Το συνέδριο της ΓΣΕΕ πραγματοποιήθηκε τελικά με παρουσία αστυνομικών, ασφαλιτών και ΜΑΤατζήδων να κυκλοφορούν εντός και εκτός του συνεδρίου. Το συνδικαλιστικό της ασφάλειας ήταν ένας από τους επίσημους καλεσμένους της ΓΣΕΕ.
Ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός, πραγματοποίησε συνέδριο φαστ τρακ στο πολυτελές ξενοδοχείο ΑΠΟΛΛΩΝ στο Καβούρι Αττικής, με την προστασία της αστυνομίας. Ένα «συνέδριο» χωρίς καμιά συζήτηση και διαδικασία, με τη συμμετοχή του επίσημου πολιτικού κόσμου, ένα συνέδριο «κοινωνικής συμμαχίας» με τον ΣΕΒ, την κυβέρνηση και την εργοδοσία. Ένα συνέδριο με μοναδικό αντικείμενο την κάλπη που νομιμοποίησε τη νοθεία, τους «μαϊμού» αντιπροσώπους, την απροκάλυπτη παρέμβαση των αφεντικών στα συνδικάτα.
Η δοτή διοίκηση ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ-ΕΑΚ (ΣΥΡΙΖΑ-ομάδα Βασιλοπούλου), πήρε πράσινο φως ώστε να συνεχίσει τη βρώμικη, απεργοσπαστική δουλειά σε βάρος της εργατικής τάξης. Με μπόλικα κρατικά, ευρωπαϊκά κονδύλια και ΕΣΠΑ.
Το συνέδριο της ΓΣΕΕ στο Καβούρι, είναι αποτέλεσμα της προσπάθειας του κράτους και του κεφαλαίου να διαμορφώσουν ένα διαταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, με τη νοθεία και την εργοδοτική παρέμβαση να αποκτούν μόνιμα χαρακτηριστικά.
Απέναντι σε αυτή την απροκάλυπτη παρωδία, οι αγωνιστικές δυνάμεις όφειλαν να αποχωρήσουν και να απονομιμοποιήσουν την ταξική συνεργασία. Αυτό έκαναν οι αντιπρόσωποι των κινήσεων που συμμετέχει η αντικαπιταλιστική αριστερά και το ΝΑΡ. Το ακριβώς αντίθετο έπραξε το ΠΑΜΕ και τα στελέχη του ΚΚΕ.
Η συνθηκολόγηση του ΠΑΜΕ με τον εργοδοτικό, κυβερνητικό συνδικαλισμό της ομάδας Παναγόπουλων, Καραγεωργόπουλων προκαλεί μεγάλη δυσαρέσκεια στους μαχόμενους εργαζόμενους και εργαζόμενες. Για μια χούφτα ψήφους και λίγες έδρες στην κορυφή του αστικοποιημένου συνδικαλισμού, αναιρέσαν μέσα σε λίγες ώρες τις ίδιες τις αποφάσεις που ψηφίζανε:
«Εδώ και τώρα γνήσιο συνέδριο της ΓΣΕΕ, χωρίς νόθους αντιπροσώπους, εργοδότες, ΜΑΤ και κρατική βία! Κανένα συνδικάτο της χώρας να μη νομιμοποιήσει συνέδρια με ΜΑΤ και κρατική βία! Τα συνέδρια των Συνδικάτων είναι υπόθεση των εργατών κι όχι των εισαγγελέων και των αφεντικών», έγραφε η απόφαση που και οι δυνάμεις του ΚΚΕ ψηφίσανε στην ΑΔΕΔΥ.
«Πόλεμος μέχρι τέλους για συνδικάτα εργατών, όχι της κυβέρνησης και των εργοδοτών», βροντοφώναζαν οι αποφάσεις ομοσπονδιών και εργατικών κέντρων που πλειοψηφεί το ΠΑΜΕ.
Κι αντί γι’ αυτό;
Το ΠΑΜΕ νομιμοποίησε κανονικά και με το νόμο το συνέδριο – παρωδία (μπήκε στο προεδρείο, στην εφορευτική επιτροπή, συμμετείχε στις εκλογές για διοίκηση, σε όλα).
