνές δίκαιο, όπως αναφέρεται στο άρθρο 38 του καταστατικού του διεθνούς δικαστηρίου προκειμένου να επιτευχθεί μια δίκαιη λύση».
Η ίδια ακριβώς πρόβλεψη υπάρχει στο Άρθρο 74 σε ότι αφορά την οριοθέτηση της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης μεταξύ κρατών με έναντι ή προσκείμενες ακτές.
Συνεπώς, σε κάθε περίπτωση, τόσο η ΑΟΖ όσο και η Υφαλοκρηπίδα, δεν μπορούν να ανακοινωθούν μονομερώς από μια χώρα. Η ζώνη των 200 ν.μ. δεν αποτελεί αυτονόητο δικαίωμα, αλλά ανώτατο όριο για κάθε κράτος, στο βαθμό που αυτό δεν εμποδίζει την αντίστοιχη άσκηση δικαιώματος από τα γειτονικά του.
Παρ’ όλα αυτά, μάλλον μόνος του στον πλανήτη ο αρθρογράφος της ΚΟΜΕΠ θεωρεί ότι στη μέση της Μεσογείου, πέραν των χωρικών υδάτων και ακτών της Ελλάδας, της Τουρκίας, της Ιταλίας, της Μάλτας, της Αιγύπτου και της Λιβύης, δεν υπάρχουν «διεθνή ύδατα», ούτε αντικείμενο συζήτησης, αλλά μάλλον μόνο «ελληνικά ύδατα». Αυτό ακριβώς τον οδηγεί στο φοβερό συμπέρασμα ότι αυτή η προδοτική θέση του οπορτουνισμού «σημαίνει εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων»! Ίσως ο συγγραφέας δεν έχει ακούσει ότι στην καρδιά του Αιγαίου υπάρχουν διεθνή ύδατα όπως τα περιγράφουν οι Συνθήκες και η πρακτική αιώνων ή ίσως να πιστεύει ότι το ΝΑΡ συνωμότησε για αυτό. Όταν στην ΚΟΜΕΠ γράφονται τέτοιες χοντράδες, είναι να ανησυχεί κανείς για το «κλίμα» που διαμορφώνεται για αυτά τα θέματα στο εσωτερικό του ΚΚΕ.
Με όλα αυτά, η (σωστή κατ’ αρχήν) αντιπαράθεση του ΚΚΕ στο ζήτημα των αντιδραστικών αξόνων στην περιοχή είναι ασυνεπής και αντιφατική. Ο ΓΜ σωστά επισημαίνει ότι: «η πράξη όμως αποδεικνύει ότι στο διάστημα αυτών των χρόνων οι τριμερείς συνεργασίες λειτούργησαν ως πηγή όξυνσης των ανταγωνισμών με την Τουρκία, πυροδοτώντας νέες κινήσεις της γειτονικής χώρας, που έφτασαν μέχρι την τουρκολιβυκή συμφωνία και την αμφισβήτηση κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας και άλλων κρατών της περιοχής» (οπ σελ 26).
Αλλά, η αμφισβήτηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων των «άλλων κρατών της περιοχής» (Λίβανος, Λιβύη, Παλαιστίνη κλπ), οφείλεται ακριβώς (και) στον τρόπο που η Ελλάδα οριοθετεί τις ΑΟΖ. Αυτή είναι η πολιτική και νομική βάση της παραγνώρισης των δικαιωμάτων άλλων χωρών, της δημιουργίας αξόνων και αντιαξόνων, της όξυνσης του ανταγωνισμού.
Είτε το ΚΚΕ θα αναγνωρίζει αυτή την αλήθεια, είτε θα υποστηρίζει το «δίκαιο των διεκδικήσεων της Ελλάδας» και κάθε διεθνισμός, κάθε αντίθεση στους άξονες θα είναι κούφιος και ασυνεπής.
Για το ζήτημα των «κυριαρχικών δικαιωμάτων».
Εκεί που το μπλέξιμο γίνεται ακόμα μεγαλύτερο είναι το σημείο που υποτίθεται ότι αποτελεί τον πιο ισχυρό σημείο της πολιτικής του ΚΚΕ, και το πιο αδύνατο σημείο της πολιτικής του ΝΑΡ είναι το ζήτημα των συνόρων, που αποτελούν τον σκληρό πυρήνα των κυριαρχικών δικαιωμάτων και της παραβίασής τους.
Πράγματι, θεμέλιος λίθος της πολιτικής του ΝΑΡ στο ζήτημα των συνόρων (χερσαίων και θαλάσσιων) είναι το «απαραβίαστο των συνόρων» και διότι γενικά η αλλαγή συνόρων στο καπιταλιστικό πλαίσιο συνήθως γίνεται με αιματηρούς πολέμους, αλλά και για ειδικούς λόγους που αναλύονται σε ότι αφορά το Αιγαίο.
Ποια είναι η κριτική του ΚΚΕ για το συγκεκριμένο ζήτημα;
Γράφει ο ΛΑ: «Το ζήτημα των κυριαρχικών δικαιωμάτων κατέχει μια ιδιαίτερη θέση πιο κάδρο της όξυνσης των ανταγωνισμών στην περιοχή της Αν. Μεσογείου και γι’ αυτό αποτέλεσε βασικό στοιχείο των εξελίξεων του τελευταίου διαστήματος. Η σημασία του έγκειται στο γεγονός ότι η αμφισβήτηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων ανάμεσα στα καπιταλιστικά κράτη εγκυμονεί μεγάλους κινδύνους για τους λαούς, γιατί πρόκειται στην ουσία για αμφισβήτηση συνόρων, χερσαίων ή θαλάσσιων, που έχουν καθοριστεί είτε με εκ φύσεως αντιδραστικές ιμπεριαλιστικές συμφωνίες είτε με τις πολεμικές συγκρούσεις του παρελθόντος. Ανοίγει έτσι ξανά αντικειμενικά ο ασκός του Αιόλου για ένα νέο γύρο αιματηρών πολεμικών συρράξεων (…).
Ο αρθρογράφος βάζει στο στόχαστρό του την «πασιφιστική γραμμή του ΝΑΡ», που εκτός των άλλων τοποθετείται «ενάντια «στην επέκταση των χωρικών υδάτων της Ελλάδας στα 12 ναυτικά μίλια»
Και καταλήγει: «Αντικειμενικά μια τέτοια τοποθέτηση σημαίνει εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων και διευκολύνει το σχέδιο συνεκμετάλλευσης στο Αιγαίο, όσο και αν διαμαρτύρεται το ΝΑΡ ότι «δεν προτείνει καμία συνεκμετάλλευση, ότι είναι αντίθετο σε κάθε θαλάσσια εξόρυξη απ’ οποιαδήποτε εγχώρια ή ξένη εταιρία»
Έτσι λοιπόν μαθαίνουμε ότι το ΝΑΡ δεν ενδιαφέρεται για τα «κυριαρχικά δικαιώματα», και άρα για την αμφισβήτηση των συνόρων (χερσαίων ή θαλάσσιων) και άρα (με την αδιαφορία του αυτή) δεν αντιμετωπίζει τον κίνδυνο για ένα νέο γύρο αιματηρών αναμετρήσεων.
Ο συγγραφέας φάσκει και αντιφάσκει διαρκώς με τον εαυτό του και αυτό θα καταδειχτεί σε κάθε καλόπιστο αναγνώστη.
Το ΝΑΡ είναι ενάντια στην αλλαγή συνόρων Ελλάδας και Τουρκίας και σε κάθε πόλεμο στο όνομα αυτής. Κι εδώ φυσικά δεν μιλάμε για τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα των εθνών που δεν έχουν ολοκληρωθεί εθνικά (περίπτωση Παλαιστινίων, Κούρδων), αλλά για την αλλαγή συνόρων και τους αντιδραστικούς πολέμους που προκύπτουν σαν αποτέλεσμα των ιμπεριαλιστικών και των αντιδραστικών ανταγωνισμών, όπως ο ελληνοτουρκικός.
Πάλη για την ειρήνη, στην λογική του ΝΑΡ σημαίνει ταυτόχρονα και αγώνας ενάντια στην επαναχάραξη των συνόρων, σαφής στάση υπέρ του απαραβίαστου των σημερινών συνόρων. Όλες οι αποφάσεις του ΝΑΡ στο πνεύμα και στο γράμμα του διαπερνιούνται από αυτή την θέση.
Ποια είναι όμως η θέση του ΚΚΕ στο συγκεκριμένο ζήτημα;
Σύμφωνα με τα λεγόμενα της ΚΟΜΕΠ, το ΚΚΕ τίθεται υπέρ της αλλαγής των συνόρων από την πλευρά της Ελλάδας υιοθετώντας την θέση υπέρ της επέκτασης των χωρικών υδάτων στα 12 μίλια και μάλιστα πιέζοντας προς αυτή την τυχοδιωκτική κατά την άποψή μας κατεύθυνση.
Διότι, όταν ο ΛΑ ασκεί πύρινη κριτική στο ΝΑΡ ότι αρνείται την επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 μίλια, εννοείται ότι το ΚΚΕ είναι υπέρ και πιέζει στην κατεύθυνση αυτής της επέκτασης. Γράφει ο ΛΑ: «η παραχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων από την αστική τάξη της Ελλάδας, όπως η μη ανακήρυξη της αιγιαλίτιδας ζώνης στα 12 ν.μ., γίνεται και για οφέλη που αποκτά από τη συμμετοχή σε ιμπεριαλιστικές ενώσεις όπως το ΝΑΤΟ και η ΕΕ, αλλά και γιατί το «ειδικό καθεστώς» των διεθνών υδάτων συμφέρει ιδιαίτερα τμήματα της αστικής τάξης»
Ο ΛΑ δεν τα έχει καλά με την τεκμηρίωση όσων γράφει. Η Συνθήκη του 1982 για το Δίκαιο των Θαλασσών, στο Άρθρο 3 σε ότι αφορά τα Χωρικά Ύδατα ορίζει ότι:
«Κάθε κράτος έχει το δικαίωμα να καθορίσει το εύρος της Χωρικής του θάλασσας. Το εύρος αυτό δεν υπερβαίνει τα δώδεκα ναυτικά μίλια, μετρούμενα από γραμμές βάσεως καθοριζόμενες σύμφωνα με την παρούσα σύμβαση».
Τα 12 ν.μ. δεν αποτελούν επομένως αυτονόητο δικαίωμα, αλλά ανώτατο όριο και δικαίωμα που ασκείται σε συνδυασμό με την άσκηση των δικαιωμάτων των γειτονικών κρατών.
Τι συνιστά ωστόσο η θέση του ΚΚΕ; Αποτελεί ή όχι ξεκάθαρη γραμμή αλλαγής των θαλάσσιων συνόρων, μετατροπής του Αιγαίου σε «ελληνική λίμνη», κλιμάκωση με εφιαλτικές επιπτώσεις στην όξυνση των σχέσεων των δύο χωρών;
Στο μυαλό του συγγραφέα, η ρητή άρνηση της επέκτασης των χωρικών υδάτων στα 12 ν.μ. από το ΝΑΡ, δεν συνιστά πράξη αντίθεσης στις τυχοδιωκτικές και επιθετικές τάσεις του ελληνικού εθνικισμού, αλλά «πασιφιστική» υποταγή στην «φιλειρηνική πτέρυγα της αστικής τάξης».
Τελικά, ο αρθρογράφος «κατηγορεί» το ΝΑΡ ότι αδιαφορεί για το «απαραβίαστο των συνόρων», υπέρ του οποίου όμως συνηγορεί ο ίδιος και το ΚΚΕ! Τι να πει κανείς σε αυτό το σημείο…
Οι αντιφάσεις ωστόσο καραδοκούν. Το ΚΚΕ, λόγω και της φύσης του σαν δύναμη της κομμουνιστικής αριστεράς, αντικειμενικά δεν μπορεί να ταυτιστεί με τις έξαλλες εθνικιστικές φωνές. Έτσι, ενώ παίρνει μια ολότελα λαθεμένη θέση υπέρ της αλλαγής και επέκτασης των θαλάσσιων συνόρων της Ελλάδας στα 12 ν.μ., την ίδια στιγμή ο ΓΜ την σχετικοποιεί γράφοντας:
«Συνολικά, το ΚΚΕ μελετάει σταθερά τις εξελίξεις και αντιμετωπίζει με μεγάλη ευθύνη την άσκηση του δικαιώματος στην επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 ν.μ., όσο και το θέμα της ανακήρυξης και οριοθέτηση των άλλων θαλάσσιων ζωνών, με κριτήριο την αποφυγή εντάσεων κι επικίνδυνων επιπλοκών» (οπ σελ 23)
Το ΚΚΕ τελικά, είναι υπέρ της επέκτασης των θαλάσσιων συνόρων στα 12 ν.μ. ή όχι; Ή θεωρεί ότι δεν είναι «ώριμη»; Μήπως αυτή η θέση, σύμφωνα με την μεθοδολογία του ΚΚΕ είναι υποταγή στην «ιμπεριαλιστική ειρήνη», «αποδοχή της ειρήνης με το πιστόλι στον κρόταφο»;
Επίσης, εντελώς πρόσφατα, το ΚΚΕ υποστήριξε τη θέση για «μη αλλαγή των συνόρων και των Συνθηκών που τα καθορίζουν», μέσω Κοινής Ανακοίνωσης με το ΚΚ Τουρκίας και άρα υποστήριξε το να μείνουν τα θαλάσσια σύνορα εκεί που είναι, δηλαδή στα 6 ν.μ. [4]
Πόσες γλώσσες μιλάει τελικά το ΚΚΕ για το θέμα των συνόρων;
Σύμφωνα με την κριτική του ΚΚΕ στο ΝΑΡ, η θέση του τελευταίου συνιστά «απεμπόληση του δικαιώματος επέκτασης των χωρικών υδάτων», κάτω από την απειλή του τουρκικού casus belli και άρα «αποδοχή της ιμπεριαλιστικής ειρήνης με το πιστόλι στον κρόταφο»
Η ανάγκη του ΚΚΕ να πατάει σε δύο βάρκες, από τη μια μιλώντας ενάντια στον πόλεμο και από την άλλη κρατώντας επαφή με την κυρίαρχη αστική γραμμή και το «εθνικό ακροατήριο», οδηγεί τελικά σε παραλογισμούς.
Το ΚΚΕ δεν αποκαλύπτει και δεν κριτικάρει ούτε την μονομερή επέκταση του εναέριου χώρου της χώρας μας στα 10ν.μ.
Ως γνωστό, κατά παράβαση κάθε έννοιας δικαίου, γραπτού ή εθιμικού, η Ελλάδα το 1931 επεξέτεινε τον εναέριο χώρο στα 10 ν.μ., ενώ έχει θαλάσσια σύνορα στα 6 ν.μ., διαμορφώνοντας ένα παγκόσμιο παράδοξο διαφορετικού πλάτους θαλάσσιας και εναέριας κυριαρχίας.
Η ενδιάμεση ζώνη ανάμεσα στα 6 ν.μ και στα 10 ν.μ., αποτελεί έκτοτε το σταθερό (αν και όχι αποκλειστικό) πεδίο πτήσεων από μεριάς των στρατιωτικών αεροπλάνων της Τουρκίας, που δεν αναγνωρίζει αυτή την μονομερή επέκταση.
Το ΚΚΕ δεν βλέπει κανένα πρόβλημα στην «εθνική γραμμή», ούτε σε αυτό. Γράφει ο ΓΜ σχετικά: «Ο ελληνικός εναέριος χώρος», «καθορίστηκε το 1931 στα 10 ν.μ. μέσα σε συγκεκριμένες ιστορικές συνθήκες και τα ελληνικά χωρικά ύδατα στη συνέχεια το 1936 καθορίστηκαν στα 6 ν.μ. σε αναντιστοιχία με τον εναέριο χώρο, και αυτό τουλάχιστον με την ανοχή του τουρκικού κράτους. Από τότε πέρασαν 90 χρόνια. Το εθιμικό δίκαιο που επικράτησε μέσα σ’ αυτές τις δεκαετίες έχει ιδιαίτερη σημασία..»..
Έτσι στο όνομα του «εθιμικού δικαίου» η επέκταση του εναέριου χώρου 4 μίλια έξω από τον θαλάσσιο περνάει (κι αυτή) στα γρήγορα.
Θα μπορούσαμε να αναφέρουμε και άλλα παραδείγματα, αλλά τα παραπάνω αρκούν. Οι θέσεις του ΚΚΕ συμπυκνώνονται σε μια απλή αρχή: Σε ότι γίνεται στην περιοχή «η Ελλάδα έχει δίκιο, η Τουρκία επιτίθεται». Το ότι και οι δύο χώρες έχουν άδικο, ότι παραβιάζουν και οι δύο τις συνθήκες, ο καθένας με τον τρόπο του και ανάλογα με τα «συγκριτικά πλεονεκτήματά» του, είναι έξω από την οπτική του ΚΚΕ.
Ο αγώνας για ειρήνη και η κατηγορία του «πασιφισμού»
Στα κείμενα της ΚΟΜΕΠ, υπάρχει εκτεταμένη κριτική στις θέσεις του ΝΑΡ. Σύμφωνα με αυτή την κριτική το ΝΑΡ έχει θέσεις «πασιφιστικές». Οι θέσεις του δεν ξεφεύγουν από τα όρια της «φιλειρηνικής» αστικής τάξης. Υποτάσσεται στην λογική της «ιμπεριαλιστικής ειρήνης», της «ειρήνης με το πιστόλι στον κρόταφο». Γιατί γίνεται αυτό; Διότι, πάντα κατά το ΚΚΕ, καθώς το ΝΑΡ «δεν ενδιαφέρεται για τα κυριαρχικά δικαιώματα» μπορεί να υποστηρίξει κάθε «εκχώρησή τους» στο όνομα της «ειρήνης». Έτσι, (…) «Στο ζήτημα των κυριαρχικών δικαιωμάτων, αδυνατώντας να διαχωρίσουν την πατρίδα του λαού από εκείνη των εκμεταλλευτών του, την «πατρίδα της αστικής τάξης», προβάλλουν είτε τη γραμμή της «πασιφιστικής», επί της ουσίας, εκχώρησής τους (ΝΑΡ, ΣΕΚ) είτε τη γραμμή της αταξικής υπεράσπισής τους σε στοίχιση με την εξουσία του κεφαλαίου (ΛΑΕ, σύλλογος «Γ. Κορδάτος»).»
Κατά το ΚΚΕ, η αστική τάξη επιδιώκει να επιβάλλει στους λαούς ένα ψευτοδίλημμα: «νέα συμφωνία ιμπεριαλιστικής ειρήνης ή πόλεμος», «προσφυγή στη Χάγη ή πολεμικό επεισόδιο» (ΛΑ οπ σελ 2). Το ΝΑΡ, σύμφωνα με την κριτική αυτή, υποτάσσεται στο ψευτοδίλημμα αυτό. Το δίλημμα, σύμφωνα με τον αρθρογράφο, είναι πλαστό καθώς: «όλα αυτά δεν αποτελούν δύο ριζικά διαφορετικές προσεγγίσεις, αφού στην ουσία συγκλίνουν στη διεκδίκηση των επιδιώξεων της αστικής τάξης της Ελλάδας με κάθε μέσο», ειρηνικό και πολεμικό ή και συνδυασμός και εναλλαγή τους. Ο συγγραφέας παρατηρεί μάλιστα ότι «η Ελλάδα έχει απέναντι στην Τουρκία πολιτική κατευνασμού» και έτσι τα περί επιθετικού ρόλου και του ελληνικού καπιταλισμού που γράφονται αλλού, ξεχνιούνται.
Τέλος, σύμφωνα με τον ΛΑ, οι θέσεις του ΝΑΡ αντικειμενικά εξυπηρετούν τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα στην περιοχή! Με τα λόγια του ίδιου: «Έτσι, οι θέσεις του ΝΑΡ αντικειμενικά προωθούν τις επιδιώξεις ιμπεριαλιστικών συμμαχιών και δυνάμεων, όπως του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ, για συνεκμετάλλευση στο Αιγαίο, ενώ τμήμα του οπορτουνισμού προτείνει ανοιχτά την αναζήτηση νέων «συμμάχων» στη διεθνή σκακιέρα (χαρακτηριστική η περίπτωση του συλλόγου ‘’Γ. Κορδάτος’’).»
Σύμφωνα με τον αρθρογράφο της ΚΟΜΕΠ, η αντίθεση στις μονομερείς και επιθετικές επιδιώξεις της ελληνικής αστικής τάξης, αποτελεί «εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων». Η πάλη για την ειρήνη και για την αποτροπή του πολέμου ταυτίζεται με τον «πασιφισμό» και ακόμα χειρότερα, ταυτίζεται με την «ιμπεριαλιστική ειρήνη» που επιδιώκουν οι ΗΠΑ στην περιοχή.
Να πως συνοψίζεται η λογική του αρθρογράφου:
«Άρνηση των επιθετικών διεκδικήσεων της ελληνικής ολιγαρχίας = εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων,
«Πάλη ενάντια στον πόλεμο και για την υπεράσπιση της ειρήνης=υπεράσπιση της άδικης, ιμπεριαλιστικής ειρήνης»
Η προσπάθεια ωστόσο του ΚΚΕ να καλύψει την στρατηγική υποταγή του στις αστική στρατηγική στα «εθνικά ζητήματα» με τέτοια σχήματα, αποδεικνύεται παιδαριώδης και αστήριχτη.
Από πότε αλήθεια η πάλη για την ειρήνη ταυτίζεται με τον «πασιφισμό» και «υποτάσσεται» στην «ειρήνη με το πιστόλι στον κρόταφο»; Από που προκύπτει αυτή η ταύτιση;
Κατά τη γνώμη του ΝΑΡ «τα ζητήματα των θαλάσσιων ζωνών πρέπει να αντιμετωπιστούν με βάση την αρχή της δικαιοσύνης και μέσω της έντιμης συνεννόησης μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας και άλλων γειτονικών χωρών. Εννοείται πως αυτό δε μπορεί να υλοποιηθεί από αντεργατικές, αντιδραστικές, φιλοπόλεμες και Νατοϊκές κυβερνήσεις όπως οι σημερινές ή στο πλαίσιο του ανταγωνισμού των αστικών τάξεων σε Ελλάδα και Τουρκία. Μπορεί να γίνεται όμως ένας ορατός δρόμος διεξόδου από τη στιγμή που σε Ελλάδα και Τουρκία θα επιβάλλεται από το εργατικό-λαϊκό κίνημα έξοδος από ΝΑΤΟ και ΕΕ, απαγκίστρωση από επιθετικές συμμαχίες με ΗΠΑ, Ισραήλ ή Ρωσία, περιορισμό των στρατιωτικών δαπανών, ανατροπή των αντεργατικών και δολοφονικών για τους πρόσφυγες πολιτικών και ανατροπή τελικά των αστικών τάξεων στις δύο χώρες. Δηλαδή, είναι υπόθεση μάχης των εργατικών και λαϊκών κινημάτων στις δύο χώρες σε αντικαπιταλιστική και αντιιμπεριαλιστική κατεύθυνση» (Πανελλαδικό Σώμα του ΝΑΡ, Γενάρης 2020)
Σύμφωνα με το ΝΑΡ ο ελληνοτουρκικός ανταγωνισμός είναι ένας αστικός ανταγωνισμός, επιθετικός και αντιδραστικός και από τις δύο πλευρές του Αιγαίου, παρότι αυτός ασκείται με διαφορετικές μορφές. Η όξυνση της αντιπαράθεσης, οι πολεμικές προετοιμασίες και κίνδυνοι και ο πιθανός πόλεμος έχουν άδικο και αντιδραστικό χαρακτήρα. Με βάση τα παραπάνω το κρίσιμο ζήτημα σήμερα για το εργατικό και λαϊκό κίνημα και την κομμουνιστική αριστερά είναι να αναπτύξει την διεθνιστική δράση με τους εργάτες και το κίνημα στην Τουρκία, καλλιεργώντας την δυσπιστία και την αντίθεση στην πολιτική και των δύο αστικών τάξεων. Σε περίπτωση δε πολέμου στόχος είναι να ανατραπεί η αστική τάξη της χώρας μας, να συμβάλλουν ώστε να δημιουργηθούν επαναστατικές συνθήκες.
Στο Πανελλαδικό Σώμα του ΝΑΡ τον Ιανουάριο του 2020 διαπιστωνόταν επίσης: «Ειδικά στην Ελλάδα, οι κυβερνήσεις (ΝΔ τώρα και ΣΥΡΙΖΑ παλιότερα) και η αστική τάξη επιδιώκουν να αναβαθμιστούν και κοινωνικό-οικονομικά και γεωπολιτικά. Ταυτόχρονα μέσω του αντιδραστικού άξονα Ελλάδας-Κύπρο-Αιγύπτου-Ισραήλ και την συστράτευση με ΗΠΑ και ΕΕ, στο πλαίσιο του άδικου και από τις δύο πλευρές ανταγωνισμού ελληνικού-τουρκικού κεφαλαίου, το εγχώριο κεφάλαιο προβαίνει και αυτό με την σειρά του σε επιθετική εξωτερική πολιτική (ΑΟΖ, 12 ναυτικά μίλια) προσπαθώντας να παίξει ρόλο εγγυητή των ενεργειακών και εμπορικών ροών στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο. Πρόκειται για μια ιδιαίτερα επικίνδυνη πολιτική, που ήδη πλήττει βαριά τους εργαζόμενους, την κοινωνική πλειονότητα, τη νεολαία, τα δημοκρατικά δικαιώματα και τους πρόσφυγες και μετανάστες, που αν και θύματα των πολέμων και της οικονομικής καταστροφής, στοχοποιούνται και αντιμετωπίζονται από κυβέρνηση, ΕΕ, εθνικιστές ως ‘’εχθροί’’».
Κομμάτι της κριτικής του ΚΚΕ για τον πασιφισμό του ΝΑΡ είναι και η στάση του στην περίπτωση που ξεσπάσει πόλεμος.
Το ΚΚΕ υποτίθεται ότι δίνει την μάχη αυτή με στόχο να προσεγγίσει την ένοπλη επανάσταση ενάντια στην αστική τάξη. Στην ουσία η λογική που διαπερνά τα κείμενα αυτά είναι: «σε περίπτωση πολέμου θα καταταγούμε, αποφεύγοντας «πασιφιστικές αυταπάτες», θα οπλιστούμε, και στις κατάλληλες συνθήκες, θα ανατρέψουμε την αστική τάξη». Έτσι η πάλη «για τα κυριαρχικά δικαιώματα» γίνεται ένα «όχημα», για τον «οπλισμό του λαού» και τελικά την επαναστατική αλλαγή. Αυτά βέβαια κυρίως αφορούν τη συζήτηση και «επεξηγήσεις» των γραφείων και των κομματικών σωμάτων. Διότι κατά τα άλλα, στα κυρίαρχα ΜΜΕ, πρωταγωνιστεί η ρητορική αποκλειστικά για την «τουρκική επιθετικότητα» δια μέσου κυρίως των παρεμβάσεων του Δ. Κουτσούμπα.
Είναι δύσκολο ωστόσο να πιστέψει κανείς ότι ένα κόμμα με την πείρα του ΚΚΕ μπορεί να καταφεύγει σε τέτοιες σοφιστείες για να δικαιολογήσει την πολιτική του. Μια πολιτική πρόταση και μάλιστα επαναστατικού χαρακτήρα, για να κερδίσει τις μάζες, απαιτεί σταθερή, μακρόχρονη, ανοιχτή μάχη μέσα στον λαό. Δεν μπορεί ποτέ κανείς να κερδίσει με «κόλπα», με λογικές τύπου «πολεμάμε στο όνομα των «κυριαρχικών δικαιωμάτων» και..στον δρόμο «κάνουμε επανάσταση ενάντια στη δική μας αστική τάξη».
Γράφει ο ΛΑ στο άρθρο του: «ποια πρέπει να είναι όμως η στάση του εργατικού και λαϊκού κινήματος στην περίπτωση που εκδηλωθεί μια τοπική ή γενικευμένη πολεμική σύρραξη; (…) Το βασικό ζήτημα που βρίσκεται έξω από το πεδίο της οπτικής των διάφορων οπορτουνιστικών ομάδων είναι ότι η εξέλιξη του ιμπεριαλιστικού πολέμου και οι καμπές που παρουσιάζονται κατά τις διάφορες φάσεις της στρατιωτικής αναμέτρησης δύο καπιταλιστικών κρατών είναι που μπορούν να οδηγήσουν σε συνθήκες προσωρινής ισορροπίας του συσχετισμού δύναμης ανάμεσα σε εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενους. Κάτι που δεν εκφράζεται από την αρχή των πολεμικών συγκρούσεων.»
Τι σημαίνει αυτή η περικοκλάδα; Τι σημαίνει ότι στις διάφορες φάσεις της στρατιωτικής αναμέτρησης, μπορεί να οδηγηθούμε σε συνθήκες «προσωρινής ισορροπίας ανάμεσα σε εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενους»; Άγνωστο.
Πάμε στο συμπέρασμα του ΛΑ: «Άρα είναι μεγάλη η ευθύνη της επαναστατικής πρωτοπορίας με την ανάλογη κλιμάκωση της δράσης και της παρέμβασής της να προετοιμάσει την εργατική τάξη και το λαό, ώστε στην περίοδο εκδήλωσης επαναστατικής κατάστασης να πραγματοποιήσουν την ανατροπή της αστικής εξουσίας που μπαίνει πλέον ως άμεσο καθήκον στην ημερήσια διάταξη και αποτελεί το μοναδικό όρο για το τέλος του πολέμου προς όφελος του λαού».
Ο αρθρογράφος φαίνεται να θεωρεί ότι η επαναστατική κατάσταση δημιουργείται από μόνη της, σχεδόν νομοτελειακά, πράγμα που δεν συμβαίνει. Η φρίκη του πολέμου δεν ωριμάζει αυτόματα την επανάσταση, ώστε μια «ένοπλη πρωτοπορία» να μένει να την πραγματώσει. Για να δημιουργηθεί «επαναστατική κατάσταση» θα πρέπει η επαναστατική πρωτοπορία, σε ένα μακρόχρονο αγώνα να δίνει μάχη να πείσει ότι ο πόλεμος είναι άδικος (εφόσον μιλάμε για ιμπεριαλιστικό πόλεμο) από όλες τις πλευρές, ότι και η «δική μας χώρα», η «δική μας πατρίδα» έχει στον πόλεμο αυτό θέση αντιδραστική, να αποκαλύπτει τις επιδιώξεις και τις μεθοδεύσεις της «δικής μας αστικής τάξης», να ξεσκεπάζει τον αντιδραστικό χαρακτήρα του συνθήματος «υπερασπίζουμε την πατρίδα» (σήμερα «τα κυριαρχικά δικαιώματα της πατρίδας»), να αποκαλύπτει ότι αυτά τα «δικαιώματα» είναι «δικαιώματα» σε βάρος άλλων λαών, να καλλιεργεί τον διεθνισμό.
Τότε ναι, μπορεί να δημιουργηθεί μία κατάσταση, όπου «οι μάζες πια δεν θέλουν να κυβερνούνται όπως πριν» και να επαναστατήσουν. Να δουν σαν διέξοδο για να μην γίνει πόλεμος ή για σταματήσει το σφαγείο, αν έχει ξεκινήσει, την επανάσταση, όπως τον Οκτώβρη του 1917 στη Ρωσία. Με δικαιολόγηση και αριστερή στήριξη των επιθετικών αστικών διεκδικήσεων, δεν «ωριμάζουν οι επαναστατικές συνθήκες», όπως παρηγορούν τα μέλη του ΚΚΕ οι αρθρογράφοι της ΚΟΜΕΠ. Άλλα πράγματα ωριμάζουν…
Το ΝΑΡ θεωρεί σαν πιο κατάλληλο σύνθημα για αυτή την περίοδο το «Πάλη για την ειρήνη και την αποτροπή του πολέμου-δεν πολεμάμε για τα συμφέροντά τους, αγωνιζόμαστε για τα δικαιώματά μας». Αναδεικνύει τον χαρακτήρα του πολέμου (τα συμφέροντά τους), σε σχέση με τα δικαιώματα της εργατικής τάξης και του λαού.
Το ΚΚΕ διαστρεβλώνει το σύνθημα μένοντας αόριστα στο «δεν πολεμάμε». Όμως το σύνθημα αυτό δεν είναι κυρίως ένα σύνθημα με χρησιμότητα τη στιγμή που θα ξεσπάσει ο πόλεμος. Είναι ένα σύνθημα για το «τώρα», που κρίνει το τι μπορεί να γίνει «τότε».
Η κατεύθυνση αυτή, επιδιώκει να αναδείξει την αντίθεση «δεν πολεμάμε» σε έναν αντιδραστικό πόλεμο για τα δικά τους συμφέροντα, με το «πολεμάμε για τα δικαιώματά μας»! Γιατί ναι, πρέπει σήμερα το κίνημα να βροντοφωνάξει, «δεν πολεμάμε για τα πετρέλαιά σας, τις ΑΟΖ, τα κέρδη σας». Πολεμάμε για τα δικαιώματά μας.
Δεν προδιαγράφει αυτό το σύνθημα, τις μορφές της δράσης που θα πρέπει να ακολουθήσει μια επαναστατική πρωτοπορία όταν (και αν) ξεσπάσει πόλεμος. Ο συνδυασμός και η ιεράρχηση των δράσεων, μέσα και έξω από το στρατό, κρίνεται συγκεκριμένα ανάλογα με τις συνθήκες και το συσχετισμό που θα διαμορφώνει η γραμμή της ανοιχτής διαπάλης ενάντια στον άδικο και αντιδραστικό πόλεμο και από τις δύο μεριές του Αιγαίου. Αυτό ισχύει ακόμη και αν αυτός δεν εκδηλωθεί με την κλασική στρατιωτική μορφή ή/και όταν αυτός εκδηλώνεται ήδη ως πόλεμος κατά των προσφύγων, μορφή την οποία το ΚΚΕ τουλάχιστον υποτιμά.
Αντίθετα, με το να λες και να επιμένεις ότι το κύριο σήμερα είναι να «διαπαιδαγωγηθούν οι μάζες» με το «θα πολεμήσουμε», με το να επιμένει το ΚΚΕ στην πρόταξη των «κυριαρχικών δικαιωμάτων» και όχι του αντιδραστικού χαρακτήρα του πολέμου και από τις δύο πλευρές, τελικά αυτό που μένει είναι «θα πολεμήσουμε για τα κυριαρχικά δικαιώματα».
Πασιφισμός σημαίνει «παλεύουμε για την ειρήνη» έξω από τις πραγματικές πολιτικές προϋποθέσεις της υπεράσπισής της, που είναι η σύγκρουση με την αστική τάξη, την πολιτική, τις κυβερνήσεις της και τις διεθνείς της διασυνδέσεις.
