ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΜΝΗΜΗΣ 51 χρόνια από τη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΜΝΗΜΗΣ
51 χρόνια από τη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη

Πέμπτη 22 Μάη, 19:00, στο μνημείο του Λαμπράκη (Ερμού & Βενιζέλου, Θεσσαλονίκη)
51 χρόνια μετά, ο Γρ. Λαμπράκης ζει μέσα από τους αγώνες μας ενάντια στη σύγχρονη βαρβαρότητα

Πενήντα ένα χρόνια πριν, το βράδυ της 22ας Μαΐου στη Θεσσαλονίκη, οι Γρηγόρης Λαμπράκης και Γιώργος Τσαρουχάς δέχονται δολοφονικό χτύπημα, βγαίνοντας από το κτίριο όπου είχαν απευθύνει πολιτική ομιλία για την ειρήνη. Ήταν τότε που η κυβέρνηση της ΕΡΕ του Κ. Καραμανλή με τις υποδείξεις και των Αμερικάνων απαγόρευε διαδηλώσεις, όπως εκείνη τη Μαραθώνια πορεία ειρήνης της 21ης Απριλίου 1963, που ο Λαμπράκης ξεκίνησε μόνος και συνελήφθη. Η επίθεση με τρίκυκλο και λοστούς υλοποιήθηκε από τους φασίστες και παρακρατικούς Κοτζαμάνη και Εμμανουηλίδη υπό την ασφυκτική παρουσία και την «επίβλεψη» της αστυνομίας. Τέσσερις ημέρες μετά ο Λαμπράκης άφησε την τελευταία πνοή του.

Σήμερα κυβέρνηση και ΕΕ επιβάλλουν στους εργαζόμενους και τη νεολαία όχι μόνο τη φτώχεια, αλλά και ένα ολοκληρωτικό καθεστώς τρομοκρατίας και καταστολής. Οι συλλήψεις αγωνιστών στις διαδηλώσεις, οι διώξεις στις Σκουριές, η απαγόρευση απεργιών και διαδηλώσεων βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη της χρεωκοπημένης κυβέρνησης ΝΔ- ΠΑΣΟΚ.

Σε πλήρη συνεργασία τους, βρίσκονται οι φασίστες της Χρυσής Αυγής, οι υπάλληλοι των εφοπλιστών και των τραπεζιτών αλωνίζουν ως άλλοι Κοτζαμάνηδες. Αλωνίζουν χτυπόντας μετανάστες, απειλώντας αγωνιστές, σπέρνωντας τον φόβο στον δημόσιο χώρο, χαιρετούν ναζιστικά μέσα στη Βουλή. Και υποδύεται το πολιτικό σύστημα το ρόλο της δημοκρατικής ευθιξίας, αυτού που τάχα προσβάλλεται από τις τραμπούκικες επιθέσεις. Είναι, ωστόσο, αυτό που τους ανέθρεψε. Είναι οι κυβερνήσεις και η εργοδοσία που κάθε άλλο παρά ενοχλούνται όταν ο Μιχαλολιάκος υποστηρίζει την παραμονή στο ευρώ και τις ιδιωτικοποιήσεις ή όταν στήνουν απεργοσπαστικούς μηχανισμούς όπως στη Χαλυβουργία Ελλάδος, όταν δηλαδή το παρακράτος ως δεξί χέρι του συστήματος στηρίζει τον ταξικό πυρήνα της πολιτικής βαρβαρότητας.

Όπως τότε έτσι και τώρα «δημοκρατία δεν υπάρχει εις την Ελλάδα» – όπως έγραφε και το ύστατο τηλεγράφημα του Λαμπράκη, που συμπύκνωσε στο πρόσωπό του τον αγωνιζόμενο άνθρωπο. Όσο η πολιτική κρίση οξύνεται οι εκατοντάδες χιλιάδες θα κατακλύσουν ξανά τους δρόμους, ενάντια στη σημερινή χούντα και τα νέα «Παλάτια». Σήμερα όσο ποτέ άλλοτε ο αγώνας για τη δημοκρατία συνδέεται άμεσα με τον αγώνα για το ψωμί, και το μεροκάματο, ενάντια στα μνημόνια, την ΕΕ και το χρέος. η ΑΝΤΑΡΣΥΑ σε αυτόν τον αγώνα θα βρίσκεται στην πρώτη γραμμή.

ΑΝΤΑΡΣΥΑ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