-Τι κι αν στο ΚΑΒΟΥΡΙ υπήρχαν ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις και ΜΑΤ που απαγόρευαν την είσοδο ακόμα και σε δημοσιογράφους.
-Τι κι αν νομιμοποιήθηκαν όλοι οι νόθοι αντιπρόσωποι και οι «εργοδότες-φυσικά πρόσωπα».
-Τι κι αν κυκλοφορούσαν κανονικά μέσα στο «εργατικό» συνέδριο αστυνομικοί, ασφαλίτες και ΜΑΤατζήδες.
Η ομάδα Παναγόπουλου τα πήρε όλα και δεν έδωσε τίποτα. Το ΠΑΜΕ σύρθηκε σε μια ταπεινωτική υποχώρηση.
Εκτός αν θεωρεί «νίκη» το ότι δεν χαιρέτησε ο Κ. Μητσοτάκης αλλά η Φώφη Γεννηματά, ενώ παραβρέθηκε και εκπρόσωπος της ακροδεξιάς Ελληνικής Λύσης.
Το πρόβλημα του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ είναι στρατηγικό. Προτιμά να είναι «ταξική» συνιστώσα του αστικοποιημένου συνδικαλισμού, παρά να ενταχθεί στην προσπάθεια στρατηγικής και οργανωτικής ανασυγκρότησης του εργατικού κινήματος, με τον δημοκρατικό συντονισμό πρωτοβάθμιων σωματείων, με το οριστικό διαζύγιο από τη συνύπαρξη με τους εργοδοτικούς συνδικαλιστές. Προτιμά τις έδρες στη ΓΣΕΕ του Παναγόπουλου παρά την αγωνιστική, ταξική, δημοκρατική ενότητα και συντονισμό για την αντεπίθεση των εργατικών δικαιωμάτων. Προτιμά τις μάχες για την εργατική «ανακούφιση» παρά το συνεκτικό πλαίσιο και σχέδιο ανατροπής της κερδοφορίας του κεφαλαίου, της δημοσιονομικής δικτατορίας της ΕΕ, του αντεργατικού οπλοστασίου των αστικών κυβερνήσεων. Προσπαθεί μάταια να φρενάρει την ένταση των αντεργατικών αναδιαρθρώσεων του ολοκληρωτικού καπιταλισμού και όχι να συμβάλλει σε κίνημα εργατικής χειραφέτησης και κομμουνιστικής προοπτικής.
Γι αυτό και αποκλιμακώνει – «παλικαρίσια» πάντα! – τις απεργίες με απογευματινά συλλαλητήρια κομματικού μηχανισμού, γι αυτό συμπορεύτηκε με τη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ τόσο στην «απεργία» της κοινωνικής συμμαχίας όσο και στην αποκλιμάκωση της 2 Οκτώβρη για τον αντισυνδικαλιστικό νόμο.
Αυτή η ΓΣΕΕ δεν νομιμοποιείται από τους αγωνιστές. Η απευθείας παρέμβαση της εργοδοσίας, η άμεση επέμβαση του κράτους στα συνδικάτα δεν θα νομιμοποιηθεί στον εργαζόμενο κόσμο. Το ΠΑΜΕ ανέλαβε σήμερα ιστορική ευθύνη για το φιλί ανάσας στην προδοτική, εργοδοτική ηγεσία της ΓΣΕΕ.
Ή με το κεφάλαιο ή με τους εργάτες.
Τα βήματα υπέρβασης του υποταγμένου συνδικαλισμού, με συνδικάτα αυτοτελή και στα χέρια των εργαζομένων, ο συντονισμός τους σε απεργιακές και αγωνιστικές πρωτοβουλίες, η μάχη για την ανατροπή της πολιτικής που συνεχώς στραγγίζει τον εργαζόμενο και αδιάκοπα πλουτίζει τον “πλούτο”, είναι πλέον αποκλειστική ευθύνη των δυνάμεων της εργατικής χειραφέτησης.