«Αποδοχή της ιμπεριαλιστικής ειρήνης», της «ειρήνης με το πιστόλι στον κρόταφο» σημαίνει αποδέχομαι ότι λέει η αντίπαλη αστική τάξη, στο όνομα της ειρήνης.
Ούτε το ένα, ούτε το άλλο υπάρχει στην πολιτική του ΝΑΡ.
Αντίθετα, η πολιτική του ΚΚΕ δικαιολογεί τις επιθετικές πλευρές της πολιτικής της αστικής τάξης, ενώ στα λόγια μιλάει για «ιμπεριαλιστικούς πολέμους». Αυτό κάνει στις ελληνοτουρκικές διαφορές, αυτό έκανε και στην, ακόμα πιο καθαρή περίπτωση του «Μακεδονικού» όταν ανακάλυπτε αλυτρωτισμούς και κινδύνους σε μια συμφωνία κατάφωρα ανισοβαρή σε όφελος της Ελλάδας.
«Πόλεμος και ειρήνη»
Για να στηρίξει αυτά τα χοντροκομμένα συμπεράσματα ο ΛΑ, χρησιμοποιεί δύο ακόμα «επιχειρήματα».
Το πρώτο, αφορά την σχέση πολέμου-ειρήνης, και το δεύτερο, την σχέση οικονομίας-πολιτικής.
Στο ζήτημα της σχέσης πολέμου-ειρήνης ο ΛΑ σχετικοποιεί τόσο πολύ την ξεχωριστή σημασία του πολέμου, ώστε τελικά ο πόλεμος και η ειρήνη αποκτούν περίπου την ίδια σημασία. Μικρή σημασία σύμφωνα με τον συγγραφέα παίζει το αν έχουμε «ειρηνικές» διευθετήσεις και ανταγωνισμούς ανάμεσα στους καπιταλιστές ή αν οδηγήσουν τους λαούς στο σφαγείο ενός νέου πολέμου. Το θέμα είναι ότι και η «ειρήνη» και ο «πόλεμος» είναι «ιμπεριαλιστικοί».
Γράφει σχετικά: «Γίνεται λοιπόν φανερό ότι η οπορτουνιστική διαστρέβλωση της πραγματικής σχέσης ανάμεσα στην όξυνση των ανταγωνισμών, στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και την ιμπεριαλιστική ειρήνη, εκφράζεται με την απολυτοποίηση του πολέμου ως κάτι το τελείως αντίθετο και ξεχωριστό από την ιμπεριαλιστική ειρήνη. Αναιρείται πρακτικά στην ανάλυσή τους ότι η «ειρηνική» περίοδος του καπιταλισμού είναι αυτή που γεννά τις συνθήκες για την εκδήλωση του πολέμου. Γ ι’ αυτό προτείνουν και την ιμπεριαλιστική ειρήνη ως το «γιατρικό» για να μην οδηγηθούμε σε πολεμική εμπλοκή.
Αυτό είναι κομβικής σημασίας ζήτημα, καθώς αφορά τη διαμόρφωση της πολιτικής γραμμής πάλης του εργατικού-λαϊκού κινήματος. Προτείνοντας οι οπορτουνιστές ως λύση του προβλήματος την αιτία που γεννά το πρόβλημα, διαμορφώνουν γραμμή εγκλωβισμού εργατικών και λαϊκών συνειδήσεων στα όρια της αστικής εξουσίας αποθεώνοντας το «ειρηνικό» της προσωπείο».
Πολλές φορές μπορεί να πάρει κανείς μια σωστή γενικά θέση και να την κάνει καρικατούρα. Είναι προφανώς σωστό ότι οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί στις «ειρηνικές περιόδους», όταν παροξύνονται γεννάνε τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Όμως αν το εργατικό κίνημα, αντί να περιγράφει με μελανά χρώματα τον κίνδυνο του πολέμου, αντί να σηκώνει ανάστημα σε κάθε βήμα κλιμάκωσης της έντασης και των εξοπλισμών, αντί να καλεί σε πανστρατιά για την αποτροπή ενός άδικου ιμπεριαλιστικού πολέμου, ταυτίζει κάθε πάλη για την ειρήνη με τον «πασιφισμό», κάθεται και λέει «τι πόλεμος, τι ειρήνη και τα δύο είναι ιμπεριαλιστικά», τότε στην πράξη εξωραΐζει τον πόλεμο και την πολεμική προετοιμασία και πάντως δεν φτιάχνει εκείνο τον πολιτικό, ιδεολογικό, πολιτιστικό περιβάλλον, που οδηγεί σε αγώνα για την αποτροπή του!!
Και εδώ έρχεται το δεύτερο ερώτημα. Μπορεί το εργατικό-λαϊκό κίνημα και η αριστερά να αποτρέψουν τον πόλεμο ή είναι αναπόφευκτος; Δυστυχώς ο συγγραφέας απαντάει το δεύτερο!
«Η ανάλυση των οπορτουνιστικών δυνάμεων αντιστρέφει στην ουσία τη σχέση ανάμεσα στην οικονομία και την πολιτική, εστιάζει σε επιμέρους πολιτικές επιλογές, κινήσεις, ελιγμούς και στρατιωτικές ενέργειες, θέτοντας σε δεύτερη μοίρα την οικονομική ουσία του ιμπεριαλισμού, την κυριαρχία του μονοπωλίου, που είναι η βάση της όξυνσης των ανταγωνισμών.
Το ΚΚΕ έχει αναδείξει ότι η διεκδίκηση των ζωτικών συμφερόντων κάθε πλευράς των ανταγωνιζόμενων κρατών θα πάρει πολλές μορφές, από τη διπλωματική οδό, τη σύναψη εμπορικών συμφωνιών, επιθετικών στρατιωτικών ενεργειών και τυχοδιωκτισμών, μέχρι και την ανοιχτή πολεμική σύγκρουση. Δεν είναι όμως οι διάφορες «τυχοδιωκτικές» ενέργειες που δημιουργούν το σφοδρό ανταγωνισμό ανάμεσα στα καπιταλιστικά κράτη, αλλά το αντίστροφο.
Η παραπάνω γραμμή του οπορτουνισμού καλλιεργεί τη λαθεμένη αντίληψη ότι θα μπορούσε να υπάρξει μια διαφορετική, «μη ιμπεριαλιστική» πολιτική, στο πλαίσιο της ΕΕ, του ΝΑΤΟ και με απείραχτη την εξουσία του κεφαλαίου, που δε θα είχε «τυχοδιωκτικά χαρακτηριστικά» και θα μπορούσε να δώσει οριστική λύση στους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς (…) Βγαίνει έτσι ότι τα μονοπώλια στην οικονομία μπορούν να συνυπάρχουν με έναν όχι μονοπωλιακό, όχι βίαιο, όχι αρπακτικό τρόπο δράσης στην πολιτική».
Κατ’ αρχήν, είναι απορίας άξιο σε ποιο κείμενο του ΝΑΡ ή της ΑΝΤΑΡΣΥΑ ο συγγραφέας βρήκε ότι μπορούν να λυθούν οι αντιθέσεις στην περιοχή στο πλαίσιο της ΕΕ, του ΝΑΤΟ και με απείραχτη την εξουσία του κεφαλαίου. Καλός είναι ο οίστρος να αποδείξει ότι ο «οπορτουνισμός» προτείνει «μια συνεννόηση των αστικών τάξεων μέσα στο πλαίσιο της ΕΕ και του ΝΑΤΟ», αλλά η αλήθεια είναι ότι σε όλες του τις αποφάσεις το ΝΑΡ προτείνει αγώνα για κλονισμό και ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου, την έξοδο από τους ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς, και βλέπει την αποτροπή του πολέμου και την υπεράσπιση της ειρήνης στην περιοχή, σαν πλευρά αυτής της πορείας.
Είναι αλήθεια ότι οι καπιταλιστικές αντιθέσεις γεννούν την τάση προς τον πόλεμο, ότι ο πόλεμος έχει οικονομική βάση. Όμως το αν θα υλοποιηθούν οι τάσεις αυτές ή όχι, το αν θα εκδηλωθεί ο πόλεμος ή θα αποτραπεί, είναι διακύβευμα, είναι αποτέλεσμα της πάλης των τάξεων, όχι «σιδερένιος νόμος» που θα υλοποιηθεί οπωσδήποτε. Αν ήταν έτσι, τότε δεν έχει κανένα νόημα, ούτε η ταξική πάλη, ούτε η αριστερά, ούτε οι αγώνες.
Στην «οικονομική λογική» του καπιταλισμού είναι οι εργάτες να ζουν στο όριο της επιβίωσης. Γιατί παλεύουμε τότε- και σε κάποιες περιόδους το κίνημα επιβάλλει- αυξήσεις στους μισθούς; Στην «οικονομική λογική» του συστήματος είναι η πλήρης ελευθερία του κεφαλαίου. Γιατί τότε παλεύουμε και σε κάποιες περιόδους επιβάλλουμε συλλογικές συμβάσεις; Έτσι λοιπόν και στην «οικονομική λογική του συστήματος είναι ο πόλεμος». Αλλά είναι θέμα της ταξικής πάλης αν θα εκδηλωθεί ο πόλεμος ή όχι, αν οι αστικές τάξεις τολμήσουν τον πόλεμο ή όχι. Γιατί πράγματι, αν οι αστικές τάξεις νοιώσουν να κινδυνεύει η εξουσία τους, τότε και μόνο τότε, θα διστάσουν να κάνουν πόλεμο με τους ανταγωνιστές τους. Αν έχουν τους λαούς δεμένους πίσω τους, με «νομιμοποιημένο» το σφαγείο, τίποτε δεν θα τους εμποδίσει! Και αυτό το «δέσιμο» του λαού στην ουρά της αστικής πολιτικής, είναι που κάθε άλλο παρά αντιπαλεύει με την πολιτική του το ΚΚΕ.
Για το προσφυγικό και μεταναστευτικό ζήτημα
Απαράδεκτη είναι η θέση που διατυπώνεται στην ΚΟΜΕΠ και για το προσφυγικό και μεταναστευτικό ζήτημα.
Το ΚΚΕ αντιμετωπίζει το ζήτημα αυτό, όχι κυρίως από την σκοπιά των δικαιωμάτων των προσφύγων και μεταναστών, αλλά από την σκοπιά του ελληνοτουρκικού ανταγωνισμού και των θέσεων του ελληνικού κράτους για αυτόν. Έτσι, αντικειμενικά, υποχωρεί στις αντιδραστικές θεωρίες ότι οι πρόσφυγες είναι «ενεργούμενα του Ερντογάν», αποτελούν «ασύμμετρη απειλή»[5] και άρα με αυτό το κριτήριο (και όχι με το κριτήριο ότι «έχουν δικαιώματα») δεν μπορεί να αντιπαρατεθεί στα ρατσιστικά όργια που συμβαίνουν στον Έβρο!
Η κριτική ενάντια στο ΝΑΡ και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ στο συγκεκριμένο ζήτημα είναι αστεία. Το ΝΑΡ δεν είπε ποτέ «σύνορα ανοιχτά» γενικά και αόριστα, είπε «σύνορα ανοιχτά για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες»! Και φυσικά παλεύουμε για ανοιχτά σύνορα και όχι για φράχτες, Frontex, εθνοφύλακες, σκυλιά, κάμερες ακροδεξιά, καταστολή.
Αλλά, όταν το να περάσουν οι πρόσφυγες και να ζητήσουν άσυλο το ΚΚΕ το θεωρεί «ασύμμετρη απειλή», πως θα αντιπαρατεθεί μετά στον ακροδεξιό εσμό; Το ΚΚΕ πραγματικά λέει «μακριά από δω και όπου θέλουν ας πάνε. Στην Τουρκία ή στην Ευρώπη».
Η πολυγλωσσία του ΚΚΕ
Τι υποστηρίζει τελικά το ΚΚΕ πάνω στα καίρια αυτά ζητήματα; Ποια είναι η πρόταση και οι βασικές θέσεις για να αποφύγουμε την όξυνση του ελληνοτουρκικού ανταγωνισμού και την κλιμάκωση του πολεμικού κινδύνου;;
Το ΚΚΕ αρνείται την κλιμάκωση της αντιπαράθεση και της πολεμικής απειλής.
Αρνείται την «ιμπεριαλιστική επιδιαιτησία» και την προσφυγή στην Χάγη.
Αρνείται τις άμεσες διαπραγματεύσεις, γιατί ότι «αποτέλεσμα και να έχουν θα στρέφονται ενάντια στους λαούς». «Σε τελική ανάλυση», γράφει ο ΛΑ, «όποιο και να είναι το αποτέλεσμα μιας τέτοιας συμφωνίας, (σ.σ. Ελλάδας – Τουρκίας) είτε η πλάστιγγα της μοιρασιάς γείρει προς τη μεριά της αστικής τάξης της Ελλάδας είτε προς τη μεριά της αστικής τάξης της Τουρκίας, το πραγματικά αρνητικό αποτέλεσμα θα είναι για τους λαούς της περιοχής».
Όμως στην συνάντησή του με την Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ο Δ. Κουτσούμπας δήλωσε: «Φυσικά η λύση δεν είναι η πολεμική εμπλοκή. Η λύση βρίσκεται στην ειρήνη, στη φιλία ανάμεσα στους λαούς, η λύση βρίσκεται βεβαίως σε διαπραγματεύσεις, η λύση βρίσκεται στο να φύγουμε από τις λυκοσυμμαχίες του ΝΑΤΟ και της ΕΕ». [6]
Και ποιο θα είναι το αντικείμενο των «διαπραγματεύσεων» για το οποίο μιλάει ο Δ. Κουτσούμπας, αν όχι μια συμφωνία;
Η αναγνώριση ότι το Αιγαίο και η Α. Μεσόγειος αποτελούν «ειδικές περιπτώσεις», αποτελεί υιοθέτηση πλευρών της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής στην ερμηνεία του Διεθνούς Δικαίου, που γράφει ο ΛΑ ή ισχύει ότι «το Αιγαίο και η Μεσόγειος, ιδίως η Ανατολική Μεσόγειος, ανήκουν στην κατηγορία των κλειστών-ημίκλειστων θαλασσών, έχουν τις δικές τους ιδιαιτερότητες και δυσκολίες στην οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών», που γράφει ο ΓΜ;
Το ΚΚΕ αδυνατεί να συνομιλήσει στα σοβαρά, ακόμη και με τον εαυτό του….
Το ΚΚΕ υποστηρίζει την επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 ν.μ. «εδώ και τώρα» ή το βλέπει με «υπευθυνότητα» λαμβάνοντας υπόψη τους κινδύνους ή είναι αντίθετο σε κάθε αλλαγή συνόρων;
Παρά τις σοβαρές μας διαφωνίες, δεν μας είχε συνηθίσει το ΚΚΕ στην πολυγλωσσία. Αλλά εκεί οδηγεί η άκομψη προσπάθεια να συμβιβάσει τα ασυμβίβαστα: Και να πείσει την βάση του και να μην ξεκόβει με την αστική πολιτική.
Η περίπτωση του Μακεδονικού και οι αφελείς όσο και επικίνδυνες προσδοκίες
Στην πραγματική ζωή τα πράγματα είναι πολύ συγκεκριμένα. Η αστική τάξη στην Ελλάδα παίζει με τη φωτιά του πολέμου, ενδυναμώνει τα εθνικιστικά και αντιπροσφυγικά αισθήματα, ερωτοτροπεί ανοιχτά με πολεμικά επεισόδια, ξοδεύει περίπου μισό εκατομμύριο ευρώ τη μέρα (στοιχεία πρώτου πενταμήνου 2020) μόνο για τα «λειτουργικά έξοδα» του ανταγωνισμού στο Αιγαίο.
Καθόλου δε θα διστάσει να θέσει σε κίνδυνο ζωές τόσο Ελλήνων φαντάρων όσο και κατοίκων στα χερσαία ή νησιωτικά σύνορα με την Τουρκία.
Την ίδια στιγμή ωστόσο, είναι απολύτως βέβαιο, ότι όλα αυτά δεν κινούνται από υπερπατριωτικό οίστρο, αλλά ως μέθοδος διαπραγμάτευσης και διαμόρφωσης συσχετισμών απέναντι στην τουρκική αστική τάξη και πάντα στο πλαίσιο της τήρησης του ρόλου της στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ και της συμμαχίας με ΗΠΑ, Αίγυπτο, Ισραήλ. Όπως τον τυχοδιωκτισμό και την καταστροφή της Μικράς Ασίας το 1922 ακολούθησε το «Σύμφωνο Φιλίας Βενιζέλου-Ατατούρκ» το 1930, έτσι και σήμερα, μια χαρά μπορούν οι αστικές τάξεις να καθίσουν ως ομοτράπεζοι για το μοίρασμα την επόμενη στιγμή του μακελειού, με τις απαραίτητες τότε «υποχωρήσεις» που ως δια μαγείας τότε θα θεωρηθούν «λογικές και έντιμες». Μη ξεχνάμε άλλωστε ότι κατά τα άλλα οι αστικές τάξεις των δύο χωρών είναι σύμμαχοι στο ΝΑΤΟ, συνέταιροι στο μαρτύριο των προσφύγων, συνεργάζονται κατά της «τρομοκρατίας» και της Αριστεράς αλλά και κάνουν επενδύσεις η μία στο χώρο της άλλης, ακόμη και σε νευραλγικούς τομείς.
Αργά ή γρήγορα τα πράγματα θα πάνε προς τα εκεί και στο θέμα των ΑΟΖ, πάντα και με την επιδιαιτησία ΗΠΑ και ΝΑΤΟ, αλλά και την πίεση των πολυεθνικών εξόρυξης που βασικά «θέλουν να κάνουν τη δουλειά τους», δηλαδή να αρπάξουν για την τσέπη τους ότι βρεθεί. Ήδη με την οριοθέτηση ΑΟΖ μεταξύ Ελλάδας και Ιταλίας, το ελληνικό κράτος έστειλε στον κάλαθο των αχρήστων πολλά από τα έωλα επιχειρήματά του όπως αυτό για την πλήρη επήρεια σε ΑΟΖ όλων των νησιών, ανεξάρτητα από θέση, μέγεθος και άλλους παράγοντες.
Αν η ηγεσία του ΚΚΕ θεωρεί ότι υπερακοντίζοντας σε τυχοδιωκτικές «εθνικές διεκδικήσεις» και «αντιτουρκισμό», θα δρέψει καρπούς από την πληγωμένη «εθνική περηφάνεια» την ώρα του «συμβιβασμού με την Τουρκία», είναι βαθιά νυχτωμένη. Την ίδια υπόθεση έκανε στην περίπτωση του Μακεδονικού με ανιστόρητες τοποθετήσεις, που τελικά συνηγόρησαν υπέρ της ΝΔ, αλλά και των «Μακεδονομάχων» της ακροδεξιάς «Ελληνικής Λύσης».
Ο ιμπεριαλιστικός Α’ Παγκόσμιος πόλεμος και οι «αμυνίτες»
Σύμφωνα με το 20ό Συνέδριο του ΚΚΕ, ενδεχόμενος ελληνοτουρκικός πόλεμος είναι «ιμπεριαλιστικός και από τις δύο πλευρές, ασχέτως ποιος είναι πρώτος επιτιθέμενος». Παρακάτω η απόφαση του Συνεδρίου αναδεικνύει την ανάγκη «να μην έχει ο λαός καμιά εμπιστοσύνη στην αστική κυβέρνηση» καθώς «δεν μπορεί –ούτε μπορούσε ποτέ- να υπάρξει “εθνική ενότητα” ανάμεσα στην αστική και την εργατική τάξη, σε κάθε κράτος».
Σύμφωνα με το ΓΜ (ΚΟΜΕΠ 2ο τ. σελ. 44), «οι κομμουνιστές ενδιαφέρονται για τις θαλάσσιες ζώνες και την οριοθέτησή τους» καθώς «η εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα και τα παιδιά τους έχουν τη δική τους πατρίδα και δεν εκχωρούν τα κυριαρχικά δικαιώματα στην εγχώρια αστική τάξη ή στην αστική τάξη άλλου κράτους». Ο ΛΑ επίσης, στο άρθρο του (ο. π. σελ. 67) κατηγορεί τις «οπορτουνιστικές δυνάμεις» για την άρνησή τους «να διαχωρίσουν την πατρίδα της αστικής τάξης από την πατρίδα της εργατικής τάξης και του λαού» συνεχίζοντας: «Η εναντίωση σε ξένη αστική τάξη ως εισβολέα και στην εγχώρια αστική τάξη αποτελεί προγραμματική θέση του ΚΚΕ και είναι προφανές γιατί τα κυριαρχικά δικαιώματα και ο εγχώριος πλούτος της χώρας αφορούν τις μελλοντικές δυνατότητες της εργατικής εξουσίας».
Ο Λένιν για έναν άλλο ιμπεριαλιστικό πόλεμο (τον Ά Παγκόσμιο) έγραφε: «Το ζήτημα ποια ομάδα άρχισε πρώτη τις πολεμικές επιχειρήσεις ή κήρυξε πρώτη τον πόλεμο δεν έχει καμιά σημασία για τον καθορισμό της τακτικής των σοσιαλιστών. Οι φράσεις για υπεράσπιση της πατρίδας, για απόκρουση της εχθρικής εισβολής, για αμυντικό πόλεμο κτλ. αποτελούν και από τη μια και από την άλλη πλευρά καθαρή εξαπάτηση του λαού» (Άπαντα τ. 26 σελ. 162). Για να γίνει ακόμα πιο σαφής τόνισε στο ίδιο κείμενο (ο. π. σελ. 166) ότι «σε κάθε χώρα η πάλη ενάντια στη δική της κυβέρνηση που διεξάγει ιμπεριαλιστικό πόλεμο, δεν πρέπει να σταματά μπροστά στο ενδεχόμενο ήττας αυτής της χώρας, σαν αποτέλεσμα αυτής της ζύμωσης».
Το ΚΚΕ αναγνωρίζει ότι ο πόλεμος προωθεί τα συμφέροντα και αποτελεί συνέχεια της πολιτικής των κρατών ή/και τάξεων από την προηγούμενη περίοδο. Όπως γράφεται: «η ελληνική αστική τάξη και τα κόμματά της συμμετέχουν σε ιμπεριαλιστικές ενώσεις και αποστολές που καταπατούν δικαιώματα άλλων λαών. Η πολιτική τους κινείται στις ράγες των ανταγωνισμών κι έχουν το στίγμα της συνενοχής σε περίπτωση, π.χ., ιμπεριαλιστικού πολέμου με την Τουρκία» (ΚΟΜΕΠ 2ο τ. σελ. 53). Ωστόσο, αντί των λενινιστικών θέσεων που αναφέρθηκαν παραπάνω, τελικά προτάσσει τα «κυριαρχικά δικαιώματα», την «υπεράσπιση της εδαφικής ακεραιότητας» και τον «εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα σε περίπτωση ξένης κατοχής» (ο. π. σελ. 67).
Ο Λένιν και οι μπολσεβίκοι αντιμετώπιζαν κατά τη διάρκεια του Ά Παγκόσμιου το ρεύμα του «αμυνιτισμού». Έγραφε λοιπόν: «Ο μαζικός εκπρόσωπος του αμυνιτισμού βλέπει τα πράγματα απλά, μικροαστικά: “εγώ δεν θέλω προσαρτήσεις, ο γερμανός ρίχνεται πάνω μου, επομένως υπερασπίζω μια δίκαιη υπόθεση και δεν υπερασπίζω καθόλου οποιαδήποτε ιμπεριαλιστικά συμφέροντα”. Σ’ αυτό τον άνθρωπο πρέπει να εξηγούμε και να ξαναεξηγούμε πως δεν πρόκειται εδώ για τις προσωπικές του επιθυμίες, μα για τις μαζικές, ταξικές, πολιτικές σχέσεις και συνθήκες, για τη σύνδεση του πολέμου με τα συμφέροντα του κεφαλαίου και το διεθνές δίχτυ των τραπεζών κτλ.» (Άπαντα τ. 31 σελ. 160). Ή αλλιώς: «Για τον μικροαστό το σπουδαίο είναι πού βρίσκονται τα στρατεύματα, ποιος νικάει τώρα. Για το μαρξιστή το σπουδαίο είναι γιατί διεξάγεται ο δοσμένος πόλεμος που στη διάρκειά του μπορούν να νικούν πότε τα στρατεύματα του ενός και πότε του άλλου» (Άπαντα τ. 30 σελ. 83).
Το ΚΚΕ σήμερα εκτιμάει ότι ένας ενδεχόμενος ελληνοτουρκικός πόλεμος είναι συνέχεια του ανταγωνισμού των δύο αστικών τάξεων και της συμμετοχής τους σε ιμπεριαλιστικά μπλοκ, ότι και η ελληνική αστική τάξη «καταπατά τα δικαιώματα άλλων λαών», ότι πίσω κι από τις δύο πλευρές βρίσκονται μονοπώλια, πολυεθνικές και τα συμφέροντά τους. Ωστόσο σαν τους αμυνίτες του 1917 μιλάει για «εισβολή», «ξένη κατοχή» και «εδαφική ακεραιότητα». Ο Λένιν εκτιμούσε στον καιρό του ότι «η παραμικρότερη παραχώρηση στον επαναστατικό αμυνιτισμό είναι προδοσία του σοσιαλισμού, πλήρης άρνηση του διεθνισμού, με οποιεσδήποτε ωραίες φράσεις, με οποιουσδήποτε πρακτικούς συλλογισμούς κι αν το δικαιολογούν αυτό» (Άπαντα τ. 31 σελ. 160). Στην περίπτωση του ΚΚΕ τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα από τους τότε αμυνίτες καθώς η επέκταση των χωρικών υδάτων από τα 6 στα 12 μίλια δεν είναι αμυντική αλλά επιθετική ενέργεια και με την «πρακτική» έννοια, και οι ΑΟΖ δεν έχουν καμία σχέση με σύνορα και εδαφική ακεραιότητα, καθώς αποτελούν τμήματα των διεθνών θαλασσών και όχι των χωρικών υδάτων (αιγιαλίτιδας ζώνης) στα οποία ασκείται πλήρης κρατική κυριαρχία. Για να μη μιλήσουμε για την «άμυνα» και την «αναγκαία φύλαξη των συνόρων» από τους πρόσφυγες στον Έβρο και στα νησιά (ΚΟΜΕΠ 2ο τ. σελ. 69).
Για το ΚΚΕ, εκτός από την πατρίδα της αστικής τάξης υπάρχει και μια «πατρίδα της εργατικής τάξης και του λαού» (ΚΟΜΕΠ 2Ο τ. σελ. 67). Όντως, οι απλοί άνθρωποι έχουν πατρίδα, γλώσσα ή γλώσσες, ήθη και έθιμα, τέχνη και πολιτισμό, όλα αυτά σε μια εδαφικά ορισμένη επικράτεια. Η πατρίδα αυτή έχει επίσης «στοιχεία δημοκρατικού και σοσιαλιστικού πολιτισμού» (Λένιν), παραδόσεις αγώνων κι επαναστάσεων, δείγματα εργατικού διαφωτισμού και διεθνιστικής αλληλεγγύης. Η ταξική πάλη δεν συμβαίνει στον αέρα. Η άποψή μας είναι ότι «Το προλεταριάτο δεν είναι πρώτα παγκόσμιο και μετά την κατάτμησή του διαιρεμένο σε εθνικά τμήματα· υπάρχει πρώτα απ’ όλα σε εθνική βάση. Η ταξική του συνείδηση διαμορφώνεται πάντα στην αντιπαράθεσή του με τη δική του αστική τάξη στο χώρο του εθνικού κράτους κυρίως. Η ανάπτυξη αυτής της συνείδησης είναι “ανισόμετρη”, όπως και η καπιταλιστική ανάπτυξη, και οι αντικαπιταλιστικές επαναστάσεις είναι και αυτές “εθνικές” με αυτή την έννοια· δεν συμβαίνουν ταυτόχρονα και δεν έχουν την ίδια κατάληξη παντού» (Τετράδια Μαρξισμού 2ο τ. Η εθνική ιδέα και η εργατική χειραφέτηση). http://tetradia-marxismou.gr/%CE%B5%CE%B8%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%B9%CE%B4%CE%AD%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B5%CF%81%CE%B3%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CF%87%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AD%CF%84%CE%B7%CF%83%CE%B7/.
Γι’ αυτό και μιλάμε για «ρωσική επανάσταση» ή για «ισπανικό εμφύλιο». Αυτό εννοεί άραγε και το ΚΚΕ;
Οι δύο πατρίδες είναι τελικά μία; Η «υπεράσπιση της πατρίδας» και η προσέγγιση του Λένιν
Η πατρίδα της «εργατικής τάξης και του λαού» σύμφωνα με το τελευταίο, βρίσκεται πρώτα απ’ όλα στο μέλλον καθώς «μέσα σ’ αυτά τα σύνορα, με την αξιοποίηση των πλουτοπαραγωγικών πηγών, θα χτιστεί η νέα σοσιαλιστική κοινωνία με κριτήριο την ευημερία του λαού» (ΚΟΜΕΠ 2ο τ. σελ. 44). Οι «πλουτοπαραγωγικές πηγές», ο «εγχώριος πλούτος» και «τα κυριαρχικά δικαιώματα» πάνω τους που διακυβεύονται στον ελληνοτουρκικό ανταγωνισμό, δεν είναι καθόλου φυσικά ή δεδομένα καθώς αφορούν σε θαλάσσιες ζώνες, ανακήρυξη ΑΟΖ, διεθνείς συμβάσεις με τις ερμηνείες τους και εξαρτώνται αναπόφευκτα από τη συμμετοχή σε ιμπεριαλιστικά μπλοκ (ΕΕ, ΝΑΤΟ, άξονας Ελλάδας, Κύπρου, Ισραήλ). Η αξιοποίηση αυτών των πλουτοπαραγωγικών πηγών της «πατρίδας της εργατικής τάξης» για τη σοσιαλιστική «ευημερία του λαού» στο μέλλον, προσδένει αναπόφευκτα την εργατική τάξη στο παρόν στη συστράτευση με την αστική της τάξη στον ανταγωνισμό και ενδεχομένως σε έναν πόλεμο ενάντια σε άλλους που έχουν κι αυτοί τη δική τους «πατρίδα της εργατικής τάξης».
Από τη συνολική τοποθέτηση του ΚΚΕ προκύπτει ότι αυτή η δεύτερη πατρίδα δεν έχει απλά τα ίδια σύνορα με την πρώτη, αλλά έχει και τα ίδια χωρικά ύδατα και ΑΟΖ και εναέριο χώρο (καθώς κάνει την ίδια ερμηνεία του διεθνούς δικαίου με αυτή κάνει η αστική τάξη στην Ελλάδα), τα ίδια «κυριαρχικά δικαιώματα» εν γένει. Αντιμετωπίζει επίσης την τουρκική αστική τάξη ως «εισβολέα» και τους πρόσφυγες ως «ασύμμετρη απειλή», προκρίνοντας «την αναγκαία φύλαξη των συνόρων» (ο. π. σελ. 69) ενάντια στους ξεριζωμένους. Μάλλον οι δύο πατρίδες στην αντίληψη του ΚΚΕ, μοιάζουν σαν δυο σταγόνες νερό!
Στα δύο άρθρα της ΚΟΜΕΠ δεν γίνεται λόγος πουθενά για «υπεράσπιση της πατρίδας», αλλά για «υπεράσπιση των συνόρων και των κυριαρχικών δικαιωμάτων» (ο. π. σελ. 68) ή υπεράσπιση της «εδαφικής ακεραιότητας» (ο. π. σελ. 53). Δικαιούται κάποιος να σκεφτεί ότι πρόκειται για το ίδιο πράγμα, χωρίς το βαρύ ηθικό και αξιακό φορτίο του όρου «πατρίδα». Ο Λένιν τοποθετήθηκε ως εξής: «Τι είναι, γενικά, “υπεράσπιση της πατρίδας”; Είναι μήπως καμιά επιστημονική έννοια παρμένη από τον τομέα της οικονομικής ή της πολιτικής κτλ.; Όχι. είναι μονάχα η πιο διαδομένη, συνηθισμένη και κάποτε απλώς μικροαστική έκφραση που σημαίνει δικαιολόγηση του πολέμου.» (Άπαντα τ. 30 σελ. 82). Η «υπεράσπιση της πατρίδας» δεν σημαίνει τίποτα άλλο παρά τη νομιμοποίηση του πολέμου από τη μία πλευρά ως δίκαιου, αμυντικού ή απελευθερωτικού. Συνεχίζει ο Λένιν: «Πρέπει να μελετήσουμε την προπολεμική πολιτική, την πολιτική που οδηγεί και οδήγησε στον πόλεμο. Αν η πολιτική ήταν ιμπεριαλιστική, δηλ. αν υπεράσπιζε τα συμφέροντα του χρηματιστικού κεφαλαίου, λήστευε και καταπίεζε αποικίες και ξένες χώρες, τότε και ο πόλεμος που πηγάζει απ’ αυτή την πολιτική είναι ιμπεριαλιστικός πόλεμος. Αν η πολιτική ήταν εθνικοαπελευθερωτική, δηλ. αν έκφραζε ένα μαζικό κίνημα ενάντια στον εθνικό ζυγό, τότε ο πόλεμος που πηγάζει από μια τέτοια πολιτική είναι εθνικοαπελευθερωτικός πόλεμος. Ο μικροαστός δεν καταλαβαίνει ότι ο πόλεμος είναι “συνέχιση της πολιτικής” και γι αυτό περιορίζεται να λέει ότι ο “εχθρός επιτίθεται”, “o εχθρός εισέβαλε στη χώρα μου”, χωρίς να εξετάζει γιατί διεξάγεται ο πόλεμος, από ποιες τάξεις και για ποιόν πολιτικό σκοπό».
Η λογική με την οποία αντιλαμβάνεται το ΚΚΕ τις «δύο πατρίδες», την «υπεράσπιση των συνόρων», των «κυριαρχικών δικαιωμάτων» και της «εδαφικής ακεραιότητας», τελικά συσκοτίζει τον αντικειμενικό προσδιορισμό μιας ενδεχόμενης ελληνοτουρκικής πολεμικής σύγκρουσης που προκύπτει ως συνέχιση μιας πολιτικής -κρατικής και ταξικής- με άλλα μέσα, όπως έλεγε ο Λένιν.
Και «ιμπεριαλιστικός πόλεμος από τις δύο μεριές» και «πόλεμος εισβολής από ξένη χώρα»;
Αν και δεν διατυπώνεται πουθενά έτσι, το ΚΚΕ εμφανίζει την κατάσταση σαν να είναι δυνατή η ύπαρξη δύο πολέμων ταυτόχρονα, ενός ιμπεριαλιστικού, άδικου, επιθετικού κι απ’ τις δύο πλευρές, για τα συμφέροντα των δύο αστικών τάξεων, κι ενός άλλου στον οποίο η Τουρκία εισβάλλει, ο ελληνικός λαός υπερασπίζει την εδαφική ακεραιότητα της χώρας του έτοιμος για εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα ενάντια στην ξένη κατοχή.