Το σκουριασμένο παρελθόν δεν θα ξαναγυρίσει.
Εργατική Επιτροπή του ΝΑΡ για την ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ
26/2/2020
Και ξαφνικά το ΝΑΡ ανακαλύπτει “ταξική συνεργασία” του ΠΑΜΕ με την ΓΣΕΕ επειδή συμμετείχε στο συνέδριο.
Το ΠΑΜΕ που έχει εδώ και 20 χρόνια αποκοπεί από τον ομφάλιο λώρο του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού της ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ με διακριτό και ξάστερο περιεχόμενο και μάλιστα το κατηγορούσαν για σεχταρισμό.
Πάει πολύ να του κουνάνε το δάχτυλο οι μέχρι πρότινος νεροκουβαλητές του ΣΥΡΙΖΑ και ακολουθητές της ΓΣΕΕ,που δεν κούνησαν φύλο απέναντι σε όλη αυτή την σαπίλα παρά βγάζοντας ως συνήθως μεσοβέζικες ανακοινώσεις ίσων αποστάσεων.
Φταίει το ΠΑΜΕ που ματαίωσε ήδη δύο συνέδρια σε Καλαμάτα και Ρόδο ΟΛΟΜΟΝΑΧΟ του και πάλεψε με νύχια και με δόντια μέχρι την τελευταία στιγμή.
Φταίει που γεγονότα διακινήθηκαν και αποκαλύφθηκαν στον κόσμο,σε ευρεία κλίμακα και όχι στα τσανάκια μας ή στην ιδιώνυμη σέχτα που επικαλείται ο καθένας,μονάχα από μεριάς του.
Αν ήταν τόσο προφανή γιατί δεν τα έβγαζαν στη φόρα οι υπόλοιπες παρατάξεις?
Φταίει που έφερε ατράνταχτα στοιχεία στη δημοσιότητα και πάλεψε να ξεβουρκώσει κόσμο και κοσμάκη από τον εργοδοτικό συνδικαλισμό.
Έχει τα αστικά μέσα ενημέρωσης να το θάβουν μέρα νύχτα,έχει και εκείνους που υποτίθεται θέλουν άρση
Πλέον οι εργαζόμενοι έχουν πολύ καθαρά και ξάστερα στο μυαλό τους τι ρόλο βαράει η ΓΣΕΕ και η εκτίμηση τους προς το ΠΑΜΕ είναι δεδομένη και δεν σπιλώνεται από κοπτοραπτικές όπως η παραπάνω ανακοίνωση.
Ευτυχώς επίσης που εκεί στο ΝΑΡ είστε και “πολύ λενινιστές” και ξέρετε πως να παρεμβαίνετε σε αντιδραστικούς θεσμούς και σωματεία και να μην αφήνετε τους εργατοπατέρες να κάνουν “κομπόστα” τα μυαλά των εργαζόμενων ήσυχοι στη ΓΣΕΕ.
Επειδή το ΚΚΕ έχει διαχωριστεί μερικώς από τη ΓΣΕΕ εδώ και 20 χρόνια, δεν σημαίνει ότι είναι υπεράνω κριτικής ή ότι έχει καθαρίσει τις σχέσεις του με τον εργοδοτικό συνδικαλισμό.
Το ΝΑΡ άλλωστε έχει καταγγείλει τη ΓΣΕΕ, ως εργοδοτικό-κρατικό συνδικαλισμό αρκετά χρόνια πριν το ΚΚΕ και δεν έχει αποκλίνει ποτέ από τη θέση αυτή. Την εποχή εκείνη το ΚΚΕ συμμετείχε ακόμα στα προεδρία και συν διοικούσε με τον Πρωτόπαπα ή τον Κανελόπουλο (αν θυμάμαι καλά).
Το βασικό ζήτημα κατά τη γνώμη μου είναι αυτό της οικονομική ανεξαρτησίας του εργατικού κινήματος από το κράτος (κομμάτι του είναι η ΓΣΕΕ – μη γελιόμαστε να την θεωρούμε σωματείο, έστω και αντιδραστικό) και την Ε.Ε. Δυστυχώς το ΠΑΜΕ δεν έχει κάνει κινήσεις για να απεξαρτηθεί από τα κονδύλια της ΓΣΕΕ και για αυτό μπορεί ο Παναγόπουλος ακόμα να εκβιάζει και να αποσπά νομιμοποίηση, όπως είδαμε όλοι στο Καβούρι. Η οικονομική ανεξαρτησία είναι κορυφαίο ζήτημα και πρέπει να κατακτηθεί από όσες δυνάμεις θέλουν να είναι -δυνάμει έστω- επαναστατικές.
Σε ότι αφορά τα μαθήματα λενινισμού απλά δύο ερωτήματα:
Είναι η ΓΣΕΕ ένα αντιδραστικό σωματείο που συγκεντρώνει πλειοψηφικά την εργατική τάξη και χρειάζεται παρέμβαση σε αυτό για λόγους ιδεολογικής ζύμωσης της τάξης ή ένας θεσμός τους αστικού κράτους που του έχει παραχωρηθεί το δικαίωμα να προκηρύσσει απεργίες (ή κοινωνικές συμμαχίες) όταν απαιτείται εκτόνωση της λαϊκής οργής;
Είναι λενινιστικό να φτιάχνεις χωριστά πρωτοβάθμια κλαδικά ή εργοστασιακά σωματεία (που σε πολλές περιπτώσεις είναι σωστό και αναγκαίο) και ταυτόχρονα να ενοποιείσαι στην κορυφή της γραφειοκρατίας. Πού ακριβώς είναι το πεδίο που μπορείς να συναντήσεις την εργατική πλειοψηφία για να παρέμβεις;
Ενημερωτικά η ΓΣΕΕ δεν είναι σωματείο και το ΠΑΜΕ ποτέ του δεν είπε ότι αποσύρει τις δυνάμεις του από αυτήν.
Το ΚΚΕ επίσης εδώ και δεκαετίες εκτιμάει την ΓΣΕΕ ως το άνδρο του εργοδοτικού-κυβερνητικού συνδικαλισμού.
Αν έχεις εντοπίσει κάποια άλλη εκτίμηση αποτύπωσε την εδώ αλλιώς ανακάλεσε την κοτσάνα που πέταξες.
Επίσης αυτό για τα χρήματα είναι υπερβολικά χυδαίο για να μπω στον κόπο να απαντήσω.
Λενινστικά οι κομμουνιστές συμμετέχουν αυτοπροσώπως είτε με αντιπροσώπους όπου τους δίνεται η δυνατότητα να παρέμβουν,να αποκαλύψουν,να ενημερώσουν και να τραβήξουν λαϊκές μάζες μαζί τους.
Ακόμα και σε αντιδραστικούς θεσμούς.
Με την λογική σας δεν πρέπει να συμμετέχει το ΚΚΕ ούτε στο αστικό κοινοβούλιο άσχετα το πόσο αίμα έχει χυθεί για αυτό?
Η ΓΣΕΕ δεν ήταν ανέκαθεν θεσμός για εκτόνωση της λαϊκής οργής,όχι τίποτα άλλο απλά τρίζουν τα κόκαλα του Μήτσου Παπαρήγα και πόσων ακόμα με αυτά που λέτε. Ενημερώσου και τα ξαναλέμε.
Ο εκφυλισμός λοιπόν της ΓΣΕΕ οφείλεται στην επίδραση της εργοδοσίας τόσο στη συνείδηση των εργατών,στη μεθόδευση νόθων διαδικασιών αλλά και στη γενική απαξίωση της συνδικαλιστικής δράσης.
Το ότι η ΔΑΣ έχει εκλεγμένους εκπροσώπους στο ΔΣ της ΓΣΕΕ δεν συνεπάγεται ότι ενοποιείται στην κορυφή με τη γραφειοκρατία.
Ενοποίηση έχεις όταν είσαι καρμπόν σε θέσεις,αρχές και προσανατολισμό με την εργοδοσία.