Πόσο βολική είναι αυτή η ιδεατή συνύπαρξη των δύο πολέμων!
Στις αναλύσεις και στα ντοκουμέντα του ΚΚΕ, στο ένα σημείο υπάρχει ο πρώτος πόλεμος για να διατρανώνει τον επαναστατικό του χαρακτήρα και να κατακεραυνώνει τους «οπορτουνιστές» κάθε λογής, ενώ σto άλλο σημείο βλέπει κανείς το δεύτερο πόλεμο. Με βάση τον τελευταίο, το ΚΚΕ παίρνει θέση για τις συγκεκριμένες ελληνοτουρκικές διαμάχες και τα επεισόδια που προκύπτουν, τοποθετήθηκε κατά την πρόσφατη προσφυγική «κρίση», συναντήθηκε ο Δημήτρης Κουτσούμπας με την ΠτΔ Κατερίνα Σακελαροπούλου, και εν γένει συμμετέχει, παρά τις διακηρύξεις του, στην εθνική ενότητα με την αστική τάξη της χώρας του στα κρίσιμα «εθνικά θέματα». Ο πρώτος πόλεμος βρίσκεται στις διακηρύξεις και στην ιδεολογία του κόμματος, ενώ με βάση το δεύτερο, γίνονται οι πολιτικές επιλογές του.
Να πως τοποθετείται το ζήτημα: «Οι κομμουνιστές μάχονται κατά του ιμπεριαλιστικού πολέμου από τη σκοπιά της εξάλειψης των αιτιών που τον προκαλούν. Υπερασπίζονται την εδαφική ακεραιότητα και θα συγκρουστούν με κάθε εισβολέα, όπως απέδειξαν κατά τη διάρκεια του απελευθερωτικού αγώνα στο ΄Β Παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό Πόλεμο που το ΚΚΕ ήταν ο αιμοδότης κι εμπνευστής της μεγάλης Αντίστασης του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και στη συνέχεια στον ταξικό αγώνα του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας […]» (ΚΟΜΕΠ 2ο τ. σελ. 53). Το ΚΚΕ, όπως βλέπουμε, ανακαλεί στη μνήμη συνθήκες και καταστάσεις από το ΄Β Παγκόσμιο πόλεμο (με την κατοχή και το ΕΑΜ), θολώνοντας τα νερά, αποκαλώντας τον απλά «ιμπεριαλιστικό». Είναι όμως τόσο απλό το ζήτημα; Ο Λένιν έγραφε για τον Ά Παγκόσμιο: «Φανταστείτε όμως ότι ένας δουλοκτήτης που έχει 100 δούλους, πολεμάει μ’ ένα δουλοκτήτη που έχει 200 δούλους, για ένα πιο δίκαιο ξαναμοίρασμα των δούλων. Είναι φανερό ότι η χρησιμοποίηση σε μια τέτοια περίπτωση της έννοιας αμυντικός πόλεμος ή υπεράσπιση της πατρίδας θα ήταν καθαρή πλαστογραφία της ιστορίας […]» (Άπαντα τ. 26 σελ. 319). Επίσης στο ίδιο κείμενο (ο. π. σελ. 321) σημείωνε ότι «δεν είναι δουλιά των σοσιαλιστών να βοηθάνε το νεότερο και ισχυρότερο ληστή (τη Γερμανία) να ληστεύει τους πιο παλιούς και παραχορτασμένους ληστές». Οι επαναστάτες εργάτες δεν στήριξαν κανένα από τα δύο στρατόπεδα του πολέμου σε καμία φάση του, όποιος κι αν νικούσε στα μέτωπα, γιατί ακριβώς ήταν ιμπεριαλιστικός κι απ’ τις δύο πλευρές. Μόνο στην περίπτωση της Σερβίας ο πόλεμος σύμφωνα με το Λένιν ήταν εθνικοαπελευθερωτικός και δίκαιος. Μόνο εκεί είχαν νόημα η υπεράσπιση της πατρίδας, η άμυνα ενάντια στους εισβολείς κτλ.
Ο ΄Β Παγκόσμιος ήταν ιμπεριαλιστικός με τον ίδιο τρόπο άραγε; Θα είχε μεγάλο ενδιαφέρον να βλέπαμε το ΚΚΕ να διατυπώνει μια τέτοια σκέψη.
Οι δυνάμεις του Άξονα (Γερμανία, Ιταλία, Ιαπωνία) είχαν σίγουρα ιμπεριαλιστικές βλέψεις κατάκτησης ξένων εδαφών, αλλαγής της παγκόσμιας ισορροπίας και μάλιστα στον υπερθετικό βαθμό. Ταυτόχρονα εκπροσωπούσαν παγκόσμια το φασισμό, μια μορφή απροκάλυπτης αστικής δικτατορίας με την οποία φλέρταραν οι αστικές τάξεις σ’ όλον τον κόσμο. Ο ξεκάθαρα αντεπαναστατικός, αντικομμουνιστικός ρόλος του ναζισμού (μην ξεχνάμε ότι το επίσημο όνομά του Άξονα ήταν «Σύμφωνο Αντικομμιντέρν»), ο απάνθρωπος χαρακτήρας του -ως ιδεολογία και ως πρακτική- με την προγραμματισμένη εξόντωση εκατομμυρίων σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, η βάρβαρη κατοχή σχεδόν ολόκληρης της Ευρώπης και της νοτιοανατολικής Ασίας (με καταλήστευση, πείνα και σφαγές), τα έντονα πολιτικά και ιδεολογικά στοιχεία του πολέμου που δίχαζαν κάθε χώρα (ακόμα και τον αστικό πολιτικό κόσμο στο εσωτερικό της) δεν επέτρεπαν καμία τήρηση ίσων αποστάσεων από το κομμουνιστικό και εργατικό κίνημα της εποχής.
Επιπλέον, ο ισπανικός εμφύλιος που είχε προηγηθεί με την απροκάλυπτη γερμανοϊταλική επέμβαση υπέρ του Φράνκο, η ύπαρξη της Σοβιετικής Ένωσης στην πλευρά των Συμμάχων και οι εθνικοαπελευθερωτικές επαναστάσεις σ’ όλο τον κόσμο με έντονα στοιχεία κοινωνικής επανάστασης, τον καθιστούσαν έναν παγκόσμιο εμφύλιο. Οι ακραίες εθνικιστικές δυνάμεις συχνά συμμαχούσαν με τις «εχθρικές» δυνάμεις του Άξονα (ο Πεταίν στη Γαλλία, οι δωσίλογοι στη χώρα μας). Η αριστερά της εποχής σ’ οποιαδήποτε χώρα του συμμαχικού στρατοπέδου ζητούσε πιο ενεργητική διεξαγωγή του πολέμου μέχρι την τελική νίκη κατά του φασισμού.
Το ζήτημα που έμπαινε ήταν από ποιες δυνάμεις και με ποιο τρόπο θα ηττούνταν ο φασισμός· από τη Σοβιετική Ένωση και τα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα ή από τις μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις της Βρετανίας και των ΗΠΑ; Κυρίως όμως, ποιοι θα κυριαρχούσαν στο μεταπολεμικό κόσμο; Η Σοβιετική Ένωση και οι νικηφόρες κοινωνικές επαναστάσεις ή ένας νέος παγκόσμιος ιμπεριαλιστικός διακανονισμός (με την ηγεμονία ΗΠΑ- Βρετανίας) με αστικοδημοκρατικά καθεστώτα στην καλύτερη περίπτωση; Ότι κι αν έγινε στο τέλος, ποτέ δεν αμφισβητήθηκε ο αντικειμενικά αντιφασιστικός χαρακτήρας του πολέμου, ποτέ δεν ειπώθηκε από κομμουνιστές ή προοδευτικούς ανθρώπους «όποιος και να νικούσε τι θ’ άλλαζε;», κανένας κομμουνιστής δεν παραπονέθηκε για το μεταπολεμικό διαμελισμό της Γερμανίας ούτε στην ίδια τη Γερμανία. Αυτός ήταν ο ΄Β Παγκόσμιος γι’ αυτό και οι κομμουνιστές γιορτάζουν την 9η Μάη, τη μέρα της αντιφασιστικής νίκης, ενώ ο αστικός κόσμος προσπαθεί να κάνει τους λαούς να την ξεχάσουν. Αντίθετα οι επαναστάτες σοσιαλδημοκράτες δεν πανηγύρισαν τη νίκη της Αντάντ στον Ά Παγκόσμιο και κατήγγειλαν τη συνθήκη των Βερσαλλιών ως άδικη και εκδικητική για την ηττημένη Γερμανία.
Όπως βλέπουμε οι διαφορές ανάμεσα στους δύο παγκόσμιους πολέμους είναι τεράστιες.
Τα αντιτιθέμενα μπλοκ στην Ανατ. Μεσόγειο και στη Μαύρη Θάλασσα στο πλαίσιο των οποίων, όπως παραδέχεται και το ΚΚΕ, εντάσσεται ο ελληνοτουρκικός ανταγωνισμός, σε ποιόν πόλεμο παραπέμπουν; Μήπως ο άξονας Ελλάδας- Κύπρου- Ισραήλ αντιστοιχεί στους «συμμάχους» του ΄Β Παγκόσμιου πολέμου; Το ΚΚΕ υπογραμμίζει «το κύριο, που είναι ο χαρακτήρας του πολέμου, ο οποίος είναι ιμπεριαλιστικός και από τις δύο πλευρές, ασχέτως ποιος είναι πρώτος επιτιθέμενος». Ωστόσο μιλάει για «υπεράσπιση της εδαφικής ακεραιότητας», «κυριαρχικά δικαιώματα», «εισβολή», «κατοχή» κτλ., που παραπέμπουν στους ηρωικούς αγώνες ενός άλλου πολέμου σε μιαν άλλη εποχή.
Η πλειοψηφία των σοσιαλιστών κατά τον Ά Παγκόσμιο πόλεμο επικαλούνταν, μεταξύ άλλων, τους εθνικούς, επαναστατικούς πολέμους της περιόδου 1789- 1871 και την υπεράσπιση της πατρίδας για να συσκοτίσουν τον ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα του πολέμου. Ο Λένιν (Άπαντα τ. 30 σελ. 82) έγραψε για τέτοιους παραλληλισμούς: «Ο μαρξισμός κάνει μια τέτοια ανάλυση και λέει: αν “η πραγματική ουσία” του πολέμου συνίσταται, λόγου χάρη, στην αποτίναξη του αλλοεθνικού ζυγού (πράγμα που είναι τυπικό κυρίως για την Ευρώπη του 1789- 1871), τότε ο πόλεμος είναι προοδευτικός από την πλευρά του καταπιεζόμενου κράτους ή έθνους. Αν “η πραγματική ουσία” του πολέμου είναι το ξαναμοίρασμα των αποικιών, η διανομή της λείας, η αρπαγή ξένων εδαφών (τέτοιος είναι ο πόλεμος του 1914- 1916), τότε η φράση για υπεράσπιση της πατρίδας είναι καθαρή εξαπάτηση του λαού».
Το ΝΑΡ εκτιμά ότι ο ελληνοτουρκικός ανταγωνισμός στο πλαίσιο των ιμπεριαλιστικών αξόνων στην περιοχή και των δυνάμεων που εμπλέκονται καθώς και μία ενδεχόμενη πολεμική σύγκρουση, προσομοιάζει στον «πόλεμο του 1914- 1916» και τα καθήκοντα των κομμουνιστών είναι ανάλογα με αυτά που έβαζε ο Λένιν τότε: απεμπλοκή από κάθε ιμπεριαλιστικό συνασπισμό και συμμαχία (ΕΕ, ΝΑΤΟ, ΗΠΑ, άξονας Ελλάδας- Κύπρου- Ισραήλ), καμία ενότητα με την αστική τάξη της χώρας, ξεσκέπασμα του απατηλού νοήματος των συνθημάτων της υπεράσπισης των «κυριαρχικών δικαιωμάτων» από «εισβολή», πάλη για την αποτροπή ενός πολέμου συνδυασμένου με την ανατροπή της αστικής τάξης.
Το ΚΚΕ ας μας πει τελικά ποια είναι «η πραγματική ουσία» του ανταγωνισμού: ο ιμπεριαλιστικός χαρακτήρας και απ’ τις δύο πλευρές ή η άμυνα απέναντι στην αμφισβήτηση των «κυριαρχικών δικαιωμάτων» της χώρας μας;
Με το δίκιο των λαών και στις δύο χώρες- Οι θέσεις του ΝΑΡ
Η αντικαπιταλιστική κομμουνιστική Αριστερά δεν μιλάει με τη γλώσσα της κρατικής πολιτικής και δήθεν αυτονόητων «εθνικών δικαίων». Αφετηρία μας είναι τα συμφέροντα και το δίκιο των λαών στις δύο χώρες. Αν η άδικη και από τις δύο μεριές διαπάλη των αστικών τάξεων Ελλάδας και Τουρκίας για εξορύξεις στις διεθνείς θάλασσες, αποτελεί το «κλειδί» για το μεταξύ τους συσχετισμό και το «φιτίλι» για μια επικίνδυνη ανάφλεξη, το συμφέρον του εργατικού κινήματος είναι ξεκάθαρα: ενάντια στις εξορύξεις στις ΑΟΖ, από οποιαδήποτε πλευρά! Οι «δίδυμοι» στόχοι για διασφάλιση της ειρηνικής συμβίωσης και της προστασίας του περιβάλλοντος, ορίζουν το γόνιμο πλαίσιο για διεθνιστική κομμουνιστική προοπτική στην περιοχή.
Στις σημερινές συνθήκες, ο αγώνας για ανατροπή των πολεμικών εξοπλισμών και ενάντια στην πολεμική προετοιμασία αναβαθμίζεται. Το εργατικό κίνημα σε Ελλάδα και Τουρκία, πρέπει να δράσει ενάντια στους σχεδιασμούς ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και άλλων ιμπεριαλιστικών οργανισμών, αλλά και των αστικών τάξεων Ελλάδας-Τουρκίας. Οι τελευταίες, έχουν και αυτοτελείς επιδιώξεις και δεν είναι απλά ενεργούμενα. Φυσικά η καθεμία έχει τα δικά της πλεονεκτήματα.
Καθήκον μας να επιδράσουμε στο σήμερα για την αποτροπή πολέμου. Να εμποδίσουμε τη δημιουργία κλίματος πολεμικής υστερίας κι εθνικισμού, αποκαλύπτοντας τον αντιδραστικό χαρακτήρα του ελληνοτουρκικού ανταγωνισμού και ενδεχόμενης πολεμικής εμπλοκής. Η μάχη με τον εθνικισμό, τη ρητορική μίσους και τη στρατιωτικοποίηση της κοινωνικής ζωής αποτελούν συστατικό μέρος της θέσης μας. Κεντρική θέση σε αυτή την μάχη έχουν οι στόχοι για ακύρωση των εξοπλιστικών προγραμμάτων και αποφασιστική μείωση των πολεμικών δαπανών σε Ελλάδα και Τουρκία, έξοδο από το ΝΑΤΟ, απομάκρυνση παλιών και νέων στρατιωτικών βάσεων των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ
Είμαστε ρητά αντίθετοι με οποιαδήποτε αλλαγή συνόρων Ελλάδας-Τουρκίας, χερσαίων και θαλάσσιων (πχ με επέκταση αιγιαλίτιδας ζώνης στα 12 ναυτικά μίλια).
Είμαστε αντίθετοι στις μονομερείς ανακηρύξεις ΑΟΖ διότι αποτελούν επιθετικές κινήσεις που οδηγούν σε πολεμικές ατραπούς σε μια περιοχή που συγκρούονται τα μεγαλύτερα σε παγκόσμια κλίμακα συμφέροντα στη μεταφορά ενέργειας και εμπορευμάτων. Εξυπηρετούν αποκλειστικά τα συμφέροντα των πετρελαϊκών κολοσσών κι όχι των λαών της περιοχής. Η εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων της, δυνητικά, ελληνικής ΑΟΖ από τις πετρελαϊκές εταιρίες, δεν θα κάνει την Ελλάδα να μοιάζει περισσότερο με τη Νορβηγία (της κρατικής Statoil και του δημόσιου ταμείου της) αλλά με τη Νιγηρία των εγκλημάτων της SHELL. Τα κέρδη που θα τα έχουν λίγοι Έλληνες ολιγάρχες, φυσικά και δεν θα τα δει ποτέ ο λαός.
Σε κάθε περίπτωση, ακόμη και αν δεν υπήρχε θέμα ανταγωνισμού μοιρασιάς Ελλάδας και Τουρκίας, παλεύουμε ενάντια στην εξόρυξη υδρογονανθράκων και την προοπτική νέου γύρου αιώνων οικονομίας των ορυκτών καυσίμων. Η σύγχρονη κομμουνιστική προοπτική, με ισχυρή οικολογική και διεθνιστική διάσταση, είναι ασύμβατη με μια οικονομία παγιδευμένη στον εξορυκτισμό. Το οικολογικό “όχι” στις εξορύξεις συμπληρώνει το πολιτικό. Ο κομμουνισμός του 21ου αιώνα δε διατηρεί την καπιταλιστική λογική της εξάντλησης του πλανήτη.
Διεκδικούμε ένα νέο ενεργειακό μοντέλο, έξω από τη λογική της αγοράς και της κερδοφορίας που επιβάλει το καπιταλιστικό πλαίσιο. Ορθολογική παραγωγή και χρήση ενέργειας για όλους, με ισότητα πρόσβασης, δωρεάν και με προστασία περιβάλλοντος. Κέντρο της πρότασής μας αποτελεί η από-εμπορευματοποίηση παραγωγής και χρήσης ενέργειας για κάλυψη άλλου τύπου κοινωνικών αναγκών με σταδιακή απομάκρυνση από τα ορυκτά καύσιμα.
Αγωνιζόμαστε για την προστασία του περιβάλλοντος ενάντια στην οικοπεδοποίηση και την καπιταλιστική επέκταση σε εκτάσεις των διεθνών θαλασσών. Ο διαμοιρασμός θαλάσσιων περιοχών του πλανήτη σε θαλάσσια οικόπεδα προς αποκλειστική εκμετάλλευση, αποτελεί μία επανάληψη με άλλους όρους των «περιφράξεων». Πρόκειται για τις περιφράξεις των κοινών γαιών από τους γαιοκτήμονες τον 18ο αιώνα που περιέγραψε ο Μαρξ στο πλαίσιο της πρωταρχικής συσσώρευσης, μία διαδικασία η οποία οδήγησε στην ανάδυση του καπιταλισμού και τη βιομηχανική επανάσταση. Οι νέου τύπου περιφράξεις των θαλάσσιων οικοπέδων και η αγοραπωλησία αποκλειστικών δικαιωμάτων εκμετάλλευσης, δημιουργεί μία αγορά η ύπαρξη της οποίας είναι απαραίτητη για των προσπορισμό προσόδων, με τρόπο ανάλογο με την άντληση γαιοπροσόδων από την ατομική αποκλειστική ιδιοκτησία χερσαίων εκτάσεων.
Το επιχείρημα ότι διεκδικούμε τώρα ΑΟΖ με τις πλάτες των πολυεθνικών ώστε να τις έχουμε «καβάτζα» για το σοσιαλισμό είναι η απόλυτη υποκρισία και υποταγή στην αστική τάξη. Με τέτοια αριστερά, πρώτον δεν θα έρθει ποτέ ο σοσιαλισμός και δεύτερον μετά τις ληστρικές εκμεταλλεύσεις των πολυεθνικών το μόνο που θα έχει απομείνει για το σοσιαλισμό θα είναι το κόστος της περιβαλλοντικής καταστροφής.
Στεκόμαστε αλληλέγγυοι στους πρόσφυγες. Δικαίωμα ελεύθερης μετακίνησης στις χώρες που επιθυμούν να μεταβούν (και στην Ελλάδα), απρόσκοπτη παροχή δικαιωμάτων ασύλου και υπηρεσιών υγείας, στέγασης και διατροφής με κατάργηση κλειστών ή «ανοιχτών» κέντρων κράτησης και ανατροπή της αντιπροσφυγικής συμφωνίας ΕΕ-Τουρκίας (και Ελλάδας). Ενάντια στις επιχειρήσεις της Frontex, της ελληνικής και τουρκικής ακτοφυλακής καθώς και των στρατών στις δύο πλευρές των συνόρων στον Έβρο που μετατρέπουν Αιγαίο και Έβρο σε χώρους δολοφονίας ή φυλάκισης των προσφύγων.
[1] https://www.902.gr/eidisi/politiki/226702/dilosi-toy-dimitri-koytsoympa-meta-ti-synantisi-me-tin-proedro-tis
[2] Χωρικά Ύδατα, Υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ: Ειδική έκδοση του ΝΑΡ
[3] Ολόκληρο το κείμενο της Σύμβασης στα Ελληνικά: https://eur-lex.europa.eu/legal-content/EL/TXT/?uri=CELEX%3A21998A0623%2801%29
[4] https://www.efsyn.gr/node/227302
[5] https://www.real.gr/politiki/arthro/koutsoumpas_megali_anisyxia_gia_tin_tourkiki_epithetikotita_asymmetres_apeiles_se_ebro_kai_nisia_tou_aigaiou-616617/
[6] https://www.tanea.gr/2020/06/03/politics/antipoliteysi/ti-eipan-sakellaropoulou-koutsoumpas-gia-ta-ellinotourkika/
Πηγή: Εφημερίδα ΠΡΙΝ
Οι κομμουνιστές είναι με την μετατροπή της υπεράσπισης της εθνικής ανεξαρτησίας σε εμφύλιο ταξικό πόλεμο. Δεν είναι με το ότι αποκλείεται να υπάρχει θέμα εθνικής ανεξαρτησίας γιατί αυτό ως άποψη είναι μια οικονομίστικη καρικατούρα άρνησης του ιμπεριαλισμού, της εθνικής ανισότητας και μονοδρόμησης κάποιας “προόδου” μέσω των παραγωγικών δυνάμεων. Βέβαια δεν είναι με το ότι τα πάντα είναι επίδικο εθνικής ανεξαρτησίας. Ας πούμε οι κομμουνιστές κρίνουν. Η εξαγγελθήσα από τον Ερντογάν πολεμική επιχείρηση στα 6 νμ από την Κρήτη γεννάει επιδικα εθνικής ανεξαρτησίας ? Η απάντηση είναι προφανώς, το να έρθει ένας ξένος στρατός να επιβάλλει τι χωρικά ύδατα έχει η Ελλάδα και πως δεν έχει υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ είναι θέμα εθνικής ανεξαρτησίας, είναι θέμα ικανότητας της εργατικής τάξης και του λαού στην Ελλάδα να αγωνιστούν κατά των καπιταλιστικών σχέσεων εξουσίας και εκμετάλλευσης. Αν γίνει η εξαγγελθείσα από τον Ερντογάν πολεμική επέμβαση στα 6νμ από την Κρήτη οι συνθήκες της ταξικής πάλης γίνονται χειρότερες. Δεν είναι επιδικο εθνικής ανεξαρτησίας το να πάρει η Ελλάδα πλήρη επήρεια στην ΑΟΖ του Καστελλόριζου για τον eastmed. Αλλά ότι η Ελλάδα ούτε διπλωματικά τελικά δεν ζητάει κάτι παράλογο και εθνικιστικό που φραστικά λέει, πόσο μάλλον να το επιβάλει με πολεμική επιχείρηση, πρέπει να μπαίνει σαν απόδειξη της διαφοράς επιθετικότητας και τυχοδιωκτισμού. Η Ελλάδα θέλει να προσκολληθεί στον eastmed αν γίνει, η Τουρκία επιβάλλει τα σχέδια της πολεμικά.
Αν τα κάνουμε κτήμα αυτά σαν γενικές αρχές και σαν διάβασμα των θέσεων των 2 κοινωνικών σχηματισμών στην ιμπεριαλιστική αλυσίδα θα αποφύγουμε και την τόση βαρετή σεντονομαχία σεντονιών που τα διαβάζουν (?) τα μέλη και μόνο.
Το ΚΚΕ κατά τα άλλα όπως έστρωσε κοιμάται. Επιχειρεί να ξηλώσει, στα σιωπηλά, το οικοδόμημα του 19ου συνεδρίου και θα δέχεται κριτική για τις αντιφάσεις που αυτή η προσπάθεια γεννάει έστω σε αυτήν την σεντονιάδα με κοινό κάποια (αποφασισμένα για βαρετό διάβασμα) μέλη. Όταν όμως έχεις υιοθετήσει ανοησίες όπως το “η εθνική ανεξαρτησία είναι ξένη σημαία” και ταυτόχρονα θες να υπερασπίζεσαι κυριαρχικά δικαιώματα, η αποδόμηση σου είναι τόσο εύκολη που δεν χρειάζεται καν σεντόνι.
Βέβαια το ΝΑΡ αποδομεί το ΚΚΕ απο την σκοπιά των χειρότερων, πιο οικονομίστικων, πιο δεξιών και συμβιβασμένων όψεων του 19ου συνεδρίου. Ο λαός παραμένει ανυπεράσπιστος
Κώστας
Μην είσαι άδικος Κώστα. Δεν είναι σεντονιάδα, είναι εκτενές άρθρο λόγω και της ανάγκης να είναι τεκμηριωμένο.
Γι’ αυτό εξάλλου διαβάζεται πάρα πολύ και τροφοδοτεί έναν διάλογο
ΑΩ με τον όρο “σεντονιάδα” αναφέρομαι σε όλη την σειρά που την θεωρώ αφενός μεν αντικειμενικά προσανατολισμένη σε οργανωμένα μέλη και στελέχη, αφαιτέρου δε πλήρως ανίκανη να στήσει στελέχη, κομμουνιστές λαικούς οργανωτές της πάλης που θα κληθούμε να δώσουμε σε μια πολεμική εμπλοκή σαν αυτήν που είμαστε στο παρά 1.
Προφανώς τα κείμενα αυτά θα είναι εκτενή, αλλά αφού, λέω εγώ, δεν κάνουν την δουλειά τους, τα λέω σεντονιάδα.
Το δε ενδιαφέρον που προκαλούν δεν είναι αντίθετο με την πλήρη αποτυχία τους. Εϊμαστε στα πρόθυρα της σχεδόν πολεμικής επιχείρησης στα 6 νμ από την Κρήτη εν μέσω παγερής λαικής αδιαφορίας. Ο ιμπεριαλισμός και οι 2 αστισμοί μας ετοιμάζουνε για την σφαγή και η κομμουνιστική αριστερά γεμίζει σελίδες. Να γεμίσουν προκήρυξη μισής σελίδας για το θέμα με τρόπο που να ενισχύει την λαική αντίσταση με νοιάζει εμένα Γιατί η κομμουνιστική μας αριστερά το μόνο που θα καταφέρει θα είναι να μαντρωθούμε στους στρατώνες και μετά από λίγο να ευχαριστούμε τις ΗΠΑ για το όποιος τέλος θα δώσουν, για το ότι τουλάχιστον δεν θα γίνει πόλεμος
Κώστας
Ενδιαφέροντα όλα αυτά, αλλά τα άρθρα είναι για άλλο σκοπό από αυτό της προκήρυξης της μιας σελίδας που αναφέρεις. Φυσικά και είναι αναγκαίες αυτές , υπάρχουν και τέτοιες. Αλλά εδώ πρόκειται για την ανάλυση και τη θεωρητική συζήτηση που οδηγεί σε αυτές. Και είναι απολύτως απαραίτητη αυτή η συζήτηση.
Ίσως μάλιστα πλευρά του προβλήματος της αριστεράς και ειδικά της κομμουνιστικής είναι ότι η θεωρία έχει υποβιβαστεί σε σημεία, αφορισμούς, χαρακτηρισμούς, συνθήματα και “δελτία τύπου”
ΑΩ η λογική λέει πως ένα τέτοιο άρθρο, και τα αντίστοιχα στην ΚΟΜΕΠ, έχουν σκοπό άλλο από την προξήρυξη αλλά όχι άσχετο. Έχουν σκοπό να θωρακίσουν ένα δυναμικό για να μπορεί να γράψει και να αναπαράξει την προκήρυξη, να γίνουν λαικοί οργανωτές στην κατεύθυνση της προκήρυξης.
Το θέμα είναι ότι διαφωνούμε για το τι να γράφει η προκήρυξη. Εγώ θέλω να λέει και για την ανάγκη υπεράσπισης της εθνικής κυριαρχίας και της εδαφικής ακεραιότητας γιατί απειλείται άμεσα. Από τι απειλείται ? Από την εξής τριπλέτα. Η Τουρκία απειλεί, η Τουρκία είναι πολύ μεγάλη για να ρισκάρει ο ευρωατλαντισμός να την χάσει, η Ελλάδα αποκλείεται να διαφοροποιηθεί από τον ευρωατλαντισμό.
Μια προκήρυξη αν υπήρχε ΑΩ, που προφανώς δεν υπάρχει, θα τα στοχοποιούσε αυτά όλα. Κανονικά θα καλούσαμε πορείες στην Αμερικάνικη και την Τούρκικη πρεσβεία, στα γραφεία της ΕΕ και στο Σύνταγμα. Σκέψου τι αποτροπιασμό προκαλεί αυτό στις περισότερες αριστερές μας γραφειοκρατίες, ως και το ΚΚΕ δεν το τολμάει
Ο διάλογος πιο πάνω είναι ενδεικτικός για το πόσο το άρθρο των 2 σ δεν θωρακίζει. Υποστηριχτές του ΝΑΡ μας λένε πως αν υπάρχει απέναντι στεριά δεν γίνεται να έχεις 12. Ε, απέναντι από την Κρήτη δεν υπάρχει άρα τα 6νμ στα οποία λέει ο ο Ερντογάν πως θα κάνει πολεμική-εξορυκτική επιχείρηση είναι οιωνεί εθνικά ύδατα, σαν να λέμε εθνικό έδαφος δηλ όποτε το αποφασίσουμε. Με τα σημερινά 6 νμ νότια της Κρήτης, που όλοι συμφωνήσαμε πως όποτε θέλουμε τα κάνουμε 12, είναι καραμπινάτη ΑΟΖ.
Εσύ ΑΩ πιστεύεις πως το εκτενές αυτό άρθρο θωρακίζει μέλη και στελέχη για να γίνουν λαικοί οργανωτές για τον αγώνα για την δίκαιη ειρήνη ? Μπορεί η ειρήνη να είναι δίκαιη με ελληνικό στρατό στα 0νμ από την Τουρκία ή τούρκικο στα 0νμ από την Ελλάδα και μάλιστα εντός Τουρκίας ή εντός Ελλάδας αν μιλάμε για σημεία που οι 2 χώρες δικιαούνται 12 ?
Κώστας
Πολλά θετικά έχει το κείμενο. Αλλά υπάρχουν και κοτσάνες όπως εδώ:
“Το ΝΑΡ εκτιμά ότι ο ελληνοτουρκικός ανταγωνισμός στο πλαίσιο των ιμπεριαλιστικών αξόνων στην περιοχή και των δυνάμεων που εμπλέκονται καθώς και μία ενδεχόμενη πολεμική σύγκρουση, προσομοιάζει στον «πόλεμο του 1914- 1916»
Είναι δυνατόν να γίνεται τέτοια σύγκριση; Τότε συγκρουστηκαν οι βασικές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις διεκδικώντας να αρπάξουν για τον εαυτό τους τα εδάφη των αντιπάλων και τις αποικίες. Ούτε η ΤΟυρκία θέλει να κατακτήσει τμήμα της Ελλάδας – σκοπεύει όμως να παραβιάσει τα σύνορα της και τα διεθνή υδατα για οικονομικούς σκοπούς. Ούτε η Ελλάδα βέβαια έχει στρατιωτικό σχέδιο εισβολής αλλα λειτουργεί πάντα υπό το σχέδιο των πολυεθνικών που θέλουν να εκμεταλλευτούν την περιοχή.προς όφελος τους. Αν προχωρήσουμε την αποτυχημένη αναλογία σας , με ποια δύναμη του Α ΠΠ μοιαζει η Ελλάδα; Τη Ρωσία ;
εντελώς αστοχη νομιζω ειναι η παρατήρησή σου. Το κείμενο δεν αναζητά ομοιότητες με τον ΑΠΠ με βάση το ΜΕΓΕΘΟΣ των ΔΥΝΆΜΕΩΝ, αλλά με βάση τον ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ του πολέμου, που ηταν αδικος και από τις ΔΥΟ μεριές. Ας κανουμε μια προσπάθεια για σοβαρή συζήτηση χωρίς επιπόλαιες κοτσάνες
Δεν νομίζω ότι χρειάζεται και ιδιαίτερη απάντηση στο δισέλιδο άρθρο του ΠΡΙΝ.
Άλλωστε οι αρθρογράφοι κάνουν ΑΚΡΙΒΩΣ το ίδιο για το οποίο κατά τα άλλα κατηγορούν το ΚΚΕ: αντιφάσκουν και δεν απαντούν σε καίρια ζητήματα με ξεκάθαρο τρόπο (όπως π.χ. τι θέση παίρνουν σε ενδεχόμενο πολέμου και πως προετοιμάζουν τον λαϊκό παράγοντα για ένα ΤΕΤΟΙΟ ενδεχόμενο).
Ας αφήσω στην άκρη την επιλεκτικότητα στο χωρία των κειμένων της ΚΟΜΕΠ που δημιουργεί εντυπώσεις και βολεύει την ρηχή και επικοινωνιακή κριτική ή για την ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΠΡΩΤΟΤΥΠΙΑ με το casus belli σε περίπτωση οριοθέτησης 12 νμ (που δεν είναι ανώτατο όριο αλλά ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ-αλήθεια που αλλού δεν ισχύει αυτό?) που δε θίγεται πουθενά ή την χυδαιότητα για την και καλά “ασύμμετρη απειλή” κατά των προσφύγων που κατάλαβε το ΝΑΡ και ο ΠΜ.
Ο Ριζοσπάστης απάντησε όπως ακριβώς αρμόζει στο ΠΡΙΝ.
https://www.rizospastis.gr/story.do?id=10822847
Κάνε ένα κόπο να διαβάσεις πρώτα τι λέει η συνθήκη για να δεις αν το θέτει σωστά ή λαθος το κείμενο των ΝΑΡΙτων
Στο παραθέτω
SECTION 2. LIMITS OF THE TERRITORIAL SEA
Article3
Breadth of the territorial sea
Every State has the right to establish the breadth of its territorial sea up to a limit not exceeding 12 nautical miles, measured from baselines determined in accordance with this Convention.
Μετέφρασέ το εσύ σωστά…
Ανώνυμε το όριο συνεπάγεται όταν για λόγους γεωγραφικούς δεν μπορεί να γίνει επέκταση στα 12 ναυτικά μίλια.