Έχεις την εντύπωση ότι η ΔΑΣ κάνει ό,τι η ΔΑΚΕ,η ΠΑΣΚΕ και οι παραφυάδες του ΣΥΡΙΖΑ?
Επίσης οι αντιπρόσωποι της ΔΑΣ είναι ανακλητοί και αιρετοί και φυσικά δεν έχουν να δουλέψουν καμιά εικοσαετία όπως τα κεφάλια της ΔΑΚΕ και της ΠΑΣΚΕ.
Για να καταλήξουμε στο εξής, ότι πάει πολύ αυτοί που μας χρωστούσαν να ζητάνε και το βόδι.
Όποιος θέλει συνδικάτα εργατών και όχι των εργοδοτών παρεμβαίνει με κάθε τρόπο και μέσο ΕΜΠΡΑΚΤΑ και δεν ανακυκλώνεται σε ανακοινώσεις και κατηγορητήρια.
Οποιος θελει σωματεία εργατών και όχι των εργοδοτών, χαράσσει ΣΧΕΔΙΟ ΑΓΩΝΩΝ, ΠΕΡΑ ΚΑΙ ΕΞΩ ΑΠΟ ΓΣΕΕ ΚΑΙ ΑΔΕΔΥ. Οπως κάνουν τα πρωτοβάθμια σωματεία, με την επερχόμενη απεργία στις 19 Μαρτίου.
Θελω να ελπίζω ότι το ΠΑΜΕ-ΚΚΕ δεν θα σαμποτάρει την απεργια στις 19 Μάρτη, υιοθετώντας τον σχεδιασμό της ΓΣΕΕ (δλδ των ΠΑΣΚΕ/ΔΑΚΕ/ΣΥΡΙΖΑ) όπως έκανε τις προηγούμενες φορές.
Πάμε για δια-κλαδική απεργία στις 19 Μαρτίου, οργανωμένη και ελεγχόμενη από τις συνελεύσεις των πρωτοβάθμιων ταξικών σωματείων!
Ragnarok να θυμηθείς και πόσες φορές ο συντονισμός (που παρά τα όποια θετικά του συσπειρώνει λιγοστά σωματεία πολύ συγκεκριμένου τύπου) γύρισε την πλάτη σε αντίστοιχες απεργίες και κινητοποιήσεις.
Που ήταν ο συντονισμός στη ΛΑΡΚΟ?
Που ήταν στην Cosco τον Μάη του 2018?
Που ήταν στην απεργία διαρκείας στην επιχείρηση ΑΦΟΙ ΒΛΑΧΟΥ όπου δεν βγήκε ούτε μια ανακοίνωση?
Να μην συνεχίσω τις ερωτήσεις καλύτερα…
Επίσης η απεργία πρέπει να έχει συγκεκριμένο περιεχόμενο,δράση και στοχοθεσία.
Το γεγονός ότι καλείται από έναν συντονισμό σωματείων από μόνο του αυτό δεν αποτελεί ριζοσπαστικό παράγοντα.
Τον λόγο λοιπόν έχουν τα σωματεία πρωτοβάθμια,δευτεροβάθμια και τα σχετικά για να εξετάσουν τι θα πράξουν και όχι μια εκ των προτέρων συνταγή με συγκεκριμένο περιεχόμενο.
Από τον Πρωτόπαπα στον Παπαρήγα δύο τσιγάρα δρόμος; Ε! Όχι δα! Είναι χυδαίος ο υπαινιγμός, είτε γίνεται για να συκοφαντήσει, είτε για να πετάξει τη μπάλα στην εξέδρα. Δεν μίλησα για την εποχή του Μήτσου Παπαρήγα, μίλησα για την εποχή του Μήτσου Κωστόπουλου.
Σε ότι αφορά ΤΟ θέμα της οικονομικής ανεξαρτησίας, ούτε υπαινιγμός είναι, ούτε χυδαιότητα. Φυσικά και δεν απαντάς γιατί δεν μπορείς να απαντήσεις. Να σε βοηθήσω εγώ, Όταν η οργανωτική σου δυνατότητα εξαρτάται από τα κρατικά κονδύλια είναι τεράστιο πρόβλημα. Δεν λύνεται από τη μία στιγμή στην άλλη (ξυπνάς ξαφνικά και σου έρχεται η θεία φώτιση να αποποιηθείς τις κρατικές χρηματοδοτήσεις των ομοσπονδιών και να βασιστείς στις εθελοντικές εισφορές των μελών) γιατί δεν πρέπει να καταρρεύσει ο οργανωτικός ιστός. Το ζήτημα είναι: αναγνωρίζεις την ύπαρξη του προβλήματος; Και το κυριότερο: κάνεις κάτι για να το αντιμετωπίσεις;
Αν όχι, τότε και την επόμενη φορά θα σέρνεσαι πίσω από τις μαϊμούδες που καταγγέλεις και θα προσπαθείς να δικαιολογηθείς ότι η συμμετοχή σου και η νομιμοποίηση που παρέχεις μέσα από αυτή στο θίασο του Παναγόπουλου γλυτώνει κάποια μυαλά εργαζομένων από την κομποστοποίηση. Η ανεξάρτητη δράση και η υλοποίηση αγωνιστικού σχεδιασμού δημιουργεί ταξική συνείδηση. Όχι τα μπρος-πίσω.
Υ.Γ Το ΚΚΕ συμμετέχει και στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για το οποίο δεν έχει χυθεί ούτε στάλα αίμα. Συμμετέχει διότι αποτελεί πεδίο πολιτικής πάλης κι όχι μετρώντας το αίμα. Για τον ίδιο λόγο παρεμβαίνει και στο αστικό (εθνικό) κοινοβούλιο και όχι για ιστορικούς λόγους. Όμως για τους κομμουνιστές είναι άλλο πράγμα οι θεσμοί του αστικού κράτους και άλλο οι θεσμοί του εργατικού κινήματος. Αν αυτά τα δύο μπλέκονται υπάρχει πρόβλημα
Αγαπητέ Ανώνυμε δεν ξέρω για τα τσιγάρα αλλά σίγουρα τον ίσιο δρόμο οι κομμουνιστές δεν τον βρήκανε μονομιάς αλλά χάσανε πολύ χρόνο κάνοντας ζιγκ-ζαγκ.
Για αρχή αυτά περί κρατικών κονδυλίων και υποτιθέμενης κρατικής κάνουλας που κρατάει την οργανωτική δυνατότητα σε ευθεία γραμμή νομίζω ότι αποτελούν προπαγάνδα άλλων χώρων και όχι της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς.
Αλλά αφού πετάς αυτή την χυδαιότητα (κατά τη γνώμη μου πάντα) γιατί δεν φέρνεις στην επιφάνεια το ακριβές ποσό που παίρνει είτε το ΚΚΕ μέσω της κρατικής χρηματοδότησης είτε το ΠΑΜΕ λόγω της συμμετοχής του στη ΓΣΕΕ να τα συγκρίνουμε με τις πρακτικές οικονομικές ανάγκες.
Έχεις την εντύπωση πως το ΚΚΕ κάνει ετήσιες αλλά και ανά περιόδους οικονομικές εξορμήσεις και έκτακτα οικονομικά γλέντια-εκδηλώσεις επειδή του φτάνουν και του περισσεύουν τα υποτιθέμενα κρατικά λεφτά?
Τόσα κουπόνια και τόσοι Κνίτες-κράχτες κάθε Κυριακή στο Μετρό τι ρόλο βαράνε?
Άρα δηλαδή το ΠΑΜΕ δεν αποσύρει τις δυνάμεις του από τη ΓΣΕΕ γιατί αλλιώς θα χει ζητήματα οικονομικής αυτοτέλειας?
Τουλάχιστον αστεία αν όχι επικίνδυνη τοποθέτηση Ανώνυμε.
Πριν μπερδέψεις τους θεσμούς με τα συνδικάτα και τα σωματεία με τις συνομοσπονδίες σε παρακινώ να μελετήσεις στοιχειωδώς την ιστορία του εργατικού κινήματος ανά την υφήλιο.