Προφανώς υπάρχουν σημεία στο Αιγαίο όπου η απόσταση μεταξύ ελληνικών νησιών και τούρκικης ακτογραμμής είναι μικρότερη των 12 νμ και ΑΡΑ εκεί εφαρμόζεται η ΜΕΣΗ ΓΡΑΜΜΗ ως περιορισμός.
Η ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ επέκτασης από τα 6 νμ που προϋπόθεταν η προηγούμενη συνθήκη στα 12 νμ μεταφράζεται ως αυτονόητο δικαίωμα που δεν υπόκεινται σε κάποιον περιορισμό σύμφωνα με τις διεθνείς συνθήκες.
Τώρα αν πολιτικοί χώροι ή μεμονωμένοι οπαδοί τους παίζουν με τις λέξεις προκειμένου να καλύψουν την πολιτική τους ατζέντα αυτό είναι αλλουνού παπά ευαγγέλιο.
Η Τουρκία, με απόφαση της Εθνοσυνέλευσής της (8/6/1995),μόλις τέθηκε σε ισχύ η Σύμβαση του Δικαίου της Θάλασσας, εξέδωσε το γνωστό «casus belli» δηλαδή το να θεωρεί ως αιτία πολέμου την επέκταση στα 12 μίλια των ελληνικών χωρικών υδάτων. Εδώ μάλλον η τούρκικη επιθετικότητα πάει περίπατο για το ΝΑΡ…
Περίεργο όμως ότι δεν θίγεται το γεγονός πως η Τουρκία έχει ασκήσει το ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ δικαίωμα της οριοθέτησης των χωρικών υδάτων στα 12 νμ σε Εύξεινο Πόντο και ΝΑ Μεσόγειο ήδη από το 1964.
Ακόμα πιο προβληματικό πως τις γκρίζες ζώνες στο Αιγαίο πέρα από την Τουρκία,τις προωθεί με ΚΑΘΕ ευκαιρία το ΝΑΤΟ και η ΕΕ.
Επίσης ακόμα πιο προβληματικό το γεγονός πως δεν αναφέρεται ότι η αξίωσή του 10 ναυτικών μιλίων του εθνικού εναέριου χώρου προηγείται του καταστατικού του ICAO, το οποίο είχε καθοριστεί το 1931, και ότι αναγνωρίστηκε από όλους τους γείτονές της Ελλάδας, συμπεριλαμβανομένης της Τουρκίας, πριν και μετά το 1948, αποτελώντας έτσι ένα καθιερωμένο δικαίωμα. Και συμπληρωματικά ότι ο ισχυρισμός του μήκους των 10 μιλίων μπορεί επίσης να ερμηνευθεί ως μια μερική, επιλεκτική χρήση των πολύ ευρύτερων δικαιωμάτων που εγγυάται ο νόμος της θάλασσας,δηλαδή το δικαίωμα σε ζώνη 12 μιλίων τόσο στον αέρα όσο και στο νερό.
Τα ελληνικά χωρικά ύδατα βρίσκονται στα όρια των 6 μιλίων μόνο λόγω του casus belli της Τουρκίας.Μέχρι το 1975 και για 44 συνεχή έτη, η Τουρκία αναγνώριζε και σεβόταν τη ρύθμιση αυτή των 10 ν.μ. Από το 1975 μέχρι σήμερα, όμως, αμφισβητεί τον πέρα από τα 6 μίλια εναέριο χώρο της Ελλάδας. Προφανώς η διαμόρφωση της ισχύος μεταξύ των δύο κρατών δεν εκφράζεται τις συμφωνίες του τότε και από εκεί πηγάζει η τούρκικη προκλητικότητα.
Μιλάμε για ένα κράτος που κάνει τα ίδια και περισσότερα στα πλαίσια του ΝΑΤΟ με την Ελλάδα και που χτίζει ως αυτόνομη περιφερειακή δύναμη τη δικιά της πολιτική διαμορφώνοντας και όχι ακολουθώντας τους σχεδιασμούς.
Με τετραπλάσιο ΑΕΠ,80 εκατομμύρια πληθυσμό,μέλος των G20 με δυνατούς εγχώριους μονοπωλιακούς ομίλους σε ενέργεια και κατασκευές,στρατούς κατοχής σε 3 χώρες και βάσεις σε άλλες 4,με την πρώτη χώρα μέλος του ΝΑΤΟ που πραγματοποίησε την αγορά όπλων και συμπαραγωγή (s-400) με δύναμη εκτός ΝΑΤΟ (Ρωσία).
Κατά τα άλλα όποιος μιλάει για τα προφανή γίνεται φερέφωνο της ελληνικής αστικής τάξης.
Κρίμα και πάλι κρίμα.
Έλα να δούμε τα θέματα ένα ένα με υπομονή και νηφαλιοτητα
Έγραψες ότι τα 12νμ “δεν είναι ανώτατο όριο αλλά ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ Δικαίωμα”
Σου ζήτησα να δεις τι γράφει η συνθήκη. Μη ξεφεύγεις σα μικρό παιδί.
Τι κατάλαβες διαβάζοντας την; είναι αυτονόητο δικαίωμα ή ανώτατο όριο υπό προϋποθέσεις;
Δεν μπορεί να είμαι και τα δύο. Δες αυτό πρώτα προσεκτικά και απάντησε νηφάλια. Δεν είναι μεμπτό που δεν είχες διαβάσει τη συνθήκη πριν γράψεις το σχόλιο
Γράψε λοιπόν. Τι ισχυει; τα 12μμ είναι αυτονόητο δικαίωμα ή ανώτατο όριο που ακειτσι υπό προϋποθέσεις
Μετά ευχαρίστως θα συνεχίσουμε να δούμε τις προϋποθέσεις για ορισμό στενότερης ζώνης
Τι λες, να το πάμε έτσι ή απλά θα γράφουμε ότι ναναι ο καθένας;
Ανώνυμε αν θες να παίξουμε την κολοκυθιά ή να παίζουμε με τις λεξούλες ειλικρινά με αφήνει αδιάφορο.
Σου ξαναλέω πως είναι παγκόσμια πρωτοτυπία το τι συμβαίνει στο Αιγαίο για τα ναυτικά μίλια και πως όπου δεν υπάρχει γεωγραφικός περιορισμός η οριοθέτηση των χωρικών υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια είναι ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ.
Η οριοθέτηση των χωρικών υδάτων πέρα των 12 ναυτικών μιλίων αποτελεί ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟ.
Τόσο απλά.
Εντάξει ΑΥΤΟΝΟΗΤΕ έγινες κατανοητός. Δεν αντέχεις συγκεκριμένη συζήτηση
Ανώτατο όριο είναι τα 12 νμ και όχι αυτονόητο όριο όπως λαθεμένα πιστεύει το ΚΚΕ (και η ΛΑΕ έτσι;). Συνεπώς, τα 6νμ που είναι σήμερα τα χωρικά ύδατα της Ελλάδας, είναι μια χαρά και να μείνουν εκεί που είναι. Αυτη η θεση πρέπει να γίνει κτήμα του λαού μας. Παρομοίως, κ από την πλευρά του τουρκικού καπιταλισμού, πρέπει να μπορέσει ο εκεί λαός να βάλει φραγμο στην τουρκικη επιθετικότητα .
Άντε πάμε στο δημοτικό
Αν η απέναντι στεριά απέχει τουλάχιστον 24 έχεις μέχρι 12. Αν θες από …διεθνισμό να πεις ότι έχεις 0 δεν απαγορεύεται
Κώστας
Λίγο εκτός θέματος, αλλά αυτό το κομμάτι της «απάντησης» του Ρ (https://www.rizospastis.gr/story.do?id=10822847 ) είναι μια τεράστια υποκρισία: «Αν έκαναν τον κόπο οι φωστήρες του «ΠΡΙΝ» να δουν τι γράφουν στον Τύπο διάφοροι αναλυτές της αστικής τάξης… «συνδιαχείριση», «γκριζαρίσματα» κ.λπ. »
Όποιος θυμάται έστω και λίγο την περίοδο που συζητιόταν η έξοδος από την ΕΕ θα θυμάται το ΚΚΕ να ωρύεται ότι πρέπει να βάζουμε και στη συζήτηση το κομμάτι της α.τ. που δυνητικά μπορεί να είναι υπέρ της εξόδου και όποιος δε βάζει την εργατική εξουσία στην έξοδο από την ΕΕ είναι ουρά της αστικής τάξης. Τους έλεγαν ποιο κομμάτι είναι αυτό, πώς εκφράζεται και έλεγαν υπάρχει η πιθανότητα κομμάτια της α.τ. με εξαγωγικό προσανατολισμό να κάνουν, να ράνουν. Τώρα, δεν το νοιάζει αν υπάρχει τέτοιο, γιατί το επικρατές κομμάτι της α.τ. θέλει διευθέτηση εντός ΝΑΤΟ. ‘Ομως υπάρχει αυτό το κομμάτι που θέλει υπεράσπιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων στα ίσια και αυτή τη φορά έχει και πολιτικές εκφράσεις (Βελόπουλος πχ). Αλήθεια, αν διάβαζε κάποιος τότε τον αστικό τύπο όπως ειρωνικά λέει τώρα το ΚΚΕ τι θα έβλεπε σαν κυρίαρχο σενάριο, θα έβλεπε από αστική οπτική την έξοδο από ΕΕ χωρίς να χρησιμοποιείται σαν μπαμπούλας; Δε χρειάζεται απάντηση νομίζω σ’ αυτό.
Ας αναρωτηθούν οι φίλοι του ΚΚΕ γιατί τα λέει το κόμμα μία έτσι και μία γιουβέτσι; Ίσως επειδή έχει πέσει σε αντιφάσεις προσπαθώντας να πείσει τα μέλη ότι το πρόγραμμα του 19ου και όλη η απίθανη επιχειρηματολογία που χρησιμοποιεί έχει θετικές πρακτικές εφαρμογές, ενώ ξέρουν ότι αυτό δεν ισχύει και γι’ αυτό χρησιμοποιούν θέσεις που δεν απορρέουν από αυτό;
ΦΦ, δεν ήθελα να το βάλω σαν απάντηση σε εσένα, κατά λάθος γράφτηκε εδώ.
Μεταβατικέ μιας και αναφέρεις κάποια πράγματα θα θελα να σου απαντήσω ασχέτως αν αυτό βρίσκει ως αποδέκτη εμένα συγκεκριμένα ή όχι.
Το ΚΚΕ όταν αναφέρεται στα κυριαρχικά δικαιώματα και στις πλουτοπαραγωγικές δυνατότητες της χώρας το βάζει από δύο οπτικές,οι οποίες με την καμία δεν αναλογικοποιούνται σε αυτό που λες.
Το ΚΚΕ δεν λέει πάρτε τις ΑΟΖ και ελάτε να ξεκινήσουμε εξορύξεις ούτε φυσικά ότι αυτό αποτελεί κάποια επαναστατική τομή που θα μας πάει σταδιακά ή ως δια μαγείας στο σοσιαλισμό σε αντίθεση με αυτά που λέγανε ορισμένοι χώροι για την έξοδο από την ΕΕ σε καπιταλιστικά πλαίσια.
Η μια οπτική είναι η πατρίδα της εργατικής τάξης,η οποία δεν θίγεται σχεδόν από κανέναν αριστερό χώρο,με διακριτά χαρακτηριστικά από αυτή των αστών που νομίζω ότι δε χρειάζεται να τα αναφέρουμε και να ταυτολογούμε. Ο πλούτος ενός λαού που σε πρώτη φάση στο επίπεδο του εργατικού κράτους αποτελεί το κατοχυρωμένο οπλοστάσιο του για να καλύψει τις λαϊκές ανάγκες πρέπει να είναι στην προμετωπίδα των επαναστατικών κινημάτων ήδη από χτες. Η πάλη του λαού απέναντι στους ενεργειακούς κολοσσούς στο σήμερα ούτε μάταιη είναι αλλά ούτε και ανέφικτη, εκτός και αν κάποιοι θεωρούν ως δεδομένο πως ντε και καλά κάποιο εγχώριο ή διεθνές μονοπώλιο θα εκμεταλλευτεί τον πλούτο αυτό.
(Πείτε μας για ντετερμινισμό και μοιρολατρία μετά.)
Η δεύτερη οπτική που προφανώς δεν είναι ξεκομμένη απόλυτα από την πρώτη έχει να κάνει με το απαραβίαστο των συνόρων,που πρακτικά αν αρθεί αυτό σημαίνει πόλεμο. Το ΚΚΕ το μόνο που δεν κάνει είναι να χτίζει κλίμα εφησυχασμού και πασιφισμού στις συνειδήσεις των προλετάριων και στις δύο όχθες του Αιγαίου. Όσοι δεν έχουν αποφασίσει αν θα πολεμήσουν και θα το κάνουν αναλόγως πως πάει το πράμα,κυριολεκτικά δίνουν τον λαό βορά στις επιδιώξεις των αστών.
ΥΓ: Σου χρωστάω σχόλιο στο ποστ για το ΣΙΕΛ
ΦΦ, το ζήτημα είναι η υιοθέτηση τελικά της άποψης ότι είναι σωστή η υιοθέτηση πολιτικών στόχων και συνθημάτων που δύναται να ταυτιστούν ή ταυτίζονται με στόχους της α.τ. από το ΚΚΕ, ενώ αυτό το αποκαλούσε «ξένη σημαία» παλιότερα όταν το έκαναν άλλοι. Είτε το θέλει είτε όχι θα υπάρξει υπεράσπιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων από την αστική τάξη. Άρα, δεν μπορεί αυτό να λέει τα ίδια και πολύ χειρότερα σε αυτή την περίπτωση , να πράττει τα ίδια χωρίς να διαχωρίζεται πρακτικά με βάσει το ζήτημα της εργατικής εξουσίας . Αν ήταν συνεπές στην πρακτική του θα έπρεπε να λέει υπεράσπιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων με εργατική εξουσία και άρα μη συμμετοχή στην άμυνα που κάνουν οι αστοί. Όσο καμμένο και αν ακούγεται, αυτό είναι το παράλληλο της τότε άρνηση κοινής δράσης ή έστω διακήρυξης υπέρ της εξόδου, επειδή η έξοδος από την ΕΕ δεν συνοδεύεται από εργατική εξουσία.
Η δεύτερη οπτική σου είναι τελείως λάθος. Πρώτον, γιατί η επιδίωξη ειρήνης, όπως πιστεύει κάθε σοβαρή αριστερή οργάνωση, δεν ταυτίζεται με τον πασιφισμό και είναι προς όφελος του λαού και των δύο χωρών. Δεύτερον, η θέληση για στράτευση δεν αποτελεί απόδειξη κομμουνιστικής επαγρύπνσης. Κυριολεκτικά, αυτό θα κάνει όποιος θα κληθεί να υπηρετήσει. Το ζήτημα εδώ είναι η αιτιολόγηση του δίκαιου της άμυνας από μεριάς του ελληνικού κράτους. Και το ΚΚΕ εδώ δεν παίρνει υπ’ όψιν ούτε το βασικό δόγμα του Κλάουζεβιτς. Σίγουρα μία ιμπεριαλιστική Ελλάδα (σύμφωνα με την ανάλυση του ΚΚΕ) δεν μπορεί να κάνει δίκαιο πόλεμο, οπότε γιατί πρέπει να καλλιεργήσει την υπεράσπιση της πατρίδας; Αν ήταν πιστό στη γραμμή των μπολσεβίκων δε θα έπρεπε να το θεωρεί προδοτικό σύνθημα; Αν πιστεύει ότι αυτή η γραμμή είναι λάθος δικαίωμά του, αλλά να βγει ανοιχτά και να το πει για να γίνει η συζήτηση πάνω στις πραγματικές βάσεις της.
Αδερφέ με τη δική σου ομολογία όσοι χώροι της αριστεράς (ΝΑΡ,ΣΕΚ) υιοθετούν την ατζέντα της συνδιαχείρισης ή της μη κήρυξης ΑΟΖ δεν είναι ουρά τμημάτων της αστικής τάξης?
Κάνεις έναν παραλληλισμό ο οποίος ξεφεύγει εντελώς από την ουσία του ζητήματος. Επίσης είναι δυνατόν να υπάρξει πόλεμος και να μην μετατραπεί σε αγώνα για την κατάκτηση της λαϊκής εξουσίας? Το έχει κρύψει ποτέ του το ΚΚΕ αυτό?
Μήπως αποτελεί ζήτημα ταξικής προδοσίας η άμυνα απέναντι σε εισβολή από τους κομμουνιστές και η μετατροπή του πολέμου σε ταξικό πόλεμο απέναντι στην εγχώρια αστική τάξη?
Να ήταν και το δοξασμένο ΕΑΜ και οι Παρτιζάνοι της Ευρώπης λάθος στο συγκεκριμένο κομμάτι?
Επίσης ειρήνη γενικά και αόριστα δεν υπάρχει.
Ιμπεριαλιστική ειρήνη η οποία με τη σειρά της αντικειμενικά αποτελεί τη μαμή του ιμπεριαλιστικού πολέμου υπάρχει.
Και επειδή λες ότι “η θέληση για στράτευση δεν αποτελεί απόδειξη κομμουνιστικής επαγρύπνσης” και στα καπάκια πετάς και τους Μπολσεβίκους μήπως να θυμηθούμε ξανά το πως τοποθετούνταν ο Λένιν και οι Μπολσεβίκοι στο ζήτημα του αφοπλισμού του εργατικού κινήματος από τους πασιφιστές?
Λέω ξανά ότι αυτό που άνοιξα ήταν λίγο εκτός θέματος και ως στόχο είχε να δείξει πως τελικά δεν ήταν πολιτική αρχών η μη ταύτιση με συνθήματα/ πολιτικούς στόχους που στηρίζει ή ακόμα και ενδέχεται(!) να στήριζε η α.τ. που έλεγε το ΚΚΕ παλιότερα ή και τώρα όπου το βολεύει. Στο άρθρο-«απάντηση» ξαφνικά το ΚΚΕ βρίσκει ότι έχει αξία ότι η πλειοψηφία της αστικής τάξης θέλει λύση μέσω της διευθέτησης εντός ΝΑΤΟ στα ελληνοτουρκικά και άρα έχει αξία να το αναδεικνύουμε χωρίς να φοβόμαστε ότι υπάρχει ή μπορεί να υπάρξει μερίδα της που δε θέλει αυτή τη λύση. Ακριβώς τα αντίθετα πίστευε όταν τίθετο το θέμα της εξόδου από την ΕΕ, του ΝΑΤΟ, των εθνικοποίησεων στρατηγικών τομέων της οικονομίας κλπ. Πίστευε πως δεν έχει καμία αξία να μπουν ως αυτοτελείς σκοποί, εφόσον υπάρχει η περίπτωση να γίνουν εφικτά εντός του καπιταλισμού. Τώρα παρότι μπορεί μερίδες του κεφαλαίου να σκέφτονται την απάντηση σε στρατιωτικό επίπεδο δε χρειάζεται να διαχωριστεί τελείως γιατί η κύρια γραμμή είναι άλλη.
Αυτό είναι υποκρισία, γιατί προφανώς πρέπει να εξηγηθεί γιατί η γραμμή δεν είναι υπεράσπιση των θαλάσσιων συνόρων με εργατική εξουσία, άρα ξεχωριστή στρατιωτική οργάνωση, αλλά υπεράσπιση σκέτο. Ρητορικό ερώτημα, φαίνεται πως καμία σχέση δεν έχει το ΚΚΕ με την τίμια και αληθινή μπροστά στο λαό μαρξιστική ανάλυση, αλλά πότε είναι έτσι και πότε αλλιώς. Οπότε, δεν έχει κανένα ΝΑΡ και ΣΕΚ να απολογηθεί γιατί αυτοί δεν πίστευαν αυτήν την καρικατούρα αριστερισμού ότι η εξόδος από ΕΕ και κάθε στόχος χωρίς εργατική εξουσία είναι ξένη σημαία και οπορτουνισμός.
Ρε ΦΦ, μου λες σοβαρά ότι δεν είναι προς όφελος της ε.τ. και του λαού να υπάρχει ειρήνη, έστω και ιμπεριαλιστική στο 99% των περιπτώσεων; Μου λες ότι συγκεκριμένα είναι αδιάφορο αν θα υπάρξει διένεξη ανάμεσα σε Ελλάδα και Τουρκία; Στον κόσμο έξω βγαίνεις και λες τι ειρήνη τι πόλεμος, λολ; Επίσης, δεν είναι μονόδρομος ο πόλεμος μπορεί κάτω από το φόβο της λαΙκής δυσαρέσκειας να αποφευχθεί ή να τερματιστεί (π.χ. το Βιετνάμ).
Δε νομίζω ότι βολεύει το κόμμα να τραβήξει παράλληλες με τη γραμμή των μπολσεβίκων γιατί θα βρεθεί ότι δεν ακολουθεί τη γραμμή του Λένιν όχι μόνο ούτε ακριβώς όπως τέθηκε, αλλά ούτε καν στην ουσία της. Ξανά λέω 100 φορές για να δικαιολογηθεί η συμμετοχή των κομμουνιστών σε έναν πόλεμο μιας αστικής τάξης πρέπει αυτός να είναι δίκαιος, προοδευτικός, αλλιώς είναι σοσιαλσωβινισμός και προδοσία της εργατικής τάξης, όσο και να το στολίσεις όπως έκανε η Β’ Διεθνή ςκατά τον Α’ΠΠ.
Τι έλεγε ο Λένιν; Οι μπολσεβίκοι θα πρωτοστατήσουν στην άμυνα από τον εισβολέα και μετά βλέπουμε για τη δική μας κυβέρνηση; Ή άρνηση υπεράσπισης της πατρίδας, συναδέλφωση στα χαρακώματα, απειθαρχία, ήττα της δικής μας κυβέρνησης, τερματισμός του πολέμου χωρίς προσαρτήσεις με μετατροπή του σε εμφύλιο όπου υπάρχουν οι προϋποθέσεις; Ποτέ δεν είπε και έτσι και γιουβέτσι. Ποτέ δεν είπε πολεμάμε και θα δούμε. Είπε στους πασιφιστές, δεν παραδίδουμε τα όπλα που μας έδωσαν. ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΔΙΑΦΟΡΑ!
Και αυτό γιατί είχε εξηγήσει μαρξιστικά ότι ο πόλεμος είναι αντιδραστικός και από τις δύο μεριές με εξαίρεση τη Σερβία. Γιατί τα μεγάλα κράτη είναι ιμπεριαλιστικά. Είναι η Ελλάδα ιμπεριαλιστική; Το ΚΚΕ λέει ναι. Άρα ο πόλεμος είναι άδικος από τη μεριά της, δεν μπορείς να συμμετέχεις σαν κομμουνιστής στην άμυνα από την α.τ., είναι αδιάφορο (και μικροαστικό έλεγε ο Λένιν) ποιος επιτέθηκε πρώτος, σε ποιου εδάφη γίνεται ο πόλεμος. Μη μου μπλέκεις τα αντιφασιστικά αντάρτικα μέσα, άλλος πόλεμος, διαφορετικές αναλύσεις, είχαν κάθε δικαίωμα οι κατεκτημένοι λαοί να οργανώσουν την αντίστασή τους, τίθοταν και εθνικό ζήτημα.
Οπότε, ποιος πραγματικά ακολουθεί τους μπολσεβίκους; Πολύ λίγοι. Σίγουρα όχι το ΚΚΕ. Η διαφορά είναι ότι αυτοί που δεν τον ακολουθούν (ΝΑΡ,ΣΕΚ) δεν έχτισαν την κομματική τους ταυτότητα πάνω στην κληρονομιά του και την ιστορική πορεία τους, δεν έχουν υποχρέωση να δείξουν ότι διαφωνούν και πού. Το ΚΚΕ πρέπει να μας πει, αλλά δεν το κάνει.
Μεταβατικέ στο ξαναλέω πως η αναλογία σου είναι άστοχη.
Οι θιασώτες της εξόδου από την ΕΕ σε καπιταλιστικό έδαφος το ορίζουν ως την απαρχή μιας σειράς σταδίων όπου θα φέρουν την ρήξη της αστικής τάξης στην Ελλάδα σωστά?
Τι σχέση έχει αυτό με την ανάλυση και τη στρατηγική που θέτει το ΚΚΕ στο ζήτημα των ελληνοτουρκικών? Βγήκε το ΚΚΕ και είπε ποτέ του ότι προασπίζοντας τα κυριαρχικά δικαιώματα σε επίπεδο κατοχύρωσης (τα οποία οι χώροι που υποστηρίζεις τα βλέπουν ως τσιφλίκι μονάχα της αστικής τάξης) θα φέρουμε την λαοκρατία ένα βήμα ποιο κοντά?
Καταλαβαίνεις σε τι άκυρους συλλογισμούς μπαίνεις και τη απόσταση υπάρχει από το ένα σημεία στο άλλο?
Οι Μπολσεβίκοι από την άλλη εάν είχαν την δυνατότητα δεν θα υπέγραφαν ούτε Μπρεστ-Λιτόφσκ αλλά και ούτε θα αφήνανε υποδουλωμένα στον αστικό ζυγό εδάφη στα οποία η εργατική τάξη στέναζε. Ο κόκκινος στρατός έπαιξε τέτοιο ακριβώς ρόλο στην ανατολική Ευρώπη και στη Γερμανία αλλά εκεί δεν είδα ποτέ μου στο βιβλιαράκι των 80 σελίδων του ΝΑΡ για τις λαϊκές δημοκρατίες να θίγεται κάτι περί άδικου περιεχομένου αλλά μονάχα ότι έβαζε κυβερνήτες της αρεσκείας του στις απελευθερωμένες χώρες (κάπου έλεος).
Επίσης με βάση τη δικιά σας θεώρηση κάθε περίπτωση πολέμου μεταξύ Ελλάδας-Τουρκίας καταλήγει να έχει άδικο περιεχόμενο αφού οι δύο αστικές τάξεις ανταγωνίζονται και ΑΡΑ η εργατική τάξη πρέπει να μείνει θεατής και να μη συμμετέχει στον πόλεμο.
Επίσης είναι απογοητευτικό ότι δεν καταλαβαίνεις στο ελάχιστο αυτό που σου θίγω για την ιμπεριαλιστική ειρήνη. Το να πανηγυρίζεις για αυτή και να το θεωρείς κατάκτηση αποτελεί την ύστατη κορωνίδα εφησυχασμού στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο που ακολουθεί αντικειμενικά. Δεν είπε κανένας ότι εντάξει το να σφάζουν στη Συρία οι Τούρκοι είναι το ίδιο με το να μην το κάνουν. Προφανώς και παλεύεις για ειρήνη αλλά για ποια ειρήνη είναι το ζήτημα. Άλλο είναι το περιεχόμενο και αυτό το οποίο κρίνεται και όταν το θάβεις αντικειμενικά εφησυχάζεις τον λαϊκό παράγοντα και τον αφήνεις απροετοίμαστο στις εξελίξεις και τις επιδιώξεις της αστικής τάξης.
Πρακτικά ΚΑΝΕΝΑΣ πόλεμος δεν μπορεί να αποφευχθεί στο σήμερα εάν οι αστικές τάξεις το επιλέξουν. Το καθήκον των κομμουνιστών και της εργατικής τάξης είναι να υπερασπιστούν τη ΔΙΚΙΑ τους πατρίδα και να στρέψουν τα όπλα στην εγχώρια αστική τάξη σε κάποια φάση εξέλιξης του πολέμου. Γενικά και ειδικά καμία εισβολή δεν θα γίνει με κοσμοπολίτικο χαρακτήρα αλλά αντίθετα με αυτόν της εθνικής υποδούλωσης και εθνοκάθαρσης. Μην ξεχνάμε και τα βασικά δηλαδή.
Επίσης ξαναδιάβασε τι λέει το ΚΚΕ για τη θέση της Ελλάδας στο ιμπεριαλιστικό σύστημα γιατί κάπου χάνεσαι.
Αν το ΚΚΕ παίρνει μέρος σε μια πολεμική σύρραξη χωρίς την πρόθεση η γραμμή του να φέρει τη λαοκρατία, τότε να αναρωτηθούμε αν ανήκει έστω και στην αριστερά. Και τότε γιατί στο καλό καλεί τον κόσμο να πεθάνει σε ένα θερμό επεισόδιο; Για την τιμή των όπλων; Ο πόλεμος είναι ένα ακόμα θέμα το οποίο το εργατικό κίνημα απαντάει, έχει πολιτική και προοπτική το σοσιαλισμό για τους κομμουνιστές. Ξεκάθαρα το ΚΚΕ κάνει ό,τι τότε έβριζε. Δηλαδή, διαλέγει την κύρια γραμμή της αστικής τάξης και βάζει το κίνημα να αντιπαρατεθεί σε αυτή διαλέγοντας τη γραμμή που ήδη βάζει στο τραπέζι μία άλλη μερίδα της α.τ. χωρίς να τη συνοδεύει με το «λαϊκή εξουσία» στην πράξη.
Εγώ δε λέω ότι ένας πόλεμος Ελλάδας-Τουρκίας θα είναι πάντα άδικος γιατί δεν τις θεωρώ ιμπεριαλιστικές. Επίσης, οι λενινιστές αναγνώριζαν το δικαίωμα άμυνας σε μη ιμπεριαλιστικά καπιταλιστικά κράτη που δέχονται επίθεση από ιμπεριαλιστικά (Αυστροουγαρία) όπως η Σερβία στον Α’ΠΠ. Το ΚΚΕ όμως που λέει ότι η Ελλάδα και η Τουρκία είναι ιμπεριαλιστικές και οι δύο και άρα σύμφωνα με την ιστορική πείρα και τη λενινιστική αντίληψη ο πόλεμός τους άδικος και από τις δύο μεριές, πώς δικαιολογεί το ότι θα συμμετέχει στην άμυνα της Ελλάδας; Στον Α’ΠΠ στις χώρες στις οποίες γινόταν επίθεση (Γαλλία-Βέλγιο-Γερμανία αρχικά-Ρωσία-Αυστροουγγαρία) η γραμμή δεν ήταν να πρωταγωνιστήσουμε στην άμυνα εναντίον του εισβολέα, αλλά αυτά που είπα στο προηγούμενο σχόλιο. Πώς εξηγεί το ΚΚΕ τη διαφορετική αντιμετώπιση σε σχέση με την ιστορική πείρα; Μην μπλέκεις τον Α’ΠΠ με τον Β’, δεν υπάρχουν ίδιες συνθήκες.
Απογοητευτικό είναι να μην πιστεύουν μέλη του ΚΚΕ ότι μπορεί να υπάρχει νικηφόρο αντιπολεμικό κίνημα. Τότε γιατί όλες οι κινητοποιήσεις ενάντια στον πόλεμο; Έτσι, να χουμε να λέμε; Ας στείλουμε από μια κάρτα στους φαντάρους που πολεμάνε που να λέει ότι μπράβο, είναι κομμουνιστές αφού σύμφωνα με εσένα αυτό η επαναστατική στάση είναι η ετοιμότητα για πόλεμο. Φαντάζομαι οι μπολσεβίκοι που λιποτακτούσαν ήταν αντικομμουνιστές.
Επίσης, θα πάρω το ρίσκο μου να πω ότι προτιμώ που μένω στην Ελλάδα της ιμπεριαλιστικής ειρήνης και όχι στην Υεμένη και τη Συρία του ιμπεριαλιστικού πολέμου και θα ήθελα να παραμείνει έτσι. Αν εσύ λες το αντίθετο, οκ, αλλά μην περιμένεις να σε πάρει κανείς στα σοβαρά.
Η τελευταία παράγραφος είναι τόσο ασαφής και λάθος που δεν ξέρω τι να απαντήσω. Δηλαδή, ξαναρωτάω: σε Γαλλία-Βέλγιο-Ρωσία γιατί δεν ήταν υπέρ της υπεράσπισης της πατρίδας οι μπολσεβίκοι; Δεν ήταν η εισβολή με τη λογική της εθνοκάθαρσης και υποδούλωσης; Μήπως να παραδεχτείς ότι είτε δεν έχεις διαβάσει σοβαρά τον Λένιν είτε δεν πιστεύεις ότι είναι σωστός;
Μεταβατικός δεν θεωρείς ότι η Ελλάδα Τουρκία είναι ιμπεριαλιστικές αλλά εφαρμόζεις την άποψη Λένιν για τις ιμπεριαλιστικες…..
Δεν πειράζει, αφού το ΚΚΕ τις θεωρεί αλλά δεν εφαρμόζει το Λένιν….συνεννοειστε περίφημα.
Kαλά σουτου, αποφάσισε εσύ με ποιον είσαι, τι λες, αν έχεις διαβάσει ποτέ μαρξισμό και μετά έρχεσαι «να συμβάλλεις».
Εγώ λέω απλά πράγματα. Συμφωνώ με τη στρατηγική του Λένιν και των μπολσεβίκων σε περίπτωση σύγκρουσης δύο ιμπεριαλιστικών κρατών. Σήμερα λέω εγώ δεν έχουμε τέτοια περίπτωση ανάμεσα σε Ελλάδα-Τουρκία.
Το ΚΚΕ, ενώ λέει ότι συμφωνεί με τη στρατηγική Λένιν και ενώ αναφέρει ότι η Ελλάδα και η Τουρκία λέει είναι ιμπεριαλιστικές χώρες αρά θα υπέθετε κανείς ότι θα είναι άδικος ο πόλεμός τους λέει ότι η γραμμή του Λένιν είναι λάθος και μάλιστα τη θεωρεί και πασιφισμό.
Να προσθέσω εδώ ότι στη λενινιστική ανάλυση δεν υπάρχουν ιμπεριαλιστικές πυραμίδες και δεν είναι όλες οι χώρες με κυρίαρχα μονοπώλια στην οικονομία ιμπεριαλιστικές (όπως λέει το ΚΚΕ). Επομένως,αυτά δεν είναι κάτι παραπάνω από οπορτουνιστικές ρεβιζιονιστικές αναλύσεις.
ΥΓ: Τελευταία φορά που γράφω τα ίδια πράγματα, κοντεύω να τρελαθώ ο ίδιος. Κοντεύω να πω ότι σπαταλάω το ρεπό μου.
Μεταβατικέ διαβάζεις τα σχόλια μου ή απαντάς για να απαντάς?
Διάβασε προσεκτικά τι πραγματικά λέει το ΚΚΕ και μην αραδιάζεις ό,τι σου κατεβαίνει.