Θα μάθεις ίσως για το βενιζελικό ιδιώνυμο,για τα ξερονήσια,για την ΕΔΑ,για την νομιμοποίηση του ΚΚΕ το 74′ και πολλά ακόμα τουλάχιστον για την Ελλάδα.
Ίσως θα μάθεις πως σε μια σειρά από χώρες τα κομμουνιστικά κόμματα και σύμβολα είναι παράνομα και οι κομμουνιστές στο απόσπασμα και θα καταλάβεις σε τι επίπεδο βρίσκεται το εργατικό κίνημα εκεί.
Επίσης αρκετά χοντροκομμένη η σύγκριση του εθνικού αστικού κοινοβουλίου με το Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο δεν νομίζεις?
Καταληκτικά ακόμα δεν έχω βρει κάποιον να μου απαντήσει γιατί οι δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ συμμετέχουν κανονικότατα στην ΑΔΕΔΥ,στο ΤΕΕ και σε αρκετά ΕΚ όταν εκλέγουν εκπροσώπους στα ΔΣ.
Όπου όπως και να το κάνεις μια χαρά κουμάντο κάνουν οι αντιδραστικοί μηχανισμοί.
Το ποιος κάνει λοιπόν μαιμουδιές και ποιος είναι άφαντος όλο αυτό το διάστημα ζητώντας και εξηγήσεις νομίζω ότι είναι αρκετά διακριτό στους εργαζόμενους που βγάζουν τα συμπεράσματα τους.
Θα ήθελα να μάθω τι έκανε ο χώρος σου (ή τουλάχιστον αυτός που υποστηρίζεις) όλο αυτό το διάστημα αφού δεν επιθυμούσες τσίρκα και νομιμοποίηση νόθων διαδικασιών για το ζήτημα της ΓΣΕΕ.
Πέρα από μια-δυο ανακοινώσεις καμιά βδομάδα πριν το συνέδριο δεν είσαστε πουθενά είτε σαν φυσική παρουσία των σωματείων που πρόσκεινται σε εσάς είτε ανακινώντας το ζήτημα στους εργάτες ανά την Ελλάδα.
Αν λοιπόν η λύση είναι μόνο τα “δικά μας” πρωτοβάθμια (λες και σε μαύρες εργοδοσίες όπου δεν μπορούν να δημιουργηθούν ταξικά πρωτοβάθμια και αποκούμπι των εργαζόμενων είναι τα δευτεροβάθμια δεν πρέπει να γίνεται συντονισμός!)
και να αφήσουμε τους υπόλοιπους που δεν είναι “δικοί μας” να τους κάνει τα μυαλά κομπόστα το κάθε τσογλάνι της ΔΑΚΕ-ΠΑΣΚΕ-ΕΑΚ ε λοιπόν εγώ προσωπικά το βρίσκω εξαιρετικά εξοργιστικό!
Και είναι ακόμα πιο εξοργιστικό ο τρόπος με τον οποίο μηδενίζεται ο ρόλος του ΠΑΜΕ στο εργατικό κίνημα και τους αγώνες του επειδή μόνο και μόνο το ΚΚΕ συμμετέχει στο αστικό κοινοβούλιο ή το ΠΑΜΕ διαθέτει δυνάμεις στη ΓΣΕΕ.
Δεν έχω να προσθέσω κάτι περισσότερο στη συζήτηση μαζί σου παρά μόνο ότι θα ήταν ίσως γόνιμο να ρίξεις μια ματιά στο πως οι κλασσικοί τοποθετούνταν επί του ζητήματος και ιδίως στον Αριστερισμό του Λένιν.
Εντάξει ΠΑΜίτες καταλάβαμε… Δεν χρειάζεται να το βασανίζουμε άλλο. Οι δηλώσεις, οι ανακοινώσεις, τα θεατρικά, οι μάσκες μαϊμούδων, οι καταγγελίες, όλα έγιναν για… να ανοίξει το θέμα, αλλά στο τέλος, εντάξει, δεν τρέχει τίποτα, αυτή είναι η ΓΣΕΕ, έχει και νόθους, έχει και εργοδότες, κάνει και ότι θέλει ο Παναγόπουλος, αλλά δεν διαλύουμε το συνέδριο (όπως στην Καλαμάτα και τη Ρόδο), αλλά συμμετέχουμε σε όλα κανονικά. ΟΚ.