Στο άρθρο του Κώστα Μπορμπότη λέγεται πεντακάθαρα το εξής:
“Το ΚΚΕ καλεί από τώρα σε δυσπιστία απέναντι στην αστική κυβέρνηση που διεξάγει τον πόλεμο και επισημαίνει ότι «επιστέγασμα και έπαθλο αυτής της πάλης πρέπει και μπορεί να είναι η λαϊκή εξουσία». Καλλιεργεί δηλαδή από σήμερα τους όρους ώστε η αγανάκτηση να στραφεί σε αυτούς που οφείλονται για το σφαγείο των λαών. Οποιος ζητάει από το ΚΚΕ περισσότερες και πιο λεπτομερείς «διευκρινίσεις» για τη δράση του, μόνο αφελής ή πονηρός είναι…”
(https://www.rizospastis.gr/story.do?id=9777378)
Εντάξει τώρα?
Το χειρότερο δεν είναι το πλιατσικολόγημα σου σε επιμέρους ιστορικά στοιχεία τα οποία είναι ασύνδετα κατά τη γνώμη σου με το γενικότερο περιεχόμενο του καπιταλισμού και του εργατικού κινήματος τότε αλλά το γεγονός πως διαστρεβλώνεις σκόπιμα αυτό που σου αναφέρω για την ιμπεριαλιστική ειρήνη. Επίσης θυμήσου τι είχαν να αντιμετωπίσουν οι Μπολσεβίκοι στο εσωτερικό τους.
Καλοπροαίρετα σου παραθέτω το παρακάτω άρθρο της ΚΟΜΕΠ που ίσως να σου λύνει με ΕΠΙΣΗΜΟ τρόπο τις απορίες σου σχετικά με τον πόλεμο και την αντίληψη του ΚΚΕ για αυτόν.
(https://www.komep.gr/m-article/O-LENIN-GIA-TON-POLEMO-KAI-TI-STASI-TON-KOMMOYNISTON/)
Κι εσύ ΦΦ πήγαινε να δεις αν αυτή είναι η πείρα που βγαίνει από τους μπολσεβίκους. Έλεγε ο Λένιν αυτά που λέει ο Μπορμπότης εκεί; Καμία σχέση. Όχι απλά δυσπιστία προς την α.τ., αλλά πάλη για την ήττα της ΕΞΑΡΧΗΣ, συναδέλφωση, στρέψιμο των όπλων από την πρώτη στιγμή ενάντια στη δικιά μας κυβέρνηση. Θα είχαν κάποιο νόημα αυτό που λέει ο Μπ. σε περίπτωση διεξαγωγής δίκαιου πολέμου από τη μεριά της Ελλάδας.
Την ΚΟΜΕΠ την είχα διαβάσει, εξάλλου κοντά στο ΚΚΕ ήμουν εκείνη την περίοδο. Αλλά, ακόμα και σε σχέση με σήμερα όπου έχει οξυνθεί περισσότερο ο ελληνοτουρκικός ανταγωνισμός αυτό το άρθρο που βάζεις είναι πολύ διαφορετικό σε σχέση με τα σημερινά άρθρα για τον πόλεμο του ΚΚΕ. Πραγματικά, το διάβασες πριν μου το στείλεις;
Ένα ενδιαφέρον κομμάτι:«Η αστική τάξη και οι οπαδοί της στο εργατικό κίνημα, οι γκρυτλιανοί (σ.σ. Ελβετοί ρεφορμιστές), βάζουν συνήθως το ζήτημα έτσι: ή καταρχήν αναγνωρίζουμε το χρέος της υπεράσπισης της πατρίδας ή αφήνουμε τη χώρα μας ανυπεράσπιστη. Μια τέτοια θέση είναι ριζικά λαθεμένη.Στην πραγματικότητα το ζήτημα τίθεται έτσι: ή θα σκοτωνόμαστε για τα συμφέροντα της ιμπεριαλιστικής αστικής τάξης ή θα προετοιμάζουμε συστηματικά την πλειοψηφία των εκμεταλλευομένων και τους εαυτούς μας, ώστε με μικρότερες θυσίες να πάρουμε τις τράπεζες, να απαλλοτριώσουμε την αστική τάξη, για να βάλουμε γενικά τέρμα και στην ακρίβεια και στους πολέμους».
Καταλαβαίνεις να λέει εδώ μπολσεβίκοι και εργάτες καταταγείτε; Αυτό είναι συνηγορία ότι όχι μόνο είναι λάθος το κριτήριο του ΚΚΕ σήμερα ότι όποιος δεν πολεμήσει, αφήνει την ε.τ. αβοήθητη,ακαθοδήγητη κλπ αλλά και της ύπουλης αλλαγής της γραμμής του ΚΚΕ. Παρόμοια εδάφια που καταρρίπτουν τις σημερινές θέσεις του ΚΚΕ έχει όλο αυτό το κείμενο. Και αντίστοιχα αν κάτσεις να διαβάσεις όχι τον πετσοκομμένο Λένιν της κομεπ, αλλά από τα άπαντα θα βγάλεις τελείως διαφορετικά συμπεράσματα για το ζήτημα του πολέμου.
Αν είσαι φίλος του ΚΚΕ που νομίζει ότι έχει λενινιστική γραμμή σήμερα, πρέπει να μου απαντήσεις σε αυτά που επίμονα σου λέω: Η Ελλάδα είναι ιμπεριαλιστική; Μπορεί να διεξάγει δίκαιο πόλεμο μια ιμπεριαλιστική χώρα; Ο λενινισμός λέει πως όχι. Τι έλεγε ο Λένιν για τους σοσιαλδημοκράτες που έλεγαν να υπερασπίσουν την πατρίδα σε έναν άδικο πόλεμο; Στην εργατική τάξη λέτε τα ίδια με τον Λένιν, έστω στην ουσία τους;;
Αν είσαι φίλος του ΚΚΕ που νομίζει ότι δεν πρέπει να εφαρμόσουμε τη γραμμή των μπολσεβίκων σήμερα, πες μου γιατί.
Για να ξέρω να μην ασχολούμαι άδικα γιατί νομίζω ότι δε μου απαντάς.
Φαίνεται ότι μιλάω σε τοίχο. Συνεχίζεις ΝΑ ΜΗΝ ΕΧΕΙΣ ΙΔΕΑ της θέσης του ΚΚΕ για τον πόλεμο και για την Ελλάδα ως καπιταλιστικό κράτος.
Είναι φαρισαϊσμός να λες ότι σου κατεβαίνει και να το χρεώνεις ως θέση σε ένα επαναστατικό κόμμα. Κρίνε το ΚΚΕ και το κάθε ΚΚΕ με βάση τις θέσεις του και όχι με βάση αυτά που θέλεις ή φαντάζεσαι.
Το χειρότερο είναι ότι συνεχίζεις και δεν παρατηρείς στο ελάχιστο τι σου παραθέτει ο συνομιλητής σου.
Βέβαια κάθομαι και μιλάω και εγώ με έναν τύπο που υποτιθέμενα έχει κάνει στατιστική καταγραφή και ξέρει σε πόσα σωματεία ανεβαίνει και πέφτει το ΠΑΜΕ.
Λες ότι το ΚΚΕ δεν βάζει θέμα λαϊκής εξουσίας στον πόλεμο, στο φέρνω αυτούσιο και το ρίχνεις στο καλαματιανό.
Μάλιστα το πας και παραπέρα παραθέτοντας ένα χωρίο που αναφέρεται στους γκρυτλιάνους και ότι και καλά είναι πάνω κάτω η θέση του ΚΚΕ στο σήμερα.
Σοβαρά πάντως θα χρειαστείς λίγη δουλειά στην ανάγνωση και στην κατανόηση κειμένων που δεν συμβιβάζονται με την άποψη σου.
Καλά εσύ ξεκίνησες το καλαματιανό μετά τις κοτσάνες «τι ιμπεριαλιστική ειρήνη, τι πόλεμος». Δε σε συμφέρει να συζητήσεις ανοιχτά για το θέμα του πολέμου για αυτό άρχισες να πετάς παραπομπές και να λες πού να καταλάβετε τη θεσάρα του ΚΚΕ. Εντάξει γνωστό παραμύθι, κανείς δεν καταλαβαίνει τη θέση του ΚΚΕ, όλοι τη διαστρεβλώνουν για να μη γίνει πότε ειλικρινής συζήτηση πάνω σε πραγματική βάση.
Δεν μπορείς να υπερασπιστείς το κόμμα σου πάνω σε λενινιστικές αναλύσεις. Λογικό αφού έχετε πετάξει στα σκουπίδια ό,τι θετική, επαναστατική παράδοση και εργαλείο έχει δώσει η ιστορία του ΔΚΚ. Ξεχάσατε ακόμα και την αναφορά σε δίκαιους και άδικους πολέμους και προσπαθείτε να κρύψετε τη στήριξη σε μια (για εσάς) ιμπεριαλιστική αστική τάξη. Λες και δεν υπήρχαν θέσεις για τη στάση των κομμουνιστών απέναντι στην άμυνα της «δικιάς τους» ιμπεριαλιστικής α.τ. που καταπατούνται ανερυθρίαστα από την σημερινή ηγεσία του ΚΚΕ, ενώ στο χέρι κρατάνε τη σημαία των συνεχιστών των μπολσεβίκων.
Φφ ο μεταβατικός έχει δίκιο. Δεν θα μπω στην.συζητηση για τους μπολσεβίκους κ τον Λένιν, γιατί θεωρώ πως έτσι γίνεται άγονη τελικά. Θα πω όμως τα εξής για το σήμερα, βάσει της μεθοδολογίας των κλασικων δλδ βάσει της διαλεκτικής και του υλισμού :
Α. Η αντιπαράθεση Ελλάδας και Τουρκίας βαστά πολλές πολλές δεκαετίες πια: επί της ουσίας είναι αυτή η αντιπαράθεση βρίσκεται στον καταστατικό πυρήνα συγκρότησης αρχικά του ελληνικού έθνους /κράτους απέναντι στην οθωμανική αυτοκρατορία η οποία συγκρότηση υπήρξε το αποτέλεσμα της επανάστασης του 1821 και μετέπειτα και του τουρκικού έθνους/κράτους το οποίο αντικατέστησε την οθωμανική αυτοκρατορία μετά το 1918. Το μεν ελληνικό κράτος περνώντας διάφορες φάσεις κατανόησε την περαιτέρω ενίσχυση του μεσω της απόσπασης εδαφών από την καταρρέουσα οθωμανική αυτοκρατορία και το δε τουρκικό κράτος κατανόησε την περαιτέρω ενίσχυση του περνωντας τις δικές του φάσεις, αλλαγές τακτικής κλπ, μεσω της ανάσχεσης αρχικά της επέκτασης όμορων κρατών σε βάρος του και σταδιακά της υιοθέτησης νεοοθωμανικων βλέψεων σε βάρος κρατών που υπήρξαν κάποτε τμήματα της οθωμανικής αυτοκρατορίας. Και τα δύο κράτη εντάσσονται σε ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς για την ικανοποίηση των δικών τους γεωπολιτικών στοχων.
Αυτή είναι η υλιστική διαλεκτική γεωπολιτική αλήθεια : υπάρχει ανταγωνισμός μεταξύ Τουρκίας κ Ελλάδας, άλλοτε υπόγειος άλλοτε ανοιχτός και λυσαλεος. Οι καπιταλιστικές άρχουσες τάξεις έχουν να κερδίσουν ηια εις βάρος της άλλης: γεωπολιτικά, οικονομικά , πολιτικά. Οι αοζ , τα 12 νμ, οι εξορύξεις , οι θαλάσσιοι δρόμοι μεταφοράς ενέργειας κλπ. Οι λαοί μας άραγε τι έχουν να χωρίσουν;
Αυτή την ανάλυση την έχει ως θεση το ΝΑΡ. Το ΚΚΕ την έχει;
Β. Η διαφορά ισχυος μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας έχει διαφοροποιηθεί αρκετά υπέρ της δεύτερης την τελευταία δεκαετία. Αυτό όμως δεν αναιρει τον άδικο και δόλιο ανταγωνισμό μεταξύ τους. Ίσως να χαρακτηρίσει όμως το ποιος θα επιτεθεί πρώτος στον άλλον με στρατιωτικούς όρους κ πως .
Μεταβατικέ αναφέρεσαι στη θέση του ΚΚΕ για τον πόλεμο λέγοντας ότι δεν βάζει το ζήτημα της εργατικής/λαϊκής εξουσίας.
Σου αποδεικνύεται το αντίθετο και ξεκινάς μια “βαθυστόχαστη” ανάλυση για το πόσο έχει αποκλίνει το ΚΚΕ από τις λενινιστικές θέσεις και παραδόσεις κάνοντας γαργάρα την αρχική σου θέση για κριτική στο ΚΚΕ.
Μέσα στη συζήτηση σου επισημαίνεται πως αντικειμενικά ο πόλεμος επέρχεται μέσα από τις γενικότερες ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις και τους ανταγωνισμούς των αστικών τάξεων και δεν καθορίζεται απόλυτα από τη θέληση του εργατικού κινήματος. Αντί λοιπόν να αντιληφθείς πως ένα εργατικό κίνημα με προοπτική πρέπει να διαχωρίζει στο ίδιο και στο λαό την αυταπάτη και τον καθησυχασμό της ιμπεριαλιστικής ειρήνης με την πραγματική ειρήνη και να προετοιμάζει το λαό για όλα τα ενδεχόμενα παίρνοντας ΞΕΚΑΘΑΡΗ θέση στο τι θα κάνει σε περίπτωση πολέμου αρχίζεις και ξεκινάς τις εύκολες ειρωνείες ότι δήθεν είναι μουρλοί οι ΚΚΕδες και εξισώνουν τον πόλεμο με την ειρήνη στο σήμερα.
Κανένας δεν υπονοεί πως είναι προτιμότερος ο πόλεμος στο σήμερα έναντι της ειρήνης (ιμπεριαλιστικής). Αυτό δεν το είδες πουθενά και από κανέναν.
Το να κρύβεσαι όμως στις αυταπάτες αυτής ισούται με το αναγνωρίζεις τη βάση του ζητήματος που ανακυκλώνεται σε μοτίβα ότι εντάξει καλύτερα αστική δημοκρατία παρά δικτατορία,χωρίς να μπαίνει η προοπτική της σοσιαλιστικής δημοκρατίας.
Επίσης πάλι σου διαφεύγει πως ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος γεννάται μέσα στις συνθήκες της ιμπεριαλιστικής ειρήνης. Απλό ε?
Ε όχι και τόσο από ότι φαίνεται για εσάς.
Ορίστε επίσης ποια είναι η θέση του ΚΚΕ για την Ελλάδα ως αστικό κράτος και πως αποτυπώνεται στο πρόγραμμα του αλλά εσύ την ξέρεις μάλλον “καλύτερα”:
“Ο καπιταλισμός στην Ελλάδα βρίσκεται στο ιμπεριαλιστικό στάδιο ανάπτυξης του, σε ενδιάμεση θέση στο διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα, με ισχυρές ανισότιμες εξαρτήσεις από τις ΗΠΑ και την ΕΕ.”
ΥΓ: Όσο για τις παραπομπές μεγάλε και ασυναγώνιστε διανοητή δεν έγιναν γιατί υπολείπομαι γνώσης ή ό,τι άλλο σκέφτεσαι αλλά απλούστατα διότι η δική σου ανάγνωση στις πολιτικές θέσεις ενός κόμματος που διαφωνείς κάνει μπαμ ότι είναι ανεπαρκής.
Συν το ότι το να γράφω σεντόνια και να αναμασώ πράγματα που πιστεύω ε πως να το κάνουμε δεν είναι και το χόμπι μου…
Αν δεν είναι το χόμπι σου να κάθεσαι να γράφεις σεντόνια, να σε ενημερώσω ότι ήδη σπαταλάς παρά πολύ χρόνο.
Δεν είπα ότι καθορίζεται ο πόλεμος απόλυτα από τη θέληση της εργατικής τάξη, πού το είδες αυτό; Δεν έκανα γαργάρα το ότι το ΚΚΕ δε βάζει το ζήτημα της λαϊκής εξουσίας, άλλο έθιξα, συγκεκριμένα την υποκρισία του. Επίσης, όντως το βάζει με τρόπο που δε με καλύπτει γιατί ακολουθεί γραμμή ότι η ελληνική α.τ. κάνει δίκαιο πόλεμο, πράγμα που δεν προκύπτει από τις θέσεις του ΚΚΕ.
Λες δεν είναι προτιμότερος ο πόλεμος από την ιμπεριαλιστική ειρήνη. Πάλι καλά. Αν το πιστεύετε δεν κάνετε αρκετά για να ριζώσετε αυτό στον ελληνικό λαό τη στιγμή που μερίδες της α.τ. και των μικροαστών ανοιχτά θέλουν να πολεμήσουν με την Τουρκία. Δεν έχετε σκοπό να φτιάξετε κίνημα ενάντια στον πόλεμο και τον ιμπεριαλισμό, με πιο σταθερές δομές και με τη συνδρομή άλλων αριστερών φιλειρηνικών και αντιιμπεριαλιστικών οργανώσεων. Δεν πιστεύετε καν ότι μέσα από όλο αυτό μπορεί να αποτραπεί ο πόλεμος, όχι ότι θα γίνει, αλλά ότι μπορεί να γίνει.
Επειδή εγώ δεν τα καταλαβαίνω αυτά για τις ιμπεριαλιστικές πυραμίδες και είμαι για βαθυστόχαστες σε εισαγωγικά μόνο αναλύσεις που λες κι εσύ, ρωτάω να μάθω από εσένα που δεν έχεις ελλείψεις:
Με βάση τις βασικές μαρξιστικές-λενινιστικές έννοιες είναι η Ελλάδα ιμπεριαλιστική χώρα;
Σε μία τουρκική επέμβαση θα είναι δίκαιος ή άδικος ο πόλεμος της;
Η απάντηση του Ριζοσπάστη είναι άλλα λόγια να αγαπιόμαστε. Σε καμία περίπτωση δεν απαντάει στην καλά τεκμηριωμένη κριτική του ΠΡΙΝ σε όσα γράφει η ΚΟΜΕΠ με χαρακτηριστική διγλωσσία.
Θεωρώ ότι η ανάλυση δεν λαμβάνει υπόψη μια σειρά από δεδομένα όπως:
– Η ιδεολογία του Ερντογανισμού και πώς αυτή εξαπλώνεται μέσω των Αδελφών Μουσουλμάνων στο εσωτερικό των μουσουλμανικών κρατών (https://english.alarabiya.net/en/features/2013/10/14/Turkey-s-relationship-with-the-Muslim-Brotherhood).
– Ο τρόπος αντιμετώπισης όχι μόνο της αντιπολίτευσης στο εσωτερικό της Τουρκίας αλλά και οποιουδήποτε διαφωνεί με το εκάστοτε αφήγημα του τούρκου προέδρου: Διωγμοί, φυλακίσεις (ακόμα και στο εσωτερικό του κόμματός του) , δολοφονίες , εθνοκάθαρση κουρδικών περιοχών.
– Η ένοπλη κατοχή (με πόλεμο όχι κατανάγκη ιμπεριαλιστικό αλλά ακόμα και φεουδαλικού τύπου απλό καλό επεκτατικό) περιοχών σε γειτονικές χώρες όπως Κύπρος, Συρία, Ιράκ, . Που στις δύο πρώτες περιπτώσεις συνοδεύεται από ΜΑΖΙΚΗ και ΒΙΑΙΗ ΕΘΝΟΚΑΘΑΡΣΗ .
– Ένοπλη παρέμβαση ΜΕ ΕΚΣΤΡΑΤΕΥΤΙΚΟ ΣΩΜΑ σε μια σειρά περιοχών όπως Λιβύη, Κατάρ, Σομαλία.
Όλα τα παραπάνω ΕΚΤΟΣ των κλασικών ιμπεριαλιστικών σχηματισμών τύπου ΝΑΤΟ και ΟΗΕ.
Λαμβάνοντας υπόψη τα παραπάνω μάλλον η Τουρκία μοιάζει με τη ναζιστική Γερμανία (ειδικά από τη στιγμή που εργαλειοποιεί ιδεολογικά τον ισλαμισμό και μάλιστα στην πιο αντιδραστική και μεσαιωνική εκδοχή του) και η Ελλάδα με την Τσεχοσλοβακία του 1938.
Για δείτε τα λίγο καλύτερα …
–
Ούτε η Τουρκία μοιάζει με την ναζιστική Γερμανία, ούτε η Ελλάδα με την Τσεχοσλοβακία του 38.
Τα τελευταία χρόνια, έχει ανοίξει η ψαλίδα διαφορά ισχυος αρκετά υπέρ της Τουρκίας. Αυτό όμως δεν αναθρρι πως η Ελλάδα κ η Τουρκία ανταγωνίζονται μεταξύ τους για περισσότερα γεωπολιτικά κ οικονομικά οφέλη για τους εθνικούς τους καπιταλισμους. Με ο ,τι μέσα διαθέτει ο καθένας.
E ναι όταν η πραγματικότητα διαφωνεί με το “αφήγημα” τόσο το χειρότερο για την πραγματικότητα. Έχεις δίκιο ανώνυμε.
Η Ελλάδα ανταγωνίζεται με την Τουρκία στο Κατάρ (που έχει βάσεις η Τουρκία) στη Σομαλία, (που έχει βάσεις η Τουρκία) , στο Ιράκ η Ελλάδα είναι αυτή που πολεμά την Τουρκία, στην Λιβύη η Ελλάδα ξεκίνησε τον πόλεμο για να ανατρέψει τον Καντάφι και οι Τούρκοι μπήκαν για να προστατευσουν από τις σφαγές των Ελλήνων. Φυσικά στη Συρία είναι γνωστή η εισβολή των Ελλήνων απέναντι στη νόμιμη κυβέρνηση της χώρας. Επίσης είναι γνωστό ότι οι Έλληνες είναι μοναχοφάηδες και δεν αφήνουν να κάνουν γεωτρήσεις οι φιλειρηνιστές Τούρκοι με το γεωτρύπανο με το πασιφιστικό όνομα ΦΑΤΙΧ δηλαδή πορθητής….
Καλησπέρα.
Το κείμενο των Μαυροειδή-Συριόπουλου είναι σωστό, εκτός από το πολύ προβληματικό κομμάτι (που αποτελεί εν γένει λανθασμένη θέση του ΝΑΡ) σχετικά με την μη- αλλαγή συνόρων.
Α) Οι Μπολσεβίκοι ΔΕΝ έβαλαν ποτέ θέμα μη-αλλαγής συνόρων.
Β) Οι επαναστάτες σοσιαλιστές ΔΕΝ αναγνωρίζουν τα σύνορα των αστικών κρατών, απ’ τη στιγμή που αυτά είναι χαραγμένα με αίμα εργατών και εξυπηρετούν τις ανάγκες συσσώρευσης του Κεφαλαίου.
Γ) Η μοναδική κόκκινη γραμμή για τους Μπολσεβίκους ήταν “Καμία αδελφοκτόνα σύγκρουση ανάμεσα σε ταξικά δέρφια”-“Όχι στον πόλεμο”.Στη Συνθήκη του Μπρεστ Λιτόβσκ (1918) παραχώρησαν μεγάλο κομμάτι της Ουκρανίας (που αποτελούσε σιτοβολώνα της Ρωσίας) με μοναδικό σκοπό να αποφύγουν τη συνέχιση της αδελφοχτόνας αλληλοσφαγής.ΔΕΝ πολεμάμε για εδάφη-βραχονησίδες.
Δ) Η μοναδική αλλαγή συνόρων μέχρι σήμερα (και ορθότατα το τονίζει αυτό το κείμενο των Μαυροειδή-Συριόπουλου) είναι η (παράνομη) επέκταση του εναέριου χώρου της Ελλάδας στα 10 ναυτικά μίλια, κάτι που αποτελεί παγκόσμια πρωτοτυπία.Γι’ αυτή την αλλαγή συνόρων οι διάφοροι σοσιαλ-σωβινιστές τύπου ΚΚΕ “ποιούν τη νήσσα”. Μάλιστα ξεδιάντροπα ζητούν να επεκταθούν τα χωρικά ύδατα στα 12 (!) μίλια για να μετατραπεί το Αιγαίο σε ελληνική λίμνη.
Επίσης, οι σοσιαλ-σωβινιστές τύπου ΚΚΕ και Σία σφυρίζουν αδιάφορα και στην περίπτωση των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου που είναι πραγματικά οπλοστάσια, ενώ η Συνθήκη της Λωζάνης, για την οποία φωνασκούν συχνά, ορίζει ότι πρέπει να αποστρατικοποιηθούν.
Ε) Οι επαναστάτες σοσιαλιστές ΔΕΝ αναγνωρίζουν ΑΟΖ, μιας κι αυτές βασίζονται στο “Δίκαιο της Θάλασσας” (που ξέρουμε όλοι πόσο …δίκαιο είναι) κι έχουν μοναδικό σκοπό την αύξηση της οικονομικής ισχύος και της γεωστρατηγικής δύναμης έκαστης αστικής τάξης.ΔΕΝ παίρνουμε θέση στις θανάσιμες κόντρες των αφεντικών.
ΣΤ) Είναι αστείο να μιλούν οι σοσιαλ-σωβινιστές για “δικαιώματα αλιείας”, σάμπως να επρόκειτο για εργατικά δικαιώματα.Λες και δεν ξέρουμε όλοι ότι η αλιεία είναι πλήρως βιομηχανοποιημένη και ελεγχόμενη από μεγάλες εταιρείες.Πρακτικά όποιος φωνάζει για αλιείες και τα τοιαύτα αθελά του (ή θελημένα του) φωνάζει για τις εταιρείες της χώρας του.
Χρειάζεται να πολεμήσουμε ενάντια στις έξαλες φωνές του πατριωτισμού και της πολεμοκαπηλείας.Μας φέρνουν πιο κοντά σε μια αδελφοκτόνα σύγκρουση στο Αιγαίο.ΕΙΡΗΝΗ ΣΤΑ ΣΥΝΟΡΑ-ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤΑ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΑ.
Σε ποιο εργοστάσιο έχεις κάνει πολεμο ναρίτη; Πες ένα.
Παραθέτω τα δύο κρίσιμα άρθρα της συνθήκης ολόκληρα, που αν και ελεύθερα στο διαδίκτυο, δυστυχώς είναι σπάνιο να τα βρει κανείς σε κείμενα του ΚΚΕ (για το ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών, δεν το συζητάμε).
“Άρθρο 3 Εύρος της χωρικής θάλασσας: Κάθε κράτος έχει το δικαίωμα να καθορίσει το εύρος της χωρικής του θάλασσας. Το εύρος αυτό δεν υπερβαίνει τα δώδεκα ναυτικά μίλια, μετρούμενα από γραμμές βάσεως καθοριζόμενες σύμφωνα με την παρούσα σύμβαση.”
και (αυτό που μας αφορά άμεσα)
“Άρθρο 15 Οριοθέτηση της χωρικής θάλασσας μεταξύ κρατών με έναντι κείμενες ή προσκείμενες ακτές
Στην περίπτωση που οι ακτές δύο κρατών κείνται έναντι αλλήλων ή συνορεύουν, κανένα από τα δύο κράτη δεν δικαιούται, ελλείψει αντιθέτου συμφωνίας μεταξύ τους, να εκτείνει την χωρική του θάλασσα πέραν της μέσης γραμμής της οποίας όλα τα σημεία βρίσκονται σε ίση απόσταση από τα εγγύτερα σημεία των γραμμών βάσεως από τις οποίες μετράται το εύρος της χωρικής θάλασσας καθενός από τα δύο κράτη. Η παραπάνω διάταξη δεν εφαρμόζεται όμως όπου λόγω ιστορικού τίτλου ή άλλων ειδικών περιστάσεων παρίσταται ανάγκη να οριοθετηθούν οι χωρικές θάλασσες των δύο κρατών κατά διαφορετικό τρόπο”
Από πουθενά δεν προκύπτει αυτονόητο δικαίωμα για 12 ναυτικά μίλια, αλλά
1. αυτό αποτελεί ένα ανώτατο όριο
2. στην περίπτωση κρατών με απέναντι ακτές (με απόσταση μικρότερη από 2χ12=24 νμ προφανώς), η συνθήκε κατά σειρά προτείνει τα εξής
2α “Καντε συμφωνία”
2β “Αν δεν υπάρχει συμφωνία πηγαίνετε ο καθένας ΌΧΙ ΠΕΡΑ από τη μέση γραμμή”
2γ. Αν όμως υπάρχουν “ειδικές περιστάσεις” το προηγούμενο δεν εφαρμόζεται. Με άλλα λόγια και πάλι: “Συζητείστε τα και βρείτε τα”
Η διαφορά Ελλάδας και Τουρκίας πάνω σε αυτό το θέμα δεν είναι η μοναδική στον κόσμο. Κάθε άλλο. Ευρωπαϊκές ή άλλες μεγάλες χώρες έχουν χωρικά ύδατα 12 νμ, εκεί που δεν έχουν σύγκρουση συμφερόντων με άλλες χώρες, αλλά εκεί που υπάρχουν εμπόδια έχουν κάνει ειδικές συμφωνίες για μικρότερο πλάτος. Παραδείγματα: Φιλανδία, Εσθονία, Ιαπωνία, Αυστραλία
Οπως συνήθως παίζετε με τις λέξεις:
1. Στην περίπτωση, π.χ. Κρήτης δεν υπάρχει απέναντι ακτή <24 νμ. Εδώ τι προτείνει το ΝΑΡ;
2. Ακατανόητος ο καυγάς για τα <24 μίλια, και ιδίως για την τουρκοδουλική θέση "καλά είναι τα 6 μίλια", και άρα …φιλειρηνικό(;!) το casus belli!
Προφανώς είναι αυτονόητο το δικαίωμα για επέκταση μέχρι την μέση γραμμή ακόμη κι εκεί, που έχουμε <24 νμ. Απλή λογική είναι: Εχεις δικαίωμα μέχρι εκεί, που δεν καταπατάς το ίδιο δικαίωμα του απέναντι. Το ίδιο έχει συμβεί άλλωστε και με τα 6 νμ. όπου η απόσταση ήταν <12 νμ.
Στην αρχή της συζήτησης αυτής μερικοί εδώ ναρίτες δεν το είχαν καταλάβει και λέγανε ….τι λέγανε, ούτε και οι ίδιοι ξέρανε!
Τώρα γιατί επιμένουν; (Αφελείς απορίες….)
3. Ποιές είναι οι …"ειδικές περιστάσεις", που επιβάλλεται να συνυπολογισθούν εδώ, φίλοι του ΝΑΡ;
Για πείτε μας, …εσείς κάτι θα ξέρετε!
Φίλε μου έκανες την ερώτηση του 1 εκατομμυρίου. Τι βρίσκεται απέναντι από την Κρήτη για να εμποδίζει χωρικά ύδατα της Ελλάδας 12 νμ; Λες να το εμποδίζει ένα αιώνα τώρα το ΝΑΡ; Αλλά, τώρα που το λες, τι εμποδίζει ένα αιώνα τώρα τα 12 μίλια στο ιόνιο που δεν βλέπεις Τουρκία ούτε με κυαλια; Μπορεί να μην αφήνει το ΝΑΡ. Ίσως υπάρχει όμως και μια πιο λογική εξήγηση. Ένα αιώνα τώρα η ελληνική αστική τάξη είναι παγιδευμένη στο όνειρο των 12νμ στο Αιγαίο. Διότι εκεί είναι η πραγματική διαφορά με την τουρκική αστική τάξη (και όχι μόνο). Ένα αιώνα τώρα δεν τόλμησαν να σκεφτούν τα 12 μίλια της Κρήτης ή της Ζακύνθου που με τόση αγωνία ρωτάς ανώνυμε, διότι έτσι θα έκανε “εθνική μειοδοσια” αν εξαιρουσε απο την επέκταση στα 12 νμ το Αιγαίο. Θα αναγνώριζε έτσι το αυτονόητο, δηλαδή ότι στο Αιγαίο υπάρχουν ειδικές περιστάσεις που απαιτούν συνεννόηση και διαπραγμάτευση με την Τουρκία. Άλλη εθνική προδοσία που θα ήταν αυτή! Επίσης, σε ενημερώνω τελείως εμπιστευτικά, δεν το ξέρει και πολύς κόσμος αυτό, το Αιγαίο είναι μια ημικλειστη θάλασσα στην έξοδο των Στενών. Τυχόν επέκταση Ελλάδας και Τουρκίας στα 12 νμ μετατρέπει τις διεθνείς ζωνες ναυσιπλοΐας σε ελληνικά χωρικά ύδατα και κανενα πλοίο δεν περνάει αν δεν αποδεικνύει ότι κάνει αβλαβή διέλευση. Εννοείται ότι αποκλείονται τα τουρκικά λιμάνια της μικράς Ασίας. Είναι πολύ κρίμα που αριστεροί άνθρωποι είναι τόσο παθιασμένοι στην Ελλάδα με ότι λέει η αστική τους τάξη. Στην Τουρκία τουλάχιστον μεγάλο κομμάτι της αριστεράς δεν παραμυθιάζεται με ότι λέει η δική τους αστική τάξη και οι στρατοκρατες. Αναρωτιέμαι, λέμε τώρα, αν και στην περίπτωση σοσιαλιστικής Ελλάδας και Τουρκίας θα λέει η ελληνική αριστερά τις ίδιες ανοησίες. Θα πει κανείς, λάθος ερώτημα, γιατί με τέτοια μυαλά, ειδικά στην ελληνική αριστερά, τέτοια προοπτική είναι δύσκολο να υπάρξει. Με τόσα φέσια και φουστανελες…
“3. Ποιές είναι οι …”ειδικές περιστάσεις”, που επιβάλλεται να συνυπολογισθούν εδώ, φίλοι του ΝΑΡ;
Για πείτε μας, …εσείς κάτι θα ξέρετε!”
Να υποθέσω ότι η απάντησή σας είναι ό,τι ακολουθεί;
“Τυχόν επέκταση Ελλάδας και Τουρκίας στα 12 νμ μετατρέπει τις διεθνείς ζωνες ναυσιπλοΐας σε ελληνικά χωρικά ύδατα και κανένα πλοίο δεν περνάει αν δεν αποδεικνύει ότι κάνει αβλαβή διέλευση.”;;;
Μιλείστε επιτέλους με θάρρος….
Μη γράφετε ότι να ναι έλεος
Φίλε, όχι, δε φταίει το ΝΑρ για τα 6 μίλλια. Απλά, τότε, που θεσπίστηκαν, η παράκτια άμυνα δεν έφτανε πιο πέρα! Οταν το βεληνεκές μεγάλωσε άλλαξαν και οι διεθνείς συνθήκες. Και τότε οι τούρκοι κεφαλαιοκράτες έβαλαν το casus belli. Aλλά δε χρειάζεται νάσαι στρατιωτικός αναλυτής για να ξέρεις ότι η Ελλάδα, λόγω της (συμφωνηθείσας) κυριαρχίας στα νησιά του Αρχιπελάγους έχει στρατιωτικό, άρα και κυριαρχικό πλεονέκτημα. Αυτό προσπαθεί να αναθεωρήσει η τουρκική αστική τάξη. Ποιές …”εξορύξεις” και πράσινα άλογα…
Και για την Κρήτη, μάλλον τα μασάτε…..
Ακόμη εκκρεμεί η διευκρίνηση για τις “ειδικές περιστάσεις”, ποιές και σε τι συνίστανται.
Λόξυγκας;
Ρε παιδιά διαβάζουμε το ίδιο πράγμα ή χώρια καταλαβαίνουμε?
Τα πράγματα είναι πάρα πολύ απλά/
1.Όταν δεν υπάρχει γεωγραφικός περιορισμός η οριοθέτηση των χωρικών υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια αποτελεί αναφαίρετο δικαίωμα κάθε κράτους.
Η οριοθέτηση χωρικών υδάτων πέραν των 12 ναυτικών μιλίων αποτελεί περιορισμό στη σύμβαση.
Άρα κανένα ΚΚΕ και κανένας αριστερός χώρος που έκανε το “έγκλημα” να διαφωνεί με την λογική του μεταφράζω όπως με συμφέρει του ΝΑΡ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν λέει ασυνάρτητα πράγματα.
2.Όταν υπάρχει γεωγραφικός περιορισμός υπάρχει το κριτήριο της μέσης γραμμής στο οποίο σαφώς και θα υπάρξουν περιορισμοί στην οριοθέτηση μικρότεροι των 12 ναυτικών μιλίων.
Στο Αιγαίο υπάρχουν αρκετά σημεία που συμβαίνει αυτό το πράγμα πλην όμως ότι έχει επιβληθεί από το αστικό κράτος της Τουρκίας ανεξάρτητα από το εύρος της απόστασης οριοθέτηση χωρικών υδάτων από μεριάς της Ελλάδας στα 6 ναυτικά μίλια. Αυτό αποτελεί παγκόσμια πρωτοτυπία αλλά για κάποιους είναι απλά Τετάρτη.
Κανένα ΚΚΕ δεν βγήκε και είπε ότι ντε και καλά 12 ναυτικά μίλια παντού γενικά και αόριστα χωρίς να υπάρξει εξέταση στις περιοχές με γεωγραφικούς περιορισμούς όπου θα χρησιμοποιηθεί το κριτήριο της μέσης γραμμής.
Δείτε εδώ πως δίνει πραγματική μάχη η πραγματική αριστερά για τα εθνικά θέματα
https://m.902.gr/eidisi/politiki/228097/me-tin-enosi-stratiotikon-evroy-synantithike-o-d-koytsoympas-video
7 ερωτήσεις στη βουλή για θέματα των στρατιωτικών το τελευταίο διάστημα
Υπεράσπιση της εδαφικής ακεραιότητας χωρίς υπεράσπιση του στρατού μας και ειδικά των αξιωματικών δεν μπορεί να υπάρξει
Τραγικό το ότι δεν μπορείς να καταλάβεις με την πρώτη ματιά αν είναι σαρκασμός ή όχι.
Τι ακριβώς είναι τα “εθνικά θέματα”;
Ποια η άποψη ενός κομμουνιστή για τον “στρατό μας”;
Μάλλον υπάρχει σύγχυση -το λιγότερο- σε αυτό το σχόλιο
Είναι αδιανόητο να φιλοξενούνται σε αριστερό σάιτ τοποθετήσεις που περιέχουνε φράσεις όπως “εθνικά θέματα”, “τουρκοδουλική στάση” κλπ.Θα τα ζήλευε κι ο Βορίδης!
Α) Ποιά είναι τα “εθνικά θέματα”, όλοι εσείς οι σοσιαλ-σωβινιστές που ήρθατε εδώ;Υπάρχουν κοινά συμφέροντα εργατών και αφεντικών;Τόσο ξεδιάντροπα φιλοαστοί έχετε γίνει πια;
Β) Ποιό είναι το “Δίκαιο της Θάλασσας” που το επικαλείστε όλοι δίχως να κοκινίζετε;Ποιανού τα συμφέροντα εξυπηρετούν οι ΑΟΖ;
ΕΊναι ένα μάτσο κανόνες που χρησιμοποιεί μια συμμορία ΔΟΛΟΦΟΝΩΝ και ΛΗΣΤΩΝ (καπιτα-ληστές) για να μοιράζει τη λεία των εγκλημάτωντης.
Είναι σα να εγκαλείς τη Μέρκελ που δεν εφαρμόζει τους…κανόνες της ΕΕ!!Μα οι…κανόνες της ΕΕ φτιάχτηκαν για να ξεζουμίζουνε πιο αποτελεσματικά τα αφεντικά την εργατική τάξη!
Οι επαναστάτες σοσιαλιστές ΔΕΝ αναγνωρίζουμε ΚΑΝΕΝΑ “Δίκαιο της Θάλασσας”!!Είναι επινόηση των αστών για την καταλήστευση του υποθαλάσιου και ορυκτού πλούτου!
Γ) ΔΕΝ υπάρχει καμία πατρίδα για τους εργάτες, όπως διατείνονται οι σοσιαλ-σωβινιστές.Αυτές οι χυδαιότητες είναι απότοκα των σταλινικών θεωριών του “Σοσιαλισμού σε μια χώρα”.”Μιας και θα οικοδομήσουμε σοσιαλισμό μόνοι μας, ας έχει η χώρα μας όσο μπορεί περισσότερες πλουτοπαραγωγικές πηγές”.
ΔΕΝ υπάρχει σοσιαλισμός σε μία χώρα.Αν υπάρξει σοσιαλισμός θα είναι παμβαλκανικός, πανευρωπαικός και παγκόσμιος.
Δ) Δεν έχουμε τίποτα να χωρίσουμε με τα αδέρφια μας τους τούρκους εργάτες.
Ο δάσκαλός μας ο Μαρξ μας άφησε μια εντολή “Προλετάριοι όλων των χωρών, ενωθείτε”.
Δεν είπε “Πολεμήστε αναμεταξύ σας για τα κέρδη των αφεντικών σας”.
Είναι ΝΤΡΟΠΗ και ΑΙΣΧΟΣ να ποδοπατιέται η κληρονομιά που μας άφησαν οι μεγάλοι δάσκαλοι του σοσιαλισμού Μαρξ, Ένγκελς, Λένιν, Τρότσκυ.
Τα σύνορα φτιάχτηκαν απ’ τους αστούς.Δεν υπάρχει καμία “εργατική πατρίδα” όπως ξεδιάντροπα λένε οι σταλινικοί.
Οι εργάτες ακόμα κι αν δεν μπορούν να καταργήσουνε άμεσα τα σύνορα, ΔΕΝ ΤΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ.Είναι εκεί για να μας διαιρούν.
Ηλία μου, ανησυχω.
Τι εννοείς δεν αναγνωρίζεις τα σύνορα;
Το Βελουχιώτη πας να παραστησεις;
Έχεις χάσει νομίζω το μέτρο.
Θέλεις να σου κατεβάσω τωρα όσα έχει πει ο Λένιν και ο Τρότσκι για τον αναρχισμό και τον αριστερισμο.
Απλά μια λέξη : (ο Λένιν τα σημαντικότερα τα έβαζε στον τίτλο για να μας διευκολύνει:)
ΠΑΙΔΙΑΡΙΣΜΑΤΑ
Ακου Ηλία, ο ουσιαστικός διάλογος ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ το να μην λογοκρίνεις πολιτικές θέσεις στα σχόλια, εκτός και αν βρίζουν χυδαία. Σου αρέσει δεν σου αρέσει φίλε. Οκ;;;;
Απο κει και πέρα, όσο λαθεμένες και υπαγόμενες σε καπιταλιστικές θέσεις είναι οι αντιλήψεις αριστεών που αντιμετωπίζουν το έθνος/κράτος σαν ένα ενιαίο πράγμα όπου πλούσιοι και φτωχοί έχουν τα ίδια συμφέροντα και κοινούς εθρούς, άλλο τόσο λαθεμένες είναι και οι δικές σου απόψεις όταν λές ότι “δεν με ενδιαφέρουν τα σύνορα”. Οκ φίλε;; Αυτές οι εντελώς αφηρημένες αντιλήψεις που και εσύ προμοτάρεις, δεν έχουν σχέση με την καθημερινή πραγματικότητα: Τα σύνορα υπάρχουν θες δεν θες και για αυτό το ΝΑΡ λέει “καμία αλλαγή συνόρων”. Ο λαϊκός -όχι μόνο ο εργατικός διεθνισμός φίλε μου- διεθνισμός, για να πάρτει ουσιαστυικά σάρκα και οστά και να μην είναι μόνο σύνθημα, θέλει πολύ δουλειά μαζική και ποιοτική που ούτε και οι τροτσκιστές ή το ΣΕΚ κάνουν. Ετσι; Αφηρημένα πράγματα πληρώνονται ακριβά, οταν γίνονται άμεσες πολιτικές θέσεις. Για αυτό και λέμε ότι μόνο ο ΛΑΙΚΟΣ και εργατικός διεθνισμός θα σώσει τον κόσμο και παράλληλα λέμε “καμία αλλαγή συνόρων στην γειτονιά μας”. Οκ μαν;
Κατ’ αρχάς, “μαν” (για να μιλήσω στη γλώσσα σου) έχεις χάσει πολλαπλώς τη μπάλα.
Χαρακτηρίζεις “απόψεις” τη φιλοσωβινιστική προπαγάνδα και μάλιστα τη βάζεις στο ίδιο τσουβάλι με το διεθνισμό των Λένιν- Τρότσκυ.
Έκανες ποτέ τον κόπο να διαβάσεις τις αποφάσεις των 4 πρώτων συνεδρίων της Κομιντέρν;
Είναι προφανές απ’ τα κείμενά σου ότι δεν έχεις ιδέα.
Οπότε, φτιάχνεις ένα “διεθνισμό προς εξαγωγή” που θα λεγε κι ο Λένιν.Πάει να πει διεθνισμό που ζητάμε απ τους απέναντι να εφαρμόσουν.
“Κρατάμε ίσες αποστάσεις ανάμεσα στα αφεντικά”, μας λέει το ΝΑΡ.
Που λες “μαν”, οι επαναστάτες σοσιαλιστές ΔΕΝ είναι ούτε δημοσιογράφοι, ούτε διανοούμενοι να παρατηρούν τα τεκταινόμενα, αλλά μαχητές της επανάστασης και σκοπό τους έχουν να τσακίσουν τον ένα και μοναδικό εχθρό της εργατικής τάξης αυτής της χώρας: τους έλληνες καπιταλιστές.
Όλα τα υπόλοιπα είναι πονηρό κλείσιμο του ματιού στον πατριωτισμό (όπως συνηθίζουν να κάνουνε όλες οι κεντρίστικες οργανώσεις (σαν το ΝΑΡ).
Άλλωστε αυτός είναι κι ο λόγος που βλέπεις το διεθνισμό των Λένιν- Τρότσκυ και το σωβινισμό σαν συμμετρικά αντίθετα: είναι επειδή εσύ και η οργάνωσή σου στέκεστε στη μέση ανάμεσα στο ρεφορμισμό (ΚΚΕ) και την επανάσταση (τροτσκισμός).
Πάντα εκεί ήσασταν δηλαδή, απλώς έλπιζα ότι θα βάζατε μυαλό κάποια στιγμή.Φρούδες ελπίδες!
Παρεμπιπτόντως, έκανες για εκατομυριοστή φορά γαργάρα το ζήτημα της Συνθήκης του Μπρεστ-Λιτόβσκ, όταν οι Μπολσεβίκοι ΔΕΝ σεβάστηκαν σύνορα και παραχώρησαν τη μισή Ουκρανία για να μη συνεχιστεί ο πόλεμος.
Αλλά θα μου πεις ασήμαντες λεπτομέρειες!Ποιος ασχολείται με τα διδάγματα των Μπολσεβίκων;;
Ξεπερασμένοι είναι!Ακριβώς αυτά λένε, βέβαια, και όλοι οι ρεβιζιονιστές.
Εντάξει, “μαν”;;
Μήπως θα καλέσετε τη νεολαία αυτής της χώρας να πάει να πολεμήσει για βραχονησίδες,”μαν”;;Ούτε αυτό μας το είπες!!
Ηλία για μιαν ακόμα φορά επιβεβαιώνεις ότι ο τροτσκισμός και ο σταλινισμός έχουν πολλές ομοιότητες , με μια εξ αυτών να είναι ο ιδεολογισμος, και η αντιμετώπιση αλά καρτ του διαλόγου: δημοσιεύονται μόνο οι απόψεις που συμφωνείτε. Όχι μαν δεν πάει έτσι.
Τα αφηρημένα σχήματα και ο ιδεολογισμος, μπορούν να γίνουν πετυχημένη πολιτική, μόνο όταν παίρνουν υπόψη τους την πραγματικότητα. Εσύ δεν την παίρνεις. Κ αυτό φαίνεται από αυτά που γράφεις για τα σύνορα . Συγνώμη, διάβασε κ πάρε υπόψη σου κ την πραγματικότητα.
Επίσης Ηλία, πάρτο χαμπάρι και αυτό: τροτσκισμός κ σταλινισμός μοιάζουν και στο ότι αντιλαμβάνονται τον μαρξισμό και τον λενινισμό σαν συνταγή μαγειρικής και σαν ευαγγέλιο ταυτόχρονα: από την μια παίρνετε τα συμπεράσματα και όχι την μεθοδολογία ανάλυσης των Μαρξ, και Λένιν και προσπαθείτε να τα μεταφέρετε αυτούσια στην σημερινή πραγματικότητα και από την άλλη προσπαθείτε να νομιμοποιήσετε τις θέσεις σας, “επειδή τα ίδια είπαν ή νομίζουμε ότι ειπαν και οι κλασικοί”. Αν δεν πάει έτσι μαν! Τροτσκισμός και σταλινισμός κράτησαν μόνο το κέλυφος του μαρξισμού και του λενινισμού: η μεθοδολογία ανάλυσης των Μαρξ κ Λένιν , η διαλεκτική και η γνώση της εκάστοτε πολύπλοκης πραγματικότητας προκειμένου να μπορέσει να αλλάξει προς όφελος των λαών δλδ, σας διαφεύγουν. Σας διαφεύγει δλδ η ουσία του Μαρτίου κ του λενινισμού.
Πχ λες αυτές τις ανοησίες για τα σύνορα : κάνεις πως δεν υπάρχουν και συγκροτεις πολιτικές θέσεις με βάση την για σένα ανυπαρξία τους! Έλα όμως που υπάρχουν, που συγκροτούν ένθεν κακειθεν κοινωνικούς ιστούς , σχέσεις, ετεροκαθορισμους, δίκαιο, κλπ, κλπ! Είναι αθλιότητα και εις βάρος των λαών τα σύνορα; Είναι! Απόλυτα σύμφωνοι! ΤΙ όμως θα αντικαταστήσει τα σύνορα; Ο εργατικός διεθνισμός θα μας πεις. Μπα; Υπάρχουν σήμερα έμπρακτα βήματα οικοδόμησης θεσμών και μορφών εργατολαικου διεθνισμού; Δι-εθνικα συνδικάτα; Δι-εθνικα κόμματα; Δι-εθνικα πολιτικά μέτωπα; Δι-εθνικοι από κοινού οργανωμένοι αγώνες όπως απεργίες κλπ; Όχι! Υπάρχουν μόνο διμερείς η πολυμερείς συναντήσεις αριστερών, κομμουνιστικών , αναρχικών πολιτικών δυναμεων έμπρακτα και αυτό είναι το ελπιδοφόρο , για πρώτη φορά παγκόσμια προβλήματα: η κλιματική κρίση, η οικονομική κρίση, η καπιταλιστική εκμετάλλευση των εργατικών τάξεων κ των λαών, ακόμα κ η πανδημια , αυτό απέδειξε! Αλλά απέχουμε πολύ μα πάρα πολύ από την υπέρβαση των εθνικών/κρατικών συνόρων. Αντί λοιπόν να στύψεις το μυαλό σου για το πώς έμπρακτα θα προχωρήσει η εργατολαικη διεθνοποίηση ποιοτικά και ποσοτικά, εσύ κοτσαρεις σεντόνια για τον Λένιν, τους μπολσεβίκους και την ιστορία 100 χρόνια πριν, για να αποδείξεις -που άραγε και τι αξία έχει ; – ότι είσαι πιο τι; Πιο λενινιστης; Πιο μπολσεβίκος; Μα δεν έχεις προχωρήσει ούτε ένα χιλιοστό έμπρακτα την υπόθεση της εργατολαικης διεθνοποίησης , παρά μόνο λόγια, λόγια, λόγια! Και ούτε την υλιστική, διαλεκτική δλδ την μαρξική μεθοδολογία που θα μπορούσε να σε βοηθήσει για να κάνεις κάποια πιο σωστά βήματα προς αυτή την κατεύθυνση δεν έχεις!
Για να το κλείνω: σύνορα υπάρχουν, θα υπάρχουν και δεν θα αμφισβητούνται ποτέ στα σοβαρά, αν οι λαοί δεν βρουν τρόπο να συνεννοούνται και να δρουν αδελφωμενα, εναντίον των.αρχουσων τους τάξεων. Αν επίσης οι λαοί δεν υπερβούν το “εμείς και αυτοί” που δομείται πάνω σε εθνική βάση και δεν το αντικαταστήσουν με το “εμείς κ αυτοί ” που δομείται πάνω σε ταξική βάση. Αλλά για να γίνει αυτό χρειάζεται μορφωτικος, πολιτιστικος, πολιτικος διαφωτισμός . Και όχι μόνο πάλη για το μεροκάματο , ούτε κυρίως αγώνας για ψήφους και για να πουλήσεις καμία εφημερίδα παραπάνω και μετά απογείωση στο υπερπέραν, ή μεταρρυθμισμος και κράτος . Και επειδή αυτά έμαθαν τροτσκιστές , σταλινικοί , μαοικοι και φυσικά οι αληστου μνήμης ευρωκομμουνιστες να έχουν ως βασικά κριτήρια επιτυχίας ή αποτυχίας, για αυτό και τέλος.
Ο τροτσκισμός πετάει. Φάτε σκόνη ρεεεε!
Όσο για σένα Ragnarok, νομίζω ότι έχεις βάλει μια κασέτα και την παίζεις. Όλα όσα γράφεις δεν ισχύουν ούτε για το ΚΚΕ ούτε για τον τροτσκισμό ούτε και για τον μετατροστκισμο. Έχει γίνει προ πολλού αδύνατο αυτό. Αν εξαιρέσουμε κάποια θεωρητικά ζητήματα, οι πολιτικές αναλύσεις έχουν αναθεωρήσει όσα χρειάζεται γιατι αν δεν το έκαναν απλά θα ήταν εκτός τόπου.
Το ίδιο εν ισχύει για τις αναλύσεις σας περί πολέμου. Αυτές είναι ένα καλό παράδειγμα αυτού που κατηγορείς. Δεν θα επαναλάβω την επιχειρηματολογία που έχει ήδη αναπτυχθεί εδώ, απλά σου λέω τι έλεγε ο Λένιν. Κάθε πόλεμος και κάθε τελικά γεωπολιτική σύγκρουση (δηλαδή ψυχρός ή υβριδικός πολεμος) πρέπει να εξετάζεται χωριστά!!!Δεν υπάρχουν τυφλοσουρτες ούτε πρότυπα για εφαρμογή ούτε καν στην ίδια χρονική στιγμή, πόσο μάλλον δεκαετίες και εκατονταετίες μετά.!!
ο ΣΤ λέει “Δεν θα επαναλάβω την επιχειρηματολογία που έχει ήδη αναπτυχθεί εδώ, απλά σου λέω τι έλεγε ο Λένιν” και μετά αναμασάει σαχλαμάρες που διαβάζεις σε περιοδικά τύπου “Άμυνα και Στρατηγική” κλπ
Ο ΑΩ αναμασαει μόνιμα και εκνευριστικα την επιχειρηματολογία του κοσμοπολιτισμου. Πατρίδα δεν έχει μόνο το κεφάλαιο (για την ακρίβεια το κεφάλαιο ΚΥΡΙΑΡΧΕΙ και στο εθνικό και στο διεθνές πεδιο και συνεπώς έχει την πολυτέλεια να αλλάζει ‘πατριδα’). Μπορεί πχ να πουλάει πολεμικό υλικό και στις δυο πλευρές..
Οι λαϊκές τάξεις όμως πρέπει να υπερασπιστούν την πατρίδα τους διότι δεν έχουν άλλη επιλογή.
Ο φιλοειρηνισμος όμοια όπως και ο σωβινισμός είναι αντιφατικές ιδεολογίες, αν δεν έχεις ξεκαθαρίσει στρατηγική τότε ο φιλοειρηνισμος σου μπορεί εύκολα να μετατραπεί σε κουφια συνθήματα.
Είναι ΝΤΡΟΠΗ, άνθρωποι που θέλουν να λέγονται αριστεροί, να λένε ότι “Θέλουμε η χώρα μας να έχει μεγαλύτερη ΑΟΖ για να μπορεί να είναι αυτόνομη και αυτάρκης”.
Τα επιχειρήματα περί “αυτάρκειας” είναι ο φερετζές του πιο άθλιου σοσιαλ-σωβινισμού.
Αν αύριο οικοδομούνταν ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ στην Ελλάδα και αντιμετώπιζε προβλήματα τροφοδοσίας, ΔΕΝ θα τα λυνε φυσικά αρπάζοντας εδάφη, άλλα απευθυνόμενη στους εργάτες των Βαλκανίων και όλης της Ευρώπης για να συνδράμουν με την ταξική τους αλληλεγγύη.
Αυτό έκαναν οι Μπολσεβίκοι κάθε φορά που αντιμετώπισαν προβλήματα.
Οι Μπολσεβίκοι γνώριζαν καλύτερα απ’ όλους ότι ο μόνος τρόπος για να διασφαλίσουνε την ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ δεν είναι διασφαλίζοντας τα σύνορα αλλά προωθώντας την ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ.Η εξαγωγή της ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ είναι η απάντηση στις απειλές απ’ το παγκόσμιο Κεφάλαιο, όχι η περιχαράκωση σε εθνικά σύνορα.
Όλοι οι “ανησυχούντες” περί τις ΑΟΖ (άθελά τους θέλω να πιστεύω) αναπαράγουν τις πολεμικές κραυγές των Παπαχελάδων και της “Καθημερινής” που ζητούν πιο σκληρή γραμμή απ’ τα αιμοδιψή γεράκια του ΓΕΣ και τα καθάρματα τους Μητσοτάκηδες.
Υπάρχει κανένας αριστερός που θα πήγαινε να σκοτώσει τούρκους εργάτες για βραχονησίδες;Τολμάει κανείς να το πει αυτό;
Κι όμως εκεί καταλήγουνε οι πολεμοκάπηλες κραυγές για “υποχωρητικότητα απέναντι στην Τουρκία”!!
Η “δικιά” μας άρχουσα τάξη μόνο υποχωρητική ΔΕΝ είναι.
Ετοιμάζει proxy war με την Τουρκία στη Λιβύη μέσω της υποστήριξης στον εγκληματία Χαφτάρ.Έστειλε μάλιστα και τη φρεγάτα “Σπέτσαι” για να κάνει νηοψίες.Τόσο ειρηνόφιλες περιστέρες το ελληνικό ΓΕΣ!
Εδώ και χρόνια χτυπάνε τα τύμπανα του πολέμου, οργανώνοντας κοινές αεροναυτικές ασκήσεις με τους εγκληματίες σιωνιστές του Ισραήλ και τον σφαγέα του αιγυπτιακού λαού αλ-Σίσι! Αγνοί κι αθώοι σαν παρθένες οι καραβανάδες της “δικιάς” μας πλευράς!
Κανένας αγωνιστής της επαναστατικής αριστεράς και γενικά του κινήματος να μην τείνει ευήκοα ώτα στα ψέματα των σοσιαλ-σωβινιστών του ΚΚΕ!!
Πριν απο κάποια χρόνια έβαζαν στα ευρω-ψηφοδέλτιά τους καθάρματα σαν τον στρατηγό Αλευρομάγειρο, γνωστό και κραγμένο τουρκοφάγο, σκυλί του πολέμου.Αυτοί είναι οι σοσιαλ-σωβινιστές του ΚΚΕ!
Ηλία σε διορθώνω, γενικά όσα λες είναι σωστά αν τα δεις σαν γενικές διακηρύξεις από θέση αρχής.
Αν όμως προσπαθήσεις να τα εφαρμόσεις οδηγεισαι σε πολλαπλά αδιέξοδα.
Υπάρχει μια παρεξήγηση γύρω από τον επαναστατικο πολεμο και τις αποφάσεις των μπολσεβίκων σχετικά με την υπογραφή ειρήνης.
Τοτε ήταν ο Λένιν που μειοψηφησε.
Οι μπολσεβίκοι δεν μπορούσαν να υπογράψουν γιατί αυτό θα ήταν προδοσία της επανάστασης!!!! Ήθελαν να προκαλέσουν επανάσταση στην Γερμανία και μια σοβιετική κυβέρνηση. Χωρίς να συλλογίζονται αν αυτή ήταν εφικτό και πόσο ακριβώς θα έπρεπε να περιμενουν για να πραγματοποιηθεί.
Για στάσου όμως, ποιος ήταν ο κύριος εκφραστής αυτής της μαξιμαλιστικης άποψης; Μήπως ο Τρότσκι; Η απάντηση είναι όχι.
Με την άποψη των μαξιμαλιστων ήταν ο Μπουχάριν, ο οποίος από την άκρα αριστερά τελικά πέρασε στην άκρα δεξιά του κόμματος αφού συνεργάστηκε τελικά με το Στάλιν…..
Μάλιστα (αυτό για την ιστορία), αν δεν υπήρχε ο Τρότσκι, δεν θα πέρναγε η άποψη του Λένιν στην κεντρική επιτροπή και είτε θα είχαμε μια πανευρωπαικη επανάσταση, μια που η Γερμανία θα συμπαρέσυρε τις μάζες σε όλη την Ευρώπη, όπως πίστευε η πλειοψηφία των μπολσεβίκων, ή το πιο πιθανό, θα πνιγόταν στο αίμα η σοβιετική κυβέρνηση και ο ρωσικός λαός θα πλήρωνε με βαρύ φόρο αίματος.
Όταν λοιπόν πρέπει να αποφασίσεις αν θα σεβαστείς η όχι τα σύνορα, θα πρέπει να δεις ποιες είναι ΑΚΡΙΒΩΣ οι επιπτώσεις της απόφασης σου.
Όταν λοιπόν περιφέρεσαι διαρκώς φωνάζοντας ότι δεν αναγνωρίζεις τα σύνορα, όλοι θα διαμορφώσουν πάγια αντιληψη ότι η άποψη σου δεν πρόκειται να γίνει ‘ποτε’ πλειοψηφία στον κοσμο και ότι είσαι στην κατηγορία των φωνακλαδων πολιτικάντηδων (απλά αντί να πουλάς του Χριστουλη, θα πουλάς διεθνισμό).
Γενικά πάντως όλη αυτή την μανία να βρούμε με ποιον Παγκόσμιο Πόλεμο μοιάζει η κατάσταση δεν την λες και ότι πιο λογικό. Σϊγουρα δεν την λες ότι πιο λενινιστικό.
Δεν βρίσκεται σε καμία βιβλιοθήκη η λύση σύντροφοι. Γνώμη μου είναι πως η λύση βρίσκεται στο μόνο πεδίο που μπορεί η κομμουνιστική αριστερά να ψάχνει λύσεις. Στον δρόμο και εκεί που ριζώνουν οι εργαζόμενοι, η νεολαία, ο λαός. Εκεί μόνο μπορεί να υπάρξει μια γραμμή πραγματική, ενσώματη, απέναντι στον ιμπεριαλιστικό παρεμβατισμό, τον τουρκικο επεκτατισμό, τον ελληνικό τυχοδιωκτισμό, ενάντια στο πόλεμο και την άδικη ειρήνη
Κώστας
Κώστα, σίγουρα δεν είναι το βασικό ζήτημα με ποιο ιστορικό παράδειγμα μοιάζει ο ελληνοτουρκικός ανταγωνισμός , δε διαφωνώ. Αλλά, εσένα σου φτάνει η κοινή δράση μαζί με το ΚΚΕ ενάντια στις τουρκικές γεωτρήσεις με το συγκεκριμένο θεωρητικό υπόβαθρο του ΚΚΕ, που κρύβει (κατ’εμέ) πίσω του το σοσιαλ-σωβινισμό; Νομίζω είναι πρωταρχικής σημασίας να αναδειχτεί στα μέλη και φίλους του πού θα τους φέρει η γραμμή που έχουν σήμερα! Εννοείται, συμφωνώ ότι στο δρόμο, στους χώρους δουλειάς κλπ θα γίνει αυτό και όχι στην παντιέρα, αλλά σίγουρα ακόμα κι εδώ πρέπει να πιέζονται να δίνουν απαντήσεις που προβάλλουν τις ρεβιζιονιστικές πλέον θέσεις τους.
Mεταβατικέ δεν μου φτάνει αλλά μακάρι να την είχαμε, θα έκανε ποιοτική διαφορά το να μπει το ΚΚΕ μπροστά στο αντιιμπεριαλιστικό κίνημα.
Δεν θεωρώ πως κρύβει σοσιαλσωβινισμό πάντως. Αμηχανία θεωρώ πως έχει απο την εγκατάλειψη της τασης του προς τον ντεφαιτισμό. Στο μακεδονικό μπορείς να πεις πως η στάση του είχε στοιχεία σωβινισμού αλλά και εκεί πολύ δευτερεύοντα. Γενικά πρέπει να βρούμε το καθοριστικό κριτήριο για να αποδώσουμε την κατηγορία του σωβινισμού και αυτό είναι η απουσία ή μη κεντρικότητα της αντινατοικής-αντιιμπεριαλιστικής αιχμής
Ορθά σε κάποια σχόλια σου που είδα εντοπίζεις κάποιες αντιφάσεις του από το ότι το ΚΚΕ είναι σε φάση στροφής, που μάλιστα δεν έχει τεθεί παστρικά στον λαό και τα μέλη του τα ίδια. Εννοείται πως το ΚΚΕ που με μια ευκολία έλεγε στα πάντα για “ξένη σημαία” έπρεπε να το ολοκληρώνει αυτό με ένα “δεν πολεμάμε ποτέ και πουθενά”. Μπορούμε να εντοπίσουμε δηλ έναν οπορτουνισμό, το ΚΚΕ πολύ άνετα, χαράσσει μια τακτική χωρίς επαφή με την στρατηγική του.
Αλλά το ότι δεν το κάνει, ότι δεν λέει δεν πολεμάμε ποτέ και πουθενά, είναι θετικό. Φτάνει στον λαό ένας κομμουνιστικός αντιιμπεριαλιστικός λόγος, ένας λόγος υπεράσπισης των κυριαρχικών δικαιωμάτων, έστω και αν η ηγεσία που τον εκφωνεί δεν τον πιστεύει.
Κώστας
Ωστε το “δεν πάω πίσω από ξένες σημαίες” συνεπάγεται …”δεν πολεμάμε ποτέ και πουθενά”!
Πολεμάμε φιλαράκο!
Για την πάρτη μας:
Για την προλεταριακή Πατρίδα και για την Τάξη μας!
Για την Επανάσταση!
Κι αυτή είναι οι μόνη πραγματική αντιϊμπεριαλιστική στάση, που φοβούνται.
Ο “αντιϊμπεριαλισμός”, που μάθατε, πληρώθηκε πολύ ακριβά για την αξία του. Κοινώς, ήταν κάλπικος. Ηταν αστικός αντιϊμπεριαλισμός, με ημερομηνία λήξης. Kαι, κυρίως, χάλκεψε αλυσσίδες στους Λαούς.
Δώκαμαν, δώκαμαν….
Να τος μεταβατικέ αυτός που όταν λέει ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ “υπεράσπιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων” καταλαβαίνει πως είναι τα κυριαρχικά δικαιώματα της … εργατικής τάξης. Αυτός που πίστεψε το προηγούμενο πολιτικό marketing του ΚΚΕ πως θα ντυθούμε το χακί, αλλά κάπου στην θέση 64 του Συνεδριου θα λέει πως θα είναι … ταξικό κόλπο γιατί ΤΣΑΑΑΑΑΚ, θα τους την φέρουμε.
Απλά πρέπει να αποτιμήσουμε την αλλαγή του πολιτικού marketing του ΚΚΕ και εγώ λέω πως είναι θετική. Βέβαια πολύ φοβάμαι πως έχει φτιάξει πολλούς ταλιμπάν σαν τον φίλο και αν περιμένουμε από το ΚΚΕ να οργανώσει τον λαό και την νεολαία απέναντι στην ξένη επίθεση αν γίνει, τον ιμπεριαλισμό και τον ελληνικό μιλιταρισμό ζήτω που καήκαμε. Θα βρίζει όσο μπορεί πιο χυδαία όποιον του πει πως δεν θέλει πχ να μπουν οι Τούρκοι στην Θράκη, ή στην Κρήτη, ή στην Ρόδο. Ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ θα προσπαθεί να μαζέψει τους τρελλούς αλλά δεν θα μαζεύονται.
Αλλά προφανώς ένας λαός που δεν έχει επαναστατικό κομμουνιστικό κόμμα εδώ και κοντά 70 χρόνια δεν θα τα βάψει μαύρα ούτε θα παραιτηθεί. Και η ίδια η αλλαγή του πολιτικού marketing από αυτό που πίστεψε ο φίλος σε αυτό που χρησιμοποιεί το ΚΚΕ (προχτές έλεγε τους κατοίκους της Αλεξανδρούπολης … Ακρίτες σε δύσκολη περιοχή, μάλλον εννοούσε τους εργάτες μόνο, και ας μην το έλεγε) δείχνει πως ακόμα και στο ΚΚΕ ακόμα και κοντά 70 χρόνια μετά υπάρχουν κομμουνιστές. Που ως κομμουνιστές έχουν επαφή με τον λαό και τους εργάτες και λένε στα κεφάλια πως με την προηγούμενη γραμμούλα τρώμε ξύλο, ούτε στο καφενείο δεν μπορούμε να πάμε. Από το πάθος του λοιπόν ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, επειδή δεν μοιάζει και τιτάνας της πολιτικής και του μαρξισμού λενινισμού αλλά και της επικοινωνίας, μπορεί ώρες ώρες να γίνεται και λίγο γκροτέσκα γαλανόλευκος. Αλλά δεν έχει και τόση αξία, δεν είναι και ιδιαίτερα αξιόπιστος και αυτός και οι γύρω του, αύριο μπορεί να λένε πως αν γίνει εισβολή η γραμμή θα είναι η συναδέλφωση με τους τούρκους στρατιώτες. Αν έρθει εκείνη η ώρα οι αληθινοι κομμουνιστές θα τον βρουν τον δρόμο τους
Κώστας
Παληκάρια, δε θα κάτσει κανείς κουκουές να ασχοληθεί με το παρελθόν σας. Αν (θέλετε να ) νομίζετε, πως το Κουκουέ “άλλαξε γραμμή”, με γειά σας και με χαρά σας! Καθένας έχει τον δικό του τρόπο να προσεγγίζει την πραγματικότητα – δεν είναι απαραίτητα κακό να υπάρχουν και πολλοί τρόποι γιαυτό.