Όπως θα έλεγε και μια ανακοίνωσή σας: Οι εργαζόμενοι να βγάλουν τα συμπεράσματά τους. Ποιοί κάνουν καταγγελίες και είναι μεγάλα λόγια, και ποιοί κάνουν πράξη όσα δηλώνουν…
Καβούρι-Βάρκιζα, μισό τσιγάρο δρόμος (λαϊκός στίχος εργάτου…).
Έλα ντε το ποιος πετάει συνδικαλιές περί Βάρκιζας και τα σχετικά το καταλαβαίνουμε επίσης.
(Απορώ δηλαδή πως θα δεχόσασταν ένα ιδιότυπο εκμεταλλευτικό καθεστώς με κομματική νομεγκλατούρα αν δεν φτάναμε στην Βάρκιζα και πως φτάσατε μαζί με το ΣΕΚ να προτείνεται “αντικαπιταλιστικό”-μεταβατικό πρόγραμμα διαχείρισης στο σήμερα αλλά αυτό είναι άλλο ζήτημα ε?)
Αφήστε τους βερμπαλισμούς και τις καταγγελίες και ας αποφασίσουν οι εργαζόμενοι να κρίνουν ποιους θεωρούν αγωνιστές και σε ποιανού το πλευρό θα παλέψουν.
Από τη φραξιονιστική πάλη χωρίς αρχές, στην αντιπαράθεση μεταξύ ανεξάρτητων φραξιών χωρίς αρχές. Αυτό κι αν είναι δύο τσιγάρα δρόμος!…
(απάντηση στο σχόλιο του ΦΦ1917 28/02/2020 at 19:49)
ΦΦίλε επώνυμε,
πάλι προσπαθείς να πετάξεις την μπάλα στη εξέδρα.
Καταρχήν από πού κι ως πού απαντάς στο σχόλιο μου ότι “μηδενίζεται ο ρόλος του ΠΑΜΕ στο εργατικό κίνημα” και μάλιστα “επειδή μόνο και μόνο το ΚΚΕ συμμετέχει στο αστικό κοινοβούλιο”, όταν εγώ σχολίαζα για το πώς δεν θα μένει στη μέση και στα μπρος-πίσω η παρέμβαση του ΠΑΜΕ και έγραψα ρητά ότι καλά κάνει το ΚΚΕ να συμμετέχει στο αστικό κοινοβούλιο και στο ευρωκοινοβούλιο (το τί κάνει εκεί άλλο ζήτημα).
Το θέμα της οικονομικής ανεξαρτησίας παραμένει όσο και να το ξορκίζεις. Σε όσα γλέντια και να πας, οι πόροι (σε χρήμα και σε χρόνο) που εξασφαλίζει η συμμετοχή στη ΓΣΕΕ παραμένουν χρυσές αλυσίδες που πρέπει να σπάσουν για να μπορέσει το εργατικό κίνημα να σταθεί στα δικά του πόδια. Όποιος δεν το βλέπει, μάλλον δεν θέλει να το δει.
Ιστορία του διεθνούς και του ντόπιου εργατικού κινήματος μάλλον εσύ πρέπει να διαβάσεις και τότε ίσως ανακαλύψεις ότι δεν είναι μονόδρομος η συμμετοχή στην εργοδοτική-κρατική ΓΣΕΕ, αλλά ότι οι εργατική τάξη μπορεί να οργανώνεται ανεξάρτητα από το κράτος.
Το λάθος που έκανα στο σχολιασμό μου βέβαια ήταν από την αρχή άλλο. Εστίασα σε έναν από τους λόγους που δεν μπορεί το ΚΚΕ/ΠΑΜΕ να έρθει σε -άμεση- ρήξη με την εργοδοτική-κρατική ΓΣΕΕ. Το πιο βαθύ όμως πρόβλημα
είναι το γιατί δεν θέλει.