Και με την ευκαιρία, η πρόστυχη αστικοφυλλάδα σήμερα έχει μια μεγάλη επιτυχία:
https://www.efsyn.gr/stiles/apopseis/248545_75-hronia-apo-ti-megali-niki-koini-eythyni-apenanti-stin-istoria-kai-mellon
Αξίζει μιαν ανάγνωση, και πολλές σκέψεις. Αν υπάρχει θάρρος βέβαια…
Οι σφήνες, που έβαλε η Επανάσταση, με επικεφαλής τον Στάλιν, στο αστικό στρατόπεδο είναι ακόμη εδώ! Η Αλήθεια δε σβήνει, και ο Ιστορικός Αναθεωρητισμός είναι καταδικασμένος.
70 χρόνια είναι πολλά, πως άντεξες ρε Κωστή;
Το Μέλλον Διαρκεί Πολύ φίλε ΣΤ
Κώστας
Είναι γνωστό πως το ΚΚΕ έχει την ίδια γραμμή από το 1923 εξάλλου
Κώστα, η εκτίμηση σου για τη μελλοντική στάση των κουκουέδων είναι πιο αισιόδοξη από τη δική μου και προτιμώ να επαληθευτείς εσύ. Νομίζω, όμως ότι η κοινή συνισταμένη της στάσης του ΚΚΕ στα εθνικά και της περιοχής ζητήματα από διαφορετικά μονοπάτια φτάνει στη στήριξη θέσεων που ευνοούν την ελληνική αστική τάξη. Δηλαδή, εννοώ το μακεδονικό, την αλλαγή γραμμής για το κυπριακό, τα ελληνοτουρκικά και το μεταναστευτικό.
Δε νομίζω ότι οι κομμουνιστές που «νιώθουν» την αποδοχή ή όχι της γραμμής από τον κόσμο επέβαλαν την αλλαγή, πάντα υπήρχαν δύο βάρκες στις οποίες πατούσε το ΚΚΕ μία όσον αφορά την Ελλάδα και μία όλους τους άλλους. Η εργαική τάξη στην Ελλάδα πολεμάει παντού, οπουδήποτε αλλού ( πχ Ουκρανία, Συρία) είναι κάτω από ξένη σημαία. Όταν η τουρκική προκλητικότητα έσφιξε τα ζωνάρια αναγκάστηκαν να γίνουν πιο συγκεκριμένοι στο τι καλούν το λαό να κάνει σε ενδεχόμενο επεισόδιο και σιγά-σιγά ξεχάστηκε η πάλη ενάντια στη δικιά μας α.τ.
Οπότε, δε θεωρώ ότι έμαθαν οι πραγματικοί κουκουέδες να διαβάζουν την κατάσταση, τουλάχιστον όχι όσο πιστεύεις εσύ, και οι δυνατότητες που μπορούν να δώσουν στο κίνημα μου φαίνονται περιορισμένες. Γι’ αυτό δε βλέπω άλλη λύση από την επαναφορά ως ταμπλό των μαρξιστικών-λενινιστικών αναλύσεων. ώστε να ανοίξει συζήτηση στις μάζες πρωτίστως και ως συνέπεια να αναγκάζονται να απαντάνε τα μέλη του ΚΚΕ πάνω σε αυτές και να δείχνουν ότι έχουν πάψει να είναι λενινιστές κι επαναστάτες εδώ και καιρό.
Μεταβατικέ με έχεις μπερδέψει για το ποιον πόλο της αντίφασης του ΚΚΕ θεωρείς θετικότερο. Αρχίζω να πιστεύω πως τείνεις στο “δεν πολεμάμε ποτέ και πουθενά” και στο ότι πρέπει με το ζόρι, ισχύει ή όχι, να λέμε πως οι 2 κοινωνικοί σχηματισμοί έχουν την ίδια θέση, την ίδια συμπεριφορά, πως απειλούν εξίσου την κυριαρχία ο ένας του άλλου. Εξόρυξη στα 6νμ είναι θέμα κυριαρχίας ή ενδοιμπεριαλιστική κόντρα που δεν μας αφορά ?
Στο Μακεδονικό ήταν δέσμιο της σοβινιστικής στροφής του 88 περί ανυπαρξίας μακεδονικού έθνους αλλά δεν στάθηκε άσχημα. Δεν κάλεσε στα συλλαλητήρια ούτε τα είδε θετικά. Επίσης καλά έκανε και δεν τεμάχισε την ιμπεριαλιστική συμφωνία, να πει πως είναι καλή στο όνομα. Στο Κυπριακό είναι ένα ερώτημα τι νόημα έχει να μιλάει κανείς για διζωνική-δικοινοτική. Στο μεταναστευτικό θα το ήθελα ενεργητικό στην αλληλεγγύη κλπ, τον ενεργητικό αντιρατσισμό αλλά αυτά είναι θέματα του πως είναι διαμορφωμένο από δεκαετίες, δεν έχει νόημα να του κάνω εξωπραγματική κριτική. Για τα νησιά που ίσως εννοείς τα γεγονότα της έκρηξης των κατοίκων έχουν σχετικοποιήσει την σημασία του αν έπρεπε το ΚΚΕ να συνταχτεί με κινήσεις φορέων, επιχειρηματικότητας των νησιών κλπ. Στον Έβρο δεν μπορούσε να μην βάλει στο στόχαστρο και την μεγαλοκρατική προβοκάτσια ενος ισλαμοφασιστικού καθεστώτος.
Κώστας
Απάντησα χτες μετά από πολλή κούραση και το σχόλιο είναι λίγο κακογραμμένο, οπότε ας εξηγηθώ χωρίς να μπαίνω σε λεπτομέρειες. Το πρωταρχικό καθήκον για τους κομμουνιστές σήμερα είναι η ματαίωση των ιμπεριαλιστικών σχεδίων του ΝΑΤΟ και η διάλυση του. Τι σημαίνει αυτό για τον ελληνοτουρκικό ανταγωνισμό; Στο βαθμό που ανταγωνίζονται για την έυνοια των ΗΠΑ και συμμετοχής τους στους σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ στην περιοχή είναι αντιδραστικός και από τις 2 πλευρές και πρέπει και οι 2 λαοί να τον καταγγείλουν. Στο βαθμό που η μία από τις 2 πλευρές προσπαθεί να εγείρει διεκδικήσεις στα εδάφη και νερά της άλλης και τις προχωρά στρατιωτικά, η πλευρά που αμύνεται έχει δικαίωμα να κάνει δίκαιο πόλεμο. Εννοείται πως σήμερα η Τουρκία είναι η αναθεωρητική δύναμη.
Άρα, η θέση του ΚΚΕ στη συγκυρία για τη γεώτρηση ανοιχτά της Κρήτης είναι σωστή όμως συνολικά η θέση του για τον ελληνοτουρκικό ανταγωνισμό ότι και σε άλλα θερμά επεισόδια πρέπει να πολεμήσουμε που αφορούν ΑΟΖ και 12 ν.μ. είναι λάθος.
Επομένως, το ότι το ΚΚΕ καταλαβαίνει ότι το ΝΑΤΟ είναι το κύριο πρόβλημα είναι καλό, όμως δεν έχει στρατηγική και τακτική ουσιαστικής παρεμπόδισης του με αποτέλεσμα η στάση του να είναι βλαπτική κάποιες φορές. Επίσης, δεν αντιλαμβάνεται τη σημασία της Ελλάδας ως εξαρτημένο μέλος του ΝΑΤΟ και ότι η ενίσχυση των διεκδικήσεών της δεν είναι θετική για τον ελληνικό λαό, δεν μπορεί να στηρίζεται επειδή αυτή τη στιγμή δεν την προωθούν οι μεγάλοι του ΝΑΤΟ. Δεν μπορώ να εμπιστευτώ το ΚΚΕ ότι θα χαράξει τη γραμμή που πρέπει αν χρειαστεί να έρθει σε ευθεία σύγκρουση με την αστική τάξη της Ελλάδας.
Στα υπόλοιπα θέματα η αιτιολόγηση που δίνεις δεν βλέπει όμως ότι σε όλες τις περιπτώσεις υπάρχει μια στάση που δεν μπορεί να υιοθετείται από κανένα κίνημα και δε θίγει τα αυτοτελή συμφέροντα της Ελλάδας. Το ενιαίο κράτος στην Κύπρο χαντακώνει τους Τ/κύπριους,δίνει το κράτος στους ε/κύπριους που είναι σύμμαχοι της Ελλάδας, στο μεταναστευτικό επωμίζει όλα τα βάρη στους άλλους, στο Μακεδονικό πλέον δε μιλάει καν για διμερή διαπραγμάτευση για λύση στο θέμα και άρα συνεχίζει την καταπίεση της Β. Μακεδ. από την Ελλάδα.
Μεταβατικέ δεν έχω δει, ούτε έχω αποκομίσει, από το ΚΚΕ πως “πολεμάμε για τις ΑΟΖ και για τα 12”. Αλλά πάντα εξαρτάται τι εννοείς. Είναι άλλο το να πούμε να μην πάμε στα 12 αύριο και άλλο αν έρθει η Τουρκία στα 6 να πιάσει στασίδι. Ε, τότε δεν θα πούμε πως “έτσι κι αλλιώς δεν πρέπει να πάμε στα 12 άρα καλά κάνει η Τουρκία, πράττει διεθνιστικά”. Γενικά χρειάζονται διευκρινήσεις εννοιών. Άλλο η χρήση δικαιώματος, άλλο η μη απεμπόληση, άλλο ο εξαναγκασμός σε απεμπόληση. Ο δε χαρακτήρας του ελληνοτουρκικού ανταγωνισμού έχει αλλάξει τα τελευταία χρόνια, δεν είναι πια απλά η διεκδίκηση της ιμπεριαλιστικής μεσολάβησης. Η μια πλευρά την επαιτεί, η άλλη την προκαλεί. Και την κατοχυρώνει.
Κύπρος: εγώ δεν είπα πως έχω μια πρόταση ενιαίου κράτους. Είπα πως δεν έχω μια πρόταση διζωνικής δικοινοτικής η οποία έχει αποτιμηθεί σαν ένα τεχνητό φιάσκο που δεν εξέφρασε ποτέ μια δυναμική λύσης που να απηχεί κοινωνικές δυναμικές από τα κάτω σε μια προοπτική ενός ανεξάρτητου κράτους. Μια παπάτζα της ΕΣΣΔ, όχι και της καλύτερης δυνατής ΕΣΣΔ, ήταν, ένας συμβιβασμός χωρίς σχέση με την ζωή, ένας συμβιβασμός διπλωματών και πολιτικών, ένας συμβιβασμός τεχνικών της εξουσίας εν μέσω σαμπάνιας, χαβιαριού και μπρικ. Η δε δικοινοτικότητα ξεκίνησε το 59 αλλά ούτε αυτή ήταν το καλύτερο. Είναι και λίγο παράξενο να καταλήγουν οι κομμουνιστές πως αποκλείεται 700.000 άνθρωποι να ενωθούν. Ιμπεριαλιστική εγγραφή ειναι και όχι κάτι αντικειμενικό. Και να μην ξεχνάμε πως το ΚΚΕ, στα καλύτερα του, ήταν με την Ένωση γιατί τότε ήταν πρόταση που είχε ζωή, προοπτική, αντιιμπεριαλιστικό καημό και προοπτικές συναδέλφωσης Ελληνων και Τούρκων της Κύπρου αλλά και Ελλάδας Τουρκίας
Μακεδονικό: δεν καταλαβαίνω που το ΚΚΕ λέει να μην συζητάμε με την Β Μακεδονία, το αποκλείω.
Κώστας
Κώστα σωστός.
Α. Ούτε επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων στα 12 νμ, ούτε και η Τουρκία να πιάσει στασίδι στα 6 νμ. Αυτά είναι διεθνή ύδατα.
Β. Κώστα γράφεις εμμέσως, ότι το καλύτερο αίτημα όσον αφορά τα της Κύπρου ήταν και είναι το ΕΝΩΣΗ ΜΕ ΤΗΝ.ΕΛΛΑΔΑ; Αν αυτό εννοείς έχεις τραγικό λάθος: θα μπορούσε ίσως, εκεί κ τότε την δεκαετία του 50 να είχε κάποιο νόημα μια διπλή ένωση. Το ελληνοκυπριακό κομμάτι να ενώνονταν με την Ελλάδα κ το τουρκοκυπριακό κομμάτι με την Τουρκία. Γιατί μόνο μια τετια διπλή ένωση θα ήταν η πιο δίκαιη, πάντα στα πλαίσια της καπιταλιστικής κατάστασης.
Αυτό δεν συνέβη: η βρετανική αυτοκρατορία ποτέ δεν συναίνεσε σε μια τετια πρόταση και οι εθνικισμοί ένθεν κακειθεν του Αιγαίου, τόσο ο ελληνικός όσο και ο τουρκικός επιτέλεσαν το θανατολαγνο κ καταστροφικό τους έργο.
Η αμέσως επόμενη δίκαιη πρόταση ήταν το αυτά για Κύπρο ενιαία κ ανεξάρτητη χωρίς στρατούς κατοχής από κανέναν. Αλλά αυτή η πρόταση σκόνταψε κ σκοντάφτει πάνω στους εθνικισμούς ένθεν κακειθεν όπως και στην.συνεψιχομενη τουρκική κατοχή του 45% του νησιού. Μια τετια λύση, προϋποθέτει την αποχώρηση των τουρκικών και ελληνικών στρατευμάτων από την Κύπρο , προϋποθέτει και ένα πολιτικό σύστημα διοίκησης που να μην καταπιέζει ούτε τους Ελληνοκύπριους ούτε τους Τουρκοκύπριους . Δύσκολο.
Ragnarock γράφω αμέσως και όχι εμμέσως πως την δεκαετία του 50, με συμφωνία του ΚΚΕ, και του ζαχαριαδικού -επαναστατικού, η ΜΟΝΑΔΙΚΗ, άρα και η καλύτερη πρόταση για το κυπριακό ήταν η ένωση. Το ότι είδες ότι το λέω για σήμερα είνα εντυπωσιακό. Η Διπλή Ένωση που μου λες ήταν το σχέδιο Άτσεσον, η πιο σκληρή αμερικάνικη πρόταση με την οποία συμφώνησε μόνο ο Μητσοτάκης. Η μοναδική ιδέα που η ζωή δημιούργησε στην φάση κατάρρευσης της Β Αυτοκρατορίας ήταν η ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Η απάντηση του ιμπεριαλισμού και των 2 εθνικισμών ήταν η “ανεξαρτησία” της Κύπρου. Αυτή είναι η ιστορία. Όχι, δεν βλέπω κάτι δίκαιο και διεθνιστικό, τότε, στο να … διχοτομηθεί η Κύπρος, στο να το προτείνει η … Αριστερά …20 χρόνια πριν τον Αττίλα, ή η Κρήτη, ή να γίνει “ανεξάρτητη” η Κρήτη ή η Κύπρος. Η μοναδική δημοκρατική αντιαποικιακή αντιιμπεριαλιστική λύση ήταν η αντιιμπεριαλιστική εξέγερση για την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Γι αυτό όταν το ΑΚΕΛ δέχτηκε την πρώτη πρόταση της κουτσοανεξαρτησίας το 47-48 ο Νικος Ζαχαριάδης, στον Γράμμο (νομίζω) τους έβαλε χέρι που το θυμούνται ακόμα. Είναι αυτονόητο, μιλάμε ΠΡΙΝ την κυπριακή καπιταλιστική ολοκλήρωση, τι να προτείνει δηλ το ΚΚ ? Διχοτόμηση ? Ημιδιχοτομημένο προτεκτοράτο ? Προφανώς έπρεπε να προτείνει αυτό που αντιστοιχούσε στην υπαρκτή καπιταλιστική συσσώρευση στην Κύπρο, στην διαμορφωμένη εθνική συνείδηση και στο τι ΔΕΝ ΔΕΧΟΝΤΑΝ ούτε ως αστείο ο ιμπεριαλισμός και οι 2 αστισμοί. Και αυτό ήταν η Ένωση. Δεν ηταν η “Ένωση” για την οποία πάλευε η ακροδεξιά ενώ τα ταυτόχρονα τα είχε βρει με την τούρκικη ακροδεξιά για την διχοτόμηση σε νατοικό-ιμπεριαλιστικό πλαίσιο. Προφανώς δεν ήταν το να πάει το … τουρκοκυπριακό κομμάτι στην Τουρκία. Δεν υπήρχε καν το Ψευδοκράτος, αυτό το κατοχικό φασιστικό κατασκεύασμα, βιάζεσαι, μιλάμε 20 χρόνια πριν
Για τα 12 υπάρχει μια και μόνη άποψη του ΚΚ. Είναι αυτονόητο εθνικό δικαίωμα της Ελλάδας όπου δεν υπάρχει απέναντι ακτή σε απόσταση που να επιβάλλει λιγότερα, που αν και πότε εφαρμοστεί θα κριθεί από τις ανάγκες της ειρήνης, της περιβαλλοντικής αειφορίας, της συναδέλφωσης των λαών απέναντι στον ιμπεριαλισμό. Καμία πολεμική πρόκληση του τύπου πολεμικό ναυτικό άλλης χώρας στα 6νμ από την Κρήτη δεν πρέπει να γίνει δεκτή.
Κλείνω με Νίκο Ζαχαριάδη τον Νοέμβριο του 48
«Η γραμμή για συνταγματικές μεταρρυθμίσεις στην Κύπρο είναι μια μορφή ‘λιμπεραλισμού’ (φιλελευθερισμού). Εμείς εδώ θα είμαστε έτσι κι αλλιώς σε δύο μήνες στην Αθήνα. Έτσι, εσείς εκεί στην Κύπρο δεν μπορείτε να μιλάτε πια για ενδιάμεσο στάδιο Αυτοκυβερνήσεως, με τελικό στόχο την Ένωση. Η Ένωση με την Ελλάδα πρέπει να γίνει ο άμεσος στόχος σας…δεν μπορείτε να μιλάτε πια για κυβέρνηση ή οποιουδήποτε άλλου είδους συνταγματικές μεταρρυθμίσεις στα πλαίσια της Βρετανικής Κοινοπολιτείας όταν οι δικές μας προοπτικές είναι ότι σύντομα θα εισέλθουμε στην Αθήνα! Το σύνθημά σας ένα πρέπει να είναι: ‘Άμεσος Ένωση- ‘Ένωση και μόνο Ένωση’…Κοιτάξετε να μπείτε στην άμεση συνθηματολογία για Ένωση και αναπροσαρμόσετε ανάλογα τη στρατηγική και την τακτική σας. Δεν έχετε στην Κύπρο βουνά; Δεν έχετε όπλα;» (αναφέρεται στο Ιωάννου 2005: 336- 337).
http://spyrossakellaropoulos.com/keimenaDetails.php?nid=91
Γενικά αυτό το κείμενο να διαβαστεί προσεκτικά γιατί υπάρχει μεγάλη ιστορική άγνοια για το Κυπριακό στην Αριστερά. Μας έπεισε ο Καραμανλής, χεστήκαμε, “η Κύπρος κειται μακράν”
Κώστας
ΟΧΙ Κώστα, η ένωση ΟΛΟΥ του νησιού της Κύπρου με την Ελλάδα, ήταν και είναι λάθος αίτημα, δεν πα να το πε ο Ζαχαριάδης (που ευθύνεται για πολλά στραβά του ΚΚΕ και δεν είναι σωστή καμία ηρωοποίηση του Ζαχαριάδη). Εσύ Κώστα μπορείς να εκτιμάς τον Ζαχαριάδη και το ζαχαριάδικο ΚΚΕ αλλά έχεις λάθος, άσε δε, που αυτή η ιστορία έχει περάσει πια, ανεπιστρεπτί.
Ο αγώνας εναντίον της Βρετανικής αυτοκρατορίας ήταν προοδευτικός και χειραφετητικός. Ξεκομμένο όμως το αίτημα της ένωσης της Κυπρου με την Ελλάδα από τον αντιαποικιακό αγώνα, -κάτι που το επεδίωκε η οργάνωση Χ του Γρίβα- ήταν λάθος. Οκ, λοιπόν, ΣΥΝΟΛΙΚΑ αυτός ο αγώνας με δεμένη την αντιαποικιοκρατική αντίληψη με το αίτημα για ένωση με την Ελλάδα, είχε προοδευτικά για τότε χαρακτηριστικά. Μέχρι εκεί. Κάτι τέτιο δεν έγινε και φυσικά πολύ γρήγορα πήγαμε είτε στο αίτημα για διπλή ένωση, είτε στο αίτημα για Κύπρο ενιαία ανεξάρτητη χωρίς στρατούς κατοχής και εγγυήτριες δυνάμεις. ΑΥΤΟ το αίτημα για εμένα και νομίζω για κάθε αγωνιστή, αριστερό και κομμουνιστή, είναι το πλέον σωστό εδώ και δεκαετίες αίτημα.
Η ουσιαστική πραγμάτωσή του, ΠΡΟΥΠΟΘΕΤΕΙ την αποχώρηση ΟΛΩΝ των στρατευμάτων τουρκικής κατοχής από την Κύπρο, την αποχώρηση της ΕΛΔΥΚ και την εφαρμοφή ενός συστήματος δοικήσης που να προάγει την έμπρακτη ισονομία και ισοπολιτεία μεταξύ Ελληνο και Τουρκο Κύπριων.
Διότι, με δεδομένο τον ελληνικό και τον τουρκικό εθνικισμό, θα σήμαινε αυτόματα, ελληνοτουρκικό πόλεμο.
Οπως επίσης έχεις λάθος και για τα 12 ν.μ.
Κώστα, στο Κυπριακό έλεγα ότι το ΚΚΕ έχει θέση για ενιαίο κράτος και όχι εσύ και αυτό είναι μια λύση υπέρ της ε/κυπριακής πλευράς καθώς η μειοψηφία δε θα έχει ιδιαίτερο λόγο στα πράγματα. Δε θα πω ότι ξέρω λεπτομέρειες για το κυπριακό, όμως δε μου φαίνεται πως μπορείς να χαρακτηρίσεις μια άποψη που παλεύει τόσα χρόνια η κυπριακή αριστερά ότι προέκυψε από υψηλή διπλωματία και μόνο. Νομίζω ότι η αντίδραση που είχε τότε το ΑΚΕΛ και η κυπριακή αριστερά στην αλλαγή στάσης του ΚΚΕ ήταν απόδειξη ότι δεν είχε έρεισμα πουθενά και δε βλέπει ότι από την ενιαία Κύπρο που οι τ/κύριοι δε θα έχουν φωνή πάλι θα υπάρξουν αντιδράσεις.
Επίσης, γυρίζοντας πίσω μάλλον και η θέση για ένωση της Κύπρου με Ελλάδα του Ζαχαριάδη πρέπει να ήταν λάθος καθώς όπως λέει το ΑΚΕΛ δεν την στήριζαν οι τ/κύπριοι και τους ώθησε στο περιθώριο και στην αγκαλιά της Τουρκίας. Αλλά, δεν είμαι κάθετος, χωράει συζήτηση. Πάντως, δεν μπορούμε να αψηφήσουμε τη μειοψηφία όπως λες ότι αποκλείεται 800000 να μη θέλουν να ενωθούν. Αν δε νιώθουν ότι τους εκφράζουν οι αποφάσεις της ε/κυπριακής μεριάς, τότε δεν μπορούμε να πούμε κλαιν, καλύτερα μια «συνομοσπονδία».
Εδώ τα λινκ από όπου τα είδα:http://www.ergatikosagwnas.gr/kinisi-ea/14-anakoinosis-ea/1180-gia-tin-apofasi-tis-ke-tou-kke-kai-tin-paremvasi-ton-47-kk-gia-to-kypriako
http://www.ergatikosagwnas.gr/arthra/arthra-analysis/1603-o-antiimperialistikos-agonas-stin-kypro-kai-i-symfonimeni-morfi-lysis
Τώρα, αν λες ότι δεν αποκομίζεις ότι το ΚΚΕ σε περίπτωση που ξεσπάσει διαμάχη, δηλ. θερμό επεισόδιο, για 12 ν.μ. και ΑΟΖ δε θα στηρίξει την Ελλάδα νομίζω ότι κάνεις λάθος. Τέλος πάντων, δε με καλύπτει και η παντελής απουσία από μεριάς του για να λυθούν αυτά με διάλογο και διμερείς σχέσεις και όλο και λιγότερες αναφορές για συναδέλφωση των λαών. Ναι, έχει δικαίωμα η Ελλάδα να παέι στα 12 ν.μ., αλλά πρέπει να το κάνει με τρόπο που να διασφαλίζει τις καλές σχέσεις των δύο χωρών και να μην κλείσει τη θάλασσα του Αιγαίου στις άλλες χώρες που θα φέρει η ανεξέλεγκτη αύξηση στα 12 ν.μ. Η μπροσούρα του ΝΑΡ για τις ΑΟΖ δείχνει ότι ο καλύτερος τρόπος επίλυσης αυτών των θεμάτων είναι έτσι και μάλιστα από ό,τι φαίνεται πρέπει να κάνει υποχωρήσεις η Ελλάδα στο Καστελόριζο, όπου το ΚΚΕ παίρνει τη θέση της άρχουσας τάξης. Αν μη τι άλλο θυμάμαι και εσένα να στηλιτεύεις τη στάση του ΚΚΕ εκείνο τον καιρό, θυμάμαι που παρομοίαζες τη θέση πολεμάμε για ΑΟΖ παντού με τςι αθηναϊκές πινακίδες των ΑΜΑΝ και έλεγες ότι δε βλέπεις λαϊκά διακυβεύματα στον ανταγωνισμό για τις ΑΟΖ. Αν δεν έλεγεες αυτά και δε θυμάμαι καλά, ξέχνα το.
Επίσης, ναι άλλαξε ο συσχετισμός υπέρ της Τουρκίας. Αυτό όμως σημαίνει ότι πρέπει να δείχνουμε ανοχή απέναντι στα παρομοίως νατοϊκά σχέδια της Ελλάδας που είναι το κλείσιμο του Αιγαίου;
Στη Μακεδόνια που λες το ότι το ΚΚΕ μένει μόνο στο ΟΧΙ στη συμφωνία και δεν προτείνει πως να λυθεί το θέμα άμεσα, σημαίνει συναίνεση στη συνεχιζόμενη καταπίεση της Β.Μακεδ. από την Ελλάδα.
Ragnarock χαιρομαι που αντεγραψες το 100% απ οσα λεω για την Κυπρο και ας κρυβεις την κωλοτουμπα σου.
Κωστας
Κώστα διάβασε καλύτερα. Δεν υιοθετώ την θέση σου για το κυπριακό.
Θα υπερασπιστώ το Ζαχαριάδη στο συγκεκριμένο.
Το σύνθημα για ένωση, αφενός αντιστοιχούσε στην λαϊκή συνείδηση όλων των Κυπρίων τότε, αφετέρου προϋπέθετε μια πορεία νίκης του δημοκρατικού στρατου. Προφανώς η Κύπρος θα ενώνονταν με κάποιου τύπου εξέγερση η αντιιμπεριαλιστική δημοκρατική αλλαγή με λαϊκό πρόσημο και θα ενώνονταν με την Ελλάδα που θα απελευθερώσει ο δημοκρατικός στρατός.
Δεν γνωρίζω αν ΜΕΤΑ Την ήττα υπάρχει παρόμοια θέση του Ζαχαριάδη.
Μάλλον όχι.
Μεταβατικέ δεν ειναι και κανά κόμμα μοντέλο το ΑΚΕΛ και ανέφερα και παράδειγμα σοβαρής διαφωνίας με το ΚΚΕ που, μάλλον, το ΚΚΕ είχε δίκιο, το 48 όταν το ΑΚΕΛ παζάρευε την θέση της Κύπρου εντός της Βρετανικής Αυτοκρατορίας.. Να μην πούμε για το μνημόνιο που προώθησε ή για το με τα χίλια ζόρια και αστερίσκους ΟΧΙ στο Σχέδιο Ανάν. Για την υιοθέτηση όλου του σχεδίου του ελληνικού αστισμού από την δεκαετία του 90, δηλ επίλυση των πάντων με την Τουρκία μέσω του ευρωπαισμού. Για το δε φιάσκο της διζωνικής δικοινοτικής κάποιος κάποτε πρέπει να μιλήσει ανοιχτά. ¨Εχω πολύ ζωηρές επιφυλάξεις για την κατάργηση κάποιων αστικοκοινοβουλευτικών minimum όπου υπάρχουν εθνικές μειονότητες, και μεγάλες, και 20%. Πέρα από αυτό, το ΑΚΕΛ προτείνει ΔΔ εντός ευρωατλαντικής κανονικότητας, 100% μαζί με το ΔΗΣΥ, στην περίπου μόνιμη και de facto συγκυβέρνηση που έχουν για το εθνικό θέμα. Αλλά και γιατί να αναγνωριστεί το κεκτημένο της κατοχής, δεν είναι σαφές και καθαρό σε μένα γιατί δεν γινότανε κάτι καλύτερο. Μα θα γινότανε λέει πόλεμος Ελλάδας Τουρκίας ? Άρα να πούμε πως γραμμή είναι το Ειρήνη Άνευ Όρων, και Ευχαριστούμε τις ΗΠΑ. Εκβιάζω ? Δεν εκβιάζω εγώ, ο ιμπεριαλισμός εκβιάζει και βάζει τις επιλογές έτσι ακριβώς. Και αυτές ειναι οι επιλογές όσο ισχύει το “η Τουρκία είναι πολύ μεγάλη για να χαθεί και η Ελλάδα δεδομένη”, άρα πόλεμος ή άδικη ειρήνη. Πρέπει εσύ να αλλάξεις το γήπεδο. Τι εχουν δηλ 700.000 άνθρωποι και δεν μπορούν να εκλέξουν μια Βουλή, και να καταργήσουν και την προεδρική αηδία ? Θα ΚΑΤΑΠΙΟΥΝ λέτε οι ελληνοκύπριοι τους τουρκοκύπριους ? ΩΠΑ, δηλ στην Κύπρο δεν υπάρχουν Κύπριοι τελικά αλλά Έλληνες και Τούρκοι ? Μετά, πάμε στο 48. Λες ότι το ΑΚΕΛ λέει πως οι ΤΚ δεν στήριζαν την Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Αρχικά να επαναλάβω πως δεν του έχω μεγάλη εκτίμηση σε ότι και να λέει. Πες μου όμως, γιατί αποκλείεις η Ελληνική Λαική Δημοκρατία με την Κύπρο στο εσωτερικό της, και η πορεία προς τα εκεί, να έπειθε τους ΤΚ πως αξίζει να είναι πολίτες της ? Και αυτή ήταν και η θέση του ΚΚΕ, Ένωση της Κύπρου με την λαικοδημοκρατική Ελλάδα και απόφαση των ΤΚ για το μέλλον τους. Και η απόφαση τους θα ήταν να είναι στο νέο κράτος, είναι 100% βέβαιο αυτό αν έχουμε λιγο δίκιο ως κομμουνιστές πως υπάρχουν άλλοι τρόποι κοινωνικής οργάνωσης. Γιατί σκέφτεστε στατικά και αδικείτε τόσο πολύ την ελληνική αντιιμπεριαλιστική επανάσταση και το ΚΚΕ ? Απαντάτε για την Ελλάδα του Πιοριφόι και του Παπάγου, όχι για την ελληνική Λαική Δημοκρατία. Αυτή η νίκη της ένοπλης επανάστασης σε Ελλάδα και Κύπρο θα μπορούσε να μεταφερθεί και στην Τουρκία. Θα μπορούσε να γίνει χαμός, να άλλαζε η στάση της ΕΣΣΔ για την μεταπολεμική διευθέτηση, να άλλαζε η πορεία του κόσμου. Αυτή ήταν η γραμμή του προλεταριακού διεθνισμού και του μαχόμενου ένοπλου μαρξισμού-λενινισμού.
Το ΚΚΕ λες θα πολεμήσει για τα 12 τα οποία, λες, ότι είναι δικαίωμα, κάτω από κάποιες προυποθέσεις. Επικαλείσαι και την μπροσούρα του ΝΑΡ την οποία εγώ δεν την διαβάζω, γιατί δεν προλαβαίνω. Με αφορά η πρακτική πολιτική θέση, του ΝΑΡ που λέει πως δεν υπάρχουν 12 με κανένα τρόπο. Το ότι το ΚΚΕ “θα πολεμήσει” σε οτιδήποτε για τα 12, ή για τις ΑΟΖ παραμένει μια θέση εσωκομματικής κατανάλωσης, αστήριχτη εντελώς. ¨Οπως και το ότι δεν έχει διεθνιστικές σχέσεις με την Τουρκία ή δεν τις επικαλείται, όλα αυτά είναι μια αφήγηση που λένε που την έχεις κατασκευάσει για να στηρίξεις, να πιστέψεις, τις πολιτικές σου επιλογές. Τέλος, δεν θυμάμαι πως είχα βάλει τον Καλυβάτση, σε ποιον και για πιο θέμα. Η αλήθεια είναι πως τον οπαδισμό εντός του ΚΚ τον ειρωνεύομαι και θα μπορούσα να το βάλω το βιντεάκι, ΟΛΟΙ ΤΟ ΛΕΝΕ, και για την εντελώς αστήριχτη άποψη πως η Ελλάδα δεν δικαιούται, ποτέ και πουθενά, 12 επειδή, πριν θεσπιστούν τα 12 συμφώνησε σε λιγότερα. Ε, άλλαξε το Διεθνές Δίκαιο, τι να κάνουμε τώρα, γιατί δεν δικαιούται ποτέ και πουθενά ? Εγώ λέω δικαιούται, με κριτήριο την Ειρήνη, την αντιιμπεριαλιστική συμφυλίωση, την οικονομική αυτάρκεια και την περιβαλλοντική αειφορία και τα γεωγραφικά δεδομένα, αν είναι πολύ κοντά η Τουρκία, που χρειάζονται και πόσα διεθνή ύδατα κλπ. Όλα αυτά σημαίνουν πως πέρα από τα 6νμ από την Κρήτη, που εκεί θα στείλει λέει το Πολεμικό του Ναυτικό ο Σουλτάνος, είναι εθνικά χωρικά ύδατα όταν θα το αποφασίσουμε και το τουρκολιβυκό μνημόνιο είναι επέμβαση στον σκληρό πυρήνα της εδαφικής ακεραιότητας. Θέλω να καταγγείλω την Ελλάδα αν στείλει το Πολεμικό της Ναυτικό στα 6νμ από την Τουρκία και γεωτρύπανα. Θέλω να στηρίξω πως οι αξιωματικοί και οι ναύτες μας πρέπει σε τέτοια εντολή να στασιάσουν και να μην το κάνουν. Θέλω να πω πως το τούρκικο ΠΝ έχει δικαίωμα να αμυνθεί σε τέτοια ελληνική επίθεση. Ε, για να τα πω όλα αυτά, πρέπει να ζητήσω από το τούρκικο ΠΝ να στασιάσει και απο το ελληνικό να αμυνθεί
Κώστας
Κώστα, κάνεις λάθος που δεν διαβάζεις την μπροσούρα του ΝΑΡ για τις ΑΟΖ και γενικότερα για τις γεωπολιτικές καταστάσεις στην περιοχή μας και τον ρόλο των όμορων κρατών της περιοχής και τον ρόλο των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων. είναι μικρή, τεκμηριωμένη, με γλώσσα που ρέει. Σου προτείνω να την διαβάσεις.
Κώστα οι θέσεις του ΝΑΡ για τις ΑΟΖ και γενικότερα για τα γεωπολιτικά της περιοχής μας είναι εδώ:
https://narnet.gr/articles/%CF%87%CF%89%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%AC-%CF%8D%CE%B4%CE%B1%CF%84%CE%B1-%CF%85%CF%86%CE%B1%CE%BB%CE%BF%CE%BA%CF%81%CE%B7%CF%80%CE%AF%CE%B4%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B1%CE%BF%CE%B6
Κυκλοφορούν και σε καλαίσθητη έντυπη έκδοση. Διαβασέ την, είναι τεκμηριωμένη και γόνιμη.
Κώστα, νομίζω ότι απάντησες σε πράγματα που δεν είπα εγώ, αλλά δεν πειράζει γιατί εν μέρει συμφωνώ.
Τέλος πάντων, να πω επιγραμματικά τα εξής: το ότι το ΑΚΕΛ είναι αυτό που είναι δε σημαίνει ότι δεν έχει μια σεβαστή θέση πάνω σε ένα θέμα που όπως και να το κάνουμε δε γίνεται να λέμε ότι ξέρουμε περισσοτερά γιατί δεν παλεύουμε εμείς αυτή τη γραμμή στην κυπριακή κοινωνία. Στο κάτω-κάτω νομίζω το τι λέει και έλεγε η τ/κυπριακή πλευρά για το θέμα την ένωσης δε νομίζω ότι μπορούμε να το αμφισβητήσουμε. Το ότι θα τους πείθαμε να γίνουν μέλη μιας λαοκρατικής κοινωνίας, οκ. Εφόσον, δεν προχώρησε αυτό γιατί η επανάσταση στην Ελλάδα είχε κριθεί το ’48, οπότε τι ακριβώς να έκανε η Κύπρος μόνη της, και το ΚΚΕ ένα χρόνο μετά ήταν παράνομο και χωρίς δύναμη στην Ελλάδα τι αξία έχει να μου χρεώνεις εμένα ότι βλέπω στατικά τα πράγματα, όταν η πραγματικότητα έκανε αδύνατη μια λαοκρατική Ελλάδα για να ενωθεί η Κύπρος;
Το να μου απαντήσεις επίσης ότι το ΚΚΕ έχει σχέσεις με την Τουρκία (βασικά με το TKP που δεν το λες και Τουρκία) όταν σου λέω ότι υπάρχει απουσία αναφοράς στη συναδέλφωση των λαών στον καθημερινό του λόγο και στα συνθήματα, αλλά και γενικότερα κάποιας δράσης ή συσπείρωσης που θα βοηθήσει σ’αυτό ή στο να προσανατολίζει έστω τη δράση του εκεί στους αντιπολεμικούς φορείς που συμμετέχει (πχ εεδυε) δεν καταλαβαίνω τι νόημα έχει.
Δε χρειάζεται να διαβάσεις τη μπροσούρα του ναρ,είναι χρήσιμη όμως, αλλά πρέπει να έχουμε σοβαρή θέση σε αυτά τα θέματα. Το εγώ λέω να έχουμε 12 ν.μ. δεν παίρνει υπόψιν ότι έτσι το Αιγαίο κλείνει και έτσι η Ελλάδα μπορεί να ελέγχει τη διέλευση πλοίων από εκεί. Δες εδώ:https://www.google.com/search?q=%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B1%CE%B4%CE%B1+12+%CE%BD%CE%BC+%CE%B1%CE%B9%CE%B3%CE%B1%CE%B9%CE%BF&client=firefox-b-d&biw=2144&bih=1047&tbm=isch&sxsrf=ALeKk02XlisqmXXbP6xf_beGdvCcbQ1miA:1593028719139&source=lnms&sa=X&ved=0ahUKEwjzja-3npvqAhVhpHEKHeGNCZIQ_AUIECgD#imgrc=NAO3Q_mnWw0g6M καιhttps://www.efsyn.gr/stiles/apopseis/169407_ohi-stin-epektasi-sta-12-milia-sto-aigaio
Επίσης, η μπροσούρα έχει παραδείγματα για χώρες καπιταλιστικές και ιμπεριαλιστικές που συμφώνησαν σε μικρότερα χωρικά ύδατα για να έχουν πρόσβαση άλλες χώρες στην ελεύθερη θάλασσα, άρα δεν είναι κάτι πρωτάκουστο βοηθάει στις καλές σχέσεις μεταξύ των γειτονικών λαών.
Δες επίσης, για την αοζ του Καστελόριζου που η Ελλάδα τη θέλει ολόκληρη και το κκε πάλι δε λέει τίποτα, τις υποθέσεις Αγγλίας-Γαλλίας που σε νησιά της Αγγλίας με πληθυσμό 170000 (όχι επιπέδου Καστελόριζου) δεν δόθηκε βάρος στη χάραξη αοζ ή στην περίπτωση Μάλτας-Λιβύης.
Η επαναστατική κομμουνιστική στάση στον πόλεμο πρέπει να παίρνει αυτά υπόψιν, εκεί να είναι ο άξονας για τις σχέσεις των λαών και των κρατών τους ακόμα και στον καπιταλισμό. Δε φτάνει ένα ξερό μη μας πειράξετε τα κυριαρχικά δικαιώματα που καταντάει να δημιουργεί ένα φιλοπόλεμο, αντιτουρκικό κλίμα, ειδικά από μέρους του ΚΚΕ που έχει στήσει ένα γαιτανάκι «γιατί δεν πολεμάτε ρε πασιφιστές;» με το ναρ. Προφανώς, είναι σημαντικό σήμερα να πούμε ότι δε θα καθορίσει η τουρκική α.τ.
Τώρα δες αυτά και πες μου πού κάνει έστω μνεία το ΚΚΕ και ξαναπές μου ότι είναι κατασκεύασμα δικό μου η αυθαίρετη στήριξη στα σχέδια της άρχουσας τάξης.
Μεταβατικέ οι Έλληνες της Κύπρου (έτσι αυτοπροσδιορίζονταν) δεν είχαν δικαίωμα εθνικής αυτοδιάθεσης μόνο μέχρι την ήττα του ΔΣΕ αλλά και μετά και γι αυτό η θέση του ΚΚΕ και του ΑΚΕΛ για την ένωση παράμεινε και μετά, και ας ήταν σχετικά χαμένο. Το τι παλεύεις δεν έχει να κάνει με τις πιθανότητες άμεσης πραγματοποίησης του. Αυτές έχουν να κάνουν με τον τόνο, την τακτική κλπ. Άλλωστε το ΚΚΕ, μέχρι το 56, δεν εγκατέλειψε ούτε τον αγώνα ούτε την στρατηγική του, γιατί να τα εγκατέλειπε στην Κύπρο ? Πάλευε για την λαική δημοκρατία, δεν πάλευε για την Εθνική Δημοκρατική Αλλαγή εντός του ΝΑΤΟ σε μπλοκ με το Κέντρο όπως έκανε μετά από λίγα χρόνια με την διάλυση του Κομμουνιστικού Κινήματος. Μια γραμμή ένωσης παρέμενε σε κάθε περίπτωση η μοναδική ικανή να πετύχουν οι κύπριοι την εθνική τους αυτοδιάθεση, υπό πάρα πολλές προυποθέσεις, δυσκολίες και ερωτηματικά αλλά έτσι ήταν. Επίσης για τον μαρξισμό – λενινισμό εθνική αυτοδιάθεση, λαοκρατία και σοσιαλισμός δεν ταυτίζονται και τα έθνη δικαιούνται κάποια πράγματα και σε καπιταλιστικό πλαίσιο. Επίσης ένωση με την Ελλάδα δεν θέλανε οι Τούρκοι της Κρήτης αλλά αυτό δεν σημαίνει πως δεν ήταν εθνικοαπελευθερωτικό και δικαιο αίτημα
ΟΛΟΚΛΗΡΗ η ιστορία ΑΚΕΛ-ΚΚΕ, πάντως, δεν έχει να κομίσει ένα παράδειγμα διαφωνίας τους με το ΑΚΕΛ να είχε δίκιο και να ήξερε καλύτερα.
Κώστας
Σε ευχαριστώ Ragnarock αλλά τα ξέρω, όσο και αν ακούγεται αλαζονικό. Τεκμηριωμένο χαρακτηρίζεις και το άρθρο κάτω από το οποίο σχολιάζουμε αλλά εγώ το θεωρώ μνημείο “επαναστατικού” ντεφαιτισμού. Τι τεκμηριώνει δηλ ένα ντοκουμέντο με καίει για να προκήψει ένα εκτενές άρθρο και από κει να προκύψει η προκήρυξη της μισής σελίδας. Προφανώς θα είναι τεκμηριώμενο, υπάρχει η πολιτική και θεωρητική πείρα για κάτι τέτοιο, το θέμα είναι τι τεκμηριώνεις. Πως ο ελληνοτουρκικός ανταγωνισμός δεν μπορεί παρά να είναι ιμπεριαλιστικός και αντιδραστικός. Αυτό σαν θέση πρέπει να πάει στα άκρα, ούτε άμυνα αν μπουν τα τεθωρακισμένα στον Έβρο και φτάσουν στην Λάρισα. Ούτε η άποψη πως αποκλείεται ένας ελληνοτουρκικός πόλεμος να είναι ιμπεριαλιστικός στέκει. Πρέπει να δούμε τις τάσεις, τις κυρίαρχες πλευρές τους και τις δευτερεύουσες. Δεν αποκλείεται η ελληνική αστική τάξη τυχοδιωκτικά και σαν υπεργολάβος να αναλάβει ιμπεριαλιστικό επιθετικό ρόλο αλλά δεν είναι το πιθανότερο. Αυτό που έχουμε είναι έναν μεσαίο περιφερειακό παίκτη να επιβάλλει γραμμή στον ιμπεριαλισμό και έναν μικρό παίκτη να εκλιπαρεί τον ιμπεριαλισμό. Αυτό λένε τα γεγονότα, οι τάσεις, στην ιμπεριαλιστική αλυσίδα. Λυπάμαι, κάνετε μια ανάγνωση πολύ επιφανειακή. Βλέπει ο Δένδιας τον Χαφτάρ, στέλνει ο Ερντογάν ΣΤΡΑΤΑΡΑ υπέρ του άλλου δεν θυμάμαι πως τον λένε, νατο λέτε, ισοτιμία, αποδείχτηκε ο αμοιβαία ιμπεριαλιστικός χαρακτήρας. Θα κάνει λέει σουρωτήρι την Κρήτη, και τότε τι θα πείτε ? Ότι και η Ελλάδα αν το έκανε στα 6 από την Τουρκία θα ήταν εξίσου κακό ? Μα το θέμα είναι τι λες σήμερα για να μπορείς και αύριο να είσαι αξιόπιστος όταν και αν θα πρέπει να αναπτύξεις ενεργητικό αντιμιλιταριστικό κίνημα.
Πολλά είπα όμως, ωραία η κουβέντα αλλά μου δημιουργεί απαισιοδοξία γιατί η αντιιμπεριαλιστική μαρξιστική λενινιστική γραμμή απέναντι σε κάθε ντεφαιτισμό και σοβινισμό είναι πολύ αδύναμη. Σήμερα διάβασα μια εξαιρετική τοποθέτηση για το θέμα από το ΜΛ ΚΚΕ, την προτείνω. https://www.m-lkke.gr/featured/%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%b7-%ce%b4%ce%b9%ce%b5%ce%b8%ce%bd%ce%ae-%ce%ba%ce%b1%cf%84%ce%ac%cf%83%cf%84%ce%b1%cf%83%ce%b7-%cf%84%ce%b1-%cf%80%cf%81%ce%bf%ce%b2%ce%bb%ce%ae%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%b1/
ΣΤ η Ένωση παρέμεινε θέση του ΚΚΕ μέχρι το 59, προφανώς με λιγότερη κατηγορηματικότητα απ όταν ο Ζαχαριάδης είχε την απογείωση πως νικάμε σε 2 μήνες. Όταν το ΑΚΕΛ το 58 πήγε με τον Μακάριο και την Ανεξαρτησία το ΚΚΕ διαφώνησε.
Κώστας
Όπως απέδειξε η συμφωνία Τουρκίας Λιβύης, η Τουρκία θέλει η Ελλάδα να μείνει στα έξι μιλλια, ενώ για την ίδια διεκδικεί όλο το υπόλοιπο Αιγαίο…..
Εγώ τι να σχολιάσω από οσα υπέροχα διαβαζω..συνεχίστε ετσι …
Χρησιμο
https://www.elaliberta.gr/%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B1-%CE%B8%CE%B5%CF%89%CF%81%CE%AF%CE%B1/%CE%B8%CE%B5%CF%89%CF%81%CE%AF%CE%B1/4095-%CF%83%CF%87%CE%B5%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AC-%CE%BC%CE%B5-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CF%80%CF%8C%CE%BB%CE%B5%CE%BC%CE%BF-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%C2%AB%CF%85%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%AC%CF%83%CF%80%CE%B9%CF%83%CE%B7-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%80%CE%B1%CF%84%CF%81%CE%AF%CE%B4%CE%B1%CF%82%C2%BB
Λες βλακειες για τα περί “διπλής ένωσης” της Κύπρου. Η Μεγάλη Βρετανία δεν ήταν ποτέ αντίθετη σε ένα τέτοιο σενάριο, αντίθετα το καλλιεργουσε γιατί εξηπερετουσε την πολιτική της για να είναι “εγγυητής” και να ρίξει άγκυρα στην Κύπρο.
Διπλή ένωση ήθελε και η Τουρκία που λίγο πολύ την επέβαλε με τον Αττίλα με την υποστήριξη Άγγλων, ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και της ντόπιας αστικής τάξης της Ελλάδας με την Χούντα αλλά και την κυβέρνηση της μεταπολιτευσης.
Επειδη τα έχετε όλα χύμα και λέει ο κάθε πικραμένος δήθεν ” αντικαπιταλιστης” σταματήστε τις αρλούμπες και την παραχάραξη της ιστορίας.
Η αστική και παράλληλα η δηθεν “αντικαπιταλιστικη” άποψη περί διπλής ένωσης στην Κύπρο είναι γραμμή των εθνικιστών της Άγκυρας (που μακάρι να ήταν μόνο αυτών και όχι της συντριπτικής πλειοψηφίας του τουρκικού λαού) και της κυρίαρχης αστικής τάξης στην Ελλάδα που της πέφτει μακριά η Κύπρος και που τις μπίζνες της μπορεί να τις κάνει και με τη διχοτόμηση ή ακόμα και την τριχοτομηση γιατί απλά το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα.
Μην αναπαράγετε λοιπόν την τουρκική προπαγάνδα γιατί η άγνοια ναι μεν συγχωρείτε αλλά όταν επίμονα συνεχίζετε αυτή η προπαγάνδα παραπέμπει σε συνειδητή επιλογή ταύτισης με τους πιο αντιδραστικους ξενουδουλους κύκλους. Και δικαίωμα σας να επιλέγετε να ενταχθείτε στην νέο Οθωμανική αυτοκρατορία του Ερτογαγαν αλλά και δικαίωμα του λαού που παλεύει για τη δική του πατρίδα (πατρίδα των ταπεινομενων), να πολεμήσει και τους νέο Οθωμανούς και όσους ταυτίζονται μαζί τους επιλέγοντας στρατόπεδο γιατί :
” Με χίλια ονόματα μια χάρη
Ακρίτας είτε αμαρτωλός
Αντάρτης, Κλέφτης παλικάρι
Πάντα είναι ο ίδιος ο Λαός”
Αντικαπιταλιστή σε εισαγωγικά, δηλαδή φίλε του ΚΚΕ, ή γουατέβερ, λες σαχλαμάρες για την διπλή ένωση! |Η Μεγ. Βρεταννία σαφώς και ΔΕΝ ήθελε διπλή ένωση, διότι ΑΝ ήθελε ΗΔΗ την επόμενη μέρα -δηλαδή στα μέσα του 1955- θα είχε μπουκάρει και η Ελλάδα και η Τουρκία και θα είχαν μοιράσει το νησί της Κύπρου. ΑΚΡΙΒΩΣ για να μην χάσει τον ρόλο της επιδιαιτησίας, ΔΕΝ ήθελε η Μ. Βρετανία ΤΗΝ ΔΙΠΛΗ ΕΝΩΣΗ. Μπορείς να γίνεις λίγο πιο σοβαρός λοιπόν;
Εγώ περιέγραψα ΤΙ μπορούσε να συμβεί σε καπιταλιστικά πλαίσια ως μια λιγότερο κακή ή περισσότερο καλή λύση, εκεί και τότε στην Κύπρο. Και περιέγραψα όχι μόνο την διπλή ένωση σαν μια εκεί και τότε λιγότερο κακή λύση, αλλά και την Κύπρο ενιαία ανεξάρτητη, με ένα πολιτικό/διοικητικό σύστημα που θα ευνοούσε την ισονομία και ισοπολιτεία μεταξύ Ελληνο και Τουρκο Κύπριων. Κάτι τέτιο όμως, ΔΕΝ το ήθελε και ΔΕΝ το θέλει, ούτε η Ελλάδα, ούτε και η Τουρκία, δεν το ήθελε και δεν το θέλει ο ελληνικός και ο τουρκικός εθνικισμός. Για αυτό και δεν έγινε.
Σου έχω απαντήσει σε άλλο σχόλιο αλλά φαίνεται ότι δεν πέρασε την λογοκρισία…..
Μια κουβέντα μόνο…
Τραβάτε αυτά που λέτε να τα πείτε στα νησιά…
Καλοδεχουμενοι οι σύντροφοι τουρκοι στις θάλασσες των νησιών, τον αέρα και τη στεριά.
Δεν τους σταματάει κανείς. Η αστική τάξη της Ελλάδας προκαλεί με πτήσεις πολεμικών αεροπλάνων στα νησιά του Αιγαίου και με πολεμικά πλοία στις θάλασσες τους. Η ΗΠΑ, το ΝΆΤΟ, η ΕΕ, η ΡΩΣΙΑ κλπ ιμπεριαλιστες σπρώχνουν την ελληνική αστική τάξη σε αντιπαράθεση με την ειρηνική Τουρκία που διεκδικεί τα δίκαια της, κάποια νησιά, λίγο θάλασσα και ουρανό και αυτή.
Ανάμεσα σε δύο “αντιμαχομενες” αστικές τάξεις ο “διεθνισμος” επιβάλλει να συμπαραταχθουμε με την άλλη αστική τάξη, της γείτονος, ανάμεσα σε δύο εθνικισμούς διαλέγουμε τον τουρκικό εθνικισμό. Αμ πώς…
Καλά δεν είμαστε με τη μεγάλη Οθωμανική αυτοκρατορία.
Δίκιο δεν είχαν οι Φαναριωτες και ο ανώτερος κλήρος που αφοριζαν την επανάσταση….
Σα δεν ΝΤΕΠΕΣΤΕ!!!!
Πριν μιλήσει κανείς για λογοκρισία, καλό είναι προηγουμένως να φροντίζει να είναι πολιτικά ευπρεπής…. Χυδαιότητες αλλού, όχι στην Παντιέρα
Παιδί μου αντικαπιταλιστή σε εισαγωγικά δηλαδή ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΗ χωρίς εισαγωγικά, ρέταρες;;;
Γράφεις “…Μην αναπαράγετε λοιπόν την τουρκική προπαγάνδα γιατί η άγνοια ναι μεν συγχωρείτε αλλά όταν επίμονα συνεχίζετε αυτή η προπαγάνδα παραπέμπει σε συνειδητή επιλογή ταύτισης με τους πιο αντιδραστικους ξενουδουλους κύκλους. Και δικαίωμα σας να επιλέγετε να ενταχθείτε στην νέο Οθωμανική αυτοκρατορία του Ερτογαγαν αλλά και δικαίωμα του λαού που παλεύει για τη δική του πατρίδα (πατρίδα των ταπεινομενων), να πολεμήσει και τους νέο Οθωμανούς και όσους ταυτίζονται μαζί τους επιλέγοντας στρατόπεδο γιατί….”. Την τουρκική, την ελληνική και ΟΛΕΣ τις προπαγάνδες του κόσμου, την τρώς ΕΣΥ αντικαπιταλιστή σε εισαγωγικά, δηλαδή ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΗ χωρίς εισαγωγικά! ΕΣΥ τρώς αμάσητες τις προπαγάνδες ΟΛΟΥ του κόσμου και όχι εμείς!
ΕΜΕΙΣ αντικαπιταλιστή σε εισαγωγικά, δηλαδή ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΗ χωρίς εισαγωγικά, ΑΠΟΡΡΙΠΤΟΥΜΕ την νεο-Οθωμανική προπαγάνδα του τουρκικού κράτους: Οι εξορύξεις που προγραμματίζει, η καταπίεση μιας σειράς εθνοτήτων εντός του τουρκικού κράτους (πχ Κούρδοι), το ημιφασιστικό πολιτικό τουρκικό καθεστώς, η εκμετάλλευση της τουρκικής εργατικής τάξης, η κατοχή της μισής Κύπρου, ΟΛΑ αυτά τα απορρίπτουμε.
Οπως επίσης απορρίπτουμε, την εκμετάλλευση της εργατικής τάξης στην Ελλάδα από το ελληνικό κράτος και κεφάλαιο, απορρίπτουμε τον ελληνικό εθνικισμό και ρατσισμό, απορρίπτουμε την καταστροφή του περιβάλλοντος στο όνομα της εθνικής καπιταλιστικής ανάπτυξης, κάτι που εσύ μάλλον τα γουστάρεις! Μπράβο καπιταλιστή χωρίς εισαγωγικά, μπορείς και χειρότερα!!
Απαραίτητο:
https://www.komep.gr/m-article/100-XRONIA-APO-TIN-ENARKSI-TOY-A-PAGKOSMIOY-IMPERIALISTIKOY-POLEMOY.-DIDAGMATA-GIA-TIN-ERGATIKI-TAKSI-KAI-TO-EPANASTATIKO-KINIMA-TIS/
Εξαιρετικό
https://www.rizospastis.gr/story.do?id=10829743
Εξαιρετικό αλλά άσχετο.
Γιατί λέει ”Ο ΟΠΟΡΤΟΥΝΙΣΜΟΣ ” και από κάτω έχει φωτό το πάνω της ΚΝΕ; (Θυμίζω Κοτζιά Ανδρουλάκη Δαμανάκη και φυσικά Λαφαζάνη)
Άλλο εννοούσε ο Λένιν (διαβάστε το κείμενο που έχει η κόμεπ από το 1914. ) με τη έκφραση οπορτουνισμος. Αλλοιως το εννοεί ο Στάλιν, και ο μαθητής του ο Αναστασόπουλος……που κατακεραυνώνει τον άλλο σταλινικό τον Κατσώνη….μαλλιά κουβάρια.
Αγαπητέ kokkiniotis.
Συγνώμη για το ύφος στην αντιπαράθεσή μου με τον Ragnarok.
Η αλήθεια είναι ότι δεν διακατεχομαι από το ” σύνδρομο της Στοκχόλμης”, να ερωτεύομαι του βιαστές της κατοχικης δύναμης στην Κύπρο.
Χυδαίο εινα κατά τη γνώμη μου ο εξωραϊσμός του Αττίλα στην Κύπρο και οι δήθεν διεθνιστικες θέσεις για διπλή ένωση ή και τριπλή της Κύπρου, που θα ήταν καλό για την Κύπρο.
Χυδαίο είναι κατά την γνώμη μου, η προσπάθεια να παρουσιαστεί η επιθετικότητα της Τουρκίας, που διεκδικεί αναβαθμισμενο ιμπεριαλιστικο ρόλο στην περιοχή, ως αντιπαράθεση δύο αστικών τάξεων που προκαλούν και ετοιμάζουν πολεμικά παιχνίδια σε βάρος των λαών της περιοχής.
Χυδαίο είναι η ψευδή παράσταση γεγονότων όπως ότι δήθεν η αστική τάξη της Ελλάδας προκαλεί και απειλή την Τουρκία.
Χυδαίο είναι ότι απέναντι στις πολεμικές προκλήσεις των γειτόνων, που δυστυχώς έχουν την υποστήριξη του συνόλου της τουρκικής κοινωνίας, να μην γράφεις ή έστω αναφέρεις αυτές τις προκλήσεις (υβριδικό πόλεμο με αξιοποίηση των ταλαιπορων προσφύγων, παραβιάσεις στο Αιγαίο, σε θάλασσα αέρα και υπρπτησεις πολεμικών πάνω από νησιά, επεμβάσεις σε Κύπρο, Συρία, Ιράκ, Λιβύη, εξόντωση των Κούρδων που διεκδικούν το δικαίωμα να έχουν πατρίδα (όχι ειρωνικά μπατριδα) κλπ.
Ειλικρινά ψάχνω να βρω κάτι σχετικό, έστω ένα δημοσίευμα, μια καταγγελία από τη λεγόμενη αντικαπιταλιστικη αριστερά και τις πτέρυγες της.
Και μη μου πεις για τη διαδήλωση των οργανώσεων του εξωκοινοβουλιου που έγινε μετά από 60 ημέρες πολεμικών επιχειρήσεων της Τουρκίας με του κουρδους της Συρίας γιατί θα σου πω ότι ήταν πολύ αργά και ακόμα ότι οι αντικαπιταλιστικες πτέρυγες δεν έδειχναν ένοχο αλλά γενικά ιμπεριαλιστες.
Χυδαίο για εμένα είναι ότι στο όνομα κάποιας δήθεν αντικαπιταλιστικη,ς πολιτικής να δίνεις πατριωτικά εύσημα στην ιστορικά πάντα ξεπουλημενη, ξενοδουλη αστική τάξη της Ελλάδας και να την αθωώνεις για τις παραχωρήσεις που κάνει, με τις εντολές των αφεντικών της (ΗΠΑ, ΝΆΤΟ, ΕΕ κλπ) των κυριαρχικων δικαιωμάτων τη;ς χώρας (που είναι δικαιώματα των εργαζομένων και του λαού αυτής της χώρας).
Ας μη μιλάμε λοιπόν για χυδαιότητες.
Υ. Γ. Και κάτι άλλο για τον Ragnarok (οποίος και να είναι) που με αναφέρει υποτιμητικά “παιδί του” για να δώσει έτσι κύρος στις προκλητικές χυδαιότητες του για το τι καλή θα ήταν η διπλή ένωση της Κύπρου, που τάχατες τρομάρα του, δεν την ήθελαν οι Αγγλοι, οι αστικές τάξεις της Ελλάδας και της Τουρκίας.
Δεν θα μπορούσα ποτέ να ήμουν παιδί του, όχι απλά επειδή δεν θα ήθελα να έχω έναν τέτοιο πατέρα αλλά και λόγω φυσικής ηλικίας. Όσα ενδεχομένως είναι τα χρόνια του εινα, κοντά μισό αιώνα, είναι η συμμετοχή μου στο επαναστατικο κομμουνιστικο κίνημα.
Και κάτι άλλο ακόμα.
Θα συμβούλευα τους αναγνώστες σας να επισκεφθούν την ιστοσελίδα του γενικού επιτελείο εθνικής αμυνας της Τουρκιας και να ενημερωθουν για τις θέσεις του στρατιωτικού κατεστημένου της γείτονος στις ελληνοτουρκικες διάφορες. Μην εκπλαγουν όταν διαπιστώσουν την απόλυτη ταύτιση των θέσεων αυτών, ακόμα και σε επίπεδο ολόκληρων παραγράφων του κειμένου, με απόψεις που εκφραζονται εδώ.
Σε κάθε περίπτωση υπόσχομαι κάποια στιγμή να το κάνω εγώ, μεταφέροντας και δημοσιευοντας αυτά τα κείμενα έστω με την μετάφραση του Google.
Πάντως οι συγγραφείς τέτοιων κειμένων στην Ελλάδα σίγουρα δεν θα κατηγορηθουν για παραβίαση πνευματικής ιδιοκτησίας από τους Τούρκους στρατοκρατες.
Εγραψες ένα σεντόνι, για να πεις ένα μεγάλο τίποτα με απίστευτες διαστρεβλώσεις και λάθη!!
Θα ήθελες να έχουμε ερωτευτεί τον Αττίλα, αλλά δεν σου κάθεται με τίποτα! Η Τουρκία είναι δύναμη εισβολής στην Κύπρο σου αρέσει δεν σου αρέσει!
Η Ελλάδα από την άλλη, μέσω της χούντας προσπάθησε να κάνει το ίδιο, αλλά δεν της έκατσε. Με θύμα τον Κυπριακό λαό μέσω της τουρκικής εισβολής. Ούτε ένωση με την Ελλάδα, ούτε ένωση με την Τουρκία, Κυπρος ενιαία ανεξάρτητη, χωρίς στρατούς κατοχής, αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων κατοχή, αποχώρηση και της ΕΛΔΥΚ.
Ragnarok συμφωνώ με την θεση σου για την Κύπρο.Σαν θέση αρχων είναι η μόνη σοβαρή / αριστερη/ προοδευτικη κλπ.Όμως πολύ φοβάμαι οτι είναι θέση του 1960.Και εγώ αυτή την θεση υποστηριζω όποτε συζητάω αλλά μεταξύ μας αναρωτιεμαι ( χωρις ενα σοβαρο αριστερο κινημα απο τα κατω) μπορουν να ζήσουν μαζι οι δυο κοινότητες; Τι θα γίνει με τους εποικους; Οι Τουρκοκυοριοι που ηταν 17% ειναι τωρα 45% και βάλε,είναι βιώσιμο τετοιο σχήμα; Αν φυγουν και οι δύο στρατοι τι νοημα έχει οταν απο τα Αδανα είναι πεντε λεπτα δουλεια ενω απο Αθηνα ” Η Κυπρος είναι μακρυά”; Καλοπροαιρετες ερωτησεις βάζω στις οποιες δεν εχω πειστικες απαντησεις και λυση δυστυχώς.
Θοδωρε μια χαρά είναι οι ερωτήσεις σου, αυτές είναι κ οι δικές μου ερωτήσεις.
Δυστυχώς χωρίς μια κοινωνική πολιτική αντίληψη που θα ριζώνει στον κόσμο κ θα αντικαθιστά απορρίπτοντας τον εθνικισμό ένθεν κακειθεν με την αλληλοσυνυπαρξη, δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί βιώσιμα το αιτημα ΚΥΠΡΟΣ ΕΝΙΣΙΑ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΧΩΡΙΣ ΣΤΡΑΤΟΥΣ ΚΑΤΟΧΗΣ.
Έχεις δίκιο κ όπως και εσύ έτσι κ εγώ δεν έχω άλλη απάντηση
Αυτός ο αντικαπιταλιστης σε εισαγωγικά, δηλαδή ο καπιταλιστής χωρίς εισαγωγικά, δεν ξέρει που πατα κ που πηγαίνει!
Η θέση που λέει ότι “Τουρκία κ Ελλάδα ως κράτη ανταγωνίζονται μεταξύ τους για γεωπολιτική κ οικονομική κυριαρχία στη να Μεσόγειο εξυπηρετώντας τις καπιταλιστικές ελίτ τους όπως και τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και οι λαοί μόνο να χάσουν έχουν από αυτόν τον ανταγωνισμό “μας την παρουσιαζει ο καπιταλιστής μας, ότι είναι θέση του τουρκικού επιτελείου!!
Ρε αντικαπιταλιστης σε εισαγωγικά, δηλαδή καπιταλιστή χωρίς εισαγωγικά ρεταρες για τα καλά;
Ragnarok ίσως τελικα το κλειδί να είναι η ύπαρξη ενος μεγάλου( να το πω ξυλινα ) αριστερου / αντιμπεριαλιστικου κινηματος στην κυπρο που θα σαρωσει τους σωβινισμους και τις έξωθεν παρεμβάσεις.Χωρις αυτό το κίνημα που να βάζει τα θεματα οι όποιες αναλύσεις μας είναι έωλες,ηθικοπλαστικές,ενίοτε ουτοπικές και κινδυνευουν από την σκύλα του σωβινισμου και την χαρυβδη του κοσμοπολιτικου ευρωατλαντισμου.
Λέτε: “Ας μη μιλάμε λοιπόν για χυδαιότητες.”. Μας υποχρεώνετε να πούμε ότι εκφράσεις του είδους “γιουσουφάκια του Ερντογάν”, “είστε όλοι σας για φτύσιμο” και διάφορες άλλες, για εμάς εδώ αποτελούν προσβλητικές εκφράσεις που δεν τις θέλουμε στο διάλογο που αναπτύσσεται στην Παντιέρα. Θεωρούμε δε απαράδεκτο να μιλάει κανείς για λογοκρισία, κάτι που υπονοεί ότι λογοκρίνουμε απόψεις και όχι αυτό που είναι: χυδαιότητες. Ας επικρατήσει ψυχραιμία.
Ένα στοιχείο μόνο, αδιαμφισβήτητο όμως. Δηλώσεις υπ.εξ. για αναθεώρηση συνθήκης Λωζάνης. Ποια ήταν η απάντηση της Ελλάδας; Να βάλουμε την Τουρκία στην εε. Η Τουρκία εισβάλλει στην Κύπρο. Εμείς κάνουμε συνομιλίες.
Άλλο ένα. Όταν η Άγκυρα προσπάθησε να ΣΤΡΑΓΓΑΛΙΣΕΙ ΙΡΑΝ ΚΑΙ ΣΥΡΙΑ, κόβοντας το νερό του ποταμού Ευφράτη, ο Άσαντ απάντησε επιτρέποντας την δημιουργία κουρδικού καντονιού στην χώρα του (όπως
είχε υποχρέωση). Μετά είδαμε να εμφανίζονται ισλαμιστές δολοφόνοι μισθοφόροι κάθε είδους και freedom fighters στη Συρία…τυχαίο.
Οι αριστερά να μην εμπλακεί σε ανταγωνισμούς αστών. Και ο κοσμοπολιτισμός και ο εθνικισμός είναι τελειωμένος ιδεολογίες.